Γενικά, το φθινόπωρο είναι μια μεταβατική περίοδος.
Το καλοκαίρι έχει τελειώσει, επανερχόμαστε στις υποχρεώσεις και την καθημερινότητα, ενίοτε προμηνύονται αλλαγές σε κάποιον τομέα της ζωής μας, οπότε και βυθιζόμαστε στη νοσταλγία. Γι’ αυτό, λοιπόν, συγκεντρώσαμε μερικά ποιήματα, τα οποία μπορούν να μας συντροφεύσουν σε στιγμές νοσταλγίας.
«Νοσταλγία», Κώστας Καρυωτάκης
Μέσ’ από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας πικρά μας χαιρετάνε.
Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες.
Κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν
δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαις.
Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
– πόσος καιρός! – τα χάιδεψες μια νύχτα
και σα ν’ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συφορά παλιά και ξυπνά.
Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω
και θ’ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.
Τα μάτια που κρεμούν -ήλιοι χλωμοί-
το φως στο χιόνι της καρδιάς και λιώνει,
οι αγάπες που σαλεύουν πεθαμένες,
οι πρώτοι ξανά που άναψαν καημοί
Ο Κώστας Καρυωτάκης, ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896, στην Τρίπολη. Θεωρείται ο κυριότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Απεβίωσε στις 21 Ιουλίου του 1928, στην Πρέβεζα.
«Η μεγάλη νοσταλγία», Τάσος Λειβαδίτης
Τ’ άλλα ειπώθηκαν σιγανά σαν προσευχή: «Φίλιππε, θεία Ρόζα,
Άννα…» αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα αφού είμαστε όλοι
ξένοι και το σκοτάδι γιατί έρχεται καθώς νυχτώνει αν όχι για
να κρύψει κάποιο μεγάλο μυστικό.
Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε
κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας.
Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης, ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1922, στην Αθήνα και απεβίωσε στις 30 Οκτωβρίου του 1988.
«Και διηγώντας τα», Γιάννης Ρίτσος
Έτσι που ξέπεσαν οι ανθρώποι, οι ιδέες, οι λέξεις, μήτε πια που νοιαζόμαστε
για παλιές ή για πρόσφατες δόξες, για βιογραφίες του Αριστείδη· κι αν κανένας
κάνει καμιά φορά να θυμηθεί τους Τριακοσίους ή τους Διακοσίους, μεμιάς οι άλλοι
τον σταματούν με περιφρόνηση, ή σκεπτικισμό τουλάχιστον. Μα κάποιες ώρες σαν και τούτες,
που ξανοίγει ο καιρός, — μια Κυριακή, σε μια καρέκλα, κάτω απ’ τους ευκάλυπτους,
μέσα σε τούτο το αδυσώπητο φως, — μια μυστική νοσταλγία μάς κυριεύει
για τις παλιές λαμπρότητες — κι ας τις λέμε φτηνές. Σαν ξεκινούσε η πομπή με τα χαράματα —
ο σαλπιγκτής μπροστά και πίσω τ’ άρματα κατάφορτα κλώνους μυρτιάς και στεφάνια,
ύστερα ο μαύρος ταύρος, παραπίσω οι έφηβοι με υδρίες κρασί και γάλα
για τις σπονδές των νεκρών, κι ωραίες φιάλες με αρώματα και λάδι —
Μα πιότερο θαμβωτικό, στο τέλος τέλος της πομπής, ντυμένος ολοπόρφυρα, ο άρχοντας των Πλαταιών, που ολοχρονίς δεν του επιτρέπονταν
ν’ αγγίξει σίδερο και να φορέσει άλλο από άσπρα, τώρα, στα ολοπόρφυρα
και με μακρύ σπαθί στη μέση, να διασχίζει μεγαλόπρεπα την πολιτεία
κρατώντας μιαν υδρία απ’ τα δημόσια σκεύη, ώς τους τάφους των ηρώων.
Κι όταν,
μετά το πλύσιμο των επιτάφιων στύλων και τις πλούσιες θυσίες, εσήκωνε
το κύπελλο με το κρασί και χύνοντάς το στους τάφους, απάγγελνε:
«Παρουσιάζω το κύπελλο τούτο στους γενναιότατους άντρες, που πέσανε
για την ελευθερία των Ελλήνων», — ρίγος μέγα διαπερνούσε τους γύρω δαφνώνες·
ρίγος που ακόμη ώς τώρα διαπερνά τα φύλλα ετούτων των ευκάλυπτων
κι αυτά τα μπαλωμένα ρούχα, τα πολύχρωμα, τ’ απλωμένα στο σκοινί της μπουγάδας.
Ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Γεννήθηκε την 1η Μαΐου 1909, στην Αθήνα. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, είκοσι δυο μυθιστορήματα, ένα θεατρικό έργο και αρκετές μελέτες. Απεβίωσε στις 11 Νοεμβρίου του 1990.
«Φωνές», Κ.Π. Καβάφης
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας –
σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ήταν Έλληνας ποιητής ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της σύγχρονης εποχής. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863, στην Αλεξάνδρεια. Γι’αυτό και αναφέρεται συχνά ως ο «Αλεξανδρινός». Απεβίωσε στις 23 Απριλίου του 1933.
«Νοσταλγία», Rainer Maria Rilke
Αυτό είναι η νοσταλγία να κατοικείς στο κύμα
και να μην έχεις πατρίδα μες στον χρόνο.
Κ’οι επιθυμίες αυτό ‘ναι σιγαλή ομιλία
Της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες.
Κ’η ζωή ‘ναι αυτό: Ώσπου από ένα χτες
να βγει η μοναχικότερη απ’όλες τις ώρες ώρα,
που διαφορετικά απ’τις άλλες αδερφές της
γελά και μπρος στο αιώνιο μόνο, θα σωπάσει.
Ο Rainer Maria Rilke ήταν λυρικός ποιητής και πεζογράφος του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1875, στην Τσεχία και απεβίωσε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926, στο Μοντρέ.
Καλές αναγνώσεις, βιβλιόφιλοι!