Μετά από 6 χρόνια, η ελληνική δικαιοσύνη αποφάνθηκε ομόφωνα την ενοχή των Χορταριά και Δημόπουλου που βίαια αφαίρεσαν τη ζωή της Zackie Oh ένα μεσημέρι στην Ομόνοια.
Ξημερώνει 10 Ιουλίου 2024. Ένα σάστισμα, ένα μάγκωμα, ένα σφίξιμο. Είναι η μέρα της απόφασης για τη δίκη σε β’ βαθμό των δολοφόνων του Ζακ, Χορταριά και Δημόπουλου. Στα σκαλιά του Εφετείου Αθηνών έχει μαζευτεί πολύς κόσμος. Ο 6ος όροφος είναι γεμάτος. Άλλη μια φορά προσπαθούν να διώξουν κόσμο από την αίθουσα με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν αρκετές καρέκλες. Τα περισσότερα άτομα όμως μένουν. Πολλά φορούν μπλουζάκια “Justice for Zak/Zackie Oh”.
Τις προάλλες, βγήκε τροπολογία που απαγορεύει τα παρατηρητήρια και την καταγραφή των τεκταινόμενων και μέσω διαδικτύου. Η πρόεδρος της έδρας απευθυνόμενη στην παρατηρήτρια Δάφνη Καραγιάννη τη ρώτησε αν είναι δημοσιογράφος και αν κάνει στενογραφία. Στους δημοσιογράφους που ήμασταν εκεί απαγορεύτηκε να καθίσουμε στις καθιερωμένες θέσεις.
Στις 9.30 στην αίθουσα Δ120Γ η έδρα ανακοίνωσε ότι θα συσκεφθεί για μισή ώρα για να ανακοινώσει την απόφαση. Υπενθυμίζεται η πρωτόδικη ποινή που επιβλήθηκε στους δυο κατηγορουμένους ήταν κάθειρξη 10 ετών.
Ξεκίνησαν τις αγορεύσεις τους οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων σχετικά με τα ελαφρυντικά. Ο λόγος των συνηγόρων των κατηγορουμένων κινήθηκε πολύ γύρω από το πόσο «αψεγάδιαστη» ήταν η συμπεριφορά τους όλα αυτά τα χρόνια και πόσο καλοί οικογενειάρχες είναι που κάνουν «φιλανθρωπίες». Αν κάτι μας έμαθε αυτή η δίκη είναι ότι η νοοτροπία του «νοικοκυραίου» που δεν υπολογίζει τον συνάνθρωπο είναι ό,τι πάει στραβά στην κοινωνία μας.
Ο Εισαγγελέας πρότεινε την απόρριψη των ελαφρυντικών και σημείωσε: «Για τη θεμελίωση του σύννομου βίου του 84 παρ 2’γ και ‘κ, λαμβάνονται υπόψη και οι περιστάσεις, αλλά και το γεγονός ότι μετά την αναγνώριση των ελαφρυντικών η ποινή δεν πρέπει να βρίσκεται σε δυσαναλογία με την βαρύτητα της πράξης». Ακολούθησε χειροκρότημα από το κοινό.
Ο Αναγνωστόπουλος είπε: «Κυρία πρόεδρε, ζητούμε να αναγνωρίσει στον πρώτο κατηγορούμενο την ελαφρυντική περίσταση του άρθρ. 84 παρ. 2, περ. γ). Η αναγνώριση του συγκεκριμένου ελαφρυντικού προυποθέτει […] ότι στην πράξη του ωθήθηκε από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος ή παρασύρθηκε από οργή ή βίαιη θλίψη που του προκάλεσε άδικη εναντίον του πράξη».
Ενώ ο Γλύκας ανέφερε: «Το ίδιο το βιντεοληπτικό υλικό είναι ξεκάθαρο ότι ούτε πέτρα πέταξε. Το εμφανές χτύπημα δεν είναι από τον πρώτο κατηγορούμενο». Ενώ στην συνέχεια, συμπλήρωσε το αίτημά του: «Θα πρέπει να υπάρξει και περαιτέρω μείωση, θεωρώ ότι θα πρέπει να κινηθεί και στα πλαίσια της φυλάκισης…».
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κ. εισαγγελέας λέει 5 για τον κύριο Δημόπουλο και 6 για τον κύριο Χορταριά; Για ποιο λόγο πρέπει να έχουμε την ανώτερη των ποινών; Παράκληση θερμή, δείτε τις πραγματικές περιστάσεις» αναρωτήθηκε ο συνήγορος.
Η έδρα διέκοψε και η αγωνία για την απόφαση κορυφώθηκε.
Το δικαστήριο κηρύσσει τους κατηγορούμενους ενόχους ομόφωνα. Και η διαδικασία συνεχίστηκε για τα ελαφρυντικά και τις ποινές.
Με ομόφωνη κρίση των 3 τακτικών και των 4 ενόρκων δικαστών ένοχοι Δημόπουλος και Χορταριάς για θανατηφόρες σωματικές βλάβες και στον β´ βαθμό.
Ο Χορταριάς καταδικάστηκε σε 6 χρόνια κάθειρξη και ο Δημόπουλος σε 5 χρόνια. Οι καταδικασθέντες αποχώρησαν από την δικαστική αίθουσα, ενώ ο κόσμος φώναζε «Δολοφόνοι, δολοφόνοι, δολοφόνοι». Ο Χορταριάς οδηγήθηκε στη φυλακή και ο Δημόπουλος στο σπίτι του, με περιπολικό.
Οι οικογένειές τους επιχείρησαν να φύγουν από την αίθουσα, όμως ο κόσμος τους περικύκλωσε και συνέχιζε γεμάτος οργή για την δολοφονία και τη μειωμένη ποινή, να φωνάζει «Δολοφόνοι». Έτσι, με τη συνοδεία αστυνομικών διέφυγαν από την πίσω πόρτα της δικαστικής αίθουσας, κάνοντας απρεπή σχόλια προς το κοινό.
«Ζαχαρία μου» πλάνταξε η μητέρα του Ζακ, Ελένη Κωστοπούλου, αγκαλιάζοντας τον Νίκο, τον γιο της. Το κοινό χειροκροτούσε με δάκρυα στα μάτια.
«Η Ζάκι ζει, τσακίστε τους ναζί» φώναζαν επαναλαμβανόμενα όλα τα άτομα με μια φωνή, καθώς αποχωρούσαν από την αίθουσα. Η ενοχή ανακουφίζει, η μειωμένη ποινή όμως οργίζει.
«Μικρή είναι η δικαιοσύνη μας, μικρή και η ποινή που περιμέναμε» σχολίασε μετά η μητέρα του Ζακ. Τελείωσε τουλάχιστον η ταλαιπωρία των 6 μακρόσυρτων χρόνων στα δικαστήρια. Κατεβαίνοντας κάτω, ο κόσμος αγκαλιαζόταν και φώναζε συνθήματα, όπως «Η δικαιοσύνη τους είναι ταξική, η Ζάκι ζει».
Στις δικηγόρους της οικογένειας του Ζακ Κωστόπουλου όλες και όλοι είπαν με ευγνωμοσύνη απέναντι στο ήθος τους: «Άννυ και Κλειώ, ευχαριστούμε».
Η μητέρα, ο πατέρας, ο αδερφός και η γιαγιά του Ζακ ευχαρίστησαν και χαιρέτισαν τον κόσμο που ήταν εκεί σε όλη αυτήν την οδυνηρή διαδικασία. Ραντεβού στις 19.00 στη Γλάδστωνος, ή μάλλον στην “οδό Zackie Oh” για να φωνάξουμε άλλη μια φορά πως «Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, μπάτσοι και αφεντικά κάναν δολοφονία» και να μην επιτρέψουμε άλλη.