Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, μεταξύ 05:00 και 05:36, καταγράφηκαν ακόμη έξι σεισμοί, με μέγεθος από 4 έως 4,4 Ρίχτερ.
Η σεισμική δραστηριότητα στη Σαντορίνη συνεχίζεται, με έξι νέες δονήσεις να έχουν καταγραφεί μεταξύ 05:00 και 05:36 το πρωί της Πέμπτης (06/02).
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, σημειώθηκαν έξι ακόμα “ασθενείς” σεισμικές δονήσεις στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αμοργού και Σαντορίνης.
Αναλυτικά:
Στις 05:36, σεισμική δόνηση μεγέθους 4,4 Ρίχτερ
Στις 05:33, σεισμική δόνηση μεγέθους 4,4 Ρίχτερ
Στις 05:28, σεισμική δόνηση μεγέθους 4,3 Ρίχτερ
Στις 05:23, σεισμική δόνηση μεγέθους 4,2 Ρίχτερ
Στις 05:05, σεισμική δόνηση μεγέθους 4,0 Ρίχτερ
Στις 05:00, σεισμική δόνηση μεγέθους 4,4 Ρίχτερ
Η σεισμική ακολουθία εντάθηκε στις 07:51, με νέο σεισμό μεγέθους 4,7 Ρίχτερ, 231 χλμ. νοτιοανατολικά της Αθήνας. Σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, το επίκεντρο βρισκόταν στη θαλάσσια περιοχή 27 χλμ. νότια-νοτιοδυτικά της Αρκεσίνης στην Αμοργό. Στις 08:21 ακολούθησε άλλη μια δόνηση 4,1 Ρίχτερ στην ίδια περιοχή.
Το βράδυ της Τετάρτης (05/02), στις 21:09, καταγράφηκε ο ισχυρότερος σεισμός μέχρι στιγμής, μεγέθους 5,2 Ρίχτερ, στο πλαίσιο της συνεχούς σεισμικής δραστηριότητας νότια της Αμοργού. Όπως ανέφεραν σεισμολόγοι νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα, δεν έχει καταγραφεί κάποιος σεισμός που να θεωρείται ο κύριος.
Σε σύσκεψη στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε κατοίκους και επισκέπτες να παραμείνουν ψύχραιμοι και να συνεργάζονται με τις αρχές. «Νομίζω ότι είναι σαφές ότι έχει κινητοποιηθεί όλος ο κρατικός μηχανισμός. Έχουν μετακινηθεί πολλές δυνάμεις όχι μόνο στη Σαντορίνη αλλά και στα υπόλοιπα νησιά, έτσι ώστε να μπορούμε σήμερα να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο». Αναφερόμενος στους κατοίκους των νησιών, είπε: «Καταλαβαίνω και το φόβο του τι σημαίνει είσαι σε μια Σαντορίνη η οποία κουνιέται συνέχεια, να είναι ψύχραιμοι, να συνεργάζονται με τις αρχές και η εκτίμηση για την εξέλιξη του φαινομένου θα είναι καθημερινή».
Περισσότεροι από 6.400 σεισμοί σε 10 ημέρες – Περιοχές υψηλού κινδύνου
Σύμφωνα με τη Διεπιστημονική Επιτροπή Διαχείρισης Κινδύνων και Κρίσεων του ΕΚΠΑ, από τις 26 Ιανουαρίου έως τις 3 Φεβρουαρίου έχουν καταγραφεί πάνω από 6.400 σεισμοί στη ζώνη Σαντορίνης-Αμοργού.
Οι επιστήμονες εξετάζουν δύο πιθανές εξελίξεις: είτε το φαινόμενο θα συνεχιστεί με σεισμούς μειούμενου μεγέθους για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως συνέβη στη Θήβα, είτε η σεισμική δραστηριότητα θα προκαλέσει διάρρηξη ενός μεγάλου ενεργού ρήγματος, οδηγώντας σε έναν κύριο σεισμό, οπότε η ακολουθία θα μετατραπεί σε τυπική μετασεισμική δραστηριότητα.
Την ίδια στιγμή, οι ειδικοί επισημαίνουν τον κίνδυνο κατολισθήσεων. Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμιος Λέκκας, ανέφερε: «Ο κίνδυνος κατολίσθησης σε όλο το μήκος των πρανών της Καλντέρας της Σαντορίνης είναι υψηλός, αλλά και η διακινδύνευση είναι υψηλή, δεδομένου ότι σε αυτά τα σημεία συγκεντρώνονται πλήθος κόσμου τουλάχιστον 8 μήνες τον χρόνο».
Όπως εξήγησε, έχουν επιλεγεί πέντε περιοχές υψηλού κινδύνου όπου θα ληφθούν μέτρα:
Ο Παλαιός Λιμένας Φηρών
Το Λιμάνι Αθηνιού και το οδικό δίκτυο του Όρμου
Η Οία, στις περιοχές Αμμούδι και Αρμένη
Η Θηρασιά (οικισμός Κόρφου και ανάντι περιοχή, Μονοπάτι)
«Ο Αθηνιός είναι μια περιοχή υψηλής διακινδύνευσης, καθώς εκεί συγκεντρώνονται κάθε χρόνο 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι» σημείωσε ο κ. Λέκκας, προσθέτοντας ότι βρίσκονται σε εξέλιξη έργα για τη μείωση των κινδύνων.
Σήμερα (6/2) προγραμματίζονται νέα συλλαλητήρια ενόψει της αυριανής πανελλαδικής συνάντησης στον Παλαμά Καρδίτσας.
Οι αγρότες, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι της Θεσσαλίας κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους, διεκδικώντας την ικανοποίηση των «αιτημάτων επιβίωσης», όπως τα χαρακτηρίζουν. Σήμερα, Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου, προγραμματίζονται νέα συλλαλητήρια στα Φάρσαλα και στο Μικρό Ελευθεροχώρι, ενόψει της πανελλαδικής συνάντησης που έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στον Παλαμά Καρδίτσας.
Συγκεκριμένα, οι αγρότες από τα Φάρσαλα και την Καρδίτσα, που συμμετέχουν στο μπλόκο στον Ε-65, καλούν σε συγκέντρωση με τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα στο κέντρο των Φαρσάλων στις 12 το μεσημέρι, έχοντας ήδη απευθύνει κάλεσμα σε τοπικούς φορείς και συλλόγους για συμμετοχή. Στη συνέχεια, στις 6:30 το απόγευμα, οι αγρότες που βρίσκονται στο μπλόκο του Μικρού Ελευθεροχωρίου θα πραγματοποιήσουν αντίστοιχη δράση, προχωρώντας σε συμβολικό αποκλεισμό του δρόμου.
Παράλληλα, η πανεπαρχιακή επιτροπή αγροκτηνοτρόφων της Ελασσόνας έχει ήδη δημοσιοποιήσει κάλεσμα για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Πλέον, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πανελλαδική σύσκεψη στον Παλαμά, όπου θα γίνει αποτίμηση της συνολικής κατάστασης των διαμαρτυριών σε όλη τη χώρα και θα καθοριστούν τα επόμενα βήματα των αγροτών.
Η τέταρτη ψηφοφορία προγραμματίζεται να διεξαχθεί σε πέντε ημέρες, στις 12 Φεβρουαρίου.
Η τρίτη ψηφοφορία στην ολομέλεια της Βουλής για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας δεν απέφερε αποτέλεσμα, καθώς δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη συνταγματική πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών.
Στην ψηφοφορία έλαβαν μέρος και οι 300 βουλευτές, με 52 να δηλώνουν «παρών». Όπως ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, ο υποψήφιος της ΝΔ, Κωνσταντίνος Τασούλας, έλαβε 160 ψήφους, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Τάσος Γιαννίτσης, συγκέντρωσε 34 ψήφους, η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Λούκα Κατσέλη, έλαβε 40 ψήφους, ενώ ο υποψήφιος της ΚΟ Νίκη, Κ. Κυριακού, έλαβε 14 ψήφους.
Σημειώνεται ότι και στις δύο προηγούμενες ψηφοφορίες, οι υποψήφιοι είχαν λάβει τον ίδιο αριθμό ψήφων. Στην πρώτη διαδικασία συμμετείχαν 297 βουλευτές, με 49 δηλώσεις «παρών», ενώ στη δεύτερη ψήφισαν και οι 300, καταγράφοντας 52 «παρών».
Η τέταρτη ψηφοφορία προγραμματίζεται να διεξαχθεί σε πέντε ημέρες, στις 12 Φεβρουαρίου, και σε αυτήν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας όποιος συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των βουλευτών (151).
Σε περίπτωση που ούτε τότε επιτευχθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία, η διαδικασία θα επαναληφθεί πέντε ημέρες αργότερα, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί με σχετική πλειοψηφία.
Ο πρώην υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, αναμένεται να διευκρινίσει εάν η παραίτησή του θα τεθεί σε ισχύ άμεσα ή με την έναρξη της προανακριτικής διαδικασίας στη Βουλή.
Ο Χρήστος Τριαντόπουλος, υποβάλλει την παραίτησή του ενόψει της προανακριτικής διαδικασίας για την υπόθεση των Τεμπών.
Μέσω επιστολής του, ανακοίνωσε την απόφασή του. Στη δήλωσή του, ο κ. Τριαντόπουλος καταλογίζει στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι εκμεταλλεύεται πολιτικά την τραγωδία των Τεμπών και υποστηρίζει πως όσα του αποδίδονται είναι «εκτός πάσης πραγματικότητας και λογικής».
Επιπλέον, επισημαίνει ότι η παρουσία του στο σημείο της σύγκρουσης «ήταν γνωστή, διαφανής και καταγεγραμμένη, με συνεντεύξεις και δελτία τύπου που δημοσιοποιήθηκαν πανελληνίως», απορρίπτοντας παράλληλα τις κατηγορίες περί δόλου.
Αναλυτικά η δήλωση του:
«Σε ολόκληρη την περίοδο της συμμετοχής μου στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και της κοινοβουλευτικής μου παρουσίας ως εκλεγμένο μέλος του Κοινοβουλίου με τη Νέα Δημοκρατία, έχω επιλέξει χαμηλούς τόνους και προσήλωση στο καθήκον. Η πορεία μου, πολιτικά και προσωπικά, διακατέχεται από αίσθημα ευθύνης και σεβασμό στους θεσμούς, σύμφωνα με το προσωπικό και πολιτικό μου ήθος.
Στην πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής με την οποία το ΠΑΣΟΚ δαιμονοποιεί την παρουσία μας στον χώρο του δυστυχήματος αποδεικνύοντας την προσήλωση του στον στόχο της άκριτης εργαλειοποίησης της τραγωδίας, περιγράφοντας αβάσιμες μομφές που μου αποδίδονται, έχω να αντιτάξω την αλήθεια, τις αποδείξεις και τα γεγονότα.
Με σεβασμό πρωτίστως στα θύματα της τραγωδίας και στους συγγενείς τους, καθώς και στις θεσμικές διαδικασίες και στους εκπροσώπους τους.
Ξεκαθαρίζω πως όλα όσα αναφέρονται, ως προς εμένα, είναι εκτός πάσης πραγματικότητας και λογικής. Η παρουσία μου, με κυβερνητικό κλιμάκιο, στο πεδίο του δυστυχήματος, ημέρες μάλιστα μετά από το τραγικό δυστύχημα, και οι αυθαίρετες εικασίες σχετικά με τους λόγους της, σήμερα χρησιμοποιούνται για μικροπολιτικούς λόγους, ως πειστήριο μιας υποτιθεμένης, και στην πραγματικότητα ανύπαρκτης, “συγκάλυψης”. Υπονοείται, δε, ότι η Κυβέρνηση και τα στελέχη της δρούσαν με δόλο, προκειμένου να “συγκαλύψουν” απροσδιόριστες παράνομες δραστηριότητες, και ακαθόριστους ενόχους. Ποιους, και γιατί; Άγνωστον.
Τότε, εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, που όλοι είμασταν συγκλονισμένοι, καθένας προσπαθούσε από το ρόλο του να βοηθήσει. Σήμερα, εκ των υστέρων και με την ασφάλεια της αντιπολίτευσης, παρουσιάζεται ως βεβαιότητα ότι η Κυβέρνηση και τα στελέχη της δρούσαν ως κοινοί σκευωροί, και με σκοπό “συγκάλυψης”.
Η παρουσία μου στην περιοχή ήταν γνωστή, διαφανής και καταγεγραμμένη, με συνεντεύξεις και δελτία τύπου που δημοσιοποιήθηκαν πανελληνίως.
Είναι γνωστό, επίσης, πως η επίσκεψη του κυβερνητικού κλιμακίου στον τόπο έγινε μετά τις πρώτες ημέρες του συμβάντος, κατ’ επέκταση χωρίς να έχει συμμετοχή σε συντονισμένες επιχειρησιακές αποφάσεις στο πεδίο του δυστυχήματος, οι οποίες ήταν έργο των επιχειρησιακών και υπηρεσιακών παραγόντων από την πρώτη στιγμή, ήτοι σε χρόνο που το κλιμάκιο δεν είχε καν μεταβεί εκεί. Αυτές οι αποφάσεις και δράσεις κατέστησαν σαφείς από την κοινή ανακοίνωση των συναρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων από την πρώτη ημέρα και είχαν μέλημα, εκτός από τη διάσωση και τον απεγκλωβισμό των παθόντων, και την απελευθέρωση της σιδηροδρομικής γραμμής.
Η επιτόπια παρουσία του κυβερνητικού κλιμακίου, με κάθε μέλος του να έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες, ανάλογα με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου του, ήταν πολιτική. Χωρίς παρέμβαση στο έργο των υπηρεσιακών και επιχειρησιακών παραγόντων, το οποίο είχε ήδη ξεκινήσει από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας. Το κλιμάκιο όφειλε να είναι παρόν, και ήταν. Πήγε για να συνδράμει όπου προέκυπτε ανάγκη, ανταποκρινόμενο στα ζητούμενα εκείνων των δύσκολων ημερών.
Από την πλευρά μου, και όπως έχω αναφέρει σε δημόσιες τοποθετήσεις μου στη Βουλή, όντας αρμόδιος για την κρατική αρωγή Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό, επικεντρώθηκα σε δύο σκέλη. Πρώτον, στην οργάνωση της κρατικής βοήθειας και στήριξης των οικογενειών των θυμάτων. Συνεργαστήκαμε, λοιπόν, με τα αρμόδια Υπουργεία για τον συντονισμό τέτοιων ζητημάτων, μέχρι και τη σχηματοποίηση των μέτρων στήριξης των συγγενών των θανόντων και των τραυματιών. Τα εν λόγω μέτρα ανακοινώθηκαν λίγες ημέρες μετά, με τη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων Υπουργείων, περιλαμβάνοντας και ειδική γραμμή αρωγής.
Δεύτερον, κατά την πρόοδο του έργου των επιχειρησιακών παραγόντων, συμμετείχα στην ενημέρωση – με τηλεοπτικές δηλώσεις και δελτία τύπου – για την πρόοδο των ενεργειών στο πεδίο, σύμφωνα με την πληροφόρηση από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες που είναι και οι υπεύθυνοι για αυτές. Σε αυτό το πλαίσιο δημοσιοποιήθηκαν από την πλευρά μου πληροφορίες, μεταξύ άλλων, για την ταυτοποίηση των θανόντων, την εξέλιξη της υγείας των νοσηλευόμενων, και την πορεία αποκατάστασης της σιδηροδρομικής γραμμής.
Η μνεία περί ύπαρξης δόλου, ακόμη και ως μια αναπόδεικτη υπόθεση που δεν εδράζεται σε γεγονότα, που δεν τεκμηριώνεται από αποδείξεις, και που δεν συνάδει με την λογική, αλλά που υποθετικά οδήγησε σε ενέργειες “συγκάλυψης”, είναι ακραία προσβλητική.
Δηλώνω ενεργά παρών για την αποκατάσταση της αλήθειας, στηριζόμενος στη λογική, στις αποδείξεις και στα γεγονότα.
Και, φυσικά, με την απόφαση για σύσταση της Επιτροπής θα παραιτηθώ από τη θέση του Υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας προς διευκόλυνση της διαδικασίας και του έργου της Κυβέρνησης.»
Ο Χρήστος Τριαντόπουλος κατείχε τη θέση του υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας.
Το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε χθες το βράδυ στη Βουλή πρόταση για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης: «Προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις, άξιες προκαταρκτικής διερεύνησης, ότι ο καθ’ ου η παρούσα πρόταση κ. Χρήστος Τριαντόπουλος τέλεσε το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 3.3.2023 και 6.3.2023 με την ιδιότητα του μέλους της Κυβέρνησης και ειδικότερα του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ», αναφέρει, ενώ υπογραμμίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ διατηρεί το δικαίωμα να επανέλθει στην υπόθεση εάν προκύψουν νέα στοιχεία και για άλλα κυβερνητικά στελέχη.
Σύμφωνα με την καταγγελία των εργαζομένων, «200 οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εισόδημα», ενώ η απόφαση αυτή «υποβαθμίζει περαιτέρω το σιδηροδρομικό δίκτυο».
Η Hellenic Train ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει οριστικά 34 εκδοτήρια έως τα τέλη Μαρτίου, απολύοντας όσους εργάζονταν σε αυτά.
Σύμφωνα με την καταγγελία των εργαζομένων, «200 οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εισόδημα», ενώ η απόφαση αυτή «υποβαθμίζει περαιτέρω το σιδηροδρομικό δίκτυο, αφήνοντας την περιφέρεια στο περιθώριο και μετατρέποντας το τρένο σε ένα ψυχρό, απρόσωπο μέσο μεταφοράς.»
Όπως αναφέρουν, είναι πιθανό να δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα, μεταξύ των οποίων η έλλειψη υποστήριξης σε ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ, η δυσκολότερη αποζημίωση σε επιβάτες για ακυρώσεις καθώς και η δυσκολότερη έκδοση εισιτηρίων για ειδικές ομάδες, ενώ όπως τονίζουν, οι σταθμοί είναι πιθανό να λεηλατηθούν και να εγκαταλειφθούν.
Ολόκληρη η επιστολή των εργαζομένων
«Μετά την αιφνιδιαστική ανακοίνωση για το κλείσιμο 34 εκδοτηρίων έως το τέλος Μαρτίου, εκφράζουμε την απογοήτευση και την ανησυχία μας, καθώς 200 οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εισόδημα. Η απόφαση αυτή υποβαθμίζει περαιτέρω το σιδηροδρομικό δίκτυο, αφήνοντας την περιφέρεια στο περιθώριο και μετατρέποντας το τρένο σε ένα ψυχρό, απρόσωπο μέσο μεταφοράς.
Τα εκδοτήρια αποτελούν κρίκο επικοινωνίας μεταξύ επιβατών και εταιρείας. Οι εργαζόμενοι, με πολυετή εμπειρία, έχουμε στηρίξει τον σιδηρόδρομο ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, όπως μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Παρέχουμε υπηρεσίες πολύ πέρα από τα καθήκοντά μας, από την ενημέρωση των επιβατών μέχρι την παροχή βοήθειας σε άτομα με ανάγκες.
Το κλείσιμο των εκδοτηρίων δημιουργεί σοβαρά προβλήματα:
ΑΜΕΑ και ηλικιωμένοι θα μείνουν χωρίς υποστήριξη κατά την επιβίβαση.
Οι επιβάτες δε θα έχουν άμεση ενημέρωση για καθυστερήσεις και αλλαγές δρομολογίων.
Η αποζημίωση και η έκδοση εισιτηρίων ειδικών κατηγοριών θα γίνει δυσκολότερη.
Οι επιβάτες θα επιβαρύνονται οικονομικά με τηλεφωνικές κλήσεις για πληροφορίες.
Οι σταθμοί θα εγκαταλειφθούν και θα λεηλατηθούν.
Ζητάμε την ακύρωση της απόφασης και την εξεύρεση λύσης που θα επιτρέπει τη συνύπαρξη φυσικών εκδοτηρίων και ηλεκτρονικών υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Η ύπαρξη φυσικών σημείων πώλησης δεν είναι απλώς θέμα εξυπηρέτησης, αλλά και ζήτημα ασφάλειας για τους επιβάτες, καθώς προσφέρουν άμεση βοήθεια σε περίπτωση ανάγκης και εξασφαλίζουν καλύτερη εξυπηρέτηση σε όλους τους χρήστες του σιδηροδρόμου.
“Όλοι έχουν δικαίωμα στο ταξίδι. Αλλά όλοι έχουν και δικαίωμα στην εργασία.”
Ευελπιστούμε στη διαμεσολάβηση και τη στήριξή σας.
Η αρρενωπότητα εδώ και δεκαετίες αποτελεί αγαπημένη έννοια για πολλούς επιχειρηματίες. Μάλιστα, δεν μιλάμε μόνο για ένα πολιτιστικό φαινόμενο, αλλά για μία πολιτική και ιδεολογική πρόταση.
Όταν ακούμε τη λέξη αρρενωπότητα, αυτομάτως στο μυαλό μας δημιουργούνται συνειρμοί που βασίζονται κυρίως σε αισθητικά κριτήρια της εν λόγω έννοιας. Γενειάδες, πρόσωπα με γωνίες, σώματα με υψηλή μυϊκή μάζα και ενδυμασία όπως κουστούμια και ρολόγια με μεταλλικό μπρασελέ.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύμπλεγμα εικόνων με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει ως μέλη των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών. Παράλληλα, όμως, η αρρενωπότητα έχει ταυτιστεί και με ένα σύστημα συμπεριφορών. Αυτοπεριορισμός στην έκφραση των συναισθημάτων, αυστηροί μορφασμοί, μαχητικότητα, επιμονή, διεκδίκηση και υπερηφάνεια.
Τι θα λέγατε όμως αν κάποιος σας έλεγε πως η αρρενωπότητα είναι και μορφή ιδεολογίας;
Αρρενωπότητα ή αρρενωπότητες;
Αρχικά, η αρρενωπότητα αποτελεί μία κοινωνική κατασκευή, δηλαδή ένα σύστημα σημείων (με τη σημειολογική σημασία), το οποίο οικοδομείται και ανατροφοδοτείται μέσα από την ίδια την κοινωνία.
Παρά το βιολογικό αποτύπωμα του χρωμοσώματος Y, η αρρενωπότηταδεν είναι κάτι που κληροδοτείται, αλλά συντίθεται σταδιακά μέσα από τις κοινωνικές και πολιτισμικές μας σχέσεις. Αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός πως τα περιβάλλοντα παραλλάσσονται τόσο χρονικά όσο και γεωγραφικά, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πως υπάρχει αντίστοιχα και ένας πλουραλισμός στην έννοια.
Αν και θα έπρεπε να μιλάμε για αρρενωπότητες, τις περισσότερες φορές όταν αναφερόμαστε γενικά στην αρρενωπότητα, εννοούμε μία πολύ συγκεκριμένη μορφή της, αυτή της παραδοσιακής αρρενωπότητας που καταγράφεται στον δυτικό κόσμο και ταυτίζει τον άνδρα με τον ρόλο του “breadwinner” («κουβαλητής»).
Ο George Gilder και η αποθέωση της αρρενωπότητας
Μία εξέχουσα μορφή που συνέβαλε στην pop εκδοχή της αρρενωπότητας για τις επιχειρηματικές ελίτ είναι ο George Gilder. Πρόκειται για τον ιδεολογικό πατέρα της Silicon Valley, ο οποίος από τη δεκαετία του 1970 δίνει σκληρή μάχη απέναντι στον φεμινισμό και την πολιτική ορθότητα.
Κατά τη δεκαετία του 1970, οι γυναίκες στις ΗΠΑ εισέρχονταν ολοένα και περισσότερο στην παραγωγική διαδικασία. Το αποτέλεσμα της γυναικείας χειραφέτησης οδήγησε τον συντηρητικό οικονομολόγο, επενδυτή και οπαδό της πατριαρχίας George Gilder να γράψει βιβλία στα οποία υποστήριζε την αναγκαιότητα διάσωσης των παραδοσιακών έμφυλων ρόλων και συνέδεε την κρίση της πυρηνικής οικογένειας με κοινωνικά ζητήματα όπως η φτώχεια.
Ανάμεσα στις θέσεις του ήταν και η επίθεση στις προνοιακές πολιτικές, όπως τα προγράμματα που υποστήριζαν τις ανύπαντρες μητέρες, θεωρώντας πως μέσω αυτών οι άντρες καταλήγουν ευνουχισμένοι από το κράτος.
Το 1980 ο George Gilder είχε καταφέρει να θέσει καπιταλισμό, επιχειρηματικότητα και πυρηνική οικογένεια ως τις βασικές ηθικές αξίες της εποχής του.
Στη σκέψη του Gilder η επιχειρηματικότητα ήταν ένας τρόπος να απορριφθεί το κράτος πρόνοιας και οι άνδρες να αποκαταστήσουν τον ρόλο τους ως “providers“. Παράλληλα, υποστήριξε πως οι άνδρες βιολογικά, αλλά και κοινωνικά, ήταν πιο ικανοίαπό τις γυναίκες στη δημιουργία επιχειρήσεων και όφειλαν μέσω αυτών να διασώσουν τους έμφυλους ρόλους της κοινωνίας. Επίσης, θεωρούσε πως οι επιχειρηματίες είναι πολύ καλύτερη επιλογή για την ηγεσία ενός κράτους από τους ακαδημαϊκούς ή τους επαγγελματίες πολιτικούς.
Ο Gilder δεν είπε κάτι νέο, απλώς έφερε στο προσκήνιο ιδέες που υπήρχαν στην Αμερική ήδη από τον 19ο αιώνα και πολλά από αυτά τα περιέγραψε ο Max Weber στις αρχές του 20ου αιώνα ως «προτεσταντική ηθική».
Νεοφιλελευθερισμός και αρρενωπότητα
Το βιβλίοWealth and Poverty (1981) ήταν αυτό που απέδωσε μυθολογικές διαστάσεις στην αξία της επιχειρηματικότητας και την απορρύθμιση. Η θεωρία των trickle-down economics (η αμφιλεγόμενη θεωρία ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να μειώσουν τη φορολόγηση των πλουσίων, για να εξασφαλίσουν ταχύτερη ανάπτυξη), οι περικοπές στην περίθαλψη και γενικότερα η ιδέα της αυτο-διακυβέρνησης -δηλαδή η ατομική ευθύνη- συνδέονται με τις θέσεις του George Gilder και τη σημαντική επίδραση που είχε στην κυβέρνηση του Ronald Reagan.
Εκείνη την περίοδο είναι που αναδύεται το πρότυπο του σύγχρονου επιτυχημένου επιχειρηματία, ο οποίος δεν πέτυχε μόνο λόγω των ικανοτήτων του, αλλά κυρίως επειδή δρα «σαν άνδρας», δηλαδή είναι επίμονος, διεκδικητικός και επιθετικός.
Φυσικά, αυτό δεν αφορά μονάχα τους ίδιους τους άνδρες, αλλά και πολλές φιλόδοξες γυναίκες, οι οποίες για να καταφέρουν να ανεβούν στην εταιρική ιεραρχία και να διατηρήσουν τις θέσεις τους, έπρεπε να απαρνηθούν εν μέρει το φύλο τους και να ενσωματώσουν πλήθος αρρενωπών χαρακτηριστικών, με ακραία εκδοχή τον εσωτερικευμένο σεξισμό. Με άλλα λόγια, η συντηρητική αρρενωπότητα της δεκαετίας του 1980 δεν είναι απλά ένα πολιτιστικό φαινόμενο, αλλά μία πολιτική και ιδεολογική πρόταση.
Εκείνη την περίοδο αρχίζουν να αναδύονται διάφορες startups στη Silicon Valley. Οι νέοι άνδρες επιχειρηματίες που ηγούνται αυτών των προσπαθειών σταδιακά παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ ως οι σύγχρονοι ήρωες και διαμορφωτέςενός πολλά υποσχόμενου κόσμου.
Πολλοί από αυτούς υιοθετούν ταχύτατα στοιχεία της αρρενωπότητας, τόσο διότι μέσω αυτής έχουν καλύτερη προβολή, καθώς αποδεσμεύονται από το στερεότυπο του σπασίκλα (nerd), όσο και για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις από επενδυτές για τα εγχειρήματά τους.
Έτσι, η Silicon Valley κατακλύζεται από τον συντηρητισμό, την πατριαρχική αντίληψη, αλλά και το δόγμα του παραγωγικού φόβου που είναι κυρίαρχο σε όλη την αμερικανική εταιρική κουλτούρα κατά τις δεκαετίες του 1980, 1990 και 2000. Με το δόγμα “survival of the fittest“, οι νέοι αυτοί επιχειρηματίες στον κλάδο της πληροφορικής και της υψηλής τεχνολογίας απεχθάνονται οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί αδυναμία.
Έτσι, ξεκινούν να καταδικάζουν τη θηλυκότητα και την ομοφυλοφιλία, με τρανό παράδειγμα τη λέξη “pussification” (=το να κάνω κάποιον αδύναμο) που γίνεται ένας απαράβατος bro code. Αυτοί οι νέοι, τολμηροί, πλούσιοι, λευκοί, cis άνδρες απεχθάνονται την πολιτική ορθότητα, τις μειονότητες και τις γυναίκες, ενώ θεωρούν πως το μέλλον είναι γεμάτο τεστοστερόνη και διεκδίκηση.
Η σύγχρονη εκδοχή της αρρενωπότητας
Αυτό το ακραία ανταγωνιστικό περιβάλλον είναι που εξέθρεψε τους σημερινούς broligarchs και έφερε ως αναγκαιότητα το life coaching με στόχο την τόνωση της αρρενωπότητας, τους personal trainers για τη σωματική διάπλαση και τις πολεμικές τέχνες και τους διάφορους specialists που υπόσχονται αύξηση της τεστοστερόνης.
Ακόμη και η επιλογή το κρέας να καταναλώνεται σχεδόν ωμό (raw) δεν γίνεται διότι κάποιος απολαμβάνει τη γεύση του σιδήρου, αλλά υπόκειται στο δόγμα του να γίνει κάποιος «περισσότερο άνδρας». Υπάρχουν διάφορες πεποιθήσεις σε αυτούς τους κύκλους πως η ωμοφαγία ή προγονική διατροφή τονώνουν την παραγωγή τεστοστερόνης. Υπάρχει, όμως, και μία άλλη διάσταση: το ωμό κρέας μπορεί να θεωρηθεί συμβολικά αλλά και ασυνείδητα, η επανασύνδεση του χαμένου δεσμού με την άγρια πλευρά των πρωτόγονων κυνηγών, δηλαδή αυτών που επιβίωσαν και πρωταρχικά ρίσκαραν για το κέρδος.
Ας μην μας προκαλεί εντύπωση το ότι σήμερα, ακόμα εντονότερα, επιχειρηματίες και influencers που κερδίζουν χρήματα από ψηφιακές πλατφόρμες, cryptos και γενικά τις νέες τεχνολογίες απεχθάνονται τις κατακτήσεις του πολιτισμού. Στρέφονται στη σύνθεση της εικόνας ενός σύγχρονου πολεμιστή με υπερδιογκωμένα αρρενωπά χαρακτηριστικά. Άνθρωποι αναπροσαρμόζουν ολόκληρη τη ζωή τους, απλώς και μόνο για να αποτυπώνεται αυτή η εικόνα στα social media τους.
Αυτή η αντίφαση έρχεται ως μία προσπάθεια διαχείρισης ενός περιβάλλοντος που αλλάζει πολύ γρηγορότερα για όλους. Αποτελούν ψευδαισθήσεις πως η τόνωση της τεστοστερόνης ή το να τα φιλτράρεις όλα μέσα από τη λογική της αρρενωπότητας μπορεί να είναι μία λύση απέναντι στο δόγμα της επιτάχυνσης.
Η αρρενωπότητα, λοιπόν, λατρεύεται όχι γιατί δίνει λύσεις, αλλά γιατί είναι μία μορφή ψυχικής άμυνας, ένας σύγχρονος μύθος που λειτουργεί ως ένα καταφύγιο απέναντι σε μία απροσδιόριστη απειλή. Είναι ένα παραμύθι για ενήλικες που διδάσκει πως εφόσον κάποιοι επιβίωσαν από το κυνήγι (game), έτσι και κάποιοι από εμάς θα τα καταφέρουν σήμερα.
Η Κωνσταντίνα είναι η πρώτη ανάπηρη αθλήτρια που εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνείς αγώνες CrossFit και κατέκτησε την τρίτη θέση. «Χρειάζεται να ακουστούν οι φωνές των αναπήρων και όχι οι μη ανάπηροι να αποφασίζουν για εμάς».
Κοιτώντας φωτογραφίες της Κωνσταντίνας Αλεξανδρίδου από τον διεθνή αγώνα συμπεριληπτικού CrossFit Wodcelona, ξεχωρίζω τη μπλούζα που επέλεξε να φορέσει σε μια τόσο σημαντική για την ίδια στιγμή: «Δεν είμαι η έμπνευσή σου #StopInspirationPorn». Η αναπηρία, εκτός από προσωπικό βίωμα και ταυτότητά της, είναι ένα πεδίο δράσης και συζητήσεων που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής της.
«Στερεοτυπικά όταν λέει κάτι τέτοιο ένα ανάπηρο, υπάρχει η σκέψη ότι αυτό σημαίνει πως προσπαθώ να εμπνεύσω τους άλλους, επειδή είμαι ανάπηρη. Όμως, κάνω ακριβώς το αντίθετο. Προσπαθώ, μέσα από τη δράση μου, να αλλάξει αυτό και πολλά άλλα στερεότυπα γύρω από το φαινόμενο της αναπηρίας», σημειώνει η 28χρονη στο Estella. Η Κωνσταντίνα Αλεξανδρίδου δεν είναι μόνο η πρώτη adaptive αθλήτρια που εκπροσώπησε τη χώρα μας σε παγκόσμια διοργάνωση CrossFit, αλλά πέτυχε και μια σημαντική διάκριση, κατακτώντας την τρίτη θέση.
Από την απόκρυψη της βλάβης στην πλήρη ορατότητα
Η Νίνα, για τους φίλους της, ασχολείται με περισσότερα πράγματα απ’ όσα μπορούν να χωρέσουν σε μια τυπική καθημερινότητα. Εκτός από τον αθλητισμό και το CrossFit -διαδεδομένο στη χώρα μας, αλλά όχι για τα ανάπηρα άτομα- δραστηριοποιείται στον χώρο της αναπηρίας ως παιδαγωγός της ένταξης και εκπαιδεύτρια ενηλίκων, ενώ παράλληλα είμαι υποψήφια διδακτόρισσα και ασχολείται με το πεδίο των Σπουδών για την Αναπηρία.
Η ίδια, όπως λέει, μεγάλωσε με πολύ στρεβλές αντιλήψεις σχετικά με την αναπηρική της ταυτότητα. «Μεγάλωσα κρύβοντας τη βλάβη μου. Μεγάλωσα αποκρύπτοντας ένα μέρος μου για να είμαι αρεστή. Είναι εξουθενωτικό. Όταν έμαθα τι σημαίνει βλάβη και τι αναπηρία, βρήκα τον εαυτό μου», σημειώνει η 28χρονη και συνεχίζει:
«Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η αναπηρία μου είναι η κινητική μου κατάσταση. Όμως δεν είναι έτσι. Αυτό που συμβαίνει στα πόδια μου είναι η βλάβη μου, είναι μέρος της ανθρώπινης ποικιλότητας».
Αναπηρία σημαίνει αποκλεισμός, και αποτελείται από εμπόδια που επιτελούνται από την κοινωνία.
Αυτά δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου. Είναι το θεμέλιο του κοινωνικού μοντέλου. Αν ο κόσμος αντιληφθεί αυτή την διάκριση, θα αλλάξουν πολλά. Πλέον δεν θα ρωτάμε τι δεν μπορεί να κάνει το σώμα, αλλά ποια εμπόδια πρέπει να βγάλουμε από τη μέση», τονίζει.
Στην καθημερινότητά της, η Κωνσταντίνα ακούει συχνά ατάκες που πηγάζουν από άγνοια -στην καλύτερη περίπτωση- όπως «πότε θα γίνεις καλά;» ή «είσαι πολύ νέα και πολύ όμορφη για να είσαι ανάπηρη». Ιδού η απάντησή της:
«Η αναπηρία είναι συνδεμένη με την ασχήμια και την ανικανότητα. Επομένως, όσο πιο “όμορφο” και “ικανό” είσαι, βάσει των καλουπιών που επιβάλλουν τα πρότυπα, τόσο πιο αποδεκτό είσαι. Είμαι πολύ κοντά σε αυτά τα στερεοτυπικά πρότυπα και αυτό, ενώ διευκόλυνε κάποιες καταστάσεις, δυσκόλευε πολύ κάποιες άλλες», θα μου πει και θα συνεχίσει μιλώντας για φράσεις και αντιλήψεις τρίτων που εσωτερίκευε σε μικρότερη ηλικία:
«Πιστεύω όλοι έχουμε φράσεις που μας έχουν “στοιχειώσει”. Για μένα, μία από αυτές είναι η εξής: “Πολύ όμορφη, αλλά κοίτα τι έχει”. Το ακούω από την παιδική μου ηλικία. Από περαστικούς, από άτομα που μόλις με γνώρισαν, ακόμη και από άτομα που βρεθήκαμε στην ίδια παρέα. Αυτό το “αλλά” αναιρεί ό,τι προηγήθηκε. Είναι σαν να σου λένε ότι είχες potential να είσαι όμορφο και γαμάτο, αλλά δεν μπορείς γιατί κινείσαι διαφορετικά. Και ξέρεις κάτι, όταν το ακούω στα 28 μου ξέρω τι να απαντήσω και πώς να το διαχειριστώ. Αλλά στα 8, στα 10, στα 12, στα 15, στα 18, στα 20, το εσωτερικεύεις».
Η CrossFitter Κωνσταντίνα Αλεξανδρίδου μαζί με τον προπονητή της, Αιμίλιο Πουλίδη
Η Κωνσταντίνα, κοιτώντας το παρελθόν, θυμάται ότι για πάρα πολλά χρόνια έκρυβε τη βλάβη της. «Πίστευα πως αν είναι ορατή, δεν θα είμαι αποδεκτή ή θα μου φέρονται διαφορετικά με θετικό ή/και αρνητικό πρόσημο. Όταν κάποιος είναι ανάπηρος, όλοι εστιάζουν σε αυτό, λες και δεν έχει άλλες διαστάσεις σαν άτομο. Κάποιες φορές αυτό μπορεί να είναι κουραστικό.
»Δεν σημαίνει ντε και καλά ότι επειδή κάποιος είναι ανάπηρος πρέπει να ασχολείται και με ζητήματα αναπηρίας. Ωστόσο, αυτό που θεωρώ αναγκαίο είναι κάθε ανάπηρο να έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει την αναπηρική του ταυτότητα. Να κατανοήσει τι σημαίνει αναπηρία», καταλήγει η 28χρονη αθλήτρια και παιδαγωγός της ένταξης -μεταξύ άλλων ιδιοτήτων.
Σήμερα, η Κωνσταντίνα μοιάζει να επιδιώκει την πλήρη ορατότητα του εαυτού της ολόκληρου, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της βλάβης της. Είναι ιδιαίτερα ενεργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου προσπαθεί η φωνή της να συμβάλλει στην αλλαγή των στρεβλών αντιλήψεων γύρω από την αναπηρία και στην κατάρριψη στερεοτύπων πολλών ετών που δυστυχώς αντέχουν ακόμα:
«Πρέπει να αλλάξουν οι αντιλήψεις, οι πεποιθήσεις και οι συμπεριφορές. Χρειάζεται να μάθουμε από την αρχή ό,τι αφορά την αναπηρία και την ένταξη. Ό,τι ξέρει ο μέσος όρος αυτή τη στιγμή προάγει μόνο τον αποκλεισμό και τη διαιώνιση των αρνητικών στερεοτύπων. Χρειάζεται επανεκπαίδευση βασιζόμενη στο κοινωνικό μοντέλο για την αναπηρία». Η Κωνσταντίνα καταλήγει ίσως στην πιο σημαντική παράμετρο, αυτή που μπορεί να επιφέρει ουσιαστικές μεταβολές σε εκατομμύρια ζωές:
Χρειάζεται να ακουστούν οι φωνές των αναπήρων και όχι οι μη ανάπηροι να μιλάνε και να αποφασίζουν για εμάς.
Στα social media της, όπου σήμερα μοιράζεται πολύ σημαντικό περιεχόμενο (και) για την αναπηρία, για χρόνια προσπαθούσε να μην φαίνεται ότι είναι ανάπηρη.
«Αν έμπαινες στο προφίλ μου, δεν καταλάβαινες ότι είμαι ανάπηρη. Έκρυβα το μπαστούνι μου, έπαιρνα πόζες που τα πόδια μου φαίνονταν ίσια, ποτέ δεν ανέβαζα βίντεο που να φαίνεται η κίνησή μου. Ένιωθα με αυτό τον τρόπο ότι θα με αποδεχτούν ευκολότερα, ότι δεν θα με αποκλείσουν. Έτσι είχα μάθει να κάνω από πολύ μικρή.
»Ωστόσο, όλο αυτό με καταπίεζε, με έπνιγε. Όταν ξεκίνησα να ανακαλύπτω την αναπηρική μου ταυτότητα και έβγαλα εκείνο το πρώτο βίντεο που μιλούσα ανοιχτά για την αναπηρία, άλλαξαν πολλά μέσα μου. Εκείνη η μέρα σηματοδότησε την αλλαγή μου, παρόλο που πλέον κοιτάω αυτό το βίντεο και παρατηρώ πόσα θα άλλαζα σήμερα», αναφέρει με ειλικρίνεια.
Γιατί πρέπει επιτέλους να σταματήσει το inspiration porn
Η Κωνσταντίνα, εκτός από το μπαστούνι που χρησιμοποιεί για να κινείται αυτόνομα, πρόσφατα απέκτησε αμαξίδιο. Με αυτή την κίνησή της, φυσικά, ήρθε αντιμέτωπη με μια ακόμα ριζωμένη προκατάληψη που θέλει τα ανάπηρα άτομα «καθηλωμένα» σε αμαξίδια, -ή γιατί να κρυβόμαστε;- σε «καροτσάκια», άκυρη λέξη που ακόμα, δυστυχώς, χρησιμοποιούν πολλοί. Τι ρωτάω τι σημαίνει για την ίδια το αμαξίδιο και το μπαστούνι της:
«Βελτίωση της ποιότητας ζωής μου. Το αμαξίδιο, το μπαστούνι μου αλλά και κάθε εργαλείο που χρησιμοποιώ δεν με καθηλώνει, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Αντιθέτως, με χειραφετεί. Είναι εργαλεία αξιοπρέπειας. Όταν το απέκτησα, πολλοί γύρω μου αναρωτήθηκαν αν χειροτέρευσε η βλάβη μου. Κανείς δεν σκέφτηκε ότι βελτίωσα την καθημερινότητά μου με αυτή την προσθήκη», τονίζει.
Στην άλλη (;) πλευρά της λύπησης για την υποτιθέμενη «καθήλωση» των αναπήρων, βρίσκεται το inspiration porn, σύνολο συμπεριφορών και αντιλήψεων που η Κωνσταντίνα θέλει να κάνει χίλια κομμάτια. Είναι σε καλό δρόμο.
«Το Inspiration Porn ακολουθεί εμάς τους ανάπηρους στα πάντα -δυστυχώς. Προσωπικά με φέρνουν σε τεράστια αμηχανία σχόλια που το εμπεριέχουν. Λαμβάνουμε συγχαρητήρια γιατί υπάρχουμε, γιατί κάνουμε καθημερινά πράγματα, τα οποία αν κάνει ένα μη ανάπηρο άτομο, δεν του λέει κανείς “μπράβο”».
Φυσικά, η συμμετοχή της 28χρονης αθλήτριας σε διεθνή διαγωνισμό CrossFit ήταν εύφορο πεδίο για τέτοιου είδους -υποτιμητικά, με επίφαση θαυμασμού- σχόλια:
«Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μερικές μέρες πριν φύγω για Βαρκελώνη, για τους παγκόσμιους αγώνες, έκανα μια από τις καθιερωμένες μου προπονήσεις. Έρχεται λοιπόν ένας άγνωστος τύπος και μου λέει: “Πάντως μπράβο που έρχεσαι προπόνηση με αυτό που έχεις”. Ένιωσα τρομερά αμήχανα, τόσο που έκανα μια αυθόρμητη γκριμάτσα και γύρισα το κεφάλι μου», θυμάται.
«Κάποιος θα σκεφτεί “δεν σου είπε κάτι κακό”. Όμως, στην πραγματικότητα εκείνη τη στιγμή, ο συγκεκριμένος αθλούμενος με υποβίβασε ως αθλήτρια. Γιατί; Γιατί σύμφωνα με την στερεοτυπική εικόνα που έχει για το άθλημα, μια ανάπηρη δεν έχει θέση σε αυτό και εγώ κάνω ανθρώπινη υπέρβαση για να είμαι ανάμεσα τους».
Ανεξαρτήτως καλών ή όχι προθέσεων, οι αντιλήψεις αυτές στερούν από τα ανάπηρα άτομα την ισότιμη αντιμετώπιση που δικαιούνται. «Η οπτική αυτή συντηρεί πολλά στερεότυπα, στα οποία είμαστε τόσο συνηθισμένοι που δεν μας κάνει εντύπωση. Και επειδή πολλοί μπερδεύονται: ΌΧΙ, δεν είναι κακό να μας συγχαρείτε ή να μας θαυμάζετε ως αθλητές. Η συνθήκη γίνεται “προβληματική”, όταν τα παραπάνω τα λαμβάνουμε απλά και μόνο επειδή είμαστε ανάπηροι», εξηγεί η Κωνσταντίνα και συνεχίζει:
«Ξέρεις, οι προσδοκίες από τα ανάπηρα πολλές φορές είναι τόσο χαμηλές που μπορεί να μας συγχαρούν επειδή απαντήσαμε στην ερώτηση “Πώς σε λένε;”. Ακόμη μια χαρακτηριστική έκφανση του inspiration porn είναι βγαλμένη από κάποια σχόλια που λάμβανε ο Αιμίλιος Πουλίδης, ο προπονητής μου. Τα σχόλια αυτά επικροτούσαν τη δύναμη ψυχής που έχω εγώ για να αθλούμαι και τη δύναμη ψυχής του ίδιου, για να με συνοδεύσει στους αγώνες.
»Αντιλαμβάνεσαι πόσο χαμηλές είναι οι προσδοκίες για τα ανάπηρα; Θεωρείται ότι ένας προπονητής για να μας αναλάβει πρέπει να έχει δύναμη ψυχής. Ενώ θα έπρεπε να είναι “κανονικότητα” οι γυμναστές να γυμνάζουν κάθε άτομο ανεξάρτητα από το πώς μοιάζει το σώμα του. Επομένως, δεν χρειάζομαι δύναμη ψυχής για να αθληθώ, ούτε ο εκάστοτε προπονητής για να με προπονήσει. Αυτό που χρειάζεται είναι να διαλύσουμε τα στερεότυπα και να μάθουμε να λειτουργούμε συμπεριλαμβάνοντας ισότιμα κάθε άτομο», καταλήγει.
Ένας προσωπικός στόχος επετεύχθη στη Βαρκελώνη
Η συζήτηση πηγαίνει ξανά στους διεθνείς αγώνες CrossFit Wodcelona στη Βαρκελώνη, όπου με τη συμμετοχή και τη διάκρισή της, η Κωνσταντίνα πέτυχε έναν στόχο που είχε θέσει για τον εαυτό της.
«Παράλληλα, μέσα από τον διαγωνισμό και τη διάκρισή μου ανέδειξα ότι η εκπροσώπηση των αναπήρων μετράει, ότι μπορούμε να υπάρξουμε ισότιμα στο άθλημα και γενικότερα ότι υπάρχουμε και πως αυτό που μας αποκλείει στην πραγματικότητα είναι τα κοινωνικά εμπόδια, όχι τα σώματά μας. Τέλος, θεωρώ είναι το έναυσμα για να ανοίξει η adaptive κοινότητα και στην Ελλάδα.
»Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη και απόλυτα απολαυστική. Έζησα συναισθήματα που δεν είχα ξαναβιώσει. Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι ήταν η πρώτη φορά που διαγωνίστηκα σε άθλημα. Ως πρωτάρα, θα είχα κάνει σημαντικά λάθη άγνοιας αν δεν είχα δίπλα μου τον προπονητή μου Αιμίλιο Πουλίδη να με καθοδηγεί, ώστε να δώσω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ήταν εκεί και κάθε φορά που ένιωθα ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω, μου έδειχνε το πώς.
»Ο Αιμίλιος, όμως, δεν ήταν εκεί μόνο για να με καθοδηγεί, για μένα αποτέλεσε ένα ισχυρό κίνητρο η στήριξή του για να λάβω μέρος στο διαγωνισμό. Χωρίς εκείνον δεν πιστεύω ότι θα το είχα κάνει. Υπήρχαν στιγμές που εκείνος πίστευε σε μένα περισσότερο απ’ ότι εγώ στον εαυτό μου», σημειώνει η αθλήτρια.
Η απόφαση να δηλώσω συμμετοχή στους αγώνες CrossFit Wodcelona
«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω πώς λειτουργούν οι adaptive κατηγορίες, πώς λειτουργεί γενικά το σύστημα. Για να είμαι ειλικρινής, ακόμη το ψάχνω. Θυμάμαι ότι από τη στιγμή που ανακάλυψα τον συγκεκριμένο διαγωνισμό, είπα: “Εγώ θα πάω εκεί μια μέρα”.
»Αυτό που με τράβηξε ήταν ότι από τη δημιουργία του μας είχε συμπεριλάβει όλους. Είναι μια διοργάνωση που παράλληλα διαγωνίζονται ανάπηροι και μη ανάπηροι αθλητές στις κατηγορίες τους -σπάνια συνθήκη για τα περισσότερα αθλήματα και τις περισσότερες διοργανώσεις.
»Η επιλογή του Αιμίλιου Πουλίδη, ως προπονητή μου σε αυτό το ταξίδι, δεν ήταν τυχαία. Εκτός, όμως, από εξαιρετικός επαγγελματίας, έχει έμφυτη στο mindset του την κουλτούρα που χρειάζεται το CrossFit για να είναι συμπεριληπτικό. Και το κυριότερο αντιλαμβάνεται ότι το εμπόδιο δεν είναι το σώμα, αλλά τα κοινωνικά εμπόδια και η επιβολή της “κανονικότητας”.
»Είμαι πολύ τυχερή που έχω γνωρίσει προπονητές και έχω μοιραστεί την αθλητική μου καθημερινότητα, τις προσδοκίες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου μαζί τους. Τώρα στο North Zone, παλαιότερα στο Fitness For Life και εκεί που ξεκίνησαν όλα, στο Comradery. Σε κάθε χώρο, συνυπήρξα με προπονητές που μαζί προσδιορίσαμε και διαμορφώσαμε την κουλτούρα της συμπερίληψης στο άθλημα του CrossFit», υπογραμμίζει η Κωνσταντίνα.
Της ζητάω να μας πει περισσότερα για την adaptive (σ.σ. στην κοινότητα έχουν επικρατήσει οι αγγλικοί όροι) κουλτούρα, που δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη χώρα μας. «Η adaptive κουλτούρα δεν είναι γνωστή έννοια στην Ελλάδα, όπου έχουμε μείνει στα ειδικά πλαίσια για κάθε άτομο που δεν μοιάζει με το “κανονικό”. Έτσι, και στη γυμναστική, θεωρείται ότι αν έχεις παραπάνω κιλά, αν είσαι μεγάλος ή μικρός σε ηλικία, ή αν έχεις κάποια βλάβη, δεν μπορείς να κάνεις ορισμένα αθλήματα ή κανένα άθλημα.
»Αυτό έρχεται να αλλάξει η adaptive κουλτούρα. Κάθε σώμα, κάθε ηλικιακή ομάδα μπορεί να χωρέσει στο CrossFit. Πώς; Έχουν φροντίσει να είναι σχεδιασμένο για όλους. Αυτό οδηγεί σε μια γενικότερη αλλαγή νοοτροπίας. Πλέον, το ανάπηρο δεν χρειάζεται να πάει σε “ειδικά” πλαίσια και με “ειδικούς” γυμναστές, αλλά μπορεί να συμμετέχει σε ένα χώρο, σε μια ομάδα που έχει φτιαχτεί για να τους χωράει όλους».
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;«Ότι σε μια ομάδα μπορεί να είναι ανάπηροι και μη, να συνυπάρχουν, να ακολουθούν το ίδιο πρόγραμμα. Πώς; Κάθε άτομο με τις προσαρμογές του. Το κάνω να ακούγεται απλό, και είναι», μου λέει και συνεχίζει:
«Ο λόγος που ακούγεται δύσκολο είναι τα τεράστια εμπόδια που υπάρχουν σε επίπεδο αντιλήψεων από την κοινότητα και την κοινωνία γενικότερα. Πότε θα αλλάξει αυτό; Όταν οποιοδήποτε ανάπηρο άτομο θα μπαίνει σε ένα χώρο εκγύμνασης και δεν θα τους λούζει κρύος ιδρώτας ότι για ακόμη μια φορά θα το αποκλείσουν -παράδειγμα βγαλμένο από τη ζωή».
Διαισθάνομαι ότι αν η Κωνσταντίνα μπορούσε να μας πείσει όλες και όλους, ανάπηρους και μη, για ένα πράγμα αυτό θα ήταν να ασχοληθούμε με τον αθλητισμό -και μετά να αφήσουμε πίσω μας το inspiration porn, φυσικά. Το CrossFit, όπως λέει πάντα, της άλλαξε τη ζωή:
«Αυτή είναι μια από τις πιο κυριολεκτικές φράσεις που χρησιμοποιώ, όταν μιλάω για το CrossFit. Μπήκε στη ζωή μου πριν από περίπου οκτώ χρόνια. Με ώθησε μακριά από κακιές συνήθειες (αλκόολ, τσιγάρα, ξενύχτια κ.ά.) και από την κατάθλιψη. Για την ακρίβεια, μέσα από αυτό, βρήκα το νόημα που έψαχνα μέχρι τότε στη ζωή μου για να ανακαλύψω ποια είμαι.
»Δεν μπορώ, φυσικά, σε αυτή την αλλαγή να μην αναφέρω το πώς άλλαξε την κινητικότητα και την καθημερινότητά μου. Μέχρι τότε δεν μπορούσα χωρίς υποστήριξη να σηκωθώ από μια καρέκλα, δεν άντεχα να περπατήσω περισσότερο από μερικά μέτρα. Και όχι δεν ήταν κάποια σούπερ δύναμη της βλάβης μου που ξεκλειδώθηκε.
»Το αποτέλεσμα της σκληρής προπόνησης και της στοχοπροσήλωσης με οδήγησε στο να μπορώ να κάνω πολύωρες βόλτες, να πηγαίνω σε πεζοπορίες, να δοκιμάζω extreme sports, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι βελτίωσε την ποιότητα της καθημερινής μου ζωής. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς στόχους του αθλήματος: η βελτίωση της καθημερινότητάς σου».
Πώς μπορεί ο χώρος του αθλητισμού να γίνει πιο προσβάσιμος
«Με αλλαγές σε δομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό», μου απαντάει αμέσως. Ο αθλητισμός μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην προσπάθεια κατάρριψης στερεοτύπων γύρω από την αναπηρία. Αυτό θα συμβεί «μέσα από την εξοικείωση», τονίζει η Κωνσταντίνα Αλεξανδρίδου. «Είναι η πρώτη μου σκέψη. Aν έχεις ανάπηρους συναθλητές, θα πάψει σταδιακά να θεωρείται ότι όποιος ανάπηρος αθλείται κάνει υπέρβαση ή είναι σούπερ ήρωας. Θα γίνει μια νέα “κανονικότητα”».
Βρεφοποίηση και αποσεξουαλικοποίηση των αναπήρων
Μιλώντας για στερεότυπα, δεν μπορεί η συζήτησή μας να μην πάει και σε κάποιες από τις κυρίαρχες προκαταλήψεις για την αναπηρία που σχετίζονται με το σεξ. Η αντιμετώπιση του θέματος σεξ και αναπηρία εκτός των άλλων δείχνει πόσο μεγάλο ταμπού παραμένει η σεξουαλικότητα και καθρεφτίζει τους αποκλεισμούς που βιώνουν τα ανάπηρα άτομα σε όλα τα πεδία της ζωής. Ζητάω από την Κωνσταντίνα να μου δώσει την οπτική της. Γιατί ακόμα και σήμερα μερικοί άνθρωποι φαίνεται να νιώθουν την ανάγκη να πιστεύουν ότι τα ανάπηρα άτομα είναι «άγγελοι χωρίς φύλο, δεν έχουν libido» κ.λπ.;
«Ένα από τα στερεότυπα που κυριαρχούν για τους ανάπηρους αποτελεί η πεποίθηση ότι είναι για πάντα παιδιά. Είναι χαρακτηριστικό να αναφέρονται σε ενήλικα ανάπηρα ως παιδιά. Η βρεφοποίηση του ατόμου οδηγεί αυτόματα και στην αποσεξουαλικοποίησή του, γεγονός που διαιωνίζει στερεότυπα περί ασεξουαλικότητας. Από την άλλη, υπάρχει και το άλλο άκρο όπου κυριαρχεί το στερεότυπο της υπερσεξουαλικότητας», εξηγεί η 28χρονη.
Ο λόγος της Κωνσταντίνας για όλα τα πεδία της αναπηρικής ταυτότητας, μιας εκ των πολλών ταυτοτήτων που η ίδια διαθέτει, είναι πάντα διαφωτιστικός, χωρίς ποτέ να καταφεύγει στον διδακτισμό και στο κούνημα του δακτύλου. Πριν κλείσουμε τη συζήτησή μας, τη ρωτάω ποιος δρόμος, πιστεύει, οδηγεί στην ουσιαστική συμπερίληψη όλων των σωμάτων;
«Για ουσιαστική συμπερίληψη, χρειάζεται να δομήσεις κάτι και εξαρχής να τους συμπεριλάβεις όλους. Δεν ξέρω αν είναι εφικτό ή ουτοπικό. Είναι όμως ρεαλιστικό να μιλήσουμε για ουσιαστική ένταξη. Για να επιτευχθεί χρειάζεται ορατότητα, ενημέρωση και εξοικείωση, ανάμεσα σε άλλα. Γίνονται βήματα και υπάρχει βελτίωση. Πιστεύω πολύ στις νέες γενιές».
Μεγάλη σε διάρκεια, αλλά που δεν σου επιτρέπει λεπτό να βαρεθείς ή να χάσεις το focus σου
3 ώρες και 35 λεπτά. Σε μία εποχή που τσεκάρουμε ποιες ταινίες είναι κάτω από 2 ώρες, έτσι ώστε να μην μπούμε καν στον κόπο να τις δούμε, σου αξίζει ένα μπράβο αν δεν τρομάξεις από αυτή την μπενχουρική διάρκεια του “The Brutalist”. Δεν υπάρχει όμως ούτε ένα περιττό λεπτό στην ταινία του Brady Corbet, που θα διεκδικήσει 10 Όσκαρ στις 2 Μαρτίου.
Έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο, στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, «σάρωσε» στις Χρυσές Σφαίρες και κάτι ανάλογο περιμένουμε να συμβεί στα βραβεία της Ακαδημίας. Η ταινία εκτείνεται σε 3 δεκαετίες, πράγμα που εξηγεί και τη μεγάλη της διάρκεια, με την αρχή να γίνεται στα μέσα της δεκαετίας του ‘40, αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Χωρίζεται σε 2 μέρη, ενώ υπάρχει διάλειμμα στα μισά της ταινίας, με μία καρτ ποστάλ που μετρά αντίστροφα για περίπου 12 λεπτά.
Ο László Tóth, ένας Εβραίος από τη Βουδαπέστη, επιζεί από στρατόπεδο συγκέντρωσης και μεταβαίνει στην Πενσυλβάνια, όπου τον περιμένει ένας ξάδερφός του με τη σύζυγό του. Σταδιακά μαθαίνουμε για την εντυπωσιακή καριέρα του στην αρχιτεκτονική (προ πολέμου) και τα εμπόδια που βρίσκει κάνοντας τη δουλειά του σε ένα νέο μέρος, χωρίς χρήματα.
Η σύζυγος (Erzsébet) και η ανιψιά του (Zsófia) έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα της Αυστροουγγαρίας, αλλά μετά από μερικά χρόνια, είναι ξανά μαζί στις Η.Π.Α., αν και εκείνος πίστευε ότι δεν θα τα είχαν καταφέρει. Ο πόλεμος ωστόσο έχει αφήσει πάνω τους τα αποτυπώματά του και ενώ όλα δείχνουν ότι θα πάνε καλά, τα εμπόδια γιγαντώνονται. Παράλληλα, το συλλογικό τραύμα των Εβραίων που κάνουν μία (αναγκαστική) νέα αρχή, χωρίς όμως να μιλούν για αυτά που τους συνέβησαν σιγοκαίει καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Αν και ο δημιουργός του “The Brutalist” δεν είναι Εβραίος, οι λεπτομέρειες θα σε κάνουν να αναρωτηθείς αν πρόκειται για πραγματική ιστορία ή αν έχει βασιστεί σε μαρτυρίες. Δεν είναι, αλλά σίγουρα αποτυπώνει ένα κομμάτι της αλήθειας για το πώς ξεριζώθηκαν οι επιζήσαντες και βρήκαν καταφύγιο στις διάφορες πολιτείες των Η.Π.Α. Η ιστορία ολοκληρώνεται το 1980 με μία τιμητική αναγνώριση του σπουδαίου αρχιτέκτονα László Tóth, με την υπέροχη Ariane Labed (την ξέρεις από τον Κυνόδοντα και από τον γάμο της με τον Γιώργο Λάνθιμο) να κλείνει μία σπουδαία ταινία.
Γιατί δεν πρέπει να χάσεις το “The Brutalist”
Η ιστορία από μόνη της αρκεί. Γιατί, δυστυχώς, παραμένει επίκαιρη και απαραίτητη για να μην ξεχνάμε πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, ακόμα και μετά από τόσες δεκαετίες. Το cast είναι εξαιρετικό, με τον Guy Pearce να διεκδικεί το Όσκαρ Β’ Ανδρικού και τη Felicity Jones του Β’ Γυναικείου. Ξεχωρίζει όμως και ο Joe Alwyn, ο άνθρωπος που είχε εδραιωθεί περισσότερο ως πρώην της Taylor Swift. Η μουσική ματσάρει σε έπος τη σκηνοθεσία και ακολουθεί τους ηθοποιούς, σαν να βλέπεις χορογραφία. Αν και απέσπασε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Ταινίας, δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει, με αντίπαλο την “Emilia Perez”. Ωστόσο, το δικαιούται.
Ο ρυθμός της ταινίας είναι καταιγιστικός και δεν σε αφήνει να βαρεθείς ή έστω να αφαιρεθείς. Το διάλειμμα είναι τόσο όσο χρειάζεται για να σηκωθείς από τη θέση σου, αλλά είναι από τις περιπτώσεις που «ναι, λογικό που είχε τόσο μεγάλη διάρκεια».
Adrien Brody is back
Δεν είναι ότι δεν γνωρίζαμε το απίστευτο ταλέντο του Brody, αλλά είναι γεγονός ότι μας έλειπε ένας ρόλος και μία ερμηνεία τύπου “The Pianist”. Εκείνη που του χάρισε Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου και που ελπίζουμε ότι θα του χαρίσει ένα ακόμη για τη συλλογή του, αν και οι πιθανότητες είναι (και) με το μέρος του Timothée Chalamet, ως Bob Dylan. Ο ηθοποιός με το πάντοτε δραματικό και βουρκωμένο βλέμμα δίνει την ερμηνεία της ζωής του σε μία ταινία που γυρίστηκε σε φιλμ και παίχτηκε σε 70 mm, με τον ίδιο να αυτοαρκάζεται, όταν του λένε ότι η μύτη του θέλει φτιάξιμο ή ότι έχει άσχημο πρόσωπο. Μετά από αρκετό Wes Anderson, ήρθε η στιγμή να εντυπωσιάσει με τον τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει και εμείς ελπίζουμε ότι θα τον δούμε στη σκηνή των Όσκαρ, 22 χρόνια μετά την τελευταία φορά.
Από τις 6 Φεβρουαρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες, από την Tanweer Productions
Η περιοχή έχει αποκλειστεί, με τις αρχές να προειδοποιούν τους πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους και να μην πλησιάζουν.
Σοβαρό περιστατικό ένοπλης βίας σημειώθηκε σήμερα στο σχολείο Risbergska στο Έρεμπρο της Σουηδίας, όπου ξέσπασε ανταλλαγή πυροβολισμών, τραυματίζοντας τουλάχιστον τέσσερα, πιθανώς πέντε άτομα. Η κατάσταση της υγείας τους παραμένει αδιευκρίνιστη, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τις εφημερίδες Dagens Nyheter και Aftonbladet, οι αστυνομικοί δέχθηκαν πυρά, γεγονός που οδήγησε στην άμεση επέμβαση της εθνικής μονάδας ταχείας ανταπόκρισης. Η περιοχή έχει αποκλειστεί, με τις αρχές να προειδοποιούν τους πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους και να μην πλησιάζουν. Οι άνθρωποι που βρίσκονται εντός του σχολείου κλήθηκαν να μείνουν σε εσωτερικούς χώρους.
Active school shooting happening in Örebro, Sweden right now. Four people have been shot with an automatic weapon. Students have locked themselves in the classrooms. pic.twitter.com/118FGtzpMH
Ο διευθυντής του σχολείου, Ματίας Μόλιν, επιβεβαίωσε ότι το σχολείο εκκενώθηκε, ενώ οι αρχές συνεχίζουν τις έρευνες στο κτίριο. «Βρισκόμαστε σε κατάσταση κρίσης», δήλωσε ένας από τους διευθυντές, περιγράφοντας την κατάσταση ως «χαοτική».
Ο εκπρόσωπος της αστυνομίας, Λαρς Χέντελιν, ανέφερε ότι μαθητές και προσωπικό έχουν αποκλειστεί τόσο στο σχολείο όσο και σε γειτονικά σχολικά συγκροτήματα, ενώ άλλοι έχουν μεταφερθεί σε ασφαλές σημείο. Ο διευθυντής Μετίν Αντέμ σημείωσε ότι ορισμένοι μαθητές επέστρεψαν στα σπίτια τους, καθώς η εκκένωση τους βρήκε στην τραπεζαρία.
Το σχολείο Risbergska, το οποίο βρίσκεται στη συνοικία Rosta στο δυτικό Έρεμπρο, λειτουργούσε παλαιότερα ως λύκειο, ενώ πλέον στεγάζει μαθήματα για ενήλικες (Komvux) και προγράμματα εκμάθησης σουηδικών για μετανάστες (SFI), με περίπου 2.000 μαθητές να φοιτούν σε αυτό. Στο σημείο έχουν σπεύσει αστυνομικές δυνάμεις, υπηρεσίες διάσωσης και ασθενοφόρα για την αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης.
Πιστεύεις ότι η Αθήνα είναι πολυπολιτισμική και αν ναι, πώς βιώνεις την πολυπολιτισμικότητα; Κατά πόσο θεωρείς ότι η μεταναστευτική εμπειρία έχει αναδιατάξει την ελληνική ταυτότητα και ενδεχομένως έχει μετατοπίσει ψυχοπολιτισμικά και σένα;
Στην Ελλάδα ζουν εδώ και πολλά χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαφορετικής εθνικότητας και θρησκείας. Στο αθηναϊκό κέντρο συνυπάρχουν πολλές εθνότητες και πολιτισμικές πρακτικές. Οι διάσημες απομιμήσεις των Κινέζων, τα εξωτικά μπαχάρια των Ινδών, τα αυθεντικά κουρεία των Πακιστανών συνυπάρχουν με τα μοδιστράδικα των Ιρανών, τους πολυπολιτισμικούς χώρους συναντήσεων των Αφρικανών, τους τόπους λατρείας των Αράβων, τα call centers, ίντερνετ καφέ και τα φαγάδικα όλων των εθνοτήτων στην Αθήνα.
Οι δικοί μας ξένοι –άνθρωποι με διαφορετικές καταγωγές, κουλτούρες, γλώσσες, θρησκευτικές πρακτικές και πολιτισμικό υπόβαθρο ζουν, κυκλοφορούν και επιβιώνουν εδώ και χρόνια στην πόλη μας.
Κατά πόσο αλληλεπιδρούν πραγματικά μεταξύ τους και μαζί μας; Πώς συμβιώνουν οι διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες στην Αθήνα; Πώς οι εκούσιες ή ακούσιες μετακινήσεις των μακρινών Άλλων επηρεάζουν τις δικές μας ταυτότητες;
Η ιστορία κάθε πόλης είναι η ιστορία των μετακινήσεων της. Οι μεταμορφώσεις του κάθε τόπου και των ανθρώπων της συνδέονται άρρηκτα με ιστορίες ανθρώπινης κινητικότητας. Η αθηναϊκή ζωή δεν είναι η ίδια που ήταν κάποτε. Έχει μεταβληθεί.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η ελληνική κοινωνία παραμένει σχετικά ομοιογενής, ενώ παράλληλα τον τελευταίο καιρό η πολύχρωμη Αθήνα βρίσκεται εκ νέου σε φάση μεταμόρφωσης. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα παραδίδονται σε Κινέζους, Ισραηλινούς και Άραβες επιχειρηματίες που τα μετασχηματίζουν σε ένα αχανές τοπίο, γεμάτο με Airbnb.
Νέες υβριδικές ταυτότητες
Τελικά, η Αθήνα είναι πολυπολιτισμική; Και τι είναι εκείνο που μας έχει διαμορφώσει σε αυτό που είμαστε σήμερα; Η καταγωγή μας και οι παραδόσεις μας ή μήπως και η συνδιαλλαγή μας τους διαφορετικούς Άλλους;Είναι ευρέως αποδεκτό γεγονός πως η μετανάστευση δεν είναι ένα ακόμα φαινόμενο, αλλά μια δυναμική κοινωνική εμπειρία που συμβάλλει στην ανάδυση νέων υβριδικών ταυτοτήτων. Το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν είναι κάτι νέο για την πόλη μας.
Η Αθήνα φτιάχτηκε από πρόσφυγες, από τα Αναφιώτικα μέχρι την Καισαριανή, τους Αμπελόκηπους, τη Φιλαδέλφεια, τον Πειραιά, γειτονιές γεμάτες προσφυγικά σπίτια ή πολυκατοικίες και εθνοτοπικούς συλλόγους. Κι έπειτα ήρθαν οι Άλλοι ξένοι μας και διαμοιράστηκαν σε όλη την πόλη.
Συγκεκριμένα, σε πρώτη φάση Αλβανοί και οι Αλβανίδες διασκορπίστηκαν σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας και συγχωνεύτηκαν αρκετά γρήγορα με τον πληθυσμό. Στην πορεία, η Αθήνα άρχισε να υποδέχεται χιλιάδες μετανάστες από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία που άρχισαν σιγά σιγά να εγκαθίστανται σε γειτονιές του αθηναϊκού κέντρου, το οποίο σταδιακά έγινε πιο πολύχρωμο και πολυεθνικό.
Την ίδια στιγμή, οι μετανάστριες που έχουν αναλάβει κατά κύριο λόγο τη φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων και σπιτιών έχουν γίνει γέφυρες στις γειτονιές μας, ανάμεσα σε εκείνους και εμάς, ζωντανεύοντας νεκρούς δημόσιους χώρους.
Οι Πολωνοί της Μιχαήλ Βόδα στη Βικτώρια έχουν δημιουργήσει εδώ και καιρό τις εκκλησίες, τα μαγαζιά τους και τα σχολεία τους, ο βουλγαρικός πληθυσμός που έχει συσπειρωθεί γύρω από την Ομόνοια συνυπάρχει αρμονικά με άλλες εθνότητες, ενώ οι Αφρικανοί έχουν εμπλουτίσει τη ζωή της Κυψέλης, συστήνοντας στους Αθηναίους γεύσεις, μυρωδιές και έθιμα των δικών τους πατρίδων.
Unsplash.com
Πολλαπλό καθεστώς διακρίσεων
Πώς βιώνουν οι ξένοι μας το πολλαπλό καθεστώς των διακρίσεων; Από τον θεσμικό ρατσισμό και την εργασιακή εκμετάλλευση μέχρι την υποτίμηση στην καθημερινότητα και πώς βιώνουμε εμείς τη συμβίωση μας με τους διαφορετικούς Άλλους;
Υπάρχουν πολιτικές ενσωμάτωσης; Κι αν ναι, κατά πόσο η ελληνική κοινωνία συναινεί σε αυτές, πραγματικά; Μήπως ανήκεις σε εκείνους που νιώθουν πως απειλείται η πολιτιστική τους ταυτότητα με την παρουσία των ολοένα και περισσότερων ανθρώπων άλλης εθνικότητας ανάμεσα μας;
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα δούμε πως κατά κάποιο τρόπο οι περισσότεροι από εμάς προερχόμαστε από πρόσφυγες, είτε από τους ελληνόφωνους αστούς της Σμύρνης και τους εμπόρους της μικρασιατικής ενδοχώρας, είτε από τους τουρκόφωνους αγρότες του Πόντου κ.ο.κ.
Αυτοί οι πρόσφυγες αποίκησαν τις συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης, εντάχθηκαν στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου υποδοχής και χρησιμοποίησαν τα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά, ως στρατηγική επιβίωσης. Το τραύμα του ξεριζωμού τους είχε δημιουργήσει μια νέα κοινή προσφυγική ταυτότητα, η οποία στηριζόταν στη μνήμη, στον εκτοπισμό και στην απώλεια της πατρίδας τους.
Κάπως έτσι μοιάζουν να είναι τα πράγματα και τώρα. Οι πρόσφυγες -στο όνομα της ανασυγκρότησης τους- συσπειρώνονται γύρω από τα ιδιαίτερα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα η εμπειρία της προσφυγιάς λειτουργεί «ομογενοποιητικά», δημιουργώντας μια νέα και κοινή σε κάποιο βαθμό ταυτότητα.
Ιδίως όταν αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα τους ή της διαφυγής σε άλλο τόπο ξεθωριάζει, τότε αρχίζουν να βγάζουν νέες καταγωγικές ρίζες εδώ και να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά. Αν, φυσικά, τους το επιτρέψουμε ως κοινωνία και πολιτική εξουσία, αν δεν τους αντιμετωπίσουμε με προχειρότητα ως κάτι προσωρινό, αν σεβαστούμε και προστατεύσουμε τον πολιτισμό τους και την πολιτισμική ποικιλομορφία εν γένει.
Τότε ναι, ίσως ενθαρρύνουμε τη δημιουργία μιας πολυφωνικής και πολυεθνοτικής μητρόπολης. Η πολυπολιτισμικότητα θέτει διαχρονικά ερωτήματα πολιτικού χειρισμού και ψυχικής αναμέτρησης. Αν θες να ζεις σε μια πολυπολιτισμική πόλη, ήρθε η ώρα να απαλλαγείς από την αντίληψη πως τα δικά μας πολιτικά και πολιτισμικά συστήματα είναι ανώτερα.
Ούτως ή άλλως, η υποκειμενικότητά μας εδραιώνεται μόνο όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τον ανοίκειο εαυτό μας. Και αυτό συμβαίνει συνήθως μέσα από τον ανοίκειο Άλλο. Ναι, η πολυπολιτισμικότητα μας κάνει ψυχικά καλό.
Σήμερα, λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του 20χρονου φοιτητή από μηνιγγίτιδα, σημειώθηκε κινητοποίηση της δημοτικής αρχής, φορέων της πόλης και φοιτητών.
Υπενθυμίζεται ότι ο 20χρονος προσβλήθηκε από μια επιθετική και κεραυνοβόλο μορφή του ιού, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του μέσα σε λίγες ώρες από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Η δημοτική αρχή και οι φοιτητές ζητούν από την κυβέρνηση την άμεση έναρξη εμβολιασμού για τους μαθητές και φοιτητές της πόλης.
Αιτήματα κινητοποίησης
Τα βασικά αιτήματα που διατυπώθηκαν περιλαμβάνουν:
Δωρεάν εμβολιασμό του μαθητικού και φοιτητικού πληθυσμού της Πάτρας με κρατική ευθύνη.
Άμεση ένταξη του εμβολίου για τη μηνιγγίτιδα Β στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού για όλους, χωρίς όρους ή προϋποθέσεις, υπό την πλήρη ευθύνη του κράτους.
pelop.gr
Ο δήμαρχος Κώστας Πελετίδης συμμετείχε στην κινητοποίηση, η οποία πραγματοποιήθηκε νωρίτερα στα γραφεία της 6ης ΥΠΕ και το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας.
Όπως δήλωσε, σύμφωνα με την «Πελοπόννησο»: «Η συγκεκριμένη κινητοποίηση γίνεται για ένα πολύ σοβαρό θέμα, που αφορά κυρίως τα παιδιά μας. Επιβάλλεται να εμβολιαστούν, όλα και δωρεάν για την μηνιγγίτιδα Β και όχι μόνο τα βρέφη, γιατί ο ιός αρχίζει να παίρνει χαρακτηριστικά επιδημίας. Χάνονται ζωές και γι’ αυτό δεν πρέπει να επικρατεί το κέρδος και σ’ αυτόν τον τομέα, αλλά η πρόνοια. Δυστυχώς, τα τόσο απλά πλην σημαντικά πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, είναι ακόμα ζητούμενο. Κι αυτό γιατί ενώ υπάρχει δυνατότητα να προστατέψει η κυβέρνηση τον μαθητικό και φοιτητικό μας πληθυσμό, βάζει στο ζύγι το κόστος. Είναι πολλά τα χρήματα για να εμβολιαστούν δωρεάν τα παιδιά μας, άρα δεν χρειάζεται να γίνει. Εμείς απαιτούμε να γίνει, γιατί επιστημονικές δυνατότητες υπάρχουν, όπως υπάρχουν και τα χρήματα, άρα πρέπει να προστατευτεί η νεολαία μας».
pelop.gr
Ο δήμαρχος τόνισε επίσης: «Όλοι μαζί, ενωμένοι διεκδικούμε και δεν θ’ αφήσουμε τα παιδιά μας να πεθαίνουν, επειδή το κράτος δεν ενδιαφέρεται για την πρόληψη. Καταθέσαμε το αίτημά μας στον επικεφαλής της 6ης ΥΠΕ, για να το μεταφέρει στην κυβέρνηση, αν και μας είπε, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, ότι η Επιτροπή του ΕΟΔΥ δεν συμφωνεί με το αίτημά μας. Εμείς πάντως τεκμηριώσαμε την θέση μας και πιστεύω ότι με τον συνεχή αγώνα μας θα προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε όλους αυτούς που παίρνουν τις σχετικές αποφάσεις, γιατί τα παιδιά μας είναι εκτεθειμένα στον κίνδυνο».
Το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών της “ΚΛΙΜΑΚΑ” κατέγραψε 469 περιστατικά αυτοκτονίας στην Ελλάδα το 2024, παρέχοντας μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα ενός φαινομένου που παραμένει δύσκολο να αποτιμηθεί λόγω της υποκαταγραφής.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών της «ΚΛΙΜΑΚΑ», το 2024 σημειώθηκαν 469 περιστατικά αυτοκτονίας στη χώρα. Τα δεδομένα, τα οποία καταγράφονται σε πραγματικό χρόνο, αποκαλύπτουν κρίσιμες τάσεις, προσφέροντας μια πληρέστερη κατανόηση ενός ζητήματος που εξακολουθεί να παραμένει ασαφές λόγω της υποκαταγραφής, η οποία εκτιμάται ότι ανέρχεται στο 15%-20%.
Επιπλέον, η «ΚΛΙΜΑΚΑ» επισημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο επίσημο σύστημα καταγραφής των αποπειρών αυτοκτονίας που καταλήγουν στα νοσοκομεία. Δεδομένου ότι πίσω από κάθε αυτοκτονία υπάρχουν 20 έως 30 απόπειρες, σύμφωνα με διαθέσιμα στοιχεία, η έλλειψη αυτής της καταγραφής αποτελεί σημαντικό κενό στην αποτίμηση του προβλήματος.
Όπως αναφέρει το Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, «ένα ποσοστό που κυμαίνεται από 12% έως 16% στις ηλικίες μεταξύ 14 με 19 ετών αυτοτραυματίζεται, ενώ γνωρίζουμε επιστημονικά, ότι ένα μέρος αυτού του ποσοστού θα οδηγηθεί στην αυτοκτονία, μελλοντικά».
Αναλυτικά στοιχεία
Φύλο: Οι άνδρες συνεχίζουν να αποτελούν την πλειοψηφία των αυτοκτονιών, φτάνοντας το 86% των περιστατικών, ενώ οι γυναίκες αντιστοιχούν στο 14%.
Ηλικία: Οι αυτοκτονίες κατανέμονται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, με το υψηλότερο ποσοστό (13,2%) να καταγράφεται στην ομάδα 50-54 ετών. Στις ηλικίες 20-24 ετών, το ποσοστό ανέρχεται σε 8,3%, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη από νεαρή ηλικία. Επίσης, τα άτομα άνω των 80 ετών αντιπροσωπεύουν το 9,6% των περιστατικών.
Μέθοδοι Αυτοκτονίας: Από τις 469 αυτοκτονίες του 2024, η πιο συχνή μέθοδος ήταν ο απαγχονισμός (29%), ακολουθούμενος από τον αυτοπυροβολισμό (25,8%). Η πτώση από ύψος καταγράφηκε στο 24,3%, με την «ΚΛΙΜΑΚΑ» να επισημαίνει ότι «κρύβεται σημαντική υποκαταγραφή, καθώς η μέθοδος αυτή μπορεί να παραβλέπεται ή να καταγράφεται με λάθος αιτιολογία. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ποσοστό της πτώσης θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερο αν υπήρχε πλήρης καταγραφή, γεγονός που υπογραμμίζει τη σημασία της ενίσχυσης της παρακολούθησης και καταγραφής των περιστατικών αυτών».
Γεωγραφική Κατανομή
Περιφέρειες: Η Κρήτη εξακολουθεί να έχει το υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών (17%), ακολουθούμενη από την Αττική (16%). Στη συνέχεια, ακολουθούν η Θεσσαλία και η Πελοπόννησος, ενώ χαμηλότερα ποσοστά εμφανίζουν το Βόρειο Αιγαίο και η Δυτική Μακεδονία.
Hotspot & Σώματα Ασφαλείας: Συγκλονίζει το γεγονός ότι 13 αυτοκτονίες σημειώθηκαν σε hotspot, ενώ 10 περιστατικά καταγράφηκαν σε σώματα ασφαλείας, στρατό και φυλακές. Όπως αναφέρεται, «αυτά τα δεδομένα υποδεικνύουν τη σοβαρότητα των ψυχικών πιέσεων που δέχονται συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και το επείγον της ανάπτυξης στοχευμένων στρατηγικών υποστήριξης για αυτούς τους πληθυσμούς».
Νοσοκομεία: Το 2024 καταγράφηκαν 4 αυτοκτονίες σε νοσοκομεία, γεγονός που καταδεικνύει την ανάγκη για ενίσχυση της πρόληψης εντός των υγειονομικών δομών. Η «ΚΛΙΜΑΚΑ» συνεργάζεται με το Λαϊκό Νοσοκομείο για την εφαρμογή ενός καινοτόμου πρωτοκόλλου πρόληψης αυτοκτονιών. «Στόχος μας είναι η εφαρμογή στοχευμένων δράσεων που θα ενισχύσουν την ασφάλεια και την ψυχική υποστήριξη ασθενών, συγγενών και εργαζομένων, διασφαλίζοντας την έγκαιρη ανίχνευση και αντιμετώπιση των κινδύνων», σημειώνει η «ΚΛΙΜΑΚΑ».
Μήνες με Υψηλότερο Αριθμό Αυτοκτονιών
Οι περισσότεροι θάνατοι καταγράφηκαν τον Ιούνιο (46) και τον Απρίλιο (45), ενώ αυξημένα περιστατικά σημειώθηκαν και τον Σεπτέμβριο (39) και τον Φεβρουάριο (32).
Σύγκριση με Προηγούμενα Έτη
Το 2024 καταγράφηκε μια μικρή αύξηση σε σχέση με το 2023, όταν είχαν σημειωθεί 451 αυτοκτονίες, ωστόσο ο αριθμός παραμένει χαμηλότερος από το 2022, όπου τα περιστατικά είχαν φτάσει τα 581. Παρόλα αυτά, η συνολική τάση καταδεικνύει μια ανησυχητική σταθερότητα, γεγονός που απαιτεί άμεση και συντονισμένη δράση για την πρόληψη των αυτοκτονιών, σύμφωνα με την «ΚΛΙΜΑΚΑ».
«Αν και η καταγραφή των αυτοκτονιών στην Ελλάδα παραμένει ατελής λόγω της υποκαταγραφής και των καθυστερήσεων από τη δημοσίευση των επίσημων στοιχείων, η ΚΛΙΜΑΚΑ συνεχίζει να παρέχει αξιόπιστα δεδομένα που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη πολιτικών και στρατηγικών για την πρόληψη της αυτοκτονίας. Οι δράσεις υποστήριξης και η ενημέρωση του κοινού παραμένουν καθοριστικής σημασίας για την μείωση αυτών των τραγικών περιστατικών», τονίζει η «ΚΛΙΜΑΚΑ».
Τέλος, υπογραμμίζει την ανάγκη ενίσχυσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και την ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης, επισημαίνοντας ότι «η υποστήριξη των ευάλωτων ομάδων και η επιστημονική γνώση και η ενημέρωση του πληθυσμού παραμένουν κεντρικοί άξονες για την αλλαγή αυτής της κατάστασης».
«Το πόρισμα αντικειμενικά επιχειρεί να μεταθέσει τη συζήτηση από τα εγκληματικά δίκτυα των διακινητών στα στελέχη του Λιμενικού Σώματος, που αγωνίζονται νυχθημερόν για την προστασία της χώρας», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση.
Το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής εξέδωσε ανακοίνωση – απάντηση σχετικά με το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη για το ναυάγιο στην Πύλο, στο οποίο αποδίδονται ευθύνες στο Λιμενικό.
Στην ανακοίνωσή του, το υπουργείο αναφέρει τα εξής σε σχέση με το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη για το τραγικό περιστατικό:
«Σε σχέση με το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη για το ναυάγιο της Πύλου, σημειώνονται τα εξής:
Το πόρισμα αντικειμενικά επιχειρεί να μεταθέσει τη συζήτηση από τα εγκληματικά δίκτυα των διακινητών στα στελέχη του Λιμενικού Σώματος, που αγωνίζονται νυχθημερόν για την προστασία της χώρας. Η προσπάθεια όμως αυτή χαρακτηρίζεται από πρόδηλη αναντιστοιχία μεταξύ περιεχομένου και συμπερασμάτων: Θεωρεί ελεγκτέους, για σοβαρά ποινικά αδικήματα, πλειάδα αξιωματικών του Λιμενικού Σώματος, τους οποίους δεν μνημονεύει καν ονομαστικά στην ανάλυση του πορίσματος. Μεταξύ περισσοτέρων εκδοχών ως προς τα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης, συστηματικά τάσσεται υπέρ εκείνων των ισχυρισμών που αμφισβητούν την ορθή άσκηση των αρμοδιοτήτων του Λιμενικού Σώματος, χωρίς την οποιαδήποτε αξιόπιστη τεκμηρίωση. Στηρίζεται, εν τέλει, στην εκ του ασφαλούς διατύπωση εικασιών ως προς τον τρόπο διαχείρισης μιας κατάστασης κρίσης εκ μέρους του Λιμενικού Σώματος. Ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη, βάσει του νόμου, είναι αρμόδιος για “τη συλλογή, την καταγραφή, την αξιολόγηση, τη διερεύνηση ή την περαιτέρω προώθηση προς άσκηση πειθαρχικού ελέγχου στις αρμόδιες υπηρεσίες, καταγγελιών για πράξεις, ενέργειες ή παραλείψεις”, εν προκειμένω, καταλήγει σε αυθαίρετα συμπεράσματα που κινδυνεύουν να προκαταλάβουν τη δικαστική αξιολόγηση. Η νομική ευθύνη προϋποθέτει, όμως, τον καταλογισμό συγκεκριμένων πράξεων ή παραλείψεων, για τις οποίες ευθύνονται συγκεκριμένα πρόσωπα και οι οποίες αποδεικνύονται προσηκόντως.
Κατά το μέρος που έχει νομικό και όχι πολιτικό περιεχόμενο, το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη θα αξιολογηθεί από τα αρμόδια πειθαρχικά και δικαστικά όργανα, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Είναι αυτονόητο ότι οι αποφάσεις τους είναι για την Κυβέρνηση απολύτως σεβαστές.
Σε κάθε περίπτωση, σε μια εποχή που η παράτυπη μετανάστευση προκαλεί την παγκόσμια ανησυχία, η Κυβέρνηση παραμένει αταλάντευτα προσηλωμένη σε μια αυστηρή αλλά δίκαιη πολιτική φύλαξης των συνόρων της χώρας. Εμπιστευόμαστε απολύτως το Λιμενικό Σώμα, τόσο για την αποτελεσματική προστασία των συνόρων της Χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και για την άσκηση των καθηκόντων έρευνας και διάσωσης, με τρόπο που σέβεται και προστατεύει τα θεμελιώδη δικαιώματα όσων βρίσκονται σε κίνδυνο.
Επισημαίνεται, επίσης, ότι η σύνταξη του σχετικού πορίσματος, η οποία κατά τον νόμο γίνεται εντός προθεσμίας τριών μηνών, ολοκληρώθηκε μετά από πενταπλάσιο χρονικό διάστημα, δεκαπέντε μηνών από την έναρξη της διερεύνησης και ενόσω τα κόμματα της αντιπολίτευσης αρνήθηκαν, τον Οκτώβριο του 2024, να συμφωνήσουν στην επιλογή νέου Συνηγόρου του Πολίτη, όχι λόγω της οποιασδήποτε επιφύλαξης ως προς το προτεινόμενο πρόσωπο, αλλά λόγω της ακόμη εξελισσόμενης έρευνας για το ναυάγιο της Πύλου που, βάσει του νόμου, θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί ήδη προ οκταμήνου.
Σημειώνεται τέλος ότι, ενώ η θητεία του Συνηγόρου του Πολίτη έχει λήξει από τις 25.7.2022, ο ίδιος εκκινεί τη διερεύνηση της υπόθεσης που έλαβε χώρα επί υπηρεσιακής Κυβέρνησης τον Ιούνιο 2023, αυτεπαγγέλτως, τον Νοέμβριο του ιδίου έτους».
Η ανεξάρτητη Αρχή, μετά την ολοκλήρωση της έρευνάς της για το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο, τόνισε στο πόρισμά της σειρά σοβαρών και επιλήψιμων παραλείψεων στις υποχρεώσεις έρευνας και διάσωσης από ανώτερους αξιωματικούς του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής (Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ.).
Ο Συνήγορος του Πολίτη επισημαίνει στο πόρισμά του ότι οι διαπιστωθείσες παραλείψεις συνιστούν σαφείς ενδείξεις για τη στοιχειοθέτηση της θανατηφόρου έκθεσης, καθώς και της έκθεσης σε κίνδυνο ζωής, υγείας και σωματικής ακεραιότητας των επιβαινόντων στο αλιευτικό σκάφος Adriana.
Η ICE έχει τη δυνατότητα να απομακρύνει από τις ΗΠΑ αλλοδαπούς που υπόκεινται σε τελεσίδικη εντολή απέλασης, η οποία έχει εκδοθεί από δικαστή μεταναστευτικών υποθέσεων.
Διακόσιοι έντεκα Έλληνες υπήκοοι συμπεριλαμβάνονται στη λίστα της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνειακής Επιβολής των ΗΠΑ (ICE), η οποία καταγράφει τους αλλοδαπούς που έχουν λάβει οριστική εντολή απέλασης, αλλά δεν τελούν υπό κράτηση.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ, η λίστα περιλαμβάνει συνολικά 1.445.549 αλλοδαπούς υπηκόους, για τους οποίους είχε βγει τελεσίδικη δικαστική απόφαση απέλασης έως τις 24 Νοεμβρίου 2024.
Ωστόσο, η ICE δεν παρέχει συγκεκριμένες εξηγήσεις για κάθε περίπτωση σχετικά με τους λόγους που καθυστερεί ή δυσκολεύεται ο επαναπατρισμός των ατόμων αυτών.
Πιθανοί λόγοι καθυστέρησης των απελάσεων
Η ICE έχει τη δυνατότητα να απομακρύνει από τις ΗΠΑ αλλοδαπούς που υπόκεινται σε τελεσίδικη εντολή απέλασης, η οποία έχει εκδοθεί από δικαστή μεταναστευτικών υποθέσεων. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν όσοι δεν έχουν εκφράσει φόβο για την επιστροφή τους ή των οποίων οι ισχυρισμοί έχουν απορριφθεί από τον δικαστή.
Υπάρχουν όμως διάφοροι λόγοι που μπορεί να εμποδίσουν την εκτέλεση μιας απέλασης. Οι αλλοδαποί έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν προστασία από την απέλαση, μέσω ασύλου, απαγόρευσης απομάκρυνσης ή προστασίας βάσει της Σύμβασης κατά των Βασανιστηρίων. Αν σε κάποιον αλλοδαπό χορηγηθεί τέτοια προστασία, η ICE δεν μπορεί να συνεχίσει τη διαδικασία απέλασής του.
Παράλληλα, το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ θεωρεί ότι κάθε χώρα έχει την υποχρέωση να δεχθεί πίσω τους πολίτες της που δεν δικαιούνται να παραμείνουν στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η έλλειψη συνεργασίας από ξένες κυβερνήσεις συχνά καθυστερεί ή ακόμα και παρεμποδίζει τη διαδικασία απέλασης.
Για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζητά από τις άλλες χώρες να επιβεβαιώνουν την υπηκοότητα των πολιτών τους που βρίσκονται στις ΗΠΑ, μέσω συνεντεύξεων, έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων και αποδοχής της φυσικής επιστροφής τους με προγραμματισμένες εμπορικές ή τσάρτερ πτήσεις.
Η άρνηση ή η καθυστέρηση από τις χώρες στην αποδοχή των υπηκόων τους μπορεί να οδηγήσει την ICE να τις χαρακτηρίσει ως μη συνεργάσιμες ή να τις συμπεριλάβει στη λίστα των χωρών που κινδυνεύουν να μην συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις απέλασης.
«Τα δάκρυα τα δικά μας πάνε μόνο πάνω στα μνήματα των παιδιών μας. Πουθενά αλλού!!!» υπογραμμίζει ο πατέρας των διδύμων που χάθηκαν στα Τέμπη.
Το σκίτσο του Αρκά, που εστίασε αποκλειστικά στη «μετατροπή» των δακρύων σε ψήφους, αγνοώντας τον μεγαλειώδη αγώνα των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών και τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια για δικαιοσύνη και ενάντια στη συγκάλυψη, προκάλεσε την αντίδραση του Νίκου Πλακιά, ο οποίος έχασε τις δίδυμες κόρες του και την ανιψιά του στο σιδηροδρομικό δυστύχημα.
«Τα δάκρυα τα δικά μας πάνε μόνο πάνω στα μνήματα των παιδιών μας. Πουθενά αλλού!!!» υπογραμμίζει ο Νίκος Πλακιάς.
«Καληνύχτα για εσένα, για εμάς δεν υπάρχει αυτή η λέξη» πρόσθεσε.
«Ένα πάρα πολύ άστοχο σκίτσο του #ARKAS .
Τα δάκρυα τα δικά μας πάνε μόνο πάνω στα μνήματα των παιδιών μας .
Πουθενά αλλού !!!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ για εσένα για εμάς δεν υπάρχει αυτή η λέξη.»
Σύμφωνα με τις καταγγελίες των εργαζομένων, η υποστελέχωση στο Ακτινολογικό Τμήμα του ΠΑΓΝΗ έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Όπως δηλώνουν στην επιστολή τους, δεν μπορούν να κάνουν άλλη υπομονή.
Όπως αναφέρεται σε επιστολή που υπογράφει η προϊσταμένη του παραϊατρικού τμήματος, Μαρία Ταμπακάκη, η εύρυθμη λειτουργία του τμήματος εξαρτάται από την καθημερινή ενίσχυση με προσωπικό από τα Κέντρα Υγείας, ενώ παραμένουν σε εκκρεμότητα εκατοντάδες ρεπό και άδειες.
Ολόκληρη η ανακοίνωση των εργαζομένων
Εδώ και αρκετά χρόνια ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ακτινολογικό τμήμα είναι η υποστελέχωση του. Ενώ είναι φανερή η ανάγκη για μόνιμο προσωπικό, αυτή η έλλειψη αντιμετωπίζεται με επικουρικό προσωπικό που ναι μεν δίνει μία προσωρινή ανακούφιση στους εργαζόμενους όμως δεν δίνει λύση στο πρόβλημα.
Στο τμήμα υπηρετούν 16 μόνιμοι (εξ αυτών: 1 με μακροχρόνια αναρρωτική και 1 με ειδική άδεια) και 5 επικουρικοί. Οπως είναι γνωστό το αντικείμενο εργασίας του τμήματος είναι αρκετά μεγάλο. Στο κλασσικό ακτινολογικό ανήκει: η Μονάδα Μαστογραφίας, η Μονάδα Οστικής Πυκνότητας (DEXA), το Χειρουργείο, τα Φορητά (στους ασταθείς νοσηλευόμενους ασθενείς), οι Κλασσικές Ακτινογραφίες, το Ακτινολογικό στα ΤΕΠ και οι Πανοραμικές, τα οποία λειτουργούν σε τρεις βάρδιες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε μέρα εφημερίας χρειάζονται 17 άτομα για να λειτουργήσει το τμήμα. Οποτε για να καλυφθούν οι βάρδιες τις ημέρες των εφημεριών, έρχονται για 12 πρωινές βάρδες συνάδελφοι από Κέντρα Υγείας.
Αποτέλεσμα του μεγάλου όγκου εργασίας και της υποστελέχωσης είναι να διανύουμε το 2025 και εμείς να προσπαθούμε να πάρουμε τις άδειες του 2023. Η υπηρεσία χρωστάει στους εργαζόμενους του τμήματος:
Αδεια του 2023 ημέρες 43.
Αδεια του 2024 ημέρες 426
Αδεια Κλειστού Χώρου 210 ημέρες
Ρεπό 563 ημέρες
Σας ενημερώνουμε ότι έχουμε φτάσει στα όρια της αντοχής μας.
