Η σκοτεινή ιστορία της Ημέρας των Ευχαριστιών και όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα και μας το κάνουν δύσκολο να νιώσουμε ευγνωμοσύνη
Η Μέρα των Ευχαριστιών γιορτάζεται σε Η.Π.Α. και Καναδά κάθε τέταρτη Πέμπτη του Νοέμβρη, με οικογενειακά τραπέζια γεμάτα γαλοπούλες, πουρέ και τάρτες με κολοκύθα. Μία μέρα για να είσαι ευγνώμων για τα φυσικά και πνευματικά αγαθά που υπάρχουν στη ζωή σου.
Η ιστορία του Thanksgiving
Υπάρχει φυσικά η χαρούμενη ιστορία που μας λέει ότι οι Άγγλοι έφτασαν το 1621 στο σημερινό Plymouth για να το αποικίσουν, ενώ εκεί ζούσε η φυλή των Ιθαγενών Wampanoag. Τους προσκάλεσαν για να έρθουν πιο κοντά και κατέληξαν να γιορτάσουν αυτή τη συνάντηση με ένα τριήμερο γλέντι με φαγητό και μπόλικο αλκοόλ. Μία συνάντηση που επισφραγίστηκε με μία συνθήκη, που διήρκεσε μέχρι τον Πόλεμο του Βασιλιά Φιλίππου (1675-1676), όπου εκατοντάδες αποικιοκράτες και χιλιάδες Ιθαγενείς έχασαν τη ζωή τους.
Η πραγματική σκοτεινή ιστορία του Thanksgiving
Όπως οι περισσότερες ιστορίες που αφορούν καταπάτηση εδαφών και αλλοίωση πολιτισμών, έτσι και το Thanksgiving είναι κάπως αλλοιωμένο και διατηρημένο με βολικό τρόπο για τους Αμερικανούς. Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, πράγματι το πλοίο Mayflower έφτασε στο Plymouth όπου ακολούθησε τριήμερο γλέντι. Άρχισαν να πυροβολούν γαλοπούλες και ό,τι πτηνό βρήκαν, η φυλή τρόμαξε και ετοιμάστηκε για επίθεση, αφού για εκείνους ήταν εποχή θερισμού και νηστείας. Δεν προσκαλέστηκαν ποτέ, ωστόσο οι Ιθαγενείς έδειξαν καλή διάθεση απέναντι στους καταπατητές. Το βασικό στοιχείο όμως είναι ότι οι Ευρωπαίοι είχαν ήδη ξεκινήσει την κατάκτηση, 4 χρόνια πριν, φέρνοντας ασθένειες που σκότωσαν αμέτρητους Ιθαγενείς. Άλλοι αιχμαλωτίστηκαν και άλλοι πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Το 1637, σφαγιάστηκαν 700 ιθαγενείς Pequot και παραμένει μία τεράστια πληγή και μέρα πένθους για τις επόμενες γενιές τους.
Ευγνώμονες στην Ελλάδα (;)
Αν αγαπάς το φαγητό και τα τραπέζια με συγγενείς ή φίλους, η σημερινή μέρα είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φας γαλοπούλα και όλα τα εδέσματα που συνήθως καταναλώνονται αυτή τη μέρα. Το πρόβλημα είναι ότι ο λόγος που γιορτάζεται είναι για να θυμηθούμε όλα αυτά για τα οποία είμαστε ευγνώμονες. Και ενώ ο καθένας θα βρει κάτι που αφορά τον ίδιο και που του δίνει χαρά μέσα σε μία πολύ δύσκολη καθημερινότητα, δεν ξέρω τι είναι αυτό που μπορούμε να βρούμε σε συλλογικό επίπεδο, που να μας δίνει λόγους να χαιρόμαστε.
Η τρομακτική ακρίβεια στα πάντα, πάντα σε συνδυασμό με τους κακούς μισθούς, που δεν μας επιτρέπει να φάμε ούτε ένα σουβλάκι (πόσω δε μάλλον γαλοπούλα το Thanksgiving), και η κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων είναι οι προφανείς λόγοι. Αυτή η χρονιά θα κλείσει με την Ελλάδα στην τελευταία θέση ως προς το βιοτικό επίπεδο, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Και αν δεν νιώσουμε τώρα ευγνώμονες, πότε θα νιώσουμε;
Οι γυναικοκτονίες έχουν φτάσει τις 14, μόνο για αυτή τη χρονιά, με 12.459 καταγεγραμμένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και 70 συλλήψεις καθημερινά. Κόμματα στη Βουλή, οι απόψεις των οποίων είναι πολύ μακριά από τη δημοκρατία και ζητούν την αφαίρεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή την εργαλειοποίηση των παιδιών με αυτισμό. Αμέτρητα περιστατικά ομοφοβίας και τρανσφοβίας, εργατικά ατυχήματα, τρένα και Μέσα που προκαλούν ατυχήματα, ναυάγια και προφυλακίσεις ανθρώπων, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Έχουμε όμως και πολλούς ακόμη λόγους για να χάνουμε την αισιοδοξία μας, με πράγματα που συμβαίνουν έξω από τα σύνορα της χώρας μας, αλλά που μας επηρεάζουν. Πόλεμοι και γενοκτονίες, η εκλογή του Donald Trump για δεύτερη φορά και φυσικά, η κλιματική κρίση που απειλεί να αφανίσει τον πλανήτη πολύ πιο γρήγορα από όσο θέλαμε να πιστεύουμε.
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι είναι πολύ δύσκολο να είμαστε αισιόδοξοι και ευγνώμονες. Όλοι μας έχουμε όμως λόγους να το κάνουμε, αν μάθουμε να εκτιμάμε τα πιο μικρά. Η υγεία, που δεν είναι δεδομένη, οι άνθρωποί μας, και αυτές οι λίγες αλλά απαραίτητες στιγμές που μας γεμίζουν χαρά και μας δίνουν λόγο να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι. Ακόμα και τις μέρες που αυτό μοιάζει ακατόρθωτο.