Στον αγώνα για την επαγγελματική ανέλιξη, καλούμαστε να θυσιάσουμε πολλά.
Είναι, όμως, ο κόπος και ο αγώνας για την επιτυχία και την αναγνώριση τα μόνα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως γυναίκες; Η επαγγελματική καταξίωσή μας έγκειται μόνο στον προσωπικό μας αγώνα, όπως στον κόσμο των αντρών, ή έχουμε ακόμη πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε για να θεωρηθούμε ίσες στον εργασιακό στίβο; Μήπως οι γυναίκες ξεκινούν χιλιόμετρα πίσω αλλά ο τερματισμός παραμένει ίδιος για όλους;
Και μπορεί αυτές οι σκέψεις να “κλωτσάνε” μέσα μας εν έτει 2023 και ύστερα από τόσους αγώνες, αλλά η απάντηση δίνεται στις πρώτες σκέψεις του εργοδότη όταν μαθαίνει πως μια εργαζόμενη είναι έγκυος. Εκεί κρύβεται μια αγεφύρωτη διαφορά. Όση πρόθεση κι αν υπάρχει και από τις δύο πλευρές, μια εγκυμοσύνη θα θεωρείται πάντοτε τροχοπέδη, αδυναμία και πρόβλημα στον εργασιακό τομέα.
Για να πετύχεις, πρέπει να μείνεις απερίσπαστη και αφοσιωμένη για χρόνια. Κι εδώ ακριβώς γεννιέται ένα μεγάλο αδιέξοδο.
Η κοινωνία μας έχει εκπαιδεύσει να σκεφτόμαστε με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο
Υπάρχει η σωστή ηλικία για όλα. Η σωστή ηλικία να σπουδάσεις, να βρεις την πρώτη σου δουλειά, να βάλεις μίνι. Μετά είναι γνωστή ηλικία γάμου, η κατάλληλη ηλικία να γίνεις μανούλα και η ηλικία αυτή που πρέπει να πιέσεις για να γίνεις γιαγιά. Οτιδήποτε άλλο, είναι ριψοκίνδυνο. Πόσες γυναίκες, υπό την πίεση να προλάβουν όλα αυτά, δεν έχουν σκεφτεί πως θα ήθελαν να παγώσουν τον χρόνο;
Ευτυχώς πλέον, ολοένα και περισσότερες γυναίκες αρχίζουν να γυρνούν την πλάτη τους σε όλους αυτούς τους περιορισμούς και τα “πρέπει”, καθορίζοντας ως κατάλληλη ηλικία να γίνουν μάνες, αυτή που είναι πραγματικά έτοιμες και ολοκληρωμένες. Έτσι, η μητρότητα έρχεται συνειδητά και ο ρόλος τους είναι απόφαση – και όχι κοινωνικό “καπέλο”.
Για να τα καταφέρουν όμως χρειάζονται έναν και μόνο σύμμαχο: Το χρόνο
Επειδή κάθε γυναίκα γεννιέται μ’ έναν συγκεκριμένο αριθμό ωάριων (περίπου 200.000-2.500.000) και ο αριθμός αυτός μειώνεται κάθε μήνα τόσο σε αριθμό, όσο και σε κυτταρική ακεραιότητα. Κι επειδή όσο μεγαλώνουν αυξάνεται η πιθανότητα χρωμοσωμικών ανωμαλιών του εμβρύου, ο κίνδυνος αποβολής, γενετικών ανωμαλιών ή διαταραχών – που καθιστούν τη σύλληψη πιο δύσκολη, η τεχνολογία ανέπτυξε τη λύση. Η λύση αυτή ακούει στο όνομα: “Κατάψυξη ωαρίων”, και δίνει τη δυνατότητα στη γυναίκα να βγάλει τις μπαταρίες από το βιολογικό της ρολόι για όσο εκείνη θέλει.
Της δίνεται, δηλαδή, το δώρο του χρόνου και η δυνατότητα να κρατήσει ένα γόνιμο κομμάτι της φυλαγμένο για τον μελλοντικό εαυτό της, ο οποίος θα είναι πιο έτοιμος να το δεχτεί και να το αξιοποιήσει σωστά. Η κατάψυξη ωαρίων, γνωστή και ως “κρυοσυντήρηση ώριμων ωαρίων”, είναι μία διαδικασία ευρέως διαδεδομένη πλέον ανά τον κόσμο, με έναν πολύ μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό γυναικών να την ακολουθούν είτε επειδή επιλέγουν να καθυστερήσουν τη μητρότητα, είτε για λόγους ασθενειών.
Κατά την κατάψυξη ωαρίων, αυτά εξάγονται, καταψύχονται και αποθηκεύονται
Όσο νεότερη σε ηλικία η γυναίκα που το κάνει, τόσο καλύτερη η ποιότητα των ωαρίων που αποθηκεύει και περισσότερες οι πιθανότητες εγκυμοσύνης τη στιγμή που θα τα χρειαστεί. Τότε, τη στιγμή εκείνη, τα κατεψυγμένα ωάρια τοποθετούνται σε ειδικό διάλυμα και αξιολογούνται, με τα δυνατότερα να γονιμοποιούνται με το σπέρμα. Αυτά, με τη σειρά τους, θα καλλιεργηθούν έως ότου τα έμβρυα να είναι έτοιμα να τοποθετηθούν στη μήτρα.
Το παράθυρο αυτό που δίνεται στη γυναίκα της επιτρέπει να παλέψει για τους στόχους της, να κυνηγήσει την καριέρα που επιθυμεί, να ετοιμαστεί ψυχολογικά, να περιμένει μέχρι να το θέλει πραγματικά αλλά και να αντιμετωπίσει σοβαρές ασθένειες, με τον κίνδυνο να χάσει την αναπαραγωγική της ικανότητα να περιορίζεται σημαντικά. Της επιτρέπει να τεκνοποιήσει μετά τα σαράντα με την αναπαραγωγική ικανότητα που θα είχε το σώμα της στα τριάντα και να εντάξει αρμονικά στο νέο της ρόλο, στη ζωή που πρόλαβε να χτίσει όπως η ίδια επιθυμούσε.
Φυσικό επακόλουθο, ύστερα από αυτή την επαναστατική πρακτική που απελευθερώνει ακόμη περισσότερο τη γυναικεία φύση, είναι να εγερθεί μια μεγάλη διαμάχη.
Άλλος ένας τρόπος χειραγώγησης των γυναικών ή μια μηχανή κερδοφορίας;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανακοίνωση του κολοσσού “Αpple” πως θα χρηματοδοτεί στο εξής τη διαδικασία για τις εργαζόμενές του, έτσι ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να αφιερώσουν τα “γόνιμα” χρόνια τους στην καριέρα τους, εφόσον το επιθυμούν.
Η ίδια πολιτική ακολουθείται και από εταίρο κολοσσό, τη “Facebook”, η οποία χρηματοδοτεί με 20.000 δολάρια την κάθε εργαζόμενη που επιθυμεί να προχωρήσει στη διαδικασία. Αξίζει να σημειωθεί, πως στο παρελθόν η Facebook έχει κατηγορηθεί για τη δυσαναλογία των φύλων που απασχολεί. Σίγουρα, στη δική μας χώρα, δεν έχουμε συνηθίσει σε πολιτικές εταιριών “φιλικές προς τον χρήστη” καθώς παλεύουμε ακόμη για τα αυτονόητα – και ίσως δικαιολογημένα να σκεφτόμαστε πως είναι ένας καλός τρόπος να κάνουν συμφέρουσες συνεργασίες με Κέντρα Εξωσωματικής, μεγάλες εταιρίες με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος.
Επίσης, σε μια κοινωνία που βρίθει απόψεων, οι υπέρμαχοι της “φυσικής ροής”, οι καχύποπτοι σχετικά με την επιτυχία και οι “θέλουν να μας ελέγχουν από παντού” δε θα μπορούσαν να λείπουν και από τη συγκεκριμένη διαμάχη. Το μόνο ζητούμενο και άξιο περαιτέρω σκέψης είναι αν η πρόθεση αυτή θα μετατραπεί μέσα στα χρόνια σε “άγραφο κανόνα” – ακόμη και για την πρόσληψη των γυναικών – και αν είναι, τελικά, μια ουσιαστική μέθοδος επίλυσης ή παράκαμψης του προβλήματος.
Σε κάθε περίπτωση, ανά τα χρόνια οι μήτρες μας είχαν εκπροσώπους. Όποια κι αν είναι η πρόθεση πίσω από την πράξη, το μόνο σίγουρο είναι πως το απειλητικό TikTok εξασθενεί στα αυτιά των γυναικών, οι οποίες μετράνε ένα ακόμη όπλο στη φαρέτρα τους για τον πόλεμο κόντρα στις εμμονές και τα “πρέπει”. Παρά το γεγονός ότι η επιλογή και η αυτοδιάθεση θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα, σ’ έναν κόσμο που προσπαθεί να μας τα στερήσει ολοένα και περισσότερο, η κατάψυξη ωαρίων είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της επιστήμης.