Τα περισσότερα άτομα από εμάς είναι σε θέσεις που, όπως όλες οι δουλειές, έχουν τις δυσκολίες τους. Κάποιες, όμως, δικαίως αποτελούν παράδειγμα για τον καθημερινό αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι. Ένα από τα επαγγέλματα που έχει ανθίσει στην εποχή μας και γνωρίζουμε καλά είναι το delivery.
Φαινομενικά, για όποιον δεν έχει εργαστεί ως διανομέας, φαίνεται ένα σχετικά απλό και εύκολο επάγγελμα. Πίσω του, όμως, υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται όλη μέρα στο δρόμο για να μας φέρουν ζεστό το φαγητό ή τον καφέ μας. Και αυτό δε δείχνουμε να το σεβόμαστε ούτε εμείς ούτε η πολιτεία.
Η μεγάλη επικινδυνότητα του delivery
Ναι, είναι μία από τις, αν όχι πιο δύσκολες, σίγουρα από τις πιο επικίνδυνες δουλειές. Οι διανομείς καθημερινά ρισκάρουν επάνω στο μηχανάκι (μεγάλο ρίσκο με τόσους Έλληνες οδηγούς εκεί έξω). Αρκεί να σκεφτούμε ότι σαν χώρα, είμαστε σταθερά στις πρώτες θέσεις τροχαίων ατυχημάτων στη Ευρώπη για να αντιληφθούμε το ρεαλισμό του όρου ‘’επικίνδυνη εργασία’’. Κάθε χρόνο μετράμε δεκάδες νεκρούς και πολλούς παραπάνω τραυματίες από τροχαία στη μάχη για το μεροκάματο. Εργατικά ατυχήματα που περνάνε απαρατήρητα.
Έχουμε δει πρόσφατα εικόνες όπου, κυριολεκτικά, πλημμύρες από καταιγίδες παρασέρνουν delivery στα ορμητικά νερά. Δεν είναι μεταφορά, είναι η ελληνική πραγματικότητα του πώς αντιμετωπίζουμε τα delivery και ως καταναλωτές, αλλά και ως εργοδότες. Οι κακουχίες αυτών των ανθρώπων δε σταματούν ούτε και στα πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως σφοδρές χιονοπτώσεις, αφού ακόμα και τότε δουλεύουν κανονικά. Δεν ονομάζεται τυχαία ‘’το μεροκάματο του τρόμου’’.
Μάταια όταν βρέχει αναπαράγεται το αυτονόητο, δηλαδή να μην παραγγέλνουμε στην καταιγίδα. Η αδιαφορία που επιδεικνύουμε γενικότερα ακολουθεί και εδώ τον κανόνα. Ποιος, όμως, φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη όταν υπό τέτοιες συνθήκες ‘’αφήνει’’ στους διανομείς να δουλέψουν όπως κάθε μέρα;
Πάντα υπάρχει η περίπτωση κλοπής, είτε φαγητού, είτε χρημάτων. ‘’Βαρύς’’ ο κατάλογος και με πολλά παραδείγματα. Χαρακτηριστικό μέσα σε όλα αυτά είναι πως πέρυσι ένας εργοδότης έφτασε στο σημείο να ξυλοκοπήσει τον υπάλληλο του γιατί… αρρώστησε.
Ο σεβασμός είναι απαραίτητη προϋπόθεση και δε χωράει καμία δικαιολογία. Οι άνθρωποι αυτοί διακινδυνεύουν τη ζωή τους μέσα στα κρύα και τους καύσωνες, για να μας φέρουν φαγητό στην άνεση του σπιτιού μας. Ας είμαστε ευγενικοί και διπλά σκεπτόμενοι.
Εργατικά δικαιώματα… δυσεύρετα
Ο κλάδος των διανομέων εδώ και χρόνια εργάζεται σκληρά, αλλά όχι με τις δικαιότερες εργασιακές συνθήκες. Τα μισά ένσημα και τα δώρα που δεν παίρνουν, είναι μόνο κάποια από τα πολλά απαιτούμενα που θα έπρεπε να υπάρχουν, ώστε να διασφαλίζονται έστω τα αυτονόητα.
Τα σωματεία εδώ και χρόνια παλεύουν για καλύτερη ασφάλιση, βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα και ζητούν να παρέχονται προστατευτικά είδη, όπως κράνη σε όλους τους διανομείς. Συχνά, οι διανομείς κάνουν μαζικές πορείες για να απαιτήσουν όσα τους αξίζουν. Το θέμα απαιτεί την προσοχή των πολιτών αλλά και των υπευθύνων ειδικότερα.
Σε γενικές γραμμές οι μισθοί του delivery, ακόμα και αν πεις ότι είναι καλοί για την εποχή, εάν εξαιρέσεις τα φιλοδωρήματα και ότι πολλοί δουλεύουν χωρίς ένσημα, η δουλειά αυτή δεν πληρώνεται όσο θα έπρεπε. Όπως ακούγεται από άτομα που είναι χρόνια στον χώρο ‘’ο κάθε εργοδότης έχει το δικό του νόμο’’. Δεν υπάρχει κάτι σίγουρο, ούτε κάτι που να προστατεύει τον εργαζόμενο από τις αυθαιρεσίες και την άτυπη, καθιερωμένη στην Ελλάδα, ανομία των εργοδοτών.
Οι νέες συνθήκες
Υπάρχουν εδώ και κάποια χρόνια νέες εργασιακές επιλογές, σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες διανομών. Στις νέες ψηφιακές πλατφόρμες οι υπάλληλοι δουλεύουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες και όχι ως μισθωτοί, κάτι το οποίο από τη μία τους δίνει το περιθώριο μεγαλύτερου κέρδους, αλλά αυξάνει και τον ανταγωνισμό. Στο τέλος της ημέρας, η υπεραξία των εργαζομένων καταλήγει στη μεγάλη επιχείρηση.
Πρόσφατα, το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων όρισε για πρώτη φορά πως οι ψηφιακές πλατφόρμες έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις υγιεινής και ασφάλειας για τους απασχολούμενους με εκείνες που ισχύουν για τις συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας. Ας ελπίσουμε πως δε θα αρκεστούν σε αυτό το μέτρο και θα υπάρξει μέριμνα για όλες τις ανισότητες και τις αδικίες του επαγγέλματος.
Η ηθική, η ελεύθερη αγορά αλλά και τα σκάνδαλα που ενέχουν αυτές οι νέες μορφές ιδιωτικών διανομών, είναι θέματα που με την είσοδο των νέων εταιρειών στην αγορά απασχόλησαν όχι μόνο τους διανομείς αλλά και τους πολίτες που παραγγέλνουν από αυτές τις πλατφόρμες και αντιλαμβάνονται αυτή την εξέλιξη της συγκεκριμένης εργασίας.
Delivery: Ένα υποβαθμισμένο επάγγελμα
Για άλλους μία ευκαιριακή δουλειά και για άλλους μόνιμη, ενώ κάποιοι το κάνουν σαν δεύτερη για συμπλήρωμα. Έχοντας δουλέψει και ο ίδιος ως διανομέας για κάποιο διάστημα στο παρελθόν, έχω δει πως είναι οι αγενείς πελάτες, τη βροχή και το χιόνι στο δρόμο, αλλά και τους ωραίους ανθρώπους που θα σου δώσουν παραπάνω tips και θα σε υποδεχτούν με χαμόγελο.
Συχνά, οι διανομείς λένε πως πολύς κόσμος δείχνει μία υποτίμηση στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που θα εμφανιστεί στην πόρτα του σπιτιου του, για να του παραδώσει κάποια ζεστή παραγγελία. Η ταξική απόσταση δεν κρύβεται, ο ντελιβεράς μπαίνει στα πιο φτωχά και στα πιο πλούσια σπίτια και, δυστυχώς, υπάρχει κόσμος που νομίζει πως είναι το παιδί για τα θελήματα.
‘’Ο πελάτης γκρινιάζει που άργησε η παραγγελία’’, λένε και αυτό μεταφράζεται σε μία πρόχειρη μετακύλιση ευθυνών όπου ο εργαζόμενος δέχεται τα παράπονα για τα λάθη άλλων. Έχουν να διαχειριστούν ασεβείς πελάτες, φόρτο εργασίας, μακρινά δρομολόγια, περίεργες ώρες εργασίας, βροχή και κρύο, ενώ παράλληλα πρέπει να προστατευτούν από τους υπόλοιπους ανεύθυνους οδηγούς. Αυτά είναι μόνο κάποια από αυτά που αναφέρουν ως τις μεγαλύτερες δυσκολίες άτομα που ρωτήθηκαν στο Instagram σχετικά με το θέμα.
Μία απαιτητική δουλειά της εποχή μας, που δείχνει να χρειάζεται καθημερινά. Η ανταπόδοσή μας ως άνθρωποι είναι να μπαίνουμε στη θέση των ατόμων αυτών, να μην είμαστε αγενείς και κυρίως, να μην παραγγέλνουμε όταν έχει κακοκαιρία. Υπομονή και δύναμη στους διανομείς και να μη ξεχνάμε να δίνουμε, εάν διαθέτουμε, ένα φιλοδώρημα και ένα χαμόγελο, σίγουρα θα εκτιμηθεί.