Υπάρχει η κυρίαρχη άποψη ότι η εγχώρια λογοτεχνική σκηνή, ειδικά μετά την δεκαετία του ‘90, βρίσκεται σε έναν δημιουργικό λήθαργο, μια άποψη σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική.
Νέοι έλληνες συγγραφείς με ταλέντο υπάρχουν, αναγνώστες επίσης υπάρχουν, κρατική βοήθεια στον πολιτιστικό τομέα δεν υπάρχει, όπως επίσης και καμία πιθανότητα επιβίωσης από τον συγγραφικό χώρο. Τα δύο τελευταία είναι η κύρια αιτία που οι περισσότεροι επίδοξοι λογοτέχνες δεν φτάνουν ποτέ στα ράφια των βιβλιοπωλείων και όχι η οποιαδήποτε έλλειψη ταλέντου. Οι παρακάτω πένες το αποδεικνύουν.
Είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή τους
Αν κάποτε, ίσως και ποτέ, κάνει επιτέλους την πολυπόθητη πολιτισμική της επανάσταση η γενιά μας, τους Θούριους της, τους έχουν ήδη γράψει ο Σαμσών Ρακάς και ο Δημήτρης Γκιούλος. Το Ούτις του Ρακά από τις εκδόσεις Υποκείμενο είναι μια από τις πιο γοητευτικές, λαβυρινθώδεις, ποιητικές δουλειές της τελευταίες δεκαετίας. Αντίστοιχα, αισθαντικός και πολυεπίπεδος είναι και ο Γκιούλος με τις ολιγοσέλιδες συλλογές Αντάρτικο², Αστικά δύστυχα και Ακραία καιρικά φαινόμενα. Το ποιητικό τρίπτυχο συμπληρώνει η Μυρσίνη Γκανά, την οποία την γνωρίζουμε κυρίως μέσω των μεταφρασμάτων της, αλλά και οι ποιητικές της συλλογές Τα πέρα μέρη και Εγώ έχω και άλλα ποιήματα που αγαπώ είναι εξαιρετικές.
Το Ελαττωματικό Αγόρι που αγαπήσαμε
Στο Σαν Άλμπατρος χρωστάμε ένα από τα πιο σημαντικά και απολαυστικά μυθιστορήματα των τελευταίων ετών, το Ελαττωματικό Αγόρι. Σε αυτό το γλυκόπικρο μυθιστόρημα με τα αυτοβιογραφικά στοιχεία ακούγεται η φωνή ενός μικρού αγοριού που καταλαβαίνει από τρυφερή ηλικία ότι είναι διαφορετικό και δεν χωράει στις γκρίζες νόρμες της οικογένειας και του περιβάλλοντός του. Πρόκειται για ένα βιβλίο με μοναδικό, για τα ελληνικά δεδομένα, στιλ γραφής και φυσικά με ένα θέμα πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ. Το επόμενο διάστημα, θα κυκλοφορήσει η επόμενη συγγραφική δουλειά του Άλμπατρος, αφού πρώτα πέρασε δια πυρός και σιδήρου, με τίτλο Μπαμπά, θέλω να ντρέπεσαι για μένα.
Ιστορίες για σκαντζόχοιρους
Τον γνωρίσαμε μέσα από την καθηλωτική Λάσπη, ίσως το καλύτερο μυθιστόρημα της νεότερης σύγχρονης λογοτεχνίας, τον θαυμάσαμε στην μικρή φόρμα στη συλλογή διηγημάτων Τραμπάλα και μας κέρδισε ολοκληρωτικά με το τελευταίο συγγραφικό του πόνημα, Χάθηκε Βελόνι. Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος έχει δοκιμαστεί σε όλα τα λογοτεχνικά είδη με επιτυχία, έχει ήδη αναγνωριστεί και βραβευτεί, ενώ ήδη δρομολογείται η μετάφραση των έργων του σε χώρες του εξωτερικού, με τη Γαλλία και την Αλβανία να έχουν κάνει την αρχή. Η πένα του είναι προσωπική και ταυτόχρονα πραγματεύεται πανανθρώπινα θέματα μετρομερές δυναμικές.
Οι Κυριακές το καλοκαίρι αποτυπωμένες σε ακουαρέλα
H Μαριαλένα Σεμιτέκολου έχει γράψει μέχρι στιγμής δύο μυθιστορήματα, την Ακουαρέλα και τις Κυριακές το Καλοκαίρι, που αποκαλύπτουν ένα από τα πιο υποσχόμενα ταλέντα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Με ένα γλυκό, ποιητικό ύφος να χαρακτηρίζει αμφότερες τις προσπάθειές της, οι λογοτεχνικές αρετές των οποίων είναι αδιαμφισβήτητες, η συγγραφέας έχει την ικανότητα να καταβυθίζει τον αναγνώστη στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων της. Για παράδειγμα, στις Κυριακές το Καλοκαίρι η ράθυμη καθημερινότητα μιας ζεστής Κυριακής δίνει την αφορμή για αναδρομές σε τραυματικά –και μη– γεγονότα του παρελθόντος. Και τα δύο βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Κόμικς, επιστημονική φαντασία και ξεκαρδιστικό γέλιο
Το ξεκαρδιστικό Ομπλίκ, το οποίο διαδραματίζεται σε ένα απομονωμένο νησί της Γαλλίας και σκιαγραφεί όλους τους ανθρωπότυπους που συναντώνται σε μια κλειστή κοινωνία, το μυστηριώδες Μικρό Ταξίδι σε Δανεικό Χάρτη, όπου συμπρωταγωνιστής είναι μια πρώτη έκδοση ενός βιβλίου του Ιουλίου Βερν, οι Σκιές του Νότου, που μας μεταφέρουν στις πιο σκοτεινές γωνίες της δεκαετίας του ‘80, και τα κόμικ Μπαντιλίκια και Μίκα & Βάλκα αποδεικνύουν ότι ο Λάζαρος Αλεξάκης είναι ένας πραγματικά χαλκέντερος συγγραφέας. Τα έργα του συνδυάζουν φαντασία, πολύ χιούμορ και μια γοητευτική θεατρικότητα, ενώ παράλληλα τα κόμικ του αποκαλύπτουν την πιο κουλ πλευρά του χαρακτήρα του.
Η σύγχρονη ελληνική αστυνομική αογοτεχνία
Με μόλις δύο βιβλία στο ενεργητικό του, τη Ρωξάνη και τον Λύκο, ο Κωνσταντίνος Μοσχάτος έχει αποδείξει ήδη ότι μπορεί να φέρει το νουάρ στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, τοποθετημένο μάλιστα σε επαρχιακούς τόπους. Η Ρωξάνη είναι ένα καταιγιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο στην καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς: Ένας συγγραφέας που αναζητά την έμπνευση, βρίσκεται στο σωστό μέρος τη λάθος στιγμή και εξερευνά έναν φόνο που, τελικά, θα ξεσκεπάσει όλη την τοπική κοινωνία. Στον Λύκο, από την άλλη, ένας ψυχίατρος-αστυνομικός θα μπει, για χάρη του αδελφού του, ως μυστικός πράκτορας στις φυλακές για να προσεγγίσει τον Λύκο, μια περσόνα μυθική στις τάξεις του υποκόσμου και παρεξηγημένη. Και οι δύο τίτλοι κυκλοφορούν απ’ τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Όπως είδαμε, αξιόλογες φωνές στη νέα ελληνική λογοτεχνία υπάρχουν, και μάλιστα καλύπτουν μια ευρεία γκάμα λογοτεχνικών μορφών και ειδών, που αξίζει ένας αναγνώστης να ανακαλύψει. Το μέλλον φαίνεται ανθηρό, προσπάθειες για μια ποιοτική λογοτεχνία γίνονται, αρκεί μόνο ο μέσος Έλληνας να εξοικειωθεί εκ νέου με τη διαδικασία της ανάγνωσης, προκειμένου η “αγορά” να διευρυνθεί και να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες σε ταλαντούχους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς να αρθρώσουν το δικό τους λόγο και να αποδείξουν τις ικανότητές τους.