Στην οδό Σποράδων 24, βρίσκεται ένας πολύχρωμος, συμπεριληπτικός πολυχώρος, ο οποίος ξεχωρίζει για τις sex positive, οικολογικές ευχετήριες κάρτες που είναι φτιαγμένες από σποράκια και μετά φυτεύονται στο χώμα, καθώς και για το ιδιαίτερο design του.
Περπατώντας πίσω από τη Δημοτική Αγορά στην Κυψέλη, στη Σποράδων, πέφτει το μάτι μου πάνω στο φωτεινό λαχανί της βιτρίνας και είναι μόνο ένας από τους λόγους που το ‘Conseederate’ ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μαγαζάκια που βρίσκονται στην ίδια ευθεία. Δίπλα στην είσοδο, ένα υφασμάτινο αρκουδάκι πίσω από το τζάμι φοράει μπλουζάκι που γράφει “Great tits boss” και κάθεται ανάμεσα σε κεραμικά αιδοία, ενώ από πάνω του κρέμονται διάφορες πρωτότυπες eco-friendly κάρτες με μηνύματα του στιλ «Θες να τα φτιάξουμε;».
Η Αναστασία Βούτσα, εικαστική ψυχοθεραπεύτρια, ετών 30, είναι το φρέσκο πρόσωπο πίσω από την δημιουργική ιδέα που έχει πάρει σάρκα και οστά τον τελευταίο χρόνο υπό τον λογοπαιγνιακό τίτλο ‘Conseederate’. Με υποδέχεται με ένα μεγάλο χαμόγελο και πολλή όρεξη να μου δείξει όλα όσα συμβαίνουν μέσα σε έναν μικρό αλλά θαυματουργό χώρο στην Κυψέλη.
Μπαίνοντας μέσα, δεξιά υπάρχει ένα έργο στα χρώματα του ουράνιου τόξου με το μήνυμα «Τούτοι οι μπάτσοι που ‘ρθαν τώρα, τι γυρεύουν τέτοια ώρα;» και στ’ αριστερά ένα αφαιρετικό σχέδιο που δημιούργησε η ίδια με tufting gun όπου φαίνεται ένα στήθος και δύο χέρια κλέβει την προσοχή.
Πώς ξεκίνησε όμως η ιδέα αυτή; «Το όνειρό μου ήταν να ανοίξω δανειστική βιβλιοθήκη, αλλά υπήρχε ήδη στην γειτονιά το “We need books” και είπα όχι. Στην Αγγλία, δούλευα ως art therapist με ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Μελετάγαμε περιοχές που είχαν πολλές ομοφοβικές επιθέσεις και πηγαίναμε και στήναμε drag workshops για όσα άτομα ενδιαφέρονταν. Μου έλειπε αυτό, οπότε είπα να το ξεκινήσω στην Αθήνα. Πιο ήπια στην αρχή βέβαια».
Έτσι ξεκίνησε το ‘Conseederate’. «Νιώθω πως πολλοί νομίζουν ότι εδώ είναι σαν Νάρνια, δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Ο φεμινισμός, το body positivity, η σεξουαλική απελευθέρωση, όλα αυτά είναι τα πιστεύω μου και νιώθω ότι έχω δημιουργήσει τη φουσκίτσα μου και προσπαθώ να εξαπλωθούν αυτά τα ιδανικά και στο χώρο. Εγώ μπαίνω μέσα στο ‘Conseederate’ και ηρεμώ» μου λέει.
Η Αναστασία Βούτσα έχει βαρεθεί τους σοβαρούς χώρους. «Σκεφτόμουν που θα ‘θελα όντως να είμαι 8 ώρες τη μέρα. Έτσι το διαμορφώνω» εξηγεί για τον πολύχρωμο χώρο της που εκπέμπει χαρά, ζωντάνια και ανοιχτότητα.
«Κυκλοφορεί πολύς κόσμος εδώ, θα ήθελα να υπάρχει μια κοινή γραμμή ότι είναι ένα vegan friendly μαγαζί. Ψάχνω εναλλακτικές ακόμη και στις τεχνικές και στα υλικά που χρησιμοποιούνται και έτσι στράφηκα για παράδειγμα προς τη ριζοτυπία στη Dolce Pub, όπου γίνεται κι ένα “ταξίδι” χρημάτων πιο κοινοτικό. Όπως επίσης, αναζητώ τρόπους να γίνει ακόμη προσβάσιμος ο χώρος σε όλα τα άτομα. Κάναμε κάρτες, κάναμε χρωμοσελίδες και μπλοκ ζωγραφικής. Θέλω να ξανοιχτώ κι άλλο. Να κάνουμε παζλ και μετά να το φυτεύεις. Οτιδήποτε χαρτικό πετάμε, θα ‘θελα να μπορώ να το φυτρώνω. Και από Σεπτέμβριο να εντάξω περισσότερο το art therapy και να δουλεύω πάνω σε αυτό που έχω ειδικευτεί».
Sex positivity, ερωτοκολάζ και sex toys
Το απόγευμα στο ‘Conseederate’ θα γινόταν ένα ακόμη workshop. Αυτήν τη φορά, η θεματική αφορούσε τα sex toys και φυσικά, έμεινα να το παρακολουθήσω. Τα κορίτσια από το Bloom μας έκαναν μια σύντομη παρουσίαση, ενώ εμείς ζωγραφίζαμε παράλληλα, ρωτώντας μας πότε πιστεύουμε ότι εφευρέθηκε το πρώτο sex toy (σ.σ.: πολύ παλιά) και δίνοντάς μας πληροφορίες για τις διάφορες κατηγορίες από τα μικρά και remote vibrators μέχρι ολόκληρα έπιπλα που μπορεί να προσφέρουν σεξουαλική απόλαυση.
Ύστερα, υπό τη συνοδεία ατμοσφαιρικής μουσικής, ανοίξαμε το σάκο (ναι, σαν αυτό του Άη Βασίλη) μόνο που τα παιχνίδια μέσα ήταν καθαρά για σεξουαλική ικανοποίηση και διαλέγοντας ένα η κάθε μία, τα περιεργαζόμασταν και αναλύαμε τις διάφορες χρήσεις τους. Ήταν άνετο, εκπαιδευτικό και fun!
Ένα άλλο από τα must και πρωτότυπα workshops –ανάμεσα σε ζωγραφική, κέντημα, μονοτυπία, κεραμική, βιβλιοδεσία και χορό– ήταν το εργαστήρι για ερωτοκολάζ. Μία από τις επόμενες ημέρες, επισκέφτηκα ξανά το ‘Conseederate’, μας κέρασαν ποτά και μετά από ένα chit chat με όλο το παρεάκι που είχε μαζευτεί εκεί, καθίσαμε γύρω γύρω από τα τραπέζια και η Emily Falek μαζί με την Haotique μας έδωσαν το know-how, την έμπνευση και τα υλικά για το πως να κάνουμε το δικό μας κολάζ με φωτογραφίες φύσης και γυμνών σωμάτων.
Αν μπορούσα, θα παρακολουθούσα κάθε εργαστήριο, για την συναίνεση, την πολυσυντροφικότητα και τα ecstatic dance classes και ό,τι άλλο προέκυπτε.
«Δύο πράγματα θα έρθουν στην επιφάνεια όταν μπεις στο Conseederate, ο ερωτισμός με τη σεξουαλική απελευθέρωση και τα λογοπαίγνιά μου. Η φίλη μου η Βιργινία είναι sex educator και ταίριαξε πολύ ωραία, γιατί έκανε εργαστήρια για τη συναίνεση, πολυσυντροφικότητα, επιθυμία, sex toys κλπ. Αποφάσισα ότι αυτό θέλω να κάνω, ειδικά σε μια τέτοια γειτονιά» αναφέρει η Αναστασία.
«Όσον αφορά το art therapy, δεν υπάρχει ακόμη το safety net που υπάρχει στην Αγγλία. Τώρα ξεκινάει ένα σωματείο σιγά-σιγά. Οπότε δεν έχω τολμήσει ακόμη να πω για art therapy, σίγουρα όμως αυτά που κάνουμε αγαλιάνουν. Δίνω επίσης πολλή προσοχή σε εργαστήρια συγκεκριμένου περιεχομένου στο πως νιώθουν τα άτομα που συμμετέχουν. Αν ενεργοποιηθεί κάτι έντονο, θέλει προσοχή, γιατί δεν είναι ομάδα για να το μαζέψεις» συμπληρώνει.
Πώς δέχτηκε το ‘Conseederate’ η κυψελιώτικη γειτονιά; «Με έχουν εκπλήξει! Έρχονται έφηβοι και βλέπουν τις αφίσες και μπορεί να γελάνε. Ο κόσμος που περνάει ρωτάει, σχολιάζει, θέλει να μάθει τι γίνεται. Ειδικά όταν έχουμε εργαστήριο, πχ όταν κάναμε ερωτοκολάζ έμπαινε συνέχεια κόσμος μέσα για να δει. Δεν θα βγάλω πράγματα από την βιτρίνα, αν έρθει κάποιος, μπορούμε να το συζητήσουμε. Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ θετική η γειτονιά».
Ο σπόρος του ‘Conseederate’ στην Κυψέλη
Πριν κάποια χρόνια, η Αναστασία Βούτσα είχε πάει στην Εσθονία. «Εκεί είχα δει ένα μαγαζί που είναι όλο γεμάτο με χαρτί από σπόρους. Έπαθα ένα σοκ και είπα ότι θα το κάνω κι εγώ κάποια στιγμή. Μετά την πανδημία, είχα βουλιάξει και μου ‘ρθε αναλαμπή να το ξεκινήσω. Έκανα ένα open call προς καλλιτεχνά και ήρθε πάρα πολύς κόσμος. Τους άρεσε πολύ και μου έφεραν τα σχέδια για τις κάρτες, χωρίς θεματική, οπότε υπάρχει μεγάλη γκάμα».
Έχοντας βάλει στο μάτι έναν χώρο στην Κυψέλη, τον έκλεισε κατευθείαν και μέσα σε ένα μήνα άνοιξε το ‘Conseederate’. «Τα καλλιτεχνά που είχαν κάνει τα σχέδια σιγά-σιγά ξεκίνησαν να κάνουν και εργαστήρια στο χώρο, πάνω σε αυτό που ειδικεύονται, μαθαίνοντάς το και σε άλλα άτομα. Κάνουμε μπαζάρ τα Σαββατοκύριακα και μετατράπηκε όχι σε κατάστημα, αλλά σε πολυχώρο. Βρήκα εδώ και το εργαστήριό μου που είναι δίπλα».
Η Αναστασία βλέπει αλληλοστήριξη στη γειτονιά. «Άνοιξε απέναντι ένα καινούργιο μαγαζί και λίγο παραπέρα ένα άλλο. Όλοι έχουμε κλειδιά από όλους και υπάρχει μια προσπάθεια για κάτι κοινοτικό. Είναι και πολλές γυναίκες επίσης, οι οποίες ασχολούνται με tattoo, μπαζάρ, εκτυπώσεις, second hand, διάφορα. Συνεργάστηκα τώρα με το ΑNKAA project και το Red Jasper Cabaret Theater».
Ο χώρος αναδιαμορφώνεται τακτικά, ώστε να μπορούν πέρα από τα εργαστήρια, να γίνονται και live, βραδιές ποίησης ή ένα τεράστιο Valentine’s party, το οποίο σάρωσε τον περασμένο Φλεβάρη. Στον πάνω όροφο έχουν second hand ρούχα και αν μείνουν καιρό εκεί, δωρίζονται.
Τη ρωτάω αν είναι βιώσιμο να τρέχει τον δικό της καλλιτεχνικό χώρο; «Είναι, απλά χρειάζεται να είσαι αρκετά flexible. Δηλαδή στον ελεύθερό μου χρόνο κάνω προσκλητήρια για γάμους και για βαφτίσεις. Δεν είναι μόνο τα party και τα ερωτο-κολάζ. Υπάρχει και το κομμάτι ότι δουλεύω για κάποιον άλλο. Αν όμως έλεγα όχι στα μπαζάρ πχ, μπορεί να μην μπορούσα να βγάλω τα έξοδα για κάποιους μήνες για να συντηρηθεί ο χώρος και να ήμουν μείον. Θέλει να κινείσαι ευέλικτα γενικά. Τελευταία, ακούω ιστορίες ανθρώπων γύρω μου, οι οποίοι παρατάνε τη δουλειά που είχαν και αρχίζουν αυτό που πραγματικά ήθελαν».
Η ίδια πιστεύει ότι λόγω της μεγάλης ανόδου της τεχνολογίας «έχουμε γυρίσει όλοι σε πιο χειροπιαστές ασχολίες. Θέλουμε να νιώσουμε ότι κάτι φτιάξαμε, κάτι πετύχαμε. Μέσα σε 3 ώρες που κρατάει ένα εργαστήριο, κάνεις focus και κλείνει όλος ο κόσμος τριγύρω, το “Ελπίζω το email μου να σε βρίσκει καλά” δεν σε βρίσκει καθόλου στα εργαστήρια. Επίσης, ο κόσμος κουράστηκε με τα dating apps και νομίζω πως ο κόσμος πάει σε εργαστήρια για να γνωρίσει νέα άτομα, χωρίς να είναι forced».
«Το ‘Conseederate’ είναι το παιχνίδι μου που βγάζει νόημα» μου λέει η Αναστασία, ενώ ταυτόχρονα μοιράζεται τον προβληματισμό της ότι «πολλοί εικαστικοί θεωρούν προδοσία το να ασχολείται κανείς με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Δηλαδή αυτό που κάνω εγώ είναι commercial, ενώ παράλληλα κάνω και τα δικά μου εικαστικά. Κάποιος μπορεί να το απέρριπτε αυτό. Πιστεύω όμως ότι σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, χρειάζεται κάτι κοινοτικό, μια ευελιξία και να μην φοβάσαι να κάνεις το δικό σου κομμάτι».
Βγήκα ξανά στη Σποράδων, με μια ανάσα ανακούφισης ότι η τέχνη γεννιέται και ελευθερώνεται σε κάθε γωνιά, απελευθερώνοντας κι εμάς μαζί της. Να μην ξεχάσω να σημειώσω τα εργαστήρια που ξεκινούν από Σεπτέμβριο, καθώς και να πάω στην Αντίπαρο για να δω την προσωπική έκθεση της Αναστασία Βούτσα στο Volto, η οποία θα τρέχει τον Ιούλιο, περιμένοντας να ανοίξει ξανά το ‘Conseederate’.