Πολλές είναι οι στιγμές που δεχόμαστε αρνητικά σχόλια.
Αυτό συμβαίνει ακόμη και από αγαπημένα μας πρόσωπα. Βέβαια, ενδέχεται τα αρνητικά σχόλια να προέρχονται και από αγνώστους. Με την κατακόρυφη αύξηση της χρήσης των social media, κατά συνέπεια, αυξήθηκαν και τα σχόλια που αναρτώνται εκεί.
Σχόλια, τα οποία συχνά έχουν αρνητική χροιά και ίσως να έχουν αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεσή μας. Μήπως έχει ξεφύγει κάπως η κατάσταση;
Ορίστε η δική μου προσωπική εμπειρία…
Ο αρνητισμός στα social media
Προσωπικά, νιώθω τυχερή που δεν υπάρχει μεγάλος αρνητισμός γύρω από αυτό που έχω χτίσει στα social media. Ίσως επειδή κι εγώ η ίδια προσπαθώ να διατηρώ μια ουδέτερη στάση και προσέχω – όπως και στην πραγματική μου ζωή – πώς θα επικοινωνήσω αυτό που θέλω προς τα έξω.
Εντούτοις, ακόμη και με τον καλύτερο τρόπο να επικοινωνήσεις κάτι, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα το ερμηνεύσει διαφορετικά. Αν το καλοσκεφτούμε, έχει και αυτό το ενδιαφέρον του. Συνάδει και παράλληλα, αντιτίθεται στους κανόνες της επικοινωνίας. Τι γίνεται, όμως, όταν όλο αυτό δεν είναι εποικοδομητικό, αλλά «πικρόχολο»;
Αν μη τι άλλο, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για ανταλλαγή απόψεων, για επικοινωνία ή έστω για κατανόηση. Αντ’ αυτού, τείνουν διαρκώς να επικρίνουν, να κατακρίνουν και να “λιθοβολούν”, εκφράζοντας με λανθασμένο τρόπο τη διαφωνία τους. Ακόμη, δεν αποκλείεται να εξαπολύσουν χυδαίες εκφράσεις, να στείλουν κατάρες και να ειρωνευτούν.
Σίγουρα, δεν είναι αυτός ο τρόπος επικοινωνίας που χρειαζόμαστε. Ωστόσο, ακόμη και έτσι (αναλόγως και τη δική μου στιγμή) προσπαθώ να το διαχειριστώ. Οι διαφωνίες είναι ό,τι πιο φυσιολογικό στο δημόσιο και τον ιδιωτικό διάλογο. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο εξωτερικεύουμε την αντίθεσή μας, χρήζει προσοχής. Η διαφωνία είναι μία παράμετρος, ενώ η προσβολή είναι διαφορετική.
Πώς προσπαθώ να διαχειριστώ τα αρνητικά σχόλια;
Καταρχάς, προσπαθώ να σκεφτώ σε βαθύτερο επίπεδο τον τρόπο σκέψης ενός “hater”, σε μία απόπειρα να κατανοήσω γιατί εκφράζεται με αυτό τον τρόπο. Κάποιες φορές, πραγματικά δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Άλλοτε πάλι, όταν εντοπίζω αρνητικά σχόλια που αποτελούνται από τεκμηριωμένα επιχειρήματα, τότε προσπαθώ να εξελίσσομαι!
Αντιλαμβάνομαι πως θα μπορούσα να είχα θέσει διαφορετικά κάτι, ώστε να το επικοινωνήσω καλύτερα. Παρόλα αυτά, είναι αυτονόητο πως σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται σε κάποιον να εκφραστεί χυδαία. Για την ακρίβεια, η ελευθερία του λόγου δεν έρχεται σε σύμπνοια με τις προσβολές, διότι, ας μην ξεχνάμε, πως τα δικά μας όρια σταματούν όπου ξεκινούν τα όρια των συνανθρώπων μας. Από την άλλη, εκ φύσεως, εγώ προσπαθώ μέσα από κάθε αρνητική κατάσταση να εισπράξω κάτι θετικό.
Πολλές φορές, οι “haters” θέλουν απλώς να βγάλουν κάτι από μέσα τους κάτι τοξικό και δηλητηριώδες. Τους διακρίνει μια κακεντρέχεια, η οποία διακρίνεται εύκολα μέσα από τα σχόλια ή τα μηνύματά τους. Είναι κάτι σαν μονόλογος. Έτσι, τους αφήνω να μονολογούν. Στο κάτω-κάτω, αν αυτό τους κάνει να νιώθουν καλύτερα, τότε νιώθω και εγώ καλύτερα.
Δεν είναι πάντα έτσι, όμως. Υπάρχουν στιγμές που έχει τύχει να πω: «Δεν ξανά μιλάω», «Φοβάμαι να μιλήσω γι’ αυτό». Ο φόβος αυτός που με διαπερνά, θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όμως, είναι εκεί και υποβόσκει. Γιατί ενώ λέμε πως υπάρχει ελευθερία του λόγου, στην πραγματικότητα είναι σαν να μην υπάρχει.
Και κάπου εκεί – σαν αχτίδα φωτός – συναντώ ανθρώπους που θα μου πουν: «Χαίρομαι που το είπες αυτό και το έθιξες», «Δεν το είχα σκεφτεί με αυτό τον τρόπο». Κι αυτό μου δίνει δύναμη, τη δύναμη για να κάνω μικρά βήματα προς τα μέσα.
Υπάρχουν όρια και τρόποι αντιμετώπισης;
Σαφώς, ο καθένας διαχειρίζεται με το δικό του τρόπο τα αρνητικά σχόλια. Βέβαια, γνωρίζω πολύ καλά πως αν έπρεπε να διαχειριστώ έναν ωκεανό αρνητικών σχολίων, θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Στο τέλος της ημέρας, το θέμα είναι να αντιληφθούμε τα όριά μας και να πράττουμε βάσει αυτών. Πολλές φορές, επιλέγω να απέχω από τα social media για λίγο, ώστε να ηρεμησω, να σκεφτώ καλύτερα τα πράγματα (και από μια άλλη οπτική ενδεχομένως) και μετά, να επιστρέψω δριμύτερη.
Το να επικοινωνήσω και να αλληλεπιδράσω με το κοινό που έχω χτίσει – και με έχει επιλέξει – είναι επίσης πολύ βασικό σαν ένα δεύτερο βήμα. Θέτω προβληματισμούς, ρωτώ το κοινό και μου αρέσει να λαμβάνω τη στήριξη και την οπτική τους γωνία. Αυτό μου υπενθυμίζει τα πλεονεκτήματα της χρήσης των social media.
Γιατί παντού υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Το θέμα είναι, τελικά, που θα εστιάσουμε εμείς και πώς θα τα διαχειριστούμε.