Η πρώτη μου εικόνα από το εθελοντικό ταξίδι στο Νεπάλ, είναι η πιάτσα των ταξί ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο, με τους πολύ φιλικούς οδηγούς ταξί να προσπαθούν να μας πείσουν να τους διαλέξουμε έναντι των υπολοίπων, για να μας μεταφέρουν στο κέντρο του Κατμαντού.
Οι οδηγοί αυτοί ήταν από το πρώτο λεπτό έτοιμοι για παζάρια, 1000 Ρουπία (περίπου 7.5 ευρώ) ο ένας, 1200 ο άλλος αλλά με βανάκι, 100 Ρουπία κάτω ο τρίτος και εμείς ζαλισμένοι και κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι από την μια να θέλουμε να τελειώνουμε και να φτάσουμε επιτέλους στο ξενοδοχείο μας, από την άλλη να απολαμβάνουμε αυτό το παιχνίδι για την επίτευξη της χαμηλότερης τιμής. Στην τελική το ποσό που διακυβευόταν ήταν αρκετά μικρό αλλά ήταν μια καλή ευκαιρία να ζεσταθούμε για τα επερχόμενα παζάρια με τους εμπόρους της πόλης.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Και πιο συγκεκριμένα από τις αρχές Ιανουαρίου, όταν σκρολάροντας στο Instagram έπεσα πάνω στον λογαριασμό του Wheeling2Help. To Wheeling2Help είναι μια πρωτοβουλία που στόχο έχει να εμπνεύσει και να μυήσει τους νέους στον εθελοντισμό μέσω κοινωνικών δράσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ξεκίνησε από 2 παιδιά, τον Ελπιδοφόρο και την Δώρα, που έκαναν την αρχή το 2014 ταξιδεύοντας στην Ασία και την Αφρική και βοηθώντας τις τοπικές κοινωνίες που επισκέπτονταν. Πλέον, προσπαθούν μέσα από τις δράσεις που οργανώνουν να ενσταλάξουν μέσα μας την αγάπη τους για τα ταξίδια και την προσφορά.
Η ομάδα πίσω από το Wheeling2Help, λοιπόν, οργανώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεκαήμερα εθελοντικά ταξίδια-αποστολές, σε αναπτυσσόμενες χώρες, στα οποία μπορεί να συμμετέχει ο καθένας. Στα ταξίδια αυτά οι συμμετέχοντες-εθελοντές συνεργάζονται με τους ντόπιους της εκάστοτε κοινότητας και συμβάλλουν σε διάφορες δράσεις, όπως η παροχή καθαρού νερού, η εκπαίδευση, η στέγαση, η ενδυνάμωση της νεολαίας και των γυναικών, και πολλά άλλα.
Πάντα υπάρχει αυτό το ταξίδι που θα θελες να κάνεις αλλά πάντα κάτι σε σταματάει. Δεν έχεις τα χρήματα που απαιτούνται, δεν έχεις χρόνο, δεν έχεις την κατάλληλη παρέα, πάντα υπάρχει ένας λόγος που σε κάνει να αναβάλεις αυτό το ταξίδι που πάντα βάζει φωτιά στο μυαλό και την καρδιά σου. Για αυτό το λόγο, ήξερα ότι δεν έπρεπε να το σκεφτώ πολύ.
Ήξερα ότι υπήρχαν 100 λόγοι για να μην κάνω ένα τέτοιο ταξίδι και όσο πιο πολύ το σκεφτόμουν τόσο πιο πολύ θα ανακάλυπτα και από έναν. Μόλις λοιπόν, ανακάλυψα το Wheeling2Help, επικοινώνησα με τον Ελπιδοφόρο, ο οποίος με ενημέρωσε ότι το επόμενο ταξίδι ήταν στο Νεπάλ τον Μάρτιο και ότι υπήρχαν ελάχιστες θέσεις ανοιχτές. Την ίδια μέρα και μη έχοντας πει τίποτα σε κανέναν, δήλωσα και επίσημα συμμετοχή και έκλεισα τα πολυπόθητα εισιτήρια.
Οι δεύτερες σκέψεις, η υπέρβαση και μια αξέχαστη εμπειρία
Θα σας πάω τώρα λίγο παρακάτω και πιο συγκεκριμένα, μια βδομάδα πριν το ταξίδι. Η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός πήγαιναν χέρι με χέρι με το άγχος και τον φόβο. Τι θα κάνω εγώ εκεί; Και δεν θα ξέρω κανέναν. Κι αν δεν περνάω καλά; Κι αν κολλήσω κορονοϊό, πώς θα κάνω καραντίνα; Κι αν μου κλέψουν το διαβατήριο, πώς θα γυρίσω στην Ελλάδα; Κι αν, κι αν, κι αν.
Από την άλλη πλευρά, η προσμονή και η χαρά μου χτυπούσαν κόκκινο, για τους ανθρώπους που θα γνώριζα, για τα μέρη που θα έβλεπα, για τις δράσεις που θα συμμετείχα. Ηρέμησα τελικά δυο μέρες πριν το ταξίδι και αποφάσισα να αφεθώ στο άγνωστο δίχως φόβο, αλλά με περιέργεια. Να εμπιστευτώ τον εαυτό μου – αλλά και γενικότερα τους ανθρώπους – και να κάνω επιτέλους κάτι έξω από τη βολή μου.
Οι πρώτες δύο ημέρες στο Κατμαντού πέρασαν τόσο γρήγορα. Στο ξενοδοχείο συναντηθήκαμε για πρώτη φορά όλη η ομάδα, περίπου 30 άτομα στο σύνολο, και ήταν ένα ενδιαφέρον μείγμα ανθρώπων που τους ένωνε κάτι κοινό, η επιθυμία να ζήσουν κάτι διαφορετικό και να συνδεθούν με άλλους ανθρώπους.
Το Κατμαντού είναι μια πολύ ζωντανή πόλη, με έντονη κίνηση στους δρόμους στους οποίους οι οδηγοί δεν σέβονται κανέναν κανόνα του ΚΟΚ, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ασίας, ανθρώπους χαμογελαστούς και έτοιμους να σου πουλήσουν από ναρκωτικά, μέχρι χειροποίητα αγαλματίδια του Βούδα. Και τέλος, διάσπαρτα σημεία λατρείας είτε του Ινδουισμού είτε του Βουδισμού. Πήραμε μια μικρή γεύση της πρωτεύουσας του Νεπάλ αλλά ο βασικός προορισμός του ταξιδιού μας ήταν άλλος!
Το Takure, η Conscious Impact και ένα ταξίδι αλλιώτικο από τα άλλα
Η συνέχεια του ταξιδιού περιελάμβανε την μετάβαση στο Takure την περιοχή στην οποία θα μέναμε 7 ημέρες και θα συμμετείχαμε σε διάφορες εθελοντικές δράσεις. Το ταξίδι με το λεωφορείο ήταν από μονο του μια εμπειρία μιας και το οδικό δίκτυο της χώρας είναι κάκιστο, η άσφαλτος διακόπτεται από χωματόδρομο, έργα στην μέση του δρόμου κλείνουν και τις δυο κατευθύνσεις και πάλι οδηγοί που οδηγούν σαν μανιασμένοι μην έχοντας ιδέα γιατί βιάζονται, συνέθεταν ένα καφκικό σκηνικό διαφορετικό από όσα έχω συνηθίσει στην Δύση.
Μετά από 4 ώρες, καταφθάσαμε στην κατασκήνωση της οργάνωσης, Conscious Impact. Η Conscious Impact είναι μια ΜΚΟ που δραστηριοποιείται στο Νεπάλ από το 2015, όταν οι φονικοί σεισμοί των 7,8 ρίχτερ τράνταξαν ολόκληρη τη χώρα, ισοπεδώντας ολόκληρα χωριά και βυθίζοντας τη χώρα στο πένθος με περίπου 9.000 νεκρούς και 22.000 τραυματίες.
Οι ιδρυτές της ΜΚΟ βρίσκονταν στο Νεπάλ όταν ο σεισμός χτύπησε την χώρα και αποφάσισαν να μείνουν για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση σπιτιών, σχολείων και ορφανοτροφείων. Ωστόσο, οι πληγές του σεισμού δεν μπορούσαν να κλείσουν εύκολα.
Σύντομα, κατάλαβαν ότι η αλλαγή απαιτεί χρόνο και μόνο μέσω μιας μακροπρόθεσμης συνεργασίας θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ένας βαθύς μετασχηματισμός που θα είχε ως αποτέλεσμα να σταθούν ξανά στα πόδια τους οι αγροτικές κοινότητες.
Επομένως η Conscious Impact και οι άνθρωποι της εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί από το 2015, βοηθώντας την τοπική κοινωνία με διάφορα προγράμματα. Έτσι και εμείς, οι περίπου 30 εθελοντές, φτάσαμε από Ελλάδα και Κύπρο με σκοπό να ενταχθούμε στις δράσεις τους για την υποστήριξη της κοινότητας, Takure!
Εκεί κάπου στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, ξεκίνησε για μένα ένα ακόμα ταξίδι. Από τη μία, ένα ταξίδι εσωτερικό, ένα ταξίδι ανακάλυψης του εαυτού μου, αλλά και ένα ταξίδι συλλογικό, προς το “εμείς” και προς την αλληλεγγύη. Στο επόμενο μέρος αυτού του άρθρου, θα δούμε πώς ξεκινούσε και πώς τελείωνε μια τυπική μέρα στην κατασκήνωση της Conscious Impact, καθώς και ποιες ήταν τελικά αυτές οι δράσεις που συμμετείχαμε για 7 ημέρες!