Κάποτε έλεγαν πως είναι ο άντρας που λατρεύουν όλες οι γυναίκες και που μισούν όλοι οι άντρες, αφού μονοπωλούσε την τηλεόραση κάθε ελληνικού σπιτιού τα βράδια της Δευτέρας. 

Για πάνω από 10 χρόνια, όμως, απείχε συνειδητά από αυτήν. Δεν άντεχε πλέον να περνά κάθε του βράδυ κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο σβήνοντας και γράφοντας. Ήθελε να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να ονειρευτεί, να κάνει θέατρο και σινεμά. Είναι ο εμπνευστής του Maestro.

Κάπως έτσι, γεννήθηκαν 2 ταινίες που έμελλε να αφήσουν το στίγμα τους στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά. Το «Αν» και το «Ένας άλλο κόσμος» καθήλωσαν το ελληνικό κοινό, ταξίδεψαν σ’ όλο το κόσμο – από το Ισραήλ μέχρι την Αμερική – έκαναν το Χριστόφορο Παπακαλιάτη διάσημο στα πέρατα της γης και του χάρισαν στιγμές που είχε μόνο ονειρευτεί μέχρι τότε.

Χθες, ύστερα από 11 χρόνια, γύρισε στην πρώτη του αγάπη, την τηλεόραση και έφερε μαζί του τον «Maestro» του, μια σειρά που έφερε επιτέλους την ελληνική τηλεόραση στο σήμερα. Στη σκληρότητα του σήμερα, την αλήθεια του σήμερα, την κοινωνία του σήμερα.

Δεν μας παραξένεψε όμως. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ήταν ικανός, από όταν ήταν μόλις 24 χρονών να μεταφέρει ιστορίες αληθινές, ιστορίες που είχαν λόγο και χρόνο ύπαρξης στην εποχή που παίζονταν, αλλά και στο σήμερα. Ιστορίες που μπορεί να έχουν γραφτεί 20 χρόνια πριν, αλλά βλέποντας τις σήμερα συνειδητοποιείς πόσο σημερινές ή ακόμα και μπροστά από τη σημερινή εποχή μπορεί να είναι.

Ποιος είναι, όμως, στ’ αλήθεια ο πρωτοπόρος κύριος Παπακαλιάτης; Ποια ήταν η πορεία ζωής του που τον έφερε στο σήμερα;

Ο ταλαντούχος κ. Παπακαλιάτης

Ξεκίνησε όταν ήταν 16 χρονών. Όταν μια μέρα είδε μια αγγελία του studio ATA – της εταιρεία παραγωγής που τότε ήταν υπεύθυνη για όλες τις σειρές του MEGA – για τους «Φρουρούς της Αχαΐας». Πήγε στην audition κρυφά από τη μητέρα του. Όταν, όμως, πήρε το ρόλο και το συμβόλαιο απαιτούσε υπογραφή γονέα, αναγκάστηκε να της το πει.

Υποσχέθηκε, όμως, σαν αντάλλαγμα, ότι τελειώνοντας το σχολείο θα πάει στη Βοστώνη για να σπουδάσει oικονομολόγος. Κράτησε την υπόσχεση του. Άφησε πίσω του το «Ντόλτσε Βίτα», την «Αναστασία» και τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» και μετακόμισε στη Βοστώνη για να κάνει το χατίρι των γονιών του.

Άντεξε μόνο 6 μέρες. Γιατί η ζωή του Χριστόφορου Παπακαλιάτη βρίσκεται ανάμεσα σε ιστορίες πάθους, αδιέξοδους έρωτες και μαγικές μουσικές. Αλλά και όνειρα. Εκεί που και η πιο σκληρή αλήθεια μπορεί να είναι πασπαλισμένη με αστερόσκονη.

Συνεχίζει να παίζει στην τηλεόραση, μα και στο θέατρο. Βρίσκεται στη σκηνή με τους ανθρώπους που βλέποντας τους σε μια παιδική παράσταση της Ξένιας Καλογεροπούλλου όταν ήταν 4 ετών, τον έκαναν να πει: «Εγώ αυτό θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω». Την Άννα Παπαναγιωτοπούλου, τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου, το Μίμη Χρυσομάλλη.

Στην τηλεόραση παίζει στο «Άγγιγμα Ψυχής» και τον «Βαμμένο Ήλιο». Μέχρι που το 1999, σε ηλικία 24 χρονών, γράφει την πρώτη σου σειρά. «Η ζωή μας μια βόλτα». Τον εμπιστεύεται η Φιλαρέτη Κομνηνού και μαζί φτιάχνουν το πρώτο «απαγορευμένο» ζευγάρι που γέννησε το «Παπακαλιάτειο Σύμπαν». Και μετά έρχεται το «Να με προσέχεις», το «Κλείσε τα μάτια», το «Δυο μέρες μόνο» και οι «4».

https://youtube.com/watch?v=NxO3DkcYi4Y

Το γράψιμο και η διαφυγή από την πραγματικότητα

Έγγραφε από πάντα. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Δεν ήταν ο καλός μαθητής που όλοι πίστευαν. Αντιθέτως, αν πότε κάποιος καθηγητής τον έχανε, ήξερε που θα τον βρει. Σ’ ένα κάθισμα στο πίσω θρανία να γράφε κειμενάκια, ιστορίες, σκέψεις, ή το δικό του τέλος σε ένα επεισόδιο μιας σειράς που είχε δει το προηγούμενο βράδυ.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γράψιμο για το Χριστόφορο Παπακαλιάτη ήταν μια διαφυγή από την πραγματικότητα. Από το διαζύγιο των γονιών του και τα όσα είχαν συμβεί στη ζωή του. Δεν ήταν αυτό όμως. Για το Χριστόφορο Παπακαλιάτη, το γράψιμο ήταν μια βιολογική ανάγκη. Υπήρχε μέσα του από πάντα. Κατοικοέδρευε στο μυαλό και τις σκέψεις του και έπλαθε χαρακτήρες, ιστορίες και κόσμους πέρα για πέρα αληθινούς.

Η φιλία, ο έρωτας και η ζωή

Αν ρωτήσεις το Χριστόφορο Παπακαλιάτη “τι είναι ο έρωτας”. θα σου πει τα πάντα και πως γι’ αυτόν, ο έρωτας είναι ανώτερος τη όποιας πραγματικότητας. Και η φιλία; Ποια θέση έχει στη ζωή του Χριστόφορου Παπακαλιάτη η φιλία; Θα μπορούσε να πει κανείς, ανώτερου και του έρωτα. Γι’ αυτό, οι φίλοι του είναι ένα κοινωνικό υποσύνολο της οικογένειας από επιλογή.

Ο Maestro και η Clair De Lune του

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης σεβόταν πάντα τις ανάγκες της κάθε εποχής. Προσπαθούσε, όμως, παράλληλα να προηγείται αυτής. Όταν οι λέξεις “ανεκτικότητα” και “αποδοχή” ήταν άγνωστές για την τηλεόραση, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης όχι μόνο τις εισήγαγε στον τηλεοπτικό μικρόκοσμο, αλλά τις έκανε νόρμα. Και αυτό έκανε για ακόμα μια φορά.

Δύο νέοι που ο μικρόκοσμος ενός μικρού Ελληνικού νησιού τους “απαγορεύει” να ερωτευτούν επειδή είναι το ίδιο φύλο. Μία γυναίκα που κακοποιείται, ψυχικά και σωματικά, από τον άντρα της.

Μία γυναίκα που ξέρεις πως αναγνωρίζει πως δεν είναι καλή μητέρα, ένας κακός σύζυγος-πατέρας-άνθρωπος, ένα 19χρονο νεραϊδίσιο πλάσμα που προσπαθεί να μεγαλώσει και ένας 46χρονος άνδρας που παρά τα σκοτάδια του καταφέρνει ακόμη να έλκεται από το φως. Όσο επικίνδυνο και αν είναι.

Το πρώτο επεισόδιο, ο πιλότος όπως τον ονομάζουν οι Αμερικάνοι, είναι το εισαγωγικό επεισόδιο. Εκείνο που σου συστήνει – επιφανειακά – τους ήρωες, σου αφηγείται τις πρώτες ιστορίες τους και σ’ αφήνει να δεις λίγο το γίνεται πίσω από την κλειδαρότρυπα του γραφικού αυτού νησιού.

Το πρώτο επεισόδιο γυρίστηκε γύρω από την Κλέλια. Το φωτεινό, νεραϊδίσιο πλάσμα που γνωρίζει τον Ορέστη, τον 46χρονο καθηγητή μουσικής που πηγαίνει στους Παξούς για να ηγηθεί του φεστιβάλ μουσικής του νησιού. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που οι δύο αυτοί άνθρωποι συναντιούνται, καταλαβαίνεις ότι κάτι κάτι συμβαίνει – ή συνέβη, κάτι γεννιέται – ή γεννήθηκε και κάτι θα γίνει – ή έγινε.

Το «Παπακαλιάτειο Σύμπαν» αυτό, που εκατομμύριά τηλεθεατές λάτρεψαν επέστρεψε και για 8 ακόμα Πέμπτες θα είναι εδώ να μας θυμίζει πως η ελληνική τηλεόραση μπορεί να είναι επιπέδου Netflix.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα