Κυριακή πρωί και εγώ πίνω τον καφέ μου στο μπαλκονάκι του δωματίου μας στην Πάρο, εν μέσω ηρεμίας και διακοπών.
Αποφάσισα να αφήσω για λίγες ημέρες στην άκρη το κινητό και να μην απαντήσω καθόλου σε μηνύματα, όμως κάτι με τραβάει να τσεκάρω για μία τελευταία φορά τα dms μου πριν ξεκινήσουμε τη σημερινή μας βόλτα στην Παροικιά. Ένα μήνυμα που εστάλη από μία άγνωστη σε εμένα κοπέλα μέσα στην άγρια νύχτα, μου τραβάει την προσοχή και το ανοίγω, μπας και καταλάβω τι την ώθησε να στείλει σε εμένα 04:20 το πρωί. Διαβάζω το μήνυμα δυνατά στον Κώστα:
«Γεια, συγγνώμη για το θάρρος να σου στείλω μήνυμα, απλώς δεν ήξερα πού αλλού να απευθυνθώ για να μοιραστώ όσα νιώθω. Φαίνεσαι άτομο που δεν θα με κρίνει, γι’ αυτό και αποφάσισα να τα πω σε εσένα».
«Η ιστορία έχει ως εξής: Είμαι σε σχέση 3,5 χρόνια με το αγόρι μου, παρ’ όλα αυτά τον τελευταίο μισό χρόνο έχω έρθει όλο και πιο κοντά με τον αδερφό του. Όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι είμαι ερωτευμένη με τον αδερφό του αγοριού μου – και νομίζω ότι είναι και εκείνος μαζί μου. Τώρα; Τι κάνω;»
Κοιταζόμαστε.
«Να κάνει την προσευχή της» μου λέει αμέσως ο Κώστας, λυμένος στα γέλια από το σοκ. «Δεν ξέρω τι άλλο θα πρότεινα στη θέση σου».
«Κάτσε, ένα-ένα» του απαντώ. «Αρχικά τι θα πει ότι *νομίζει* ότι ο αδερφός του αγοριού της είναι ερωτευμένος μαζί της; Δεν είναι καν σίγουρη για το αν τα αισθήματα είναι αμοιβαία;»
Σοβαρεύω, αφήνω τον καφέ μου και ξεκινώ να της απαντώ:
«Καλημέρα. Μόλις είδα το μήνυμά σου και, παρ’ ό,τι είχα πει ότι δεν θα απαντήσω σε μηνύματα αυτές τις μέρες, αποφάσισα να το κάνω, μιας και κατάλαβα ότι είναι μία κατάσταση πολύ πιεστική για σένα για να επιλέξεις να στείλεις σε μία άγνωστη μέσα στη νύχτα. Αρχικά, προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω το μήνυμά σου. Λες ότι με το αγόρι σου είστε 3,5 χρόνια μαζί – που είναι αρκετός καιρός – και μάλιστα δεν αναφέρεις πουθενά να έχετε κάποιο πρόβλημα στη σχέση σας».
«Παράλληλα, λες ότι το τελευταίο διάστημα μιλάς όλο και περισσότερο με τον αδερφό του. Αναρωτιέμαι, αυτό ξεκίνησε με κάποια αφορμή; Έχετε πολλά κοινά ή απλώς αποφασίσατε να έρθετε πιο κοντά για χάρη του αγοριού σου – για τον οποίο νοιάζεστε και οι δύο; Θα μου πεις, τι σημασία έχει αν ήρθαμε κοντά για τον έναν ή τον άλλο λόγο, και θα σου απαντήσω: Όταν, στο τέλος του μηνύματός σου ανέφερες ότι “νομίζεις” ότι και ο αδερφός του αγοριού σου είναι ερωτευμένος μαζί σου, κατάλαβα ότι αυτό δεν είναι κάτι που έχετε συζητήσει».
«Έχεις, λοιπόν, σκεφτεί το ενδεχόμενο αυτός να δίνει χρόνο και προσοχή σε εσένα στην προσπάθεια να έρθει κοντά σου για χάρη του αδερφού του – και όχι επειδή σε ερωτεύτηκε; Δεν λέω φυσικά ότι είναι απίθανο να σε έχει ερωτευτεί, αλλά το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να θέλει να ρισκάρει τη σχέση του με έναν τόσο κοντινό του συγγενή για να ζήσει έναν έρωτα. “Ποτέ μη λες ποτέ” θα μου πεις, και θα συμφωνήσω. Αλλά αν δεν έχεις καν εκφράσει τα συναισθήματά σου στον άνθρωπο αυτό και παράλληλα παραμένεις ακόμη σε σχέση με το αγόρι σου, πώς θα έχεις τα απαραίτητα εργαλεία για να λάβεις μία απόφαση;
Στη συζήτηση εμπλέκεστε τρεις άνθρωποι και, άρα, τέσσερις σχέσεις: Η δική σου με το αγόρι σου, η σχέση σου με τον αδερφό του, η σχέση ανάμεσα στα δύο αδέρφια, και η σχέση που έχετε χτίσει και οι 3 μεταξύ σας. Μήπως να αρχίσεις βήμα-βήμα να εξετάζεις την κάθε σχέση – ή έστω αυτές στις οποίες είσαι μέρος;»
1. Η σχέση σου με το αγόρι σου δεν καταλαβαίνω ότι είχε μέχρι πρότινος κάποιο σοβαρό πρόβλημα, ούτε μου λες ότι σκοπεύεις να χωρίσεις
«Ωστόσο, τώρα φαίνεται να έχεις στραφεί αλλού συναισθηματικά. Θεωρείς ότι είναι αρκετά ανοιχτός για να του κάνεις μία συζήτηση και αν ναι, πόσο ανοιχτός; Κρίνω πως για αρχή θα μπορούσες να διακόψεις τη σχέση μαζί του, μπας και τα πράγματα αρχίσουν να γίνονται πιο απλά. Δεν ξέρω αν νιώθεις ακόμα ερωτευμένη με το αγόρι σου και τι θα ήθελες από τη σχέση αυτή, όμως δεν ξέρω αν μπορείτε να συνεχίσετε να είστε μαζί δεδομένων των συνθηκών».
2. Αφού δεις τι θα κάνεις με το αγόρι σου, μπορείς σε δεύτερο χρόνο να δεις τι σχέση ακριβώς υπάρχει ανάμεσα σ’ εσένα και τον αδερφό του, όταν δεν θα μιλάτε πλέον ως «αδερφός του αγοριού» και «κοπέλα του αδερφού», αλλά ως δύο ανεξάρτητα άτομα
«Θα υπάρχει ακόμα θέληση από πλευράς του να μιλάτε όσο τώρα και αν ναι, μέχρι ποιο βαθμό; Νομίζω ότι οι απαντήσεις βρίσκονται ήδη μέσα σου αλλά και πίσω από τις πράξεις στις οποίες ξέρεις σίγουρα και η ίδια ότι πρέπει να προβείς για να ξεμπερδευτεί το κουβάρι στο οποίο έχεις βρεθεί. Ελπίζω να βοήθησα. Σου στέλνω δύναμη».
Έκλεισα το κινητό και κοίταξα ευγνώμων τον Κώστα. Δεν θα ήθελα καθόλου να βρίσκομαι στη θέση της κοπέλας που μου έστειλε, αλλά ούτε και στη θέση του αγοριού της.
«Θα μπορούσαμε άραγε να βρεθούμε ποτέ σε αντίστοιχη θέση εμείς;» ρώτησα τον Κώστα.
«Δεν το νομίζω γιατί η δική μας σχέση είναι ανοιχτό βιβλίο» αποκρίθηκε με σιγουριά, στη συνέχεια, ωστόσο, συμπλήρωσε: «Όμως, ποτέ μη λες ποτέ. Η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα και εκπλήξεις. Ας δουλέψουμε τότε κι άλλο, για να μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε μαζί» είπα, και τον πήρα αγκαλιά.