Ξεχνάμε συνειδητά, στρουθοκαμηλίζουμε ή αποδεχόμαστε;

Το βράδυ της Δευτέρας (10/07) η άκρως επιτυχημένη σειρά «50-50» με πρωταγωνιστή, μεταξύ άλλων, τον Πέτρο Φιλιππίδη επέστρεψε στους τηλεοπτικούς δέκτες. Ναι, όντως συνέβη αυτό. Έπειτα από την επίσημη καταδίκη του Πέτρου Φιλιππίδη για απόπειρα δύο βιασμών –καθώς και την αθώωσή του για την τέλεση άλλων δύο, επιστρέφει στην ελληνική τηλεόραση. Μετά από τις φρικτές περιγραφές που ακούστηκαν στη δικαστική αίθουσα και αφού χύθηκε τόσο μελάνι για τις δεσποτικές συμπεριφορές, την κατάχρηση εξουσίας, την παραβίαση της γενετήσιας αξιοπρέπειας, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης – έννοιες που δεν είναι κατ’ ανάγκην αυτονόητες και δεν βρίσκουν τη δύναμη να βγουν στο φως– ο Πέτρος Φιλιππίδης επανήλθε στο γυαλί.

Πράγματι, είναι εξαιρετικά περίπλοκη η απόδειξη τέτοιων πράξεων, διότι εκτός από το γεγονός ότι συμβαίνουν «πίσω από κλειστές πόρτες», υπάρχει πάντα το επιχείρημα: «Είναι ο λόγος μου ενάντια στον δικό σου». Εντούτοις, από τη στιγμή που η ίδια η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι ο πρώην προφυλακιστέος, Πέτρος Φιλιππίδης, ήταν όντως ένοχος για μερικές από τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν, πώς επιστρέφει έτσι εν μία νυκτί στα τηλεοπτικά δρώμενα;

Άραγε, θεωρούν ορισμένα κανάλια ότι είμαστε σε θέση, ως κοινωνία, να αποδεχτούμε εκ νέου τα αστειάκια του «Νικηφόρου Ζορμπά» –πόσο μάλλον να γελάσουμε με αυτά;

Ο Πέτρος Φιλιππίδης δεν έφαγε «cancel», ούτε διαγράφηκε –τι πήγε τόσο λάθος;

Ομολογουμένως, λαμβάνοντας υπόψη τις τελευταίες εξελίξεις στη δικαστική υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη, θεωρούσαμε κάπως αυτονόητη την μετέπειτα διαγραφή του από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Σε γνωστή εκπομπή του Alpha μίλησε ο σκηνοθέτης της σειράς «50-50», Βασίλης Θωμόπουλος, αναφορικά με την επιστροφή της άλλοτε αγαπημένης σειράς, καθώς και την αμφιλεγόμενη τηλεοπτική επιστροφή του Πέτρου Φιλιππίδη: «Για μένα είναι μία χαρά που επιστρέφει το “50-50”, γιατί έχει μεγαλώσει μια γενιά. Είναι από τις εξαιρετικές κωμωδίες. Δεν χρειάζεται να συνδυάζεται το καλλιτεχνικό έργο κάποιου ανθρώπου με το τι κάνει στην προσωπική του ζωή»

«Εδώ είναι πιο μπερδεμένα τα πράγματα, γιατί όλα τα προβλήματα έγιναν στον χώρο της δουλειάς. Είναι μια περιπέτεια που κανείς δεν χάρηκε που συνέβη. Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή. Δεν είναι μόνο ο Πέτρος Φιλιππίδης –που εντάξει πιστεύω ότι έσκισε σε αυτήν την σειρά– είναι κι άλλοι ηθοποιοί. Δεν έχω καλές σχέσεις με τον Πέτρο Φιλιππίδη από παλιά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν υπέροχος κι ήταν εξαιρετικός συνεργάτης σε αυτήν την δουλειά… Δεν χαίρεται κανείς με αυτήν την διαδρομή. Μετά το “50-50”, δεν ξαναδούλεψα με τον Πέτρο και δεν είχαν συμβεί όλα αυτά», πρόσθεσε.

«Κάτι δεν κούμπωσε και νομίζω ότι ούτε αυτός θέλει. Από την επανάληψη κι εγώ και κάποιοι συντελεστές κι οι ηθοποιοί παίρνουν ένα ποσοστό, ανάλογα με την ώρα που προβάλλεται. Πιθανόν ο Πέτρος το έχει και ανάγκη. Ο Πέτρος έχει και πολλές άλλες σειρές και μπορεί να είναι μία ανάσα για αυτήν την περίοδο».

Κι εδώ, έγκειται ο διχασμός που γεννήθηκε και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Είναι όντως προβληματική η επιστροφή της σειράς αυτής –και κατ’ επέκταση του Πέτρου Φιλιππίδη– στην τηλεόραση; Ή μήπως, ισχύει αυτό που λέμε «μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά;»

Κατά γενική ομολογία, αν κρίνουμε βάσει των όσων γράφτηκαν στο Twitter, η τηλεοπτική επάνοδος του γνωστού ηθοποιού –παρά την καταδίκη του– βρίσκει αντιμέτωπη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Και όχι άδικα. 

Κατακερματισμός του #MeToo ή απλή κίνηση αυτοσυντήρησης στον πιεσμένο κλάδο της υποκριτικής;

Όσο θυμό κι αν προκαλεί η επάνοδος του «50-50» λόγω της υπόθεσης Φιλιππίδη, ίσως θα βοηθούσε αν βλέπαμε την κατάσταση λίγο πιο σφαιρικά. Αρχικά, όντως η εν λόγω σειρά έχει αγαπηθεί διαχρονικά από το ευρύ κοινό, με μερικές από τις ατάκες να παραμένουν ανεξίτηλες στην πάροδο του χρόνου. Ακόμη, δεν αποκλείεται ορισμένοι συντελεστές της σειράς να αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και να χρειάζονται τα έσοδα της επανάληψης. Εξάλλου, είναι γνωστή η επισφάλεια που κυριαρχεί στον καλλιτεχνικό χώρο. 

Ωστόσο, υπάρχουν και τα τινά. Θα μπορούσε, μάλιστα, να ειπωθεί με ασφάλεια, ότι βαραίνουν περισσότερο από τα προαναφερθέντα επιχειρήματα. Μάλιστα, αν το καλοσκεφτούμε δεν έχει υπάρξει αντίστοιχη περίπτωση καταδίκης ηθοποιού, με επακόλουθη την –εντός μερικών μόνο μηνών– επιστροφή στους τηλεοπτικούς δέκτες. Αν δε, υπολογίσουμε στην εξίσωση τις υπερπροσπάθειες που καταβάλλονται καθημερινά από το ελληνικό #MeToo σε αντίστοιχες υποθέσεις, τότε η συλλογική αποδοχή της επαναπροβολής του «50-50», με πρωταγωνιστή έναν ναι μεν ταλαντούχο ηθοποιό– ουδέποτε αμφισβητήθηκε αυτό– αλλά με μια καταδικαστική απόφαση να τον βαραίνει, ισοδυναμεί με αδιαφορία, απραξία ή/και κατακερματισμό. 

Η απόπειρα βιασμού, και ειδικά η καταδίκη για απόπειρα βιασμού, δεν αποτελεί απλό παράπτωμα, αλλά εγκληματική πράξη, η οποία έχει κοινωνικές διαστάσεις. Διότι, σε μία ιδανική κοινωνία, η αυτοδιάθεση και το «όχι» θα ήταν σεβαστά. Πάρα ταύτα, στην ελληνική κοινωνία του σήμερα, που το #MeToo αγωνίζεται να αποδείξει τα ευκόλως εννοούμενα, καλό θα ήταν να βγάλουμε από το χρονοντούλαπο της τηλεοπτικής ιστορίας κάποιες άλλες –εξίσου επιτυχημένες– σειρές.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα