Ο Παλαιστινιακός λαός βιώνει το χείλος της ολοκληρωτικής καταστροφής του, επιζώντα άτομα από τους βομβαρδισμούς μιλούν με τρόμο για όσα συμβαίνουν εκεί που η Δύση δεν τολμά καν να κοιτάξει, πόσο μάλλον να επέμβει.
Η Guernica του Picasso, ένας από τους πιο διάσημους πίνακες που αποδίδει τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου, μεταφέρει το αντιπολεμικό μήνυμα στο σήμερα, στη γενοκτονία που συντελείται τώρα στην Παλαιστίνη, κάνοντας τον γύρο του κόσμου, σε μια σύγχρονη, τραγική παραλλαγή του. Στον πίνακα δεν απεικονίζονται βόμβες ή ερείπια, αλλά ένας ταύρος, ένα πληγωμένο άλογο, διαμελισμένα σώματα και γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά.
Τα διαμελισμένα μέρη του σώματος, τα δολοφονημένα παιδιά, οι γυναίκες που φωνάζουν γιατί δεν μπορούν να σώσουν μέλος της οικογένειάς τους ή/και να σωθούν οι ίδιες, δεν είναι απλά μέρος ενός πίνακα ζωγραφικής. Είναι η αδυσώπητη πραγματικότητα που λαμβάνει χώρα κάποια χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ελλάδας. Η Γάζα βρέχεται από την ίδια θάλασσα που κολυμπάμε κι εμείς, τη Μεσόγειο που έχει -ήδη- χαρακτηριστεί φονικό όπλο για όσους ανθρώπους καταφεύγουν στην προσφυγιά προς την Ευρώπη. Αυτή η θάλασσα βάφεται τώρα με πιο βαθύ κόκκινο.
Δεν είναι απλά αριθμοί, είναι άνθρωποι με ονόματα και ιστορία
Τουλάχιστον 8.796 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα από ισραηλινές επιθέσεις από τις 7 Οκτωβρίου, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Χαμάς. Εκατοντάδες ασθενείς είναι παγιδευμένοι μέσα στο νοσοκομείο αλ-Κουντς στη βόρεια Γάζα, εν μέσω έντονων συνεχών βομβαρδισμών γύρω από το νοσοκομείο, προειδοποιεί η ActionAid.
Περισσότεροι από 12.000 εκτοπισμένοι άνθρωποι ψάχνουν καταφύγιο στους διαδρόμους και τις αυλές νοσοκομείων, εκτός από εκατοντάδες ασθενείς που δεν θα επιβιώσουν στο ταξίδι προς το νότο.
Περισσότερα από 420 παιδιά σκοτώνονται ή τραυματίζονται κάθε μέρα στη Γάζα, λέει η Unicef. Ένα παιδί σκοτώνεται πλέον κάθε 10 λεπτά, σύμφωνα με τη Save the Children και ο Νετανιάχου απορρίπτει την κατάπαυση του πυρός (είναι διεθνές αίτημα το #CeaseFireNow), δηλώνοντας ότι «είναι ώρα για πόλεμο».
Πάνω από 20.000 άμαχοι έχουν τραυματιστεί. Χειρουργεία πραγματοποιούνται χωρίς αναισθησία και οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα ως φακούς για να έχουν φως.
Περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στο Ισραήλ.
Στην Γάζα, υπήρχαν 50 δημοσιογράφοι. Οι 34 από αυτούς έχουν σκοτωθεί, σύμφωνα με το Υπουργείο Πληροφοριών στη Γάζα.
117 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια έχουν εισέλθει από το πέρασμα της Ράφα από τις 21 Οκτωβρίου, όταν οι οργανώσεις δηλώνουν πως χρειάζονται την ημέρα 100 τέτοια φορτηγά για να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες του άμαχου πληθυσμού.
Όπως μας μεταφέρουν γιατροί από την εμπόλεμη ζώνη, όσοι δεν πεθαίνουν από βομβαρδισμούς, πεθαίνουν από τις κάκιστες υγειονομικές συνθήκες. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δήλωσε ότι επίκειται «καταστροφή δημόσιας υγείας» στη Γάζα εν μέσω συνωστισμού, μαζικών εκτοπίσεων και ζημιών στις υποδομές υδροδότησης και υγιεινής.
Μετρούμε 26 μέρες πολέμου στην Παλαιστίνη – η Ελλάδα εμπλέκεται στα ισραηλινά σχέδια
Τα τανκς των ισραηλινών δυνάμεων πολιορκούν τη Γάζα.
O ισραηλινός στρατός προχώρησε σε δεύτερη επιδρομή κατά του προσφυγικού καταυλισμού στην Τζαμπάλια, παρά την διεθνή κατακραυγή, προσθέτοντας εκατοντάδες ακόμη ονόματα στη λίστα θανάτων.
Εν τω μεταξύ, αποκαλύφθηκε απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Πληροφοριών του Ισραήλ που προτείνει ένα βασανιστικό σχέδιο μόνιμου εκτοπισμού των 2,3 εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας από τον τόπο τους. Εμπλέκεται και η Ελλάδα στα ισραηλινά σχέδια της βίαιης μετεγκατάστασης του Παλαιστινιακού λαού, ενώ την ίδια στιγμή στο ψήφισμα του ΟΗΕ να κηρυχθεί άμεσα ανθρωπιστική εκεχειρία δήλωσε απλά «αποχή», συναινώντας στα εγκλήματα πολέμου του κράτους του Ισραήλ.
Παράλληλα, η γενοκτονία στη Γάζα οδήγησε σε παραίτηση τον Γενικό Διευθυντή του ΟΗΕ, Craig Mokhiber, ο οποίος παραδέχτηκε ότι «Η τρέχουσα μαζική σφαγή του παλαιστινιακού λαού, που έχει τις ρίζες της στην εθνο-εθνικιστική αποικιακή ιδεολογία των εποίκων, στη συνέχιση δεκαετιών συστηματικών διώξεων και εκκαθαρίσεων, βασισμένη εξ ολοκλήρου στο ότι είναι Άραβες και σε συνδυασμό με τις κατηγορηματικές δηλώσεις προθέσεων της ισραηλινής ηγεσίας – κυβέρνησης και στρατού – δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ή συζήτησης».
Μια δεύτερη Νάκμπα συντελείται στην Παλαιστίνη
Η Νάκμπα του 1948 δεν μεταδόθηκε από την τηλεόραση. Δεν υπήρχε άμεση οπτικοακουστική μετάδοση. Σήμερα όμως, είμαστε εκτεθειμένοι σε φωτογραφίες, βίντεο και συνεντεύξεις -ακόμη και livestreaming από βομβαρδισμούς, που μαρτυρούν τη βαρβαρότητα που ασκείται αυτήν την στιγμή στα σώματα, τις καρδιές και την ψυχή του άμαχου πληθυσμού στη Γάζα.
Πολλές οικογένειες στην Παλαιστίνη έχουν ακόμη τα κλειδιά των σπιτιών που εγκατέλειψαν το 1948, γιατί οι ισραηλινές δυνάμεις τους είχαν πει ότι θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους μετά από μερικές εβδομάδες. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Έγιναν μόνιμοι πρόσφυγες.
Αυτήν τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι αναρωτιούνται αν θα είναι αυτή η τελευταία τους μέρα στον πλανήτη.
Η Z. G., από τη Γάζα, σημειώνει: «Οι μάρτυρες στη Λωρίδα της Γάζας γράφουν τα ονόματά τους στα χέρια τους. Άλλη μια σκληρή νύχτα πέρασε, κατά την οποία περίπου 400 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα 24 ώρες».
Η σκληρότητα και η ένταση των βομβαρδισμών την κάνει να πετάγεται από τη θέση της με κάθε οβίδα που πέφτει. «Η φρίκη έχει καταλάβει τους πάντες σε σημείο που τρομοκρατηθήκαμε με τον ήχο μιας πόρτας που έκλεινε με δύναμη. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ, μέσω του ισραηλινού κράτους κατοχής, δοκιμάζει την αποτελεσματικότητα νέων τύπων πυραύλων. Όταν πέφτουν, καίνε το σώμα και το διασκορπίζουν σε κομμάτια, καθιστώντας δύσκολο τον προσδιορισμό της ταυτότητας του ατόμου».
Για αυτό, όλοι οι άνθρωποι στη Γάζα θεωρούν τους εαυτούς τους «μάρτυρες». Μεταξύ της μιας επιδρομής και της άλλης, ευχαριστούν τον Θεό που είναι ακόμα ζωντανοί. «Αρνούνται ότι είναι το τίποτα και ότι δεν έχουν ταυτότητα. Έτσι, οι άνθρωποι γράφουν τα ονόματά τους στα χέρια και τα πόδια τους, ώστε να μπορούν να αναγνωριστούν όταν σκοτώνονται και τα κομμάτια τους τεμαχίζονται και διασκορπίζονται».
«Επιβεβαιώνουν ότι υπάρχουν παρά το μαρτύριό τους», σημειώνει η ίδια.
«Με ρωτάνε αν έχω αναμνήσεις από τη Νάκμπα – όχι, ζω τη Νάκμπα αυτή τη στιγμή!», δήλωσε η Maysoon Zayid, Παλαιστίνια Αμερικανή κωμικός, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ανάπηρων ατόμων. «Είναι μια συνεχόμενη Νάκμπα από το 1948».
Σε όλες τις προηγούμενες στρατιωτικές επιθέσεις, οι άνθρωποι ήλπιζαν ότι οι πολιτικές διαπραγματεύσεις θα σταματούσαν τις επιθέσεις μετά από κάποιες ημέρες. «Από τις 7 Οκτωβρίου, δεν υπάρχει καμία ελπίδα σε καμία από τις προσπάθειες διαπραγμάτευσης, επειδή τα αραβικά καθεστώτα δεν μπορούν να θέσουν στο τραπέζι οποιαδήποτε λύση ή οποιαδήποτε θέση υπό το πρίσμα της δυτικής διεθνούς κάλυψης που προστατεύει το ισραηλινό κράτος κατοχή», σχολιάζει η Z. G..
Η βία των Ισραηλινών εποίκων αναγκάζει τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν και τα χωριά της Δυτικής Όχθης. Υπάρχουν οικογένειες που παρά τους διωγμούς και τις απειλές ότι θα τους σκοτώσουν οι Ισραηλινοί έποικοι, επιμένουν και μένουν στα σπίτια τους. Γιατί ξέρουν ότι άμα φύγουν, δεν θα ξαναεπιστρέψουν. Ωστόσο, ολόκληρες κοινότητες που υπάρχουν εκεί για δεκαετίες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους μπροστά στην αυξανόμενη βία και τον θάνατο.
«Ο κόσμος πρέπει να μάθει για αυτά τα παιδιά που δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ»
Μια οικογένεια έφυγε από την πόλη της Γάζας και πήγε να μείνει στη Ράφα. «Μας είπαν ότι εδώ είναι πιο ασφαλές, αλλά οι βομβαρδισμοί είναι παντού. Χθες ανατίναξαν ένα κοντινό κτίριο. Οι νύχτες είναι πολύ δύσκολες», αναφέρει στην Haaretz μια Παλαιστίνια γυναίκα, η Nidaa, η οποία έχασε την αδελφή της και μέλη της οικογένειάς της την προηγούμενη Παρασκευή στην Dir al-Balah. «Της έγραψα αρκετές φορές, δεν απάντησε. Ήξερα ότι κάτι είχε συμβεί. Δεν ξέρω αν την έθαψαν. Δεν ξέρω τι συνέβη στα παιδιά της».
Η ίδια αποφάσισε να γράψει τα ονόματα των παιδιών της πάνω στο σώμα τους. «Έγραψα τα ονόματά τους στους γοφούς και στους μηρούς τους. Αν τους συμβεί κάτι και πεθάνουμε κι εμείς, τουλάχιστον θα τα αναγνωρίσουν πριν από την ταφή».
«Ο κόσμος πρέπει να μάθει για αυτά τα παιδιά που δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ, επειδή δεν είναι αριθμοί, είναι ονόματα, ιστορίες και όνειρα που σκοτώθηκαν από την ισραηλινή κατοχή στη Γάζα», δήλωσε μια άλλη μητέρα, η Sara, στο Al Jazeera. Την ίδια ώρα, ένας πατέρας δεν ξέρει τι να πει στα παιδιά του για αυτό. «Τους λέω ψέματα για να είναι δυνατά. Πώς μπορώ να τα καθησυχάσω όταν φοβάμαι τον καταστροφικό πόλεμο που μας στερεί όλα τα αγαπημένα και πολύτιμα;».
Η απόλυτη βαρβαρότητα κι ο τρόμος είναι ακόμη εδώ. Η Παλαιστίνη από ανοιχτή φυλακή γίνεται ένα ολοένα και μεγαλύτερο νεκροταφείο ψυχών. Κι ο πόλεμος μαίνεται, με τα απερίφραστα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας να συντελούνται δίπλα μας, ενώ η ανθρωπότητα απλά κοιτά σαστισμένη.