Η διαχείριση της απώλειας, όπως εγώ την βίωσα.
Για την απώλεια μπορούμε μεν να μιλάμε για ώρες, αλλά σπάνια συζητάμε για αυτή και πόσο μάλλον ανοιχτά. Ίσως πρέπει να το ξανασκεφτούμε.
Το λέω αυτό, γιατί όταν χάνουμε έναν άνθρωπο από την ζωή μας, τον ξαναχάνουμε κάθε φορά που ανοίγουμε τα μάτια μας και συνειδητοποιούμε τι έχει γίνει. Κάθε φορά που η σκέψη και η ανάμνηση έρχεται στο μυαλό, μας χτυπάει σαν ρεύμα το συναίσθημα αυτό της απώλειας!
Και ξανά και ξανά, κάθε μέρα, ίσως και πολλές φορές την ημέρα, θυμόμαστε τι μας έχει συμβεί και είναι σαν ένα μεγάλο ρίγος που διαπερνά την καρδιά και το σώμα! Αν με ρωτήσεις πότε το ξεπερνάς αυτό, θα σου πω, ΠΟΤΕ! Απλά μαθαίνεις και ζεις μ’ αυτό!
Μαθαίνεις να δαμάζεις τα κύματα θλίψης που σε πνίγουν, και γίνεσαι ο «καπετάνιος» της φουρτούνας σου! Γι’ αυτό, άλλωστε, πάντα πρέπει να είσαι ευγενικός με τον άλλον, δεν γνωρίζεις με τι θάλασσες έχει παλέψει!
Η απώλεια είναι κάτι που βιώνουμε σε πολλές μορφές
Μπορεί για κάποιον η απώλεια να είναι παράπλευρη, μπορεί όμως και να είναι καθοριστική και αυτό έγκειται στην βαρύτητα, στη σημασία, που έχει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή μας!
Και τα δύο όμως δεν παύουν να είναι “απώλεια”. Ο καθένας, όμως, έχει δικαίωμα να το αντιλαμβάνεται, να το επεξεργάζεται και να το διαχειρίζεται όπως νιώθει καλύτερα!
“Δεν χάνεις κάποιον μια φορά, τον χάνεις κάθε μέρα, για μια ολόκληρη ζωή! Η απώλεια είναι πορεία ζωής!”
Υπάρχουν άνθρωποι που θα χρειαστούν παραπάνω χρόνο για να μάθουν να κουμαντάρουν «τα κύματα τους», υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα μάθουν ποτέ και υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν να επιπλέουν! Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία νιώθει ο καθένας ότι έχει θέση…. Εγώ όμως βίωσα και τα τρία!
Απώλεια: Στάδιο 1ο
Είμαι ο άνθρωπος που όταν έζησα την απώλεια για πρώτη φορά, χρειάστηκα χρόνο να καταλάβω τι γίνεται. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ανακάλυψα τι ήταν αυτό που μου προσέφερε ηρεμία και τι ήταν αυτό που με κράταγε από το να μάθω να διαχειρίζομαι τα συναισθήματα μου. Aνακάλυψα ότι κάνοντας πιο πολύ σεξ, το κεφάλι μου, καθώς και όλο μου το σώμα, ηρεμούσε από την φουρτούνα!
Κάθε φορά που ήμουν σε κατάσταση πανικού μόνο στην σκέψη να κάνω σεξ, απελευθέρωνε ο εγκέφαλος σεροτονίνη και DHEA. «Η πρώτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που ρυθμίζει τη διάθεση και σε κάνει να νιώθεις γαλήνιος και χαρούμενος, και το DHEA έχει αντικαταθλιπτικές ιδιότητες και ενισχύει την ανοσία!» Όσο πιο πολύ το κάνεις, τόσο περισσότερη ντοπαμίνη εκκρίνεται και τόσο πιο πολύ το αποζητάς!
Γενικά έκανα πολλά πράγματα για να φεύγει η σκέψη μου, όμως απέφευγα να επεξεργαστώ την κατάσταση ως έχει. Δίνοντας βαρύτητα αλλού λοιπόν, δεν άφησα τα συναισθήματα λύπης να ξεδιπλωθούν με αποτέλεσμα, όταν έφτασε η ώρα της συνειδητοποίησης, να έχω δυσκολία να τα διαχειριστώ.
Στάδιο 2ο
Είμαι ο άνθρωπος που ποτέ δεν κατάλαβε μέχρι και σήμερα, γιατί «πρέπει» να βιώνουμε τόσο έντονα συναισθήματα στενοχώριας!
Πάντα θα με ταλανίζει η σκέψη του: Κι αν κάθε απώλεια, είναι σαν μετάβαση σε έναν καλύτερο κόσμο;!
Όχι δεν είμαι τρελή, υπάρχουν αυτές οι σκέψεις, λίγο πολύ, όλοι τις κάνουμε!
Το θέμα είναι, μας βοηθάει αυτό στο να επεξεργαζόμαστε την απώλεια ξεκάθαρα;
Εμένα σίγουρα μου απαλύνει τον θυμό που δημιουργείται όταν φεύγει κάποιος!
Όπως με βοηθάει η σκέψη που έχει μοιραστεί η μανούλα μου μαζί μου. Είμαστε ένας τεράστιος κήπος. Μέσα σε αυτόν τον κήπο υπάρχουν διαφορά είδη φυτών και λουλουδιών, άλλα πολύ όμορφα άλλα πιο μεγάλα, άλλα που μοσχομυρίζουν και άλλα που τσιμπάνε! Όμως, όλα είναι απαραίτητα, χρειάζονται τον ήλιο και την βροχή, χρειάζονται περιποίηση και αγάπη. Όταν λοιπόν από τον κήπο θέλουν να πάρουν ένα λουλούδι ή ένα ολόκληρο δέντρο δεν θα σε ρωτήσουν! Θα πάρουν αυτό που τους αρέσει πιο πολύ! Έτσι φεύγουν και οι άνθρωποι δίχως να σε ρωτήσουν!
Στάδιο 3ο
Κάπως έτσι φτάνω στο ότι ξέρω να επιπλέω! Ναι, επιπλέω στα κύματα και στις φουρτούνες. Άλλωστε, η ζωή μας γεμάτη τέτοιες είναι. Όταν μαθαίνεις να επιπλέεις το πιο σημαντικό είναι να έχεις διαχειριστεί αυτά τα συναισθήματα που προκαλεί η απώλεια. Τουλάχιστον να προσπαθήσεις. Γιατί αν δεν το κάνεις αυτό, θα είναι σαν να έχεις βάρος που σε τραβάει στον πάτο! Θα υπάρχουν μέρες που το να επιπλέεις είναι εύκολο και άλλες που νομίζεις ότι τα κύματα θα σε πνίξουν… όμως μην το βάζεις κάτω!
«ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ!»
Αν νιώθεις την ανάγκη να βγεις και να περάσεις καλά, κάνε το!
Αν νιώθεις ότι θέλεις να κάτσεις σπίτι να κλαις, κάνε το!
Το τι θα κάνεις εσύ ώστε να μπορείς να συνεχίσεις την πορεία της ζωής σου είναι καθαρά δικό σου θέμα!
Η απώλεια σου συμβαίνει και κάπως συνεχίζεις! Δεν είναι αρπαχτή! Δεν είναι μια και έξω!