Τον Ιούλιο που μας πέρασε (ναι, πριν δύο μήνες και κάτι ψιλά – άσχετα που μοιάζει σαν να πέρασαν δύο αιώνες) ήταν που ο ελληνικός λαός ανέδειξε τη Νέα Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη ως κυβερνών κόμμα, με ποσοστό 41%. Είναι απορίας άξιο πώς, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τα εκλογικά αποτελέσματα, αυτό το 41% ήρθε να μας βρει κατακέφαλα, μέσα από ανείπωτες τραγωδίες που στοίχισαν και στοιχίζουν, προπαντός, ανθρώπινες ζωές.

Στο πλαίσιο ενός ξεκάθαρα ανεπαρκούς κρατικού μηχανισμού, ανήμπορου να αντιμετωπίσει πυρκαγιές και πλημμύρες, μετράμε ήδη δύο παραιτήσεις Υπουργών, οι οποίες ήταν επακόλουθο δύο διαφορετικών καταστάσεων, με κύριο σημείο αναφοράς την αγανάκτηση που προκλήθηκε μεταξύ των Ελλήνων πολιτών.

Η παραίτηση Βαρβιτσιώτη στη «σκιά» της δολοφονίας του Αντώνη

Πριν λίγο γνωστοποιήθηκε η παραίτηση του τέως Υπουργού Ναυτιλίας, έπειτα από την εν ψυχρώ δολοφονία του 36χρονου Αντώνη, τον οποίο έσπρωξαν βίαια μέλη του πληρώματος του πλοίου «Blue Horizon», του ομίλου «Blue Star Ferries». Η υπόθεση συγκλόνισε το πανελλήνιο, κυρίως για την πρωτοφανή βαρβαρότητα και απανθρωπιά από την πλευρά του πληρώματος. Δεν ήταν αρκετό να πετάξουν, δηλαδή, τον Αντώνη στη θάλασσα, έπρεπε να κοιτάξουν περιφρονητικά έναν άνθρωπο να παλεύει με τα κύματα, χωρίς να μπουν καν στον κόπο να του πετάξουν ένα σωσίβιο. Μια πρωτοφανής εγκληματική ενέργεια, η οποία μάλιστα διαστρεβλώθηκε από πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία είτε συνειδητά επέλεξαν να αποσιωπήσουν, είτε δεν διασταύρωσαν τις πληροφορίες τους.

Και οι δύο περιπτώσεις, ειδικά σε βαρύνουσας σημασίας εγκλήματα, συνεπάγονται κατάφωρη παραβίαση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, καθώς και παντελή απουσία ενσυναίσθησης. Εύλογα, λοιπόν, εξαπλώθηκε κύμα οργής σε ολόκληρη τη χώρα, με κατηγορίες να εκτοξεύονται απέναντι στην πλήρη αδιαφορία του λιμενικού, πυρά για τη γνωστή ακτοπλοϊκή εταιρεία, καθώς και πορείες διαμαρτυρίας για τον αδικοχαμένο Αντώνη.

Στον απόηχο όλων αυτών, o Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης επικοινώνησε σήμερα την παραίτησή του μέσα από σχετική ανάρτηση:

Αξίζει να αναφερθεί ότι, πριν λίγες ημέρες, παρευρισκόμενος σε τηλεοπτική εκπομπή, είχε δηλώσει:

«Εγώ θεωρώ ότι σήμερα υπάρχουν αυτοί που θρηνούν τον αδικοχαμένο και υπάρχουν κι αυτοί που θρηνούνε για αυτούς που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους, να φέρουν πίσω ένα μισθό, ένα μεροκάματο και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία».

Αυτή του η δήλωση ήταν που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, αφού θεωρήθηκε ότι επρόκειτο για μια απόπειρα συγκάλυψης και αποποίησης ευθυνών προς όφελος των κατηγορούμενων πια για ανθρωποκτονία.

Η παραίτηση Μηταράκη για την έφιππη αστυνομία και την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (;)

Ενδεχομένως, πρόκειται για την ταχύτερη παραίτηση Υπουργού τα τελευταία χρόνια. Ο πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νότης Μηταράκης, είχε ανακοινώσει μια σειρά νέων μέτρων, αναφορικά με τη δημιουργία σώματος έφιππων αστυνομικών, αλλά και την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Ειδικότερα, είχε υποστηρίξει πως, από το 2024, υπάρχουν σχέδια για τη δημιουργία έφιππων (!) αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας. Τότε, είχε κάνει λόγο για συγκεκριμένα έξι άλογα και δέκα αστυνομικούς αναβάτες, οι οποίοι (δεν) έμελλε να τοποθετηθούν για περιπολία σε σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος.

Επιπροσθέτως, ο κ. Μηταράκης είχε δηλώσει ότι το νέο αυτό σώμα θα είχε τελετουργικό χαρακτήρα, δηλαδή θα συμμετείχε σε παρελάσεις και επίσημες εκδηλώσεις – κυρίως στο κέντρο της πρωτεύουσας. Όπως ήταν λογικό, η συντριπτική πλειοψηφία αντέδρασε αρνητικά, με αποτέλεσμα η δήλωση αυτή να αναιρεθεί εν τάχει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ανακοίνωσε την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ένα μέτρο ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο, λόγω του ότι στην πράξη δεν έχει αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά του. Μέσα σε λίγα μόνο εικοσιτετράωρα ήρθε η διάψευση από τον Πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, επικαλούμενος ότι τα μέτρα αυτά ναι μεν προτάθηκαν, αλλά δεν έγιναν αποδεκτά.

Και τι ακολούθησε; Φυσικά, η παραίτηση του Ν. Μηταράκη.

Ας συσπειρωθούμε μπας και σώσουμε ό,τι σώζεται

Η κατάσταση στη χώρα μας δε χωρά πλέον αψιμαχίες με κομματική χροιά, ούτε διχόνοιες και αχρείαστους διαξιφισμούς. Προτού καεί και το τελευταίο δέντρο, ξεχειλίσει και η τελευταία σταγόνα υπομονής και κατασπαραχθεί κάθε ελπίδα, ας κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα και ας πράξουμε με γνώμονα το κοινό – όχι το ατομικό – συμφέρον.

Σημασία πια δεν έχει η υποστήριξη κάποιου κομματικού συνδυασμού, αλλά η υποστήριξη της ανθρώπινης ζωής, η υποστήριξη των περιουσιών που χτίστηκαν με μόχθο και καταστράφηκαν εξ ολοκλήρου, καθώς επίσης και η δόμηση μιας αναβαθμισμένης χώρας για τις επόμενες γενιές. Αν και μετά απ’ όλα αυτά, δεν αντιληφθήκαμε το μέγεθος του προβλήματος, τότε είμαστε καταδικασμένοι να πνιγούμε στα απόνερα των πράξεών μας.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα