Η δίκη των τριών αστυνομικών που κατηγορούνται για τον ξυλοδαρμό και τον βασανισμό του Βασίλη Μάγγου το καλοκαίρι του 2020 συνεχίστηκε τη Δευτέρα (27/1) στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου. Κατά τη διαδικασία, καταθέσεις έδωσαν αστυνομικοί μάρτυρες, οι κατηγορούμενοι και οι ιατροδικαστές.

Σύμφωνα με το magnesianews.gr, η δίκη διακόπηκε μετά την απολογία των κατηγορουμένων και θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις είχαν παραταχθεί γύρω από το Δικαστικό Μέγαρο Βόλου, ενώ συγκεντρωμένοι υποστήριζαν την οικογένεια Μάγγου.

Ο ιατροδικαστής Δημήτρης Γαλεντέρης, ως μάρτυρας κατηγορίας, κατέθεσε ότι εντόπισε κατάγματα και αλλοιώσεις στο ήπαρ του 26χρονου κατά την αυτοψία. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι βλάβες προκλήθηκαν από αμβλύ αντικείμενο και εκτίμησε ότι ο θάνατος σχετίζεται με τα χτυπήματα που δέχτηκε έναν μήνα πριν. Ο ίδιος ανέφερε:

«Οι βλάβες προκλήθηκαν από τα χτυπήματα που δέχτηκε και είχε αιμορραγία από τα κατάγματα και τις βλάβες στο ήπαρ».

Ο κ. Γαλεντέρης τόνισε ότι, παρά την ύπαρξη εσωτερικής αιμορραγίας, ο αιματοκρίτης του θύματος δεν μειώθηκε και έτσι δόθηκε εξιτήριο. Σημείωσε ωστόσο πως «ενώ θα περίμενα δερματικές αλλοιώσεις και μώλωπες, δεν εντοπίστηκαν στη νεκροψία».

Η μάρτυρας υπεράσπισης και ιατροδικαστής, Αικατερίνη Χαζούλη, κατέθεσε πως αν και υπήρχαν κατάγματα στα πλευρά και βλάβη στο ήπαρ, αυτά ενδέχεται να προκλήθηκαν από πτώση. «Θα περίμενα να δω μώλωπες, αλλά δεν υπήρχαν εξωτερικά. Τα κατάγματα ίσως προκλήθηκαν από πτώση και όχι από χτυπήματα», είπε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενη στις αξονικές τομογραφίες, η κ. Χαζούλη είπε: «Ζήτησα τα cd των αξονικών και δεν μπόρεσα να διαπιστώσω αιμορραγικές διηθήσεις. Εάν είχε εσωτερική αιμορραγία, δεν θα έπαιρνε εξιτήριο σε τρεις ημέρες».

Ένας αστυνομικός της ΟΠΚΕ, οδηγός του υπηρεσιακού οχήματος, δήλωσε ότι ο Βασίλης Μάγγος επιχείρησε να επιτεθεί σε έναν αστυνομικό όταν προσπαθούσαν να τον συλλάβουν: «Τον χτυπήσαμε στα πόδια για να τον ακινητοποιήσουμε και του περάσαμε χειροπέδες». Αρνήθηκε, ωστόσο, ότι τον χτύπησαν στα πλευρά με την αστυνομική ράβδο.

Άλλος αστυνομικός της ΥΑΤ κατέθεσε ότι ο Μάγγος «βρισκόταν σε υπερδιέγερση», παραπάτησε και έπεσε, ενώ η διμοιρία επενέβη για να απωθήσει το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην Πλατεία Ελευθερίας.

Ο επικεφαλής της ΟΠΚΕ δήλωσε: «Όταν ένα άτομο έρχεται καλοκαίρι και φοράει μπουφάν, είναι επιθετικός. Η συνοδεία που είναι η τελευταία γραμμή άμυνας πρέπει να αντιδράσει».

Ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων, Αργ. Διχτάς, υποστήριξε ότι οι αστυνομικοί «επέλεξαν τον δρόμο της σιωπής και κρίνονται στο Δικαστήριο».

Ο πρώτος κατηγορούμενος δήλωσε ότι ο Βασίλης Μάγγος «ήταν σε υπερένταση και είχε τα χέρια του σε γροθιές». Ανέφερε ότι αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει γκλομπ, χτυπώντας τον στα πόδια, για να τον ακινητοποιήσει. «Εάν του είχα σπάσει έξι πλευρά, θα υπήρχε εντύπωμα στο σώμα του», είπε.

Ο δεύτερος κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι ο Μάγγος φαινόταν αγριεμένος και φώναζε, ενώ αντιστεκόταν στη σύλληψη. Ανέφερε ότι τον χτύπησε στη γάμπα με το γκλομπ.

Ο τρίτος κατηγορούμενος είπε ότι, λόγω της έντασης, χρειάστηκε να κλωτσήσει το θύμα για να τον ακινητοποιήσει. Υποστήριξε ότι η κλιμάκωση ήταν απαραίτητη για να απομακρυνθούν από το εχθρικό πλήθος.

Ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου, Γιάννης, σχολίασε: «Η υπεράσπιση των κατηγορουμένων κατέρρευσε». Τόνισε τη σημασία της κατάθεσης του κ. Γαλεντέρη και ανέφερε: «Οι μάρτυρες κατέθεσαν κρυστάλλινα ότι οι αστυνομικοί χτύπησαν με απάνθρωπο και βιαιότατο τρόπο».

Επιπλέον, χαρακτήρισε «οξύμωρο» το γεγονός ότι η δίκη συνεχίζεται ως πλημμέλημα, παρά την εισαγγελική πρόταση για αναβάθμιση του κατηγορητηρίου.

Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου με την αγόρευση της εισαγγελέως και τις τελικές αγορεύσεις των συνηγόρων.

Ο Νίκος Αναδιώτης ρωτήθηκε από ρεπόρτερ της τηλεοπτικής εκπομπής Happy Day σχετικά με τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τις απόψεις του για το ζήτημα των αμβλώσεων. Ο ευρωβουλευτής, ο οποίος βρισκόταν στο αεροδρόμιο πριν αναχωρήσει ξανά για τις Βρυξέλλες, τοποθετήθηκε επί του θέματος, δηλώνοντας πως δεν περίμενε τη θύελλα αντιδράσεων που προκλήθηκε.

Ο ευρωβουλευτής του ακροδεξιού κόμματος πρότεινε έμμεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την απαγόρευση των αμβλώσεων ως «λύση» για το δημογραφικό, δηλώνοντας πως «Παραβιάζουμε την ιερότητα της αγέννητης ζωής, ενώ νομοθετούμε και μανιωδώς διαφημίζουμε μορφές συμβίωσης και τρόπους ζωής που αντιβαίνουν στους φυσικούς αναπαραγωγικούς νόμους. Εάν πραγματικά θέλουμε την επιβίωση της Ευρώπης πρέπει να προστατέψουμε την αγέννητη ζωή, τη μητρότητα, την παραδοσιακή οικογένεια, καταβάλλοντας γενναίους πόρους σε γεννήσεις νέων Ευρωπαίων».

Στις σημερινές του δηλώσεις ωστόσο, υποστήριξε πως δεν αναφέρθηκε σε άμβλωση: «Δεν περίμενα να προκληθεί τέτοια θύελλα αντιδράσεων και αφότου το είδα να συμβαίνει δημοσίευσα την ομιλία μου, είναι ένα βίντεο ενός λεπτού», ανέφερε, και συνέχισε λέγοντας:

«Η αναφορά μου είναι σε συγκεκριμένα πράγματα πάνω στα οποία προτείνουμε λύσεις για το δημογραφικό και της Ευρώπης και της Ελλάδας. Από αυτό κράτησαν μόνο δυο δευτερόλεπτα της κουβέντας μου».

Εξηγώντας γιατί δεν σχολίασε το περιστατικό νωρίτερα, ο Ευρωβουλευτής επικαλέστηκε τις μαζικές κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη: «Εγώ επέλεξα να μη βγω σε καμία εκπομπή γιατί το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο δεν ήθελα να κλέψω ούτε μια στιγμή δημοσιότητας από το τόσο σημαντικό θέμα που απασχολεί τη χώρα μας τα τελευταία έτη, αναφέρομαι στο έγκλημα των Τεμπών. Ήθελα όλοι να τιμήσουμε και να βοηθήσουμε να αναδειχθεί αυτό το θέμα και να συμπαρασταθούμε σε αυτούς τους γονείς που περιμένουν μια δικαίωση».

Ο Νίκος Αναδιώτης, όμως, δεν παρέλειψε να αναφέρει πως παρόλο που κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, θα πρέπει να πορευτεί με τη συνείδησή της.

«Η κάθε κοπέλα έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Ο καθένας πορεύεται με τη συνείδησή του. Κάποιος που η συνείδησή του τού λέει ότι αυτό που κουβαλάει μέσα της μια γυναίκα δεν είναι ζωή, μπορεί εύκολα να πάει στον γιατρό και να το αφαιρέσει. Κάποιος άλλος που θεωρεί ότι αυτό είναι ζωή, το χαρακτηρίζει σαν φόνο. Όταν αφαιρείς μια ζωή γιατί ο γιατρός σου είπε ότι το παιδί μπορεί να γεννηθεί άρρωστο πώς λέγεται;

Εμείς οι Έλληνες πώς ονομάζουμε την αφαίρεση μιας ζωής; Δολοφονία. Αν πιστεύεις ότι φέρεις μια ζωή, τότε αυτό είναι δολοφονία. Εγώ δεν είμαι γιατρός, ούτε θα πω σε κανέναν τι να κάνει αλλά οι καλές μας πράξεις έχουν συνέπειες, το ίδιο και οι κακές», κατέληξε ο Νίκος Αναδιώτης.

Ο πρωθυπουργός της Σερβίας, Μίλος Βούτσεβιτς, ανακοίνωσε την παραίτησή του σήμερα, εν μέσω μαζικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που συγκλονίζουν τη χώρα. Υπενθυμίζεται πως η κατάρρευση στεγάστρου τον περασμένο Νοέμβριο στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Νόβι Σαντ, είχε στοιχίσει τη ζωή σε 15 ανθρώπους.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο Μίλος Βούτσεβιτς δήλωσε ότι η απόφασή του να παραιτηθεί έχει στόχο τη μείωση της έντασης στη χώρα, σημειώνοντας: «Απευθύνω έκκληση για ηρεμία, να κατευναστούν τα πνεύματα και να επιστρέψουμε στον διάλογο».

Επιπλέον, ο Βούτσεβιτς ανακοίνωσε ότι μαζί του υπέβαλε την παραίτησή του και ο δήμαρχος του Νόβι Σαντ, Μίλαν Τζούριτς.

Η παραίτηση του πρωθυπουργού ενδέχεται να ανοίξει τον δρόμο για πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Το σερβικό κοινοβούλιο έχει προθεσμία 30 ημερών για να επικυρώσει την απόφαση, είτε επιλέγοντας νέα κυβέρνηση είτε προκηρύσσοντας εκλογές.

Τις τελευταίες εβδομάδες, στο Βελιγράδι και σε άλλες πόλεις της Σερβίας, πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων φοιτητών, μαθητών λυκείου και πολιτών. Οι διαδηλωτές εκφράζουν την αντίθεσή τους στη διαφθορά και την αδιαφάνεια.

Οι φοιτητές και οι πολίτες τιμούν τα θύματα της τραγωδίας με καθημερινές 15λεπτες διακοπές κυκλοφορίας σε όλη τη Σερβία, στις 11:52 π.μ., ακριβώς τη στιγμή που κατέρρευσε το στέγαστρο την 1η Νοεμβρίου. Με αυτόν τον τρόπο αποτίουν φόρο τιμής στους 15 νεκρούς, που ανάμεσά τους ήταν και δύο παιδιά.

Χθες, Δευτέρα (27/01), ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, παραδέχτηκε ότι «και από την πλευρά της κυβέρνησης έγιναν λάθη και υπήρξαν δηλώσεις που ενίσχυσαν το κλίμα διχασμού στην κοινωνία». Κάλεσε τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή κοινότητα σε διάλογο, προκειμένου «να επέλθει η ομαλότητα στη χώρα». Παράλληλα, ανακοίνωσε την πρόθεσή του για ανασχηματισμό της κυβέρνησης.

Οι εξελίξεις σηματοδοτούν μία κρίσιμη καμπή για τη σερβική πολιτική σκηνή, με την πίεση προς την κυβέρνηση να εντείνεται από τα αυξανόμενα κοινωνικά αιτήματα για αλλαγή και διαφάνεια.

Ο 61χρονος από την Κω κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας, καθώς επιτέθηκε και μαχαίρωσε τη σύζυγό του.

Το σοβαρό περιστατικό σημειώθηκε την Πέμπτη, στο σπίτι τους στην Κω. Όπως δηλώνουν οι Αρχές, ο κατηγορούμενος φέρεται να χρησιμοποίησε έναν σιδερένιο λοστό για να επιτεθεί στη σύζυγό του στον ύπνο της.

Στη συνέχεια ο 61χρονος τη μαχαίρωσε, τραυματίζοντάς την σοβαρά σε λαιμό και χέρια. Ωστόσο η γυναίκα κατάφερε να ξεφύγει από τον 61χρονο και να ειδοποιήσει τον αστυνομικό γείτονά της. Εκείνος με τη σειρά του ειδοποίησε τις Αρχές, οι οποίες εντόπισαν τον 61χρονο στην αυλή του σπιτιού του τραυματισμένο, και τελικά προχώρησαν στη σύλληψή του.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο 61χρονος έχει νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική στο παρελθόν. Στη σύζυγό του θα χορηγηθεί το panic button.

Τις τελευταίες ημέρες, και ιδιαίτερα τις τελευταίες ώρες, η νέα κινεζική εφαρμογή DeepSeek, με σύμβολο μια μικρή μπλε φάλαινα, έχει μονοπωλήσει την παγκόσμια προσοχή.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, αναφέρθηκε στην DeepSeek ως «καμπανάκι» για τη βιομηχανία τεχνολογίας των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι «η κυκλοφορία του DeepSeek AI από μια κινεζική εταιρεία πρέπει να λειτουργήσει ως αφύπνιση για τις βιομηχανίες μας, υπενθυμίζοντας την ανάγκη να εστιάσουμε με απόλυτη ακρίβεια στον ανταγωνισμό για να παραμείνουμε νικητές. Διαθέτουμε τους καλύτερους επιστήμονες στον κόσμο. Αυτό το γεγονός είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο. Εμείς είμαστε πάντα αυτοί που έχουμε τις ιδέες. Εμείς είμαστε πάντα αυτοί που ηγούνται». Παράλληλα, προειδοποίησε για τη σοβαρότητα της κατάστασης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για δράση.

Η επίδραση της DeepSeek έγινε εμφανής και στη Wall Street. Η Nvidia, κορυφαίος πάροχος τσιπ για εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης, είδε τη χρηματιστηριακή της αξία να μειώνεται κατά περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια δολάρια. Αντίστοιχα, άλλες μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες υπέστησαν σημαντικές απώλειες. Οι επιπτώσεις έγιναν αισθητές και στην Ασία, με τις μετοχές τεχνολογικών εταιρειών στην Ιαπωνία να υποχωρούν, αν και τα χρηματιστήρια σε Κίνα, Νότια Κορέα και Ταϊβάν παρέμειναν κλειστά λόγω του νέου Σεληνιακού Έτους.

Η εφαρμογή DeepSeek, η οποία έκανε το ντεμπούτο της πριν από μόλις μία εβδομάδα, κατέκτησε την κορυφή των δωρεάν λήψεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεπερνώντας ακόμα και το ChatGPT. Αναπτύχθηκε με πολύ χαμηλότερο κόστος σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, θέτοντας ερωτήματα για τη βιωσιμότητα των αμερικανικών επενδύσεων στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης.

Ο Μαρκ Αντρέσεν, venture capitalist, χαρακτήρισε το DeepSeek ως «τη στιγμή του Σπούτνικ της τεχνητής νοημοσύνης», σημειώνοντας τη σημασία του ως σημείου καμπής για τον κλάδο. Η ταχύτητα με την οποία η κινεζική εφαρμογή άλλαξε τα δεδομένα στις αγορές και την αίσθηση της αμερικανικής υπεροχής είναι αξιοσημείωτη.

Η DeepSeek διαφημίζεται ως ένα χαμηλού κόστους, ανοιχτού κώδικα εργαλείο AI, το οποίο αξιοποιεί παλαιότερα και οικονομικότερα τσιπ της Nvidia, καθώς και την αρχιτεκτονική Llama της Meta και το Qwen της AliBaba. Εντούτοις, έχει δεχθεί «μεγάλης κλίμακας» κυβερνοεπιθέσεις, που την ανάγκασαν να περιορίσει προσωρινά τις νέες εγγραφές χρηστών.

Οι Κινέζοι δημιουργοί της παρουσιάζουν την DeepSeek ως εργαλείο που επαναπροσδιορίζει την τεχνητή νοημοσύνη. Όπως σημειώνει το BBC, το chatbot είναι ιδιαίτερα «ομιλητικό» και παρέχει εκτενείς απαντήσεις, αποφεύγοντας να εκφράσει άποψη ακόμα και όταν ερωτάται ευθέως. Όμως, σε θέματα ταμπού για την Κίνα, όπως οι διαμαρτυρίες στην Πλατεία Τιενανμέν, το σύστημα αλλάζει θέμα, ακολουθώντας πολιτικές λογοκρισίας.

Παράλληλα, το κινεζικό διαδίκτυο γιορτάζει την επιτυχία της DeepSeek, με την πλατφόρμα Weibo να καταγράφει εκατομμύρια προβολές σε θέματα σχετικά με την εφαρμογή. Τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης τονίζουν την επιτυχία αυτή ως σημείο υπερηφάνειας για την τοπική βιομηχανία τεχνολογίας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι εντάσεις με τη Δύση είναι αυξημένες.

Η Κέιλα Μπλόμκουιστ από το Oxford Internet Institute δήλωσε πως η DeepSeek αμφισβητεί «απόλυτα τις στρατηγικές εμπορευματοποίησης που έχουν υιοθετήσει πολλές κορυφαίες αμερικανικές εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης» και ότι «δείχνει πιθανούς τρόπους ανάπτυξης μοντέλων που απαιτούν πολύ λιγότερους πόρους και υπολογιστική ισχύ».

Με τον αντίκτυπο της DeepSeek να συνεχίζει να εξαπλώνεται, η τεχνολογική βιομηχανία παρακολουθεί με ανυπομονησία – και ανησυχία – πώς αυτή η νέα πραγματικότητα θα διαμορφώσει το μέλλον.

Αποτροπιασμό έχει προκαλέσει σε όλη την Ελλάδα η υπόθεση κακοποίησης ενός αγοριού μόλις 3 ετών από τη μητέρα του και τον σύντροφό της στο Ηράκλειο.

Ο διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, Γεώργιος Χαλκιαδάκης, μιλώντας στο Live News για την κατάσταση του παιδιού ανέφερε πως είναι διασωληνωμένο στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Όπως δήλωσε, «Δυστυχώς, παρά τη φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται, το έντονο κεφαλικό οίδημα που έχει δεν υποχωρεί μέχρι στιγμής και η κατάσταση του παιδιού συνεχίζεται να θεωρείται κρίσιμη».

Σε νεότερες δηλώσεις του στον ΑΝΤ1, ανέφερε: «Η νύχτα ήταν ήρεμη, δεν είχαμε καμιά αλλαγή επί της ουσίας. Το παιδί παραμένει σε δύσκολη κατάσταση, διασωληνωμένο με αυξημένη ενδοκράνια πίεση και αυτό είναι που μας ανησυχεί. Ό,τι μπορούσε να δοθεί για τη μείωση της πίεσης αυτής, δεν έχει αποδώσει».

Από τη στιγμή της σύλληψής τους, η 26χρονη μητέρα και ο 44χρονος σύντροφός της αλληλοκατηγορούνται για την ευθύνη ως προς την κακοποίηση του αγοριού.

Ο εισαγγελέας, αφού μελέτησε τη δικογραφία, άσκησε ποινικές διώξεις κακουργηματικού χαρακτήρα και στους δύο. Οι κατηγορίες περιλαμβάνουν: απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία, πρόκληση σωματικών βλαβών σε αδύναμο άτομο κατά συναυτουργία και κατ’ επανάληψη, έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο, οπλοχρησία, καθώς και κατοχή ναρκωτικών.

Το ζευγάρι οδηγήθηκε στον ανακριτή, όπου ζήτησαν προθεσμία και αναμένεται να απολογηθούν το πρωί της Τετάρτης (29/01). Έξω από τα δικαστήρια, πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί, αποδοκίμασε έντονα το ζευγάρι.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ, οι αστυνομικοί που χειρίζονται την υπόθεση θεωρούν σαφές ότι και οι δύο κατηγορούμενοι βασάνιζαν το παιδί. Όπως ανέφεραν πηγές, «δεν έχουν ξαναδεί παιδί τόσο κακοποιημένο».

Ωστόσο, προβληματίζει η στάση της μητέρας, που αποδίδει όλη την ευθύνη στον σύντροφό της. Οι αστυνομικοί σχολίασαν πως «η ανοχή είναι το ίδιο με την πράξη της κακοποίησης». Υπάρχουν μάλιστα ισχυρισμοί πως κάποια από τα σημάδια προκλήθηκαν επειδή το παιδί χτυπούσε μόνο του.

Ο σύντροφος της μητέρας, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι δεν ευθύνεται για την κακοποίηση, παρουσίασε στους αστυνομικούς φωτογραφίες και βίντεο από το κινητό του, όπου το παιδί φαινόταν χτυπημένο και προηγούμενες ημέρες. Με αυτόν τον τρόπο υπονοεί πως η μητέρα ήταν εκείνη που το κακοποιούσε.

Ο πατέρας του παιδιού, που ζει στην Αθήνα, δήλωσε στο Live News: «Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Ο λόγος που το έκανε. Δεν μπορώ να την καταλάβω. Μόνο τον μάλωνε και τον βάραγε στα χέρια, αυτό. Και του φώναζε. Αλλά πάντα της μίλαγα να μην του φωνάζει, ούτε να τον μαλώνει. Γιατί είναι παιδί. Την τελευταία φορά που είχα δει εγώ τον γιο μου, μου είχε πει ότι θα πήγαινε στη μαμά της στη γιορτή κι έφυγε. Δε γύρισε ποτέ. Και μου είχε στείλει μόνο ένα μήνυμα από τη μαμά της ότι “δεν ταιριάζουμε άλλο και θέλω να κάτσω με την οικογένειά μου”».

Ο πατέρας του παιδιού μίλησε για την τελευταία επικοινωνία του με τον γιο του στις 10 Δεκεμβρίου. Από τότε δεν κατάφερε να έρθει ξανά σε επαφή. Ισχυρίζεται πως η μητέρα του παιδιού διέκοψε κάθε επικοινωνία: «10 Δεκεμβρίου, όταν με ξαναπήρε τηλέφωνο, το παιδί, δύο φορές που το έβλεπα εγώ, εγώ το έβλεπα πάρα πολύ καλά, δηλαδή όταν με έπαιρνε δύο φορές στην κάμερα, μου έλεγε “μπαμπά, έλα εδώ”. Και μετά ξαφνικά, με μπλοκάρανε κι ήταν για να τον πάρω τώρα για τα Χριστούγεννα και δεν μου τον έδιναν. Θα βρω σήμερα εισιτήρια, θα κάτσω δίπλα στο παιδί μου, ο Θεός να μας βοηθήσει το παιδί να είναι πάνω απ’ όλα καλά και θα αρχίσω διαδικασίες να πάρω την επιμέλεια του μωρού».

Περιέγραψε, τέλος, τη σχέση του με τη μητέρα του παιδιού, λέγοντας πως έμειναν μαζί μόνο για τρεις μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού. «Γενικά σαν άνθρωπος ήταν πάρα πολύ νευρική, αλλά δεν περίμενα να γίνει αυτό από την ίδια».

Κλασικά και σύγχρονα μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, δοκίμια και ποιητικές συλλογές που αξίζουν την προσοχή μας.

Οι έρευνες που διαχρονικά γίνονται για το βιβλίο χωρίζουν τους ανθρώπους σε τρεις κατηγορίες: μη αναγνώστες, μη εντατικούς αναγνώστες και εντατικούς αναγνώστες. Παραδοσιακά, τα στατιστικά δείχνουν ότι στη χώρα μας, μερικές χιλιάδες εντατικών αναγνωστών συντηρούν ολόκληρο τον κλάδο του βιβλίου. Πάντως, σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, παρακάτω συντάξαμε μια λίστα με βιβλία που αξίζει να διαβαστούν για χίλιους διαφορετικούς λόγους και κυκλοφόρησαν -τα περισσότερα- κάποιους μήνες νωρίτερα.

Οι επιλογές είναι αρκετά προσωπικές και αποτελούν, εν πολλοίς, απάντηση στην υποθετική ερώτηση ενός φίλου/-ης: «Τι να διαβάσω αυτόν τον καιρό;». Αν και μάλλον ποτέ κανείς δεν πείστηκε να ανακαλύψει ένα βιβλίο γιατί διάβασε κάποιο quote σ’ ένα άρθρο, ο Descartes είχε πει:

«Η ανάγνωση όλων των καλών βιβλίων είναι σαν τη συνομιλία με τους καλύτερους (ανθρώπους) των περασμένων αιώνων». Με ένα λογικό άλμα, ο Descartes συνομιλεί με τη δημιουργό της σειράς “Girls”, Lena Dunham, η οποία ορθώς είχε ζητήσει να «φερθούμε λογικά και να προσθέσουμε μια όγδοη μέρα στην εβδομάδα που θα αφιερωθεί αποκλειστικά στην ανάγνωση». Αυτή την όγδοη μέρα, θα ξεκινούσαμε από τα παρακάτω βιβλία:

H τελευταία μου πνοή, Luis Buñuel

Η μόνη άλλη εποχή που θα ήθελα να έχω γεννηθεί είναι στις αρχές του 20ού αιώνα στο Παρίσι, για να ζήσω τη δεκαετία του ’20, όταν μεσουρανούσε η περίφημη ομάδα των σουρεαλιστών και σουρεαλιστριών: Σαλβαντόρ Νταλί, Ρενέ Μαγκρίτ, Λεονόρα Κάρινγκτον, Τζόρτζιο ντε Κίρικο, Ντόρα Μάαρ, Μαξ Ερνστ, Χοάν Μιρό, Άιθελ Κολχούν, Λουίς Μπουνιουέλ φυσικά, και τόσοι άλλοι.

Στο κίνημα που γεννήθηκε το 1924, με τη δημοσίευση του ιδρυτικού Μανιφέστου από τον Αντρέ Μπρετόν, ο Μπουνιουέλ βρήκε την αγάπη του για το παράλογο, το αμφίσημο, το επικίνδυνο μαζί με την επαναστατική διάθεση για πρόκληση, βεβήλωση των ιερών και γκρέμισμα των κυρίαρχων αξιών, όπως η εργασία, η θρησκεία, η οικογένεια.

Ποιος δεν θα ήθελε να τον συντροφεύει για μέρες το πνεύμα του Μπουνιουέλ, μέσα από το ημι-αυτοβιογραφικό βιβλίο του, «H τελευταία μου πνοή» που κυκλοφόρησε στην εκπνοή του 2024, σε εξαιρετική μετάφραση του Θάνου Σαμαρτζή από τις εκδόσεις «Δώμα».

Οι συγκεκριμένες εκδόσεις, (ο Σαμαρτζής είναι ένας εκ των εκδοτών, η έτερη εκδότρια είναι η Μαριλένα Καραμολέγκου), εδώ και μια επταετία, προτείνουν στο αναγνωστικό κοινό προσεκτικά επιλεγμένους τίτλους, πέρα από την πεπατημένη, με απόλυτα σύγχρονη αισθητική.

Στην Τελευταία Πνοή, ο Ισπανός κινηματογραφιστής μιλάει για τη ζωή του, με παιγνιώδη ειρωνεία και με μια παράδοξη νηφαλιότητα, έχοντας επίγνωση ότι η πορεία του υπήρξε χορταστική. Σαν ήρωας σε πικαρέσκο μυθιστόρημα (είδος ευρωπαϊκού μυθιστορήματος του 16ου– 17ου αιώνα, όπου ο φτωχός, αμόρφωτος και κουτοπόνηρος ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του), ο αφηγητής ξεστρατίζει αμέριμνος σε αλλεπάλληλες παρεκβάσεις, καθώς καταπιάνεται με τα μεγάλα πάθη και τα όνειρά του, τους αγαπημένους φίλους και τους πολέμιούς του, τα έργα τα δικά του και τις επιρροές που τον καθόρισαν.  

«Επιτάφιος Θρήνος», Γιώργος Ιωάννου

Η χρονιά που έφυγε επεφύλασσε ένα μεγάλο δώρο στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Η εξαιρετικά επιδραστική συλλογή πεζογραφημάτων «Επιτάφιος Θρήνος» του Γιώργου Ιωάννου επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κέδρος», όπως και η συλλογή διηγημάτων του, «Η μόνη κληρονομιά».

Πολλοί αναγνώστες-θαυμαστές της περίφημης περίπτωσης Ιωάννου έψαχναν για χρόνια να βρουν τα βιβλία του, τα οποία, επειδή ήταν εξαντλημένα στον εκδότη, πωλούνταν μεταχειρισμένα σε πολύ υψηλές τιμές από ιδιώτες. Κάτι σαν την περίπτωση του Χρήστου Βακαλόπουλου και του λατρεμένου βιβλίου του «Η Γραμμή του Ορίζοντος», που επανακυκλοφόρησε, κάνοντας πολύ σημαντικές πωλήσεις. 

Ο Γιώργος Ιωάννου έχει ασκήσει μεγαλύτερη επίδραση στα ελληνικά Γράμματα απ’ ό,τι γνωρίζουν πολλοί. Θεωρείται εισηγητής του σύντομου πεζογραφήματος που ταξινομείται ανάμεσα στο δοκίμιο και την αφήγηση των ψυχικών περιπετειών του ομιλούντος προσώπου. Το νέο αυτό λογοτεχνικό είδος, αλλά και εν γένει η αισθητική της γραφής του Ιωάννου έχουν επηρεάσει σημαντικά τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία.

Ο λόγος του έχει προέλευση βιωματική. Υποστήριζε ότι καλή λογοτεχνία δεν μπορεί να γραφεί όταν ο λόγος δεν έχει βιωματικό βάρος και όταν ο λογοτέχνης δεν τον έχει ψηλαφίσει με την ψυχή του και το πνεύμα του -πράγμα που ο Ιωάννου έκανε χωρίς φόβο. Με τα σημερινά δεδομένα, θα τον κατατάσσαμε στην queer λογοτεχνία, καθώς μιλάει μεταξύ άλλων για «υποψιασμένα κορμιά» γύρω απ’ την Ομόνοια, για το διαρκές κρυφτό, την αγωνία που τον κατατρώει και τον ριψοκίνδυνο και πάντα αποκλεισμένο κόσμο της ομοερωτικής επιθυμίας.

«Μεγάλη πόλη, δυστυχίες απέραντες», σκέφτεται ο ήρωας του «Επιτάφιου Θρήνου», όταν καταφτάνει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα (όπως και ο ίδιος ο Ιωάννου), προσμένοντας «το μέγα γεγονός, αυτό το ακαθόριστο, που πάντα να με τριγυρίζει διαισθάνομαι […]».

Χωρίς ίχνος διδακτισμού, με έξοχη γλώσσα, χιούμορ και χαρακτήρες που μένουν πάντα στη μνήμη μας, ο Ιωάννου σκιαγραφεί μια ολόκληρη εποχή της Ελλάδας του περασμένου αιώνα. Ο συγγραφέας παραδίδει πεζογραφήματα μεγάλης πολιτικής και λογοτεχνικής αξίας για το «αντικανονικό» του τότε, το οποίο αναδύεται παλλόμενο· σήμερα επιστρέφει στο κέντρο της ζωής, για να πάρει την «εκδίκησή» του από τα πιο αρτηριοσκληρωτικά κομμάτια της κοινωνίας.

Εν κατακλείδι, ο Γιώργος Ιωάννου είναι ένας μεγάλος συγγραφέας που αξίζει να ανακαλύψουμε πραγματικά, πέρα από τη μυθοποιημένη διάστασή του.

«Γάλα, αίμα», Αλεξάνδρα Κ*

Η συγγραφέας των βιβλίων «Πώς φιλιούνται οι αχινοί» και του πιο πρόσφατου και εξαιρετικού «Πράγματα που σκέφτεται η Παρθένος Μαρία καπνίζοντας κρυφά στο μπάνιο», μεταφέρει τον μύθο της Μήδειας στην ελληνική επαρχία του 1958. Η (αιώνια) Ξένη, περιορισμένη για χρόνια στους ρόλους της κόρης, της συζύγου και της μητέρας, ζει υπό την άγρυπνη επίβλεψη της στενής κοινωνίας, όπου την έφεραν να ζήσει.

Ο άντρας της, όμως, της επιφυλάσσει την υπέρτατη προδοσία· η ίδια θα καταλάβει με τον πιο σκληρό τρόπο ότι οι γυναίκες δεν προορίζονται να έχουν την ίδια μοίρα στη ζωή με τους άντρες. Εκείνος πρόκειται να παντρευτεί μια νεότερή του γυναίκα κι εκείνη θα εκδιωχθεί από το χωριό, για να μην απειλήσει την ευτυχία τους. Η Μήδεια του 20ού αιώνα αποφασίζει κι εκείνη με τη σειρά της να σκοτώσει τις δύο κόρες της, ως μια τελευταία ακραία πράξη «φροντίδας» απέναντί τους.

Το «γάλα, αίμα» της Αλεξάνδρας Κ*, μιας συγγραφέως που διαθέτει εντελώς δική της, αναγνωρίσιμη φωνή επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και στήνει έναν καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία του 2025, η οποία -μόνο στη θεωρία- απέχει παρασάγγας από εκείνη του 1958. Άραγε, πόσες γυναίκες ακόμα εγκλωβίζονται και θα συνεχίζουν να εγκλωβίζονται σε ρόλους που δεν έχουν επιλέξει;

Ένα θεατρικό έργο που διαβάζεται και ως πεζό, επί της ουσίας φεμινιστικό, μακριά από τσιτάτα. Η Ξένη επιλέγει για τα παιδιά της που γεννηθήκανε κορίτσια το μια κι έξω από το μέρα με τη μέρα. Όταν ο άνδρας της τη ρωτάει πώς μπόρεσε να σκοτώσει τις κόρες τους για έναν γάμο, εκείνη του αποκρίνεται:

 «∆εν … το ’κανα για σένα. Γι’ αυτές το έκανα. Σε λίγο καιρό οι παλάµες τους θα ’φτάναν τις δικές µου. Καλύτερα µια κι έξω από τα χέρια µου παρά να µου τις φάτε λίγο λίγο».

Ο Αχός και το Πάθος, William Faulkner

Λίγα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας μπορούν να χαρακτηριστούν εμβληματικά. Το μυθιστόρημα του William Faulkner «Ο αχός και το πάθος» είναι, μετά βεβαιότητας, ένα από αυτά. Η νέα μετάφραση, μάλιστα, από τον σπουδαίο Αχιλλέα Κυριακίδη, που κυκλοφόρησε στη σειρά «Orbis Literæ» των εκδόσεων Gutenberg μέσα στο 2024, ήταν ένα από τα εκδοτικά γεγονότα της χρονιάς. Το αριστούργημα του Faulkner και ο ίδιος ο συγγραφέας του περιέχεται σε πλήθος μεταγενέστερων βιβλίων κι έχει καθορίσει αμέτρητους δημιουργούς.

Η φαντασία του συγγραφέα της μεγάλης λογοτεχνικής παράδοσης του Αμερικανικού Νότου επινόησε την οικογένεια Κόμπσον, την πλέον εμβληματική απ΄όλα τα οικογενειακά συστήματα που ο ίδιος δημιούργησε. Η καταγραφή αυτού του σύμπαντος στο βιβλίο «Ο αχός και το πάθος» είναι παράφορη, σκοτεινή και βαθιά φιλοσοφική. Ο νομπελίστας συγγραφέας καταδύεται στα ιλιγγιώδη βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου ελάχιστοι δημιουργοί κατάφεραν να φτάσουν. Όταν ο χαρακτηρισμός must-read αποκτάει πραγματική αξία, πέρα και πάνω από τη λίστα των best-sellers που αλλάζουν κάθε μήνα.

«Επιστολές», Δανάη Σιώζιου

Κι αν τα άψυχα αντικείμενα, τα στοιχεία της φύσης, τα ζώα, τα φυτά, τα συναισθήματα γίνονταν υποκείμενα και επιδίδονταν στην καταγραφή των σκέψεών τους και στην ανταλλαγή επιστολών με τον άγνωστο κύριο «Κ.»; Το πρωτότυπο αυτό εγχείρημα παίρνει σάρκα και οστά στην τρίτη κατά σειρά ποιητική συλλογή της Δανάης Σιώζιου, «Επιστολές» από τις εκδόσεις «Αντίποδες». Στο βιβλίο, η ποίηση συνομιλεί με τα εικαστικά έργα του Στέφανου Ρόκου, ο οποίος είχε και τη συνεπιμέλεια του εξωφύλλου.

Η ουσία της ποιήτριας και της ροής της συνείδησής της μεταφέρεται έξω από εκείνη, αλλά πάντα αντανακλάται πίσω στον εαυτό της, γεννώντας νέες εικόνες. Παράξενοι επιστολογράφοι, όπως ένα άγριο Δάσος, μια Αράχνη, μια Κλαίουσα Ιτιά, το Τραπέζι της Κουζίνας ή ο Ύπνος αναρωτιούνται από τι είναι φτιαγμένο το «ρούχο» του κόσμου και εκθέτουν τις χαραγματιές που τους έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος. Ο Κ., παραλήπτης των επιστολών δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο απ’ το να συνεχίσει να ζει, προσπαθώντας να κρατηθεί από τις λέξεις και το διαφεύγον νόημά τους.

«Η ξένη», Claudia Durastanti

Πώς είναι να αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις πουθενά; Η γεννημένη στην Αμερική από Ιταλούς γονείς Claudia Durastanti γνωρίζει αυτό το συναίσθημα πολύ καλά και το παραδίδει ατόφιο στο συναρπαστικό βιβλίο της «Η Ξένη», που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2024 από τις εκδόσεις Gutenberg

Η ηρωίδα της συγγραφέως -όπως και η ίδια, άλλωστε- έχει δύο γονείς κωφούς, οι οποίοι αποφασίζουν να μην μάθουν στα παιδιά τους τη νοηματική, την οποία ούτως ή άλλως δεν χρησιμοποιούν ούτε οι ίδιοι. Το χάσμα στην επικοινωνία μέσα και έξω από την οικογένεια είναι ένα διαρκές ζήτημα, απ’ το οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.

Το θέμα της γλώσσας και του ανήκειν είναι πολλαπλό και επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο όταν η μητέρα με τα δύο της παιδιά, μετά τον χωρισμό από τον σύζυγό της, επιστρέφουν στην Ιταλία, και πάλι ως μετανάστες -αυτή τη φορά στον τόπο καταγωγής τους.

Από τη Νέα Υόρκη στην περίκλειστη κοινωνία ενός ιταλικού χωριού και από εκεί στο Λονδίνο του Brexit, τόπο που διάλεξε να στήσει τη ζωή της, η ηρωίδα παλεύει να βρει τις λέξεις και να κατασκευάσει τη δική της «γλώσσα», αφού κανείς δεν της έμαθε πώς να υπάρχει μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο.  

Από τις πιο δυνατές ιστορίες ενηλικίωσης που έχω διαβάσει για το πώς βρίσκει ένας άνθρωπος τη θέση του στον κόσμο. Η φωνή της Durastanti είναι τρυφερά αστεία, οικεία και αναγνωρίσιμη. Βαθιά ανθρώπινη γραφή μιας συνείδησης που εκρήγνυται στις σελίδες του βιβλίου. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Το στρες στη ζωή μας, Γεώργιος Χρούσος

Αν υπάρχει ένας επιστήμονας στην Ελλάδα που ανατέμνει το πανταχού παρόν ζήτημα του άγχους εδώ και δεκατίες είναι ο Γεώργιος Π. Χρούσος, Ομότιμος Καθηγητής και μέχρι πρότινος Διευθυντής της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του ΕΚΠΑ και ένας εκ των διακοσίων κορυφαίων κλινικών ερευνητών στον κόσμο.

Επίσης, αν υπάρχει ένα θέμα που όλες και όλους μας ενώνει αυτό είναι το καθημερινό στρες, που προτού το καταλάβουμε έχει γίνει χρόνιο. Ο διακεκριμένος ενδοκρινολόγος προσφέρει μια επαναστατική ανάλυση του στρες, εξετάζοντας σε βάθος τις επιπτώσεις του στο ανθρώπινο πνεύμα και σώμα.

Αντλώντας από δεκαετίες έρευνας, παρουσιάζει με κατανοητό τρόπο τα επιστημονικά δεδομένα πίσω από την αντίδραση στο στρες, το πώς αυτό επηρεάζει την υγεία μας και τον ρόλο του σε χρόνιες ασθένειες όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η παχυσαρκία, ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές διαταραχές, αλλά και τα αυτοάνοσα νοσήματα.

Το βιβλίο του Γεώργιου Χρούσου δεν περιορίζεται στην ανάλυση του στρες, αλλά δίνει στους αναγνώστες πρακτικές στρατηγικές για τη διαχείρισή του και την ανάπτυξη της ψυχοσωματικής ανθεκτικότητας, έτσι ώστε να πάρουν τον έλεγχο της υγείας τους στα χέρια τους -όσο αυτό είναι εφικτό. Σε μια εποχή που ο κάθε αυτοαποκαλούμενος life coach συγγράφει τις 10 αυθαίρετες εντολές του, έχει νόημα να επιστρέψουμε στους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη γνώση.

Περί γυναικών, Susan Sontag

Η Susan Sontag είναι μία σημαντική φιλόσοφος του 20ού αιώνα. Η επιδραστικότητα της σκέψης της στα Γράμματα δεν μειώθηκε καθόλου με τον θάνατό της το 2004. Για αυτό και οι θεματικές εκδόσεις υπό την επιμέλεια του γιου της, David Rieff γνωρίζουν επιτυχία. Η Sontag, μέσω αυτών των εκδόσεων επανασυστήνεται στο κοινό και προσεγγίζει αναγνώστες νεότερης ηλικίας.

Το βιβλίο της «Περί Γυναικών» σε μετάφραση της σημαντικής ποιήτριας Δανάης Σιώζιου κυκλοφόρησε την περασμένη χρονιά από τις εκδόσεις Gutenberg και έφερε την Αμερικανίδα συγγραφέα ξανά στα βιβλιοπωλεία, μετά από ένα εκδοτικό κενό σχεδόν 15 ετών.

Η συλλογή περιέχει δοκίμια και συνεντεύξεις της Sontag που δημοσιεύτηκαν μεταξύ 1972 και 1975 σε διαφορετικά μέσα. Το βάθος της διανόησης της Sontag είναι εμφανές σε όλα τα κείμενα και απηχεί τη βαθμιαία της εξοικείωση με το δεύτερο κύμα του φεμινισμού που κάλπαζε στα ’70s.

Σίγουρα όμως, κάποιες από τις απόψεις που παρουσιάζονται στο βιβλίο είναι αμφιλεγόμενες, καθώς από τότε η κοινωνία έχει αλλάξει δραματικά. Οι αντιδράσεις στην παρούσα συλλογή έχουν υπάρξει ποικίλες, με κάποιες βιβλιοκριτικούς να εντοπίζουν ένα «κούνημα του δακτύλου» στις γυναίκες.

Παρ΄ όλα αυτά, για να διαπιστώσουμε τι θέλουμε να κρατήσουμε από τις θέσεις μιας εκ των πιο διεισδυτικών διανοητών του 20ού αιώνα, πρέπει να της αφιερώσουμε τον χρόνο που της αξίζει. Άλλωστε, όπως γράφτηκε στους Times, η γραφή της Sontag «προσφέρει τροφή για σκέψη που χορταίνει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες».

Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου, Marcel Proust
Θέματα, πρόσωπα και σκηνές, Επιλογή, σύνθεση, πρόλογος, μετάφραση: Κλαίρη Μιτσοτάκη

Το έχουν χαρακτηρίσει μυθιστόρημα των μυθιστορημάτων. Το σπουδαίο έργο του Προυστ αποτελεί, ίσως, τη μεγαλύτερη λογοτεχνική κατάκτηση του 20ού αιώνα. Το magnus opus του εμβληματικού Γάλλου συγγραφέα περιέχει εφτά τόμους και 3.200 σελίδες στην πρώτη γαλλική έκδοση.

Χωρίς να υποτιμούμε στο ελάχιστο τη σπάνια αναγνωστική απόλαυση που μπορεί να προσφέρει το ολοκληρωμένο έργο, είναι δεδομένο ότι κάποιοι αναγνώστες δεν θα το τελειώσουν ποτέ -ακόμα κι αν έχουν την πρόθεση.

Στο βιβλίο Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου, Θέματα, πρόσωπα και σκηνές, των εκδόσεων Άγρα, η συγγραφέας και μεταφράστρια Κλαίρη Μιτσοτάκη αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να επιλέξει αποσπάσματα του συνολικού έργου και να διαμορφώσει μια νέα αναγνωστική εμπειρία για το κοινό.

Σε τέτοια θηριώδη έργα, οι αναγνώστες πολλές φορές χρειαζόμαστε ένα σημείο εισόδου. Ο τόμος που μετέφρασε και επιμελήθηκε αρτιότατα η Κλαίρη Μιτσοτάκη μπορεί να λειτουργήσει ακριβώς κατ’ αυτόν τον τρόπο: ως γνωριμία με ένα από τα εμβληματικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ειδάλλως μπορεί να έμενε στο συρτάρι μας. Ας διαψεύσουμε τον Mark Twain που είχε δώσει τον εξής ορισμό για το κλασικό βιβλίο: «ένα βιβλίο που οι άνθρωποι επαινούν και δεν διαβάζουν».

Ποιήματα 1978-2012, Μιχάλης Γκανάς

Το 2024 αποχαιρετήσαμε έναν σπουδαίο ποιητή της σύγχρονης Ελλάδας. Ο Μιχάλης Γκανάς που άφησε βαθύ αποτύπωμα στην κοινή μας συνείδηση πέθανε σε ηλικία 80 ετών. Είναι γνωστό ότι όταν ένας καλλιτέχνης φεύγει από τη ζωή, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξάνεται κατακόρυφα.

Με αυτήν την κυνική διαπίστωση, θέλω να πω ότι όποιος δεν έχει ανακαλύψει ακόμα το έργο του Γκανά, ας το κάνει -ακόμα και με την αφορμή του θανάτου του. Αντί άλλης περιττής προτροπής, ακολουθεί το ποίημά του «Προσωπικό», που περιλαμβάνεται στον συγκεντρωτικό τόμο των εκδόσεων «Μελάνι», Μιχάλης Γκανάς: Ποιήματα 1978-2012.

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ´αγάπησα και σ´αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ´μαστε πάλι
δύο άγνωστοι και θ´ αρχίζαμε
απ´ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεσ
τό.

Επειδή είναι δύσκολο ν´αγαπάς
και δυσκολότερο ν´αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη,
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές

και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ´ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,

δε θα πει πως εγώ δε μπορώ
να γίνω κάτι απ´ όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά -έτσι κι αλλιώς-
ας είμαι λέω σκλάβος της αγάπης.

Lila Ragkousi

Για όσες κι όσους ο Δεκέμβρης του 2008 έβαλε την πρώτη πινέζα στην πορεία μιας ζωής που διαμορφώθηκε εκεί που η Μεσολογγίου διασταυρώνεται με την Τζαβέλλα, θα μας επιτρέψετε να διατηρούμε στο ακέραιο τη συγκίνησή μας όταν αναφερόμαστε στα πρόσωπα που έμειναν για πάντα σε εκείνο το στενό των Εξαρχείων, έγιναν γκράφιτι στους τοίχους, συνθήματα στις πορείες, πανό σε γήπεδα, θέατρα και συναυλίες.

Η ταύτιση μιας ολόκληρης γενιάς με τα πρόσωπα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Νίκου Ρωμανού, αντικατοπτρίζει το υγιές κομμάτι μιας κοινωνίας που δεν συναινεί στο άδικο που στέκεται αλληλέγγυο σε όσους προσπαθούν να προχωρήσουν παρά τα τραύματά τους και που δεν ανέχεται να αναχαιτίζεται η ζωή κανενός ανθρώπου με της βίας το παράλογο.

Τη Δευτέρας 18 Νοεμβρίου, ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη από στελέχη της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Ο λόγος της σύλληψης του οφείλεται σε αποτύπωμά του που εντοπίστηκε σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών που περιείχε όπλο και βρέθηκε κατά τη διάρκεια των ερευνών στα συντρίμμια του διαμερίσματος της οδού Αρκαδίας στους Αμπελόκηπους.

Έπειτα από την απολογία του την Παρασκευή στις 22 του ίδιου μήνα, οδηγήθηκε ξανά στη φυλακή αντιμέτωπος με τέσσερα κακουργήματα, ανάμεσα τους και η συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση που δεν έχει όνομα, ούτε πράξεις στο ενεργητικό της και έχει συγκατηγορούμενους τα υπόλοιπα, κατά την Αντιτρομοκρατική, μέλη της οργάνωσης αυτής που συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν μετά την έκρηξη βόμβας στο διαμέρισμα.

«Η μόνη κατηγορία που έχει ο Νίκος είναι ένα αποτύπωμα σε ένα κινητό αντικείμενο, σε μια πλαστική σακούλα. Είναι χρήσιμο εδώ να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε κινητό αντικείμενο, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα αντικείμενο το οποίο δεν αποτελεί κομμάτι του σπιτιού αυτού. Δεν είναι μια πόρτα, ένα ντουλάπι ή κάποιο άλλο σταθερό σημείο. Βέβαια, γυρνώντας τον χρόνο πίσω θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξαν άνθρωποι γνωστοί στις αρχές με αντίστοιχο αποτύπωμα σε σταθερό σημείο σπιτιού -κάσσα πόρτας-  και αθωώθηκαν.

Ο Νίκος, δεν είχε ποτέ φυσική παρουσία σε αυτό το σπίτι. Αυτό επ΄ ουδενί δεν σημαίνει ότι αν έμπαινε κάποιος σε αυτό το διαμέρισμα και υπήρχε κάπου το αποτύπωμα του, μπορεί να υπάρξει κάποια σύνδεση. Εδώ όμως δεν μιλάμε ούτε γι’ αυτό. Μιλάμε για μια πλαστική σακούλα που θα μπορούσε για παράδειγμα ο Νίκος να είχε τοποθετήσει μέσα βιβλία και εν συνεχεία αυτή να την πήρε κάποιος και να τοποθέτησε μέσα το ο,τιδήποτε. Μπορεί κανείς να ξέρει που θα καταλήξει ένα αντικείμενο; Αυτή η σακούλα θα μπορούσε να είχε πάνω το δικό σου ή το δικό μου αποτύπωμα. Αυτό λοιπόν είναι και το μόνο στοιχείο που υπάρχει για τον Νίκο αυτήν τη στιγμή.

Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ

«Ο Νίκος, δεν είναι της άποψης του να γίνονται αιτήσεις στο κενό χωρίς ουσιαστική τύχη, έστω και από άποψη αντιμετώπισης τους. Το ζητούμενο είναι όταν τεθεί ένας προβληματισμός οι δικαστές να μπουν σε σκέψη. Τη στιγμή που μιλάμε είμαστε στον τρίτο μήνα που ο Νίκος βρίσκεται στη φυλακή. Για τον λόγο αυτό θεωρούμε ότι μια αίτηση τώρα θα απορριφθεί για τον τυπικό λόγο, ότι δηλαδή αναμένονται σοβαρά στοιχεία και απαντήσεις, είναι σύνηθες να διαβάζουμε αυτή τη φράση στο σκεπτικό της απόρριψης από το Συμβούλιο. Δυστυχώς, πολύ πιθανό να αναγκαστούμε να φτάσουμε στο εξάμηνο. Αν μέχρι τότε δεν έχουν έρθει τα στοιχεία που περιμένουμε, θα μιλάμε για ξεκάθαρη παραβίαση των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου.  

Απ’ την αρχή είχαμε αναφέρει ότι πλέον ο νόμος έχει πολλές δυνατότητες, όπως το βραχιολάκι που εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις. Μην ξεχνάμε ότι ο Νίκος έχει δοκιμαστεί στο κομμάτι αυτό σε μικρότερη ηλικία και σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τον ίδιο. Ευπρόσωπα λοιπόν το ζητήσαμε και μάλιστα είπαμε ότι έχει προστεθεί ακόμη μια δικονομική δυνατότητα του να είναι κάποιος με ηλεκτρονική επιτήρηση και με κατ’ οίκον περιορισμό. Ούτε αυτό έγινε δεκτό και αυτή είναι και η πικρία μας. Η διαχείριση του ως κατηγορούμενου εξάντλησε κάθε έννοια αυστηρότητας.

Για να είμαι ειλικρινής, μυρίσαμε την προφυλάκιση του όταν ενημερωθήκαμε ότι ο Πρωθυπουργός την ώρα που ο Νίκος απολογούνταν επισκέφτηκε τους ενοίκους της πολυκατοικίας στους Αμπελόκηπους».

Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ

«Αρχικά, θεωρώ ότι είναι δύσκολο το βάρος ενός ανακριτή σε μια υπόθεση ‘τρομοκρατίας’ να μην προφυλακίσει. Απαιτεί μεγάλο θάρρος και να στέκεται πολύ δυνατά στα πόδια του.

Φυσικά έπαιξε ρόλο το πρόσωπο που είναι ο Νίκος Ρωμανός. Σε επικοινωνιακό επίπεδο οφείλω να πω ότι σε αυτήν τη φάση, δεν ακούστηκαν παρά ελάχιστες φαιδρές και γραφικές φωνές κατά του Νίκου. Παρατηρήσαμε μια συστράτευση ανθρώπων που ενώ σε παρελθοντικό χρόνο διατύπωσαν έναν πύρινο λόγο εναντίον του, τώρα να εκφράζονται με αντικειμενικότητα, ότι δηλαδή δεν μπορείς με ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα σε εξωτερικό σημείο να προφυλακίσεις έναν άνθρωπο. Πολλώ δε μάλλον έναν άνθρωπο γνωστός στις αρχές, γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε, ο Νίκος παρακολουθείται και δυστυχώς μπορεί να παρακολουθείται και για το υπόλοιπο της ζωής του. Το κράτος τέτοια πρόσωπα τα θεωρεί μείζονος ενδιαφέροντος και επικινδυνότητας, όχι μόνο γιατί μπορεί κάποιος να θελήσει ενδεχομένως να ξαναδιαπράξει κάτι, αλλά και μόνο σαν προσωπικότητες, τι μπορεί να προσελκύουν.

Οπότε αν ένας άνθρωπος όπως ο Νίκος που παρακολουθούνταν διαρκώς, διέπραξε όσα ακούσαμε, τότε μιλάμε για μια εν μέρη αποτυχία του συστήματος».

Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ

«Ο Νίκος, είναι πλέον σε μια άλλη ηλικιακή φάση, είχε δημιουργήσει μια καθημερινότητα. Ένιωσε έκπληξη και απογοήτευση. Για μένα ήταν συγκλονιστική η στιγμή που μου είπε ότι το 50% της ενήλικης και το 20% ολόκληρης της ζωής του, το έχει περάσει μέσα στη φυλακή. Όσοι δεν το έχουμε ζήσει δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς μετράνε τα χρόνια στη φυλακή. Ακούμε πέντε χρόνια, όμως στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων πολλαπλασιάζονται τρομακτικά.

Όταν ο Νίκος μπήκε φυλακή ήταν σχεδόν 20 χρονών. Τα χρόνια δηλαδή που όλοι αναπολούμε και τα σκεφτόμαστε ως τα πιο ανέμελα της ζωής μας, εκείνου σημαδεύτηκαν  απ’ το τραγικό γεγονός της απώλειας του φίλου του και εν συνεχεία όλη του η ζωή δομήθηκε γύρω απ’ αυτή την οργή που υπήρχε για όλο αυτό, καταλήγοντας στη φυλακή. Επίσης, αποφυλακίστηκε και περίπου έξι μήνες μετά κλείστηκε σε μια καραντίνα. Παρόλα αυτά, επειδή είναι ένας πολύ χαρισματικός άνθρωπος, κατάφερε και ανασυγκρότησε τη ζωή του έτσι όπως εκείνος την ήθελε. Είχε σκέψεις, ιδέες, όνειρα. Όλο αυτό κόπηκε όχι απλά βίαια αλλά και άδικα.

Αν ο Νίκος είχε οποιαδήποτε εμπλοκή, με την ιδιοσυγκρασία που έχει θα το έλεγε. Έχει αποδεχτεί την ευθύνη του πολιτική ή μη σε ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα».

Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ

«Εδώ και περίπου έξι χρόνια είναι ξεκάθαρο ότι στο επικοινωνιακό κομμάτι ο,τιδήποτε συμβαίνει και μπορεί να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από άλλα ζητήματα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσής. Στη συγκεκριμένη υπόθεση, είδαμε μια αναδρομή στο παρελθόν του Νίκου, με φωτογραφίες από τη σύλληψη του οι οποίες είχαν υποστεί επεξεργασία. Αφού λοιπόν θέλουν να παίζουν παλιές φωτογραφίες του Νίκου ας δείχνουν τις κανονικές, εκείνες που τους είχαν κάνει μαύρους απ’ το ξύλο δείχνοντας δημόσια όλη την αστυνομική βία που είχαν υποστεί άνθρωποι που ήταν δεμένοι πισθάγκωνα και με σακούλα στο κεφάλι. Να πουν επίσης ότι για τον βασανισμό αυτό δεν έγινε τίποτα, ενώ το πρωτόδικο δικαστήριο είχε διαβιβάσει τη δικογραφία για να ανοίξει έρευνα για τη συνθήκη της σύλληψης και της κράτησης τους εκείνες τις ημέρες».

«Θεωρώ ότι το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα για όσους κινούνταν εναντίον του Νίκου, είναι ότι συσπειρώνει πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου και όχι μόνο ανθρώπων που θεωρητικά πίστευαν ότι θα προσελκύει. Η αποδοχή του είναι τεράστια σε όλο το κοινωνικό φάσμα και αυτό τους τρομάζει.

Σε μια ευνοούμενη κοινωνία ο Νίκος Ρωμανός πρέπει να απαλλαγεί απ’ όλες τις κατηγορίες. Εδώ και πολλά χρόνια βλέπουμε σε τέτοια δικαστήρια ανατροπές  προς το θετικό,  θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχει νομολογία που μπορεί να βοηθήσει ένα δικαστήριο πολύ πιο εύκολα να τον απαλλάξει. Μια καταδίκη του θα είναι αρκετά κόντρα στον νόμο. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε αποκτήσει την κουλτούρα του ‘να αποδείξω ότι δεν είμαι ένοχος’, ενώ αυτό είναι κόντρα σε όλα. Ξεκινήσαμε να το βλέπουμε με την εισαγωγή του λεγόμενου «τρομονόμου» 187Α ΠΚ όπου και μόνο η αναφορά ενός προσώπου σε τέτοια δικογραφία οδηγούσε σε πολυετείς καθείρξεις και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα με τις τρομακτικές αλλαγές στον ποινικό κώδικα που παραβιάζουν αρχές που έχουν θεμελιωθεί εδώ και αιώνες (Μάγκνα Χάρτα, Γαλλική Επανάσταση, κλπ).  

Κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι να διαλυθεί και η τελευταία αμφιβολία. Αν δεν διαλυθεί παραμένει αθώος και πρέπει να απαλλαγεί. Δες για παράδειγμα πόσο απόλυτος είναι ο νόμος για αυτό στην διατύπωση του 351 ΚΠΔ ‘να διασαφηνιστούν όσο το δυνατόν πληρέστερα τα σχετικά με την πράξη και όλα όσα αφορούν την κατηγορία ή την υπεράσπιση, να διαλυθεί κάθε σύγχυση και να προκύψει βέβαιη πεποίθηση για την δικαζόμενη κατηγορία, στηριγμένη σε βάσιμες αποδείξεις’ και πλέον το 178 ΚΠΔ λέει ξεκάθαρα ότι ‘Οποιαδήποτε αμφιβολία περί της ενοχής είναι προς όφελος του κατηγορουμένου ή του υπόπτου’.

Στην υπόθεση αυτή έχουμε φτάσει έτσι στο νομικό παράλογο. Δεν έχουμε τι να αντικρούσουμε κι ένας άνθρωπος είναι στη φυλακή χωρίς να μπορεί κανείς να μας πει ποιος θα του δώσει πίσω τις ημέρες, τις εβδομάδες, τους μήνες που βρίσκεται εκεί για όσο βρίσκεται». 

Κατά τη διάρκεια του briefing, ο Παύλος Μαρινάκης δήλωσε: «Δεν έχει κρυφτεί ποτέ ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Δίνει πάντα απαντήσεις. Βγήκε μπροστά και ανέλαβε και μερίδιο ευθύνης για τις διαχρονικές παραλείψεις του κράτους».

Ο κ. Μαρινάκης χαρακτήρισε το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών ως “συλλογικό τραύμα” και σημείωσε ότι οι πολίτες, ιδιαίτερα οι συγγενείς των θυμάτων που έχουν υποστεί ανείπωτο πόνο, ζητούν δικαιοσύνη. Επισήμανε πως: «Δικαίωση θα έρθει μέσα από τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και δικαιοσύνη θα απονείμουν μόνο οι δικαστικοί λειτουργοί.»

Αναφερόμενος στις χθεσινές πολυπληθείς συγκεντρώσεις, τις χαρακτήρισε ως «ηχηρό μήνυμα για δικαιοσύνη» και τόνισε: «Δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει αυτό το αίτημα, το οποίο δεν είναι τωρινό. Είναι από την πρώτη στιγμή που συνέβησαν όσα συνέβησαν εκείνο το μοιραίο βράδυ, εκείνη τη μοιραία νύχτα». Ο ίδιος αναφέρθηκε στο συλλογικό συναίσθημα που προκάλεσε η τραγωδία λέγοντας: «Όλοι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαν να ήταν τα δικά μας παιδιά εκεί πέρα.»

Ο εκπρόσωπος μίλησε για τους ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, δηλώνοντας: «Στεκόμαστε με απεριόριστο σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους που έχασαν συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα. Μπροστά τους, σκύβουμε το κεφάλι.», ενώ τόνισε πως: «Δεν υπάρχει άνθρωπος, αλίμονο αν υπήρχε, είτε έχει μια κυβερνητική θέση, είτε είναι σε κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης, που να μην θέλει δικαιοσύνη.»

Ωστόσο, επανέλαβε ότι: «Δικαιοσύνη μόνο από τους δικαστές. Δικαιοσύνη μόνο από την ίδια τη δικαιοσύνη. Ούτε από τηλεοπτικά πάνελ οποιοδήποτε είδους, ούτε από πολιτικούς, οποιοδήποτε κόμμα». Αναφέρθηκε στο στάδιο της κύριας ανάκρισης για τα Τέμπη, υπογραμμίζοντας τη μυστικότητα που τη διέπει και σημείωσε πως η κυβέρνηση δεν θα παρέμβει: «Αυτό το οποίο οφείλει να κάνει η κυβέρνηση, είναι να αφήσει τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Όπως ορίζει το Σύνταγμα μας.»

Απαντώντας στις κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μαρινάκης διερωτήθηκε: «Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να παρέμβουμε στη Δικαιοσύνη;» και πρόσθεσε: «Τι προτείνει ο κύριος Φάμελλος, να δώσουμε εντολή κατά παράβαση της διάκρισης των εξουσιών, στους ανακριτές, στους εισαγγελείς, να μην απαντούν στα αιτήματα των μερών;». Κατηγόρησε δε την αντιπολίτευση ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την τραγωδία λέγοντας: «Προσπαθούν κάποιοι να εκμεταλλευτούν τον πόνο των ανθρώπων και την οργή της κοινωνίας.»

Όσον αφορά στην κάλυψη των συγκεντρώσεων από την ΕΡΤ, υποστήριξε ότι υπήρξε πλήρης ενημέρωση από τη δημόσια τηλεόραση, ενώ επιτέθηκε στην αντιπολίτευση για τις επικρίσεις της. Επίσης, αναφέρθηκε στις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη, εξηγώντας ότι διαφοροποιήθηκαν από τη στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ενώ τόνισε πως: “Δεν πρέπει να μας περνάει από το μυαλό η αντιπαράθεση με πονεμένους ανθρώπους.”

Για το περιστατικό με τη χειροβομβίδα κρότου λάμψης, δήλωσε ότι οι αστυνομικοί αντέδρασαν σε επίθεση με μολότοφ: «Εργαζόμενοι είναι και οι αστυνομικοί. Δεν τρελάθηκαν και αντέδρασαν.» Κατέληξε ότι, εάν υπάρχει κάποιο στοιχείο για στοχευμένη επίθεση, αυτό πρέπει να κατατεθεί.

Τέλος, ο κ. Μαρινάκης επανέλαβε ότι η δικαιοσύνη για τα Τέμπη είναι ζήτημα προτεραιότητας για την κυβέρνηση, δηλώνοντας: «Δικαιοσύνη για όλους, χωρίς αστερίσκους, χωρίς εξαιρέσεις.»

Ακόμη ένα σοβαρό εργατικό ατύχημα συνέβη το πρωί της Κυριακής στην περιοχή των Βουτών Ηρακλείου, όταν ένας εργάτης έπεσε από σκαλωσιά ύψους 6 μέτρων.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Patris.gr, ο εργάτης εκτελούσε οικοδομικές εργασίες όταν για άγνωστο λόγο έχασε την ισορροπία του και έπεσε από τη σκαλωσιά.

Επικράτησε πανικός, με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ να φτάνει άμεσα και να μεταφέρει τον τραυματία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ο άνδρας υπέστη σοβαρές κακώσεις στη σπονδυλική στήλη και εισήχθη αμέσως στο χειρουργείο για σπονδυλοδεσία.

Η ΕΛ.ΑΣ. έχει ενημερωθεί για το ατύχημα και έχει ξεκινήσει προανάκριση προκειμένου να διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες του συμβάντος.

Η κηδεία του Μίμη Δομάζου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή (24/01) σε ηλικία 83 ετών, θα πραγματοποιηθεί σήμερα το μεσημέρι και έχει βυθίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο και την οικογένεια του Παναθηναϊκού σε θλίψη. Η κηδεία θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 15:00.

ΑΡΓΥΡΩ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ / EUROKINISSI

Πριν φτάσει στο παρεκκλήσι, η σορός του έκανε μια στάση έξω από το γήπεδο της Λεωφόρου, όπου ο «στρατηγός» είχε διαγράψει την πιο επιτυχημένη ποδοσφαιρική πορεία του. Ακούστηκε ο ύμνος του Παναθηναϊκού από τα μεγάφωνα, ενώ στα μάτριξ του γηπέδου προβλήθηκε η φωτογραφία του. Παρούσα ήταν και η κόρη του, Πόπη Δομάζου, η οποία συγκινημένη παρακολούθησε την τελετή.

EUROKINISSI

Τις τελευταίες ημέρες, ο Παναθηναϊκός απέτινε φόρο τιμής στον Μίμη Δομάζο, τοποθετώντας μια μεγάλη φωτογραφία του έξω από το γήπεδο, όπου πλήθος φιλάθλων κατέθεσε λουλούδια στη μνήμη του.

Η κηδεία του Μίμη Δομάζου έρχεται λίγες ημέρες μετά τα 83α γενέθλιά του. Ο θάνατός του προήλθε από ανακοπή καρδιάς, μετά από αδιαθεσία που ένιωσε στο σπίτι του στο Χαλάνδρι. Μεταφέρθηκε στον «Ερυθρό Σταυρό», αλλά η κατάσταση της υγείας του ήταν κρίσιμη. Οι γιατροί κατάφεραν να τον επαναφέρουν, όμως τελικά άφησε την τελευταία του πνοή.

Τα Ωνάσεια Δημόσια Σχολεία παρουσιάστηκαν ως ένα φιλόδοξο και καινοτόμο εκπαιδευτικό εγχείρημα, έχουν όμως προκαλέσει έντονες συζητήσεις.

Βασισμένο στη συνεργασία του Ιδρύματος Ωνάση με το Υπουργείο Παιδείας, το πρόγραμμα περιλαμβάνει 22 σχολικές μονάδες σε περιοχές με κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις, με στόχο την παροχή μιας υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης που συνδυάζει το περιεχόμενο της δημόσιας παιδείας με καινοτόμες πρακτικές, δεξιότητες και γνώση του 21ου αιώνα.

Το Ίδρυμα Ωνάση αναλαμβάνει την ανακαίνιση των σχολείων, την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, τη χορήγηση υποτροφιών και την κάλυψη λειτουργικών εξόδων, ενώ η εισαγωγή των μαθητών θα γίνεται μέσω εξετάσεων ή τεστ δεξιοτήτων.

Ωστόσο, η πρωτοβουλία αυτή έχει προκαλέσει αντιδράσεις, ιδιαίτερα στον Εύοσμο, όπου γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί του 3ου Λυκείου και του 6ου Γυμνασίου αντιδρούν στη μετατροπή των σχολείων τους σε Ωνάσεια. Οι μαθητές έχουν προχωρήσει σε κατάληψη, εκφράζοντας την ανησυχία ότι αν δεν παραμείνουν μέσω εξετάσεων, θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν σε άλλα σχολεία. «Δε λέμε όχι, αλλά να δημιουργηθεί καινούργιο σχολείο», δήλωσε ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του 3ου Λυκείου, Γιώργος Κομνηνός.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ/ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ

Η ένταση κορυφώθηκε με πορεία διαμαρτυρίας προς το Δημαρχείο Ευόσμου, όπου οι μαθητές, με συνθήματα υπέρ ενός δημόσιου και ελεύθερου σχολείου, ζήτησαν να ακουστούν τα αιτήματά τους. Στο πλευρό τους βρίσκεται και η καθηγήτριά τους, Μαλαματή Αντωνοπούλου, ενώ ο Δήμαρχος Κορδελιού – Ευόσμου, Λευτέρης Αλεξανδρίδης, δήλωσε ότι ο Δήμος δεν είχε καμία συμμετοχή στη διαδικασία επιλογής των σχολείων.

Παρότι χαρακτήρισε τιμητική την ένταξη στο πρόγραμμα, τόνισε ότι δεν έχει υπάρξει επίσημη ενημέρωση για τις αλλαγές που θα επηρεάσουν τα σχολεία. «Η διοίκηση του Δήμου έχει ως ύψιστο μέλημα να μην δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα στους μαθητές μας», διαβεβαίωσε, καλώντας σε αυτοσυγκράτηση μέχρι να ληφθούν διευκρινίσεις από το Υπουργείο Παιδείας.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ/ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ

Επιπλέον, σημείωσε ότι έχει οργανωθεί συνάντηση με στελέχη του Υπουργείου για την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου, με στόχο να εξεταστεί το ζήτημα και να αναζητηθούν λύσεις που θα ικανοποιούν τη μαθητική κοινότητα και τους γονείς.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ/ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ

Διαβάστε παρακάτω την αντίστοιχη ανακοίνωση του 1ου Γυμνασίου Περάματος:

.

Λίγες μέρες μετά τις «λύσεις» του Νίκου Αναδιώτη για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, ένας ακόμη άνδρας τάσσεται κατά του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος, χωρίς να παραλείψει βέβαια να κάνει και αυτός μια πρόταση.

Σε δηλώσεις του σε εκπομπή του Alpha, ο Άρης Σερβετάλης τάχθηκε κατά των αμβλώσεων, δηλώνοντας ότι προτιμά μια γυναίκα να φέρει το παιδί στον κόσμο και να το αφήσει σε ορφανοτροφείο ή ακόμα και «να το πετάξει», παρά να κάνει άμβλωση.

«Οι αμβλώσεις για μένα είναι μια δολοφονία. Είναι απροστάτευτα πλάσματα που προτιμάμε να τα σκοτώσουμε. Δυστυχώς αισθάνομαι πως τη γυναίκα δεν την τιμά να ταυτίζεται με μια δολοφονία, ειδικά ενός πλάσματος που είναι τελείως απροστάτευτο. Είναι προτιμότερο για μένα να πάρει κάποιος την ευθύνη, να το κυοφορήσει και μετά ας το πετάξει, ας το δώσει σε ένα ορφανοτροφείο, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο ηθοποιός συνέχισε, τονίζοντας ότι θεωρεί το ζήτημα των αμβλώσεων «μια πολύ μεγάλη αδικία και για τις γυναίκες, και για τα παιδιά που δεν υπάρχουν». Όπως είπε: «Εγώ ή εσύ δε θα υπήρχαμε με την επιλογή μιας γυναίκας να σκοτώσει το παιδί της. Νομίζω δεν τιμά αυτό τη γυναίκα. Λένε για αυτοδιάθεση, και αυτό το πλάσμα δεν έχει αυτοδιάθεση που δεν ορίζει τον εαυτό του αλλά ορίζεται από έναν άλλο άνθρωπο που πρέπει να το προστατεύσει».

Παράλληλα, ο Άρης Σερβετάλης υποστήριξε ότι η ευθύνη δεν βαραίνει πάντα αποκλειστικά τη γυναίκα, αλλά και τον άντρα, ο οποίος συχνά ασκεί πίεση για την απόφαση μιας έκτρωσης. «Δεν φταίει πάντα η γυναίκα, είναι και ο άντρας που πολλές φορές πιέζει τη σύζυγο, τη σύντροφό του να κάνει έκτρωση. Είναι παρά φύση αυτό. Είναι αμαρτία αυτό… Ας γεννηθεί αυτός ο άνθρωπος και ας τον αφήσει κάπου, ας το αφήσει σε ένα ορφανοτροφείο, ας το αφήσει κάπου», κατέληξε.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις χωρών που ποινικοποίησαν τις αμβλώσεις, οδηγώντας σε δραματικές επιπτώσεις για τις γυναίκες, οι οποίες εξακολουθούν να αναζητούν τρόπους να τερματίσουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Οι μη ασφαλείς εκτρώσεις αποτελούν έναν από τους κυριότερους λόγους θνησιμότητας και θνητότητας στις γυναίκες παγκοσμίως. Κάθε χρόνο, επτά εκατομμύρια γυναίκες νοσηλεύονται λόγω επιπλοκών από μη ασφαλείς αμβλώσεις, ενώ κάθε 23 λεπτά μία γυναίκα ή ένα κορίτσι πεθαίνει από τέτοια περιστατικά.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ανθρώπινων δικαιωμάτων, κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, στην υγεία και στο να είναι απαλλαγμένο από βία, διακρίσεις, βασανιστήρια ή άλλες μορφές σκληρής, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης. Ο εξαναγκασμός κάποιου να κυοφορήσει παρά τη θέλησή του συνιστά παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων.

Αξίζει να σημειωθεί πως στην Ελλάδα, η διακοπή της κύησης επιτρέπεται ελεύθερα κατά τους πρώτους τρεις μήνες, ενώ μέχρι τους έξι μήνες μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εάν διαπιστωθεί σοβαρή ανωμαλία του εμβρύου.

Λιγότερο από ένας μήνας μένει μέχρι τις κρίσιμες εκλογές στη Γερμανία, αλλά ο Ίλον Μασκ εξακολουθεί να προκαλεί με τις παρεμβάσεις του υπέρ του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο κατηγορείται ότι έχει «ναζιστικά συμπτώματα».

Ο Μασκ παρεμβαίνει συχνά στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας, καθώς και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, μέσω αναρτήσεων στην πλατφόρμα Χ, όπου έχει αποκαλέσει τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς «τρελό» και «ανίκανο ηλίθιο» και τον πρόεδρο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ «τύραννο».

Ο δισεκατομμυριούχος, ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, εξέφρασε για άλλη μια φορά την υποστήριξή του στο AfD, συμμετέχοντας μέσω βιντεοκλήσης σε προεκλογική εκδήλωση. «Είναι εντάξει να είστε υπερήφανοι που είστε Γερμανοί. Αγωνιστείτε για ένα λαμπρό μέλλον για τη Γερμανία», είπε, απευθυνόμενος σε περίπου 4.500 υποστηρικτές του AfD στη Χάλε, στην ανατολική Γερμανία.

Υπό τα χειροκροτήματα του πλήθους, ο Μασκ υπογράμμισε τη στήριξή του στο ακροδεξιό κόμμα, χαρακτηρίζοντάς το «την καλύτερη ελπίδα της Γερμανίας». Κατά τη διάρκεια της – χωρίς συνοχή – παρέμβασής του, εξήρε «το γερμανικό έθνος» και την ιστορία του που φτάνει «χιλιάδες χρόνια πίσω», σημειώνοντας ότι ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν «εντυπωσιασμένος» από τη μαχητικότητα των γερμανικών φύλων.

Κατηγόρησε την τωρινή κυβέρνηση ότι «καταστέλλει επιθετικά την ελευθερία της έκφρασης» και δήλωσε ότι το AfD πρέπει «να αγωνιστεί, να αγωνιστεί, να αγωνιστεί» για «περισσότερη αυτοδιάθεση για τη Γερμανία και τις ευρωπαϊκές χώρες και λιγότερες Βρυξέλλες».

Μιλώντας, προφανώς, για το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας, ανέφερε ότι «τα παιδιά δεν θα έπρεπε να είναι ένοχα για τα αμαρτήματα των γονιών τους, και πολύ λιγότερο για των παππούδων τους», προσθέτοντας πως «επικεντρωνόμαστε υπερβολικά στην ενοχή του παρελθόντος και πρέπει να το αφήσουμε πίσω μας».

Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ο Μασκ είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις με τον ναζιστικό χαιρετισμό του κατά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ.

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το AfD καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση ενόψει των εκλογών της 23ης Φεβρουαρίου, με ποσοστό 20%, ενώ το CDU/CSU προηγείται με περίπου 30%.

Οι τρεις αστυνομικοί που κατηγορούνται για τον ξυλοδαρμό (επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συναυτουργία) του 26χρονου Βασίλη Μάγγου έξω από τα Δικαστήρια Βόλου πριν από 4,5 χρόνια, θα βρεθούν ξανά σήμερα στο εδώλιο.

Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα, ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Βόλου.

Κατά την πρώτη ημέρα της δίκης, κατέθεσαν οι γονείς του Βασίλη Μάγγου καθώς και αυτόπτες μάρτυρες του επεισοδίου που συνέβη στις 14 Ιουνίου 2020. Την ημέρα εκείνη, διαδηλωτές – μεταξύ των οποίων και ο Β. Μάγγος – είχαν συγκεντρωθεί έξω από τα δικαστήρια για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους σε άτομο που είχε συλληφθεί μία ημέρα νωρίτερα, κατά τη διάρκεια επεισοδίων που ξέσπασαν σε διαμαρτυρία για την καύση σκουπιδιών.

Σήμερα αναμένεται να καταθέσει ο ιατροδικαστής Δημήτρης Γαλεντέρης, ο οποίος συνέταξε το σχετικό πόρισμα κατά τη νοσηλεία του Β. Μάγγου στο Νοσοκομείο Βόλου. Επίσης, θα παρουσιαστεί και θα εξεταστεί βίντεο που καταγράφει τον ξυλοδαρμό του 26χρονου έξω από τα δικαστήρια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικογένεια του Β. Μάγγου είχε ζητήσει αναβολή της δίκης, προκειμένου να συνδυαστεί με την υπόθεση παραπομπής, όχι μόνο των τριών κατηγορούμενων, αλλά και άλλων τριών αστυνομικών (συνολικά έξι) σε δίκη στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας για κακουργηματικές κατηγορίες, εφόσον το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποδεχθεί την πρόταση της εισαγγελέως. Ωστόσο, το αίτημα αναβολής απορρίφθηκε από την έδρα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, με αποτέλεσμα η δίκη να ξεκινήσει κανονικά την περασμένη Δευτέρα και να συνεχίζεται σήμερα.

Την ίδια στιγμή, ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου καλεί για ακόμη μία φορά σε συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια.

Ογδόντα χρόνια μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς-Μπιρκενάου, ο κόσμος τιμά τη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, με επίκεντρο την ιστορική αυτή επέτειο που λαμβάνει χώρα στο πρώην ναζιστικό γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στη νότια Πολωνία. Περίπου πενήντα επιζώντες, παρά την προχωρημένη ηλικία τους, θα συμμετάσχουν στις τελετές μαζί με βασιλείς, προέδρους και ηγέτες από 54 χώρες. Μεταξύ αυτών, παρόντες θα είναι ο βασιλιάς Κάρολος Γ’, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, καθώς και οι Γερμανοί ηγέτες Όλαφ Σολτς και Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ. Η τελετή θα αρχίσει στις 16:00 (τοπική ώρα, 17:00 ώρα Ελλάδας).

Ο εκπρόσωπος του μουσείου του Άουσβιτς, Πάβελ Σαβίτσκι, εξήγησε ότι η φετινή επέτειος θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στους επιζώντες και στο μήνυμά τους, ενώ υπογράμμισε: «Δεν θα υπάρξουν ομιλίες πολιτικών». Όπως σημειώνουν οι οργανωτές, αυτή πιθανώς είναι η τελευταία επέτειος με τόσο σημαντική παρουσία επιζώντων, καθώς «σε δέκα χρόνια, για την 90ή επέτειο, δεν θα είναι πια δυνατό να έχουμε μια τόσο μεγάλη ομάδα».

Το Άουσβιτς-Μπιρκενάου, σύμβολο της ναζιστικής γενοκτονίας, υπήρξε τόπος θανάτου για τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως Εβραίους, μεταξύ 1940 και 1945. Πριν από την 80ή επέτειο, περίπου σαράντα επιζώντες μοιράστηκαν τις ιστορίες τους, με φωτογραφίες που τους απεικονίζουν μαζί με παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα – μια ζωντανή απόδειξη της νίκης επί της φρίκης. Ταυτόχρονα, προειδοποίησαν κατά της ανόδου του μίσους και του αντισημιτισμού, εκφράζοντας ανησυχία μήπως η ιστορία επαναληφθεί.

Η Τζούλια Βάλαχ, σχεδόν εκατό ετών, που επέζησε δύο χρόνια στο Μπιρκενάου, συγκλονίζει όταν δηλώνει: «Είναι υπερβολικά σκληρό να το διηγούμαι, υπερβολικά σκληρό», αλλά επιμένει: «Όσο μπορώ να το κάνω, θα το κάνω». Η εγγονή της, η Φράνκι, αναρωτιέται αν οι επόμενες γενιές θα πιστεύουν αυτές τις ιστορίες όταν δεν θα υπάρχουν πλέον επιζώντες.

Η Εσθήρ Σενότ, 97 ετών, τήρησε την υπόσχεση που είχε δώσει στην ετοιμοθάνατη αδελφή της, επιστρέφοντας στο Μπιρκενάου με Γάλλους μαθητές για να διασφαλίσει ότι «η ιστορία δεν θα μας ξεχάσει».

Το στρατόπεδο δημιουργήθηκε το 1940 στους στρατώνες του Οσβιέτσιμ και το όνομά του εκγερμανίσθηκε σε Άουσβιτς. Στις 17 Ιανουαρίου 1945, οι Ες-Ες οδήγησαν 60.000 εξαντλημένους κρατούμενους στην «Πορεία του Θανάτου». Στις 27 Ιανουαρίου, τα σοβιετικά στρατεύματα βρήκαν 7.000 επιζώντες, και η ημέρα αυτή ανακηρύχθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Εν μέσω των εκδηλώσεων, η απουσία ρωσικής αντιπροσωπείας, μετά την εισβολή στην Ουκρανία, έχει προκαλέσει αντιδράσεις, ενώ οι φήμες για πιθανή παρουσία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου επίσης προκάλεσαν διαμάχες, παρότι το Ισραήλ εκπροσωπείται από τον υπουργό Παιδείας Γιοάβ Κις.

Αυτή η 80ή επέτειος αναδεικνύει τη σημασία της διατήρησης της μνήμης και της μετάδοσης της ιστορίας στις επόμενες γενιές, σε μια εποχή όπου η επιβίωση των επιζώντων δίνει τη θέση της στη μαρτυρία των απογόνων τους.