Η εξέλιξη αυτή, ανεξαρτήτως κοινωνικοπολιτικών πεποιθήσεων, σηματοδοτεί ένα βήμα πιο κοντά στην πλήρη αποδοχή και ενίσχυση της διαφορετικότητας, ακόμα και σ’ έναν φύσει συντηρητικό χώρο, όπως η πολιτική σκηνή. Σε μία κοινωνία βαθιά εμποτισμένη από πατριαρχικά και ρατσιστικά κατάλοιπα, σαν τη δική μας, η εκλογή ενός gay προέδρου θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία της προόδου και της εξέλιξης.

Μακριά από τις συντηρητικές επιταγές που μας ταλανίζουν εδώ και δεκαετίες. Ή μήπως υπάρχουν και κάποια τινά;

Στέφανος Κασσελάκης: Τα πρώτα λόγια ως νέος επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ

«Η σκέψη μου είναι πρώτα απ’ όλα με τους πληγέντες στη Θεσσαλία, οποίοι έχουν περάσει μεγάλες δυσκολίες, είναι μόνοι τους και έχουν μια άλλη δυσκολία. Εύχομαι οι Πολιτεία να λάβει κάθε προληπτικό μέσο. Θα τ’ αλλάξουμε μαζί, είναι ο μόνος τρόπος. Από τα μέλη για τα μέλη, από την κοινωνία για την κοινωνία. Χρειάζεται φως στις δυσκολίες για να νικήσουμε τις οικονομικές χειροπέδες. Για να νικήσουμε το σύστημα που κρατάει τους νέους που είναι έξω από την πατρίδα μας. Σήμερα το φως κέρδισε και η ελπίδα γίνεται το μέλλον».

Κατόπιν, προέβη σε ευχαριστήριες δηλώσεις για όσους ψήφισαν, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, τους εθελοντές της καμπάνιας του, τον Νίκο Παππά, τους γονείς, καθώς και «τη δική του οικογένεια», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, που αποτελείται από τον Τάιλερ και την σκυλίτσα τους. Κλείνοντας, ανέφερε πως επικοινώνησε με την Έφη Αχτσιόγλου, τη βασική του «αντίπαλο» στις εσωκομματικές εκλογές, και επανέλαβε εις τριπλούν πως: «Δεν θα σας προδώσω ποτέ».

Τι είδους πολιτικούς χρειαζόμαστε τελικά;

Κατά γενική ομολογία, δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο είναι το πρότυπο των πολιτικών που θα προβούν σε αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς να ασκήσουν παράλληλα ασφυκτική πίεση στον μέσο Έλληνα φορολογούμενο. Ειδικότερα, σε περιπτώσεις «κληρονόμων πολιτικών» που φέρουν ένα «βαρύ» όνομα και έχουν γαλουχηθεί εξ απαλών ονύχων στην πολιτική, υποστηρίζεται ότι οφείλουν στην προϊστορία της οικογένειάς τους την όποια επιτυχία.

Από την άλλη πλευρά, οι νεότερες γενιές, που δεν έχουν προϋπηρεσία ως πολιτικοί, ούτε έχουν αποστηθίσει την ελληνική νομοθεσία, αυτομάτως γίνονται έρμαια περιφρόνησης και δακτυλοδεικτούμενοι. Σαφώς, σε μία χώρα που έχει περάσει διά πυρός και σιδήρου, δεν υπάρχει κάποια ασφαλής λύση. Εντούτοις, ίσως ήρθε η στιγμή επιλέξουμε μια διαφορετική οδό από εκείνη που στηρίζουμε, τα τελευταία χρόνια, αλλεπάλληλα, τυφλά, και χωρίς να είναι απαραίτητα αποδοτική επί του πρακτέου.

Ή, όπως λέμε και στην καθομιλουμένη, «ομάδα που δεν κερδίζει, αλλάζει».

Η διαφορετικότητα έχει πολλές προεκτάσεις

Δε χωρά αμφιβολία πως η εκλογή ενός ανοιχτά gay προέδρου κόμματος στη χώρα μας, αποτελεί τομή στην πολιτική ιστορία, πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, καθώς και εκατοντάδες άνθρωποι που αισθάνονται διαφορετικοί, περιθωριοποιούνται, βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό και μάχονται για να διεκδικήσουν όσα θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.

Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να σπουδάσουν στα καλύτερα Πανεπιστήμια, ούτε να χαίρουν οικονομικής άνεσης. Δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν οικογένεια (οποιασδήποτε μορφής), ούτε είναι πάντα αποδεκτοί από το άμεσο ή έμμεσο περιβάλλον τους. Επομένως, εκεί εγκυμονεί ο κίνδυνος να αμβλυνθούν τυχόν ανισότητες μεταξύ των μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των ανθρώπων με αναπηρίες κ.λπ.

Πέρα από συγκεκριμένα, δηλαδή, χαρακτηριστικά, τα οποία λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος στις κοινωνικές αυτές ομάδες, υπάρχει πάντα η μερίδα εκείνων που, είτε λόγω τύχης, είτε λόγω ικανότητας, καταφέρνουν να ανελιχθούν και να καταξιωθούν. Χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα, όμως, ότι κάθε άνθρωπος εκεί έξω, με ανάλογα σημεία αναφοράς, θα λάβει αντίστοιχη αντιμετώπιση.

Στέφανος Κασσελάκης: Έρχεται το τέλος του σκοταδισμού ή είναι απλώς μια «φούσκα» όλο αυτό;

Όσον αφορά συγκεκριμένα στην εκλογή Κασσελάκη, οι επικρατέστερες αντιλήψεις μεταξύ των πολιτών είναι δύο – σαφώς αντικρουόμενες: Είτε που θα καταρρίψει κάθε κατάλοιπο με αρνητικό πρόσημο από τις προηγούμενες γενιές, είτε που θα ηττηθεί από το σύστημα, λόγω του ότι δεν είναι «επαγγελματίας πολιτικός» και ενίοτε ενδέχεται να θεωρηθεί ότι στερείται σημαντικότατων γνώσεων.

Αν μη τι άλλο, κάθε ευσυνείδητος πολίτης ονειρεύεται έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις, χωρίς την εκνευριστική γραφειοκρατία και χωρίς το ζοφερό σκοτάδι που απλώνεται πάνω από το μέλλον των νέων γενεών, με αποτέλεσμα να επιλέγουν τη μετανάστευση.

Το ζήτημα είναι αν όντως μπορεί να δομηθεί μία τέτοια πραγματικότητα από τον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, σε πρώτο επίπεδο, και αν θα λάβει τη συνολική αποδοχή των ψηφοφόρων, σε δεύτερο επίπεδο, με μερικούς εκ των οποίων να ψηφίζουν αλόγιστα «κατά παράδοση» σ’ ένα πολιτικό σύστημα ριζωμένο στη διαφθορά.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα