Το πρώτο μισό της τελευταίας σεζόν μίας εκ των καλύτερων σειρών του Netflix (γνώμη μας) είναι εδώ, και μας θυμίζει γιατί τα 90’s είναι η δεκαετία που δεν θα ξεχάσει ποτέ – όσο κι αν προσπάθησε – το παλάτι.
Χιλιάδες εργατοώρες και τόνοι μελανιού έχουν ξοδευτεί ανά τον κόσμο, γράφοντας και συζητώντας για το φαινόμενο “The Crown”.
Διθύραμβοι, λίβελοι, ανυπόστατες αλλά και εμπεριστατωμένες κριτικές, αντιδιαστολές με τα πραγματικά γεγονότα, αμφισβητήσεις και τόσα άλλα βρίσκονταν καθημερινά στο feed μας σε κάθε πρεμιέρα μιας καινούργιας σεζόν του “The Crown”.
Ύστερα από 5 πολύ επιτυχημένες σεζόν μίας εκ των, ομολογουμένως, πιο bingeable σειρών του Netflix, η ιστορία φτάνει στο τέλος της, με το πρώτο μισό της σεζόν να κάνει πρεμιέρα σήμερα – το δεύτερο έρχεται στις 14 Δεκεμβρίου – αποκαλύπτοντας μας κάποια από τα γεγονότα των 90’s που το παλάτι προσπάθησε – ματαίως – να αποσιωπήσει.
Η προσπάθεια του Καρόλου να ενσωματώσει την Καμίλα στη βασιλική οικογένεια και να την εδραιώσει στη συνείδηση του λαού ως την επόμενη πριγκίπισσα, η πολύκροτη σχέση της πριγκίπισσας Νταϊάνα με τον Ντόντι Αλ Φαγέντ, και το θανατηφόρο δυστύχημά τους ύστερα από προσπάθεια τους να ξεφύγουν από ανελέητο κυνηγητό των παπαράτσι.
Στην ίδια κλίμακα, η σιωπή και η εξαφάνιση της βασίλισσας Ελισάβετ στην είδηση του θανάτου της Νταϊάνα αλλά και η αντίδραση των υπόλοιπων μελών του παλατιού διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στα 4 πρώτα επεισόδια.
Τα 50α γενέθλια, το γιοτ στο Σαιν Τροπέ και μια στημένη φωτογράφιση
Από την πρώτη σεζόν ακόμη του “The Crown” γνωρίζαμε πως η ιστορία θα μας ταξιδεύσει από την στιγμή του θανάτου του βασιλιά Γεωργίου ΣΤ’ και την ενθρόνιση της Ελισάβετ, μέχρι το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα.
Αν και πολλοί είκαζαν πως η ιστορία του “The Crown” θα έφτανε μέχρι το σήμερα – με το love story Χάρι-Μέγκαν να εισβάλλει στη σειρά – ο σεναριογράφος και δημιουργός της σειράς επέλεξε να τελειώσει την διήγηση της ιστορίας του στο τέλος της δεκαετίας του 2000.
«Χρειάζονται τουλάχιστον 10 χρόνια απόστασης από τα γεγονότα για να μπορέσει κανείς να διηθηθεί αντικειμενικά μια ιστορία», έχει δηλώσει στο παρελθόν για την απόφασή του να τελειώσει την ιστορία την δεδομένη χρονική στιγμή και παρ’ όλες τις σκέψεις για διακοπή της σειράς στην 5η σεζόν, κάτι που επιβεβαίωσε και ο δημιουργός της Πήτερ Μόργκαν, αποφασίστηκε πως η σειρά θα ολοκληρωθεί εκεί που χρονικά προοριζόταν.
Μέσα από το πρώτο μέρος της τελευταίας σεζόν, οδηγούμαστε – κάπως αργά – στα γεγονότα που προηγήθηκαν του θανατηφόρου δυστυχήματος: Το ταξίδι της Νταϊάνα και του Ντόντι στο Σαιν Τροπέ, οι φωτογραφίες τους στο γιοτ, οι αντιδράσεις του Γουίλιαμ και του Χάρι στην πρόταση γάμου του Ντόντι, τα επικείμενα γενέθλια της Καμίλα Πάρκερ και η άρνηση της βασίλισσας να παρευρεθεί στο πάρτι.
Ακόμη, οι συνεχείς προσπάθειες του Καρόλου να εδραιώσει την Καμίλα ως επερχόμενο μέλος της βασιλικής οικογένειας, είναι όσα γεγονότα συμεριλήφθηκαν και ενσωματώθηκαν από τους δημιουργούς, ώστε να «χτίσουν» αναμονή για το μεγάλο γεγονός.
Δύο επεισόδια που κύλησαν κάπως αργά, περιμένοντας καρτερικά τη στιγμή του δυστυχήματος.
Ένα: «Την απογοήτευσα στη ζωή, δεν θα την απογοητεύσω στον θάνατο» και ένα: «Μας έμαθες πώς να είμαστε Βρετανοί», έφτιαξαν την τελευταία σεζόν
Με μία κάπως χλιαρή έναρξη, το πρώτο μέρος της σειράς έκλεισε με το γεγονός της δεκαετίας – ίσως και της χιλιετίας – αλλά και τα μεθεόρτιά του. Το θανατηφόρο δυστύχημα της πριγκίπισσας Νταϊάνα και του συντρόφου της, Ντόντι, στο Παρίσι μας καθήλωσε σε παγκόσμιο επίπεδο το 1997.
Με ένα τρίτο επεισόδιο που έχτιζε αναμονή για το γεγονός αυτό αλλά και ένα τέταρτο επεισόδιο αφιερωμένο στα μεθεόρτια του δυστυχήματος, το κλείσιμο της σεζόν σώζει – εν μέρει – την κάπως επίπεδη έναρξή της.
Η κραυγή του εκατομμυριούχου Μοχάμεντ Αλ Φαγέτ την στιγμή που αντικρίζει τον νεκρό γιο του μας δείχνει από την αρχή του επεισόδιού το κύριο συναίσθημα παγωμάρας και έντασης που θα επακολουθήσει.
Οι στιγμές, όμως, που μένουν στο μυαλό μετά το τέλος της θέασης είναι σίγουρα τα δάκρυα του Καρόλου μπροστά στη νεκρή Νταϊάνα, η επιμονή του για συμμετοχή του παλατιού στο πένθος και η σκηνή της συνομιλίας του με την νεκρή Νταϊάνα.
Είναι οι στιγμές εκείνες που καταφέρνουν να χτίσουν στη συνείδησή μας την εικόνα ενός άνδρα που – τουλάχιστον μυθοπλαστικά – παλεύει για την αδικοχαμένη μάνα των παιδιών του.
Και παρ’ όλο που σχεδόν όλοι ξέρουμε πως η πραγματικότητα απέχει από την εικόνα που είδαμε να γεννιέται στην σειρά, εντούτοις οι σκηνές αυτές καταφέρνουν – έστω και για λίγο – να δημιουργήσουν ένα αίσθημα κάθαρσης προς την αδικοχαμένη πριγκίπισσα.
Ένα: «Μας έμαθες πώς να είμαστε Βρετανοί» πείθει τη βασίλισσα Ελισάβετ να «σπάσει» τη σιωπή του παλατιού με το επεισόδιο, και το πρώτο μέρος της σεζόν, να κλείνει με τρεις γενιές και τρεις μονάρχες να ακολουθούν το φέρετρο μιας πανέμορφης και νέας γυναίκας που δεν πρόλαβε να ζήσει.
Γι’ αυτές τις στιγμές, ίσως και να αξίζει να δει κανείς το πρώτο αυτό μέρος της σειράς.