Αν το καλοσκεφτούμε, η Ουκρανία και η Κύπρος παρουσιάζουν ορισμένα σημεία αναφοράς.
Αμέτρητος πληθυσμός στην προσφυγιά, αδικοχαμένες ζωές, το αύριο παραμένει αβέβαιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδικάζει, δικαίως, την εισβολή του Ρωσικού στρατού στην Ουκρανία και προσφέρει ανθρωπιστική ενίσχυση. Πολλές χώρες προσφέρουν άσυλο σε πρόσφυγες. Μία χώρα εισβάλλει σε μία άλλη με πρόφαση να διαφυλάξει την ειρήνη μεταξύ του πληθυσμού. Μοναδικό της αποτέλεσμα, να σπείρει το θάνατο με τις πράξεις της.
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Μητσοτάκης σε δήλωσή του στις 16 Μαρτίου 2022, είπε: “Για πρώτη φορά, πόλεμος στη Ευρώπη μετά από 8 δεκαετίες”, αναφερόμενος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο του 1939-1945. Γιατί, όμως, μας φαίνεται τόσο γνώριμο; Σαν να έχει ξαναγίνει πιο πρόσφατα;
Στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισβάλλει στην Κύπρο με την πρόφαση της διατήρησης ειρήνης, λόγω της αστάθειας μεταξύ των Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων. Για τον επόμενο μήνα, είδαμε εκτόπιση πληθυσμού, θανάτους και χιλιάδες άνθρωποι να θεωρούνται αγνοούμενοι. Το 1974, το 37% του νησιού περναει υπό Τουρκική κατοχή, 160.000 άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες και πάνω από 1.600, αγνοούμενοι.
Η Τουρκία βρέθηκε ένοχη για δεκάδες εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Οργανισμό Ηνωμένων (ΟΗΕ) και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα το 37% της Κύπρου παραμένει υπό κατοχή, με την Τουρκία να έχει στήσει de facto “κράτος” της “Βόρειας Κύπρου”, το οποίο αναγνωρίζεται μόνο από αυτή.
(Photo Credits: Doros Partasides)
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Εδώ φαίνονται οι ομοιότητες της Κύπρου με την Ουκρανία. Η Ρωσία έχει εισβάλει με τις ψευδείς δηλώσεις ότι προστατεύει τους πολίτες της Ουκρανίας. Έχει αναγκάσει μεγάλους πληθυσμούς να βγουν στην προσφυγιά, έχει σπείρει αμέτρητους θανάτους και πολλοί άνθρωποι παραμένουν ακόμη αγνοούμενοι.
Στην Ανατολική Ουκρανία, εδώ και 8 χρόνια, έχουν δημιουργηθεί τα de facto κράτη του Luhansk και Donetsk που χαίρουν την αναγνώριση της Ρωσίας και την οικονομική της ενίσχυση. Σ’ έναν άπειρο ακροατή μπορεί να φαίνεται απλή επανάληψη της ιστορίας. Αλλά η αντίδραση του υπόλοιπου πλανήτη έχει πάρει άλλη κατεύθυνση.
Η εισβολή του 1974 στην Κύπρο παραμένει βαθιά πληγή σε κάθε Κύπριο της Ελληνοκυπριακής κοινότητας και της Τουρκοκυπριακής. Μετά από σχεδόν 48 χρόνια, η λύση παραμένει ένα άπιαστο όνειρο. Η Κύπρος παραμένει η μόνη χώρα στον κόσμο που η πρωτεύουσα της είναι χωρισμένη στα δύο. Χιλιάδες πρόσφυγες του 1974 ενώ έχουν ξεκινήσει καινούρια ζωή στο νότιο μέρος του νησιού, πολλοί ακόμη παραμένουν με την ελπίδα της επιστροφής στα πατρικά τους σπίτια και περιουσίες.
Οι διαφορές
Γιατί, όμως, η αντιμετώπιση του προβλήματος της Κύπρου έχει λάβει τόσο διαφορετική αντιμετώπιση από της Ουκρανία; Η αντίδραση του κόσμου στην εισβολή από την Ρωσία είναι ραγδαία. Οικονομικές κυρώσεις, η απομόνωση της Ρωσίας από σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη, η οικονομική και ανθρωπιστική υποστήριξη προς την Ουκρανία και η κατάκριση από τον ΟΗΕ και ΕΔΑΔ για τις πράξεις της έχουν δείξει περίτρανα ότι ο κόσμος επιζητά την ειρήνη και ότι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, όσο και όπως μπορούν.
Υπάρχουν αρκετές κριτικές που μπορούν να γίνουν προς τις διαφορές μεταξύ Κύπρου και Ουκρανίας, και όχι μόνο. Τρανή απόδειξη της πλήρης άγνοιας και της αδιαφορίας του υπόλοιπου πολιτικού κλοιού για την εισβολή της Κύπρου το 1974 αλλά και τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία 1999, όπου ενεπλάκη και το ΝΑΤΟ, οι δηλώσεις ότι είναι ο πρώτος πόλεμος που χτυπάει την Ευρώπη τα τελευταία σχεδόν 80 χρόνια.
Η Τουρκία, μέχρι και σήμερα, έχει αποδείξει σε όλους ότι θέλει να παίζει το “παιχνίδι” της πολιτικής επιθετικά. Η τουρκική κυβέρνηση επιλέγει συνεχώς να αντιδρά ανταγωνιστικά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον αφορά τις Αυτόνομες Οικονομικές Ζώνες Ελλάδας και Κύπρου τα τελευταία χρόνια, αλλά και στις συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού, όπου παραμένει ακάθεκτη προς την υποστήριξη της διχοτόμησης του νησιού σε δύο έθνη.
Παρόλα αυτά, η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει λάβει κυρώσεις ή κατακρίσεις από την Ευρώπη, αλλά σαν μέλος του ΝΑΤΟ έχει λάβει στήριξη για τον περιορισμό της μετάβασης Ρωσικών πλοίων προς την Ουκρανία. Επίσης, επέλεξε να αποδοκιμάσει την εισβολή στην Ουκρανία, κάτι απόλυτα κωμικοτραγικό.
Πώς γίνεται μία χώρα που έχει εισβάλει σε μια άλλη με την δικαιολογία της διατήρησης της ειρήνης να μην μπορεί να δει την ειρωνεία στο να κατακρίνει μια άλλη που έχει κάνει το ίδιο; Ακόμη, η Τουρκία έχει προσπαθήσει να δείξει στην Ευρωπαϊκή κοινότητα πως θέλει να βοηθήσει στην επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας με το να καλεί τις δύο χώρες σε συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη. Η ειρωνεία σε όλο της το μεγαλείο.
Η απώλεια της ανθρώπινης ζωής λόγω πολέμου δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι δικαιολογημένη. Η εισβολή της Ουκρανίας από την Ρωσία παραμένει ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα στην Ευρώπη του σήμερα και η άμεση επίλυση του είναι επείγον.
Το άρθρο αυτό δεν θέλει να “κουνήσει το δάχτυλο”, αλλά να θυμίσει στους αναγνώστες ότι δεν είναι ένα πρωτάκουστο γεγονός. Ας μπούμε όλοι, λοιπόν, σε σκέψη και προβληματισμό όσον αφορά παλιά αλλά και τρέχοντα προβλήματα ανά τον κόσμο και πώς μπορούμε να μάθουμε από αυτά. Επιπλέον, να προσπαθήσουμε με τον τρόπο μας να θέσουμε νέες λύσεις για να μην επαναληφθούν ποτέ ξανά.