Ακμή: Πώς το είδωλο στον καθρέφτη μπορεί να κλονίσει την ψυχική μας υγεία…
Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ ισχυριζόμαστε ότι εκτιμούμε τον εσωτερικό κόσμο και τα ψυχικά γνωρίσματα των ανθρώπων – αντί να στεκόμαστε στην εξωτερική τους εμφάνιση – είναι πολύ λογικό να δημιουργείται μια αρχική εντύπωση από την πρώτη εικόνα κάποιου. Τουλάχιστον, με αυτό τον τρόπο σκέφτονται όσοι μάχονται με την ακμή, φοβούμενοι ότι θα γίνουν θύματα επικριτικών σχολίων ή βλεμμάτων.
Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται να αποφεύγουν τις κοινωνικές ή επαγγελματικές συναντήσεις, αισθανόμενοι ότι μπορεί οι συνομιλητές τους να αποκομίσουν μια αρνητική εντύπωση – ή ακόμα και να τους απορρίψουν – εξαιτίας της επίμονης και εξαιρετικά ενοχλητικής δερματολογικής πάθησης.
Τι πάει να πει «έχω ακμή»;
Επικρατεί η συλλογική αντίληψη ότι η ακμή συνδέεται σχεδόν αποκλειστικά με την εφηβεία του ατόμου, ως επακόλουθο των ορμονικών αλλαγών, χωρίς, ωστόσο, αυτό να ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Μάλιστα, όπως απέδειξε μία έρευνα του 2008 σε 1013 ενήλικες ηλικίας 20 ετών και άνω, το 35% των γυναικών και το 20% των ανδρών δήλωσαν ότι εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται από την ακμή και ως ενήλικες. Ακόμη, η έρευνα επεκτάθηκε και σε ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω, με το 15% των γυναικών και το 7% των ανδρών να κάνουν λόγο για εκτεταμένες προσπάθειες αντιμετώπισης της ακμής.
Από μεριάς τους, οι ειδικοί, υποστηρίζουν ότι η ακμή, ως δερματολογικό πρόβλημα, έχει γίνει ολοένα και πιο διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια, ειδικά μεταξύ των ενήλικων γυναικών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η – άλλοτε εφηβική – ακμή εξακολουθεί να είναι επίμονη ακόμη και μετά την ενηλικίωση, ενώ δεν αποκλείεται τα εξανθήματα να εμφανιστούν και μετά τα 18 έτη.
«Επειδή ένα μικρότερο ποσοστό ενηλίκων παλεύει με την ακμή, σε σύγκριση με τα εφηβικά χρόνια, η ενήλικη ακμή συνοδεύεται από το στίγμα και την κοινωνική περιθωριοποίηση, συνιστώντας παράλληλα τροχοπέδη για τη ζωή του ατόμου», δήλωσε ο Δρ John S. Barbieri, ειδικός ακμής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και του Γυναικείου Νοσοκομείου στη Βοστώνη.
Η Natalie Kretzing, μια 27χρονη φοιτήτρια ιατρικής στη Φιλαδέλφεια, αντιμετώπιζε μέτριας μορφής ακμή κατά τη διάρκεια της εφηβείας της, η οποία, όμως, μετατράπηκε σε σοβαρή κυστική ακμή γύρω στα 22 της χρόνια.
«Ήθελα να με σέβονται ως νεαρή επαγγελματία, αλλά η ακμή με έκανε να νιώθω ότι δεν ήμουν ενήλικη. Χρειαζόταν να αφιερώνω τόσο πολύ χρόνο για την εμφάνιση και το μακιγιάζ μου, που γινόταν εξαντλητικό όλο αυτό και συχνά κατέληγα να ακυρώνω ό,τι είχα κανονίσει. Δε μπορούσα βγω έξω αυθόρμητα, γιατί θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο να ετοιμαστώ».
Οι θεραπείες δεν έχουν τελειωμό
Οι περισσότεροι εξ αυτών που έχουν ακμή, προσπαθούν να βρουν τη σωστή λύση και αντιμετώπιση σε προϊόντα, όπως τοπικά ρετινοειδή – χωρίς ιατρική συνταγή – τα οποία μπορεί, όντως, να είναι πολύ χρήσιμα για όσους αντιμετωπίζουν ήπιες ή σποραδικές δερματολογικές εξάρσεις.
Εντούτοις, χρειάζεται προσοχή, διότι ενδέχεται να καταστήσουν το δέρμα πιο επιρρεπές σε ηλιακά εγκαύματα. Σαφώς, τα πλέον σοβαρότερα περιστατικά ακμής πιθανότατα να απαιτούν μια συνδυαστική αγωγή, αφενός με τοπική αγωγή και αφετέρου με ιατρική συνταγή για θεραπεία από του στόματος, όπως το «Accutane» (ισοτρετινοΐνη), ένα παράγωγο της βιταμίνης Α, το οποίο μειώνει την ποσότητα των ελαίων που απελευθερώνονται από τους αδένες στο δέρμα. Συν τοις άλλοις, οι δερματολόγοι δύνανται να συνταγογραφήσουν και αντιβιοτικά, η χρόνια λήψη των οποίων αποδεδειγμένα συμβάλλει στη διατήρηση της ακμής υπό έλεγχο.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι στο πρόσφατο παρελθόν, τα αντιβιοτικά άρχισαν να αντικαθίστανται από τη σπιρολακτόνη για τις γυναίκες με ακμή που σχετίζεται με ορμονικές αλλαγές/διαταραχές, ένα συνταγογραφούμενο από του στόματος φάρμακο για την αρτηριακή πίεση, το οποίο έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματικό. Σε κάθε περίπτωση, όποια θεραπεία κι αν επιλεχθεί, χρειάζεται υπομονή, μιας και τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα ορατά ως επί το πλείστον.
Όταν το είδωλο στον καθρέφτη γίνεται τρομακτικό
Όταν καλούμαστε να πολεμήσουμε έναν δερματολογικό και άκρως επίμονο εχθρό, είναι απολύτως λογικές οι συναισθηματικές μεταπτώσεις και οι χαμηλές προσδοκίες αναφορικά με τα αποτελέσματα της εκάστοτε θεραπείας. Μέρα με τη μέρα, δεν αποκλείεται το πρόβλημα να «φουντώσει», με αποτέλεσμα το είδωλό μας στον καθρέφτη να μάς προκαλεί λύπη και θυμό.
Αδιαμφισβήτητα, η ρουτίνα και η περιποίηση προσώπου διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνισή της επιδερμίδας, όμως είναι αρκετά σύνηθες να χρειαζόμαστε επιπρόσθετη, επαγγελματική βοήθεια για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακμής. Η «πυώδης» αυτή εικόνα δεν συνεπάγεται πάντοτε κακή μεταχείριση της επιδερμίδας, αφού ενδεχομένως να συνδέεται κατά περιπτώσεις με ορμονικές διαταραχές, διατροφικές συνήθειες με αρνητικό πρόσημο, στρες ή κάποιον μύκητα που κατάφερε να «τρυπώσει» στο πρόσωπό μας.
Γι’ αυτό, θα αποφευχθεί εδώ η επανάληψη των κλισέ συμβουλών που μοιράζονται αβέρτα, γραπτώς ή προφορικώς, εξισώνοντας έμμεσα όλες τις περιπτώσεις ακμής. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επισκεφθούμε άμεσα κάποιον ειδικό, αποφεύγοντας να πειράζουμε τα σπυράκια, διασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα επεκταθεί περισσότερο η μόλυνση.
Λίγα λόγια αγάπης για κλείσιμο
Δεν είναι βέβαιο πόσο θα διαρκέσει η ακμή, κάθε οργανισμός, εξάλλου, αντιδρά διαφορετικά στις επιμέρους θεραπείες. Αυτό που χρειάζεται να έχουμε πάντα κατά νου είναι ότι δεν έχει καμία σημασία αν εμφανίστηκαν ξαφνικά δύο, πέντε ή δέκα σπυράκια στο πρόσωπό μας. Όπως προαναφέρθηκε, η ακμή είναι μια ιδιαίτερα διαδεδομένη δερματολογική πάθηση και συνδέεται με πολλούς, διαφορετικούς παράγοντες.
Αν είμαστε καλοί στη δουλειά μας, θα εξακολουθήσουμε να είμαστε και με τα σπυράκια. Αν έχουμε συνάψει μια υγιή και όμορφη σχέση, θα συνεχίσουν να βαίνουν όλα καλώς μεταξύ μας. Αν έχουμε φίλους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται πραγματικά, δεν θα υπάρξει η παραμικρή αλλαγή. Το ότι το πρόσωπό μας ξεσπάει για τους δικούς του λόγους δεν συνεπάγεται μείωση του ποιοι είμαστε. Καθετί πάνω μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς μας και μαρτυρά μια εναλλακτική οπτική γωνία για όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Με σπυριά ή χωρίς, με κυτταρίτιδα ή χωρίς, με καμπύλες ή χωρίς, να μας αγαπάμε. Είτε το κάνουν οι άλλοι πρώτα για εμάς, είτε όχι, να μας αγαπάμε. Είναι σπουδαίο να αγαπάς τον εαυτό σου με τις όποιες «ατέλειές» του. Και παρά τα όσα μπορεί να πουν οι κακεντρεχείς, το να μας αγαπάμε δεν σηματοδοτεί ματαιοδοξία ή εγωκεντρισμό, αλλά υγεία. Διότι, μόνο όταν καταφέρουμε να «αγκαλιάσουμε στοργικά» κάθε πτυχή του εαυτού μας θα είμαστε σε θέση να μοιράσουμε απλόχερα αγάπη χωρίς δεύτερες σκέψεις.