Σε μια ουτοπική κοινωνία, η εργασία θα συνοδευόταν από δημιουργικότητα, αποδοτικότητα, ευχάριστο κλίμα και δίκαιες απολαβές.

Εντούτοις, στα χρόνια του καπιταλισμού, η εργασιακή πραγματικότητα απέχει παρασάγγας. Η πίεση, ο φόρτος εργασίας, οι αντισυναδελφικές συμπεριφορές και οι πενιχρές αμοιβές, έχουν δημιουργήσει μια στρεβλή εικόνα ως προς τι (θα έπρεπε) να σημαίνει «εργάζομαι». Ως εκ τούτου, πολλοί εργαζόμενοι τείνουν να υιοθετούν ορισμένες εργασιακές συνήθειες, οι οποίες –αν και δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές– μακροπρόθεσμα ενδέχεται να γίνουν τοξικές και, ως φυσικό επακόλουθο, να επιφέρουν αξιοσημείωτο αντίκτυπο (και) στην ψυχική υγεία.

Multitasking: Μια δεξιότητα που δεν υφίσταται

Καταρχάς, μελέτες έχουν αποδείξει πως το multitasking όχι μόνο δεν αποτελεί συνώνυμο της παραγωγικότητας, αλλά αντίθετα λειτουργεί ως πολέμιός της. Κι αυτό συμβαίνει για έναν πολύ απλό λόγο: Διότι όταν εκτελούνται πολλαπλές εργασίες ταυτόχρονα –ειδικά όταν αυτό γίνεται υπό πίεση– τότε, μοιραία αυξάνονται οι πιθανότητες λάθους, κάτι που οφείλεται στην απουσία αφοσίωσης σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Από την άλλη, οι εργοδότες οφείλουν να το γνωρίζουν αυτό και να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους υπαλλήλους τους. Αν πάλι συμπεριλαμβάνεται το multitasking σαν ζητούμενο σε μία αγγελία ή σε μια συνέντευξη, τότε αυτομάτως μπορεί να θεωρηθεί ως «red flag».

Η υπερβολική προθυμία

Οι εύστοχες αρνητικές απαντήσεις συνιστούν τέχνη, μια τέχνη, η οποία σχετίζεται άμεσα με τα όρια του ατόμου τόσο σε εργασιακό, όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Σαφώς, η εργατικότητα και η προθυμία είναι δύο πολύ θετικά χαρακτηριστικά για έναν εργαζόμενο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν οι απαιτήσεις υπερβαίνουν την κοινή λογική και τις αντοχές, το «όχι» είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο.

Παρ’ όλο που, συχνά, εγκυμονεί ο φόβος της απόλυσης στην περίπτωση αρνητικής απάντησης, χρειάζεται να αποσαφηνιστεί ότι είναι απλώς ένας μύθος. Για την ακρίβεια, ένας εργαζόμενος που ξέρει να βάζει όρια και προτεραιότητες, δείχνει ότι είναι οργανωμένος και γνωρίζει πολύ καλά ότι προέχουν κάποια φλέγοντα ζητήματα για την εταιρεία. Πρώτα, λοιπόν, θα πρέπει να ολοκληρωθούν αυτά και έπειτα να ακολουθήσουν τα δευτερευούσης σημασίας. Ένας ευφυής εργοδότης που διακατέχεται από αίσθημα δικαίου, εύλογα θα αναγνωρίσει την ικανότητα της ορθής προτεραιοποίησης των αρμοδιοτήτων.

Μη τήρηση του ωραρίου

Η εξισορρόπηση μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής είναι υψίστης σημασίας για όλους. Μάλιστα, σύμφωνα με μια έρευνα της Aviva, το 41% των εργαζομένων ανέφερε πως το πιο ελκυστικό χαρακτηριστικό σε μια θέση εργασίας, είναι η δυνατότητα εξισορρόπησης ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή. Όσον αφορά στις απολαβές, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, βρίσκονται στη δεύτερη θέση, με ποσοστό 36%.

Συνεπώς, είναι υψίστης σημασίας η αγνόηση μηνυμάτων και κλήσεων εκτός του προσυμφωνημένου ωραρίου και η έγκαιρη αναχώρηση από τον χώρο εργασίας.

@drbengee

pls don’t text / call me after working hours to talk about teeth ! 🥲🥲 I need rest too

♬ original sound – Bethany Bibi

Η αναγκαία ανάπαυλα

Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι εργοδότες «κοιτούν στραβά» τους εργαζόμενους όταν κάνουν διάλειμμα. Θεωρούν, μάλλον, ότι δεν είναι παραγωγικοί ή ότι δεν αξίζουν τον προσφερόμενο μισθό. Βάσει νόμου, όμως, προβλέπεται διάλειμμα τουλάχιστον 20 λεπτών σε καθεστώς 8ωρης εργασία. Σαφώς, λοιπόν, επιβάλλεται να γίνεται αυτό, ασχέτως με το αν ο εργοδότης, ο προϊστάμενος ή ο συνάδελφος επιμένουν να γίνονται πιεστικοί.

Υπερβολικά αυστηρή αυτοκριτική

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η περίπτωση λάθους είναι, τουλάχιστον, αναμενόμενη. Έχοντας κατά νου αυτή την παράμετρο, ώστε να περιφρουρήσει από το άγχος και το στρες γύρω από τα ενδεχόμενα ατοπήματα. Όσο περίπλοκη κι αν είναι μια συνθήκη, όσα σφάλματα κι αν γίνουν, με ψυχραιμία και καθαρή ματιά, υπάρχουν πάντα διέξοδοι.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα