Ο καθημερινός φόρτος εργασίας, οι αμέτρητες υποχρεώσεις που πρέπει να φέρουμε εις πέρας σε ένα 24ωρο και η διαρκής ένταση της ημέρας, πολλές φορές μας οδηγούν σε διαμάχη με την ψυχική μας υγεία.
Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την πανδημία, υπάρχει έντονα η πεποίθηση ότι αισθανόμαστε ένα είδος κατάθλιψης, η οποία μας καταβάλλει χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί.
Πέραν τούτου, όμως, υπάρχει και η ανάγκη να ανταπεξέλθουμε όσο καλύτερα γίνεται σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και δεν εξαρτώνται από εμάς. Από τις φυσικές καταστροφές μέχρι και την οικονομική κρίση, καλούμαστε να αντιληφθούμε και να ανταπεξέλθουμε όσο το δυνατόν καλύτερα σε όλα αυτά.
Κατάθλιψη: Ο ρόλος της κοινωνίας
Έχεις, όμως, αναρωτηθεί ποτέ ότι αυτή η αίσθηση της κατάθλιψης που βιώνει η γενιά μας, ίσως να μην προέρχεται από εμάς τους ίδιους; Ο συγκερασμός των όσων συμβαίνουν έχουν αρχίσει να μοιάζουν με την πιο απαισιόδοξη νουβέλα. Έχουμε βιώσει την πανδημία και όλα τα συναφή. Λίγο καιρό αργότερα, άρχισε η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, η οποία προκάλεσε ενεργειακή και κατ’επέκταση οικονομική κρίση.
Επιπλέον, η Τουρκία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από το φονικό χτύπημα του εγκέλαδου και στην Ελλάδα η αμέλεια της πολιτείας οδήγησε στο δυστύχημα στα Τέμπη. Το τραγικότερο από όλα αυτά, είναι πως δεν μιλάμε πλέον για εξαιρέσεις του κανόνα αλλά για καθημερινά γεγονότα και συμβάντα, των οποίων κανένας δεν παίρνει την ευθύνη.
Η κατάθλιψη είναι μαζική
Μέσα σε όλα αυτά, μας καταβάλλει και το αίσθημα της κατάθλιψης. Κάτι που τελικά δεν αφορά επί προσωπικού τον καθένα μας, αλλά ουσιαστικά αφορά την κοινωνία ολόκληρη. Η ατομική κατάθλιψη, επεκτείνεται σε πιο ευρύ πλαίσιο και αποκτά πολιτική υπόσταση. Αμέτρητες φορές έχουμε αναρωτηθεί τι ακριβώς μας συμβαίνει και έχουμε χάσει όλη αυτή την ξέγνοιαστη ευτυχία που είχαμε ως παιδιά, ίσως αυτό να είναι και η απάντηση.
Ως ενήλικες καλούμαστε, πλέον, να μπούμε στο παιχνίδι των υποχρεώσεων και να υποστούμε τις συνέπειες για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μπαίνουμε σε μια ρουτίνα, η οποία δεν καθορίζεται από εμάς, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να χειριστούμε και την δική μας ψυχολογία.
Η πολιτική κατάθλιψη δεν είναι εύκολο να αναγνωριστεί από το άτομο, αφού πολλές φορές ερμηνεύει την ψυχολογία του ανάλογα με την προσωπική του εμπειρία. Ωστόσο, οι ζωές όλων μας, συγχέονται με όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, με αποτέλεσμα το αρνητικό συναίσθημα και η κατάθλιψη, να είναι μαζικά.
Πώς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε;
Η πολιτική κατάθλιψη χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να αντιμετωπισθεί, αφού δεν αφορά το άτομα, αλλά την κοινωνία. Από την άλλη, οι μαζικές κινητοποιήσεις, στην προκειμένη περίπτωση, δεν φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό καρποφόρες.
Η λύση ίσως να βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Είναι σημαντικό, έκαστος να αφιερώνει χρόνο και να παραθέτει χώρο στον εαυτό του, ώστε να ηρεμεί ψυχικά. Ο προσωπικός χρόνος, είναι το Α και το Ω για την ψυχολογία του ανθρώπου και η παραμέλησή του, οδηγεί σε καταστάσεις έντασης, νευρικότητας και άγχους.
Είναι σημαντικό, ακόμη, ο καθένας να ασχολείται με πράγματα που τον ευχαριστούν και δεν αποτελούν απλώς κοινωνικές και οικογενειακές υποχρεώσεις.
Παράλληλα, μετά την προσοχή που θα δείξουμε στον εαυτό μας, θα πρέπει να ασχοληθούμε και με το δημόσιο συμφέρον. Πρέπει να καλλιεργήσουμε την κοινωνική μας συνείδηση και να επιδιώκουμε να δημιουργούμε γύρω μας, ένα υγιές περιβάλλον. Μέσα από την ευαισθητοποίηση για διάφορα ζητήματα, μπορεί να επέλθει η μαζική κινητοποίηση και κατ’ επέκταση η αλλαγή.
Συνεπώς, πρέπει να καταλάβουμε, ότι όλο αυτό το αρνητικό συναίσθημα που μας καταβάλλει ξεπερνά τα όρια του ατομικού και παίρνει πολιτική κατεύθυνση. Σίγουρα, ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει από τον κυκεώνα των αλλεπάλληλων γεγονότων, μπορούμε όμως να αλλάξουμε εμείς. Και καταβάλλοντας ο καθένας ατομική προσπάθεια για αλλαγή, θα αλλάξει και ο τρόπος που βλέπουμε όλα αυτά τα γεγονότα.