Clothing sizes και ψυχολογία: Γιατί δεν μπορώ να βρω το size μου;
Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου και τη σωματοδομή σου επειδή δε χωράς στα sizes των εμπορικών καταστημάτων. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς γίνεται σε έναν πλανήτη με, σχεδόν, 8 δις ανθρώπους να χωράμε όλοι στα 5 βασικά sizes που προτάσσει ο χώρος της ένδυσης (XS, S, M, L, XL); Και κατ’ επέκταση, πώς όλο αυτό επηρεάζει την ψυχολογία μας;
Τα ψώνια έχουν γίνει πλέον ο φόβος και ο τρόμος, κυρίως των γυναικών, αφού – πέραν από τις υψηλές τιμές – έχουν κουραστεί να δοκιμάζουν συνεχώς ρούχα τα οποία δεν ταιριάζουν στο μέγεθός τους. Κι αυτό γίνεται ακόμη πιο κουραστικό όταν σε κάθε κατάστημα έχεις να αντιμετωπίσεις διαφορετικά μεγέθη, σχέδια και υφάσματα ρούχων που αναγράφουν επάνω τον ίδιο αριθμό size.
Με αποτέλεσμα κάθε φορά που κάποιος πάει για ψώνια και δοκιμάζει το size του (ανάλογα με τον πίνακα που θα δεις πιο κάτω) να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έβαλε ή έχασε κιλά, παίζοντας με την ψυχολογία και την αυτοπεποίθησή του.
Το αιώνιο πρόβλημα
Έχω λεπτή μέση αλλά μεγάλα μπούτια… Έχω μεγάλη μέση αλλά μικρά μπούτια… Το size αυτό είναι μικρό, αλλά το αμέσως επόμενο μεγάλο… Δεν βρίσκω size να χωράω… Συνήθως φοράω παιδικά… Οι ατάκες αυτές είναι από τις πιο συνήθεις από ανθρώπους που πάνε για ψώνια ή που έχουν σταματήσει να πηγαίνουν εξαιτίας των δυσανάλογων μεγεθών τα οποία διαφέρουν από κατάστημα σε κατάστημα ή ακόμη και ρούχα από το ίδιο κατάστημα με εντελώς διαφορετική εφαρμογή.
Πώς γίνεται αυτό να είναι δικό μου πρόβλημα;
Σύμφωνα με τις αναλογίες που αναγράφει ο πίνακας φοράω size 38.
Τι συμβαίνει όμως πραγματικά! Το πρώτο παντελόνι είναι size 38, ενώ το δεύτερο size 36. Τεράστια στην μέση αλλά με καλό fit στα πόδια. Τα παντελόνια πιο κάτω είναι και τα δύο 38, ενώ οι φούστες και οι δύο XS από το ίδιο κατάστημα, ίδιο σχέδιο, διαφορετικό print.
Γιατί, λοιπόν, να συμβαίνει αυτό;
Γιατί η βιομηχανία της μόδας, ενώ έχει απώτερο στόχο να κάνει υψηλές πωλήσεις, δεν προωθεί τα κατάλληλα sizes; Πώς γίνεται σε προηγούμενες δεκαετίες να μην υπήρχε αυτό το πρόβλημα;
Τα ενδύματα παλαιότερα ήταν κατασκευασμένα κατά παραγγελία, στα μέτρα, στις προσωπικές αναλογίες και διαστάσεις του κάθε ατόμου ξεχωριστά. Ειδικότερα, τα γυναικεία ρούχα απαιτούσαν ακρίβεια και λεπτομερή εφαρμογή.
Τα έτοιμα ρούχα ξεκίνησαν για πρώτη φορά το 1800 και αποτελούσαν στρατιωτική ενδυμασία, κατά την οποία πραγματοποιούταν μαζική παραγωγή. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κατασκευαστές των ρούχων ήθελαν να προσαρμοστούν στην αγορά, η οποία απαιτούσε ενδύματα χαμηλών τιμών, γι’ αυτό και κατέφυγαν στη μαζική παραγωγή με χαμηλότερο κόστος.
Το 1939, ξεκίνησε η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός αριθμητικού συστήματος των γυναικείων, ανδρικών και παιδικών τύπων σώματος. Το Υπουργείο Γεωργίας, σε συνεργασία με το Γραφείο Οικιακής Οικονομίας των ΗΠΑ επιχείρησαν μια ετήσια μελέτη με τίτλο: “Γυναικείες μετρήσεις για την κατασκευή ενδυμάτων και μοτίβων”.
Η μελέτη διήρκησε 3 χρόνια και μέχρι το 1935 τα πορίσματα στάλθηκαν σε βιομηχανίες ένδυσης, οι οποίες το 1958 δημοσίευσαν τα νέα εθελοντικά πρότυπα μεγεθών ως «Εμπορικό Πρότυπο (CS) 215-58».
Τα πάντα για το χρήμα
Η ανάγκη των καταστημάτων- αλυσίδων του λιανικού εμπορίου για πολλά χρήματα, οδήγησε στην αλόγιστη μαζική παραγωγή, με χαμηλό κόστος. Συμπεριλαμβανομένων και των διαδικτυακών αγορών, για τις οποίες ρισκάρεις κάθε φορά, για το μέγεθος που θα σου έρθει.
Η μαζική παραγωγή δεν ανταποκρίνεται στα ρεαλιστικά μεγέθη των καταναλωτών, με αποτέλεσμα να παίζει με την ψυχολογία τους και να τους δημιουργεί την ανάγκη, είτε για να αναζητήσουν δαπανηρούς τρόπους αδυνατίσματος ή προσθήκης βάρους, είτε για να καταφύγουν σε αγορά μεγαλύτερης ποσότητας ρούχων που θα τους κάνουν να αισθανθούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ας μην σχολιαστεί καν ο όρος ONE SIZE, ο οποίος συμπεριλαμβάνει τα μεγέθη 34, 36, 38, 40 και στους πλείστους σωματότυπους δεν εφαρμόζει.
Sizes και ψυχολογία: Υπάρχει λύση, αλλά δεν εξαρτάται από τους καταναλωτές
Υπάρχουν πολλές νεοσύστατες εταιρείες που προσπαθούν να ξεκινήσουν μια επανάσταση στο λιανικό εμπόριο. Μεταξύ αυτών: Body Labs, η οποία δημιουργεί τρισδιάστατα μοντέλα του ανθρώπινου σώματος. Η Amazon, η οποία πρόσφατα κατοχύρωσε έναν αλγόριθμο τύπου True Fit. Η Gwynnie Bee, η οποία προσφέρει συνδρομητική υπηρεσία ρούχων για γυναίκες με μεγάλο μέγεθος. Μπορούν, όμως, αυτές οι προσπάθειες να είναι καρποφόρες; Ο χρόνος θα δείξει!
Σημασία έχει να επιλέγουμε ό,τι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και να απορρίπτουμε ό,τι δε μας ταιριάζει!