HomeΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ελλάδα 2.0: «Έλα μέσα καταδότεν»

Έτσι απλά, χωρίς να έχουμε κατοχή.

Λίγα ήταν τα προβλήματα που μας ταλάνιζαν ως χώρα, ξαφνικά «έσκασε» και επίσημη ανακοίνωση ότι όποιος συμπολίτης μας καταγγέλλει επώνυμα περιστατικά φοροδιαφυγής ή αντίστοιχων παραβάσεων από επιχειρήσεις, θα αμείβεται πολύ ικανοποιητικά, με το ύψος της αμοιβής να αγγίζει μέχρι και τις 3.000€.

Μια νέα ψηφιακή πλατφόρμα υπέρ της πάταξης της φοροδιαφυγής (;) – δε βρήκα κουκούλεν, βρήκα σακούλεν

Η νέα ηλεκτρονική πλατφόρμα καταγγελιών έχει τεθεί σε εφαρμογή, δίνοντας τη δυνατότητα σε πολίτες, αλλά και σε επιχειρήσεις να καταγγέλλουν κάθε μορφής περιπτώσεις φοροδιαφυγής. Συγχρόνως, το Υπουργείο Ανάπτυξης βάζει στο στόχαστρο – επίσης για πρακτικές φοροδιαφυγής – τους influencers. Μέσω της νέας πλατφόρμας, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνουν τις φορολογικές αρχές για περιπτώσεις διαφθοράς, φορολογικών και τελωνειακών παραβάσεων συμπληρώνοντας τον χρόνο, τον τόπο της παράβασης αλλά και τα στοιχεία του παραβάτη. Τα στοιχεία θα αντλούνται από τις υπηρεσίες της ΑΑΔΕ, θα αξιολογούνται και, εφόσον κρίνονται αξιόπιστα, θα διενεργείται έλεγχος.

Η νέα πλατφόρμα θα λειτουργήσει συμπληρωματικά με την εφαρμογή «appodixi», η έναρξη της οποίας έγινε τον Σεπτέμβριο του 2022, επιτρέποντας στους πολίτες να σκανάρουν μέσω του κινητού τους τις αποδείξεις, με σκοπό να ελέγξουν τη γνησιότητά τους, αλλά και να ενημερώνουν την ΑΑΔΕ για όσες είναι πλαστές. Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι τώρα η πλατφόρμα «appodixi» έχει δεχτεί πάνω από 135.000 καταγγελίες – εκ των οποίων oι 55.000 είναι επώνυμες και οι 75.000 ανώνυμες.

Πώς αμείβεται αυτός που θα καταγγείλει;

Ως γνωστόν, η εποχή που διανύουμε από οικονομικής απόψεως, είναι κάτι παραπάνω από ασφυκτική. Ζούμε σε μία ζούγκλα, όπου μαχόμαστε καθημερινά για να επιβιώσουμε, με αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, να λειτουργούμε και με το νόμο της ζούγκλας. Αντί να συσπειρωθούμε, αλληλοσπαρασσόμαστε. Κι όσο διευρύνεται το χάσμα αυτό, τόσο περισσότερο θα επεκτείνεται ο άγριος αυτός νόμος. Εντούτοις, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας δούμε το ζήτημα αυτό λίγο πιο σφαιρικά. Αν καταγγείλουμε τον απέναντί μας για να εξοικονομήσουμε 500€, 1.000€ ή και 3.000€ – αντιλαμβανόμαστε, κατ’ αρχάς, πώς προκύπτουν τα χρήματα αυτά; Στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί μια καταγγελία για φοροδιαφυγή, το πρόστιμο που θα επιβληθεί στην επιχείρηση, πιθανότατα θα ξεπεράσει τις 10.000€ – ένα πόσο που θα κληθεί να πληρώσει εκείνος που εμείς καταγγείλαμε.

Συνεπώς, το ποσό που εμείς θα λάβουμε, προέρχεται από τον ίδιο άνθρωπο. Τα υπόλοιπα, εύλογα, θα καταλήξουν στα δημόσια ταμεία. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Τι, όχι;

Οι εναλλακτικές

Αν μη τι άλλο, το ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά ο σχολιασμός και οι ψόγοι προς όσους ευθύνονται για την τρέχουσα κατάσταση, αλλά προπάντων η ανάδυση εναλλακτικών λύσεων. Με αποκλειστικό γνώμονα τα αιτήματα των συμπολιτών μας, αλλά και τις αντικειμενικές προκλήσεις, μερικές εναλλακτικές λύσεις θα μπορούσαν να είναι οι εξής:

Αναπροσαρμογή του φορολογικού συντελεστή, υπό προϋποθέσεις

Η οριζόντια φορολογία απέναντι σε όλους, δίχως να λαμβάνονται υπόψη οικογενειακά, κοινωνικά και γενικότερα οικονομικά κριτήρια μπορεί να εξασφαλίζει την ίση, αλλά όχι απαραίτητα τη δίκαιη φορολογία όλων των πολιτών. Ειδικότερα, δεν γίνεται να βρίσκεται στην ίδια κλίμακα ένας επιχειρηματίας με καθαρό κέρδος 15.000€, δύο δάνεια, πολύτεκνη οικογένεια και τρεις υπαλλήλους με έναν επιχειρηματία που έχει καθαρό κέρδος 20.000€, απασχολεί αποκλειστικά εξωτερικούς συνεργάτες κατά διαστήματα και διαθέτει ιδιόκτητο κατάστημα. Το ίδιο ισχύει και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που, αποδεδειγμένα, παρουσιάζουν χαμηλά κέρδη, παρ’ όλο που είναι τυπικές στις υποχρεώσεις τους.

Υπό προϋποθέσεις, λοιπόν, θα μπορούσε ο φορολογικός συντελεστής να ανέρχεται στο 18%, εξασφαλίζοντας τα έσοδα στα δημόσια ταμεία αφενός και την ελάφρυνση των επιχειρηματιών αφετέρου. Εξάλλου, το κράτος εξυπηρετείται περισσότερο από ελαφρώς μειωμένα έσοδα στα δημόσια ταμεία, που όμως μπορούν να καταβληθούν, παρά από το να εξαπολύει πολίτες-ράμπο για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Περισσότερα κίνητρα και πηγές χρηματοδότησης για τις επιχειρήσεις

Σε χώρες της βόρειας Ευρώπης, όπως η Ολλανδία, προσφέρονται επιδοτήσεις πάσης φύσεως για την έναρξη ή/και τη στήριξη μιας επιχείρησης. Με άλλα λόγια, το κράτος στέκεται, επί της ουσίας, δίπλα στους επιχειρηματίες – όχι απέναντί τους. Με αφορμή το χαμηλότοκο στεγαστικό δάνειο «Σπίτι Μου» για τους νέους, θα μπορούσαν εν ευθέτω χρόνο να υλοποιηθούν αντίστοιχα χαμηλότοκα προγράμματα για την έναρξη ή τη στήριξη μιας επιχείρησης που πληροί συγκεκριμένα κριτήρια. Διότι, εκτός από περιορισμένα προγράμματα που προσφέρονται μέσω ΔΥΠΑ, ο μέσος πολίτης που διαθέτει ή θέλει να δημιουργήσει μια επιχείρηση, βρίσκεται στο έλεος του Θεού.

Τέτοιου είδους πρακτικές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ενθαρρυντικά για την ενίσχυση και την προώθηση της επιχειρηματικότητας, καθώς επίσης και για τη συνεπή πληρωμή των φόρων.

Κατάργηση της υποχρεωτικής φορολογικής έδρας

Μια παράμετρος που υπάγεται σε προηγούμενο αιώνα και εξακολουθεί να μας ταλανίζει είναι αυτή της υποχρεωτικής φορολογικής έδρας στην έναρξη μιας επιχείρησης. Φαινομενικά μπορεί να μη συσχετίζεται με την υψηλή φορολογία, αλλά αν το εξετάσουμε προσεκτικά δεν αποφέρει οφέλη ούτε στο κράτος, ούτε στους επιχειρηματίες. Αντιθέτως, ζημιώνει, σε πολλές περιπτώσεις.

Για να ανοίξει, επί παραδείγματι, κάποιος ένα κατάστημα λιανικής είναι υποχρεωμένος να έχει φορολογική έδρα, η οποία στεγάζεται επισήμως σε επαγγελματικό χώρο. Ως επί το πλείστον, όμως, οι επιχειρηματίες λιανικής δεν διαθέτουν ιδιόκτητα καταστήματα σε κεντρικά σημεία που μπορούν να αξιοποιηθούν, οπότε αναγκάζονται να μισθώσουν ή να πάρουν δάνειο για να εξασφαλίσουν επαγγελματική στέγη.

Τα τεράστια αυτά έξοδα θα μπορούσαν κάλλιστα να μηδενιστούν, αν επιτρεπόταν σε όλους, ανεξαιρέτως, να δηλώνουν την κατοικία τους ως φορολογική έδρα – εφόσον, φυσικά, το επιτρέπει και ο κλάδος τους. Παραμένοντας στον κλάδο της λιανικής, που αποτελεί και τεράστιο τμήμα του εμπορίου στη χώρα μας, η δημιουργία ενός e-shop, χωρίς την φορολογική έδρα ως προαπαιτούμενο έχει διπλό όφελος: Ο επιχειρηματίας απαλλάσσεται από τα πάγια έξοδα στης επαγγελματικής στέγης και κατ’ επέκταση έχει μεγαλύτερη άνεση να καταβάλλει τις πληρωμές προς το ελληνικό κράτος με συνέπεια.

Άλλες εργασίες, εκτός από το εμπόριο λιανικής, που δεν απαιτούν επί του πρακτέου την ύπαρξη επαγγελματικής έδρας είναι:

– Σχολές οδηγών – σε χώρες της βόρειας Ευρώπης δεν διαθέτουν υποχρεωτικά φυσικά γραφεία

– Κέντρα Ξένων Γλωσσών

– Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης

– Ψυχολόγοι

– Διατροφολόγοι

– Προγραμματιστές

– Γραφίστες

– Δικηγόροι

– Διαφημιστικές εταιρείες

– Μεταφραστικές εταιρείες κ.ά.

Θέσπιση περισσότερων και αναβαθμισμένων επιδοτήσεων μέσω ΔΥΠΑ

Πράγματι, τα προγράμματα μέσω ΔΥΠΑ έχουν ευνοήσει τόσο τις επιχειρήσεις, λόγω του ότι μπορούν να προσλάβουν εργατικό δυναμικό με επιδότηση, όσο και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Παρ’ όλα αυτά, επιδέχονται μεγάλης βελτίωσης. Πρώτον, είναι περιορισμένοι οι κλάδοι και οι εταιρείες που συμμετέχουν στα αντίστοιχα προγράμματα, με αποτέλεσμα να προκύπτουν ανισότητες στην επαγγελματική αποκατάσταση. Χρειάζεται να ακολουθηθεί μια ολιστική προσέγγιση, η οποία θα συμπεριλαμβάνει εργαζόμενους και επιχειρήσεις απ’ όλους τους τομείς.

Δεύτερον, τα επιδοτούμενα προγράμματα είναι βραχυπρόθεσμα, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός της εκάστοτε επιχείρησης έπειτα από περίπου έξι μήνες. Θα μπορούσε, κατόπιν αιτήματος, να καλύπτεται από τον ΔΥΠΑ έστω το 50% της αμοιβής του εργαζόμενου, ειδικά σε περιπτώσεις οικονομικής αδυναμίας. Τρίτον, η κατάρτιση των εργαζόμενων που αποστέλλονται από τον ΔΥΠΑ στις συνεργαζόμενες επιχειρήσεις δεν είναι πάντοτε η δέουσα. Έτσι, δημιουργείται χάσμα ανάμεσα στις ικανότητες ενός εργαζόμενου και στις ανάγκες μιας επιχείρησης.

Αυτό θα μπορούσε να επιλυθεί με τη διοργάνωση αντίστοιχων σεμιναρίων προς τους υποψήφιους, εξασφαλίζοντας και πιστοποιητικό παρακολούθησης, προκειμένου να βρίσκονται σε μία κοινή γραμμή πλεύσης με το νέο εργασιακό τους περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα να εμπλουτιστεί και το βιογραφικό τους για μελλοντικές συνεργασίες.

Λύση δεν αποτελεί η δωροδοκία των πολιτών, αλλά η αναδιαμόρφωση του φορολογικού καθεστώτος

Η φορολογία στην Ελλάδα του σήμερα είναι άκρως προβληματική, ανεξαρτήτως αν το αποδέχεται αυτό η εκάστοτε κυβέρνηση ή όχι. Γενεσιουργός αιτία δεν είναι ούτε ο μισθωτός, ούτε ο ελεύθερος επαγγελματίας που υφίστανται αδιάκοπη αφαίμαξη. Ήδη, εν έτει 2023, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ελεύθερων επαγγελματιών δηλώνει ξεκάθαρα ότι αδυνατεί να διατηρήσει μια βιώσιμη επιχείρηση εξαιτίας της «δρακόντειας» φορολογίας.

Εν ολίγοις, η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα δεν γίνεται επί τούτου για να μην υπάρξουν περαιτέρω έσοδα στα δημόσια ταμεία – ώστε να ζούμε «πλουσιοπάροχα» με pass – αλλά αποκρύπτονται, προκειμένου να διασφαλιστούν τα προς το ζην για τις ανάγκες μιας οικογένειας. Διότι, με απλά μαθηματικά, όποιος συμμορφωθεί εξ ολοκλήρου με την τρέχουσα φορολογία, θα αναγκαστεί αυτομάτως να αυξήσει κατά πολύ τις τιμές των προσφερόμενων προϊόντων/υπηρεσιών. Των προϊόντων αυτών που απευθύνονται σε πολίτες, οι οποίοι χρειάζεται να μετρήσουν μέχρι και το τελευταίο ευρώ για να προμηθευτούν βασικά είδη πρώτης ανάγκης.

Κάπως έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος με τον εξαναγκασμό των επιχειρήσεων να ανεβάσουν τις τιμές στα ύψη – ή να βάλουν λουκέτο εν μία νυκτί. Εναλλακτικά, το επικρατέστερο σενάριο, ως φυσικό επακόλουθο της ραγδαίας αύξησης των τιμών είναι η επιχείρηση να απευθύνεται σε ένα πολύ περιορισμένο καταναλωτικό κοινό, με τον δυσάρεστο επίλογο να γράφεται λίαν συντόμως. Από τη στιγμή, λοιπόν, που για το μέσο Έλληνα πολίτη διακυβεύονται τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή του, έχουμε αποτύχει παταγωδώς αν θεωρούμε ότι η θέσπιση της «αμειβόμενης ρουφιανιάς» θα λύσει το ζωτικό αυτό πρόβλημα.

Έχουμε αποτύχει όλοι ανεξαιρέτως – για διαφορετικούς λόγους: Ορισμένοι απέτυχαν να αφουγκραστούν τις ανάγκες της κοινωνίας. Άλλοι απέτυχαν να στηρίξουν τα συλλογικά συμφέροντα και έθεσαν σε πρώτο πλάνο τα ατομικά. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όμως, κατέληξαν να στηρίζουν όσους λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τέλος, το μεγαλύτερο, ενδεχομένως, τμήμα της κοινωνίας μας απέτυχε να αναδείξει τους εκπροσώπους που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες μιας ολόκληρης χώρας και όχι των ολίγων.

Στην εποχή της απόλυτης φτωχοποίησης, η ηθική διαρκώς παρακμάζει. Και ορισμένοι ξέρουν πολύ καλά πώς να εκμεταλλευτούν αυτή τη συνθήκη, αντί να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα από τη ρίζα του.

TAGS:#ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ#ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ
Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα