Άδοξα έκλεισε το κεφάλαιο της πρότασης δυσπιστίας για το έγκλημα στα Τέμπη, καθώς καταψηφίστηκε από τη Βουλή, με 141 ψήφους υπέρ και 159 κατά. Η κυβέρνηση επιμένει στο αφήγημα του ανθρώπινου λάθους, ενώ η χθεσινή βραδιά επισκιάστηκε από δύο παραιτήσεις υπουργών της ΝΔ.
Στο βήμα της Βουλής ανέβηκε χθες ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, προκειμένου να δώσει τις δικές του απαντήσεις σε όσα καταλογίζουν στην κυβέρνησή του τόσο η αντιπολίτευση, όσο και η κοινή γνώμη. Ενδεχομένως, τα αισιόδοξα μυαλά ήλπιζαν ότι θα πιεστεί από τις αδιαπραγμάτευτες συλλογικές απαιτήσεις για απόδοση πάσας ευθύνης στον τραγικό θάνατο 57 ανθρώπων, αλλά, εν τέλει, αναπαράχθηκε απλώς το κλασικό, αλαζονικό κυβερνητικό αφήγημα σε λούπα.
Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι καταψηφίστηκε τελικά η πρόταση δυσπιστίας, έξω από τη Βουλή αγανακτισμένοι πολίτες, με πορείες διαμαρτυρίας και συνθήματα, φρόντισαν να υπενθυμίσουν σε όλους, όλες και όλα πως ανεξάρτητα της τροπής (ή της ντροπής) στο εν λόγω έγκλημα, δεν θα γίνει αποδεκτή η συγκάλυψη.
Το ανθρώπινο λάθος και η γραφική αποποίηση ευθυνών
«Προσέρχομαι στη σημερινή συζήτηση, θεωρώντας την τραγωδία των Τεμπών ένα ζήτημα πολύ μεγαλύτερο από απλή αφορμή για κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Στέκομαι με σεβασμό και ταπεινότητα απέναντι στη μνήμη των ανθρώπων που χάσαμε και στις οικογένειες τους. Μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να κάνουν τη θλίψη τους διαμαρτυρία. Μπορούν και να αδικούν την πολιτεία. Για την σύμβαση 717 τόνισε ότι δεν ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότητα πως αν είχε ολοκληρωθεί, δεν θα συνέβαινε το δυστύχημα», είπε αρχικά ο Πρωθυπουργός. Παραδέχτηκε, βέβαια, πως θα ήταν πιο δύσκολο σε αυτή την περίπτωση. Πρόσθεσε, επίσης, πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σωστά τη δουλειά του, η 717 θα είχε ολοκληρωθεί.
«Θέλω να με ακούσετε όχι μόνο με την καρδιά, αλλά και με το μυαλό. Δεν έχουμε καταφέρει να βαδίσουμε σε ένα αύριο ενωμένοι με λιγότερες σκιές σαν αυτές που οδηγούν τους πολίτες να κλείνουν τα αυτιά τους και να μη πιστεύουν κανένα και τίποτα. Γι’ αυτό ζήτησα συγγνώμη εξ ονόματος όλων. Χωρίς και να πιστέψω ποτέ ότι υπάρχουν Έλληνες που πενθούν περισσότερο από άλλους. Εισάγατε με θράσος στην προπαγάνδα σας λεξιλόγιο άλλων εποχών. Ήρθε η ώρα να διαλύσουμε κάποιους από τους μύθους. Αναγνωρίζω ότι απέναντί μου, απευθύνομαι σε μία κοινωνία που είναι καχύποπτη και θυμωμένη. Αναλαμβάνω να πω την αλήθεια».
«Ας ξεκινήσουμε από το παραπλανητικό δημοσίευμα του “Βήματος”. Όλες οι συζητήσεις ήταν εξαρχής στη διάθεση των αρχών. Σας άκουγα, κ. Φάμελλε, και γυρνούσε στο μυαλό μου εκείνη η βραδιά. Άλλοι προσπάθησαν να κρύψουν σε άλλες συγκυρίες. Είδα ό,τι πιο φρικιαστικό είδα στη ζωή μου. Λέτε ότι μέλημά μου και σκέψη μου ήταν να πειράξω αυτούς τους διαλόγους. Δεν ντρέπεστε να τα λέτε αυτά; Αυτή ήταν η έγνοια… πώς θα πειράξω τους διαλόγους; Πάμε να δούμε και τη διαστρέβλωση την οποία επιχειρείτε να κάνετε. Αυτό το οποίο εννοεί το δημοσίευμα και υιοθετήσατε, είναι ότι με κάποιον τρόπο δεν φταίει ο σταθμάρχης».
«Ρωτώ, ο άνθρωπος αυτός είναι προφυλακισμένος με απόφαση της δικαιοσύνης, διότι δεν αμφισβητείται ότι έγιναν 7 παραβιάσεις του κανονισμού ασφαλείας και ένα ανθρώπινο χέρι έστειλε το τρένο στη λάθος γραμμή. Υπάρχει έστω και ένας εδώ μέσα, ο οποίος να πιστεύει ότι αν ο σταθμάρχης είχε κάνει σωστά τη δουλειά του θα είχε γίνει το ατύχημα; Γιατί, λοιπόν, αμφισβητείτε κάτι το οποίο η ίδια η δικαιοσύνη έχει κρίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα έχει συμβεί; […] Ουδέποτε δόθηκε εντολή συγκάλυψης».
«Πάμε στο άλλο τερατούργημα. Σπεύσαμε, λέει, συνειδητά να μπαζώσουμε το έδαφος. Γιατί να το κάνουμε αυτό; Για να συγκαλύψουμε, αναρωτιέμαι, τι ακριβώς με το μπάζωμα; Όταν ξέρετε όσοι διακινείτε αυτές τις αθλιότητες, ότι το μέλημα των συνεργείων ήταν να σηκώσουν τα βαγόνια για να βρούμε ανθρώπους από κάτω. Έχετε αποκρύψει το γεγονός ότι οι περιβόητες θεωρίες περί ξυλολίου, ότι ανατινάχτηκε το τρένο και η κυβέρνηση έσπευσε να τα συγκαλύψει. Τέτοια τερατουργήματα. Σας κοιτώ στα μάτια και σας λέω ότι ουδέποτε δόθηκε καμία εντολή για συγκάλυψη. Αλλά εγώ σας λέω την αλήθεια και αυτή την αλήθεια δεν μπορείτε να την αμφισβητήσετε».
Τα πυρά σε κόμματα της αντιπολίτευσης
«Δεν ήθελα να αναφερθώ στον εθνικό εισαγγελέα. Φτάσατε, κυρία Κωνσταντοπούλου, να επικαλεστείτε το μηχανοδηγό της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Δεν ντρέπεστε να λέτε αυτά τα πράγματα; Υπάρχει πατέρας και μητέρα που σας ακούει. Πώς τολμάτε να εργαλειοποιείτε έτσι τον πόνο του παιδιού; Ποτέ δεν κινήθηκε. Σε 34 άτομα έχει αποδώσει κατηγορίες. Έχουμε άρει το απόρρητο σε υποθέσεις ατυχημάτων. Είπα να φέρουμε διάταξη να το κάνουμε αμέσως. Την καταψηφίσατε».
«Η αρμοδιότητα της ευρωπαίας εισαγγελίας περιορίζεται σε πράξεις που θίγουν τα οικονομικά της ΕΕ. Για όλα τα υπόλοιπα, πήρε τις απαντήσεις της από τον Άρειο Πάγο γιατί αφορούν το Σύνταγμα και την ελληνική δικαιοσύνη. Έχει ξεπεράσει το όριο της αρμοδιότητάς της. Υπουργοί, εννοείτε, ότι ευθύνονται για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας. Για να κατηγορηθεί κάποιος για ποινικές ευθύνες το Σύνταγμα απαιτεί κατηγορητήριο και προανακριτική επιτροπή. Αν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της μη ολοκλήρωσης μιας δημόσιας σύμβασης και μιας τραγωδίας, τότε ρωτώ, όταν ο ίδιος ο εισαγγελέας στην αγόρευση για το Μάτι είπε ότι αν είχαμε το 112, θα είχαν σωθεί ζωές, ζητήσαμε να αποδοθούν ποινικές ευθύνες στον κ. Παππά; Και γελάτε κιόλας».
[…] «Πράγματι, στη συνείδηση όλων, πρώτα του Κώστα Καραμανλή, θα πλανάται αυτό το βάρος, ότι αν η 717 είχε τελειώσει πιθανόν το ατύχημα να μην είχε συμβεί. Αλλά δεν θα μιλήσετε εσείς για την 717, όταν αυτό θα έπρεπε να ήταν έτοιμο από το 2016. Στο ευρωπαϊκό δίκτυο των τρένων μόλις το 12% σήμερα έχει εγκατεστημένα όλα αυτά τα συστήματα ασφάλειας. Τα τρένα δεν τρακάρουν γιατί ο γενικός κανονισμός ασφαλείας τηρείται ευλαβικά. Κάτι αλλάζει στους ελληνικούς σιδηροδρόμους αλλά απέχουμε πολύ από το σημείο που θέλουμε».
«Και φτάνουμε στο σημερινό παράδοξο. Ενώ για τα Τέμπη ουσιαστικά πραγματικό συμπληρωματικό κατηγορητήριο δεν έχετε τεκμηριώσει, προτείνετε να αμφισβητηθεί η δεδηλωμένη με όχημα έναν παραπλανητικό τίτλο μιας εφημερίδας. […] Ένα δημοσίευμα, το οποίο δεν λέει τίποτα το καινούργιο. Υιοθετείται αμέσως από εσάς και θέτετε θέματα δυσπιστίας. Εντυπωσιακά αντανακλαστικά. Κάποιος καχύποπτος θα σας έλεγε ότι γνωρίζατε το δημοσίευμα πριν τυπωθεί η εφημερίδα. Βλέπατε μπροστά… Ένα κόμμα, κ. Ανδρουλάκη, το οποίο έχει περάσει την κυβέρνηση γενεές 14. Το βέβαιο είναι ότι μέχρι και εφημερίδες που έχουμε βρεθεί πολύ σκληρά απέναντι και έχουμε καταλήξει με κάποιες στα δικαστήρια, κατά κανόνα παίρνουν τηλέφωνο να πουν ποια είναι η άποψη της κυβέρνησης. Αυτοί έκριναν ότι έπρεπε να ενημερώσουν την αντιπολίτευση για το δημοσίευμα».
«Να σταματήσει επιτέλους ο φαντάρος των 20 ημερών τις ανιστόρητες ανοησίες περί παρατηρητών, νοθείας των εκλογών και αποχώρησης της κυβέρνησης. Ας μάθει ο κ. Κασσελάκης. Ορκίζεται αύριο. Απολύεται… Ναι, ήτανε κουραστική η θητεία. Ας μάθει ότι η δημοκρατία μας γιορτάζει 50 χρόνια ζωής και ακμής. Κανείς δεν έχει αμφισβητήσει τις εκλογές και τη μετάβαση της εξουσίας. […] Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον χαρακτήρισε υπονομευτή του πολιτεύματος. Αυτή είναι η μία όψη. Η άλλη είναι ότι είναι φαιδρός και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Κάθε μέρα λέει και μια σαχλαμάρα».
[…] «Έχουμε ζήσει εποχές διαπλεκόμενων, σχέσεις νταβατζήδων. Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε να αλλάξουμε. Δεν θα συγκυβερνήσω με κανένα παράκεντρο στο τιμόνι του τόπου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε κάποτε αναρωτηθεί ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο. Η απάντηση έχει δοθεί. Ο κυρίαρχος λαός και όχι τα φουσκωμένα πορτοφόλια και αν νομίζουν κάποιοι ότι όλοι και όλα είναι εξαγοράσιμα είναι βαθιά νυχτωμένοι. Αν κάποιος εκδότης, μεγαλοεπιχειρηματίας, έχει πολιτικές βλέψεις, ας εμφανιστεί ανοιχτά. Ο ίδιος όμως, όχι μέσω πληρεξούσιων. Αν επιθυμούν να εμφανιστούν, να κριθούν, να συγκριθούν και να μετρηθούν».
Η προτροπή για καταψήφιση
«Σε αυτή την πρόταση δυσπιστίας είναι ένας πραγματικός συγγραφέας, αλλά δεν την υπέγραψε. Υιοθετείτε όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που διακίνησε ο κ. Βελόπουλος. Αναρωτιέμαι που είναι σήμερα; Έχουμε, όμως, μπροστά μας μια εκλογική αναμέτρηση και είναι βέβαιο ότι κάποιοι θέλουν να προβάλλεται εικόνα πολιτικής αστάθειας».
«Η Βουλή θα απαντήσει θεσμικά καταψηφίζοντας. Πιστεύω ότι και οι πολίτες έχουν βγάλει συμπεράσματα και στις ευρωεκλογές, κοντός ψαλμός, θα στείλουν το δικό τους μήνυμα σε όσους δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα. Προσπάθησα να περιγράψω όσο καλύτερα μπορούσα, τι έγινε και τι θα κάνουμε για να μην έχουμε ποτέ ξανά άλλα Τέμπη» και ολοκλήρωσε, ζητώντας από τους βουλευτές να καταψηφίσουν την πρόταση δυσπιστίας.
Δύο παραιτήσεις συμπληρώνουν το κάδρο
Έπειτα από την παραίτηση του τέως υπουργού Ναυτιλίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη στη σκιά της δολοφονίας του 36χρονου Αντώνη και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νότη Μηταράκη, εξαιτίας διαφωνιών με τον σημερινό Πρωθυπουργό σε σχέση με ανακοινωθέντα μέτρα. Αξιοσημείωτη ήταν σαφώς και η παραίτηση Δημητριάδη, του γενικού γραμματέα του Πρωθυπουργού, στον απόηχο του σκανδάλου των υποκλοπών.
Αυτή τη φορά, υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους ο πρώην πια υπουργός Επικρατείας, Σταύρος Παπασταύρου, και ο υφυπουργός παρά των Πρωθυπουργώ, Γιάννης Μπρατάκος. Αιτία της –μάλλον εξαναγκασμένης– παραίτησής τους, ήταν πιθανότατα η συναναστροφή τους με τον Ευάγγελο Μαρινάκη, λίγες ώρες αφότου εκδόθηκε το επίμαχο δημοσίευμα για την αλλοίωση ηχητικών ντοκουμέντων, το οποίο λειτούργησε ως έναυσμα για την πρόταση δυσπιστίας που κατατέθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής.
Αντί επιλόγου
Δυστυχώς, άλλη μια ελπιδοφόρα κίνηση για την πολυπόθητη δικαίωση των 57 θυμάτων έληξε άδοξα. Εφόσον η κάλπη ανέδειξε την τρέχουσα κυβέρνηση, εκ των πραγμάτων, ο Πρωθυπουργός έχει την τελευταία λέξη. Αυτό, εν προκειμένω, μεταφράζεται ως εξής: Αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν διακατέχεται από την ενσυναίσθηση και την ευσυνειδησία να παραδεχτεί την εμπλοκή του, καθώς επίσης και του Κώστα Καραμανλή, αντί να μεταφέρει το βάρος σε ένα ανθρώπινο χέρι, τότε πραγματικά χρειάζονται αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία για να παρέμβει η δικαιοσύνη. Φευ, καθώς οι θεσμοί χειραγωγούνται στην Ελλάδα, αυτή η εκδοχή είναι κάπως ουτοπική.
Μερικά σημεία που στερούνται λογικής και αξιοπιστίας, είναι τα εξής:
– Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ως νομικός, εκπροσωπεί οικογένεια θύματος. Επομένως, είναι οξύμωρο, ανακριβές και παραπλανητικό να κατηγορείται για εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου, όταν μάχεται για τη δικαίωση.
– Η ευρωπαία εισαγγελέας, σε συνέντευξή της, δήλωσε ότι «τους μπλοκάρουν για να μην βρουν την αλήθεια». Ο Πρωθυπουργός, όμως, συντάσσεται με τη στάση του κυρίου Γεωργιάδη, υποστηρίζοντας ότι καθήκον της δεν είναι η απονομή δικαιοσύνης την Ελλάδα, σε ένα υποτιθέμενο κράτος-μέλος της ΕΕ, καθώς υποτίθεται ότι η ελληνική δικαιοσύνη είναι η καθ’ ύλην αρμόδια. Ή, επειδή δύναται να συντελέσει στη συγκάλυψη.
– Είναι τόσο βεβαρυμμένη η συνείδηση της κυβέρνησης και το ίδιου του Κώστα Καραμανλή, ως απότοκο της μοιραίας σιδηροδρομικής σύγκρουσης, ώστε πρωταρχικό μέλημα είναι η εξύψωση και η εξύμνηση του πολιτικού έργου, αντί για την υιοθέτηση πραγματικής απολογητικής στάσης με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
– Η σύμβαση 717 έχει γίνει καραμέλα πια, νισάφι. Ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί ό,τι θέλει, όμως η ευρωπαία εισαγγελέας, της οποίας το έργο διεκόπη βάναυσα, ανέφερε ότι η ολοκλήρωσή της θα σήμανε την αποφυγή του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη.
– Οι μύδροι προς την αντιπολίτευση δεν συνιστούν εξιλέωση. Οι ευσυνείδητοι πολιτικοί ασκούν πρώτα σκληρή αυτοκριτική κι έπειτα, αναλώνονται στα ψεγάδια των άλλων. Για αρχή, λοιπόν, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να στρέψει το βλέμμα της εσωτερικά, ώστε να αναστοχαστεί τα δικά της εγκληματικά σφάλματα.
Τέλος, με την απάνθρωπη διαχείριση στο επίπονο ζήτημα των Τεμπών, η ελληνική κυβέρνηση εξωθεί τους συγγενείς των θυμάτων σε προσφυγή στα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα, αφού δηλώνουν αγανακτισμένοι και παντελώς απογοητευμένοι από τα όσα συμβαίνουν. Αυτό, βέβαια, σηματοδοτεί και τη σπίλωση της εγχώριας εικόνας σε ευρωπαϊκό ή διεθνές επίπεδο.