Στη «μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του πλανήτη» οι αιματοχυσίες και η γενοκτονία συνεχίζονται. Η Ισπανία αποφάσισε να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος. Η Ιρλανδία θα παρέμβει στην υπόθεση γενοκτονίας στο Διεθνές Δικαστήριο. Ο υπόλοιπος κόσμος;
«Έξι μήνες μετά τον δολοφονικό πόλεμο του Ισραήλ προς τη Γάζα, περνάω τις μέρες μου στη Ραμάλα διαβάζοντας τις καταστροφικές ειδήσεις, νιώθοντας αβοήθητος και συντετριμμένος» γράφει ο Raja Shehadeh, δικηγόρος, συγγραφέας και ιδρυτής της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Al-Haq από την Παλαιστίνη στην Guardian.
«Εδώ και 75 χρόνια εμείς οι Παλαιστίνιοι απαιτούμε την αναγνώριση από το Ισραήλ, αν όχι τη συγγνώμη και την επανόρθωση, για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν εναντίον μας κατά την πρώτη Νάκμπα του 1948, όταν περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους που είναι στο σημερινό Ισραήλ» συνεχίζει. Ο Shehadeh μιλά για την «χρήση βίας για την καταστροφή των Παλαιστινίων, την οποία δεν αμφισβητεί κανείς, ανεξάρτητα από το ανθρώπινο κόστος», καθώς και για την χρόνια προσπάθειά του να ξεχάσει όχι απλά την Παλαιστίνη, όπως την γνώρισαν οι γονείς του, αλλά την πληγωτική διαδικασία να ξεχάσει την Παλαιστίνη ολοκληρωτικά.
«Δεν υπάρχει πλέον ασφαλές μέρος στη Γάζα» επιβεβαιώνουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν στην περιοχή για να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, όσο συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί.
Σε αριθμούς, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, περισσότεροι από 33.175 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, ανάμεσά τους περίπου 13.000 παιδιά και τουλάχιστον 75.000 τραυματίες. Πάνω από 1,7 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, δηλαδή το 75% του πληθυσμού του παλαιστινιακού λαού, εκτιμάται από την UNICEF ότι έχουν εκτοπιστεί βίαια και ζουν σε συνθήκες μη ασφαλείς και ανθυγιεινές.
Επιπλέον, 1,1 εκατομμύριο άτομα βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. «Η στέρηση τροφής από τον πληθυσμό χρησιμοποιείται ως πολεμικό όπλο», δήλωσε ο Josep Borrell, επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, στην τοποθέτησή του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι ανθρώπινες ζωές βέβαια δεν είναι απλά νούμερα.
Το πώς αντιδρά η Δύση απέναντι στις ζωές που χάνονται φανερώνει βαθιά υποκρισία και ισλαμοφοβία, καθώς όταν μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης World Central Kitchen σκοτώθηκαν από ισραηλινά πυρά στη Γάζα την Δευτέρα 1 Απριλίου, το τραγικό αυτό γεγονός προκάλεσε αμέσως παγκόσμια καταδίκη και αντιδράσεις, καθώς πολλά κράτη επέλεξαν να λάβουν κάποιες -μικρές- αποστάσεις από την ακροδεξιά ισραηλινή κυβέρνηση του Νετανιάχου.
Κάτι αντίστοιχο δεν έγινε φερ’ ειπείν με τους 33.000 μουσουλμάνους της Παλαιστίνης που έχουν σκοτωθεί το τελευταίο εξάμηνο από τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι δεν ξεσηκώνουν τόσο εύκολα και γρήγορα την δυτική κοινή γνώμη. Έπρεπε να δολοφονηθούν άνθρωποι που προέρχονταν από Αυστραλία, Πολωνία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Παλαιστίνη και Καναδά για να συγκινηθούν Ευρώπη και Αμερική.
Παράλληλα, το βρετανικό Economist δημοσίευσε το τελευταίο εβδομαδιαίο τεύχος του με εξώφυλλο μια ισραηλινή σημαία φυτεμένη στην άμμο και κατεστραμμένα κτίρια στη Γάζα πίσω της. «Το Ισραήλ μόνο του» γράφει με bold γράμματα.
«Το Ισραήλ φαίνεται βαθιά ευάλωτο. Η Αμερική πρέπει να το βοηθήσει να βρει μια καλύτερη στρατηγική» διαβάζουμε μέσα στο άρθρο-συνέχεια του δυτικού ξεπλύματος μιας γενοκτονίας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπου η αντιπρόεδρος Kamala Harris τόνισε πως θα «διασφαλίσουν ότι το Ισραήλ δεν θα μείνει ποτέ χωρίς την ικανότητα να αμυνθεί». Αυτή είναι η μόνη τους έγνοια, όπως φαίνεται. Σαν να λέμε, δεν θα μείνει ποτέ ο βιαστής χωρίς δυνατότητα να αμυνθεί.
There is still a narrow path out of the hellscape of Gaza. But at a moment of military might, Israel looks deeply vulnerable https://t.co/Y1wC7bUe2l pic.twitter.com/EdFhTjBaqY
— The Economist (@TheEconomist) March 21, 2024
Σε μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες, όπως οι Νew York Times, ακόμη γράφουν ότι οι διαδηλώσεις που έγιναν σε όλο τον κόσμο μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου ήταν υπέρ της Hamas και όχι υπέρ της Παλαιστίνης και ενός λαού που ζει στη «μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του πλανήτη», με το Ισραήλ να κρατάει τα κλειδιά και να χτίζει τα κελιά.
Συνεχίζουν ανένδοτα τα δυτικά κυρίαρχα media να προπαγανδίζουν μιλώντας για έξαρση του αντισημιτισμού, θολώνοντας τα νερά μεταξύ της πραγματικότητας της γενοκτονίας που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ με ένα βολικό αφήγημα που τραβάει μακριά την προσοχή από τη μαινόμενη ανθρωπιστική τραγωδία και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Πολλοί αρνούνται κιόλας ότι το Ισραήλ είναι εποικιστική αποικιοκρατική δύναμη και ισχυρίζονται ότι το Ισραήλ θέλει απλά (sic) να καταστρέψει την τρομοκρατική οργάνωση Hamas.
Η ελάχιστη υποστήριξη;
Είναι η πρώτη φορά που το ανώτατο όργανο του ΟΗΕ πήρε θέση για τη σφαγή τη Γάζα, κάνοντας λόγο για «γενοκτονία» και με απόφαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ την Παρασκευή 5 Απριλίου, ζήτησε από τα κράτη να σταματήσουν να πουλάνε όπλα στο κράτος του Ισραήλ.
Το UNHRC μάλιστα κάλεσε το Ισραήλ να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει διαπράξει στην Λωρίδα της Γάζας.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ και η Γερμανία, οι χώρες δηλαδή με τις μεγαλύτερες εξαγωγές όπλων στο Ισραήλ που σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης, παρέχουν το 99% των εξοπλισμών στην κυβέρνηση Νετανιάχου, καταψήφισαν την πρόταση. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι το Ισραήλ είναι ο μεγαλύτερος αποδέκτης αμερικανικού εξοπλισμού (το ονομάζουν «βοήθεια») μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως σημειώνει πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου.
Κάποιες χώρες, όπως ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Ολλανδία, η Ισπανία και το Βέλγιο, αποφάσισαν την αναστολή των πωλήσεων όπλων στο Ισραήλ. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, περισσότεροι από 600 νομικοί εμπειρογνώμονες έστειλαν μια επιστολή στον πρωθυπουργό, καλώντας τον να σταματήσει τις βρετανικές εξαγωγές όπλων στο Ισραήλ.
Οι σημαντικότεροι πάροχοι όμως συνεχίζουν να εξοπλίζουν το ισραηλινό κράτος, δίνοντας την δυνατότητα στον Νετανιάχου να πάει τον πόλεμο στη Γάζα μέχρι τέλους. Κι ύστερα, τα ίδια αυτά κράτη μιλούν για «υψηλό ανθρωπιστικό κόστος».
Για να μην αναφέρουμε τη “Levander”, τη μηχανή τεχνητής νοημοσύνης που κατευθύνει τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Γάζα. Συγκεκριμένα, ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί ένα σύστημα στόχευσης τεχνητής νοημοσύνης που απαιτεί ελάχιστη ανθρώπινη επίβλεψη, το οποίο επέτρεψε (και επιτρέπει ακόμη) σε Ισραηλινούς στρατιωτικούς αξιωματούχους να σκοτώνουν μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων πολιτών.
Η Ισπανία ανακοίνωσε ότι θα αναγνωρίσει το κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος μέχρι τον Ιούλιο. Ο καταλύτης ήταν η επίθεση στην World Central Kitchen. Ο πρωθυπουργός Pedro Sánchez χαρακτήρισε ως «ανεπαρκή και απαράδεκτη» την απάντηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου πως σκότωσαν «ακούσια» τους εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.
«Η Παλαιστίνη είναι ένα από τα λίγα θέματα στα οποία η Ισπανία μπορεί να κάνει προοδευτική εξωτερική πολιτική. Δίνει στην Ισπανία έναν ηγετικό ρόλο στην ΕΕ. Η Ισπανία έχει μια ιδιαίτερη θέση διεθνώς με δεσμούς μεταξύ της αραβικής και της λατινικής Αμερικής, γεγονός που της προσδίδει ένα ορισμένο ηθικό κύρος σε αυτό το θέμα», είπε, θέλοντας να ενθαρρύνει κι άλλα κράτη της ΕΕ να αναγνωρίσουν το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Θα ακολουθήσουν άλλα ευρωπαϊκά κράτη το παράδειγμα;
Μόλις 9 από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη. Το 2014, η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε ένα κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος.
Η Ιρλανδία δήλωσε ότι θα παρέμβει στην υπόθεση γενοκτονίας κατά του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο, δείχνοντας την μακροχρόνια αλληλεγγύη της προς τον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση.
Η Zoë Lawlor, επικεφαλής της Ιρλανδικής Εκστρατείας Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (IPSC), δήλωσε ότι υπάρχει «βαθιά ενσυναίσθηση και συμπάθεια στην Ιρλανδία με τον παλαιστινιακό λαό».
Αυτή η αλληλεγγύη γεννιέται σε μεγάλο βαθμό από την κοινή εμπειρία της υποταγής από ένα κατοχικό κράτος, καθώς η Ιρλανδία βρισκόταν υπό αγγλική και βρετανική κυριαρχία για περισσότερα από 800 χρόνια, χάνοντας τεράστιες εκτάσεις γης από τον 12ο αιώνα. Οι Ιρλανδοί βίωσαν τη μεγάλη πείνα της πατάτας στη δεκαετία του 1840, κατά την οποία περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν από την πείνα και πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, λόγω των βρετανικών χειρισμών.
«Οι ηγέτες με ρωτούν συχνά γιατί οι Ιρλανδοί έχουν τόση ενσυναίσθηση για τον παλαιστινιακό λαό. Και η απάντηση είναι απλή: Βλέπουμε την ιστορία μας στα μάτια τους», δήλωσε ο Leo Varadkar, ο οποίος παραιτήθηκε πρόσφατα από πρωθυπουργός της Ιρλανδίας.
«Μια ιστορία εκτοπισμού, απαλλοτρίωσης, αμφισβήτησης ή άρνησης της εθνικής ταυτότητας, αναγκαστικής μετανάστευσης, διακρίσεων και τώρα πείνας».
Ο υπόλοιπος κόσμος δεν το βλέπει;