Συνέντευξη της προέδρου της Ένωσης Κυριών Δράμας στην Εύα Καρολίδου και στο Estella, με αφορμή τη συμπλήρωση των 120 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του σωματείου.
Η Ένωση Κυριών Δράμας-Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας είναι ένα φιλανθρωπικό και πολιτιστικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τοποθετημένο στην ακριτική περιοχή της Δράμας. Σκοπός και λόγος ύπαρξής του σωματείου αυτού, είναι σαφώς η προσφορά πάσης φύσεως στήριξης, σύμφωνα με τις εξατομικευμένες ανάγκες κάθε ωφελούμενου ατόμου.
Λειτουργεί άτυπα από το 1904, ενώ το πρώτο καταστατικό της οργάνωσης εκδόθηκε το 1929. Το 1990, αγοράστηκε το σημερινό κτίριο, ενώ παράλληλα ξεκίνησε και η αναπαλαίωσή του, για να ολοκληρωθεί αισίως έπειτα από πέντε έτη. Η εν λόγω δομή διαμορφώθηκε ως ξενώνας, όπου μπορούσαν και μπορούν μέχρι σήμερα να φιλοξενηθούν κακοποιημένες γυναίκες ή παιδιά. Το 2024, σηματοδοτεί την επέτειο των 120 χρόνων από τότε που προσφέρθηκε η πρώτη ζεστή χείρα βοηθείας, με γνώμονα πάντοτε τις αξίες: Αλληλεγγύη, ισότητα, συνεργασία και διαφάνεια.
Ενδεικτικά, μερικές από τις πρωτοβουλίες του σωματείου, περιλαμβάνουν: Νομική και ψυχολογική υποστήριξη για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, εύρεση εργασίας και ενδυνάμωση μέσω σεμιναρίων, δωρεάν ιατρικές εξετάσεις σε ανασφάλιστους πολίτες, μορφές επισιτιστικής βοήθειας, προγράμματα υποτροφιών, κοινωνικό φροντιστήριο, καλλιτεχνικά εργαστήρια, προγράμματα προώθησης της γυναικείας επιχειρηματικότητας κ.ά.
Εντούτοις, προκειμένου να αποκτηθεί και μια εικόνα εκ των έσω, κρίθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη μια συζήτηση με την πρόεδρο της Ένωσης Κυριών Δράμας, Αλίκη Τσιαμούρα.
Αλίκη Τσιαμούρα, πρόδρος της Ένωσης.
Πώς προέκυψε η ανάγκη για τη δημιουργία της ΕΚΔ; Ποια εμπόδια κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι συνιδρύτριες και υπό ποιες συνθήκες ξεκίνησε η δική σας εμπλοκή;
«Η Ένωση ήταν μια ιδέα και πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Δράμας και Σμύρνης Χρυσοστόμου, ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνα επωμίστηκε ένα αξιόλογο και αξιομνημόνευτο κοινωνικό έργο που αφορούσε γενικότερα στην ανέγερση ναών και ιδρυμάτων. Επί των ημερών του, ανεγέρθηκε πληθώρα εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, οικοτροφείο μαθητών, αναγνωστήρια, φιλόπτωχες αδελφότητες. Στο πλαίσιο αυτό, εύκολα αντιλαμβάνεστε ότι η ανάγκη για τη δημιουργία της ΕΚΔ προέκυψε από ένα έντονο, πηγαίο αίσθημα προσφοράς και μιας γενικότερης φιλοσοφίας ζωής με βασικές αξίες την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, την ισότητα και την αλληλεγγύη».
«Από την πρώτη μέρα της άτυπης λειτουργίας της Ένωσης (1904), οι στόχοι είναι ξεκάθαροι: Η στήριξη, ενδυνάμωση και εμψύχωση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων και κατ’ επέκταση, η ευαισθητοποίηση της ευρύτερης κοινωνίας. Οι ωφελούμενοί μας είναι ημεδαποί ή αλλοδαποί, άποροι, άστεγοι, ανασφάλιστοι, θύματα έμφυλης βίας, άγαμες μητέρες, Ρομά, αποφυλακισμένοι, εθισμένοι σε απαγορευμένες ουσίες, πρόσφυγες και μετανάστες. Συνεπώς, καταλαβαίνεις πόσες δυσκολίες ανακύπτουν όταν αναλαμβάνει κάποιος να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους και να επιλύσει, σε καθημερινή βάση, πάντα με συνέπεια, τα κλιμακούμενα προβλήματά τους. Να σημειώσω, επιπλέον, ότι η συνολική, κοπιώδης αυτή προσπάθεια χτίστηκε βήμα-βήμα δίχως κρατικές επιχορηγήσεις και, παρ’ όλα αυτά, κατορθώσαμε να αναδειχθούμε από απλό σύλλογο σε φιλανθρωπικό σωματείο διεθνούς κύρους, το οποίο συγκαταλέγεται πλέον μεταξύ των μεγαλύτερων πανελλήνιων οργανισμών».
«Η δική μου εμπλοκή στην Ένωση ξεκινά το 1990, όταν ανέλαβα την προεδρία, ερχόμενη εξ αρχής αντιμέτωπη με πληθώρα προβλημάτων, τα περισσότερα εκ των οποίων αφορούσαν γυναίκες με παιδιά εκτός γάμου, εγκαταλελειμμένες από τους συντρόφους τους και δίχως στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον τους. Η απελπιστική αυτή κατάσταση τις στιγμάτιζε κοινωνικά και τις ωθούσε σε συμβιβασμούς και λύσεις ανάγκης. Ξεκίνησα, λοιπόν, να κάνω μια έρευνα-αναζήτηση ξενώνα (σήμερα Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας (ΣΑΦ), στον οποίο θα έδινα πολυμορφικό χαρακτήρα και ο οποίος θα φιλοξενούσε αυτές τις γυναίκες, εξασφαλίζοντας, σε πρώτη φάση, την προστασία και την ιδιωτικότητά τους, και έπειτα την επιστημονική προσέγγιση των προβλημάτων τους (π.χ. ψυχολογική στήριξη και ενδυνάμωση)».
«Έτσι, άρχισε ένας τιτάνιος αγώνας για εύρεση πόρων, μιας και δεν υπήρξαν κρατικές επιχορηγήσεις. Διενεργήθηκαν τηλεμαραθώνιοι σε συνεργασία με τον δημοσιογραφικό κόσμο, καθώς μάλιστα και σειρά συναυλιών με τον Πέτρο Γαϊτάνο. Ακόμα, είχα στο πλευρό μου ανθρώπους από τον καλλιτεχνικό κόσμο, όπως για παράδειγμα τη μεγάλη στήριξη της Μιμής Ντενίση. Σπουδαία, επίσης, η βοήθεια του προσφάτως εκλιπόντος Κώστα Αποστολίδη, ιδρυτή και προέδρου της Raycap, ο οποίος με τις εύστοχες συμβουλές του συνέβαλε στο να αναχθεί η Ένωση από απλό σύλλογο, σε φιλανθρωπικό σωματείο διεθνούς εμβέλειας».
«Το 1995, παραδώσαμε στην κοινωνία της Δράμας το ΣΑΦ και ξεκινήσαμε, επί του πρακτέου, να φιλοξενούμε γυναίκες σε ανάγκη, παρέχοντάς τους παράλληλα εκπαίδευση, εργασία, νομική και ψυχολογική συμβουλευτική, ενδυνάμωση μέσω σεμιναρίων, συμμετοχή σε καλλιτεχνικά εργαστήρια. Έως σήμερα, ο Ξενώνας «Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας» παρέχει προσωρινή διαμονή σε γυναίκες-θύματα έμφυλης βίας, άγαμες μητέρες, κακοποιημένες γυναίκες με ανήλικα τέκνα, φοιτήτριες άπορων οικογενειών και άστεγους πολίτες του Νομού Δράμας».
Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας
Θα θέλατε να μας περιγράψετε ορισμένες δράσεις που «τρέχουν» τη δεδομένη χρονική στιγμή, καθώς επίσης και τη δική σας εμπλοκή μέσα σ’αυτές;
«Ορισμένες από τις τρέχουσες δράσεις μας είναι οι εξής:
Timetotalk: Στο πλαίσιο του προγράμματος, διεξάγονται σεμινάρια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του μαθητικού πληθυσμού σχετικά με την έμφυλη βία. Τις διαλέξεις έχει αναλάβει η Κοσμήτορας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Σεβαστή Χατζηφωτίου. Το πρόγραμμα «ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ», τα τελευταία δύο χρόνια, έχει προωθήσει μέσα από πλήθος δράσεων την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου της έμφυλης βίας, καθώς και των βαθύτερων αιτιών της, μέσα από την αντιμετώπιση της έλλειψης των φορέων, ειδικών στην προσέγγιση του θύτη. Στις δράσεις του προγράμματος συμπεριλαμβάνονται και η διανομή φυλλαδίων, η διοργάνωση εκδηλώσεων, αλλά και η δημιουργία του διαδικτυακού παιχνιδιού».
«Timetolearn (BUILD): Το έργο ξεκίνησε τον Μάρτιο 2024 και έχει διάρκεια 12 μηνών. Αφορά στην προστασία και στην προώθηση των δικαιωμάτων και των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης/ BUILD. Έχει ως σκοπό την εκπαίδευση 30 γυναικών Ρομά που διαβιούν στις περιοχές της Φιλίππου και των Αμπελοκήπων Δράμας, σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αντιμετώπιση του αντιτσιγγανισμού, την ενδυνάμωση του φορέα υλοποίησης, την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και καλών πρακτικών με φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο φορέας υλοποίησης θα πραγματοποιεί εβδομαδιαίες παρεμβάσεις στους δύο καταυλισμούς με στόχο την ενημέρωση των γυναικών, θα συντάξει έκθεση πιθανών παρατυπιών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την οποία και θα παραδώσει στον Συνήγορο του Πολίτη. Ο εταίρος θα μεταφέρει στον φορέα υλοποίησης την εμπειρία και τεχνογνωσία που διαθέτει σε θέματα πρόληψης και καταπολέμησης της ενδοοικογενειακής βίας κατά των γυναικών Ρομά».
«MobileSchool: Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5-8 ετών, που ζουν και εργάζονται στον δρόμο και σε παιδιά που ανήκουν σε κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες. Σκοπός του ΜobileSchool είναι η ψυχολογική ενδυνάμωση, η διερεύνηση και η αξιοποίηση των ικανοτήτων των παιδιών αυτών, καθώς επίσης και η ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους. Επιπλέον, η επικοινωνία με τους γονείς των παιδιών, αλλά και η ευαισθητοποίηση της ευρύτερης κοινωνίας, παραμένει βασικό μέλημα».
«EoWRA: Ενδυνάμωση γυναικών ακριτικών περιοχών – Empowering of Woman’s in Remote Areas”. Το πρόγραμμα, 8μηνης διάρκειας, στοχεύει στο να παρέχει ένα ολοκληρωμένο μοντέλο ολιστικής διαχείρισης της ενδοοικογενειακής βίας, μέσω της εκπαίδευσης από το Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού και τον νορβηγικό φορέα Alternative to Violence. Παράλληλα, θα βοηθήσει στη δημιουργία Κανονισμού Προστασίας Παιδιού, καθώς και στην υλοποίηση θεματικών δράσεων στους 4 περιφερειακούς Δήμους του Ν. Δράμας Προσοτσάνης, Νευροκοπίου, Παρανεστίου και Δοξάτου για γυναίκες 18-60 ετών, για την προώθηση της ισότητας των φύλων στην Ελλάδα μέσω βιωματικών εργαστηρίων».
«PSCGBV: Prevent and Support Cyber Gender Based Violence» στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+. Έχει στόχο να εκπαιδεύσει την Ένωση Κυριών Δράμας-ΣΑΦ, αλλά και τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών σχετικά με την έμφυλη βία στον κυβερνοχώρο. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Τράπεζα Τροφίμων: Η Τράπεζα Τροφίμων – Ίδρυμα για την Καταπολέμηση της Πείνας λειτουργεί από το 1995 και έχει πρωταρχικό σκοπό και στόχο την καταπολέμηση της πείνας και της σπατάλης. Συνεργάζεται με εταιρείες τροφίμων και θεσμικά με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων (ΣΕΒΤ), ώστε τρόφιμα που δεν μπορεί να απορροφήσει η αγορά να προσφέρονται δωρεάν σε συσσίτια και ιδρύματα. Είναι μέλος της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Τραπεζών Τροφίμων (FEBA) και εργάζεται σύμφωνα με τις αρχές της».
«Σε όλες αυτές τις δράσεις, η δική μου εμπλοκή επικεντρώνεται στην εποπτεία και τον συντονισμό. Ορίζω κάποια υπεύθυνη εργαζόμενη και από εκεί και πέρα λαμβάνω καθημερινή και λεπτομερή ενημέρωση. Έχω άμεση επαφή και γνωριμία με όλους τους ωφελούμενους της Ένωσης και φροντίζω να παρακολουθώ την εξέλιξη της πορείας τους, ώστε να επεμβαίνω όπου χρειάζεται».
Συνεργάζεστε με άλλους φορείς;
«Η συνεργασία με φορείς και επιχειρήσεις είναι κομβική για την πιο αποτελεσματική, επιστημονικά πλαισιωμένη και πολύπλευρη υποστήριξη των ωφελούμενων του φορέα μας. Ενδεικτικά, σας παραθέτουμε φορείς με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί ανά τα έτη.
Επιχειρήσεις:
– Μέγας Δωρητής Raycap
– AB Βασιλόπουλος
– Παυλίδης
– Κυριακίδης
– Arivia
– Μενοίκιο
– Σκλαβενίτης
– Καταστήματα άρτου και αρτοσκευασμάτων
– Τοπικά ζαχαροπλαστεία
– Τοπικά θερμοκήπια
– Discount
– Ξενοδοχειακές μονάδες
– Εταιρείες τροφίμων
Είμαστε ενταγμένοι στο:
– Δίκτυο Καταπολέμησης της Φτώχειας
– Ελληνικό Δίκτυο για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Κατοικία
– Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Τραπεζών Τροφίμων (FEBA)
– Επιτροπή Ισότητας των Φύλων Δήμου Δράμας
– Εθνική Σύμπραξη του Roma Civil Monitor 2021-2025
– Ιδρύματα: Νιάρχος, ΤΙΜΑ, Λεβέντη, Hellenic Initiative, Νιάρχος, Μποδοσάκη, Λάτσης, Λίλιαν Βουδούρη, ΚΙΚΠE, Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, Vodafone, Magic Mission, Αγγελικούση.
– Σωματεία και ΑΜΚΕ: Boroume, Δεσμός, Αποστολή Άνθρωπος, Μπορούμε, Μαζί για το παιδί, «Πάνος και Χρυσηίδα-Βοήθεια στα παιδιά», ΦΑΑΘ, Women On Top, Human Plus e. V, ΑLYSOS Alert, Άγγελοι Χαράς.
– Συνεργασίες με τις Τράπεζες Τροφίμων Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
– Συνεργασία με Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, SOUTH – WEST Neofit Rilski University, Osijek University».
Ποια άτομα μπορούν να απευθυνθούν σε εσάς και με ποιους τρόπους είστε σε θέση να συμβάλλετε στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος;
«Οποιοσδήποτε συνάνθρωπός μας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα μπορεί να απευθυνθεί στο φιλανθρωπικό σωματείο μας και να του δοθεί βοήθεια σε συνεργασία με τους εταίρους μας. Στην Ένωση απασχολούνται έμπειροι κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, εθελοντές, πρόθυμοι σε καθημερινή βάση να επέμβουν και να συμβουλέψουν καταλλήλως. Επιπλέον, βρισκόμαστε σε επαφή με όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες του νομού Δράμας, τις τοπικές αρχές και την ΤΟΜΥ, παρακολουθώντας και τηρώντας πάντοτε τη νομοθεσία».
Μπορείτε να μας αφηγηθείτε ιστορίες που σας συγκλόνισαν, αλλά με τη συμβολή της Ένωσης Κυριών Δράμας, στέφθηκαν με ελπίδα;
«Ο κατάλογος είναι μακρύς και σίγουρα οι περισσότερες ιστορίες γερή γροθιά στο στομάχι. Ενδεικτικά, είναι πολλές οι κοπέλες και οι γυναίκες που απευθύνθηκαν στην Ένωση Κυριών Δράμας, επειδή υπέστησαν επανειλημμένα σωματική και ψυχολογική βία από τους άντρες τους, έμειναν μόνες στον δρόμο με το παιδί τους αγκαλιά, ή είχαν βιώσει τραγικές απώλειες οικογενειακών προσώπων, τη μία μετά την άλλη, αδυνατώντας να τις διαχειριστούν».
«Πάντοτε, σταθήκαμε με ανυπόκριτη αγάπη και εχεμύθεια στο πλευρό αυτών των γυναικών, τις φιλοξενήσαμε στον ξενώνα «Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας», εντάσσοντάς τες σε επισιτιστικά προγράμματα και ομάδες συμβουλευτικής στήριξης και ενδυνάμωσης, τις παρείχαμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική και οικονομική κάλυψη, ρουχισμό και απασχόληση σε καλλιτεχνικά εργαστήρια, αλλά και τις εκπαιδεύσαμε κατάλληλα, ώστε να ενταχθούν εκ νέου στην αγορά εργασίας και να επιστρέψουν δυναμικά στην κοινωνική ζωή».
Ως σωματείο, έχετε λάβει και αρκετές διακρίσεις. Θα θέλατε να μας αναφέρετε ορισμένες εξ αυτών;
– 1999: Βραβείο από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και την Ελληνική Ραδιοφωνία.
– 2004: Βραβείο από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
– 2007: Βραβείο από τον Υπουργό Μακεδονίας και Θράκης, Μαργαρίτη Τζίμα.
– 2007: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην Πρώτη Πανευρωπαϊκή Συνάντηση Εθελοντικών Οργανώσεων στο Στρασβούργο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντισμού.
– 2009: Βραβείο «Νησίδες Ποιότητας 2009» από την Κίνηση Πολιτών και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού δια χειρός του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια.
– 2017: Βραβείο «Νησίδες Ποιότητας 2017» από την Κίνηση Πολιτών για μια Ανοιχτή Κοινωνία και την Ελλανόδικη Επιτροπή του Διαγωνισμού, δια χειρός του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου– βράβευσαν το κινητό σχολείο (mobile school) για την εθελοντική προσφορά και το έργο του στην κοινωνία της Δράμας.
– 2020: Βραβείο «Έργο Ζωής» από την Ένωση «Μαζί για το παιδί» στην Πρόεδρο της Ένωσης Κυριών Δράμας-Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας, Αλίκη Τσιαμούρα, για την πολυετή προσφορά της στην κοινωνία.
– 2021: Βραβείο «Αικατερίνη Π. Οικονόμου» από την Ακαδημία Αθηνών, το οποίο απονέμεται σε γυναίκα ή γυναικεία οργάνωση-σωματείο για εξαίρετη πράξη ή δράση κοινωνικής ευποιίας και φιλανθρωπίας.
Υπήρξε διαφοροποίηση στα φαινόμενα που καλείστε να αντιμετωπίσετε μετά την άνοδο του #MeToo; Μιλούν περισσότερο τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών;
«Σαφώς η άνοδος του #MeToo ενθάρρυνε τα θύματα να εκφράζονται περισσότερο και με μικρότερο το αίσθημα ντροπής ή ενοχής, να μοιράζονται τις ιστορίες τους έχοντας μεγαλύτερη ελπίδα ότι επιτέλους θα ακουστεί η δική τους φωνή. Υπάρχουν, βέβαια, ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης της κατάστασης, αλλά είμαι συγκρατημένα αισιόδοξη ότι τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών θα υψώσουν κι άλλο τη φωνή τους. Εμείς είμαστε εδώ και δουλεύουμε σκληρά προς αυτή την κατεύθυνση. Φροντίζουμε να μη χάσουμε την εμπιστοσύνη των θυμάτων και να καταβάλλουμε για κάθε περίπτωση τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια».
Θεωρείτε πως είναι αυξημένα τα επίπεδα φτώχειας τα τελευταία χρόνια; Ισχύει ότι φτωχοποιείται ο Έλληνας πολίτης;
«Το πρόβλημα, θεωρώ, ότι είναι γενικότερο και πολύπλευρο. Η βασική χωλότητα εντοπίζεται στους χαμηλόμισθους, στους ανθρώπους τρίτης ηλικίας και στους ανθρώπους που έχουν προβλήματα υγείας. Εκεί πιστεύω πρέπει να εστιάσουμε πρωταρχικά».
Έχει οριστικοποιηθεί στα μισθολόγια, την κοινωνική αποδοχή και τη θέσπιση ίσων δικαιωμάτων; Γιατί εξακολουθεί να είναι δυσεπίλυτος γρίφος η επικράτηση της ισότητας;
«Τα πατριαρχικά κατάλοιπα, η δυσκολία προσαρμογής σε αλλαγές, η άρνηση αποδοχής του διαφορετικού, οι νόρμες, ο τρόπος που έχουν εντυπωθεί κάποια ήθη κι έθιμα στις εθνικές συνειδήσεις είναι μερικοί παράγοντες που επηρεάζουν το κεφάλαιο ισότητα και το καθιστούν δυσεπίλυτο γρίφο, όπως αναφέρεις».
Το bullying, ως κοινωνικό φαινόμενο, λαμβάνει χώρα σε πολλούς χώρους γύρω μας. Πώς διαχειρίζεστε εσείς τέτοια περιστατικά και τι θα προτείνατε ως βέλτιστη λύση;
«Το βλέμμα μας είναι πάντα στραμμένο στα παιδιά και η ευαισθησία μας μεγάλη σε ό,τι έχει να κάνει με ακραία κοινωνικά φαινόμενα που τα αφορούν, όπως το bullying. Γι’αυτό κι έχουμε εντάξει στο σωματείο μας προγράμματα, δράσεις και ενημερώσεις σχετικές με αυτά τα ζητήματα. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφέρω τα προγράμματα “Time to talk” και “PSCGBV”. Ακόμα, μεριμνούμε ώστε να κάνουμε συχνές επισκέψεις σε σχολεία και προσκαλούμε εξειδικευμένους επιστήμονες για να μιλήσουν στους μαθητές για αυτά τα προβλήματα, πώς πρέπει να τα αντιμετωπίζουν, αλλά κυρίως να τα προλαμβάνουν».
«Πολύ συχνά προσκαλούμε εμείς τα σχολεία της επαρχίας στον χώρο της Ένωσης/ΣΑΦ, για να δουν από κοντά το έργο μας και να ενημερωθούν σχετικώς. Η πρωτοβουλία μας αυτή έχει αποδειχθεί πλήρως λειτουργική, καθώς, όπως έχει καταγράψει η ιστορία, έχουν υπάρξει περιπτώσεις μαθητών, οι οποίοι βρήκαν το θάρρος να μου εμπιστευτούν προσωπικές ιστορίες τους και να απευθυνθούν στον φορέα μας για περαιτέρω προστασία και φιλοξενία».
«Η φιλοσοφία μας είναι να ενθαρρύνουμε τα ίδια τα παιδιά να προβληματίζονται, να μιλούν στην οικογένεια, στους φίλους, στους καθηγητές τους –σε όποιον έχουν εμπιστοσύνη κι αισθάνονται οικειότητα– να προσπαθούν να επιλύουν τις διαφορές τους με διάλογο, ψυχραιμία και ωριμότητα».
Ποια είναι τα στοιχεία που, από την εμπειρία σας, αποζητά ο μέσος άνθρωπος αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;
«Βάσει της πολυετούς εμπειρίας μου και της καθημερινής επαφής μου με συνανθρώπους μας που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, συμπεραίνω ότι ο μέσος Έλληνας επιζητά προφανώς αύξηση των μισθών, αποτελεσματικότερη εύρεση εργασίας, λειτουργικότερη σύνδεση των σπουδών με την αγορά εργασίας, βελτίωση της δημόσιας υγείας, αναβάθμιση της παιδείας, έμπρακτη τήρηση της δημόσιας ασφάλειας. Όλα αυτά τα αιτήματα συνιστούν τους βασικούς πυλώνες ενός πιο στέρεου και ποιοτικού τρόπου ζωής και σε αυτούς θεωρώ ότι οφείλουμε να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα».
Πώς μεταφράζονται, επί του πρακτέου, τα πατριαρχικά κατάλοιπα που εξακολουθούν να μας ταλανίζουν ως κοινωνικό σύνολο, βάσει των όσων βλέπετε και ακούτε καθημερινά;
«Θα ήθελα να διευρύνω κάπως την ερώτηση και να σημειώσω ότι γενικότερα η υιοθέτηση οποιασδήποτε ακραίας στάσης/ συμπεριφοράς που γίνεται σκόπιμα κι εμμονικά με απώτερο στόχο την υποτίμηση της ανθρώπινης υπόστασης, μόνο επιζήμια μπορεί να καταστεί για την κοινωνία μας. Τα απόνερα αυτών των αντιλήψεων βλέπουμε, δυστυχώς, να ξεβράζονται πολύ συχνά, κατά βάση εις βάρος της ψυχής και του σώματος γυναικών και παιδιών, υπό τη μορφή ποικίλων απωθημένων, χειριστικών συμπεριφορών, καταπιέσεων κι εγκλημάτων».
Υπήρξαν στιγμές που εσείς, ως πρόεδρος, φορτιστήκατε τόσο πολύ συναισθηματικά, ώστε κατέστη σχεδόν ανέφικτη η απρόσκοπτη ενασχόληση με τις υποχρεώσεις σας σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο;
«Σε τέτοιο βαθμό, όπως το αναφέρεις, όχι, γιατί καταφέρνω να το διαχειρίζομαι και φροντίζω όσο προστατευτική είμαι με τους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά μου απευθυνόμενοι στην Ένωση, άλλο τόσο να είμαι με την οικογένειά μου και τους εργαζόμενους. Θέλω να διαχωρίζω αυτές τις καταστάσεις και να μη φτάνω σε σημείο να αποκλίνω από τον στόχο μου, παραλύοντας συναισθηματικά».
Αν μπορούσατε να ζητήσετε κάτι από την πολιτεία, τι θα ήταν αυτό;
«Πολλά θα ήταν τα αιτήματά μου, αλλά κατά βάση θα έδινα προτεραιότητα στο τεράστιο πρόβλημα της έμφυλης βίας. Ιδανικά, θα ήθελα η πολιτεία να απλώνει όχι μόνο το ένα, αλλά και τα δυο χέρια της προς το εκάστοτε θύμα, να παρέχει άμεσες διευκολύνσεις και δραστικές λύσεις προς ουσιαστική βοήθειά του, ώστε να αισθάνεται πλήρως προστατευμένο και να ενθαρρύνεται να μιλάει δίχως ανασφάλεια. Θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο, όχι να μένουμε απλώς σε λόγια και θεωρίες. Επί του πρακτέου, για παράδειγμα, θεωρώ πως η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων θα έπρεπε να είναι πιο άμεση, δηλαδή εντός ολίγων ημερών, με επί τόπου σύλληψη και κράτηση του θύτη, ώστε να μπορεί το θύμα να αισθανθεί έμπρακτη, ουσιαστική προστασία και να επιστρέψει με ασφάλεια στο σπίτι του».
«Πολλές φορές, είναι αδικαιολόγητες οι πάσης φύσεως ελλείψεις και τα λάθη που συντελούνται, με αποτέλεσμα ό,τι χτίζουμε τα ανθρωπιστικά σωματεία με πολύ κόπο, να οδηγείται στο λεπτό σε αποδόμηση. Είναι πολύ χρήσιμες και αφυπνιστικές οι καμπάνιες ενημέρωσης, αλλά χρειαζόμαστε επιτέλους καθοριστικές, ολιστικής προσέγγισης πράξεις. Δυστυχώς, τα πρόσφατα παραδείγματα της σύγχρονης πραγματικότητας επιβεβαιώνουν τη χωλότητα της κατάστασης και καθιστούν την ανάγκη νομοθετικών τροποποιήσεων και πρακτικών αλλαγών πιο επιτακτική από ποτέ».
Ποιες είναι οι προσδοκίες ή τα σχέδιά σας για το μέλλον;
«Αυτό που προσδοκώ τώρα είναι να βρεθεί μια διάδοχη κατάσταση, να συνεχιστεί το έργο της Ένωσης με την ίδια ζέση, ανιδιοτέλεια και σεβασμό προς όλο αυτό που χτίσαμε όλα αυτά τα χρόνια και προσφέραμε αγόγγυστα στην υπηρεσία των πιο ευάλωτων κοινωνικά συμπολιτών μας. Έως τότε, εμείς θα εξακολουθούμε να είμαστε πιστοί στην επιτέλεση του φιλανθρωπικού κι ανθρωπιστικού μας έργου και να καταβάλλουμε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια».