Πόσες φορές έχεις βρεθεί σε έναν χώρο διασκέδασης ή σε μια εκδήλωση και κατέληξες να νιώθεις άβολα με την επιλογή των ρούχων σου;
Πόσες φορές, ακόμη, βίωσες την απόρριψη, κατά την επίσκεψή σου σε έναν χώρο, στον οποίο δεν “πληρούσες” τα κριτήρια του “dress code”; Τι σημαίνουν, πλέον, όλοι αυτοί οι ενδυματολογικοί κώδικες, οι οποίοι μας προβληματίζουν κάθε φορά που θα επισκεφτούμε κάποιο άγνωστο για εμάς μέρος; Είναι φυσιολογικό, εν έτει 2023, να μην μπορούμε να εκφραστούμε ενδυματολογικά όποτε και όπως εμείς επιθυμούμε;
Τι λέει γι’ αυτό η συντάκτρια της βρετανικής Vogue
Η συντάκτρια της βρετανικής Vogue, Tish Weinstock, αντιμετώπισε ένα αντίστοιχο περιστατικό ενδυματολογικής απόρριψης, όταν επέλεξε να επισκεφθεί με την παρέα της ένα διάσημο member club. Στην παρέα της βρίσκονταν δύο διευθυντές μιας από τις πιο εμβληματικές streetwear μάρκες στον κόσμο. Οι δύο άνδρες, οι οποίοι επέλεξαν να φορέσουν δημιουργίες του brand που εργάζονταν δέχθηκαν απόρριψη, λόγω της ενδυματολογικής τους επιλογής. Το συγκεκριμένο περιστατικό προβλημάτισε την Tish, η οποία σε δήλωσή της ανέφερε:
“Οι αυστηροί ενδυματολογικοί κώδικες είναι “δρακόντειοι” και αποξενώνουν μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων – οι οποίοι συνήθως είναι πιο νέοι σε ηλικία και εργάζονται στον καλλιτεχνικό τομέα – και αποτελούν σημαντικούς εκπροσώπους σε αντίστοιχα κλαμπ”.
Παράλληλα, η Tish, επεσήμανε ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο παρατηρείται κυρίως σε άνδρες, αφού οι ενδυματολογικοί κώδικες συνοδεύονται με περιοριστικές έννοιες του φύλου.
Σεβασμός, ένδυση και κόστος
Υπάρχουν περιπτώσεις, στις οποίες οι ενδυματολογικοί κώδικες αποτελούν στοιχείο της ταυτότητας ενός συγκεκριμένου χώρου, με ιστορική ή και θρησκευτική χροια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο σεβασμός απέναντι σε τέτοιους χώρους καθιστά σημαντική και φυσιολογική την ύπαρξη του “dress code”. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν όλοι αυτοί οι χώροι, οι οποίοι δημιουργούνται με το σκεπτικό να προδιαθέτουν για νεοπλουτισμό και πολυτέλεια απορρίπτοντας κάθε διαφορετική στιλιστική επιλογή, λόγω του ότι δεν εμπίπτει – βάσει των εκάστοτε προτύπων – στην άποψη του χώρου.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι που το “dress code” χρειάζεται να κατακερματιστεί. Όπως και στην περίπτωση της Tish, η τιμή των ρούχων επ’ ουδενί σχετίζεται με την ταυτότητα ή με την προσωπικότητα και το στιλ κάποιου ανθρώπου. Πόσο σωστό είναι, στην εποχή μας, την εποχή της χειραφέτησης και της ισότητας, να επιλέγουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους βάσει του πόσο κοστίζουν τα ρούχα και τα αξεσουάρ τους;
Τι δεδομένα έχει η μεγαλύτερη πλατφόρμα αναζήτησης;
Με μια γρήγορη αναζήτηση στη google, προσπαθώντας να ανακαλύψω διάφορους ενδυματολογικούς κώδικες, πρόσεξα έντονα το στοιχείο του αποτρεπτισμού στους πλείστους τίτλους: “Τι ΔΕΝ πρέπει να φορέσεις…”, “Ποια χρώματα να ΜΗΝ επιλέξεις για…”
Υπάρχει λόγος για όλα αυτά τα “μη” και τα “πρέπει” στα “dress code”;
Ως η γενιά που, πλέον, έχει καταφέρει να αναγνωρίσει και να αντιληφθεί την αξία της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου, η επιβολή αυστηρού ενδυματολογικού κώδικα, αντίστοιχα, αποτρέπει την ελευθερία έκφρασης του ατόμου μέσα από το ενδυματολογικό του σύνολο. Οι επιλογές στον τρόπο ένδυσης, αυτόματα, λειτουργούν και ως τρόπος έκφρασης της προσωπικότητας και του στιλιστικού χαρακτήρα για τον καθένα, την καθεμιά και το καθετί.
Ορισμένοι επιλέγουν να ντυθούν με τον πιο δημιουργικό τρόπο συνδυάζοντας διαφορετικά χρώματα, υφάσματα και ύφη, εκφράζοντας έτσι τη δημιουργική και έντονη εσωτερική τους φύση. Ακόμη, υπάρχουν εκείνοι που θα επιλέξουν ένα εξ ολοκλήρου “ήσυχο”, μονόχρωμο, μίνιμαλ, διαχρονικό outfit, επειδή πολύ απλά έτσι νιώθουν άνετα κι έτσι προτιμούν να εκφράζονται.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να ντυθούμε προβάλλει στοιχεία του χαρακτήρα μας και αυτό είναι που εμπνέει την μοναδικότητα, στο τέλος της ημέρας.
Παράλληλα, υπάρχουν πάντα και περιπτώσεις στις οποίες θα επιλέξουμε το outfit μας, ανάλογα με τον τρόπο που αισθανομαστε τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αν, για παράδειγμα, δεν αισθανόμαστε πολύ καλά, ενδέχεται να επιλέξουμε κάτι πιο comfy, ώστε να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε εντός του comfort zone μας. Αν, ωστόσο, αισθανόμαστε αυτοπεποίθηση και θέλουμε να αναδείξουμε τα όμορφα χαρακτηριστικά μας, τότε επιλέγουμε ένα πιο επιβλητικό και έντονο ντύσιμο.
Εν κατακλείδι, οποιοδήποτε “dress code” στην εποχή που διανύουμε, αντιτίθεται στην μοναδικότητα και την διαφορετικότητα, αλλά και στον ίδιο τον ψυχισμό του ατόμου. Πώς θα ήταν, άραγε, ο κόσμος μας αν καταργούσαμε το προσωπικό στιλ ντυσίματος και επιβάλλαμε το εκάστοτε “dress code” που επικρατεί αναλόγως την περίσταση;