Η ηθοποιός μίλησε στη Χρύσα Λύκου για το πώς είναι να είσαι «περήφανα η ντροπή του έθνους» και παράλληλα, να υπερασπίζεσαι το δίκαιο εκείνων που εξεγείρονται.
«Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη» είναι το σύνθημα που ενώνει χιλιάδες διαδηλωτές ανά τον κόσμο σε συλλαλητήρια υπέρ της Παλαιστίνης. Την ώρα που περισσότεροι από 14.000 Παλαιστίνιοι είναι πλέον νεκροί, μεταξύ αυτών 5.840 παιδιά και που εικόνες από ομαδικούς τάφους ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους κατά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στο νοσοκομείο Αλ Σίφα –το μεγαλύτερο στη Λωρίδα της Γάζας– έρχονται στη δημοσιότητα, πλήθη κυματίζουν παλαιστινιακές σημαίες διεκδικώντας την ελευθερία και το τέλος της καταπίεση σε ολόκληρη την ιστορική γη της Παλαιστίνης.
Σήμερα, 29 Νοεμβρίου και Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό, συνάντησα στα Εξάρχεια την Κασσάνδρα El Najjar, μια τρανς μετανάστρια, η οποία έχει τις ρίζες της στην Παλαιστίνη και στη Συρία και πρωταγωνιστεί και φέτος στο θέατρο.
«Γεννήθηκα μια 17 Νοέμβρη στη Συρία. Ο πατέρας μου είναι από την Παλαιστίνη, γεννήθηκε στη Γάζα. Εγώ γεννήθηκα στη Συρία, από όπου κατάγεται η μητέρα μου και γνωρίστηκε με τον πατέρα μου. Παντρεύτηκαν κι όταν χώρισαν, εκείνος έφυγε για το Κουβέιτ. Με έστειλαν να τον βρω όταν πήγα στο Λύκειο. Τη θυμάμαι σαν την πιο δύσκολη κι ευάλωτη περίοδο της ζωής μου, εξαναγκάστηκα να πάω σε σχολείο που είχε μόνο αγόρια».
«Οι γονείς μου είχαν καταλάβει το πώς ένιωθα και με έστειλαν εκεί για να γίνω αγόρι. Εγώ από την άλλη, είχα συνειδητοποιήσει το φύλο μου πριν ακόμη καταλάβω τη σεξουαλικότητα μου. Κλείστηκα στον εαυτό μου, προσπαθούσα να γίνω κάτι που δεν ήμουν. Χρειάζεται χρόνος μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε, μιας και η κοινωνία σε κάνει να υιοθετείς από παιδί διάφορα στερεότυπα. Εσύ πρέπει να ψάξεις μέσα σου και να δεις καθαρά. Μόνο έτσι θα απελευθερωθείς από αυτά», είπε.
«Το φύλο είναι προνόμιο. Η ταυτότητα φύλου είναι η έκφραση της ψυχής σου, είναι βαθιά μέσα σου και περιμένει να της δώσεις μορφή. Μέχρι να συμβεί αυτό, υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Τρανς ταυτότητα, χωρίς δυσφορία φύλου, δεν είναι τρανς ταυτότητα. Αγχωνόμουν για χρόνια, αναρωτιόμουν πώς θα με κρίνουν οι άλλοι κι αν θα με αποδεχτούν. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι η ζωή είναι γεμάτη ρίσκα που πρέπει να πάρουμε, έγινα πιο δυνατή, προσπαθώ κάθε μέρα να μη με επηρεάζει η γνώμη των άλλων. Κάποιες φορές δεν μου είναι εύκολο να τα καταφέρω, τώρα όμως ξέρω ότι δεν προοριζόμαστε για τόση βαρβαρότητα», συνέχισε.
Η Κασσάνδρα ζει τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα και από την προηγούμενη σεζόν πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση Trans-port στο Vault.
«Στο έργο αυτό δεν λέω την ιστορία μου, κάνω όμως μέσα από αυτό κάποιες δηλώσεις που με αφορούν. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι μια τρανς γυναίκα, μετανάστρια παίζει σε ελληνικό θέατρο, το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι μέσα από αυτήν τη διεργασία ακούγονται φωνές που δεν είναι ακόμη και σήμερα ορατές. Πρέπει να μιλάμε ανοιχτά και ξεκάθαρα για το τρανς βίωμα, για τα στερεότυπα που αντανακλά και που γίνονται ακόμη πιο ισχυρά αν το άτομο φέρει και την ταυτότητα της προσφύγισσας ή της μετανάστριας».
Η Κασσάνδρα δεν ήρθε στην Ελλάδα ζητώντας άσυλο, ήρθε με δικά της χαρτιά τα οποία της εξασφαλίζουν την άδεια παραμονής της. Κανείς δεν μπορεί να τη διώξει από εδώ, τα χαρτιά όμως αναγράφουν ένα όνομα που δεν είναι πια εκείνη.
«Η μισή μου καταγωγή είναι από την Παλαιστίνη. Με τον καιρό προσπαθώ κι αποδέχομαι όλο και περισσότερο την πολυπλοκότητα της ταυτότητας μου. Το διαβατήριο μου είναι παλαιστινιακό, το πήρα από το προξενείο εδώ, δέκα χρόνια πριν. Τώρα έληξε και δεν μπορώ να το ανανεώσω εύκολα γιατί δεν αλλάζουν το όνομα μου. Στις Αραβικές χώρες δεν αναγνωρίζουν την τρανς ταυτότητα, γι’ αυτό πρέπει να βγάλω ελληνική. Δεν είναι όμως εύκολο, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο αυστηρά με τη σημερινή κυβέρνηση», δήλωσε.
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες και οι εξεγερμένοι
Λίγες ημέρες πριν, η Κασσάνδρα είχε μια ομιλία στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης.
«Λίγο πριν ολοκληρώσω τα όσα έλεγα εκείνη την ημέρα, ανέφερα ότι η καταγωγή μου είναι από τη Συρία αλλά και από την Παλαιστίνη. Κλείνοντας λοιπόν, είπα: “Free Palestine” κι ο κόσμος χειροκρότησε. Καθώς σηκώθηκα, μια γυναίκα με πλησίασε και μου ζήτησε τον λόγο γι’ αυτό που είπα, λέγοντας μου πως αν ήμουν στην Παλαιστίνη σαν θηλυκότητα δεν θα με σεβόντουσαν. Γνωρίζω καλύτερα από εκείνη τι συμβαίνει κι ότι πράγματι στην Παλαιστίνη δεν μας θέλουν τα τρανς άτομα. Αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι πρέπει να κλείσω τα μάτια μου στην τόση βία;»
«Ναι, είμαστε περήφανα η ντροπή του έθνους και είμαστε άτομα γεμάτα χαρίσματα κι ας επιμένουν να μας βάζουν στην κατώτερη κοινωνική θέση. Είμαι μαζί τους, γιατί δεν με ενδιαφέρουν οι κυβερνήσεις τους και γιατί αυτό που με πληγώνει αφάνταστα είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, γυναίκες και παιδιά που σκοτώνονται τόσο άδικα. Βρήκα το σχόλιο αυτής γυναίκες φοβερά άδικο, αλλά κι άνισο προς εμένα».
Μου αναφέρει ένα βίντεο το οποίο δεν προβλήθηκε ποτέ. «Έδωσα μια συνέντευξη σε ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, την οποία δεν έβγαλαν ποτέ στον αέρα, γιατί ανέφερα ότι είμαι από την Παλαιστίνη και πως στεναχωριέμαι βαθιά γι’ αυτό που γίνεται σε μια χώρα που τα άλλα κράτη θέλουν να την αφανίσουν. Όταν λέω ότι είμαι από τη Συρία δεν υπάρχει καμία λογοκρισία, όταν όμως λέω ότι είμαι και από την Παλαιστίνη, τα πράγματα αλλάζουν», πρόσθεσε.
Η Κασσάνδρα νιώθει ότι είναι τόσο άδικο όλο αυτό που συμβαίνει
«Προσωπικά, έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη σε όσα ακούγονται και μαθαίνουμε όλο αυτό το διάστημα, ξέρω καλά ότι όσα λένε είναι πολύ μακριά από αυτά που πραγματικά συμβαίνουν. Ξέρεις ποια είναι η αλήθεια; Δεν θέλουν να υπάρχουν οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες, αδιαφορούν για τους ανθρώπους που υπάρχουν εκεί και επιμένουν να κάνουν όνειρα που καταστρέφονται. Στην Παλαιστίνη υπάρχει πολιτισμός, μόρφωση και Τέχνη, δεν τους ενδιαφέρει όμως να προβάλλουν τίποτα τέτοιο. Λένε ψέματα και καλλιεργούν το μίσος. Η μόνη λύση για τους ανθρώπους εκεί είναι η προσφυγιά ή ο θάνατος. Ένας Παλαιστίνιος αν θέλει να φύγει από την Παλαιστίνη, πρέπει να δραπετεύσει. Είναι προνόμιο να γεννιέσαι με μια ταυτότητα που σου επιτρέπει να μετακινηθείς οπουδήποτε στον κόσμο. Κάποιοι δεν το έχουν, γεννιούνται στοχοποιημένοι/-ες».
«Μου είναι πολύ δύσκολο να ζω στην Ελλάδα και να παρακολουθώ το πώς υποστηρίζει ανοιχτά το Ισραήλ. Αγχώνομαι να μιλήσω ανοιχτά για την καταγωγή μου όταν δεν βρίσκομαι σε αλληλέγγυους χώρους. Ακόμη και στην τρανς κοινότητα έχει περάσει ότι το Ισραήλ είναι μια gay friendly χώρα, μόνο και μόνο επειδή είχαν βγάλει την Dana International», σχολίασε η Κασσάνδρα.
«Πολλά μπορούμε να πούμε και να αναλύσουμε για τα τραύματα που μας δημιουργεί η πατρίδα μας και οι άνθρωποι της που συχνά είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Το δίκαιο όμως είναι ένα σε αυτή την περιόδο κι αυτό είναι το να είσαι με την Παλαιστίνη».