Ο σύλλογος εργαζομένων του νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας» καταγγέλλει, μέσω ανακοίνωσής του, το αιφνιδιαστικό κλείσιμο του μισού νοσοκομείου και τη μεταφορά προσωπικού, με πρόσχημα την αναγκαία ανακατασκευή των χειρουργείων.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, «αναστέλλεται ουσιωδώς οποιοσδήποτε επεμβατικός χειρισμός στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα εξαιτίας της μεταφοράς όλων των χειρουργικών ειδικοτήτων και, ελλείψει χειρουργικής αίθουσας ασφαλείας για τις επιπλοκές που μπορούν να συμβούν. Δεν θα είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν ασφαλώς τακτικές βιοψίες, παρακεντήσεις, πολυπεκτομές, ERCP κτλ».

Οι εργαζόμενοι θέτουν κρίσιμα ερωτήματα: «Πώς και πού θα πραγματοποιούνται οι εισαγωγές των ασθενών; Ο προεγχειρητικός έλεγχος;» και «Οι χειρουργοί του νοσοκομείου πώς και πού θα παρακολουθούν τους παλιούς ασθενείς τους; Πού θα κάνουν τα τακτικά τους ραντεβού; Πώς θα παρακολουθούν τους χειρουργημένους ασθενείς που θα νοσηλεύονται σε άδειες τώρα κλίνες του Σισμανόγλειου;»

Ακόμη, αμφισβητούν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ρωτώντας: «Έχουν εξεταστεί όλες οι άλλες λύσεις σε κοντινά νοσοκομεία; Ποιός και πως πρότεινε ως μοναδική λύση το Σισμανόγλειο (για το οποίο μάθαμε πως έχει κλειστές τουλάχιστον 5 χειρουργικές αίθουσες και 30 κλίνες λόγω έλλειψης προσωπικού);»

Στη συνέχεια, κατηγορούν το Υπουργείο Υγείας για έλλειψη μέριμνας: «Η ΥΠΕάρχης και το Υπουργείο Υγείας θα αναλάβουν τις ευθύνες τους που, για ένα έργο δρομολογημένο από μήνες, δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμία μέριμνα για τους ογκολογικούς ασθενείς μας;

Αυτοί πού πήραν όλες τις αποφάσεις για την πορεία και έναρξη του έργου δεν μπορούν να φέρνουν μπροστά σε τετελεσμένα ενώ για μήνες δεν βρήκαν χρόνο για να δρομολογήσουν ένα βιώσιμο, ανθρώπινο και επιστημονικά άρτιο σχέδιο για να μην ανασταλούν και εξοστρακιστούν τα χειρουργεία του νοσοκομείου.

Αντιθέτως βρήκαν άπλετο χρόνο για να αλληλοφωτογραφηθούν, να κόψουν κορδέλες και να αλληλοθαυμαστούν!» καταλήγουν, αφήνοντας σαφείς αιχμές για την πρόσφατη επίσκεψη του Άδωνι Γεωργιάδη στο νοσοκομείο.

Τα Τέμπη είναι η πολιτική τους και στην υγεία

Οι επιλογές τους οδηγούν σε διάλυση το μεγαλύτερο Ογκολογικό νοσοκομείο της χώρας!

Πλέον έχει γίνει εθιμοτυπική η γραφική παρουσία του υπουργού Υγείας και των παρατρεχαμενών του στα διάφορα νοσοκομεία για να εγκαινιάσουν τμήματα και μηχανήματα από δωρεές ιδιωτικού κεφαλαίου, μπροστά σε κάμερες που αφού σβήσουν, τα αφήνουν στη μοίρα τους να ρημάξουν λόγω υποστελέχωσης και έλλειψης πόρων. Στο αντικαρκινικό νοσοκομείο Άγιος Σάββας ξεπέρασαν τον εαυτό τους. 

Χωρίς καμία προειδοποίηση κλείνουν το μισό νοσοκομείο και μεταφέρουν το προσωπικό του, με πρόσχημα την αναγκαία ανακατασκευή των χειρουργείων και κυρίως, χωρίς να έχουν λάβει καμία απολύτως μέριμνα για το προσωπικό, το επιστημονικό έργο και για την ασφάλεια των ογκολογικών ασθενών μας.

Εξηγούμαστε

• Οι εργαζόμενοι του Αγίου Σάββα είμαστε υπέρμαχοι των έργων κτηριακής βελτίωσης και ανακατασκευής με κρατική χρηματοδότηση των επί σειρά ετών ασυντήρητων δομών υγείας που είναι πλέον επικίνδυνες για ασθενείς και εργαζόμενους

• Είμαστε ενάντιοι στην πλήρη αναστολή λειτουργίας των χειρουργικών τμημάτων του νοσοκομείου και στη μερική μεταφορά τους σε άλλο νοσοκομειακό χώρο (έχει προταθεί δια στόματος του προσωρινού διοικητή – άκουσον άκουσον! – η μεταφορά στο τραγικά υποστελεχωμένο, υπολειτουργόν και απομακρυσμένο Σισμανόγλειο). Δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής καμία πρόβλεψη για την αναγκαιότητα χειρουργικών αιθουσών για τους  ασθενείς που νοσηλεύονται ή θα προσέρχονται στην γενική ογκολογική εφημερία του νοσοκομείου μας και που μπορεί να χρειαστούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση. Οι ασθενείς αυτοί θα διακομίζονται στο εκάστοτε εφημερεύον νοσοκομείο -δια στόματος Μπαλαούρα που ολοκληρώνει το έγκλημα από θέση ΥΠΕάρχη αυτή τη φορά -, θα διασκορπίζονται σε όλο το λεκανοπέδιο, και θα φορτώνονται στο ήδη διαλυμένο ΕΚΑΒ.

• Αναστέλλεται ουσιωδώς οποιοσδήποτε επεμβατικός χειρισμός στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα εξαιτίας της μεταφοράς όλων των χειρουργικών ειδικοτήτων και, ελλείψει χειρουργικής αίθουσας ασφαλείας για τις επιπλοκές που μπορούν να συμβούν. Δεν θα είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν ασφαλώς τακτικές βιοψίες, παρακεντήσεις, πολυπεκτομές, ERCP κτλ.

• Καταστρατηγείται κάθε έννοια ογκολογικού συμβουλίου και συνεργασίας μεταξύ των ειδικοτήτων ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζεται εγκληματικά η ορθή ογκολογική πρακτική (ταχείες βιοψίες στα ογκολογικά χειρουργεία, επεξεργασία του υλικού για μοριακό έλεγχο και βιοδείκτες αφού τα παρασκευάσματα θα ταξιδεύουν στο λεκανοπέδιο για  να έρθουν στα εργαστήρια του Αγίου Σάββα, όπως μας ειπώθηκε). Άραγε τι προβλέπει η πιστοποίηση που, η τέως διοικήτρια και νυν ΥΠΕάρχης Μπαλαούρα, έδωσε τα μαλλιοκέφαλά μας από κρατικό χρήμα για να την πάρει, μασκαρεύοντας το πτώμα του νοσοκομείου για το οποίο είναι η ίδια υπεύθυνη;

• Πώς και πού θα πραγματοποιούνται οι εισαγωγές των ασθενών; Ο προεγχειρητικός έλεγχος;

• Οι χειρουργοί του νοσοκομείου πώς και πού θα παρακολουθούν τους παλιούς ασθενείς τους; Πού θα κάνουν τα τακτικά τους ραντεβού; Πώς θα παρακολουθούν τους χειρουργημένους ασθενείς που θα νοσηλεύονται σε άδειες τώρα κλίνες του Σισμανόγλειου;

• Οι αναισθησιολόγοι του νοσοκομείου πως αριθμητικά και επιστημονικά θα εξυπηρετούν τις ανάγκες; Θα καλύπτουν τα χειρουργεία ημερήσιας νοσηλείας στο ΚΗΝ, την εφημερία, την ΜΕΘ-ΜΑΦ,  τον προεγχειρητικό έλεγχο και τα χειρουργεία στην άλλη άκρη της Αττικής;

• Πώς θα εξασφαλιστεί η επιστημονική εκπαίδευση των Ειδικευόμενων ιατρών του νοσοκομείου;

Όλα τα παραπάνω καλύπτοντας τεράστιες αποστάσεις και μετακινήσεις, για προσωπικό και ασθενείς, από τον Άγιο Σάββα που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας σε ένα νοσοκομείο που βρίσκεται στην άλλη άκρη της Αττικής;

Έχουν εξεταστεί όλες οι άλλες λύσεις σε κοντινά νοσοκομεία; Ποιός και πως πρότεινε ως μοναδική λύση το Σισμανόγλειο (για το οποίο μάθαμε πως έχει κλειστές τουλάχιστον 5 χειρουργικές αίθουσες και 30 κλίνες λόγω έλλειψης προσωπικού);

Έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες επιλογές σε όμορα νοσοκομεία ώστε να μην χρειαστεί να αναβληθούν εκατοντάδες χειρουργεία του Αγίου Σάββα;

Γιατί έπρεπε να φτάσουμε στο παρά πέντε του έργου ώστε να “κινητοποιηθούν”, 1η ΥΠΕ και Υπουργείο Υγείας για να βρεθεί εναλλακτική λύση; Άλλωστε η τωρινή ΥΠΕάρχης και πρώην Διοικήτρια του Αγίου Σάββα Μπαλαούρα ήταν αυτή που πρώτη ενέκρινε το έργο!

Η ΥΠΕάρχης και το υπουργείο Υγείας θα αναλάβουν τις ευθύνες τους που, για ένα έργο δρομολογημένο από μήνες, δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμία μέριμνα για τους Ογκολογικούς ασθενείς μας;

Αυτοί που πήραν όλες τις αποφάσεις για την πορεία και έναρξη του έργου δεν μπορούν να φέρνουν μπροστά σε τετελεσμένα ενώ για μήνες δεν βρήκαν χρόνο για να δρομολογήσουν ένα βιώσιμο, ανθρώπινο και επιστημονικά άρτιο σχέδιο για να μην ανασταλούν και εξοστρακιστούν τα χειρουργεία του νοσοκομείου.

Αντιθέτως βρήκαν άπλετο χρόνο για να αλληλοφωτογραφηθούν, να κόψουν κορδέλες και να αλληλοθαυμαστούν!

• Είμαστε ενάντιοι στη μεταφορά του προσωπικού σε άλλα νοσοκομεία με διαδικασίες fast track και «εντέλλεσθε» για να υποστηρίξουν τα αντίστοιχα τμήματα που θα μεταφερθούν. Έχουμε καταλάβει ότι είμαστε αναλώσιμοι, ωστόσο δε θα επιτρέψουμε τη διάλυση της ζωής των εργαζομένων, που καλούνται ξαφνικά να τρέχουν στην άλλη άκρη της Αττικής παρατώντας στην τύχη τους παιδιά και οικογένειες, αφού η κρατική κοινωνική υποστήριξη είναι ανύπαρκτη.

• Δεν θα επιτρέψουμε να μπουν σε κίνδυνο οι ζωές των ασθενών μας!

Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε πολιτικές «Πάμε κι όπου βγει» από πολιτικές γραφικότητες που κινούνται μεταξύ ανικανότητας και διαπλοκής για να μην έχουμε νέα Τέμπη, αυτή τη φορά με καρκινοπαθείς ασθενείς.

Ζητάμε

• Την αναστολή της απαράδεκτης και εγκληματικής απόφασης διάλυσης του νοσοκομείου, το λιγότερο για 7 μήνες, σύμφωνα με την μελέτη του ιδιώτη εργολάβου

• Τη δημιουργία συνεργατικής διεπιστημονικής ομάδας που θα περιλαμβάνει διοικητικούς, κλινικούς, την
τεχνική υπηρεσία του νοσοκομείου και την επιτροπή λοιμώξεων, προκειμένου να καθοριστεί το ασφαλέστερο πλαίσιο για την ανακατασκευή των χειρουργείων. Κοντολογίς, ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ Ο ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟΣ ΝΟΜΟΣ, όπως αποτυπώνεται στις παγκόσμιες και εθνικές κατευθυντήριες γραμμές (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ 2019, GFI 2022).

• Την εύρεση της λύσης εκείνης που θα είναι η ασφαλέστερη για το προσωπικό και τους ασθενείς του νοσοκομείου μας και όχι την σαλαμοποίηση και τον εξοστρακισμό

Καλούμε σε έκτακτη γενική συνέλευση την Τρίτη 25/2 ώρα 14:30 στο αμφιθέατρο

Ζητάμε από την ΕΙΝΑΠ, την ΟΕΝΓΕ και την ΠΟΕΔΗΝ να πάρουν θέση στο πλευρό μας

Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα, από τις 17 έως τις 23 Φεβρουαρίου, καταγράφηκαν 261 συλλήψεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, γεγονός που επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά ότι το πρόβλημα παραμένει σοβαρό στην ελληνική κοινωνία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., μέσα σε αυτή την περίοδο αναφέρθηκαν στις Αρχές 403 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με αποτέλεσμα να γίνουν 261 συλλήψεις. Παράλληλα, 5 θύματα μεταφέρθηκαν σε δομή φιλοξενίας, ενώ 25 οδηγήθηκαν σε ιατροδικαστή ή νοσοκομείο.

Επιπλέον, 134 γυναίκες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας, που βιώνουν την καθημερινότητά τους μέσα στον φόβο, απέκτησαν πρόσβαση στην εφαρμογή Panic Button.

Επιχειρήσεις στη Θεσσαλονίκη ζητούν από εργαζόμενους να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση προκειμένου να λάβουν άδεια συμμετοχής στα συλλαλητήρια της Παρασκευής (28/2) για τα Τέμπη.

Σύμφωνα με το thesstoday.gr, κάποιοι εργοδότες επιχειρούν να αποτρέψουν εργαζόμενους που επιθυμούν να συμμετάσχουν στις προγραμματισμένες κινητοποιήσεις, γεγονός που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στα Εργατικά Σωματεία. Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης, Γιώργος Μπρανίκας, χαρακτήρισε την πρακτική αυτή «παράνομη».

«Τις τελευταίες ημέρες ολοένα και περισσότεροι εργοδότες ζητούν υπεύθυνες δηλώσεις από τους εργαζόμενους ότι θα απεργήσουν, τους πιέζουν ψυχολογικά και τους λένε ότι “άμα απεργήσεις θα επιβαρύνεις τους συναδέλφους σου, σκέψου την επιχείρηση, εδώ και μια οικογένεια είμαστε” ενώ έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι “η απεργία είναι άσχετη”», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο κ. Μπρανίκας υπογράμμισε επίσης: «Είναι δικαίωμα του κάθε συναδέλφου μας να θέλει να απεργήσει, δεν μπορεί να το απαγορεύσει κανένας. Και όλο αυτό που κάνουν, δηλαδή που προσπαθούν να σταματήσουν τον κόσμο από το να απεργήσει, είναι γιατί θέλουν να συγκαλυφθεί πλήρως το έγκλημα αλλά και να μην… χαθούν τα κέρδη των επιχειρηματιών».

Το μυστήριο γύρω από τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου στη Λάρισα παραμένει άλυτο, καθώς οι αρχές συνεχίζουν να ερευνούν τα αίτια και τις συνθήκες υπό τις οποίες έχασε τη ζωή του.

Η σορός του 39χρονου εντοπίστηκε 50 ημέρες μετά την εξαφάνισή του, σε προχωρημένη σήψη, περίπου 18 χιλιόμετρα από το σημείο όπου είχε θεαθεί για τελευταία φορά.

Η οικογένειά του υποστηρίζει πως πρόκειται για υπόθεση αρπαγής και δολοφονίας.

Τη Δευτέρα, οι γονείς και ο θείος του Βασίλη κλήθηκαν να καταθέσουν στην Εισαγγελία Λάρισας, προσκομίζοντας στοιχεία που, κατά την εκτίμησή τους, ενισχύουν την πιθανότητα εγκληματικής ενέργειας.

Ταυτόχρονα, ο πατέρας του 39χρονου δήλωσε παράσταση προς υποστήριξη της κατηγορίας. Σε σχετική ανακοίνωση της οικογένειας, γίνεται λόγος για αρπαγή και δολοφονία.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του δικηγορικού γραφείου του Αθανασίου Σανιδά, που εκπροσωπεί τον πατέρα του εκλιπόντος, η αρπαγή του Βασίλη φαίνεται πως συνέβη στις 30 Δεκεμβρίου 2024, ενώ ο θάνατός του εκτιμάται ότι επήλθε μέσα στο πρώτο πενθήμερο του Ιανουαρίου 2025.

«Καταθέσαμε τη δήλωση υποστήριξης της κατηγορίας για λογαριασμό του πατέρα του. Η εντολή που έχουμε λάβει αποσκοπεί στη συνδρομή της Δικαιοσύνης, ιδίως στην έρευνα και τελικά στην κρίση σχετικά με τις συνθήκες και τους υπευθύνους της δολοφονίας του», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Ο Γεράσιμος Κουρούκλης, υπεύθυνος της γραμμής ζωής Silver Alert, εκτίμησε πως ο Βασίλης Καλογήρου είναι απίθανο να βρισκόταν στο σημείο όπου εντοπίστηκε από την ημέρα της εξαφάνισής του.

«Η εξαφάνισή του δεν ήταν οικειοθελής ή αποτέλεσμα ατυχήματος. Εκτιμώ ότι η σορός του μεταφέρθηκε στο σημείο όπου βρέθηκε», δήλωσε στο MEGA.

Πρόσθεσε επίσης πως τα ρούχα και τα παπούτσια του 39χρονου ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση, ενώ το σώμα του βρέθηκε σε στάση που υποδηλώνει ότι τοποθετήθηκε εκεί μετά θάνατον.

Η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ., Κωνσταντία Δημογλίδου, ανέφερε στον ΑΝΤ1 ότι η δικογραφία δεν επιβεβαιώνει, αλλά ούτε αποκλείει το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας, αυτοχειρίας ή ατυχήματος.

Παράλληλα, οι αρχές αναμένουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών και ιστοπαθολογικών εξετάσεων, που ενδέχεται να διαλευκάνουν τα αίτια του θανάτου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Βασίλης Καλογήρου λάμβανε φαρμακευτική αγωγή και τα τοξικολογικά εργαστήρια της Θεσσαλονίκης έχουν ζητήσει τον ιατρικό του φάκελο, ώστε να συγκρίνουν τα ευρήματα με τα φάρμακα που του είχαν χορηγηθεί.

Το Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής ανακοίνωσε πως θα απεργήσει στις 28 Φεβρουαρίου, συμμετέχοντας στο παλλαϊκό συλλαλητήριο. Σε μια αλληλέγγυα κίνηση προς τους διαδηλωτές, ανακοίνωσαν πως «Επειδή μάλιστα, νιώθουμε την ανάγκη να ήμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι, σε συνεργασία με τους διοργανωτές, θα ανακοινώσουμε σημεία που εθελοντές οδηγοί ταξί, θα παραλαμβάνουν και θα οδηγούν “δωρεάν” διαδηλωτές προς την διαδήλωση»

«Το ΣΟΤΑ Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής θα απεργήσει την 28η Φεβρουαρίου όπως κάθε εργαζόμενος οφείλει την ημέρα εκείνη.

Στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων και μαζί με όλη την κοινωνία συμμετέχουμε στο παλλαϊκό συλλαλητήριο με το “βροντερό” αίτημα την απονομή δικαιοσύνης.

Επειδή μάλιστα, νιώθουμε την ανάγκη να ήμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι, σε συνεργασία με τους διοργανωτές, θα ανακοινώσουμε σημεία που εθελοντές οδηγοί ταξι, θα παραλαμβάνουν και θα οδηγούν “δωρεάν” διαδηλωτές προς την διαδήλωση.

Θα υπάρξουν διευκρινήσεις για τα σημεία επιβίβασης, προς τους οδηγούς που θέλουν να συμμετάσχουν αλλά και προς τους επιβάτες»

Το Σωματείο Εργαζομένων Προσωπικού ΤΡΑΙΝΟΣΕ (ΣΕΠ ΤΡΑΙΝΟΣΕ) αποφάσισε να προχωρήσει σε εικοσιτετράωρη πανελλαδική απεργία την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, «προκειμένου να αποτίσουμε φόρο τιμής στους συνανθρώπους και στους συναδέλφους μας που χάθηκαν στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών».

Την ίδια ημέρα, το προεδρείο του σωματείου θα μεταβεί στον τόπο του δυστυχήματος για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων, καλώντας στελέχη, συναδέλφους και μέλη να συμμετάσχουν μαζικά στα συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν σε διάφορες περιοχές.

Επιπλέον, το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου, με σχετική απόφαση που κοινοποιήθηκε και στην Π.Ο.Σ. & Μ.Σ.Τ., «θεσμοθετεί και καταστατικά την 28η Φλεβάρη ως ημέρα απεργίας, ώστε ποτέ να μην ξεχαστεί η αποφράδα αυτή ημέρα που σημάδεψε τις ζωές μας». Τα βασικά αιτήματα του σωματείου, που αφορούν την ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων, την απονομή δικαιοσύνης και την τιμωρία των υπευθύνων, ανεξάρτητα από τη θέση τους, είναι «αιτήματα διαχρονικά και καθολικά, είναι αιτήματα όλων όσων απαιτούμε δικαίωση των οικογενειών των ανθρώπων που χάθηκαν».

Παράλληλα, ζητούν την άμεση πρόσληψη προσωπικού, την επαναφορά του πλαισίου του Γ.Κ.Κ., την αντικατάσταση του τροχαίου υλικού, καθώς και την εγκατάσταση και λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας ETCS & GSMR, της φωτοσήμανσης και της τηλεδιοίκησης.

«Η 28η Φλεβάρη είναι για εμάς ημέρα τιμής και μνήμης. Είναι ημέρα μνήμης, περισυλλογής και αγώνα και αυτή την ημέρα ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ από αυτούς που με την στάση και τις προτροπές τους προς τους πολίτες προσπαθούν να την καπηλευθούν, είτε για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη, είτε για να χτίσουν καριέρες πάνω στις λαμαρίνες και τα άψυχα κορμιά των συμπολιτών και των συναδέλφων μας», αναφέρουν χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας πως «57 ψυχές ζητούν δικαίωση και 10 εκατομμύρια πολίτες ζητούν ασφάλεια».

«Σε λίγες ημέρες κλείνουμε δυο χρόνια από την θλιβερή επέτειο της 28ης Φλεβάρη 2023, κατά την οποία χάθηκαν άδικα 57 αθώες ψυχές.

Το Δ.Σ. του σωματείου μας, αποφάσισε να πραγματοποιηθεί 24ωρη ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ προκειμένου να αποτίσουμε φόρο τιμής στους συνανθρώπους και στους συναδέλφους μας που χάθηκαν σε αυτό το τραγικό δυστύχημα.

Ακόμη με απόφαση του Δ.Σ. του Σωματείου μας, η οποία εστάλη και στην Π.Ο.Σ. & Μ.Σ.Τ., θεσμοθετούμε καταστατικά την 28η Φλεβάρη ως ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ, ώστε ΠΟΤΕ να μην ξεχαστεί η αποφράδα αυτή ημέρα που σημάδεψε τις ζωές μας.

Τα αιτήματα για:

  • ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΠΙΒΑΤΩΝ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
  • ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
  • ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΟΣΟ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ

είναι αιτήματα διαχρονικά και καθολικά, είναι αιτήματα ΟΛΩΝ όσων απαιτούμε δικαίωση των οικογενειών των ανθρώπων που χάθηκαν.

Είναι όμως αδιαμφισβήτητο ότι για να υπάρξει ΑΣΦΑΛΕΙΑ δεν αρκεί να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι του δυστυχήματος αλλά απαιτούνται:

  • ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
  • ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ Γ.Κ.Κ.
  • ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΧΑΙΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
  • ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ETCS & GSMR
  • ΦΩΤΟΣΗΜΑΝΣΗ & ΤΗΛΕΔΙΟΙΚΗΣΗ

Η 28η Φλεβάρη είναι για εμάς ημέρα τιμής και μνήμης.

Είναι ημέρα μνήμης, περισυλλογής και αγώνα και αυτή την ημέρα ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ από αυτούς που με την στάση και τις προτροπές τους προς τους πολίτες προσπαθούν να την καπηλευθούν, είτε για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη, είτε για να χτίσουν καριέρες πάνω στις λαμαρίνες και τα άψυχα κορμιά των συμπολιτών και των συναδέλφων μας. Αυτήν την ημέρα της 28ης Φλεβάρη, το Προεδρείο του Σωματείου θα βρεθεί στον τόπο του τραγικού δυστυχήματος για να αποτίσει φόρο τιμής στους αδικοχαμένους.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ.

Η Παρουσία μας να είναι ΔΙΠΛΑ στους γονείς των συνανθρώπων μας ΜΑΚΡΥΑ από πανό και συνθήματα κομμάτων.

57 ΨΥΧΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ & 10 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ
ΟΧΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΥΝ ΚΑΡΙΕΡΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΑΠΗΛΕΙΑ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΕΠ ΤΡΑΙΝΟΣΕ»

karnavali

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες οι δρόμοι της Πάτρας γεμίζουν κόσμο και κομφετί. Η ζωή στην πόλη αλλάζει. Δεν ταυτίζεται με την ξεθωριασμένη και μουντή όψη των πολυκατοικιών της. Αλλά παίρνει το χρώμα της από τις διάσπαρτες σερπαντίνες σε πεζοδρόμια, βιτρίνες, φανοστάτες. Ο κόσμος μπαίνει σταδιακά σε μια άλλη διάθεση, μέχρι που φτάνει η κορύφωση του καρναβαλιού. Εκεί παραδίδεται οριστικά η σκυτάλη από τη συνήθη ρουτίνα, σε ένα τριήμερο όπου οι κανόνες αλλάζουν. Η καθημερινότητα ανατρέπεται. Δεν υπάρχει μποτιλιάρισμα γιατί δεν υπάρχουν αυτοκίνητα. Τον τόνο δίνουν οι κόρνες της Αποκριάς και τα άρματα. Γιγάντιες χειροποίητες κατασκευές που μεγεθύνουν την πραγματικότητα για να τη σατιρίσουν. Και βέβαια ο κόσμος δεν βάζει τη στολή της δουλειάς, αλλά τη στολή που του δίνει έναν άλλο εαυτό. Ο καθένας αυτές τις ημέρες έχει το δικαίωμα να γίνει σούπερμαν.

Βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη. Ο κόσμος που μπορεί να θεωρεί ότι το καρναβάλι «κούρασε». Ότι ο θεσμός είναι απαρχαιωμένος κι ότι η πόλη κάθε φορά επιβαρύνεται με τον πληθυσμό μιας ολόκληρης άλλης πόλης που έρχεται να εγκατασταθεί αυτές τις ημέρες προκειμένου να ξεφαντώσει, χωρίς να υπολογίζει ότι εξουθενώνει έναν κόσμο ήδη ταλαιπωρημένο από την πιεστική καθημερινότητα.

Για τις δύο αυτές πλευρές, μας μιλούν άνθρωποι που ζουν τα πράγματα από μέσα. Σ’ εκείνο το οποίο συμφωνούν είναι ότι τα θετικά με τα αρνητικά δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Πρέπει να παίρνουμε πάντα ως δεδομένο ότι το καρναβάλι συνεχίζει να αποτελεί για την Πάτρα τη μεγάλη της γιορτή. Η οποία δεν ξεκινά και τελειώνει στο Σαββατοκύριακο των παρελάσεων. Τα δρώμενα αρχίζουν ήδη από τις 17 Ιανουαρίου και οι Πατρινοί ασχολούνται όλο τον χρόνο με την προετοιμασία του. Το καρναβάλι είναι μια ανάσα για την πόλη, οικονομική και ψυχολογική. Και αυτό που χρειάζεται δεν είναι να εκτοπιστεί από το σήμερα ως ανάμνηση, αλλά να διορθώσει τις ατέλειές του. Να επανεφεύρει, σε ορισμένες περιπτώσεις, τον εαυτό του. Και να αντιμετωπίσει με σεβασμό εκείνους που αισθάνονται δυσφορία.

Δημήτρης Γεωργόπουλος (αρχηγός γκρουπ που κατεβαίνει στην παρέλαση)

«Βλέπουμε ότι τα τελευταία δύο-τρία χρόνια ο κόσμος θέλει να ξεφύγει. Είναι μία από τις τρεις στιγμές του χρόνου. Τα Χριστούγεννα, η μία εβδομάδα των καλοκαιρινών διακοπών και αυτή είναι η τρίτη περίοδος που μπορεί να το κάνει. Ο θεσμός πρέπει να έρθει στο σήμερα. Τη λάμψη του την έχει χάσει. Αλλά το ξαναζωντάνεψε το καρναβάλι η ανάγκη του κόσμου απ’ όλη την Ελλάδα για να ξεφύγει. Έχω κλείσει 600 άτομα για το πλήρωμα του γκρουπ μας κι έχω τηλέφωνα για 3.000 άτομα που αναγκαστικά έχω απορρίψει και βλέπω ότι είναι απ’ όλη τη χώρα.

Βγάζουμε πλήρωμα εδώ και 24 χρόνια, είναι κάτι που μας ευχαριστεί. Νιώθεις ότι κάνεις μια θεατρική παράσταση και σε χειροκροτά ο κόσμος. Όταν κοιτάς τον κόσμο στα μάτια και βλέπεις ότι σε κοιτάζει χαρούμενα και γελάει, νιώθεις ότι κάτι προσφέρεις. Δεν έχουμε συνηθίσει να μας κοιτάζει μέσα στην καθημερινότητα χαρούμενα ο κόσμος. Είναι κάτι που έχει μπει πια στη διασκέδαση των Πατρινών και το υπόλοιπο χρονικό διάστημα. Είναι φιλοσοφία το καρναβάλι. Αν πάμε να διασκεδάσουμε με κάποιους ανθρώπους από την Αθήνα, θα είμαστε πολύ διαφορετικοί στον τρόπο διασκέδασης. Αλλάζει την κουλτούρα σου.

Ο Δήμος δεν πετάει πια λεφτά γι’ αυτό τον θεσμό. Από την άλλη, μπορεί να μην χρωστάει ο Οργανισμός, αλλά δεν δίνονται και αρκετά χρήματα για να βγει κάτι αξιοπρεπές. Θα μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο. Μέχρι πριν δεκαπέντε χρόνια φέρναμε θέατρα απ’ όλο τον κόσμο, βλέπαμε καινούρια πράγματα κι άνοιγαν οι ορίζοντές μας. Τώρα πια μπορείς να βολευτείς με μια τοπική μπάντα για να κάνεις ένα πράγμα το οποίο δεν σε κάνει καλύτερο. Περνά απαρατήρητο. Μας λείπουν ηχεία από τους δρόμους, πολύ σημαντικό. Για τις παρελάσεις που οργανώνει ο Δήμος, υπάρχει η μισή ηχητική κάλυψη. Μόνο στην πλατεία Αγ. Γεωργίου ακούγεται καλά η μουσική. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μείον και για τον κόσμο που παρακολουθεί απ’έξω, αλλά και για τα πληρώματα.

Και οι υπόλοιποι Δήμοι έχουν βέβαια αυτό το πρόβλημα. Δεν υπάρχει οικονομική άνεση. Η διαφορά με τα νησιά και τα πανηγύρια είναι ότι εκεί μιλάμε για ένα τρίμηνο, εδώ μιλάμε για ένα διήμερο. Δεν μπορούμε να γκρινιάζουμε όταν δουλεύει το 90% της εστίασης. Μπορούμε να βρούμε την άκρη μας. Να πάμε λίγο πιο έξω. Να περάσουμε πολύ καλά, χωρίς να μας ενοχλεί κανείς».

Δημήτρης Διαμαντόπουλος (Πρόεδρος Ξενοδόχων Αχαΐας)

«Είναι πολύ σημαντική η διασκέδαση και η χαρά που μπορεί να πάρει ο κόσμος από το ίδιο το γεγονός και αυτό δεν αφορά μόνο τους Πατρινούς, καθώς ο θεσμός του καρναβαλιού απευθύνεται σε όλη την Ελλάδα. Ασφαλώς η πόλη, ο Δήμος, η εστίαση, ο ξενοδοχειακός κλάδος, όλοι όσοι έχουν κάποια εργασία, ωφελούνται από την έλευση του κόσμου.

Στα αρνητικά, φαίνεται ότι τα τελευταία δέκα χρόνια φεύγουν οι οικογένειες από το καρναβάλι της Πάτρας, το οποίο δεν είναι καλό, και είναι τελικά περισσότερο η νεολαία που το επισκέπτεται. Όχι ότι είναι αναγκαστικά κακό, αλλά το αρνητικό είναι ότι πολλές φορές γίνονται και έκτροπα (φασαρίες και κατανάλωση αλκοόλ σε μεγαλύτερη ποσότητα απ’ ό,τι μπορεί να αντέξει κάποιος).

Το κράτος πρέπει να ελέγξει τα οινοπνευματώδη. Έλεγχος στο τι πωλείται στην πόλη. Όχι στα μαγαζιά, αλλά ελεύθερα. Ο ξενοδοχειακός κλάδος είναι ευχαριστημένος. Υπάρχουν κρατήσεις πριν από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Κι επειδή πάντα υπάρχουν και εκείνοι της τελευταίας στιγμής, ευελπιστούμε ότι θα υπάρξουν κρατήσεις και στα ξενοδοχεία, τα οποία βρίσκονται σε μια απόσταση 15-20 χιλιομέτρων από το κέντρο.

Θα πρέπει να επισημάνουμε πάντως ότι από το καρναβάλι, επειδή κακώς αναφέρεται πολλές φορές ότι τα ξενοδοχεία είναι μόνο αυτά που ευνοούνται, δεν είναι μόνο ο δικός μας κλάδος που ενισχύεται αλλά όλος ο εμπορικός κόσμος της πόλης. Από τον θεσμό του καρναβαλιού κερδίζουν η εστίαση, ο Δήμος που έχει έσοδα, τα μαγαζιά, τα πάντα. Ανεβαίνει η επισκεψιμότητα στην πόλη».

Ελευθερία Μακρυγένη (δημοσιογράφος στην Πάτρα)

«Εγώ είμαι και φαν του καρναβαλιού, συμμετέχω κιόλας. Είναι κάποιοι βέβαια Πατρινοί που φεύγουν αν δεν έχουν επαγγελματική δέσμευση. Το εκμεταλλεύονται ως τριήμερο για να ταξιδέψουν εκτός της πόλης, γιατί δεν αντέχουν κιόλας, η κίνηση μεταβάλλεται στο κέντρο, έρχεται πολύς κόσμος. Το έχουν δει πολλές φορές, δεν τους λέει κάτι, οπότε πάνε κάπου άλλου να χαλαρώσουν. Εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Είτε δουλεύω είτε όχι, θα συμμετέχω. Που το συμμετέχω σημαίνει ότι βγαίνω σε γκρουπ. 

Πρώτη φορά βγήκα το 1993, ήμουν μαθήτρια. Είναι μια ευκαιρία για να διασκεδάσεις διαφορετικά από τον τρόπο που το κάνουμε συνήθως όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Να συμμετέχεις κάπου ευρηματικά, καλλιτεχνικά, δημιουργικά. Είναι μια γιορτή. Είναι και σαν μια ανατροπή της καθημερινότητας το καρναβάλι. Για μένα είναι μια συνθήκη που μου λέει “τώρα ζήσε, απόλαυσε, διασκέδασε στην πόλη σου αλλιώς”. Και ταυτόχρονα σου δίνει όλη αυτή τη διαδρομή πριν το τελικό Σαββατοκύριακο. Που είναι οι χοροί. Που είναι τα παιχνίδια του κρυμμένου θησαυρού. Που είναι οι εκθέσεις που γίνονται με αφορμή το καρναβάλι, γιατί τροφοδοτεί την τέχνη, και άμεσα και έμμεσα. Γιατί είναι ένας δορυφόρος πολλών εκδηλώσεων – δημιουργιών με πολύ μακρά διαδρομή. Δεν είναι μόνο να βγω στην παρέλαση, που σίγουρα είναι η κορύφωση.

Ως δημοσιογράφος, μου έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνω ρεπορτάζ για τα άρματα που φτιάχνει ο Δήμος, αλλά κι εκείνα που κάνουν τα πληρώματα. Συναντάς ανθρώπους που δουλεύουν σε ομάδες για το άρμα και τη στολή τους. Κι αυτό μια διασκέδαση είναι, μια δημιουργία. Συνολικά, το καρναβάλι επιδρά θετικά στην πόλη. Είναι θέματα που πρέπει να διαχειριστείς όταν έρχεται τόσος κόσμος. Αλλάζει η ρουτίνα και η συνθήκη. Πάντα γίνεται πολλή συζήτηση στην Πάτρα και πριν και μετά. Πού μπορεί να πάει το καρναβάλι, πώς αλλιώς μπορεί να πάει, τι είδους κόσμο έχουμε, τι είδους κόσμο θέλουμε. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένας θεσμός που βγάζει την Πάτρα προς τα έξω και φέρνει και κάποια έσοδα.

Αυτό που αλλάζει λόγω καρναβαλιού, αν είσαι για παράδειγμα εργαζόμενος στην εστίαση, είναι ότι έχεις πάρα πολλή δουλειά. Καλείσαι να εργαστείς σε συνθήκες που δεν είναι κανονικές. Μετά θες να κινηθείς μες στην πόλη. Δεν είναι ένα συνηθισμένο Σαββατοκύριακο, ούτε από πλευράς κυκλοφοριακών ρυθμίσεων. Από την άλλη έχει πια διαθέσιμους οδικούς άξονες, δεν κόβεται η Πάτρα στα δύο όπως συνέβαινε παλιότερα».

Τάσος Γιατράς (Πρόεδρος Συλλόγου Καταστηματαρχών Εστίασης και Αναψυχής Αχαΐας)

«Το Πατρινό Καρναβάλι αποτελεί τόσο τη μεγαλύτερη όσο και την παλιότερη αποκριάτικη εκδήλωση στην Ελλάδα. Μετρά 196 χρόνια ιστορίας αφού ο πρώτος αποκριάτικος χορός καταγράφηκε το 1829, στο σπίτι του Πατρινού εμπόρου Μωρέτη. Η ιδιαιτερότητα του Πατρινού καρναβαλιού αποδεικνύεται από τη συμμετοχή των χιλιάδων καρναβαλιστών, τόσο στη μεγάλη παρέλαση, όσο και στο μοναδικό Καρναβάλι των Μικρών.

Η σπουδαιότητά του λοιπόν, εκτός από ιστορική και πολιτιστική, αποτυπώνεται και στην οικονομική δραστηριότητα της πόλης. Σίγουρα εμπορικά, και φυσικά στον τομέα της διασκέδασης και ψυχαγωγίας στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος της πόλης. Τα καταστήματα εστίασης σε όλους τους υποκλάδους της δραστηριότητάς μας είναι προετοιμασμένα να υποδεχτούν χιλιάδες επισκέπτες και πατρινούς καρναβαλιστές που θα επιλέξουν την πόλη για μια ακόμη φορά, κατά την διάρκεια των καρναβαλικών εκδηλώσεων».

Ήρα Κουρή (πρώην Πρόεδρος του καρναβαλικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων)

«Το καρναβάλι είναι για την Πάτρα η μεγάλη της γιορτή. Ταυτίζεται απόλυτα με την πόλη. Όχι μόνο ως ένα γεγονός της Αποκριάς, του Τριωδίου, αλλά αφορά όλες τις δραστηριότητες, την ίδια την ταυτότητα και τη ζωή της. Οι Πατρινοί δουλεύουν πάνω στο καρναβάλι όλο τον χρόνο, είτε σχεδιάζοντας στολές, είτε προετοιμάζοντας από την πλευρά του Δήμου τις διάφορες εκδηλώσεις, οι οποίες εκτείνονται από τις 17 Ιανουαρίου, μέχρι και την Καθαρά Δευτέρα. Είναι πολύπλευρο και πολυσήμαντο γεγονός γιατί αφορά την οικονομία, την πόλη, την κοινωνία και τον πολιτισμό. 

Σε ό,τι αφορά την οικονομία, τα μεγέθη φάνηκαν πάρα πολύ στην περίοδο της πανδημίας που δεν είχαμε καρναβάλι για δύο χρόνια. Αυτό αποτυπώθηκε και στον Δήμο, αλλά και στους διάφορους φορείς που ασχολούνται με το καρναβάλι, όπως είναι η εστίαση, οι έμποροι υφασμάτων, οι κατασκευαστές καρναβαλικών στοιχείων και οι ράφτες. Έχουμε δηλαδή μια σειρά από επαγγέλματα με ανθρώπους που ζουν μόνο από το καρναβάλι.

Αυτό αποτυπώθηκε γιατί είναι η πόλη χτυπημένη από την αποβιομηχάνιση και από την οικονομική κρίση που είχαμε κατά την προηγούμενη δεκαετία και στη διάρκεια της πανδημίας φάνηκε πάρα πολύ γιατί περίμενε ο κόσμος να δουλέψει. Φάνηκε ότι τα αποτελέσματα ήταν θλιβερά για την πόλη, χωρίς υπερβολή.

Οικονομικά η πόλη ανασαίνει με το καρναβάλι. Και οι επαγγελματίες που εισπράττουν είναι διαφόρων ηλικιών, αλλά κυρίως νέοι. Που σημαίνει ότι το καρναβάλι κρατάει νέους ανθρώπους εδώ. Ανθρώπους που δίνουν τη ψυχή τους. Το καρναβάλι είναι έκφραση κοινωνική, άρα αυτό που βλέπουμε στις παρελάσεις, είναι το αποτέλεσμα ενός ζυμώματος που γίνεται μέσα στην ίδια την κοινωνία. Είτε αυτά είναι πληρώματα που έχουν πολύ καλές στολές, καλλιτεχνικές, είτε είναι μαζικά πληρώματα με κάπως πιο φθηνές στολές, που αριθμούν 5 έως 10.000 άτομα. Τα πληρώματα που βλέπουμε στον δρόμο εκφράζουν την ίδια την κοινωνία. Τις πτυχές. Τι ενδιαφέρει τον καθέναν. Πόσα έχει η τσέπη του να δώσει και ν’ αγοράσει. Και τι είναι το καρναβάλι.

Για κάποιους είναι καλλιτεχνική έκφραση και για κάποιους είναι κέρδος. Και αυτό είναι το αρνητικό. Στα αρνητικά λοιπόν θα έβαζα ότι κάποιοι νοιάζονται μόνο για το κέρδος και γι’ αυτό πολλές φορές αυτό που προσφέρουν είτε αυτό αφορά την εστίαση, είτε τους ίδιους τους συμμετέχοντες, είναι χαμηλού επιπέδου. Όμως δεν χαρακτηρίζει αυτό το πατρινό καρναβάλι. Το χαρακτηρίζει η ποιότητα. Στο να παρουσιαστεί κάτι πιο ευφάνταστο. Το αποτέλεσμα λοιπόν όλων αυτών των διεργασιών είναι και να επηρεάζεται ο πολιτισμός της πόλης. Πολλές Τέχνες, είτε μιλάμε για θέατρο, είτε για μουσική, είτε για χορό, περιστρέφονται γύρω από το καρναβάλι. Και πολλοί καλλιτέχνες που κατάγονται από την Πάτρα και μπορεί να βρεθούν σε άλλες πόλεις, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, έχουν ερεθίσματα καλλιτεχνικά από το καρναβάλι. Υπάρχουν πολλές ερασιτεχνικές ομάδες που δουλεύουν σατιρικά έργα κι εντάσσονται στο καρναβάλι. Χορωδίες, ωδεία και σχολές χορού που προετοιμάζουν προγράμματα.

Η τάση για κερδοφορία εκδηλώνεται με την ποιότητα που προσφέρεται σε σχέση με τις τιμές. Δηλαδή παλιότερα στην εστίαση ήταν πάρα πολύ έντονο το τελευταίο Σαββατοκύριακο. Τώρα έχει περιοριστεί λίγο, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει. Ανεβάζουν τις τιμές. Κι επίσης φαίνεται σε κάποια πληρώματα, που έχουν πάρα πολλά άτομα, αλλά οι στολές τους είναι πάρα πολύ φθηνές. Άρα αυτοί που τα συντονίζουν βγάζουν περιουσίες ολόκληρες. Έχουν πάρα πολύ κόσμο και η ποιότητα της στολής δεν αντιστοιχεί στην τιμή.

Ένα από τα αρνητικά είναι ότι η πόλη δέχεται πληθυσμό ίσο με αυτόν που αντιστοιχεί στους μόνιμους κατοίκους μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο και αυτό ναι μεν βοηθά οικονομικά, από την άλλη είναι λίγο δύσκολο για εμάς τους ντόπιους, σε ό,τι αφορά την ποιότητα της ζωής. Θέλουμε τους τουρίστες, θέλουμε τον κόσμο, γι’ αυτό γίνεται το καρναβάλι, αλλά είναι και λίγο δύσκολα διαχειρίσιμο όλο αυτό το πλήθος που έρχεται για να ξεδώσει.

Κάθε χρόνο οι στολές αλλάζουν. Κι επειδή φέτος ο Δήμος διοργανώνει έκθεση στολών, με βάση τα πρώτα δείγματα που έχουμε, καταλαβαίνουμε ότι είναι ιδιαίτερα καλλιτεχνικές. Πολλά πληρώματα επιλέγουν να φτιάξουν χειροποίητες καρναβαλικές κατασκευές οι οποίες συμπληρώνουν τη στολή, όπως οι μάσκες και τα καπέλα. Κι είναι πραγματικά κατασκευές που γίνονται με μεράκι. Το καρναβάλι για την Πάτρα δεν είναι μόνο διασκέδαση. Είναι έμπνευση και δημιουργία.

Εμείς παραλάβαμε το καρναβάλι με 4.5 εκατομμύρια χρέος. Επί ΣΥΡΙΖΑ είχε παρθεί η απόφαση να ενισχυθούν οι δημοτικές επιχειρήσεις, και στην Πάτρα αναλογούσαν περίπου 1.2-1.5 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα χρέη ήταν προς τους προμηθευτές, δεν τους πλήρωναν και ΕΦΚΑ δεν πλήρωναν ή την ασφάλεια κάποιων εργαζομένων. Οπότε εμείς έπρεπε να ξεχρεώσουμε και το καταφέραμε πέρυσι. Εκτός από αυτά τα χρήματα που πήραμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, τα άλλα τα βγάλαμε εμείς σαν Δήμος. 

Αυτοί που λένε μίζερο το καρναβάλι είναι γιατί προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ποιότητα ενώ έχουμε λίγα χρήματα. Δεν γίνεται να κάνεις πολλά σε αυτή την οικονομική κρίση. Το 2023 φέραμε τον Goran Bregovic, πέρυσι φέραμε τον Shantel, ο οποίος μετά από εμάς πήγε στο Παρίσι. Αυτό το ένα μπορείς να κάνεις. Δεν μπορείς να φέρεις και τον Ρουβά.

Για εμάς η ουσία βρίσκεται αλλού. Στο ότι σύλλογοι των Αλβανών και των Λατίνων που ζουν στην πόλη, συμμετέχουν στο καρναβάλι ενεργά. Τους δίνουμε ρόλο για να παρουσιάσουν τον πολιτισμό τους. Εντάξαμε επίσης το καρναβάλι στην άυλη πολιτισμική κληρονομιά. Και το πιο σημαντικό είναι ότι στα παλαιά σφαγεία της πόλης, με ευρωπαϊκούς πόρους και πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης φτιάχνουμε το μουσείο καρναβαλιού και το μουσείο Καραγκιόζη. Αντί να σπαταλήσουμε τα χρήματα σε μία εκδήλωση, τα επενδύουμε.

Αν κάτι ταλαιπωρεί όλους/-ες εμάς που αποφεύγουμε τις έντονες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις δεν είναι η ίδια η εσωστρέφειά μας, αλλά η ντροπή με την οποία έχουμε μάθει να την ταυτίζουμε, γνωστή ως introvert guilt.

«Τι δικαιολογία να πω όταν αποφασίσω να φύγω;» ρώτησα πρόσφατα μια φίλη μου πριν πάμε σε κάλεσμα, με εκείνη να με κοιτάζει απορημένη. Ο προγραμματισμός της «απόδρασης» μόλις τελειώσει η κοινωνική μας μπαταρία είναι συνήθης πρακτική επιβίωσης ορισμένων ατόμων, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.

Η ψυχολογική εξουθένωση που μπορεί να αισθανθούμε κατά τη διάρκεια συνάντησης που εμείς οι ίδιοι κανονίσαμε, με άτομα των οποίων την παρέα απολαμβάνουμε και αγαπάμε, είναι πραγματική και ουδεμία σχέση έχει με πιθανά αισθήματα αντιπάθειας απέναντι στην παρέα μας. Συχνά, όμως, παρεξηγείται.

Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι «ξεφορτίζω» κατά τη διάρκεια των κοινωνικών συναναστροφών ήταν όταν σαν παιδί ακόμα έπιανα τον εαυτό μου σε πάρτι να μετράω τις ώρες αντίστροφα μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι μου, χωρίς αυτό να σήμαινε ότι δεν περνούσα όμορφα με τους φίλους μου.

Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως όχι μόνο απολαμβάνω να περνάω χρόνο σε στενότερο κοινωνικό κύκλο ή με τον εαυτό μου μόνο, αλλά το έχω και ανάγκη. Αυτό που δεν γνώριζα είναι πως δεν πάει κάτι λάθος με μένα, απλώς η κοινωνία, και ιδίως η ελληνική πραγματικότητα, τιμωρεί τους ήσυχους και πιο «κλειστούς» ανθρώπους, κάνοντάς τους να νιώθουν προβληματικοί.

Οι δύο πόλοι του ψυχισμού μας, σύμφωνα με τον Carl Jung

Η πρώτη βιβλιογραφική αναφορά στην εσωστρέφεια και την εξωστρέφεια χρονολογείται στο 1910. Ο Carl Gustav Jung, Ελβετός ψυχίατρος και θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας, θεωρούσε πως ο ψυχισμός κάθε ατόμου έχει μέσα του δύο πόλους, με έναν από αυτούς να κυριαρχεί.

Όρισε την εσωστρέφεια σαν την τάση της ψυχής ενός ατόμου να επικεντρώνεται στον εσωτερικό κόσμο, και την εξωστρέφεια ως την αυτοολοκλήρωση που βιώνει κανείς μέσα από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Σύμφωνα με τον Jung, τα εσωστρεφή άτομα έχουν μια φυσική ανάγκη να περνούν χρόνο μόνα τους ή σε στενό κοινωνικό κύκλο, γεγονός το οποίο τους επιτρέπει να επεξεργαστούν και να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Αντίθετα, οι εξωστρεφείς αντλούν ενέργεια από τον εξωτερικό κόσμο και νιώθουν καλύτερα όταν έχουν επαφές με άλλους ανθρώπους.

Ο Jung πίστευε ότι οι δύο έννοιες δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες, ωστόσο η μία πάντοτε υπερισχύει και αυτό μπορεί να αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Νεότερες έρευνες, ωστόσο, φαίνεται να παρουσιάζουν μια διαφορετική πραγματικότητα.

Εξωστρεφής, εσωστρεφής ή μήπως αμφιστρεφής;

Τα τελευταία χρόνια, η ψυχολογία έχει αρχίσει να απομακρύνεται από την ιδέα πως η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια αποτελούν αντιφατικούς πόλους, με την ιδέα του φάσματος να αποκτά ολοένα και περισσότερο έδαφος.

Παρόλο που ο ίδιος ο Jung εισήγαγε την έννοια του συνεχούς, η θεωρία του υποστήριζε πως πάντοτε ένας άνθρωπος κλίνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά, προς τον ένα ή τον άλλο τύπο προσωπικότητας.

«Πάνω από το 80% των ανθρώπων σήμερα είναι αμφιστρεφείς», λέει η Vanessa Van Edwards, η συγγραφέας και ειδική στην ανθρώπινη επικοινωνία, με την έννοια της αμφιστρέφειας ωστόσο να μην γίνεται αποδεκτή από ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα. Ο συγκεκριμένος όρος αποδίδεται στον Kimball Young, που το 1927 ισχυρίστηκε πως είναι δυνατό να συνυπάρχουν, στον ίδιο βαθμό, τα δυο αυτά χαρακτηριστικά σε ένα άτομο.

@steven

Body language expert Vanessa Van Edwards explains what an ambivert is and how more than 80% of people are ambiverted and they may not even know it 😨 #podcastclips #clip #podcast #diaryofaceo #interview #vanessavanedwards #bodylanguage #knowledge #advice #tips #didyouknow #shy #quiet #ambivert #introvert #statistic #expert #extrovert #relatable #teamwork

♬ original sound – Steven Bartlett

Τα άτομα με αμφιστρέφεια δεν τείνουν αποκλειστικά προς τον ένα ή τον άλλο τύπο συμπεριφοράς, αλλά εναλλάσσονται, ανάλογα την περίσταση, τη διάθεση και το περιβάλλον. Για παράδειγμα, ένα εξωστρεφές άτομο όταν βρεθεί σε ασανσέρ με αγνώστους, είναι πιθανό να ξεκινήσει διάλογο, αντιθέτως, ένα εσωστρεφές άτομο θα μείνει σιωπηλό. Στην περίπτωση της αμφιστρέφειας, το άτομο θα μιλήσει αφού κρίνει προηγουμένως ότι το περιβάλλον του έχει ενδιαφέρον.

Δεν πρέπει να συγχέουμε την αντικοινωνικότητα και την ντροπαλότητα με την εσωστρέφεια

Παρά τις ομοιότητες που έχουν η εσωστρέφεια, η αντικοινωνικότητα και η ντροπαλότητα, στην πραγματικότητα πρόκειται για διαφορετικά χαρακτηριστικά και δεν θα έπρεπε να ταυτίζονται. Η εσωστρέφεια είναι φυσικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, ενώ η συστολή αποτελεί συναισθηματικό αντανακλαστικό, που μπορεί να σχετίζεται με χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Την ίδια ώρα, ένα αντικοινωνικό άτομο αποφεύγει τις κοινωνικές επαφές επειδή περιφρονεί τους γύρω του και τις νόρμες, κάτι το οποίο μπορεί να τον οδηγήσει σε επιθετική συμπεριφορά και απομόνωση. Το εσωστρεφές άτομο δεν τρέφει εχθρικά αισθήματα απέναντι στα άλλα άτομα, απλώς αποφεύγει την υπερδιέγερση του εγκεφάλου του.

Τα παραπάνω είναι πιθανό να συνυπάρχουν σε ένα ατόμο, όμως η ύπαρξη του ενός χαρακτηριστικού δεν προϋποθέτει την ύπαρξη και των άλλων.

Εσωστρεφής σε έναν εξωστρεφή κόσμο 

Σε διαφορετικούς λαούς και κουλτούρες, όπως για παράδειγμα στη Φινλανδία, το να είναι κανείς συγκρατημένος θεωρείται αρετή. Στην Ελλάδα, ωστόσο, αποδοκιμάζεται. Όσο πιο μεγάλος είναι ο κύκλος σου, τόσο το καλύτερο. Όσο περισσότερο διασκεδάζεις σε μέρη με πολυκοσμία και θόρυβο, τόσο πιο ευτυχισμένος και αξιοζήλευτος θεωρείσαι.

Άτομα σαν και του συναφιού μου έρχονται αντιμέτωπα με υποτιμητικά σχόλια ή ακόμα και λύπηση, απλώς επειδή την Πρωτοχρονιά θα προτιμήσουμε να περάσουμε χρόνο σε στενό κύκλο και όχι στα μπουζούκια, ή επειδή η πολυκοσμία μάς προκαλεί πονοκέφαλο.

Το χειρότερο όμως είναι η ενοχή με την οποία αναγκαζόμαστε να ζούμε. Στην ψυχολογία η ενοχή αυτού του είδους αναφέρεται ως introvert guilt, και χρησιμοποιείται για να περιγραφούν όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που μας κατακλύζουν, όταν δεν ανταποκρινόμαστε στις κοινωνικές προσταγές.

Παρόλο που πολλές έρευνες έχουν ταυτίσει την έντονη κοινωνικότητα με τη μακροζωία, στο τέλος της ημέρας σημασία έχει η ποιότητα των σχέσεων, όχι μόνο η ποσότητα. Ισχυρούς δεσμούς μπορείς να έχεις και με άτομα μετρημένα στο ένα χέρι. Aρκεί να ξέρεις ότι μπορεί να βρεις την υποστήριξη που επιθυμείς, ακόμα και αν αυτό περιλαμβάνει το να δεις για μία μόνο ώρα τους φίλους σου.

Εσωστρεφείς του κόσμου, ενωθείτε! Αλλά, ας μην το παρακάνουμε.

Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη Στέργιο Πάσχο, εν αναμονή των αποκλειστικών προβολών της νέας του ταινίας, «Λούλα LeBlanc, στον κινηματογράφο Cinobo Πατησίων, από τις 24 Φεβρουαρίου, μετά την πρεμιέρα της στο 65ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο σκηνοθέτης των βραβευμένων ταινιών «Άφτερλωβ» και «Ο Τελευταίος Ταξιτζής» διακρίνει τις ταινίες σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτές που δημιουργεί κανείς και σ’ αυτές που του συμβαίνουν. Η τρίτη μεγάλου μήκους του Στέργιου Πάσχου, «Λούλα LeBlanc» ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία.

Πολλά τα εμπόδια μέχρι να ολοκληρωθεί, ελάχιστα τα χρήματα και οι ημέρες γυρίσματος, μέσα στη δεύτερη καραντίνα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης θυμάται αυτά τα γυρίσματα ως ό,τι πιο δύσκολο είχε φέρει εις πέρας μέχρι τότε, αλλά ταυτόχρονα μαγικό. «Φτάναμε κάθε φορά στον χώρο και ένιωθα ότι συμμετέχουμε σε μια μυσταγωγία τελείως δική μας, ενώ η πόλη κοιμόταν».

Η αφίσα της ταινίας σε σύνθεση Γιώργου Γούση

Η ιστορία της «Λούλα LeBlanc» τοποθετείται σε δύο μέρες του Σεπτεμβρίου του 1999.

26 Σεπτεμβρίου 1999
Ο Αλέκος (εξαιρετικός στη λιτότητά του ο Θανάσης Παπαγεωργίου) είναι νεκρός. Η έφηβη εγγονή του, Μαργαρίτα (Δανάη Νίλσεν), αρνείται πεισματικά να πάει στην κηδεία και εκμεταλλεύεται την απουσία των γονιών της για να οργανώσει ένα αυτοσχέδιο πάρτι στο σπίτι.

Τρεις μέρες πριν
Χωρίς να γνωρίζει πως πρόκειται για το τελευταίο του βράδυ, ο Αλέκος παρευρίσκεται σε μια συγκέντρωση παλιών φίλων, με αφορμή τα γενέθλια της Λούλας (Michele Valley), του πρώτου του έρωτα, η οποία τώρα πάσχει από άνοια.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας “Λούλα LeBlanc”, Στέργιος Πάσχος. Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Στις ταχύτητες που επιβάλλουν οι μόλις 14 μέρες γυρίσματος για μια μεγάλου μήκους ταινία, ο Στέργιος Πάσχος πιστεύει ότι είτε καταρρέεις υπό το βάρος της πίεσης, είτε συντονίζεσαι απόλυτα με το ένστικτό σου και τα ζητούμενα της κάθε στιγμής.

Ευτυχώς, στην ομάδα της «Λούλα LeBlanc» συνέβη το δεύτερο, όπως λέει ο σκηνοθέτης. Στο μοντάζ, ο Στέργιος Πάσχος ένιωσε να εξερευνά το «κρυφό, ψιθυριστό παραλήρημα» του υλικού που προέκυψε, στο οποίο ελπίζει να κάνει κοινωνό τον θεατή, στις αποκλειστικές προβολές που θα πραγματοποιηθούν στο Cinobo Πατησίων από τις 24 Φεβρουαρίου, παρουσία του σκηνοθέτη και των συντελεστών της ταινίας.

Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Μετά από 7 μικρού μήκους ταινίες και 3 μεγάλου μήκους, βλέπετε έναν κοινό άξονα, ένα μεγαλύτερο ερώτημα που διατρέχει αρκετές από τις δουλειάς σας;

Όλα αυτά τα χρόνια δεν το είχα σκεφτεί, αλλά φέτος, εντελώς συμπτωματικά, ήρθε στο μυαλό μου ενώ έψαχνα κάτι άλλο. Νομίζω πως η απώλεια βρίσκεται στον πυρήνα κάθε ταινίας.

Κάποιος θάνατος -κυριολεκτικός ή μεταφορικός- συμβαίνει, και τότε αρχίζει μια ιστορία. Ακόμα δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει αυτό. Ίσως το ανακαλύψω σε είκοσι χρόνια.

Η «Λούλα LeBlanc» είναι μια ταινία για…

…τους ανθρώπους που χάθηκαν απ’ τη ζωή μας και τους ξανασυναντάμε σαν υπνοβάτες στα όνειρα μας.

Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Ποια ήταν η δική σας αφετηρία για να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;

Η κεντρική ιδέα του πρώτου μέρους, όταν μου την αφηγήθηκε η συνεργάτις μου στο σενάριο, Αντζελίκα Κατσά. Θυμάμαι ότι μόλις άκουσα την ιστορία σε τρεις γραμμές, κατάλαβα αμέσως ότι έχω ερωτευτεί.

Πώς θα θέλατε να αφηγείστε τη ζωή σας στον εαυτό σας, όταν φτάσετε στην ηλικία του ήρωά σας;

θα ήθελα να μην αφηγούμαι την ζωή, αλλά να την ζω όπως τώρα. Ευσεβείς πόθοι!

Ο χρόνος φαίνεται να παίζει κεντρικό ρόλο στην αφήγηση. Πώς αποφασίσατε να δομήσετε την ιστορία ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και την υπόσχεση του μέλλοντος που προσωποποιεί η εγγονή του Αλέκου, Μαργαρίτα;

Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας μιας ταινίας, συμβαίνουν πάρα πολλά πράγματα που είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς αργότερα. Συχνά, παίρνεις αποφάσεις χωρίς να ξέρεις το γιατί ή, πολλές φορές, χωρίς καν να συνειδητοποιείς ότι τις παίρνεις.

Τώρα που με ρωτάτε, το σκέφτομαι κι εγώ, αλλά δεν νομίζω πως μπορώ να καταλήξω σε μια ικανοποιητική απάντηση. Ούτε είχα σκεφτεί ποτέ ότι στο πρόσωπο της Μαργαρίτας προσωποποιείται το μέλλον.

Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της «Λούλα LeBlanc»;

Νομίζω πως ήταν η σκηνή όπου η Μισέλ (Michele Valley) τραγούδησε για πρώτη φορά το τραγούδι. Στο σενάριο, ήταν μια σκηνή που εύκολα θα μπορούσε να ξεπεράσει τα όρια και να βγει φτηνή.

Αρκετοί μου είχαν πει να την κόψω ή να την αλλάξω, αλλά μέσα μου είχα την πεποίθηση ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε και να ισορροπήσουμε στις λεπτές αποχρώσεις που απαιτούσε. Ήξερα σίγουρα πως ήθελα να το δοκιμάσω.

Το πρώτο πλάνο που γυρίσαμε ήταν ένα πολύ σφιχτό τριπλό γενικό με έναν ακραίο τηλεφακό. Η σκηνή είχε μεγάλη διάρκεια, και είχα αποφασίσει να κάνουμε πρόβα μόνο μέχρι ένα σημείο—ώστε να ξέρουμε όλοι τι γίνεται τεχνικά—και να την αφήσω να εξελιχθεί πλήρως μόνο τη στιγμή που θα τη γυρίζαμε.

Είπα «πάμε» και επικράτησε απόλυτη σιγή στον χώρο. Η Μισέλ και η Μαρία μπήκαν αργά και κάθισαν αριστερά και δεξιά του Θανάση. Η σκηνή άρχισε να ξεδιπλώνεται μεθοδικά, με έναν δικό της ρυθμό. Η πρώτη λήψη κράτησε δεκατέσσερα λεπτά.

Όταν είπα «στοπ», ένιωθα το αίμα να βουίζει στο κεφάλι μου. Σήκωσα το βλέμμα και είδα το συνεργείο γύρω μου με δάκρυα στα μάτια. Κατάλαβα αμέσως ότι θα τα καταφέρναμε.

Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Έχετε πει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να μην κάνεις ταινία και μόνο ένας για να κάνεις. Τι είναι αυτό που σας κινεί και συνεχίζετε παρά το ότι όλα είναι εναντίον του κινηματογραφικού δημιουργού στην Ελλάδα;

Η ταινία είναι αυτή που κάθε φορά με κινεί. Όταν έρθει μια ιδέα που επιμένει, δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορώ να την διαχειριστώ.

Έχει χρειαστεί να κάνετε διαφορετικές δουλειές, καθαρά για βιοποριστικούς λόγους; Υπήρξε περίοδος που σκεφτήκατε σοβαρά να μην κάνετε επόμενη ταινία;

Ναι, φυσικά. Συνέχεια δουλεύω κάπου άλλου, σχεδόν κανείς σκηνοθέτης και σεναριογράφος δεν βιοπορίζεται από το σινεμά στην Ελλάδα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, νομίζω πως είναι απολύτως υγιές να σκέφτεται κανείς να σταματήσει. Εγώ προσωπικά το σκέφτομαι κάθε φορά που τελειώνω μια ταινία και μέχρι να μου έρθει η ιδέα για την επόμενη.

Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Σε μια υποθετική συνθήκη όπου θα σας καλούσαν από τον καινούριο φορέα (ΕΚΚΟΜΕΔ), τι προτάσεις θα είχατε «για να ενισχυθεί η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή», κατά την αγαπημένη έκφραση του πολιτικού προσωπικού;

Θα έριχνα όλο το βάρος στη διανομή, ιδρύοντας ταινιοθήκες που θα προβάλλουν αποκλειστικά ελληνικό κινηματογράφο -σύγχρονο και κλασικό- σε όλη την Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις της επαρχίας.

Παράλληλα, θα δημιουργούσα ένα πλήρως αποκατεστημένο ψηφιακό αρχείο με ολόκληρη την κινηματογραφική κληρονομιά της χώρας, στο οποίο θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση όλοι με ένα μικρό αντίτιμο.

Φωτογραφία: Γιάννης Μποζιάρης

Από την εμπειρία μου μέχρι στιγμής, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλοί θεατές που αγαπούν τις ελληνικές ταινίες και τις αναζητούν μανιωδώς. Δυστυχώς, όμως, η πρόσβαση σε αυτές είναι εξαιρετικά περιορισμένη.

Και αυτό είναι κρίμα -αφενός, γιατί οι ταινίες φτιάχνονται για να προβάλλονται, όχι για να σαπίζουν στα ντουλάπια, και αφετέρου, γιατί πρόκειται για χαμένα έσοδα. Αντί να επιστρέφουν στην παραγωγή, καταλήγουν σε πειρατικά sites, όπου οι ταινίες προβάλλονται στη χειρότερη ποιότητα.


* Η φωτογράφιση του Στέργιου Πάσχου πραγματοποιήθηκε στον κινηματογράφο Cinobo Πατησίων, 28ης Οκτωβρίου 79, Αθήνα 104 34

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

ΠΡΕΜΙΕΡΑΔευτέρα 24 Φεβρουαρίου, 21:30 

• Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου19:45 

• Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου19:45 

• Σάββατο 1η Μαρτίου21:45 

• Πέμπτη 6 Μαρτίου19:30

• Τρίτη 11 Μαρτίου22:00

Για εισιτήρια, πατήστε ΕΔΩ

Ήταν Φεβρουάριος του 2022 όταν η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή στην γειτονική της Ουκρανία. Ο πόλεμος επέστρεψε μετά από χρόνια στην Ευρώπη -με τη συμμετοχή μάλιστα μίας υπερδύναμης- και ο πλανήτης κοιτάει ανήσυχος προς τα εκεί, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει ποια θα είναι η επόμενη ημέρα.

Μετά από τρία χρόνια σφοδρών μαχών, απειλών για επέμβαση του ΝΑΤΟ ή ακόμα και για χρήση πυρηνικών όπλων, ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται ακόμα. Η εκλογή Trump, ωστόσο, τον φέρνει πια σε ένα νέο επίπεδο.

Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια αυτού του πολύ σκληρού και αιματηρού πολέμου, μάθαμε πολλά σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος σήμερα.

Στους πολέμους, πλέον, δεν υπάρχουν νικητές

Αν γινόταν μία προσομοίωση ενός πιθανού πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, πιθανότατα το αποτέλεσμα θα έδειχνε μία πολύ εύκολη ή και σαρωτική επικράτηση της πρώτης.

Προφανώς ο στρατός της Ρωσίας είναι πολύ ισχυρότερος και ταυτόχρονα εξοπλίζεται από μια τεράστια οικονομία του μεγαλύτερου σε έκταση κράτους του πλανήτη. Ο ίδιος ο Putin στόχευε σε μία αιφνιδιαστική εισβολή που θα κρατούσε ελάχιστες εβδομάδες, αν όχι ημέρες.

Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι τελείως διαφορετική λόγω συμμαχιών αλλά και της μετεξέλιξης του τρόπου που γίνεται ο πόλεμος σήμερα. Μετά από τρία συναπτά έτη πολέμου δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο νικητής. Χαμένοι όμως είναι σίγουρα και οι δύο.

Η Ευρώπη συνεχίζει να είναι η «Σκοτεινή Ήπειρος»

Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιεί ο Αμερικανός ιστορικός Mark Mazower για την Ευρώπη, την ήπειρο που έχει γεννήσει μερικούς από τους πιο σκληρούς και καταστροφικούς πολέμους στην ανθρώπινη ιστορία.

Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι εστίες του πολέμου μετακινήθηκαν έξω από την Ευρώπη με την εξαίρεση των Βαλκανίων. Αυτό άλλαξε άρδην από το 2022 και μετά.

Όχι μόνο λόγω του πολέμου στα σύνορα της Ευρώπης, αλλά και γιατί στην κουβέντα ενεπλάκησαν άμεσα και γειτονικές χώρες όπως η Φινλανδία, η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής.

Το τέλος της ειρήνης στην Ουκρανία και η οικονομία

Ένας πόλεμος τέτοιου βεληνεκούς, εκτός από τα πεδία της μάχης φέρνει μαζί του και μια ολόκληρη νέα συνθήκη σε μια σειρά από πράγματα που παλαιότερα μας φαίνονταν αδιανόητα.

Πρώτα από όλα, τα εμπάργκο και η πλήρης διακοπή εμπορικών σχέσεων είχε άμεσες επιπτώσεις στην οικονομία του πλανήτη, με έμφαση φυσικά στον τομέα της ενέργειας.

Ταυτόχρονα, ζούμε σε μια πρωτόγνωρη συνθήκη, όπου είναι πρακτικά απαγορευμένο να ταξιδέψεις σε ένα μέρος του πλανήτη, όχι μόνο λόγω του πολέμου αλλά και λόγω του ότι ανήκει στον «απέναντι πόλο».

Καλλιτέχνες εκδιώχθηκαν από την Ευρώπη και από τη Ρωσία, εφημερίδες και σάιτ έκλεισαν και από τις δύο πλευρές, ομάδες και αθλητές αποκλείστηκαν από κορυφαίες διοργανώσεις, ακόμα και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο πόλεμος άλλαξε

Όχι ακριβώς με τρόπο που δεν περιμέναμε, καθώς έχουμε απλώς μία συνθήκη σύνδεσης νέων τεχνολογιών με τα πεδία της μάχης. 

Έτσι, η χρήση των μη επανδρωμένων drones ήταν καταλυτική για επιθέσεις ακριβείας, στις οποίες η επιτιθέμενη χώρα δεν ρισκάρει τη ζωή ενός πιλότου. Το γεγονός αυτό κάνει τον πόλεμο πολύ πιο ασύμμετρο.

Από την άλλη, εκτός από τα όπλα είχαμε επέκταση του πολέμου στα social media, στα sites και κυρίως στο κομμάτι των κυβερνοεπιθέσεων που στόχο έχουν να πλήξουν υποδομές, αλλά και πόλεμο προπαγάνδας.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν είναι απλώς μια μάχη τοπικά εντοπισμένη, αλλά ένας πόλεμος που καθορίζει το μέλλον όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.

… αλλά δυστυχώς, (ο πόλεμος) είναι ακόμα στο τραπέζι

Υπήρξε ένα διάστημα της ανθρώπινης ιστορίας που φαινόταν αδιανόητο δύο ισχυρά κράτη, στην Ευρώπη μάλιστα, να ξεκινήσουν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο το ένα απέναντι στο άλλο.

Πολλοί θεωρούσαν ότι σταδιακά η άμεση στρατιωτική εμπλοκή θα ήταν η ύστατη λύση, πως οι στρατοί υπήρχαν ως μπαμπούλας και πως πλέον «οι πόλεμοι είναι οικονομικοί», όπως συνηθίζαμε να λέμε ο ένας στον άλλον ελπίζοντας ότι η διπλωματία θα βρίσκει πάντα τις λύσεις.

Η άμεση επέμβαση της Ρωσίας, όταν ένιωσε να απειλείται ο ζωτικός της χώρος από τη Δύση, έδειξε ότι ο πόλεμος είναι ακόμη εδώ. Κι ας μην κράτησε λίγες εβδομάδες, όπως υπολόγιζαν οι επιτελείς στο Κρεμλίνο.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα απέδειξε ότι ο πόλεμος με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο είναι ακόμα εδώ, σπέρνοντας μαζί του τον τρόμο, σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους και καταστρέφοντας ζωές, καθημερινότητες και περιουσίες.

Οι Υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ ενέκριναν σήμερα το 16ο πακέτο οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, σηματοδοτώντας την επέτειο τριών ετών από την «πλήρους κλίμακας εισβολή» της Ρωσίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Κάγια Κάλας, αναφέρει επίσης ότι το νέο πακέτο κυρώσεων στοχεύει όχι μόνο τον ρωσικό σκιώδη στόλο αλλά και όσους συμβάλλουν στη λειτουργία μη ασφαλών πετρελαιοφόρων, ελεγκτές βιντεοπαιχνιδιών που χρησιμοποιούνται για την καθοδήγηση drones, τράπεζες που διευκολύνουν την παράκαμψη των ευρωπαϊκών κυρώσεων, καθώς και τη ρωσική προπαγάνδα.

Η Κάλας προσθέτει ότι «με τις συνομιλίες σε εξέλιξη για τον τερματισμό της επιθετικότητας της Ρωσίας, πρέπει να βάλουμε την Ουκρανία στην ισχυρότερη δυνατή θέση».

Το πακέτο περιλαμβάνει μέτρα κατά του λεγόμενου «σκιώδους στόλου» της Ρωσίας, προσθέτοντας 74 επιπλέον πλοία στη λίστα εκείνων που υπόκεινται σε απαγόρευση πρόσβασης σε λιμάνια και παροχής σχετικών υπηρεσιών, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των κυρωμένων πλοίων σε 153. Το μέτρο αφορά δεξαμενόπλοια εκτός ΕΕ που παρακάμπτουν τον μηχανισμό ανώτατης τιμής πετρελαίου, στηρίζουν τον ρωσικό ενεργειακό τομέα ή μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό για τη Ρωσία ή κλεμμένα ουκρανικά σιτηρά.

Επιπλέον, στη λίστα κυρώσεων προστίθενται:

  • 48 άτομα και 35 οντότητες που εμπλέκονται σε ενέργειες που υπονομεύουν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.
  • Για πρώτη φορά, η ΕΕ επιβάλλει απαγόρευση συναλλαγών σε πιστωτικά ή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εκτός Ρωσίας που χρησιμοποιούν το «Σύστημα Μεταφοράς Χρηματοοικονομικών Μηνυμάτων» (SPFS) της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, ένα εργαλείο που δημιουργήθηκε για να παρακάμψει τις κυρώσεις. Επίσης, η απαγόρευση παροχής εξειδικευμένων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών επεκτείνεται σε 13 περιφερειακές ρωσικές τράπεζες.

Όσον αφορά το εμπόριο, το Συμβούλιο της ΕΕ πρόσθεσε 53 νέες οντότητες στον κατάλογο όσων υποστηρίζουν άμεσα το ρωσικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Αυτές θα υπόκεινται σε αυστηρότερους περιορισμούς εξαγωγών σε αγαθά και τεχνολογίες διπλής χρήσης, καθώς και σε προϊόντα που μπορούν να ενισχύσουν την αμυντική και τεχνολογική ικανότητα της Ρωσίας. Το ένα τρίτο αυτών των οντοτήτων εδρεύει στη Ρωσία, ενώ οι υπόλοιπες βρίσκονται σε τρίτες χώρες όπως η Κίνα (συμπεριλαμβανομένου του Χονγκ Κονγκ), η Ινδία, το Καζακστάν, η Σιγκαπούρη, η Τουρκία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ουζμπεκιστάν, εμπλεκόμενες στην παράκαμψη των περιορισμών ή την προμήθεια ευαίσθητων εξαρτημάτων για UAV και πυραύλους που χρησιμοποιούνται από τον ρωσικό στρατό.

Επιπλέον, η απόφαση διευρύνει τη λίστα των τεχνολογιών που συμβάλλουν στη ρωσική στρατιωτική ανάπτυξη, συμπεριλαμβάνοντας στοιχεία όπως χημικές πρόδρομες ουσίες (όπως το «Chloropicrin»), λογισμικό σχετικό με μηχανές αριθμητικού ελέγχου (CNC) και εξοπλισμό χρωμίου.

Επιβάλλονται επιπλέον περιορισμοί στις εξαγωγές χημικών, πλαστικών και καουτσούκ που ενισχύουν τη ρωσική βιομηχανία, καθώς και νέοι περιορισμοί στις εισαγωγές πρωτογενούς αλουμινίου, το οποίο αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων για τη Ρωσία.

Το Συμβούλιο αποφάσισε επίσης να αναστείλει τις άδειες μετάδοσης στην ΕΕ για οκτώ ρωσικά μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της ρωσικής ηγεσίας, απαγορεύοντάς τους να μεταδίδουν το περιεχόμενό τους. Αυτά είναι: EADaily / Eurasia Daily, Fondsk, Lenta, NewsFront, RuBaltic, SouthFront, Strategic Culture Foundation και Krasnaya Zvezda / Tvzvezda. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου, «αυτά τα μέσα ενημέρωσης υπήρξαν ουσιαστικά και καθοριστικά για την προώθηση και την υποστήριξη του επιθετικού πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και για την αποσταθεροποίηση των γειτονικών της χωρών και της ΕΕ και των κρατών μελών της».

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Ευαγγελίας Ασημακοπούλου για το Alfavita.gr, αντί να εξασφαλιστούν οι κατάλληλες συνθήκες για τη φοίτηση των μαθητών, οι αρμόδιοι αποφάσισαν να τοποθετήσουν κοντέινερ στον προαύλιο χώρο του 4ου ΓΕΛ, προκειμένου να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε από τη μετατροπή του 2ου ΓΕΛ Ξάνθης σε Ωνάσειο. Η διαδικασία που οδήγησε σε αυτή την αλλαγή έχει εγείρει ερωτήματα, καθώς φαίνεται να υλοποιήθηκε χωρίς διαβούλευση και προγραμματισμό.

Η απόφαση αυτή δεν αντικατοπτρίζει απλώς μια κακοδιαχείριση, αλλά υπογραμμίζει την τάση υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από γραφεία απομακρυσμένα από την καθημερινή σχολική πραγματικότητα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των μαθητών. Αντί για την εξεύρεση μιας βιώσιμης και ουσιαστικής λύσης, η επιλογή που προκρίθηκε ήταν η χρήση κοντέινερ ως σχολικές αίθουσες, κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκές για την παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης.

Η μετατροπή του 2ου ΓΕΛ Ξάνθης σε Ωνάσειο πραγματοποιήθηκε χωρίς να υπάρχει μια σαφής πρόβλεψη για το πού θα στεγαστούν οι μαθητές που δεν θα μπορούσαν πλέον να φοιτήσουν εκεί. Δεν προηγήθηκε διάλογος με την τοπική κοινότητα ούτε αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων.

Το αποτέλεσμα ήταν η ξαφνική ανάγκη για στέγαση των μαθητών, η οποία αντιμετωπίστηκε με μια προσωρινή λύση που δεν εγγυάται αξιοπρεπείς συνθήκες μάθησης. Κανείς δεν φαίνεται να έθεσε το ερώτημα αν ένα κοντέινερ μπορεί να παρέχει το κατάλληλο περιβάλλον για τη διδασκαλία. Η έλλειψη μέριμνας για τη δημόσια εκπαίδευση είναι εμφανής, με τη σχολική στέγη να αντιμετωπίζεται ως ένα ζήτημα που επιλύεται πρόχειρα και προσωρινά.

Νέες αποκαλύψεις φέρνουν στο φως σοβαρές ενδείξεις συγκάλυψης γύρω από το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου. Ώρες πριν τη βύθιση του υπερφορτωμένου αλιευτικού, αξιωματικοί του Κέντρου Επιχειρήσεων του Λιμενικού φαίνεται να κατηύθυναν τόσο τους πρόσφυγες όσο και τα παραπλέοντα πλοία να δηλώσουν ότι δεν επιθυμούν διάσωση στην Ελλάδα, αλλά μεταφορά στην Ιταλία.

Παράλληλα, κρίσιμες επιχειρησιακές συνομιλίες που θα μπορούσαν να διαλευκάνουν τις συνθήκες του ναυαγίου λείπουν από το αποδεικτικό υλικό που παραδόθηκε στην Εισαγγελία του Ναυτοδικείου, η οποία διερευνά τυχόν ευθύνες των εμπλεκομένων αξιωματικών. Σύμφωνα με αποκαλύψεις της Εφημερίδας των Συντακτών και του Omniatv, από τον φάκελο που παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη απουσιάζουν ολόκληρα τμήματα κρίσιμων συνομιλιών του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ), της νευραλγικής υπηρεσίας που έχει την ευθύνη του συντονισμού επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης.

Το αλιευτικό σκάφος, που έπλεε στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης με χαλασμένες μηχανές, χωρίς σωστικά μέσα και με 750 πρόσφυγες και μετανάστες, βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση από το ΕΚΣΕΔ τουλάχιστον 15 ώρες πριν τη βύθισή του. Το κέντρο έδινε εντολές για μέρες, τόσο πριν όσο και μετά το ναυάγιο.

Όλες οι εντολές που δόθηκαν ή παραλείφθηκαν είναι καθοριστικές για την πλήρη αποτύπωση των συνθηκών του ναυαγίου. Το γεγονός ότι το περιπολικό ΠΠΛΣ-920 του Λιμενικού, που φέρεται να προκάλεσε την ανατροπή του σκάφους προσπαθώντας να το ρυμουλκήσει εκτός Ελλάδας, ήταν ακατάλληλο για διάσωση και ανεπαρκώς εξοπλισμένο, επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Η εξαφάνιση κρίσιμων συνομιλιών ενισχύει τις υποψίες για απόπειρα συγκάλυψης, με πρακτικές που θυμίζουν τις υποθέσεις των Τεμπών και του σκανδάλου των υποκλοπών. Από την πρώτη στιγμή, υπήρξαν αντιφατικές δηλώσεις που επιχείρησαν να ρίξουν την αποκλειστική ευθύνη στους διακινητές, ενώ στη συνέχεια εξαφανίστηκαν βασικά αποδεικτικά στοιχεία.

  1. Έλλειψη καταγραφών από το περιπολικό ΠΠΛΣ-920
    • Το πλοίο δεν διέθετε Σύστημα Καταγραφής Δεδομένων Ταξιδιού (VDR), γνωστό ως «μαύρο κουτί».
    • Οι κάμερες του σκάφους είτε δεν λειτουργούσαν είτε το καταγραφικό τους είχε βλάβη εδώ και μήνες, όπως ισχυρίστηκε αργότερα το Λιμενικό.
  2. Κενά στις καταγεγραμμένες κλήσεις του ΕΚΣΕΔ
    • Δεν καταγράφεται καμία επικοινωνία του ΕΚΣΕΔ τις πιο κρίσιμες ώρες, δυόμισι ώρες πριν και 18 λεπτά μετά το ναυάγιο.
    • Το υλικό που παραδόθηκε στην Εισαγγελία επιλέχθηκε από επιτροπή του Λιμενικού και όχι από ανεξάρτητη αρχή.
    • Δεν δόθηκαν όλες οι κλήσεις, αλλά μόνο όσες θεωρήθηκε ότι σχετίζονται άμεσα με το περιστατικό.

Η επιλογή του αποδεικτικού υλικού από τον ίδιο τον οργανισμό που ελέγχεται εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τη διαφάνεια της διαδικασίας. Η εφημερίδα Καθημερινή επισήμανε ότι το αρχηγείο του Λιμενικού απέφυγε να παραδώσει το σύνολο των συνομιλιών του Κέντρου Επιχειρήσεων τη νύχτα του ναυαγίου.

Το πιο εντυπωσιακό κενό αφορά τη μη καταγραφή καμίας επικοινωνίας του ΕΚΣΕΔ τις κρίσιμες ώρες. Ενδεικτικά:

  • Καμία καταγραφή επικοινωνίας με το ΠΠΛΣ-920 ούτε για την εντολή απόπλου, ούτε για την άφιξή του στο σημείο στις 22:40.
  • Καμία καταγραφή επικοινωνίας με το αλιευτικό 24 λεπτά πριν τη βύθιση, όταν είχε δηλωθεί μηχανική βλάβη.
  • Αντιθέτως, αμέσως μετά το ναυάγιο, υπάρχουν τουλάχιστον 12 καταγεγραμμένες κλήσεις μεταξύ του ΕΚΣΕΔ και του 920, στις οποίες ζητείται ενημέρωση για τη διάσωση.

Η πιο σοκαριστική αποκάλυψη αφορά καταγεγραμμένη συνομιλία μεταξύ του ΕΚΣΕΔ και του αλιευτικού στις 13 Ιουνίου. Σε αυτή, ακούγεται αξιωματικός του ΕΚΣΕΔ να ζητά από τους πρόσφυγες να δηλώσουν στον καπετάνιο παραπλέοντος πλοίου ότι δεν θέλουν να διασωθούν στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, στα αγγλικά, ο χειριστής του ΕΚΣΕΔ λέει:

«Πείτε στον καπετάνιο του μεγάλου πλοίου ‘δεν θέλουμε να πάμε στην Ελλάδα’. Οκέι;»

Αυτή η συνομιλία ακούγεται στο βάθος μιας άλλης κλήσης, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι υπήρχαν και άλλες κλήσεις που δεν καταγράφηκαν ή διαγράφηκαν.

Μία ώρα πριν από αυτή τη συνομιλία, αξιωματικοί του Λιμενικού συζητούσαν μεταξύ τους στο Κέντρο Επιχειρήσεων και επέμεναν να καταγραφεί ότι το αλιευτικό είχε προορισμό την Ιταλία. Σε καταγραφή μιας συνομιλίας τους, ακούγεται:

«Να καταγραφεί από ένα πλοίο ότι δεν θέλω να πάω στην Ελλάδα, το καταλάβατε;»

Αυτή η επιμονή εξηγεί γιατί το Λιμενικό δεν προχώρησε άμεσα σε επιχείρηση διάσωσης, ακόμα και όταν το αλιευτικό ήταν ακυβέρνητο, υπερφορτωμένο και χωρίς σωστικά μέσα.

Η συγκάλυψη και η απόδοση ευθυνών

Το ναυάγιο της Πύλου, που κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 650 ανθρώπους, φαίνεται πως θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Η απουσία κρίσιμων καταγραφών, οι αντιφατικές δηλώσεις και οι εντολές να μην καταγραφούν συγκεκριμένες συνομιλίες δημιουργούν μια εικόνα συστηματικής συγκάλυψης.

Η αποκάλυψη αυτών των στοιχείων αναμένεται να εντείνει τις πιέσεις προς τη Δικαιοσύνη και να οδηγήσει σε νέες έρευνες για τις ευθύνες του Λιμενικού, αλλά και για το αν υπήρξε προσπάθεια παραπλάνησης των αρχών και της κοινής γνώμης.

H Εισαγγελία Πρωτοδικών απέρριψε την αίτηση της Ρουμπίνης Λεονταρή για αποχώρηση από την υπόθεση για προσωπικούς λόγους.

Με επιστολή της προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας την Παρασκευή (21/2), η κ. Λεονταρή είχε ζητήσει να απέχει από την υπόθεση. Στην αίτησή της ανέφερε:

«Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Με την υπ’ αριθμό 3005/2/2770-ρκγ ́ έγγραφη παραγγελία του Τμήματος Ασφαλείας Λάρισας, δόθηκε εντολή στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Λάρισας για τη διενέργεια Ιατροδικαστικής εξέτασης νεκροψίας-νεκροτομής επί της σορού του Βασιλείου Καλογήρου. Στις 17-02-2025, με τη δημοσιοποίηση της εύρεσης της σορού του Βασιλείου Καλογήρου, έγιναν γνωστά και τα ονοματεπώνυμα των δύο ιατροδικαστών της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Λάρισας, που συμμετείχαμε στην αυτοψία και αναλάβαμε εν συνεχεία και την διενέργεια της νεκροψίας-νεκροτομής της συγκεκριμένης σορού.

Την επόμενη ημέρα αργά το μεσημέρι μετά την ολοκλήρωση της νεκροψίας – νεκροτομής, ενημερώθηκα ότι:

α) στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης με τον τίτλο « Χ. com» (όπως μετονομάστηκε το twitter) η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα ενός εκ των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, προέβη σε μία άκρως δυσφημιστική σε βάρος μου ανάρτηση στην οποία όλως αναληθώς, μου καταλόγιζε σπουδή και σκοπιμότητα στην εκτέλεση της συγκεκριμένης εντολής, πλημμελή εκ προθέσεως εκτέλεση των νεκροψιών – νεκροτομών των θυμάτων του δυστυχήματος, που επέφερε δήθεν την απόκρυψη χημικών ουσιών, απέδωσε σε εμένα εκφορά φράσεων που ουδέποτε διατύπωσα, και ισχυρίστηκε ότι, δήθεν, όλα εντάσσονται σε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο.

β) όλα σχεδόν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ενημερωτικά μέσα του ηλεκτρονικού τύπου αλλά και τηλεοπτικές εκπομπές, κατακλύσθηκαν από υβριστικές αναφορές σε βάρος μου, δυσμενή, συκοφαντικά και αναληθή σχόλια σχετικά με την επιστημονική μου επάρκεια και γνώση της ιατροδικαστικής επιστήμης, την αντικειμενικότητά μου, την αμεροληψία μου, την ηθική μου υπόσταση ακόμη και για τον απολύτως σύννομο βίο μου, μεταδίδοντας επίσης σαν είδηση, κατασκευασμένες πληροφορίες για την υπηρεσιακή μου πορεία αλλά και για κάθε έκφανση του ιδιωτικού και κοινωνικού μου βίου που πάντα χαρακτηρίζεται από ακεραιότητα και ανεξαρτησία.

Στη μακρά διάρκεια της σταδιοδρομίας μου έχω αντιμετωπίσει χιλιάδες ιατροδικαστικά περιστατικά, πολλές φορές ανάμεσα σε αντιτιθέμενα συμφέροντα, απόψεις και αντιδικίες.

Πάντοτε οι επιστημονικές μου θέσεις δικαιώθηκαν. Ορισμένες φορές οι δυσαρεστημένοι, για να με εκδικηθούν, ή οι έχοντες συγκεκριμένα συμφέροντα, για να κάμψουν το φρόνημά μου, με απείλησαν, με κατηγόρησαν και με καταδίωξαν με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, εντός και εκτός των δικαστηρίων, χρησιμοποιώντας και ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης προς βλάβη εμού και προς επηρεασμό της εκάστοτε δικαστικής κρίσης. Σε όλες όμως ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, η αθώωση μου είναι αμετάκλητη.

Την υπηρεσιακή ως εκ της καθ’ ύλην, κατά τόπον και κατά λειτουργία εμπλοκή μου στην υπόθεση του Βασίλειου Καλογήρου επιχειρούν ήδη να σπιλώσουν, με ψεύδη, υποψίες και συνομωσιολογικά σενάρια, με στόχο να προκαταλάβουν την κοινή γνώμη και να απαξιώσουν τελικά το πόρισμα της ιατροδικαστικής έρευνας με αυθαίρετα συμπεράσματα.

Ούτε ως άτομο ούτε ως υπάλληλος του Υπουργείου Δικαιοσύνης, διαθέτω μηχανισμούς άμυνας και απάντησης στις διασπειρόμενες και εκτοξευόμενες εναντίον μου χυδαιότητες και ψεύδη. Η φωνή μου στον δημόσιο χώρο, για να υπερασπισθώ την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Λάρισας και το πρόσωπό μου, είναι ασθενής.

Για λόγους δεοντολογίας και με δεδομένο ότι επλήγη βάναυσα έως σημείου κατακρεούργησης η προσωπικότητά μου, η επιστημονική μου και υπηρεσιακή μου τιμή και υπόληψη και θεωρώντας ότι υπό τις προεκτεθείσες συνθήκες, έχω υπηρεσιακό καθήκον να περιφρουρήσω το κύρος της Υπηρεσίας, της οποίας έχω την τιμή να προΐσταμαι, και την προσωπική, επιστημονική και υπηρεσιακή μου αξιοπρέπεια,

Αιτούμαι

Να αποδεχτείτε την παρούσα δήλωση αποχής μου από κάθε περαιτέρω ενέργεια όπως και από την αξιολόγηση ευρημάτων, εργαστηριακών αποτελεσμάτων, σύνταξης της ιατροδικαστικής έκθεσης νεκροψίας νεκροτομής, του Βασιλείου Καλογήρου, καθώς ως είναι αυτονοήτως εύληπτο, υπό τις ανωτέρω συνθήκες δεν μου επιτρέπεται να ενεργήσω ελεύθερα κατά επιστήμη και συνείδηση, ενώ στο όποιο πόρισμα μου είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αποδοθούν, δήθεν, εσκεμμένες προθέσεις και θα δοθούν ερμηνείες που σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με επιστημονική κρίση».

Μετά την απόφαση της ιατροδικαστή να αποσυρθεί από την υπόθεση, η οικογένεια του Βασίλη Καλογήρου εξέφρασε την άποψη ότι δεν ζήτησε την εξαίρεσή της.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Larissanet.gr, οι γονείς του θανόντος δήλωσαν: «Πληροφορηθήκαμε την δήλωση αποχής της Προϊσταμένης της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας κ. Ρουμπίνης Λεονταρή, από τα καθήκοντά της σχετικά με την ιατροδικαστική εξέταση του υιού μας και δηλώνουμε ότι εμείς δεν έχουμε λόγο εξαιρέσεως και ουδόλως αιτηθήκαμε την εξαίρεσή της και την οποία εμπιστευόμαστε».

Αξιοσημείωτο είναι ότι οι γονείς του Βασίλη Καλογήρου, μαζί με τον θείο του, αναμένεται να καταθέσουν σήμερα ενώπιον του Προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας, Απόστολου Τζαμαλή, στο πλαίσιο της επείγουσας προκαταρκτικής έρευνας που παρήγγειλε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μόλις λίγες ώρες μετά την κηδεία του 39χρονου.

Εκτός από τις εκατοντάδες διαδηλώσεις που οργανώνουν συλλογικότητες, οργανώσεις και ομάδες πολιτών, τα μεγαλύτερα εργατικά σωματεία και ομοσπονδίες της χώρας έχουν προκηρύξει 24ωρη απεργία, καλώντας όλους τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν δυναμικά, με βασικό αίτημα την απονομή δικαιοσύνης.

Η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ έχουν κηρύξει 24ωρη πανελλαδική απεργία, ζητώντας «να μην υπάρξει καμιά συγκάλυψη στο έγκλημα, στις αιτίες και τους αυτουργούς και να αποδοθεί δικαιοσύνη». Όπως δηλώνει η ΓΣΕΕ, «ενώνουμε τις δυνάμεις μας στον άδολο αγώνα του συλλόγου των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και συνδράμουμε στις προσπάθειές τους για απονομή δικαιοσύνης, για να μπορεί κάθε πολίτης να φτάνει με ασφάλεια στον προορισμό του, για να λειτουργούν οι θεσμοί, για να είναι οχυρωμένα τα δημόσια αγαθά».

Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας έχει προκηρύξει 24ωρη απεργία στην Αττική στις 28 Φεβρουαρίου 2025, απαιτώντας «να δικαιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων, να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη, προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη, να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι».

Στην απεργία συμμετέχουν επίσης τα Εργατικά Κέντρα Πειραιά, Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, Αγρινίου, Αμαλιάδας, Άρτας, Εύβοιας, Ζακύνθου, Ημαθίας “Γιώργος Βουτυράς”, Θεσπρωτίας, Θήβας, Ιωαννίνων, Καρδίτσας, Κέρκυρας, Κεφαλονιάς – Ιθάκης, Λαμίας, Λάρισας, Λέσβου, Λευκάδας – Βόνιτσας, Λιβαδειάς, Πάτρας, Σάμου, Τρικάλων και Φωκίδας.

Όλα τα πλοία θα παραμείνουν δεμένα στις 28 Φεβρουαρίου, καθώς η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ) αποφάσισε ομόφωνα να προχωρήσει σε 24ωρη απεργία, από τις 00:01 έως τις 24:00.

Η Ένωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στη γενική απεργία, εξυπηρετώντας μόνο συγκεκριμένες πτήσεις, όπως εκείνες που υπερίπτανται του FIR Αθηνών, μεταφέρουν αρχηγούς κρατών ή αφορούν ανθρωπιστικές αποστολές και νοσοκομειακές μεταφορές.

Οι εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο θα συμμετάσχουν στην απεργία στις 28 Φεβρουαρίου 2025. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Hellenic Train, λόγω της 24ωρης απεργίας, δεν θα πραγματοποιηθεί κανένα δρομολόγιο σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού ΕΚΑΒ ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στην απεργία, καλώντας τα μέλη της να παρευρεθούν στις διαδηλώσεις. Όπως αναφέρει, «η Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού ΕΚΑΒ συμμετέχει στην ΑΠΕΡΓΙΑ την Παρασκευή 28/2/25 και καλεί τα πρωτοβάθμια σωματεία και τους εργαζόμενους στο ΕΚΑΒ να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθούν σε όλη τη Ελλάδα. Δύο χρόνια μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα, το Έγκλημα των Τεμπών παραμένει ανεξιχνίαστο και ατιμώρητο».

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών αποφάσισε καθολική αποχή των δικηγόρων της Αθήνας στις 28 Φεβρουαρίου 2025. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Συλλόγου, “κοινή απαίτηση όλων παραμένει η πλήρης διαλεύκανση των αιτίων της τραγωδίας και η απόδοση ευθυνών, όπου ανήκουν, όσο ψηλά και αν βρίσκονται”.

Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής αποφάσισε τρίωρη στάση εργασίας (11:00 – 14:00) στις 28 Φεβρουαρίου, καλώντας τα μέλη του να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.

Ως ένδειξη τιμής στα θύματα, πολλά νυχτερινά κέντρα θα παραμείνουν κλειστά το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου. Ανάμεσά τους το Hotel Ermou, όπου εμφανίζεται η Άννα Βίσση, καθώς και μουσικά σχήματα όπως εκείνα του Κωνσταντίνου Αργυρού, της Καίτης Γαρμπή με τον Διονύση Σχοινά, του Αντώνη Ρέμου με τη Δέσποινα Βανδή, της Νατάσας Θεοδωρίδου με την Αναστασία και του Χρήστου Μάστορα με την Ελένη Φουρέιρα. Επίσης, το MONAΛISA Music Hall στη Θεσσαλονίκη δεν θα λειτουργήσει.

Οι Ομοσπονδίες Εμπορικών Συλλόγων της χώρας έχουν καλέσει τους εμπόρους να συμμετάσχουν στην πανελλαδική απεργία, τιμώντας τα θύματα των Τεμπών.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς φαίνεται πως θα είναι διαθέσιμα για όσους επιθυμούν να παραστούν στη μεγάλη πανεργατική απεργία και τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Σύμφωνα με ανάρτηση του Γενικού Γραμματέα του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών, Σπύρου Ρεβύθη, “οι εργαζόμενοι, πήραμε απόφαση, να εξυπηρετήσουμε την προσέλευση και την αποχώρηση του κόσμου προς και από το κέντρο της Αθήνας, ώστε να εξασφαλιστεί η μαζικότερη δυνατή συμμετοχή διαδηλωτών”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σύλλογος “Τέμπη 28-2-2023” είχε αποστείλει επιστολή στα σωματεία εργαζομένων στις σταθερές συγκοινωνίες, ζητώντας να διευκολύνουν τη μετακίνηση του κόσμου προς και από το κέντρο της Αθήνας, παρά τη 24ωρη παναττική απεργία που έχει προγραμματιστεί.

Ωστόσο, μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση από τη ΣΤΑΣΥ σχετικά με τις μετακινήσεις της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου, η οποία αναμένεται τις επόμενες ημέρες.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ταξί (ΠΟΕΙΑΤΑ) έχει προκηρύξει τρίωρη στάση εργασίας (10:00 – 13:00) στις 28 Φεβρουαρίου, αναφέροντας πως “ζητάμε άμεσα απονομή δικαιοσύνης για τα παιδιά που χάθηκαν άδικα σε αυτό το δυστύχημα”.

Ο Σύλλογος Τέμπη 2023 απευθύνει κάλεσμα για δράση:

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“Αγαπητοί συμπολίτες,

Στις 28 Φεβρουαρίου 2025, συμπληρώνονται δύο χρόνια από την αδιανόητη τραγωδία που σημάδεψε τις ζωές μας. Δύο χρόνια από τη μέρα που χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους στα Τέμπη. Δεν ξεχνάμε. Δε σιωπούμε.

Σας καλούμε να σταθείτε δίπλα μας, όπως πάντα, με τη ψυχή και την παρουσία σας. Να ενώσουμε τις φωνές μας για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη. Τα λόγια δεν αρκούν πια.

Ήρθε η ώρα για δράση, για αλλαγή, για ένα μέλλον όπου καμία οικογένεια δεν θα ζήσει ξανά τέτοιο πόνο.

Αθήνα: Πλατεία Συντάγματος, ώρα 11:00 π.μ.
Θεσσαλονίκη: Άγαλμα Βενιζέλου, ώρα 11:00 π.μ.

“Δεν έχω οξυγόνο” – μια φράση που θα μείνει χαραγμένη στις καρδιές μας, όπως και η υπόσχεσή μας να μη σταματήσουμε μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Ελάτε μαζί μας, γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για τη στήριξή σας. Είστε η δύναμή μας στον αγώνα αυτόν.

Σύλλογος Ατόμων Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών 28-02-2023″

Ο ύπαρχος που προκάλεσε τον θάνατο του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη τον περιέγραψε ως έναν πιθανώς «επικίνδυνο άνθρωπο», θεωρώντας ότι θα μπορούσε να βλάψει τους υπόλοιπους επιβάτες.

Ο ίδιος, ο οποίος απώθησε τρεις φορές τον 36χρονο από τον καταπέλτη, προκαλώντας την πτώση και τον πνιγμό του, υποστήριξε ότι ένιωσε «φοβισμένος και τρομοκρατημένος», πιστεύοντας ότι ο Αντώνης Καρυώτης αποτελούσε απειλή.

Σε μια προσπάθεια να αιτιολογήσει την απόφασή του να τον απωθήσει, ανέφερε πως ήθελε να «πατήσει με ασφάλεια στο ντόκο» και διερωτήθηκε: «αν έβγαζε ένα μαχαίρι και κάρφωνε κάποιον στο λαιμό τι θα έκανα; Θα ήμουν πάλι εδώ στο εδώλιο». Ο πρόεδρος του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πειραιά επισήμανε ότι το θύμα είχε υποτονικές αντιδράσεις και δεν προέβαλε ουσιαστική αντίσταση.

Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έκανε καμία ενέργεια για να σώσει τον Καρυώτη μετά την πτώση του στη θάλασσα, ο κατηγορούμενος απάντησε ότι ήταν σε κατάσταση σοκ, τρέμοντας ολόκληρος, και δεν σκέφτηκε να ρίξει σωσίβιο. Ο εισαγγελέας επεσήμανε ότι ο ίδιος είχε αναφέρει μέσω ασυρμάτου πως ο Καρυώτης ήθελε να ταξιδέψει, αμφισβητώντας έτσι τον ισχυρισμό του περί επικινδυνότητας.

Ο κατηγορούμενος δήλωσε ότι δεν ήθελε να σκοτώσει τον Καρυώτη και πως δεν συνειδητοποίησε ότι ο καταπέλτης είχε προχωρήσει, με αποτέλεσμα το θύμα να πέσει στο κενό. Παραδέχτηκε πως έκανε λάθος, λέγοντας ότι ο φόβος του τον κυρίευσε.