Σκρολάρω στο Facebook. Μία ανάρτηση που συνδέεται με το μέγεθος του ανδρικού μορίου μου τραβάει το βλέμμα.
Ένας άντρας με παραλλαγή, στέκεται πίσω από μία σειρά νεκρές αλεπούδες κρατώντας ένα όπλο. Στο βλέμμα του γίνεται αισθητή η περηφάνια για το «επίτευγμά του». Ανάμεσα στα εκατοντάδες σχόλια, ξεχωρίζω αρκετά που συσχετίζουν την πράξη και τη συμπεριφορά του με τον ανδρισμό του καθώς και με το μέγεθος του πέους του. «Μικροτσούτσουνος», διαβάζω ξανά και ξανά. Ο προσδιορισμός αυτός δίνει και παίρνει με κάθε αφορμή.
Μέχρι και άτομα που θεωρούνται προοδευτικά, συχνά θα επιδιώξουν να μειώσουν έναν άντρα με αυτό το χαρακτηρισμό, όταν κρίνουν ότι αυτός δεν είναι «αρκετά άντρας».
Σε μεγάλη παρέα, κάποια φίλη ή φίλος θα κράζει ένα γκόμενο με τον οποίο είχε σχέση ή έκανε σεξ
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η συζήτηση θα καταλήξει στο πέος του, το οποίο, στην περίπτωση που είναι από κάποια εκατοστά και κάτω, θα αποτελέσει πλέον το επίκεντρο της συζήτησης. Το λέω στις φίλες και τους φίλους μου. Να σκέφτονται τι λένε, να σκέφτονται ποιος μπορεί να ακούσει και τι μπορεί να νιώσει από τα λόγια τους. Εξάλλου, από τη στιγμή που το body positivity και το body neutrality, ως τάσεις, εξυμνούν κάθε σωματότυπο και κάθε «ατέλεια», τότε γιατί κολλάμε στο μέγεθος του ανδρικού μορίου;
Για τους παραπάνω λόγους έχω επιλέξει πάντα να μιλάω
Όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που βλέπω να στοχοποιείται κάποια ομάδα ανθρώπων αυθαίρετα και χωρίς καμία ενσυναίσθηση, δίνω όση ενέργεια διαθέτω για να υπερασπιστώ τα πιστεύω μου και να τους στηρίξω. Μία από τις φορές αυτές που επέλεξα να απαντήσω σε τέτοια σχόλια κάτω από μία ανάρτηση που προσέβαλε τους άντρες με μικρό πέος, έλαβα λίγο μετά ένα προσωπικό μήνυμα από ένα ανώνυμο προφίλ.
Το μήνυμα αυτό έγραφε: «Γεια σου! Τι κάνεις; Δε θέλω να ενοχλήσω, ήθελα απλά να πω πως διάβασα ένα σχόλιό σου για τους άντρες που έχουν μικρό πέος και ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ…Με έκανες να νιώσω πολύ καλύτερα (σόρρυ για το φέικ προφίλ, αλλά καταλαβαίνεις – προφανείς λόγοι)».
Τότε αναρωτήθηκα: «Είναι πράγματι τόσο προφανείς οι λόγοι που ένας άντρας πρέπει να γράφει μέσα από ψεύτικο προφίλ για το πέος του που είναι μικρό, λες και είναι κανένας εγκληματίας;».
Το να είσαι άντρας με μικρό πέος κρίνεται κοινωνικά σαν ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν
Η σύνδεση ανάμεσα στο μέγεθος του ανδρικού μοριού – ή και της γονιμότητας – ενός άντρα με την αρρενωπότητά του είναι μία αυθαίρετη σύνδεση, η οποία γίνεται από την πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας σε τόσο μεγάλο βαθμό που αν κάποιο άτομο την αμφισβητήσει, τότε θα θεωρηθεί υπερβολικό και περίεργο. Η κοινωνική παράδοση φαίνεται να συσχετίζει θετικά το μέγεθος του πέους ενός άντρα με την πυγμή και τη δύναμή του, καθώς και την ικανότητά του να είναι «καλός εραστής».
Με αυτά τα κοινωνικά στάνταρ γαλουχούνται μέχρι και σήμερα τα αγόρια από μικρά, και έτσι χτίζουν μέσα τους ένα σχετικό άγχος. Συχνά, συγκρίνονται με τους φίλους τους – ή ακόμα χειρότερα με επαγγελματίες ηθοποιούς πορνό – και δομούν έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, μία ανασφάλεια γύρω από το σώμα τους αλλά και συνολικά γύρω από το αν και κατά πόσο είναι «αρκετοί» σαν άντρες.
Κάτι ακόμα που σχετίζεται με τα παραπάνω είναι ότι, συνήθως, όταν ένας στρέιτ, cis άντρας γελοιοποιείται για το μέγεθος του πέους του, στην ουσία ο εμπαιγμός αυτός βασίζεται στην πεποίθηση ότι «δεν μπορεί να ικανοποιήσει μια γυναίκα» – κάτι που θεωρείται επίσης κοινωνικά μια σοβαρή προσβολή. Στην ουσία, όμως, δεν πρόκειται παρά για ακόμη μία έκφραση της τοξικής αρρενωπότητας.
Το πόσο «χρήσιμο», «ικανό» ή «κατάλληλο» είναι το πέος ενός άντρα για την ικανοποίηση της (ή του) σεξουαλικού του συντρόφου δεν (θα έπρεπε να) έχει καμία σχέση με την αρρενωπότητά του, ούτε να θεωρείται τόσο κεντρικό στοιχείο της έμφυλής του ταυτότητας.
Μέγεθος ανδρικού μορίου: Ένας ακόμη συσχετισμός που ήρθε η ώρα να αποδομηθεί, είναι η σύνδεση του πέους με την αντρική ταυτότητα
Αρκεί σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι χιλιάδες τρανς και ίντερσεξ άτομα ανά τον κόσμο έχουν πέος, χωρίς όμως να είναι άντρες – αλλά ούτε και να έχουν αρρενωπότητα. Κλείνοντας, ως απόφοιτη φιλοσοφίας, έχω ένα ακόμη θεωρητικό ερώτημα να θέσω αναφορικά το μέγεθος του ανδρικού μορίου: Από πόσα εκατοστά και κάτω θεωρείται, άραγε, μικρό ένα πέος και από πόσα εκατοστά και πάνω θεωρείται μεγάλο;
Γιατί όλα τα άτομα γύρω μας μιλάνε για τα μεγέθη αυτά λες και είναι μια παραδεδεγμένη και πανανθρώπινη αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Εντούτοις, ξεχνούν ότι, στην πραγματικότητα, όλα τα μεγέθη είναι σχετικά μεταξύ τους – αλλά και με τις προτιμήσεις, τα γούστα και τις ανάγκες των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν;
Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στα πέη, προσωπικά επιλέγω να δηλώσω: Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα πέη. Υπάρχουν μεγαλύτερα και μικρότερα. Όπως υπάρχουν παχύτερα ή πιο στραβά, σε διαφορετικά σχήματα και αποχρώσεις του δέρματος. Ως ένα γνήσιο κομμάτι της ομορφιάς της ανθρώπινης ποικιλομορφίας.