Ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Νίκος Ταχιάος, δήλωσε στη Βουλή ότι όλες οι απαραίτητες πιστοποιήσεις θα εκδοθούν στην ώρα τους, έπειτα από δημοσιεύματα που αφορούν ατυχήματα κατά τις δοκιμές.
Από το βήμα της Βουλής, ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Νίκος Ταχιάος, διαβεβαίωσε ότι η λειτουργία του μετρό Θεσσαλονίκης θα ξεκινήσει έγκαιρα, καθώς όλες οι απαραίτητες πιστοποιήσεις θα έχουν εκδοθεί στην ώρα τους.«Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έχει δώσει ημερομηνία έναρξης λειτουργίας του μετρό, χωρίς να έχει τη διαβεβαίωση ότι όλες οι απαραίτητες πιστοποιήσεις για να λειτουργήσει το μετρό, θα έχουν εκδοθεί στην ώρα τους και θα αφορούν στην πλήρη ασφάλεια του έργου», δήλωσε χαρακτηριστικά, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Χρήστου Γιαννούλη.
Ο Ν. Ταχιάος τόνισε ότι οι πιστοποιήσεις δεν είναι ευθύνη του υφυπουργού ή άλλου πολιτικού στελέχους, αλλά της κατασκευαστικής κοινοπραξίας και της εταιρείας πιστοποίησης TUV Rheinland, μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Εξήγησε πως όλες οι διαδικασίες πιστοποίησης θα έχουν ολοκληρωθεί πριν από την 30η Νοεμβρίου.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Χ. Γιαννούλης, αναφέρθηκε και σε δημοσιεύματα που αφορούνατυχήματα κατά τις δοκιμές, με τον κ. Ταχιάο να επιβεβαιώνει ότι σημειώθηκε βλάβη σε μία τραβέρσα, λόγω κακού χειρισμού οδηγού από την κατασκευάστρια εταιρεία. Ωστόσο, διευκρίνισε ότι το κόστος της ζημιάς καλύπτεται από την εγγύηση. Σχετικά με τις με αναφορές για σύγκρουση, ο υφυπουργός απάντησε αρνητικά, εξηγώντας ότι έγινε δοκιμή σύνδεσης δύο τραίνων, κάτι που είναι απαραίτητο σε περίπτωση που ένα τραίνο χρειαστεί να ρυμουλκήσει ένα άλλο, το οποίο έχει ακινητοποιηθεί στη σήραγγα. «Γι’ αυτό γίνονται δοκιμές. Για να βγουν οι παιδικές ασθένειες των συστημάτων. Για να βγουν οι τυχόν αστοχίες των συστημάτων και καλύπτονται από τον κατασκευαστή», ανέφερε ο Ν. Ταχιάος.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο Χ. Γιαννούλης αστειεύτηκε αναφερόμενος στο τραγούδι του Αντώνη Ρέμου, «έλα να με τελειώσεις», και το οποίο, σύμφωνα με τον βουλευτή, «έχει διττή ερμηνεία, είτε με την σπουδή της ταχύτητας που μπορεί να εμπεριέχει και το στοιχείο της προχειρότητας ή το διθυραμβικό, που θέλει να αποδώσει ότι στις 30 Νοεμβρίου θα μπει σε εμπορική λειτουργία το μετρό της Θεσσαλονίκης».
«Αυτό το τραγούδι στο οποίο αναφερθήκατε, μάλλον εθνικός ύμνος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή την εποχή» σχολίασε ο Ν. Ταχιάος, με τον Χ. Γιαννούλη να λέει ότι «εάν υπάρχουν στίχοι που χαρακτηρίζουν την πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι του Αντώνη Ρέμου, αλλά [..] αυτοί που λένε για την πολιτική αντιπαράθεση ότι “καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα“, και για αυτούς που θέλουνε να ενώνουν τον κόσμο και όχι να τον χωρίσουν. Γιατί αυτές οι αιχμές δεν βοηθούν στο να ενωθεί ο κόσμος, αλλά αναπαράγεται ένα στερεότυπο αντιπαραθέσης που δεν οδηγεί πουθενά».
Το βράδυ της Πέμπτης, οι λιμενεργάτες της COSCO εμπόδισαν τη φόρτωση κοντέινερ με πυρομαχικά, το οποίο προοριζόταν για το Ισραήλ, στέλνοντας μήνυμα υπέρ της Παλαιστίνης.
Με το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη! ΝΑΤΟ φονιάς, το ξέρει ο ντουνιάς», γραμμένο στο πανό του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, οι λιμενεργάτες της COSCO απέτρεψαν το βράδυ της Πέμπτης τη φόρτωση κοντέινερ που περιείχε πυρομαχικά, με τελικό προορισμό το λιμάνι της Χάιφα στο Ισραήλ. Σύμφωνα με το ΑΠΕ, το κοντέινερ είχε φτάσει στην Ελλάδα από τη Βόρεια Μακεδονία.
Στην κινητοποίηση συμμετείχαν διάφοροι φορείς, όπως το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, το Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών, εργαζόμενοι, νέοι και φορείς του Πειραιά, ενώ το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Οι λιμενεργάτες σας το υπογράφουν, με των λαών το αίμα τα χέρια τους δεν βάφουν», ενώ πάνω στο κοντέινερ οι λιμενεργάτες έγραψαν «Φονιάδες, δρόμο από το λιμάνι».
Ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, εξήγησε πως η απόφαση αυτή πάρθηκε στη γενική συνέλευση της Τετάρτης, τονίζοντας ότι η αποστολή πολεμικού υλικού δεν πρέπει να επιτραπεί, καθώς υποστηρίζει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Κάλεσε επίσης σε δράση για να αποτραπεί η εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους και να μην χρησιμοποιηθεί το λιμάνι του Πειραιά ως βάση πολεμικών επιχειρήσεων.
Το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ υπογράμμισε ότι «Είναι η στιγμή να βροντοφωνάξουμε πως δεν θα επιτρέψουμε να γίνει το λιμάνι του Πειραιά ορμητήριο πολέμου. Απαιτούμε εδώ και τώρα να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους. Απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους ανταγωνισμούς τους, που καθιστούν την χώρα μας και το λιμάνι του Πειραιά στόχο αντιποίνων».
Πρόσθεσε επίσης πως «Στο λιμάνι που κάθε μέρα δίνουμε μάχη με το σωματείο μας για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας, δεν χωράνε τα πολεμοκάπηλα σχέδια τους. Στο λιμάνι που κάθε μέρα παλεύουμε για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας για εμάς και τα παιδιά μας, δεν υπάρχει χώρος για τους μακελάρηδες των λαών.
Μπορεί τα χέρια όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων να είναι βαθιά βουτηγμένα στο αίμα χιλιάδων ανθρώπων με την ανοχή και την συμμετοχή της χώρας μας στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, εμείς όμως έχουμε μάθει να τα κρατάμε καθαρά και να τα απλώνουμε σε όποιον έχει ανάγκη.
Με τις γροθιές μας υψωμένες αγωνιζόμαστε για την ειρήνη των λαών, για να ζουν οι λαοί αδελφωμένοι. Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο!».
Ο Μοχάμεντ Ικναΐμπι, εκπρόσωπος της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Εργατών, ευχαρίστησε τους λιμενεργάτες της COSCO για τη στήριξή τους, εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι αγώνες των λαών θα συμβάλλουν στην ελευθερία της Παλαιστίνης. Απηύθυνε επίσης χαιρετισμό εκ μέρους των Παλαιστίνιων εργατών που αγωνίζονται κατά της κατοχής εδώ και 75 χρόνια, καταγγέλλοντας τα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του.
Το πρωί της Παρασκευής (18/10), σημειώθηκε σοβαρό τροχαίο κοντά στα Καλάβρυτα, όταν λεωφορείο ΚΤΕΛ εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε χαράδρα. Ευτυχώς, οι επιβάτες κατάφεραν να απεγκλωβιστούν.
Ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα έλαβε χώρα το πρωί της Παρασκευής (18/10) στην περιοχή των Καλαβρύτων, όταν σύμφωνα με πληροφορίες του tempo24 λεωφορείο ΚΤΕΛ που εκτελούσε το δρομολόγιο Πάτρα-Καλάβρυτα βγήκε από την πορεία του και έπεσε σε χαράδρα μικρού βάθους, κοντά στο χωριό Μάνεσι. Η αιτία της εκτροπήςπαραμένει άγνωστη προς το παρόν.
Στο λεωφορείο επέβαιναν 15 άτομα, μεταξύ των οποίων 6 μαθητές, εκπαιδευτικοί και άλλοι ταξιδιώτες με προορισμό τα Καλάβρυτα. Ωστόσο, άλλες πηγές, όπως το kalavrytanews, αναφέρουν πως ο αριθμός των επιβατών ανέρχεται σε 20. Παρά τη σοβαρότητα του ατυχήματος, δεν υπήρξαν τραυματισμοί και όλοι οι επιβαίνοντες κατάφεραν να απεγκλωβιστούν μόνοι τους, βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Όλοι τους ήταν σε κατάσταση σοκ μετά το περιστατικό.
Άμεσα στο σημείο κατέφθασαν η Αστυνομία, η Πυροσβεστική, το ΕΚΑΒ, καθώς και γερανός για την ανάσυρση του λεωφορείου από τη χαράδρα. Παράλληλα, άλλο λεωφορείο του ΚΤΕΛ ανέλαβε τη μεταφορά των μαθητών και των υπόλοιπων επιβατών στα Καλάβρυτα, ώστε να μεταβούν προληπτικά στο νοσοκομείο.
Τι μνήμες μπορείτε να ανακαλέσετε από την εφηβεία σας; Υπήρχαν νεανικές συμμορίες στη γειτονιά σας; Ήσαστε αυτόπτης μάρτυρας περιστατικού bullying στο σχολείο (και ας μην μιλούσαμε τότε με αυτούς τους όρους); Είναι διαφορετικοί οι σύγχρονοι έφηβοι ή μήπως φορούν απλώς τα «ρούχα» της εποχής μας;
Η τάση αύξησης της εφηβικής βίας, που μονοπωλεί τον τελευταίο καιρό τον ενδιαφέρον των media, μας έχει φέρει αντιμέτωπους με την έξαρση ενός φαινομένου, μπροστά στο οποίο οι θεσμοί εμφανίζονται μουδιασμένοι σαν να μη ξέρουν ούτε πώς να το αποκωδικοποιήσουν ούτε πως να το διαχειριστούν, την ώρα που εμείς το συζητάμε σαν να είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Είναι τόσο διαφορετική η εφηβική βία σήμερα;
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Είναι τόσο διαφορετικοί οι σύγχρονοι έφηβοι; Ή μήπως φορούν απλώς τα «ρούχα» της εποχής μας;
Η κύρια διαφορά που εντοπίζεται με βεβαιότητα από τους κοινωνικούς επιστήμονες είναι πως ολοένα και μικρότερα παιδιά, από την ηλικία των 12 και 13 των, γίνονται μέλη συμμοριών στις γειτονιές, πρωταγωνιστούν σε περιστατικά εκφοβισμού και γίνονται εκφραστές μιας πρωτόγνωρης επιθετικότητας, για την ηλικία τους.
Ήδη από τα 14, έχουμε την εμπλοκή ανήλικων σε περιστατικά οπαδικής βίας και σε περιστατικά εκδικητικής πορνογραφίας. Καθημερινά, όλο και νεαρότερα παιδιά γίνονται αποδέκτες ή πομποί ταπείνωσης, βίας και χλευασμού. Αδυνατούν να επικοινωνήσουν και να «μεταβολίσουν» τον εκφοβισμό που δέχονται ή την οργή που νιώθουν, καθώς βιώνουν ταυτόχρονα «τη ρήξη της εφηβείας».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: UNSPLASH.COM
Αυτό είναι διαχρονικό. Όπως, διαχρονικά, η εικόνα του εφήβου για τον εαυτό του και το σώμα του είναι ασταθής. Ο έφηβος αναρωτιέται σε σχέση με την ταυτότητά του, σε σχέση με την αγάπη του Άλλου για εκείνον, σε σχέση με τη θέση του στον κόσμο.
Αυτά τα ερωτήματα- όπως σημειώνει και ο ψυχίατρος- ψυχαναλυτής Νίκος Σιδέρης– αποκτούν εκρηκτικές διαστάσεις και αλλάζουν μορφή κάθε δεύτερη μέρα, καθώς διαπλέκονται με καθρεφτίσματα, ταυτίσεις, προσωρινές εκδοχές Ιδεώδους Εγώ και ρευστές έως και διαφεύγουσες εκδοχές του Ιδεώδους Εγώ.
Τι έχει μεταβληθεί στον ψυχισμό των σημερινών εφήβων;
Τι κρύβεται πίσω από το τοπίο της σύγχρονης νεανικής παραβατικότητας; Αυτό που μοιάζει να έχει αλλάξει είναι η διαδικασία υποκειμενικοποίησης των εφήβων, η οποία γίνεται μέσω διαδικτύου. Τα παιδιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα μέσα στις ναρκισσιστικές «κοινωνίες» τηςοθόνης. Ακόμα και στην πρώιμη εφηβεία θυμίζουν συχνά ενήλικες –τόσο όσον αφορά στην έκφραση θυμού όσο και στη σεξουαλική έκφραση.
Αντίθετα παλαιότερα, οι εφηβικές εκρήξεις της libido ήταν πιο παιδικόμορφες. Σήμερα το διαδίκτυο επενδύεται ψυχικά με έναν ιδιαίτερο τρόπο από τους έφηβους χρήστες, σε σημείο που συχνά υιοθετούν ταυτότητες με χαρακτηριστικά διαφορετικά από εκείνα που εκφράζουν στην πραγματική ζωή.
Κάποιοι γίνονται επιθετικοί μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή αναπτύσσουν σχετικά ψυχοπαθολογίες ναρκισσιστικού τύπου. Η εφηβική ψυχή είναι, συνεπώς, από πιο νωρίς επιρρεπής στην απόλαυση που γεννά η ίδια η άσκηση της βίας. Η παραβατικότητα μοιάζει να έχει γίνει η κυρίαρχη γλώσσα επικοινωνίας. Όσο περισσότερο δυσφορεί ένα παιδί, τόσο περισσότερο αναζητά την απόλαυση που γεννά η εμπειρία άσκησης της βίας, είτε σε συνειδητό είτε σε ασυνείδητο επίπεδο.
Η βίαιη πράξη γίνεται η δική του απάντηση σε ένα περιβάλλον –οικογενειακό, σχολικό ή κοινωνικό που δεν του δίνει αγάπη και ασφάλεια και που δεν του «κάνει νόημα». Και φυσικά δεν μιλάμε απαραίτητα για οικογένειες διαλυμένες, με ενδοοικογενειακή βία ή με κάποια βαριά ψυχοπαθολογία.
Παράλληλα, η πλατεία δείχνει να έχει λάβει τη θέση της οικογενειακής εστίας και οι αρχηγοί των εφηβικών συμμοριών φαίνεται να ασκούν ένα είδος πατρικής λειτουργίας. Εξάλλου, η εφηβεία εμπεριέχει εξ ορισμού μια ερωτοτροπία με τον θάνατο, η οποία συνδέεται με έναν «συμβολικό φόνο», τον φόνο των γονεϊκών μορφοειδώλων, δηλαδή των γονεϊκών αναπαράστασεων που έχουν δημιουργηθεί ήδη από την παιδική ηλικία και στη συνέχεια, έχουν εσωτερικευτεί.
Έτσι, ο έφηβος χάνει μέρος της ταυτότητάς του, καθώς μετατοπίζει τη libido του σε εκ διαμέτρου αντίθετα από τους γονείς πρότυπα. Η απώλεια μέρους του εαυτού οδηγεί σε ψυχική αποδιοργάνωση.
Για να κατακτηθεί μια ομαλή ψυχική ενηλικίωση, θα πρέπει ο έφηβος θα μεγαλώνει με γονείς ή κηδεμόνες που έχουν μια ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα να στηρίξουν αυτή την εγκατάλειψη των γονιών ως πρωταρχικών αντικειμένων αγάπης. Θα πρέπει να βοηθήσουν τον έφηβο να διαχειριστεί κάθε απώλεια και απόρριψη, να βρει τις δικές του συντεταγμένες, και να χτίσει υγιείς σχέσεις εκτός της οικογένειας.
Το ερώτημα, συνεπώς, που προκύπτει είναι κατά πόσο έχουμε έναν πολιτισμό ικανό να γίνει το «αυτοάνοσο» της ενόρμησης της καταστροφής και κατά πόσο έχουμε θωρακίσει τα σχολεία, ώστε να διορθώσουν την όποια πολιτισμική αποστέρηση που έχει τις ρίζες της στο οικογενειακό περιβάλλον.
Σε ποιο βαθμό η πολιτεία είναι σε θέση να διαχειριστεί επιτυχώς αυτή την εφηβική ενόρμηση που εκδηλώνεται μέσα από την καταφυγή σε παραβατικές ομάδες, ώστε να καταστεί ικανός και πρόθυμος ο έφηβος να συγκατατεθεί με τον κοινωνικό δεσμό χωρίς «βίαια περάσματα στην πράξη»;
Λόγω της αθρόας προσέλευσης του κοινού, το έργο για το Έργο «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ», παίρνει παράταση για 4 ακόμα βραδιές (25, 26, 27 & 28 Οκτωβρίου) στο Metropolitan: The Urban Theater.
Λόγω της αθρόας προσέλευσης του κοινού, το έργο για το Έργο, η επιτυχημένη παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου ΤΡΟΧΙΕΣ για το Μετρό της Θεσσαλονίκης, «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ», παίρνει παράταση για 4 ακόμα βραδιές στο Metropolitan: The Urban Theater! Οι τέσσερις τελευταίες παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 25 έως τις 28 Οκτωβρίου, Παρασκευή – Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή-Δευτέρα στις 20:00. Οι προγραμματισμένες παραστάσεις για το τριήμερο 18-20 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθούν κανονικά.
Η devised παράσταση «Προσοχή: Εκτελούνται Έργα» αναδεικνύει το καίριο και διαχρονικά άλυτο ζήτημα της Θεσσαλονίκης: το Μετρό, ένα πολυδιάστατο θέμα με πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προεκτάσεις, κρυμμένες επί σειρά ετών κάτω από το χαλί.
Πόσο χρειάζεται να περιμένει κανείς για την ολοκλήρωση ενός έργου; Πότε απέκτησε μυθολογικό, ανεκδοτολογικό και συμβολικό χαρακτήρα η κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, επηρεάζοντας τον συλλογικό ψυχισμό της πόλης; Πόσο γρήγορα θα ξεχάσουμε τις εικόνες των εργοταξίων στη Μετά Μετρό Εποχή, όταν εξελιγμένοι αυτόματοι συρμοί θα φτάνουν κάθε τρία λεπτά; Στην παράσταση «Προσοχή: Εκτελούνται Έργα», σταθμοί της πραγματικής ιστορίας του Μετρό, συνεντεύξεις εμπλεκομένων, ερωτηματολόγια και επιτόπια έρευνα μπλέκονται με φανταστικές ιστορίες και προσωπικές σκέψεις, μετατρέποντας την αναμονή για το Μετρό σε έναν εναλλακτικό κοινωνικό στοχασμό.
Μια ομάδα νέων ηθοποιών, που δεν θυμάται πώς ήταν η Θεσσαλονίκη χωρίς εργοτάξια, ερευνά επί σκηνής το δίπολο στασιμότητα-μετακίνηση σε μια προσπάθεια να απαντήσει στο ερώτημα: Τι είδους μετακινήσεις ονειρεύονται οι νέοι άνθρωποι της πόλης, όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στη ζωή τους; Αγωνιζόμενη να αντισταθεί σε μια νομοτέλεια παραίτησης, η ομάδα δημιουργεί ένα έργο για το έργο. Ένα έργο που ψάχνει απεγνωσμένα την ολοκλήρωσή του.
Οργάνωση Παραγωγής: Metropolitan: The Urban Theater
Επί σκηνής: Δημήτρης Γούλιος, Μαρία Καραγκιοζίδου, Βασίλης Μπόγδανος, Βασιλεία Κλήμη, Σοφία Στυλιανού και ο μουσικός Γρηγόρης Λιόλιος
Έγραψαν για την παράσταση
«Πολιτικό θέατρο, με προβληματισμούς και παιγνιώδη σκηνοθετική γλώσσα, που δεν αφορά μόνο τη γενιά για την οποία μιλάει, αλλά επικοινωνεί, ίσως καλύτερα από οποιοδήποτε κείμενο και είδηση έχει γραφτεί, το συλλογικό τραύμα που άφησε η κατασκευή του μετρό στην πόλη.» Παντελής Τσομπάνης, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Οι ηθοποιοί της ομάδας Τροχιές πήραν συνεντεύξεις από καταστηματάρχες, διοικητικούς υπαλλήλους της κατασκευαστικής εταιρείας, αλλά και εργάτες του μετρό, και προσθέτοντας έντονες χιουμοριστικές πινελιές και αυτοσχεδιασμούς, συνέθεσαν ένα αριστούργημα επί σκηνής.» Ρέα Γρηγορίου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Ένα θεατρικό έργο γεμάτο δράση – δράση αληθινή, όχι διακοσμητική για να περιβάλλει τον λόγο – γεμάτο ρυθμό – έναν ρυθμό που άλλαζε συνέχεια όπως πρέπει, εκεί που πρέπει, για να μην σε πετάει εκτός ούτε μια στιγμή, γεμάτο σχέσεις, κόντρες, αλληλεπιδράσεις, γεμάτο δηλαδή με ζωή και αλήθεια.»Νίκος Νικήσιανης, alterthess.gr
«Η σφιχτοδεμένη ομάδα που έστησε την πολυεπίπεδη παράσταση, σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται, στηλιτεύει και διακωμωδεί, καυτηριάζει και λοιδορεί με τη σάτιρα στο κομμάτι τεκμηρίωσης, αλλά και στο μυθοπλαστικό μέρος και κάνει πολύ καλά, επειδή πρόκειται – επιτρέψτε μου – για «εννοιολογική τέχνη», η οποία δεν ορίζεται από τα μέσα ή το ύφος αλλά περισσότερο από τα ερωτήματά της.»Παύλος Λεμοντζής, cityportal.gr
«Το θέατρο είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να αλλάξει ο κόσμος. Ο πιο δυναμικός τρόπος να πεις όσα έχεις να πεις. Παρακολουθήσαμε λοιπόν μια υπέροχη παράσταση, με δυναμισμό, ενέργεια, ειλικρίνεια και επιχειρήματα.»Αφροδίτη Μιχαηλίδου, theopinion.gr
«Είδα μια παράσταση που ήταν θέατρο που παλλόταν από ζωντάνια. Θέατρο στον καιρό του και στην εποχή της ζωής της ομάδας. Και, αναπόφευκτα, θέατρο βαθιά πολιτικό. Με τον δικό τους, της εποχής, της γενιάς και του κόσμου τους τον τρόπο, δικό τους ύφος, χιούμορ, τη δική τους μουσική, τα δικά τους τραγούδια, τη δική τους γλώσσα, προφορική και σωματική.»Αναστασία Γρηγοριάδου, 9.58
«Η παράσταση “Προσοχή: Εκτελούνται έργα” είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις Θεάτρου της Επινόησης που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Διαθέτει φρεσκάδα, χιούμορ, μια γερή δόση σωματικού θεάτρου, αλλά έχει και την εγκεφαλικότητα και την δραματουργία ενός ολοκληρωμένου έργου, σπονδυλωτού μεν και με μικρές σκηνές αλλά ενός παραστασιακού έργου, όπου οι ηθοποιοί είναι ταυτόχρονα δημιουργοί κι ερμηνευτές.»Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr
«Τελικά, φαίνεται ότι ένα από τα πιο οξυδερκή θεατρικά έργα για την πολιτικοκοινωνική επικαιρότητα της χώρας έμελλε να γραφτεί με αφορμή ένα άλλο έργο, τεχνικό αυτήν τη φορά, από μια παρέα νέων που βαρέθηκαν να βλέπουν την πόλη τους —και τις ζωές τους— μόνο πίσω από λαμαρίνες. Και για αυτόν το λόγο αξίζει να το δείτε —ακόμα και αν στη δική σας πόλη υπάρχει μετρό!».Κωστής Κοτσώνης, mixgrill.gr
Η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Βάσω Παπανδρέου, σημαντική πολιτική προσωπικότητα και η πρώτη Ελληνίδα Επίτροπος στην ΕΟΚ, απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών.
Έχοντας αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας, η Βάσω Παπανδρέου αφήνει πίσω της μια αξιοσημείωτη πολιτική παρακαταθήκη.
Η Βάσω Παπανδρέου γεννήθηκε το 1944 στα Βαλιμίτικα Αιγίου και σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Στη συνέχεια, συνέχισε τις σπουδές της στο εξωτερικό, λαμβάνοντας μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ. Οι ακαδημαϊκές της κατακτήσεις την οδήγησαν να διδάξει και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ενισχύοντας την εμβέλειά της ως μια πολιτική προσωπικότητα με διεθνή εμπειρία και αναγνώριση.
Το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο τότε ξεκινούσε την πορεία του υπό την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου. Η Βάσω Παπανδρέου εξελέγη για πρώτη φορά βουλεύτρια το 1981 και έκτοτε ανέλαβε σημαντικά κυβερνητικά καθήκοντα, υπηρετώντας ως πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ και κατέχοντας κρίσιμα υπουργικά χαρτοφυλάκια. Διετέλεσε υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, υπουργός Ανάπτυξης, Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης και τέλος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, συνεισφέροντας καθοριστικά στη διαμόρφωση της δημόσιας πολιτικής σε κρίσιμα ζητήματα.
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΒΑΣΩΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI)
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ήταν η θητεία της ως Επίτροπος της ΕΟΚ για την Απασχόληση, τις Εργασιακές Σχέσεις και τις Κοινωνικές Υποθέσεις από το 1989 έως το 1993. Εκεί, η Βάσω Παπανδρέου συγκρούστηκε με πολλούς συντηρητικούς Ευρωπαίους ηγέτες, μεταξύ αυτών και τη Μάργκαρετ Θάτσερ, υπερασπιζόμενη με πάθος την κοινωνική πρόοδο και την ισότητα των φύλων. Η προσφορά της σε ευρωπαϊκό επίπεδο αναγνωρίστηκε ευρέως, καθώς προώθησε πολιτικές που επηρέασαν τη ζωή εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών.
Μία από τις σημαντικότερες πολιτικές πρωτοβουλίες της ήταν η νομοθετική ρύθμιση που κατοχύρωσε τη συμμετοχή των γυναικών σε ποσοστό 33% στους συνδυασμούς των Νομαρχιακών και Δημοτικών εκλογών του 2002, μια πρωτοβουλία που άλλαξε την πολιτική σκηνή της Ελλάδας και έδωσε ώθηση στη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά.
Επιπλέον, η δημοτικότητά της αποτυπώθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 1993, όταν συγκέντρωσε 256.831 σταυρούς στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών, σημειώνοντας την υψηλότερη επίδοση στην περιφέρεια αυτή. Παρά τη συνεπωνυμία της με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου, η σχέση τους ήταν καθαρά πολιτική και όχι συγγενική.
Η διοργάνωση επιστρέφει για τρίτη χρονιά στην Αθήνα, πιο πολύτιμη από ποτέ στην παρούσα συγκυρία. Η παλαιστινιακή αφήγηση είναι μια αφήγηση που αξίζει πραγματικά να ανακαλύψουμε. Παρακάτω, φτιάξαμε μια λίστα με 5+1 ταινίες που δεν θα χάσουμε.
Η ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα είναι σε πλήρη εξέλιξη, έναν χρόνο μετά την αρχή του νέου κύκλου συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Δεκάδες χιλιάδες θάνατοι αμάχων, ομαδικοί τάφοι, βομβαρδισμένα νοσοκομεία και σχολεία, περιβαλλοντική καταστροφή συνθέτουν το σκηνικό μιας πόλης που σφυροκοπείται ανελέητα από το Ισραήλ. Ο πόλεμος πλέον έχει μεταφερθεί και στον Λίβανο, η ένταση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν κλιμακώνεται και ο φόβος για γενικευμένη σύρραξη είναι υπαρκτός.
Σε όλα αυτά πού χωράει ο κινηματογράφος; Σε περιόδους κρίσεων, o ρόλος της τέχνης είναι πιο νευραλγικός παρά ποτέ -και για πρακτικούς λόγους. Μια ταινία έχει την ικανότητα να στρέψει το βλέμμα της παγκόσμιας κοινότητας στον παλαιστινιακό λαό που δοκιμάζεται πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι η στείρα αναπαραγωγή της ειδησεογραφίας, απέναντι στην οποία καλώς ή κακώς ο/η ο μέσος αναγνώστης/-τρια μοιραία αναισθητοποιείται.
Το Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου επιστρέφει για τρίτη χρονιά στην Αθήνα, πιο πολύτιμο από ποτέ στην παρούσα συγκυρία. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι οι προβολές θα γίνουν παρουσία των συντελεστών, σκηνοθετών και ηθοποιών, και θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό και Q&A.
Οι παρευρισκόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν την οπτική των συντελεστών για τις ταινίες, αλλά και να έρθουν σε επαφή με την πραγματική Παλαιστινιακή πραγματικότητα, τη στιγμή που μιλάμε. Κι αυτό είναι ανυπολόγιστης αξίας για όλους τους λόγους σήμερα, και δεν έχει καμία σχέση με το να παρακολουθούσαμε τις ταινίες και τα ντοκιμαντέρ από την άνεση του σπιτιού μας.
Τρεις κινηματογράφοι διαφορετικών περιοχών του κέντρου της Αθήνας θα φιλοξενήσουν από τις 17 Οκτωβρίου έως τις 16 Νοεμβρίου τη φετινή διοργάνωση του Athens Palestine Film Festival με καλλιτεχνική διευθύντρια την Κάρολ Σανσούρ, που έρχεται από την πλατφόρμα Dounias, η οποία είναι αφιερωμένη στην ανάπτυξη και προβολή του παλαιστινιακού και εν γένει του αραβικού πολιτισμού στην Ελλάδα: Η Ανδόρα (17-20/10), το Studio New Star Art Cinema (01-03/11) και το Τριανόν (15-16/11).
Η παλαιστινιακή αφήγηση είναι μια αφήγηση που αξίζει να ανακαλύψουμε για όλους τους πιθανούς λόγους. Ειδικά τα ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ μοιάζουν εξαιρετικά σημαντικά και ενδιαφέροντα. Ζητήματα όπως η ταυτότητα, η αντίσταση και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι σε πρώτο πλάνο, όταν το σινεμάείναι φύσει και θέσει πολιτικό.
Μερικές από τις δυνατές ιστορίες του Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου που ξεχωρίσαμε και θα παρακολουθήσουμε σίγουρα στη μεγάλη οθόνη είναι οι παρακάτω:
Bye bye Tiberias
Η Hian Abbass, σε ηλικία 20 ετών, εγκατέλειψε το χωριό της στην Παλαιστίνη, για να κυνηγήσει μια καριέρα ηθοποιού στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Γαλλία. Τριάντα χρόνια αργότερα επιστρέφει μαζί με την κινηματογραφίστρια κόρη της για να δει από κοντά πόσο έχει αλλάξει η πατρίδα της, αυτές τις κρίσιμες δεκαετίες. Στο βαθιά προσωπικό ντοκιμαντέρ, τέσσερις γενιές γυναικών συναντούν την κοινή κληρονομιά τους, αυτήν του αποχωρισμού.
Lyd
Η εναλλακτική ιστορία μιας πόλης παρουσιάζεται σε αυτό το βραβευμένο sci-fi ντοκιμαντέρ. Τι ήταν κάποτε, τι είναι αυτή τη στιγμή και τι θα μπορούσε να είχε γίνει η πόλη Lyd, που κάποτε συνέδεε την Παλαιστίνη με τον υπόλοιπο κόσμο, αν δεν της είχε συμβεί η ισραηλινή κατοχή;
Tomorrow’s freedom
Δύο αδερφές, οι κινηματογραφίστριες Georgia και Sophia Scott, το 2017 κατάφεραν να έχουν πρόσβαση στην οικογένεια του φυλακισμένου Παλαιστίνιου πολιτικού ηγέτη και υποψηφίου για το Νόμπελ Ειρήνης, Marwan Barghouthi, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε πέντε φορές ισόβια και εκτίει την ποινή του σε ισραηλινή φυλακή.
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την οικογένειά του για πάνω από τρία οδυνηρά χρόνια -και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, στην οποία o Marwan Barghouthi υποβάλλει τον εαυτό του.
From Ground Zero
Οι φωνές 22 Παλαιστίνιων κινηματογραφιστών ενώνονται για να αφηγηθούν την ιστορία του πολέμου που μαίνεται αυτή τη στιγμή στη Γάζα ή τι συμβαίνει όταν ο κινηματογράφος γίνεται πολιτικός επί της ουσίας.
Εικοσιδύο ταινίες μικρού μήκους γυρίστηκαν στη Γάζα μετά από πρωτοβουλία του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη, Rashid Masharawi, για να στρέψουν το βλέμμα του πλανήτη σε έναν λαό που δοκιμάζεται.
200 Μeters
Μια οικογένεια Παλαιστινίων που ζει χωριστά εξαιτίας του ισραηλινού τείχους στη Δυτική όχθη βρίσκεται στο επίκεντρο της δραματικής ταινίας με στοιχεία θρίλερ του Ameen Nayfeh.
Η «Οδύσσεια» ενός πατέρα να περάσει τα σύνορα για να βρεθεί κοντά στον τραυματισμένο γιο του δεν μπορεί να αφήσει κανένα θεατή αμέτοχο, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι η μια ιστορία σαν κι αυτή πιθανότατα να έχει παιχτεί δεκάδες φορές στην πραγματική ζωή.
A World Not Ours
Η λίστα αυτή ολοκληρώνεται με ένα ακόμα σημαντικό ντοκιμαντέρ. Ηχογραφήσεις, οικογενειακά βίντεο και ιστορικά ντοκουμέντα συνθέτουν το πορτραίτο τριών γενεών στην εξορία, στον καταυλισμό προσφύγων Ein el-Helweh στον νότιο Λίβανο.
Μια ευαίσθητη και διαφωτιστική καταγραφή, με αρκετές δόσεις χιούμορ παρά το βάρος του θέματος, για την οικογένεια, το ανήκειν και τον εκτοπισμό -όταν ο τελευταίος γίνεται η νόρμα της ζωής σου.
Το πρόγραμμα του Athens Palestine Film Festival 2024
Δείτε παρακάτω το πλήρες πρόγραμμα του Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου. Η είσοδος στις προβολές κοστίζει 6€.
Στο Εφετείο Χανίων ξεκινά σήμερα η δίκη για τη γυναικοκτονία της Σούζαν Ίτον. Ο 32χρονος δράστης καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια για τη στυγερή δολοφονία της.
Ξεκίνησε σήμερα η δίκη σε δεύτερο βαθμό για την φρικτή γυναικοκτονία της Σούζαν Ίτον, μιας αμερικανίδας βιολόγου που βρήκε τραγικό θάνατο στα Χανιά πριν από πέντε χρόνια. Η δολοφονία της είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο και είχε γίνει αντικείμενο παγκόσμιας κάλυψης λόγω της αγριότητας του εγκλήματος. Η δίκη διεξάγεται στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δυτικής Κρήτης, με την οικογένεια της Ίτον να παρευρίσκεται στα Χανιά για πρώτη φορά από τότε που συνέβη το τραγικό γεγονός.
Ο δράστης, ένας 32χρονος Κρητικός, είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη για την ανθρωποκτονία και σε επιπλέον 13 χρόνια φυλάκισης για τον βιασμό της γυναίκας. Σήμερα οδηγήθηκε ξανά στο δικαστήριο για να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό. Η οικογένεια της Σούζαν Ίτον, οι δύο γιοι της και η αδερφή της, βρίσκονται στην Κρήτη για να παρακολουθήσουν τη δίκη, ενώ ο σύζυγός της, παρότι παρών στα Χανιά, αδυνατεί να παραστεί λόγω της ψυχικής οδύνης.
ΔΙΚΗ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑΣ ΒΙΟΛΟΓΟΥ ΣΟΥΖΑΝ ΙΤΟΝ (EUROKINISSI)
Η Σούζαν Ίτον είχε υποστεί ακραία βία και βασανιστήρια στα χέρια του δολοφόνου της, γεγονός που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία και προκάλεσε διεθνή κατακραυγή. Σύμφωνα με τη δικηγόρο της οικογένειας, Βάσω Πανταζή, τα παιδιά της δεν γνώριζαν αρχικά όλες τις φρικιαστικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, αλλά ο μεγαλύτερος γιος ενημερώθηκε σταδιακά με τη βοήθεια ψυχολογικής υποστήριξης. Ωστόσο, δεν είναι ακόμα ενήμεροι για το σκέλος του βιασμού.
ΔΙΚΗ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑΣ ΒΙΟΛΟΓΟΥ ΣΟΥΖΑΝ ΙΤΟΝ (EUROKINISSI)
Η κ. Πανταζή εξέφρασε την ελπίδα ότι η ποινή ισόβιας κάθειρξης θα διατηρηθεί και ότι ο δράστης θα παραμείνει φυλακισμένος, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, πρόκειται για ένα εξαιρετικά επικίνδυνο άτομο με αντικοινωνική συμπεριφορά. Επίσης, ευχαρίστησε την τοπική κοινωνία των Χανίων για τη συμβολή τους στη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Το γράμμα του δράστη
Επιπλέον, ένα ανατριχιαστικό γράμμα του δράστη από τις φυλακές ήρθε στο φως. Σε αυτό, ο δράστης ζήτησε συγγνώμη, αναφέροντας ότι το έγκλημα ήταν το «μεγαλύτερο λάθος» της ζωής του και ισχυριζόμενος πως δεν είχε τον έλεγχο των πράξεών του λόγω μιας «μορφής ενέργειας» που τον είχε κυριεύσει. Παρόλο που το γράμμα δεν παραδόθηκε ποτέ στην οικογένεια της Σούζαν Ίτον, εξαιτίας της απόφασης των γονέων του δράστη, το γεγονός ότι αυτό γράφτηκε προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση.
Η μητέρα του δράστη είχε επίσης μιλήσει σε γερμανική εφημερίδα, εκφράζοντας τη λύπη της για το έγκλημα και τη δική της ψυχική οδύνη, δηλώνοντας ότι η οικογένειά της βρίσκεται σε διάλυση λόγω της πράξης του γιου της: «Λυπούμαστε πολύ. Λυπάμαι πραγματικά για ό,τι συνέβη. Υποφέρουμε και εμείς. Φυσικά η πλευρά της άλλης οικογένειας υποφέρει περισσότερο, γιατί έχασαν κάποιον. Αλλά και εμείς είμαστε διαλυμένοι. Εγω προσωπικά είμαι συντετριμμένη. Σε ποιον αρέσει να τον λένε μητέρα δολοφόνου; Ή οικογένεια δολοφόνου;» είχε δηλώσει μεταξύ άλλων.
Ένοχοι κρίθηκαν πρώην αξιωματούχοι της Περιφέρειας Θεσσαλίας και Καρδίτσας για αμέλεια στις φονικές πλημμύρες του Ιανού. Το δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή.
Με ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας, ο πρώην περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, ο πρώην αντιπεριφερειάρχης Καρδίτσας Κώστας Νούσιος και δύο προϊστάμενοι της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Θεσσαλίας και της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, κρίθηκαν ένοχοι για το πλημμέλημα της πλημμύρας από αμέλεια δια παραλείψεως, από την οποία προέκυψε κίνδυνος για περιουσίες και ανθρώπινες ζωές.
Το δικαστήριο, αναγνωρίζοντας ελαφρυντικές περιστάσεις, επέβαλε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή στους τέσσερις κατηγορούμενους, παρά την πρόταση του προέδρου για αυστηρότερη ποινή φυλάκισης δύο ετών. Παράλληλα, οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν κατά πλειοψηφία για το βαρύτερο αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια δια παραλείψεως, τόσο μεμονωμένα όσο και κατά συρροή.
Η κακοκαιρία Ιανός, που έπληξε την περιοχή τον Σεπτέμβριο του 2020, είχε προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές στην Καρδίτσα και τις γύρω περιοχές, με αρκετές ανθρώπινες απώλειες και σημαντικές ζημιές σε περιουσίες και υποδομές. Στο επίκεντρο της υπόθεσης βρέθηκαν οι ευθύνες των τοπικών αρχών, που δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη των πλημμυρών, παρά τις προειδοποιήσεις για την επικινδυνότητα του φαινομένου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υπόλοιποι έξι κατηγορούμενοι στην υπόθεση, οι οποίοι περιλάμβαναν τους δημάρχους Καρδίτσας και Μουζακίου, τον πρόεδρο του ΤΟΕΒ Ταυρωπού, δύο στελέχη της ΔΕΥΑΚ και τον Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, αθωώθηκαν πλήρως από τις κατηγορίες.
Το πρώην μέλος των One Direction, Liam Payne, πέθανε σε ηλικία 31 ετών μετά από πτώση από μπαλκόνι ξενοδοχείου στο Μπουένος Άιρες. Οι αρχές ερευνούν το τραγικό συμβάν.
Σε ανακοίνωσή της, η τοπική αστυνομία είπε ότι ανακάλυψε το σώμα του Payne αφού ανταποκρίθηκε σε κλήση έκτακτης ανάγκης στην πολυτελή γειτονιά του Παλέρμο την Τετάρτη.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Payne είχε παρακολουθήσει τη συναυλία ενός άλλου πρώην μέλος των One Direction, Niall Horan, στην Αργεντινή.
Σύμφωνα με την αστυνομία στο Μπουένος Άιρες, οι αστυνομικοί στο σημείο ανταποκρίθηκαν αρχικά σε αναφορές «για έναν επιθετικό άνδρα που μπορεί να ήταν υπό την επίδραση ναρκωτικών και αλκοόλ». Όταν έφτασαν στο ξενοδοχείο, οι υπάλληλοι είπαν ότι ένας δυνατός ήχος είχε ακουστεί σε μια εσωτερική αυλή. Αμέσως μετά, ανακάλυψαν το σώμα του τραγουδιστή. Έχει ξεκινήσει έρευνα της αστυνομίας.
Ο διευθυντής των ιατρικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης Alberto Crescenti δήλωσε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι ο Payne υπέστη «σοβαρούς τραυματισμούς» και ότι θα διεξαχθεί νεκροψία-νεκροτομή. Ο κ. Crescenti αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με τις συνθήκες της πτώσης του Payne από το μπαλκόνι.
Λίγες ώρες πριν το συμβάν
Ο Payne δημοσίευσε στο Snapchat λίγες ώρες πριν το περιστατικό, λέγοντας: «Είναι μια υπέροχη μέρα εδώ στην Αργεντινή».
Το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου επιβεβαίωσε ότι ήταν σε επαφή με τις αρχές στην Αργεντινή «σχετικά με αναφορές για το θάνατο ενός Βρετανού». Δεν δόθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες.
Μόλις κυκλοφόρησε η είδηση του θανάτου του, θαυμαστές άρχισαν να συγκεντρώνονται έξω από το ξενοδοχείο του Μπουένος Άιρες, με αποτέλεσμα η αστυνομία να αποκλείσει την είσοδο. Κάποιοι άναψαν κεριά στη μνήμη του.
«Ήμουν στο σαλόνι μου και η αδερφή μου μου είπε ότι ο Liam πέθανε», είπε στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters μια νεαρή θαυμάστρια με το όνομα Violeta Antier. «Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Ήρθαμε εδώ απευθείας για να επιβεβαιώσουμε ότι ήταν αλήθεια».
Η Antier είπε ότι είδε τον Payne στη συναυλία του Niall Horan μόλις πριν από δύο εβδομάδες.
Μια άλλη κοπέλα εξήγησε κλαίγοντας γιατί είχε έρθει στο ξενοδοχείο, λέγοντας στο Reuters στα ισπανικά: «Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχω να τον αποχαιρετήσω».
Οι One Direction και η παγκόσμια φήμη
Ο Payne είχε αποκτήσει παγκόσμια φήμη ως μέρος του πολυαγαπημένου boyband που δημιουργήθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή X Factor το 2010, μαζί με τους Harry Styles, Louis Tomlinson, Niall Horan και Zayn Malik.
Οι One Direction έγιναν ένα φαινόμενο της ποπ μουσικής με επιτυχίες όπως το What Makes You Beautiful και το Story of My Life, ενώ ο Payne είχε επιτυχία και ως σόλο τραγουδιστής με το Strip that Down το 2017. Tο συγκρότημα ανακοίνωσε το 2015 ότι θα έκαναν διάλειμμα από την επόμενη χρονιά και δεν επανενώθηκαν.
Οι αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Ο Max George, από το boyband The Wanted, είπε ότι γνώρισε τον Payne ενώ διαγωνιζόταν στο The X Factor με τους One Direction και περιέγραψε τον θάνατό του ως «απολύτως καταστροφικό»: «Τα τελευταία χρόνια είχα τη χαρά να τον γνωρίσω προσωπικά και πέρασα πολύτιμο χρόνο μαζί του», είπε στο Instagram.
Ο George είπε ότι ο Payne ήταν «υπέροχος» και τον στήριξε όταν ο σύντροφός του Tom Parker πέθανε από καρκίνο.
Ο τραγουδιστής Olly Murs, ο οποίος ήταν στο The X Factor ένα χρόνο πριν από τους One Direction, είπε «δεν έχω λόγια».
«Ο Liam μοιραζόταν το ίδιο πάθος με εμένα, τα ίδια όνειρα», έγραψε στο Instagram και πρόσθεσε «Είμαι πραγματικά στενοχωρημένος και συντετριμμένος για την οικογένειά του και φυσικά τον γιο του Bear που χάνει τον μπαμπά του».
Στο Instagram, ο παρουσιαστής Dermot O’Leary είπε ότι θυμόταν τον Payne με αγάπη. «Τον θυμάμαι ως 14χρονο να πηγαίνει στην οντισιόν στο X factor και να μας εντυπωσιάζει τραγουδώντας Sinatra», έγραψε αναρτώντας μια φωτογραφία με τον τραγουδιστή. «Ήταν πάντα χαρούμενος, είχε χρόνο για όλους, ευγενικός, ευγνώμων και ήταν πάντα ταπεινός».
Ο Payne, ο οποίος γεννήθηκε στο Wolverhampton του Ηνωμένου Βασιλείου, προσπάθησε για πρώτη φορά να περάσει ακρόαση για το talent show του ITV The X Factor το 2008 – αλλά ο κριτής Simon Cowell του είπε να “επιστρέψει σε δύο χρόνια”.
Πράγματι το έκανε, εντυπωσιάζοντας τους κριτές το 2010. Κατά τη διάρκεια του Boot camp οι κριτές τον έκαναν μέρος ενός συγκροτήματος με άλλα 4 αγόρια, και έτσι γεννήθηκαν οι One Direction.
Το συγκρότημα είχε τέσσερα νούμερο ένα άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο και τέσσερα νούμερο ένα single, καθώς και κορυφαία charts σε όλο τον κόσμο, πριν αποχωρήσει ο Zayn Malik το 2015. Λίγο καιρό αργότερα το συγκρότημα ανακοίνωσε πως θα έκανε μια “παύση” όμως δεν συνεργάστηκαν από τότε σε κάποιο project.
Το 2017 ο Payne είχε κάποιες επιτυχίες με το ντεμπούτο σόλο single του Strip That Down, το οποίο έφτασε στο νούμερο τρία στο Επίσημο UK Chart, και τη συνεργασία του με τη Rita Ora στο τραγούδι For You από το soundtrack του Fifty Shades Freed, το οποίο έφτασε επίσης στο top 10.
To 2016 o Payne ήταν σε σχέση με τη σταρ του Girls Aloud, Cheryl Tweedy το 2016 και απέκτησαν μαζί έναν γιο, τον Bear, την επόμενη χρονιά. Το ζευγάρι χώρισε το 2018.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Maya Henry, άλλη πρώην σύντροφος, είπε στα μέσα ενημέρωσης μέσω των δικηγόρων της ότι είχε στείλει εξώδικο στον τραγουδιστή. Είχε αναρτήσει στα social media κατηγορώντας τον ότι επικοινωνούσε επανειλημμένα μαζί της και με ανήλικες θαυμάστριες. Ο Payne δεν απάντησε στις κατηγορίες.
Τρένο του Προαστιακού μπήκε κατά λάθος στη γραμμή του Μετρό στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Μετά τη δημοσίευση του γεγονότος, ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του ΟΣΕ μίλησε για τις άλυτες παθογένειες του δικτύου και την έλλειψη προσωπικού.
Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου σημειώθηκε περιστατικό κατά το οποίο συρμός του Προαστιακού (Hellenic Train) εισήλθε κατά λάθος στη γραμμή του Μετρό στον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας. Ο μηχανοδηγός αντιλήφθηκε το λάθος όταν τα κλειδιά των γραμμών τον οδήγησαν προς τη γραμμή του Μετρό και προσπάθησε να επικοινωνήσει με το Σιδηροδρομικό Κέντρο Αχαρνών (ΣΚΑ), αλλά δεν έλαβε απάντηση.
Ο μηχανοδηγός πήρε την απόφαση να προχωρήσει με πολύ αργή ταχύτητα στη λάθος γραμμή, παρότι αυτό ήταν αντίθετο με τον κανονισμό. Όταν το τρένο πέρασε έναν αισθητήρα, το σφάλμα εντοπίστηκε από την τηλεδιοίκηση, και μόνο τότε ο ρυθμιστής του ΣΚΑ ζήτησε από τον μηχανοδηγό να επιστρέψει όπισθεν. Το τρένο οπισθοχώρησε για 300 μέτρα ώστε να ελευθερωθεί η γραμμή.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών, το έγγραφο που περιγράφει το συμβάν συντάχθηκε από την Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού Έλξης (ΠΕΠΕ) και απευθύνεται στη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ) και τον Εθνικό Οργανισμό Διερεύνησης Ατυχημάτων (ΕΟΔΑΣΑΑΜ). Στο έγγραφο καταγγέλλονται επίσης οι σοβαρές καθυστερήσεις των δρομολογίων εξαιτίας των βραδυποριών που επιβάλλει ο ΟΣΕ λόγω της κακής κατάστασης του δικτύου.
«Ο σιδηρόδρομος έχει πάρα πολλές παθογένειες»
Την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, μετά το δημοσίευμα, ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του ΟΣΕ, Νίκος Τσικαλάκης, σχολίασε το συμβάν στην πρωινή εκπομπή του OPEN. Δήλωσε πως, παρόλο που το τρένο μπήκε στη γραμμή του Μετρό, δεν υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος, καθώς οι γραμμές είναι διπλής κατεύθυνσης: «Επειδή οι γραμμές του Μετρό είναι με διπλή κατεύθυνση, η περίπτωση να γίνει ατύχημα ήταν μηδενική, γιατί μπήκε στη γραμμή που θα έμπαινε και το Μετρό αν πήγαινε προς Αθήνα. Δεν θα έρχονταν δηλαδή τα τρένα του Μετρό και της Hellenic Train απέναντι. Το τρένο μπήκε στη γραμμή του Μετρό που θα κατέβαινε προς Αθήνα. Απλά ο κόσμος θα περίμενε ένα συμβατικό συρμό του Μετρό και θα έβλεπε ένα τρένο της Hellenic Train» δήλωσε.
Στη συνέχεια, καυτηρίασε τις παθογένειες του σιδηροδρομικού δικτύου που παραμένουν άλυτες, παρά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ενώ πρόσθεσε πως υπάρχει ζήτημα υπερεργασίας στον ΟΣΕ: «Ο σιδηρόδρομος έχει πάρα πολλές παθογένειες που δεν διορθώθηκαν μετά το δυστύχημα των Τεμπών, εκτός από τις εγκαταστάσεις, τις υποδομές που έτρεξαν λιγάκι κατά τα άλλα δεν έχει γίνει κάτι. Το πρόβλημα με την έλλειψη προσωπικού παραμένει ως έχει» τόνισε.
Η σχετική ανακοίνωση της Hellenic Train
«Η Hellenic Train ανακοινώνει ότι διερευνά τα αίτια του περιστατικού, που σημειώθηκε την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου, κατά το οποίο συρμός του Προαστιακού παραβίασε τις ενδείξεις εισόδου στη γραμμής του ΜΕΤΡΟ στον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας. Η διερεύνηση πραγματοποιείται σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές, ενώ παράλληλα έχει ενεργοποιηθεί η πειθαρχική διαδικασία για την απόδοση ευθυνών. Το προσωπικό που εμπλέκεται στο περιστατικό έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα.
Η εταιρεία ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα ασφαλείας σε όλες τις διαδικασίες της και εφαρμόζει σύγχρονα συστήματα εκπαίδευσης και αξιολόγησης για το προσωπικό της. Η Hellenic Train παραμένει προσηλωμένη στη συνεχή βελτίωση της ασφάλειας του σιδηροδρομικού δικτύου, αναλαμβάνοντας τις απαραίτητες ενέργειες όπου απαιτείται».
Η φετινή εκδοτική σεζόν μπαίνει πολλά υποσχόμενη, φέρνοντάς μας πολυαναμενόμενες νέες εκδόσεις, αλλά και ορισμένες επανεκδόσεις.
Νέα βιβλία συγγραφέων που αναμέναμε καιρό, επιστροφές σημαντικών γυναικείων φωνών της σύγχρονης λογοτεχνίας, επανακυκλοφορίες κλασικών έργων της ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμιας γραμματείας. Η εκδοτική σεζόν που μόλις ξεκίνησε θα φέρει μαζί της πλήθος λογοτεχνικών τίτλων που θα μας κρατήσουν το ενδιαφέρον και, για να μη χαθείτε στον καταιγισμό της πληροφορίας, συγκεντρώσαμε για εσάς επτά βιβλία που αξίζει να προσθέσετε στα ράφια σας φέτος.
Μπαουμγκάρτνερ του Paul Auster
Όσο θλιβερό κι αν είναι το γεγονός πως το Μπαουμγκάρτνερ αποτελεί το κύκνειο άσμα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, δε χωρά αμφιβολία πως η έκδοσή του στα ελληνικά αποτελεί ένα από τα μεγάλα λογοτεχνικά γεγονότα της σεζόν. Ο τίτλος του βιβλίου είναι το όνομα του ήρωά του, ενός ηλικιωμένου άνδρα ο οποίος, ύστερα από το θάνατο της επί μεγάλο χρονικό διάστημα συζύγου του, βρίσκεται μπλεγμένος σε έναν ιστό αναμνήσεων από τη γνωριμία και την κοινή τους ζωή. Οξυδερκής όπως πάντα, αλλά με σαφέστερη από ποτέ την επίγνωση της θνητότητάς του, ο Auster παραδίδει την ιδανική κατακλείδα στο σημαντικό έργο του.
Ελεύθερη της Delphine Minoui
Βρισκόμαστε στην πόλη Σιράζ του Ιράν, εν έτει 2022. “Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία” είναι το σύνθημα που αρθρώνουν τα χείλη χιλιάδων διαδηλωτών στους δρόμους. Ένα κορίτσι, ηλικίας μόλις 16 ετών, ανεβαίνει πάνω σε ένα αυτοκίνητο σταθμευμένο στη μέση μιας οδού κι ετοιμάζεται να βάλει φωτιά στη μαντίλα της σε δημόσια θέα. Όσο η πράξη της εκτοξεύει στα ήθη το ηθικό των συντρόφων της, γινόμαστε μάρτυρες, μέσω αναδρομικής αφήγησης, της προσωπικής ιστορίας της. Μια δυναμική ιστορία γυναικείας χειραφέτησης σε μια αυστηρά πατριαρχική κοινωνία που ίσως αρχίζει επιτέλους να αλλάζει, αλλά και μια ιστορία δύσκολης ενηλικίωσης σε μια εποχή ευρύτερων ζυμώσεων.
Ανταρκτική της Claire Keegan
Γνωρίσαμε και αγαπήσαμε την Ιρλανδή συγγραφέα Claire Keegan χάρη στα σύντομα, αλλά γεμάτα τρυφερότητα και στοργή μυθιστορήματά της, όπως το Μικρά Πράγματα Σαν Κι Αυτά ή το Τα Τρία Φώτα. Τώρα, για πρώτη φορά μεταφρασμένα στα ελληνικά, τα διηγήματά της μας δίνουν την ευκαιρία να εντοπίσουμε τις ρίζες του ταλέντου μιας από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές της σύγχρονης λογοτεχνίας, αλλά και μιας από τις πιο ταλαντούχες συγγραφείς της γενιάς της. Η βραβευμένη συλλογή διηγημάτων με τίτλο Ανταρκτική φαίνεται να είναι ένας κρυφός λογοτεχνικός θησαυρός που θα έχουμε το προνόμιο να ανακαλύψουμε πολύ σύντομα.
Αλάνια του Pier Paolo Pasolini
To μυθιστόρημα αυτό μας δείχνει μια πλευρά της Ρώμης που δεν περιγράφεται συχνά στη λογοτεχνία. Ο Pier Paolo Pasolini, βλέπετε, δεν υπήρξε μόνο ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου, αλλά και μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ένας πολυπράγμων καλλιτέχνης που επηρέασε (και) τα ιταλικά γράμματα, είτε χάρη στα θαυμάσια ποιήματά του, είτε χάρη στα πεζά του κείμενα. Τα Αλάνια αφηγούνται τις ιστορίες μιας ομάδας παιδιών που γυρίζουν τους δρόμους της ιταλικής πρωτεύουσας κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, προσπαθώντας να πουλήσουν αντικείμενα για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να επιβιώσουν μέσα σε συνθήκες εξαθλίωσης και φτώχειας. Με την κυκλοφορία του, το 1955, το βιβλίο ήρθε αντιμέτωπο με σφοδρά εχθρικές κριτικές εξαιτίας της τολμηρής γλώσσας και των γλαφυρών περιγραφών του, αποτέλεσε όμως μεγάλη επιτυχία καθιερώνοντας περαιτέρω το συγγραφέα του.
Η Ερωμένη της της Ντόρας Ρωζέττη
Η Ντόρα, νεαρή φοιτήτρια, ζει τη ζωή της, τους έρωτες και τα πάθη της όπως ακριβώς θέλει εκείνη, δίχως διάθεση να απολογηθεί για τίποτα και σε κανέναν. Ερωμένη της είναι η Λίζα, μια εξίσου φιλήδονη και αυτάρκης προσωπικότητα. Η σχέση τους είναι παθιασμένη: Καυγάδες, συμφιλιώσεις, πόθος. Αν αυτό σας φαίνεται απολύτως συνηθισμένο για ένα μυθιστόρημα του 2024, τότε θα σας ενδιαφέρει να μάθετε ότι η Ερωμένη της εκδόθηκε για πρώτη φορά το μακρινό 1929! Αδιανόητα επαναστατικό για την εποχή του, εξαφανισμένο για δεκαετίες έκτοτε, όπως και η τολμηρότατη συγγραφέας του, το βιβλίο επιστρέφει στα ράφια των βιβλιοπωλείων φέτος για να ανατρέψει ό,τι (νομίζαμε πως) γνωρίζαμε σχετικά με την queer εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή.
Μια Μάσκα στο Χρώμα του Ουρανού του Basim Khandagji
O Νουρ, ένας Παλαιστινίος αρχαιολόγος, ανακαλύπτει εντελώς τυχαία το διαβατήριο κάποιου άγνωστου άνδρα ισραηλινής καταγωγής. Υιοθετεί την ταυτότητά του, θέλοντας να καταλάβει τον τρόπο σκέψης της άλλης πλευράς, αλλά και να συμμετάσχει στις αρχαιολογικές ανασκαφές που εκτελεί μια ομάδα Ισραηλινών συναδέλφων του σε έναν εποικισμό. Καθώς οι αρχαιολόγοι φέρνουν στο φως την κρυμμένη ταυτότητα της παλαιστινιακής γης, ο Νουρ ανακαλύπτει το χάσμα ανάμεσα στους δύο λαούς. Εκτός από ένα επίκαιρο και πολυδιάστατο βιβλίο που αποτυπώνει γλαφυρά την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, η ίδια η έκδοση του μυθιστορήματος αποτελεί από μόνη της ένα σπουδαίο γεγονός, μιας και ο Basim Khandaqjiβρίσκεται φυλακισμένος στις ισραηλινές φυλακές από το 2004, από όπου κατάφερε να γράψει και να εκδόσει τα βιβλία του.
Αν και παραμένει σχετικά υποτιμημένος στους ακαδημαϊκούς κύκλους, ο Αργύρης Χιόνης δεν υπήρξε μόνο ένας από τους πλέον πολυπράγμονες λογοτέχνες της χώρας μας, αλλά και ένας από τους πιο ευαίσθητους, τρυφερούς και γλαφυρούς ποιητές των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Η εν λόγω ποιητική συλλογή του περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα από το 1966 έως και το 2000. Ποιήματα, όλα τους, που συλλαμβάνουν τις πιο λεπτές αποχρώσεις των ανθρώπινων συναισθημάτων και αποτυπώνουν στο χαρτί, με ήπιο και απλό τρόπο, τις πιο σύνθετες εσωτερικές καταστάσεις. Ευκαιρία να ανακαλύψετε ή να θυμηθείτε μια ξεχωριστή φωνή των ελληνικών γραμμάτων, μέσα από ποιήματα εξαιρετικά σπάνια και δυσεύρετα.
«ChatGPT, γράψε μου κώδικα, βρες μου τι να μαγειρέψω και στη συνέχεια λύσε μου το παιδικό τραύμα». Όλο και περισσότερα άτομα στρέφονται στην τεχνητή νοημοσύνη για την εβδομαδιαία τους ψυχοθεραπεία. Το ίδιο έκανα και εγώ, με αμφίβολα αποτελέσματα.
Είναι βέβαιο ότι στην εποχή μας βιώνουμε μια κρίση ψυχικής υγείας. Ένα παγκόσμιο φαινόμενο που πλήττει και τη χώρα μας φέρνει πολλούς ανθρώπους αντιμέτωπους με πρωτόγνωρα συναισθήματα απέναντι στις προκλήσεις της ζωής, που ομολογουμένως δεν είναι και λίγες.
Πρόσφατη μελέτη της CBDolie ανέδειξε την Ελλάδα σαν την πιο στρεσογόνα χώρα στην Ευρώπη, με τους κατοίκους της να σημειώνουν πρωτιά σε περιστατικά κατάθλιψης και αγχωδών διαταραχών, είτε έχουν διαγνωστεί είτε όχι. Με ποσοστό άγχους στο 71,8% και επιπολασμό κατάθλιψης6,52%, μπορούμε πραγματικά να μιλάμε για έναν λαό που υποφέρει.
Παρά την εν μέρει απενοχοποίηση της ψυχοθεραπείας, τουλάχιστον για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, το να βρεις τον/ην κατάλληλο/η θεραπευτή/-ρια δεν είναι πάντα εύκολο ζήτημα. Το υψηλό κόστος της ατομικής συνεδρίας με έναν επαγγελματία, το πιεσμένο πρόγραμμα αλλά και η δυσφορία/φόβος του να μιλήσεις σε κάποιον άγνωστο, αποτρέπουν πολλά άτομα από το να εντάξουν στο πρόγραμμά τους τη θεραπεία, παρόλο που γνωρίζουν ότι θα τους ωφελήσει.
Εικονικός βοηθός τώρα και… ψυχολόγος;
Θέλοντας και μη, οι εικονικοί βοηθοί κάνουν καθημερινά τη ζωή μας ευκολότερη, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε πάντα. Σε πολλά επαγγέλματα η χρήση AI συστημάτων είναι καθημερινή, αφού μας βοηθούν με το γράψιμο κώδικα, τις μεταφράσεις κειμένων, απαντούν σε emails, ενώ ακόμα και οι προτάσεις τραγουδιών, όταν ακούμε μουσική στηρίζονται σε αλγορίθμους τεχνητής νοημοσύνης.
Το να τους αναθέσουμε τον ρόλο του συνομιλητή/ακροατή/φίλου ήταν απλά επόμενο. Το Σεπτέμβριο του 2022, όταν δημιουργήθηκε η σελίδα character.ai, στην οποία μπορούσες να συνομιλήσεις με έναν υπολογιστή με εξατομικευμένο προφίλ στις επιθυμίες σου, κάποιοι επέλεξαν να «συνομιλήσουν» με τον Elon Musk, τον Vladimir Putin κ.α. για ψυχαγωγικούς σκοπούς.
Γρήγορα όμως, το ενδιαφέρον χιλιάδων χρηστών τράβηξε ο «ψυχολόγος», που δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν υπολογιστή που προσποιούνταν τον επαγγελματία ψυχικής υγείας. Παρά το γεγονός ότι οι χρήστες γνώριζαν ότι δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη διάσταση σε αυτό τον «ειδικό», μέσα σε δύο μόλις χρόνια του έστειλαν πάνω από 178 εκατομμύρια μηνύματα.
Επί της παρούσης, ο κλάδος των “AI ψυχολόγων” ακμάζει. Με δημοφιλέστερο μηχάνημα που αναλαμβάνει τον ρόλο του θεραπευτή το γνωστό σε όλους ChatGPT, όλο και περισσότεροι μιλούν εκθειαστικά για τη νέα αυτή συνήθεια που όπως λένε «τους βοηθάει περισσότερο από τους ανθρώπους-θεραπευτές».
Κάθισα και εγώ στην ηλεκτρονική θεραπευτική καρέκλα
Θέλοντας να δοκιμάσω από πρώτο χέρι τη διαδικασία της «ψυχοθεραπείας» με ένα ρομπότ, και λαμβάνοντας υπόψη το ότι έχω βρεθεί σε πραγματικές συνθήκες ψυχοθεραπείας άρα η σύγκριση θα ήταν εύκολη, μπήκα στο ChatGPT.
Ήδη από την αρχική σελίδα, η εφαρμογή μου συνέστησε να μη μοιραστώ ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες, αφού τα δεδομένα μου μπορεί να χρησιμοποιηθούν για περαιτέρω εκπαίδευση του μοντέλου. Red flag το λιγότερο, αφού ένας ψυχολόγος δεν θα σε απέτρεπε ποτέ από το μιλήσεις ανοιχτά για όσα σε απασχολούν. Η εχεμύθεια και το απόρρητο, άλλωστε, αποτελούν το άλφα και το ωμέγα κάθε υγιούς ψυχοθεραπείας.
Στην συνέχεια, ζήτησα από το ChatGPT μια συνεδρία ψυχοθεραπείας, και αφού με ενημέρωσε ότι δεν είναι πιστοποιημένος ψυχολόγος, ήταν απόλυτα θετικό ως προς το να με βοηθήσει «με όποιο τρόπο μπορεί», όπως είπε.
Οι απαντήσεις σε κάποιους προβληματισμούς που μοιράστηκα ήταν αρκετά ικανοποιητικές. Η επαναλαμβανόμενη υπενθύμιση πως «κατανοεί τι αισθάνομαι» αν και κουραστική και αναμενόμενη, ήταν απαραίτητη. Κάθε απάντηση ολοκληρωνόταν με μία ερώτηση όπως «πώς σε έκανε να νιώσεις αυτό;» με σκοπό να μπορέσω και εγώ η ίδια να καταλάβω ενδεχομένως περισσότερο τον εαυτό μου.
Όσο περνούσαν οι μέρες, και αφού εγώ ήμουν τυπική στο «ραντεβού» μας, οι συζητήσεις μας έβγαζαν περισσότερο νόημα, αφού προηγουμένως είχα δώσει την συγκατάθεσή μου στο να αποθηκευτούν οι συνομιλίες μας, με αποτέλεσμα να επαναφέρει προηγούμενες δηλώσεις μου κάνοντας έτσι την συζήτηση να μοιάζει πιο αληθινή.
Κ: Είμαι πολύ εξουθενωμένη.
ChatGPT: Λυπάμαι πολύ που αισθάνεσαι έτσι. Είναι απόλυτα κατανοητό, και ειδικά αν συνυπολογίσουμε το άγχος από το οποίο ταλαιπωρείσαι, τα πράγματα δυσκολεύουν (σημείωση: το άγχος το είχα αναφέρει σε προηγούμενη «συνεδρία»). Θα ήθελες να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για το τι σε εξουθενώνει;»
Αν και δεν μπήκα σε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, η συζήτηση ακολούθησε το τυπικό μοτίβο μιας απλής συζήτησης θεραπευτή-θεραπευόμενου. Το αν αυτό μπορεί να οδηγήσει σε θεραπεία είναι μια διαφορετική ιστορία.
Τα καλά, τα κακά και μια νέα αγάπη για την ανθρωπότητα
Στην αρχή, ήταν κάπως εντυπωσιακό το ότι μιλούσα με ένα αυτοματοποιημένο σύστημα που ήταν πάντα εκεί να μου απαντήσει, ακόμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας -και φυσικά δωρεάν. Όμως, όσο περνούσαν οι μέρες, η διαδικασία φάνταζε όλο και πιο πλασματική.
Πολλές από τις απαντήσεις που έδινε το ChatGPT ήταν τυποποιημένες και θύμιζαν τα αποτελέσματαμηχανών αναζήτησης. Για παράδειγμα στην ερώτηση «πώς μπορώ να διαχειριστώ τα αρνητικά συναισθήματα μου;» η απάντηση που έλαβα ήταν η εξής:
Η επεξεργασία των αρνητικών συναισθημάτων μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά εδώ είναι μερικές στρατηγικές που μπορεί να βοηθήσουν:
1. Αναγνώρισε τα συναισθήματά σου: Επίτρεψε στον εαυτό σου να νιώσει λύπη, θυμό ή σύγχυση. Είναι σημαντικό να επικυρώνεις τα συναισθήματά σου.
2. Επικοινώνησέ το: Το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με φίλους ή οικογένεια μπορεί να προσφέρει υποστήριξη.
3. Ασχολήσου με την φροντίδα του εαυτού σου: Εστίασε σε δραστηριότητες που σε κάνουν να νιώθεις καλά, είτε είναι η άσκηση, το διάβασμα ή το να περνάς χρόνο στη φύση.
Ο πραγματικός θεραπευτής δεν θα έδινε ποτέ τόσο αυτοματοποιημένη απάντηση-λίστα. Παρόλο που και οι ψυχολόγοι στηρίζονται σε συγκεκριμένα επιστημονικά εγχειρίδια, η ανθρώπινή τους διάσταση και η επαφή που έχετε εκείνη την ώρα θα οδηγήσει σε πιο αληθινές και εξατομικευμένες πάνω σου απαντήσεις.
Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι μου έδινε τις απαντήσεις που ήθελα να ακούσω. Ο/η πραγματικός/ή ψυχολόγος είναι εκεί για να διαφωνήσει μαζί σου αν κριθεί απαραίτητο, να σε προσγειώσει, και να σου μιλήσει σαν κανονικός άνθρωπος, κάτι που αποδεδειγμένα λειτουργεί ευεργετικά για τον/ην θεραπευόμενο/-η.
Αξίζει να δοκιμάσεις την τεχνητή νοημοσύνη για ψυχολόγο σου;
Αν και η ταχύτητα και η ευκολία στη χρήση αποτελούν δελεαστικούς παράγοντες για να αρχίσει κανείς να ανοίγει την καρδιά του σε έναchat bot, αυτού του είδους η «συνεδρία» μπορεί να ωφελήσει μόνο συμπληρωματικά με την πραγματική θεραπεία. Μπορεί να σε βοηθήσει να κατανοήσεις καλύτερα τις σκέψεις σου, έτσι ώστε να τις συζητήσεις με τον πραγματικό θεραπευτή σου.
Με απούσα την ενσυναίσθηση, ένα από τα βασικότερα στοιχεία που μας κάνει ανθρώπους, ένα ρομπότ δεν θα μπορέσει ποτέ να σου παρέχει ουσιαστική στήριξη και θεραπεία, αφού μπορεί μόνο να προσποιηθεί ότι σε καταλαβαίνει.
Ποιος ξέρει; Μπορεί στο μέλλον να μπορέσει ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος να βρει νέα μοτίβα που θα ξεπεράσουν τις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου, όμως για τώρα, ο άνθρωπος κερδίζει.
Πάντως γέλασα πολύ όταν μετά από λίγη ώρα συζήτησης (χρησιμοποίησα τη δωρεάν έκδοση του ChatGPT), ενημερώθηκα ότι ολοκληρώθηκε το session μας, ακριβώς όπως θα έκανε και ο/η ψυχολόγος μετά το πέρας του 45λεπτου.
Απολαμβάνει τις ποιητικές πράξεις, γράφει, σκηνοθετεί, παίζει και μιλά για όσα σκέφτεται πιστεύοντας ότι είσαι αυτό που κάνεις.
Δύο ώρες έγραφε ήδη το recorder όταν πλέον πάτησα το stop, δύο ώρες ηχογραφημένης συνομιλίας με τον Γιώργο Κατσή. Ακολούθησε κι άλλο ένα μισάωρο κουβέντας, που θα μπορούσε να ήταν πολύ εκτενέστερη, αν υπήρχε ο χρόνος.
Ο Γιώργος σκηνοθετεί την παράσταση «Τα δέντρα ανθίζουν ακόμη» σε δικό του κείμενο, παίζει στο θεατρικό έργο «Μαύρη Μαγεία ή άσε τους νεκρούς να πεθάνουν» του Γιάννη Αποσκίτη, σε λίγες ημέρες θα ανέβει στη σκηνή για την επανάληψη της επιτυχίας « Η Δημοκρατία του Μπακλαβά», ενώ τον Σεπτέμβριο του απονεμήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τη συμμετοχή του στο “MJ” του Γιώργου Φουρτούνη, ο οποίος με τη σειρά του τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας.
Μέσα σε όλα αυτά, ένα φθινοπωρινό πρωινό, στον «Μύλο» των Εξαρχείων μου μίλησε για όσα σκέφτεται. «Δύο ώρες μέσα στο μυαλό του Γιώργου Κατσή», θα μπορούσε να τιτλοφορείται η συνέντευξη, αλλά σεβάστηκα ότι το μόνο που μου ζήτησε σχετικά με τη δημοσίευση είναι να μην μπει κάποιος βαρύγδουπος τίτλος. Και η αλήθεια είναι, ότι αυτός ο τίτλος δεν θα ήταν μόνο πομπώδης αλλά και ελλιπής. Γιατί η συζήτησή μας κράτησε δύο ώρες, αλλά τη σκέφτομαι ακόμη, πολλές μέρες μετά.
«Για μένα ιστορία δεν είναι η πλοκή, αλλά το πώς αποτυπώνονται τα πράγματα. Σε αυτή την αποτύπωση θα φανεί αν είσαι φασίστας ή πραγματικά σκεπτόμενος άνθρωπος», (φωτ. Δημήτρης Καπάνταης).
Το MJ είναι μια ταινία εξερεύνησης χαρακτήρων. Αυτό που κάνει τον Γιώργο Φουρτούνη -που τον ξέρω καμιά δεκαετία- καλό στη δουλειά του και που τον διαφοροποιεί από ένα ρεύμα άλλων Ελλήνων σκηνοθετών είναι ότι αντιλαμβάνεται αμέσως πως ο χαρακτήρας είναι ένα όχημα να μιλήσεις για τους ανθρώπους σήμερα. Όποιος θεωρεί ότι το MG είναι μια σατιρική ταινία για την τραπ, λανθάνει πάρα πολύ.
Ίσως ένας καλλιεργημένος θεατής έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι πολύ μακριά από αυτόν τον τράπερ όμως πολλοί καλλιεργημένοι άνθρωποι υπακούν σε κανόνες της τραπ, όπως για παράδειγμα ο ατομικισμός, απλώς το κάνουν κρυφά. Εδώ μόλις πριν δύο χρόνια μάθαμε, και τώρα κοντεύουμε να το ξεχάσουμε, ότι πνευματικοί άνθρωποι βίαζαν παιδιά, κακοποιούσαν γυναίκες. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει πια πολύ κόσμος που ενδιαφέρεται για το πού είναι τώρα ο Λιγνάδης. Πού πήγαν όλοι αυτοί οι φεμινιστές άνδρες που είχαν ξεσπαθώσει στα σόσιαλ;
Ο MJ είναι απροκάλυπτος στην περσόνα του, δεν κρύβεται κι αυτό μπορεί να προκαλέσει θυμό προς μια τέτοια προσωπικότητα. Αλλά αυτές οι προσωπικότητες δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αν η κοινωνία δεν ήταν μια τέτοια προσωπικότητα.
«Η απόφαση να διασχίσεις ένα δάσος εμπεριέχει από μόνη της ποίηση, κάνει την πράξη μεγαλύτερη, κάνει την αναπνοή σου μεγαλύτερη», (φωτ. Δημήτρης Καπάνταης).
Το μήνυμα ότι αν μόνος σου προσπαθήσεις πάρα πολύ τότε θα τα καταφέρεις είναι ψευδαίσθηση, είναι σκληρή και απόλυτη καπιταλιστική διαφήμιση. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα, υπάρχουν συνθήκες από τις οποίες δεν μπορεί να βγει ένας άνθρωπος ώστε να μπορέσει να ανέλθει, σε οποιονδήποτε τομέα. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από κάθε πραγματικότητα επειδή πραγματικά το θέλεις πολύ.
Οι προηγούμενες γενιές ηθοποιών στο θέατρο είχαν μάθει να κακοποιούνται στις πρόβες με την υπόσχεση ότι έτσι θα βγει καλή η παράσταση. Δεν υπάρχει τίποτα πιο προτεσταντικό απ’ αυτό, ότι δηλαδή πρέπει να βασανιστείς, να κάνεις υπομονή και να μη βγάζεις κιχ αλλά δεν πειράζει γιατί κάποια στιγμή θα πας στον παράδεισο. Φυσικά ισχύει και σε άλλες δουλειές αυτή η συνθήκη, να ανέχεσαι δηλαδή να σε γ*μάνε γιατί κάποια στιγμή θα πάρεις προαγωγή και θα γ*μάς εσύ τους άλλους.
Ως σκηνοθέτης, αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες στιγμές θα χρειαστεί να κουραστούμε, όμως άλλο η κούραση, άλλο η κακοποίηση. Το να εξερευνήσουμε στις πρόβες κάποιες πτυχές μας δεν μπορεί να γίνει με το ζόρι, θέλει χρόνο. Είναι σαν να λες στον ξυλουργό ότι με το που θα ξεριζωθεί το δέντρο, θα γίνει καρέκλα. Παλιότερα είχα μεγάλο πρόβλημα με τη διαχείριση του χρόνου και το μόνο που αντιλαμβάνομαι πια διαβάζοντας, βλέποντας παραστάσεις, ταινίες, αρνούμενος συνειδητά κάθε μορφή streaming και τα ποπ «σφηνάκια» είναι ότι όλη η δουλειά που έχει να κάνει ένας καλλιτέχνης είναι ο χρόνος. Αν δώσεις σε έναν άνθρωπο χρόνο και εμπιστοσύνη, είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει. Ο καθένας έχει ένα άλμα να κάνει· αν τον εμπιστευθείς, θα το κάνει. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που θα πετάξουν στα σκουπίδια την εμπιστοσύνη σου, αλλά εκεί μπαίνει το τεράστιο ζήτημα με ποιους θα επιλέξεις να κάνεις κάτι.
«Αν δώσεις σε έναν άνθρωπο χρόνο και εμπιστοσύνη είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει», (φωτ. Δημήτρης Καπάνταης).
Όπως δείχνει και η φυσική εξέλιξη, είσαι αυτό που κάνεις. Αν επαναλάβεις κάτι πάρα πολλές φορές, γίνεσαι ό,τι επαναλαμβάνεις. Υπό αυτή την έννοια, η λειτουργία του ηθοποιού είναι η λειτουργία του ανθρώπου. Εννοώ, ότι αν πιείς πολύ ποτό θα γίνεις αλκοολικός, αν πεις πολλές φορές «είναι μια χαρά η τηλεόραση» θα γίνεις φασίστας. Αν φτάσω σε εξαθλίωση και δεν έχω να φάω ίσως πάω κι εγώ να κάνω τηλεόραση, αλλά πρέπει να υπάρξει αυτός ο όρος -και πάλι δεν ξέρω αν θα πάω. Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές μπερδεμένα γιατί όλες οι σχολές είναι απαράδεκτες. Όμως τα παιδιά πρέπει να αναζητήσουν τα πράγματα και μόνα τους, δεν διδάσκονται τα πάντα. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη διδαχή που μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο είναι: «Κάνε αυτά που λες, κάνε τα όμως όλα».
Oι φτωχοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει -κι εγώ από φτωχή, εργατική οικογένεια προέρχομαι– έχουν αξιοπρέπεια. Δεν πουλάμε εμπορικά τη φτωχίλα μας, ούτε το βάσανό μας. Ίσα-ίσα, έχουμε μεγαλύτερη ελευθερία στο τι επιλέγουμε και τι απορρίπτουμε γιατί έχουμε πιο καθαρό άξονα των πραγμάτων. Αφήνουμε τη δουλειά μας να κάνει τη δουλειά, δεν έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε έναν πόνο. Διαβάζεις ή ακούς τι λένε άνθρωποι για τα πόσα έχουν θυσιάσει και πόσο έχουν βασανιστεί και μετά διαβάζεις μια συνέντευξη του Άρη Ρέτσου -που ο Ρέτσος όντως δεν έχει στον ήλιο μοίρα γιατί τόσο ξεφτίλες είμαστε- και βλέπεις πόσο αξιοπρεπής είναι σε σχέση με τις επιλογές του· δεν μετανιώνει ούτε στιγμή, ούτε πουλάει τίποτα. Η ιστορία του Ρέτσου -το πώς αντάλλαξε εκείνα που θα μπορούσε να έχει για να κάνει αυτό που πιστεύει- είναι μια σχεδόν μυθολογική, για τις μέρες μας, ιστορία.
«Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές μπερδεμένα γιατί όλες οι σχολές είναι απαράδεκτες. Όμως τα παιδιά πρέπει να αναζητήσουν τα πράγματα και μόνα τους, δεν διδάσκονται τα πάντα», (φωτ. Δημήτρης Καπάνταης).
Το έργο «Τα δέντρα ανθίζουν ακόμη» είναι η καταγραφή σκέψεων και αναμνήσεων ενός χαρακτήρα, η παιδική του ηλικία, οι περιπλανήσεις του στο δάσος, οι συνομιλίες του με τους νεκρούς, η σχέση με την μάνα του, ο δύσκολος βιοπορισμός του, αλλά κυρίως οι θέσεις του για τα πράγματα. Για μένα ιστορία δεν είναι η πλοκή, αλλά το πώς αποτυπώνονται τα πράγματα. Σε αυτή την αποτύπωση θα φανεί αν είσαι φασίστας ή πραγματικά σκεπτόμενος άνθρωπος.
Κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα επειδή είσαι πληγωμένος, πληγωμένος είναι όλος ο κόσμος. Εγώ ως φίλος σου μπορώ να σου σταθώ, αλλά ο κόσμος δεν θα το κάνει. Πρέπει να διεκδικήσεις τη ζωή σου. Κι εγώ θα ήθελα οι Αλβανοί να μην είχαμε ζήσει πογκρόμ, αλλά κάπως έπρεπε να ζήσω, να πάω παραπέρα. Δεν σου λέω να μη διεκδικήσεις όλα όσα θες, αλλά πρέπει να ξέρεις σε ποιο πεδίο παίζεις μπάλα. Το παιχνίδι είναι εδώ, οι κανόνες είναι όλοι εναντίον σου, στη ζωή -εκ των πραγμάτων- είναι όλα εναντίον σου. Σε ρωτάει ο χειμώνας αν κρυώνεις; Σου λέω πράξε για να διεκδικήσεις τα πάντα αλλά ταυτόχρονα συμφιλιώσου με το ότι το σύστημα μπορεί να μη στα δώσει ποτέ.
Δεν μπορείς να επιτρέψεις στην κοινοτοπία του κακού να ταράξει αυτό που είσαι, δεν πρέπει να του δώσεις αυτή τη δύναμη. Κι εγώ την ιθαγένεια στα 32 μου την πήρα, ενώ ήρθα εδώ μωρό. Δεν είμαι μόνο εγώ όμως, το ζήσαμε τόσοι. Είναι ένα κομμάτι ενός συνολικού προβλήματος που έχουμε όλοι καθήκον να το λύσουμε και όσο μπορούμε θα κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι τότε, μην γράφεις επτά σελίδες ποστ στο facebook, απλώς να συμπεριφέρεσαι ίσα σε όλους τους ανθρώπους.
«Δεν σου λέω να μη διεκδικήσεις όλα όσα θες αλλά πρέπει να ξέρεις σε ποιο πεδίο παίζεις μπάλα», (φωτ. Δημήτρης Καπάνταης).
Μου αρέσουν οι πεζοπορίες στα βουνά, στον Ταΰγετο, στη Δίρφη, στην Αρκαδία. Θεωρώ την πεζοπορία στη φύση πολύ σημαντική για την πνευματική καλλιέργεια ενός ανθρώπου. Το να πας να περπατήσεις εφτά ώρες σε ένα βουνό -που μπορεί ακόμη και να σε σκοτώσει αν σκοντάψεις κάπου λάθος- σημαίνει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, το λαχάνιασμά σου, το βάδισμά σου, την κούρασή σου. Όταν φτάνεις στα 2.140 μέτρα της κορυφής του Ταϋγέτου και από εκεί αγναντεύεις τη φύση χωρίς καμία άλλη διάσπαση, είναι μια ανάμνηση που την έχεις κατακτήσει και κανείς δεν μπορεί να σου την πάρει.
To να διανύσεις με τα πόδια σου μεγάλη απόσταση στη φύση είναι, για εμένα, μια ποιητική πράξη. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις γιατί οι ποιητικές πράξεις είναι ποιητικές και έχουν αξία. Η απόφαση να διασχίσεις ένα δάσος εμπεριέχει από μόνη της ποίηση, κάνει την πράξη μεγαλύτερη, κάνει την αναπνοή σου μεγαλύτερη. Σε ένα δύσβατο, φυσικό περιβάλλον η έννοια του απρόβλεπτου είναι μεγαλύτερη από το πώς έχει στηθεί μια αστική ζωή. Αν πεζοπορήσεις μέσα στη νύχτα, θα νιώσεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε ένα αφιλόξενο οικοσύστημα. Αν το παρατηρήσεις προσεκτικά, όμως, θα καταλάβεις πόσο παρόμοιο είναι με το οικοσύστημα μέσα στο οποίο ζεις. Αυτή η διαπραγμάτευση σου μαθαίνει να συμφιλιώνεσαι με όσα ζεις. Στην κορυφή της χιονισμένης Δίρφυς σκόρπισα τις στάχτες του πατέρα μου.
Όταν η σχέση μου έναν άνθρωπο έχει την μορφή ποιητικής πράξης γίνεται πιο αληθινή.
Info: «Τα δέντρα ανθίζουν ακόμη» του Τζούλιο σε σκηνοθεσία Γιώργου Κατσή, στο θέατρο Ρεκτιφτιέ (Κωνσταντινουπόλεως 119).
«Η Δημοκρατία του Μπακλαβά», κείμενο των Γεράσιμου Μπέκα, Μιχάλη Πητίδη, Ανέστη Αζά σε σκηνοθεσία Ανέστη Αζά, στο θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης (Κυψέλης 54), από 25 Οκτωβρίου.
Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διέταξε έρευνα μετά την εισβολή με χαρακτηριστικά πογκρόμ σε δομή φιλοξενίας ανήλικων μεταναστών. Θα εξεταστούν αδικήματα όπως η επικίνδυνη σωματική βλάβη, οι απειλές και η φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Το γεγονός συνέβη το βράδυ της Κυριακής 13 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, το συμβάν ξεκίνησε από έντονη αντιπαράθεση δύο παιδιών γύρω στις 9 το βράδυ, αρχικά στην πιλοτή και στη συνέχεια στον πρώτο όροφο της δομής. Οι υπεύθυνοι της εγκατάστασης, που εκείνη την ώρα λειτουργούσε κανονικά με δύο φύλακες και προσωπικό ασφαλείας, ειδοποίησαν την αστυνομία σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Οι αστυνομικοί προσήγαγαν τα δύο παιδιά και τον έναν φύλακα, οδηγώντας τους στο τμήμα.
Τα άτομα που είχαν συγκεντρωθεί έγιναν σταδιακά περισσότερα και πιο επιθετικά, φωνάζοντας στους ανήλικους: «Θα σας γα…με, να έρθει κλούβα να σας μαζέψει και να σας πετάξει στη θάλασσα…». Ορισμένα παιδιά αντέτειναν. Στη συνέχεια, 3-4 γεροδεμένα άτομα εισέβαλαν στην πολυκατοικία, σπάζοντας την πόρτα, και από μέσα ακούγονταν τα παιδιά να φωνάζουν. Σύμφωνα με το sepolia.net, ήρθαν περιπολικά της αστυνομίας, με αναφορές για συλλήψεις, αλλά χωρίς επίσημη ενημέρωση από την ΕΛΑΣ.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την «Εφ.Συν.», κάτοικος της περιοχής που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος (τα στοιχεία του είναι διαθέσιμα στην εφημερίδα) αναγνώρισε σε βίντεο την παρουσία τουλάχιστον ενός “πρωτοπαλίκαρου του Κασιδιάρη”, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε χρυσαυγίτικες συγκεντρώσεις και ρατσιστικές δράσεις στο παρελθόν.
Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής έρευνας, θα διερευνηθεί εάν έχουν διαπραχθεί αδικήματα όπως η επικίνδυνη σωματική βλάβη, οι απειλές και η φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
O Άδ. Γεωργιάδης μιλώντας στο ΣΚΑΪ για το ΕΣΥ δήλωσε μεταξύ άλλων: «Τι άλλο να κάνουμε παιδιά; Δεν μπορούμε να κάνουμε και θαύματα» και πρόσθεσε: «Όσα έχω υποσχεθεί ότι θα κάνω έχουν όλα γίνει».
Για ακόμη μία φορά, ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, επιχείρησε να παρουσιάσει μια διαστρεβλωμένη εικόνα για την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, υποστηρίζοντας ότι το ΕΣΥ λειτουργεί καλύτερα από ποτέ. Σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, δήλωσε: «Δεν έχει λειτουργήσει ποτέ καλύτερα το ΕΣΥ απ΄ότι σήμερα. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αλλά αντικειμενικά το ΕΣΥ λειτουργεί καλύτερα από ποτέ».
Ο υπουργός ανέφερε ότι επί θητείας του έχουν γίνει τα περισσότερα χειρουργεία, η λίστα αναμονής έχει μειωθεί και ράντζα εμφανίζονται μόνο περιστασιακά, για δύο ημέρες λόγω εφημερίας στο «Αττικόν» Νοσοκομείο και το «Γεώργιος Γεννηματάς». Παράλληλα, σημείωσε ότι πραγματοποιούνται συνεχώς ανακαινίσεις και αγορές νέου εξοπλισμού στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.
«Καταλαβαίνω την ανάγκη να κάνεις αντιπολίτευση είτε συνδικαλιστική είτε κομματική αλλά είναι άδικη», σχολίασε ο υπουργός Υγείας.
Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τα περιφερειακά νοσοκομεία και την έλλειψη προσωπικού, ο κ. Γεωργιάδης υπογράμμισε ότι παρέχονται οικονομικά και θεσμικά κίνητρα για την προσέλκυση εργαζομένων, ενώ τόνισε ότι όλες οι υποσχέσεις του έχουν υλοποιηθεί: «Με τα περιφερειακά νοσοκομεία που είχαμε τα βασικά προβλήματα ελλείψεως προσωπικού δίνουμε κίνητρα οικονομικά και θεσμικά και απευθύνουμε κάλεσμα. Τι άλλο να κάνουμε παιδιά; Δεν μπορούμε να κάνουμε και θαύματα» και πρόσθεσε: «Όσα έχω υποσχεθεί ότι θα κάνω έχουν όλα γίνει».
