Τα σχολικά μας χρόνια, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παραμένουν ανεξίτηλα στις μνήμες και στις καρδιές μας.
Τα πρώτα σκιρτήματα, το άγχος για τους βαθμούς, οι παρέες, οι «νταήδες» που διακρίνονταν από επιδειξιομανία και ήθελαν να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη στο σχολείο – πολλές γλυκόπικρες αναμνήσεις. Σε αυτό το κλίμα, ανακαλύψαμε ορισμένες σειρές και ταινίες, οι οποίες φέρνουν στην οθόνη πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις της σχολικής πραγματικότητας.
Μάλιστα, τα παραδείγματα που επιλέξαμε έχουν έντονα το στοιχείο του ρεαλισμού, ούτως ώστε ως θεατές να ταυτιζόμαστε ευκολότερα και να συγκρίνουμε δικά μας, αληθινά βιώματα με το σενάριο.
Αν μη τι άλλο, ο ρεαλισμός μας λείπει αρκετά από αντίστοιχες αμερικάνικες ταινίες, όπου, ως διά μαγείας, το φινάλε είναι πάντα ευτυχές. Ο πρωταγωνιστής ή η πρωταγωνίστρια κατακτά το crush της, καταφέρνει να κατατροπώσει τη «νέμεσή» του/της και να ηγηθεί μιας ομάδας. Ναι, μόνο που στην πραγματικότητα δεν κλείνουν πάντα έτσι οι σχολικοί κύκλοι.
Δείτε, απολαύσε και ταυτιστείτε ελεύθερα!
13 reasons why
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια αρκετά σκληρή σειρά που έχει, όμως, ένα αρκετά ρεαλιστικό υπόβαθρο. Παρουσιάζονται σχολικές στιγμές που δεν είναι για όλους ιδανικές – όπως θα περιμέναμε. Έφηβοι με προβλήματα συμπεριφοράς, παντελή έλλειψη κατανόησης, αποδοχής ή ενσυναίσθησης και έντονα στοιχεία αλαζονείας και ναρκισσισμού.
Ακόμη, βλέπουμε εφήβους να διεκδικούν αυτό που θέλουν πάση θυσία, όποιο κι αν είναι το κόστος, με αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, να πληγώνουν τους γύρω τους.
Σε αυτή τη σειρά, λοιπόν, παρουσιάζεται ένα κορίτσι, το οποίο, μέσα από όλο το λαβύρινθο και το χάος που βιώνει, έχει την δύναμη να ηχογραφήσει αυτά που της συμβαίνουν, έτσι ώστε δώσει το υλικό σε ένα άτομο που εμπιστεύεται από το σχολείο της και νιώθει ότι θα την καταλάβει. Όμως, μετά την αυτοκτονία της, τα ηχογραφημένα μηνύματα φτάνουν στα χέρια του πρωταγωνιστή.
Κι έτσι, ξεκινάει μια σειρά για τη ζωή των εφήβων που κακοποιούνται και πέφτουν θύματα εκφοβισμού στα σχολεία. Εκτός αυτού, δίνεται έμφαση και στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις αυτές από τους συμμαθητές ή τους καθηγητές των θυμάτων. Ως εκ τούτου, σταδιακά συνειδητοποιούμε ότι τα σχολικά χρόνια ίσως δεν είναι για όλους τόσο ονειρικά, όσο θέλουν να παρουσιάζουν οι περισσότερες αμερικάνικες ταινίες.
The End of the F***ing World
Μια σειρά, η οποία, με ιδιαίτερη αισθητική, προβάλλει τις διάφορες προκλήσεις που βιώνει ο κάθε έφηβος στο σχολείο, αλλά και γενικότερα. Δυο φαινομενικά διαφορετικοί μεταξύ τους έφηβοι, καλούνται να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο του σχολείου, χωρίς να είναι πάντα εφικτό.
Έχοντας ταλαιπωρηθεί ψυχικά από τις επιλογές των γονιών τους και τη δηθενιά της σχολικής κοινότητας, αισθάνονται πως δεν έχουν τίποτα αξιόλογο να αποκομίσουν υπό αυτές τις συνθήκες. Γι’ αυτό, αποφασίζουν να αποδράσουν μαζί, μακριά από το σχολείο και τους γονείς τους.
Εντούτοις, οι δυσκολίες τους ακολουθούν και στο ταξίδι τους – ένα ταξίδι αυτογνωσίας με σκληρές στιγμές – που αποτελεί έναυσμα για να αντιληφθούν ότι ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος.
Άραγε, μέσα στο ψέμα, την κακία και τον πόνο, μπορεί η ανιδιοτελής αγάπη να λειτουργήσει ως γιατρικό; Ή μήπως είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα;
Normal People
Οι «κανονικοί άνθρωποι» είναι οι έφηβοι που μοιάζουν να είναι πλήρεις. Ωστόσο, η πρωταγωνίστρια διαφέρει κάπως και αμφισβητεί τη σιγουριά της υποτιθέμενης πληρότητας. Είναι κλειστός χαρακτήρας και εσωστρεφής, με αποτέλεσμα να μην έχει παρέες στο σχολείο.
Μια εξαιρετική οπτικοποίηση της περιθωριοποίησης που καλούνται να αντιμετωπίσουν όσοι δεν είναι εξωστρεφείς ή/και διαφέρουν.
Επιπροσθέτως, η σειρά αυτή καταδεικνύει τη αρχή μιας πολλά υποσχόμενης φιλίας, μέσω της οποίας μεταφέρονται σημαντικότατα μηνύματα σε σχέση με: Την αυτογνωσία, την αποδοχή, τη συμπερίληψη και τη σημασία της αληθινής φιλίας.
Το σχολείο δεν αποτελεί πάντα μια ευχάριστη ανάμνηση
Αξίζει να αναφερθεί, ότι τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια μας είναι καταλυτικά για την μετέπειτα ανάπτυξη. Οπότε, αν έχουμε βιώσει περιθωριοποίηση, αποκλεισμό ή bullying, είναι λογικό να παραμείνει το αγκάθι βαθια στα μύχια της ψυχής μας.
Γι’ αυτό, εν κατακλείδι, τα σχολικά χρόνια δεν είναι πάντα μια ευχάριστη ανάμνηση για όλους.