Τους τελευταίους μήνες, έχουμε γίνει μάρτυρες ενός πρωτόγνωρου θεάματος. Ανοίγουμε την τηλεόραση και αντί να βλέπουμε τι κάνει κάθε celebrity στη ζωή του, ζώδια και καλοκαιρινούς προορισμούς ακούμε και βλέπουμε να μιλάνε όλοι για… πολιτική!
Ξαφνικά και απο ανθρώπους που δεν έχουν ξανα τοποθετηθεί στις εκπομπές τους γι’ αυτά τα ζητήματα, όλα αποκτούν μια σοβαρή πολιτική χροιά. Άλλοι ασκούν κριτική με έντονο τρόπο, άλλοι κάνουν απλή ενημέρωση και σχολιασμό και άλλοι προσπαθούν να συγκαλύψουν και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Και κάπως έτσι, συνειδητοποιούμε πόση δύναμη έχουν τα ΜΜΕ και γιατί, εν τέλει, τα αποκαλούν δικαίως “τέταρτη εξουσία”.
Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε ο πολιτικός σχολιασμός των γνωστών σε όλους “πρωινάδικων” που αποφάσισαν να σταματήσουν τον καθημερινό σχολιασμό της lifestyle ζωής και να μετατρέψουν την εκπομπή από “κουτσομπολιό” σε πολιτικό-κοινωνικό σχολιασμό και μέσο ειδήσεων και ενημέρωσης για σοβαρά ζητήματα που αφορούν την επικαιρότητα και τους πολίτες.
Παραδείγματα
Πιο συγκεκριμένα, τον γύρο του διαδικτύου έκαναν τα πολιτικά “διαγγέλματα” όπως χαρακτηρίστηκαν από πολλούς, των γνωστών παρουσιαστών κ. Μουτσίνα και κ. Λιάγκα. Ο πρώτος ως αγαπημένη σε όλους φυσιογνωμία χειροκροτήθηκε από τους ανθρώπους του διαδικτύου, ενώ ο δεύτερος εντυπωσίασε με τη στάση του καθώς οι δηλώσεις του σε άλλα ζητήματα συνήθιζαν να βρίσκουν αντίθετη την κοινή γνώμη.
Αφορμή για τον έντονο πολιτικό σχολιασμό στάθηκε το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα το οποίο βαραίνουν πολλές πολιτικές ευθύνες κυρίως του κυβερνώντος κόμματος. Οι παρουσιαστές δεν δίστασαν να κρίνουν τόσο την αποποίηση ευθυνών όσο και την απάθεια που φάνηκε να κρατάνε τα μέλη της κυβέρνησης για αυτή τη τραγωδία που στέρησε τη ζωή σε 57 συμπολίτες μας.
«Έχει χαθεί πια το μέτρο, μας λένε ό,τι να ναι, τους κοιτάμε στα μάτια, υπάρχει πάντα μια συγγνώμη, […] κανείς δεν θα ασχολιόταν με αυτό αν δεν γινόταν το ατύχημα. Μιλάμε για ένα κομμάτι που λείπει η πρόνοια. […] Νιώθω ένα αδιέξοδο, παρόλα αυτά θα πρέπει κάτι να γίνει. Ο κύριος Καραμανλής θα είναι στο ψηφοδέλτιο, άρα απλά έχασε το υπουργείο;» είχε δηλώσει μεταξύ άλλων ο κ. Μουτσινάς και επόμενη φορά σχολίασε την συνέντευξη του πρωθυπουργού λέγοντας:
«Δόθηκε μία συνέντευξη. Εγώ θα του πρότεινα να βγαίνει πιο συχνά. Ναι, καταλαβαίνεις ότι είναι άνθρωπος. Δεν ξέρω τι είδος. Κάπως μιλάει […] Παρόλα αυτά, δεν κατάλαβα τον λόγο που έδωσε τη συνέντευξη. Θα ήθελα να καταλάβω τον λόγο. Για ποιο λόγο έγινε αυτή η συνέντευξη;».
«Δεν καταλαβαίνω, δηλαδή, θεωρείτε τον εαυτό σας ανίκανο για υπουργό μετά από αυτό αλλά ικανό για βουλευτή που μπορεί να ξαναδιεκδικήσει τη ψήφο και μετά σε ένα άλλο υπουργείο να παίξετε με ζωές άλλων ανθρώπων; Αυτό θεωρείτε, κύριε Καραμανλή, με το βαρύ όνομα; Αυτό θεωρείτε; Πόσο άλλο εσείς οι πολιτικοί θα παίζετε με τις ζωές των πολιτών;», είχε δηλώσει ο κ. Λιάγκας.
Και είχε προσθέσει σχολιάζοντας το “σκονάκι” του Καραμανλή: «Σκονάκι στον θρήνο, σκονάκι στην τραγωδία. Σκονάκι σε αυτό που θα έπρεπε να πει με δυο λέξεις παραιτούμαι, πάω σπίτι μου, δεν τα κατάφερα. Μία αλήθεια ακούστηκε, αναλαμβάνει ο κ. Γεραπετρίτης και λέει ευθαρσώς στις κάμερες “τώρα θα φροντίσουμε για την ασφάλεια”, δηλαδή μέχρι σήμερα δεν υπήρχε ασφάλεια στα τρένα».
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Είναι εμφανές πως η πολιτική ζωή περνάει μια κρίση. Το δυστύχημα στα Τέμπη που προκάλεσε την οργή και τον πόνο της ελληνικής κοινωνίας, ξεσκέπασε την ανικανότητα του “επιτελικού” κράτους να κρατήσει ασφαλείς τους πολίτες της.
Ξεμπροστιάστηκε η αλακάρτ ευαισθησία και το: «Γιατί δεν τα λέγατε πιο πριν;» μετατράπηκε σε: «Γιατί δεν ακούγατε πιο πριν;». Η κοινωνία σύσσωμη αποφάσισε πως δεν θέλει να κρατήσει ίση απόσταση, και μέσω του αγώνα της να γίνει η φωνή των νεκρών ενάντια σε ένα σύστημα το οποίο βάζει τις ζωές των πολιτών σε δεύτερη μοίρα, απαξιώνοντας για το κοινωνικό κράτος.
Με τα τρένα δεν κινούνται οι πλούσιοι, οι ελιτιστές και οι «άριστοι». Κινούνται οι κοινωνικές ομάδες με λιγότερες ευκαιρίες, οι φοιτητές, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Είναι θέμα πολιτικό, είναι θέμα ταξικό, είναι θέμα πολιτισμικό. Ζήτημα κοινωνικού κράτους, ζήτημα δικαιωμάτων.
Έτσι, με την οργή να κυριαρχεί είναι λογικό, όλα τα μέσα ενημέρωσης να σχολιάσουν τόσο το ζήτημα, όσο και την πολιτική και το σύστημα που ευθύνεται.
Συνέπειες
Φυσικά, ο τρόπος με τον οποίο σχολιάζονται ορισμένες καταστάσεις δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα. Η γενική απαξίωση της πολιτικής ζωής σε μια κοινωνία που ήδη δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά και το ποιος κρατάει το τιμόνι της χώρας μόνο κακό μπορεί να κάνει. Είναι αλήθεια πως επικράτησε ένα πολιτικό “μπάχαλο” στην ελληνική τηλεόραση, και στήθηκαν παραθυράκια πολιτικών πλευρών και σχολιασμών που ως σκοπό δεν είχαν την πρόταση λύσεων και αλλαγών αλλά τη δημιουργία έντασης. Αυτό πρέπει να το αποφύγουμε.
Συνειδητά πρέπει να κατανοήσουμε τις “τρύπες” του πολιτικού συστήματος, να καταγγείλουμε την απαξίωση του κράτους δικαίου και την εξυπηρέτηση συμφερόντων έναντι του λαού καθώς και την απονομή δικαιοσύνης, αλλά με άξονα την αλλαγή – και όχι τη σύγχυση. Οι καταστάσεις που έχουμε βιώσει το τελευταίο καιρό δημιουργούν θυμό.
Η αναξιοκρατία, η έλλειψη ασφάλειας, η περιφρόνηση του πολιτισμού, των κρατικών υποδομών, της δημόσιας παιδείας και υγείας έχουν θυμώσει την ελληνική κοινωνία. Αυτός ο θυμός πρέπει να μετατραπεί σε απόφαση για αλλαγή. Μέσα από τον πόνο και την απογοήτευση να γεννηθεί ελπίδα και προοπτική για μια κοινωνία ασφαλή και μια Ελλάδα που θα σταματήσει να “σκοτώνει τα παιδιά της”.