Γονείς από έξι σχολεία της Αθήνας διαμαρτυρήθηκαν για τις συγχωνεύσεις τμημάτων και ήρθαν αντιμέτωποι με αδιαφορία από τους αρμόδιους. Δηλώνουν, όμως, αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους.
Οι εκπρόσωποι των γονέων από έξι σχολεία αντιμετώπισαν αδιαφορία όταν επισκέφθηκαν την Παρασκευή την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης στους Αμπελόκηπους, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις συγχωνεύσεις τμημάτων. Παρά την παρουσία αντιπροσώπων από τα 56ο, 66ο, 144ο, 26ο, 15ο δημοτικά σχολεία του Δήμου Αθηναίων και το 151ο νηπιαγωγείο, η είσοδος επετράπη μόνο σε τρεις εκπροσώπους.
Στο κτίριο της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, οι τρεις γονείς δεν συνάντησαν τον διευθυντή ούτε κάποιον ανώτερο υπάλληλο με αρμοδιότητες, αλλά δύο υπαλλήλους από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού. Παρά την έλλειψη επικοινωνίας με κάποιον σε υψηλή θέση, οι γονείς εξέφρασαν ξανά τη σφοδρή διαμαρτυρία τους για τις συγχωνεύσεις τμημάτων, τονίζοντας ότι η κατάσταση προκαλεί υπερπληθυσμό στις τάξεις, εκπαιδευτικές δυσκολίες και δυσχερείς συνθήκες εργασίας για τους εκπαιδευτικούς.
Οι υπάλληλοι με τους οποίους συνομίλησαν οι γονείς δεσμεύτηκαν να μεταφέρουν τις ανησυχίες και τα αιτήματα στους ανωτέρους τους. Ωστόσο, η πολιτική των συγχωνεύσεων, η οποία καθορίζεται από τα ανώτατα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας, θεωρείται δύσκολο να ανατραπεί. Παρόλα αυτά, οι γονείς σκοπεύουν να συνεχίσουν τον αγώνα τους με νέες μορφές πίεσης, ελπίζοντας σε ουσιαστικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις, καθώς και σε ένα σχέδιο που θα επιλύσει το αδιέξοδο.
Μετά από ένα μεγάλο συναυλιακό καλοκαίρι, με σταθμούς σε διαφορετικές πόλεις σε όλη την Ελλάδα, ο Σωκράτης Μάλαμας κλείνει τον κύκλο αυτό με μία τελευταία συναυλία στην Αττική, τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας.
Και όπως πάντα, σταθερά δίπλα του στο τραγούδι η Ιουλία Καραπατάκη και η μπάντα του. Ο Γιάννης Παπατριανταφύλλου στο κοντραμπάσο, ο Κυριάκος Ταπάκης στο λαούτο και στο μπουζούκι, ο Σπύρος Βρυώνης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Καλογιάννης Βεράνης στο βιολί, την τρομπέτα και το τραγούδι, ο Νίκος Μαγνήσαλης στα τύμπανα, ο Γιάννης Μάλαμας στα κρουστά και το τραγούδι.
O Donald Trump και η Kamala Harris λίγες εβδομάδες πριν από μία εκ των κρισιμότερων εκλογικών αναμετρήσεων της αμερικανικής ιστορίας.
Yπάρχει ένας άγραφος κανόνας στα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ που λέει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών ασχολούνται πιο ενεργά με τις Προεδρικές Εκλογές, που παραδοσιακά διεξάγονται «την Τρίτη μετά την πρώτη Δευτέρα του Νοεμβρίου», αμέσως μετά τη Labor Day. Η Labor Day, στις 2 Σεπτεμβρίου, πέρασε και πλέον οι πολύ κρίσιμες Προεδρικές Εκλογές του 2024 μπήκαν σε αντίστροφη μέτρηση.
Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump, που έχει πλέον υποστεί δύο απόπειρες δολοφονίας, θα διεκδικήσει μία δεύτερη θητεία απέναντι στην Kamala Harris, πρώην αντιπρόεδρο του Biden και αντικαταστάτριά του για το χρίσμα των Δημοκρατικών, σε μία από τις πιο σκληρές αναμετρήσεις στη σύγχρονη πολιτική ιστορία των ΗΠΑ.
Παρακάτω, λοιπόν, μαζέψαμε μερικά δεδομένα σχετικά με τις δύο υποψηφιότητες, τα φαβορί αλλά και όσα μας οδήγησαν μέχρι εδώ.
Η προβληματική υποψηφιότητα Biden
Προφανώς, τα ζητήματα υγείας του 81χρονου Biden είχαν τη σημασία τους, καθώς έσπασαν την παραδοσιακή εικόνα του αλώβητου και πανίσχυρου «λευκού ανδρός Προέδρου» που θα πάει μπροστά τη χώρα. Δεν πρέπει όμως να θεωρούμε ότι το πρόβλημα της υποψηφιότητάς του ήταν μόνο η ηλικία και τα διάφορα σαρδάμ που έκανε στις δημόσιες εμφανίσεις του.
Η αντικατάσταση του Biden από την Kamala Harris έφερε στο προσκήνιο μία πιο νέα και πιο δυναμική γυναίκα που σίγουρα ανανέωσε την καμπάνια των Δημοκρατικών. Η Kamala Harris είναι πολιτικός καριέρας που πέρασε μία ολόκληρη τετραετία χωρίς κανείς να ξέρει τι ακριβώς εκπροσωπεί. Πολλοί μιλούσαν για πρόβλημα της ίδιας που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει ένα σαφές μήνυμα.
Όπως ήρθαν τα πράγματα, η συγκεκριμένη ασάφεια μπορεί τελικά να λειτουργήσει υπέρ της. H Kamala Harris μπορεί να συστηθεί από την αρχή στο κοινό της ακριβώς με τον τρόπο που θα επιλέξει εκείνη σε πλήρη αντίθεση με τον Donald Trump, του οποίου το πεδίο ελιγμών είναι σαφώς πιο περιορισμένο. Αυτό φάνηκε και στο πρώτο -πιθανόν και μόνο- debate, όπου οι δύο υποψήφιοι ήρθαν αντιμέτωποι.
Ήταν ξεκάθαρο ότι το επιτελείο του Donald Trump δεν είχε καταφέρει να στήσει ένα πειστικό αφήγημα αποδόμησης της αντιπάλου του. Με την εξαίρεση κάποιων μεμονωμένων στιγμών, ο Trump έμοιαζε να αντιμάχεται τον Biden και όχι την Kamala Harris. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να χάσει την ψυχραιμία του και να δώσει στην αντίπαλό του μία πολύ σημαντική νίκη εντυπώσεων.
Ποιο είναι όμως το φαβορί;
H καταστροφική εμφάνιση του Biden στο πρώτο debate, τα συχνά λάθη που έκανε και φυσικά η δολοφονική επίθεση εις βάρος του Trump, έδειχναν μέσα στο καλοκαίρι ότι ο τελευταίος θα ήταν το μεγάλο φαβορί για να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο. Αυτή την τάση έδειχναν και οι δημοσκοπήσεις που του έδιναν αέρα τεσσάρων και πέντε μονάδων.
Από τη στιγμή που το χρίσμα πήρε η Kamala Harris, τα πράγματα άρχισαν γρήγορα να ανατρέπονται. Η Harris γρήγορα έκλεισε την ψαλίδα και μάλιστα από ένα σημείο και μετά προσπέρασε τον Donald Trump στις περισσότερες έρευνες.
Με αυτό δεδομένο αλλά και με την Kamala Harris να μην έχει αναδείξει ακόμα τη στρατηγική της οποιαδήποτε πρόβλεψη εμπεριέχει ρίσκο. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα έχουμε άνετη επικράτηση για κάποιο από τα δύο στρατόπεδα. Θυμίζουμε βέβαια το πολύπλοκο σύστημα με τους εκλέκτορες όπου Πρόεδρος δεν εκλέγεται απαραίτητα όποιος έχει τις περισσότερες ψήφους.
Τι δείχνουν οι swing states
Η ιστορία, βέβαια, μας δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η προεδρία των ΗΠΑ κρίνεται από ένα πολύ μικρό μέρος του εκλογικούς σώματος, τους ψηφόφορους των λεγόμενων swing states. Aυτό γιατί υπάρχουν Πολιτείες που είναι προπύργια του Δημοκρατικού (California, New York, Rhode Island) και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (Texas, Kansas, Alabama) αντίστοιχα.
Στις περισσότερες από τις swing states φαίνεται ότι οι δύο υποψηφιότητες είναι πολύ κοντά. Η Arizona για παράδειγμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, δίνει ένα ελάχιστο προβάδισμα στον Trump. Αντίστοιχα, στο Michigan η Harris προηγείται με διαφορές μικρότερες του 1%.
Στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι θα δοθεί τεράστια μάχη σε πολιτείες όπως είναι η Georgia, Nevada και North Carolina όπου τα περισσότερα polls δείχνουν ένα απόλυτο ντέρμπι, με τις δύο υποψηφιότητες να έχουν σχεδόν τα ίδια ποσοστά.
Ταυτόχρονα, κρίσιμη είναι και η Arizona, μία πολιτεία που ψήφιζε από τη δεκαετία του 1950 Ρεπουμπλικάνους μέχρι το 2020, όπου έδωσε μία τελείως οριακή νίκη στον Biden. Η μόνη πολιτεία που δίνει ένα καθαρό προβάδισμα είναι η Minnesota όπου η Kamala Harris προηγείται με ένα σημαντικό ποσοστό κοντά στο 8%.
Σε μία ανάρτηση που έκανε τη νύχτα μετά το τέλος του debate μεταξύ Trump και Harris, η Taylor Swift τόνισε ότι πείστηκε από την Kamala Harris και ενημέρωσε τους 283 εκατομμύρια followers για την επιλογή της αυτή. Την Kamala στηρίζει, επίσης, η pop star του καλοκαιριού Charlie ΧCX, καθώς τουίταρε “Κamala is brat”.
Επίσης την Kamala στηρίζουν ο παραδοσιακός υποστηρικτής των Δημοκρατικών George Clooney, o Μark Ruffalo και ο Robert De Niro. Επιπλέον, υπάρχει η στήριξη και από άλλους διάσημους ηθοποιούς και σκηνοθέτες του Hollywood, όπως από τη Jennifer Anniston, την Aubrey Plaza, τον Mark Hamill, τον Spike Lee και πολλούς/-ές ακόμη.
Παρότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών celebrities δηλώνουν στήριξη προς την υποψηφιότητα της Kamala Harris, υπάρχουν και αρκετοί που υποστηρίζουν τον Donald Trump. Πρώτος από όλους ο Elon Musk του οποίου ο λογαριασμός στο X είναι σχεδόν μονοθεματικός. Επιπλέον, ο Lil Wayne και φυσικά ο Hulk Hogan.
Κάθε γενιά έχει τα δικά της μεγάλα βιβλία. Τίτλους που διάβασε, αγάπησε και θα προτείνει στους μικρότερους.
Πέρα από τα σύγχρονα κλασικά που όλοι λίγο πολύ έχουμε στις βιβλιοθήκες μας, υπάρχουν και τα βιβλία εκείνα που σημάδεψαν προσωπικά τη γενιά μας και μας έμπασαν στον κόσμο της ανάγνωσης. Η λογοτεχνική τους αξία μπορεί να μην είναι μεγάλη, η συναισθηματική τους όμως είναι ανεκτίμητη για αυτό βρήκαν χώρο στη παρακάτω λίστα.
Τα κοριτσομπερδέματα της Jacqueline Wilson
Η συγκινητική και αστεία Ιστορία της Τρέισι Μπίκερ, το τρίο φωτιά των Ερωτευμένων Κοριτσιών, το πιπεράτο ειδύλλιο στα Ιδιαίτερα Μαθήματα Αγάπης και φυσικά τα υπέροχα Κακά Κορίτσια. Κάθε βιβλίο της Jacqueline Wilson ήταν ένα κομμάτι της εφηβείας μας. Πριν ακόμα νιώσουμε το σκίρτημα της πρώτης αγάπης είχαμε ερωτευτεί, φιληθεί, ίσως και πληγωθεί, στις σελίδες της Wilson. Μπορεί να μην γνωρίζαμε τι είναι το goth style αλλά θέλαμε απεγνωσμένα να μοιάσουμε στη Νάντια και να βρούμε μια πιστή και πάντα δοτική κολλητή σαν την Έλλη. Το πραγματικά εντυπωσιακό με την περίπτωση των βιβλίων της Wilson είναι ότι ήταν συμπεριληπτικά πολύ πριν η συμπερίληψη μπει αναγκαία στη ζωή μας, λογοτεχνική και μη. Αυτό δείχνει ότι τα βιβλία της, εκτός από το ότι διαθέτουν ρεαλιστική πλοκή, είναι και καλογραμμένα.
Δεν υπάρχει παιδί των ‘90s που να μην έχει διαβάσει έστω και ένα βιβλίο από τη σειρά του Χάρι Πότερ. Ακόμα και αν είδε πρώτα τις ταινίες, σίγουρα το μικρόβιο της Ερμιόνης του κόλλησε και κάποια στιγμή έπιασε έστω το πρώτο βιβλίο, τη Φιλοσοφική Λίθο. Υπάρχει όμως και μια άλλη σειρά βιβλίων την οποία παρακάμπτουμε εύκολα όταν σκεφτόμαστε τα πρώτα αναγνώσματα της εφηβείας μας, λόγω μιας παιδιάστικης ντροπής που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το σύμπαν του Twilight ήταν η πιο ένοχη απόλαυση μας. Η ιστορία αγάπης της θνητής Μπέλλα και του αιωνόβιου βαμπίρ Έντουαρντ μας έκανε να καρδιοχτυπούμε μερόνυχτα και να ξενυχτάμε πάνω από τους (τότε) τέσσερις τόμους της σειράς. Όταν, μετά από λίγο, άρχισαν να βγαίνουν και οι ταινίες, εκεί ήταν που το φαινόμενο του Λυκόφωτος απογειώθηκε και η βαμπιρική μυθοπλασία έφυγε από τους λαογραφικούς μύθους και πέρασε για τα καλά στη μαζική κουλτούρα.
Η Άλκη Ζέη έχει το θεϊκό χάρισμα να πιάνει τα πιο δύσκολα θέματα, τα πιο άβολα, και να τα φέρνει κοντά στους αναγνώστες με τον πιο ανθρώπινο τρόπο. Η Κωνσταντίνα είναι στο κατώφλι της εφηβείας όταν οι γονείς της χωρίζουν και από τη Γερμανία που μεγάλωσε, βρίσκεται να μετακομίζει στο σπίτι της γιαγιάς της στο κέντρο της Αθήνας μακριά από οτιδήποτε οικείο είχε στην μέχρι τότε ζωή της. Μόνη της παρηγοριά σε όλο αυτό το ασήκωτο συναίσθημα μοναξιάς είναι τα μαλακά ναρκωτικά που την προμηθεύει ένας μεγαλύτερος συμμαθητής της. Τα γαλάζια χαπάκια που την κάνουν να ξεχνιέται και να πετάει σαν χαρταετός, μέχρι πότε όμως; Η Κωνσταντίνα και οι Αράχνες της είναι από εκείνα τα βιβλία που η ανάγνωσή τους στην κατάλληλη στιγμή λειτουργεί σαν φανοστάτης. Το διαβάζεις και σε συντροφεύει για μια ζωή, όπως και όλα τα βιβλία της πολύτιμης Άλκης Ζέη.
Και όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις. Ίσως και όχι
Εκεί κοντά στα δεκαπέντε όλοι είχαμε έναν συγγενή, έναν οικογενειακό φίλο, κάποιον τέλος πάντων που μας έπεισε να διαβάσουμε τον Αλχημιστή του Πάουλο Κοέλιο. Ο Αλχημιστής είναι η ιστορία του Σαντιάγο, ενός νεαρού βοσκού από την Ανδαλουσία, που φεύγει από την πατρίδα του για να βρει έναν θησαυρό στις πυραμίδες της Αιγύπτου. Στο δρόμο, ο πρωταγωνιστής θα συναντήσει μια γυφτοπούλα, έναν βασιλιά κι έναν αλχημιστή. Καθένας θα του δώσει κάτι διαφορετικό, ένα πολύτιμο εφόδιο για το ταξίδι ζωής του νεαρού βοσκού. Είναι πραγματικά κρίμα που από έναν τόσο καλό συγγραφέα όσο ο Κοέλιο έχουμε ξεχωρίσει και αναμασούμε ίσως το πιο μέτριο συγκριτικά βιβλίο του, είναι όμως και αναγκαίο να περάσουμε από τα ρηχά νερά του Αλχημιστή για να φτάσουμε στον σαγηνευτικό ωκεανό των Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει και Έντεκα Λεπτά.
Λίγα δάκρυα για το τέλος
Η Χέιζελ έχει καρκίνο στον θυρεοειδή με μετάσταση στους πνεύμονες και η ζωή της εξαρτάται από το μηχάνημα που την βοηθάει νυχθημερόν να ανασαίνει. Ράθυμα επισκέπτεται την Ομάδα Υποστήριξης όπου θα γνωρίσει μέσω ενός κοινού γνωστού τον Ογκάστους, έναν νεαρό που πάσχει από οστεοσάρκωμα. Τα δύο παιδιά θα έρθουν κοντά και με κοινό παρονομαστή τον αγώνα τους με τον καρκίνο θα δώσουν δύναμη ο ένας στον άλλο. Το Λάθος Αστέρι του Τζον Γκριν, αφού κέρδισε το αναγνωστικό κοινό, μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο όπου μας σύστησε την υπέροχη Shailene Woodley στο ρόλο της Χέιζελ.
Τα παραπάνω βιβλία μπορεί να μην αποτελούν την επιτομή της σπουδαίας λογοτεχνίας, όμως διαμόρφωσαν μια ολόκληρη γενιά αναγνωστών. Είναι, επομένως, αναπόσπαστο κομμάτι της αναγνωστικής εμπειρίας των ανθρώπων που μεγάλωσαν μαζί τους και ως εκ τούτου δικαιούνται μια θέση ανάμεσα στις πιο πολύτιμες εφηβικές αναμνήσεις μας.
Μετά από το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο, «Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ», που ανέβασε με επιτυχία τον περασμένο χειμώνα, ο Σωτήρης Ρουμελιώτης, ένας από τους πιο χαρισματικούς σκηνοθέτες της νέας γενιάς, αναμετριέται με το SENSO του Camillo Boito.
Το SENSO του Camillo Boito είναι μια ιστορία πάθους, προδοσίας και αυτοκαταστροφής, γνωστή στο ευρύ κοινό από την ταινία του Λουκίνο Βισκόντι. Το SENSO κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, σηματοδοτώντας την έναρξη της νέας σεζόν στο Θέατρο Τ που συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια λειτουργίας στη Θεσσαλονίκη.
Μέσα από το SENSO, ταξιδεύουμε στην υπό κατοχή Βενετία του 1865 και «διαβάζουμε» το κρυφό σημειωματάριο της Κόμισσας Λίβια, μέσα από τις σελίδες του οποίου ζωντανεύει η ερωτική της σχέση με έναν νεαρό Αυστριακό Αξιωματικό. Παντρεμένη με έναν ηλικιωμένο αριστοκράτη τον οποίο περιφρονεί και αδιαφορώντας για τα «πρέπει» που επιβάλλει η κοινωνία, η Λίβια θα ζήσει με όλο της το «είναι» τον απαγορευμένο έρωτα που οδηγεί, αναπόφευκτα, στην καταστροφή.
«Ήταν εραστής μου και με πρόδωσε. Και τώρα θέλω να πάρω εκδίκηση. […]
Όχι, δεν είναι δολοφονία, είναι Λογική.»
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η ιταλική λέξη SENSO σημαίνει αίσθημα, αίσθηση, πάθος. Σημαίνει, όμως, και λογική. Αυτή η οξύμωρη αμφιταλάντευση με γοήτευσε στην ομότιτλη νουβέλα του Camillo Boito, αυτή η δυναμική συνύπαρξη δύο, φαινομενικά, αντίθετων καταστάσεων: να παραδίνεσαι ολοκληρωτικά στην κυριαρχία των αισθημάτων και των αισθήσεων από τη μια και να υποτάσσεις το πάθος σου στην ψυχρή αυστηρότητα της έλλογης σκέψης από την άλλη. Ένιωσα, λοιπόν, την ανάγκη να ανεβάσουμε επί σκηνής αυτό το έργο του 19ου αιώνα, πιστεύοντας ότι είναι κρίσιμο – σε μια εποχή που οι αισθήσεις και η λογική υποτιμούνται και παραγκωνίζονται – να βυθιστούμε σε έναν έντονο υπαρξιακό στροβιλισμό. Δεν μπορώ να πω αν υπάρχει νικητής – πάθος ή λογική; – και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ελπίζω η παράσταση να είναι μια ευκαιρία να αφεθούμε και να παρασυρθούμε από έννοιες, εικόνες, ήχους και συναισθήματα που έχουμε πάψει να τους δίνουμε σημασία λόγω της σύγχρονης συντριπτικής καθημερινότητας. Επιπλέον, είναι μια προσωπική ωδή στην αβυσσαλέα δύναμη του Έρωτα, μια προσπάθειά μου να σταθώ απέναντί του και να «πιαστούμε στα χέρια», γνωρίζοντας εξαρχής πως θα ηττηθώ. Γιατί ο έρωτας είναι αλύπητος.
Πορεία μνήμης και διαμαρτυρίας σημειώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου (21/9), έξι χρόνια μετά από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Το συγκινητικό μήνυμα της μητέρας του.
Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο σημείο που έπεσε νεκρός ο Ζακ Κωστόπουλος, έξω από κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλαδστώνος, ενώ η πορεία κατέληξε στο Σύνταγμα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ / EUROKINISSI)
Ο 33χρονος ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας άφησε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο έξω από το κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος, μετά το διπλό λιντσάρισμά του μέχρι θανάτου σε δημόσια θέα, το μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου του 2018.
(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ / EUROKINISSI)
Τα δύο άτομα υπεύθυνα για τον θάνατό του, ο κοσμηματοπώλης και ο μεσίτης κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι νωρίτερα φέτος, για την κατηγορία της θανατηφόρου σωματικής βλάβης. Το δικαστήριο αποφάσισε πως ο κοσμηματοπώλης θα εκτίσει την ποινή του (5 έτη) κατ’ οίκον καθώς έχει συμπληρώσει τα 80 έτη της ηλικίας. Ο μεσίτης, 64 ετών, οδηγήθηκε στις φυλακές με ποινή κάθειρξης 6 ετών για το κακούργημα της θανατηφόρας σκοπούμενης σωματικής βλάβης.
Αν και η ΕΔΕ διαπίστωσε ότι οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν άσκοπη βία κατά ενός ακίνδυνου ατόμου, χαρακτηρίζοντας τα πειθαρχικά παραπτώματα ως «δημόσιο σκάνδαλο», οι τέσσερις αστυνομικοί που δικάστηκαν αθωώθηκαν για θανατηφόρα σωματική βλάβη. Η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία 4-3, καθώς η πρόεδρος και δύο ένορκοι υποστήριξαν την καταδίκη τους για επικίνδυνη σωματική βλάβη.
To συγκινητικό μήνυμα της μητέρας του Ζακ Κωστόπουλου
«Έξι χρόνια πέρασαν. Όμως ακόμα ηχούν τα γυαλιά που σπάνε, ακόμα πλανάται η μυρωδιά του αίματος στον αέρα, ακόμα ακούγονται οι φωνές και οι σιωπές και τα καταραμένα πόδια δεν σταμάτησαν ποτέ να κλωτσάνε.
Οι εικόνες ζωντανές, αδηφάγες ανοίγουν ματωμένες χαρακιές μέσα μου κι ένα κομμάτι της καρδιάς μου έμεινε σε εκείνο το πεζοδρόμιο τσαλαπατημένο να αιμορραγεί.
Εξι χρόνια πέρασαν κι ο αγώνας μας για δικαίωση δεν σταμάτησε στιγμή. Η δικαστική δικαίωση ήρθε αργοπορημένη και μικρή. Ο Ζακ ήταν θύμα ρατσισμού και αστυνομικής βίας. Ζήτησε βοήθεια και του έδωσαν θάνατο. Οι δολοφόνοι του αντιμετωπίστηκαν με επιείκεια από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη.
Σε μια καταστροφική κλιμάκωση, ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στη Βηρυτό έχει προκαλέσει τον θάνατο 37 ατόμων, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών. Οι φόβοι για πόλεμο εντείνονται καθώς οι περιφερειακές εντάσεις φτάνουν σε κρίσιμο σημείο.
Τριάντα επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Βηρυτό από ισραηλινές επιδρομές, μεταξύ των οποίων τρία παιδιά και επτά γυναίκες. Η επιδρομή πραγματοποιήθηκε σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή σύμφωνα με τις αναφορές από Λιβανέζους αξιωματούχους. Το χτύπημα είχε στόχο τον Ibrahim Aqil, έναν βετεράνο διοικητή της επίλεκτης μονάδας Radwan της Χεζμπολάχ, μαζί με πάνω από δώδεκα άλλα μέλη. Αυτή η κλιμάκωση έχει προκαλέσει ανησυχίες για αντίποινα από τη Χεζμπολάχ, με αξιωματούχους των ΗΠΑ και του ΟΗΕ να προτρέπουν και τις δύο πλευρές να αποφύγουν περαιτέρω σύγκρουση.
Μετά τη δολοφονία του Aqil, το Ισραήλ έκλεισε προληπτικά τον βόρειο εναέριο χώρο του το Σάββατο εν αναμονή της απάντησης της Χεζμπολάχ. Ώρες αργότερα, πυρκαγιές ξέσπασαν μετά την εκτόξευση ενός μπαράζ ρουκετών από τον Λίβανο, εγείροντας φόβους ότι η περιοχή θα μπορούσε να διολισθήσει σε πόλεμο πλήρους κλίμακας. Αεροπορικές εταιρείες όπως η Air France, η Turkish Airlines και η Aegean ακύρωσαν πτήσεις προς τη Βηρυτό, σηματοδοτώντας την αυξανόμενη ανησυχία για την κλιμάκωση της βίας.
Το χτύπημα που σκότωσε τον Aqil κατεδάφισε επίσης ένα υπόγειο καταφύγιο, προκαλώντας την κατάρρευση του κτιρίου πάνω από αυτό κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής, όταν οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο. Τα σωστικά συνεργεία εργάζονται για να καθαρίσουν τα ερείπια, ελπίζοντας να βρουν επιζώντες. Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ συνέχισε τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στη Γάζα, απτόητο από τις αυξανόμενες εντάσεις στη Βηρυτό.
Οι βομβαρδισμοί στη Γάζα συνεχίζονται
Το Σάββατο, οι ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν ένα σχολείο στη Γάζα που είχε μετατραπεί σε καταφύγιο, σκοτώνοντας τουλάχιστον 22 ανθρώπους, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ο ισραηλινός στρατός ισχυρίστηκε ότι μαχητές της Χαμάς δρούσαν από το σχολείο, αλλά δεν παρείχαν στοιχεία.
Την περασμένη εβδομάδα, το Ισραήλ επέκτεινε τους στόχους του στη Γάζα για να εξασφαλίσει την επιστροφή 60.000 κατοίκων που είχαν εκκενωθεί από το βόρειο Ισραήλ λόγω επιθέσεων με ρουκέτες της Χεζμπολάχ. Αυτή η στρατηγική μετατόπιση οδήγησε σε εντατικοποίηση των ισραηλινών επιδρομών σε στόχους της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, συμπεριλαμβανομένης μιας εξελιγμένης εκστρατείας που πυροδότησε τηλεειδοποιητές και ραδιοτηλεόραση που χρησιμοποιούσαν οι μαχητές της Χεζμπολάχ. Τα χτυπήματα, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Aqil, αποδυνάμωσαν σημαντικά την ηγεσία και τις στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολάχ.
Άγνωστος ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος των συγκρούσεων
Παρά την άμεση επιτυχία αυτών των επιχειρήσεων, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι ο μακροπρόθεσμος στρατηγικός αντίκτυπος παραμένει αβέβαιος. Ενώ ούτε το Ισραήλ ούτε η Χεζμπολάχ φαίνονται πρόθυμοι για μια ευρύτερη σύγκρουση, η κατάσταση είναι επισφαλής. Ο απόστρατος στρατηγός Giora Eiland, πρώην επικεφαλής του συμβουλίου εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ, σημείωσε ότι ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα είναι απίθανο να επιδιώξει ολοκληρωτικό πόλεμο, αλλά θα αισθανθεί υποχρεωμένος να απαντήσει στις επιθέσεις του Ισραήλ. Η πρόκληση για τον Nasrallah, πρότεινε ο Eiland, είναι να βρει μια μορφή αντιποίνων που να αποφεύγει την πυροδότηση ενός ολοκληρωτικού πολέμου μεταξύ των δύο πλευρών.
Διεθνείς ανησυχίες για την περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης εξέφρασε η Ρόζμαρι ΝτιΚάρλο, η επικεφαλής των πολιτικών υποθέσεων του ΟΗΕ, η οποία προειδοποίησε ότι η περιοχή κινδυνεύει να εκπέσει σε μεγαλύτερη πυρκαγιά. Κάλεσε για επείγουσες διπλωματικές προσπάθειες για την αποτροπή περαιτέρω βίας και προέτρεψε τις χώρες με επιρροή στα εμπλεκόμενα μέρη να χρησιμοποιήσουν τη μόχλευση τους για να αποκλιμακώσουν την κατάσταση.
Η αντίδραση των ΗΠΑ και η επιμονή του Ισραήλ
Στις ΗΠΑ, ο κορυφαίος σύμβουλος του προέδρου Τζο Μπάιντεν για τη Μέση Ανατολή, Μπρετ ΜακΓκουρκ, εξέφρασε ανησυχίες για την κατάσταση, παρά την υποστήριξη της Ουάσιγκτον για την άμυνα του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ. Ο ΜακΓκουρκ δήλωσε ότι ένας πόλεμος στον Λίβανο δεν θα επιτύχει τον στρατηγικό στόχο της αποκατάστασης της ζωής των πολιτών στο βόρειο Ισραήλ. Αντίθετα, οι ΗΠΑ έχουν υποστηρίξει μια κατάπαυση του πυρός και μια διπλωματική λύση τόσο στις συγκρούσεις στη Γάζα όσο και στον Λίβανο.
Το Ισραήλ, ωστόσο, παραμένει αποφασιστικό στη στρατιωτική του εκστρατεία κατά της Χεζμπολάχ. Ο υπουργός Άμυνας Yoav Gallant ανακοίνωσε ότι οι ισραηλινές δυνάμεις θα συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους στον Λίβανο μέχρι οι κάτοικοι του βόρειου Ισραήλ να επιστρέψουν με ασφάλεια στα σπίτια τους. Η Χεζμπολάχ, η οποία άρχισε να επιτίθεται στο Ισραήλ για να υποστηρίξει τη Χαμάς μετά τις 7 Οκτωβρίου, έχει υποδείξει ότι οι επιθέσεις της θα σταματήσουν μόλις τελειώσει η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα – εκτός εάν το Ισραήλ συνεχίσει να βομβαρδίζει τον Λίβανο.
Αυτήν την Κυριακή τρεις μοναδικές εκθέσεις προβάλλουν τη φωτογραφική τέχνη μέσα από διαφορετικές κουλτούρες και θεματικές: “50 γυναίκες άνω των 50” της Βάνιας Τλούπα, “Ακάλυπτοι” της Όλγας Δέικου και “Από τον Δρόμο του Μεταξιού στο Αιγαίο” των Zhou Shengnan και Cao Yanran.
Έκθεση φωτογραφίας της Βάνιας Τλούπα “50 γυναίκες άνω των 50”
Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει από την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου την έκθεση “50 γυναίκες άνω των 50”, η οποία αναδεικνύει τη θηλυκότητα, κομψότητα και πληρότητα 50 γυναικών, προβάλλοντας την ομορφιά και την ωριμότητα τους. Βρίσκεται στην Γκαλερί Κένεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
Όπως σημειώνει η φωτογράφος: “Η φωτογραφία πορτρέτου είναι μια πρόκληση για μένα, γιατί θέλω να δημιουργώ μια εικόνα που να προκαλεί αίσθηση, να βγάζει το συναίσθημα του ανθρώπου που κάθεται απέναντί μου αλλά και το δικό μου τη συγκεκριμένη στιγμή. Ο φακός μου είναι εστιασμένος διαρκώς στον άνθρωπο.”
SNFCC Green Weekend 2024, με δραστηριότητες που προωθούν τη βιωσιμότητα
Από τις 21 Σεπτεμβρίου, το ΚΠΙΣΝ διοργανώνει το SNFCC Green Weekend 2024, αφιερωμένο στο περιβάλλον, με δραστηριότητες που προωθούν τη βιωσιμότητα. Στην έκθεση “Ακάλυπτοι”, παρουσιάζονται φωτογραφίες της Όλγας Δέικου και μια διαδραστική εγκατάσταση φωτισμού Lightbattle X, όπου οι επισκέπτες ανταγωνίζονται με ποδήλατα για να φωτίσουν τις αψίδες. Μπορείς να την επισκεφθείς δωρεάν στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).
Δημιουργώντας μια πλατφόρμα συζήτησης, ανταλλαγής ιδεών, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, το SNFCC Green Weekend 2024 μεταμορφώνει το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος σε ένα ζωντανό εργαστήριο με σκοπό τη συλλογική ενεργοποίηση για την αρμονική και βιώσιμη συνύπαρξη ανθρώπου και βιοποικιλότητας στο πλαίσιο του αστικού κέντρου.
Δωρεάν έκθεση φωτογραφίας από την Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία (ΕΦΕ) “Από τον Δρόμο του Μεταξιού στο Αιγαίο Πέλαγος”
Η ΕΦΕ (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία) διοργανώνει παρουσίαση του πλούσιου φωτογραφικού έργου της σπουδαίας Κινέζας Φωτογράφου Zhou Shengnan με την συμμετοχή της Κινέζας Φωτογράφου Cao Yanran παρουσία Επίσημων Κινέζων και Ελλήνων εκπροσώπων.
Ο φθινοπωρινός άνεμος κρατά μια βεντάλια και το άρωμα του οσμανθού μας γεμίζει με αφορμή την Εθνική Ημέρα της Κίνας και το Φεστιβάλ Μεσοφθινοπώρου, η αφορμή για την έκθεση της σπουδαίας Κινέζας Φωτογράφου Zhou Shengnan με την συμμετοχή της Κινέζας Φωτογράφου Cao Yanran με τίτλο: “Από τον Δρόμο του Μεταξιού στο Αιγαίο Πέλαγος” – μια μαρτυρία φωτός και φωτοσκιάσεων, με την ενσωμάτωση του Κινέζικου και Ελληνικού πολιτισμού.
Η φωτογραφία είναι η τέχνη του φωτός και της σκιάς, η μαρτυρία του χρόνου και των χρόνων και ο φορέας των τοπίων και όλων των πραγμάτων. Αυτή η έκθεση θα παρουσιάσει τα θραύσματα του χρόνου που συνέλεξαν οι δύο φωτογράφοι μέσα από τους φακούς τους, ταξιδεύοντας από την αρχαία ανατολική χώρα την Κίνα, ταξιδεύοντας στον ιστορικό χρόνο και χώρο, πετώντας πάνω από την Ανταρκτική και τον Βόρειο Πόλο και συνδέοντάς σας με τη λαμπερή ακτή του Αιγαίου της Ελλάδας. [Εκθεσιακό Κέντρο ΕΦΕ – Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία: Πόντου 12, Ιλίσια, Αθήνα Τηλ. 210 8228131].
Η Λένα και η Ιωάννα μιλούν για τον καλύτερό τους φίλο, Ζακ Κωστόπουλο, το αβάσταχτο της απουσίας του και για τους λόγους που θα νιώθουν πάντα ευγνωμοσύνη για εκείνον.
Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 6 χρόνια από το μεσημέρι εκείνο που η Γλάδστωνος μετατράπηκε από μια κουκίδα στον χάρτη, σε ένα τεράστιο σύμπαν οργής και πόνου. Ο Ζαχαρίας (Ζακ) Κωστόπουλος, δολοφονήθηκε εκείνο το μεσημέρι στην Ομόνοια από τους αμετανόητους –μέχρι και σήμερα– Σπυρίδων Δημόπουλο και Αθανάσιο Χορταριά. Στο Εφετείο, που ολοκληρώθηκε στις 10 Ιουλίου του 2024, το δικαστήριο κήρυξε ομόφωνα ενόχους τους κατηγορουμένους, για τις πράξεις που τους αποδίδονταν, ενώ λαμβάνοντας υπόψη τις ελαφρυντικές περιστάσεις, επέβαλε ποινή κάθειρξης 5 ετών στον Σπυρίδωνα Δημόπουλο και 6 ετών στον Αθανάσιο Χορταριά.
Παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια τις διαδικασίες αυτής της υπόθεσης, βλέποντας ανθρώπους που δεν ένιωσαν στιγμή το βάρος του θανάτου και της καταστροφής που προκάλεσαν, σκέφτηκα ότι ίσως τελικά στη Γη κατοικούν δαίμονες. Κι επειδή η σκέψη αυτή είναι αβάσταχτη, πήρα τηλέφωνο την Ιωάννα Λαμπροπούλου και τη Λένα Μαδούρα. Οι παιδικές φίλες τους Ζακ με διαβεβαίωσαν ότι στο απόλυτο σκοτάδι φωσφορίζει η ελπίδα, που δεν είναι άλλη από τον καλύτερό τους φίλο.
«Με τον Ζαχαρία γνωριστήκαμε στο δημοτικό, καθόμασταν στο ίδιο θρανίο ενώ παράλληλα μέναμε στην ίδια γειτονιά. Από τότε και μέχρι να συμβεί ό,τι συνέβη, παραμείναμε φίλοι. Δεν μίλαγε ιδιαίτερα, ήταν πάντα σεμνός, ενώ δεν ερχόταν σε αντιπαράθεση με κανέναν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου έχει μείνει πολύ έντονα η εικόνα του να έρχεται στο σχολείο με κάτι φωσφοριζέ κορδόνια και στη συνέχεια με rollers, που για εμάς ήταν κάτι το φοβερό τότε», μου λέει η Ιωάννα.
Ιωάννα και Ζακ
Με τη Λένα, γνωρίστηκαν στα 15 τους
«Πηγαίναμε κι εμείς στο ίδιο σχολείο, αλλά όχι στην ίδια τάξη. Μας γνώρισε η Ιωάννα και κολλήσαμε αμέσως. Είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, ακούγαμε την ίδια μουσική, αγαπούσαμε τον χορό. Στην επαρχία, δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις άτομα στο ίδιο μήκος κύματος. Ήμασταν τα μαύρα πρόβατα, διαφορετικοί όλοι με τον τρόπο μας. Θυμάμαι ότι γύρω στα 16 μας έκανε coming out, δεν άργησε. Εμένα, ήταν η πρώτη μου επαφή με μια τέτοια πληροφορία, δεν είχα ιδέα. Η πρώτη μου ερώτηση ήταν: “Γιατί;”, για να μου πει: “Γιατί έτσι είμαι”».
Στην κουβέντα μας υπάρχουν αρκετές παύσεις, και προτάσεις που συχνά τρεμοπαίζουν καταλήγοντας σε μια κοφτή ανάσα. Και οι δύο επιστρέφουν σχεδόν κάθε φορά στα πολύωρα γέλια τους και στην ανεμελιά που κατάφεραν να μοιραστούν μαζί του.
«Για μένα ο Ζαχαρίας ήταν ένα πολύ φωτεινό κομμάτι της ζωής μου. Δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι, σε κανέναν όμως δεν χάλαγε χατίρι. Ήταν ένας πολύ δικός μου άνθρωπος και θα είναι, δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Κάθε φορά που βρισκόμασταν, γινόμασταν όπως όταν ήμασταν παιδιά. Μαζί νιώθαμε αθάνατοι, ότι τίποτα δεν μπορεί να μας τραυματίσει. Ο Ζαχαρίας, δεν είχε ποτέ δεύτερες σκέψεις. Ό,τι έλεγε αυτό ήταν και εμείς δίπλα του νιώθαμε ότι όλα μπορούν να συμβούν. Αν δεν τον είχα γνωρίσει, πιθανόν η σκέψη μου να ήταν 100 χρόνια πίσω σήμερα», λέει η Ιωάννα.
«Όταν τελειώσαμε το σχολείο, βρισκόμασταν όσο πιο συχνά μπορούσαμε. Μεγαλώνοντας όλα δυσκολεύουν, αλλά πάντα κρατούσαμε επαφή, με τη σχέση μας να γίνεται πιο ουσιαστική. Συζητώντας με τα παιδιά, διαπιστώνουμε ότι με τον καθένα μας είχε διαφορετική σχέση. Εμάς οι κουβέντες μας μεγαλώνοντας βάρυναν, έγιναν πιο φιλοσοφικές, χωρίς να χάνουμε ποτέ τον χαβαλέ μας. Μου μίλαγε για τα συναισθήματά του. Εκ των υστέρων, βέβαια, κατάλαβα ότι δεν μου τα έλεγε όλα γιατί δεν ήθελε να μας στεναχωρεί. Αυτό όμως το διαπιστώνεις μετά. Ήταν τόσο καλός στις συζητήσεις, που δεν σου άφηνε περιθώριο να σκεφτείς τίποτα άλλο πέρα απ’ αυτό που έλεγε. Τον θαύμαζα πάρα πολύ. Μου άνοιξε καινούργιες πόρτες, τον κοίταγα από μακριά και σκεφτόμουν: “Τι ωραία που μεγαλώνεις και πόσο χαίρομαι που είσαι φίλος μου”», περιγράφει η Λένα.
Ζακ και Λένα
Τις ρωτάω για το πώς ένιωθαν όταν μοιραζόταν μαζί τους τις επιθέσεις που δέχονταν εξαιτίας της δημόσιας παρέμβασής του στον δημόσιο χώρο και λόγο.
«Τις μοιραζόταν σαν καθημερινή συζήτηση, όταν είχε διάθεση. Δεν ζήταγε βοήθεια, δεν κλαιγόταν, πείσμωνε όλο και περισσότερο. Αυτά τα είχαμε συναντήσει απ’ την αρχή, τα πράγματα στην επαρχία δεν είναι εύκολα. Αλλά και στην Αθήνα έχω ζήσει να του επιτίθονται σχολιάζοντας και τραμπουκίζοντας τον. Ο φόβος με παρακινούσε να του πω να προσέχει, παράλληλα όμως ήμουν σίγουρη ότι δεν τον ενδιέφεραν και καθόλου αυτά που του έλεγα. Μόνο πείσμωνε», λέει η Λένα.
Η κουβέντα μας φτάνει στην ημέρα της δολοφονίας
Η Ιωάννα μου λέει ότι είχε αρχίσει να τον ψάχνει απ’ το προηγούμενο απόγευμα της δολοφονίας του. «Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μας τον Πάνο που ήταν εκτός Αθηνών και μου είπε να μιλήσω με έναν άλλο άνθρωπο που ίσως ήξερε. Δεν συνεννοηθήκαμε καλά κι όλο το βράδυ έμεινα με μια αγωνία και άυπνη. Είχα αφήσει τον υπολογιστή ανοιχτό στο messenger για να δω αν παραδόθηκαν τα μηνύματα. Μόλις πάτησα το πρωί το ποντίκι να εμφανιστεί η οθόνη, με κάλεσε ο αδερφός του ο Νίκος και μου το είπε. Ήμουν σε φοβερό σοκ, κατέβηκα στην Αθήνα να πάρουμε τα πράγματα και τον σκύλο του, να δούμε τι έγινε. Είναι μια ταραχή που δεν θα ξεπεράσω ποτέ. Δεν ξέρω αλήθεια πώς να σου το περιγράψω».
Η Λένα, ενημερώθηκε από την Ιωάννα. «Τότε έμενα στην Ιτέα, ήμουν στη δουλειά, μου έστειλε μήνυμα και μου είπε ότι σκότωσαν τον Ζαχαρία γιατί μπήκε να κλέψει ένα κοσμηματοπωλείο –ήταν η πρώτη πληροφόρηση που είχαμε ακόμη. Πάγωσα, έφυγα απ’ τη δουλειά, ούρλιαζα. Είδα το βίντεο γιατί ήθελα να ξέρω τι έγινε. Δεν μπορώ να σου περιγράψω τα συναισθήματά μου, νόμιζα ότι έβλεπα ταινία, δεν μπορούσα και δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι ο κολλητός μου βίωσε αυτό που βίωσε. Η κυρίαρχη σκέψη μου όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που με πονάει μέσα στην καρδιά μου όσο τίποτα, είναι το πόσο πολύ φοβήθηκε. Ήταν φρικαλέο».
«Στην αρχή, παρακολουθούσα όσα εξελίσσονταν. Οι δημοσιογράφοι έπεσαν πάνω μας, εγώ είχα δηλώσει απ’ την αρχή ότι δεν θέλω καμία επαφή. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτή τη δημοσιότητα. Το καλό είναι ότι ο Ζαχαρίας είχε ανθρώπους να τον στηρίξουν μετά θάνατον. Ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου εκείνους κι εκείνες που το έκαναν χωρίς να τον γνωρίζουν, νιώθω όμως ότι πέρασε σε ένα φάσμα ιδέας. Του αρμόζει το ξέρω, όμως εγώ δεν μπορούσα να το δω έτσι».
Λένα και Ζακ
Η Ιωάννα κατέθεσε και στα δύο δικαστήρια που ακολούθησαν. «Την πρώτη φορά, δεν επιτρεπόταν να μπω στην αίθουσα, μέχρι να με καλέσουν. Μπαίνοντας, έπαθα σοκ με όσα λέγονταν για εκείνον και κατάλαβα ότι στο δικαστήριο δεν βρίσκεις τελικά καμία δικαίωση. Γι’ αυτό και δεν ξαναπήγα. Ήταν αβάσταχτο να ακούω όσα έλεγαν για εκείνον. Τι σημασία έχει αν ήταν gay ή οροθετικός, αν έβαφε τα νύχια του; Τι σημασία θα είχε ακόμη κι αν όντως είχε μπήκε να ληστέψει; Βλέπεις ταινίες και λες ότι οι άνθρωποι που κάνουν κακό θα τιμωρηθούν, ενώ στην πραγματική ζωή δεν παθαίνουν τίποτα. Ο νεκρός μέσα σε αυτές τις αίθουσες δεν έχει κανένα δικαίωμα. Είχε κάτι το σαδιστικό όλο αυτό, έπαιρναν ικανοποίηση απ’ το να τον κατηγορούν. Δεν ήθελαν να τελειώσει αυτή η δίκη γιατί έβγαζαν ό,τι μαύρο υπήρχε μέσα τους, πάνω του. Όταν τελείωσε, ανάσανα, σκέφτηκα ότι ο Ζαχαρίας έφυγε επιτέλους απ’ αυτό το πεζοδρόμιο. Είναι απογοητευτικό, το ξέρω, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο μέσα σε αυτή τη βαρβαρότητα».
Την πρώτη φορά που πήγα στην πορεία, πάνω στον χρόνο δηλαδή, ήταν πολύ συγκινητικό για εμάς. Κλαίγαμε την περισσότερη ώρα. Έπειτα, είδα μια κοπέλα με τούλινη φούστα να πετάει γκλίτερ. Είχε ροζ μαλλιά, ήταν σαν νεραϊδούλα. Την κοίταξα και σκέφτηκα πόσο όμορφα θα ένιωθε ο Ζαχαρίας αν την έβλεπε. Τη δεύτερη φορά που πήγα, ένιωθα θυμωμένη. Πάντα σκέφτομαι την αγάπη που παίρνει απ’ τους ανθρώπους, αλλά δεν ξαναπήγα. Κάποια στιγμή θα κατέβω ξανά, απλά ξέρεις για εμάς όλο αυτό δεν τελειώνει εκεί, ακολουθούν βαριές ημέρες που το κουβαλάμε μέσα μας. Δεν πιστεύω ότι μας βλέπει από κάπου, μακάρι όμως να μπορούσε να το κάνει. Θα χαμογελούσε για την τόση αγάπη».
Η Λένα μου εξηγεί ότι δεν έχει επαφή με τις επετείους, πως για εκείνη είναι το ίδιο συναίσθημα κάθε μέρα. «Συσπείρωσε τόσο κόσμο, γιατί τους είχε εμπνεύσει όσο ζούσε. Προσωπικά, δεν μπορούσα να δω αυτή την ανθρωποφαγία, έστω και για χάρη της μνήμης του. Κατέβηκα μόνο στην πρώτη πορεία και μια φορά στο δικαστήριο όταν κατέθετε η Ιωάννα».
Μου μιλά για τον Νίκο, τον αδερφό του Ζακ. «Δεν έχω να πω λόγια για τον Νίκο, θεωρώ ότι είναι το κέντρο βάρους όλης της κατάστασης, το πήρε όλο απάνω του. Ο Ζαχαρίας τον λάτρευε και είμαι σίγουρη ότι ισχύει και το αντίστροφο».
Ζακ και Λένα
Και οι δύο μου λένε ότι δεν υπάρχει περίοδος της ζωής τους που δεν σκέφτονται πως θα ήθελαν να μοιραστούν όσα ζουν και σκέφτονται μαζί του
«Τον σκέφτομαι κάθε μέρα, σε καθετί που συμβαίνει. Τα τελευταία χρόνια, συλλογίζομαι συνέχεια τι θα μου έλεγε γι’ αυτό το δικαστήριο. Ξέρεις, καμιά φορά θυμώνω και μαζί του που δεν πρόσεχε. Δεν θυμώνω, καταλαβαίνεις… μου λείπει όμως τόσο πολύ, περνάω απ’ όλα τα συναισθήματα.Δεν ξέρω τι να πω για τους δολοφόνους του. Νιώθω όμως μια περίεργη ικανοποίηση στη σκέψη ότι στις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή, θα θυμούνται τον Ζαχαρία και αυτό που έκαναν», λέει η Ιωάννα ενώ η Λένα μου εξηγεί ότι τους έχει μπλοκάρει στο μυαλό της:
«Προσπαθώ να κρατήσω τον Ζαχαρία μέσα μου όπως τον είχα από παιδί, να μην μου τον πειράξει κανένας. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τέτοια πράγματα. Μου λείπει αφάνταστα πολύ, είναι αναντικατάστατος. Ξέρεις… μεγαλώνοντας δεν είναι εύκολο να κάνεις φίλους. Δεν θα υπάρξει για μένα ξανά αυτό που είχα με τον Ζαχαρία. Ήταν φως μπροστά, πίστευε ότι την αλλαγή θα τη φέρουμε εμείς κι αυτό δεν μας το έλεγε, μας το έδειχνε.Είμαι ευγνώμων που ήταν στη ζωή μου, διαφορετικά θα ήμουν άλλος άνθρωπος. Είχε ένα μαγικό άγγιγμα για τους ανθρώπους που ήταν “ανοιχτοί”, ένα ραβδάκι που σε έκανε να πιστεύεις ότι στο τέλος το καλό νικά».
Ανθρωπιστικές οργανώσεις όπως η Mediterranea ζητούν έρευνα κατά του Ιταλού υπουργού Εσωτερικών, Ματέο Πιαντεντόσι, για παραβιάσεις των Συμβάσεων της Γενεύης.
«Από τον Ιανουάριο, 16.220 μετανάστες που κατευθύνονταν προς τις ευρωπαϊκές ακτές έχουν αναχαιτιστεί στη θάλασσα και επαναπροωθηθεί σώοι στη Λιβύη», δήλωσε ο Πιαντεντόσι, μέλος της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Τζόρτζια Μελόνι.
Αυτός ο αριθμός, όπως τόνισε, «καταδεικνύει την αποτελεσματικότητα της συνεργασίας της Ιταλίας με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης για την καταπολέμηση των διακινητών και των θανάτων στη θάλασσα».
Ωστόσο, όπως έχουν επισημάνει σημαντικοί διεθνείς οργανισμοί και τα Ηνωμένα Έθνη, η Λιβύη δεν θεωρείται ασφαλής χώρα. H MKO “Mediterranea” χαρακτηρίζει την επαναπροώθηση ανθρώπων εκεί «πολύ σοβαρό έγκλημα». Όπως δήλωσε, η συνεργασία για την απέλαση προσφύγων στη Λιβύη παραβιάζει τις Συμβάσεις της Γενεύης και του Αμβούργου, καλώντας για ανεξάρτητη έρευνα από το ΔΠΔ.
(10 Οκτωβρίου 2021: Γυναίκες και άνδρες μετανάστες περιμένουν στην έδρα της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) στην Τρίπολη της Λιβύης. / Hussein Eddeb)
Η Λιβύη, που έχει βυθιστεί στο χάος μετά την πτώση του Μουάμαρ Καντάφι το 2011, έχει γίνει σημαντικός κόμβος για μετανάστες που προσπαθούν να διαφύγουν από πολέμους και αστάθεια σε άλλες χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Από το 2017, η Ιταλία συνεργάζεται με την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης μέσω μιας αμφιλεγόμενης διμερούς συμφωνίας που έχει λάβει την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η συμφωνία επιτρέπει τη βίαιη επαναπροώθηση χιλιάδων μεταναστών στη Λιβύη, όπου, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολλοί υφίστανται βασανιστήρια και άλλες παραβιάσεις.
Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, η Ιταλία παρέχει εκπαίδευση και χρηματοδότηση στη λιβυκή ακτοφυλακή για την αποτροπή των αναχωρήσεων μεταναστών και την επαναπροώθηση όσων βρίσκονται στη θάλασσα.
Από το 1992, ένα μέρος του προϋπολογισμού της Ε.Ε. αξιοποιείται για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε ανθρώπους που πλήττονται από πολέμους, καταστροφές και κρίσεις σε όλο τον κόσμο. Πόσα έχουν δοθεί στην Ουκρανία και πόσα στην Παλαιστίνη;
Τα τελευταία τριάντα χρόνια περίπου, η Ε.Ε. έχει επιχειρήσει να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια σε εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές και ανθρωπογενείς κρίσεις σε περισσότερες από 110 χώρες. Η βοήθεια αυτή χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. και υλοποιείται σε συνεργασία με τον ΟΗΕ, διεθνείς οργανισμούς και ΜΚΟ.
Τι εννοούμε όταν λέμε ανθρωπιστική βοήθεια;
Η ανθρωπιστική βοήθεια αφορά κυρίως την παροχή υλικής και υλικοτεχνικής υποστήριξης σε ανθρώπους που επηρεάζονται από φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, όπως ένοπλες συγκρούσεις, πόλεμοι, σεισμοί, τσουνάμι και ξηρασία.
Στους ανθρώπους που χρήζουν ανθρωπιστικής βοήθειας περιλαμβάνονται:
Πληθυσμοί που αντιμετωπίζουν λιμό και υποσιτισμό
Πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένοι
Θύματα ένοπλων συγκρούσεων και βίας
Άτομα που έχουν χάσει τα σπίτια ή τα μέσα διαβίωσής τους
Η ανθρωπιστική βοήθεια καλύπτει μια σειρά δράσεων, όπως:
Παροχή τροφίμων και υποστήριξη για τη διατροφή
Στέγαση
Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
Καθαρό νερό και αποχέτευση
Προστασία από φυσική ή ψυχολογική βία, όπως σεξουαλική ή έμφυλη βία
Εκπαίδευση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης
Παροχή άμεσης οικονομικής βοήθειας
Η ανθρωπιστική βοήθεια διαφέρει από την αναπτυξιακή συνεργασία, η οποία εστιάζει στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων χωρών σε οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο.
(Credits: europedirectpiraeus.gr)
Τα χρηματικά ποσά
Από την έναρξη της πανδημίας COVID-19, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενίσχυσε τη συνδρομή της σε 420 εκατομμύρια ευρώ. Ειδικότερα, 335 εκατ. ευρώ διατέθηκαν για την ανθρωπιστική βοήθεια σε άμαχους που πλήττονται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ 841 εκατ. ευρώ κατευθύνθηκαν προς την Παλαιστίνη από τις 7 Οκτωβρίου 2023.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η ανθρωπιστική χρηματοδότηση της Ε.Ε. έχει αυξηθεί σταθερά. Το 2022, ο συνολικός προϋπολογισμός αυξήθηκε κατά 20%, φτάνοντας τα 2,62 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 440 εκατομμύρια περισσότερο από την προηγούμενη χρονιά.
Η αύξηση αυτή επέτρεψε στην Ε.Ε. να διατηρήσει ή και να αυξήσει τη χρηματοδότηση για τις μεγαλύτερες κρίσεις του 2022. Καθώς οι ανθρωπιστικές ανάγκες αυξάνονται παγκοσμίως, η Ε.Ε. όρισε ως αρχικό προϋπολογισμό για το 2024 το ποσό των 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Πώς λειτουργεί η παροχή ανθρωπιστική βοήθειας; – Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Στην ανθρωπιστική πολιτική, το Κοινοβούλιο συμμετέχει ως συννομοθέτης, μαζί με το Συμβούλιο. Η πολιτική που προτείνεται από την Επιτροπή υπόκειται σε έγκριση μέσω της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας. Το Κοινοβούλιο ελέγχει επίσης την εφαρμογή της ανθρωπιστικής βοήθειας και διασφαλίζει ότι ο προϋπολογισμός ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες ανάγκες.
Εντός του Κοινοβουλίου, η ανθρωπιστική βοήθεια εποπτεύεται από την Επιτροπή Ανάπτυξης (DEVE), ενώ η πολιτική προστασία υπάγεται στην Επιτροπή Περιβάλλοντος και Δημόσιας Υγείας (ENVI). Το Κοινοβούλιο ζητά επανειλημμένα αύξηση της χρηματοδότησης για να καλυφθεί το συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ των αναγκών και των διαθέσιμων πόρων.
(Credits: Alexandros Michailidis)
Η Επιτροπή DEVE, μαζί με το Κοινοβούλιο γενικότερα, έχει επηρεάσει τις στρατηγικές αποφάσεις της Επιτροπής, ιδιαίτερα σε θέματα όπως η εκπαίδευση σε έκτακτες καταστάσεις και η καταπολέμηση επιδημιών.
Το Κοινοβούλιο εξετάζει το ετήσιο πρόγραμμα της Επιτροπής ECHO και προσκαλεί τακτικά τον Επίτροπο Διαχείρισης Κρίσεων για συζητήσεις. Το 2007, η «Ευρωπαϊκή Κοινή Αντίληψη για την Ανθρωπιστική Βοήθεια» ανταποκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό στις θέσεις του Κοινοβουλίου, το οποίο στηρίζει θέματα όπως η ανθεκτικότητα και η επισιτιστική ασφάλεια.
Για την ενίσχυση του ελέγχου του, από το 2006 η Επιτροπή DEVE ορίζει έναν μόνιμο εισηγητή για την ανθρωπιστική βοήθεια. Σήμερα, τον ρόλο αυτό έχει ο Carlos Zorrinho (S&D, Πορτογαλία). Η αποστολή του είναι η υποστήριξη του προϋπολογισμού, η παρακολούθηση των ανθρωπιστικών προγραμμάτων και η διατήρηση επαφών με την ανθρωπιστική κοινότητα.
Ομόφωνη ήταν η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου του Ηρακλείου για κάθειρξη 19 ετών στον 74χρονο, ο οποίος παρενοχλούσε σεξουαλικά τα 4 εγγόνια του.
Σύμφωνα με το cretalive, ο 74χρονος σήμερα άντρας ήταν προφυλακισμένος στις φυλακές της Τρίπολης από τον περασμένο Απρίλιο. Στο δικαστήριο η στάση του ήταν αντιφατική, καθώς δεν παραδέχτηκε τις πράξεις του, παρόλο που στην αρχή της ακροαματικής διαδικασίας στο ΜΟΔ Ηρακλείου εμφανίστηκε να ομολογεί.
Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διαδικασία της απολογίας του αρνήθηκε τις κατηγορίες, ενώ κατηγόρησε το αλκοόλ για τις πράξεις του λέγοντας πως «δεν θυμάται». Μεταξύ άλλων είπε πως άγγιξε τα παιδιά αλλά χωρίς πονηρή πρόθεση, πως«όλα έγιναν κατά λάθος». Στην ανακρίτρια Ηρακλείου ο ίδιος άνθρωπος φέρεται να υποστήριζε με έμφαση ότι «αν έχει διαπράξει τα αποδιδόμενα εγκλήματα, θα ήταν προτιμότερο να αυτοκτονήσει».
Οι πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου αφορούσαν παρελθόντα έτη, όταν τα παιδιά ήταν ακόμα μικρά. Φέρεται πως ο 74χρονος δεν δίσταζε να μιλάει με χυδαίο τρόπο, να απλώνει το χέρι του σε απόκρυφα σημεία όταν κάποιο παιδί κοιμόταν στο σπίτι του για παρέα ή επειδή ο ίδιος ο παππούς το είχε προσκαλέσει να τον βοηθήσει σε κάποια δουλειά.
Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας αναφέρθηκε, μετά από σχετική ερώτηση της εισαγγελέως έδρας, ότι πριν από περίπου δύο μήνες, ενώ ο 74χρονος ήταν υπόδικος στις φυλακές της Τρίπολης, άρχισε να εκφράζει την πρόθεση του να κάνει δωρεά στη μια κόρη του (μητέρα κάποιων εκ των παιδιών) ένα χωράφι που είχε. Σκέψη που, όπως αφέθηκε να εννοηθεί στο δικαστήριο, έγινε εκ του πονηρού και υστερόβουλα, χωρίς φυσικά να βρει το παραμικρό αντίκρισμα από την οικογένεια του.
Μεγάλη είναι η οικολογική καταστροφή στην Κάρπαθο, όπου οι πυροσβεστικές δυνάμεις εξακολουθούν να προσπαθούν να περιορίσουν τη φωτιά που ξέσπασε στον ΧΥΤΑ του νησιού.
Η φωτιά ξεκίνησε εχθές το βράδυ (Παρασκευή 20/9) στον ΧΥΤΑ Καρπάθου, ευτυχώς όμως φαίνεται να μην απειλεί άλλες περιοχές ή χωριά. Αντ’ αυτού εξακολουθεί να καίει σκουπίδια, καθώς έχει περιοριστεί στην περιοχή του ΧΥΤΑ.
Η πυροσβεστική μονάδα κατέφτασε εχθές το βράδυ στο νησί από την Αθήνα με 30 δασοκομάντος της 1ης ΕΜΟΔΕ με αεροσκάφος ATR και σύμφωνα με την τοπική ιστοσελίδα karpathiakanea.gr, αναμένεται και άλλη ομάδα από την Κρήτη. Αναμένονται οι ρίψεις νερού από αεροσκάφη.
#Πυρκαγιά σε χώρο συλλογής απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ Καρπάθου. Επιχειρούν 13 #πυροσβέστες με 5 οχήματα. Συνδρομή από υδροφόρες και μηχανήματα έργου ΟΤΑ.
Εξαιτίας του σημείου της φωτιάς επρόκειτο για μια οικολογική καταστροφή μεγάλης κλίμακας, ενώ άγνωστο παραμένει το πώς ξεκίνησε η φωτιά. Η νύχτα που πέρασε ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, ειδικά για τους πυροσβέστες και τους εθελοντές οι οποίοι μάχονταν με τις φλόγες εν μέσω των αποπνικτικών καπνών των σκουπιδιών.
Διακοπή της κυκλοφορίας και απαγόρευση στάσης και στάθμευσης θα σημειωθεί για ορισμένες ώρες στο κέντρο της Αθήνας σήμερα Σάββατο 21/9 και αύριο Κυριακή 22/9 στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας χωρίς Αυτοκίνητο.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ο δήμος Αθηναίων γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο, στο πλαίσιο της οποία θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση “This is Athens-City Festival“.
Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τον δήμο Αθηναίων θα υπάρξει διακοπή της κυκλοφορίας και απαγόρευση της στάσης και της στάθμευσης αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης.
Για τον λόγο αυτό, η τροχαία απευθύνει έκκληση στους οδηγούς, για την καλύτερη εξυπηρέτησή τους και την αποφυγή πρόσθετων κυκλοφοριακών προβλημάτων, να αποφύγουν τη διέλευση των οχημάτων τους στις εξής οδούς, λεωφόρους και πλατείες κατά τα αναφερόμενα χρονικά διαστήματα.
Πιο συγκεκριμένα, από τις 20:00 έως τις 22.00 το Σάββατο (21/9) και την Κυριακή (22/9), διακοπή της κυκλοφορίας και απαγόρευση της στάσης και της στάθμευσης των οχημάτων θα πραγματοποιηθεί στις παρακάτω οδούς στο κέντρο της Αθήνας:
Αθηνάς, στο τμήμα της μεταξύ των οδών Ευριπίδου και Ερμού και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας και στις καθέτους αυτής έως την πρώτη παράλληλο.
Καρ. Σερβίας, καθ΄όλο το μήκος της.
Περικλέους, καθ΄όλο το μήκος της.
Αθηναΐδος, καθ΄όλο το μήκος της.
Αγ. Ειρήνης, καθ΄όλο το μήκος της.
Πλ. Αγ. Ασωμάτων, στο τμήμα της μεταξύ των οδών Σαρρή και Ερμού, στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Ερμού.
Ερμού, στο τμήμα της μεταξύ των οδών. Αγ. Ασωμάτων και Αθηνάς, στο ρεύμα κυκλοφορίας προς την οδό Αθηνάς.
Η γιορτή “ΑΘΗΝΑς Χωρίς Αυτοκίνητο“ που διοργανώνεται από το “This is Athens – City Festival” εμπεριέχει πάνω από 20 δράσεις κι εκδηλώσεις για όλη την οικογένεια όπως ποδηλατάδες, συναυλίες, υπαίθρια πάρτι, προβολές ταινιών και εκπαιδευτικά εργαστήρια. Η γιορτή θα ξεκινήσει στις 8 το βράδυ του Σαββάτου 21 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 8 το βράδυ της Κυριακής.
Κάθε ζώδιο έχει την Αχίλλειο πτέρνα του. Έχει τις αδυναμίες και τις ανασφάλειές του. Αυτές ουκ ολίγες φορές οδηγούν σε σχέσεις που δεν πάνε καλά. Ίσως να έχεις και εσύ ιστορίες τοξικών πρώην να αφηγηθείς.
Ποιο είδος τοξικών πρώην ελκύει το ζώδιό σου; Όποια και αν είναι η απάντηση, «μην ξεχνάς, πολύ καλύτερο του είσαι. Πάψε να αυτοτιμωρείσαι για ό,τι γίνεται! Κι επιτέλους, κοίταξε τον εαυτό σου, άκου με για το καλό σου. Ζήσε όπως θες!».
Κριός
Είσαι ένα παθιασμένο και αυθόρμητο άτομο. Πολλές φορές η φλόγα σου δε συγκρατιέται.
Ένα τοξικό πρώην επιδίωξε να σβήσει τη φλόγα σου. Το ένοιαζε μόνο να σε ελέγχει, να σε κόψει και να σε ράψει στα μέτρα του. Δεν άκουγε τις ανάγκες σου. Είναι απλό: πήγε να δαμάσει κάτι που δεν δαμάζεται.
Ταύρος
Δεν έχεις ανάγκη να είσαι συνεχώς στην τσίτα για να κάνεις τη ζωή σου ενδιαφέρουσα. Αρκεί ένα ήσυχο απόγευμα με τις γλάστρες σου για να νιώσεις καλά.
Έχεις να θυμάσαι το τοξικό πρώην σου για την αστάθειά του. Μια εμφανιζόταν, μια εξαφανιζόταν. Αναιρούσε ό,τι έλεγε. Σε αντίθεση με εσένα, δεν ήταν σταθερό μέσα του και αυτό έβγαινε προς τα έξω.
Δίδυμοι
Η επικοινωνία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή σου. Νιώθεις ότι οι λέξεις σου και οι γνώσεις που επικοινωνείς είναι ένα δώρο που αξίζει να δώσεις στους άλλους.
Από τη σχέση με το πρώην σου απουσίαζε η ουσιαστική επικοινωνία. Ίσως απέφευγε τον διάλογο για σημαντικά θέματα της σχέσης σας. Λογικό. Η σωστή επικοινωνία είναι γνώρισμα ώριμου ανθρώπου.
Καρκίνος
Χρειάζεσαι τον δικό σου χώρο για να υπάρξεις με τα συναισθήματά σου. Στις σχέσεις σου ψάχνεις τους σωστούς ανθρώπους για να τα εκφράσεις.
Το πρώην σου μείωνε ό,τι ένιωθες. Σε χαρακτήριζε υστερικό και παράλογο όταν έδειχνες λίγο παραπάνω συναίσθημα. Αυτά κάνουν οι επιφανειακοί άνθρωποι και εσύ είσαι για μεγάλα βάθη.
Λέων
Το παν για εσένα είναι η έκφραση. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι το παιδί μέσα μας αξίζει να βγει προς τα έξω και να παίξει.
Μόνο λαμπερή και παιχνιδιάρικη δεν ήταν η κατάσταση με το πρώην σου. Συνεχώς σε σύγκρινε με άλλα άτομα και φρόντιζε να σε υποβιβάζει κάθε μέρα. Ήταν ένα περαστικό σύννεφο, μα εσύ πάντα θα είσαι ο ήλιος.
Παρθένος
Το μεγαλύτερο σου skill είναι η οργανωτικότητα. Έχεις προνοήσει για τα πάντα πριν καν αυτό σου ζητηθεί.
Ωστόσο, είχες ένα πολύ χύμα πρώην. Συγκεκριμένα, ένα πρώην που ήθελε να παραμείνει ανοργάνωτο και σε έβγαζε ψυχαναγκαστικό αν πήγαινες να τον βοηθήσεις. Κάποιο να του πει ότι με την ανοργανωσιά δεν πας μπροστά.
Επιδιώκεις να κάνεις το σωστό σε κάθε κατάσταση. Αντίστοιχα, επιθυμείς οι άλλοι να σου φέρονται δίκαια.
Η δίκαιη αντιμετώπιση δεν ήταν χαρακτηριστικό του πρώην σου. Δεν αναγνώριζε ό,τι έκανες για εκείνον. Μείωνε κάθε προσπάθειά σου να φέρεις την αρμονία στη σχέση. Όπως και να έχει, σου αξίζει η αναγνώριση και άστο να λέει.
Σκορπιός
Όλο λένε ότι είσαι ο μυστικοπαθής του ζωδιακού κύκλου. Εσύ απλά νιώθεις πως δεν αξίζει να μοιραστείς τις πολύτιμες συνειδητοποιήσεις σου με όλους.
Το πρώην σου δε γνώριζε από ιδιωτικότητα. Σου έκανε αδιάκριτες ερωτήσεις. Επέμενε να μαθαίνει κάθε σου σκέψη. Είχε σίγουρα πολλές ανασφάλειες. Άσχετα με το τι άτομο ήταν, εσύ δικαιούσαι να έχεις τον χώρο σου.
Τοξότης
Σου αρέσει να εξερευνείς. Οτιδήποτε χρήζει απόδειξης σού δίνει αφορμή για περιπέτεια και εξερεύνηση.
Από την άλλη, το πρώην σου ήταν μαθημένο στα ίδια και τα ίδια και δεν έλεγε να αλλάξει. Αν εσύ δήλωνες την πρόθεσή σου για εξερεύνηση, σε γείωνε απότομα. Συνέχισε να εξερευνείς και άσ’το να μουχλιάζει.
Αιγόκερως
Οι φιλοδοξίες σου είναι όσες τα αστεράκια του ουρανού. Αυτό μπορεί να καταλήξει σε γεμάτο πρόγραμμα και εσύ ζεις για υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων.
Το τοξικό πρώην σου το ενοχλούσε η φιλοδοξία σου. Εκείνο δεν προσπαθούσε για τίποτα, ούτε στη ζωή του, ούτε στη σχέση σας. Εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο λαός: όσα δε φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
Υδροχόος
Είσαι ελεύθερο πνεύμα. Οι παραδόσεις σε ενδιαφέρουν ελάχιστα. Πάντα θα βρεις κάτι καινούριο να εφεύρεις ή να επανεφεύρεις, ακριβώς γιατί νιώθεις την ελευθερία να το κάνεις.
Το πρώην σου δεν το λες ιδιαίτερα ελευθεριακό. Επέμενε να σε κατατάσσει σε κοινωνικά κουτάκια και περιοριστικούς ρόλους. Ας του πει κάποιο ότι δε μπορείς να περιορίσεις ένα ελεύθερο πνεύμα.
Έχεις μεγάλη ευαισθησία. Αν πάρεις χαμπάρι ότι κάποιος κάνει κακό σε κάποιο άλλο πλάσμα, θα το πάρεις βαριά.
Στη σχέση με το πρώην σου, δεν υπήρχε χώρος για ευαισθησία. Σου έλεγε συνεχώς να σκληρύνεις γιατί ο κόσμος είναι έτσι. Όμως, η ευαισθησία σου είναι η δύναμή σου.
Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου για τη σεζόν 2024-2025. Διαβάστε το αναλυτικό ρεπερτόριο που συμπεριλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις παραστάσεις: Goodbye, Lindita του Μάριο Μπανούσι, Μάνα Κουράγιο του Μπέρτολτ Μπρεχτ και Φάουστ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε.
Goodbye, Lindita | Μάριο Μπανούσι
Η βραβευμένη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου Goodbye, Lindita σε σκηνοθεσία Μάριο Μπανούσι, μετά τα διαδοχικά sold out που σημείωσε τις τελευταίες δυο θεατρικές σεζόν, επιστρέφει από τις 16 Οκτωβρίου, πλέον στην Κεντρική Σκηνή του Κτηρίου Τσίλλερ, για έναν τελευταίο κύκλο παραστάσεων στην Αθήνα, ενώ συνεχίζει την ευρωπαϊκή περιοδεία της.
Το Goodbye, Lindita εστιάζει σε μια αρχέγονη ανθρώπινη εμπειρία, αυτή της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. Σε ένα σπίτι, μια οικογένεια πενθεί βυθισμένη στη σιωπή, ώσπου μια σειρά από παράδοξα γεγονότα ανοίγει ένα παράθυρο σε έναν κόσμο όπου η ανάμνηση μπλέκεται με τη φαντασίωση και η πραγματικότητα με το όνειρο. Ο Μάριο Μπανούσι, ένας πολυσχιδής νέος δημιουργός που προτείνει ένα προσωπικό, χειροποίητο εικαστικό θεατρικό σύμπαν, εμπνέεται από δικά του βιώματα και από ταφικά έθιμα και παραδόσεις των Βαλκανίων για να φτιάξει, μαζί με μια ομάδα χαρισματικών καλλιτεχνών, ένα σκηνικό ποίημα για την απώλεια. Χωρίς να ακούμε ποτέ τα πρόσωπα να μιλούν, γινόμαστε μάρτυρες της πορείας τους, ενός εσωτερικού ταξιδιού που προσπαθεί να απαντήσει σε ένα αιώνιο ερώτημα: πώς λέμε αντίο σε ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο;
Η παράσταση Goodbye, Lindita παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο τις σεζόν 2022-2023 και 2023-2024, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς. Έχει λάβει δυο σημαντικές τιμητικές διακρίσεις στο διεθνές Φεστιβάλ Bitef στο Βελιγράδι: το Ειδικό Βραβείο Bitef “Jovan Ćirilov” για σπάνια συνεισφορά στη θεατρική τέχνη και το Βραβείο “Politika” καλύτερης σκηνοθεσίας.
Μετά το Βελιγράδι (Σερβία), τη Δρέσδη (Γερμανία), το Άμστερνταμ (Ολλανδία), την Αδελαΐδα (Αυστραλία) και το Μόναχο (Γερμανία), και με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, η παράσταση θα συνεχίσει μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024 την ευρωπαϊκή της περιοδεία.
Πληροφορίες
Από 16.10.2024
Κτήριο Τσίλλερ – Κεντρική Σκηνή
Τετάρτη – Σάββατο στις 20:30, Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 60′
Η παράσταση προτείνεται για θεατές άνω των 16 ετών.
Το αριστούργημα του σπουδαίου δραματουργού, συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, γράφτηκε στη Σκανδιναβία το 1938-1939. Θέλοντας να παρουσιάσει «την κοινωνία ως ικανή να αλλάξει», όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, ο Γερμανός συγγραφέας περιγράφει συμβάντα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου στην Ευρώπη ως κραυγή αγωνίας για τον επερχόμενο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ξέσπασε έναν μόλις χρόνο αργότερα.
Το έργο ακολουθεί την τυχοδιώκτρια Άννα Φίρλινγκ, γνωστή ως Μάνα Κουράγιο, στον αγώνα της για επιβίωση. Η ίδια εκμεταλλεύεται τον πόλεμο, πουλώντας αγαθά στους στρατιώτες στα πεδία των μαχών, ενώ μάταια προσπαθεί να προστατεύσει τα τρία παιδιά της. Έργο βαθιά αντιπολεμικό αλλά ταυτόχρονα εξόχως παραβολικό, η Μάνα Κουράγιο, μιλά για τον αγώνα για επιβίωση, για την πιο τραγική απώλεια –αυτή που συνιστά ο θάνατος των παιδιών– και το πάντοτε ακριβό τίμημα του κέρδους.
Ο Στάθης Λιβαθινός, στην πρώτη του σκηνοθεσία στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, καταπιάνεται –για πρώτη φορά επίσης– με τον Μπρεχτ. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης Μάνα Κουράγιο υπογράφει σε μια νέα τους εκδοχή –και όχι εκείνη του Πάουλ Ντεσάου– ο στενός του συνεργάτης, Θοδωρής Αμπαζής, ενώ τον θίασο απαρτίζουν, στην πλειοψηφία τους, νέοι χαρισματικοί ηθοποιοί.
Φάουστ: o μεσαιωνικός θρύλος που ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε επεξεργάστηκε με μοναδικό τρόπο και για 60 ολόκληρα χρόνια, έμελλε να αποτελέσει ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός μορφωμένου αλλά ανικανοποίητου ανθρώπου, που αναζητεί βαθύτερο νόημα στη ζωή. Απελπισμένος από τη συνειδητοποίηση ότι δεν έκανε τίποτα σημαντικό στη ζωή του, ο Φάουστ κάνει μια συμφωνία με τον Μεφιστοφελή, στον οποίο θα πουλήσει την ψυχή του με αντάλλαγμα απεριόριστη γνώση και επίγειες απολαύσεις. Με τη βοήθειά του γίνεται νέος πάλι και ερωτεύεται τη Μαργαρίτα, αλλά η σχέση τους καταλήγει σε τραγωδία.
Ένα συναρπαστικό έργο για τη δριμεία σύγκρουση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, το βίωμα και τη γνώση, το απολλώνιο και το διονυσιακό, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να βρει το νόημα της ύπαρξης και τη λύτρωση. Μια «εμπύρετη» παράσταση, όπου η μουσικότητα παίζει κυρίαρχο ρόλο, με τη σκηνοθετική σφραγίδα του Άρη Μπινιάρη και μια χαρισματική ομάδα ηθοποιών και συντελεστών.
Στο σώμα της | Ελένης Ευθυμίου, Σοφίας Ευτυχιάδου, Νεφέλης Μαϊστράλη
Ένα πολυφωνικό έργο για τα θαύματα, τις χαρές, τις κατακτήσεις αλλά και τις καταπιέσεις που έχει υποστεί το γυναικείο σώμα μέσα στους αιώνες. Ένας λαμπερός θίασος 12 γυναικών ηθοποιών, διαφορετικών ηλικιών και εμπειριών, συνθέτει έναν δυναμικό Χορό που γιορτάζει τις οδύνες αλλά και τις ηδονές των θηλυκοτήτων μέσα από το πρίσμα του σώματος. Η σκηνοθέτρια Ελένη Ευθυμίου μαζί με τη δημιουργική της ομάδα που απαρτίζεται, επίσης, αποκλειστικά από γυναίκες, συνθέτει μια παράσταση –γυναικεία υπόθεση, που επιχειρεί να μιλήσει με ποιητικό τρόπο και με τόλμη για ένα θέμα που αφορά, ωστόσο, όλα τα φύλα.
Πληροφορίες
Από 13.11.2024
Κτήριο Τσίλλερ – Σκηνή «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
Στο πλαίσιο του Αφιερώματος στο Νεοελληνικό έργο.
Τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη & Πέμπτη Γενική Είσοδος 17€
Παρασκευή Γενική Είσοδος 14€
Σάββατο, Κυριακή & επίσημες αργίες Ενιαία Τιμή 22€
Η Κληρονομιά μας του Μάθιου Λόπεζ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το έργο του σύγχρονου Αμερικάνου συγγραφέα γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη διεθνή σκηνή και κέρδισε σημαντικά βραβεία καλύτερου νέου έργου, όπως Ολιβιέ (2019) και Τόνι (2020).
Πηγή έμπνευσης της Κληρονομιάς μας είναι η Επιστροφή στο Χάουαρντς Έντ του Ε. Μ. Φόρστερ. Ο Μάθιου Λόπεζ δανείζεται στοιχεία από το μυθιστόρημα του Άγγλου, ομοφυλόφιλου συγγραφέα, αναπλάθοντάς τα, προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία μιας παρέας ομοφυλόφιλων ανδρών στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Βάζει, μάλιστα, και τον ίδιο τον Φόρστερ να εμφανίζεται επί σκηνής, ο οποίος –συγγραφική αδεία– βοηθά τους ήρωες να αφηγηθούν την ιστορία τους. Έτσι, τρεις γενιές συνυπάρχουν: αυτή που ανδρώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, η μετέπειτα γενιά της δεκαετίας του 1980, η οποία μεγάλωσε μέσα στην καρδιά της επιδημίας του AIDS και η σημερινή γενιά ανδρών.
Το έργο μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις ζωές των ομοφυλόφιλων ανδρών, εξερευνώντας, την ίδια στιγμή, θέματα που απασχολούν όλους τους ανθρώπους, όπως ο έρωτας, η απώλεια, η οικογένεια, η ταυτότητα, η ατομική ευθύνη, το αίσθημα του ανήκειν, η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, αλλά και τη βαθιά ανάγκη όλων μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Ο Λόπεζ δεν στέκεται μόνο σε μια αποτύπωση των θεμάτων της κοινότητας των ομοφυλοφίλων, αλλά απευθύνεται σε άπαντες, ασχέτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Ένα ανθρώπινο, συγκινητικό έργο με πολιτικό στοχασμό, που ζωντανεύει ένας δυνατός θίασος με τη σκηνοθετική σφραγίδα του Γιάννη Μόσχου.
Η παράσταση θα παίζεται σε δύο μέρη, τα οποία οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν είτε δύο διαφορετικές μέρες είτε κάθε Κυριακή σε ενιαία παράσταση.
Πληροφορίες
Από 07.02.2025
Κτήριο Τσίλλερ – Σκηνή «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
Τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη & Πέμπτη Γενική Είσοδος 17€
Παρασκευή Γενική Είσοδος 14€
Σάββατο, Κυριακή & επίσημες αργίες Ενιαία Τιμή 22€
Πού οφείλεται τόση όρεξη για ζωή | Γιάννη Μαυριτσάκη
Μπορεί ένας ζουμερός χυμός από φρέσκα εποχιακά φρούτα να συμβάλει στη φυσική αναγέννηση ενός σφριγηλού μυϊκού συστήματος; Μήπως τα θειώδη στο κρασί βάζουν τρικλοποδιά στη διαδικασία ανάταξης του οργανισμού; Τις απαντήσεις σε αυτά τα «καυτά» ερωτήματα προσπαθεί να δώσει η Ήβη μέσα από τα άδυτα της κουζίνας της, υπό το ακοίμητο βλέμμα του αινιγματικού Φρεν. Η Ήβη, σαν ένας άλλος αλχημιστής, ψάχνει την ιδανική φόρμουλα για την αιώνια νεότητα. Αν προσθέσει στη συνταγή της μερικές δόσεις ταξιδιωτικών αναμνήσεων και ένοχων απολαύσεων και τις ανακατέψει σε ένα ultra-tech μίξερ, μήπως καταφέρει να παγώσει τον χρόνο;. Ή μήπως όχι; Η εύρεση της «χρυσής» συνταγής θέλει κόπο, έχει πόνο και μετράει απώλειες, Αλλά, αλήθεια, υπάρχει υψηλότερη μορφή τέχνης από αυτή της αναζήτησης της αιώνιας νιότης;
Μετά το Βόλφγκανγκ και το Vitrioli, ο Γιάννης Μαυριτσάκης επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο με το καινούργιο του έργο –υπογράφοντας για πρώτη φορά και τη σκηνοθεσία του–για να απεικονίσει σκηνικά με τα φωτεινότερα χρώματα το πιο μύχιο αίτημα της ανθρώπινης ύπαρξης: την αθανασία. Μια παράδοξη κωμωδία που υπόσχεται να μας ταξιδέψει στον χωροχρόνο και να μας παρασύρει σε περιοχές του συλλογικού φαντασιακού, ίσως ακόμα και στη στρατόσφαιρα της αιωνιότητας.
Πληροφορίες
Από 27.03.2025
Κτήριο Τσίλλερ – Πλάγια Σκηνή
Στο πλαίσιο του Αφιερώματος στο Νεοελληνικό έργο.
Τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη & Πέμπτη Γενική Είσοδος 17€
Παρασκευή Γενική Είσοδος 14€
Σάββατο, Κυριακή & επίσημες αργίες Ενιαία Τιμή 22€
Ο ώριμος σε ηλικία Αρνόλφος θέλει να απολαύσει τη συζυγική ευτυχία, αλλά τον κατατρέχει ο φόβος της απιστίας. Για αυτό και επιλέγει ένα κορίτσι φτωχής οικογένειας, την τετράχρονη Αγνή, με σκοπό να την αναθρέψει μακριά από τον κόσμο, ώστε να παραμείνει αφελής, υπάκουη και άρα πιστή σύζυγος. Τα χρόνια περνούν και φτάνει η μέρα που ο Αρνόλφος αποφασίζει ότι θα κάνει την Αγνή γυναίκα του. Εκείνη, όμως, ερωτεύεται έναν νεαρό άντρα, τον Οράτιο, που τρέφει τα ίδια αισθήματα για εκείνη…
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς επιστρέφει στη σκηνοθεσία με έναν ανατρεπτικό θίασο, που υπόσχεται καταιγιστικές κωμικές στιγμές. Το Σχολείο των Γυναικών, έργο-σταθμός του παγκόσμιου ρεπερτορίου, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1662 στο Παρίσι, στο Θέατρο του Παλέ Ρουαγιάλ, προκαλώντας μέγα σκάνδαλο: μια ιστορία γυναικείας εξέγερσης με όχημα τον έρωτα, που καυτηρίαζε απροκάλυπτα το πατριαρχικό καθεστώς της εποχής. Πού βρισκόμαστε, όμως, άραγε τέσσερις αιώνες μετά;
Ο Νικηφόρος είναι ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Ασπροκόρακα. Ο πατέρας του, Ευστάθιος Ασπροκόρακας έχει πεθάνει, αλλά κληροδότησε στους ώμους του ευαίσθητου Νικηφόρου το «βαρύ» όνομά του. Η οικογένεια Ασπροκόρακα θεωρεί δεδομένο ότι ο νεαρός θα τιμήσει τις οικογενειακές παραδόσεις και θα συνεχίσει το επιστημονικό έργο του πατέρα του, ωστόσο εκείνος έχει άλλα σχέδια. Ερωτευμένος με την όμορφη Ρόζα, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε «ανυπόληπτο μέρος», δεν ακούει κανέναν παρά μόνο την καρδιά του. Αναπάντεχες συναντήσεις, φαρσικές καταστάσεις και συνεχείς ανατροπές συνθέτουν ένα έργο που μιλά για τον θρίαμβο της αγάπης.
Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας του σπουδαίου σκηνοθέτη, συγγραφέα και θεωρητικού του θεάτρου Αλέξη Σολομού, είναι ένα έργο βαθιά σαρκαστικό, μια κωμωδία που καταδεικνύει τον συντηρητισμό και την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης, αλλά και της ελληνικής «αγίας οικογένειας», η οποία θεωρεί το «όνομα», τους ένδοξους προγόνους και τις οικογενειακές παραδόσεις, πιο σημαντικά από την αγάπη, τη χαρά της ζωής και τον έρωτα.
Πληροφορίες
Από 20.11.2024
Θέατρο Χώρος
Στο πλαίσιο του Αφιερώματος στο Νεοελληνικό έργο.
Τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη & Πέμπτη Γενική Είσοδος 17€
Παρασκευή Γενική Είσοδος 14€
Σάββατο, Κυριακή & επίσημες αργίες Ενιαία Τιμή 22€
Σε περίπου μισή ώρα από τώρα, πρόκειται να πραγματοποιηθεί η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου. Μετά από αιχμαλωσία δεκαετιών ολόκληρων στο Βρετανικό Μουσείο, η αιθέρια Καρυάτιδα, η χαμένη έκτη αδερφή, το απαστράπτον σύμβολο ενός ολόκληρου πολιτισμού, επιστρέφει ανέλπιστα στην πατρίδα! Σαν άλλη αγαπημένη φίλη, θεία, χαμένη ξαδέρφη από το εξωτερικό, την περιμένει όλη η χώρα με τεράστια προσμονή. Η επιστροφή, ωστόσο, είναι εξόχως επεισοδιακή…
Η Κατερίνα Μαυρογεώργη σκηνοθετεί την Καρυάτιδα!, το ολόφρεσκο έργο του Γιώργου Καπουτζίδη. Μιασπαρταριστή κωμωδία αφιερωμένη στη μεγαλειώδη και ιστορική ικανότητα του πολύπαθου αυτού τόπου, να μπλέκει μόνιμα σε κωμικοτραγικές περιπέτειες.
Πληροφορίες
Από 05.02.2025
Θέατρο Χώρος
Το έργο είναι ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου στον συγγραφέα, στο πλαίσιο του Αφιερώματος στο Νεοελληνικό Έργο.
Τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη & Πέμπτη Γενική Είσοδος 17€
Παρασκευή Γενική Είσοδος 14€
Σάββατο, Κυριακή & επίσημες αργίες Ενιαία Τιμή 22€
Η Λυγερή (1896) διαδραματίζεται στα Λεχαινά, ένα μικρό χωριό του νομού Ηλείας. Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας εμπνέεται την ηρωίδα του, την Ανθή, από έναν δικό του εφηβικό ανεκπλήρωτο έρωτα.
Στη Λυγερή παρακολουθούμε τον έρωτα της Ανθής Στριμμένου, κόρης εμπόρου, με τον Γεώργιο Βρανά, έναν νεαρό οδηγό κάρου. Ο πατέρας της, θέλοντας να εξασφαλίσει την οικονομική του ευμάρεια και τη διαδοχή της επιχείρησής του, αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του με τον δαιμόνιο υπάλληλό του, τον Νικολό. Ο νεαρός Γεώργιος προτείνει στην Ανθή να το σκάσουν και να ξεφύγει από την μοίρα που της όρισαν, όμως αυτή αρνείται. Παντρεύεται τον Νικολό και μετά από λίγο καιρό ο Γεώργιος βρίσκει παρηγοριά σε μία άλλη νεαρή του χωριού και την κάνει γυναίκα του. Η Ανθή αλλάζει μέσα από τη νέα της πραγματικότητα: από ερωτευμένη νέα μεταμορφώνεται σε απογοητευμένη σύζυγο και νέα μητέρα. Η έλευση του μωρού ανανοηματοδοτεί τη σχέση της με τον σύζυγό της και την οδηγεί να αφοσιωθεί πλήρως στο νέο της ρόλο.
Το τέλος της ιστορίας του Καρκαβίτσα επιτρέπει μία διττή ανάγνωση, είτε ως μία ωδή στον συμβιβασμό είτε ως μία ελεγεία στην αποδοχή. Εξερευνώντας τα όρια ανάμεσα στα δύο, η παράσταση αποσκοπεί σε μία επαν-αφήγηση της ζωής μιας γυναίκας που πάντα η μοίρα της οριζόταν από το βλέμμα της κοινωνίας. Αναδημιουργείται ένα κολάζ μνήμης, μια γυναίκα ανακαλεί τις ευκαιρίες της για αυτοδιάθεση, τις ανομολόγητες επιθυμίες και φόβους της, τις αμφιβολίες της για τις επιλογές της. Μόνη της όρισε τη μοίρα της ή οι άλλοι την καθόρισαν;
Η γιαγιά. Η δεύτερη μαμά. Αυτή που έκανε τα στραβά μάτια, όταν δεν τηρούνταν οι κανόνες του σπιτιού. Αυτή που, όταν οι γονείς έλειπαν, ήταν πάντοτε εκεί. Αυτή που όλο αφηγούνταν ιστορίες, αλλά για τη δική της ζωή σπάνια μιλούσε. Πόσο τη γνωρίσαμε πραγματικά; Μπορούμε να τη φανταστούμε έξω από τον ρόλο της γιαγιάς; Πώς ήταν νέα; Ονειρευόταν σαν εμάς; Βασανίστηκε κι αυτή όταν ερωτεύτηκε; Έκανε αστεία με τις φίλες της; Τι ζωή έζησε τελικά; Κι ύστερα τα γηρατειά. Πώς χώρεσε μέσα της όλη αυτή τη μοναξιά;
Ο Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι στην παιδική ηλικία, σε μια εξερεύνηση στον χρόνο που περνάει και φέρνει αναπόφευκτα μαζί του το γήρας. Μια παράσταση-αφιέρωση στη σχέση γιαγιάς-εγγονής/ού, που ανακαλεί μνήμες του παρελθόντος και παράλληλα φωτίζει τα αθέατα ίχνη της ζωής της αγαπημένης αυτής μορφής, προτού εκείνη γίνει μητέρα ή γιαγιά. Μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση για την αγάπη, τον αποχωρισμό, για όσα μεγαλώνοντας χάνουμε, για όσα δεν πρόλαβαν να ειπωθούν ποτέ και για το πώς οι αγαπημένοι μας θα ζουν μέσα μας για πάντα.
Εχθρός του λαού | μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Χένρικ Ίψεν
Μια τοπική κοινωνία παρουσιάζει την ιδανική εικόνα: οι δείκτες ανεργίας είναι χαμηλοί και η ανάπτυξη σταθερή. Όλα πάνε καλά εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που όλοι είναι διατεθειμένοι να παραβλέψουν: η μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων της περιοχής μολύνει την ατμόσφαιρα και το νερό, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του πληθυσμού. Η Δήμαρχος της κοινότητας αποφασίζει να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας του εργοστασίου. Μια γυναίκα πολιτικός αγωνίζεται για το καλό των κατοίκων κόντρα σε έναν διαπλεκόμενο και ανδροκρατούμενο μηχανισμό που συνασπίζεται απέναντί της. Τα ΜΜΕ την παρουσιάζουν σαν μια απειλή, η δικαιοσύνη στρέφεται εναντίον της και η αλήθεια διαστρεβλώνεται ολοένα και περισσότερο. Πώς μπορεί να σταματήσει η χειραγώγηση;
Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος δημιουργεί μια νέα εκδοχή του έργου του Ίψεν, μεταγράφοντας το έργο στην Ελλάδα του σήμερα. Διατηρώντας τους άξονες της ψυχογραφικής αποτύπωσης και της κοινωνικοπολιτικής κριτικής, θέτει εκ νέου θεμελιώδη ερωτήματα. Γιατί στεκόμαστε απαθείς απέναντι στη διαπλοκή; Ποια είναι η μοίρα του ανθρώπου που στρέφεται ενάντια στην πλειοψηφία; Πώς μπορεί κανείς να υπερασπιστεί το δίκαιο σε έναν άδικο κόσμο;
Η μυθική Πανδώρα είναι – σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία – η πρώτη γυναίκα στον κόσμο, ένα πλάσμα που δημιούργησε ο Ήφαιστος από χώμα και νερό και οι θεοί το προίκισαν με τα δώρα τους. Ο Δίας τη χρησιμοποιεί προκειμένου να εκδικηθεί τον Προμηθέα και το γένος των ανθρώπων. Διατάσσει τον Ερμή να την οδηγήσει στον αδελφό του Προμηθέα, τον Επιμηθέα, ο οποίος την ερωτεύεται και οι δυο τους παντρεύονται. Ο Δίας δίνει στην Πανδώρα ως γαμήλιο δώρο ένα πιθάρι με την οδηγία να μην το ανοίξει ποτέ. Η Πανδώρα, όμως, το ανοίγει απελευθερώνοντας τις Ασθένειες, το Γήρας, τον Πόλεμο, την Απόγνωση, τον Φθόνο, τη Σκληρότητα, τον Θάνατο. Η ζωή των ανθρώπων αλλάζει για πάντα. Αυτή είναι η ιστορία της Πανδώρας. Ή μήπως όχι;
Μια νέα εκδοχή του αρχαίου μύθου της Πανδώρας, σε μια εικαστική παράσταση που αξιοποιεί την τεχνική του θεατρικού κλόουν αλλά και στοιχεία τελετουργίας. Μια παράσταση που εξερευνά τις σκοτεινές και τις κωμικές πτυχές του μύθου, προκειμένου να μιλήσει για τα δεινά που εξακολουθούν να βασανίζουν την ανθρωπότητα, αλλά και για το τελευταίο δώρο που κληροδότησε η Πανδώρα: την Ελπίδα.
Η Άννα ονειρεύεται το πάρτι γενεθλίων της και πολλά πολλά πολύχρωμα μπαλόνια. Όμως, μπαμ! Ένας ξερός κρότος την ξυπνά. Μήπως έσκασαν τα μπαλόνια της; Όχι, όχι, τα μπαλόνια είναι στη θέση τους, όμως το πάρτι της δεν μπορεί να γίνει. Έχει ξημερώσει 21η Απριλίου 1967. Η ζωή της αναποδογυρίζει: οι γονείς της είναι αναστατωμένοι, αγαπημένοι φίλοι κρύβονται, συλλαμβάνονται ή φεύγουν, τα παιδιά πρέπει να προσέχουν τι λένε. Και ο αγαπημένος της νονός, που κάθε τόσο «τακτοποιεί» μαζί της το «συρταράκι» με τις μπερδεμένες σκέψεις, φυλακίζεται. Στα επτά χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών που ακολουθούν, η Άννα θα ζήσει σε ένα καθεστώς ανελευθερίας και φόβου μεγαλώνοντας πριν την ώρα της, βιώνοντας όλες τις συνέπειες της νέας πολιτικής κατάστασης στη ζωή της. Το μικρό κοριτσάκι ωριμάζει, αμφισβητεί, αντιδρά, αντιστέκεται και μεταμορφώνεται σε μια 15χρονη κοπέλα που ξέρει τι σημαίνει αγωνίζομαι για τα πιο υψηλά ιδανικά: για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της ελληνικής παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, Τα Γενέθλια της Ζωρζ Σαρή, μεταφέρεται για πρώτη φορά στη σκηνή. Μια διαδρομή στην επταετία που σημάδεψε τη χώρα μας, μέσα από τα μάτια ενός 8χρονου κοριτσιού. Μια παράσταση για την αξία της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μα και για το τίμημα που πληρώνουν όσοι και όσες μάχονται για τα ιδανικά τους ενάντια σε ένα ανελεύθερο καθεστώς.
Πληροφορίες
Από 19.10.2024
Μικρό Εθνικό – Παιδική Σκηνή – ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ»
Ένα εφηβικό πάρτι αρχίζει. Η social media γενιά, που κατακλύζεται από την τεχνολογία, έρχεται αντιμέτωπη με τις προκλήσεις του διαδικτύου. Τίποτα δεν είναι πια αθώο. Τίποτα δεν είναι πια κρυφό. Τίποτα δεν θα μείνει το ίδιο. Έφηβοι, γονείς και εκπαιδευτικοί καλούνται να πάρουν θέση σε ένα περιστατικό διαδικτυακού εκφοβισμού. Μια αλυσιδωτή αντίδραση αποκαλύπτει τη φύση της συνενοχής και τον ρόλο που παίζει η σιωπή στην ενίσχυση της βίας. Το σχολείο, τα εφηβικά δωμάτια και ο ελεύθερος χρόνος μετατρέπονται σε φυλακές. Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα; Ο ψηφιακός κόσμος θολώνει τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και όλα αλλάζουν με αστραπιαίους ρυθμούς. Διαφορετικές φωνές συνθέτουν ένα μωσαϊκό από ανατροπές, όπου η αλήθεια συνεχώς ξεγλιστρά.
Μια ιστορία ενηλικίωσης για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η social media γενιά: τα «likes», τις κόκκινες καρδούλες, την ανωνυμία, την παραβίαση της ιδιωτικότητας αλλά και τα δικαιώματα στο διαδίκτυο. Εσείς, πόσο ασφαλείς νιώθετε;
Πληροφορίες
Από 05.11.2024
Μικρό Εθνικό – Παιδική Σκηνή – ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ»
Ο Νιλς Χόλγκερσον, η Λιλίκα και τα τέσσερα Πι | Ηλία Κουνέλα
Η Σουηδή συγγραφέας Σέλμα Λάγκερλεφ, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, έγραψε στις αρχές του 20ού αιώνα το Θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον, ένα βιβλίο που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι, κλασικό πλέον αριστούργημα στον χώρο της λογοτεχνίας. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση ως σειρά κινουμένων σχεδίων. Ο ζωηρός Νιλς, μεταμορφώνεται από κάποιο ξωτικό σε κοντορεβιθούλη και αποκτά το χάρισμα να καταλαβαίνει τη γλώσσα των ζώων. Ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι στη ράχη μιας οικόχηνας ακολουθώντας μιαν αγέλη αγριόχηνων, μα όσο απομακρύνεται από το σπίτι του, ονειρεύεται να ξαναγίνει άνθρωπος. Το ταξίδι του, σαν μια άλλη Οδύσσεια, είναι μια συναρπαστική περιπέτεια ενηλικίωσης και ενσυναίσθησης.
Ο Ηλίας Κουνέλας, αντλώντας έμπνευση από τον κόσμο της Λάγκερλεφ και του Νιλς Χόλγκερσον, δημιουργεί μια πρωτότυπη σύνθεση γύρω από το παιχνίδι του χρόνου και από την ελευθερία της πτήσης. Ίσως ο κάθε άνθρωπος είναι ένα προκλητικό ταξίδι που αξίζει να διανύσουμε. Ίσως αυτό που μας φαίνεται… για πέταμα, μπορεί και να πετάξει.
Μια νέα μυθοπλαστική προσέγγιση στην αληθινή ιστορία του πλοίου «Ματαρόα» ζωντανεύει επί σκηνής σε μια παράσταση μουσικού θεάτρου, σε μουσική του Νίκου Κυπουργού και του Θοδωρή Αμπαζή, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία.
Το πλοίο λεγόταν «Ματαρόα» και απέπλευσε από την Ελλάδα τα ξημερώματα της 22ας Δεκεμβρίου του 1945. Τις παραμονές του Εμφυλίου, μέσα σε ένα ζοφερό σκηνικό διώξεων και φόβου, ο φιλέλληνας Οκτάβιος Μερλιέ, διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου, σε συνεργασία με τον υποδιευθυντή Ροζέ Μιλλιέξ, διαβλέποντας τις δυσοίωνες πολιτικές εξελίξεις φυγάδευσε τη νεότερη πνευματική ελίτ της Ελλάδας στο Παρίσι μέσω του θεσμού των υποτροφιών του γαλλικού κράτους. Το βρετανικό καράβι «Ματαρόα», που κατά μία εκδοχή σημαίνει, στα πολυνησιακά, «γυναίκα με μεγάλα μάτια», ενώ κατά άλλες υποδηλώνει τη διορατικότητα, την ανησυχία, την ελπίδα, το να είσαι ζωντανός, πήρε μαζί του 125 νέους Έλληνες επιστήμονες και καλλιτέχνες για να τους γλιτώσει από τη «λευκή τρομοκρατία» που ξεκίνησε μετά τα Δεκεμβριανά. Το ανήσυχο αυτό «πολύτιμο φορτίο» θα αναζητούσε διέξοδο σωτηρίας στα γαλλικά πανεπιστήμια και, αργότερα, θα άλλαζε με τα έργα του την πορεία της σκέψης, της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από τότε, όμως, άλλαξαν πολλά. Πού βρίσκεται σήμερα η Γη της Επαγγελίας; Υπάρχει ακόμα; Και, αν ναι, ποιοι είναι αυτοί που θα επιβιβαστούν στην κιβωτό της ελευθερίας;
Το έργο Ματαρόαστον ορίζοντα προβάλλει τις κατακερματισμένες μνήμες μιας χώρας με τραυματικό παρελθόν στην οθόνη ενός δυστοπικού παρόντος. Το πλοίο-θρύλος υπόσχεται μια ονειρική έξοδο. Μια έξοδο αναγκαία για κάποιους, άβολη και μάταιη για άλλους, αμφίβολη για όλους.
Πληροφορίες
Στο πλαίσιο του Αφιερώματος στο Νεοελληνικό έργο
PHILOXENİᾹ | Αλεξάνδρας Κ*
Τι σχέση έχει ο Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ με τους τουρίστες που κατακλύζουν τα σοκάκια γύρω από την Ακρόπολη; Η Ρωσία του 1903 με τη σύγχρονη Ελλάδα; Πώς συνδέεται μια αριστοκρατική οικογένεια των αρχών του 20ού αιώνα, που κινδυνεύει να χάσει το κτήμα της, με τα αναπτυξιακά προγράμματα που εκπονούνται στη χώρα μας; Ηθοποιοί ενός Κρατικού Θεάτρου παρουσιάζουν τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, στο πλαίσιο ενός αναπτυξιακού προγράμματος. Το θέατρο προσφέρει μια «ολιστική» θεατρική εμπειρία, προκειμένου οι ξένοι επισκέπτες να ζήσουν «από μέσα» τη μαγεία του θεάτρου. Τώρα ο θίασος και οι θεατές της παράστασης καλούνται να συνυπάρξουν με τους ενοίκους των Airbnb δωματίων που έχουν χτιστεί περιμετρικά της σκηνής και να ζήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Στο έργο του Τσέχοφ, ο Βυσσινόκηπος, συμβολικό τοπόσημο ενός παρηκμασμένου κόσμου, πρέπει να θυσιαστεί ακολουθώντας την «εξέλιξη», και να εξυπηρετήσει τα νέα κοινωνικά στρώματα που έρχονται στο προσκήνιο. Η πατρογονική κληρονομιά πρέπει να οικοπεδοποιηθεί, να γίνει κομμάτια, να μοιραστεί στους σύγχρονους παραθεριστές, για να τακτοποιηθούν τα χρέη. Ανάλογη «τακτοποίηση» προτείνεται για την ελληνική θεατρική κληρονομιά. Γιατί όχι; Άλλωστε η επαφή των καλλιτεχνών με την κοινωνία πρέπει να είναι αδιαμεσολάβητη, και το θέατρο οφείλει να είναι ανοιχτό στις εξελίξεις…
Μετά την επιτυχία που σημείωσε την περασμένη θεατρική σεζόν στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών, η Γραμμή του ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου σε σκηνοθεσία του αριστούχου του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Γιώργου Παύλου, παρουσιάζεται στο θέατρο Χώρα.
«Μια ιστορία φυγής» χαρακτήριζε ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας, αλλά και κριτικός, δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός, το εν πολλοίς βιωματικό και ίσως ωριμότερο έργο του. Μια 32χρονη γυναίκα, η Ρέα Φραντζή, βρίσκεται σε μια μεταιχμιακή στιγμή της ζωής της: έχει μόλις χωρίσει –χωρίς να ξέρει γιατί– και καταφεύγει στην Πάτμο, στο μυσταγωγικό νησί της Αποκάλυψης, όπου καταδύεται σε έναν επώδυνο απολογισμό ζωής. Η αναδρομή της δεν είναι μόνο μια καταμέτρηση προσωπικών απωλειών, αλλά και ένας αποχαιρετισμός σε μια γενιά που συνθηκολόγησε, μια Αθήνα που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μια Ελλάδα που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μια κοινωνία που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση.
