Πολιτικοί και νέοι: Είναι η εποχή όπου η πίστη στους πολιτικούς και στα ξύλινα λόγια τους φθείρεται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα.
Η νεότερη γενιά, ειδικά, που έχει μεγαλώσει στην ψηφιακή εποχή, χρησιμοποιεί περισσότερα εργαλεία για να διαμορφώσει πολιτική σκέψη, βρίσκεται μέσα σε ένα πεδίο έντονων πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών και φέτος καλείται να ψηφίσει.
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και τα νέα άτομα αρχίζουν να συνειδητοποιούν τη σημασία των εκλογών, τη σημαντικότητα της ψήφου αλλά και την αποκαθήλωση των περιορισμένων παραδοσιακών πολιτικών ιδεών, που οι παλαιότερες γενιές έχουν διατηρήσει για χρόνια και έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
Αυτή η “απαραίτητη” ψευδεπίγραφη ηγεμονία της εκπροσώπησης μέσω των κομμάτων έρχεται να αντικατασταθεί από την ενημέρωση στο διαδίκτυο και τις γνώμες των πολιτών που κατακλύζουν σε κάθε γεγονός τα social media. Σε συνδυασμό με την εξέλιξη της επικαιρότητας, αμβλύνουν τον τρόπο με τον οποίο, οι νέοι ειδικότερα, αντιλαμβάνονται τις πολιτικές έννοιες.
Η επιλογή των νέων
Αυτή τη χρονιά, σχεδόν 1.000.000 νέα άτομα θα ψηφίσουν για πρώτη φορά. Θα επιλέξουν κάτι άκριτα ή στοχευμένα θα πάνε να “τιμωρήσουν” τους πολιτικούς; Το συναίσθημα και η κρίση τους θα σμιλέψουν το κοινωνικό μέλλον.
Το σενάριο της πιθανής μαζικής αποχής από τις κάλπες είναι στο τραπέζι και θα παίξει καταλυτικό ρόλο για να αναδειχθεί η επόμενη κυβέρνηση. Κάποιοι νέοι θα επιλέξουν αυτό το δρόμο, να μην ψηφίσουν. Απογοητευμένοι ή αδιάφοροι, δε θα συμμετέχουν στις εκλογές.
Έχει, βέβαια, διαφορά εάν θα είναι μία συνειδητή αποχή που θα αναδεικνύει τη γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού συστήματος σε όλο το φάσμα ή μία αποχή της απάθειας και της παθητικότητας.
Τα κόμματα της εξουσίας από την άλλη, δείχνουν κάθε μέρα πως νοιάζονται μόνο για την καρέκλα, πως βλέπουν τους νέους σαν αριθμούς και στοχεύουν με επικοινωνιακά τρικ να τους προσεγγίσουν. Η αλήθεια είναι πως, όχι απλά δεν είναι κοντά στους νέους, αλλά η στάση των πολιτικών είτε καθιστά την πολιτική βαρετή για τους νέους, είτε τους προκαλεί εκνευρισμό.
Κάποιο κόμμα μπορεί να πείσει τους νέους να το εμπιστευτούν με τα κριτήρια που έχουν οι ίδιοι θέσει για την κοσμοαντίληψη και την ιδεολογία τους. Το να πάνε απλά να ψηφίσουν «κάτι» δεν είναι μία πολιτική θέση και δεν είναι δύσκολο. Το να ενδιαφερθούν ουσιαστικά, όμως, και να ψηφίσουν σωστά, ίσως φέρει αποτέλεσμα.
Μήπως, όμως, και όταν δεν παίρνεις θέση, συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν είναι και αυτό μία πολιτική πράξη;
Ο παράγοντας της αφομοίωσης και οι δύο όψεις
Από που εισπράττει αυτή η γενιά τα πολιτικά της ερεθίσματα και πώς επιλέγει να συνταχθεί με ένα κόμμα; Γιατί απορρίπτει ένα άλλο κόμμα ή συνειδητά απέχει από το εκλογικό σύστημα;
Οι πρώτες απόψεις προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον, το σχολείο, τους καθηγητές, τους φίλους, τις κομματικές νεολαίες, την τηλεόραση και φυσικά το ίντερνετ. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι απόψεις των νέων δεν είναι όλες ίδιες.
Αυτή η, εντός εισαγωγικών, «πλύση εγκεφάλου» διαβάλλει τις καθαρές ιδέες του νέου ατόμου και δημιουργεί το πρόβλημα της έλλειψης κριτικής σκέψης. Πώς και με τι κριτήρια η νέα γενιά θα ψηφίσει;
Εντός του χαοτικού πλαισίου δε θα μπορούσαν να λείπουν τα παιδιά τα οποία θα ψηφίσουν ό,τι τους πουν οι γονείς τους, ή κάτι που σχετίζεται από μία γνώμη που άκουσαν και έκριναν σωστή χωρίς περαιτέρω ανάλυση. Υπάρχουν νέα παιδιά, συνοδοιπόροι του συντηρητισμού, που εστιάζουν στο κέρδος και στο συμφέρον. Που ψάχνουν το βόλεμα και απλά αναπαράγουν τα κουσούρια των παλαιών.
Αλλά υπάρχει και η άλλη γενιά, όπου τα εξωτερικά ερεθίσματα γίνονται εργαλείο όξυνσης της κριτικής σκέψης, που προτάσσουν το συναίσθημα σε συνδυασμό με τη λογική και που στα δύσκολα αυτά χρόνια σφυρηλάτησαν την αντίληψή τους στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Που βγαίνει στους δρόμους και υψώνει ανάστημα μπροστά στον διεφθαρμένο κόσμο που έχει χτιστεί. Είναι και εκείνοι που φέρουν ευθύνη για αλλαγή, καθώς μπορούν να εξηγήσουν με τον τρόπο τους τι συμβαίνει και γιατί διαφωνούν. Να πάρουν θέση και να αρνηθούν την ανέχεια και την υποβάθμιση των ζωών τους.
Η ανάγκη του κάθε ατόμου και η ουσιαστική, ή όχι, κατανόηση της σημαντικότητας της ενασχόλησης με την κοινωνικοπολιτική ζωή κάνει κύκλους και επιστρέφει στο ίδιο το άτομο. Αυτό είναι που φέρνει πολιτικό αποτέλεσμα και έχει άμεσο αντίκρισμα στην κάλπη και στην επιλογή. Η ίδια η στάση ζωής τους και ο πολιτισμός που κουβαλάνε για την ηλικία τους, η ατομική αντίληψη και το συναίσθημα.
Τι δίνει η κυβέρνηση στη νέα γενιά;
Μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, η κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο για τις εκλογές καθώς δεν έχει απέναντί της απλά την κοινωνία, αλλά κάτι πιο επικίνδυνο. Tη νέα γενιά, η οποία από άκρη σε άκρη της χώρας, σε σχολεία και πλατείες φωνάζει: “Φύγετε” και σήκωσε πανό που έγραφαν την αλήθεια στη δική τους γλώσσα.
Λένε: “Ως εδώ” και αντιλαμβάνονται ότι δεν ήταν ατύχημα, αλλά κρατική δολοφονία. Και ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει όταν μία νέα γενιά υφίσταται μία τέτοια πολιτική ζύμωση υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Οι παροχές του κράτους – ειδικά προς τους νέους – είναι ξεκάθαρες. Ετοιμόρροπα σχολεία, Πανεπιστήμια με αίθουσες υπεράριθμες που φοιτητές πέφτουν από τα παράθυρα, πανεπιστημιακή αστυνομία, καταστολή.
Πώς να τους εμπιστευθούν; Τα πρόσωπα που πλήρωσαν αυτή τη γενιά με 150 ευρώ για να εμβολιαστεί και την εξαγόρασαν χρηματικά με free pass.
Η πολιτικοποίησή τους, λίγο καιρό πριν ψηφίσουν, έγινε με βίαιο τρόπο. Χάνοντας δεκάδες συνομήλικούς τους μέσα σε ένα τρένο, σε μία τραγωδία με υπογραφή ευθύνης όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να καθυστερήσει τις εκλογές και να τις τοποθετήσει ημερολογιακά σε σημείο το οποίο να μην διευκολύνει όσους νέους, οργισμένους, θέλουν να ψηφίσουν. Οι εκλογές ίσως πάρουν παράταση προς το καλοκαίρι. Εκεί που οι νέοι λείπουν σεζόν, διακοπές ή δέχονται πιέσεις από εξετάσεις, μαθήματα, Πανεπιστήμια και πανελλήνιες.
Θα παίξει, λοιπόν, σημαντικό ρόλο το αν οι νέοι μπορούν να μεταβούν στον τόπο όπου έχουν εκλογικό δικαίωμα, αλλά και να διαθέτουν το χρόνο να το κάνουν. Κάτι που σε μία τέτοια περίοδο δεν είναι εύκολο.
Η αλλαγή πώς θα έρθει;
Μία γενιά που βρήκε μία διαλυμένη χώρα και τώρα καλείται με τις εκλογές να ανατρέψει τα λάθη. Ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο; Μήπως η λύση είναι στη συλλογική προσπάθεια ανατροπής της διεφθαρμένης νοοτροπίας που χτίζεται τόσα χρόνια από τους μεγαλύτερους;
Tο στοίχημα των νέων δεν είναι απλά να ψηφίσουν σωστά, αλλά να μη γίνουν όσα μας έφτασαν εδώ. Το να ψηφίσουν σωστά είναι το λιγότερο. Το θέμα είναι αυτή η γενιά να μάθει να αμφιβάλλει και να μη γίνει ίδια με τις άλλες. Και αυτό δε φαίνεται μόνο στις εκλογές, αλλά στην καθημερινότητα περισσότερο. Οι ανήσυχοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για έναν καλύτερο κόσμο.
Τα κόμματα διεκδικούν την εξουσία, ενώ οι νέοι πρέπει να διεκδικήσουν μία καλύτερη ζωή, αναγκάζοντας τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν.