Οι εκλογές έφτασαν και επισήμως στο τέλος τους. Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε ξανά στις δεύτερες κάλπες με ποσοστό 40.55%, λαμβάνοντας επιπλέον κοινοβουλευτική αυτοδυναμία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο οποίος μετά την εκλογική συντριβή της 21ης Μαΐου, υπέστη νέα πτώση στα ποσοστά του, φτάνοντας στο 17.84%.
Μικρές αλλά σημαντικές αυξήσεις στα ποσοστά τους σημείωσαν ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, αφότου έκλεισαν οι κάλπες, με το πρώτο να βρίσκεται σήμερα από το 8% του 2019 στο 11.85%, και το δεύτερο από το 5.30% στο 7.73%.
Πέραν της εισόδου της Πλεύσης Ελευθερίας στη Βουλή με 3.17% και της Ελληνικής Λύσης με 4.44%, σοκ προκάλεσε η είσοδος του φασιστικού μορφώματος, υποστηριζόμενο από τον κατάδικο Ηλία Κασιδιάρη, «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ», που εισήλθε στη Βουλή με 4.64% καθώς και του υπερορθόδοξου, ακροδεξιού κόμματος «Νίκη», με 3.69%.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε μια οκτακομματική Βουλή, ένα κοινοβούλιο όπου τα κόμματα του συντηρητικού χώρου ηγεμονεύουν σχεδόν πλήρως.
Ποιο είναι τελικά το αύριο της ελληνικής κοινωνίας εκπροσωπούμενης από αυτό το κοινοβούλιο;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στις χθεσινές δηλώσεις του μετά τη νίκη της ΝΔ, ανέφερε πως θα συνεχίσει το κυβερνητικό έργο της προηγούμενης τετραετίας, παραμένοντας προσηλωμένος στον στόχο της οικονομικής ανάπτυξης μέσω επενδύσεων.
Μεγάλος στόχος της κυβέρνησης για την επόμενη τετραετία, είναι η αναθεώρηση του άρθρου 16, που αφορά τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Σίγουρα θα υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για το πώς θα κινηθεί η ΝΔ ως προς τις προγραμματικές της υποσχέσεις. Μάλιστα, στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που κατέθεσε στην Ε.Ε., υπάρχουν πολλές αποκλίσεις συγκριτικά με το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος.
Ταυτόχρονα, η νέα κυβέρνηση καλείται να προβεί σε περικοπές στις επιδοτήσεις των λογαριασμών ρεύματος και, συνολικά, σε όλα τα κουπόνια που προσέφερε. Τέλος, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πλειστηριασμό 700.000 σπιτιών, που βρίσκονται υπό την αιγίδα των κόκκινων δανείων.
Κι εφόσον δεν εφαρμοστεί κάποιο πολιτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης των πλειστηριασμών, η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πιο άδικη και σκληρή αναδιανομή πλούτου των τελευταίων δεκαετιών.
Το αύριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και η ανάγκη για ανασυγκρότηση και ανανέωση
Όπως είναι λογικό, τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα έχουν γεννήσει την κρισιμότερη περίοδο στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τη χθεσινή τοποθέτησή του, ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε τον εαυτό του στην κρίση των μελών του κόμματος, ανακοινώνοντας τη σύγκλιση των συλλογικών οργάνων και, έμμεσα, την έναρξη έκτακτου συνεδρίου και εσωκομματικής ανάδειξης προέδρου, όπου φαίνεται πως θα βρίσκεται και πάλι υποψήφιος.
Σε κάθε περίπτωση, η απογοήτευση μεγάλης μερίδας του κόσμου προς τον ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώθηκε μέσα από την ίδια την κάλπη. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μαστίγωμα λόγω των παρελθοντικών αστοχιών, αλλά λόγω του ότι, το 2019, έδρασε διαφορετικά από την εντολή που δόθηκε. Οι ψηφοφόροι, παρά την κριτική τους, επέλεξαν να τον κρατήσουν ψηλά με τον όρο πως θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές ως προς την οργάνωση, την ανανέωση του κόμματος και την πολιτική που θα ασκήσει.
Η εντολή αυτή, σε ένα μεγάλο μέρος της, τελικά δεν εισακούστηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την διαμόρφωση ενός πολλά υποσχόμενου πολιτικού προγράμματος, υπέπεσε σε πολλά ατοπήματα επικοινωνιακά, στελεχιακά και αντιπολιτευτικά.
Παρά και την νέα μείωση στο ποσοστό του, ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε την περίοδο που όλοι έβλεπαν στο ΠΑΣΟΚ τη νέα αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό, συνεπώς, ορίζει την εντολή που έδωσε ο κόσμος στον ΣΥΡΙΖΑ το 2019, ως ακόμη υφιστάμενη, μόνο που πλέον δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, να δει όλα τα λάθη του, να ανασυγκροτηθεί, να βελτιώσει τις μεθόδους που αντιπολιτεύεται και επικοινωνεί. Το σημαντικότερο δε, είναι να ανανεωθεί πλήρως σε ικανά στελέχη. Δύσκολο μεν, μονόδρομος δε, καθώς εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάξει, ενδέχεται να βουλιάξει.
ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Ελληνική Λύση, Aύξηση ποσοστών, μεγαλύτερες προσδοκίες
Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να πετύχει κάποια περαιτέρω αύξηση του ποσοστού του από τις εκλογές του Μαΐου. Κατάφερε, όμως, να αυξήσει σημαντικά τους βουλευτές του, αλλά και να βγει δεύτερο σε πολλές επαρχιακές περιοχές. Στα αστικά κέντρα, βέβαια, δεν πέτυχε ανάλογα αποτελέσματα, βρισκόμενο στην τέταρτη θέση στις περισσότερες περιφέρειες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Και μπορεί η ανανέωση στελεχών να απέδωσε καρπούς στο Νίκο Ανδρουλάκη, μα τώρα μένει να κριθεί πώς θα διαχειριστεί το ΠΑΣΟΚ το αυξημένο ποσοστό του κοινοβουλευτικά και πολιτικά. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να βρει ένα πολιτικό πρόταγμα, ένα επίδικο που μπορεί να πείσει και να εμπνεύσει. Εναλλακτικά, θα παραμείνει στάσιμο.
Το ΚΚΕ διατήρησε την ανοδική του πορεία. Πλέον, όμως, βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερη θέση ευθύνης. Η ισχυρή θέση του στα συνδικάτα, σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Αν, όμως, επιθυμεί να προχωρήσει μπροστά και να πετύχει μεγαλύτερους στόχους, χρειάζεται να αφήσει τη δογματική και ιδεολογική του εσωστρέφεια και να προσφέρει ρεαλιστικές ανάγκες για την κοινωνία.
Η ακροδεξιά πολυκατοικία μπορεί να μεγάλωσε, όμως η «Ελληνική Λύση» άντεξε και εισήλθε στο κοινοβούλιο. Το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, παρά τις αμέτρητες στιγμές που μας έχει προσφέρει ως τώρα στο Luben, φαντάζει ως κάτι μετριοπαθές απέναντι στον σκληρό φασισμό των «Σπαρτιατών» και τον σκοταδισμό της «Νίκης».
Πλεύση από το πουθενά για την Βουλή, Νίκη σκοταδισμού και This is Sparta – a.k.a. Χρυσή Αυγή
Η Πλεύση Ελευθερίας κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή. Με ένα άχρωμο πρόγραμμα και μια ρητορική που δεν πρόσφερε κάτι προγραμματικά παρά μόνο επικοινωνιακά, το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, πέτυχε το σκοπό του. Είναι, βέβαια, απορίας άξιο, πως αυξήθηκαν κατακόρυφα οι ξαφνικές και συνεχείς εμφανίσεις στελεχών και της ίδιας της αρχηγού, σε πολλά ΜΜΕ τους τελευταίους μήνες.
Από την άλλη, η Χρυσή Αυγή επέστρεψε. Με άλλο όνομα, αλλά γνωστά πρόσωπα και ίδιες ιδέες με αυτές της εγκληματικής οργάνωσης. Όλα δείχνουν πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λούκμαν ξεχάστηκαν πλέον. Οι ξυλοδαρμοί και η τρομοκρατία σβήστηκαν από την συλλογική μας μνήμη και έτσι, ο φασισμός νομιμοποιήθηκε ξανά μέσω της λαϊκής ψήφου.
Τέλος, το σκοταδιστικό και υπερορθόδοξο «Νίκη» πέτυχε και αυτό την είσοδο του στη Βουλή. Με θέσεις από άλλες εποχές και μια ρητορική που σε κάνει να νομίζεις ότι ζεις στο 1823, το κόμμα αυτό θα αποτελεί μια ακόμη φωνή της ακροδεξιάς στην πολιτική σκηνή.
Πού θα μας βρει το αύριο;
Με μια ισχυρά αυτοδύναμη κυβέρνηση, η οποία πλέον είναι οριακά ανεξέλεγκτη, μια προοδευτική αντιπολίτευση που ψάχνει τα πατήματά της και τα ακροδεξιά κόμματα να επελαύνουν, η επόμενη μέρα σίγουρα δεν φαντάζει αισιόδοξη.
Πάλι θα δούμε την αλαζονεία της εξουσίας να πρωταγωνιστεί μπροστά στα μάτια μας; Ξανά μανά θα βιώσουμε στο πετσί μας τη συνολική ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού σε ποικίλα ζητήματα; Και ίσως το τρομακτικότερο: Θα δούμε τους νεοναζί να επιστρέφουν στις γειτονιές μας, απειλώντας την κοινωνία και τη δημοκρατία;
Η απάντηση σε όλες αυτές τις προκλήσεις δεν είναι η αποχή από τα κοινά, αλλά η συμμετοχή. Είναι στο χέρι μας να παλέψουμε για τη ζωή μας ως ενεργοί πολίτες. Να αγωνιστούμε για τη δικαιοσύνη και τα δικαιώματά μας. Να ενωθούμε ενάντια στο φασισμό. Διότι, σε μια δημοκρατική κοινωνία δεν επιτρέπεται να υπάρξει επιστροφή στις μαύρες εποχές των μαχαιροβγαλτών και των σημαιοφόρων της σβάστικας.