Η ιστορία μου με το βιγκανισμό ξεκινά χρόνια πριν και περιπλέκεται με πολλά γεγονότα της ζωής μου.
Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι περίπου πριν δέκα χρόνια, το 2013, και έγινα vegan πλέον το 2015, ένα χρόνο πριν βρεθώ να συνδιοργανώνω το πρώτο vegan φεστιβάλ της Ελλάδας. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, το μόνο που θα ήθελα να αλλάξω, θα ήταν να έχω γίνει vegan νωρίτερα. Και αν, για κάποιο λόγο, όλα αυτά σου ακούγονται ίσως λίγο υπερβολικά, ήρθε η ώρα να μοιραστώ τους δικούς μου λόγους για τους οποίους ο βιγκανισμός μου άλλαξε ολοκληρωτικά τη ζωή.
Ο βιγκανισμός με έμαθε να επεκτείνω την αλληλεγγύη και την αγάπη μου
Μεγαλώνοντας στο κέντρο της Αθήνας, σε μία οικογένεια γεμάτη αγάπη και πηγαίνοντας σε προοδευτικά σχολεία που μας εμπότιζαν με αξίες όπως η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση και ο σεβασμός στο περιβάλλον, είχα μάθει από μικρή ότι το να νοιαζόμαστε για τους γύρω μας και να μη βλάπτουμε τη φύση είναι αρετές τις οποίες οφείλει να έχει ο κάθε άνθρωπος.
Να ταΐζουμε τα αδέσποτα ζώα, να κάνουμε ανακύκλωση χαρτιού, λαμπτήρων και μπαταριών και να δίνουμε τα ρούχα που μας περισσεύουν σε ανθρώπους που τα χρειάζονται περισσότερο, ήταν κάποιες από τις πρακτικές που μου δίδαξαν από το οικογενειακό και σχολικό μου περιβάλλον.
Με τα χρόνια, οι πρακτικές αυτές έγιναν όλο και περισσότερες. Έγινα εθελόντρια σε δεκάδες φορείς και οργανισμούς, όπως ο σύλλογος οροθετικών Ελλάδος – Θετική Φωνή, η Καλλιστώ για τα άγρια ζώα και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ενώ ενεπλάκην και στη δημιουργία φιλοζωικής ομάδας με στόχο την προστασία των γατιών, πουλιών και χελώνων που ζούσαν στο περιβάλλον της Πανεπιστημιούπολης.
Στην πορεία, άρχισα να ασχολούμαι με τη βαναυσότητα της βιομηχανίας της γούνας και να μεταφράζω άρθρα για την εκμετάλλευση εκατομμυρίων ζώων για τη γούνα, το μαλλί, το δέρμα, τα πούπουλα, τα φτερά και τα οστά τους στην προσπάθειά μου να αφυπνίσω τον κόσμο που με διάβαζε. Όλα αυτά, για κάποιο λόγο, μου φαίνονταν προφανή και αυτονόητα. Ήθελα να προστατεύω, να αγαπώ και να δείχνω αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους και τα ζώα που ζούσαν γύρω μου.
Παρόλα αυτά, όταν γύριζα στο σπίτι μου, απολάμβανα να τρώω σουτζουκάκια, κεφτεδάκια ή σνίτσελ από τα χέρια της μαμάς και της γιαγιάς μου, ενώ παράλληλα τόνιζα με κάθε αφορμή, ότι εγώ δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τυρί.
Η αλληλεγγύη μου ήταν μεγάλη, σταματούσε όμως όταν έφτανα στα ζώα των κτηνοτροφικών μονάδων. Κι αν με απωθούσε η ιδέα να φάω κατσίκι, χταπόδι ή κουνέλι που ήταν εύκολα αντιληπτό ότι υπήρχε ένα ζώο που πέθανε πριν βρεθεί στο πιάτο μου, δεν είχα κανένα πρόβλημα να καταναλώσω ζώα σε συνταγές που ήταν κρυμμένα, αλεσμένα και μαγειρεμένα. Άλλωστε, είχα μάθει από μικρή ότι τα ζώα αυτά γεννήθηκαν για να τα φάμε.
Η επαφή μου, όμως, με βίγκαν άτομα μου άνοιξε τα μάτια και βοήθησε την αλληλεγγύη μου να ξυπνήσει και να φτάσει και πέρα από τους κανόνες με τους οποίους μεγάλωσα. Μπόρεσα να δω την αγελάδα και το γουρούνι όμοια με το σκύλο και τη γάτα και ξαφνικά δεν μπορούσα πια να καταναλώσω οτιδήποτε προερχόταν από τα σώματά τους. Η αγάπη και η καρδιά μου μεγάλωσαν και από εκείνη τη στιγμή δεν μπόρεσα να κοιτάξω ούτε μία φορά πίσω.
Στα μάτια μου ανοίχτηκε ένας ολόκληρος νέος κόσμος
Με το να μπω στον κόσμο των βίγκαν, σταδιακά έμαθα χιλιάδες νέα πράγματα. Μπήκα σε ένα ταξίδι που δεν σταματά και δεν τελειώνει ποτέ και οι αξίες μου απέκτησαν όλο και πιο βαθιές ρίζες. Έμαθα να αντιλαμβάνομαι ότι τα δικαιώματα όλων μας, γυναικών, queer ατόμων, προσφύγων, αναπήρων συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, όπως συνδέονται και με τα δικαιώματα των άλλων ζώων αλλά και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Κάθε μέρα μάθαινα και μαθαίνω κάτι καινούριο και σταδιακά άλλαξα με τρόπους που δεν θα φανταζόμουν ποτέ. Έμαθα να κοιτάω διαφορετικά τα αντικείμενα που αγόραζα, να αναζητώ να μάθω την προέλευσή τους, το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα, τις συνθήκες εργασίας που βρίσκονται πίσω από την παραγωγή τους, τα σκουπίδια που θα αφήσουν στο περιβάλλον μόλις τα καταναλώσω.
Κοίταξα πίσω από τα ρούχα, τα παπούτσια, τα τρόφιμα, τα βιβλία, τα λουλούδια στα βάζα. Καθετί που κοιτάω έμαθα και μαθαίνω να το διαβάζω διαφορετικά και να βρίσκω πίσω του κάθε αντίκτυπο που μπορεί αυτό να έχει στον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Και όλο αυτό το ταξίδι το μοιράστηκα με τα πιο πολύτιμα άτομα στη ζωή μου
Ο βιγκανισμός μου χάρισε δύο ακόμη πολύτιμα δώρα: Εμβάθυνε τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις μου με τα άτομα που είχα στη ζωή μου και με έφερε κοντά με νέους ανθρώπους που είχαν κοινό τρόπο σκέψης και αξίες με εμένα.
Όταν σταδιακά άρχισα να αλλάζω και να αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τον κόσμο γύρω μου, δεν μπορούσα παρά να μοιραστώ όσα βίωνα και σκεφτόμουν με την οικογένεια και τις φίλες μου. Η πορεία αυτή δεν ήταν φυσικά πάντα εύκολη. Χρειάστηκε να πείσω για όσα έλεγα, να αποδείξω ότι δεν είναι απλώς μία φάση που περνάω και να τεκμηριώσω πως αυτά που υποστηρίζω είναι αληθινά και σημαντικά.
Κάποια πρόσωπα στη ζωή μου το αποδέχτηκαν πιο εύκολα και ανώδυνα από άλλα. Δεν θα το κρύψω, κι εγώ δεν ήμουν καθόλου εύκολος άνθρωπος, ειδικά όταν πρωτοάρχισε μέσα μου η αλλαγή αυτή. Με τα χρόνια, όμως, οι συζητήσεις στις οποίες μπήκαμε, μας έφεραν πιο κοντά και ισχυροποίησαν τις ήδη ισχυρές μας σχέσεις.
Στη ζωή μου, σταδιακά, μπήκαν όλο και περισσότεροι άνθρωποι χωρίς τους οποίους δεν μπορώ πλέον να με φανταστώ. Συνδημιουργήσαμε ομάδες και φορείς και μοιραστήκαμε τις αξίες και τους αγώνες μας. Μέσα από τα social media, τις ομάδες και τις ακτιβιστικές δράσεις ήρθα σε επαφή με δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ανθρώπους με τους οποίους έχουμε ένα κοινό όραμα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και βία.
Το πιο σημαντικό, όμως, που γεννήθηκε μέσα σ’ αυτό το ταξίδι ήταν η Vegan Life, ο φορέας που δημιουργήθηκε πριν από 8 περίπου χρόνια και με έκανε σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι σήμερα. Η Vegan Life είναι το κοινό μου παιδί με τις φίλες και τους φίλους μου, ο κοινός μας ακτιβισμός.
Το ότι έγινα vegan ήταν η πιο σπουδαία απόφαση που πήρα στη ζωή μου. Με έμαθε να αγαπώ πιο βαθιά και να μη βάζω όρια στην αλληλεγγύη μου. Να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τελείως άλλο τρόπο, να προσέχω περισσότερο τις κινήσεις και τα λόγια μου. Μου γνώρισε κάποιους από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου και με βοήθησε να βάλω το λιθαράκι μου για έναν κόσμο καλύτερο, χωρίς εκμετάλλευση και βία.
Κι αν ακόμα δεν σε έχω πάρει μαζί μου σ αυτό το μαγικό ταξίδι, μακάρι να μπορούσα να σε κάνω έστω λίγο να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου. Στο υπόσχομαι: Δεν θα ήθελες ούτε εσύ να γυρίσεις πίσω ποτέ.