Οι ταινίες του 2023 που, είτε μας άρεσαν, είτε όχι, το σίγουρο είναι πως συγκέντρωσαν τα φώτα πάνω τους για πολλούς και διάφορους λόγους.
Πολλές από τις κινηματογραφικές δημιουργίες της χρονιάς αυτής που ετοιμάζεται σιγά-σιγά να «ξεκουραστεί» προκάλεσαν αντιδράσεις. Ορισμένες εξ αυτών είχαν θετικό πρόσημο, ενώ άλλες αρνητικό. Στο τέλος της ημέρας, όμως, εφόσον αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης, κάτι πήγε καλά!
Oppenheimer
Ενδεχομένως, η εν λόγω ταινία να συμπληρώνει τη «χρυσή» δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών. Οι σκηνοθετικές πινελιές του Christopher Nolan, η συγκλονιστική ερμηνεία του Cillian Murphy στον ρόλο του πρωταγωνιστή, ο οποίος μας απέδειξε περίτρανα ότι κάλλιστα μπορεί να αποτινάξει από πάνω τον «Thomas Shelby» που λατρέψαμε μέσα από τους «Peaky Blinders», αλλά και η της Emily Blunt στο ρόλο της Kitty – της συζύγου του Oppenheimer – αξίζουν αμέτρητα βραβεία.
Τέλος, τα ειδικά εφέ και τα κοστούμια συμπλήρωσαν την παλέτα της επιτυχίας, εξασφαλίζοντας ένα δυναμικό 8,5/10 στο IMDB.
Barbie
Ανεξαρτήτως αν είμαστε φαν της Barbie, γενικά και ειδικά, ή όχι, αυτό που οφείλουμε να παραδεχτούμε είναι πως το συγκεκριμένο κινηματογραφικό project κατάφερε να προσελκύσει βλέμματα από ολόκληρο τον πλανήτη. Η προώθηση της ταινίας έγινε με τόσο σωστό τρόπο, ώστε όλοι οι τομείς του εμπορίου και της βιομηχανίας έσπευσαν να δημιουργήσουν προϊόντα και υπηρεσίες που εναρμονίζονται με τη φύση της ταινίας, με στόχο να προσελκύσουν το καταναλωτικό κοινό. Επίσης, τα σκηνικά και τα κοστούμια της ταινίας ήταν εξωπραγματικά καλοφτιαγμένα, λες και πράγματι ξεπήδησαν από τον πολύχρωμο, μαγικό και ροζ κόσμο της Barbie.
Μπορεί το σενάριο να μην είχε τις ανατροπές και την εξέλιξη που ίσως αναμέναμε μερικοί, αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι η διαρκής προώθηση και ο ενθουσιασμός που είχε προκληθεί συνέβαλε σημαντικά στο να δημιουργηθούν εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες.
Τελικό σκορ στο IMDB: 7/10.
Poor Things
Κάτω τα χέρια από την Emma Stone.
Η Emma Stone – μια κινηματογραφική οπτασία και ένα από τα πιο ποθητά πλάσματα σε αυτόν εδώ τον κόσμο – κλήθηκε να ενσαρκώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, αυτόν της Bella Baxter. Η Bella επανέρχεται στη ζωή από τα χέρια ενός πανέξυπνου – αλλά παλαβιάρη – επιστήμονα, του Dr. Godwin Baxter (Williem Dafoe) και επιθυμεί διακαώς να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω της και… μέσα της. Παρ’ όλο που το «Poor Things» απέσπασε βραβεύσεις από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, της Στοκχόλμης κ.ά., υπήρξαν μερικές πουριτανές φωνές, οι οποίες φαίνεται να προσβλήθηκαν από την προβολή ερωτικών σκηνών.
Αν μη τι άλλο, όταν αρνούμαστε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και επιλέγουμε να ακολουθούμε ένα συντηρητικό και στενόμυαλο μονοπάτι, εκ των πραγμάτων αδυνατούμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα, αυτή της τέχνης. Αντ’ αυτού, εστιάζουμε στο αν φάνηκε κάποιο απόκρυφο σημείο του σώματος και στο αν προκαλεί ένας συντελεστής. Πεπαλαιωμένες αντιλήψεις που σε καμία περίπτωση δεν πλήττουν την ποιότητα της ταινίας, αντιθέτως λειτουργούν σαν δωρεάν διαφήμιση. Διότι, από άποψη σκηνοθεσίας, παραγωγής και υποκριτικών επιδόσεων, είναι σχεδόν αδύνατον να προσάψει κάποιος κάτι αρνητικό στο «Poor Things», γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τη βαθμολογία του στο IMBD: 8,5/10.
Wonka
Το υποκριτικό ταλέντο του Timothée Chalamet είναι αδιαμφισβήτητο.
Παρ’ όλο τον εντυπωσιασμό που επιφυλάσσει το trailer, η κύρια πλοκή της ταινίας δεν προκάλεσε έντονα συναισθήματα, ενώ οι σκηνές με τα τραγούδια ήταν αρκετά άνευρες. Ίσως μια guest εμφάνιση του Johnny Depp, ως Willy Wonka σε προχωρημένη ηλικία, θα έδινε αυτό το κάτι που χρειαζόμαστε, ώστε να συνδεθούν κάπως η iconic ταινία του 2005 με τη σύγχρονη εκδοχή του 2023.
Τα σκηνικά, τα κοστούμια και η εκπληκτική φωτογραφία συνέβαλλαν στην βαθμολογική αναρρίχηση της ταινίας, με το IMDB να τη βαθμολογεί με 7,5/10.
Killers of the Flower Moon
Όταν εμφανίζεται το όνομα του Martin Scorsese στη σκηνοθεσία και το σενάριο, τότε σίγουρα θα πάει πολύ καλά αυτό. Βασισμένη στο πολυβραβευμένο βιβλίο του David Grann, τοποθετείται στην Oklahoma του 1920 και εστιάζει στις δολοφονίες των ιθαγενών Osage από λευκούς οπορτουνιστές που ήθελαν να «βάλουν χέρι» στο πετρέλαιο της ιδιοκτησίας τους.
Πρόκειται για μια ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται ο Leonardo DiCaprio, ο Robert De Niro και η Lily Gladstone.
Οι χρήστες του IMBD φαίνεται να αναγνώρισαν την αξία της, αφού την βαθμολόγησαν με 8/10.
Fair Play
Μια ταινία του Netflix, η οποία προωθήθηκε με εξαιρετικό τρόπο, καθώς διοχετεύτηκαν trailer και αποσπάσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημιουργώντας ένα κάποιο suspense. Η Emily (Phoebe Dynevor) και ο Luke (Alden Ehrenreich) εργάζονται σε μία σκληρή επενδυτική εταιρεία που απαγορεύει τις σχέσεις μεταξύ των υπαλλήλων. Εντούτοις, ανάμεσα στους δύο συνεργάτες «ανθίζει» ένα φλογερό ειδύλλιο, το οποίο αποφασίζουν να αποκρύψουν από την εταιρεία για να μην χάσουν τη δουλειά τους. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν η Emily παίρνει την προαγωγή που ανέμενε ο Luke, προκαλώντας τριβές και εντάσεις στη σχέση τους. Οι δύο πλευρές φτάνουν στα άκρα και δεν διστάζουν να βάψουν τα χέρια τους… με αίμα.
Παρά το γεγονός ότι θεωρείται εμπορική επιτυχία, ως ταινία ήταν αρκετά άνευρη, αναμενόμενη και επαναλαμβανόμενη. Επίσης, το συνολικό μήνυμα ποιο ήταν; Ότι όταν μια γυναίκα πετυχαίνει περισσότερα από έναν άντρα στη δουλειά της, συνεπάγεται ρήγματα στη σχέση τους; Είναι πολύ τοξικό όλο αυτό. Σε ένα υγιές πλαίσιο, η επιτυχία στον εργασιακό τομέα, ανεξαρτήτως από πού προέρχεται, φέρνει χαρά σ’ ένα σπίτι, όχι χωρισμούς και βιαιπραγίες.
Προφανώς, κάπου εκεί προβληματίστηκε και το κοινό, βαθμολογώντας το «Fair Play» αρκετά αυστηρά, με 6,4/10.
May December
Μια ιστορία που ήρθε να «σπάσει» κάθε ταμπού.
Η Elizabeth (Natalie Portman) εργάζεται ως ηθοποιός και ταξιδεύει στην Τζόρτζια, προκειμένου να γνωρίσει την Gracie (Julianne Moore), μια γυναίκα που έγινε επίκεντρο σε ένα μεγάλο σκάνδαλο του 1992, όταν ήταν 36 ετών, καθώς αποπλάνησε τον 13χρονο, τότε, Joe (Charles Melton). Με αφορμή αυτό το γεγονός, μια ανάλογη ταινία είναι στα σκαριά με τον ρόλο της Gracie να ενσαρκώνεται μελλοντικά από την Elizabeth, γι’ αυτό και κλήθηκε να τη συναντήσει, ώστε να αποδώσει σωστά τον χαρακτήρα της.
Παρά το γεγονός ότι η Gracie εξέτισε την ποινή της στη φυλακή, η ίδια και ο Joe αργότερα παντρεύτηκαν και απέκτησαν τη δική τους οικογένεια. Πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες σε τέτοιου είδους καταστάσεις; Μήπως τα φαινόμενα απατούν, τελικά;
Όλο αυτό το κουβάρι περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν η Elizabeth παραδέχεται πως τρέφει αισθήματα για τον Joe. Μπορεί το trailer να μην την παρουσιάζει ως ένα εκπληκτικό υπερθέαμα, αλλά ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην κοινωνική της προσέγγιση, καθώς και ο τρόπος που παρουσιάζει πως δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο.
Γι’ αυτό και μόνο «τσίμπησε» ένα γενναιόδωρο 7,5/10 στο IMDB.
Passages
Οι ισορροπίες μεταξύ του Tomas (Franz Rogowski) και του Martin (Ben Whishaw) ως ζευγάρι θα ανατραπούν άρδην όταν εμφανιστεί στη ζωή τους η Agathe (Adèle Exarchopoulos).
Ένας δυσεπίλυτος γρίφος συναισθημάτων με τεράστια ποσότητα ανωριμότητας και αναποφασιστικότητας που θα πληγώσουν ανεπανόρθωτα τους πάντες, έρχεται στην επιφάνεια. Μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη προσέγγιση γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, χωρίς ωστόσο να προσφέρει κάτι το σούπερ-ντούπερ-καταπληκτικό.
Γι’ αυτό και η βαθμολογία της στο IMBD περιορίζεται στο 6,8/10.
A Thousand and One
Μια μητέρα (Teyana Taylor) αποφυλακίζεται και αποφασίζει να απαγάγει τον γιο της, Terry (Aaron Kingsley Adetola), ο οποίος ζούσε με ανάδοχη οικογένεια μέχρι πρότινος. Οι δυο τους καλούνται να αντιμετωπίσουν πάσης φύσεως προκλήσεις, από την οικονομική δυσπραγία, μέχρι τη ρατσιστική αντιμετώπιση απέναντι σε όσους έχουν σκουρόχρωμη επιδερμίδα.
Σταδιακά, οι ζωές τους φαίνεται να αποκτούν μια σταθερότητα, ενώ ο Terry διαπρέπει στα μαθήματα, με αποτέλεσμα να διεκδικεί μια θέση σε πολύ αξιόλογες σπουδές. Εντούτοις, στο τέλος όλα ανατρέπονται και επανέρχονται στο απόλυτο μηδέν.
Μόνο και μόνο για το plot twist και την κατάδειξη μερικών από τις δυσκολίες που βίωσαν (και εξακολουθούν να βιώνουν) όσοι δεν διαθέτουν το «λευκό προνόμιο» στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στο Χάρλεμ, η ταινία αυτή αξίζει τουλάχιστον 7/10 – ακριβώς όσο βαθμολογήθηκε και από τους χρήστες του IMDB.
Pacifiction
Στην Ταϊτή, ο κυβερνητικός αξιωματούχος και Ύπατος Αρμοστής, De Roller, καλείται να διερευνήσει τις φήμες που θέλουν ένα μυστηριώδες υποβρύχιο να προαναγγέλλει την επιστροφή των πυρηνικών δοκιμών. Μια ταινία με μοναδική αισθητική, εκπληκτική φωτογραφία και πολύ έξυπνο σενάριο.
Το IMDB στάθηκε σκληρό απέναντί της, με τη συνολική της βαθμολογία να «αγγίζει» μόλις το 6,4/10, αν και αξίζει τουλάχιστον 7,5/10.
Γνώμη μας.
The Little Mermaid
Αδιαμφησβήτητα, η γενιά μας έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στη Disney, καθώς γαλουχήθηκε εξ απαλών ονύχων με τις ταινίες κινουμένων σχεδίων που φέρουν την υπογραφή της. Παρ’ όλα αυτά, τίθεται εύλογα το ερώτημα ως προς το τι επιδιώκει τα τελευταία χρόνια με τη διαρκή κυκλοφορία των live actions, διαστρεβλώνοντας τις παιδικές μας αναμνήσεις και αλλοιώνοντας το αρχικό νόημα των αντίστοιχων ταινιών κινουμένων σχεδίων.
Στην περίπτωση της «Μικρής Γοργόνας», πυροδότησε θύελλα αντιδράσεων η επιλογή μιας ηθοποιού με σκούρο δέρμα, της Halle Bailey, στον ρόλο Άριελ, καθώς την είχαμε γνωρίσει και αγαπήσει μέσα από την αρχική της εικόνα. Εδώ, οι απόψεις διίστανται και καλό είναι να προσφέρεται χώρος σε όλες.
Από τη μία πλευρά, είναι ελπιδοφόρο το μήνυμα της συμπερίληψης που προσπάθησε να περάσει η Disney μέσα από αυτή της την επιλογή, γεγονός που επιβεβαιώνεται από ένα viral βιντεάκι, μέσα από το οποίο μικρά κοριτσάκια με σκουρόχρωμη επιδερμίδα έδειξαν να ταυτίζονται. Από την άλλη πλευρά και αν εξαιρέσουμε την κοινωνική οπτική του θέματος, δεν αποκλείεται η κίνηση αυτή να έγινε καθαρά για εμπορικούς σκοπούς, ενώ ταυτόχρονα είναι η περίπτωση που «θρυμματίζεται» η αρχική εικόνα ενός χαρακτήρα που αγαπήθηκε από το κοινό. Κατά κάποιον τρόπο, η Disney είναι σαν να προσπαθεί να «ξεπλύνει» τα λάθη των προηγούμενων ετών, λόγω του ότι επέμενε να δημιουργεί αψεγάδιαστες, επικίνδυνα αδύνατες πριγκίπισσες, οι οποίες χρειάζονταν έναν πρίγκιπα για να είναι ευτυχισμένες.
Ενδεχομένως, θα ήταν προτιμότερη η δημιουργία νέων ιστοριών που συμπεριλαμβάνουν άτομα, τα οποία διαφέρουν από κάθε άποψη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αντί για την διαρκή ανακύκλωση επαναλαμβανόμενων ιστοριών με τυχόν αστοχίες.
Κυρίως λόγω μουσικής, σκηνικών, κοστουμιών και ειδικών εφέ, «περνάει» με ένα 7/10 από το IMDB.
Perfect Days
Ο Hirayama (Kōji Yakusho) εργάζεται ως καθαριστής τουαλετών και χώρων υγιεινής στο Τόκιο. Παρ’ όλο που, φαινομενικά, ζει μια πολύ απλή ζωή, ο ίδιος είναι πλήρως ικανοποιημένος, ακολουθώντας μια συγκροτημένη ρουτίνα και αφιερώνοντας χρόνο στις δύο μεγάλες του αγάπες: Το διάβασμα και τη μουσική.
Ωστόσο, μέσα από απροσδόκητες συναντήσεις ξετυλίγεται σταδιακά το κουβάρι του παρελθόντος. Συγκέντρωσε ένα αξιοπρεπέστατο 8/10 στο IMDB, κυρίως λόγω σεναρίου και λόγω της υποκριτικής δεινότητας του πρωταγωνιστή.
The Eternal Memory
Ένα εξαίσιο ντοκιμαντέρ με άρωμα Χιλής.
Ο Augusto Góngora και η Paulina Urrutia είναι ζευγάρι εδώ και 23 χρόνια. Ο Augusto είναι ένας από τους πιο εξέχοντες δημοσιογράφους και τηλεοπτικούς παρουσιαστές της Χιλής. Η σύζυγός του, Paulina, είναι μια ηθοποιός που υπηρέτησε ως Υπουργός Πολιτισμού και Τεχνών της χώρας από το 2006 έως το 2010. Πριν από οκτώ χρόνια, ωστόσο, ο Augusto διαγνώστηκε με τη νόσο του Αλτσχάιμερ και έκτοτε, η Paulina στέκεται πλάι του, σαν βράχος.
Και οι δύο τρέμουν εκείνη τη μέρα που Augusto δεν θα τη θυμάται πια…
Μια πολύ τρυφερή και συγκινητική ιστορία, η οποία αδικήθηκε κατάφωρα από το IMDB, με βαθμολογία 7,8/10 – άξιζε τουλάχιστον 8,5/10.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Anatomy of a Fall
Ο Samuel Maleski (Samuel Theis) βρίσκεται νεκρός και όλες οι υποψίες βαραίνουν τη σύζυγό του, Sandra Voyter (Sandra Hüller). Ο μοναδικός που φαίνεται να γνωρίζει την αλήθεια, είναι ο μικρός γιος τους, Daniel (Milo Machado-Graner), του οποίου η όραση είναι μειωμένη, λόγω ενός παρελθοντικού γεγονότος. Στην πορεία, καθίσταται σαφές ότι όλα ενώνονται και συνδέονται, καθώς τα φαινόμενα απατούν.
Μια συγκλονιστική ταινία, η οποία όχι μόνο βαθμολογήθηκε με 7,9/10 από το IMDB, αλλά απέσπασε και το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.
The Zone of Interest
Μια ιστορική ταινία που λαμβάνει χώρα στο Άουσβιτς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και βασίζεται εν μέρει στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Martin Amis. Ο Rudolf Höss (Christian Friedel), διοικητής του Άουσβιτς, και η σύζυγός του, Hedwig (Sandra Hüller), επιθυμούν να ζήσουν μια ήρεμη, οικογενειακή ζωή σε ένα σπίτι με κήπο δίπλα στο γνωστό κολαστήριο συγκέντρωσης.
Πόσο ρεαλιστικό είναι ένα τέτοιο σενάριο;
Καθώς οι ιστορικές ταινίες που προσφέρουν μια νέα οπτική στα ήδη γνωστά γεγονότα έχουν πάντα ιδιαίτερη θέση στις καρδιές μας, το IMDB τη βαθμολόγησε με 8,1/10.
Σίγουρα άξιζε πολύ παραπάνω.
Past Lives
Υπάρχουν οι ρομαντικές ταινίες που μας ωθούν να ξεράσουμε νεραϊδόσκονη, αλλά υπάρχουν και οι ρομαντικές ταινίες που όντως κάτι έχουν να μας δώσουν. Και το «Past Lives» είναι μία εξ αυτών. Δύο παιδικοί φίλοι καλούνται να διαχειριστούν τις αμφιβολίες τους ως προς το πώς θα εξελισσόταν η σχέση τους αν είχαν τολμήσει να κάνουν το πρώτο βήμα. Εντούτοις, καθώς τα χρόνια περνούν, οι προσδοκίες διαφοροποιούνται και προτεραιότητες αναδιαμορφώνονται, μπορεί κανείς να ελπίζει; Διαφορετικά, μήπως η επόμενη ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις;
Παρά την σχετικά απλή πλοκή της, το σενάριο, η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών έλαβαν διεθνείς διθυράμβους.
Σαφώς, οι χρήστες του IMDB δεν θα μπορούσαν να τη βαθμολογήσουν με λιγότερο από 8/10.
Four Daughters
Μια συγκλονιστική, αραβόφωνη ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Το 2016, η Τυνήσια, Olfa Hamrouni, έγινε ευρύτερα γνωστή μέσα από την αφήγηση του πώς έχασε τις δύο μεγαλύτερες κόρες της (τέσσερις στο σύνολο), οι οποίες αποφάσισαν να ενταχθούν στην ISIS. Σύμφωνα με τα όσα υποστήριξε η ίδια, οι κόρες της είχαν αναπτύξει επαναστατικό πνεύμα από την εφηβεία τους ακόμα. Για την ακρίβεια, από τότε που ο πατέρας της οικογένειας τις παράτησε δίχως την παραμικρή οικονομική υποστήριξη.
Επιπλέον, η Hamrouni παραδέχτηκε ότι δεν ήταν και υπόδειγμα μητέρας, καθώς χτυπούσε τις κόρες της, μεταφέροντας σε εκείνες τον πόνο του διαζυγίου. Σταδιακά, οι απόψεις των κοριτσιών της άρχισαν να γίνονται τρομακτικές, αφού την πρόσταζαν, παραδείγματος χάρη να κλείσει τη μουσική ή την τηλεόραση γιατί ήταν «απαγορευμένη».
Περίπου δύο χρόνια αργότερα, το έσκασε η Ghofran σε ηλικία μόλις 16 ετών, ενώ η Hamrouni γνώριζε με τρόμο ότι έφυγε για να ενταχθεί στην ISIS. Προκειμένου να αποτρέψει τη δεύτερη κόρη της, τη Rahma, από το να γίνει κι εκείνη μέλος της ISIS, την παρέδωσε στις αστυνομικές αρχές, για να αφεθεί τελικά ελεύθερη και να ενωθεί με την αδερφή της στην ISIS.
Παρά την κάπως αυστηρή βαθμολογία του IMBD – 7,3/10 – έχει, αδιαμφισβήτητα, μια θέση στις αγαπημένες μας ταινίες.
Mission: Impossible — Dead Reckoning Part One
Η διαχρονική γοητεία του Tom Cruise επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη. Η ταινία αυτή αποτελεί sequel του «Mission: Impossible – Fallout (2018)» και, ευρύτερα, το έβδομο κατά σειρά κινηματογραφικό project της σειράς ταινιών «Mission: Impossible». Μέχρι πρότινος, ο Ethan Hunt (Tom Cruise) και η ομάδα του έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τρομακτικές προκλήσεις. Πόσο αποτελεσματικοί θα είναι, όμως, αυτή τη φορά απέναντι σ’ ένα πανίσχυρο όπλο που βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη; Διότι, όπως έχουμε αναφέρει ουκ ολίγες φορές, η τεχνητή νοημοσύνη βρίσκεται παντού γύρω μας. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να αποκτήσει και «ρόλο κακού» στη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Το IMBD στάθηκε γενναιόδωρο απέναντι στην ταινία, με 7,8/10.
Smoke Sauna Sisterhood
Ορισμένες γυναίκες συγκεντρώνονται σε μία σάουνα, προκειμένου να καθαρίσουν το κατακρεουργημένο σώμα τους. Εκεί, ξεδιπλώνονται βαθιά κρυμμένα μυστικά και εμπειρίες, σε μία προσπάθεια να «ξεπλύνουν» τη ντροπή από πάνω τους, αν και έχει παγιδευτεί στα κύτταρά τους, με μια κοινωνία έτοιμη να κατακρίνει, να κατακρεουργήσει και να επιρρίψει ευθύνες, αντί να αφουγκραστεί και να κατανοήσει.
Πρόκειται για μια συμπαραγωγή Εσθονίας, Γαλλίας και Ισλανδίας, η οποία απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Κινηματογραφικού Ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sundance. Παράλληλα, αναδείχθηκε ως το καλύτερο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο.
Ένα αυστηρότατο 7,8/10 από το ΙMDB, αν και άξιζε τουλάχιστον 8/10, κυρίως λόγω της κατάρριψης των ταμπού και των προκαταλήψεων.
Reality
Μια πρώην ειδικός των αμερικανικών πληροφοριακών υπηρεσιών καταδικάζεται για τη μη εξουσιοδοτημένη δημοσίευση κυβερνητικών πληροφοριών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναφορικά με τη ρωσική παρέμβαση στις εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών του 2016, με εκστρατεία μέσω e-mail. Ο λόγος για τη Reality Winner, ένα υπαρκτό πρόσωπο, το οποίο φέρει βαριά γαλόνια στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, ενώ η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που, εν τέλει, είχαν μια, μάλλον, αναπάντεχη τροπή.
Αν και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η ιδέα της παρουσίασης ενός ανάλογου γεγονότος στον κινηματογράφο, το τελικό αποτέλεσμα ήταν κάπως άνευρο.
Τελική ετυμηγορία του IMDB: 6,7/10