Για πολλά άτομα που ακολουθούν συγκεκριμένη διατροφή, το «θα βγούμε για φαγητό» αποτελεί εφιάλτη και άγχος για τις πιθανές προσφερόμενες διατροφικές επιλογές στο μενού.
Υπάρχουν φαγητά που μπορούμε να επιλέξουμε, αν ακολουθούμε συγκεκριμένη διατροφή; Κι αν ναι, χωρούν τα street food εστιατόρια σε αυτή την κατηγορία; Ένα ερώτημα που εκφράζεται πολλές φορές από ανθρώπους, καθώς προσπαθούν να μειώσουν ή να διατηρήσουν το βάρος τους, είναι αν μπορεί ένα «μη σπιτικό»γεύμα να καταστρέψει την προσπάθειά τους.
Η απάντηση, σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια, είναι: «Όχι, δεν μπορεί»
Χρειάζεται να αναλογιστούμε ότι, για να μειώσουμε κατά 1 κιλό λίπους στο σωματικό μας βάρος, θα πρέπει να στοχεύουμε σε 9.000 θερμίδες λιγότερες από αυτές που χρειαζόμαστε για να συντηρήσουμε τα κιλά μας. Αν αυτό το πλαίσιο ενταχθεί σε διάρκεια μιας εβδομάδας, είναι εύλογο ότι ένα γεύμα σε εστιατόριο δεν συνεπάγεται 9.000 θερμίδες και, ως εκ τούτου, δεν κατακερματίζεται η προσπάθεια της υπόλοιπης εβδομάδας. Επιπλέον, ένα γεύμα εκτός σπιτιού αντικαθιστά μια διατροφική επιλογή που θα κάνουμε, ούτως ή αλλιώς, απλώς στον χώρο μας. Σαφώς, είναι πολύ πιο εύκολο να ξεφύγουμε σε ποσότητα και ποιότητα, αλλά και πάλι δεν λειτουργεί ως τροχοπέδη στη συνολική διατροφή.
Σε όλη αυτή την εξίσωση των θερμίδων, όμως, χρειάζεται να προστεθεί μια ακόμη πιο σημαντική παράμετρος: Η ψυχολογία. Η ρύθμιση ή η διατήρηση του βάρους, είναι μία διαδικασία εκμάθησης σε νέες διατροφικές επιλογές. Στην πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε με μία πολυεπίπεδη αλλαγή συμπεριφοράς, η οποία δεν προσδοκούμε να κρατήσει λίγες εβδομάδες ή μήνες, αλλά να εγκατασταθεί ως τρόπος ζωής. Χρειάζεται να αναρωτηθούμε: «Θα μπορούσα να μην ξαναφάω σε εστιατόριο;, «Θα μπορούσα για το υπόλοιπο της ζωής μου να επιλέγω πάντα τα πιο διαιτητικά και χαμηλά σε θερμίδες γεύματα όταν τρώω εκτός σπιτιού;». Αν όχι, τότε θα ήταν ωφέλιμο να υπάρχει ένα πλανό ως προς το πώς θα κινηθούμε, έχοντας στα χέρια μας το μενού ενός εστιατορίου.
Καταρχάς, είναι πιο σημαντικό να πάμε ένα βήμα πριν την έξοδο για φαγητό
Εκεί όπου γίνονται απόλυτες σκέψεις όπως: «Δεν θα φάω τίποτα, για να φάω το βράδυ έξω» ή «Θα φάω σήμερα, αλλά από αύριο μόνο σαλάτες και φρούτα». Αυτές οι σκέψεις ήδη υποσκάπτουν αισθήματα ενοχής και απαγόρευσης και μας στερούν την μελλοντική απόλαυση, ενώ ταυτόχρονα μας αποδιοργανώνουν και βιολογικά. Είναι προφανές ότι αν μείνουμε όλη μέρα νηστικοί φοβούμενοι τις θερμίδες που θα πάρουμε όταν βγούμε για φαγητό, όταν τελικά βρεθούμε μπροστά σε τόσες επιλογές θα υπερκαταναλώσουμε εξαιτίας της βιολογικής μας πείνας αλλά και της πρότερης στέρησης. Είναι αξιοσημείωτο να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι το σώμα μας συνεχίζει να έχει ανάγκη από τροφή και θρεπτικά συστατικά και δεν χρειάζεται να του τα στερήσουμε εξαιτίας μιας μελλοντικής εξόδου.
Βγαίνοντας, τελικά, για φαγητό, ας πάρουμε λίγο χρόνο για να αποφασίσουμε πως θα κινηθούμε
Ήταν επιλογή μας αυτή η έξοδος ή είναι ένα επαγγελματικό δείπνο; Πόσο συχνά συμβαίνει μέσα στην εβδομάδα; Τι όρεξη έχουμε σήμερα; Όσον αφορά στις προσφερόμενες διατροφικές επιλογές, ευτυχώς υπάρχει πληθώρα εστιατορίων που ανταποκρίνονται σε όλα τα είδη διατροφής. Ενδεχομένως, θα ήταν πρακτικό να τηρήσουμε τρεις γενικούς κανόνες:
Ο πρώτος αφορά την ποιότητα και τους συνδυασμούς
Είναι καλό να επιλέξουμε πιάτα που θα περιέχουν όλες τις ομάδες τροφίμων, ώστε να νιώσουμε κορεσμό. Αυτό μεταφράζεται ως μια πηγή πρωτεΐνης (ζωικής ή φυτικής), υδατάνθρακες, φρούτα ή/και λαχανικά και καλά λιπαρά. Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι το σουβλάκι: Πρωτεΐνη από το κρέας, υδατάνθρακες από την πίτα (μπορούμε αν θέλουμε να μην προσθέσουμε και τις πατάτες που είναι δεύτερη πηγή υδατάνθρακα) και λαχανικά της επιλογής μας. Αντίστοιχα, υπάρχει η δυνατότητα να συνοδεύσουμε την πίτσα μας με μία φρέσκια σαλάτα για να έχουμε ένα πλήρες γεύμα.
Στη συνέχεια, μπορούμε να εξασκηθούμε στο να ακούμε τα σημάδια του κορεσμού
Δεν χρειάζεται να προκαθορίσουμε την ποσότητα που θα καταναλώσουμε και να αγχωθούμε γι’αυτό. Μόλις νιώσουμε κορεσμό, μπορούμε απλώς να σταματήσουμε εκεί που νιώθουμε άνετα με το στομάχι μας. Αν έχουμε χορτάσει, είναι εντάξει να αφήσουμε φαγητό στο πιάτο μας ή να το πάρουμε πακέτο για το σπίτι.
Η κοινωνικοποίηση και η απόλαυση στο επίκεντρο
Το φαγητό μας ενώνει χωρίς να χρειάζεται να είναι το κέντρο. Βρίσκεται εκεί, συνοδευτικό των στιγμών για να τις αναβαθμίσει, να τις κάνει πλουσιότερες. Τρώμε όχι μόνο για την θρέψη ή τον κορεσμό, αλλά και για να γνωρίσουμε νέες κουζίνες και, μέσα από αυτές, ολόκληρο τον κόσμο που βρίσκεται στο πιάτο μας. Τρώμε για να συνδεθούμε και να μοιραστούμε. Ας μην αφήσουμε τις τύψεις να επισκιάσουν αυτή την όμορφη εμπειρία.
Άλλωστε, οι ενοχές παχαίνουν!