Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος καταθέτει μήνυση κατά της φυσικής και νομικής ηγεσίας του Πυροσβεστικού σώματος. Η μήνυση αφορά τις παραβιάσεις “με πρόθεση κατά κόρον και συστηματικά” του ωραρίου και της χορήγησης ημερών ανάπαυσης.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΟΕΥΠΣ) κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου στην Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών την Παρασκευή (13/9).
Όπως αναφέρουν, η μηνυτήρια αναφορά αφορά “την απαράδεκτη υπηρεσιακά και κοινωνικά κατάσταση της ευθείας παραβίασης των δημοσίας τάξεως ρυθμίσεων της Εθνικής και Κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με το ωράριο, τις επιφυλακές και τη χορήγηση ημερών εβδομαδιαίας ανάπαυσης που καταστρατηγούνται και παραβιάζονται με πρόθεση κατά κόρον και συστηματικά από την πολιτική και φυσική ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος“.
Αίτημα της ομοσπονδίας είναι η διερεύνηση “σειράς καταγγελλόμενων πράξεων και παραλείψεων υπηρεσιακών στελεχών του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος για τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος ή οποιουδήποτε άλλου αδικήματος προκύψει ότι έχει διαπραχθεί”.
Αναλυτικά η μηνυτήρια αναφορά που κατατέθηκε:
«Η μηνυτήρια αναφορά μας σχετίζεται με την απαράδεκτη υπηρεσιακά και κοινωνικά κατάσταση της ευθείας παραβίασης των δημοσίας τάξεως ρυθμίσεων της Εθνικής και Κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με το ωράριο, τις επιφυλακές και τη χορήγηση ημερών εβδομαδιαίας ανάπαυσης που καταστρατηγούνται και παραβιάζονται με πρόθεση κατά κόρον και συστηματικά από την πολιτική και φυσική ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος, εν γνώσει του ότι από την εν λόγω παραβίαση των εν λόγω διατάξεων προκαλείται βλάβη σε αόριστο αριθμό υπαλλήλων του Πυροσβεστικού Σώματος που εξαναγκάζονται να παρέχουν την εργασία τους σε απάνθρωπες και στερούμενες νομιμότητας συνθήκες από άποψη ωραρίου.
Στην αναφορά μας επισημαίνουμε ότι η παράβαση του όλου νομοθετικού πλαισίου από τους επιτελείς του Πυροσβεστικού Σώματος γίνεται με δόλο (υπό την ποινική του όρου έννοια), δηλαδή με συμπεριφορά που περιέχει τη γνώση και τη θέληση της παραβάσεως του υπηρεσιακού τους καθήκοντος δεδομένου ότι εξαρχής γνωρίζουν ότι ο εκ μέρους τους συντασσόμενος επιχειρησιακός σχεδιασμός δεν μπορεί να υλοποιηθεί υπό το δεδομένο της έλλειψης προσωπικού την οποία αποδέχονται και για την οποία ως πρόβλημα σε ουδεμία υπηρεσιακή ενέργεια προβαίνουν.
Αντιθέτως για την ανταπόκριση του Π.Σ. στις αυξημένες υποχρεώσεις της αντιπυρικής περιόδου, «ξεσπάνε» πάνω στον μαχόμενο Πυροσβέστη τον οποίο χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή εξαναγκάζουν σε συνεχή εκτέλεση υπηρεσίας κάθ’ υπέρβαση του νομίμου ωραρίου, για την οποία σε αυτούς δεν έχει χορηγηθεί ο προβλεπόμενος ανάλογος πρόσθετος χρόνος ανάπαυσης πράγμα που ισοδυναμεί με απαγορευμένη, δυνάμει του άρθρου 22 παράγραφος 4 του Συντάγματος, αναγκαστική εργασία, η οποία αυτονόητα προκαλεί ηθική βλάβη υπερβαίνουσα τα όρια της θυσίας, στην οποία είναι ανεκτό από την έννομη τάξη να υποβάλλονται οι πολίτες χάριν του δημοσίου συμφέροντος».
Πέντε άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου ενός παιδιού, σκοτώθηκαν από ισραηλινούς βομβαρδισμούς στον νότιο Λίβανο και στη Συρία, καθώς οι σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ Χεζμπολά και ισραηλινών δυνάμεων συνεχίζονται στην περιοχή.
Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου ενός παιδιού, σκοτώθηκαν στον νότιο Λίβανο, και δύο ακόμη στη γειτονική Συρία, σε αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ. Οι ανταλλαγές πυρών μεταξύ του λιβανικού κινήματος Χεζμπολά και των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων στη συνοριακή περιοχή συνεχίστηκαν εχθές (12/09).
Σύμφωνα με το λιβανικό υπουργείο Υγείας, εκτός από τους τρεις ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, άλλοι τρεις τραυματίστηκαν σε βομβαρδισμό στο χωριό Κφαρζούζ, κοντά στην πόλη Ναμπάτια, περίπου 10 χιλιόμετρα από τα σύνορα.
Όπως ανέφερε το λιβανικό πρακτορείο ειδήσεων ANI, οι βομβαρδισμοί στόχευσαν «δύο μοτοσικλέτες» που κινούνταν σε δρόμο που συνδέει το χωριό με την πόλη και «ένα διερχόμενο αυτοκίνητο». Πηγή κοντά στο κίνημα Χεζμπολά ανέφερε πως ένας από τους μαχητές του σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των επιθέσεων.
Στη γειτονική Συρία, δύο άτομα που φέρονται να ανήκαν στη Χεζμπολά σκοτώθηκαν σε ισραηλινό βομβαρδισμό, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις επιβεβαίωσαν ότι ευθύνονταν για τις δύο επιθέσεις στη Συρία, καθώς και ότι σε μία από αυτές εξουδετερώθηκε μέλος της Χεζμπολά στην περιοχή Κουνέιτρα, ο «τρομοκράτης Άχμαντ αλ Τζαμπρ, μέλος του τρομοκρατικού δικτύου στο Γκολάν», όπως τον χαρακτηρίζουν. Στην άλλη, οι ισραηλινές δυνάμεις δήλωσαν πως σκοτώθηκε ένας μαχητής που συνδεόταν με το Ιράν και οργάνωνε επιθέσεις «εναντίον του κράτους του Ισραήλ (…) με ιρανική συνεργασία και καθοδήγηση».
Israel’s largest airstrikes in years targeted an Iranian missile facility near Masyaf. Reports say Israeli forces infiltrated the site and gathered key intelligence.
Πλέον καθημερινή είναι η ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στον νότιο Λίβανο και το βόρειο Ισραήλ. Εχθές η Χεζμπολά ανακοίνωσε την εξαπόλυση επιθέσεων, κατά κύριο λόγο με drones, εναντίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων στο βόρειο Ισραήλ. Ο ισραηλινός στρατός απάντησε αναφέροντας ότι εντόπισε «περίπου 15» βλήματα ή drones, από τα οποία κάποια καταρρίφθηκαν, χωρίς να αναφερθεί «κανένας τραυματισμός».
Οι συγκρούσεις μεταξύ Χεζμπολά και ισραηλινών δυνάμεων έχουν προκαλέσει 622 θανάτους στη λιβανική πλευρά από τον Οκτώβρη, 142 από τους οποίους αφορούσαν αμάχους και δημοσιογράφους, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Στην ισραηλινή πλευρά, οι θάνατοι ανέρχονται σε 24 στρατιωτικούς και 26 πολίτες, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Οι πρόσφατες ισραηλινές επιδρομές στον Λίβανο και στη Συρία ακολούθησαν τα πλήγματα τη νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα στην κεντρική Συρία, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 18 θανάτους σύμφωνα με τις αρχές και έως 27 σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τα πλήγματα στη Μασιάφ είχαν «ευαίσθητους» στρατιωτικούς στόχους, σύμφωνα με τη ΜΚΟ.
Γιατί Παρασκευή και Τρίτη και όχι Πέμπτη και Σάββατο;
Γιατί 13 και όχι 14; Γιατί συνεχίζουμε να φτυνόμαστε μπροστά στις μαύρες γάτες; Γιατί έχουμε θέμα με μαχαίρια, αλάτια, ομπρέλες και άλλα αντικείμενα και γιατί η γενιά που ήρθε για να σπάσει τα στερεότυπα, πιστεύει ακόμα σε δεισιδαιμονίες;
Της Paraskavedekatriaphobia ανήμερα και κάποιοι θα επιλέξουν να κλειστούν στο σπίτι και να μην αφήσουν ούτε τον αέρα να περάσει. Κάποιοι άλλοι, αψηφώντας δεισιδαιμονίες, προλήψεις και άλλα στερεοτυπικά κατάλοιπα, θα αγνοήσουν την «κακοτυχία» του σύμπαντος και θα ακολουθήσουν την «κοινότυπη» καθημερινότητα τους. Αν, όμως, μια «κακοτυχία» χτυπήσει τους ανθρώπους που αψήφησαν την «πρόληψη», θα είναι δυνατή για να τους κάνει να «αλλαξοπιστήσουν» ή θα μείνουν σταθεροί στις απόψεις τους;
Η προϊστορία, η θρησκεία το σινεμά, τα άστρα και τα ζώδια μας φέρνουνε… προλήψεις
Λέγεται ότι η δεισιδαιμονία της Παρασκευή και 13 –η αντίστοιχη Τρίτη και 13 των Αμερικάνων– έχει τις ρίζες της στην δίωξη και την εκτέλεση των Ναϊτών από τον βασιλιά Φίλιππο της Γαλλίας το 1307. Από την άλλη, στην Ελλάδα η μοίρα της Τρίτης και 13 γράφτηκε από δύο Αλώσεις. Η Τρίτη, χρεώνεται στην Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους –συνέβη Τρίτη, 13 Απριλίου του 1204– και το 13 στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, αφού αθροίζοντας το 1453 βγαίνει ο αριθμός 13.
Ήταν, όμως, δύο μεμονωμένα γεγονότα τόσο σημαντικά ώστε να δημιουργηθεί μια δεισιδαιμονία ικανή να εκφοβίσει τόσες γενιές; Κι αν ναι, γιατί η 28η Ιουλίου του 1914, η ημέρα έναρξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου να μην είναι άτυχη; Γιατί το 15 –1+9+1+4– να μην σημαίνει ατυχία; Και το 14; –1+9+4+0–. Γιατί κλεινόμαστε στο σπίτι μόνο την Παρασκευή και την Τρίτη στις 13;
Ψάχνοντας βαθύτερα για την ρίζα των προλήψεων, ανακαλύπτει κανείς ότι οι προλήψεις δεν ξεκινούν από τις λαϊκές παραδόσεις αλλά από τη θρησκεία. Παρασκευή έγινε η ταφή του Χριστού, Παρασκευή έγινε και η Μεγάλη Πλημμύρα. Όμως, την Πέμπτη έγινε η Σταύρωση; Γιατί η Πέμπτη έχει παραμείνει αλώβητη;
Από την πλευρά της Αστρολογίας τώρα, την Τρίτη κυβερνά ο πλανήτης Άρης, ο Θεός του Πολέμου, των μαχών και των εκδικήσεων. Αντίθετα, όμως, την Παρασκευή κυβερνά η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα και της αρμονίας.
Στον κινηματογράφο δε, εγχώριο και παγκόσμιο, η «Τρίτη και 13» και η «Παρασκευή και 13», έχουν δώσει μεγάλη φήμη και λεφτά σε παραγωγούς και σκηνοθέτες. Από τη μία στα ξένα, η ταινία «Παρασκευή και 13» του 1980, έγινε τεράστια επιτυχία παγκοσμίως και τιμάται σε κάθε Halloween και Scary Movie Night. Στα της Ελλάδας, ο Ορέστης Λάσκος με το «Τρίτη και 13» παγίωσε την δεισιδαιμονία γενιών και γενιών.
Οι γάτες, τα μαχαίρια, τα αλάτια και τα χτύπημα σε ξύλο και σε κάθε αντικείμενο
Οι δεισιδαιμονίες, όμως, δεν σταματούν σε μέρες και αριθμούς, αλλά εξαπλώνονται και σε οικιακά αντικείμενα, δώρα, αντικείμενα χρήσης και σε άλλες δεκάδες έμψυχα και άψυχα όντα.
Η λαϊκή παράδοση, μας θέλει να φτυνόμαστε στη θέα κάθε μαύρης γάτας –κατάλοιπο του Μεσαίωνα που θεωρήθηκαν υπαίτιες της εξάπλωσης της πανούκλας ενώ τελικά τα λατρευτά αυτά πλάσματα βοήθησαν αφού έτρωγαν τα ποντίκια. Από την άλλη, πρόβλημα δημιουργεί και η παρουσία μιας νεκροφόρας, αφού θεωρείται κακός οιωνός για ευνόητους λόγους.
Παράλληλα, απαγορεύεται να: Περάσεις κάτω από σκάλα, να δώσεις το μαχαίρι σε κάποιον, να ανοίξεις ομπρέλα στο σπίτι, να σπάσεις καθρέφτη, να χύσεις το αλάτι και γενικότερα, να υπάρχεις και να αναπνέεις.
Το 13 δε, θεωρείται τόσο γρουσούζικο που έχει εξαφανιστεί από τα αεροπλάνα. Από την σειρά 12 πάμε στη σειρά 14, αφού το απόλυτα αρμονικό 12 των θεών του Ολύμπου, των άθλων του Ηρακλή και των μαθητών του Χριστού σπάει το δυσαρμονικό 13.
Κάποιος πάντα φταίει και δεν είμαι εγώ!
Κι αν όλα αυτά βασίζονται σε μια απαρχαιωμένη και ημιμαθή προϊστορία, γιατί συνεχίζουμε, ως νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι να πιστεύουμε και να ακολουθούμε τις πρακτικές αυτές;
Η εξήγηση είναι ίσως τόσο έκδηλη, όσο και περίπλοκη. Χρειαζόμαστε οι άνθρωποι κάποιον να του ρίχνουμε το φταίξιμο. Κάποιος να ευθύνεται για τα στραβά της ζωής μας, κάποια μαύρη τύχη και μοίρα να εμποδίζει την αρμονία μας, κάποια εξωγενής παρέμβαση να σταματά το δρόμο μας.
Ίσως είμαστε φυγόπονοι και ευθυνόφοβοι, οπότε η ζεστασιά της συντήρησης και η ευκολία της απόδοσης ευθυνών σε τρίτους να μας απαλλάσσει, φαινομενικά, από τα λάθη μας. Είναι ωραίο, όμως, να ευθύνεται κάποιος άλλος για όλα τα στραβά της ζωής ετούτης και όχι μια κακώς δομημένη κοινωνία, ένας πληγωμένος εγωισμός και τα επαναλαμβανόμενα λάθη μας.
Στις 9:13 το πρωί, δύο τρένα του προαστιακού σιδηροδρόμου βρέθηκαν σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης έξω από την Αθήνα. Η τραγωδία αποφεύχθηκε από τύχη, αλλά και την έγκαιρη αντίδραση των μηχανοδηγών.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Άρη Χατζηγεωργίου για το efsyn.gr, νέα τραγωδία παραλίγο να σημειωθεί σήμερα (13/09) το πρωί στις 9:13 έξω από την Αθήνα. Έπειτα από λάθος του ρυθμιστή κίνησης του ΟΣΕ στο Σιδηροδρομικό Κέντρο Αχαρνών (ΣΚΑ), δύο αμαξοστοιχίες γεμάτες κόσμο κινούνταν σε αντίθετες κατευθύνσεις σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης. Η ταχύτητά τους ήταν περίπου 60 χιλιόμετρα ανά ώρα, στο σημείο μετά τα έργα υπογειοποίησης στα Σεπόλια, στην πλευρά του σταθμού των Αγίων Αναργύρων.
Ο ρυθμιστής θεώρησε ότι η μία αμαξοστοιχία, η 1210 που ερχόταν από Αθήνα προς Αεροδρόμιο, είχε ήδη περάσει από το τμήμα της μονής γραμμής και έδωσε εντολή στην άλλη, την 1307 που ερχόταν από Κιάτο, να «περάσει ελεύθερα».
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, η σύγκρουση αποφεύχθηκε χάρη στην τύχη και τον μηχανοδηγό της 1210, ο οποίος άκουσε από τον ασύρματο VHF την συνομιλία του σταθμάρχη στο ΣΚΑ και την εντολή προς τον μηχανοδηγό της 1307. Μηχανοδηγός στην 1210 ήταν ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης (ΠΕΠΕ) Δημήτρης Κουτσιαύτης.
Οι μηχανοδηγοί εκφώνησαν, σύμφωνα με τον Κανονισμό Κυκλοφορίας, το σημείο που βρίσκονταν και την πορεία που θα ακολουθούσαν. Ο Δ. Κουτσιαύτης αντελήφθη πρώτος ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ειδοποίησε συνάδελφό του, τον οδηγό της άλλης αμαξοστοιχίας να σταματήσει. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, ο σταθμάρχης της Αθήνας άκουσε επίσης τη συνομιλία και κινητοποιήθηκε επικοινωνώντας με το ΣΚΑ μέσω του τηλεφώνου GSM-R.
Η τύχη συνέβαλε σημαντικά στην αποφυγή της τραγωδίας καθώς το σύστημα ασυρμάτου VHF δεν εξασφαλίζει πάντοτε την επικοινωνία και συχνά εμφανίζει παράσιτα ή να κόβει φράσεις. Επομένως, ήταν πιθανό οι δύο οδηγοί να μην είχαν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν και τα τρένα να συνεχίσουν να κινούνται προς την μετωπική σύγκρουση.
Αναζητείται το υλικό από τις συνομιλίες μέσω ασυρμάτου, όπως επίσης οι καταγραφές από τις εντολές που δόθηκαν από τους σταθμάρχες του ΟΣΕ. Έχει ήδη δοθεί εντολή για την απομάκρυνση του ρυθμιστή του ΟΣΕ στο ΣΚΑ από την θέση ευθύνης του. Δεν είναι ξεκάθαρη η απόσταση ανάμεσα στα δύο τρένα όταν σταμάτησαν. Υπάρχουν πληροφορίες για απόσταση κάτω του ενός χιλιομέτρου, δηλαδή λίγων δευτερολέπτων πριν από σύγκρουση, ενώ άλλες κάνουν λόγο για απόσταση σχεδόν τριών χιλιομέτρων.
Με τη λειψυδρία να πλήττει σοβαρά την Αττική και άλλες περιοχές της χώρας, η δραματική μείωση των αποθεμάτων νερού προκαλεί έντονες ανησυχίες για επικείμενες αυξήσεις στις τιμές.
Η ακρίβεια συνεχίζει να πλήττει τα νοικοκυριά, και οι ανακοινώσεις για αυξήσεις στην τιμή του νερού ήρθαν ως ξαφνική δυσάρεστη έκπληξη για τους πολίτες. Τα αποθέματα νερού της ΕΥΔΑΠ έχουν μειωθεί σημαντικά, καθώς το 2023 έφτασαν μόλις τα 700 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, σε σύγκριση με τα 990 εκατομμύρια το προηγούμενο έτος, και τα 1100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2022.
Η έλλειψη νερού φέρνει μέτρα, όπως περιορισμένη κατανάλωση, κλιμακωτή τιμολόγηση, αυξήσεις στα όρια του πληθωρισμού, και νέο τρόπο ελέγχου των τιμολογίων. Παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι το νερό θα παραμείνει φθηνό για λογικές καταναλώσεις, οι αυξήσεις, ακόμη και στα επίπεδα του πληθωρισμού, προκαλούν ανησυχία στους πολίτες και τους επιχειρηματίες.
Το ζήτημα της λειψυδρίας απασχολεί έντονα τη Βουλή, καθώς αρκετές περιοχές της χώρας βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μεταξύ αυτών είναι 14 δήμοι, όπως οι Σπέτσες, η Σέριφος και τμήματα της Κρήτης. Η πρόεδρος της επιτροπής υδατικών πόρων, Διονυσία Αυγερινοπούλου, ανέφερε ότι το 2024 χαρακτηρίζεται ως «άνυδρο έτος» λόγω των χαμηλών βροχοπτώσεων. Βουλευτές της αντιπολίτευσης ασκούν κριτική στην κυβέρνηση για την απουσία σχεδίου, ενώ επισημαίνουν ότι η λειψυδρία δεν είναι νέο φαινόμενο. Η Κατερίνα Σπυριδάκη από το ΠΑΣΟΚ τόνισε την ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων, ενώ η Σεμίνα Διγενή του ΚΚΕ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι το νερό αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα για κέρδη.
Η απάντηση της κυβέρνησης
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δήλωσε σε συνέντευξή του: «Δεν πάμε για αυξήσεις στο νερό. Το νερό στην Ελλάδα ήταν και θα παραμείνει φθηνό για τις λογικές καταναλώσεις. Δεν θα πειράξουμε τα τιμολόγια. Το μάξιμουμ είναι η αναπροσαρμογή στο επίπεδο του πληθωρισμού. Κανείς δεν πρόκειται να το προσέξει στο λογαριασμό του».
Επιπλέον, ο Θεόδωρος Σκυλακάκης, υπουργός Περιβάλλοντος έκανε λόγο σε συνέντευξή του για μεταρρύθμιση των τιμολογίων: «Αυτό που γίνεται είναι μια μεταρρύθμιση, η οποία βάζει έλεγχο το πώς τιμολογείται το νερό».
Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος έδωσε χρονοδιάγραμμα ενός έτους για να αναπροσαρμόσει τα μέτρα κατά της λειψυδρίας. Τα μέτρα θα ληφθούν ανάλογα και με τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν κατά τη διάρκεια του φετινού χειμώνα, ο οποίος όλοι έυχονται να είναι πιο βροχερός από τους τελευταίους.
Η τελική απόφαση σχετικά με την ελληνική υποψηφιότητα στα Όσκαρ είναι γεγονός: Η Φόνισσα κέρδισε την υποψηφιότητα αφού ήρθε αντιμέτωπη με… τον εαυτό της.
Το άνευ προηγουμένου σκάνδαλο της επιλογής της ελληνικής υποψηφιότητας για τα Όσκαρ κορυφώθηκε με την επιλογή της ταινίας “Η Φόνισσα” της Εύας Νάθενα. Η διαδικασία χαρακτηρίστηκε από παραιτήσεις μελών της επιτροπής, αποσύρσεις ταινιών και έντονες διαμαρτυρίες από την ελληνική κινηματογραφική κοινότητα. Τι ακριβώς συνέβη;
Το χρονικό της επιλογής
Το Υπουργείο Πολιτισμού, αρχικά συγκρότησε μία επιτροπή, η οποία αντικαταστάθηκε αιφνιδίως. Στα τέλη του Αυγούστου, η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου (ΕΑΚ) εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Γιατί αντικαταστάθηκε η επιτροπή επιλογής της ελληνικής υποψηφιότητας για το Διεθνές Όσκαρ;», όπου σημείωνε ότι «στις αρχές Αυγούστου το ΥΠΠΟ προχώρησε στη σύσταση της επταμελούς επιτροπής που θα επιλέξει τη φετινή πρόταση της Ελλάδας για το Βραβείο Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας. Το αρμόδιο Τμήμα Κινηματογραφίας και Οπτικοακουστικών Μέσων απηύθυνε πρόσκληση συμμετοχής στην επιτροπή στα μέλη της ΕΑΚ σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτο, κριτικό κινηματογράφου Λήδα Γαλανού και ηθοποιό Κόρα Καρβούνη, καθώς και στη σεναριογράφο Κάλλια Παπαδάκη, την οποία και οι τέσσερις αποδέχθηκαν».
Στη συνέχεια, 4 ημέρες μετά από την επιβεβαίωση της συμμετοχής τους, τα μέλη της επιτροπής έλαβαν email σύμφωνα με το οποίο η συμμετοχή τους τελικά «δυστυχώς δεν οριστικοποιήθηκε». Έπειτα από αναρτήσεις των μελών της Επιτροπής, όπως ο Βασίλης Κεκάτος, για το φιάσκο που είχε δημιουργήσει το υπουργείο Πολιτισμού οι 20 από τις 25 υποψηφιότητες αποχώρησαν από τη διαδικασία:
«Αρνούμαστε να συμπράξουμε σε αδιαφανείς ενέργειες, που απαξιώνουν τον ελληνικό κινηματογράφο και τους επαγγελματίες του, και αναγκαζόμαστε να αποσύρουμε τις ταινίες μας από την ως άνω διαδικασία», είχαν σημειώσει σε επιστολή τους οι 20 δημιουργοί μετά την αποχώρηση τους.
(Φωτ: Tanweer)
Όπως δήλωσε ο σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος, μέλος της αρχικής επιτροπής, σε συνέντευξή του στο Lifo: «Το υπουργείο μάς ενημέρωσε πως καθαιρούμαστε από μέλη της επιτροπής χωρίς να προβάλει καμία ουσιαστική δικαιολογία, μεταφέροντας το βάρος ευθύνης της πρόσκλησής μας σε μια υπάλληλο. Στην πραγματικότητα, η ιστορία που μας αφηγήθηκαν ήταν πως κάποια υπάλληλος αυθαίρετα βρήκε τα στοιχεία επικοινωνίας μας, μίλησε μαζί μας ξεχωριστά πολλάκις, είτε τηλεφωνικώς είτε μέσω email, μας έστειλε τις ταινίες, μας έστειλε σχετικές οδηγίες και μου ανακοίνωσε πως ορίσθηκα πρόεδρος της επιτροπής.
Εντελώς μόνη της και προφανώς μυστικά από τους υπόλοιπους συναδέλφους της. Αυτή είναι η ιστορία που συνοπτικά μας αφηγήθηκε μια ανώτερη υπάλληλος του υπουργείου και αυτό είναι το αφήγημα που συνεχίζει ο υφυπουργός. Ας σημειωθεί πως εμείς δεν καταφέραμε να έρθουμε ποτέ ξανά σε επικοινωνία με την εν λόγω υπάλληλο».
Η απάντηση του υπουργείου Πολιτισμού
Ο υφυπουργός Πολιτισμού Ιάσωνας Φωτήλας σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε για να «ξεκαθαρίσει τα πράγματα» σχετικά με τις υποψηφιότητες των Όσκαρ ανέφερε ότι εργαζόμενος «ενήργησε από υπερβάλλοντα ζήλο, για να τρέξουν οι διαδικασίες και να κερδίσουμε χρόνο» παρακάμπτοντας την ιεραρχία και επιβεβαιώνοντας τον ορισμό των μελών πριν υπογράψει ο υφυπουργός.
«Για κάποιο λόγο ο συγκεκριμένος υπάλληλος αποφάσισε να παρακάμψει όλη την ιεραρχική διαδικασία, όπως ο νόμος την ορίζει», ανέφερε ο υφυπουργός και πρόσθεσε ότι μετά από αυτή την παρατυπία «τα μέλη αυτά είχαν καεί».
Τελικά αποχώρησαν άλλες τέσσερις ταινίες, αλλά και μέλη της νέας κριτικής επιτροπής που είχε ορίσει το υπουργείο. Μεταξύ άλλων αποχώρησαν ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και η Ασημίνα Προέδρου με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου να ζητά να ακυρωθεί η ελληνική συμμετοχή στα Όσκαρ του 2025. Όπως σημείωσε: «βάσει των κανονισμών που θέτει η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, τα πρόσωπα τα οποία θα γνωμοδοτήσουν για την πρόταση της χώρας δεν μπορούν να αντικατασταθούν πέραν της 15ης Αυγούστου 2024».
Και τελικά;
Το χάος εντάθηκε ακόμα περισσότερο όταν τα δύο νέα μέλη της επιτροπής, ο Αναστάσιος Μίχος και ο Νίκος Πλατύραχος, που προστέθηκαν μετά τις παραιτήσεις, αποχώρησαν και αυτοί αφού συνειδητοποίησαν τη δύσκολη κατάσταση. Παρά τις διαδοχικές αποχωρήσεις και την απομόνωση της “Φόνισσας” ως μόνης υποψήφιας, το Υπουργείο συνέχισε τη διαδικασία κανονικά, επιβεβαιώνοντας την επιλογή της ταινίας για τα Όσκαρ, γεγονός που σχολιάστηκε ειρωνικά, καθώς ήταν πλέον προφανές ότι η επιλογή ήταν αναμενόμενη από την αρχή. Έτσι, η “Φόνισσα”, η μόνη ταινία που παρέμεινε στον διαγωνισμό, είναι αυτή που θα εκπροσωπήσει τη χώρα.
Η αντίδραση της ελληνικής κινηματογραφικής κοινότητας ήταν έντονη, με κατηγορίες ότι η όλη διαδικασία είχε στόχο την προώθηση της “Φόνισσας”. Ορισμένα ξένα μέσα, όπως το Variety, σχολίασαν το θέμα, υπονοώντας ότι η διαχείριση του υπουργείου όχι μόνο εξέθεσε τη διαδικασία, αλλά και το σύγχρονο ελληνικό σινεμά. Παρά την ποιότητα της ταινίας, η αίσθηση ότι αυτή η επιλογή έγινε με προκαθορισμένο αποτέλεσμα υποβάθμισε τόσο την ίδια την ταινία όσο και την αξιοπιστία του υπουργείου.
Ο Άκης Καπράνος, κριτικός κινηματογράφου και μουσικός, είναι ο ιδρυτής του Midnight Express, μιας επίμονα πετυχημένης μεταμεσονύχτιας κινηματογραφικής λέσχης.
Films will tear us apart again; Ο κριτικός κινηματογράφου Άκης Καπράνος όταν μιλάει για το σινεμά, θυμάται τους φίλους του. «Το σινεμά μού έμαθε να ακούω τους άλλους. Θυμάμαι μια ατάκα του Νίκου Γραμματικού: Το σινεμά είναι μια περιπέτεια που συναντάμε στους άλλους. Το καλύτερο το είχε πει ο συγχωρεμένος ο Νίκος ο Παναγιωτόπουλος: Δεν ξέρουμε πώς φιλιούνταν οι άνθρωποι πριν το σινεμά. Το πρώτο φιλί που έδωσες το έδωσες μιμούμενη κάποια σκηνή κάποιας ταινίας. Ο ρόλος του σινεμά στη ζωή μας είναι κυριαρχικός».
Αντιμέτωπος με το ερώτημα αν «υπάρχουν σήμερα πραγματικοί ήρωες στον χώρο του σινεμά» ο ίδιος απαντάει: «Φυσικά. Ήρωες είναι όλοι οι Έλληνες σκηνοθέτες που κάνουν ταινίες σ’ αυτή τη χώρα με ψίχουλα. Ήρωες κατά τη γνώμη μου είναι και ορισμένοι από τους παραγωγούς τους».
Στο δε δίλλημα φεστιβαλικό σινεμά ή Χόλυγουντ, ο Άκης Καπράνος απαντά «σινεμά του περιθωρίου, γιατί πιστεύω ότι αυτές οι ταινίες εκφράζουν έναν αιχμηρό αντικαθεστωτικό λόγο – και αναφέρομαι στις ταινίες εκείνες που δεν φιγουράρουν στα επίσημα διαγωνιστικά των Φεστιβάλ αλλά συνήθως κρύβονται στα παράλληλα προγράμματα τους».
Φωτογραφία: Γιάννα Φώτου
Οι ταινίες που τον συγκλόνισαν είναι: «Το τρένο της μεγάλης φυγής», το «Εντιμότατοι Φίλοι μου» και «Τα σκυλιά στη Χλόη», «γιατί γίνομαι σμπαράλια, όταν τελειώνουν – κάπως έτσι υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως ακόμα έχω συναισθήματα».
Για τον Άκη Καπράνο λοιπόν, το σινεμά είναι ο τόπος στον οποίο οι εαυτοί μας διαλύονται για να τους επανεφεύρουμε μέσα στην σκοτεινή αίθουσα, μέσα απ’ τους άλλους. Σε αντίθεση λοιπόν με τους Joy Division (love will tear us apart), ο Άκης πιστεύει πως το σινεμά είναι εκείνο που μας κάνει σμπαράλια ξανά και ξανά. Αυτός ακριβώς είναι ο κυριαρχικός ρόλος του στις ζωές των σινεφίλ. Μόνο που αυτό δεν το πιστεύει μόνο ο Άκης, αλλά όσες και όσοι έχουμε βρεθεί στις προβολές του Midnight Express τα τελευταία χρόνια.
Φωτογραφία: Γιάννα Φώτου
Φωτεινές μνήμες σε σκοτεινές αίθουσες
Η πρώτη σχετική με το σινεμά μνήμη του εντοπίζεται στον παιδικό κινηματογράφο ΣΙΝΕΑΚ, στον Πειραιά. «Ήταν ένα αποκλειστικά παιδικό σινεμά έπαιζε δηλαδή μόνο παιδικές ταινίες. Το εισιτήριο κόστιζε 20 δραχμές. Είχε μια ταινία την εβδομάδα. Εκεί έχω δει τις περιπέτειες του Χοντρού και του Λιγνού, τις βωβές ταινίες του Τσάπλιν, σοβιετικά και ιαπωνικά animation της εποχής, τον Αστερίξ, και τον Λούκυ Λούκ. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι η πρώτη αίσθηση. Η πρώτη φορά που ένιωσα αυτό το χάσιμο, αυτή την σχεδόν trance κατάσταση που βιώνει ένα παιδί, όταν πάει πρώτη φορά σινεμά και χάνεται μέσα στην ταινία και έχει πλέον αποκοπεί από την πραγματικότητα και όλοι του οι βιορυθμοί συντονίζονται με τους φιλμικούς ρυθμούς», θυμάται.
Φωτογραφία: Γιάννα Φώτου
Η αίθουσα του ΣΙΝΕΑΚ βοήθησε τον Άκη Καπράνο να καταλάβει πως «οι σκοτεινές αίθουσες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη που έχουμε για την ύπαρξη του φωτός».
Η ταινία όμως που του αποκάλυψε πως θέλει να ασχοληθεί με το σινεμά ήταν το Suspiria, του Dario Argento. «Το είδα σε ηλικία 12 χρονών γιατί ήθελα να απεμπλακώ από τη φοβία των ταινιών τρόμου που με βάραινε από παιδί. Θα πήγαινα πρώτη γυμνασίου και είπα στον εαυτό μου: τώρα πρέπει να ανδρωθείς! Είδα πρώτα το Suspiria και μετά ξεκίνησα να νοικιάζω τις ταινίες τρόμου 10 – 10. Με σόκαρε ο τρόπος με τον οποίο, στον Argento, κάτι τόσο αποτρόπαιο αποδίδεται τόσο μαγευτικά. Άρχισα λοιπόν να αναζητώ κι άλλες ταινίες αυτού του σκηνοθέτη. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αναζητώ σκηνοθέτη. Λίγο αργότερα διάβασα ένα άρθρο για τον Argento, το οποίο ανέφερε άλλους σκηνοθέτες, όπως ο Fellini και Bava, οπότε σιγά – σιγά, είχα γίνει σινεφίλ!».
Ο Άκης Καπράνος πράγματι ασχολήθηκε με το σινεμά, ως σινεφίλ, ως κριτικός και πρίν από επτά χρόνια ως εμπνευστής μιας ιδέας που έμελλε να ανανεώσει τις αθηναϊκές νύχτες, του Midnight Express.
Ένα διαφορετικό εξπρές του μεσονυχτίου
Σύμφωνα με τον ίδιο η αρχική ιδέα ήταν να δημιουργήσει ένα μέρος όπου ο κόσμος στο σινεμά είναι ελεύθερος να αντιδρά σε ερεθίσματα.
«Το ότι το κοινό αντιδρά σε αυτά που βλέπει είναι χαρακτηριστικό της λαϊκότητας του σινεμά: Πήγαινε ο κόσμος να δει ένα θρίλερ και φώναζε στην ηρωίδα “Πίσω σου!”. Ήθελα λοιπόν να δημιουργήσω έναν χώρο στον οποίο αυτή η λαϊκότητα θα μπορούσε να εκφραστεί πηγαία και άφοβα. Πιστεύω βαθιά πως ενωνόμαστε στην ομοιότητα, όχι στη διαφορετικότητα, πως έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα κοινά μας σημεία απ’ τα σημεία που μας διχάζουν. Με αυτό το σκεπτικό δημιούργησα το Midnight Express», εξηγεί.
«Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως το Midnight δεν δημιουργήθηκε για να παράξει κανένα κέρδος. Δεν έχει κανέναν σπόνσορα. Δεν παίρνει ΕΣΠΑ. Αν συντηρείται, συντηρείται γιατί το στηρίζει ο κόσμος. Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που το στηρίζουν, γιατί δεν στηρίζουν μόνο τις ταινίες, στηρίζουν και εμένα σαν άνθρωπο και το εισπράττω αυτό» συνεχίζει ο Άκης.
Φωτογραφία: Γιάννα Φώτου
Το κοινό της κινηματογραφικής λέσχης του Άκη αποτελείται από φοιτητόκοσμο, νεαρόκοσμο και κουηρόκοσμο. «Έρχονται πολλοί φοιτητές, αλλά και όλες οι φυλές της νύχτας. Αξίζει να σημειώσουμε πως την στιγμή που το εισιτήριο των θερινών σινεμά αγγίζει τα 10 ευρώ, το εισητήριο για μια προβολή του Midnight Express κοστίζει μόλις 6 έυρώ. Δεν έχω πρόθεση να δυσκολέψω τους οπαδούς του Midnight, όλοι στο ίδιο ζόρι ήμαστε».
Φωτογραφία: Γιάννα Φώτου
Ο ίδιος αναφέρει σε σχέση με τη διαδικασία επιλογής των ταινιών που προβάλλει: «Συνήθως επιλέγω ταινίες που είτε εγώ, είτε τα περισσότερα μέλη της ομάδας του Midnight δεν έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. Τέτοια παραδείγματα είναι το Christine του John Carpenter και τo All That Jazz του Bob Fosse. Επίσης, μεγάλη επιτυχία θεώρησα την προβολή της ταινίας Ευτυχία του Todd Solondz. Κατά τη γνώμη μου ο κόσμος του Midnight Express, δεν θα έβλεπε αυτή την ταινία υπό άλλες συνθήκες».
Παρελθόν, παρόν και μέλλον
Τα τελευταία χρόνια ο Άκης αντί να φέρνει επιφανείς cineανθρώπους προκειμένου να προλογίσουν τις ταινίες επιλέγει μέλη της ομάδας του Midnight Express. «Η Δανάη Δαφνομήλη ας πούμε, προλόγισε για παράδειγμα το Rocky Horror Show ως μέλος της ομάδας, γιατί ήξερα ότι την αγαπά πολύ», σημειώνει.
Από την επτάχρονη σχεδόν διαδρομή της κινηματογραφικής του λέσχης συγκρατεί μεταξύ άλλων δύο συγκινητικές στιγμές. Η πρώτη αφορά στην διοργάνωση μιας προβολής του Rocky Horror Picture Showμε στόχο την συγκέντρωση οικονομικής ενίσχυσης για την υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου.
Φωτογραφία: Γιάννα Φώτου
Η δεύτερη έχει να κάνει με μια συνέντευξη του στο TedX της Θεσσαλονίκης, όπου η δημοσιογράφος Βίκυ Γεωργιάδου του εκμυστηρεύτηκε πως «δεν έχει νιώσει ποτέ της πιο ασφαλής βγαίνοντας στην πόλη το βράδυ, παρά μόνο όταν έρχεται στις μεταμεσονύχτιες προβολές μας. Δε μπορώ να σου περιγράψω το συναίσθημα – επιβεβαίωσε όλες τις προσδοκίες μου!».
Κλείνοντας ο Άκης Καπράνος μοιράζεται μας πως το Midnight Express «αναμένεται να επεκταθεί σε μόνιμη βάση στη Θεσσαλονίκη. Απ’ τον Οκτώβριο θα είμαστε κάθε βδομάδα στον κινηματογράφο Βακούρα. Το άλλο που μπορώ να πω είναι ότι θα αναζητήσουμε μια μόνιμη στέγη στην Αθήνα, όπου θα μπορούμε να κάνουμε μεγαλύτερα πράγματα».
Δεν μπορεί να ανεχόμαστε τη ρητορική μίσους στον βωμό της τηλεθέασης. Την προηγούμενη σεζόν, η τηλεοπτική κακοποίηση ήταν κυρίαρχη στο όνομα της «άλλης άποψης»; Φέτος, γίνεται να μην συμβεί αυτό, παρακαλώ;
Ήταν Ιούλιος, όταν ο Βασίλης Θανόπουλος, αρχισυντάκτης του περιοδικού Αntivirus, μιλούσε για την τηλεοπτική σεζόν που μας πέρασε χαρακτηρίζοντας την ως μία από τις πιο κακοποιητικές χρονιές της ελληνικής τηλεόρασης ως προς την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Η τηλεοπτική κακοποίηση ήταν γεγονός.
Την ίδια στιγμή, πολλά media έβαζαν προοδευτικό πρόσημο στην περασμένη σεζόν, αφού σειρές όπως το “Milky Way” και η «Παραλία», προσπάθησαν να δώσουν το στίγμα μιαςσυμπεριληπτικής τηλεόρασης.Μπορεί η τηλεόραση, ως μέσο αντανάκλασης της κοινωνίας, να είναι κακοποιητική και ταυτόχρονα να έχει προοδευτικό χαρακτήρα; Ή απλώς συνυπάρχουμε, κακοποιητικά και προοδευτικά άτομα σε μια κοινωνία που ισορροπεί ανάμεσα στην ουτοπία και το οξύμωρο;
Ένα ήλιος που προσπαθεί να γυρίσει
Μεγαλώσαμε με τη δογματική αντίληψη ότι όσο υπάρχει κοινωνία, τόσο θα υπάρχουν κανόνες, κριτήρια και φυσικά προνόμια από τα οποία πάντα κάποιοι θαεξαιρούνται και θα είναι στο περιθώριο. Μέσα στην αντίληψη αυτή χωρέσαμε εκατοντάδες άτομοα:
«Δεν θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα οι gay να παντρεύονται», «Δεν είναι το ίδιο με εμάς. Η οικογένεια αποτελείται από μητέρα, πατέρα και παιδιά και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ», και φυσικά το αμίμητο «Ας κάνουν ό,τι θέλουν στον κλειστό χώρο του σπιτιού τους, αρκεί να μην τους βλέπει κανείς».
Οι δογματικές αυτές απόψεις και αντιλήψεις αναπαράχθηκαν στα σπίτια, τα γραφεία, τους δρόμους και φυσικά βρήκαν τον χώρο τους στη δημόσια σφαίρα και τις τηλεοπτικές εκπομπές, οδηγώντας σε ενός είδους τηλεοπτική κακοποίηση.
Πολλοί χαρακτήρισαν τις αντιδράσεις αυτές ως φυσικές και αναμενόμενες, αφού οι άνθρωποι αυτοί αντιδρούσαν σε κάποια αλλαγή και η κοινωνία έχει μάθει να αντιστέκεται στις μεταβολές. Όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση, έλεγαν.
Έτσι αντέδρασε η κοινωνία και το 1982, όταν νομιμοποιήθηκε ο πολιτικός γάμος. Έτσι αντέδρασε στην κατάργηση της προίκας. Έτσι αντέδρασε και στην αποποινικοποίηση της μοιχείας. Και μετά οι αντιρρήσεις κόπασαν. Κανείς πια δεν θυμάται. Κανείς πια δεν φοβάται.
Ο όχλος σιώπασε και όχι μόνο δέχτηκε την αλλαγή αλλά την αγκάλιασε κιόλας και σήμερα, όλοι όσοι τότε αντιδρούσαν, δέχονται τα πράγματα αυτά ως δεδομένα και σταμάτησαν να υπεραμύνονται μιας απαρχαιωμένης και χωρίς ουσία «ηθικής».
Η μεγάλες τηλεθεάσεις και η κακοποίηση
Φυσικά, τότε δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση για να κληθούν οι απανταχού απατημένοι, για να απαντήσουν αν θεωρούν σωστό ότι πλέον ο μοιχός σύζυγός τους δεν θα μπαίνει στη φυλακή. Οι παντρεμένοι δεν ρωτήθηκαν αν θα μπορούν οι επόμενοι να παντρεύονται με πολιτικό γάμο και οι άνδρες, που φυσικά κάποιοι είχαν αντίρρηση, δεν πήραν σβάρνα τα κανάλια να μιλήσουν για την αποτρόπαια πράξη του να μην πληρώνονται για να παντρεύονται τις γυναίκες τους.
Φέτος όμως, οι τηλεοπτικές εκπομπές χάρισαν ένα μεγάλο μέρος του τηλεοπτικού τους χρόνου σε προσβλητικά, υβριστικά και κακοποιητικά σχόλια που υπηρετούσαν, ή εξυπηρετούσαν, την «άλλη άποψη» περί της νομιμοποίησης του δικαιώματος στον γάμο και την οικογένεια της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Γιατί άραγε επιτράπηκε αυτή η τηλεοποτική κακοποίηση;
Κάποιοι είπαν ότι το έκαναν χάριν Δημοκρατίας, εντός της οποίας πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις. Την ίδια άποψη φαίνεται να είχε και η αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, η οποία σε τηλεοπτική εκπομπή, ερωτώμενη για το αν η ΕΣΗΕΑ έπρεπε να είχε αντιδράσει απέναντι στο ξέμπαρκο βήμα που δόθηκε προς τις «άλλες» κακοποιητικές δηλώσεις, απάντησε πως: «Η ενημέρωση δεν μπορεί να εξυπηρετείτε μονόπλευρα. Όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται και όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο».
Κανείς όμως δεν μίλησε για τα νούμερα. Κανείς δεν είπε ότι οι επονομαζόμενες ως «άλλες απόψεις» δεν ήταν τίποτα άλλο, τελικά, παρά μια προσπάθεια εμπορευματοποίησης του μίσους μιας μερίδας της κοινωνίας, που βρίσκεται στη ζεστασιά της συντήρησης.
Και αυτή η προσπάθεια εμπορευματοποίησης δεν έγινε για κανένα άλλο λόγω παρά για το κέρδος: το κέρδος που φέρνουν τα νούμερα, το κέρδος που φέρνει η ανάγκη ενός παρουσιαστή να γίνει αρεστός μια μερίδα του κοινού, το κέρδος που μπορεί να φέρει η δημόσια αποδοκιμασία μιας τέτοιας «άλλης άποψης» από έναν παρουσιαστή. Και κάπως έτσι, δημιουργείται η εξίσωση μιας δημοκρατίας που στηρίζεται στην «άλλη άποψη», η οποία άλλη άποψη φέρνει νούμερα. Φυσικά, όπως έχει συμβεί πολλάκις, η ανεξέλεγκτη επιθυμία για τηλεθέαση μπορεί να οδηγήσει στην κακοποίηση.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το αποτέλεσμα του πειράματος στο να «ακουστούν» και οι δύο απόψεις, ήταν να μην ακουστεί πραγματικά καμία άποψη και να μείνει μόνο ο όχλος.
Πώς «χτίζεται» η άλλη τηλεόραση;
Τα ερωτήματα που γεννήθηκαν ήταν πολλά. Ναι, η ελληνική κοινωνία παραμένει βαθιά συντηρητική. Οι λόγοι πολλοί. Το κύριο ερώτημα όμως είναι: Σε ποια πλευρά της ιστορίας θέλουν τελικά να ταχθούν οι τηλεοπτικές εκπομπές;
Αν το «θέλω» τους είναι η φιλοξενία κακοποιητικών απόψεων και συμπεριφορών, αν το «θέλω» τους είναι να δίνουν βήμα στη ρητορική μίσους, αν η ανάγκη για νούμερα και εμπορευματοποίηση των πάντων είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη για προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τότε οι τηλεοπτικές εκπομπές βρίσκονται σε καλό δρόμο. Αν όμως, δεχόμαστε ότι όλο αυτό που έγινε τη φετινή χρονιά δεν ήταν τελικά η φιλοξενία μιας άλλης άποψης, αλλά μια κακοποιητική πρακτική, τότε κάτι χρειάζεται να αλλάξει.
Aν η ΕΣΗΕΑ πιστεύει, και θέλει να ασχοληθεί, όπως λέει, σοβαρά με τα θέματα δεοντολογίας, χρειάζεται να αφιερώνει περισσότερα από λίγα μόνο λεπτά στους δημοσιογράφους που μιλούν για τις κακοποιητικές πρακτικές που εφαρμόζονται ακόμη και από άλλους δημοσιογράφους και που παλεύουν για την αλλαγή.
Χρειάζεται να φιλοξενούνται περισσότεροι άνθρωποι που αναγνωρίζουν ότι πρόοδος σημαίνει είμαι ικανός/η να αναγνωρίσω τη σωστή, την ηθική και τίμια «γνώμη» και να μην δώσω βήμα σε αυτή την «άλλη» κακοποιητική και εχθρική συμπεριφορά που τίποτα δεν προσφέρει, αλλά αντίθετα έχει αρνητική επίδραση στην ψυχική και σωματική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Ίσως αν βασιστούμε περισσότερο στη γνώση και όχι τόσο στην απαίδευτη γνώμη, την ενημέρωση, τον σεβασμό και την ενσυναίσθηση να καταφέρουμε να χτίσουμε τελικά αυτή την άλλη, καλύτερη, τηλεόραση. Ίσως τότε να μπορέσουμε και να πούμε ότι παρά την κακοποίηση και τον πόνο που έφερε η τηλεόραση σε πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα την περασμένη χρονιά, έγινε η αρχή για να φτιαχτεί τελικά μια πιο συμπεριληπτική τηλεόραση. Ας ευχηθούμε η φετινή τηλεοπτική σεζόν να είναι αυτή η χρονιά.
Η κυβέρνηση της Γερμανίας ανακοίνωσε σχέδια για επιβολή αυστηρότερων ελέγχων σε όλα τα χερσαία σύνορα της χώρας σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της παράτυπης μετανάστευσης.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις της υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας Νάνσι Φέιζερ, οι έλεγχοι θα ξεκινήσουν σε μια ζώνη που συνήθως θεωρείται ελεύθερης κυκλοφορίας – την ευρωπαϊκή ζώνη Σένγκεν – στις 16 Σεπτεμβρίου. Σε πρώτη φάση θα διαρκέσουν για έξι μήνες.
Η κυβέρνηση έχει επίσης δημιουργήσει ένα σχέδιο που επιτρέπει στις αρχές να απορρίπτουν περισσότερους μετανάστες απευθείας στα γερμανικά σύνορα, είπε η Φέιζερ, χωρίς να προσθέσει λεπτομέρειες για την αμφιλεγόμενη κίνηση.
Οι παραπάνω περιορισμοί αποτελούν μέρος μιας σειράς μέτρων που έχει λάβει η Γερμανία για να σκληρύνει τη στάση της για την παράτυπη μετανάστευση τα τελευταία χρόνια μετά την αύξηση των αφίξεων, ιδιαίτερα των ανθρώπων που φεύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια στη Μέση Ανατολή.
🇩🇪 #Germany on Monday announced that it will be putting in place temporary #border controls on all of its land borders.
Beginning September 16, the controls are expected to last for six months initially.
Η κυβέρνηση του Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς επιδιώκει να πάρει πίσω την πρωτοβουλία από την αντιπολίτευση της ακροδεξιάς και των συντηρητικών. Η υποστήριξη στην αντιπολίτευση έχει αυξηθεί, καθώς εκμεταλλεύεται τις ανησυχίες των ψηφοφόρων για τις τεταμένες δημόσιες υπηρεσίες, την απορρόφηση των μεταναστών και την ασφάλεια.
«Ενισχύουμε την εσωτερική ασφάλεια και συνεχίζουμε τη σκληρή μας γραμμή ενάντια στην παράτυπη μετανάστευση», είπε η Φέιζερ, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση έχει ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις γειτονικές χώρες για τους επιδιωκόμενους ελέγχους.
Οι πρόσφατες θανατηφόρες επιθέσεις με μαχαίρι στις οποίες οι ύποπτοι ήταν αιτούντες ασύλου έχουν προκαλέσει ανησυχίες για τη μετανάστευση. Το AfD νωρίτερα αυτό το μήνα έγινε το πρώτο ακροδεξιό κόμμα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που κέρδισε πολιτειακές εκλογές στη Θουριγγία, μετά από έντονη εκστρατεία για το ζήτημα της μετανάστευσης.
Το Βερολίνο πέρυσι ανακοίνωσε επίσης αυστηρότερους ελέγχους στα χερσαία σύνορά του με την Πολωνία, την Τσεχία και την Ελβετία. Τα σύνορα αυτά, καθώς και οι έλεγχοι στα σύνορα με την Αυστρία της επέτρεψαν να επιστρέψει 30.000 μετανάστες από τον Οκτώβριο του 2023.
Οι έλεγχοι θα μπορούσαν να δοκιμάσουν την ευρωπαϊκή ενότητα εάν οδηγήσουν τις γερμανικές αρχές στο να ζητήσουν από άλλες χώρες να πάρουν πίσω σημαντικό αριθμό αιτούντων ασύλου και μεταναστών. Σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ, οι χώρες του χώρου Σένγκεν, που περιλαμβάνει όλη την Κύπρο και την Ιρλανδία, επιτρέπεται να εισάγουν συνοριακούς ελέγχους μόνο ως έσχατη λύση για την αποτροπή απειλών για την εσωτερική ασφάλεια ή τη δημόσια πολιτική.
Η Γερμανία μοιράζεται τα χερσαία σύνορά της μήκους άνω των 3.700 χιλιομέτρων (2.300 μίλια) με τη Δανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Αυστρία, την Τσεχική Δημοκρατία και την Πολωνία.
Ο υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας Γκέρχαρντ Κάρνερ δήλωσε στην εφημερίδα Bild τη Δευτέρα ότι η χώρα του δεν θα δεχτεί κανέναν μετανάστη που θα απωθήσει η Γερμανία στα σύνορα: «Δεν υπάρχει χώρος για ελιγμούς εκεί», είπε.
Τα μέτρα μπορεί να μην οδηγήσουν αμέσως στην εκτροπή πολλών περισσότερων μεταναστών στα σύνορα, αλλά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περισσότερες επιστροφές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και να λειτουργήσουν αποτρεπτικά, δήλωσε η Σούζαν Φράτζκε στο Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Ο αριθμός των αιτήσεων ασύλου στη Γερμανία μειώθηκε ήδη κατά 21,7% τους πρώτους οκτώ μήνες του έτους, σύμφωνα με κυβερνητικά στατιστικά στοιχεία.
Ο εφιάλτης της 12χρονης από τον Κολωνό εξακολουθεί να υφίσταται εκτός των δικαστηρίων, καθώς δέχεται νέες επιθέσεις. Πρόσφατα, δέχτηκε απειλές από πρώην κατηγορούμενο, ο οποίος όταν την είδε άρχισε να της φωνάζει και να την απειλεί.
Δυστυχώς, η ταλαιπωρία της 12χρονης από τον Κολωνό φαίνεται πως δεν έχει τελειώσει μετά την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση για τους 20 από τους 25 κατηγορούμενους τον περασμένο Απρίλιο. Αντίθετα, συνεχίζεται στην καθημερινότητά της, καθώς το κορίτσι προσπαθεί να επουλώσει τα ψυχικά τραύματα από όσα έχει βιώσει.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Άννας Νίνη για το omniatv.com το κορίτσι βρέθηκε για λίγες ημέρες στην Αθήνα, ώστε να δει την οικογένειά της πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Στις 8 Σεπτεμβρίου, Κυριακή μεσημέρι, περπατούσε μαζί με τον 20χρονο αδερφό της στη γειτονιά του Κολωνού με σκοπό να αγοράσουν σχολικά είδη. Τότε ένας από τους αθωωθέντες κατηγορούμενους, πρώην υπάλληλος του καταστήματος του Ηλία Μίχου, τους εντόπισε και επιτέθηκε λεκτικά στην ανήλικη.
Συγκεκριμένα, ο άνδρας απείλησε τη 12χρονη φωνάζοντας «θα σε γαμήσω», και την έβριζε αποκαλώντας την «πουτάνα». Καθώς την πλησίαζε απειλητικά, ο αδερφός της παρενέβη για να υπερασπιστεί το κορίτσι και μπήκε ανάμεσά τους, αναγκάζοντας τον άντρα να απομακρυνθεί. Στις 11 Σεπτεμβρίου, η μητέρα της 12χρονης κατέθεσε σχετική καταγγελία στο Αστυνομικό Τμήμα Κολωνού, και λόγω της ανηλικότητας του παιδιού, η διαδικασία κινήθηκε αυτεπάγγελτα.
#Μίχος Ένας από τους κατηγορούμενους που αθωώθηκε στην υπόθεση βιασμού και μαστροπειας της 12χρονης βρήκε το παιδί στον Κολωνο ενώ ψώνιζε σχολικά και άρχισε να το βρίζει και να το απειλή ενώ κινήθηκε επιθετικά κατά πάνω του. Ο συγκεκριμένος και κανένας άλλος κατηγορούμενος, να…
Αξίζει να σημειωθεί πως δεν είναι η πρώτη φορά που η ανήλικη έχει γίνει στόχος παρενόχλησης. Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, ενώ ζούσε προσωρινά με συγγενή εκτός Αθηνών, είχε καταγγείλει ότι ένας άνδρας την είχε πλησιάσει σε λεωφορείο και την είχε απειλήσει κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς το σχολείο, ζητώντας της να μην καταθέσει στις Αρχές. Το κορίτσι περιέγραψε το περιστατικό τόσο σε συγγενικό της πρόσωπο όσο και στον διευθυντή του σχολείου της. Για την υπόθεση αυτή έχει ήδη ξεκινήσει η νομική διαδικασία και η δίκη εκκρεμεί.
Το να επιτίθεσαι κ να βρίζεις χυδαία μία ανήλικη στο δρόμο δείχνει πρωτίστως τι άνθρωπος είσαι. Χωρίς "ναι μεν αλλά". Με την #12χρονη για όλους τους λόγους του κόσμου
Ο Απόστολος Λύτρας αφήνεται ελεύθερος από το δικαστικό συμβούλιο. Η προσωρινή του κράτηση αντικαθίσταται από περιοριστικούς όρους. Επιπλέον, αντί για κατηγορίες κακουργήματος, επρόκειτο να εκδικαστεί σε βαθμό πλημμελήματος.
Σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών της Αθήνας, ο Απόστολος Λύτρας θα βρίσκεται πλέον εκτός φυλακής. Ο νομικός επρόκειτο να δικαστεί για το αδίκημα της ενδοοικογενειακής επικίνδυνης σωματικής βλάβης από πρόθεση σε βαθμό πλημμελήματος.
Η αντίστοιχη εισαγγελική πρόθεση υιοθετήθηκε από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο με βούλευμα. Έκρινε πως θα πρέπει να αρθεί η προσωρινή κράτηση που είχε επιβληθεί εις βάρος του κατηγορουμένου για ξυλοδαρμό της συζύγου του. Αντ’ αυτού, ο κατηγορούμενος θα υποβληθεί σε συγκεκριμένους περιοριστικούς όρους. Ειδικότερα:
Απαγόρευση προσέγγισης της συζύγου και της οικίας της σε απόσταση μικρότερης των 100 μέτρων.
Απαγόρευση επικοινωνίας άμεσα ή έμμεσα με χρήση τεχνικών μέσων ή μέσω τρίτων προσώπων.
Επιτρέπεται μόνο η επικοινωνία για θέματα που αφορούν το ανήλικο τέκνο μέσω δικηγόρων. Σε περίπτωση άσκησης επικοινωνίας με το παιδί η παράδοση και η παραλαβή από τη σύζυγο ή άτομο που έχει εξουσιοδοτήσει η σύζυγος θα λαμβάνει χώρα έξωθεν του ΑΤ της κατοικίας της συζύγου ενώ κατά την παράδοση και παραλαβή δεν θα μπορεί ο κατηγορούμενος να απευθύνεται στο πρόσωπο που συνοδεύει το τέκνο.
Να συμμετάσχει σε συμβουλευτικό-θεραπευτικό πρόγραμμα του Εθνικού κέντρου Αλληλεγγύης.
ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΠΟΙΝΩΝ Ο ΠΟΙΝΙΚΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΥΤΡΑΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI)
Από κακούργημα σε πλημμέλημα
Σχετικά με τις κατηγορίες για τις οποίες ο Απόστολος Λύτρας καλείται να καθίσει στο εδώλιο του Μονομελούς Εφετείου Πλημμελημάτων, το δικαστικό συμβούλιο έκρινε πως θα πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπος με την κατηγορία της ενδοοικογενειακής επικίνδυνης σωματικής βλάβης από πρόθεση σε βαθμό πλημμελήματος.
Μετέτρεψε, δηλαδή, το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, καταλήγοντας πως δεν συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν οι ενέργειες του Λύτρα ως κακούργημα.
Αξίζει να σημειωθεί πως η εκδίκαση του Λύτρα ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου της Αθήνας για το πλημμέλημα της σωματικής βλάβης και η αντικατάσταση της προφυλάκισης του κατηγορούμενου με όρους είχαν εισηγηθεί από τον εισαγγελέα.
Έντονες αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα για τις συγχωνεύσεις σχολείων, ζητώντας την άμεση αναθεώρηση των αποφάσεων που υποβαθμίζουν την εκπαίδευση και τα σχολικά προγράμματα.
Γονείς και μαθητές σε όλη την Ελλάδα εκφράζουν την αγανάκτησή τους για τις κυβερνητικές αποφάσεις σχετικά με τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών τμημάτων. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 1.600 συγχωνεύσεις σε όλη τη χώρα, χωρίς εγγυήσεις και με σοβαρές επιπτώσεις για τους μαθητές. Σε πολλές περιοχές, έχουν προγραμματιστεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από σχολεία και διευθύνσεις εκπαίδευσης.
Στο Αιγάλεω, γονείς πραγματοποίησαν κατάληψη στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής, διαμαρτυρόμενοι για την υποβάθμιση της εκπαίδευσης. Ο γραμματέας του συλλόγου γονέων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Αιγάλεω, Γιώργος Στεφανάκης, δήλωσε ότι η κατάσταση στα σχολεία της περιοχής είναι πολύ χειρότερη από ό,τι παρουσιάζει η κυβέρνηση, με έλλειψη δασκάλων και εξειδικευμένου προσωπικού.
Στη Θεσσαλονίκη, στο 2ο Γενικό Λύκειο, οι μαθητές αρνήθηκαν να μπουν στις αίθουσες, διαμαρτυρόμενοι για την κατάργηση τμήματος θεωρητικής κατεύθυνσης και τη μετακίνηση οκτώ μαθητών σε άλλο σχολείο. Παρότι ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, Αλέξανδρος Κόπτσης, διαβεβαίωσε ότι το θέμα θα λυθεί σύντομα, οι γονείς απαιτούν γραπτές εγγυήσεις.
Στην Κρήτη, οι γονείς στο Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων προχώρησαν σε κατάληψη λόγω των συγχωνεύσεων, ενώ στο Κολυμπάρι διαμαρτυρήθηκαν για την υποβάθμιση του σχολείου τους. Στο πυρόπληκτο Κρυστάλλειο Δημοτικό Πεντέλης, οι γονείς εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους προς τη δήμαρχο για τη μη αποκατάσταση των καμένων αιθουσών.
Αναφορικά με την κατάσταση των σχολείων σε όλη τη χώρα, έχουν ανασταλεί οι λειτουργίες δεκάδων σχολείων λόγω έλλειψης μαθητών, με πολλές περιφέρειες όπως η Θεσσαλία, η Πελοπόννησος και η Κεντρική Μακεδονία να πλήττονται περισσότερο. Στην Αττική, συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων πραγματοποιούνται σε σχεδόν όλες τις διευθύνσεις εκπαίδευσης.
Η ανακοίνωση της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
Στη Θεσσαλονίκη, η Α’ ΕΛΜΕ ανακοίνωσε ότι πολλοί τομείς και ειδικότητες σχολείων δεν εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας, οδηγώντας σε διαμαρτυρίες από μαθητές και γονείς. Ολόκληροι τομείς της Τεχνικής Εκπαίδευσης «εξαφανίζονται», ενώ σχολεία στα οποία δεν εγκρίθηκαν τα ολιγομελή τμήματα διαμαρτύρονται έντονα, ζητώντας από το Υπουργείο να εγκρίνει τα τμήματα και να σταματήσει την υποβάθμιση της παιδαγωγικής λειτουργίας. Παράλληλα, μαθητές και γονείς ξεσηκώθηκαν καθώς οι μαθητές αναγκάζονται να μεταφερθούν σε άλλα σχολεία, διαταράσσοντας τη σχολική τους πορεία, κάτι που θεωρείται απαράδεκτο, ειδικά για μαθητές που ετοιμάζονται για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Η ανακοίνωση αναφέρει: «Η λογική κόστους-οφέλους που διέπει εδώ και χρόνια το Υπουργείο Παιδείας, στέλνει πάλι στον Προκρούστη τμήματα Προσανατολισμού των ΓΕΛ και τμήματα/ειδικότητες των ΕΠΑΛ που αυθαίρετα χαρακτηρίζονται ως «ολιγομελή».
Εξαφανίζονται ολόκληροι τομείς από την Τεχνική Εκπαίδευση, ενώ πολλά από τα σχολεία στα οποία δεν εγκρίθηκαν τα ολιγομελή οδηγούνται τεχνητά στο κλείσιμο. Η απόφαση για απόρριψη των ολιγομελών τμημάτων είναι μία βαθιά αντιπαιδαγωγική επιλογή του Υπουργείου Παιδείας ενταγμένη στην κυβερνητική πολιτική του «εξορθολογισμού» που υπονομεύει με απόλυτο τρόπο την παιδαγωγική λειτουργία των σχολείων, που περιορίζει το δικαίωμα των μαθητριών και μαθητών να πηγαίνουν στο σχολείο στο οποίο υπάγονται και να μην μετακινούνται, ενώ την ίδια ώρα διαμορφώνει μια εξαιρετικά αρνητική πραγματικότητα για τα εργασιακά δικαιώματα πολλών εκπαιδευτικών.
Συγκεκριμένα από τα σχολεία της Α΄ΕΛΜΕ στην Ανατολική Θεσσαλονίκη δεν εγκρίθηκαν:
• Από το 8ο ΕΠΑΛ (Ευκλείδης) δύο τμήματα: η ειδικότητα της Γ’ τάξης του Τομέα Υγείας – Πρόνοιας, Βοηθού Οδοντοτεχνίτη, με 7 εγγραφές. Η ειδικότητα της Γ’ τάξης του Τομέα Πληροφορικής, Τεχνικός Η/Υ και Δικτύων Η/Υ με 5 εγγραφές στην Α’ φάση UnmuteRemaining Time -0:00 Fullscreen
• Από το 6ο Εσπερινό ΕΠΑΛ (Ευκλείδης) διώχνουν ολόκληρο τομέα. Δεν ενέκριναν τμήμα του Τομέα Πληροφορικής στη Β με 8 μαθητές και στη Γ΄ τμήμα του Τομέα Πληροφορικής «Δικτύων» με 9 μαθητές.
• Από το 17ο ΓΕΛ κόβεται στη Β΄ τάξη το τμήμα Προσανατολισμού ανθρωπιστικών σπουδών με 7 μαθητές. Σημειώνουμε ότι όχι μόνο δεν ενέκριναν το ολιγομελές αλλά εμπόδισαν και μαθητές που ήθελαν να κάνουν μετεγγραφή στο σχολείο και μάλιστα στο τμήμα προσανατολισμού θεωρητικών σπουδών!
• Από το 16ο ΓΕΛ δεν εγκρίθηκε το τμήμα Θετικής – Υγείας της Γ Λυκείου με 6 μαθητές (3+3)
• Στο 2ο ΓΕΛ δεν εγκρίθηκε το τμήμα Ανθρωπιστικών της Γ΄ τάξης με 8 μαθητές.
• Από το 11ο ΓΕΛ δεν εγκρίθηκε το τμήμα Ανθρωπιστικών της Β΄ τάξης με 5 μαθητές.
Κι ενώ το Υπουργείο καρατομεί τα τμήματα, έρχεται η ΔΔΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης ως ταχυμεταφορέας να διαμοιράσει τους μαθητές σαν να είναι πακέτα μία μέρα πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι! Με σημερινό έγγραφο (10/09/2024) στάλθηκε στα σχολεία η εξωφρενική απόφαση για ανακατανομή των μαθητών, από τα σχολεία που δεν εγκρίθηκαν τα ολιγομελή τους, σε άλλα σχολεία.
Συγκεκριμένα:
Από το 2ο ΓΕΛ: 8 μαθητές Ανθρωπιστικών Γ΄ τάξης στο 15ο ΓΕΛ
Από το 3ο ΓΕΛ: 5 μαθητές Θετικών Γ΄ τάξης στο 7ο ΓΕΛ και 4 μαθητές Θετικών Γ΄ τάξης στο 17ο ΓΕΛ
Από το 17ο ΓΕΛ: 6 μαθητές Ανθρωπιστικών Β΄ τάξης στο 4ο ΓΕΛ
Από το 16ο ΓΕΛ: 6 μαθητές Θετικών Γ΄ τάξης στο 23ο ΓΕΛ
Από το 4ο ΓΕΛ: 6 μαθητές Ανθρωπιστικών Γ΄ τάξης στο 17ο ΓΕΛ και 6 μαθητές Θετικών Γ΄ τάξης στο 17ο ΓΕΛ
Από το 11ο ΓΕΛ: 9 μαθητές Θετικών Γ΄ τάξης στο 1ο ΓΕΛ Τριανδρίας
Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί ξεσηκώθηκαν από την προοπτική του ξεριζωμού των παιδιών από το σχολικό τους περιβάλλον, τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους ενώ διανύουν τη Γ΄ ή Β΄ τάξη. Παιδιά που έχουν μπει στην τελική ευθεία για τις Πανελλήνιες και έχουν κάνει ήδη τον προγραμματισμό τους αναγκάζονται τώρα να τον ανατρέψουν επειδή επέλεξαν προσανατολισμό ή τομέα ή ειδικότητα που τυχαία δεν επέλεξε η πλειοψηφία.
Υπουργείο και ΔΔΕ με αδίστακτο τρόπο εξαναγκάζουν τους μαθητές σε αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος βάζοντας τη σφραγίδα τους για μία ακόμη φορά στη βλαβερή αντιεκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζουν για την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Οι μαθητές μας δεν είναι αριθμοί.
Είναι παιδιά σκληρά εργαζόμενα για να ανταπεξέλθουν στους κόφτες που επέβαλε το Υπουργείο (Τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ) και όταν καταφέρουν να τους ξεπεράσουν βρίσκονται σήμερα μπροστά στο δίλημμα ή να αλλάξουν σχολείο ή να αλλάξουν Προσανατολισμό Σπουδών.
Δεν θα το επιτρέψουμε! Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί ενωμένοι υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο!”»
Η σχολική χρονιά δεν ξεκίνησε φέτος για όλα τα παιδιά στη Μέση Ανατολή.
Περισσότεροι από 630 χιλιάδες Παλαιστίνιοι μαθητές κινδυνεύουν να μείνουν ακόμη ένα χρόνο μακριά από οποιαδήποτε είδους εκπαιδευτική δραστηριότητα. Ανάμεσά τους βρίσκονται 40 χιλιάδες μαθητές γυμνασίου που δεν μπόρεσαν να δώσουν εξετάσεις φέτος. Το Παλαιστινιακό Υπουργείο Παιδείας αναφέρει ότι περισσότεροι από 11.500 μαθητές έχουν σκοτωθεί και δεκάδες χιλιάδες τραυματίστηκαν από ισραηλινές επιθέσεις, ενώ περισσότεροι από 750 δάσκαλοι και καθηγητές έχασαν επίσης την ζωή τους την ίδια ώρα που το 85% των σχολείων της Γάζας έχει καταστραφεί πλήρως.
Η Israa Abu Mustafa είναι καθηγήτρια και αναγκάζεται να κάνει μαθήματα σε τέντες πάνω από το κατεστραμμένο της σπίτι
«Τα παιδιά θέλουν να επιστρέψουν στα σχολεία αντί να γυρνάνε στους δρόμους. Ο στόχος μας είναι να παρέχουμε δραστηριότητες που θα βοηθούσαν τα παιδιά να διαχειριστούν τους φόβους, τον πόνο και το τραύμα τους από αυτά που έχουν ζήσει», αναφέρει η Israa στο Al Jazeera με την συνάδελφό της, Elaa Shaqfa, να δηλώνει ότι παρότι έχασε τον σύζυγό της και τα τρία παιδιά της, προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να σηκωθεί και πάλι στα πόδια της, ώστε να μεγαλώσει την τρίχρονη κόρη της που βγήκε ζωντανή μετά από την ισραηλινή επίθεση που ξεκλήρισε την οικογένειά της.
Ο Omar Salah, καθηγητής αγγλικών στο University College of Applied Sciences (UCAS), πιστεύει ότι οι επιθέσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια είναι πολύ στοχευμένες από πλευράς Ισραήλ
«Είναι πολύ δύσκολο να βρεις χώρο για μάθημα. Δεν υπάρχει ρεύμα, η σύνδεση στο ίντερνετ είναι αδύναμη. Πολλοί μαθητές μου δολοφονήθηκαν, μιλάμε για πάνω από 600 χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν πάει στα σχολεία, είναι μια ολόκληρη γενιά. Εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω το μεταπτυχιακό μου, ο καθηγητής στην πτυχιακή μου δολοφονήθηκε τον Δεκέμβριο. Οι ισραηλινές δυνάμεις στοχεύουν στις σχολικές εγκαταστάσεις, επειδή η παιδεία είναι πηγή ελευθερίας και αντίστασης. Το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, ότι αν ο κόσμος είναι καλά ενημερωμένος ιστορικά, θα αντισταθεί. Τα σχολεία που δεν έχουν καταστραφεί, λειτουργούν ως καταφύγια».
Ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος και ιδρυτικό μέλος του οργανισμού “WANN” (We Are Not Numbers), Ahmed Alnaouq, είδε τον Οκτώβρη του 2023 το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς του να δολοφονείται. Παρόλα αυτά, δεν χάνει την πίστη του στον λαό της Παλαιστίνης.
«Από την αρχή του πολέμου αλλά και από πιο πριν, η πολιτική του Ισραήλ είναι να καταστρέψει την οικονομία και την εκπαίδευση στη Γάζα. Πρώτα καταστρέφουν τα σχολεία και μετά δίνουν εντολή για εκκένωση. Γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση για τους Παλαιστίνιους και για αυτό θέλουν να κάνουν απίθανη την πρόσβαση στην παιδεία. Ακόμα και αν τελείωνε σήμερα η γενοκτονία στη Γάζα, τι θα γινόταν με την ψυχική υγεία των παιδιών, των ανθρώπων στη Γάζα; Σχεδόν 90% των μαθητών αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Έχω πίστη στο λαό της Παλαιστίνης ότι δεν θα τα παρατήσουμε, αλλά πρέπει να σταματήσει τώρα αυτός ο πόλεμος. Έχασα 21 μέλη της οικογένειάς μου τον Οκτώβρη, δύο αδερφές μου ήταν καθηγήτριες. Ένας από τους συνιδρυτές του οργανισμού και μέντορας μας είχε πει ότι αν εγώ πεθάνω, εσείς πρέπει να ζήσετε για να πείτε την ιστορία μας».
Πριν από έναν μήνα, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ξεκίνησε το πρόγραμμα “back in learning” για να στηρίξει τις νεαρές απροστάτευτες ψυχές στη Γάζα
«Τα παιδιά στη Γάζα είναι τραυματισμένα και σοκαρισμένα. Ξεκινάμε το πρόγραμμα επιστροφής στη μάθηση σήμερα για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αντεπεξέλθουν και να είναι απλώς παιδιά. Θα τους δώσει ασφαλείς χώρους για να παίξουν, να μάθουν, να αναπτυχθούν, να ενωθούν ξανά με παλιούς φίλους και να κάνουν νέους. Στην πρώτη της φάση, η UNRWA θα επεκτείνει τις συνεχιζόμενες δραστηριότητες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, εστιάζοντας στις τέχνες, τη μουσική και τον αθλητισμό – καθώς και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τους κινδύνους των εκρηκτικών μηχανισμών. Η UNRWA σχεδιάζει να παράσχει επίσημη εκπαίδευση στα παιδιά στη Γάζα μόλις το επιτρέψει η κατάσταση», ανέφερε ο Scott Anderson, διευθυντής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Γάζα, κάνοντας έκκληση για κατάπαυση του πυρός για χάρη των παιδιών και του μέλλοντός τους.
«Τα παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας έχουν χάσει τα σπίτια τους, τα μέλη της οικογένειάς τους, τους φίλους, την ασφάλεια και τη ρουτίνα τους. Έχουν επίσης χάσει το καταφύγιο και το ερέθισμα που τους παρέχει το σχολείο, θέτοντας το λαμπρό μέλλον τους σε κίνδυνο. Πρέπει να βρούμε τρόπους για να ξαναρχίσουμε τη μάθηση και να ξαναχτίσουμε τα σχολεία για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εκπαίδευση των επόμενων γενεών του κράτους της Παλαιστίνης. Τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα για να αντιμετωπίσουν το τραύμα που έχουν βιώσει και πρέπει να έχουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν και να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν», ανέφερε η Adele Khodr, περιφερειακή διευθύντρια της UNICEF Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής.
Ο νεαρός Ibrahim Kilani, μαθητής στη Γάζα, θυμάται μιλώντας στο Al Jazeera την τελευταία μέρα του σχολείου πριν ξεκινήσει το αιματοκύλισμα στον τόπο του. «Ήταν Πέμπτη. Το Σάββατο ξεκίνησε ο πόλεμος και τώρα έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος μακριά από τα σχολεία. Δεν μπορούμε να διαβάσουμε και μου λείπει τόσο πολύ το σχολείο».
Η μεγαλύτερη αδερφή του, Mariam, αναφέρει με τη σειρά της: «Αντί να βρισκόμαστε σε ουρά στο σχολείο, βρισκόμαστε σε ουρά για νερό και είδη πρώτης ανάγκης. Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν πάντοτε μέρα που την θυμόμασταν για καιρό. Περνάγαμε το προηγούμενο βράδυ με την στολή του σχολείου και ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από την προσμονή να δούμε συμμαθητές και φίλους και να ανταλλάξουμε δώρα. Αντί για αυτά, ξυπνάμε από τους ήχους των εκρήξεων, των πυραύλων, των δολοφονιών, του αίματος και από τους ανελέητους βομβαρδισμούς».
Η μητέρα τους, Nihad Kilani, ονειρεύεται να δει τα παιδιά της να ξεφεύγουν από αυτή την κόλαση και προσεύχεται για αυτά: «Νιώθω ότι τα παιδιά μου θα έχουν λαμπρό μέλλον. Η κόρη μου θα γίνει καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο και ο γιος μου πιλότος. Προσεύχομαι στον Θεό να σώσει τα παιδιά μου, όλα τα παιδιά της Γάζας. Αρκετά με τον πόλεμο, αρκετά».
Στη χώρα μας μόνο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο σημειώθηκαν 38 περιστατικά στα οποία 46 άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν στην άσφαλτο έπειτα από τροχαίο. Από τους 38 δράστες, μόνο οι 18 συνελήφθησαν ή παραδόθηκαν.
Ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από τον Πανελλαδικό Σύλλογο «SOS-Τροχαία εγκλήματα», σύμφωνα με τον οποίο σημειώθηκε αύξηση κατά τους τελευταίους καλοκαιρινούς μήνες στα τροχαία με εγκατάλειψη. Πιο συγκεκριμένα, από τα 46 άτομα, τα 44 τραυματίστηκαν και εγκαταλείφθηκαν ενώ τα άλλα 2 έχασαν τη ζωή τους. Η πλειονότητα των θυμάτων αποτελείται από οδηγούς δίκυκλων και πεζούς, ενώ περιλαμβάνεται και μία παραολυμπιονίκης οδηγός αναπηρικού αμαξιδίου.
Οι 38 δράστες ήταν κυρίως οδηγοί Ι.Χ. (90%), αλλά περιλαμβάνεται και ένας οδηγός πατινιού. Μόνο οι 18 συνελήφθησαν ή παραδόθηκαν οικειοθελώς. Οι πληροφορίες που τους συνοδεύουν (χρήση αλκοόλ, έλλειψη άδειας οδήγησης, συμμετοχή σε αυτοσχέδιους αγώνες κ.λπ.) αποκαλύπτουν πολλά για τους λόγους που οδηγούν στην εγκατάλειψη.
Πέρα από την αποφυγή των ευθυνών τους, η εγκατάλειψη είχε πολλές φορές ως αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τα θύματα καθώς κάποιος άλλος θα έπρεπε να ειδοποιήσει για το συμβάν. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των τροχαίων με εγκατάλειψη σε όλο το πρώτο εξάμηνο του έτους (Ιανουάριος – Ιούνιος) ήταν 46, έναντι των 38 που σημειώθηκαν μόνο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Αξίζει να σημειωθεί πως τα τροχαία με εγκατάλειψη καταγράφονται σε κατοικημένες περιοχές (74%) στην περιοχή της Αθήνας και της ευρύτερης Αττικής, ενώ ακολουθούν με μικρή διαφορά η Κρήτη και άλλα νησιά, όπως η Κέρκυρα και η Λέσβος.
Περιστατικά ανά περιοχή
Αθήνα-Αττική: Στις 12/7 στο Χαλάνδρι, οδηγός πολυτελούς οχήματος εγκαταλείπει τραυματισμένο οδηγό Smart. Το ίδιο απόγευμα στα Μέγαρα, Ι.Χ. χτυπά και εγκαταλείπει μοτοσικλετιστή. Στις 21/7, η παραολυμπιονίκης Ειρήνη Κουρούβανη τραυματίζεται στην Πατησίων από οδηγό υπό την επήρεια αλκοόλ, χωρίς δίπλωμα. Στις 6/8 στα Σπάτα και στις 21/8 στο Μενίδι, οδηγοί Ι.Χ. τραυματίζουν και εγκαταλείπουν δικυκλιστή και αστυνομικούς αντίστοιχα. Στις 26/8, στα Λιμανάκια, Ι.Χ. τραυματίζει και εγκαταλείπει δύο μοτοσικλετιστές.
Κρήτη: Στις 21/7 στα Χανιά, οδηγός τζιπ τραυματίζει και εγκαταλείπει μοτοσικλετιστή. Στις 2/8, σε δρόμο από Σταλίδα προς Χερσόνησο, Ι.Χ. τραυματίζει οδηγό μηχανής. Τον Αύγουστο, δύο γυναίκες παρασύρονται και εγκαταλείπονται σε Χανιά και Ηράκλειο.
Κέρκυρα: Τέσσερα περιστατικά εγκατάλειψης τον Ιούλιο και Αύγουστο. Στις 5/7, οδηγός εγκαταλείπει τραυματισμένη συνεπιβάτιδα δικύκλου. Στις 25/7 και 28/8, δύο περιστατικά με τραυματίες μοτοσικλετιστές. Στις 30/8, 18χρονος Ιταλός εγκαταλείπει τραυματισμένο οδηγό courier.
Λέσβος: Τέσσερις περιπτώσεις εγκατάλειψης μετά από τροχαία με μοτοσικλετιστές και πεζούς τον Ιούλιο και Αύγουστο.
Πάτρα: Τρεις περιπτώσεις εγκατάλειψης τον Ιούλιο και Αύγουστο. Στις 5/7 και 16/8, τραυματίζονται και εγκαταλείπονται μοτοσικλετιστές και πεζοί.
Θήβα: Στις 21/8, δύο ποδηλάτες τραυματίζονται και εγκαταλείπονται την ίδια μέρα σε διαφορετικά σημεία.
Κως: Στις 15/7 και 28/8, οδηγοί εγκαταλείπουν τουρίστριες και μοτοσικλετιστή μετά από τροχαία.
Σε όλη την Ελλάδα: Σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας σημειώθηκαν περιστατικά εγκατάλειψης τραυματιών μετά από τροχαία. Στη Θεσσαλονίκη (13/7), οδηγός Ι.Χ. εγκατέλειψε τραυματισμένο δικυκλιστή. Στο Αγρίνιο, οδηγός χτύπησε 55χρονη πεζή και την άφησε αβοήθητη. Στη Σάμο, ένας 40χρονος υπό την επήρεια αλκοόλ τραυμάτισε οδηγό και εξαφανίστηκε. Στη Χαλκίδα (18/7), οδηγός παρέσυρε και εγκατέλειψε δικυκλιστή. Στο Μεσολόγγι (22/7), ποδηλάτης εγκαταλείφθηκε μετά από σύγκρουση. Στη Σαντορίνη (25/7), οδηγός σκότωσε 66χρονο μοτοσικλετιστή και εγκατέλειψε το όχημα, ενώ αργότερα συνελήφθη. Στην Ορεστιάδα, παιδί τραυματίστηκε από οδηγό Ι.Χ., ενώ στην Κόρινθο (12/8), 65χρονος παρέσυρε και σκότωσε 76χρονο πεζό. Στη Ρόδο, ένας 46χρονος πεζός εγκαταλείφθηκε τραυματισμένος. Στην Αλεξανδρούπολη (24/8), μοτοσικλετιστής τραυματίστηκε, και στο Ναύπλιο πεζός χτυπήθηκε από οδηγό πατινιού. Στη Χαλκιδική (31/8), 36χρονος παρέσυρε 33χρονη πεζή, εκτοξεύοντάς τη 50 μέτρα μακριά, και την εγκατέλειψε. Συνελήφθη με δεκάδες καταγγελίες εναντίον του.
Κάθε φθινόπωρο, η επιστροφή στα κλειστά θέατρα (και σινεμά) είναι ένα από τα λίγα πράγματα που κάνουν το back to reality υποφερτό.
Πάνω από 40 παραστάσεις της περσινής σεζόν επιστρέφουν φέτος στις αθηναϊκές σκηνές για όσους θεατές δεν πρόλαβαν. Το μοτίβο της επανάληψης που κυριαρχεί και φέτος έρχεται ως φυσική συνέχεια των απανωτών sold out που έζησαν την περασμένη χρονιά συγκεκριμένα θέατρα και θίασοι. Στο κοινό έχει γίνει πια συνήθεια να κλείνει εισιτήρια για κάποιες παραστάσεις, ακόμα και δύο μήνες νωρίτερα, προκειμένου να εξασφαλίσει μια καλή θέση.
Όσο για τα καινούρια ανεβάσματα, θα λέγαμε ότι επικρατούν οι μεταγραφές έργων του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ δεν λείπουν και κάποια δοκιμασμένα σύγχρονα έργα, με «παραδοσιακή» δημοφιλία στην Ελλάδα.
Κάθε φθινόπωρο, η επιστροφή στα κλειστά θέατρα (και σινεμά) είναι ένα από τα λίγα πράγματα που κάνουν το back to reality, που ζούμε αυτές τις μέρες, υποφερτό. Ειδικά, αν λάβουμε υπόψη τις δύσκολες συνθήκες θέασης (προβλήματα στον ήχο, θόρυβοι από τη γύρω περιοχή, κοινό που τρώει μετά μανίας πατατάκια, άβολα καθίσματα) σε ορισμένα δημοτικά θέατρα, όπου περιόδευσαν και συνεχίζουν όλο τον Σεπτέμβριο, οι παραστάσεις του καλοκαιριού.
Δεν βλέπουμε την ώρα, λοιπόν, να κλειστούμε στη σκοτεινή, σιωπηλή θεατρική αίθουσα. Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει μερικές από τις επαναλήψεις και τις νέες παραστάσεις που ανυπομονούμε να δούμε το φθινόπωρο, κατά την πρώτη περίοδο της καινούριας θεατρικής σεζόν.
Ο κατάλογος, φυσικά, θα μεγαλώνει όσο περνάνε οι μέρες και νέες πρεμιέρες ανακοινώνονται.
The Doctor, Αμφι-Θέατρο Σπύρου Α. Ευαγγελάτου
Μια παράσταση που είδα πέρσι (κλείνοντας εισιτήριο πολύ νωρίτερα) με μια σαρωτική Στεφανία Γουλιώτη σε ένα από τα πιο σύγχρονα κείμενα που έχω δει να ανεβαίνουν στο θέατρο, τα τελευταία χρόνια.
Σ’ αυτό το πολυβραβευμένο θρίλερ ιδεών του Robert Icke, που έχει χαρακτηριστεί από τους κριτικούς ως «η μεγάλη ελπίδα του βρετανικού θεάτρου», με μια χειρουργικής ακρίβειας σκηνοθεσία από την Κατερίνα Ευαγγελάτου, οι αντικρουόμενες οπτικές για τον εαυτό μας, τον κόσμο, τον θεό, την επιστήμη δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Συνοπτικά, η υπόθεση είναι η εξής (για να σας πείσω να δείτε την παράσταση):
Όταν μία έφηβη μεταφέρεται σε κρίσιμη κατάσταση στο Ινστιτούτο Elizabeth μετά από μια αυτοσχέδια έκτρωση, η Καθηγήτρια Ρουθ Γουλφ (Στεφανία Γουλιώτη) αρνείται την είσοδο ενός ιερέα (ΝίκοςΧατζόπουλος) στο θάλαμο του κοριτσιού, με την αιτιολογία ότι δεν διαθέτει πληροφορίες για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της ασθενούς. Μετά από αυτό το περιστατικό, ξεσπά ένα σκάνδαλο που θα σαρώσει τα πάντα.
Το “The Doctor” επιστρέφει στο Αμφι-Θέατρο Σπύρου Α. Ευαγγελάτου.
Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος, Θέατρο Θησείον
Το πιο όμορφο σώμα ή αλλώς η παράσταση που όλοι/ες θέλαμε να δούμε στην εκπνοή της περσινής σεζόν, αλλά λίγοι τα κατάφεραν. Οι τυχεροί θεατές μιλούν για ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Αργύρη Ξάφη σε πολλαπλούς ρόλους, στο έργο του Καταλανού Josep Maria Miró, σε σκηνοθεσία της Ζωής Ξανθοπούλου.
Ο μονόλογος, με το ευρύ θέμα της διαφορετικότητας στο επίκεντρο, (ευτυχώς) επιστρέφει στη σκηνή του θεάτρου Θησείον και είναι από τις πρώτες παραστάσεις που προσωπικά θέλω να δω.
Από 1η Οκτωβρίου στο θέατρο Θησείον
Λεωφορείον ο Πόθος, Θέατρο Προσκήνιο
Η Αλεξία Καλτσίκη, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΚΕΛΥ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ
Η αιώνια θεατρική ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς, Μπλανς Ντιμπουά έρχεται ξανά στο «Προσκήνιο», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά. Οι ηρωίδες και οι ήρωες αυτού του μνημειώδους έργου του 20ού αιώνα ακροβατούν σε εύθραυστες ψυχικές ισορροπίες και ρισκάρουν ξανά και ξανά τη συντριβή.
Τον εμβληματικό ρόλο της Μπλανς θα ερμηνεύσει η Αλεξία Καλτσίκη, την οποία, το καλοκαίρι, είδαμε ως Αγαύη στις Βάκχες του Εθνικού Θεάτρου, και τον ρόλο της αδερφής της, Στέλα, η Δήμητρα Βλαγκοπούλου, που ξεχώρισε και μέσα από την πολυβραβευμένη ερμηνεία της στην ταινία “Animal” της Σοφίας Εξάρχου.
Από τις 8 Νοεμβρίου στο Θέατρο Προσκήνιο
Η Ορέστεια του Στρίντμπεργκ, Θέατρο Άνεσις
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
Η Λένα Κιτσοπούλου, συγγραφέας, σκηνοθέτις, ηθοποιός ζωγράφος, τραγουδίστρια, που ποτέ δεν ξαποσταίνει, ετοιμάζει μια απόδραση στη λεωφόρο Κηφισίας μόνο για εμάς. Τι θα δούμε από 23 Οκτωβρίου στο θέατρο Άνεσις με δικά της λόγια:
«Μία ατελείωτη νύχτα μόνο με Στρίντμπεργκ, από το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα και με ένα μόνο εισιτήριο, στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΕΣΙΣ, πάνω στη Λεωφόρο Κηφισιάς, με δεκάδες επιλογές γύρω γύρω για αποσυμπίεση από την πολύωρη παράσταση, η οποία θα σκάψει την ψυχή του Στρίντμπεργκ όσο καμία μέχρι σήμερα για να αναρωτηθεί αν τελικά ο έρωτας είναι αγάπη και αν η αγάπη έχει σχέση με την σχέση ως συμβίωση ή ως συγκατοίκηση ή ως γάμος.
Τέσσερεις ηθοποιοί με έναν μόνο μηνιάτικο μισθό θα ερμηνεύουν και θα κοπανιούνται όλη νύχτα μέσα σε τρία έργα εξίσου μεγάλα και τα τρία, εξίσου κουραστικά και τα τρία, εξίσου ανεπίκαιρα και τα τρία, ενώ οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν την λεωφόρο Κηφισιάς, αφού σίγουρα θα μπαινοβγαίνουν, γιατί ποιος αντέχει να βλέπει τρία έργα το ένα μετά το άλλο; ποιος αντέχει να ξημερώνει, να χαράζει και να βλέπει θέατρο;
Προτείνω το ξενοδοχείο Πρέζιντεντ που απ’ ότι θυμάμαι έχει ένα πολύ ωραίο ρουφ Γκάρντεν πάνω πάνω». Ανυπομονούμε.
Από 23 Οκτωβρίου στο θέατρο Άνεσις
Frankenstein & Eliza, Θέατρο Πορεία
Τεχνητή Νοημοσύνη και Frankenstein είναι αδιαμφισβήτητα ένας φανταστικός συνδυασμός. Ο Δημήτρης Τάρλοου αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το έργο της Έρις Κύργια, Frankenstein & Eliza, που αντλεί την έμπνευσή του από το μυθιστόρημα της Mary Shelley και το AI.
Πού θα οδηγήσουν οι πειραματισμοί του εμβληματικού ήρωα με την τεχνητή νοημοσύνη; Τον ομώνυμο ρόλο κρατά ο Γιάννης Στάνκογλου και της Μέρι η Μαρία Πανουργιά. Άλλη μια παράσταση για την οποία έχουμε υψηλές προσδοκίες.
Από 21 Νοεμβρίου στο θέατρο Πορεία.
Μεμοράντουμ, Θέατρο Μπέλλος
Μια από τις πολλά υποσχόμενες θεατρικές ομάδες που ήδη έχουν κερδίσει επάξια τη θέση τους στον θεατρικό χάρτη είναι, αναμφισβήτητα, η ομάδα The Young Quill. Από τον Νοέμβριο, η ταλαντούχα ομάδα θα παρουσιάσει το «Μεμοράντουμ» του Βάτσλαβ Χάβελ, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Η νεαρή σκηνοθέτις αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες φωνές του θεάτρου.
Το περιβάλλον είναι το υπερρεαλιστικό -καφκικό- σύμπαν μιας δημόσιας υπηρεσίας. Η αδηφαγία, η αισχροκέρδεια και ο ωχαδερφισμός είναι οι ύψιστες αξίες που διατρέχουν τους εργαζομένους. Μια νέα, τεχνητή γλώσσα επιβάλλεται.
Από 14 Νοεμβρίου στο Θέατρο Μπέλλος.
Ο θεός της Σφαγής, θέατρο Πορεία
Πολύ πιο εύκολα απ΄ότι μπορούμε να παραδεχθούμε, μια ήρεμη, πολιτισμένη διαφωνία μπορεί να οδηγηθεί στη βαρβαρότητα. Έτσι συμβαίνει και στο έργο της Γιασμίνα Ρεζά, «Ο θεός της Σφαγής», ένα από τα κορυφαία δείγματα της σύγχρονης δραματουργίας, υπερεπιτυχημένο και στα ανεβάσματά του στην Ελλάδα.
Ο Μάνος Βαβαδάκης, σκηνοθέτης της νεότερης γενιάς με πολλά και εξαιρετικά δείγματα γραφής στο ενεργητικό του, συνεργάζεται ξανά με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, την παράσταση του οποίου θα παρουσιάσει και το θέατρο Πορεία, για περιορισμένο αριθμό ημερών.
Ο Μάνος Βαβαδάκης γράφει στο σκηνοθετικό του σημείωμα: «Πόσο ικανοί είμαστε να αντισταθούμε στα αρχέγονα ένστικτα, στο βίωμα της δικής μας παιδικής ζωής, στη βία που μας ασκεί η διαρκής υπεράσπιση της δημόσιας εικόνας μας; Η κοινωνία του πολιτισμού, εμποτισμένη πλέον από το πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού, συνεχίζει την αέναη πάλη με τη χαλιναγώγηση των ταμπού. Κι ο θεός, το τοτέμ του ασυνειδήτου μας, συνεχίζει να μας κυβερνά, όσο κι αν τον αποκηρύσσουμε».
Από 23 έως 27 Οκτωβρίου στο θέατρο Πορεία
Περιμένοντας τον Γκοντό, Θέατρο Πόρτα
Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ δεν χρειάζεται συστάσεις. Το ίδιο ισχύει και για ένα από τους σημαντικότερους θεατρικούς σκηνοθέτες, τον Θωμά Μοσχόπουλο που φέτος αναμετριέται με το «αίνιγμα» του Ιρλανδού νομπελίστα.
Τραγικότητα, υπαρξιακά αδιέξοδα και τρόμος, άρρηκτα δεμένα με το χιούμορ και τον παραλογισμό της ζωής. Ανυπομονούμε να δούμε την ανάγνωση του Θ. Μοσχόπουλου πάνω στον Μπέκετ, μετά και το εξαιρετικό ανέβασμα του Θεόδωρου Τερζόπουλου στη Στέγη, την περασμένη σεζόν.
Από 15 Νοεμβρίου στο Θέατρο Πόρτα
…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, Σύγχρονο Θέατρο
«Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος», έλεγε ο Χρόνης Μίσσιος, ο οποίος στα 16 του χρόνια, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Θα περάσει μια ολόκληρη εικοσαετία σε φυλακές και εξορίες, πριν απελευθερωθεί το 1973.
Στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου, θα ζωντανέψουν για τρίτη χρονιά οι αυτοβιογραφικές σκηνές της αγωνιώδους μαρτυρίας του Χρόνη Μίσσιου. Η παράσταση σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη είναι, κατά κοινή ομολογία, συγκλονιστική. Έχω βάλει στόχο φέτος να καταφέρω να τη δω.
Η Μάρω Μιχαλακάκου, η Μυρτώ Ξανθοπούλου και η Νάνα Σαχίνη ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της ομάδας Potential Project και μοιράζονται την εμπειρία τους
Η ομάδα του Potential Project, που αποτελείται από τον εικαστικό Δημήτρη Γεωργακόπουλο, τον πολιτιστικό διαχειριστή Βασίλη Νάση, και τους συνεργάτες τους, συνεχίζει τις εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά και εφήβους. Το πειραματικό πρόγραμμα, με τίτλο «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα» βασισμένο σε μια ιδέα της Καρολίνας Αλειφεροπούλου, είχε ως επίκεντρο τις γυναίκες εικαστικούς και στόχο τη διάχυση του φεμινιστικού μηνύματος με μια έμπρακτη δήλωση περί ισότητας των φύλων. Τρεις προσκεκλημένες καλλιτέχνιδες, οι Μυρτώ Ξανθοπούλου, Μάρω Μιχαλακάκου και Νάνα Σαχίνη, μίλησαν στους μαθητές και τις μαθήτριες για τη δουλειά τους, παρουσίασαν το έργο τους και αναφέρθηκαν στη σημασία του να είναι γυναίκες καλλιτέχνιδες σε μια -ακόμη- κυρίως ανδροκρατούμενη κοινωνία. Παράλληλα, η κάθε καλλιτέχνις, μέσα από τέσσερις δίωρες εβδομαδιαίες συναντήσεις, καθοδήγησε τα παιδιά ώστε να εργαστούν για τη δημιουργία ενός συλλογικού έργου, το οποίο εκτέθηκε στο τέλος του προγράμματος.
Σημαντικός παράγοντας του εργαστηρίου ήταν η πραγματοποίησή του σε δημόσια σχολεία, εντός των διδακτικών ωρών, ώστε να είναι προσβάσιμο σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως κοινωνικού ή πολιτισμικού υποβάθρου. Το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε με τη χρηματοδότηση και υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟΑ.
Συναντήσαμε τις τρεις εικαστικούς που πρόθυμα μοιράστηκαν την εμπειρία τους από το πρόγραμμα «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα».
Αυτοσχεδιασμός στην παρουσίαση της Νάνας Σαχίνη στο πλαίσιο του προγράμματος «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα»
Πώς προέκυψε η πρόσκληση από την ομάδα του Potential Project για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα, «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα»;
Μάρω Μιχαλακάκου: Η πρόσκληση ήρθε από την ομάδα του Potential πολύ φυσικά. Είχαμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν σε ένα άλλο πρότζεκτ με τα παιδιά έτσι εκτός του ότι γνωριζόμαστε χρόνια, εκτιμώ πολύ τη δουλειά που κάνουν. Ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος (από την ομάδα του PP) ξέρει πόσο χαίρομαι να δουλεύω με παιδιά, οπότε απλά ήρθε η στιγμή να ξανασυνεργαστούμε.
Μυρτώ Ξανθοπούλου: Η πρόσκληση του potential project ήρθε την άνοιξη του ’23 και ήταν η πρώτη μας επαγγελματική συνεργασία.
Νάνα Σαχίνη: Το έργο μου έχει έναν μόνιμο διάλογο με το τι σημαίνει θηλυκότητα, ζητήματα φύλου, σεξουαλικότητα, αλλά ταυτόχρονα έχει μια παιδικότητα και έναν πειραματισμό που πιθανόν να ενδιέφερε -και ενδιέφερε τελικά- ως προσέγγιση και τα παιδιά.
Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιο φεμινιστικό μήνυμα που -εμφανώς ή υπογείως- διατρέχει τα έργα σας; Αν ναι, ποιο το κύριο αίτημά του;
Η εικαστικός Νάνα Σαχίνη μαζί με μαθήτριες και μαθητές στο πλαίσιο του προγράμματος «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα»
Μάρω: Σαφώς και υπάρχει κάποιο φεμινιστικό μήνυμα, άλλωστε ζω στην Ελλάδα του 2024. Δε νομίζω να υπάρχει αίτημα, είμαι καλλιτέχνης όχι πολιτικός. Αυτό που κάνω σε ορισμένα από τα έργα μου, κυρίως στις εγκαταστάσεις θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω σαν ενσώματη ποίηση. Αυτό που επιθυμώ είναι να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους μέσα από τα συναισθήματα που ασυνείδητα ελπίζω να τους προκαλέσει αυτό που θα δουν.
Μυρτώ: Υπάρχει φεμινιστικό μήνυμα στο βαθμό που αυτό συνδέεται με την καθημερινή εμπειρία, τις εκφάνσεις του λόγου, την ορατότητα πραγμάτων που παραδοσιακά ανήκουν στην ιδιωτική/οικιακή σφαίρα.
Νάνα: Τα έργα μου εξετάζουν εύθραυστες στιγμές αβεβαιότητας και την πάλη του «εγώ-σώμα/εσύ-σώμα/αυτό-σώμα/το άλλο-σώμα». Θεωρώ το σώμα-σεξουαλικότητα-μορφή-ύπαρξη-ηθική-πολιτική-ταυτότητα-ποίηση ως ένα και αδιαχώριστο σύνολο. Έτσι θέματα σεβασμού, εξουσίας, τραύματος και ευαλωτότητας, η επισφάλεια μέσα στο σώμα, στις σχέσεις και στη κοινωνία, ο διαφορετικός τρόπος θέασης της πραγματικότητας -λόγω του ότι είμαι γυναίκα και μητέρα καλλιτέχνιδα- είναι μόνιμα διακυβεύματα. Φεμινιστικό μήνυμα ξεκάθαρο και στοχευμένο σίγουρα δεν έχει -αν και είμαι πλήρως συνειδητοποιημένη για φεμινιστικά ζητήματα- καθώς δεν είναι πρόθεσή μου.
Η εικαστικός Μάρω Μιχαλακάκου κατά τη διάρκεια κατασκευής του συλλογικού έργου
Στις συναντήσεις με τους μαθητές και τις μαθήτριες πώς συζητήσατε για το έμφυλο ζήτημα στη σύγχρονη τέχνη; Πόσο ενημερωμένα ήταν ήδη τα παιδιά για τα ζητήματα του φεμινισμού, για το τι βιώνει αλλά και για το πώς εκφράζεται μια γυναίκα καλλιτέχνιδα το 2024;
Μάρω: Γνωρίζοντας ότι τα παιδιά προέρχονται από διαφορετικές θρησκείες, χώρες και πολιτισμούς, η προσέγγιση έγινε με μεγάλη προσοχή και μέσα από παραδείγματα που τα ίδια τα παιδιά έφεραν στη συζήτηση.
Μυρτώ: Συζήτησα το έμφυλο ζήτημα με όρους και λεξιλόγιο που έκρινα ότι αναλογούσε στης ηλικίες των παιδιών (χωρίς να έχω κάποια περαιτέρω εκπαιδευτική εμπειρία-κατάρτιση πάνω σε αυτό). Αισθάνθηκα ότι τα παιδιά κατανόησαν, και ήταν εξοικειωμένα σε κάποιον βαθμό με τέτοιες έννοιες, θα έλεγα πιο πολύ τα κορίτσια. Επίσης, παρατήρησα ότι το χιούμορ των παιδιών συχνά είχε περιεχόμενο που αφορά έμφυλα στερεότυπα και τις εκφράσεις τους στην ποπ κουλτουρα και στα social media, το φάσμα των οποίων εκτεινόταν από συντηρητικά και μισογυνικά στερεότυπα έως και προοδευτικά-φεμινιστικά, αλλά εν πάση περιπτώσει είχα την αίσθηση ότι όλη αυτή η συζήτηση πλέον είναι μέρος της αντίληψής τους. Σε ό,τι αφορά τη γυναίκα-καλλιτέχνιδα και το πώς εκφράζεται, μάλλον λιγότερο. Δηλαδή, στο καλλιτεχνικό επάγγελμα τα στερεότυπα που είχαν τα παιδιά ήταν κυρίως η ιδέα του ζωγράφου του 20ου αιώνα, βασικά ο Πικάσο.
Νάνα: Καθώς μιλούσα και έδειχνα τη δουλειά μου, συζητήσαμε τι αντιμετώπιση έχω βιώσει ως γυναίκα στον χώρο της τέχνης και αργότερα ως μητέρα καλλιτέχνιδα. Αυτό συνεχίστηκε όταν παρουσίασα τη δουλειά της Αγγλίδας σουρεαλίστριας καλλιτέχνιδας Λεονόρα Κάρινγκτον, το πώς μια γυναίκα σε εκείνη την εποχή ασχολήθηκε με την τέχνη, ταξίδεψε και συγχρωτίστηκε με άλλα σπουδαία πνεύματα της εποχής της, το ότι τόλμησε να αμφισβητήσει και να σπάσει στερεότυπα όπως σπουδές, γάμος, πατρική οικογένεια, κρατική εξουσία, πατριαρχία, ιδρύματα. Τα παιδιά στην συντριπτική τους πλειοψηφία φάνηκαν να έχουν επίγνωση για τις ανισότητες των φύλων και, γενικότερα, τα έμφυλα ζητήματα.
Η εικαστικός Μυρτώ Ξανθοπούλου μιλάει στα παιδιά στο πλαίσιο του προγράμματος «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα»
Ποιες ήταν οι πιο συχνές απορίες των παιδιών σχετικά με τον φεμινισμό, την τέχνη, τη συμπερίληψη; Ποια στερεότυπα είδατε ότι ακόμη συντηρούνται και ποια διαπίστωση περί αλλαγής σας εξέπληξε ευχάριστα;
Μάρω: Τα παιδιά αυτών των ηλικιών είναι πάνω απ’ όλα δίκαια, αυτό είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό. Μέσα από το αίσθημα της δικαιοσύνης μπορούν να διακρίνουν ανισότητες. Όσο για την ανατροπή των στερεοτύπων πιστεύω ότι πάντα έχουν μέσα τους την ελπίδα για κάτι νέο που ίσως η γενιά τους να έχει την τύχη να δημιουργήσει. Άλλωστε, έχουν «τη χαρά της αφθαρσίας» στα μάτια τους, όπως λέει και ο ποιητής. Μην ξεχνάμε ότι πολλά παιδιά προέρχονται από ευάλωτες ομάδες και όταν υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από ό,τι βλέπουν καθημερινά στο κινητό τους, τα κάνει να πιστεύουν στο μέλλον και να επιθυμούν να εξελιχθούν, να μάθουν και να οδηγηθούν προς το «καλό».
Μυρτώ: Οι απορίες των παιδιών αφορούσαν κυρίως στο πώς έκανα/σκέφτηκα τα έργα, και φάνηκε να εκπλήσσονται ευχάριστα ή και με μια πιο πειραχτική διάθεση με το πώς η σύγχρονη τέχνη μπορεί να βασίζεται και σε πολύ απλά, καθημερινά και οικεία υλικά και αναφορές. Με χαροποίησε το ότι -παρ’ όλες τις όποιες αγκυλώσεις- τα παιδιά ήταν αρκετά ευφυή και ευέλικτα στο να αφομοιώσουν τις ιδέες που τους πρότεινα και να γίνουν δημιουργικά με αυτές.
Νάνα: Τα παιδιά φάνηκαν αρκετά ενημερωμένα και δεν διατύπωσαν απορίες ρητά. Κάποια είχαν μια άνεση και στο να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα και στο να σχολιάσουν, ενώ κάποια άλλα ήταν συνεσταλμένα και μουδιασμένα. Τα βασικά στερεότυπα φύλου που είδα ήταν σε σχέση με την εμφάνιση και τις επιλογές ανάλογα με το φύλο, με ελάχιστες περιπτώσεις να ανατρέπονται. Πιο συγκεκριμένα, όταν τους ζήτησα να χωριστούν σε ομάδες οι ομάδες ήταν κατά φύλο δηλαδή ή κορίτσια ή αγόρια και μόνο 1 από τις 6 ήταν μεικτές. Οι επιλογές των ρόλων -από τα έργα της Κάρινγκτον- ήταν ανάλογα με το φύλο δηλαδή τα αγόρια επέλεξαν αγόρια, άντρες ή ζώα και τα κορίτσια, κορίτσια, γυναίκες και θηλυκά ανθρωπόμορφα πλάσματα. Όσον αφορά τα χρώματα και τα αξεσουάρ που αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν, τα κορίτσια διάλεξαν να βάλουν τα παλ χρωμάτων υφάσματα και αξεσουάρ όπως λουλούδια, καπέλα κτλ., ενώ τα αγόρια βάλανε μάσκες ζώων, μάσκες άγριες, χρώματα σκούρα, αξεσουάρ που παραπέμπουν σε ήρωες.
Καθώς «χτίζανε» και δημιουργούσαν το περιβάλλον-μακέτα μέσα στο οποίο ενέταξαν τους εαυτούς τους, η συμπεριφορά μεταξύ τους, η διαδικασία και το αποτέλεσμα είχαν διαφορές σημαντικές. Τα κορίτσια ήταν πιο συγκρατημένα, όλα στη διαδικασία κυλούσαν πιο ήπια, μεταξύ τους υπήρξαν πιο συνεργάσιμα και προσπαθούσαν να πάρουν κοινές αποφάσεις για την σύνθεση, για τον ρόλο που θα έπαιζε το κάθε γλυπτικό-ζωγραφικό στοιχείο και το τελικό αποτέλεσμα είχε μια τάξη και μια τακτοποίηση. Στις ομάδες των αγοριών δημιουργούνταν εντάσεις και διαφωνίες για το ποια άποψη θα επικρατήσει και πώς θα προχωρήσει η σύνθεση και σε κάποιες περιπτώσεις χρειάστηκε να επέμβω και να το συζητήσουμε. Ήταν πιο τολμηρές οι αποφάσεις τους και άφηναν τον εαυτό τους και την φαντασία τους πιο ελεύθερα και τα τελικά τους έργα ήταν πιο άγρια και άναρχα. Μέσα όμως σε αυτά τα στερεότυπα υπήρξαν και περιπτώσεις κοριτσιών, των οποίων οι επιλογές ήταν τολμηρές σε σχέση με την επικρατούσα τάση και εντάχθηκαν με πολύ άνεση σε ομάδα αγοριών. Καθώς και κάποια αγόρια που όταν τους πρότεινα ρόλους και αξεσουάρ παραδοσιακά του αντίθετου φύλου, ούτε το σχολίασαν ούτε αρνήθηκαν.
Τα παιδιά συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν το συλλογικό έργο υπό την καθοδήγηση της Μάρως Μιχαλακάκου
Πώς δουλέψατε συλλογικά με τα παιδιά ώστε να δημιουργηθεί ένα από κοινού έργο; Πώς συνεργαστήκατε ώστε να αξιοποιηθούν οι διαφορετικές πολιτισμικές και κοινωνικές καταβολές των μαθητών και μαθητριών και να συμβάλλουν εξίσου όλοι στη δημιουργία του έργου;
Μάρω: Μοιράστηκα με τα παιδιά παλιότερα έργα μου, τα συζητήσαμε, προέκυψαν ερωτήσεις και η ομάδα εργάστηκε συλλογικά με ξεκάθαρες οδηγίες ώστε να γνωρίζουν τα βήματα που χρειάζονταν για να ολοκληρωθεί το έργο. Οι διαφορετικές καταβολές των παιδιών αναδύθηκαν κυρίως στο τέλος, στην παρουσίαση του έργου. Κάθε παιδί έπρεπε να πει κάτι γι’ αυτό. Ίσως να ήταν το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της διαδικασίας, το πώς το παρουσίασαν στους γονείς τους, πώς το ένιωθαν πραγματικά δικό τους και το φρόντιζαν.
Μυρτώ: Το συλλογικό έργο ήταν ένα διάτρητο πλέγμα από λέξεις-φράσεις, με υλικό τη χαρτοταινία, στο οποίο το κάθε παιδί κλήθηκε να συνεισφέρει με τη δική του φράση, τη δική του φωνή, οπότε ήταν ένα αρκετά δημοκρατικό έργο.
Νάνα: Ξεκινήσαμε τη διαδικασία παρουσιάζοντας σουρεαλιστικούς πίνακες της Λεονόρας Κάρινγκτον. Οι πίνακες έδειχναν ομάδες ανθρώπων/ πλασμάτων σε παράδοξες σκηνές μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Μετά από συζήτηση τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες, διάλεξε η κάθε ομάδα από έναν πίνακα και κατόπιν το κάθε παιδί έναν από τους χαρακτήρες του πίνακα. Στη συνέχεια, επέλεξαν αξεσουάρ και η κάθε ομάδα ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου του σχολείου και αναπαραστήσαμε τον κάθε πίνακα ως ένα tableau vivant και βγάλαμε φωτογραφίες από το κάθε παιδί. Στην επόμενη συνάντηση, οι φωτογραφίες είχαν εκτυπωθεί και το κάθε παιδί πήρε τη φωτογραφία του εαυτού του σε μικρογραφία.
Το επόμενο βήμα ήταν η κάθε ομάδα να δουλέψει σε τρισδιάστατες κενές μακέτες-σκηνές που είχαμε ετοιμάσει. Στόχος ήταν να εντάξουν τους μίνι εαυτούς τους όλους μέσα σε ένα περιβάλλον μαγικό και φανταστικό από μικρογλυπτά που θα κατασκεύαζαν με διάφορα υλικά και παράδοξη χρήση αντικειμένων. Δημιουργήθηκαν έτσι έξι διαφορετικά έργα-μακέτες. Σε όλη αυτή τη διαδικασία ο διάλογος με όλα τα παιδιά ήταν συνεχής, αφού σε όλα τα στάδια, το κάθε παιδί είχε το ελεύθερο να σχολιάζει, να λέει τη γνώμη του, να ενθαρρύνει και η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ευχάριστη. Τα πιο ντροπαλά και δειλά παιδιά, ενώ στην αρχή είχαν μια άρνηση να συμμετάσχουν, να μπουν σε ρόλους και να φωτογραφηθούν, στη συνέχεια χαλάρωσαν και ζήτησαν να πάρουν ενεργά μέρος και φάνηκε ότι το απόλαυσαν πολύ. Το έργο της Κάρινγκτον, μέσα από τη φαντασία που είναι κοινός τόπος και γλώσσα για όλους, τις αλλόκοτες, κάποιες φορές άφυλες, φιγούρες και το παράδοξο χιούμορ πιστεύω ότι έκανε τα παιδιά από διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά και πολιτισμικά υπόβαθρα να νιώσουν ότι έχουν να διαπραγματευτούν θέματα που τους αφορούν όλους.
Το έργο που δημιούργησαν τα παιδιά μαζί με την εικαστικό Μυρτώ Ξανθοπούλου
Παρουσιάστηκαν δυσκολίες ή αντιπαραθέσεις που επιβεβαιώνουν την ανάγκη προγραμμάτων όπως το «Επάγγελμα Καλλιτέχνιδα»; Υπήρξαν ίσως αντιρρήσεις ή δυσπιστία από οικογενειακά περιβάλλοντα μαθητών/τριών ή ακόμη και από εκπαιδευτικούς;
Μάρω: Δεν αντιμετωπίσαμε καμία δυσκολία στη διαδικασία. Η συνεργασία με το σχολείο τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά ήταν εξαιρετική. Αυτό που επιβεβαιώνει την ανάγκη αυτών των προγραμμάτων είναι κυρίως η δίψα και η χαρά των παιδιών να δημιουργούν με τα χέρια τους μέσα από συλλογική διαδικασία. Να καταφέρνουν να συνεργαστούν με τον/την συμμαθήτρια που δε συμπαθούν και τελικά να βρίσκουν τρόπους να «δουλεύουν μαζί».
Μυρτώ: Οι δυσκολίες παρουσιάστηκαν κυρίως σε σχέση με αδυναμίες κάποιων παιδιών στη συγκέντρωση, ή άρνηση να προχωρήσουν στην κατασκευή, μια ας πούμε αντιδραστική συμπεριφορά. Παρατήρησα ότι τα παιδιά βιώνουν πολλή πίεση και έχουν αρκετό θυμό, το οποίο βρίσκω στενάχωρο αλλά πολύ λογικό δεδομένων των ακραίων κοινωνικών οικονομικών και περιβαλλοντικών συνθηκών που ζούμε. Παρ’ όλα αυτά η αίσθηση που έμεινε ήταν αισιόδοξη, καθώς με την ολοκλήρωση του έργου επικράτησε γενικευμένος ενθουσιασμός και περηφάνεια και νομίζω πως κάτι δόθηκε στα παιδιά, το οποίο ήταν έτοιμα να λάβουν. Η εκπαιδευτικός που ήταν υπεύθυνη για το τμήμα ήταν εξαιρετικά βοηθητική, δεν νομίζω να είχα καταφέρει κάτι χωρίς την συνδρομή της. Όχι, δεν υπήρξε κάποια αρνητική αντίδραση που να αντιλήφθηκα. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για προγράμματα σαν αυτό.
Νάνα: Προβλήματα τέτοιου είδους δεν υπήρξαν. Παρ’ όλα αυτά, φάνηκε ότι τα παιδιά διψάνε για τέτοια προγράμματα, γιατί τους ανοίγονται νέοι ορίζοντες και νιώθουν ότι τέτοιοι κόσμοι που δημιουργούν και δημιουργούνται τα συμπεριλαμβάνουν όλα. Στην έκθεση που κάναμε και πέρασαν παιδιά και από όλες τις υπόλοιπες τάξεις -το πρόγραμμα έγινε στην Ε’ δημοτικού- τα περισσότερα παιδιά των άλλων τάξεων ρωτούσαν αν θα κάνουν και αυτά το ίδιο πρόγραμμα και αυτό θεωρήσαμε ότι είναι πολύ σημαντικό, καθώς φάνηκε ότι αυτό το ωραίο που έζησαν και δημιούργησαν τα παιδιά της Πέμπτης το ένιωσαν και οι επισκέπτες της έκθεσης.
Τμήμα του έργου που δημιούργησαν οι μαθήτριες και οι μαθητές μαζί με την Μάρω Μιχαλακάκου.
Ποια είναι η αίσθηση που αποκομίσατε από την εμπειρία σας με τα παιδιά του δημόσιου σχολείου; Τι μάθατε, τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ, τι σας κάνει πιο αισιόδοξη για το μέλλον;
Μάρω: Δεν θα ξεχάσω πώς ένα κορίτσι που είχε μεγάλη δυσκολία στον λόγο επαναλάμβανε ακούραστα την πρόταση που είχε αποφασίσει να πει στην παρουσίαση στους γονείς. Δε δυσανασχέτησε ούτε μια φορά στην επανάληψη, στη μελέτη των «ελληνικών». Μέσα από δημιουργικές διαδικασίες τα παιδιά μπορούν να διδαχτούν πολλά μαθήματα, γλώσσα, φυσική μαθηματικά, με τρόπο ελκυστικό και χαρούμενο. Η γνώση, η εκπαίδευση πρέπει να έχει χαρά.
Μυρτώ: Δεν θα ξεχάσω συγκεκριμένα παιδιά, τις λεπτοφυείς και έξυπνες αντιδράσεις τους, το ότι σε στιγμές ήταν πιο μπροστά από εμένα και αισθάνθηκα αυτή την ταπεινότητα, και το πώς μεταμορφώνονταν στη διάρκεια του προγράμματος.
Νάνα: Τα παιδιά είδαν και άκουσαν πράγματα έξω από τα δεδομένα τους, συμμετείχαν σε αυτοσχέδιες συλλογικές performance και δημιούργησαν έργα με πολύ ενθουσιασμό. Χάρηκα όταν οι δασκάλες είπαν ότι τόσο ήρεμα και συνεργάσιμα δεν τα έχουν δει και συνειδητοποίησα ότι αν κεντρίσεις τα παιδιά με διαφορετικό τρόπο από τον παραδεδομένο μάθησης και εκπαίδευσης, ξεδιπλώνουν ταλέντα και συμπεριφορές απροσδόκητες. Με συγκίνησε το ότι τα παιδιά που στην αρχή δεν ήθελαν να πάρουν μέρος, εν τέλει παρασύρθηκαν από το κλίμα που δημιουργήθηκε και έκαναν την υπέρβαση, ξέχασαν συστολές και μπλοκαρίσματα και αφέθηκαν.
