Σύριζα

Η αποκαθήλωση Κασσελάκη, οι «μνηστήρες» για την αρχηγία και ο οδικός χάρτης των ραγδαίων εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η σύγκρουση μέχρις εσχάτων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε στην υπερψήφιση της πρωτοφανούς στα χρονικά πρότασης μομφής κατά του προέδρου του κόμματος, Στέφανου Κασσελάκη με 163 ψήφους υπέρ, 120 κατά και τρία λευκά-άκυρα.

Μετά από μια περίοδο έντονων ζυμώσεων, τακτικισμών και εκατέρωθεν προκλήσεων ανάμεσα στον έκπτωτο πια πρόεδρο του κόμματος και μερικά από τα κορυφαία στελέχη, η αξιωματική αντιπολίτευση μπαίνει σε μια νέα φάση αναζήτησης ταυτότητας και σχεδιασμού της επόμενης μέρας.

Ούτε η ομάδα των 87 που έγιναν 100 και το στρατόπεδο του Παύλου Πολάκη δεν περίμεναν μια τόσο ραγδαία αλλαγή κλίματος, με δεκάδες μέλη να αποσύρουν την υποστήριξή τους στον Στέφανο Κασσελάκη, με αποτέλεσμα τα 163 «ναι» στην πρόταση μομφής.

Στην Πολιτική Γραμματεία που θα συνεδριάσει αύριο θα αποφασιστεί το περιεχόμενο της εισήγησης που θα γίνει στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή στις 20 ή 21 Σεπτεμβρίου. Οι εκλογές για τον νέο αρχηγό δεν μπορεί να γίνουν νωρίτερα από τα μέσα Νοεμβρίου, καθώς θα προηγηθεί, βάσει καταστατικού, έκτακτο συνέδριο μάλλον στα μέσα Οκτωβρίου, όπου θα εκλεγούν νέοι σύνεδροι, θα οριστούν αντιπρόσωποι από τις οργανώσεις του κόμματος, θα επικυρωθούν οι υποψηφιότητες για την αρχηγία (απαιτούνται 30 υπογραφές μελών της ΚΕ) και θα καθοριστεί η ημερομηνία των εκλογών.

Στην περίπτωση που επιλεγεί να πραγματοποιηθεί πρώτα προγραμματικό συνέδριο και στη συνέχεια να γίνουν οι εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού, δεν θα μάθουμε την νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πριν τον Δεκέμβριο – μπορεί και με το νέο έτος. Αυτό απεύχονται να συμβεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, διότι το στοίχημα είναι να έχει εκλεγεί αρχηγός πριν τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή.

Ερωτηματικό η στάση Κασσελάκη

Τις επόμενες κινήσεις Κασσελάκη καλύπτει πέπλο μυστηρίου -αγαπημένη κλισέ έκφραση του πολιτικού ρεπορτάζ. Ο καταγγελτικός λόγος του μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, η αναφορά του ότι εξευτελίστηκαν τα μέλη της ΚΕ «φορώντας τους κουκούλα» και η δέσμευσή του να λογοδοτήσει στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγε κανείς ότι ανοίγουν τον δρόμο, για να είναι εκ νέου υποψήφιος,

Όμως, πρόσωπα που επικοινωνούν με το περιβάλλον του βλέπουν στον ορίζοντα και την πιθανότητα να αποσύρει εαυτόν από τη διαδικασία επανεκλογής. Επίσης, ήδη από χθες συζητιέται έντονα και το σενάριο δημιουργίας νέου κόμματος από τον Στέφανο Κασσελάκη, ενδεχόμενο που υπάρχει στο τραπέζι.

Σιγήν ιχθύος από τον Τσίπρα

Από την άλλη, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν αναμένεται να κάνει κάποια παρέμβαση, τουλάχιστον φανερά, υιοθετώντας και πάλι τη στάση παρατηρητή που κράτησε ένα χρόνο νωρίτερα.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, είμαστε σίγουροι για δύο υποψηφιότητες, αυτή του Παύλου Πολάκη, ο οποίος ανακοίνωσε τις προθέσεις του στην ομιλία του στην ΚΕ και του Απόστολου Γκλέτσου, ο οποίος γνωστοποίησε την υποψηφιότητά του, μέσω ανάρτησης στο Facebook.

Επίσης, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φαραντούρης είχε δηλώσει ότι θα σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να διεκδικήσει την αρχηγία, ενώ και ο Σωκράτης Φάμελλος φαίνεται να ζυγίζει τις επόμενες κινήσεις του.

Η επόμενη μέρα για ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ

Όπως και να έχει, η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να βαθαίνει και αναμένονται πολλά επεισόδια ακόμα στο σίριαλ της διαδοχής Κασσελάκη. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πού θα βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη μετά-Κασσελάκη εποχή, αλλά σίγουρα το 18% των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών, αλλά και το 15% των ευρωεκλογών μοιάζουν πια μακρινά.

Αν και είναι πολύ νωρίς, αυτή τη στιγμή, ο Παύλος Πολάκης διαφαίνεται ως φαβορί για την ηγεσία. Αν αυτές οι εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν, όλοι συμφωνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε περαιτέρω συρρίκνωση, καθώς δεν βλέπουμε πώς η επιλογή Πολάκη μπορεί να εκφράσει τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Εννοείται ότι καταλυτικό ρόλο για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ θα παίξουν οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και ο νέος αρχηγός της παράταξης.  

Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσοι θα αποφασίσουν για τη νέα ηγεσία σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να βάλουν στην άκρη μικροκομματικά συμφέροντα και προσωπικές συμπάθειες και να δουν τη μεγάλη εικόνα: την ανασυγκρότηση ολόκληρου του προοδευτικού χώρου και την ύπαρξη πειστικής εναλλακτικής για τους ψηφοφόρους.

88η ΔΕΘ

Με τιμώμενη χώρα τη Γερμανία, η φετινή διοργάνωση του διαχρονικού θεσμού συνοδεύτηκε από σοβαρότατες πολιτικές αναταράξεις στο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συγχρόνως, συνδέθηκε με την πρόσφατη ανακοίνωση μέτρων εκ μέρους του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, τα οποία προκάλεσαν διχασμό μεταξύ των πολιτών αναφορικά με την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητά τους.

Πέραν, ωστόσο, του τεταμένου πολιτικού σκηνικού, το φάσμα των εκθετών είναι ανεξάντλητο, διατηρώντας το «παραδοσιακό» στοιχείο της γαστρονομίας και του διαμοιρασμού πολιτιστικής ταυτότητας από πολλά διαφορετικά σημεία του πλανήτη, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες, στις περιβαλλοντικές ανάγκες και στην έρευνα. Μάλιστα, στο περίπτερο 17 φιλοξενείται μια Διαδραστική Σήραγγα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, όπου οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τα μυστήριά του μέσω μιας εκπαιδευτικής εμπειρίας, βασισμένης σε παιχνίδι. Ακόμη, προσφέρεται μια Big Bang εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας (AR) που μεταφέρει τους επισκέπτες στις απαρχές του σύμπαντος. 

Στο ίδιο πλαίσιο, πανεπιστημιακά ιδρύματα από την Ελλάδα και την Κύπρο συμμετέχουν δυναμικά στη διοργάνωση, με στόχο την ενημέρωση και την προσέλκυση υποψήφιων φοιτητών. Εκτός αυτού, ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα εκθέματα πανεπιστημιακών οχημάτων, τα οποία συμμετέχουν σε διαπανεπιστημιακούς αγώνες δρόμου (Formula Student Greece) που αποτελούν κορυφαίους διαγωνισμούς παγκοσμίως.

Παραμένοντας στο –επώδυνο για τη Θεσσαλονίκη– ζήτημα των μετακινήσεων, εκτός από τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης, βάσει των οποίων θα κοπεί στις 30 Νοεμβρίου το πρώτο εισιτήριο του μετρό, παρατίθενται στοιχεία από το νεοϊδρυθέν μετρό της συμπρωτεύουσας, όπως εκδοτικά μηχανήματα.

ΔΕΘ-Εκδοτικό μηχάνημα μετρό
Εκδοτικό μηχάνημα του μετρό

Στους χώρους της Γερμανίας, οι εκθέτες αλλά και η διαμόρφωση του χώρου αυτή καθαυτή είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη βιωσιμότητα σε όλες της τις εκφάνσεις. Γνωστές επιχειρήσεις με παραρτήματα στην Ελλάδα ενημερώνουν τους επισκέπτες της εκθέσεις για την ιστορία, τα στοιχεία που τις κάνουν να ξεχωρίζουν, ενώ ορισμένες εξ αυτών προσφέρουν και δραστηριότητες με σκοπό να προσελκύσουν το κοινό.

Από το περίπτερο της Γερμανίας

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η συλλογή με αυτοκίνητα-αντίκες εποχής, όπου αφυπνίζουν την αίγλη μιας εντελώς διαφορετικής χρονικής περιόδου.

ΔΕΘ-Αμάξι αντίκα
Αυτοκίνητο εποχής

Όπως προαναφέρθηκε, τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί περίτρανα η ανάγκη για εφαρμογή βιώσιμων πρακτικών σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Η ανακύκλωση (απορριμμάτων, ενδυμάτων, υποδημάτων κ.ά.) βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, όπως επίσης και η αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με τρόπους που δεν θέτουν σε κίνδυνο την περιβαλλοντική υγεία.

Υπό αυτό το πρίσμα, η 88η ΔΕΘ εμβαθύνει σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες και επιχειρηματικά βήματα.

ΔΕΘ-ανακύκλωση
Ανακύκλωση προσωπικών αντικειμένων

Επιπρόσθετα, με αξιοσημείωτη δημιουργικότητα δίνονται μηνύματα υπέρ της εύστοχης χρήσης κάθε μεμονωμένου αντικειμένου, αποδεικνύοντας πως καθετί δύναται να αποκτήσει λειτουργικότητα εφόσον λάβει τη δέουσα αντιμετώπιση. Όπως υποστηρίζει το φανταστικό σλόγκαν που ακολουθεί, λοιπόν: «Βάζουμε τα μπάζα στη θέση τους».

Σε κάθε περίπτωση, συστήνεται μια επίσκεψη στο μουσείο του MOMus, καθώς τα εκθέματά του είναι μια πραγματική όαση, η οποία αφυπνίζει συνειδήσεις, ενεργοποιεί την κριτική σκέψη και συνιστά ωδή στα τρωτά σημεία της ανθρώπινης φύσης.

Από την έκθεση του MOMus εντός της ΔΕΘ

Η χθεσινή βραδιά ολοκληρώθηκε υπό τους ήχους των Gypsy Kings ft. Nicolas Reyes. Για όσους, όσες και όσα δεν γνωρίζουν, πρόκειται για ένα άκρως επιτυχημένο σχήμα που έχει διαγράψει διεθνή επιτυχία. Ειδικότερα, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχουν πουλήσει περισσότερα από 14 εκατομμύρια άλμπουμ, ενώ το ένατο άλμπουμ τους, «Savor Flamenco», βραβεύτηκε με Grammy ως το καλύτερο άλμπουμ παγκόσμιας μουσικής, το 2013.

Η μουσική εκτείνεται μέσα από γενιές, στους ήχους των προγόνων τους –των Ισπανών Ρομά– που έφυγαν από την περιοχή της Καταλονίας κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου– και αντανακλά την έντονα εκλεκτική και περιπλανώμενη ιστορία των gitanos.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως η ταινία Toy Story 3 περιλάμβανε μια εκδοχή των Gipsy Kings του δημοφιλούς θέματος της ταινίας, «You’ve Got a Friend in Me».


Υπενθυμίζεται ότι η 88η ΔΕΘ θα διαρκέσει έως τις 15/09 και τα εισιτήρια μπορούν να εκδοθούν ηλεκτρονικά, εδώ.

Κείμενο-φωτογραφίες: Εύα Καρολίδου

Beetlejuice

Εντυπώσεις από τη συνέχεια του αγαπημένου Σκαθαροζούμη του Tim Burton, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πρεμιέρα του cult classic.

Τα σχέδια δημιουργίας ενός sequel του εμβληματικού Σκαθαροζούμη υπήρχαν εδώ και χρόνια, με την παραγωγή να περνά από σαράντα κύματα μέχρι να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα για την εκτέλεσή της, το budget, αλλά και το κατάλληλο timing ώστε να βάλει μπρος.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στο διάστημα που ο ταλαντούχος δημιουργός του, Tim Burton, αποφάσισε να επιστρέψει στην ιστορία που τον εισήγαγε για τα καλά στο Hollywood, αυτό προσπαθούσε να ανακάμψει από την περίοδο της πανδημίας, ενώ βίωνε και την πρωτοφανή για τα δεδομένα του απεργία των σωματίων WGA και SAG-AFTRA, που έφεραν τα πάνω-κάτω ως προς την κινηματογραφική παραγωγή στο σύνολό της για μια ολόκληρη χρονιά.

Όμως το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και σήμερα μπορούμε και επίσημα να μιλάμε για την κυκλοφορία μιας από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς, με το αυθεντικό all-star cast της πρώτης εκδοχής της να επιστρέφει δριμύτερο, αλλά και νέες ενδιαφέρουσες προσθήκες να εμπλουτίζουν την ιστορία φέρνοντάς την στο σήμερα. Γεγονός που μας κάνει να αναρωτιόμαστε: λέει τελικά τίποτα το sequel της εμβληματικής ταινίας του 1988, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την κυκλοφορία της; Οι απαντήσεις εντός.

Στο Beetlejuice Beetlejuice, ο θρυλικός Michael Keaton μεταμορφώνεται ξανά στον ομώνυμο πανούργο «βιο-εξορκιστή» που γνωρίσαμε στο cult classic, επιχειρώντας για ακόμη μια φορά να επικοινωνήσει με ύπουλο τρόπο με την Winona Ryder, η οποία φορά ξανά τα ρούχα της Lydia Deetz. Στόχος του δεν είναι άλλος από το να πραγματοποιήσει αυτό που ξεκίνησε στην πρώτη ταινία της σειράς και να παντρευτεί την ηρωίδα παρά τη θέλησή της, κερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο της επιστροφή του στον κόσμο των ζωντανών.

Η Lydia είναι πλέον μητέρα μιας έφηβης κόρης, της Astrid (που ερμηνεύει η εντελώς μπαρτονική φιγούρα της Jenna Ortega), μαζί με την οποία θα βρεθούν με αφορμή την απώλεια του πατέρα της στο σπίτι της παιδικής της ηλικίας από όπου ξεκίνησαν όλα. Μαζί τους φυσικά και η εκκεντρική καλλιτέχνιδα και μητέρα της Lydia, Delia, που ερμηνεύει ξανά η υπερταλαντούχα Catherine O’Hara.

Αυτή η επιστροφή στην στοιχειωμένη έπαυλη της οικογένειας Deetz θα γίνει η αφορμή για μια σειρά από επικίνδυνες καταστάσεις και ευτράπελα, με την Astrid να παγιδεύεται στον κόσμο των νεκρών και τη Lydia να αναγκάζεται να συμμαχήσει με τον Σκαθαροζούμη για τη διάσωσή της. Στην περιπέτεια αυτή, νέα πρόσωπα κάνουν την εμφάνισή τους, με την Delores, την πρώην σύζυγο του Σκαθαροζούμη, που ερμηνεύει μια εντυπωσιακή Monica Bellucci, να αναζητά την εκδίκησή της, αλλά και τον Willem Dafoe στον ρόλο του νεκρού αστυνόμου ντετέκτιβ Wolf Jackson να αποτελεί μια άκρως fun φιγούρα-προσθήκη για το σύμπαν των ταινιών.

Το Beetlejuice Beetlejuice είναι ξεκαρδιστικό, νοσταλγικό, γεμάτο αναφορές στο σύμπαν της φιλμογραφίας του Tim Burton (παρατηρήστε την ομοιότητα της Delores με αυτήν της Νεκρής Νύφης από την ομώνυμη ταινία) και βλέπεται ευχάριστα ως η κατάλληλη ταινία για να μπει κανείς σε mood Halloween.

Η αλήθεια είναι όμως στο ότι ο βραβευμένος σκηνοθέτης φαίνεται να προτιμά για αυτήν του την παραγωγή μια εντελώς safe γραμμή, αποφεύγοντας το edginess της πρώτης ταινίας που την έκανε τότε να ξεχωρίσει ως μια από τις κλασικές της δεκαετίας δημιουργίας της, αλλά και της goth αισθητικής κινηματογραφικής παράδοσης. Η gore ατμόσφαιρα φυσικά και επικρατεί ξανά, αυτή τη φορά εκφράζεται ωστόσο στην family-friendly εκδοχή της και με περιορισμένη δημιουργικότητα. Ταυτόχρονα, οι παράλληλες πλοκές του σεναρίου εξελίσσονται με προβληματικό tempo και δυσανάλογα ως προς το screen time των χαρακτήρων, με τη Delores για παράδειγμα να χαραμίζεται ως χαρακτήρας, ενώ θα μπορούσε να δώσει σαφώς περισσότερα στο σύνολο του φιλμ.

Κεντρικό μήνυμα του sequel είναι αυτή τη φορά η σημασία της οικογενειακής αγάπης και θαλπωρής, μια όχι και τόσο μπαρτονική επιλογή από τον άρχοντα των goths που κάποτε αγκάλιασε την έννοια της μετά θάνατον ζωή με ρομαντισμό που σχεδόν κανένας άλλος σκηνοθέτης δεν κατάφερε ποτέ.  

Σε κάθε περίπτωση, οι ερμηνείες όλων ανεξαιρέτως των χαρακτήρων ανταμείβουν το κοινό και ο sκηνοθέτης εμφανίζεται σαφώς σε καλύτερη φόρμα από ό,τι σε προηγούμενες ταινίες του όπως τα Dumbo ή Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children. Συνδυάστε λοιπόν τη θέαση της ταινίας με rewatch του original και απολαύστε μια ικανοποιητική προσπάθεια, χωρίς ωστόσο ιδιαιτέρως υψηλές προσδοκίες.

τηλεόραση

Αν ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης έχει καταφέρει να επιβληθεί με τη φόρμα του σε όλα τα άλλα και να ορίζει εδώ και δεκαετίες τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, αυτό δεν είναι το διαδίκτυο, αλλά η τηλεόραση.

Τις προηγούμενες δεκαετίες γράφτηκε πλήθος αναλύσεων που έβλεπαν το τέλος των τηλεοπτικών δεκτών από το αδηφάγο Internet και τα διάφορα μοντέλα streaming που θα επικρατούσαν. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για να αποδείξει πως όλα αυτά ήταν λανθασμένες εκτιμήσεις και πως η τηλεόραση τείνει να μοιάζει περισσότερο με ένα απέθαντο ον παρά με μία νεκρή συσκευή.

Τηλεόραση και ομογενοποίηση

Στις σπουδές επικοινωνίας, αυτό που μαθαίνει κάποιος είναι πως το κάθε μέσο αναπτύσσει τη δική του λογική, όμως όλα με κάποιον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους.

Ευλόγως θα αναρωτιέται κάποιος τι κοινό μπορεί να έχει μία εφημερίδα με την κινούμενη εικόνα, τα supergraphics και τα social media.

Τα ΜΜΕ έχουν και αυτά τη δική τους ιστορία, όχι μόνο στο περιεχόμενο και τον τρόπο οργάνωσής τους, αλλά και στη φόρμα η οποία αντανακλά και εξυπηρετεί ανάγκες και τάσεις της κάθε εποχής.

Ένας τρόπος για να κατανοήσουμε το παραπάνω είναι να παρατηρήσουμε ιστορικά την εξέλιξη ενός ΜΜΕ.

Οι εφημερίδες, για παράδειγμα, στην Ελλάδα έχουν αλλάξει αρκετές φορές μέγεθος. Το παραδοσιακό μεγάλο φύλλο τους με τις λίγες σελίδες αντικαταστάθηκε μέσα στη δεκαετία του 1980 από την tabloid φόρμα. Παρότι εξυπηρετούσε λόγω του μικρότερου μεγέθους, αυτή η επιλογή επικρίθηκε από αρκετούς, διότι η αισθητική των tabloid ήταν ταυτισμένη με ένα είδος σκανδαλοθηρικής δημοσιογραφίας στο εξωτερικό.

Στην πραγματικότητα, η αλλαγή αυτή συνδεόταν με την περίοδο ανάπτυξης της τηλεόρασης και της διευρυμένης κατανάλωσης. Έτσι, οι εφημερίδες έγιναν πιο πλούσιες σε χρώμα και φωτογραφίες, υιοθετώντας τηλεοπτικά στοιχεία, ενώ ο λόγος και οι στήλες τους έγιναν πιο χαλαρές.

Κοντά στη δεκαετία του 2010, κατά την οποία ο Τύπος ξεκίνησε να βιώνει κρίση λόγω των portals που ξεπηδούσαν το ένα μετά το άλλο και ήταν δωρεάν, πολλές εφημερίδες επέστρεψαν στο παλιό format τους και σταδιακά άρχισαν να υιοθετούν άλλο στήσιμο και γραφιστικά που ήταν πιο κοντά στην τεχνολογία του διαδικτύου. Σήμερα αν ανοίξει κάποιος μία εφημερίδα -πράγμα σπάνιο, αν δείτε τις πωλήσεις- θα εντυπωσιαστεί από τον τρόπο που πολλά άρθρα αντλούν αισθητικά στοιχεία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το ίδιο ισχύει όμως και για την τηλεόραση, η οποία αντλεί αισθητικά χαρακτηριστικά από τον Τύπο και το διαδίκτυο. Αυτό αποτελεί διάσταση της θεωρίας του υβριδικού μιντιακού συστήματος (hybrid media system), σύμφωνα με την οποία παρά τον ανταγωνισμό τους τα ΜΜΕ καταφέρνουν να συνυπάρχουν και να αλληλοεπηρεάζονται.

Γιατί η TV δεν πέθανε ποτέ;

Αρχικά, η τηλεόραση, σε αντίθεση με όλα τα άλλα ΜΜΕ, αποτελεί μορφή κουλτούρας και μάλιστα εξαιρετικά ισχυρής.

Παρότι σε ποιοτικό επίπεδο ο κινηματογράφος επιβάλλεται, η τηλεόραση έχει μεγαλύτερη επίδραση στον τρόπο που διαμορφώνει τα ακροατήρια. Ειδικά για την Ελλάδα, αυτό αποτελεί μία πικρή αλήθεια διότι για πολλούς -κυρίως παλιούς αναλυτές- η τηλεόραση από τη φύση της είναι «trash». Αυτό δεν πρέπει να ερμηνεύεται με όρους περιεχομένου, καθώς υπάρχει πλήθος αξιόλογων προγραμμάτων, αλλά με όρους πολιτισμικής επίδρασης.

Η συγκρότηση του ελληνικού star system έγινε πάνω στη λογική της υπερκατανάλωσης. Σκεφτείτε τα εξαιρετικά ακριβά ντυσίματα, τον glamour χαρακτήρα των εκπομπών τότε και όλα τα άλλα στοιχεία τα που αντανακλούν ένα lifestyle το οποίο οι μάζες δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, εάν δεν προσέφευγαν στα καταναλωτικά δάνεια.

Η ισχυρή τηλεοπτική επίδραση ήταν και αυτή που ώθησε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας των δύο «αμαρτωλών» δεκαετιών του 1990 και του 2000, να αφήσει την όποια λογική της παραγωγής και να προσφύγει σε ένα καταναλωτικό όργιο δίχως τέλος, μέχρι και το 2009 που η φούσκα έσκασε.

Εάν θέλουμε να κατανοήσουμε περισσότερα για την συγκεκριμένη περίοδο και τη δύναμη της τηλεόρασης, ας θυμηθούμε τον «αέρα» προσώπων όπως ο Πέτρος Κωστόπουλος που θεωρεί πως η σημαίνουσα ιστορική συμβολή του ήταν να «ξεβλαχέψει» τον μέσο Έλληνα.

Γιατί βλέπω στο TikTok στιγμιότυπα από τις καλοκαιρινές επαναλήψεις;

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον φαινόμενο είναι η εισβολή στο διαδίκτυο παλαιών τηλεοπτικών προγραμμάτων που λειτουργούν ως «απέθαντο» περιεχόμενο.

Αρχικά, αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε διάφορες streaming πλατφόρμες που αγοράζουν τα δικαιώματα παλιών τηλεοπτικών σειρών όπως, Sopranos και Twin Peaks. Το γεγονός ότι τέτοιες σειρές δεν αποτελούν μέρος ενός αρχείου με ελεύθερη καθολική πρόσβαση, αλλά γίνονται εμπορικά εκμεταλλεύσιμες μετά από τόσα χρόνια δείχνει πως η τηλεόραση μόνο νεκρή δεν είναι, αλλά συνεχίζει να παράγει κέρδος και πολιτισμική επιβολή.

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αυτό πιο ξεκάθαρο είναι να σκεφτούμε γιατί βλέπουμε στα social media μας στιγμιότυπα από τις καλοκαιρινές επαναλήψεις των τηλεοπτικών σειρών μυθοπλασίας που θεωρούνται «κλασικές». Ναι, αυτές που έχουμε σιχαθεί από τις τόσες φορές που τις έχουμε δει, αλλά συνεχίζουμε να το κάνουμε ως guilty pleasure πολλές φορές.

Μέσα στα 35 χρόνια ζωής της ιδιωτικής τηλεόρασης έχουν δημιουργηθεί εκατοντάδες σειρές από τα κανάλια, όμως μόλις κάποιες λίγες -που δεν ξεπερνούν τις δεκαπέντε- διατηρούν εξαιρετική επίδραση στην ελληνική pop κουλτούρα και βρίσκουν τον δρόμο τους προς το διαδίκτυο κάνοντας κατάληψη στα social media.

Memes και στιγμιότυπα από το «Είσαι το ταίρι μου», το «Κωνσταντίνου και Ελένης», τους «Αταίριαστους», το «Dolce Vita» και τα «Εγκλήματα» προκαλούν γέλιο ακόμα και σε άτομα τα οποία δεν είχαν καν γεννηθεί την εποχή που παίζονταν και απέχουν σε μεγάλο βαθμό από το χιούμορ της εποχής.

Η όποια ερμηνεία επιχειρηθεί δεν θα πρέπει να εγκλωβιστεί απλά στη νοσταλγία, αλλά στην πολιτισμική ισχύ της ίδιας της τηλεόρασης. Αν στην εξίσωσή μας, πέραν της μυθοπλασίας, προσθέσουμε και πρόσωπα όπως ο Βασίλης Ραφαηλίδης και η Μαλβίνα Καραλή, που είχαν και πλούσια αρθρογραφία, όμως συνεχίζουν να γίνονται γνωστά από διάφορα τηλεοπτικά στιγμιότυπα, τότε καταλαβαίνουμε πως η τηλεόραση για άλλη μία φορά καταφέρνει και επιβάλλεται σε όλα τα άλλα ΜΜΕ και εν τέλει επωφελείται από τη μηχανική του virality.

Η νέα τηλεόραση

Η παραγωγή τηλεοπτικής μυθοπλασίας για ένα διάστημα είχε πάψει στην Ελλάδα λόγω κρίσης. Το τελευταίο διάστημα έχει εκκινήσει ξανά, όμως δυσκολεύεται να δημιουργήσει αντίστοιχους συσχετισμούς με τις παλιές σειρές και να επιφέρει την αντίστοιχη κερδοφορία.

Ένα μεγάλο κομμάτι της τηλεοπτικής παραγωγής πέφτει δυστυχώς στο reality tv. Τα reality προγράμματα αποτελούν μορφές «τεχνολογίας του εαυτού», δηλαδή υποδεικνύουν τρόπους ζωής και δράσης απέναντι σε κάποια προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι. Από την άλλη πλευρά, η μυθοπλασία -παρότι έχει και αυτή κάποιες πολιτικές διαστάσεις– παραμένει η αφήγηση μίας ιστορίας, διατηρώντας πάντα μία ποιότητα.

Αν και στα reality υπάρχουν αντίστοιχα στοιχεία μυθοπλασίας, καθώς οι χαρακτήρες δημιουργούνται σύμφωνα με κάποια πολύ αυστηρά πρότυπα και ακολουθούν ένα storyline, στην πράξη εκφράζουν έναν τρόπο κατανάλωσης. Σκεφτείτε πόσοι από τους παίχτες των reality ήταν ή έγιναν influencers και τελικά λειτουργούν ως σάρκινα billboards για κάθε επίδοξο διαφημιστή.

Κάτι που δεν έχουμε αναφέρει ακόμη είναι τα talk shows. Είτε ακολουθούν τη λογική των hard news είτε επικεντρώνονται σε πιο χαλαρές προσεγγίσεις, ενδεχομένως αποτελούν και τις εκπομπές με τις λιγότερες ουσιαστικές αλλαγές μέσα στον χρόνο, καθώς εστιάζουν αποκλειστικά στους καλεσμένους.

Όσο απέθαντη και αν θεωρείται η τηλεόραση, πάντα έχει να μας δώσει κάποια έμπνευση.

Πριν μερικές μέρες, ξημερώματα έπεσα πάνω σε μία εκπομπή από το αρχειακό υλικό της ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, το «Καλλιτεχνικό Καφενείο» από το μακρινό 1986. Εστίασα στον «πρωτόγονο» για τα σημερινά δεδομένα τρόπο τηλεόρασης. Τους καλεσμένους δεν τους απασχολούσε η ίδια η τηλεοπτική προβολή τους, αλλά η μεταξύ τους συζήτηση.

Αυτό που μπορούμε να διδαχτούμε από τέτοιες εκπομπές είναι ο ρόλος της κάμερας, η οποία δεν αποτελεί το επίκεντρο, αλλά το μέσο παρατήρησης και καταγραφής μίας επικοινωνιακής τελετουργίας. Με απλά λόγια, η τηλεόραση, αν θέλει να εξάγει ουσία, θα πρέπει να είναι λιγότερο αυτοαναφορική και περισσότερο περιγραφική – το σίγουρο είναι πως σαν ΜΜΕ θα συνεχίσει να υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμη.

Metropolitan Urban Theatre παραστασεις

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τέσσερις παραγωγές της Παιδικής Σκηνής Θεσσαλονίκης για όλη την οικογένεια, δύο παραστάσεις νέων καλλιτεχνικών σχημάτων της πόλης που συζητήθηκαν και θα συζητηθούν, μία performance που μας προσκαλεί σε ένα παιχνίδι μέτρησης και αναμέτρησης και μία αντιπολεμική παράσταση που ρίχνει φως στα γεγονότα της Μικρασιατικής Εκστρατείας.  

Από τον μαγικό κόσμο του Χάνσελ και της Γκρέτελ προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα του Μετρό της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια απογειωνόμαστε για…Παρίσι τραγουδώντας για την αξία της διαφορετικότητας και τη δύναμη της αποδοχής της. Συμμετέχουμε σε ένα παιχνίδι μέτρησης και αναμέτρησης και…μέχρι να πούμε Game Over, το παιχνίδι αρχίζει ξανά και μας παρασύρει στην πιο παραμυθένια ιστορία αγάπης που γράφτηκε ποτέ. Λίγο αργότερα, συναντάμε δύο κομπάρσους που θα καταφέρουν να γίνουν πρωταγωνιστές και μαζί τους φτάνουμε στο κατώφλι της ωραιότερης γιορτής του χρόνου, παρέα με τον Καρυοθραύστη, για να ανακαλύψουμε την ιστορία μέσα στην ΙΣΤΟΡΙΑ.

Βασισμένη στο κλασικό παραμύθι των αδελφών Γκριμ, η νέα παραγωγή της Παιδικής Σκηνής Θεσσαλονίκης αποκαλύπτει μια ιστορία μέσα στην ιστορία, σε μια διαδραστική μουσικοχορευτική παράσταση για όλη την οικογένεια, που συνδυάζει τη μαγεία με την πραγματικότητα και μιλά για την αξία της προσπάθειας και της συνεργασίας, την ανάγκη για εσωτερική αλλαγή και τη δύναμη της αγάπης και της συγχώρεσης. 

  • Παίζουν: Βίκυ Δαλαμήτρα, Δημήτρης Μέξης, Κωστής Κοσμίδης, Μελισσάνθη Σμυρνιώτη
  • Παραστάσεις: 28-29 Σεπτεμβρίου και 5-6 Οκτωβρίου 2024, Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 11:30 και τις 18:00
  • Προπώληση εισιτηρίων

Ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη και εκτελώντας 46 διαδρομές σε όλη την Ελλάδα, το έργο επιστρέφει στον «τόπο του εγκλήματος», ψάχνοντας απεγνωσμένα την ολοκλήρωσή του. Ο λόγος για την παράσταση-φαινόμενο της Εταιρείας Θεάτρου ΤΡΟΧΙΕΣ που αναδεικνύει το ζήτημα του Μετρό της Θεσσαλονίκης, ένα πολυδιάστατο θέμα με πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προεκτάσεις, κρυμμένες επί σειρά ετών κάτω από το χαλί. 

  • Παίζουν: Δημήτρης Γούλιος, Μαρία Καραγκιοζίδου, Βασίλης Μπόγδανος, Βασιλεία Κλήμη, Σοφία Στυλιανού και ο μουσικός Γρηγόρης Λιόλιος
  • Παραστάσεις: 11, 12, 13 και 18, 19, 20 Οκτωβρίου 2024, Παρασκευή-Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Μετά από τα αλλεπάλληλα sold-out της προηγούμενης σεζόν, το φαντασμαγορικό Rock Musical που αναδείχθηκε ως η «Καλύτερη Παιδική Παράσταση για το 2024» στα 13α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης, επιστρέφει για να καθηλώσει μικρούς και μεγάλους! Με σεβασμό στο κλασικό μυθιστόρημα του Ουγκώ και μέσα από μια σύγχρονη και φρέσκια ματιά, η επιτυχημένη παράσταση της Παιδικής Σκηνής Θεσσαλονίκης μιλά για την αγάπη, τη φιλία, την ηθική, την ενσυναίσθηση, την αξία της διαφορετικότητας και τη δύναμη της αποδοχής της, καταγγέλλοντας τις αυθαιρεσίες της εξουσίας και τις κοινωνικές διακρίσεις.

  • Παίζουν: Τάσος Ταλιανίδης, Στέλιος Ζαφειρίου, Δήμητρα Θεοδουλίδου, Βασίλης Βακάλης, Κατερίνα Γανδά, Ντίνος Φραγκούλης, Ελένη Βουγιατζή, Ειρήνη Ηροδότου, Ευγένιος Κοψαχείλης
  • Παραστάσεις: Από 13 Οκτωβρίου 2024, κάθε Κυριακή στις 11:30 και καθημερινές για σχολεία
  • Προπώληση εισιτηρίων

Ένα παιχνίδι μέτρησης και αναμέτρησης, με 4 χορευτές-παίκτες και μία παρουσιάστρια-Game Master. Εσύ; Πότε μετρήθηκες τελευταία φορά; Είναι το ύψος σου αρκετό; Μήπως είναι λίγο, λίγο πολύ ή πολύ περισσότερο από το κανονικό; Στη ζυγαριά πότε ανέβηκες; Εντάξει, εντάξει! Φορούσες και ρούχα, είχες τσιμπήσει και κάτι νωρίτερα… Εντάξει είναι. Και πριν έρθεις σήμερα εδώ; Πόσο χρόνο αφιέρωσες ψάχνοντας το κατάλληλο ρούχο γι’ αυτή, τη συγκεκριμένη περίσταση. Επέλεξες τελικά το σωστό; Είναι άνετο; Έχει σημασία αν είναι άνετο; Και όλα εκείνα τα ρούχα που έχεις φορέσει κατά καιρούς εσύ τα επέλεγες; Ήταν στο σωστό νούμερο; Ήταν ποτέ στο δικό σου νούμερο;

  • Επί σκηνής: Αναστασία Μπαλτατζίδου, Λετίτσια Ντονάτι, Ιάσμη Πετρουλάκη, Μιχαήλ Πίνος
  • Παράσταση: Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 στις 21:00

Μετά από την «Παναγία των Παρισίων», η Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης ζωντανεύει την πιο δημοφιλή ρομαντική ιστορία, που αποκαλύπτει την τεράστια δύναμη της αγάπης και της ικανότητας να βρίσκει κανείς την εσωτερική ομορφιά που κρύβεται πίσω από τη μάσκα της εξωτερικής ασχήμιας. Ένα φαντασμαγορικό μιούζικαλ που θα εμπνεύσει θεατές κάθε ηλικίας αγγίζοντας τις πιο ευαίσθητες χορδές τους.  

  • Παίζουν: Ειρήνη Ηροδότου, Στέλιος Ζαφειρίου, Τάσος Ταλιανίδης, Ντίνος Φραγκούλης, Ευγένιος Κοψαχείλης, Ελένη Βουγιατζή, Δήμητρα Θεοδουλίδου, Κατερίνα Γανδά, Βασίλης Βακάλης
  • Παραστάσεις: Από 16 Νοεμβρίου 2024, κάθε Κυριακή στις 11:30 και καθημερινές για σχολεία

Μετά από τη συμμετοχή της στην Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της Πόλης 2024 (σκηνοθεσία: Μαρίνα Καζόλη), η ομάδα Draμμα Theater Group παρουσιάζει ξανά το δημοφιλέστερο έργο της Ιρλανδής Μαρί Τζόουνς, μια γλυκόπικρη κωμωδία με πρωταγωνιστές δύο απλούς ανθρώπους που δεν ελέγχουν τη μοίρα τους, μέχρι τη στιγμή που αποφασίζουν να γυρίσουν μια ταινία όπου οι πρωταγωνιστές γίνονται κομπάρσοι και οι κομπάρσοι πρωταγωνιστές. Ένα έργο-σχόλιο για τη βιομηχανία του Χόλυγουντ και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί, μια παράσταση που μιλά για την πραγματοποίηση ενός ονείρου σε έναν κόσμο που, όπως όλα και όλοι δείχνουν, είναι δύσκολο να ελπίζεις. 

  • Παίζουν: Εμμανουήλ Δραμηλαράκης, Στέλιος Ράμμος, Θανάσης Παναγιωτόπουλος
  • Παραστάσεις: 23, 24, 30 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου 2024, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Η ωραιότερη χριστουγεννιάτικη ιστορία επιστρέφει για λίγες, εορταστικές παραστάσεις, πασπαλισμένη με τη φροντίδα της Παιδικής Σκηνής Θεσσαλονίκης και επιχειρώντας να μεταδώσει το πιο ουσιαστικό μήνυμα: να αγκαλιάζουμε τη διαφορετικότητα και να βλέπουμε τους άλλους με τα μάτια της καρδιάς. 

  • Παίζουν: Το καστ θα ανακοινωθεί σύντομα. 
  • Παραστάσεις: 7, 14, 21, 28 Δεκεμβρίου 2024 στις 17:30 και 22, 26, 27, 29/12 στις 11:30 και τις 17:00

Βασισμένη σε περισσότερα από 20 ημερολόγια στρατιωτών της Μικρασιατικής Εκστρατείας, η παράσταση σε κείμενο του Αντώνη Κυριακάκη επιχειρεί να φωτίσει τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1919-1922, μέσα από τη ματιά των απλών ανθρώπων που τα βίωσαν. Ένα αντιπολεμικό έργο που έχει ως στόχο να αναδείξει τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας που εδώ και 100 χρόνια παραμένουν σθεναρά ίδιες. 

  • Παίζουν: Λένα Μποζάκη, Τάσος Τζιβίσκος, Κώστας Κουτρουμπής, Βασίλης Καλφάκης, Μάρκος Γέττος
  • Παραστάσεις: 19, 20, 21, 22 και 26, 27, 28, 29 Δεκεμβρίου 2024, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Το 2025, το πρόγραμμα του Metropolitan: The Urban Theater θα εμπλουτιστεί με δικές του παραγωγές, φιλοξενούμενες παραστάσεις και νέες συνεργασίες. Μεταξύ αυτών, και η performance Contaminated: Η εξήγηση του τραύματος της κακοποίησης από το Α έως το Ω της Θεοδώρας Κώτση-Φελίτσι σε σκηνοθεσία Victor Sanchez Madrigal, η οποία πραγματεύεται τη συστηματική βία κατά των γυναικών, την επανατραυματοποίηση μέσω της λανθασμένης φροντίδας και τα προβλήματα του συστήματος ψυχικής υγείας και θα παρουσιαστεί στη σκηνή του Metropolitan σε πανελλήνια πρώτη τον Φεβρουάριο. 

Metropolitan: The Urban Theater

Διεύθυνση: Αλεξάνδρου Φλέμινγκ 2, 546 42, Θεσσαλονίκη

Τηλέφωνο: 2311 284 773

Email: [email protected] 

Website

Facebook

Instagram

YouTube

Βραζιλία Λούλα

Ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, απομάκρυνε τον υπουργό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Σίλβιο Αλμέιντα, ύστερα από σοβαρές καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης που περιλαμβάνουν 14 γυναίκες, μεταξύ των οποίων και μέλος του υπουργικού συμβουλίου. Η απόφαση ελήφθη μετά από συνάντηση με τον υπουργό στο προεδρικό μέγαρο, όπου ο Λούλα διαπίστωσε ότι η παραμονή του στη θέση του ήταν αδύνατη λόγω της φύσης των κατηγοριών.

Ο Σίλβιο Αλμέιντα, 48 ετών, αρνείται κατηγορηματικά τις καταγγελίες, τις οποίες χαρακτηρίζει ψευδείς και ως μέρος μιας εκστρατείας κατά της εικόνας του. Ο δικηγόρος και καθηγητής νομικής, γνωστός στους κύκλους των αφροβραζιλιάνων διανοούμενων, δήλωσε πως οι κατηγορίες έχουν στόχο να πλήξουν την προσωπική του φήμη.

Η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα όταν η συλλογικότητα Me Too της Βραζιλίας αποκάλυψε τις καταγγελίες, με την υπουργό Φυλετικής Ισότητας, Ανιέλε Φράνκου, να περιλαμβάνεται μεταξύ των θυμάτων. Η Χοζάντζελα ντα Σίλβα, η πρώτη κυρία και γνωστή φεμινίστρια, εξέφρασε δημόσια την υποστήριξή της προς την υπουργό Φράνκου μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Ο πρόεδρος Λούλα δήλωσε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι η διατήρηση του Αλμέιντα στην κυβέρνηση δεν ήταν εφικτή λόγω των κατηγοριών, αλλά τόνισε πως θα υπερασπιστεί το τεκμήριο της αθωότητας του μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Το βραζιλιάνικο Me Too επιβεβαίωσε την παραλαβή των καταγγελιών και πρόσφερε υποστήριξη στις γυναίκες που υπέστησαν παρενόχληση.

Η ομοσπονδιακή αστυνομία έχει ξεκινήσει προκαταρκτική έρευνα, ενώ η επιτροπή δεοντολογίας της κυβέρνησης εξετάζει την υπόθεση. Η υπουργός Φράνκου, η οποία ανέλαβε το νέο υπουργείο τον Ιανουάριο του 2023, δεν έχει σχολιάσει δημοσίως την υπόθεση. Η αδελφή της, Μαριέλε Φράνκου, η οποία δολοφονήθηκε το 2018, ήταν γνωστή για τον ακτιβισμό της και η δολοφονία της είχε προκαλέσει σοκ σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Κίνα Τυφώνας

Η ισχυρότερη καταιγίδα της Ασίας φέτος, ο σούπερ τυφώνας Yagi, έφτασε στο Χαϊνάν της Κίνας την Παρασκευή, φέρνοντας βίαιες, θυελλώδεις και ισχυρές βροχοπτώσεις που σκότωσαν τουλάχιστον δύο ανθρώπους και τραυμάτισαν 92. Σύμφωνα με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο νότο της χώρας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Η καταιγίδα προκάλεσε εκτεταμένες διακοπές ρεύματος, παραλύοντας την τουριστική νησιωτική επαρχία. Με παρατεταμένους ανέμους που έφτασαν τα 234 km/h κοντά στο κέντρο του, ο Yagi εγγράφεται ως ο δεύτερος ισχυρότερος τροπικός κυκλώνας στον κόσμο μέχρι στιγμής φέτος – μετά τον τυφώνα Beryl του Ατλαντικού κατηγορίας 5 – και ο πιο σφοδρός του 2024 στη λεκάνη του Ειρηνικού.

Σημειώνεται πως η δύναμή του έχει υπερδιπλασιαστεί από τότε που σκότωσε 16 ανθρώπους στις βόρειες Φιλιππίνες νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Όπως μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, λίγο περισσότερο από μία ώρα μετά την άφιξη του Yagi, στο Χαϊνάν υπήρξαν διακοπές ρεύματος που επηρέασαν 830.000 νοικοκυριά στην επαρχία.

Το κεντρικό αεροδρόμιο του νησιού στο Χάικου ήταν κλειστό μέχρι τις 3 το μεσημέρι του Σαββάτου (07:00 GMT), σύμφωνα με το κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο. Πριν από την άφιξη του Yagi, το νησί που είναι γνωστό για τις αμμώδεις παραλίες και τα λαμπερά ξενοδοχεία του είχε ακυρώσει πτήσεις και φέρι μποτ, είχε κλείσει τις επιχειρήσεις και είχε πει στον πληθυσμό του, που ξεπερνούσε τα 10 εκατομμύρια, να αποφύγει τις εξόδους.

Το κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο είπε ότι ο Yagi προκάλεσε την εκκένωση περίπου 460.000 ανθρώπων στο νησί. Οι αρχές της γειτονικής επαρχίας Γκουανγκντόνγκ ανακοίνωσαν την Παρασκευή ότι έχουν απομακρύνει περισσότερους από 574.000 κατοίκους σε ασφαλείς χώρους.

Ο τυφώνας είχε ήδη κλείσει σχολεία, επιχειρήσεις και συγκοινωνιακές συνδέσεις στο Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και την επαρχία Γκουανγκντόνγκ, καθώς και αεροδρόμια στο Βιετνάμ, το οποίο προβλέπεται να χτυπήσει, μαζί με το Λάος, το Σαββατοκύριακο.

Στο οικονομικό κέντρο του Χονγκ Κονγκ, το χρηματιστήριο έκλεισε ενώ τα σχολεία παρέμειναν κλειστά. Η αρχή του αεροδρομίου του Χονγκ Κονγκ δήλωσε ότι οι λειτουργίες επανήλθαν σε μεγάλο βαθμό στην κανονική λειτουργία μετά την ακύρωση 50 πτήσεων την Πέμπτη. Η πόλη, η οποία έχει πάνω από 7 εκατομμύρια κατοίκους, μείωσε επίσης την προειδοποίηση για τον τυφώνα κατά μια βαθμίδα μετά το μεσημέρι, καθώς ο Yagi κινήθηκε δυτικά προς το Βιετνάμ.

Σύμφωνα με τους ειδήμονες, οι τυφώνες γίνονται ισχυρότεροι, τροφοδοτούμενοι από θερμότερους ωκεανούς εν μέσω κλιματικής αλλαγής. Την περασμένη εβδομάδα, ο τυφώνας Shanshan έπληξε τη νοτιοδυτική Ιαπωνία, και αποτέλεσε την ισχυρότερη καταιγίδα που έπληξε τη χώρα εδώ και δεκαετίες.

Μητσοτάκης 88η ΔΕΘ

Ο στόχος της σημερινής ομιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στα εγκαίνια της ΔΕΘ είναι να αποτελέσει σημείο επανεκκίνησης για την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία. Η ομιλία του πρωθυπουργού επρόκειτο να αποτελέσει την πρώτη τοποθέτηση προγραμματικού χαρακτήρα του πρωθυπουργού μετά τις ευρωεκλογές και για τον λόγο αυτό, θα δοθεί έμφαση σε ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Έτσι, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Βίκυς Σαμαρά στο NEWS24/7, ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει 36 σχετικά μέτρα, τα οποία θα κοστίσουν περίπου ένα δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό.

Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, τα μέτρα αυτά θα παραμείνουν εντός των δημοσιονομικών περιθωρίων και δεν θα ξεφεύγουν από τους στόχους που έχει θέσει το νέο μεσοπρόθεσμο σχέδιο, το οποίο θα κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αμέσως μετά τη ΔΕΘ. Για το μεσοπρόθεσμο αυτό πρόγραμμα έχει ήδη δοθεί άτυπα το «πράσινο φως» από τις Βρυξέλλες.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΗ 88η ΔΕΘ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΚΙΤΖΗΣ / EUROKINISSI)

Οι ίδιες πηγές υποστήριξαν ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν προτίθεται να προβεί σε υποσχέσεις ή παροχές που δεν μπορούν να υλοποιηθούν και υπογράμμισαν πως η βασική πολιτική της κυβέρνησης παραμένει η αύξηση των εισοδημάτων. Ταυτόχρονα, έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο λήψης μέτρων όπως η μείωση του ΦΠΑ στο ελαιόλαδο.

Επιπλέον, σημειώνεται πως για το 2025, η αύξηση των καθαρών πρωτογενών δαπανών χωρίς νέα μέτρα υπολογίζεται σε περίπου 2,8 δισ. ευρώ. Από αυτά, το ένα δισ. ευρώ προορίζεται για την ετήσια αύξηση των συντάξεων, άλλο ένα δισ. ευρώ για τη συνήθη αύξηση των τακτικών δαπανών και 856 εκατ. ευρώ για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, καθώς το 2025 η Ελλάδα θα παραλάβει την πρώτη φρεγάτα Belharra.

Ένας από τους βασικούς άξονες των εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ θα είναι τα στεγαστικά και δημογραφικά ζητήματα. Ειδικότερα, αναμένεται να ανακοινώσει το νέο πρόγραμμα “Σπίτι μου”, για το οποίο θα αξιοποιηθεί ένα επιπλέον δισ. ευρώ από κοινοτικούς πόρους, το πρόγραμμα “Ανακαινίζω-Νοικιάζω” και μέτρα για τη ρύθμιση της αγοράς του AirBnB. Παρόλο που τα μέτρα για το AirBnB δεν θα είναι τόσο αυστηρά όσο είχε αρχικά ανακοινωθεί προεκλογικά, αναμένεται να περιλαμβάνουν την προσωρινή αναστολή έκδοσης νέων αδειών βραχυχρόνιας μίσθωσης σε περιοχές με υπερκορεσμό και την παροχή τριετούς φοροαπαλλαγής σε όσους μετατρέψουν τις κατοικίες τους σε μακροχρόνιες μισθώσεις.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΗ 88η ΔΕΘ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΚΙΤΖΗΣ / EUROKINISSI)

Επιπλέον, ο πρωθυπουργός αναμένεται να ανακοινώσει νέες αυξήσεις στις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό, μια νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, φορολογικές αλλαγές για τους ελεύθερους επαγγελματίες, καθώς και έκτακτα επιδόματα για τους συνταξιούχους και τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα τα Χριστούγεννα, από τα έσοδα της φορολογίας των διυλιστηρίων. Επίσης, θα ανακοινώσει την ενίσχυση των αστυνομικών, μια επένδυση 500 εκατ. ευρώ για την αναβάθμιση της σχολικής στέγης, πρόσθετα κίνητρα για τους γιατρούς του ΕΣΥ σε απομακρυσμένες περιοχές, και τη μόνιμη εφαρμογή της επιστροφής του ΕΦΚ στο πετρέλαιο για τους αγρότες.

Παράλληλα, η ομιλία του κ. Μητσοτάκη θα περιλαμβάνει και πολιτικά μηνύματα. Ο πρωθυπουργός θα παρουσιάσει έναν οδικό χάρτη για την Ελλάδα μέχρι το 2027, απορρίπτοντας τα σενάρια πρόωρων εκλογών και τις φήμες για αλλαγές στον εκλογικό νόμο. Το κεντρικό σύνθημα της ΔΕΘ 2024 θα είναι «Ελλάδα 2027 – Πιο γρήγορα, πιο δίκαια, πιο αποτελεσματικά», υπογραμμίζοντας την ανάγκη για συνεχή πρόοδο.

Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι οι πολίτες, μέσα από τις ευρωεκλογές, έχουν στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την ανάγκη περισσότερης και ταχύτερης δουλειάς. Απορρίπτουν επίσης τις εισηγήσεις για «δεξιά στροφή» ή «επιστροφή στις ρίζες της ΝΔ», ενώ δεν αποκλείεται ο κ. Μητσοτάκης να εκμεταλλευτεί την εσωκομματική αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ και τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ για να παρουσιάσει τη Νέα Δημοκρατία ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την πολιτική και οικονομική σταθερότητα της χώρας.

Πιο ζεστό καλοκαίρι

Όπως δείχνουν τα προκαταρκτικά μετεωρολογικά δεδομένα που ανέλυσε η επιστημονική ομάδα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, το καλοκαίρι του 2024 ήταν το θερμότερο που έχει καταγραφεί στα χρονικά για την Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα, το φετινό καλοκαίρι χαρακτηρίστηκε από μεγάλα διαστήματα με υψηλές τιμές θερμοκρασίας για πολλές ημέρες, ξεπερνώντας κατά πολύ τις κανονικές για την εποχή θερμοκρασίες σε όλη την χώρα. Ο Ιούνιος και ο Ιούλιος του 2024 καταγράφηκαν ως οι θερμότεροι στα χρονικά των καταγραφών για την Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αύγουστος βρέθηκε στη δεύτερη θέση, ως ο δεύτερος θερμότερος πίσω από τον Αύγουστο του 2021.

Σε σχέση με την μέση τιμή της περιόδου 1991-2020, οι θερμοκρασίες ανέβηκαν κατά +2.9°C. Το μέχρι πρότινος θερμότερο καλοκαίρι ήταν εκείνο του 2012, και ήταν κατά μέσο όρο 1°C πιο “δροσερό”.

Όσον αφορά την τάση της μέσης θερμοκρασίας στην Ελλάδα από το 1960 (έτος που ξεκίνησαν οι καταγραφές) μέχρι και το 2024 για την περίοδο του καλοκαιριού αυτή παρουσιάζει άνοδο κατά +2.3°C.

Στο παρακάτω γράφημα του meteo.gr με πληροφορίες από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών παρουσιάζεται η μέση θερμοκρασία για το διάστημα του καλοκαιριού (Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος) από το 1960 μέχρι το 2024, στο σύνολο της Ελλάδας:

Σε περιοχές της δυτικής και βόρειας Ελλάδας η μέση θερμοκρασία για το καλοκαίρι του 2024 κυμάνθηκε κατά 2-3°C (μέχρι και +4°C σε κάποιες περιοχές) πάνω από την μέση τιμή της περιόδου 1991-2020, στην υπόλοιπη χώρα κατά 1-2°C, ενώ σε κανένα σημείο της Ελλάδας η απόκλιση της μέσης θερμοκρασίας δεν έπεσε κάτω από τους +1.4 °C. Οι χαμηλότερες θετικές αποκλίσεις σημειώθηκαν στην περιοχή του Αιγαίου χάρη στα μελτέμια.

Ιερέας Χανιά

Σύμφωνα με πληροφορίες από το Mega, τον Ιούλιο βγήκε στη δημοσιότητα μια υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας που αφορούσε τον συγκεκριμένο ιερέα στα Χανιά. Αρχικά, αναφέρθηκε ότι η κόρη του τον είχε κατηγορήσει για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας μέσω προσβλητικών και απειλητικών τηλεφωνημάτων στην ίδια.

Ωστόσο, τότε κανείς δεν γνώριζε την «κόλαση» που ζούσε η 64χρονη σύζυγός του, η οποία εδώ και 50 χρόνια έχει υποστεί αμέτρητες φορές λεκτική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση. Σύμφωνα με την ίδια, η κακοποίηση ξεκίνησε όταν ήταν 14 ετών.

Πριν δύο μήνες η 64χρονη χρειάστηκε να νοσηλευτεί, και μάλιστα σε κρίσιμη κατάσταση. Την περίοδο εκείνη τα παιδιά της, που ήταν επίσης θύματα της κακοποίησης από τον πατέρα τους, ανακάλυψαν το ημερολόγιο της γυναίκας, το οποίο είχε παραμείνει για χρόνια κρυμμένο.

Στο ημερολόγιό της, περιγράφει τον ιερέα ως έναν παθολογικά ζηλιάρη άντρα που θα τη χτυπούσε ακόμα και επειδή χαιρετούσε τους γείτονές τους. Αν και γνώριζαν τη βίαιη φύση του πατέρα τους, τα παιδιά ποτέ δεν είχαν κατανοήσει πλήρως την έκταση της κακοποίησης που είχε υποστεί η μητέρα τους όπως την περιέγραφε στο ημερολόγιο.

Έτσι, μετά την παραμονή της στο νοσοκομείο, η μητέρα αποκάλυψε τα πάντα στα παιδιά της και τα προέτρεψε να κινηθούν νομικά και να αποστασιοποιηθούν από τον πατέρα τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το τοπικό μέσο zarpanews, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση είναι γνωστή στην τοπική κοινωνία, ο ιερέας συνεχίζει τα καθήκοντά του, καθώς η Μητρόπολη δεν τον έχει απομακρύνει από τη θέση του. Μετά την καταγγελία, το δικαστήριο εξέδωσε περιοριστικό διάταγμα, με το οποίο του απαγόρευσε να πλησιάσει τη σύζυγό του.

Ειρήνη Μαργαρίτη, ποίηση

Την Ειρήνη Μαργαρίτη τη θυμάμαι από την παράσταση «Εύθραστο – Ένας απολογισμός», εκεί που την είδα πρώτη φορά. Ήταν Φεβρουάριος του 2011, σε ένα νεοκλασικό της Μιλτιάδου, έκανε κρύο, η περφόρμανς -σε δραματουργική επεξεργασία Γεωργίας Μαυραγάνη, Κώστα Κουτσολέλου– ήταν εξόχως συγκινητική, καθόμασταν γύρω από ένα τραπέζι και οι ηθοποιοί κινούταν γύρω του, πάνω του, κοντά μας, δίπλα μας. Η Ειρήνη κάποια στιγμή έκατσε στην καρέκλα που βρισκόταν αριστερά μου και με κοίταζε. Δεν ξέρουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι μας κάνουν τόσο εντύπωση από την πρώτη στιγμή, και ίσως ούτε έχει σημασία να μάθουμε. Γεγονός είναι ότι η Ειρήνη και η τέχνη της κάπως με συντροφεύει 13 χρόνια τώρα. Με αφορμή την τελευταία της συλλογή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι, αυτή είναι μια συζήτηση για το εδώ και τώρα της ποίησης, για το εδώ και τώρα της ζωής.

Ειρήνη Μαργαρίτη, ποίηση
Credits: Κατερίνα Δρούκα

Δανείστηκα τον τίτλο της συλλογής από μια φράση που συνάντησα σε ένα διήγημα του Ντελίλο, «…άνοιξα τα μάτια μου και είδα σύννεφα που τα έσπρωχνε ο αέρας –συννεφοκυνηγητό– κι έναν γλάρο να ισορροπεί πάνω σε ένα ρεύμα αέρα, με τα μακριά φτερά του ίσια και ακίνητα».  Ένιωσα πως συμπύκνωνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εμπειρία μου μετά τη γέννηση του γιου μου, διάστημα, στο οποίο γράφτηκε και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής· αίσθηση που ανέφερα και στη συζήτησή μου με την Αθηνά Ρώσσογλου για το Reading Greece. Αυτή η άσκηση ισορροπίας που περιγράφει ο Ντελίλο, είναι αυτό ακριβώς που βίωσα ως νέα μητέρα. Μια εντελώς καινούρια συνθήκη -με επικίνδυνα πολλές φορές ρεύματα- στην οποία έπρεπε να χωρέσω πολλά διαφορετικά μου κομμάτια, ανάμεσά τους και αυτό της γυναίκας που γράφει ποιήματα. Όσο για το μότο του βιβλίου, το επέλεξα γιατί αποτελεί για μένα μια καίρια μεταφορά για τη λειτουργία της ποίησης και της τέχνης γενικότερα. Δίνω μορφή στο σύννεφο. Φτιάχνω το δικό μου νόημα /δέντρο.

Ειρήνη Μαργαρίτη, ποίηση
Credits: Κατερίνα Δρούκα

Μάλλον δεν ορίζονται. Και αυτό είναι εντάξει. Μάλλον είναι κάτι παραπάνω από εντάξει, αφού έχουμε πήξει στους ορισμούς. Ίσως μάλιστα αυτό ακριβώς να είναι που έχει νόημα να συλλάβει η γραφή, το μοναδικό αποτύπωμα που αποτελεί η εμπειρία της καθεμιάς και του καθενός από εμάς.

Νομίζω ότι αυτού τους είδους τα δίπολα όπως αυτό που θέτει η ερώτηση επίκαιρη/διαχρονική λογοτεχνία είναι μεγάλη παγίδα, όπως και κάθε άλλο δίπολο, καλή/κακή λογοτεχνία, υψηλή τέχνη/μαζική κουλτούρα κ.ο.κ. Γιατί αν κάπως αυθαίρετα ταυτίσουμε το πολιτικό με την επικαιρότητα, τι είναι αυτό που αφήνουμε στο διαχρονικό να περιέξει; Την αιώνια αλήθεια; Μια αλήθεια απρόσβλητη από την πολιτική της διάσταση και καθαρή από ιδεολογία; Γίνεται κανείς να γράψει στο κενό; Όπως αναρωτήθηκε η Βάγια Κάλφα σε άρθρο της στη Θράκα ή μήπως οι ποιητές δεν είναι πολίτες; Θα αναφέρω επί του θέματος και μια μικρή ιστορία. Βρέθηκα πρόσφατα σε μια ποιητική εκδήλωση όπου ένας εκ των συμμετεχόντων στην προσπάθεια του να μιλήσει θετικά για έναν ποιητή, ανέφερε μεταξύ άλλων, πως ευτυχώς, ο τάδε δεν πέφτει στην παγίδα να χρησιμοποιήσει θεματικές της επικαιρότητας που σήμερα αποτελούν trend, όπως είναι για παράδειγμα η κουήρ εμπειρία ή η έμφυλη βία/γυναικοκτονίες και ότι όταν το κάνει, τουλάχιστον δεν το κάνει άτεχνα. Αρνούμαι να δω τέτοια θέματα ως μόδα, συγχρονικό καπρίτσιο ή άσκηση αισθητικής αφού με τον τρόπο αυτό αγνοούμε σώματα και υλικές πραγματικότητες. Προτιμώ χίλιες φορές να διαβάζω ποιήματα που αναφέρονται στο εδώ και τώρα, παρά ποιήματα που κυνηγάνε χίμαιρες.

Credits: Κατερίνα Δρούκα

Θα σου απαντήσω με λίγους στίχους από τους Rolling Stones: «You can’t always get what you want/But if you try sometimes, well, you might find/You get what you need». Αν με το έτοιμο ποίημα, εννοούμε το ποίημα που θέλουμε να γράψουμε ή ονειρευόμαστε να γράψουμε, τότε θα έλεγα ότι το ποίημα είναι έτοιμο όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό, που με κάποιο τρόπο τελικά, είχαμε ανάγκη να γράψουμε.

Είναι και τα δυο μάλλον. Άλλωστε και ο μονόλογος ένας διάλογος είναι, όπως συνηθίζουμε να λέμε στο θέατρο. Αφού ακόμη κι όταν μιλάς με τον εαυτό σου, σε κάποιον απαντάς.

Το θέατρο για μένα είναι ένας κώδικας, τον οποίο χρησιμοποιώ ως μέσο για να αναλύσω και να ερμηνεύσω την πραγματικότητα. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς μετά από πέντε χρόνια σπουδών και δεκαπέντε χρόνια επαγγελματικής πορείας στον χώρο. Μπορεί η ενασχόλησή μου με την θεατρική σκηνή να μην είναι πια συστηματική, η εμπειρία της, όμως, εξακολουθεί να με καθορίζει. Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα: Πολλές φορές, γράφοντας ένα ποίημα, νιώθω την ανάγκη να χρησιμοποιήσω ένα στοιχείο έκπληξη (π.χ. ένα μικρό διάλογο ή την άμεση απεύθυνση) που -στο μυαλό μου, τουλάχιστον- θα ανανεώσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Λες και ο τελευταίος είναι ένας θεατής που αν βαρεθεί θα αρχίσει να κουνιέται στην καρέκλα του και να χασμουριέται.

Credits: Κατερίνα Δρούκα

Δεν ξέρω αν θα χρησιμοποιούσα τη συγκεκριμένη λέξη, αλλά σίγουρα η περίοδος κατά την οποία ετοιμάστηκε η συλλογή και γράφτηκε το μεγαλύτερο μέρος της ήταν μία από τις πιο απαιτητικές της ζωής μου. Και έχει ενδιαφέρον το γεγονός πως όταν πάω να μιλήσω για το συννεφοκυνηγητό με κάποιο τρόπο καταλήγω να μιλάω για την εμπειρία της μητρότητας και για το πως τη βίωσα. Τι συναισθήματα είχε η περίοδος αυτή, άρα και τα ποιήματα; Άγρια χαρά, μεγάλη μοναξιά, πολλή αγάπη και πολύ θυμό, καθώς και μια τεράστια αίσθηση ευθύνης. Σαν το να μετακινηθώ να ήταν θέμα επιβίωσης. 

Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι νιώθω μια έντονη ανησυχία, μια σωματική σχεδόν αγωνία για το τι τελικά θα μεταφερθεί στη σελίδα από αυτό που νομίζω ότι θέλω ή σκέφτομαι. Είναι λίγο, για να κάνω μια ακόμη αναφορά στον Ταρκόφσκι, σαν το Δωμάτιο στη Ζώνη που εκπληρώνει επιθυμίες (Στάλκερ). Γράφεις νομίζοντας πως ξέρεις τι εύχεσαι, είναι άλλο όμως αυτό που βλέπεις να πραγματοποιείται. Ο ποιητής- Σκαντζόχοιρος. Και δεν το εννοώ μεταφυσικά, αλλά ως ένα είδος καθρέφτη που τελικά φανερώνει αυτό που πραγματικά σε απασχολεί. Ακόμη ή ίσως και πιο πολύ, όταν νομίζεις πως κάποιο άλλο είναι το διακύβευμα.

Credits: Κατερίνα Δρούκα

Αν μου επιτρέπεις, θα σου απαντήσω με ένα ποίημα της συλλογής, στο οποίο συναντάς τον υπερθετικό ήδη από τον τίτλο.

ΤΟ ΠΙΟ

είμαι καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας. η κουζίνα αυτή δεν εί­ναι δική μας. είμαι καθισμένη γιατί η γιαγιά μου δουλεύει σε αυτή την κουζίνα που δεν είναι δική μας και πρέπει να κάτσω ήσυχα και να μην ενοχλώ. η γιαγιά μου πότε πότε με κοιτάει αγχωμένη γιατί δεν είχε πού να με αφήσει κι εγώ τώρα πρέπει να κάτσω ήσυχα όσο η γιαγιά θα πλένει τα πιάτα ή θα φτιάχνει το ψυγείο. και είμαι πολύ μικρή στην κουζίνα αυτή. πιο μικρή κι από παιδί. με μια καρέκλα σφηνωμένη στο λαιμό μου. που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μου ζητά να κάνω ησυχία. είμαι καθισμένη, γιατί η ησυχία είναι ήσυχη και δεν δημιουργεί προβλήματα σε κανέναν. μάλιστα, σου επιτρέπει να φαντάζεσαι πως αν θες μπορείς να τα σπάσεις όλα. χωρίς να σηκωθείς. νά, σπάω αυτό το βάζο, λες, κι αμέσως νιώθεις σαν να μην κάθεσαι σε αυτό που ξέρεις πως είναι ένα (το πιο) μεγάλο ναι.

Όχι, δεν τα σκέφτομαι. Δεν τολμώ ούτε να τα φανταστώ, βασικά. Παρόλα αυτά, για τις ανάγκες της ερώτησης, θα πω πως πολύ θα μου άρεσε να έβλεπα τα βιβλία μου τσακισμένα/τσαλακωμένα/σημειωμένα ή ακόμη και με μια μικρή λίγδα πάνω τους, γιατί κάπως κάποιος έτρωγε κάτι όταν το άνοιξε και δεν πειράζει που ξεχάστηκε και γύρισε τη σελίδα, εμένα πάντως μου συμβαίνει συχνά.

Έκφραση: Σώμα

Γέννηση: Σώμα

Τρυφερότητα: Σώμα

Πολιτική: Σώματα

Δέρμα: (Ροζ) Σώμα

Ειρήνη: Ροζ

αστρολογία

Υπάρχουν άνθρωποι που διστάζουν να πάρουν μια απόφαση πριν παρακολουθήσουν ή διαβάσουν αστρολογικές προβλέψεις. Η Comrastro σχολιάζει.

Ίσως μερικοί άνθρωποι να περιμένουν η αστρολογία να τους πει τι θα κάνουν, πού θα πάνε, πώς θα περάσουν τη μέρα τους.

Κάποιοι άλλοι τους ειρωνεύονται, τους λένε «μα καλά, περιμένεις οι κινήσεις των αστεριών και των πλανητών να καθορίσουν τη ζωή σου;».

Τελικά τι ισχύει; Η αστρολογία όντως ορίζει το τι θα γίνει στη ζωή μας και το τι θα πράξουμε; Και αν ναι, κατά πόσο;

Μια σύντομη ιστορία της αστρολογίας

Αξίζει να εξερευνήσουμε την ιστορία της αστρολογίας για να δούμε πώς ανανοηματοδοτήθηκε ανά τις εποχές.

Η αστρολογία ξεκίνησε από τους Βαβυλώνιους και τους Σουμέριους περίπου το 3.000 π.Χ. Είχαν χτίσει τα ζιγκουράτ, δηλαδή ψηλούς ογκώδεις πύργους, απ’  όπου παρατηρούσαν τις κινήσεις των αστεριών και των πλανητών και με βάση αυτά προέβλεπαν ζητήματα πιο καθημερινά όπως το πώς θα πάνε οι καλλιέργειές τους.

Με την κατάκτηση της Βαβυλώνας από το Μέγα Αλέξανδρο το 331 μ.Χ. οι αρχαίοι Έλληνες ήλθαν σε επαφή με την αστρολογία. Αυτοί την υιοθέτησαν και την προσάρμοσαν στη δικιά τους γλώσσα.

Εάν κάποιος ασχοληθεί με την αστρολογία εκείνων των χρόνων θα παρατηρήσει ότι υπάρχει μια απολυτότητα όσον αφορά τις επιδράσεις των πλανητών. Για παράδειγμα, η Αφροδίτη και ο Δίας θεωρούνται πλανήτες ευεργέτες και φέρνουν καλά πράγματα στη ζωή μας ενώ ο Άρης και ο Κρόνος κακεργέτες που είναι υπεύθυνοι για τα δεινά μας. Ας μην ξεχνάμε ότι τότε δεν είχε εισαχθεί η έννοια της ελεύθερης βούλησης. Αυτή προτάθηκε από τον Αριστοτέλη τον 1ο αιώνα μ.Χ. και συζητήθηκε πολύ την περίοδο του Διαφωτισμού.

Πολύ αργότερα, τον 20ο αιώνα, ο αστρολόγος Alan Leo τάχθηκε υπέρ της ελεύθερης βούλησης. Στο βιβλίο του, Esoteric Astrology, υποστήριξε ότι η αστρολογία δεν πρέπει να θεωρείται μέσο προβλέψεων μα βοηθάει στην αυτοβελτίωση και στην αυτογνωσία. Για εκείνον, το ίδιο το άτομο μπορεί να επιλέξει πώς θα αντιδράσει στις αστρολογικές επιρροές.

Παρόμοιες θέσεις υποστήριξαν μεταγενέστεροι αστρολόγοι όπως η Liz Greene και ο Stephen Arroyo.

Οδηγίες χρήσης της αστρολογίας

Εφόσον, λοιπόν, η αστρολογία επηρεάζεται άμεσα από την ελεύθερή μας βούληση, είναι καλό να δώσουμε πιο συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς να τη χρησιμοποιήσεις.

Ο αστρολογικός μας χάρτης έχει μεγαλύτερη σημασία από τις προβλέψεις. Πάρα πολύς κόσμος έχει συνδέσει την αστρολογία αποκλειστικά με τις προβλέψεις ζωδίων. Έτσι, αγνοεί πολλές διαστάσεις και σημαντικά κομμάτια της. Ο αστρολογικός χάρτης παίζει κεντρικό ρόλο. Αυτός δείχνει όλη την ουσία σου σαν άτομο, το τι είσαι και το τι μπορείς να γίνεις. Γνωρίζοντας και δουλεύοντας τον εαυτό σου αποκτάς τα εργαλεία για να χτίσεις ένα αξιόλογο μέλλον.

Κανένας αστρολογικός χάρτης δεν είναι μόνο καλός ή κακός. Όλοι οι αστρολογικοί χάρτες έχουν τα πιο εύκολα και τα πιο δύσκολα σημεία τους. Ο προσωπικός μας χάρτης φανερώνει τις πιο καλές μας τάσεις μα και τους εθισμούς μας, τα τραύματα μας, τις δοκιμασίες που μπορεί να αντιμεωπίζουμε ως άτομα. Είναι σημαντικό να μη λογίσεις τις δυσκολίες ως κάτι μη αναστρέψιμο, αλλά ως κάτι που μπορείς να δουλέψεις και να επιλύσεις.

Αντίστοιχα, δε μας επηρεάζουν όλα τα αστρολογικά φαινόμενα μόνο θετικά ή αρνητικά. Κάθε πλανήτης έχει τόσο εύκολες όσο και δύσκολες επιδράσεις. Για παράδειγμα, είναι πολύ διαδεδομένο ότι η επιρροή του πλανήτη Δία σχετίζεται με την τύχη και την επέκταση. Ωστόσο, ο Δίας έχει και αρνητικές επιδράσεις. Συμβολίζει, μεταξύ άλλων, την υπερεκτίμηση του εαυτού και το δογματισμό. Εφόσον έχεις ελεύθερη βούληση και αυτογνωσία, μπορείς να επιλέξεις πώς θα σε επηρεάσει ο Δίας.

Κουροσάβα

Ο Ακίρα Κουροσάβα (1910-1998) υπήρξε ένας από τους πιο εμβληματικούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου και ο πρώτος Ιάπωνας σκηνοθέτης που κέρδισε διεθνή αναγνώριση. Γεννημένος στο Τόκιο, ο Κουροσάβα αρχικά ονειρευόταν να γίνει ζωγράφος και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής, αλλά σύντομα στράφηκε στον κινηματογράφο. Το 1936 ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη στο στούντιο PCL, όπου συνεργάστηκε στενά με τον σπουδαίο Γιαμαμότο Κατζίρο. Το ταλέντο του δεν άργησε να αναγνωριστεί και το 1943 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, Σουγκάτα Σανσίρο, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας λαμπρής πορείας.

Παρά τις προκλήσεις της στρατιωτικής λογοκρισίας που κυριαρχούσε στην Ιαπωνία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κουροσάβα κατάφερε να διατηρήσει τη δημιουργικότητά του και να αντλήσει έμπνευση από την εποχή. Μετά τον πόλεμο, η λογοκρισία μειώθηκε και ο Κουροσάβα καθιερώθηκε με την ταινία Μεθυσμένος Άγγελος (1948), η οποία ανέδειξε το σκηνοθετικό του ταλέντο και τον καθιέρωσε ως κορυφαία φιγούρα στον ιαπωνικό κινηματογράφο.

Η παγκόσμια φήμη του ήρθε το 1950 με την ταινία Ρασομόν, η οποία κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας και το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Η επιτυχία αυτή άνοιξε τον δρόμο για την είσοδο του ιαπωνικού κινηματογράφου στη διεθνή σκηνή, καθιστώντας τον Κουροσάβα σύμβολο της ιαπωνικής κουλτούρας. Με ταινίες όπως Ο Καταδικασμένος (1952) και Οι Επτά Σαμουράι (1954), καθιερώθηκε τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά, ενώ συνέχισε να πειραματίζεται με προσαρμογές κλασικών ευρωπαϊκών λογοτεχνικών έργων, όπως ο Μάκβεθ και Ο Ηλίθιος.

Στη δεκαετία του 1960, ο Κουροσάβα ίδρυσε την δική του εταιρεία παραγωγής και παρόλο που επιχείρησε να συνεργαστεί με το Χόλιγουντ, οι προσπάθειές του δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, το 1975 γνώρισε διεθνή αναγνώριση με την ταινία Ντερσού Ουζαλά, που γυρίστηκε στη Σιβηρία σε συνεργασία με τη σοβιετική κυβέρνηση. Ακολούθησαν δύο επικές ταινίες σαμουράι, Καγκεμούσα (1980) και Ραν (1985), που επιβεβαίωσαν τη θέση του ως έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του είδους.

Οι τελευταίες ταινίες του Κουροσάβα, όπως το Madadayo (1993), δεν γνώρισαν την ίδια επιτυχία, αλλά η επιρροή του παρέμεινε αδιαμφισβήτητη. Καταξιωμένοι σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, όπως ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Τζορτζ Λούκας και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον θαύμαζαν και τον στήριξαν σε διάφορες φάσεις της καριέρας του. Οι ταινίες του Κουροσάβα άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στον παγκόσμιο κινηματογράφο, ενώ η τεχνική και η αφηγηματική του δεινότητα αποτέλεσαν έμπνευση για πολλές γενιές σκηνοθετών.

Ο Κουροσάβα πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου 1998, αφήνοντας πίσω του μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη στον κινηματογράφο. Η παγκόσμια κοινότητα θρήνησε τον «Αυτοκράτορα» του κινηματογράφου, έναν άνθρωπο που με τις καινοτομίες του σύστησε τον ιαπωνικό κινηματογράφο στον κόσμο και επηρέασε αμέτρητους δημιουργούς. Ταινίες του, όπως το Ρασομόν, Οι Επτά Σαμουράι, και Ραν παραμένουν κλασικά αριστουργήματα, καθιστώντας τον Κουροσάβα αθάνατο στο πάνθεον των κορυφαίων δημιουργών όλων των εποχών.

Σαντορίνη Airbnb Ωδείο

Ο ιδιοκτήτης του κτιρίου στο οποίο στεγαζόταν το παράρτημα του Εθνικού Ωδείου στη Σαντορίνη αποφάσισε ότι προτιμά να το διαθέσει ως Airbnb. Η επιλογή αυτή θα είναι προφανώς πιο επικερδής για τον ίδιο, θα έχει όμως μεγάλο κόστος για μαθητές και εκπαιδευτικούς του παραρτήματος, όπως και για την μουσική παιδεία γενικά στο νησί.

Η δημοτική αρχή της Σαντορίνης, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και το Υπουργείο Πολιτισμού δεν φαίνεται να έχουν προβεί σε κάποια ρύθμιση για να μείνει ανοιχτό το παράρτημα, ή για να στεγαστεί σε άλλο κτίριο. Έτσι, εύλογα οι μουσικοί εκπαιδευτικοί του παραρτήματος αναγκάστηκαν να ψάξουν αλλού για απασχόληση, καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να αναμένουν για πολύ καιρό ακόμα μήπως υπάρξει κάποια εξέλιξη.

Αξίζει να σημειωθεί πως πολλοί από αυτούς τους εκπαιδευτικούς μετέβαιναν στη Σαντορίνη για τα μαθήματα εβδομαδιαίως και επέστρεφαν στη βάση τους, καλύπτοντας οι ίδιοι το κόστος.

Επομένως, οι περίπου 100 μαθητές του παραρτήματος έχουν αναγκαστικά 2 επιλογές: Είτε να επιλέξουν τα ιδιαίτερα μαθήματα για να συνεχίσουν τη μουσική τους κατάρτιση με μεγαλύτερο κόστος, είτε να σταματήσουν την απασχόλησή τους και να στερηθούν την εξέλιξή τους στη μουσική.

Όπως μας ενημερώνει σε σχετική ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, φαίνεται ότι η πολιτεία δεν επιθυμεί να προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση. Αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: “Η περίπτωση του Ωδείου στη Σαντορίνη δεν είναι μεμονωμένη. Πριν λίγους μήνες ανακοινώθηκε η διακοπή λειτουργίας του «Ορφείου» στην Αθήνα σα συνέπεια της τουριστικής ανάπτυξης στην Πρωτεύουσα. Αντίστοιχα το ιστορικό κτήριο του Εθνικού Ωδείου στο κέντρο της Αθήνας, στο οποίο σπούδασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών, θα γίνει ξενοδοχείο.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική που μετρά τα πάντα με βάση το κέρδος, διεκδικούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και παλεύουμε μαζί με γονείς και σπουδαστές για σύγχρονές σπουδές μουσικής μέσα από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας.

Αναμένουμε τη Δημοτική Αρχή της Σαντορίνης να αναλάβει τις ευθύνες της μαζί με την Περιφέρεια, για να βρεθεί άμεση λύση για τη συνέχιση των σπουδών των 100 κατοίκων του νησιού πριν την έναρξη της νέας Εκπαιδευτικής χρονιάς.

Διορισμός Μπαρνιέ

Ο διορισμός του Μπαρνιέ έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τη Γαλλία. Ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πήρε την τελική απόφαση να διορίσει τον Μπαρνιέ, ολοκλήρωσε εβδομάδες διαπραγματεύσεων με διάφορα πολιτικά κόμματα και πιθανούς υποψηφίους προτού καταλήξει στον πρώην επικεφαλής διαπραγματευτή της ΕΕ για το Brexit. Ο Μπαρνιέ, τώρα 73 ετών, διαδέχεται τον Γκαμπριέλ Αττάλ, ο οποίος ήταν ο νεότερος πρωθυπουργός της Γαλλίας και υπηρέτησε για οκτώ μήνες.

Ο Πρόεδρος Μακρόν, αφού προκήρυξε «πολιτική εκεχειρία» κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, χρειάστηκε 60 ημέρες για να συζητήσει την επιλογή νέου πρωθυπουργού. Επιλέγοντας τον Μπαρνιέ, κατέληξε σε κάποιον με μεγάλη εμπειρία στις πολιτικές διαπραγματεύσεις.

Ο Μπαρνιέ έχει πείρα στη διαχείριση καταστάσεων υψηλού διακυβεύματος, καθώς έπαιξε κεντρικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση μεταξύ 2016 και 2019. Γνωστός στη Γαλλία ως “Monsieur Brexit”, ο Μπαρνιέ φέρνει μαζί του δεκαετίες πολιτικής εμπειρίας τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στα 73 του, είναι ο γηραιότερος πρωθυπουργός που υπηρέτησε υπό την Πέμπτη Δημοκρατία, που ιδρύθηκε το 1958.

Η άμεση πρόκληση του Μπαρνιέ είναι να σχηματίσει μια κυβέρνηση ικανή να λειτουργήσει σε μια Εθνοσυνέλευση που είναι βαθιά κατακερματισμένη σε τρία μεγάλα πολιτικά μπλοκ, χωρίς καμία ομάδα να έχει σαφή πλειοψηφία. Η πλοήγηση σε αυτό το διχασμένο τοπίο θα δοκιμάσει την εκτεταμένη πολιτική πείρα του Μπαρνιέ. Οι Σοσιαλιστές, μια μεγάλη δύναμη της αντιπολίτευσης, έχουν ήδη σηματοδοτήσει την πρόθεσή τους να αμφισβητήσουν τον διορισμό του μέσω ψήφου εμπιστοσύνης. Ο Μπαρνιέ, ωστόσο, εξέφρασε τη δέσμευσή του να αντιμετωπίσει την εκτεταμένη απογοήτευση και το θυμό που νιώθουν πολλοί Γάλλοι πολίτες. Δεσμεύτηκε πως θα μιλήσει με ειλικρίνεια για τις οικονομικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και πως θα συνεργαστεί με όσους ενεργούν καλή τη πίστη.

📷/Firas Abdullah

Ο Μπαρνιέ είχε προηγουμένως προσπαθήσει να αμφισβητήσει τον Πρόεδρο Μακρόν στις προεδρικές εκλογές του 2022, αν και η προσπάθειά του να γίνει υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος τελικά απέτυχε. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, τόνισε την ανάγκη να ελεγχθεί η μετανάστευση, ένα θέμα που εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό ζήτημα στη γαλλική πολιτική. Αν και ο διορισμός του μπορεί προσωρινά να αμβλύνει το πολιτικό αδιέξοδο της Γαλλίας, οι υποκείμενες διαφωνίες παραμένουν βαθιές.

Η απόφαση του Μακρόν να περιμένει μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού για να συνεργαστεί με πολιτικά κόμματα σχετικά με τους πιθανούς υποψηφίους για πρωθυπουργό ήταν μέρος της ευρύτερης στρατηγικής του. Ο Μακρόν, του οποίου η προεδρία διαρκεί μέχρι το 2027, έσπασε την παράδοση προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο, μια ασυνήθιστη κίνηση δεδομένου ότι οι γαλλικές κυβερνήσεις συνήθως προέρχονται από το κόμμα του ίδιου του προέδρου. Το κεντρώο κόμμα του Μακρόν ήρθε στη δεύτερη θέση μετά το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) σε αυτές τις εκλογές, περιπλέκοντας τις προσπάθειές του να εξασφαλίσει σταθερή διακυβέρνηση.

Ο Μελανσόν, του οποίου το LFI είναι η μεγαλύτερη φατρία εντός του NFP, χαρακτήρισε τη νέα κυβέρνηση συμμαχία «Μακρόν-Λε Πεν». Κάλεσε σε μια αριστερή διαμαρτυρία ενάντια στην απόφαση του Μακρόν, που έχει προγραμματιστεί για το Σάββατο. Για να επιβιώσει μιας ψήφου εμπιστοσύνης, ο Μπαρνιέ θα χρειαστεί την υποστήριξη 289 βουλευτών από την Εθνοσυνέλευση των 577 εδρών.

Ενώ η Μαρίν Λεπέν έχει ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα της δεν θα συμμετάσχει στη διοίκηση του Μπαρνιέ έχει επισημάνει ότι φαίνεται να σέβεται τις διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, μια βασική προϋπόθεση για την υποστήριξη του RN. Ο Τζόρνταν Μπαρντέλα, ο 28χρονος πρόεδρος του RN, επανέλαβε αυτό το συναίσθημα, δηλώνοντας ότι ο Μπαρνιέ θα κριθεί για τις ενέργειές του, ιδιαίτερα σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2025. Ο Μπαρντέλα τόνισε πιεστικά ζητήματα όπως το κόστος ζωής, η ασφάλεια και η μετανάστευση ως προτεραιότητες για τον γαλλικό λαό, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το κόμμα του είναι έτοιμο να δράσει πολιτικά εάν αυτά τα ζητήματα δεν αντιμετωπιστούν επαρκώς.

Ο Μπαρνιέ είναι πιθανό να λάβει κάποια υποστήριξη από την κεντρώα συμμαχία Ensemble του Μακρόν. Επιλέγοντάς τον, ο Μακρόν προσπάθησε να αντιμετωπίσει την πολιτική κρίση της Γαλλίας, αλλά αντιμετώπισε ευρεία κριτική για τον ρόλο του στη δημιουργία του τρέχοντος αδιεξόδου. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι περισσότεροι από τους μισούς Γάλλους ψηφοφόρους πιστεύουν ότι ο Μακρόν πρέπει να παραιτηθεί, αν και ένα τέτοιο αποτέλεσμα παραμένει εξαιρετικά απίθανο.

Άδωνις Γιατρός

Έντονος ήταν ο διάλογος που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Χρήστο Καραχρήστο, πρόεδρο της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ). Ο υπουργός υγείας είχε επισκεφτεί το νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη, κάνοντας παράλληλα live αναμετάδοση στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook, κι έτσι κατέγραψε το συμβάν.

Ο Χ. Καραχρήστος ανέδειξε τις ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, ζητώντας μόνιμες προσλήψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η απάντηση του υπουργού υγείας όμως, παρόλο που στην αρχή είπε «Σας ακούω», ήρθε σε έντονο ύφος, δηλώνοντας ότι «αυτά τα αριστερά τα βαριέμαι», ενώ επισήμανε ότι «οι μαζικές προσλήψεις απαγορεύονται». Στη συνέχεια, αφού ο υπουργός δήλωσε πως έτσι κινδυνεύει να χρεοκοπήσει η χώρα, επισήμανε στον γιατρό να «πει ένα ευχαριστώ στο κράτος» για τις προσπάθειες που γίνονται στο σύστημα υγείας, ενώ είπε πως έχει «βαρεθεί την γκρίνια από το πρωί μέχρι το βράδυ».

Χρήστος Καραχρήστος: Το πρόγραμμα έλεγε ότι θα έρθετε στις 2 η ώρα και θέλαμε να σας συναντήσουμε για να σας μιλήσουμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νοσοκομείο.

Άδωνις Γεωργιάδης: Σας ακούω.

Χ.Κ.: Θέλαμε να σας μιλήσουμε για κλινικές που έχουν πρόβλημα υποστελέχωσης. Ακόμη και οι προσλήψεις καινούργιων νοσηλευτών που περιμένουμε οι περισσότεροι είναι απλά επικουρικοί. Πολλοί θα έρθουν από άλλα νοσοκομεία, μιλάμε δηλαδή για μια ανακύκλωση προσωπικού…

Α.Γ.: Δεν είναι έτσι και θα σας εξηγήσω το γιατί. Δεν είναι ανακύκλωση είναι μια κανονική πρόσληψη.

Χ.Κ.: Εντάξει. Η λύση βέβαια δεν είναι οι επικουρικοί.

Α.Γ.: Άκουσε, δεν θέλω αυτά τα Αριστερά τα βαριέμαι.

Χ.Κ: Θα ας ζητήσω να μιλάτε λίγο πιο σωστά, γιατί μιλάτε σε έναν γιατρό του νοσοκομείου και αυτή τη στιγμή ξεπερνάμε τον εαυτό μας για να κάνουμε περισσότερες εφημερίες.

Α.Γ.: Ναι, γιατρέ μου θέλω σοβαρά πράγματα. Η Ελλάδα έχει όριο ετήσιων προσλήψεων. Στη θέση μου τι θα κάνατε; Είσαι υπουργός Υγείας. Τι θα κάνεις;

Χ.Κ.: Μαζικές προσλήψεις και κίνητρα στους γιατρούς.

Α.Γ.: Απαγορεύεται λοιπόν. Αυτό η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει.

Χ.Κ.: Να γίνει.

Α.Γ.: Θα χρεωκοπήσεις τη χώρα δηλαδή; Άσε με σε παρακαλώ πάρα πολύ. Είσαι γιατρός, κάνεις θεραπείες, έχεις γίνει επιστήμονας. Μην λες αυτά που έλεγαν στο ΚΚΕ. Σε παρακαλώ πάρα πολύ. Λοιπόν, φτάνει! Τέτοια δεν σηκώνω εγώ από κανέναν. Φτάνει!

Χ.Κ.: Σας παρακαλώ εγώ πολύ κ. Γεωργιάδη. Ο τρόπος ο δικός σας είναι έτσι, εγώ δεν είχα κανέναν τέτοιο σκοπό.

Α.Γ.: Κάνουμε στο νοσοκομείο το μεγαλύτερο πρόγραμμα. Το ΚΚΕ θα μας τα δώσει; Άντε σε παρακαλώ πάρα πολύ.

Χ.Κ.: Μιλάτε για νέες υποδομές τη στιγμή που τα νοσοκομεία καταρρέουν.

Α.Γ.: Να πείτε ένα ευχαριστώ στο κράτος για όλα αυτά που κάνει. Στο σύστημα για όλα αυτά που κάνει. Και μετά όλα τα άλλα. Εντάξει; Λοιπόν έχω βαρεθεί την γκρίνια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το σύστημα προχωράει, είναι όρθιο, σώζει ζωές. Αυτό κάνει το σύστημα. Λοιπόν, αυτό κάνει το σύστημα. Και φυσικά οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Σταματήστε να βρίζετε το σύστημα. Με αυτά που κάνετε, ξέρετε τι κάνετε; Βρίζετε τον εαυτό σας.