Κάποτε, φορούσαμε τα ρούχα μας για να προστατευτούμε από το κρύο ή για να καλύψουμε ευαίσθητα σημεία του σώματος.
Έπειτα, η μόδα ενεπλάκη στις ενδυμασίες μας και τα ρούχα έγιναν τρόπος έκφρασης. Κάποι@, μέσω της ενδυμασίας του, μπορει να αναδείξει τη προσωπικότητά του, να επικοινωνήσει μέσω του στιλ και των ενδυματολογικών επιλογών. Φυσικά αυτό είναι κάτι που δεν σέβονται όλοι οι άνθρωποι, καθώς πολλοί επικρίνουν και σχολιάζουν με άσχημο τρόπο ό,τι φοράμε στο δρόμο. Ειδικά αν ξεφεύγει από τις κοινωνικές νόρμες.
Το αμάρτημα του να θέλεις να ντύνεσαι “διαφορετικά”
Σε μία κλειστή, συντηρητική κοινωνία – όπως η ελληνική – η εικόνα που βγάζουμε προς τα έξω, ή καλύτερα το “θεαθήναι”, είναι υψίστης σημασίας. Διότι, σε αντίθετη περίπτωση, αν επιλέξουμε να πράξουμε διαφορετικά απ’ ό,τι ορίζουν τα στενά καλούπια της κοινωνίας, είναι δεδομένο ότι θα μας δείξουν με το δάχτυλο. Τα ρούχα έχουν χωριστεί σε “ανδρικά” και “γυναικεία” χωρίς απαραίτητα να προσαρμόζονται καλύτερα σε κάποιον βιολογικά συγκεκριμένο σωματότυπο, ενώ πολλές φορές η συζήτηση ξεφεύγει και ρούχα χαρακτηρίζονται “προκλητικά” και “ανήθικα”, με σκοπό να απενοχοποιηθούν εγκλήματα ή να διαιωνιστούν σεξιστικά στερεότυπα.
Πολλοί άντρες με θηλυπρεπή αμφίεση χαρακτηρίζονται ως “αφύσικοι”, καθώς αντιτίθενται στους κοινωνικούς ρόλους. Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο πως, αν ένας άντρας βγει στο δρόμο με ένα ροζ κοστούμι ή μια floral φούστα, θα πέσει θύμα χλευασμού. Ουδεμία σημασία δεν έχει αν τα ρούχα αυτά τον εκφράζουν, χωρίς παράλληλα να ενοχλεί κάποιον, στην πράξη, με την κίνησή του αυτή.
Με πρότυπο τον τοξικά αρρενωπό άντρα, οι κοινωνίες καταδικάζουν οποιονδήποτε εκφράζεται μέσω μιας ενδυμασίας που μπορεί να θεωρηθεί, στερεοτυπικά, γυναικεία. Απο φούστες μέχρι ροζ ρούχα και make-up, οι άντρες που εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο απο τον καθιερωμένο είναι δακτυλοδεικτούμενοι.
Φυσικά, η συζήτηση ξεφεύγει όταν κάποιοι συγχέουν την έννοια της αισθητικής και της μόδας με τη συναίνεση
Η κοινωνία, δυστυχώς, έχει την ψευδαίσθηση πως μια γυναίκα που φοράει ρούχα που αναδεικνύουν το σώμα της ή έστω είναι πιο προκλητικά, συνεπάγεται ότι αποζητά το φλερτ. Είναι πολύ σημαντικό να αποσαφηνιστεί πως το γεγονός οτι κάποιος αισθάνεται όμορφα με το κορμί του και θέλει να το αναδεικνύει, δεν σημαίνει ότι θέλει να σεξουαλικοποιηθεί.
Εντούτοις, η κοινωνία αξιοποιεί κάθε αντίστοιχη ευκαιρία, προκειμένου να προωθήσει την κουλτούρα του βιασμού και να απενοχοποιήσει το ειδεχθές αυτό έγκλημα, καθώς και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις με αφορμή τις ενδυματολογικές επιλογές κάποιου. Ακόμη, θύματα χλευασμού πέφτουν, σε κάθε περίπτωση, άνθρωποι με goth, emo και αντίστοιχα στιλ ντυσίματος. Διότι, καθετί που δε χωράει στα ασφυκτικά όρια των κοινωνικών επιταγών, καυτηριάζεται και κατακρεουργείται.
Άραγε, θα αλλάξει ποτέ αυτό ή θα μας καταπιεί σταδιακά το “σύνδρομο της γειτονιάς”;
Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, η επίκριση και ο σχολιασμός για τον τρόπο με που εμείς επιλέγουμε να εκφραστούμε μέσω της ενδυμασίας μας είναι ένα νοσηρό φαινόμενο που πρέπει να καταπολεμήσουμε, προκειμένου να εκλείψει.
Για να βελτιωθεί αυτη η κατάσταση, πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε το εξής: Όπως δεν υπάρχουμε για να εξυπηρετούμε τους άλλους, έτσι δεν ντυνόμαστε και για να εξυπηρετούμε την αισθητική ή το βλέμμα άλλων. Η εμφάνιση και η ενδυμασία μας αφορά μόνο εμάς και το δικό μας γούστο. Αν εμείς νιώθουμε καλά με την εμφάνιση μας, μέσα σε συγκεκριμένα ρούχα, καθώς επίσης και ότι μας εκφράζουν, τότε οι απόψεις των άλλων περισσεύουν.
Η διατύπωση απόψεων είναι θεμιτή στο μέτρο που δεν προσβάλλει τον απέναντί μας. Εκτός αυτού, σ’ έναν κόσμο όπου οι ενδυματολογικές επιλογές υπήρξαν άρρηκτα συνδεδεμένες με το κοινωνικοοικονομικό στάτους, είναι ασύμφορο να επαναλαμβάνουμε διαρκώς τα ίδια λάθη. Ό,τι δε μας αφορά και δε μας επηρεάζει άμεσα, δε χρειάζεται να εντάσσεται στη σφαίρα του επικριτισμού. Αν διαφωνούμε με το στιλ κάποιου, μπορούμε κάλλιστα να μην το επιλέξουμε. Το να σηκώνουμε, όμως, το δάχτυλο με κακεντρέχεια, είναι μια εντελώς διαφορετική κίνηση.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η μαγεία των προσφερόμενων ενδυμάτων στα εμπορικά καταστήματα, έγκειται στην επιλογή των ρούχων που μας εκφράζουν περισσότερο και όχι σε μια επαναλαμβανόμενη, κονσερβοποιημένη εικόνα με ρούχα από γνωστές αλυσίδες fast fashion.