Ο συγγραφέας Αριέλ Λεκαδίτης προκάλεσε έντονες αντιδράσεις με ρατσιστικά σχόλια κατά των Παλαιστινίων. Οι Εκδόσεις Αρμός ανακοίνωσαν τη διακοπή της συνεργασίας τους, καταδικάζοντας τις απόψεις του ως αντίθετες με τις αξίες τους.
Τον τελευταίο καιρό, ο συγγραφέας Αριέλ Λεκαδίτης, που θεωρείται εκπρόσωπος του ισραηλινού κόμματος Λικούντ στην Ελλάδα, δημοσιεύει στα κοινωνικά δίκτυα υβριστικά και ρατσιστικά σχόλια κατά των Παλαιστινίων.
Σε αρκετά από τα σχόλιά του, έχει καλέσει ανοιχτά σε βίαιες ενέργειες, όπως την καταστροφή της Γάζας. Κατά τη διάρκεια συναυλίας για το δυστύχημα των Τεμπών ακούστηκε το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», στο οποίο αντέδρασε με προσβλητική ανάρτηση: «Γ*μω την Παλαιστίνη και τον λαό της».
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι όμως ήταν η ανάρτηση εικόνας από κατεστραμμένα κτίρια στη Γάζα με το σχόλιο «Δες εδώ! Η Γάζα οικόπεδο!!! ΧΥΝΩΩΩΩ».
Μετά από αυτό, οι Εκδόσεις Αρμός αποφάσισαν να διακόψουν τη συνεργασία μαζί του, εκδίδοντας σχετική ανακοίνωση που καταδικάζει τις δηλώσεις του και τονίζει ότι οι απόψεις του Λεκαδίτη έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες του εκδοτικού οίκου.
Η ανακοίνωση από τις Εκδόσεις Αρμός
«Οι Εκδόσεις Αρμός ανακοινώνουν τη διακοπή της συνεργασίας τους με τον συγγραφέα Αριέλ Λεκαδίτη.
Η απόφαση αυτή ελήφθη μετά τις πρόσφατες δημόσιες χυδαίες αναρτήσεις του συγγραφέα, το περιεχόμενο των οποίων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες των Εκδόσεων Αρμός. Ο εκδοτικός μας οίκος, με μακρά παράδοση στον χώρο του ελληνικού βιβλίου, δεσμεύεται στην προώθηση του πολιτισμού και του εποικοδομητικού διαλόγου.
Με σεβασμό στην πνευματική μας κληρονομιά και στο αναγνωστικό μας κοινό, δηλώνουμε κατηγορηματικά πως αποστασιοποιούμαστε πλήρως από τις εκφρασθείσες απόψεις του κ. Λεκαδίτη. Οι Εκδόσεις Αρμός»
Πυρκαγιά σε χορτολιβαδική περιοχή στην Κίμωλο αντιμετωπίστηκε επιτυχώς χάρη σε πυροσβέστες από τη Μήλο, καθώς στο νησί δεν υπάρχει μόνιμο πυροσβεστικό κλιμάκιο.
Το βράδυ της Τετάρτης 23 Οκτωβρίου ξέσπασε πυρκαγιά σε χορτολιβαδική έκταση στην Κίμωλο, σε μια βραχώδη και δυσπρόσιτη περιοχή με χαμηλή βλάστηση, η οποία ανήκει στο προστατευόμενο δίκτυο Natura. Η φωτιά, η οποία δεν απειλούσε άμεσα κατοικίες, προκάλεσε ανησυχία λόγω της έλλειψης μόνιμου πυροσβεστικού κλιμακίου στο νησί.
Με ανέμους που έφταναν τα 7 μποφόρ, η κατάσβεση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, με την επιχείρηση να απαιτεί την κινητοποίηση πυροσβεστών από το γειτονικό νησί της Μήλου, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην Κίμωλο μέσω ιδιωτικού σκάφους. Στη φωτιά επιχείρησαν δύο πυροσβέστες και τρεις εθελοντές, οι οποίοι κατάφεραν να περιορίσουν το μέτωπο.
Η πυρκαγιά τέθηκε υπό έλεγχο το πρωί της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου, αν και η επιχείρηση συνεχίστηκε με το πρώτο φως της ημέρας για να αντιμετωπιστούν τυχόν αναζωπυρώσεις. Το περιστατικό αναδεικνύει την ανάγκη για καλύτερη πυροσβεστική κάλυψη στο νησί, ειδικά λόγω της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας και των προστατευόμενων περιοχών του.
Ο κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας παύει να ισχύει, όταν οι εικόνες από άψυχα σώματα φέρνουν κέρδος. Παύλος Φύσσας, Madclip, Kobe Bryant, Marilyn Monroe, Liam Payne αλλά και πολλοί/-ές ακόμα, μαζί με τη ζωή τους, έχασαν και το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, ακόμα και του θανάτου τους.
TW: Το άρθρο περιέχει αναφορά σε αυτοκτονία
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς ένιωσα όταν είδα τον αιμόφυρτο Παύλο Φύσσα στο πρωτοσέλιδο του Πρώτου Θέματος στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Από τη μία, αισθάνθηκα θλίψη για την εικόνα που αποτύπωνε μια τραγική δολοφονία, αλλά προπάντων αισθάνθηκα απέχθεια για το επάγγελμα μου.
Η εν λόγω φωτογραφία είχε τραβηχτεί λίγα λεπτά αφότου ο 34χρονος δέχτηκε μαχαιριές από τον Γιώργο Ρουπακιά της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Παρά την ευαλωτότητα του θύματος αλλά και την ιδιωτικότητα της στιγμής, η ευαίσθητη φωτογραφία «κόσμισε» το εξώφυλλο της γνωστής εφημερίδας, προκαλώντας αντιδράσεις.
Την ίδια χρονιά, λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Μιχάλη Ασλάνη, το «Πρώτο Θέμα» έβγαλε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από το σπίτι του σχεδιαστή, με graphic λεπτομέρειες που μαρτυρούσαν τον τρόπο της αυτοκτονίας του. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην δημοσιότητα ήρθε και ένα σημείωμα που άφησε πίσω του ο 62χρονος επιχειρηματίας, εξηγώντας τους λόγους της απόφασής του.
Μια δεκαετία μετά, ο θάνατος δημόσιων προσώπων εξακολουθεί για μια μερίδα δημοσιογράφων να αποτελεί βούτυρο στο ψωμί τους. Σελίδες με τεράστια επιρροή, επαγγελματίες με μεγάλη εμπειρία στον χώρο, κοινοποιούν ευαίσθητα δεδομένα που σχετίζονται με την απώλεια ζωής, απλά και μόνο προσπαθώντας να ικανοποιήσουν την περιέργεια και τα ζωώδη ένστικτα του κοινού.
Ο θάνατος του Liam Payne και η ανθρωποφάγα δημοσιογραφία
Μόλις λίγες μέρες πριν, η αμερικανική ειδησεογραφική ιστοσελίδα TMZ –γνωστή για τις αμφιλεγόμενες πρακτικές της– προκάλεσε σάλο όταν δημοσίευσε φωτογραφίες από το σώμα του Liam Payne, μόλις είχε ξεψυχήσει.
Πριν καν προλάβει η αστυνομία να επιβεβαιώσει την ταυτότητα του ατόμου που έπεσε από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου ξενοδοχείου στην Αργεντινή, το TMZ έκανε ταυτοποίηση από τα τατουάζ του θύματος και ανακοίνωσε σε όλο τον κόσμο πως πρόκειται για τον γνωστό τραγουδιστή και πρώην μέλος του συγκροτήματος One Direction.
Η παγκόσμια κατακραυγή ήταν άμεση. H τραγουδίστρια Alessia Cara, έγραψε με post στο X: «Είστε αηδιαστικοί». «Δεν μπορώ να καταλάβω αν έχω χάσει το μυαλό μου τελευταία ή αν η κοινωνία ήταν πάντα τόσο απροκάλυπτα ηθικά κατεστραμμένη» σχολίασε μια ακόμα χρήστρια.
TMZ posting part of a photo of Liam Payne’s dead body in an article announcing his death is beyond deplorable. I can’t tell if I’m losing my mind lately or if society has always been this overtly morally decrepit
Μετά τις αντιδράσεις του κοινού, οι φωτογραφίες κατέβηκαν, ωστόσο ο διευθυντής του TMZ υπερασπίστηκε την αρχική απόφαση να τις δημοσιοποιήσει. «Υπάρχει μια ισορροπία και αυτή είναι μια συζήτηση που τα newsrooms ανά τον κόσμο κάνουν – θέλεις να έχεις ευαισθησία απέναντι στην οικογένεια και τους φίλους, δουλεύοντας παράλληλα σε μια στενάχωρη είδηση» είπε χαρακτηριστικά με τους αναγνώστες να απορούν για την έλλειψη ανθρωπιάς που ουκ ολίγες φορές έχει χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη σελίδα.
Η λίστα με τις δημοσιογραφικές παραβιάσεις του TMZ δεν έχει τελειωμό
Η Vanessa Bryant, η γυναίκα του αείμνηστου μπασκετμπολίστα Kobe Bryant, ενημερώθηκε για τον θάνατο του συζύγου της και της 13χρόνης κόρης τους μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πριν προλάβουν οι αρχές να ενημερώσουν την οικογένεια ότι το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε ο 41χρονος μαζί με την κόρη του και ακόμα 7 άτομα, συνετρίβη, το TMZ κυκλοφόρησε το σχετικό ρεπορτάζ και μέσα σε λίγα λεπτά είχε φτάσει σε κάθε γωνιά της γης, ενώ παράλληλα διέρρευσαν και φωτογραφίες.
Οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες που μαζεύτηκαν υπογραφές στην πλατφόρμα Change.org, προκειμένου να κλείσει το TMZ, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό. Το 2022 η Vanessa Bryant αποζημιώθηκε με το ποσό των 28 εκατομμυρίων δολαρίων από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Los Angeles για την διαρροή των φωτογραφιών. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να διορθώσει το παντοτινότραύμα.
Για τραύμα κάνει λόγο και η Toni Cornell, η κόρη του εκλιπόντος frontman των Soundgarden και Audioslave, Chris Cornell, που με μια δημοσίευση στα social media καταδίκασε το TMZ για το περιστατικό με τον Payne. Παράλληλα, μοιράστηκε με τους ακολούθους της πως το συμβάν της ξύπνησε μνήμες από όταν το TMZ κοινοποίησε φωτογραφίες από την αυτοκτονία του πατέρα της.
«Ως παιδί 12 χρονών, έπεσα πάνω σε αυτές τις φωτογραφίες στο iPad μου και ήταν απερίγραπτα τραυματικό και κάτι που εξακολουθώ να κουβαλάω μέχρι σήμερα» είπε η Toni, ενώ στη συνέχεια ενημέρωσε ότι οι φωτογραφίες δεν έχουν διαγραφεί ακόμα.
Η Kelly Rizzo, έμαθε για τον χαμό του συζύγου της, Bob Saget, 15 λεπτά πριν την ανακοίνωση του TMZ, ενώ όπως είπε, οι υπόλοιποι φίλοι και συγγενείς ενημερώθηκαν από την ιστοσελίδα. Chester Bennington των Linkin Park, Avicii, Matthew Perry, είναι ακόμα κάποια θύματα της αναισθησίας των αυτοαποκαλούμενων δημοσιογράφων.
Ο 20ετής «πόλεμος» για τις φωτογραφίες του νεκρού Kurt Cobain
Η υπόθεση του θανάτου του τραγουδιστή των Nirvana, Kurt Cobain, αποτελεί εδώ και 30 χρόνια αντικείμενο συζήτησης και θεωριών συνωμοσίας. Παρόλο που επίσημη αιτία θανάτου ορίστηκε η αυτοκτονία, το FBI εξακολουθεί να εξετάζει αρχεία που μιλούν για ανθρωποκτονία.
Ο δημοσιογράφος Richard Lee κατέθεσε αγωγή στο δικαστήριο του Seatle, ζητώντας να βγουν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες με το νεκρό σώμα του Cobain, που μαρτυρούν, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, εγκληματική ενέργεια.
Η αγωγή απορρίφθηκε, ωστόσο το 2014, φιλμ από τη σκηνή του θανάτου του τραγουδιστή κυκλοφόρησαν από το CBS. Η σύζυγος, Courtney Love, και η κόρη, Frances Bean Cobain, ζητούσαν επανειλλημένα να μην βγουν στην δημοσιότητα οι σοκαριστικές εικόνες, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν τραυματικό για εκείνες, ωστόσο αυτό δεν κατέστη δυνατό. Πολλές ιστοσελίδες κυκλοφόρησαν και φωτογραφίες από το όπλο που λέγεται πως χρησιμοποίησε.
Η Marilyn Monroe υποτιμήθηκε στη ζωή και στον θάνατο
Η Norma Jeane Mortenson, γνωστή σε όλους ως Marilyn Monroe, αποτέλεσε και αποτελεί θρυλική φιγούρα από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η επιτυχημένη ηθοποιός προσπαθούσε να απενοχοποιήσει τη σεξουαλικότητα της, αντιμετωπίστηκε από το κοινό με τεράστια υποτίμηση που συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό της.
Όταν κυκλοφόρησαν τα νέα του θανάτου της, παπαράτσι και δημοσιογράφοι κατέκλυσαν το διαμέρισμά της, τραβώντας φωτογραφίες από το άψυχο γυμνό κορμί και τα φάρμακα που βρίσκονταν δίπλα της, και στη συνέχεια τις δημοσιοποίησαν. Αυτή τη στιγμή, οι φωτογραφίες είναι ακόμα ανοιχτές στο διαδίκτυο.
Ανεπιβεβαίωτες μαρτυρίες κάνουν μάλιστα λόγο για «εξαφάνιση» του σώματος της Marilyn για 6 ολόκληρες ώρες μετά τον θάνατό της, ενώ λέγεται πως στο νεκροτομείο, ακούγονταν σχόλια για το πεσμένο στήθος της. Αποτροπιασμό προκαλεί ακόμα το γεγονός ότι ο Anthony Summers στο βιβλίο του “Goddess: The secret lives of Marilyn Monroe” συμπεριέλαβε φωτογραφίες από το άψυχο κορμί της άτυχης γυναίκας.
Αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και η «απαραίτητη ενημέρωση» του κοινού
Φωτογραφίες από το δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή στην πριγκίπισσα της Ουαλίας, Diana, εμφανίστηκαν στις εφημερίδες την επόμενη κιόλας ημέρα. Εικόνες με την ίδια μέσα στο αυτοκίνητο πριν ξεψυχήσει, κυκλοφόρησαν σε κάθε μέσο, ενώ σύμφωνα με το CBS που συμπεριέλαβε τις εικόνες σε πρόσφατο ντοκιμαντέρ, οι εν λόγω φωτογραφίες ήταν «καλαίσθητες, και όχι ιδιαίτερα ωμές».
Τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα διασημοτήτων έχουν αποτελέσει και στην χώρα μας «τροφή» για τους δημοσιογράφους. Όταν το 2016 ο Παντελής Παντελίδης σκοτώθηκε σε τροχαίο στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, ρεπόρτερ έσπευσαν στον χώρο του δυστυχήματος και τράβηξαν graphic φωτογραφίες από το εσωτερικό του σπασμένου τζιπ, που δεν προσέφεραν τίποτα στην ενημέρωση του κοινού, ενώ ποιος μπορεί να ξεχάσει τα τηλεοπτικά δικαστήρια που μέχρι σήμερα προσπαθούν να διαλευκάνουν τα «πραγματικά αίτια» του ατυχήματος.
Παρόμοια περίπτωση και το τροχαίο στο οποίο ενεπλάκη ο Ελληνοαμερικανός ράπερ, Madclip. Τις επόμενες μέρες του δυστυχήματος, τα κανάλια έκαναν εξονυχιστική ανάλυση των αιτιών που οδήγησαν στο τροχαίο, μοιράζονταν πλάνα από το σημείο της σύγκρουσης και την ίδια ώρα έβγαζαν στον αέρα συγγενείς σε απόγνωση που κατηγορούσαν τρίτους. Παράλληλα, έγινε γνωστό πως διέρρευσε φωτογραφικό υλικόμέσα από το νεκροτομείο.
Τα περιστατικά δυστυχώς είναι αμέτρητα. Ασφαλώς έχουμε και εμείς ευθύνη, που για να καλύψουμε την περιέργειά μας κλικάρουμε ειδήσεις που υπόσχονται «σοκαριστικές εικόνες». Είναι όμως ζωτικής σημασίας να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή τη νοσηρή κουλτούρα που καθιστά ακόμα και τον θάνατο προϊόν προς πώληση.
Η κανονικοποίηση του απλήρωτου εθελοντή, ο οποίος καλείται να φέρει εις πέρας μια σειρά από αρμοδιότητες που απαιτούν αντίστοιχο υπόβαθρο και εξειδίκευση.
Οι εθελοντικές πρακτικές που στοχεύουν στην υποστήριξη των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, στην προστασία του περιβάλλοντος και στη διαφύλαξη των οικοσυστημάτων, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι ζωτικής σημασίας. Άλλωστε, σε όλες τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές, η πρωτοβουλία εθελοντικών ομάδων και πολιτών στάθηκε αρωγός. Ακόμη, σε επίπεδο ατομικής ανάπτξης, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι εθελοντικές συμμετοχές σε project υπήρξαν διαφωτιστικές, με μια σειρά από οφέλη να μετουσιώνονται στις ικανότητες του ατόμου. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και αυτές οι στενάχωρες περιπτώσεις εργαλειοποίησης του εθελοντισμού για ιδία συμφέροντα.
Παρότι, λοιπόν, είναι πολύ εύκολο να πέσει κάποιος σε αυτή την παγίδα, με την εταιρεία ή τον οργανισμό που προσφέρει εθελοντική εργασία να επικαλείται ενίσχυση του βιογραφικού και παροχή συστάσεων για μελλοντικές συνεργασίες, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ξεκάθαρη εκμετάλλευση δυνητικού εργατικού δυναμικού. Διότι, υπάρχουν απαιτήσεις, κανόνες και tasks που πρέπει να ολοκληρωθούν εντός συγκεκριμένων προθεσμιών, στοιχεία που, καθώς μπαίνουν στο κάδρο, θρυμματίζεται εν μία νυκτί η στρεβλή εικόνα του εμπλουτισμού του βιογραφικού.
Roman Samborskyi/Shutterstock
Η στρατηγική πίσω από την πρό(σ)κληση
Η επικοινωνιακή προσέγγιση αγγελιών που ζητούν εθελοντές εργαζόμενους ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη γραμμή: Η διατύπωση πραγματοποιείται με ευπροσήγορο και φιλικό τόνο, ούτως ώστε να δημιουργήσει μια σύγχυση στους υποψήφιους συνεργάτες, αναφορικά με τις απαιτήσεις της θέσης. Μέσα από τέτοιου είδους βερμπαλιστικά τεχνάσματα, επιτυγχάνεται η προσέλκυση νέων, κυρίως, ατόμων, τα οποία ενδεχομένως αντιλαμβάνονται μια τέτοια θέση ως κάποιου είδους «αποκούμπι», σε μία άκρως αφιλόξενη αγορά εργασίας.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αγγελίες αυτές απευθύνονται σε επίδοξους δημοσιογράφους, συντάκτες, hr ή marketing assistants, ίσως επειδή υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι αυτοί οι ρόλοι δεν απαιτούν σπουδές, προσωπική ενασχόληση και διαρκή επικαιροποίηση των γνώσεων. Συγχρόνως, λόγω του υπερκορεσμού, ένα ισχυρό βιογραφικό με αποδεδειγμένη εμπειρία –έστω και εθελοντική– θα συντελέσει επικουρικά στη σύναψη προσοδοφόρων συνεργασιών στο μέλλον. Ή, τουλάχιστον, αυτή την οπτική γωνία επιδιώκουν να προβάλλουν. Αν, λοιπόν, υποτίθεται ότι αυτό συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση σε κορεσμένα επαγγέλματα, τότε σίγουρα δεν θα ήταν εύλογο να βρεθεί και μια αγγελία για εθελοντή προγραμματιστή, μεταξύ άλλων.
Η εν λόγω αγγελία διατυπώνεται ως εξής:
Εν μέσω της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης, η ζήτηση των προγραμματιστών εκτοξεύτηκε σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ είναι από τις λίγες ειδικότητες στην Ελλάδα που μπορεί να «φλερτάρει» με ικανοποιητικές αμοιβές και περιβάλλοντα εργασίας στα πρότυπα του εξωτερικού. Ως επιστέγασμα, επανέρχεται το ζήτημα της εκμετάλλευσης εργατικού δυναμικού, καθώς, ακόμα και στην Ελλάδα που τα μισθολογικά κλιμάκια επιδέχονται τεράστιας βελτίωσης, ένα άτομο με τις αναγραφόμενες ικανότητες, θα μπορούσε κάλλιστα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο πλαίσιο μιας επικερδούς συμφωνίας εκατέρωθεν. Σαφώς, το ίδιο ισχύει για κάθε επαγγελματία ανεξαρτήτα από τον κλάδο στον οποίο δραστηριοποιείται, είτε κινείται εντός του τεχνολογικού φάσματος είτε απασχολείται τροφοδοτώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαράσσοντας επικοινωνιακές στρατηγικές, μεριμνώντας για τη διατήρηση των εργασιακών σχέσεων σε ομαλά επίπεδα κ.ά.
Roman Samborskyi/Shutterstock
Μια λεπτή διαχωριστική γραμμή
Κατά γενική ομολογία, επικρατεί μια σύγχυση αναφορικά με τους εθελοντικούς ρόλους και τα πλεονεκτήματά τους ως προς την προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη του κάθε ατόμου, καθώς είναι διαπερατά τα όρια ανάμεσα στον απτό εθελοντισμό και την εργασιακή εκμετάλλευση. Υπό αυτό το πρίσμα, κρίνεται απαραίτητη μια διευκρινιστική αντιπαραβολή επιχειρημάτων, όπως πολύ εύστοχα αναπτύσσονται σε άρθρο του LinkedIn από την εταιρεία Great HR.
Καταρχάς, τεράστιος προβληματισμός αναπτύσσεται ως προς τις αρμοδιότητες των εθελοντών. Ναι μεν, συνιστά κοινή παραδοχή ότι η εμπλοκή σε εθελοντικούς ρόλους –ενδεχομένως κατά τη διάρκεια των σπουδών– συμβάλλει στη συλλογή εφοδίων για τη μετέπειτα μετάβαση στον εργασιακό στίβο. Πάρα ταύτα, είναι σχεδόν ανέφικτο να προβλεφθούν τυχόν καταχρηστικές συμπεριφορές εκ μέρους της εταιρείας, βάσει των οποίων ανατίθενται καθήκοντα σε εθελοντές και εθελόντριες –ενώ θα έπρεπε να ανατεθούν σε επαγγελματίες έναντι αμοιβής– με το πρόσχημα της εξέλιξης των δεξιοτήτων. Αν κάτι λειτουργεί ως πυξίδα στην ανακάλυψη ενός τέτοιου ζητήματος, τότε μάλλον επαφίεται στην ψυχοσύνθεση των εθελοντών-εργαζομένων και στο αν αισθάνονται ότι τους ασκείται έμμετρη ή υπερβολική πίεση, δεδομένου του ρόλου τους.
Μια έτερη παράμετρος, είναι το ασταθές επιχείρημα της διευκολυμένης ένταξης στην αγορά εργασίας. Σε μία τόσο ανταγωνιστική αγορά εργασίας, όπως η ελληνική, εύλογα θα ξεχωρίσουν τα ισχυρά βιογραφικά. Ωστόσο, σε τι βαθμό θεωρείται «δυνατό χαρτί» ένα έτος εθελοντικής εμπειρίας, φερειπείν, έναντι ενός έτους σε μια εταιρεία με ιστορία στον τομέα της;
Εν ολίγοις, η εθελοντική προϋπηρεσία, παρά τα όσα διατυμπανίζονται κατά καιρούς, δεν αποτελεί μεμονωμένα ένα εισιτήριο για μια θέση στο ζενίθ της επαγγελματικής επιτυχίας. Αντ’ αυτού, απαιτείται διαρκής επιμόρφωση, εξέλιξη και αναζήτηση.
Τέλος, στον πυρήνα του θέματος βρίσκονται ο σεβασμός και η εκτίμηση. Συνήθως, δεν παρέχεται κάποιου είδους εγγύηση ότι η εθελοντική συνεισφορά είναι πράγματι εκτιμητέα και δεν αντιμετωπίζεται ως δεδομένη, αμισθί εργασία, καταπατώντας τη φιλοσοφία του γνήσιου εθελοντισμού, που διαπνέεται από αλτρουιστικά στοιχεία, με γνώμονα τη δόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας. Πιθανότατα, εκεί μόνο μπορεί να εντοπιστεί η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του εθελοντισμού και των πρακτικών εργασιακής εκμετάλλευσης: Στη στάση των ιθυνόντων.
Καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει εκστρατεία για επανεκλογή, πολλοί καλλιτέχνες, από τους Rolling Stones μέχρι την Adele, διαμαρτύρονται για την αναπαραγωγή των τραγουδιών τους στις εκδηλώσεις του.
Η Adele, οι Foo Fighters, οι Queen, οι Rolling Stones και ο Jack White είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες που δεν επιτρέπουν τη χρήση της μουσικής τους στην προεδρική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι κάτι καινούργιο. Ήδη από το 2016 καλλιτέχνες εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους για τη χρήση της μουσική τους. Πολλοί, μάλιστα, έχουν καταδικάσει σθεναρά την οικειοποίηση της μουσικής τους από τον Τραμπ, πιστεύοντας ότι αντιφάσκει με τις αξίες και τα μηνύματα των τραγουδιών τους.
Σημαντικές προσωπικότητες όπως οι Rolling Stones, η Rihanna, οι Queen και ο Bruce Springsteen έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλουν η μουσική τους να σχετίζεται με την πολιτική προσωπικότητα του Τραμπ ή να χρησιμοποιείται για την προώθηση της ατζέντας του. Οι αντιδράσεις των καλλιτεχνών προέρχονται από τις διχαστικές και συχνά προκλητικές απόψεις του Τραμπ σε ζητήματα όπως το φύλο, οι μειονότητες, η μετανάστευση, η κοινωνική δικαιοσύνη, η θρησκεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Παρά τις πολλές αιτήσεις και νομικές ενέργειες των καλλιτεχνών να σταματήσει η χρήση της μουσικής τους, ο Τραμπ συνεχίζει να αγνοεί τις επιθυμίες τους. Αυτή η προφανής ασέβεια ταιριάζει σε ένα ευρύτερο μοτίβο αδιαφορίας του προς τις αντίθετες απόψεις.
Για παράδειγμα, όταν ο Τραμπ χόρεψε στα τραγούδια “YMCA” και “Nothing Compares 2 U,” αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Ο δισκογραφική της Sinéad O’Connor, που πέθανε πρόσφατα, δήλωσε ότι θα είχε εξοργιστεί από τη χρήση του έργου της.
Η χρήση του “Nothing Compares 2 U” από τον Τραμπ έχει επίσης επικριθεί από τους νόμιμους κληρονόμους του Prince, οι οποίοι έχουν δηλώσει προηγουμένως ότι ο Prince δεν θα επέτρεπε ποτέ στον Τραμπ να χρησιμοποιήσει τη μουσική του.
Παρά τη χρήση τραγουδιών που αντιφάσκουν με τις αξίες των δημιουργών τους, οι νόμοι στις Η.Π.Α. γενικά επιτρέπουν στους πολιτικούς να χρησιμοποιούν ηχογραφημένη μουσική σε εκδηλώσεις εφόσον ο χώρος έχει άδεια δημόσιας εκτέλεσης. Ωστόσο, οι καλλιτέχνες μπορούν να διαμαρτυρηθούν δημόσια εάν αισθάνονται ότι η εικόνα και η φήμη τους πλήττονται.
Μουσικοί όπως οι ABBA, Celine Dion, Ozzy Osbourne και Foo Fighters, έχουν ζητήσει δημόσια από τον Τραμπ να σταματήσει τη χρήση της μουσικής τους στην καμπάνια του, καθιστώντας σαφές ότι δεν έχουν δώσει άδεια. Ακόμα και όταν η εκστρατεία του Τραμπ ισχυρίζεται ότι έχει τα δικαιώματα, οι καλλιτέχνες αρνούνται, υποστηρίζοντας ότι καμία εξουσιοδότηση δεν έχει δοθεί.
Είδαμε την παράσταση της Νεφέλης Μαϊστράλη και νιώσαμε πως το σίδερο που έκαψε τότε ένα 12χρονο κορίτσι, ζεματάει ακόμη στο σήμερα.
«Εκείνο που απειλεί τους καταπιεσμένους και τη μνήμη τους περισσότερο και από την ίδια την καταπίεση είναι η αορατότητά της, ο άρρητος ή υπόρρητος χαρακτήρας της, που τους κάνει συχνά να αμφιβάλλουν για την ίδια τους την ύπαρξη, αλλά και για τα βιώματα εκείνα, τα οποία πουθενά δεν αναγνωρίζονται ως καταπίεση».
Το απόσπασμα της Ελένης Βαρίκα από το βιβλίο της «Με διαφορετικό πρόσωπο: Φύλο, διαφορά και οικουμενικότητα», το ανακάλυψα διαβάζοντας όσα γράφει η Ποθητή Χαντζαρούλα στο «Σμιλεύοντας την υποταγή: Οι έμμισθες οικιακές εργάτριες στην Ελλάδα, το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα» και δεν μπορεί να σταματήσει να γυρνά στο μυαλό μου έπειτα από την παράσταση «Σπυριδούλες» που είδα το απόγευμα της Κυριακής, βγάζοντας με στην Ακαδημίας συγκινημένη, θυμωμένη κι ευτυχώς με έναν τρόπο παράδοξο, ενδυναμωμένη.
Σκέφτομαι τη γιαγιά μου τη Χρυσούλα, ίδιο όνομα, ολόιδια μύτη και γκρίνια. Σκέφτομαι πως πέθανε πρόσφατα κι όμως δυσκολεύομαι να προσδιορίσω ακριβώς τον χρόνο, ίσως γιατί ακόμη όταν περνάω απ’ το σπίτι που έμενε και δεν υπάρχει πια, τη βλέπω ακόμη να ανακατεύει κεφτεδάκια στη σάλτσα, να μου λέει ότι όταν ήρθε ψυχοκόρη στην Αθήνα και στην Κηφισιά, ήταν δεν ήταν δέκα χρονών. Έτσι έμαθε να μαγειρεύει τόσο καλά, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει. Τη θυμάμαι να μιλάει για τα «αφεντικά» της με ευγνωμοσύνη, παραβλέποντας πολλές φορές την αυστηρότητα που δέχονταν σαν παιδί και που μετέφερε μέσα απ’ τις αφηγήσεις της.
Η Χρυσούλα απ’ τη Μικρά Ασία, η Ελένη από τη Σύρο, η Μαρία από τα Γιάννενα, η Κατερίνα από το Διδυμότειχο, η Δέσποινα από την Καρδίτσα, η Σπυριδούλα που τη σιδέρωσαν τα αφεντικά της στον Πειραιά, επειδή νόμιζαν ότι τους είχε κλέψει χρήματα.
Credit: Ελίνα Γιουνανλή
Τα γεγονότα
Η Σπυριδούλα ήταν μια από τις δούλες των Αθηνών. Τα μικρά κορίτσια, δηλαδή, που έρχονταν από την επαρχία στην πρωτεύουσα για να γίνουν υπηρέτριες και να μην είναι βάρος στις οικογένειές τους που δεν είχε να τα ζήσει. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, βρέθηκε να κάνει την υπηρέτρια στους Γιώργο και Αντιγόνη Βεϊζαδέ. Η Σπυριδούλα, μόλις 12 χρονών τότε, εργάζονταν από το πρωί μέχρι το βράδυ κάνοντας ακόμη και τις πιο σκληρές δουλειές του σπιτιού, χωρίς ξεκούραση, με τιμωρίες, απομόνωση και ξύλο.
Όταν το ζευγάρι την κατηγόρησε ότι τους έκλεψε 50 δολάρια, εκείνη το αρνήθηκε. Το αρνιόταν ακόμη κι όταν δεμένη χειροπόδαρα στο τραπέζι του σαλονιού τη σιδέρωναν σαν πουκάμισο, βάζοντάς της στο στόμα ένα πανί για να μην ακούγονται οι φωνές της, πάνω απ’ το ανοιχτό ραδιόφωνο. Τα τραύματά της δεν έκλειναν για μέρες, οπότε και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου έσπασε τη σιωπή της και εξήγησε σε νοσοκόμες και γιατρούς τι της είχε συμβεί.
Ο σάλος που ξέσπασε, τάραξε την ελληνική κοινωνία και δημιούργησε μια ρωγμή που μέσα της μπορούσες να δει κανείς επιτέλους τις καταπιεσμένες αυτού του κόσμου.
Credit: Ελίνα Γιουνανλή
Η παράσταση
Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πλέον να παρακολουθώ παραστάσεις που πραγματεύονται με τόσο ξεκάθαρο τρόπο ένα πραγματικό γεγονός. Παρ’ όλα αυτά, στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, μπήκα με την αίσθηση του ότι κάτι καλό θα συμβεί και πράγματι ήταν κάτι πιο πέρα κι απ’ αυτό. Μια σύγχρονη ματιά στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν της ελληνικής πραγματικότητας. Συγκινητικές ερμηνείες που δεν εκβιάζουν το συναίσθημα, δυναμικές φωνές και μουσική που σε φόρτιζε, αποφορτίζοντάς σε.
Η σύνδεση με το σήμερα, με τις γυναίκες και τους άντρες που εργάζονται σε σπίτια με αφώτιστες τις ιστορίες τους, ήταν μια σημαντική υπενθύμιση του ότι ο αγώνας του καταπιεζόμενου ανθρώπου δεν σταματά ό,τι ημερομηνία κι αν γράφει το ημερολόγιο αυτού του κόσμου.
Οι «Σπυριδούλες» της Νεφέλης Μαϊστράλη, η παράσταση της θεατρικής ομάδας 4Frontal που συ-σκηνοθέτησαν οι Θανάσης Ζερίτης και Χάρης Κρεμμύδας, έπειτα από μία σειρά παραστάσεων στο Φεστιβάλ Αθηνών πέρυσι, επέστρεψαν ευτυχώς στη σκηνή με τις φωνές των γυναικών που υπήρξαν ψυχοκόρες και οικιακές εργάτριες, στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Αξίζει να δείτε αυτή την παράσταση, γιατί η ιστορία έχει συνέχεια, ο πόνος διαθέτει διάρκεια και η μνήμη συνιστά συνεχή υπενθύμιση.
Αξίζει αυτή η κόκκινη μπογιά στον τοίχο, αξίζει το σύνθημα «ΟΥΤΕ ΔΟΥΛΑ – ΟΥΤΕ ΚΥΡΑ», να μην το θεωρήσουμε ούτε σήμερα δεδομένο, να γράψει μέσα μας ανεξίτηλα.
Ο κυκλώνας Όσκαρ άφησε πίσω του επτά νεκρούς στην Κούβα, με σοβαρές καταστροφές και πλημμύρες. Η αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης προχωρά, καθώς πλέον πάνω από το 70% του πληθυσμού έχει ρεύμα.
Ο κυκλώνας Όσκαρ προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές στην Κούβα, αφήνοντας πίσω του επτά νεκρούς, σύμφωνα με τον τελευταίο επίσημο απολογισμό. Την ίδια στιγμή, η ηλεκτροδότηση συνεχίζει να αποκαθίσταται και πλέον πάνω από το 70% του πληθυσμού έχει ξανά ρεύμα, τέσσερις ημέρες μετά την τεχνική βλάβη που δημιούργησε κρίση.
Το νησί, με πληθυσμό δέκα εκατομμυρίων, αντιμετώπισε κρίση από την Παρασκευή, εξαιτίας της γενικής διακοπής ρεύματος και του κυκλώνα κατηγορίας 1, που έπληξε το ανατολικό τμήμα του την Κυριακή και προχθές Δευτέρα. Χθες Τρίτη, ο πρόεδρος Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ ανακοίνωσε μέσω X ότι ο αριθμός των θυμάτων στην επαρχία Γουαντάναμο ανέρχεται σε επτά. “Πέρα από τους έξι ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στην κοινότητα Σαν Αντόνιο ντελ Σουρ, ενημερωθήκαμε πως έχασε τη ζωή του άλλος ένας άνθρωπος στην Ιμίας,” δήλωσε ο αρχηγός του κράτους.
#neurona | El huracán #Oscar ha tocado tierra en cuba, con fuertes lluvias y vientos de hasta 130 km/h. Este fenómeno climático impactará con gravedad a una población que ya está enfrentando dificultades por el suministro eléctrico. Video: @OnDemand_Newspic.twitter.com/yg4PDqNDDX
Στις δύο πόλεις σημειώθηκαν πλημμύρες “επιπέδου χωρίς ιστορικό προηγούμενο” με 366 χιλιοστά βροχής σε 24 ώρες. Οι ισχυροί άνεμοι κατέστρεψαν οροφές κτιρίων, σπίτια και ξερίζωσαν δέντρα και στύλους του δικτύου ηλεκτροδότησης. Ο κυκλώνας Όσκαρ, που έφτασε το βράδυ της Κυριακής με ριπαίους ανέμους έως 130 χιλιόμετρα την ώρα, υποβαθμίστηκε σε τροπική καταιγίδα και απομακρύνθηκε την περασμένη Δευτέρα, με τις αρχές να αναιρούν τον συναγερμό.
❗️🌀🇨🇺 – Hurricane Oscar has left six dead in Cuba amid widespread power blackouts.
As the island endures its fourth night without electricity, much of the capital, Havana, remains paralyzed.
Protests have broken out in urban areas, with residents banging pots, blocking… pic.twitter.com/g6qVYQuiEz
Οι εργασίες αποκατάστασης της ηλεκτροδότησης συνεχίζονται, με το υπουργείο Ενέργειας να αναφέρει χθες το πρωί ότι “το 70,89% των πολτιών” είχε ρεύμα. Στις ανατολικές επαρχίες Γουαντάναμο και Σαντιάγο ντε Κούμπα η διαθεσιμότητα είναι χαμηλότερη, ενώ στο δυτικό τμήμα, όπου βρίσκεται η Αβάνα, έχει φτάσει το 95%. Μια βλάβη στον κύριο θερμοηλεκτρικό σταθμό στη Ματάνσας είχε προκαλέσει πλήρη κατάρρευση του δικτύου.
Παρά τις δυσκολίες, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας είχαν ξανακερδίσει ρεύμα μέχρι το βράδυ της Δευτέρας, και οι δραστηριότητες και η κυκλοφορία επανήλθαν στην κανονικότητα. Η Κούβα βιώνει τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων 30 χρόνων, με σοβαρές ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων και αυξανόμενο πληθωρισμό. Οι χρόνιες βλάβες στο σύστημα ηλεκτροδότησης, που είναι σε κακή κατάσταση, έχουν πυροδοτήσει μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, με μια μη κυβερνητική οργάνωση να αναφέρει “28 διαδηλώσεις στη χώρα τις τελευταίες ημέρες.”
Ασθένεια από το βακτήριο E. coli έχει προκαλέσει σοβαρές μολύνσεις σε δέκα πολιτείες των ΗΠΑ, καθώς και έναν θάνατο. Οι ασθενείς φαίνεται να μολύνθηκαν από καταστήματα της αλυσίδας McDonald’s.
Το βακτήριο E. coli φέρεται να είναι υπεύθυνο για σοβαρές μολύνσεις που σχετίζονται με μπέργκερ από την αλυσίδα McDonald’s. Ένας άνθρωπος έχει χάσει τη ζωή του και άλλοι αντιμετωπίζουν επιπλοκές μετά την κατανάλωση συγκεκριμένου προϊόντος. Οι περισσότερες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί σε Κολοράντο και Νεμπράσκα, αν και η μόλυνση έχει επηρεάσει συνολικά δέκα πολιτείες.
Σύμφωνα με τα Κέντρα Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών (CDC), έχουν αναφερθεί 49 κρούσματα, με 10 άτομα να χρειάζονται νοσηλεία. Μέχρι στιγμής, η McDonald’s δεν έχει κάνει επίσημη δήλωση, ενώ οι μετοχές της σημείωσαν πτώση 8% μετά το κλείσιμο του χρηματιστηρίου.
Οι περισσότεροι μολυσμένοι δήλωσαν ότι κατανάλωσαν το δημοφιλές χάμπουργκερ “Quarter Pounder”. Οι υγειονομικές αρχές ερευνούν την προέλευση του μολυσμένου συστατικού, το οποίο ενδέχεται να είναι ο κιμάς ή τα κρεμμύδια. Και τα δύο συστατικά έχουν αποσυρθεί από τα McDonald’s στις επηρεαζόμενες πολιτείες για να διευκολυνθεί η έρευνα.
Το βακτήριο E.coli προκαλεί γενικά κράμπες στο στομάχι, απότομη έναρξη υδαρούς διάρροιας, συχνά αιμορραγικής, εμετό και πυρετό, που πάντως δεν είναι πολύ υψηλός, συμπτώματα με διάρκεια τριών ως τεσάρρων ημερών. Οι περισσότεροι εξ όσων μολύνονται αναρρώνουν χωρίς θεραπεία, όμως ορισμένοι μπορεί να παρουσιάσουν επιπλοκές, ακόμη και να πεθάνουν.
Από το 2025, ακριβά φάρμακα δεν θα διατίθενται αποκλειστικά από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Εκφράζονται ανησυχίες για παράλληλες εξαγωγές, που μπορεί να οδηγήσουν σε ελλείψεις στην ελληνική αγορά.
Από το νέο έτος, φάρμακα υψηλού κόστους θα διατίθενται και από τα ιδιωτικά φαρμακεία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Δήμητρας Ευθυμιάδου για το ethnos.gr, ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, σχεδιάζει να θεσπίσει ρύθμιση που θα επιτρέπει στους ασθενείς να παραλαμβάνουν ορισμένα ακριβά φάρμακα, τα οποία μέχρι σήμερα διατίθενται αποκλειστικά από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, και από φαρμακεία της γειτονιάς.
Αυτό το αίτημα από την πλευρά των φαρμακοποιών έχει κατατεθεί και παλαιότερα, αλλά στο παρελθόν είχε απορριφθεί λόγω αντιδράσεωντόσο από τον ΕΟΠΥΥ όσο και από φαρμακευτικές εταιρείες, σύμφωνα με πηγές.
Κατά την περίοδο της πανδημίας, επιτράπηκε η διάθεση δύο κατηγοριών φαρμάκων σε ιδιωτικά φαρμακεία, όπως ορισμένα ογκολογικά σκευάσματα που δεν απαιτούν νοσηλευτική παρακολούθηση, καθώς και φάρμακα για την Πολλαπλή Σκλήρυνση.
Οι νέες ρυθμίσεις
Η νέα ρύθμιση που σχεδιάζεται για τις αρχές του επόμενου έτους θα καθορίσει ποια ακριβώς φάρμακα θα μπορούν να διατεθούν μέσω ιδιωτικών φαρμακείων και ποιες ασθένειες θα καλύπτουν. Η διαβούλευση με τους φαρμακοποιούς έχει ήδη ξεκινήσει για να τεθούν οι λεπτομέρειες του πλαισίου διάθεσης.
Η διαδικασία για τους ασθενείς αναμένεται να παραμείνει παρόμοια με αυτή που ισχύει για τα ογκολογικά φάρμακα και τα φάρμακα για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, τα οποία ήδη διατίθενται από ιδιωτικά φαρμακεία. Οι ασθενείς θα μπορούν να υποβάλλουν αιτήματα μέσω της ψηφιακής εφαρμογής ΦΥΚ και μέσω του TAXIS NET να παραλαμβάνουν τα φάρμακά τους.
Οι αντιδράσεις
Οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν εκφράσει εδώ και χρόνια αντιρρήσεις για τη διάθεση σκευασμάτων από ιδιωτικά φαρμακεία, φοβούμενες ότι πολλά φάρμακα θα καταλήξουν σε παράλληλες εξαγωγές σε χώρες με υψηλότερες τιμές. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ελλείψεις στην ελληνική αγορά.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ), Ολύμπιος Παπαδημητρίου, έχει επισημάνει την ανάγκη για μέτρα που θα αποτρέψουν τη διαρροή φαρμάκων στο εξωτερικό, εξασφαλίζοντας ότι οι Έλληνες ασθενείς δεν θα στερηθούν τις θεραπείες τους.
Στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα με μεγάλες αναμονές για την παραλαβή φαρμάκων. Αυτή η κατάσταση βελτιώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με την εισαγωγή ψηφιακών συστημάτων για τον προγραμματισμό ραντεβού.
Η δέσμευση κατοικιών για βραχυχρόνιες μισθώσεις στην Ελλάδα, όπως μέσω Airbnb, συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ παράλληλα εντείνονται οι έλεγχοι και οι κανονισμοί για τη συμμόρφωση με το νομικό πλαίσιο.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Γιώργου Αλεξάκη για το News24/7, τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Prodexpo από τον οικονομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη, και τον διοικητή της ΑΑΔΕ, Γιώργο Πιτσιλή, μόνο το 1% των ακινήτων της χώρας έχει απορροφηθεί από την Airbnb. Συγκεκριμένα, από τα 10 εκατομμύρια κατοικίες στην Ελλάδα, 100.000 έχουν δηλωθεί για βραχυχρόνιες μισθώσεις. Από αυτές, το 80% ανήκει σε ιδιώτες και το μεγαλύτερο μέρος ενοικιάζεται για λιγότερο από 90 ημέρες, με το μέσο ετήσιο εισόδημα να είναι 7.350 ευρώ.
Ο κ. Πατέλης ανέφερε ότι 40.000 ακίνητα με ΑΜΑ έχουν καταχωρηθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. «Από τα 100.000 ΑΜΑ, το 1/4 ενοικιάζεται για πάνω από 90 ημέρες ετησίως, και γι’ αυτό αποφασίσαμε να μην θέσουμε χρονικούς περιορισμούς», δήλωσε, τονίζοντας ότι 80.000 από αυτά ανήκουν σε ιδιώτες, ενώ τα υπόλοιπα 20.000 σε νομικά πρόσωπα, από τα οποία τα μισά νοικιάζονται για πάνω από 90 ημέρες, γεγονός που οδήγησε σε πιο αυστηρό πλαίσιο για τα νομικά πρόσωπα.
Το μέσο ετήσιο εισόδημα ανά ΑΜΑ εκτιμάται σε 7.350 ευρώ, και όπως διευκρίνισε ο κ. Πατέλης, στο κέντρο της Αθήνας, όπου οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ξεπερνούν το 5%, υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης του κοινωνικού ιστού. Το μέτρο περιορισμού στις βραχυχρόνιες μισθώσεις σε συγκεκριμένες περιοχές θα τεθεί σε ισχύ από τις αρχές του 2025 και θα αξιολογηθεί στο τέλος του ίδιου έτους.
Ο διοικητής της ΑΑΔΕ, Γιώργος Πιτσιλής, ανέφερε ότι 6.200 νομικά πρόσωπα έχουν δηλώσει πάνω από τρία ακίνητα σε βραχυχρόνια μίσθωση, με το 90% να έχει συμμορφωθεί με τη νομοθεσία. Περίπου 500 έχουν καταχωρήσει λάθος στοιχεία και θα κληθούν να τα διορθώσουν άμεσα.
Σύμφωνα με την ανάλυση του ΙΝΣΕΤΕ, το πρώτο εξάμηνο του 2024 σημειώθηκε αύξηση στα καταλύματα και τις κλίνες βραχυχρόνιας μίσθωσης, με τον Ιούλιο να φτάνουν τα 232.000, σημειώνοντας αύξηση 20.000 σε σχέση με τον Ιούλιο του 2023. Ωστόσο, η ζήτηση φάνηκε να κορυφώνεται, με συνολικά πάνω από 1 εκατομμύριο κλίνες να προσφέρονται, σημειώνοντας αύξηση 81.000 σε σύγκριση με το 2023.
Ένας εργαζόμενος υπέστη σοβαρά εγκαύματα μετά από διαρροή φωσφορικού οξέος λόγω θραύσης αγωγού. Το Σωματείο καταγγέλλει τις συνθήκες ασφαλείας και απαιτεί μέτρα προστασίας και δικαιώματα για τους εργαζόμενους.
Εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων στην Καβάλα. Ένας εργαζόμενος τραυματίστηκε σοβαρά και υπέστη σοβαρά εγκαύματα, όταν έσπασε αγωγός φωσφορικού οξέος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του 902.gr.
Το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Καβάλας, καταγγέλλει ότι ο αγωγός έσπασε με αποτέλεσμα να διαρρεύσει οξύ, το οποίο προκάλεσε πολύ σοβαρά εγκαύματα στον εργαζόμενο στη Βιομηχανία.
Η ανακοίνωση του Σωματείου μετά το ατύχημα
Το Σωματείο, στην ανακοίνωση του εκφράζει την αγανάκτησή του, αφήνοντας σαφείς αιχμές για την εργοδοσία της βιομηχανίας: «όσες φιέστες κι αν στήνει η εργοδοσία της ΒΦΛ, η κατάσταση με την ασφάλεια και τη συντήρηση του εργοστασίου γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Δεν είναι δυνατόν να τρέμει το φυλλοκάρδι των εργατών σε κάθε βάρδια, για το αν θα επιστρέψουν ζωντανοί και σώοι στο σπίτι τους».
Μάλιστα το Σωματείο στην ανακοίνωσή του αποκαλύπτει, ότι δεν είναι το πρώτο εργατικό ατύχημα λέγοντας πως «τη ζωή των εργατών, τη μετρούν σαν κόστος οι βιομήχανοι και η ΒΦΛ έχει μετατραπεί σε μια “κοιλάδα των Τεμπών”. Θρηνήσαμε νεκρό εργάτη το 2022 και ο κατάλογος των τραυματιών από εργατικά ατυχήματα δεν έχει τελειωμό. Τα κέρδη των βιομηχάνων είναι βαμμένα με το αίμα των εργατών.
Με αφορμή το νέο αυτό εργατικό ατύχημα το Σωματείο επαναλαμβάνει τα βασικά του αιτήματα: Να διασφαλιστούν αξιοπρεπείς μισθοί για όλους τους εργαζόμενους καθώς και συμβάσεις με δικαιώματα
Να επιστρέψουν οι απολυμένοι – δικαιωμένοι σε κάθε νομική υπόθεση, εργαζόμενοι του εργοστασίου στην εργασία τους
Να παρθούν τώρα όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας των εκατοντάδων εργαζομένων του εργοστασίου καθώς και των εργολαβικών!
Να παρθούν μέτρα πρόληψης ατυχημάτων καθώς και ολοκληρωμένο σχέδιο για την πρόληψη και αντιμετώπιση ενός πιθανού βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης.
Παρουσιάζουμε τις επιστολές σεξουαλικών φαντασιώσεων που επέλεξε και επιμελήθηκε η Gillian Anderson, με στόχο την ενδυνάμωση της γυναικείας σεξουαλικότητας.
«Θέλω, ανώνυμες επιστολές γυναικών επιλεγμένες από την Gillian Anderson». Σαφής ο τίτλος όσον αφορά την ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικής φαντασίωσης, απόλυτα επεξηγηματικός ο υπότιτλος του –370 σελίδων– βιβλίου που κρατάμε στα χέρια μας αφού κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Bell μέσα στον Σεπτέμβριο.
Είναι γνωστό ότι η αγαπημένη ηθοποιός Gillian Anderson έκανε θραύση, τα τελευταία χρόνια, ως σεξοθεραπεύτρια Jean Milburn στη δημοφιλή σειρά του Netflix Sex Education. Ήδη στην εισαγωγή του «Θέλω» παραδέχεται το ότι διάβασε το επί δεκαετίες best seller “My Secret Garden” στο πλαίσιο της προετοιμασίας της για τον συγκεκριμένο ρόλο και τη συγκλόνισε. Συνεχίζει εξηγώντας «Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας ξεκίνησε σαν μια πρόσκληση προς τις γυναίκες όλου του κόσμου. Το πρότζεκτ “Αγαπητή Τζούλια” ήταν μια παρότρυνση προς τις γυναίκες να μοιραστούν τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τόσες πολλές από εμάς κρατάμε μέσα μας και που τόσο σπάνια εξωτερικεύουμε. Μια ευκαιρία να συγκεντρωθούν οι φωνές γυναικών απ’ όλο τον κόσμο σε ένα καινούργιο βιβλίο φαντασιώσεων για μια νέα γενιά. Οι εκδότες μου δημιούργησαν μια πλατφόρμα στην οποία θα στέλνονταν οι επιστολές ανώνυμα. Και μετά απλά περιμέναμε…».
Κλείνοντας την ολιγοσέλιδη αλλά πολύ κατατοπιστική εισαγωγή της η Gilian Anderson εξηγεί ποιος ήταν ο στόχος αλλά και ποιο το συμπέρασμά της μετά την ανάγνωση και επιμέλεια των επιστολών «Ο στόχος μου ήταν να συγκεντρώσω μια, όσο το δυνατόν, πιο ευρεία γκάμα φωνών από διαφορετικές χώρες, σεξουαλικές ταυτότητες, θρησκεύματα και υπόβαθρα. Όταν ζητήσαμε από όσ@ πήραν μέρος τα δημογραφικά τους στοιχεία, ρωτήσαμε τη σεξουαλική τους ταυτότητα αλλά όχι την έμφυλη. Χρησιμοποιήθηκε παντού ο όρος “γυναίκες” παρόλο που είναι ελλιπής. Αυτό αποδεικνύει τον έμφυλο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις φαντασιώσεις· όσ@ πήραν μέρος σε αυτό το βιβλίο, τόσο οι γυναίκες όσο και τα genderqueer άτομα, ξέρουν τι σημαίνει να υποβαθμίζονται οι φωνές και οι επιθυμίες τους μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία, όπου οι αντρικές φαντασιώσεις είναι στο επίκεντρο… Αν έχω μια ελπίδα γι’ αυτό το βιβλίο, είναι ότι θα συμβάλλει στο ξεκίνημα μιας καινούργιας αναζήτησης για τη σεξουαλική δύναμη, κυρίως για τις γυναίκες. Η σεξουαλική απελευθέρωση πρέπει να σημαίνει ελευθερία να απολαμβάνουμε το σεξ με τους δικούς μας όρους, να λέμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που αναγκαζόμαστε ή πιστεύουμε πώς πρέπει να θέλουμε».
Το βιβλίο χωρίζεται σε 13 κεφάλαια προκειμένου να υπάρξει κάποιου είδους κατάταξη του υλικού. Τα κεφάλαια είναι «Περί φαντασιώσεων», «Με το άγριο», «Λάτρεψε με», «Το απαγορευμένο», «Η αιχμάλωτη», «Βίτσια», «Άγνωστοι», «Κυριαρχία και υποταγή», «Εξερεύνηση», «Πιο πολύ, πιο πολλοί», «Σε βλέπω, με βλέπεις», «Πάντα είχα αδυναμία στο…», «Γλυκά γλυκά». Όλες οι επιστολές είναι ανώνυμες, μεταξύ αυτών και εκείνη της ίδιας της Gillian Anderson.
Άλλες πιο γλαφυρές, άλλες πιο ντροπαλές, άλλες πρωτότυπες, άλλες κοινότοπες, σε κάποιες η γραφή φανερώνει ότι η γυναίκα φτάνει στη έκσταση μόνο και μόνο παραθέτοντας δημόσια τη φαντασίωσή της, σε κάποιες είναι ολοφάνερος ο προβληματισμός για το πώς οι άλλοι θα σταθούν απέναντι στις πιο μύχιες σκέψεις τους. Σε κάθε περίπτωση, καμία δεν με σόκαρε. Υπάρχουν κάποια στοιχεία της γράφουσας κάτω από κάθε επιστολή (αν και ορισμένες γυναίκες δεν τα συμπλήρωσαν όλα ή και κανένα) κι αυτά είναι η εθνοτική ομάδα και η ιθαγένεια, το θρήσκευμα, το ετήσιο εισόδημα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η οικογενειακή κατάσταση και ο αριθμός των παιδιών (εφόσον αυτά υπάρχουν). Δεν ξέρω ποια συμπεράσματα θα έβγαζε ίσως κάποιος κοινωνιολόγος, πάντως η δική μου αίσθηση είναι ότι οι γυναίκες νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν σεξουαλικά, κάποιες με απολογητικό τόνο, κάποιες με απελευθερωτική διάθεση, όλες όμως με βαθιά ανακούφιση που η φωνή τους επιτέλους ακούγεται.
Να και κάποιες επιστολές ή αποσπάσματα επιστολών που φανερώνουν τον πλουραλισμό των σεξουαλικών φαντασιώσεων, τη δύναμη της ειλικρίνειας των γυναικών που τις έγραψαν, το θάρρος τους να μοιραστούν τις πιο μύχιες ερωτικές τους σκέψεις, την ποικιλομορφία της επιθυμίας αλλά και των καταστάσεων που είτε την προάγουν είτε τη δυσχεραίνουν, την ενδυνάμωση που προκύπτει από την σεξουαλική απελευθέρωση και την ελευθερία της έκφρασης.
«…Δεν είναι κάτι που μοιράζομαι με τον καθένα και πάντα φοβόμουν να το πω σε κάποιον, πριν από τον τωρινό μου σύντροφο. Κατούρημα, τη βρίσκω με το κατούρημα. ΤΗ ΒΡΙΣΚΩ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΡΙΚΟ ΚΑΤΟΥΡΗΜΑ! Αγχωτικό αλλά ικανοποιητικό».
«…Ότι είμαι με κάποια που θέλει να εξερευνήσει τις διαφορετικές πλευρές της σεξουαλικότητάς μας σ’ ένα ασφαλές και δεκτικό περιβάλλον. Κάποια που δεν φοβάται να τραβήξει κοντά της το αμαξίδιο μου, να βάλει τα φρένα, να με καβαλήσει ενώ είμαι καθισμένη στο αμαξίδιο και να με φιλήσει βαθιά. Ονειρεύομαι να με αντιμετωπίζει σαν να είμαι απόλυτα επιθυμητή, είτε είμαι σε αμαξίδιο, είτε όχι. Και ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου το σεξ για άτομα με αναπηρία δεν αποτελεί ταμπού….».
«Βλέπω συνειδητά όνειρα. Κάθε βράδυ ονειρεύομαι ότι κάνω σεξ με τον ηθοποιό Πέδρο Πασκάλ».
«…Σχεδόν φοβάμαι να το γράψω, να εκφράσω αυτή την ανάγκη που γεμίζει ντροπή. Μια ανεπαρκής φαντασίωση. Τόσο μικρή και ασήμαντη, σχεδόν αξιοθρήνητη, κι ωστόσο καθώς γράφω τις λέξεις με πλημμυρίζει τρόμος· σημαίνει ότι παραδέχομαι αυτήν την ανάγκη, όσο γελοίο κι αν φαίνεται αυτό. Λοιπόν, ποια φαντασίωση, ποια ενδόμυχη αποκάλυψη μπορεί να προκαλέσει τόσο τρομερά αντικρουόμενα συναισθήματα; Απλά αυτή: Θέλω να με φιλήσουν. Να με φιλήσουν στα χείλη, γλυκά, άγρια και με πάθος, για άλλη μια φορά πριν πάψω να υπάρχω».
Info: «Θέλω», ανώνυμες επιστολές γυναικών επιλεγμένες από την Gillian Anderson, εκδόσεις Bell
Δύο πολύ rock ‘n’ roll αγόρια, ο Κωνσταντίνος και ο Άλεξ Κρομμύδας, μιλούν στην Αναστασία Βαϊτσοπούλου για την indie μπάντα τους, την τραπ και την αρρενωπότητα.
Πάλλονται σε glam-rock’n’roll vibes, θυμίζουν brit pop συγκροτήματα, που ξεκίνησαν ως μια μικρή μπάντα απ’ το Sheffield και πλέον έχουν γίνει headliners σε μεγάλα φεστιβάλ και ήδη στα ‘20s τους έχουν καταφέρει να γίνουν talk of the town. Ο Κωνσταντίνος και ο Άλεξ Κρομμύδας ένωσαν τις δυνάμεις τους και τις μουσικές ανησυχίες τους το καλοκαίρι του ‘19 και δημιούργησαν τους Pink Vanity.
«Ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί μουσική με τον αδερφό μου σε ένα ξεκούρδιστο πιάνο και μια ακουστική κιθάρα. Μετά, ήρθε η καραντίνα και είχαμε πολύ χρόνο, οπότε γράψαμε πολλά τραγούδια μαζί τότε» λέει ο Κωνσταντίνος ενώ πίνουμε την πρώτη μας μπύρα στην Κακουργιοδικείου στου Ψυρρή. Αυτό το boy bandαγαπά τα ξεκούμπωτα πουκάμισα, τα μακριά μαλλιά, τα vintage aesthetics και την αγγλόφωνη μουσική και μπορεί να μετατρέψει ένα γαυδιώτικο πανηγύρι με κρητικά και ικαριώτικα σε φάση rock’n’roll μέχρι το ξημέρωμα πάνω στην αμμουδιά.
«Το “Vanity” προέκυψε γιατί νομίζω ότι η ζωή είναι λίγο μάταιη. Ό,τι και να κάνεις, τίποτα δεν σου δημιουργεί την απόλυτη ικανοποίηση. Τα πράγματα είναι ρευστά, κάνεις σχέδια που δεν γίνονται. Ενώ το “Pink” θέλει να δώσει την playful διάσταση και την αντίθεση με τη ματαιοδοξία, σαν μια δέσμη φωτός που μπορεί πάντα να υπάρχει και ένα safe place, όπως λέει και το άλμπουμ μας. Θέλουμε να είναι ένα μέρος που πάντα μπορείς μέσα σε αυτή τη ματαιότητα της ζωής και όλα τα δύσκολα και σκληρά που γίνονται τριγύρω να δημιουργείς και να υπάρχεις» συνεχίζει ο Κωνσταντίνος.
Οι Pink Vanity.Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
Κι ο Άλεξ μού εξηγεί, με εικονοπλαστικό τρόπο: «Είναι αυτό το συναίσθημα –δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει ποτέ– που έχεις τελειώσει μόλις μετά από μια γεμάτη ημέρα με δουλειές και δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις, οπότε οδηγάς το αμάξι σου, παίζει μουσική και κοιτάς το υπερπέραν. Κάπως έτσι εγώ θα το εξηγούσα σαν εικόνα».
Στο σπίτι τους άκουγαν πολλή μουσική από μικρά. «Η μητέρα μας και ο παππούς μας έπαιζαν κιθάρα κι εμείς τραγουδούσαμε. Μετά ξεκινήσαμε και οι δύο πιάνο» λέει ο Άλεξ κι ο Κωνσταντίνος θυμάται ότι «Μεγαλώσαμε στην εποχή του LimeWire, όπου κατεβάζαμε άπειρα κομμάτια και ακούγαμε, καθώς και τα βινύλια που είχαμε στο σπίτι». Τα δύο αδέρδια αναπολούν τις εποχές με τα φορητά CD players και τα πολύχρωμα mp3 players που κουβαλούσαν παλιά όπου κι αν πήγαιναν.
«Στο αμάξι του παππού, παλιά, βάζαμε κασέτες κλασσικής μουσικής, Haydn και Mozart. Ακούγαμε και πολύ Led Zeppelin, Pink Floyd, Beatles, Rolling Stones, Joni Mitchell πέρα από κλασσική μουσική» λέει ο Κωνσταντίνος.
Ο Κωνσταντίνος και ο Άλεξ Κρομμύδας είναι rockstar material.Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
Οι Pink Vanity είναι μια φρέσκια μπάντα, με ωραίο, ποιητικό στίχο που φτιάχνει εικόνες, αλλά και κοινωνικές ανησυχίες. «Οι άνθρωποι σήμερα έχουν τεράστια προβλήματα, γίνεται πόλεμος στην Παλαιστίνη, πόλεμος στην Ουκρανία, το 97%-98% του παγκόσμιου πλούτου ανήκει σε δέκα άτομα και γίνονται όλα αυτά τα αισχρά που μας συμβαίνουν και προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε».
Για τον Άλεξ «είναι περίεργο το να υπάρχει τόση βία. Είναι περίεργο το να υπάρχει τόση επιθετικότητα. Αγωνίζεσαι για να έχεις δημόσια υγεία, για να έχεις δημόσια πανεπιστήμια, κυριαρχεί ένας πανικός στον κόσμο, γιατί όλα αυτά που τα έχεις ανάγκη, όταν δεν σου προσφέρονται, δημιουργείται μια οργή. Έτσι, αυτήν την οργή τη βγάζεις στο συνάνθρωπό σου, γιατί είσαι οργισμένος και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Πρέπει να κατευθύνουμε τον θυμό μας στη σωστή κατεύθυνση. Δεν μπορώ να βγάλω τα νεύρα μου από εγώ σε κάποιον, επειδή εκεί μπορώ. Επειδή ανήκει σε μια αδύναμη ομάδα».
Η τραπ, ο σεξισμός και τα fragile masculinities
Ο Άλεξ λέει ότι «Τα τραπ κομμάτια έχουν μέσα μειωτικές φράσεις για τις γυναίκες, μιλούν για όπλα και ναρκωτικά. Τι να μου πουν αυτά; Το να πάω κάπου και να ακούω “γαμώ τη γκόμενα, όπλα, ναρκωτικά, είμαι μάγκας” είναι big dick energy, δεν τη χρειάζομαι, ευχαριστώ. Να μιλήσουμε λίγο για τα συναισθήματά μας, να μιλήσουμε λίγο για την ανθρωπιά μας, να μιλήσουμε λίγο για το αν είμαστε καλά. Εμείς κάνουμε το αντίθετο πράγμα απ’ αυτό και γι’ αυτό κιόλας δεν είμαστε εμπορικοί».
Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης.
«Έχουμε βαρεθεί τους βαρβάτους άντρες» συμπληρώνει το ένα μισό των Pink Vanity. «Για όλους τους straight και μάτσο άντρες είμαστε πολύ γκέι και για τα queer άτομα είμαστε πολύ straight. Για τους πολύ αριστερούς, είμαστε μεσοαστοί και για τους πλούσιους συντηρητικούς, είμαστε πλέμπα. Η πατριαρχία έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό και συνεχίζει να κάνει. Αλλά εγώ μπορούσα να μη γεννιόμουν άντρας; Το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα. Ήταν ένας από τους λόγους που έφυγα από το Ωδείο Αθηνών. Όλα τα αγόρια είχαμε φάει καταπίεση ότι φέρουμε χαρακτηριστικά τυπάδων».
Ερωτεύονται οι νέοι σήμερα;
Το “Late Night Pleasures” ήταν το πρώτο κομμάτι που έβγαλαν οι Pink Vanity για να δείξουν ότι βλέπουν τη «ζωή σαν έναν πίνακα γεμάτο χρώματα, έρωτα, ταχύτητα». Πώς βλέπουν άραγε τον έρωτα και τη σχέση των νέων ανθρώπων με αυτόν;
«Αισθάνομαι ότι όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι πληγωμένος και έχει μέσα του κενά, τόσο δυσκολότερο είναι να ερωτευτεί. Επειδή η κοινωνία στην οποία ζούμε μας πληγώνει συνέχεια, έχει δημιουργήσει μια απόσταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Η Αθήνα και η κάθε Αθήνα, το Λονδίνο και κάθε πόλη του δυτικού κόσμου, νομίζω ότι πλέον έχει βασιστεί στο να τον καταστρέφει τον έρωτα. Έχουν χαθεί τα ρομαντικά πράγματα. Αν προσπαθείς όλη σου τη ζωή να πετύχεις κάτι, δεν έχεις χρόνο να αναπνεύσεις. Κι άμα δεν έχεις χρόνο να αναπνεύσεις, δεν έχεις χρόνο να ερωτευτείς. Γιατί ο έρωτας είναι μια ανάσα» σημειώνει ο Κωνσταντίνος.
Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
«Έρωτας είναι τα απλά πράγματα. Να κοιτάς το άλλο άτομο στα μάτια και να χαμογελάς. Να υπάρχει η σύνδεση. Όλοι οι άνθρωποι τελικά ψάχνουν, κατά την ταπεινή μου άποψη, την κατανόηση, το να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνει κάποιος. Κι αυτό το κάνει τόσο μαγικό» συμπληρώνει ο Άλεξ. «Είναι σαν να σου τραβάνε ένα χαλάκι και να πέφτεις σε μια νεροτσουλήθρα που δεν ξέρεις πού πηγαίνει, αλλά είναι μια πάρα πολύ διασκεδαστική νεροτσουλήθρα».
Το safe place των Pink Vanity
Με περίσσεια χαρά και ενθουσιασμό ο ένας frontman της αθηναϊκής μπάντας λέει αβίαστα πως το stage είναι για τον ίδιο το safe place. «Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν ήμασταν το opening act των Coldplay στο ΟΑΚΑ και μπροστά σε 40.000 κόσμου ένιωσα πάρα πολύ όμορφα, σα να παίζω στο δωμάτιό μου» αναφερέρει ο Κωνσταντίνος, ενώ σε πιο ρομαντικό τόνο συνεχίζει ο αδερφός του:
«Για μένα, το safe place μου είναι να είμαι κάπου ήσυχα, χωρίς πολύ κόσμο, ιδανικά ή με καλούς φίλους ή σύντροφο, να έχουμε μόλις μαγειρέψει μια μακαρονάδα, να πίνουμε κρασί και να ακούμε τζαζ. Ή να είμαι στη Δονούσα, εκεί στο σούρουπο που έχουν δέσει όλα τα χρώματα στη ζώνη του Λυκόφωτος και να πίνω ένα ωραίο ρούμι».
Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης.
Τι σημαίνει “Metatraumatised”;
Ταξιδεύοντας μέσα από τους στίχους των κομματιών των Pink Vanity, πέφτω πάνω σε μια λέξη που δεν έχω ξανασυναντήσει που είναι τίτλος ενός κομματιού τους. “Metatraumatised”. Ο Άλεξ έπλασε αυτή τη λέξη για να μεταφέρει αυτό που ένιωθε ένα φεγγάρι: «Όλοι φέρουμε τραύματα ανεξαιρέτως. Αυτήν την περίοδο βλέπω για δεύτερη φορά, το “Mad Men” και είναι η επιτομή του “Metatraumatised”, αν μπορώ να το περιγράψω έτσι. Όσο και να λες ψέματα στον εαυτό σου ότι είσαι καλά, είναι οκέι το να μην είσαι. Το συναίσθημα της θλίψης είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Τα τραύματά μας είναι και η αλήθεια μας, έτσι; Αλλιώς θα ήμασταν ρομπότ ή AI».
“Metatraumatised”Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
«Τα τραύματα είναι κάτι που νομίζω φέρουμε σαν ένα μωρό μέσα μας και όσο καλύτερα μπορούμε να του φερθούμε και να το αγκαλιάσουμε, χωρίς να έχουμε άρνηση, θυμό και αχμηρά συναισθήματα, τόσο πιο καλά είμαστε σε σχέση με αυτό και μπορούμε να πορευόμαστε στη ζωή» συνεχίζει ο Κωνσταντίνος. «Θεωρώ ότι η ψυχοθεραπεία είναι κάποιο αγαθό, το οποίο θα έπρεπε να παρέχεται δωρεάν για όλους. Παρέχεται μερικώς μόνο και δεν είναι καθολικά προσβάσιμο».
Οι Pink Vanity Live στην Αθήνα
Μετά από ένα roadtrip στην Ελλάδα, οι Pink Vanity έπαιξαν live στην Αθήνα, όπου εμφανίστηκαν με τους Budgerigar και τη Savina Dervishi στις 19 Οκτωβρίου στο Arch Club.
«Δίνουμε πολλή ενέργεια, γιατί είμαστε πολύ live μπάντα» τονίζει ο Άλεξ.
«Ήταν ένα party, όπως κάθε live μας προσπαθούμε να είναι party. Φτιάχνουμε ωραία visuals και έχουμε guest καλλιτέχνες που τραγουδάνε μαζί μας» λέει ο Κωνσταντίνος, λίγο πριν μας χαιρετήσει κι ανέβει στο πατίνι του. «Ήταν ένα επετειακό το party και εκτονωθήκαμε!».
Η Ευρώπη προχωρά σε σκληρές πολιτικές μετανάστευσης εν μέσω ανόδου ακροδεξιών δυνάμεων, με κέντρα υποδοχής σε τρίτες χώρες και προτάσεις για περιορισμούς στις αιτήσεις ασύλου.
Η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος αρχίζει να επηρεάζεται σε νομοθετικό επίπεδο από την άνοδο των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, οι οποίες απαιτούν «μέτρα» με την επαναλαμβανόμενη δικαιολογία των «απειλών ασφαλείας». Αυτή η κατάσταση συνδυάζεται με την πιθανή επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, ο οποίος υπόσχεται να απελάσει εκατομμύρια ανθρώπους.
Όπως γράφει ο Κωνσταντίνος Βενιζέλος για το tvxs.gr, πριν από λίγες ημέρες, οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ συγκεντρώθηκαν στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν σκληρά μέτρα κατά της παράτυπης μετανάστευσης, παρόλο που οι παράτυπες διελεύσεις συνόρων έχουν μειωθεί πάνω από 40% μέχρι τώρα το 2024.
Στη σύσκεψη των Βρυξελλών προτάθηκαν διάφορες ιδέες, οι περισσότερες από τις οποίες περιλαμβάνουν τη μεταφορά του «προβλήματος» όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα σύνορα της ΕΕ. Η Ιταλία, υπό την ηγεσία της ακροδεξιάς πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι, πρότεινε την ίδρυση κέντρων υποδοχής στην Αλβανία, όπου ορισμένοι μετανάστες θα μπορούσαν να μεταφερθούν.
(Shutterstock / 18.10.2015 Sid, σύνορα Κροατίας και Σερβίας: Μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα της Κροατίας για να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.)
Οι ηγέτες της ΕΕ αφιέρωσαν ώρες στη συζήτηση θεμάτων όπως η ταχύτερη απομάκρυνση μεταναστών και οι «υβριδικοί πόλεμοι» που προέρχονται από εχθρικές δυνάμεις, οι οποίες χρησιμοποιούν τους μετανάστες για να αποσταθεροποιήσουν χώρες του μπλοκ. Το τελικό κείμενο των συμπερασμάτων δεν περιλάμβανε την κατασκευή «κόμβων επιστροφής» εκτός ΕΕ για άτομα των οποίων οι αιτήσεις ασύλου έχουν απορριφθεί, αν και η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν επιβεβαίωσε τη συζήτηση για αυτό το θέμα κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Η Φον Ντερ Λάιεν δεν προσδιόρισε πιθανούς προορισμούς για αυτούς τους «κόμβους» και δεν επιβεβαίωσε αν η επικείμενη νομοθετική πρόταση για επιτάχυνση των απελάσεων θα περιλαμβάνει αυτό το στοιχείο. Ωστόσο, πρότεινε δύο επιπλέον επιλογές για τη μεταφορά διαδικασιών ασύλου εκτός ΕΕ: ένα σύστημα που θα παρέχει διεθνή προστασία σε «ασφαλείς τρίτες χώρες» και οικονομική στήριξη από οργανισμούς όπως ο UNHCR για την επιστροφή των «εγκλωβισμένων» μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους.
Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας εξέφρασε αντίθεση στην ιδέα μετά τη συνάντηση. Οι όροι όπως «hotspots», «μεταναστευτικά κέντρα» και «κόμβοι επιστροφής» αναφέρονται σε εγκαταστάσεις σε τρίτες χώρες όπου οι αιτούντες άσυλο μπορούν να κρατούνται μέχρι να αξιολογηθεί το αίτημά τους.
(Shutterstock / Θεσσαλονίκη, Ελλάδα – 5 Απριλίου 2019: Εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες συγκεντρώθηκαν έξω από έναν προσφυγικό καταυλισμό στα Διαβατά για να περπατήσουν μέχρι τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας για να περάσουν στην Ευρώπη.)
Οι ηγέτες της ΕΕ εξετάζουν επίσης τις «συμφωνίες εταιρικής σχέσης» με χώρες όπως η Τουρκία, η Τυνησία και η Λιβύη για την αποτροπή των μεταναστών από την Ευρώπη, ενώ η Αλβανία έχει διευκρινίσει ότι οι συμφωνίες της αφορούν μόνο την Ιταλία.
Θα απαιτηθούν πολλές ακόμη συναντήσεις προτού το μπλοκ καταλήξει σε νέο σύνολο κοινών πολιτικών, ενώ οι εθνικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν μονομερή μέτρα. Η ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση αρχίζει να θυμίζει την αντιμεταναστευτική ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ. Ενώ κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν έχει απειλήσει να απελάσει τόσους πολλούς ανθρώπους όπως ο Τραμπ, η ΕΕ και ο πρώην πρόεδρος είναι πιο κοντά στο ζήτημα της μετανάστευσης απ’ ό,τι φαίνεται.
Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι αν ο Τραμπ επιστρέψει στην προεδρία, αυτό θα μπορούσε να ενισχύσει τις χώρες της ΕΕ που προωθούν περιοριστικές πολιτικές. Η σύγχυση γύρω από τους «κόμβους επιστροφής» και τα «κέντρα επεξεργασίας» αντικατοπτρίζει τις πολιτικές του Τραμπ, όπως η «Παραμονή στο Μεξικό», που υποχρέωναν μη Μεξικανούς μετανάστες να περιμένουν στο Μεξικό για την απόφαση της αίτησής τους.
(Shutterstock / Πρόσφυγες που περιμένουν στον κοιτώνα, προσωρινή διαμονή στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό – Βρότσλαβ Πολωνία 03 Μαρτίου 2022)
Η Φον Ντερ Λάιεν υποστήριξε την ιδέα των «κόμβων επιστροφής» σε επιστολή της προς τους ηγέτες, προτείνοντας τη δημιουργία χώρων κράτησης εκτός ΕΕ. Η ενσωμάτωση αυτής της σκληρής ρητορικής στη νομοθεσία ευνοεί την άκρα Δεξιά στην Ευρώπη.
Οι κυβερνήσεις που ανήκουν σε ακροδεξιά ή εθνικοσυντηρητικά κόμματα είναι στην εξουσία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και πολλές χώρες έχουν ήδη επιβάλει περιορισμούς στα σύνορα. Η Γερμανία έχει αυστηροποιήσει τους νόμους της για το άσυλο και πολλές άλλες χώρες έχουν επαναφέρει συνοριακούς ελέγχους, επικαλούμενες τρομοκρατικές απειλές.
Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να περιορίσει το δικαίωμα ασύλου για ανθρώπους που περνούν από τη Λευκορωσία, ενώ η Ιταλία εγκαινίασε «κέντρα επεξεργασίας» στην Αλβανία. Παράλληλα, η Γαλλία πιέζει για αλλαγές στη νομοθεσία της ΕΕ ώστε να διευκολυνθούν οι απελάσεις σε τρίτες χώρες, και η ΕΕ διαθέτει ήδη μεγάλης κλίμακας φυσική περίφραξη στα εξωτερικά της σύνορα.
Συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, μετά από καταδίωξη που κατέληξε σε καταιγισμό πυροβολισμών.
Τη νύχτα της 22ας Οκτωβρίου 2021, ένα λευκό Hyundai δεν σταμάτησε σε αστυνομικό έλεγχο στη Λεωφόρο Θηβών. Η ομάδα ΔΙΑΣ το θεώρησε ύποπτο και ξεκίνησε καταδίωξη, παρά την εντολή από το κέντρο της ΕΛ.ΑΣ να σταματήσουν. Το όχημα, με τρεις επιβάτες, εγκλωβίστηκε στο Πέραμα. Οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ, ρίχνοντας 36 σφαίρες μέσα σε κατοικημένη περιοχή, σκοτώνοντας τον 18χρονο Ρομά Νίκο Σαμπάνη, που ήταν συνοδηγός, και τραυματίζοντας σοβαρά τον ανήλικο συνεπιβάτη. Ο ανήλικος οδηγός διέφυγε.
Η αστυνομία ισχυρίστηκε ότι το όχημα έκανε επικίνδυνους ελιγμούς και χτύπησε τις μηχανές τους. Είπαν επίσης ότι οι πυροβολισμοί στόχευαν τα λάστιχα και ότι ο Σαμπάνης ήταν ο οδηγός. Ωστόσο, βίντεο από περιοίκους και οι αναλύσεις έδειξαν ότι ο Σαμπάνης ήταν συνοδηγός και πως οι αστυνομικοί γνώριζαν από την αρχή τη θέση του. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι στήριξαν τους αστυνομικούς, τους οποίο υς αποκάλεσαν “ήρωες”. Η ΕΛΑΣ ανέφερε πως 7 αστυνομικοί τραυματίστηκαν, ισχυρισμός που επίσης διαψεύστηκε από τα βίντεο.
Το περιστατικό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα φυλετικού προφίλ (racial profiling), το οποίο παραβιάζει διεθνείς και ευρωπαϊκούς νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέτοιες πρακτικές δημιουργούν διακρίσεις και υπονομεύουν το κράτος δικαίου, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα, όπως η απαγόρευση των διακρίσεων και η ελευθερία της μετακίνησης.
Πιο συγκεκριμένα, από την έρευνα, που περιλάμβανε βίντεο από αυτόπτες μάρτυρες και υλικό από κάμερες, προέκυψαν τα εξής στοιχεία:
Οι πυροβολισμοί στόχευαν «στο ψαχνό», καθώς πάνω από 10 σφαίρες μπήκαν στην καμπίνα. Δύο από αυτές σκότωσαν τον Σαμπάνη και μια τραυμάτισε σοβαρά τον συνεπιβάτη.
Τουλάχιστον μία μηχανή αφέθηκε στο έδαφος από τον οδηγό της, χωρίς να την πλησιάσει το όχημα.
Ο ανήλικος οδηγός ΕΖ διέφυγε από την πόρτα του οδηγού, ενώ οι σφαίρες έρχονταν από τη δεξιά και πίσω πλευρά του αυτοκινήτου.
Η ευλογιά των προβάτων εξαπλώνεται ραγδαία, οδηγώντας στο κλείσιμο των σφαγείων για δέκα ημέρες. Κτηνοτρόφοι προειδοποιούν για σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις και ζητούν άμεσους εμβολιασμούς.
Η νέα επιδημία της ευλογιάς των προβάτων αποκτά ανεξέλεγκτες διαστάσεις, καθώς σε μόλις δύο μήνες ο ιός έχει εξαπλωθεί από τον Έβρο στην Κόρινθο και τη Μεσσηνία. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ανακοίνωσε το κλείσιμο όλων των σφαγείων για δέκα ημέρες, κάτι που αναμένεται να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες στους κτηνοτρόφους και να επιβαρύνει τους καταναλωτές.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Open, έκτακτη σύσκεψη θα πραγματοποιηθεί σήμερα στο υπουργείο, καθώς κρούσματα της ευλογιάς έχουν εντοπιστεί σε περιοχές όπως:
Δυτική Ελλάδα
Κεντρική Μακεδονία
Θράκη
Μαγνησία
Ο κτηνοτρόφος Θωμάς Μόσχος επισήμανε ότι η ευλογιά των προβάτων μπορεί να διαρκέσει έως έξι μήνες, σε αντίθεση με την πανώλη που διαρκεί 2-3 ημέρες. Το σοβαρό ζήτημα είναι ότι, αν και η ασθένεια εντοπίστηκε νωρίς στον Έβρο, έχει ήδη μεταδοθεί σε περιοχές όπως η Καβάλα και οι Σέρρες και έχει φτάσει 3-4 περιφέρειες μακριά, φτάνοντας μέχρι την Κόρινθο και τη Μεσσηνία.
«Αυτό σημαίνει ότι το 80% κάθε κοπαδιού θα νοσήσει και θα πεθάνει σίγουρα», τόνισε χαρακτηριστικά.
«Δεν έχει δοθεί η απαραίτητη προσοχή στο γεγονός ότι η ευλογιά των προβάτων μεταδίδεται εξαιρετικά γρήγορα και δεν επηρεάζεται από απολυμαντικά. Αν συμβεί κάτι σοβαρό, θα αρχίσουν να χάνονται ζώα και μονάδες η μία μετά την άλλη, οπότε η κατάσταση απαιτεί άμεσες ενέργειες», πρόσθεσε ο Μόσχος, προτείνοντας οι κτηνοτρόφοι να γίνουν εμβολιασμοί γύρω από τις ζώνες επιτήρησης για να περιοριστεί η εξάπλωση της ασθένειας.
«Πρέπει να μας εξηγήσουν πώς η ευλογιά μεταφέρθηκε από την Αλεξανδρούπολη ή τις Σέρρες στην Κόρινθο και τη Μεσσηνία, διασχίζοντας 3-4 Περιφέρειες. Αυτό υποδεικνύει ότι κάποιος έχει παράνομα μεταφέρει ζώα ή ζωοτροφές από τις ζώνες επιτήρησης», πρόσθεσε, θεωρώντας ότι οι τιμές θα εκτιναχθούν.
Για το ζήτημα αυτό, μίλησε και ο Μόσχος Κορασίδης, γενικός επιθεωρητής της ΕΘΕΑΣ (Εθνικής Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών), επισημαίνοντας ότι η κτηνοτροφία περνάει την τρίτη συνεχόμενη κρίση μέσα σε έναν χρόνο, ενώ υπάρχουν επίσης αναφορές για κρούσματα καταρροϊκού πυρετού.
