Οι χριστουγεννιάτικες ταινίες που καταφέρνουν να μας κάνουν να νιώσουμε την πραγματική μαγεία των γιορτών
Δεν χρειάζεται να έχεις Christmas fever για να αποζητήσεις τις ταινίες που σε βυθίζουν στη θαλπωρή των γιορτών. Λειτουργούν σαν το πείραμα του Παβλόφ, γιατί ξέρεις ότι μία συγκεκριμένη μελωδία ή εικόνα θα σε κάνει να χαλαρώσεις. Το εξωτερικό του σπιτιού της οικογένειας Μακάλιστερ, το κουδουνάκι του Polar Express και η μουσική υπόκρουση όταν βλέπεις τον Jude Law να γυρίζει και να σε κοιτάζει κατάματα στο “The Holiday” είναι τα συστατικά της ευτυχίας και σε αυτές τις γιορτές.
Όσο μεγαλώνουμε εξάλλου, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι Χριστούγεννα δεν σημαίνει απαραίτητα πολλά δώρα, έξοδοι, ταξίδια και υπερβολική κατανάλωση φαγητού. Μπορεί να είναι απλώς χρόνος για ύπνο, ταινίες, βόλτες και επιτραπέζια με φίλους. Ή μπορεί και να είναι όλα μαζί. Σε όποια περίπτωση και αν ανήκεις, αυτές οι χριστουγεννιάτικες ταινίες αποτελούν διαχρονική αξία γιατί έχουν μέσα λίγη από τη μαγεία των γιορτών, που κοντεύουμε να ξεχάσουμε.
Miracle on 34th street
Όταν σκέφτεσαι τον Άγιο Βασίλη, το πρώτο πρόσωπο που σου έρχεται είναι η καλοσυνάτη φιγούρα του Richard Attenborough, να μιλάει στους ταράνδους. Η ταινία του 1994, που είδαμε για πρώτη φορά το 1947, είναι η μαγεία των Χριστουγέννων προσωποποιημένη. Η στολισμένη Νέα Υόρκη, τα υπέροχα σπίτια, το χιόνι, η γλυκύτατη Mara Wilson (πριν τη Matilda) που πρέπει να πείσει ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης και η ελπίδα, που αναπτερώνεται πάντα αυτές τις μέρες.
Santa Clause
Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε η αμέσως καλύτερη ταινία, με τον Tim Allen, στον ρόλο του χωρισμένου εργασιομανούς πατέρα, που καλείται να αντικαρταστήσει τον Άγιο Βασίλη, ο οποίος έπεσε προσπαθώντας να μπει στην καμινάδα του. Αυτή η νέα πραγματικότητα τον φέρνει πιο κοντά στον γιο του αλλά και στο εργαστήρι του, στον Βόρειο Πόλο.
The Polar Express
Η μαγική ιστορία του μαέστρου του είδους, Robert Zemeckis, εκτυλίσσεται την παραμονή των Χριστουγέννων, όταν ένα αγόρι επιβιβάζεται στο τρένο, με προορισμό τον Βόρειο Πόλο. Μία μαγική περιπέτεια, μαζί με άλλα παιδιά που έχουν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους και χρειάζονται αποδείξεις για την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη. Με τον Tom Hanks στους περισσότερους ρόλους και τη μαγεία του animation, θα πιστέψεις κι εσύ ξανά.
How The Grinch Stole Christmas
Μία ταινία για μικρούς και μεγάλους, αφού έχουμε τον Jim Carrey στον ομώνυμο ρόλο, με το κοφτερό αυτοσχεδιαστικό του χιούμορ. Βασισμένη στο παραμύθι του Dr. Seuss, η ταινία του 2000 μάς υποδέχεται στη Whoville, όπου όλα είναι υπέροχα λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Το μόνο πρόβλημα είναι ο Grinch, που εξοστρακίστηκε στο βουνό όταν ήταν μικρός, επειδή δεχόταν bullying για την εμφάνισή του. Η μικρή Cindy Lou Who είναι αποφασισμένη να αποκαταστήσει την αδικία και να θυμίσει στην πόλη ποιο είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.
Ευχαριστούμε το TikTok που επιεβεβαιώνει τη γοητεία του Jude Law κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, και κάνει την ταινία του 2006 τόσο απαραίτητη. Δύο γυναίκες ανταλλάσσουν σπίτια τις γιορτές, χωρίς να γνωρίζονται, με την Kate WInslet να καταλήγει σε μία έπαυλη στην Καλιφόρνια και την Cameron Diaz σε ένα υπέροχο cottage στο Surrey. Πληγωμένες από τον έρωτα, βρίσκουν κάτι πολύ καλύτερο στους χριστουγεννιάτικους προορισμούς τους.
Άλλη μία ταινία ορόσημο για τις γιορτές, τον έρωτα, τη φιλία, τη μοναξιά, την απιστία, το πένθος. 8 ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων που βρίσκονται σε διαφορετικές φάσεις και έχουν να διαχειριστούν κάτι ενόψει των γιορτών. Αξίζει να τη δεις μόνο και μόνο για τη χορογραφία του Hugh Grant, κι ας έχει δηλώσει ότι μίσησε αυτή τη σκηνή όταν τη γυρνούσε, αλλά και για τη θρυλική ερωτική εξομόγηση.
Bridget Jone’s Diary
Η ιστορία μίας single γυναίκας που ερωτεύεται τον δικό της Mr. Darcy, και που όλοι την κάνουν να νιώθει σαν γεροντοκόρη που πρέπει να χάσει βάρος. Μιλάμε για 23 χρόνια πριν, και αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε χριστουγεννιάτικο Λονδίνο, τα ugly sweaters, που τότε δεν εκτιμούσαν όσο θα έπρεπε και ένα ρομάντζο που γεννιέται εκεί που δεν το περιμένεις, όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή.
A Christmas Carol
Έχουμε δει αρκετές εκδοχές της ταινίας, αλλά λατρέψαμε τόσο πολύ εκείνη του Robert Zemeckis, με τον Jim Carrey στον ρόλο του Scrooge. Μία υπέροχη ταινία, με μουσική, την επίσκεψη των τριών πνευμάτων και την αλλαγή ενός ανθρώπου εν μία νυκτί.
Home Alone
Και το 1, και το 2. Ο Macaulay Culkin πέρασε στην ιστορία ως ο Kevin McCallister, που μένει μόνος του, είτε στο σπίτι του, είτε στη Νέα Υόρκη. Ταυτόχρονα, κατατροπώνει τους δύο ληστές που τον ακολουθούν παντού και σώζει τα Χριστούγεννα. Το guest του Donald Trump στο sequel, είναι η μοναδική ατυχής στιγμή.
Mickey’s Christmas Carol
Δεν γίνεται να μιλάμε για διαχρονικότητα και να μην υπάρχει η κλασική Disney στη λίστα. Σε αυτή την ταινία μικρού μήκους, που προτάθηκε για Όσκαρ, ο Mickey είναι ο Bob Cratchit και ο Scrooge McDuck, το σκληρό αφεντικό, με το ίδιο όνομα. Βλέπουμε και άλλους κλασικούς χαρακτήρες να συμμετέχουν στην ιστορία του Charles Dickens.
Η ηθοποιός Φανή Κουλούρη μάς μιλά για μία παράσταση με διαχρονικό σχόλιο, αν και γράφτηκε το 1986
Η Τζούλι και η Άλις είναι δύο συγκάτοικοι που τις χωρίζουν πολλά, αλλά τις ενώνει η ανάγκη να συνδεθούν, να ζήσουν και να απολαύσουν την ηλικία τους σε μία τεράστια πόλη, όπως η Νέα Υόρκη. Μία Παρασκευή βράδυ θα συναντηθούν για να αντιμετωπίσουν τις προσωπικές προκλήσεις τους. Ο Έντυ καταφθάνει με μία πίτσα – διπλό τυρί, διπλές αντζούγιες- ανατρέποντας τα σχέδιά τους και δημιουργεί μία νέα διάσταση στη σχέση τους και στο πώς αντιλαμβάνονται τη ζωή.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Darlene Craviotto του 1986, η παράσταση “Pizza Man” σε σκηνοθεσία της Όλγας Τζωρτζ παραμένει διαχρονική, θίγοντας με κωμικό τρόπο σοβαρά θέματα, όπως η έμφυλη βία και τα κοινωνικά στερεότυπα για το ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας σε μία κοινωνία. Οι τρεις ηθοποιοί Φανή Κουλούρη, Εύα Ζουμπουνέλλη και Θάνος Κρομμύδας «δένουν» εξαιρετικά πάνω στη σκηνή, σε μία παράσταση που ανεβάζει πολύ γρήγορα ρυθμούς και καταλήγει σε μία τρομακτική (για όλους) νύχτα.
«Ήταν ιδέα της Όλγας να κάνουμε το Pizza Man, που το έχει ξανακάνει και παλιότερα. Το διαβάσαμε και μας άρεσε πολύ γιατί είναι πολύ έξυπνος ο τρόπος με τον οποίο σχολιάζει την έμφυλη βία, αντιστρέφοντας τους ρόλους. Είναι πολύ σύγχρονο έργο γιατί αποτυπώνει την πραγματικότητα μίας γυναίκας, αλλά με κωμικό τρόπο», μου λέει η Φανή Κουλούρη, η οποία έχει σπουδάσει υποκριτική στη Νέα Υόρκη και επέστρεψε στην Ελλάδα το 2018. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές παραστάσεις, όπως το «Χάος και Τάξη» και τα «4 Σκιάχτρα στη Μέση του Δρόμου» στο Θέατρο 104.
«Δεν είμαι από τους ανθρώπους που φανταζόταν τον εαυτό του ως ηθοποιό από παιδί. Ντρεπόμουν πάρα πολύ όταν μου μιλούσε κάποιος, πόσω μάλλον το να ανέβω σε μία σκηνή. Όλα έγιναν όταν έχασα ένα στοίχημα στο σχολείο και πήγα στον δραματικό όμιλο. Ένα μέρος που τότε ήταν το safe space μας, για όσους συμμετείχαμε και που μάθαμε να το αγαπάμε, ακόμα και όταν ήταν επίπονο».
«Έχω πολλά κοινά με τον ρόλο μου ως Τζούλι, ειδικά στο πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο και στο ότι είναι κλειστός χαρακτήρας, που δεν ζητά εύκολα βοήθεια. Σε κάποια βαθμό, είναι δυστυχώς και δικά μου στοιχεία. Αυτό που κάνει ενδιαφέρουσα την παράσταση είναι ότι οι δύο γυναίκες είναι αντίθετες. Η μία τα παίρνει όλα πιο light ενώ η άλλη είναι πιο προσγειωμένη και όχι τόσο αισιόδοξη. Σε σημείο που δεν καταλαβαίνεις γιατί ζουν μαζί. Αλλά τελικά η μία παίρνει πράγματα από την άλλη».
Μία παράσταση 100 λεπτών που μόλις ξεκίνησε και έχει ήδη κερδίσει την προσοχή, γιατί αν και γράφτηκε πριν από σχεδόν 40 χρόνια, πράγμα που φαίνεται μέσα από το σενάριο και τον τρόπο με τον οποίο μιλούν οι πρωταγωνιστές, κλείνει το μάτι στο κοινό για όλα αυτά που σχολιάζει. «Φοβηθήκαμε κάπως για το πώς θα αντιμετωπιστούν κάποιες ατάκες της Άλις που δεν είναι σε καμία περίπτωση politically correct, αλλά ακόμα κι αυτό σχολιάζεται μέσα στο ίδιο το κείμενο».
Το θέατρο Άβατον, που θα φιλοξενεί την παράσταση κάθε Παρασκευή, μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, είναι ένας χώρος που σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις με έναν τρόπο στην παράσταση. «Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος και ζεστός χώρος, όπως και οι άνθρωποί του. Το Pizza Man διαδραματίζεται σε ένα σαλόνι και το Άβατον μοιάζει με σπίτι». Μπαίνοντας στον χώρο, η Τζούλι σε «υποδέχεται», καθισμένη στον καναπέ, βυθισμένη στις σκέψεις της. «Μία θεία μου μπήκε στο θέατρο, με είδε και ήρθε να μου δώσει ένα φιλί στο μέτωπο, γιατί δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν ο ρόλος κι εγώ προσπαθούσα να μην γελάσω. Είναι όμως ένα challenge γιατί και άλλοι άνθρωποι έχουν έρθει να με ρωτήσουν πού είναι η τουαλέτα. Δεν είναι ορατό το όριο της σκηνής με το κοινό. Ωστόσο με χαλαρώνει που τους βλέπω να έρχονται και να κάθονται και το ότι σταματούν να μιλούν μεταξύ τους, πριν καν ακουστεί το τρίτο κουδούνι. Είναι μαγικό».
Σε μία αθηναϊκή σκηνή που αυτή τη στιγμή μετρά περισσότερα από 150 θέατρα και 400 παραστάσεις, πώς γίνεται να πηγαίνουν όλα καλά; «Το θέατρο είναι μεγάλο κομμάτι της κουλτούρας μας. Ο κόσμος το αγαπά, και ειδικά την περιοδο των γιορτών. Ως παιδί, πήγαινα πολύ θέατρο αλλά ειδικά τα Χριστούγεννα ήταν must. Το ενδιαφέρον είναι αυτό που συμβαίνει στις μικρές σκηνές. Δεν θα κλείσουν όλοι εισιτήριο από πριν. Κάποιοι θα δουν το θέατρο κάνοντας τη βόλτα τους, και θα μπουν επιτόπου. Είναι πολύ συγκινητικό και είναι ο βασικός λόγος για να συνεχίσεις να παίζεις, ακόμα και αν δεν είσαι καλά».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έκανε ορισμένες δηλώσεις ως απάντηση στις αντιδράσεις που προκάλεσε η βλάβη στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Η κυβέρνηση επικαλείται τη λειτουργία των πρωτοκόλλων ασφαλείας σε περιπτώσεις διακοπής ηλεκτροδότησης, προσπαθώντας να μετριάσει τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι εικόνες από τη βλάβη στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Μαρινάκης υποστήριξε πως «το γεγονός ότι λειτούργησε το πρωτόκολλο ασφαλείας σε διακοπή ηλεκτροδότησης είναι σημαντικό να συμβαίνει. Προστατεύτηκαν οι επιβάτες. Μεταφέρθηκαν με ασφάλεια».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Αντιλαμβάνομαι ότι στην αντιπολίτευση στενοχωρήθηκαν πολύ που φάνηκε ότι στη χώρα αυτή μπορεί να γίνουν κανονικά εγκαίνια και όχι μουσαμάδες». Επίσης, κατηγόρησε την αντιπολίτευση για προσπάθεια πολιτικοποίησης του περιστατικού, υπογραμμίζοντας πως «φαίνεται ότι υπάρχει απόλυτη ασφάλεια» και δήλωσε: «Δεν είναι ούτε φιάσκο, ούτε καμπανάκι για την ασφάλεια του Μετρό Θεσσαλονίκης».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλέστηκε έρευνες που δείχνουν μείωση στη χρήση ΙΧ αυτοκινήτων στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που επί χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα στο κέντρο.
Επιπλέον, ανέφερε ότι η ίδια εταιρεία που λειτουργεί το Μετρό Θεσσαλονίκης διαχειρίζεται και το Μετρό του Μιλάνου, όπου πριν από έναν μήνα συνέβη παρόμοιο περιστατικό διακοπής ηλεκτροδότησης.
Η ανακοίνωση της απόφασης των δικαστών έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου, το πρωί.
Η δίκη για την υπόθεση Πελικό, που συγκλόνισε τη Γαλλία και τον κόσμο, βρίσκεται στην τελική της φάση. Σήμερα, οι 50 κατηγορούμενοι για τον κατά συρροή βιασμό της Ζιζέλ Πελικό θα έχουν την τελευταία τους ευκαιρία να μιλήσουν στο δικαστήριο πριν από την απόφαση για τις ποινές τους.
Η ανακοίνωση της απόφασης των δικαστών έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου, το πρωί.
Λεπτομέρειες της υπόθεσης:
Οι 51 κατηγορούμενοι, ηλικίας 27 έως 74 ετών, φέρονται να βίαζαν την 71χρονη σήμερα Ζιζέλ Πελικό στο σπίτι της στη Μαζάν για σχεδόν δέκα χρόνια. Αυτό συνέβαινε μετά από πρόσκληση του πρώην συζύγου της, Ντομινίκ Πελικό, ο οποίος τη νάρκωνε και τη βίαζε επίσης. Από τους κατηγορούμενους, οι 50 θα παρουσιαστούν στο δικαστήριο, ενώ ένας δικάζεται ερήμην.
Οι κατηγορούμενοι μπορούν να πάρουν τον λόγο σήμερα αν το επιθυμούν, υπό αυστηρούς κανόνες. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου της Αβινιόν, Ροζέρ Αρατά, προειδοποίησε την Πέμπτη ότι: «Αυτή θα πρέπει να είναι μια ευκαιρία για κάθε έναν από τους κατηγορούμενους να προσθέσει πιθανόν μια λέξη. Στόχος δεν είναι να επαναλάβει όσα ήδη είπαν οι δικηγόροι τις προηγούμενες ημέρες.»
Ο πρώτος που θα μιλήσει είναι ο 72χρονος Ντομινίκ Πελικό, και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι με σειρά ανάλογη της εξέτασης των υποθέσεών τους. Πρώτος στη σειρά είναι ο Ζαν-Πιέρ Μ., ο οποίος κατηγορείται όχι μόνο για τον βιασμό της Ζιζέλ Πελικό αλλά και για το ότι νάρκωνε και βίαζε τη δική του σύζυγο με τη συνεργασία του Ντομινίκ Πελικό.
Για τον Ντομινίκ Πελικό, η εισαγγελία ζητά τη μέγιστη ποινή των 20 ετών κάθειρξης, καθώς θεωρείται ο εγκέφαλος της υπόθεσης.
Για 49 κατηγορούμενους, προτείνονται ποινές κάθειρξης από 10 έως 18 χρόνια.
Ένας κατηγορούμενος, ο οποίος δεν βίασε τη Ζιζέλ Πελικό, αντιμετωπίζει πρόταση φυλάκισης τεσσάρων ετών.
Οι δικαστές θα συνεδριάσουν σήμερα και αναμένεται να εκδώσουν την απόφασή τους την Πέμπτη το πρωί. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του δικαστηρίου: «Αν χρειαστούμε επιπλέον χρόνο, η ανακοίνωση της απόφασης μπορεί να γίνει το απόγευμα της Πέμπτης ή την Παρασκευή το πρωί.»
Τοξικά μαγειρικά σκεύη, ψάρια με υδράργυρο, λαχανικά-«απάτη», συντηρητικά στα τρόφιμα: Κινδυνεύουμε από τα πάντα ή είμαστε θύματα παραπληροφόρησης και clickbait;
«Μην ακουμπάς ποτέ τις αποδείξεις από θερμικό χαρτί γιατί περιέχουν μια ουσία που απορροφάται από το δέρμα σου και μπορεί να επηρεάσει το ενδοκρινικό σου σύστημα» ακούγεται να λέει ένας άντρας σε ένα viral TikTok που συγκεντρώνει 5 εκατομμύρια προβολές.
Ο φόβος για τις αποδείξεις αποτελεί τη νεότερη φρενίτιδα του διαδικτύου και έρχεται μόλις λίγους μήνες μετά την αποκάλυψη για την τοξικότητα των μαύρων μαγειρικών σκευών, των αντικολλητικών τηγανιών και των επιφανειών κοπής. «Μπορούν κυριολεκτικά να σε σκοτώσουν» λένε αναρίθμητοι δημιουργοί περιεχομένου στα κοινωνικά δίκτυα που με αντάλλαγμα την γνώση που μοιράζονται, κερδίζουν προβολές.
Πρέπει πράγματι να ξεφορτωθούμε τα πάντα από το σπίτι μας; Είναι όντως όλα τοξικά; Έχουν δόση αλήθειας τα όσα λέγονται ή απλώς αποτελούν δόλωμα για «κλικοθηρικούς» σκοπούς;
Διαταράσσουν οι αποδείξεις τις ορμόνες μας;
Τα περισσότερα χαρτιά που χρησιμοποιούνται στις ταμειακές μηχανές περιέχουν τη χημική ουσία δισφαινόλη Α (BPA). Η συγκεκριμένη ουσία αποτελεί μια χημική ένωση που χρησιμοποιείται στην παραγωγή πλαστικών αγαθών, λόγω του χαμηλού της κόστους και της υψηλής ανθεκτικότητας σε αλλοιώσεις.
Εντοπίζεται στα πλαστικά μπουκάλια, γυαλιά οράσεως, στα κράνη, στα κινητά τηλέφωνα, σε cd, σε πλαστικά δοχεία τροφίμων, στις αποδείξεις κ.α.Έρευνα έδειξε πως στο θερμικό χαρτί των αποδείξεων η συγκέντρωση της BPA υπερβαίνει κατά πολύ το επιτρεπόμενο όριο (μέχρι και 1000 φορές περισσότερο από ότι εντοπίζεται σε μια κονσέρβα), με την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων(EFSA) να αναγνωρίζει την συγκεκριμένη ουσία ως δυνητικά επιβλαβή ουσία για τον άνθρωπο, ακόμα και σε χαμηλές δόσεις, αφού μπορεί να προκαλέσει ενδοκρινικές διαταραχές, υπογονιμότητα κ.α.
Είναι όμως σημαντικό, πως το 2020 η Ευρωπαική Ένωση απαγόρευσετην χρήση της BPA στο θερμικό χαρτί, ενώ μέχρι το τέλος του έτους αναμένεται να απαγορευτεί και για χρήση σε δοχεία που έρχονται σε επαφή με το φαγητό.
Επιβραδυντικά φλόγας στα μαύρα μαγειρικά σκεύη
Παρόλο που οι περισσότεροι/-ες από εμάς έχουμε στο συρτάρι μας ένα ή και περισσότερα μαγειρικά εργαλεία μαύρου χρώματος, νέα έρευνα εντόπισε συσχέτιση αυτών με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Συγκεκριμένα, πολλά από τα μαύρα κουζινικά σκεύη και εργαλεία περιέχουν βρωμιούχα επιβραδυντικά φλόγας (BFRs), πολυβρωμιωμένους διφαινυλαιθέρες (PBDEs) και βαρέα μετάλλα που όταν εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες –κάτι σύνηθες κατά την διάρκεια του μαγειρέματος– εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό και μπορούν να διαταράξουν τις ορμόνες, να προκαλέσουν νευρολογικές παθήσεις, καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνο.
Day 11 – Throw away ALL your black plastic cooking utensils – 🦋Here’s why: – Nylon cookware leaches toxic endocrine disrupting chemicals as low as 158 degrees. Water boils at 212 degrees- so basically as soon as your food is slightly hot – your black plastic utensil will leach toxic chemicals into it – All recycled plastic is MORE toxic than virgin plastic- because it’s almost impossible to get clean. As a result, the plastic is full of super toxic heavy metals, pesticides and lots of poisonous pollutants that aren’t supposed to be in our food. – Black plastic is MORE toxic because it’s easier to hide how contaminated and dirty the plastic is… Endocrine disruptor exposure is directly linked with: – cancer – Reproductive issues (erectlle disfunction) – Infertility – Multiple miscarriage – Pre-eclampsia – Obesity – Heart disease – Diabetes – Neurodvergnce – Low IQ – Delayed development – Aggressive violent behavior in children – Precocious puberty 🌼#QuakerPregrain#toxicchemicals#endocrinedisruptors#endocrinedisruptingchemicals#avoidingplastic#blackplastic#kitchenutensil#cookingutensils#plasticutensils#hormonedisruptor#plasticisbad#bpa#bpafree#bisphenols
Παρόλο που ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, δεν είναι σίγουρο πως όλα τα μαύρα μαγειρικά εργαλεία στο σπίτι μας περιέχουν τις εν λόγω τοξικές ουσίες, ωστόσο οι ειδικοί εξηγούν πως δεν υπάρχει τρόπος να εξακριβώσουμε κατά πόσο είναι μολυσμένα, άρα συστήνουν να τα αντικαταστήσουμε με αλουμινένια ή ξύλινα.
Έχει ενδιαφέρον όμως, πως ακόμα και η χρήση ξύλινων εργαλείων εγκυμονεί κινδύνους, αφού τα βακτήρια από τα τρόφιμα είναι εύκολο να εισχωρήσουν στο ξύλο μέσω των πόρων και των ρωγμών και να προκαλέσουν ασθένεια στον άνθρωπο.
Επομένως και πάλι δεν είμαστε ασφαλείς.
Υδράργυρος στα ψάρια, καρκινογόνο κρέας, λαχανικά-«απάτη»
Ο υδράργυρος εντοπίζεται φυσιολογικά στο περιβάλλον, ωστόσο η βιομηχανική ρύπανση έχει αυξήσει κατά πολύ τη συγκέντρωση του συγκεκριμένου μετάλλου στην θάλασσα. Έτσι, προσκολλάται στο φυτοπλανγκτόν, το οποίο στη συνέχεια καταναλώνεται από τα ψάρια.
Εντοπίζεται περισσότερο στα μεγάλα ψάρια (ξιφίας, τόνος, καρχαρίας κ.α.), και έτσι όταν εμείς τα καταναλώνουμε, λαμβάνουμε υψηλές ποσότητες του τοξικού υδραργύρου που μπορεί να μας προκαλέσει νευρολογικές παθήσεις, αναπτυξιακά προβλήματα, ανοσολογικές διαταραχές, καρδιαγγειακά νοσήματα κ.α.
Την ίδια ώρα, τα ψάρια είναι τροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, και έτσι οι ειδικοί εξηγούν πως τα οφέλη υπερισχύουν των κινδύνων, ιδίως όσο αφορά την εγκεφαλική λειτουργία. Μπορούμε να επιλέξουμε θαλασσινά με τις χαμηλότερες συγκεντρώσεις υδραργύρου, όπως σαρδέλες, γαύροι, χτένια, μύδια, γαρίδες κ.α.
Για την επικινδυνότητα του κόκκινου κρέατος έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες ανά τα χρόνια, με τις περισσότερες να καταλήγουν στο ότι το επεξεργασμένο κρέας είναι αυτό που προκαλεί την μεγαλύτερη επιβάρυνση στον οργανισμό, λόγω των νιτρικών αλάτων που περιέχει για να συντηρείται. Παράλληλα, και η υπερβολική κατανάλωση κόκκινου κρέατος έχει συσχετιστεί με πρόωρη θνησιμότητα.
Μήπως η λύση είναι η χορτοφαγία; Παρόλο που η συχνή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών έχουν αποδεδειγμένα αμέτρητα οφέλη για την υγεία, food coaches του διαδικτύου, μιλούν αρνητικά για ορισμένα λαχανικά που όπως λένε περιέχουν «μηχανισμούς αυτοάμυνας», και τα οποία όταν καταναλωθούν από τον άνθρωπο, επιτίθενται στο έντερο του. Ο Paul Saladino, μάλιστα, αναφέρθηκε στο μπρόκολο ως απάτη. Σύμφωνα με την επιστημονική βιβλιογραφία, επιβαρυντικό μπορεί να είναι μόνο στην περίπτωση που καταναλωθεί από ασθενή με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του λαχανικού σε θείο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρόκειται για λαχανικό-απάτη.
Θα πεθάνουμε άμεσα ή είμαστε θύματα καταστροφολογίας;
Τοξικά στοιχεία δεν εντοπίζονται μόνο στα τρόφιμα και τα σκεύη της κουζίνας. Τα περισσότερα από τα καθαριστικά είδη περιέχουν ουσίες όπως φθαλάτες, υδροξείδιο του νατρίου, χλώριο, parabens, τα οποία σύμφωνα με έρευνες επιβαρύνουν κατά πολύ τον ανθρώπινο οργανισμό.
Ακόμα, στο χαρτί υγείαςέχουν εντοπιστεί«παντοτινά χημικά», σε προϊόντα μακιγιάζ έχει βρεθείαμίαντος, ενώ ακόμα και τα ρούχα μας περιέχουν χημικές, καρκινογόνες ουσίες.
Επομένως κινδυνεύουμε από τα πάντα. Αλλά ταυτόχρονα δεν κινδυνεύουμε όσο μας κάνουν να πιστεύουμε τα βίντεο και οι σελίδες που κυνηγούν επισκέψεις και προβολές.
Παρόλο που όλα τα παραπάνω στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, το μήνυμα μεταδίδεται υπεραπλουστευμένο, χρωματισμένο με καταστροφολογία και πανικό και δημιουργεί ένα κλίμα φόβου που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν αβοήθητοι.
Στην πραγματικότητα, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι ισχύει σε κάθε περίπτωση και να αναζητάμε εναλλακτικές επιλογές για όλες τις πιθανώς βλαβερές συνήθειες της καθημερινότητας. Όμως, δεν θα τρελαθούμε κιόλας. Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας.
Οι κάτοικοι έχουν επανειλημμένα τονίσει το σοβαρό ζήτημα ασφάλειας που δημιουργείται για όσους διαμένουν ή επισκέπτονται την περιοχή και την πλατεία.
Ακόμα μία επιτυχία σημειώθηκε για τους κατοίκους των Εξαρχείων, καθώς το δικαστήριο απέρριψε εκ νέου την αίτηση της Ελληνικό Μετρό για αναστολή της απόφασης και της εκτέλεσής της σχετικά με τη μετακίνηση των λαμαρινών στην οδό Θεμιστοκλέους.
Η κίνηση πολιτών «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων», που διεκδικεί την απομάκρυνση των λαμαρινών από το σημείο όπου εκτελούνται έργα από την εταιρεία, σχολίασε: «3-0».
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών είχε ήδη αποφασίσει να υποχρεώσει τις εταιρείες ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΕΡΕΤΒΟ και ΑΒΑΞ «να αναστείλουν την επέκταση του εργοταξίου σε όλο το μήκος της οδού Θεμιστοκλέους ή εφόσον αυτό έχει λάβει ήδη χώρα, να απελευθερώσουν τον πεζόδρομο, σε κάθε περίπτωση, στο μέτρο που να επιτρέπεται η ακώλυτη πρόσβαση οχημάτων εκτάκτου ανάγκης (λχ πυροσβεστικών οχημάτων και ασθενοφόρων)».
Οι κάτοικοι έχουν επανειλημμένα τονίσει το σοβαρό ζήτημα ασφάλειας που δημιουργείται για όσους διαμένουν ή επισκέπτονται την περιοχή και την πλατεία. Οι λαμαρίνες δυσκολεύουν την πρόσβαση σε οχήματα όπως ασθενοφόρα και πυροσβεστικά.
Χαρακτηριστικά, το περασμένο Σάββατο σημειώθηκε περιστατικό όπου «άτομο που βρισκόταν σε κατάστημα της οδού Θεμιστοκλέους δεν αισθάνθηκε καλά και χρειάστηκε ασθενοφόρο. Το ασθενοφόρο ήρθε, αλλά σύμφωνα με το πόρισμα της πυροσβεστικής, δεν μπορούσε να ανέβει επί της πλατείας, εξαιτίας της παράνομης περίφραξης του εργοταξίου».
Η χειμερινή εκπτωτική περίοδος του 2025 θα αρχίσει αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μόλις ολοκληρωθεί το τριήμερο των Φώτων.
Οι χειμερινές εκπτώσεις του 2025 θα ξεκινήσουν πολύ νωρίτερα από τις προηγούμενες χρονιές. Συγκεκριμένα, η εκπτωτική περίοδος θα αρχίσει αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μόλις ολοκληρωθεί το τριήμερο των Φώτων.
Ενώ παραδοσιακά οι χειμερινές εκπτώσεις ξεκινούν τη δεύτερη Δευτέρα του Ιανουαρίου και διαρκούν έως τα τέλη Φεβρουαρίου, φέτος προγραμματίζεται να ξεκινήσουν την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2025 και να ολοκληρωθούν την Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2025.
Λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές:
Τα εμπορικά καταστήματα θα λειτουργήσουν και τις Κυριακές 14 και 21 Ιανουαρίου 2025, με προτεινόμενο ωράριο από τις 11:00 το πρωί έως τις 18:00 το απόγευμα.
Τα σούπερ μάρκετ δεν θα ανοίξουν τις συγκεκριμένες Κυριακές, 14 και 21 Ιανουαρίου 2025.
Σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου Καταναλωτών, το τραπέζι των Χριστουγέννων θα είναι κατά περίπου 10% πιο ακριβό σε σχέση με το 2023. Η έρευνα δεν περιλαμβάνει τις αυξήσεις στην τιμή του ελαιόλαδου.
Ακριβότερο κατά περίπου 10% σε σχέση με την περσινή χρονιά είναι φέτος το τραπέζι των Χριστουγέννων, σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΚΑ Γενικής Ομοσπονδίας Καταναλωτών Ελλάδας, που δημοσιεύτηκε χθες.
Η έρευνα αφορά σε τραπέζι 4 ατόμων, και όπως επισημαίνεται, δεν περιλαμβάνει την τιμή σε λάδι, λεμόνια, ρεύμα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, φέτος το κόστος του γιορτινού τραπεζιού ανέρχεται στα 156,02 ευρώ -σχεδόν 40 ευρώ ανά άτομο- ενώ το 2023 κόστισε 146,55 με τα ίδια είδη.
Την Κυριακή το βράδυ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής αλλαγές στις τραπεζικές χρεώσεις και προμήθειες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για τον Προϋπολογισμό.
Παρουσίασε τον γενικό άξονα των αλλαγών, ενώ θα δοθεί συνέντευξη από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, τον υφυπουργό Θάνο Πετραλιά, και τη γενική γραμματέα, Θεώνη Αλαμπάση.
Ο υπουργός Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, προσδιόρισε την έναρξη εφαρμογής των νέων μέτρων για τα μέσα Ιανουαρίου 2025. Εξήγησε ότι η σχετική διάταξη θα κατατεθεί αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, με μια περιορισμένη περίοδο ανοχής λόγω των γιορτών, ώστε οι τράπεζες να προσαρμόσουν τα συστήματά τους. Επισήμανε ότι τα μέτρα δεν διακυβεύουν τη σταθερότητα των τραπεζών, αλλά στοχεύουν στη δικαιοσύνη και στην αντιμετώπιση πρακτικών που δυσαρεστούσαν τους πολίτες.
Αλλαγές στις τραπεζικές χρεώσεις:
Μηδενική χρέωση για πληρωμή λογαριασμών και οφειλών προς το δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ΟΤΑ, εταιρίες ενέργειας, ύδρευσης, τηλεπικοινωνιών και ασφαλιστικές εταιρίες, μέσω ψηφιακών δικτύων (web-banking/mobile-banking) (από 0,6 ευρώ που κοστίζει σήμερα στις περισσότερες περιπτώσεις).
Δραστική μείωση των προμηθειών μεταφοράς χρημάτων μεταξύ τραπεζών: Μέγιστο ύψος χρέωσης 0,5 ευρώ για αποστολή χρημάτων (εξερχόμενο έμβασμα) και 0,5 ευρώ για λήψη χρημάτων (εισερχόμενο έμβασμα), για ποσά έως 5.000€ ανά έμβασμα, για φυσικά πρόσωπα και ελεύθερους επαγγελματίες, μεταξύ τραπεζών. Αφορά τόσο απλά εμβάσματα, όσο και άμεσες μεταφορές πίστωσης (SEPA). Αυτό αντιστοιχεί σε μείωση του κόστους για τις εν λόγω προμήθειες από 50% έως και 80% αναλόγως την τράπεζα και το είδος εμβάσματος (από 1 έως 2,5 ευρώ που κοστίζει σήμερα).
Μηδενική χρέωση για ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ άλλης τράπεζας από αυτή που τηρείται ο λογαριασμός σε απομακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές όπου υπάρχει ATM μόνο μίας τράπεζας. Επιπλέον πανελλαδικά, μηδενική χρέωση για ερώτηση υπολοίπου λογαριασμού ή καρτών σε ATM άλλων Τραπεζών (από περίπου 0,2 ευρώ που ισχύει σήμερα).
Μειωμένο κόστος συναλλαγών κατά 50% με κάρτες για αγορές μικρής λιανικής έως 20 ευρώ (από 10 ευρώ που θεσμοθετήθηκε πρόσφατα).
Μηδενική χρέωση για φόρτιση προπληρωμένων καρτών για ποσό φόρτισης έως 100 ευρώ (από περίπου 1 ευρώ που ισχύει σήμερα).
Διευρύνεται η χρήση του IRIS με την καθιέρωση διακριτών ορίων ώστε να υπάρχει δυνατότητα για άμεσες και δωρεάν μεταφορές χρημάτων μεταξύ φυσικών προσώπων έως 500 ευρώ ημερησίως, πέραν των 500 ημερησίως για άμεσες πληρωμές σε ελεύθερους επαγγελματίες/ατομικές επιχειρήσεις.
Διπλασιασμός του ΕΝΦΙΑ για κενά οικιστικά ακίνητα που έχουν στην ιδιοκτησία τους οι τράπεζες και οι servicers, ώστε να διοχετευτούν στην αγορά.
Ενισχύεται ο ανταγωνισμός στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η πρόσβαση σε δανεισμό, απαλείφοντας τους περιορισμούς στη χρηματοδότηση από τις Εταιρείες Παροχής Πιστώσεων.
Ενισχύεται η διαφάνεια και το πλαίσιο ενημέρωσης των πολιτών, οι οποίοι πλέον θα μπορούν να συγκρίνουν επιτόκια καταθέσεων και πιστώσεων, καθώς και χρεώσεις που συνδέονται με τους λογαριασμούς πληρωμών. Η πληροφόρηση αυτή θα είναι διαθέσιμη στον ιστοχώρο της ΤτΕ.
Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι σε δύο άλλα μέτωπα θα αρθούν διαχρονικές αδικίες σε βάρος ισάριθμων κοινωνικών ομάδων.
Η πρώτη παρέμβαση ανακουφίζει τους χαμηλοσυνταξιούχους: Ολοι οι δυνητικοί δικαιούχοι θα παίρνουν δωρεάν φάρμακα χωρίς καμία συμμετοχή. Αφορά 132.000 συνταξιούχους που βγήκαν στη σύνταξη από το 2018 και μετά.
Η δεύτερη πρωτοβουλία συνδέεται με την καθημερινότητα των 150.000 ενστόλων.
Σε επιστολή της προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, η διευθύντρια της νοσηλευτικής υπηρεσίας αναφέρει ότι παθολογικοί ασθενείς με λοιμώξεις νοσηλεύονται δίπλα σε χειρουργημένους και πολυτραυματίες.
Η διευθύντρια της νοσηλευτικής υπηρεσίας του Θριάσιου νοσοκομείου καταγγέλλει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του νοσοκομείου λόγω έλλειψης νοσηλευτικού και βοηθητικού υγειονομικού προσωπικού. Αυτά τα προβλήματα δημιουργούν επικίνδυνες συνθήκες για τους ασθενείς και απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για το προσωπικό.
Σε επιστολή της προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, καθώς και προς τους διοικητές της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας και του νοσοκομείου, αναφέρει ότι παθολογικοί ασθενείς με λοιμώξεις νοσηλεύονται δίπλα σε χειρουργημένους και πολυτραυματίες, αυξάνοντας σοβαρά τον κίνδυνο για την υγεία τους λόγω της πιθανότητας διασποράς.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Σοβαρότατα προβλήματα στη λειτουργία του Θριάσιου νοσοκομείου προκαλεί η μεγάλη έλλειψη νοσηλευτικού και βοηθητικού υγειονομικού προσωπικού, δεομένου ότι σύμφωνα με τον ανεπαρκέστατο οργανισμό του νοσοκομείου παραμένουν κενές 114 θέσεις νοσηλευτών, μαιών, βοηθών νοσηλευτών και 76 θέσεις τραυματιοφορέων και βοηθών θαλάμου.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ορθοπαιδικής κλινικής όπου 3 νοσηλευτές ανά βάρδια έχουν την ευθύνη για 46 ορθοπαιδικούς και παθολογικούς ασθενείς. Ταυτόχρονα, παραμένουν 3 κενές οργανικές θέσεις ορθοπαιδικών ενώ σε εργασιακή ομηρία διαρκείας παραμένουν 5 επικουρικοί γιατροί.
Από το 2019 στην ορθοπαιδική κλινική έχουν προστεθεί 12 επιπλέον κλίνες χωρίς ουσιαστική ενίσχυση με προσωπικό ενώ αντιθέτως συνεχίζεται η αποδυνάμωση με μετακινήσεις νοσηλευτών σε άλλες κλινικές (μόλις την προηγούμενη εβδομάδα μετακινήθηκε άλλη μία νοσηλεύτρια).
Η μεγάλη έλλειψη προσωπικού σε συνδυασμό με το μεγάλο αριθμό ασθενών έχει σοβαρότατες συνέπειες στην ποιότητα και ασφάλεια της παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας αλλά και στην επιβάρυνση της υγείας των εργαζομένων από την χρόνια καταπόνηση, λόγω της φύσης της εργασίας, σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση λόγω των ελλείψεων προσωπικού, και τις αλλεπάλληλες βάρδιες. Το δε νοσηλευτικό έργο στην Ορθοπαιδική κλινική απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια καθώς ενέχει διαρκώς την εξυπηρέτηση ασθενών με κατάγματα οι οποίοι δε δύνανται να μετακινηθούν μόνοι τους ή να αυτοεξυπηρετηθούν, επομένως απαιτεί μεγαλύτερη αναλογία νοσηλευτών προς ασθενείς.
Πρόσθετο σοβαρό κίνδυνο για την υγεία των ασθενών προκαλεί το απαράδεκτο γεγονός της νοσηλείας ασθενών με λοιμώξεις δίπλα σε χειρουργικούς ασθενείς και πολυτραυματίες, αφού αυξάνεται η πιθανότητα διασποράς λοιμώξεων στους χειρουργημένους και ανοσοκατεσταλμένους ορθοπαιδικούς ασθενείς.
Παρόμοιες είναι οι ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού και στα υπολοιπα τμήματα (ΤΕΠ, ΤΕΙ, ΜΤΝ) και κλινικές του ΘΡΙΑΣΙΟΥ νοσοκομείου, όπου 2 ή 3 νοσηλευτές ανα βάρδια έχουν την ευθύνη για τριάντα ή περισσότερους ασθενείς, με σοβαρότατες επιπτώσεις στην ποιότητα της παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας αλλά και στην καταπόνηση της υγείας των εργαζομένων, ενώ στη Μαιευτική κλινική οι μαίες δεν επαρκούν για την ασφαλή στελέχωση της κλινικής και του Μαιευτηρίου και στην Παιδιατρική, στις περισσότερες βάρδιες είναι μόνο ένας νοσηλευτής.
Παρόμοια είναι τα παραδείγματα στα Χειρουργεία – Αναισθησιολογικό και στη ΜΕΘ Κέντρου Εγκαυμάτων όπου σε πολλούς εργαζόμενους οφείλονται περισσότερες από 100 ημέρες ανάπαυσης ενώ στις ΜΕΘ και τη ΜΑΦ του νοσοκομείου παραβιάζεται συστηματικά ακόμα και η υπουργική απόφαση για τη στελέχωση με νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό.
Για να εξασφαλισθούν ασφαλείς συνθήκες νοσηλείας των ασθενών στην Ορθοπαιδική κλινική, ζητάμε να προχωρήσετε σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες, ώστε:
– Να επανέλθει ο αριθμός κλινών στις 34, να σταματήσει η νοσηλεία παθολογικών δίπλα σε χειρουργικούς και ορθοπαδικούς ασθενείς, να ενισχυθεί η Ορθοπαιδική κλινική με νοσηλευτικό προσωπικό
– Να καλυφθούν όλες οι κενές θέσεις νοσηλευτικού και βοηθητικού υγειονομικού προσωπικού στο ΘΡΙΑΣΙΟ νοσοκομείο και να προκηρυχθούν όλες οι κενές οργανικές θέσεις ορθοπαιδικών
– Να μετατραπούν οι συμβάσεις των συμβασιούχων εργαζομένων σε αορίστου χρόνου με πλήρη δικαιώματα»
Από τις 10:30 το βράδυ έως και τη λήξη λειτουργίας θα παραμείνουν κλειστοί πέντε σταθμοί του Μετρό σήμερα, Δευτέρα (16/12).
Οι σταθμοί στη Γραμμή 2 του Μετρό — Ελληνικό, Αργυρούπολη, Άλιμος, Ηλιούπολη και Άγιος Δημήτριος — θα κλείσουν σήμερα, Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου, στις 22:30 το βράδυ και θα παραμείνουν κλειστοί έως τη λήξη της λειτουργίας, λόγω τεχνικών εργασιών για την εγκατάσταση δικτύου 5G.
Κατά το διάστημα αυτό, η κυκλοφορία θα διεξάγεται μόνο στο τμήμα Δάφνη – Ανθούπολη.
Για την εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού, ο ΟΑΣΑ δρομολογεί την έκτακτη κυκλική λεωφορειακή γραμμή Χ11, η οποία θα συνδέει τη στάση σταθμός Δάφνη με τη στάση σταθμός Ελληνικό (κατεύθυνση προς Γλυφάδα).
Η Μυρτώ Γκόνη και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής συστήνουν στο ελληνικό κοινό τον πολυβραβευμένο συγγραφέα Tristan Bernays, με την παράσταση “Forget me Not”.
Το “next best thing” του βρετανικού θεάτρου, που λίγο πριν κλείσει τα 40 έχει ήδη παρουσιάσει έργα του στο The Globe, στο Soho Theatre, στο Southwark Playhouse, στο Bush Theatre, στο National Theatre Studio, αλλά και στο Classic Stage Company της Νέας Υόρκης. Με την ανατρεπτική ματιά των δύο Ελλήνων δημιουργών το έργο κάνει πρεμιέρα στις 25 Νοεμβρίου στο Θέατρο Αλάμπρα. Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Προμηθευτείτε έγκαιρα τα εισιτήριά σας εδώ.
Το “Forget me Not” είναι η ιστορία ενός ζευγαριού απ’ το πρώτο του βλέμμα μέχρι την τελευταία τους ανάσα. Αλλά όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά.
Το έργο μεταπηδά χωρίς φραγμούς στις αναμνήσεις, στο χώρο και τον χρόνο. Σε κάθε ανάμνηση οι χαρακτήρες είναι κάπου αλλού, σε διαφορετικό χρόνο, και συχνά κάποιοι άλλοι. Σαν δυο ατρόμητοι εξερευνητές ταξιδεύουν σε νέους κόσμους. Σε κόσμους με μια εσωτερική δική τους λογική. Στο μέλλον και το παρελθόν τους. Στη γνωριμία, στη γέννηση του παιδιού τους, στα βαθιά τους γεράματα, στη λήθη του έρωτα τους.
Μια συγκινητική ιστορία για την προσπάθεια δύο ερωτευμένων ανθρώπων να παραμείνουν ενωμένοι μέσα στα χρόνια. Άλλωστε «το ότι αγαπάς κάποιον αυτό δε σημαίνει ότι θα κρατήσει για πάντα. Για την ακρίβεια πολλές φορές γίνεται αφόρητα δύσκολο»
Η Μυρτώ Γκόνη και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, χρόνια φίλοι και συνεργάτες, για πρώτη φορά συνδημιουργούν μια παράσταση αναλαμβάνοντας τη μετάφραση, τη δραματουργική επεξεργασία, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του έργου.
Με το «Forget me Not» ο βραβευμένος με “Χορν” Κωνσταντίνος Μπιμπής ολοκληρώνει το ιδανικό τρίπτυχο πάνω στα ερωτικά ντουέτα, μετά τις πολύ πετυχημένες και πολυταξιδεμένες παραστάσεις «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2» και «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια».
Έγραψαν για το έργο
Ο Tristan Bernays δημιούργησε μια παραβολή που με τον πιο συγκινητικό τρόπο βρίσκει φως στη φθορά μέσω της αγάπης
★★★★ The Independant
Εξαιρετικό, ασυγκράτητο, συγκινητικό θέατρο
★★★★ Time Out
Συναισθηματικά διαπεραστικό και με όμορφη δράση, αφήνει έναν πόνο που διαρκεί
★★★★ The Stage
Συνταρακτικό και αξέχαστο
★★★★★ Reviews Hub
Σπαρακτικό, μαγευτικό και αστείο
★★★★★ Reviews Gate
Ένα από τα πιο συγκινητικά και όμορφα έργα που έχω δει, γράφτηκε με ειλικρίνεια και μεγάλη ευαισθησία, είναι και χαρούμενο και οδυνηρό… μια γιορτή του τι είναι αγάπη
Πριν από 20 χρόνια η χώρα μας θριάμβευε. Αντίθετα, η Ελλάδα του 2024 δεν φαίνεται να μοιάζει και τόσο με τη χρυσή αυτή εποχή.
Τι συνέβη αστρολογικά με την Ελλάδα το 2004, ποιοι πλανήτες επηρεάζουν την Ελλάδα το 2024 και τι μας ξημερώνει το 2025; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας ξεκινήσουμε με τον θρίαμβο του 2004.
Τι λένε τα άστρα για την Ελλάδα 2004;
Η Ελλάδα το 2004 είχε όντως μεγάλη αστρολογική εύνοια. Ο Δίας της ήταν στον 5ο οίκο και αυτό σημαίνει για μια χώρα ότι γνωρίζει καλλιτεχνική άνθηση και επιτυχία στον τομέα των σπορ. Η διοργάνωση των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών αγώνων και η πανηγυρική νίκη της Εθνικής Ελλάδος εναντίον της Πορτογαλίας στο Euro 2004 έκαναν τους Έλληνες εθνικά υπερήφανους.
Ο Σάκης Ρουβάς με το “Shake It” και το εμβληματικό πλέον μπλουζάκι του με την ελληνική σημαία κατέκτησε την 3η θέση στην Eurovision 2004. Τα πρώτα MAD VMA διοργανώθηκαν ενώ η δεύτερη σεζόν του Fame Story ανέδειξε νικήτρια την Καλομοίρα που θα μας έφερνε το 2008 την 3η θέση στη Eurovision.
Λιγότερο λαμπερό υπήρξε το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ο Κώστας Σημίτης παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τον διαδέχθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Όμως, η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή κέρδισε τόσο τις βουλευτικές εκλογές όσο και τις Ευρωεκλογές. Εκείνη την περίοδο ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας στον 10ο οίκο της χώρας δείχνουν πολιτικές ανατροπές, μα και απόκρυψη του τι συνέβαινε πραγματικά στα εσωκομματικά.
Οι μεγάλες δυσκολίες αφορούσαν τα οικονομικά και τις συγκοινωνίες. Ο Κρόνος της Ελλάδας στον 2ο οίκο και ο Χείρωνας στον 8ο οίκο, δυο θέσεις που σχετίζονται με την οικονομία, φανερώνουν ότι από τότε η χώρα αντιμετώπιζε δυσχέρειες και χρέη. Το Σεπτέμβριο 2004 η σύγκρουση σχολικού λεωφορείου με νταλίκα στα Τέμπη κατέληξε σε πολύνεκρο δυστύχημα. Ο Κρόνος της Ελλάδας είχε μόλις περάσει στον 3ο οίκο δείχνοντας δυσκολίες σε ζητήματα συγκοινωνιών και μεταφορών.
20 χρόνια μετά: Η Ελλάδα το 2024 αστρολογικά
Το 2024 έχουμε και πάλι κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο πλέον κατακερματισμένος ΣΥΡΙΖΑ χάνει δυο ακόμα βουλεύτριες και αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται το ΠΑΣΟΚ. Στην Ελληνική Βουλή και στην Ευρωβουλή έχουν εκλεγεί ακροδεξιά κόμματα (Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, ΝΙΚΗ, και Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου στην Ευρωβουλή).
Ο Αντώνης Σαμαράς διαγράφεται από τη Νέα Δημοκρατία. Οι ψηφοφόροι είναι απογοητευμένοι από την ακρίβεια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την αστυνομική βία και την έλλειψη κρατικής μέριμνας. Ο Κρόνος της Ελλάδας βρίσκεται στον 10ο οίκο, άρα τα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα δοκιμάζονται από τον χρόνο και γίνονται πολλά ξεκαθαρίσματα.
Αν το 2024 έχει ένα κοινό με το 2004 για τη χώρα μας, αυτό αφορά τις καλλιτεχνικές και αθλητικές επιτυχίες. Η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναικού κερδίζει τη Euroleague και ο Ολυμπιακός το ποδοσφαιρικό Conference League. Η χώρα μας κερδίζει 8 μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, η 3η καλύτερη επίδοσή της σε αριθμό διακρίσεων στη διοργάνωση.
Στη μουσική, η Μαρίνα Σάττι λαμβάνει την 11η θέση στη Eurovision με το «Ζάρι», όμως κατακτά τα charts του Spotify. Ο διελαύνων Ουρανός της χώρας μας κάνει τρίγωνο με τους δεσμούς της Σελήνης της και, εν προκειμένω, αυτή η όψη σημαίνει ότι η δυνατή ομαδική δουλειά οδηγεί σε ξαφνικές επιτυχίες.
Μέχρι τώρα οι υπόγειες διαδικασίες έδιναν και έπαιρναν. Στις διελεύσεις της Ελλάδας Δίας, Ουρανός, Ποσειδώνας θα βρίσκονται στον 12ο οίκο, έναν οίκο που αφορά το κρυφό και το άορατο. Όλο το 2024 γίνονταν πολλά πίσω από την πλάτη μας. Τα πράγματα θα αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν τον Απρίλιο του 2025 με τον Δία να μπαίνει στον 1ο οίκο. Ο 1ος οίκος για ένα λαό σχετίζεται με την ταυτότητα και έτσι πολλοί Έλληνες θα αποκτήσουν περισσότερη αυτογνωσία.
Και τα οικονομικά της χώρας θα αλλάξουν. Το Μάιο του 2025, ο Δίας θα συναντηθεί με τη Σελήνη της χώρας φανερώνοντας πληθώρα πηγών ασφάλειας και αφθονίας. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σε οικονομική ενίσχυση. Στα τέλη Ιουνίου ο Δίας θα περάσει στον 2ο οίκο και η χρηματική εισροή θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το ίδιο θα γίνει και με τις σπατάλες. Βέβαια, θα χρειαστεί μέτρο: ο Δίας θα βρίσκεται στους Διδύμους, ένα ζώδιο με το οποίο δεν τα πάει καλά, με αποτέλεσμα οι εύνοιες να είναι προσωρινές.
Το μεγάλο αστρολογικό γεγονός της χρονιάς θα είναι η αντιστροφή δεσμών της Σελήνης της χώρας μας που θα κορυφωθεί το καλοκαίρι του 2025. Οι δεσμοί της Σελήνης στην αστρολογία δηλώνουν την κατεύθυνση που χρειάζεται να πάρουμε, μα και τα αρνητικά χαρακτηριστικά που καλούμαστε να αφήσουμε πίσω. Η Ελλάδα θα χρειαστεί να ανακατευθυνθεί σε θέματα οργάνωσης, πολιτικής, τέχνης και αθλητισμού.
Εν γένει, το 2025 θα είναι μια πιο βατή χρονιά για την Ελλάδα, αρκεί να είμαστε οκ με την αλλαγή κατεύθυνσης που θα συμβεί.
Παρουσιάζει την υβριδική περφόρμανς «Θρυλικότητες», εμπιστεύεται το ένστικτό του, πιστεύει ότι ο έρωτας είναι η πιο βαθιά πολιτική πράξη
Οι «Θρυλικότητες» είναι μια κραυγή για αγάπη. Μια ερωτική εξομολόγηση εμπνευσμένη από κινηματογραφικά έργα, μια in situ υβριδική παράσταση στο Cinobo Όπερα. Είναι τα λόγια που φανταζόμαστε ότι λένε οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες ταινιών ή πιο απλά τα λόγια που λέμε (ή δεν λέμε) εμείς οι ίδιοι. Με μια πρωτότυπη κειμενική και μουσική σύνθεση, ένας performer, το Plāsma, αλληλεπιδρά με έναν μουσικό και δομούν ένα σύμπαν, μία διαδρομή από την άρνηση στην αποδοχή, με όχημα μία ερωτική εξομολόγηση.
Η σύλληψη, το κείμενο και η σκηνοθεσία ανήκουν στον Ιώκο Ιωάννη Κοτίδη. Τον συναντήσαμε, εν μέσω προβών, στον χώρο «Σφιγγός 45» της Μαριέλλας Παναγιώτου, και για το επόμενο τρίωρο συζητήσαμε για σινεμά, για τη δύναμη της αφήγησης και για την ομορφιά που θα φανερωθεί ό,τι κι αν γίνει.
Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να εκφράζεσαι μέσα απ’ την Τέχνη και ότι αυτό θες να κάνεις στη ζωή σου;
Α, το παιδί ήταν πάντα βλαμμένο. Δεν ήταν ότι ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι, το ήξερα από μικρός. Δεν λέω ότι πάντα γίνεται έτσι, αλλά στη δική μου περίπτωση ήταν ξεκάθαρο, χωρίς να έχω μεγαλώσει σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Μου άρεσε όμως να κάνω πράγματα με τα χέρια, είτε μόνος είτε μαζί με τους παππούδες μου, και μου άρεσε πολύ να σκαρφαλώνω σε δέντρα. Ανακάλεσα πρόσφατα αυτή την εμπειρία. Κάποια στιγμή, ενώ ασχολιόμουν με την προετοιμασία της παράστασης, σκέφτηκα: «Τι μου θυμίζει αυτή η χαρά που νιώθω;», μου έσκασε αυτή η μνήμη και κατάλαβα ότι ήταν η χαρά που είχα ως παιδί όταν κάτι μου προκαλούσε θαυμασμό. Ήθελα όχι μόνο να το κοιτάζω αλλά να το καταφέρω, χωρίς να φοβάμαι, χωρίς να αγχώνομαι. Πολλά ήταν τα ερεθίσματα που πήρα από τους δικούς μου μέσα από την πρακτικότητα μιας χειρωνακτικής εργασίας, όπως και από την επαφή με τη φύση. Είχα μια μπλούζα τόσο λερωμένη από δεν ξέρω κι εγώ τι, που μέχρι και η γιαγιά μου απορούσε τι ήταν αυτό που δεν έφευγε με τίποτα. Και ξέρεις, δεν υπάρχει λεκές που δεν μπορεί να βγάλει μια Πόντια γιαγιά.
Ο λόγος ή η γραφή χωρούσε κάπου μέσα σε αυτό το πλαίσιο;
Είχα την τύχη να έχω Πόντιους παππούδες που αφηγούνταν υπέροχα ιστορίες. Ανάμεσα σε λάσπες, σκαρφαλώματα, Game Boy, και ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι -αλλά και τον χειμώνα γύρω από τη σόμπα- ο χρόνος γέμιζε με τις ιστορίες τους. Δεν υπήρχε τίποτα το διδακτικό σε όλο αυτό, δεν είχε καθόλου τη λογική «έλα να σου πω κάτι για να μάθεις». Απλώς κάθονταν το απόγευμα, έπιναν το νερό τους και ξεκινούσαν έτσι απλά να μας λένε τις ιστορίες τους, από τη Γενοκτονία που έζησαν οι προπαππούδες μέχρι το ότι οι ίδιοι έφυγαν οικονομικοί μετανάστες αργότερα. Και εμείς ως παιδιά χαζεύαμε. Το πάθος με το οποίο έβλεπαν μπροστά τους τις εικόνες για τις οποίες μας μιλούσαν, ήταν συγκλονιστικό.
Καθώς αφηγούνταν, βίωναν ξανά τα γεγονότα;
Ναι, τους βλέπαμε να γελούν, να δακρύζουν και να συμπληρώνουν η μία τον άλλον. Έλεγαν για το πώς ήρθαν οι δικοί τους, για το πώς χάθηκαν κάποια από τα αδέρφια τους στη διαδρομή και συγκινούνταν εκεί μπροστά μας. Ο ένας από τους δύο παππούδες μου ήταν και συγκλονιστικός μάγκας. Ψηλός, γαλανομάτης και με απίστευτο χιούμορ. Πολύ μπριόζος. Μου λείπουν. Ήταν χαρά μου να μεγαλώνω μαζί τους, κι αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο.
Πώς βρήκες τον δρόμο σου για να αρχίσεις να δημιουργείς όλο και περισσότερα δικά σου πράγματα;
Με το ένστικτο. Το εμπιστεύομαι το ένστικτό μου, και όσον αφορά τα βήματά μου, και όσον αφορά τους ανθρώπους.
Τι πιστεύεις ότι είναι το ένστικτο;
Η σοφή πλευρά μας την οποία δεν θα γνωρίσουμε ποτέ από κοντά.
Ποιο είναι το χωριό σου;
Το Μακροχώρι Ημαθίας. Θα το ξέρεις λογικά απ’ το δυστύχημα στα Τέμπη το 2003. Ήταν και φίλοι μέσα. Και ίσως γι’ αυτό θέλω να επιμένω σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν, ποιος ξέρει.
Θυμάσαι τον αντίκτυπο του δυστυχήματος στην κοινότητά σας;
Δεν γίνεται να μην το θυμάσαι. Καθημερινά έβλεπες μαυροφορεμένους ανθρώπους, γονείς και συγγενείς, και τους βλέπεις μαυροφορεμένους ακόμη και σήμερα. Θυμάμαι τον παππού μου 2 μέτρα να κλαίει διπλωμένος στα δύο. Είναι πολλά. Και τα θυμάμαι όλα.
Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
Πότε ξεκίνησες να γράφεις τα δικά σου κείμενα;
Μέχρι τα 18 μου δεν διάβαζα, ούτε έγραφα γιατί μέχρι τότε με ενδιέφερε περισσότερο να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου και να παίζω Pokémon. Μετά τα 18 άρχισα να διαβάζω και να βλέπω εικόνες, μπήκα στη Σχολή Καλών Τεχνών, ήθελα να μαθαίνω πράγματα. Επί της ουσίας, κείμενο έγραψα πρώτη φορά για την πτυχιακή μου, για ένα visual art project. Τότε ήταν που είπα θα κάτσω κάτω, να στύψω το μυαλό μου και να γράψω κάτι που θα μου αρέσει. Έτρεμε το φυλλοκάρδι μου γιατί δεν είχα τριβή, που βοηθάει στην εξέλιξη. Τότε βρέθηκα αντιμέτωπος με άλλα κομμάτια ανεπάρκειάς μου, γιατί δεν είμαι λογοτέχνης, ούτε με αφορά μάλλον να γίνω, αλλά μου αρέσει να γράφω για αυτά που μου αρέσουν, είτε είναι εικόνες, είτε είναι ένα γλυπτό. Θέλω, διαβάζοντας το κείμενό μου, να μου αρέσει σαν να ήμουν ένας άσχετος αναγνώστης. Γι’ αυτό έχουμε τους φίλους μας ή τα αδέρφια μας, ανθρώπους που μας συγκινεί ο τρόπος σκέψης αλλά και η αυστηρότητά τους. Τους ρωτούσα, για παράδειγμα, για τα σημεία που φοβόμουν ότι το κείμενο μπορεί να ακούγεται νερόβραστο.
Το νερόβραστο πώς το εννοείς;
Γλυκανάλατο για αυτήν τη χρήση, ως ζωντανό παραστάσιμο γεγονός. Δεν το λέω υποτιμητικά, κάτι μπορεί να κάνει για άλλη χρήση, λ.χ. για podcast, και να είναι πιο δυνατό.
Mέσα σε όλα προέκυψε ο κινηματογράφος και μάλιστα η πρώτη σου εμπειρία ήταν η βραβευμένη μικρού μήκους «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς» του Βασίλη Κεκάτου.
Πράγματι, είναι η πρώτη ταινία που έπαιξα και είναι βάλσαμο.
Καταλάβαινες τότε στα γυρίσματα ότι ετοιμάζατε κάτι σπουδαίο;
Στο γύρισμα οι αντέννες ήταν στα κόκκινα. Αλλά από τις πρόβες και το γύρισμα, κατάλαβα πως ετοιμαζόταν κάτι ωραίο. Με τον Βασίλη είχαμε γνωριστεί μετά από ένα live μου. Τρεις μήνες μετά μου τηλεφωνεί και μου λέει ότι γυρίζει μια ταινία. Μου έστειλε το σενάριο, το έχω κρατήσει ακόμη το μέιλ. Του απάντησα με κεφαλαία «ΝΑΙ». Συνήθως απολαμβάνω το αποτέλεσμα περισσότερο από τη διαδικασία. Στο θέατρο λατρεύω να κάνω την παράσταση, είναι όλα στην κόψη εκείνη την ώρα – όπως και στο γύρισμα. Στον κινηματογράφο, λατρεύω λίγο περισσότερο τις πρόβες απ’ ό,τι στο θέατρο, όπως επαληθεύτηκε και σε επόμενες εμπειρίες. «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς», γυρίστηκε μέσα σε 8 ώρες και με 60 ώρες προβών. Δούλεψα με υπέροχους ανθρώπους, τον Βασίλη (Κεκάτο), τον Νικολάκη (Ζεγκίνογλου), τον Γιώργο (Βαλσαμή), τον Δημήτρη (Νάκο) και όλη την ομάδα.
Έχει μια πολύ τρυφερή και ταυτοχρόνως πολύ υποβλητική ατμόσφαιρα αυτή η ταινία.
Είναι το προσωπικό που γίνεται καθολικό. Είναι ένα θέμα που μας αφορά. Το πώς μέσα από την ευκολία των γνωριμιών και μιας πρώτης συνάντησης καταφέρνουμε να φτιάξουμε την κατάλληλη στιγμή. Από εκεί και πέρα ανοίγονται μπροστά μας όλα τα ενδεχόμενα και γεννιέται η προοπτική να εκπληρωθεί αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη.
Πώς ένιωθες;
Ήμουν 27 στα 28 και δεν πίστευα ότι θα παίξω ποτέ σε ταινία. Οπότε από το τηλεφώνημα μέχρι την πρώτη φορά που την είδα, πετούσα από χαρά, και έκτοτε είναι από τις δουλειές που έχω στην καρδιά μου. Από την άλλη είχα πάρει μια συνειδητή απόφαση στη ζωή μου, να κάνω μόνο αυτά που με ενδιαφέρουν. Δεν είχα και δεν έχω καμιά πολυτέλεια γι’ αυτό, αλλά έκανα αυτήν την επιλογή για να μην σιχαθώ εμένα στη δουλειά.
Φωτογραφία: Στυλιανός Παπαρδέλας
H ταινία «Η σιγή των ψαριών όταν πεθαίνουν» του Βασίλη Κεκάτου είναι μία από τις μικρού μήκους που θα προβληθούν μετά το live performance στις «Θρυλικότητες».
Ακριβώς, 16 εξαιρετικοί δημιουργοί μάς παραχώρησαν τις ταινίες τους που θα προβάλλονται μετά από κάθε παράσταση και ξεκινάμε με του Βασίλη. Πριν τη δεύτερη παράσταση, θα έχουμε τη χαρά να προηγηθεί συνάντηση μαζί τους, ανοιχτή στο κοινό, ώστε να μας μιλήσουν για τη δουλειά τους.
Πώς σου ήρθε η ιδέα για τις «Θρυλικότητες»;
Βλέπω πολύ κινηματογράφο. Τον Μάιο του 2023 ξεκίνησα να μαζεύω σκέψεις, κείμενα, ιδέες, σκηνές από ταινίες. Όλα αυτά ήταν, αρχικά, ασύνδετα μεταξύ τους κομμάτια και τα μάζευα σαν ένα είδος. Μέσα στη χρονιά είδα και κάποιες άλλες ταινίες που ξεκλείδωσαν τι θα μπορούσε να σχηματιστεί από όλα αυτά ενώ άρχισα κι εγώ να γράφω πιο συγκροτημένα. Καταθέσαμε την πρόταση, πιστεύαμε ότι για άλλη μια φορά δεν θα είχαμε θετική απάντηση αλλά τον Αύγουστο μάθαμε ότι πήραμε την επιχορήγηση. Είχα ήδη αρχίσει να ψάχνω τρόπους να κάνω την παράσταση χωρίς budget, αλλά εντελώς ρεαλιστικά, δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς λεφτά, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που θα γίνει τώρα.
Τι συμβαίνει στις «Θρυλικότητες»;
Μια ερωτική εξομολόγηση με εικόνες επηρεασμένες από τη ροή της εξομολόγησης, εικόνες που είναι εμπνευσμένες από κινηματογραφικές σκηνές. Δεν είναι ένα αφιέρωμα, αν με ενδιέφερε αυτό, θα έκανα κάτι άλλο. Ήθελα να είναι μια μίξη των πραγμάτων.
Από πού πηγάζουν οι «Θρυλικότητες»;
Μου αρέσει πολύ ως υλικό η εξομολόγηση, είναι από τα βασικά υλικά στη δουλειά μου, και τη συνδυάζω με μια προσωπική παρατήρηση.
Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης
Που διαπιστώνει τι;
Ότι λείπει πολύ τριγύρω μας το κομμάτι της ενσυναίσθησης. Δεν το εννοώ γλυκερά. Σκέφτομαι ότι αν με κάποιο τρόπο ακούσουμε τη φωνή μέσα μας, τότε θα αντιμετωπίζουμε τα πράγματα γύρω μας διαφορετικά, και όχι με την πρώτη, άνευ φίλτρου αντίδραση που συνήθως έχει έναν επιθετικό χαρακτήρα. Νομίζω ότι αν το κάναμε, όντως αυτός ο κόσμος θα ήταν αλλιώς.
Αυτό θέλει χρόνο.
Ναι, συνήθως όσα πράγματα αξίζουν χρειάζονται χρόνο. Έχουμε μάθει στο fast food πάσης φύσεως. Οι σύγχρονες απαιτήσεις για τον κάθε άνθρωπο είναι δυσανάλογες των δυνατοτήτων του. Νιώθω πολύ τυχερός που μπορώ να δίνω χρόνο στα πράγματα ενώ γίνονται όλα αυτά γύρω μας, παράλληλα με την παραποίηση της αλήθειας από ανθρώπους που μπορούν να την παραποιούν. Το λέμε και στην παράσταση: «Μόνο η ασχήμια είναι καταδικασμένη σε θάνατο». Ακόμη κι αύριο αν έρθει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και τα ισοπεδώσει όλα, τελικά θα χάσει. Είναι καταδικασμένη η ασχήμια, δεν έχει θεμέλια. Θα χάσει, έστω και σε χίλια χρόνια, και τότε κάποιοι άλλοι σαν εμάς θα φτύνουνε στους τάφους τους (σ.σ. κατά τον τίτλο του μυθιστορήματος του Boris Vian). Η ομορφιά θα φανερωθεί, ό,τι και να γίνει. Ένα ζευγάρι περπατάει στον δρόμο πιασμένο χέρι με χέρι και φωτίζει ο κόσμος όλος.
Πώς γίνεται, όταν το ζευγάρι είναι από δύο αγόρια ή δύο κορίτσια, κάποιοι να βλέπουν ασχήμια και όχι ομορφιά;
Γιατί θέλουν να νιώθουν ότι ανήκουν με τους πολλούς. Θυμήσου το περιστατικό στη Θεσσαλονίκη, πόσος κόσμος έκραζε τα δυο τρανς άτομα και πόσος κόσμος απλώς παρακολουθούσε. Είναι πολύ ισχυρό το αίσθημα του ανήκειν όταν είσαι αδούλευτος. Έτσι κι αλλιώς είναι ένα δυνατό αίσθημα, φαντάσου να είσαι και τελείως «άσκαφτος». Νομίζω ότι είναι εύκολο να είσαι με την ασχήμια, δεν έχει -φαινομενικά- κόστος.
Φωτογραφία: Στυλιανός Παπαρδέλας
Δεν έχει το κόστος του να γίνεσαι κι εσύ άσχημος;
Εσύ κι εγώ το βλέπουμε αυτό. Όχι ότι καταφέραμε κάτι τρομερό στη ζωή μας αλλά στύψαμε το κεφάλι μας. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να το δει ή που αρνείται να το δει. Υπάρχει τρομερή άρνηση τριγύρω μας. Δεν το λέω ως δικαιολογία αλλά ως παρατήρηση. Από τη άλλη κανένας δεν οφείλει την ευτυχία του σε κανέναν. Οπότε προχωράμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε, που εμπιστευόμαστε, που μας ακούνε και τους ακούμε και εμείς. Αυτό έχω καταλάβει από τη μικρή μου εμπειρία από τη ζωή.
Όλες αυτές οι σκέψεις πώς μπαίνουν στις «Θρυλικότητες»;
Νομίζω ότι ο έρωτας είναι η πιο βαθιά πολιτική πράξη που υπάρχει. Στον έρωτα και στις μεταφράσεις του σε αγάπη, βγαίνουν στην επιφάνεια τα πιο αληθινά μας χαρακτηριστικά. Στην ουσία αυτό με το οποίο καταπιάνομαι στην παράσταση είναι ποιος είναι, για τον καθένα μας, ο σημαντικός μας άνθρωπος, και ποιον κόσμο ξεκλειδώνει σε εμάς. Ναι, είμαστε ετεροπροσδιοριζόμενα όντα, στον βαθμό που δεν αναιρείται η αυταξία μας αλλά που εξελίσσεται. To Plāsma υπάρχει ως η σκιά ενός ανθρώπου, που δεν μίλαγε ποτέ, και τώρα πια μιλάει. Κι αν μπορέσει να συγκινήσει έστω κι έναν άνθρωπο, αυτό είναι κέρδος.
Σχεδόν 60 χρόνια μετά την πρώτη του ταινία, ο Παντελής Βούλγαρης αποφασίζει να κοιτάξει πίσω στο συνολικό του έργο. Το Cinobo διοργανώνει κινηματογραφικό αφιέρωμα με τέσσερις εμβληματικές ταινίες του, αποκατεστημένες σε 4K, από τις 13-15/12.
Χωρίς αμφιβολία, ο Παντελής Βούλγαρης αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του ελληνικού σινεμά. Το έργο του διατρέχει το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και ανοίγεται στον 21ο αιώνα, με τέσσερις ταινίες την πρώτη εικοσαετία του, συνομιλώντας με την ιστορία. Λίγο πριν συμπληρωθούν ακριβώς 60 χρόνια από την πρώτη του σκηνοθετική υπογραφή (Ο Κλέφτης, 1965), ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης αποφασίζει να κοιτάξει προς τα πίσω, στο συνολικό του έργο, καμία ψηφίδα του οποίου δεν πρέπει να χαθεί.
Ο Παντελής Βούλγαρης, σε συνεντεύξεις του τα τελευταία χρόνια, είχε μιλήσει για τη δυσκολία της ψηφιοποίησης μιας ταινίας, αλλά και την ανάγκη να γίνει η διαδικασία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να αποτελέσει κληροδότημα για το μέλλον. Το Cinobo έχει ήδη ξεκινήσει συνεργασία με τον Παντελή Βούλγαρη σ’ αυτό το μεγάλο project αποκατάστασης των φιλμ του σε 4K -διαδικασία που θα συνεχιστεί και το 2025.
Με αφορμή αυτή την πολύ σημαντική κινηματογραφική στιγμή, το Cinobo διοργανώνει τριήμερο κινηματογραφικό αφιέρωμα με τέσσερις εμβληματικές ταινίες του Παντελή Βούλγαρη, αποκατεστημένες σε 4K, από τις 13 έως τις 15 Δεκεμβρίου στο Cinobo Όπερα.
Ο σημαντικός σκηνοθέτης θα είναι παρών για να προλογίσει τις προβολές και να συνομιλήσει με φίλους και συνεργάτες, ρίχνοντας φως στο backstage ταινιών που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό σινεμά. Μπορεί κανείς να σκεφτεί πιο εμβληματική σκηνή από αυτή στην ταινία «Όλα είναι Δρόμος», όπου ο Μάκης (Γιώργος Αρμένης) χορεύει ζεϊμπέκικο, λούζεται με αλκοόλ, βάζει φωτιά στα ρούχα του και φωνάζει το θρυλικό «Ηλία, ρίχ’το», δίνοντας εντολή να γκρεμιστεί το σκυλάδικο «Βιετνάμ», που πριν από λίγο είχε αγοράσει με μια επιταγή τριάντα εκατομμυρίων δραχμών.
Οι αντιήρωες της σπονδυλωτής ταινίας που δίνει το όνομά της και στο αφιέρωμα του Cinobo έχουν γίνει σύμβολα μιας Ελλάδας που συνεχίζει αέναα να πορεύεται προς μια οριακή στιγμή, όπως και οι ίδιοι. «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεχώς ξεψυχάει», με τα λόγια του Δημήτρη Χορν.
Στα 27 χρόνια της διαδρομής του, το «Όλα είναι Δρόμος», έχει κερδίσει το status της ταινίας-θρύλου, και όπως αρκετές ταινίες του Βούλγαρη, συνεχίζει να κερδίζει νεότερους θεατές, οι οποίοι ανακαλύπτουν μια άλλη Ελλάδα, που όμως εμπεριέχει τη σημερινή πραγματικότητα.
«Όλα είναι Δρόμος»
Σταδιακά, όλη η φιλμογραφία του Παντελή Βούλγαρη θα ανέβει στην πλατφόρμα του Cinobo. Μετά τις προγραμματισμένες προβολές του αφιερώματος, οι πρώτες πέντε ταινίες (Ο Μεγάλος Ερωτικός, Πέτρινα Χρόνια, Όλα Είναι Δρόμος, Νύφες, Το Τελευταίο Σημείωμα) θα είναι διαθέσιμες για streaming από τις 16 Δεκεμβρίου 2024.
Ηλία, ρίχ’το χριστουγεννιάτικα!
Δείτε το πρόγραμμα του αφιερώματος στον Παντελή Βούλγαρη στο Cinobo Όπερα:
Παρασκευή 13/12
19:00 Όλα Είναι Δρόμος, 118’ (1998)
Σάββατο 14/12
19:30 Πέτρινα Χρόνια, 142’ (1985)
«Πέτρινα Χρόνια»
Κυριακή 15/12
18:00 Ο Μεγάλος Ερωτικός, 70’ (1973)
«Ο Μεγάλος Ερωτικός»
19:30 Οι Νύφες, 128’ (2004)
«Οι Νύφες»
Τιμή εισιτηρίου ταινιών: 5€
Αναλυτικό πρόγραμμα και προπώληση εισιτηρίων διαθέσιμα στο More.com
Ο δημιουργός του θεατρικού έργου «Στρακαστρούκες» μίλησε για την κλωστή που ενώνει την ιστορία του με εκείνη του Ζακ Κωστόπουλου, του Βαγγέλη Γιακουμάκη και όλων των ανθρώπων που χρειάζεται να παλεύουν για να είναι ο εαυτός τους, χωρίς τραυματικές συνέπειες.
Λίγο πριν το 2024 ανατιναχτεί, με την ευχή να κάψει τις κάμποσες πίκρες που μας έραψε κοστούμι, έχω προλάβει να δω τόσες θεατρικές παραστάσεις που μπορώ να τις κατηγοριοποιήσω σε εκείνες που με ενθουσίασαν, σε εκείνες που έκλαψα με μαύρο δάκρυ, ακόμη και με την πρόσκληση που μου έδωσαν, και σε εκείνες που τις σκέφτομαι καιρό μετά και μπορώ να τις αισθανθώ ξανά και ξανά μέσα μου, με την ίδια συγκίνηση. Μια τέτοια παράσταση είναι οι «Στρακαστρούκες» του Δημήτρη Σαμόλη.
Δίπλα μου, θυμάμαι, καθόταν μια κυρία, της έδωσα το τελευταίο μου χαρτομάντηλο, είπαμε κάποιες ασύντακτες προτάσεις. Περίμενα τον Δημήτρη, κάναμε μια σφιχτή αγκαλιά και δώσαμε το επόμενό μας ραντεβού σε ένα καμαρίνι τρώγοντας κάστανα, τα πρώτα του χειμώνα.
«Μέσα από τα τραγούδια άρχισα να λέω μικρές ιστορίες, πάντα όμως ένιωθα πως ήθελα να πω μια μεγαλύτερη που να εμπεριέχει όλες τις ιδιότητές μου, όπως αυτή του ηθοποιού και του τραγουδοποιού – δημιουργού.
Ήταν η περίοδος που έπαιζα τρία χρόνια με τον Θοδωρή Αθερίδη, ο οποίος είναι και πολλά χρόνια συγγραφέας. Του επικοινώνησα αυτή μου την ανάγκη και με παρότρυνε να γράψω. Του εξήγησα ότι δεν ήξερα από πού να ξεκινήσω. Τότε μου είπε να πάρω ένα μολύβι και απλά να το ακουμπήσω στο χαρτί. Έτσι κι έγινε. Ένα πρωί, εκεί που έκανα καφέ, ξεκίνησα κι έγραφα λέξεις όπως «καλημέρα», «καληνύχτα», ανέκδοτα, επισκέφτηκα το τετράδιο που έχω πάντα για να σημειώνω ιδέες για τα τραγούδια μου.
Credits: Δημήτρης Καπάνταης
Τις «Στρακαστρούκες» τις είχα σημειώσει σαν ενδεχόμενο τραγούδι, με γαργαλούσε αυτή η λέξη. Έπειτα, διάβασα για ένα χωριό της Κρήτης που έχουν ένα έθιμο σχετικό με τις στρακαστρούκες και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Μέσα σε δύο μήνες είχα γράψει τον βασικό κορμό. Όλα βγήκαν αβίαστα. Ξεκίνησα να γράφω το έργο τον Γενάρη του 2023 και ανέβηκε τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς. Μου έγινε ολοφάνερο ότι οι ιστορίες ενυπάρχουν μέσα μας και βγαίνουν στην επιφάνεια όταν είναι έτοιμες. Ιστορίες με πληγές που τις κουβαλάμε παντοτινά χωρίς να μπορούμε να τις θεραπεύσουμε 100%, μπορούμε όμως να τις φροντίζουμε και να τις φωτίζουμε περισσότερο».
Οι άνθρωποι που παρακολουθούν την παράσταση του Δημήτρη, νιώθουν μια συγγένεια, στον ήρωα αναγνωρίζουν πρόσωπα που ξέρουν ή και τους εαυτούς τους, κι αυτό λειτουργεί, με έναν παράδοξο τρόπο, ανακουφιστικά μέσα στο τόσο γδάρσιμο.
«Το να αισθανθείς ότι αυτό που σου συμβαίνει, το έχουν νιώσει κι άλλοι, είναι σπουδαίο. Η ιστορία των ανθρώπων είναι μία, σχετίζεται με τη διαρκή αναζήτηση του εαυτού μας. Ταξιδεύουμε όλο τον κόσμο, για να επιστρέψουμε τελικά εκεί που ξεκινήσαμε.
Έμαθα πολλά για εμένα μέσα απ’ το ταξίδι αυτό. Θυμάμαι όταν έδωσα το έργο να το διαβάσει η ψυχολόγος μου, τότε που με ρώτησε αν το έχω διαβάσει, γιατί αυτό που αποτύπωσα δεν ήταν απολύτως συνειδητό. Το γεγονός ότι ο ήρωας του έργου φεύγει απ’ αυτόν τον χωροχρόνο, υπογραμμίζει τη δική μου εκδοχή, που έχει περάσει κάποια απ’ αυτά που περιγράφω. Αυτή την εκδοχή θέλω να κοιμίσω, να βγει στην επιφάνεια εκείνη που βρήκε τον τρόπο να ενδυναμωθεί.
Δεν με νοιάζει τόσο αν είμαι καλός ή κακός στο γράψιμο, με νοιάζει αυτό που περιγράφω να συγκινεί, κι αυτό νομίζω το κατάφερα. Ξέρεις, είμαι επαγγελματίας θεατής του θεάτρου. Αυτό μού επιτρέπει να παρατηρώ το τελευταίο αρκετό διάστημα την τάση που υπάρχει σε αρκετές παραστάσεις, να θέλουν να επικοινωνούν κάτι πολύ δυναμικό κι εξωστρεφές, παραστάσεις φωνακλάδικες. Παράλληλα, πιστεύω ότι η κοινωνία στην οποία ζούμε, έχει ψηλά στο αξιακό της σύστημα το να είσαι δυναμικός, πετυχημένος, καπάτσος, σβέλτος.
Credits: Δημήτρης Καπάνταης
Αυτό με έκανε να θέλω να δημιουργήσω έναν θεατρικό χωροχρόνο που στην κορυφή των αξιών να είναι η τρυφερότητα. Πόσοι γονείς λένε στα παιδιά τους να είναι τρυφερά; Θα γελάει κάθε πικραμένο χείλι. «Τι τρυφερός ρε; Βγες έξω να τους φας». Κι αναρωτιέμαι, ποιους να φάει αυτό το παιδί; Τους συμμαθητές του; Αύριο, τους συνανθρώπους του; Ήθελα να μιλήσω για πράγματα τρυφερά και ουσιαστικά, τα μαλακά εκείνα σημεία μας που πιστεύουμε ότι αν τα εκθέσουμε, θα μας κοροϊδέψουν. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όταν εκτίθεμαι με αυτόν τον τρόπο, ενδέχεται να ντραπώ, αλλά δεν πειράζει. Συνεχίζω!
Πράγματι, όταν ήμουν παιδί με κορόιδευαν γιατί δεν μου άρεσε το ποδόσφαιρο και έκανα παρέα με κορίτσια. Βάλθηκα να τους αποδείξω ποιος είμαι, λες και είχε κάποιο νόημα. Είναι τραυματικό για ένα παιδί το bullying. Κάποια έγιναν εσωστρεφή για να περνάνε απαρατήρητα, ενώ κάποια άλλα, όπως εγώ, τους συνέβη το αντίθετο. Έγινα δημοφιλής και επιθετικός. Μπορεί να μην με ρούφηξε όπως άλλα παιδιά, το να μην είσαι όμως ο εαυτός σου έχει το ίδιο κόστος, στο τέλος της ημέρας».
Credits: Δημήτρης Καπάνταης
Ο Δημήτρης μού λέει ότι ο ήρωας του έργου έχει στοιχεία δικά του, των φίλων του, αλλά και του Ζακ Κωστόπολου και του Βαγγέλη Γιακουμάκη.
«Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι λέω την ιστορία τους, εκείνη που δεν μπόρεσαν να πουν, κι εγώ από καθαρή τύχη μπορώ να το κάνω. Συνδέομαι βαθιά με τα πρόσωπα αυτά.
Πιστεύω σε πολλές ζωές, ότι είμαστε αιώνιες ψυχές που αλλάζουμε χρώματα και σώματα. Έχω ανάγκη να νιώθω ότι αυτοί οι άνθρωποι που χάθηκαν με τόσο άδικο και άσχημο τρόπο, με έναν συμπαντικό τρόπο δικαιώνονται μέσα απ’ τη μνήμη και όσα ενέπνευσαν για εμάς. Αυτό δεν μειώνει ούτε τον πόνο, ούτε την αδικία που με φρικάρει από μικρό. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πιστεύω στον θάνατο, αλλά στο ότι αλλάζουμε πίστες κι αυτό είναι το πιο δίκαιο που μπορεί να συμβεί στην έννοια της ύπαρξης.
Credits: Δημήτρης Καπάνταης
«Κάνω Τέχνη, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε όλα, μπορεί όμως σίγουρα να αγκαλιάσει και να συνδέσει. Έχω πολύ έντονα στο μυαλό μου ένα παιδί που έχει έρθει δύο φορές στην παράσταση, γιατί όπως μου είπε, αισθάνεται ότι είναι ένας ασφαλής χώρος γι’ αυτόν».
Οι «Στρακαστρούκες», ο μονόλογος του Δημήτρη Σαμόλη, απορρίφθηκε από τρεις παραγωγούς πριν ξεκινήσει να γεμίζει για 2η χρονιά το «Μικρό Γκλόρια».
«Τις Στρακαστρούκες, συνειδητά δεν την επικοινώνησα σαν queer παράσταση. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να καπηλευτώ το άρμα της διαφορετικότητας που πουλάει σήμερα από άτομα που δεν έχουν ούτε το βίωμα, ούτε ξεκάθαρο αίτημα. Ήθελα το άτομο που θα έρθει στο θέατρο να μπορεί να νιώσει ότι αυτό που συμβαίνει μπροστά του τον αφορά και είναι πραγματικό στο τότε και στο τώρα».
