Η απώλεια βάρους είναι ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις και ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που πολλοί αντιμετωπίζουν είναι το λεγόμενο: “Πλατό βάρους” (weight loss plateau).
Το πλατό βάρους είναι μια περίοδος κατά την οποία, παρόλο που συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας για απώλεια βάρους, η ζυγαριά φαίνεται να κολλάει και δεν δείχνει καμία πρόοδο. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό και πώς μπορούμε να το ξεπεράσουμε; Ας εξετάσουμε το φαινόμενο σε βάθος για να δούμε μερικές στρατηγικές που θα μας επιτρέψουν να το παρακάμψουμε.
Τι είναι το πλατό βάρους;
Το πλατό βάρους είναι η φάση που, ενώ συνεχίζεις να ακολουθείς την προσπάθεια για απώλεια βάρους, η ζυγαριά σταματά να δείχνει πτώση. Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε στάδιο, συνήθως όταν έχεις ήδη χάσει ένα σημαντικό ποσοστό βάρους.
Τι ακριβώς συμβαίνει; Όταν χάνεις βάρος, το σώμα σου προσαρμόζεται στη νέα κατάσταση και προσπαθεί να διατηρήσει την ενέργειά του. Αυτή η προσαρμογή συμβαίνει κυρίως μέσω της μείωσης του βασικού μεταβολικού ρυθμού, δηλαδή της ενέργειας που καίει το σώμα όταν βρίσκεται σε ηρεμία. Με άλλα λόγια, όσο χάνεις βάρος, το σώμα σου μαθαίνει να λειτουργεί με λιγότερη ενέργεια και να “προστατεύει” τον εαυτό του από περαιτέρω απώλειες.
Γιατί το σώμα μας θυμάται και επιδιώκει σταθερό βάρος;
Το σώμα μας έχει ομοιοστατικούς μηχανισμούς που στοχεύουν στη διατήρηση μιας σχετικά σταθερής κατάστασης βάρους, γνωστοί ως «μηχανισμοί ρύθμισης βάρους» ή «ενδογενής ρύθμιση βάρους».
Μείωση μεταβολικού ρυθμού: Όταν χάνουμε βάρος, το σώμα μας μειώνει τη βασική του μεταβολική ικανότητα για να εξοικονομήσει ενέργεια. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μεταβολικός ρυθμός μπορεί να μειωθεί σημαντικά σε σχέση με την αρχική μας κατάσταση όταν χάνουμε βάρος. Μάλιστα, όσο περισσότερη μυϊκή μάζα χαθεί κατά την προσπάθειά μας να χάσουμε βάρος, τόσο περισσότερο θα μειωθούν τελικά και οι καύσεις μας.
Αύξηση της πείνας: Οι αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών, όπως η γκρελίνη, που ρυθμίζει την πείνα, μπορεί να αυξήσουν την αίσθηση της πείνας όταν χάνουμε βάρος. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε αύξηση της πρόσληψης τροφής και, επομένως, να περιορίσει την πρόοδο μας στην απώλεια βάρους.
Μείωση της φυσικής δραστηριότητας: Η απώλεια βάρους μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της φυσικής δραστηριότητας λόγω της μείωσης της ενέργειας και της διάθεσης. Αυτό μπορεί να ελαττώσει τις ενεργειακές δαπάνες μας και να επιβραδύνει την περαιτέρω απώλεια βάρους.
A lot of people ask me what they should do when their weight loss stops – so here are some things to think about if you have reached a fat loss plateau. First of all fat loss plateaus happen after a period of dieting because as we lose weight our bodies become lighter. When we are smaller we require less calories to maintain a lower bodyweight. So after a while, the calorie deficit that caused you to lose weight initially may stop working, because your maintenance requirements are now lower. To see progress you will have to change something in your plan in order to create a deficit again. If you’ve had a period of weight loss, you should appreciate the fact that you have already made some great progress. Secondly If you haven’t had a diet break yet, it might be a good time to have one at this point, just to take a mental and physical break from dieting. But to continue to lose weight you will have to do one of the following things: – Reduce your calorie intake – Increase your activity from steps – Include another training session in your plan Obviously these methods are going to depend on your own situation and your own needs. Just take things slowly and incrementally add these things in, and see how your weight responds and how you feel. If you want fat loss results or would like guidance with your nutrition and training – Follow the link in my bio for 1-1 online coaching 🙂
Τι μπορούμε να κάνουμε αν θέλουμε να ξεπεράσουμε το πλατό βάρους;
Η κατανόηση του ότι βρισκόμαστε σε πλατό βάρους είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή του. Ακολουθούν μερικές στρατηγικές που μπορεί να βοηθήσουν:
Αναθεώρηση διατροφής: Εξετάστε τη διατροφή σας για να βεβαιωθείτε ότι εξακολουθείτε να καταναλώνετε επαρκείς ποσότητες θρεπτικών συστατικών και σε καμία περίπτωση μην συνεχίσετε να περιορίζετε τις θερμίδες σας δραστικά. Μερικές φορές, η προσθήκη τροφών πλούσιων σε πρωτεΐνες ή φυτικές ίνες μπορεί να βελτιώσει το μεταβολισμό σας και να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε το πλατό.
Αλλαγές στη φυσική δραστηριότητα: Η προσθήκη ή η αύξηση της έντασης της προπόνησης με βάρη μπορεί να ενισχύσει τον μεταβολισμό, να αυξήσει την μυϊκή μάζα και να κάψει περισσότερο λίπος. Οι μυς καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια, ακόμα και σε ηρεμία, γι’ αυτό η διατήρηση και η ανάπτυξη μυϊκής μάζας είναι απαραίτητη για την περαιτέρω απώλεια βάρους.
Προσαρμογή θερμίδων: Επανεκτιμήστε τις ανάγκες σας σε θερμίδες καθώς χάνετε βάρος. Η μείωση των θερμίδων μπορεί να χρειαστεί προσαρμογή για να συνεχιστεί η απώλεια βάρους. Ενδεχομένως να βοηθήσει να επανέλθετε για ένα διάστημα στις θερμίδες που χρειάζεστε για να συντηρηθείτε κι έπειτα να δημιουργήσετε και πάλι ένα θερμιδικό έλλειμμα, ώστε να συνεχιστεί η απώλεια βάρους αν αυτό είναι απαραίτητο.
Διαχείριση στρες και ρύθμιση ορμονικού προφίλ: Το στρες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη διαδικασία απώλειας βάρους, εν μέρει λόγω της επίδρασής του στις ορμόνες που σχετίζονται με την πείνα και την αποθήκευση λίπους. Τεχνικές ενσυνειδητότητας και χαλάρωσης, όπως η γιόγκα ή ο διαλογισμός, μπορεί να φανούν χρήσιμες.
Η ενυδάτωση παίζει σημαντικό ρόλο στην απώλεια βάρους, καθώς ο οργανισμός λειτουργεί πιο αποδοτικά όταν είναι καλά ενυδατωμένος. Επιπλέον, η ποιότητα του ύπνου είναι κρίσιμη. Η έλλειψη ύπνου μπορεί να αυξήσει την κορτιζόλη (την ορμόνη του στρες) και να επηρεάσει τις ορμόνες της πείνας (λεπτίνη και γκρελίνη), κάνοντας πιο δύσκολη την απώλεια βάρους.
Επαναξιολόγηση στόχων
Μερικές φορές, το πλατό μπορεί να είναι σημάδι ότι το σώμα σου έχει φτάσει στο υγιές του βάρος και είναι καιρός να επαναξιολογήσεις τους στόχους σου. Αν το βάρος σου είναι κοντά σε ένα υγιές επίπεδο, ίσως να είναι πιο αποδοτικό να επικεντρωθείς στη βελτίωση της σωματικής σου σύνθεσης (π.χ. αύξηση μυϊκής μάζας, μείωση σωματικού λίπους), αντί να συνεχίσεις την απώλεια βάρους.
Παρακολούθηση προόδου με άλλα μέσα
Τέλος, αν και η ζυγαριά είναι ένας τρόπος μέτρησης, δεν είναι ο μόνος. Το πώς νιώθουμε μέσα στο σώμα μας, οι μετρήσεις σωματικών περιφερειών και η αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης μπορεί να αποκαλύψουν αλλαγές που η ζυγαριά δεν μας δείχνει.
Συμβουλευτική υποστήριξη: Η συνεργασία με έναν διαιτολόγο ή έναν προπονητή μπορεί να σας παρέχει εξατομικευμένες στρατηγικές και κίνητρα για να ξεπεράσετε το πλατό βάρους.
Με ζέση και την αίσθηση του οικείου, επιστρέφει το –φαινομενικά– αφιλόξενο, υπόγειο, σκοτεινό καφέ του Τόκιο για να φιλοξενήσει νέες ιστορίες και να συμπληρώσει τα κενά στον χάρτη του πρώτου βιβλίου.
(Το άρθρο είναι spoiler-free τόσο για το πρώτο, όσο και για το δεύτερο βιβλίο της σειράς).
Ο Ναγκάρε και η Κάζου υποδέχονται εκ νέου το αναγνωστικό κοινό στο καφέ Φουνικούλι Φουνικούλα, όπου σερβίρουν φρεσκοψημένο καφέ με το άρωμά του να πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα και να μετατρέπει τον υποφωτισμένο, ασφυκτικά μικρό χώρο σε cozy τοποθεσία, η οποία διατρέχεται από μία ασυνήθιστη ενέργεια. Διότι, τα άτομα που εργάζονται στο καφέ έχουν την ικανότητα να απλοποιούν την αμετάβλητη φύση του παρελθόντος και το αβέβαιο στοιχείο του μέλλοντος. Με μια καρέκλα, ένα φλιτζάνι καφέ και μια σειρά από εκνευριστικούς κανόνες, στο πρώτο βιβλίο, τέσσερις άνθρωποι επέλεξαν να ταξιδέψουν στο χρόνο –άλλοι στο παρελθόν και άλλοι στο μέλλον– με την ελπίδα να επουλώσουν τις πληγές τους.
Το δεύτερο βιβλίο με τίτλο: «Πριν αποκαλυφθεί η αλήθεια» του Toshikazu Kawaguchi, διατηρώντας την κλασική πια αίγλη του γνωστού καφέ, κινείται σε δύο παράλληλους άξονες: Αφενός, φιλοξενεί τέσσερις νέες ιστορίες όπου το ταξίδι στο χρόνο συνιστά επιτακτική ανάγκη, ώστε οι τέσσερις πρωταγωνιστές των ιστοριών να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους. Αφετέρου, καθώς το πρώτο βιβλίο με τίτλο: «Πριν κρυώσει ο καφές» ολοκληρώθηκε με ορισμένα ερωτηματικά, το συναρπαστικό sequel –που πολύ γρήγορα έγινε κι αυτό best-seller, όπως το πρώτο– δίνει υπόβαθρο και απαντήσεις σε ημιτελή κεφάλαια.
Ποια είναι η γυναίκα με το άσπρο φόρεμα που διαβάζει απερίσπαστα το βιβλίο της;
Η απλή αλλά στοχευμένη γραφή του Toshikazu Kawaguchi κατάφερε να δημιουργήσει ένα κύμα ερωτηματικών εντός της αναγνωστικής κοινότητας, ειδικά στο Goodreads και στο Reddit, με πολλούς αναγνώστες να παραθέτουν τις δικές τους θεωρίες ως προς την ταυτότητα της μυστηριώδους γυναίκας με το άσπρο φόρεμα.
Παραδείγματος χάρη, ένας χρήστης στο Reddit υποστήριξε ότι απλώς βρίσκεται στο καφέ και διαβάζει ένα ρομαντικό μυθιστόρημα που αποτελεί έμμεση αναφορά σε μία από τις ιστορίες του πρώτου βιβλίου. Άλλες φωνές, πάλι, της δίνουν πιο ενεργό ρόλο στην ιστορία, χωρίς ωστόσο να αναπτύσσεται ένα ασφαλές συμπέρασμα. Στο «Πριν αποκαλυφθεί η αλήθεια», λοιπόν, αποτυπώνεται με πλήρη σαφήνεια η ιστορία και το υπόβαθρο της εν λόγω γυναίκας, καθώς επίσης και η σύνδεσή της με γνώριμα πρόσωπα και καταστάσεις.
Πρόκειται για ένα ζήτημα με απώτερο στόχο την κάθαρση, την ελευθερία και το δικαίωμα στην ευτυχία, αφυπνίζοντας τρυφερά συναισθήματα.
Στο τέλος του πρώτου βιβλίου, «Πριν κρυώσει ο καφές», ένα πρόσωπο προβαίνει σε μία γενναιότατη θυσία, προκειμένου να διασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για όσους, όσες και όσα αγαπάει. Εφόσον, το «Πριν αποκαλυφθεί η αλήθεια» εκτυλίσσεται ορισμένα χρόνια αργότερα, το αναγνωστικό κοινό ανακαλύπτει τις συνέπειες της προαναφερθείσας θυσίας και είναι σε θέση να αξιολογήσει αν και κατά πόσο ήταν, τελικά, ορθή αυτή η απόφαση. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, οτι το καφέ Φουνικούλι Φουνικούλα λειτουργεί κατά παράδοση από μέλη της ίδιας οικογένειας, γεγονός που συντελεί στην επιτυχή εκτέλεση της συνταγής για την επιστροφή στο παρελθόν ή το μέλλον.
Είναι εντελώς νέες οι τέσσερις ιστορίες του βιβλίου;
Στο λογοτεχνικό σύμπαν του Toshikazu Kawaguchi τα γεγονότα σπάνια είναι τυχαία. Τις περισσότερες φορές, οι ιστορίες συνυπάρχουν και τα πρόσωπα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε πρώτο ή σε δεύτερο βαθμό εντός διαφορετικών χρονικών πλαισίων. Ως επιστέγασμα, ο Ιάπωνας συγγραφέας διδάσκει πώς, τελικά, μπορούν οι καθημερινοί ανθρώπινοι προβληματισμοί να επηρεαστούν από συνθήκες που δεν προσφέρουν έλεγχο ή αλλαγή, όσο κι αν αυτό είναι το ζητούμενο. Αντ’ αυτού, η ενίοτε πολύπλοκη συνύπαρξη γνώριμων και άγνωστων προσώπων πραγματοποιείται με γνώμονα τη συνειδητοποίηση του τι εστί δέον και πόσο το άδικο –αλλά ασήκωτο– βάρος των ενοχών, αποτρέπει κάποιες φορές το υποκείμενο από το να αναζητήσει την Ιθάκη του, μακριά από τις στιβαρές αλυσίδες που το κρατούν δέσμιο των παρελθοντικών επιλογών ή των μελλοντικών φόβων του.
*Tόσο το «Πριν αποκαλυφθεί η αλήθεια» όσο και το «Πριν κρυώσει ο καφές» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος και έχουν ανακηρυχθεί σε διεθνή best-seller.
Η επετειακή 30ή έκδοση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας ξεκίνησε με τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών, μια συναρπαστική «ταξική» ντραμεντί. Το σινεμά ως αντίδοτο στον κυνισμό.
«Καλά, τι ταινιάρα ήταν αυτή», ακούω τον διπλανό μου κύριο γύρω στα 50 να λέει, με το που πέφτουν οι τίτλοι τέλους του “Anora” του Sean Baker. Η πολυαναμενόμενη ταινία του Baker, τα φιλμ του οποίου αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά εδώ και χρόνια, σηματοδότησε την έναρξη του επετειακού30ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε.
Από νωρίς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, κριτικοί κινηματογράφου, επαγγελματίες του χώρου αλλά και αγνοί λάτρεις του σινεμά συγκεντρωθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής, για να γιορτάσουμε τον κινηματογράφο ως μια πραγμάτωση ελευθερίας.
Το αγαπημένο Φεστιβάλ, φέτος, γίνεται 30 ετών και μέχρι τις 14 Οκτωβρίου θα γεμίζει την πόλη με ανατρεπτικές, πολύχρωμες, απαραίτητες κινηματογραφικές εικόνες· «ένα αντίδοτο στον κυνισμό», όπως σημείωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Λουκάς Κατσίκας, όταν ανέβηκε στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής, για να κηρύξει την έναρξη σε εορταστικό κλίμα.
«Σαν σήμερα, 14 χρόνια πριν, έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Τζιώτζιος (σ.σ. εμπνευστής του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑαλλά και του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας)», ανέφερε στη συνέχεια ο Λουκάς Κατσίκας. Μετά το επετειακό βίντεο που είχαμε μόλις παρακολουθήσει, όλοι και όλες καταλάβαμε με πόσο προσωπικό κόπο, σχεδόν επαναστατικά, ο Γ. Τζιώτζιος υλοποίησε το φεστιβάλ μαζί με ελάχιστους συνοδοιπόρους στην αρχή, και κατάφερε, παρά τις αντιξοότητες, να το καθιερώσει ως έναν σταθερό κινηματογραφικό θεσμό.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Το Μέγαρο Μουσικής ήταν κατάμεστο. Η πλατεία και οι εξώστες ήταν γεμάτοι, στην έναρξη αυτή της γιορτής του σινεμά. Οι (κινηματογραφικοί) ηθοποιοί Σοφία Κόκκαλη, Χρήστος Στέργιογλου, Κάτια Γκουλιώνη, Μυρτώ Αλικάκη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μελία Κράιλινγκ και οι σκηνοθέτες Νίκος Περάκης, Ασημίνα Προέδρου, Ζαχαρίας Μαυροειδής, Γιώργος Φουρτούνης, μεταξύ πολλών άλλων, έδωσαν το παρών.
Το χειροκρότημα ήταν έξτρα ζεστό, όταν ο Λ. Κατσίκας αναφέρθηκες στις κλειστές πρώην αίθουσες του φεστιβάλ, «Αττικόν» και «Απόλλων» και το προσφάτως χαμένο, το αγαπημένο όλων «Ιντεάλ». Έτσι είναι· σε κάθε γιορτή, θυμόμαστε αυτούς κι αυτά που μας λείπουν.
Έφτασε, όμως, η ώρα η “Anora” να καταλάβει την οθόνη. Η ταινία έναρξης των 30ών Νυχτών Πρεμιέρας είναι ο φετινός Χρυσός Φοίνικας των Καννών· μια ταινία που αντανακλά όλα όσα το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας από την ίδρυσή του εκπροσωπούσε: ιστορίες ανθρώπων που συχνά ζουν στο περιθώριο και η φωνή τους δεν ακούγεται.
O Sean Baker είναι σταθερός αγαπημένος του Φεστιβάλ, αφού οι Νύχτες Πρεμιέρας ήταν η πρώτη κινηματογραφική διοργάνωση παγκοσμίως που υλοποίησε ένα πλήρες αφιέρωμα στον δημιουργό του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, το 2015 και φιλοξένησε σε πανελλήνια πρεμιέρα όλες τις μετέπειτα ταινίες του.
Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστή η ταινία έναρξης από την αθυρόστομη “Anora”, ένα από τα φαβορί για τα φετινά Όσκαρ. O Baker, μια τολμηρή φωνή του περιθωρίου στο ξεκίνημά του, που για λόγους budget είχε γυρίσει το “Tangerine” με το κινητό του, εδραιώνεται και γίνεται mainstream, χωρίς να χάσει το edginess του -κάτι σαν τις Νύχτες Πρεμιέρας.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
H Anora, μια νεαρή στρίπερ και σεξεργάτρια του Brooklyn γνωρίζει στο club που δουλεύει τον κακομαθημένο γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη, ο οποίος κάνει dolce vita στην Αμερική, καθυστερώντας την επιστροφή του στη Ρωσία και τις επιχειρήσεις του πατέρα του. Μέσα σε ποτάμια αλκοόλ, ναρκωτικών, νεανικής αντιδραστικότητας και ορμονών, ο Vanya κάνει πρόταση γάμου στην Anora, η οποία τολμάει να ονειρευτεί μια άλλη «εξωπραγματική πραγματικότητα» για τον εαυτό της.
Το παραμύθι δεν θα κρατήσει πολύ, αφού μόλις οι γονείς του Vanya μάθουν τα νέα του γάμου, κάνουν ένα ταξίδι-αστραπή με το ιδιωτικό τους jet στις ΗΠΑ, για να τον ακυρώσουν. Μετά το εξαιρετικά σύντομο “honeymoon”, όλοι -οι γονείς του, ο εξαφανισμένος Vanya, τα τσιράκια του πατέρα του, η πεζή πραγματικότητα- θα κάνουν τα πάντα, για να στερήσουν το όνειρο από την Anora, που θέλει να την φωνάζουν Anie (μια κοπέλα με μεταναστευτικό background που υπονοείται στην ταινία).
“A fucking Cinderella”, όπως αυτοσαρκάζεται η ίδια κάποια στιγμή, όταν ο κόσμος της έχει αναποδογυρίσει ξανά. Μια “Pretty Woman” που ανακαλύπτει ότι στη ζωή δεν υπάρχουν σπουδαία χολιγουντιανά happy end, αλλά μόνο άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν με όποιο τρόπο μπορούν. Ο Baker παραδίδει μια ενήλικη «ταξική» ντραμεντί, με μεγάλες δόσεις μαύρου χιούμορ και παραδόξως ταραντινικές επιρροές, σε σημεία.
Βλέποντας την ταινία, είναι σαν να παρακολουθείς δύο παιδιά, την Anora και τον Vanya, από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες -εκείνη στριμωγμένη στο στενόχωρο σπίτι της δίπλα στις γραμμές του τρένου και στο strip club που εργάζεται κι εκείνος μόνιμα high σε μία από τις δεκάδες επαύλεις της οικογένειάς του- να υποδύονται τους μεγάλους.
Κι αν η Julia Roberts και η Σταχτοπούτα έζησαν αυτές καλά κι εμείς καλύτερα, η Anora διαπιστώνει με τον δύσκολο τρόπο ότι οι δύο κόσμοι τους δεν θα συναντηθούν ποτέ -το ταξικόσύστημα παραμένει αεροστεγώς κλειστό και αδιαπέραστο. Για να κλείσουμε με τα λόγια του Sean Baker, οι ταινίες του «δεν αλλάζουν τον κόσμο, αλλά μπορεί να βοηθήσουν να φύγει το άδικο στίγμα από τονκόσμο του περιθωρίου». Ραντεβού στις αίθουσες του κινηματογράφου ΑΣΤΟΡ, του Cinobo Opera και του Δαναού.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας πραγματοποιείται από τις 2 έως τις 12 Οκτωβρίου. Για εισιτήρια more.com
Ο Γιώργος Φλωρίδης μίλησε σε συνέντευξή του για το ζήτημα της νεανικής παραβατικότητας και τα μέτρα του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Όπως ισχυρίστηκε, το φαινόμενο οφείλεται σε αμέλεια των γονέων που έχει οδηγήσει σε «διάλυση, αίσθηση ατιμωρησίας και μπάχαλο».
Ο υπουργός δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, απέδωσε το φαινόμενο της «νεανικής παραβατικότητας» στην «κρίση των αξιών» που προωθούνται από το σχολείο. Όπως δήλωσε: «αυτό το “βάλε μου 5” να περάσω το μάθημα είναι μία ήσσον προσπάθεια, αυτό που έχει κυριαρχήσει είναι ότι δεν χρειάζεται να βάλεις πολύ προσπάθεια». Ενώ συνέχισε λέγοντας «Εγώ θέλω να μιλάω για τα θεμέλια» και πως «τα πράγματα φτάνουν κάπου αν τα παιδιά φοιτούν σε ένα σχολείο όπου το αξιακό σύστημα δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι και, άρα, όταν μεγαλώνουν δεν τα καταφέρνουν ως γονείς η ως δάσκαλοι».
Απαγόρευση κινητών: Ένα κατά 99% αποδοτικό μέτρο
Σχετικά με το ζήτημα της απαγόρευσης των κινητών σχολίασε πως «είναι η πιο βαθιά παρέμβαση που θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει για τα παιδιά, καθώς πρέπει το παιδί να είναι συγκεντρωμένο στο μάθημα», ενώ «η δεύτερη αποστολή του σχολείου είναι να κοινωνικοποιηθεί το παιδί, να μάθει να συνομιλεί και να συνεργάζεται. Όταν το παιδί δεν έχει το κινητό στο διάλειμμα θα κοινωνικοποιηθεί πιο καλά». Το άλλο θέμα που θεωρεί κρίσιμο ο υπουργός είναι ότι με την απαγόρευση των κινητών «ο καθηγητής και ο δάσκαλος θα πάρει ξανά τον έλεγχο στην τάξη, καταφέρνοντας έτσι να εκτελέσει το εκπαιδευτικό του έργο».
Σε ερώτηση που του τέθηκε σχετικά με τις 800 αποβολές μαθητών λόγω χρήσης του κινητού, απάντησε ότι «μπορούμε να έχουμε 800, μπορεί να έχουμε και 1.000 και 2.000 αποβολές. Το ότι είναι 800 δείχνει ότι υπάρχει μια μειοψηφία με τη νοοτροπία που αντιστέκεται, άρα το μέτρο έχει αποδώσει στο 99%».
Σχετικά με τα μέτρα που θα λάβει το Υπουργείο δικαιοσύνης, τόνισε ότι: «Στέλνουμε ένα καθαρό μήνυμα ότι οι γονείς οφείλουν να δείχνουν την επιμέλεια που πρέπει να δείχνουν λόγω της ιδιότητας του γονέα προς τα παιδιά τους. Δεν γίνεται πλέον ανεκτή μία κατάσταση, όπου το παιδί σου ζητάει να συνομιλήσει μαζί σου κι εσύ επειδή βαριέσαι του δίνεις ένα τάμπλετ και του λες “κοίταξε αυτό” και μέσα από αυτή τη διαδικασία το παιδί οδηγείται σε παραβατικές συμπεριφορές. Πρόσεξε έχεις αναλάβει μια σοβαρή ευθύνη προς τα παιδιά που έφερες στον κόσμο και προς την κοινωνία που ζούνε μέσα, εάν αμελήσεις να ασκήσεις αυτή την ευθύνη, τότε ο κίνδυνος να πας φυλακή είναι σοβαρός».
Φλωρίδης: Ένα έως πέντε χρόνια φυλάκισης για τους γονείς
Συμπλήρωσε, μάλιστα, σχετικά με την έκταση των ποινών: «Το λιγότερο ένα και θα φτάσει έως και πέντε χρόνια» στη φυλακή «τα οποία θα είναι εκτιτέα». «Δεν είναι θέμα του παιδιού» απάντησε σε ερώτηση σχετικά με τον φόβο των παιδιών για τυχόν φυλάκιση των γονέων και, άρα, προσοχή στην συμπεριφορά τους, «αλλά της προσοχής του γονέα προς το παιδί, όπου εμείς πρέπει να έχουμε μια εποπτεία». Υποστήριξε, ακόμα, ότι ο «στόχος της πολιτείας δεν είναι ντε και καλά να πάνε τα παιδιά ή οι γονείς φυλακή, αλλά η απειλή των ποινών να λειτουργήσει αποτρεπτικά» από την τέλεση κάποιας παράβασης.
Στη συνέχεια, ο Γ. Φλωρίδης είπε ότι «ο δικαστής θα μπορεί να οδηγήσει» τα παιδιά με παραβατικές συμπεριφορές«σε κοινωφελή εργασία, δράσεις πολιτιστικές η αθλητικές» ανακοινώνοντας, ουσιαστικά «αναμορφωτικό μέτρο με οργανωμένα προγράμματα», όπως τα χαρακτήρισε ο ίδιος. «Όταν έχουμε 1000 παιδιά με παραβατική συμπεριφορά θέλουμε τα παιδιά αυτά να τα σώσουμε μέσα από οργανωμένα προγράμματα της πολιτείας».
«Για να σε δείρει ο δάσκαλος κάτι κακό έκανες».
Τέλος, ο Γιώργος Φλωρίδης ισχυρίστηκε ότι τα μέτρα που έχουν παρθεί έως τώρα αποδίδουν και όταν διατυπώθηκε ο αντίλογος για την αύξηση των συλλήψεων ανηλίκων, απάντησε ότι «οι συλλήψεις έχουν αυξηθεί πάρα πολύ, λόγω της αποτελεσματικότητα της αστυνομίας». «Η αντίληψη των ανθρώπων που μιλούν για μέτρα καταστολής είναι που οδήγησε σε αυτήν την διάλυση, την αίσθηση ατιμωρησίας, το μπάχαλο, καθώς οι ορθές συμπεριφορές μέσα σε μια ευνομούμενη κοινωνία εγγυόνται την ελευθέρια του άλλου» κατέληξε.
Μάλιστα, αναφέρθηκε στην εποχή που ήταν ο ίδιος μαθητής, όταν «το πρώτο που έπρεπε να μάθουμε στη ζωή μας ήταν να σεβόμαστε τον δάσκαλο. Κι αν ο δάσκαλος μου έδωσε κανά χαστούκι, ο πατέρας μου μου έριχνε άλλα δέκα και μου έλεγε “για να σε δείρει ο δάσκαλος κάτι κακό έκανες».
Η Ματούλα Ζαμάνη έβγαλε τη μπλούζα της στο τέλος της συναυλίας της, μια απλή κίνηση που έχουμε δει από αμέτρητους άλλους καλλιτέχνες. Αυτό που δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει ήταν ο σάλος που προκλήθηκε στη συνέχεια σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών και μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στις 18/9 η Ματούλα Ζαμάνη ανέβηκε στη σκηνή στο θέατρο Βράχων. Έπειτα από μια συναυλία 2,5 ωρών στην οποία τραγούδησε και χόρεψε με το κοινό της, η Ματούλα άφησε το μικρόφωνό της, έβγαλε την μπλούζα της και κατευθύνθηκε στο πίσω μέρος της σκηνής. Η κίνηση αυτή ήταν αρκετή ώστε να ξεσπάσει σάλος αφενός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αφετέρου στα πάνελ ορισμένων εκπομπών.
Από τις εντονότερες αντιδράσεις ήταν εκείνη της συνεργάτιδας του Γιώργου Λιάγκα, Άρια, η οποία σχολίασε την κίνηση λέγοντας πως ήταν «σε κάθε περίπτωση αντιαισθητική», ενώ συνέχισε λέγοντας πως «αντιαισθητική ήταν η εικόνα και όταν ο κύριος Μαζωνάκης υποδύθηκε ότι ουρούσε στην πίστα». Στη συζήτηση εντάχθηκε και η ηλικία της Ματούλας Ζαμάνη, καθώς η Άρια απάντησε πως «δεν είναι και 20» στην επισήμανση ότι η τραγουδίστρια είναι μόνο 43 χρονών. Χρησιμοποίησε επίσης φράσεις όπως «ξεγύμνωμα» και «τσιτσίδωμα στη σκηνή».
Ο Γιώργος Λιάγκας σχολίασε πως «αισθητικά δεν μου αρέσει να βγάζει κάποιος τη μπλούζα πάνω στη σκηνή, όποιος κι αν είναι».
Όταν κάνει πρόγραμμα μόνο με μπούστο τύπου σουτιέν η Κατερίνα Λιόλιου είναι σέξι…
Όταν η Ματούλα Ζαμάνη πετάξει απλά στο τέλος τη μπλούζα και μείνει με το σουτιέν είναι πρόβλημα!!!
Αλλά όχι παιδιά 2024 έχουμε πού βλέπει κάποιος body shaming εεεε;;;
— Πυργυνικός_Αντιδραστήρας (@MrsStrangeFruit) October 2, 2024
Άλλες φορές, τα τοξικά σχόλια καταδικάστηκαν, και οι απόψεις κρύφτηκαν πίσω από δικαιολογίες. Όπως δήλωσε ο Αντρέας Μικρούτσικος στο πάνελ της Φαίης Σκορδά, δεν του άρεσε «αυτός ο αγοραίος διονυσιασμός», και αυτό δεν είχε να κάνει με το «αν είναι υπέρβαρη ή όχι». Γιατί φυσικά, κάνοντας αναφορά στα κιλά της τραγουδίστριας μπορεί να παρεξηγηθεί. Το ζήτημα των κιλών όμως μοιάζει σαν να παραμονεύει πίσω από τα περισσότερα σχόλια.
Η Ζαμανη δεν επιτρέπεται βγαίνει με το σουτιέν γιατί είναι χοντρή. Η Φουρέϊρα επιτρέπεται να βγαίνει με το σουτιέν να παίρνουμε μάτι και να την λέμε μετά Αλβανίδα και πουτ@νάκι. Είμαστε νοικοκύρηδες άνθρωποι εμείς. Όλα τα χουμε τακτοποιημένα στα κουτάκια τους.
Κάποιες φορές, εκφράστηκαν πιο υποστηρικτικές απόψεις, όπως εκείνη της Κατερίνας Καινούργιου, η οποία ανέφερε πως έχει αδυναμία στη Ματούλα Ζαμάνη, την εκτιμά πολύ και για τη φωνή, τη μουσική της, αλλά και για τη στάση ζωής της. Όμως παρόλο που η παρουσιάστρια καταδίκασε τα αρνητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής, όπως εκείνα περί μυρωδιάς, το περιεχόμενο των αναρτήσεων αναπαράχθηκε με κάρτες και σπικάζ.
Οι καλλιτέχνες που έχουν βγάλει τις μπλούζες τους πάνω στη σκηνή, ή εμφανίστηκαν χωρίς αυτές, είναι πάρα πολλοί, άνδρες και γυναίκες, ξένοι και Έλληνες. Λίγοι, όμως, έχουν σχολιαστεί με τον συγκεκριμένο τρόπο. Γιατί άραγε;
Βέβαια τη Ματούλα Ζαμάνη οι εκπομπές δεν την έχουν προβάλλει ποτέ για τα τραγούδια της,παρά μόνο με αφορμή τη μπλούζα που πέταξε και τα hate σχόλια…Υποκρισίας το ανάγνωσμα… #buongiorno
Κλιμακώνεται η ένταση για τη συναυλία των Τεμπών, καθώς η Μαρία Καρυστιανού στέλνει εξώδικο στον Νίκο Πλακιά, ο οποίος συνεχίζει να αναρτά αιχμηρές δηλώσεις. Παράλληλα, κάνει αίτημα στο υπουργείο Πολιτισμού ώστε να ανακληθεί η άδεια της συναυλίας με εισιτήριο.
Υπενθυμίζεται πως το κύριο ζήτημα που προκάλεσε ρήξη ήταν το αντίτιμο των 15€ για τη συναυλία που έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στο Καλλιμάρμαρο εις μνήμην του εγκλήματος στα Τέμπη. Η συναυλία διοργανώθηκε από τον σύλλογο συγγενών των θυμάτων, ενώ θα εμφανιστούν αφιλοκερδώς καλλιτέχνες όπως οι Φοίβος Δεληβοριάς, Κοινοί Θνητοί, Σωκράτης Μάλαμας Θανάσης Παπακωνσταντίνου και Τάνια Τσανακλίδου.
Το απόγευμα της Τετάρτης 02/10, ο Νίκος Πλακιάς ανακοίνωσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου “Τέμπη 2023” έστειλε εξώδικο στον ίδιο και τον αδερφό του, του οποίου η κόρη επίσης σκοτώθηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Ευχαριστώ @mkaristianou Η Μανα των Τεμπων έστειλε εξώδικα στην οικογένεια που έχασε τρία παιδιά Ντρέπομαι Πως θα βρεθείς με την Σοφια και την Μαρθα στα δικαστήρια ; Πως θα τις αντικρίσεις ; pic.twitter.com/URGqYo02z4
Στο εξώδικο, η Μ. Καρυστιανού τους κατηγορεί πως προκαλούν διχασμό και αμφιβολίες για τις προθέσεις του Συλλόγου, ο οποίος έχει αναφέρει ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν προορίζονται για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ορισμένοι άλλοι συγγενείς όπως η Βάσω Κούλπα, μητέρα του 21χρονου Τάσου Κουτσόπουλου από την Καρδίτσα, εξέφρασαν επίσης για άλλη μια φορά την αντίθεσή τους.
Το δελτίο τύπου του συλλόγου και η προσφυγή του Ν. Πλακιά στο Υπουργείο Πολιτισμού
Παράλληλα, δελτίο τύπου αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου Τέμπη 2023 σχετικά με τη συναυλία και το αντίτιμό της.
Όπως δήλωσε ο δικηγόρος του Νίκου Πλακιά, Λεωνίδας Κούμπουρας, σε συνέντευξή του στο OPEN, έχει υποβάλλει αίτημα στο υπουργείο Πολιτισμού για την ανάκληση της άδειας της συναυλίας με εισιτήριο, ζητώντας η εκδήλωση να αδειοδοτηθεί χωρίς αντίτιμο:
“Συγγενείς των θυμάτων πιστεύουν ακράδαντα ότι πρέπει να γίνει αυτή η συναυλία. Δεν έχουμε αντίρρηση με τη διεξαγωγή της συναυλίας πλην όμως, η συναυλία δεν πρέπει να έχει αντίτιμο το οποίο θα διατεθεί για αδιαφανείς σκοπούς. Στην αφίσα της συναυλίας αναφέρεται ότι η συναυλία γίνεται προς τιμήν των νεκρών θυμάτων των Τεμπών και των πληγέντων. Αποκρύφτηκε δηλαδή ότι η συναυλία γίνεται για να συγκεντρωθούν χρήματα για να γίνουν νομικές ενέργειες αορίστως στο εξωτερικό. Πρέπει να γίνει γνωστό στον κόσμο ότι αδειοδοτήθηκε από τον ΕΟΕ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) με τον όρο και με την πρόθεση ότι τα χρήματα που συγκεντρωθούν θα διατεθούν για την ανακούφιση όλων των πληγέντων. Όχι, δηλαδή να τα καρπωθούν οι ίδιοι” δήλωσε ο δικηγόρος.
“Επίσης είναι έωλο το επιχείρημα ότι θέλουν να στραφούν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, διότι όλοι οι νομικοί γνωρίζουν για να μπορέσεις να στραφείς στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και να αξιώσεις το οτιδήποτε θα πρέπει να έχεις εξαντλήσει τα εγχώρια νομικά μέσα. Έχουμε ενημερώσει το ΥΠΠΟ ώστε να μεταρρυθμιστεί αυτή η απόφαση να μη δοθεί άδεια διεξαγωγής συναυλίας με αντίτιμο” πρόσθεσε.
Οι δηλώσεις των καλλιτεχνών που θα εμφανιστούν στη συναυλία
Πολλοί από τους καλλιτέχνες που πρόκειται να τραγουδήσουν στη συναυλία τοποθετήθηκαν επί του ζητήματος.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δήλωσε πως έχει δώσει τον λόγο του στους συγγενείς των θυμάτων και πως τους έχει εμπιστοσύνη:
Ο Φοίβος Δεληβοριάς με τη σειρά του τόνισε πως πηγαίνει στη συναυλία χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ όπως είπε αγόρασε και ο ίδιος έναν αριθμό εισιτηρίων “για να υποστηριχθεί ο Σύλλογος, ο καθαρότερος δρόμος νομικά για να είναι όλα εντάξει και καθαρά.”
Μέσω ανάρτησης τοποθετήθηκε και ο Σωκράτης Μάλαμας, ο οποίος δήλωσε πως “Είναι υπόθεση όλων μας γι αυτό συμμετέχω με κάθε τρόπο σ αυτή τη συναυλία.”
Τελικά, αξίζει cancel στους «Απαράδεκτους»; Πόσο πολιτικοποιημένη (μπορεί να) είναι η Τέχνη;
Πριν λίγες ημέρες, η υποψήφια για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, Άννα Διαμαντοπούλου, δημοσίευσε στα κοινωνικά δίκτυά της ένα θεματικό video εμπνευσμένο από τους «Απαράδεκτους».
Ως προς το περιεχόμενο, βλέπουμε ένα οικείο πλάνο από τα γεύματα των «Απαράδεκτων». Η Άννα Διαμαντοπούλου βρίσκεται στην κεφαλή του τραπεζιού (η σημειολογία παραπέμπει στην ηγετική και ταυτόχρονα τιμητική θέση), το δείπνο λαμβάνει τόπο σε κάποιο αθηναϊκό εστιατόριο και έχει τον χαρακτήρα του reunion μιας και η σειρά ολοκληρώθηκε το μακρινό 1993.
Η Δήμητρα Παπαδοπούλου -που ήταν και η δημιουργός- ουσιαστικά παρουσιάζει την παλιά της συμμαθήτρια Άννα Διαμαντοπούλου στην τηλεοπτική παρέα. Η τελευταία, ως υποψήφια, τους εξηγεί πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει μεγάλη συμμετοχή στις επερχόμενες εσωκομματικές εκλογές, γιατί θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα. Οι διάλογοι εκτυλίσσονται με τον γνωστό παράλογο και κωμικό τρόπο, ενώ στο video το πολιτικό μήνυμα έχει σύντομη διάρκεια.
Άλλωστε, σε τέτοιου τύπου καμπάνιες τα λόγια είναι περιττά, καθώς το γεγονός και μόνο πως ένας καλλιτέχνης δείχνει ανοιχτά τη στήριξή του σε ένα πολιτικό πρόσωπο αρκεί.
Μέσα στην ταχύτητα και την πίεση της εκλογικής εκστρατείας ένιωσα ευλογημένη που βρέθηκα ένα βράδυ, σε αυτό το τραπέζι με τέτοιο ειδικό βάρος τέχνης και ταλέντου. Σταμάτη, Γιάννη, Σπύρο, και φυσικά Δημητράκι μου, σας ευχαριστώ για τα ωραία λόγια σας, για την κριτική σας ματιά,… pic.twitter.com/2HCVpqTI2q
Ένας βασικός λόγος είναι η προσωπική σχέση της Άννας Διαμαντοπούλου με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Αυτή καταγράφεται και στο νέο επεισόδιο της εκπομπής του Ηλία Ψινάκη «Στο Γηροκομείο».
Οι «Απαράδεκτοι» αποτελούν σημείο αναφοράς για την ελληνική τηλεόραση, ενώ μέχρι και σήμερα έχουν φανατικό κοινό παρά το γεγονός πως είναι δημιούργημα του 1991. Δύο στοιχεία που πρέπει να κρατήσουμε για τη συγκεκριμένη εποχή είναι πρώτον πως τα κόμματα και οι πολιτικές ιδεολογίες είχαν εντελώς άλλη βαρύτητα για την ελληνική κοινωνία και δεύτερον ότι βρισκόταν σε εξέλιξη το «σκάνδαλο Κοσκωτά», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το τότε ενδιαφέρον γύρω από την πολιτική.
Ένα από τα χαρακτηριστικά που έκαναν τη συγκεκριμένη σειρά τόσο αγαπητή ήταν τόσο ο κοινωνικός και πολιτικός σχολιασμός, όσο και η σύνδεση με επίκαιρα ζητήματα. Οι χαρακτήρες δεν δημιουργήθηκαν σε έναν κόσμο που έμοιαζε με τον δικό μας και ήταν αποσπασμένος από τα προβλήματα, αλλά έπαιρναν θέση, έχοντας προτερήματα και ελαττώματα που συναντάμε σε διάφορους ανθρωπότυπους στην πραγματική ζωή.
Αυτό το επιπλέον στρώμα πολυπλοκότητας δημιούργησε οικειότητα και ρεαλισμό και κατέστησε τόσο αγαπητούς τους χαρακτήρες. Με τους σημερινούς όρους, θα τους χαρακτηρίζαμε «αυθεντικούς» ή «ολοκληρωμένους», παρά το γεγονός πως ήταν ένα μωσαϊκό συγκυριών της εποχής τους. Αυτή ήταν και μία από τις σημαντικές καινοτομίες της συγκεκριμένης σειράς, η οποία συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στη σύνθεση της ύστερης μεταπολιτευτικής κουλτούρας.
Το debate που άνοιξε
Η αξιοποίηση του πολιτισμικού κεφαλαίου των «Απαράδεκτων» ήταν αναμενόμενο πως θα δημιουργούσε συζήτηση στα social media. Αυτό ήθελε άλλωστε και το επιτελείο της Άννας Διαμαντοπούλου, πέραν της προσέγγισης ενός συγκεκριμένου ηλικιακού group το οποίο αποτελεί τη βάση του ΠΑΣΟΚ σήμερα και είναι πολύ πιο πιθανό να συμμετέχει στις συγκεκριμένες εκλογές.
Πλήθος χρηστών αποθέωσαν την Άννα Διαμαντοπούλου για την ευρηματικότητα και την καλαισθησία της -που στην πραγματικότητα ήταν μία επιτυχημένη χρήση της νοσταλγίας– και άλλοι ένιωσαν προδομένοι καθώς θεώρησαν πως οι «Απαράδεκτοι» ξεπουλήθηκαν μεγαλώνοντας.
Εδώ ανοίγει και ένας ενδιαφέρων διάλογος σχετικά με το κατά πόσο η Τέχνη είναι αποπολιτικοποιημένη ή μη, αλλά και τον ρόλο των καλλιτεχνών.
Για πολλούς η Τέχνη είναι έκφραση συναισθημάτωνμε καθαρά αισθητική διάσταση, οπότε η πολιτική -με την έννοια της εκπροσώπησης συμφερόντων- δεν έχει θέση και την αλλοιώνει. Αυτή είναι μία απόλυτα ρομαντικοποιημένη θέση, η οποία αντιμετωπίζει τη δημιουργία εντελώς αποσπασματικά και αποστειρωμένα, καθώς αγνοεί παντελώς τα βιώματα και το υπόβαθρο του δημιουργού, αλλά και το γεγονός πως ηΤέχνη δεν μπορεί να είναι αποσπασμένηαπό την εποχή της.
Για να μην πέσουμε σε αυτήν την παγίδα που υπάρχει διάχυτη γύρω μας, ας φέρουμε ως παράδειγμα τον φουτουρισμό. Ως καλλιτεχνική πρωτοπορία του 20ου αιώνα, απέρριπτε τον κλασικισμό και ήθελε να σφυρηλατήσει έναν εντελώς νέο κόσμο. Με το «μένος» του απέναντι στο παλιό και τη λατρεία του νέου και της δυναμικής, οι εκπρόσωποί του στήριξαν τα ευρωπαϊκά φασιστικά κινήματα ως φορείς αυθεντικής αλλαγής, καθώς η συγκεκριμένη ιδεολογία -όντας απότοκο του νεωτερισμού- πίστευε στη δύναμη του ίδιου του ανθρώπου που μεγιστοποιούνταν από τις μηχανές, αλλά ταυτόχρονα αποδέχονταν και τις εγγενείς ανισότητες ανάμεσα στις φυλές.
Για να γίνει πιο ξεκάθαρο πως η Τέχνη πάντα είναι πολιτική, ακόμα και κατά την απουσία ενός ξεκάθαρου συμβολισμού ή μηνύματος, ας ορίσουμε πιο γενικά την πολιτική ως τον τρόπο οργάνωσης και ρύθμισης ζητημάτων σχετικά με τη ζωή μας.
Τώρα, ως προς τον ρόλο των καλλιτεχνών, συχνά ακούμε το επιχείρημα της αποπολιτικοποίησης και της υπηρεσίας σε μία ανώτερη ιδέα, την ίδια την Τέχνη. Εάν προσλαμβάνουμε τον καλλιτέχνη ως ένα απλό εργαλείο, τότε ενδεχομένως να έχουμε και το αίτημα αυτός να μη λαμβάνει θέση ούτε και να εκφράζεται, καθώς θεωρούμε πως είναι ακίνητος και ασυγκίνητος όπως τα αντικείμενα. Το πρόβλημα είναι πως ο καλλιτέχνης δεν είναι μόνο ένας ταγμένος δημιουργός με «σεπτές» διαστάσεις, αλλά ένα πολυδύναμο, ενεργό και ζωντανό υποκείμενο με συναισθήματα, βιωματικό υπόβαθρο και ναι, ιδεολογία.
Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος αναπτύσσει τη γλωσσική ικανότητα, τότε αυτόματα συνδέεται και με την ιδεολογία, που κάποιοι τόσο απεχθάνονται. Η γλώσσα δεν είναι ένα απλό εργαλείο, αλλά ένα σύνθετο σύνολο σχέσεων, εννοιών και συμβόλων. Το να εστιάζει κάποιος αποκλειστικά στην αισθητική διάστασή της είναι ένας χυδαίος υποβιβασμός -και ενδεχομένως έχει παρερμηνεύσει τον ρόλο της στην επικοινωνία.
Το φαινόμενο του «απολιτίκ καλλιτέχνη»
Πολλά χρόνια τώρα, υπάρχουν καλλιτέχνες που αρνούνται να πάρουν θέση ή να εκφραστούν και δηλώνουν «απολιτίκ». Πίσω από αυτό το φαινόμενο υπάρχουν δύο ερμηνείες.
Η πρώτη είναι ο φόβος τους να αντιμετωπίσουν την κριτική ή ακόμα και ένα ενδεχόμενο cancel culture. Ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε το άγχος των δημιουργών, είναι οι αντιδράσεις στον θάνατο του Alain Delon. Ήταν ένας άνθρωπος με σαφέστατα συντηρητικές θέσεις, μία πολυτάραχη και αμφιλεγόμενη προσωπική ζωή, όμως και εξαιρετικός ηθοποιός. Ο θάνατός του έγινε αφορμή ώστε να επιχειρηθεί μία «αποκαθήλωση», διότι οι άνθρωποι έχουν την απαίτηση κάποιος που θαυμάζουν να λατρεύεται ταυτόχρονα και σε όλα του τα επίπεδα.
Η δεύτερη είναι ο πολιτικός κυνισμός. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν απογοητευμένοι από τα κόμματα και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η σύγχρονη πολιτική. Παράλληλα, βιώνουν ένα αίσθημα ανημποριάς. Αυτά τα δύο τούς στρέφουν στο να εμπλακούν με πεδία στα οποία νιώθουν πως έχουν περισσότερο έλεγχο και να απορρίψουν οτιδήποτε άλλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αναζητούμε την άντληση ικανοποίησης σε ό,τι κάνουμε -και ο έλεγχος μάς την προσφέρει.
Η αντιστροφή αυτού είναι οι καλλιτέχνες, όπως η Taylor Swift, που επιλέγουν να πάρουν θέση, διότι νιώθουν πως μέσω της επιρροής τους έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τον κόσμο. Το γεγονός πως η τελευταία δήλωσε ότι είναι “childless cat lady” ήταν μία σαφέστατη φεμινιστική απάντηση στον JD Vance, υποψήφιο αντιπρόεδρο του Donald Trump. Από τη στιγμή που η Taylor Swift γνωρίζει πως έχει γίνει φαινόμενο διότι κινητοποιεί τις μάζες, έχει και ενεργή πολιτική στάση.
Τελικά, αξίζει cancel στους «Απαράδεκτους»;
Το γεγονός πως η Τέχνη εμπεριέχει πολιτική και οι καλλιτέχνες ταυτόχρονα είναι εκφραστές ιδεών, για πολλούς αρκεί ώστε να σταματήσουν να καταναλώνουν τα πολιτισμικά προϊόντα τους ή να τους θεωρήσουν ανάξιους δημόσιου βήματος. Προτού πάρουμε θέση και σηκώσουμε οργισμένα τις τσουγκράνες και τους αναμμένους πυρσούς μας, ας σκεφτούμε αν έχουμε το δικαίωμα παρέμβασης στις επιλογές ενός δημόσιου προσώπου. Μήπως υπό αυτή τη λογική και εμείς είμαστε κάπου λάθος και ενδεχομένως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν αντίστοιχα ενοχλημένο όχλο, αν εκφραστούμε δημόσια; Η κριτική διαφέρει από το cancel culture.
Η άρνηση τηςανθρώπινης διάστασης του καλλιτέχνη, δηλαδή των παθών, των λαθών, των επιλογών, αλλά και της ίδιας της προσωπικότητας, μάς δείχνει πως στην πραγματικότητα δεν λατρεύουμε έναν κοινό θνητό -ή πιο συγκεκριμένα την αντανάκλασή του- αλλά μία σεπτή, ωραιοποιημένη και ιδεοποιημένη εκδοχή αυτού του ανθρώπου στην οποία αποδίδονται χαρακτηριστικά που αντλούνται περισσότερο από τη θρησκεία και λιγότερο από την pop culture.
Εφόσον, λοιπόν, το αντικείμενο της λατρείας δεν πληροί τις απαιτήσεις, αυτό πρέπει να βεβηλωθεί και να τσαλακωθεί, με αφορμή καθετί που δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες μας, ώστε στο τέλος να μην μπορεί να μας βλάψει με τη γοητεία του και να μη μαγνητιστούμε από κάτι που θα μας «μολύνει» με αξίες που θα θέσουν υπό αμφισβήτηση τον τέλειο μανιχαϊστικό κόσμο μας.
Το να ακυρώνουμε τους «Απαράδεκτους» και να λέμε πως «ξεπουλήθηκαν» επειδή επέλεξαν να κάνουν endorsement σε μία υποψήφια του ΠΑΣΟΚ, είναι ακριβώς αυτή η ωραιοποιημένη διάσταση που είχαμε, αλλά και το γεγονός πως αρνούμαστε το δικαίωμα μεταβολής στους καλλιτέχνες. Την ίδια στιγμή, όμως, καλωσορίζουμε καλλιτέχνες που τείνουν να εκφράζονται θετικά σε πρόσωπα ή σκοπούς που αποδεχόμαστε τυφλά ή ταιριάζουν με την οπτική μας για τον κόσμο.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα, ειδικά από τότε που μπήκαν τα social media στη ζωή μας, είναι η ακραία πόλωση και το γεγονός πως γινόμαστε ολοένα και λιγότερο ανεκτικοίστο διαφορετικό -και αυτό έχει συνέπειες στην ποιότητα των δημοκρατιών μας. Για την παραπάνω κριτική δεν λαμβάνω υπόψη το astroturfing.
Περί μεταπολιτικής
Με την Άννα Διαμαντοπούλου κάποιος μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, όμως το σίγουρο είναι πως μιλάει πάντα πολιτικά και πρεσβεύει κάτι πολύ συγκεκριμένο εδώ και πολλά χρόνια. Κάποιοι ανεπιτυχώς χαρακτήρισαν αυτό το video μεταπολιτικό και προσπάθησαν να το συνδέσουν με τον τρόπο επικοινωνίας του Στέφανου Κασσελάκη. Τίποτα από τα δύο παραπάνω δεν ισχύει.
Η επιλογή να γίνει ένα spot με τους «Απαράδεκτους» ήταν μία αισθητική πολιτική δήλωση και όχι μεταπολιτική. Όπως προαναφέραμε, αυτά τα πρόσωπα εκφράζουν αξιακά ένα κομμάτι μίας γενιάς του παρελθόντος, με συγκεκριμένα πολιτισμικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, όπως αντίστοιχα η trap εκφράζει σήμερα ένα κομμάτι μίας εντελώς άλλης γενιάς, με πολύ ισχυρότερη ταξική μορφολογία που ταυτίζει την επιτυχία με την περίοπτη κατανάλωση, καθώς έχει αποσυνδεθεί από τις πολιτικές ιδεολογίες και τις μεγάλες αφηγήσεις στο όνομα ενός ακραίου ατομικισμού.
Επιπλέον, η επικοινωνιακή στρατηγική της Άννας Διαμαντοπούλου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτή του Στέφανου Κασσελάκη. Το αντίθετο, ακολουθεί το μοντέλο που εισήγαγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας το διάστημα 2015-2016.
Οι βασικοί πυλώνες αυτών των δύο καμπανιών είναι: 1) ο τεχνοκρατικός λόγος 2) η εμπειρία των υποψηφίων σε θέσεις ευθύνης 3) το rebranding που υπόσχονται για τα κόμματα 4) η θετική επικοινωνία και 5) η εναντίωση στον λαϊκισμό.
Το μοντέλο που έχει επιλέξει ο Στέφανος Κασσελάκης είναι: 1) επένδυση στον τοξικό λόγο 2) προβολή της προσωπικής ζωής υπό τη λογική του reality tv 3) απουσία ευθέων πολιτικών μηνυμάτων, 4) ιδεολογική ασάφεια 5) ακραία πόλωση μέσω του λαϊκισμού και 6) επανάληψη ενός μεταληθούς αφηγήματος.
Ισραηλινή αεροπορική επιδρομή σημειώθηκε εχθές το βράδυ στο κέντρο της Βηρυτού. Οι ΗΠΑ εκφράζουν τη στήριξή τους για «αναλογική αντίδραση» του Ισραήλ, ενώ φέρεται πως ο Χασάν Νασράλα είχε συμφωνήσει σε εκεχειρία πριν τον θάνατό του.
Ο φόβος και η αγωνία κυριάρχησαν εχθές το βράδυ στη Βηρυτό, με τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές να στοχεύουν περιοχές που σχετίζονται με τη Χεζμπολάχ, προκαλώντας σοβαρές ζημιές και απώλειες ζωών. Η περιοχή Dahieh βρέθηκε στο επίκεντρο των επιθέσεων. Οι κάτοικοι είχαν ειδοποιηθεί να απομακρυνθούν πριν τις επιδρομές, αλλά παρόλα αυτά σημειώθηκαν θάνατοι. Εξάλλου, καταστράφηκαν ιατρικά κέντρα που διαχειρίζεται η Ισλαμική Οργάνωση Υγείας, μια ΜΚΟ που συνεργάζεται στενά με τη Χεζμπολάχ και παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες στις φτωχές σιιτικές κοινότητες. Οι θάνατοι από τις επιθέσεις ανήλθαν σε έξι, ενώ αρκετοί τραυματίστηκαν σοβαρά, σύμφωνα με αναφορές διεθνών μέσων όπως το Al Jazeera.
Tonight in Lebanon’s capital.
Israel is massively bombing central Beirut in the middle of the night, deliberately striking civilian buildings. pic.twitter.com/d8Xbw5EXPX
Το χτύπημα σημειώθηκε σε μια πολυσύχναστη γειτονιά της εργατικής τάξης του Λιβάνου, ελπίζοντας ότι θα ήταν ασφαλείς. Βρίσκεται, επίσης, δίπλα στον περιφερειακό δρόμο που συνδέει την ανατολική με τη δυτική Βηρυτό, ενώ απέχει λίγα μόλις μέτρα από το κοινοβούλιο του Λιβάνου και την περιφερειακή έδρα των Ηνωμένων Εθνών. Επιπλέον, πρόκειται για το πρώτο ισραηλινό χτύπημα που πλήττει την καρδιά της πρωτεύουσας μετά τον πόλεμο μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ το 2006.
Israel just flattened an entire residential building packed with Lebanese families in Beirut right now.
Οι επιθέσεις στη Βηρυτό έλαβαν χώρα σε μια περίοδο αυξανόμενης ανασφάλειας, με το Ισραήλ να κλιμακώνει τις στρατιωτικές του ενέργειες εναντίον της Χεζμπολάχ. Οι βομβαρδισμοί κατέστρεψαν, εκτός από τις υποδομές υγείας, και κτίρια που φιλοξενούσαν εκτοπισμένους πολίτες λόγω των προηγούμενων συγκρούσεων, αυξάνοντας την ανθρωπιστική κρίση στην περιοχή.
A targetted strike, this time in Beirut onto an apartment The area though in Beirut proper, it is very close to downtown but still considered one of the dense Shiaa areas [Bashura ] & last photo from next neighborhood called Zqaq Blat pic.twitter.com/18l4Sk9jg9
Η ισραηλινή απάντηση έπειτα από την επίθεση του Ιράν με σχεδόν 200 πυραύλους παραμένει σε εξέλιξη. Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι φέρεται να εξέτασαν διάφορα σενάρια, ενώ όπως αναφέρουν η αντίδραση του Ισραήλ αυτή τη φορά θα είναι πολύ πιο σκληρή σε σχέση με τον προηγούμενο γύρο επιθέσεων από το Ιράν τον Απρίλιο. Τότε, το Ισραήλ είχε επιλέξει περιορισμένα πλήγματα, ακολουθώντας την προτροπή του Λευκού Οίκου για μετριοπαθή αντίδραση, κάτι που πολλοί στο Ισραήλ θεωρούν ως λάθος.
Αυτή τη φορά, το Ισραήλ εξετάζει το ενδεχόμενο να στοχεύσει στρατιωτικές βάσεις και εγκαταστάσεις παραγωγής πετρελαίου στο Ιράν, κίνηση που θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ήδη εύθραυστη ιρανική οικονομία, αλλά και στις παγκόσμιες αγορές πετρελαίου. Η καταστροφή διυλιστηρίων θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει σημαντικές οικονομικές αναταραχές, ενώ η σύγκρουση κλιμακώνεται επικίνδυνα. Ωστόσο, σύμφωνα με τέσσερις Ισραηλινούς αξιωματούχους, το Ισραήλ δεν σχεδιάζει επί του παρόντος να επιτεθεί στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, καθώς μια τέτοια ενέργεια θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ.
(Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επιβιβάζεται στο Air Force One στις 2 Οκτωβρίου στην Κοινή Βάση Άντριους στην Κομητεία Prince George στο Maryland. / Mandel Ngan)
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, έχει εκφράσει τη στήριξή του στο δικαίωμα του Ισραήλ να απαντήσει, αλλά προτρέπει για μια “αναλογική αντίδραση”, ώστε να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση. Σε αντίθεση με την προσέγγιση του περασμένου Απριλίου, η αμερικανική πλευρά δεν επιμένει αυτή τη φορά σε αυτοσυγκράτηση, αλλά επικεντρώνεται στην αποφυγή πράξεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την περιοχή σε πόλεμο πλήρους κλίμακας.
Με την παγκόσμια κοινότητα να παρακολουθεί με ανησυχία, ο κίνδυνος ενός παρατεταμένου και δαπανηρού πολέμου στην περιοχή είναι πλέον ορατός, ενώ οι ισχυροί παίκτες όπως οι ΗΠΑ προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες, χωρίς να εμπλακούν άμεσα στις πολεμικές εντάσεις.
Η πολιτική δύναμη της Χεζμπολάχ, ο Χασάν Νασράλα και η συμφωνία για παύση του πυρός
Η Χεζμπολάχ, εκτός από ισχυρή στρατιωτική δύναμη, αποτελεί σημαντικό πολιτικό φορέα στον Λίβανο, με παρουσία στο κοινοβούλιο και συμμετοχή σε κυβερνητικούς συνασπισμούς. Κατά τις εκλογές του 2022, η Χεζμπολάχ κατέλαβε το 19,8% των ψήφων, εξασφαλίζοντας 15 έδρες στο κοινοβούλιο, και συνεχίζει να διατηρεί ισχυρή επιρροή στη λήψη πολιτικών αποφάσεων, ιδίως όσον αφορά την ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική της χώρας. Παράλληλα, η παραστρατιωτική της δύναμη, η οποία λειτουργεί ανεξάρτητα από τον εθνικό στρατό του Λιβάνου, θεωρείται μία από τις πιο ισχυρές στη χώρα και έχει εμπλακεί σε πολέμους τόσο με το Ισραήλ όσο και στον συριακό εμφύλιο πόλεμο.
Ωστόσο, η ισχύς της Χεζμπολάχ αποτελεί πηγή διχασμού στον Λίβανο, με πολλούς να τη βλέπουν ως απειλή για την κυριαρχία της χώρας, λόγω των στενών σχέσεών της με το Ιράν και της στρατιωτικής της αυτονομίας. Παρά ταύτα, η Χεζμπολάχ απολαμβάνει ευρεία υποστήριξη από τις σιιτικές κοινότητες, κυρίως λόγω του εκτεταμένου δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών που έχει αναπτύξει, προσφέροντας σχολεία, νοσοκομεία και άλλες βασικές υπηρεσίες στις φτωχότερες περιοχές του Λιβάνου.
Η δολοφονία του ηγέτη της, Χασάν Νασράλα, αποτελεί σημείο καμπής για την οργάνωση και τον ρόλο της στη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με τον Λιβανέζο υπουργό Εξωτερικών, Αμπντάλα Μπου Χαμπίμπ, ο Νασράλα είχε κάνει συμφωνία για εκεχειρία με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία του.
Lebanese Foreign Minister Abdallah Bou Habib says Hezbollah leader Hassan Nasrallah agreed to a ceasefire right before Israel killed him pic.twitter.com/gclEwi9TEK
Ωστόσο, το Ισραήλ προχώρησε σε μια μαζική επίθεση πριν τεθεί σε ισχύ η εκεχειρία. Αυτή η κίνηση θεωρείται από πολλούς ως πράξη που μπορεί να οδηγήσει σε νέα, πιο εκτεταμένη στρατιωτική σύγκρουση.
Ένα σχόλιο πάνω στο casting ακόμη μιας διασκευής του “Wuthering Heights” και της λευκότητας που δεν λέει να αποβάλει το Hollywood, ακόμα και εις βάρος της ακρίβειας των διασκευασμένων σεναρίων του.
Τα νέα κάνουν εδώ και αρκετές ημέρες τον γύρο του διαδικτύου. Μετά τον περσινό θρίαμβο του “Saltburn” –που έκανε παγκοσμίως γνωστό τον «ασχημόμορφο» Barry Keoghan και στάθηκε ως αφορμή ώστε το “Murder on the Dancefloor” να γίνει ξανά relevant μέσα από τα TikTok trends– η Emerald Fennell ετοιμάζεται για το ηχηρό comeback της με τη διασκευή του βιβλίου «Ανεμοδαρμένη Ύψη».
Και τι πιο ηχηρό μετά το blockbuster “Saltburn”, αλλά και το οσκαρικό “Promising Young Woman” του 2020, από τη διασκευή ενός κλασικού λογοτεχνικού βιβλίου, που λατρεύτηκε (και διασκευάστηκε) όσο λίγα. Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της Emily Brontë έρχονται ξανά στη μεγάλη οθόνη, με μια νέα παραγωγή, η οποία φαίνεται πως βρίσκεται στα σκαριά και έχει ήδη βρει το glossy casting της.
Ένα casting όμως που ήδη έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις του κοινού, μιας που οι επιλογές των ηθοποιών φαντάζουν εκτός τόπου και χρόνου όταν μιλάμε για παραγωγές του 2024. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι ακριβώς συμβαίνει με τη νέα διασκευή του “Wuthering Heights”.
Ο λόγος για τον οποίο η επερχόμενη ταινία βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο κοινού αλλά και κριτικών κινηματογράφου έγκριτων μέσων δεν είναι άλλος από την επιλογή των πρωταγωνιστών της, που δεν είναι άλλοι από την Margot Robbie και τον Jacob Elordi. Και οι δύο Αυστραλοί, άκρως επιτυχημένοι από νεαρή ηλικία στον χώρο του θεάματος και σίγουρα way past της εφηβικής ηλικίας στην οποία βρίσκονται σύμφωνα με το βιβλίο.
Η ηλικία, όμως, των ηθοποιών είναι μάλλον ήσσονος σημασίας, αν σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με το εμβληματικό μυθιστόρημα της Brontë, ο Heathcliff που αναμένεται να ερμηνεύσει ο Elordi είναι ξεκάθαρα ένας έγχρωμος νεαρός άνδρας: είτε αφρικανικής ή νοτιο-ασιατικής καταγωγής, είτε τσιγγάνος της περιόδου, σε κάθε περίπτωση μακριά από τα φυλετικά πρότυπα της Αγγλίας του 1847 και του γοτθικού setting του βιβλίου. Μιλάμε για ένα ταυτοτικό στοιχείο του ήρωα, που μάλιστα επαναλαμβάνεται πολλάκις κατά την εξέλιξη της πλοκής και που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ιστορία (ο Heathcliff ως παιδί εύχεται άλλωστε να διέθετε ανοιχτόχρωμα μαλλιά και επιδερμίδα).
Μπορεί λοιπόν η 34χρονη Robbie να παίρνει υπό προϋποθέσεις την έγκριση του σινεφίλ κοινού ώστε να ερμηνεύσει μια έφηβη Catherine, είναι όμως ΟΚ στη δεκαετία του inclusivity και του diversity ένας έγχρωμος χαρακτήρας να ερμηνεύεται από έναν λευκό ηθοποιό, μόνο και μόνο εξαιτίας της δημοφιλίας του;
«Ανεμοδαρμένα Ύψη»: Οι ηθοποιοί που έχουν ενσαρκώσει τον Heathcliff
Στην περίπτωση της νέας διασκευής για τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη», ο δικηγόρος του διαβόλου θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η Fennell δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από ό,τι έκανε διαχρονικά το Hollywood στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος (και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις), αναθέτοντας διαχρονικά σε λευκούς ηθοποιούς τον ρόλο του Heathcliff.
Ο Laurence Olivier διένυε άλλωστε την τέταρτη δεκαετία της ζωής του, όταν θα ερμήνευε τον εν λόγω ρόλο στην ταινία του 1939, ενώ το ίδιο θα συνέβαινε και με τους Richard Burton, Timothy Dalton, Tom Hardy και Ralph Fiennes.
Όμως το 2011, ο James Howson αποτέλεσε τον πρώτο ηθοποιό αφρικανικής καταγωγής που ερμήνευσε τον ρόλο στην ομώνυμη κινηματογραφική διασκευή της Andrea Arnold, ενώ δέκα χρόνια μετά θα συνέβαινε το ίδιο στο ανέβασμα της ομώνυμης παράστασης από το Εθνικό Θέατρο του Ηνωμένου Βασιλείου, με ηθοποιό μικτής καταγωγής. Γεγονότα που μαρτυρούν το εξής απλό: όταν οι casting directors το επιθυμούν πραγματικά, οι ρόλοι μπορούν όντως να αποδίδονται στους ανθρώπους που φέρουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για την ακριβή ερμηνεία τους.
Η σημασία του casting με ακρίβεια ως προς τη φυλετική καταγωγή
Όταν, όμως, ένας λευκός ηθοποιός που πρόκειται να ερμηνεύσει έναν έγχρωμο χαρακτήρα διαθέτει το απαραίτητο ταλέντο, γιατί ακριβώς μας πειράζει μια μικρή «ποιητική αδεία» ως προς την απόδοση του σεναρίου, ιδιαίτερα όταν αυτός αποτελεί ένα υποκριτικό next big thing; Ο λόγος φυσικά έγκειται στα φυλετικά φορτισμένα βιώματα και χαρακτηριστικά που φέρει ένας τέτοιος ρόλος, τα οποία ουσιαστικά διαγράφονται αριστοτεχνικά με κάθε whitewashing κίνηση μιας χολυγουντιανής ή μη παραγωγής.
Ένας λευκός Heathcliff μπορεί άραγε να αναδείξει την επιρροή της original ιστορίας από μια τοπική οικογένεια του Yorkshire, τους Sills, που ζούσε χάρη στις φυτείες ζάχαρης της στη Τζαμάικα και διέθετε 30 Αφρικανούς σκλάβους που εξυπηρετούσαν τις καθημερινές τους ανάγκες; Μπορεί άραγε να αποδώσει τις επιδράσεις του φυλετικού ρατσισμού πάνω σε ένα υποκείμενο, το οποίο ως παιδί σχολιάζεται ως «σκουρόχρωμος τσιγγάνος» ή «little Lascar» και που σταδιακά φτάνει να βασανίζει κουτάβια ή να κακοποιεί μικρά παιδιά; Σίγουρα όχι.
Κι αν δεν πείθουν τα παραπάνω, τότε πώς θα σχολιαζόταν αν σήμερα βλέπαμε έναν trans χαρακτήρα να ερμηνεύεται σε μια παραγωγή οποιουδήποτε budget από ένα cis straight υποκείμενο, σε μια περίοδο που το απόθεμα openly trans ηθοποιών όλο και αυξάνεται; Προβληματικό, δεν νομίζετε; Ακόμα κι αν η Emerald Fennell σκοπεύει να δημιουργήσει μια παραγωγή με το θεατρικό και εκκεντρικό στοιχείο που αγαπήθηκε στο (μέτριο κατά τη γράφουσα) Saltburn, κάποια πράγματα απλώς δεν συγχωρούνται.
Είδαμε το “Joker: Folie à Deux” που παραήταν musical, αλλά ανέδειξε την τρομακτική χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών του
Ήταν το 2019 όταν περάσαμε δυόμιση ώρες σε μία κινηματογραφική αίθουσα, κοκαλωμένοι από την ερμηνεία του Joaquin Phoenix στον “Joker” του Todd Phillips. Η τρομακτική αλλαγή στην εμφάνισή του, το γέλιο-σήμα κατατεθέν, ο χορός στις σκάλες που παραμένει viral μέχρι σήμερα. Το κυριότερο όμως ήταν η ιστορία που εξηγεί τη villain πλευρά του Arthur Fleck και πώς το σύστημα υγείας τον εγκαταλείπει. Μία ερμηνεία που χάρισε στον Phoenix το Όσκαρ.
Ήρθε ο Covid και τον Ιούνιο του 2022, ο σκηνοθέτης Todd Phliilips μάς χάρισε ένα Instagram post, με τον Phoenix να διαβάζει το σενάριο του sequel. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε και μηδένισε χτες, με την avant premiere του Joker: Folie a Deux.
Πέντε χρόνια μετά, ο Arthur Fleck ή The Joker, πρόκειται να δικαστεί για τους φόνους που διέπραξε. Κλεισμένος στο Arkham State Hospital, ο απόλυτος αντιήρωας είναι καταβεβλημένος, με τα κόκαλα της πλάτης του να εξέχουν, τους φύλακες να τον χλευάζουν και να τον κακοποιούν. Η καθημερινότητα είναι ίδια, μέχρι που γνωρίζει τη Lee Quinzel και βρίσκει ξανά τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση που είχε ως Joker.
Ένα sequel εντελώς διαφορετικό από την πρώτη ταινία
Για να είμαστε δίκαιοι, γνωρίζαμε ότι θα είναι λίγο θρίλερ και λίγο musical. Η παρουσία της Lady Gaga το πρόδιδε ούτως ή άλλως. Ωστόσο, δεν περιμέναμε ότι θα είναι τόσο musical και σχεδόν καθόλου θρίλερ. Η πρώτη ταινία είχε τις απαραίτητες edgy σκηνές, φόνους, βαθιά εσωτερικές στιγμές με τα «τραύματα» του Arthur και την πάλη με τον εαυτό του, ακόμα και το plot twist με τη σχέση με τη γειτόνισσά του, που τελικά ήταν μόνο στη φαντασία του.
Στο sequel, πρωταγωνιστεί η μουσική, αλλά όχι αυτή που θα περίμενες για τον Joker. Οι δύο πρωταγωνιστές ερμηνεύουν κλασικά κομμάτια, όπως το “Ne me Quittes Pas”, αλλά στα αγγλικά, “If My Friends Could See Me Now” και “Bewitched, Bothered and Bewildered”.
Αν είσαι fan του είδους, θα ενθουσιαστείς. Αλλά για τους υπόλοιπους, μάλλον ήταν απογοήτευση. «Σταμάτα να τραγουδάς, όχι άλλο τραγούδι», λέει σε κάποια φάση ο Arthur στη Lee και μίλησε εκ μέρους πολλών από εμάς.
Η ταινία ανοίγει με μια animated σκηνή, θυμίζοντας τις παλιές παιδικές ταινίες, αλλά ακόμα και αυτή είναι σαν να έχει γίνει χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Η ταινία του 2019 βουτάει βαθιά στον ψυχισμό του Arthur και στο στίγμα της ψυχικής νόσου, ακόμα και αν υπήρξαν αντιδράσεις για το πώς προσεγγίστηκε από τους δημιουργούς.
Τώρα όμως, μένουμε στην επιφάνεια και είναι σαν να λύσαμε το θέμα της ψυχικής νόσου και σκοπός είναι ο Joker να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Το love story είναι η κεντρική ιστορία, αλλά ακόμα και αυτό χάνει από την ουσία αυτής της συνάντησης, όταν θυμίζει συνέχεια το “La la Land”. Δεν ξέρω αν παίζει κάποιο ρόλο το γεγονός ότι ο Todd Phillips δεν θα συνεχίσει τη συνεργασία του με το DC Universe και this is the end. Είναι όμως σαν να έγιναν όλα βιαστικά (ενώ περιμέναμε πέντε χρόνια), με μία πρόθεση να τελειώσουν όλα χωρίς εξήγηση ή έστω κάποια ελπίδα.
Το εξαιρετικό cast
Δεν βλέπω τον Phoenix να μπαίνει στη φετινή κούρσα των Όσκαρ, αλλά είναι ο βασικός λόγος για να δεις αυτή την ταινία. Όλη η ταινία είναι οι εκφράσεις του. Η διαδρομή μεταξύ Arthur-Joker που αποτυπώνεται στο πρόσωπό του είναι συγκλονιστική, ως συνήθως. Η Lady Gaga είναι εξαιρετική παρτενέρ, ως μελλοντική(;) Harley Quinn, αν και θα μπορούσαμε να δούμε περισσότερα για το background της και πώς δημιουργήθηκε αυτή η προσωπικότητα. Η χημεία τους είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά δεν υπήρχε το σενάριο ή η πλοκή που θα απογείωνε ένα τέτοιο ζευγάρι.
Να μείνουμε όμως και στο υπόλοιπο cast που έχει τον εξαιρετικό Brendan Gleeson ως αρχιφύλακα και την Catherine Keener ως δικηγόρο, που είναι οι μόνοι που επιτρέπουν στον Arthur να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά του, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο Steve Coogan ως αδίστακτος δημοσιογράφος είναι η μικρή βρετανική πινελιά που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμαστε.
Να δεις ή να μην δεις;
Αν λατρεύεις το musical ή τη Lady Gaga, τρέξε να κλείσεις εισιτήριο. Αν όχι, 2 ώρες και 20 λεπτά θα περάσουν κάπως βαρετά, κοιτάζοντας το ρολόι σου περισσότερο από όσο θα ήθελες, αλλά στο τέλος της ημέρας, ο Joaquin Phoenix καταφέρνει να σε κάνει να απορείς. Με το ιδιοφυές ταλέντο του, τη συγκλονιστική εξωτερική του μεταμόρφωση αλλά και με το πόσο βαθιά μπαίνει σε αυτό που ερμηνεύει. «Θα επιστρέψεις στην υποκριτική, γιατί αυτό πρέπει να κάνεις. Θα γίνεις πολύ πιο σπουδαίος από εμένα», του είχε πει ο αδερφός του, River, και εμείς θα τον ευγνωμονούμε αιωνίως για αυτό.
Η ταινία κάνει πρεμιέρα στις 3 Οκτωβρίου, από την Tanweer.
Ο Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εστιατόρων, Γιώργος Κουράσης, μίλησε στο ΣΚΑΪ σχετικά με τα προβλήματα που προκύπτουν από τη φορολόγηση του φιλοδωρήματος.
Το μέτρο της εφορίας που αφορά το φιλοδώρημα σε καταστήματα εστίασης δημιουργεί προβληματισμό στους εργαζόμενους του χώρου. Το πρωί της Τετάρτης (2/10) ο Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εστιατόρων, Γιώργος Κουράσης, μίλησε στο ΣΚΑΪ σχετικά με την “παγίδα” του φιλοδωρήματος:
«Το φιλοδώρημα για τον επιχειρηματία είναι μία παγίδα και μία πολύ εύκολη παράβαση για την επιχείρηση αν δεν τηρηθούν κάποιοι κανόνες», ανέφερε αρχικά ο κ. Κουράσης κάνοντας λόγο και για την απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία αναφέρει ότι το φιλοδώρημα είναι μισθός.
«Το φιλοδώρημα θα πρέπει να καταβάλλεται στον εργαζόμενο στη μορφή μισθού», σημείωσε ο κ. Κουράσης τονίζοντας ότι θα υπόκειται σε κρατήσεις και ασφαλιστικές κρατήσεις.
Το νέο αυτό πρόβλημα προέκυψε από τη διασύνδεση των μηχανημάτων POS με τις ταμειακές μηχανές και την καθημερινή αποστολή των αποδείξεων στην ΑΑΔΕ εξήγησε ο κ. Κουράσης δίνοντας στη συνέχεια ένα παράδειγμα για το πώς θα πρέπει να κινηθεί το κατάστημα ώστε να μην έχει πρόβλημα: Ο επιχειρηματίας προκειμένου το φιλοδώρημα που αφήνει ο πελάτης να μην αποτελέσει παράβαση θα πρέπει να ακολουθήσει μία διαδικασία.
Όπως σημείωσε ο κ. Κoυράσης στα νέα POS υπάρχει ειδικό κουμπί που περνά την συναλλαγή με την ένδειξη «εκκρεμή» για την οποία ο επιχειρηματίας δεν αποδίδει ΦΠΑ και δεν χρεώνεται. Με τον τρόπο αυτό στο τέλος του μήνα ο επιχειρηματίας θα μπορεί να αποδώσει το εκάστοτε ποσό που αντιστοιχεί στον εργαζόμενο σε μορφή μισθού παρακρατώντας τα προβλεπόμενα.
Καλεσμένη ήταν στο Ευρωκοινοβούλιο η Μ. Καρυστιανού: «Το να ζούμε μαζί με τους ατιμώρητους υπεύθυνους για τον χαμό των παιδιών μας, είναι κάτι που δεν αξίζει σε κανέναν να βιώσει πλέον του θανάτου του παιδιού του. Μην το επιτρέψετε».
Ενώπιον των ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μίλησε η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Τέμπη 2023 και μητέρα της 20χρονης Μάρθης που σκοτώθηκε στη σύγκρουση των τραίνων. Με τρεμάμενη φωνή ζήτησε από τους ευρωβουλευτές να μην επιτρέψουν να μείνει ατιμώρητο το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη:
«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι σίγουρα εμπλεκόμενη στο διπλό έγκλημα στα Τέμπη και προσπαθεί να γλιτώσει των ευθυνών της» τόνισε η Μαρία Καρυστιανού μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, καλεσμένη στη συνεδρίαση της πολιτικής ομάδας της Αριστεράς – The Left, μετά από πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κώστα Αρβανίτη.
Στην ομιλία της η Μαρία Καρυστιανού ενημέρωσε τους ευρωβουλευτές για τα όσα αναφέρει στην επιστολή της προς την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και την πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσολα. Η επιστολή αφορά το ζήτημα που έχει προκύψει με την ανάληψη του χαρτοφυλακίου Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τον Απόστολο Τζιτζικώστα αλλά και για τις εξελίξεις στην υπόθεση του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη.
«Το να ζούμε μαζί με τους ατιμώρητους υπεύθυνους για τον χαμό των παιδιών μας, είναι κάτι που δεν αξίζει σε κανέναν να βιώσει πλέον του θανάτου του παιδιού του. Μην το επιτρέψετε» σημείωσε η κ. Καρυστιανού, με τους ευρωβουλευτές να ξεσπούν σε χειροκροτήματα.
(Από την τελετή λήξης της φωτογραφικής έκθεσης της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας με τίτλο “έντεκα και εικοσιένα” στη Λάρισα / EUROKINISSI)
Η πρόεδρος του Συλλόγου Τέμπη 2023 κατήγγειλε και την «αδιανόητη κυβερνητική παρέμβαση στον χώρο του συμβάντος», ώστε να μην μπορούν, όπως είπε, να διερευνηθούν «τα αίτια της έκρηξης που έκαψε 30 ανθρώπους ζωντανούς».
Η κα Καρυστιανού αναρωτήθηκε «Για ποιο λόγο να εμπλακεί μία κυβέρνηση και να καταστρέψει σημαντικά στοιχεία;», σημειώνοντας πως «είναι σίγουρα εμπλεκόμενη και στα δύο εγκλήματα και προσπαθεί να γλιτώσει των ευθυνών της». Στη συνέχεια, αναφερόμενη στην Ευρωπαία Εισαγγελέα Λόρα Κοβέσι έκανε λόγο για ολοφάνερη προσπάθεια χειραγώγησης του Ευρωκοινοβουλίου με σκοπό την αποφυγή των ευθυνών και της τιμωρίας.
Στο email που απέστειλε στην πρόεδρο της Κομισιόν, την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσόλα και τον Επίτροπο Δικαιοσύνης της ΕΕ Ντιντιέ Ρέιντερς, η Μ. Καρυστιανού ζητά να ξανασκεφτούν εάν θα πρέπει να τοποθετηθεί Επίτροπος Μεταφορών ο Απόστολος Τζιτζικώστας όπως πρότεινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και η πρόεδρος της Κομισιόν αποδέχθηκε.
Light και Thug Slime απήγγειλε ο Κυριάκος Βελόπουλος στη Βουλή καθώς μιλούσε για τη νεανική παραβατικότητα: «Προτείνουμε κατάργηση τώρα αυτών των τραγουδιών, που προάγουν τη χρήση ναρκωτικών και τις δολοφονίες».
Η αύξηση του φαινομένου της βίας των ανηλίκων και της νεανικής παραβατικότητας έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία το τελευταίο διάστημα. Το μεσημέρι της Τρίτης 1/10 το θέμα έθιξε από το βήμα της Βουλής και ο Κυριάκος Βελόπουλος. Όντας πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, δεν φαίνεται να δυσκολεύτηκε να “βρει τη λύση” και σε αυτό το πρόβλημα.
Ο Κ. Βελόπουλος έβαλε στο στόχαστρο τους τράπερς και τη μουσική τους, καθώς όπως είπε υποκινούν την βία: «Απαιτούμε άμεση παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, ώστε να συλληφθούν όλοι αυτοί που διαδίδουν τη βία και το έγκλημα στις ψυχές των παιδιών, υπό το πρόσχημα της τραπ. Γιατί υπάρχει και η άλλη τραπ, που δεν υποκινεί βία. Να εφαρμοστεί άμεσα το άρθρο 184: «για διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων», τόνισε.
Συνέχισε λέγοντας «Προτείνουμε ακόμη κατάργηση τώρα αυτών των τραγουδιών, που προάγουν τη χρήση ναρκωτικών και τις δολοφονίες». Μάλιστα, για να ενισχύσει τη θέση του, ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης απήγγειλε ο ίδιος ορισμένα τραγούδια.
Πιο συγκεκριμένα, απήγγειλε στίχους του «Mosca» του Light:
«Μοίραζα πακέτα, όλη μέρα ήμουν on call Πόδια μου πρησμένα σαν να παίρνανε Winstrol Άφησα τον Yugi να προσέχει το κιλό Τον έπιασα να κλέβει και του γάμησα το σόι Chain τόσο χοντρό που το φωνάζω Βενιζέλο Άκης Τσοχατζόπουλος, το θέλει, της το παίρνω»
Ενώ συνέχισε με τους στίχους του τραγουδιού «Θείος» του Thug Slime:
«Κάνω νταλαβέρια με τον θείο Δεν αφήνω αποδεικτικά στοιχεία στο σημείο Από πάνω μέχρι κάτω όλα primo Στο προπο σκάω με μάσκα και αδειάζει το ταμείο Θέλω ένα glock 26 και ένα rugel Δεν πληρώνω και ο ιδιος είμαι shooter Ανυπομονώ να πάμε να τους βρούμε Τους πιάνουμε στον ύπνο μάγκα σαν τον Freddy Krueger Δεν υποτιμώ, απλά δεν ανησυχώ Είσαι ρουφιανα κατσαρίδα, σήκω φύγε από δω Πριν σε πατήσω και σε αφήσω νεκρό Είμαι slime, είμαι fifth, παίζει να επιτεθώ»
Οι τράπερς απαντούν
Ο Light και ο YPO δεν άργησαν να απαντήσουν με αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Light αρκέστηκε σε ένα απλό story με το κλιπ του Βελόπουλου να απαγγέλει τους στίχους του:
Τι καινούργιο μπορεί να φέρει η υπόθεση της Ζιζέλ Πελικό στην ιστορία των κακοποιήσεων; Τι μπορεί να μας μάθει για τη νοσηρή «χημική υποταγή» της ναρκωμένης γυναίκας;
Η Ζιζέλ Πελικό ναρκωνόταν συστηματικά εν αγνοία της για μια δεκαετία από τον σύζυγό της στο σπίτι τους στη Μαζάν, σε ένα ήσυχο χωριό στη νότια Γαλλία. Ο Ντομινίκ Πελικό προσέγγιζε άνδρες στο διαδίκτυο -συνήθως σε ιστοσελίδα για ανταλλαγή συντρόφων- για να την κακοποιήσουν σεξουαλικά, δίχως χρηματικό αντάλλαγμα, ενόσω εκείνη δεν είχε τις αισθήσεις της κι ενώ εκείνος βιντεοσκοπούσε τον βιασμό.
Ένας άντρας που υποβάλει τη γυναίκα του σε χημική υποταγή, έπειτα από αρκετές δεκαετίες κοινής ζωής, τρία παιδιά, επτά εγγόνια, την αντιμετωπίζει ως αντικείμενο απόλαυσης με την ψυχαναλυτική έννοια του όρους.
Η διαστροφή και ο διαστροφικός είναι μια «κλινική πραγματικότητα» που βρίσκεται στην κοινωνία μας. Είναι εξαιρετικά πιθανή η διακίνηση φαντασιώσεων νεκροφιλίας, καθώς για χρόνια δρούσε ο ίδιος -και οι άλλοι που κατέγραφε με κάμερα- πάνω στο αναίσθητο σώμα της Ζιζέλ Πελικό, μιας γυναίκας που έδειχνε σαν να είναι νεκρή, καθώς είχε απώλεια συνείδησης.
Όπως προκύπτει από την ομολογία του, ο Ντομινίκ Πελικό δεν ελέγχει τις παρορμήσεις του και δεν έχει ούτε συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση του Άλλου, ούτε ενοχές. Έχει φαντασιώσεις ανταλλαγής συντρόφων που λαμβάνουν τη μορφή εμμονής, μετά την άρνηση της συζύγου του να συμμετάσχει σε βραδιές swinging.
Τότε, εκείνος μοιάζει, κάποια στιγμή, να αποφασίσει να περάσει στην πράξη, χωρίς τη συναίνεσή της. Η ηδονοβλεπτική του εμμονή και το πορνογραφικό υλικό που συλλέγει ωστόσο θα οδηγήσει στη σύλληψη του. Δηλώνει απερίφραστα πως θα συνέχιζε αυτή τη δραστηριότητα, αν δεν είχε συλληφθεί -δήλωση που επιβεβαιώνει την ανυπαρξία ενσυναίσθησης και ορίων.
Οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες κάνουν λόγο για άτομο χειριστικό, που έχει βιώσει στο παρελθόν κακοποίηση, επιβεβαιώνοντας τη θεωρία που θέλει την πλειονότητα των ατόμων που έχουν διαπράξει σεξουαλικά εγκλήματα να έχουν μεγαλώσει σε τραυματικό περιβάλλον.
Νέα εποχή του #Metoo στη Γαλλία
Η γαλλική κοινωνία παρακολουθεί συγκλονισμένη τη δίκη, ο Ντομινίκ Πελικό γίνεται το «τέρας της Αβινιόν», ενώ η Ζιζέλ Πελικό η «γυναίκα σύμβολο κατά της σεξουαλικής βίας και της χημικής υποταγής». Διαδηλώσεις συμπαράστασης στα θύματα βιασμού πραγματοποιούνται αδιάκοπα σε όλη τη χώρα και μια αναπάντεχη ανατροπή –όχι μόνο η σύλληψη του δράστη αλλά και η απόφαση του θύματος για δημόσια δίκη- κάνει την «ντροπή να αλλάξει στρατόπεδο» (φράση δανεική από σύνθημα).
Ανοίγει ο δρόμος για μια νέα εποχή του #Metoo στη Γαλλία. Η δίκη με τους όρους τη μη ανωνυμίας της Ζιζέλ –διάσημη πια για το καρέ της κούρεμα και τα στρογγυλά της γυαλιά- κάνει τα θύματα να φωνάζουν:
«Δεν ντρέπομαι πια, ο βιαστής θα πρέπει να ντρέπεται».
Το χρονικό της πιο νοσηρής υπόθεσης στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας
Η Ζιζέλ Πελικό θυμάται τον άντρα της να τη φιλάει και να της λέει:
«Θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένη. Μετά από πενήντα χρόνια γάμου δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί άνδρες που αγαπούν τόσο πολύ τις γυναίκες τους». Ήταν το 2013. Ένα πρωί, η Ζιζέλ παρατηρεί μικρούς λεκέδες σε ένα ρούχο. Την ενοχλούν αλλά δεν μπορεί να καταλάβει από πού προέρχονται.
Ελλείψει εξήγησης, στρέφεται προς τον Ντομινίκ και αστειεύεται: «Μήπως κατά τύχη με νάρκωσες;». Εκείνος αρχίζει να κλαίει: «Αντιλαμβάνεσαι τι είπες μόλις τώρα, είναι αηδιαστικό!». Εκείνη νιώθει άβολα και του ζητάει συγγνώμη.
Η Ζιζέλ Πελικό αντιλαμβάνεται πως έχει κενά μνήμης και παράξενες συμπεριφορές. Επισκέπτεται έναν νευρολόγο, ο οποίος υποψιάζεται αμνησιακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Το 2017, νιώθει πως αρχίζει να τρελαίνεται και κλείνει ραντεβού για αξονική τομογραφία. Φοβάται για όγκο στον εγκέφαλο. Η αξονική δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Τα παιδιά της φοβούνται πως είναι πιθανόν να έχει τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Τον Σεπτέμβριο του 2020 ο Ντομινίκ ξεσπά σε κλάματα και της λέει: «Έκανα κάτι ανόητο. Με έπιασαν στο εμπορικό κέντρο Carpentras, έβγαλα δύο φωτογραφίες κάτω από τη φούστα μιας γυναίκας». Η Ζιζέλ του λέει: «Θα πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη από αυτή τη γυναίκα. Και να παρακολουθήσεις τον εαυτό σου, γιατί νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα». Και προσθέτει: «Αλλά δεν θα υπάρξει δεύτερη φορά. Την επόμενη φορά, θα φύγω».
Ο σύζυγός της γνέφει: «Μην ανησυχείς, πήρα το μάθημά μου!» Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς τον συνοδεύει στο τμήμα. Την ρωτούν: «Πώς θα περιγράφατε τον σύζυγό σας; Εκείνη απαντά: «Είναι ένας ευγενικός, στοργικός άνθρωπος. Είναι σπουδαίος άνθρωπος». Ο αστυνόμος Perret συνεχίζει:
«Σχετικά με τη σύλληψή του στις 12 Σεπτεμβρίου 2020, τι σας είπε;» Η Ζιζέλ γνωρίζει τις κατηγορίες εναντίον του συζύγου της κι εξηγεί. Ακολουθούν ερωτήσεις σχετικά με τον αριθμό των τηλεφώνων που διαθέτουν, τη χρήση των κοινωνικών δικτύων, τις ηλεκτρονικές συσκευές και το περιεχόμενό τους.
Τη ρωτούν αν καλούν κόσμο σπίτι και πώς θα περιέγραφε τη σεξουαλικότητά της. «Φυσιολογική», απαντάει. Η αστυνομία επιμένει να μάθει αν το ζευγάρι συνηθίζει την ανταλλαγή συντρόφων. Η Ζιζέλ Πελικόδεν κατανοεί το νόημα των ερωτήσεων. Ωστόσο, απαντά πως δεν μπορεί να ανεχτεί παρά μόνο τα χέρια του συζύγου της, πάνω στο σώμα της.
Ο ανακριτής της λέει πως θα ανοίξει έναν φάκελο, για να της δείξει μια φωτογραφία που μπορεί να τη σοκάρει. Της δείχνει το υπνοδωμάτιο του σπιτιού της και την ίδια κοιμισμένη, με άγνωστους άνδρες. Του ζητά να σταματήσει. Δεν αντέχει να δει το βίντεο που προτείνουν να της δείξουν.
Ένας ψυχολόγος μπαίνει στο γραφείο. Εκείνη θέλει να γυρίσει σπίτι της. Ο Ντομινίκ Πελικό, 71 ετών, είναι υπό κράτηση για «βιασμό σε βαθμό κακουργήματος» και «χορήγηση επιβλαβών ουσιών». Η συνομήλική και επί χρόνια κακοποιημένη Ζιζέλ Πελικό γίνεται το σύμβολο των θυμάτων βιασμού στη Γαλλία, μετά την αποποίηση του δικαιώματος ανωνυμίας της.
Συνήθως οι δίκες βιασμού στη Γαλλία διεξάγονται ιδιωτικά. Η 71χρονη Ζιζέλ Πελικό αποφάσισε, ωστόσο, η δίκη του συζύγου της και των υπόλοιπων βιαστών της να διεξαχθεί δημόσια, για να αφυπνιστεί η γαλλική κοινωνία ενάντια στη σεξουαλική βία. Και τα κατάφερε.
Όλοι πλέον φωνάζουν στα γαλλικά βουλεβάρτα «Θύματα, σας πιστεύουμε». Αυτό θα είναι και το αποτύπωμα της Ζιζέλ Πελικό.
H Σαλομέ Ζουραμπισβίλι ήρθε σε ρήξη με τη φιλορωσική κυβέρνηση της Γεωργίας καθώς αρνήθηκε να υπογράψει τον πρόσφατο νόμο που περιορίζει τα δικαιώματα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+. Ωστόσο, ο νόμος μπορεί ακόμα να τεθεί σε ισχύ με την υπογραφή του προέδρου του Κοινοβουλίου.
H πρόεδρος της Γεωργίας, Σαλομέ Ζουραμπισβίλι, αρνήθηκε να υπογράψει τον νόμο που περιορίζει τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, χωρίς όμως να ασκήσει βέτο εναντίον του. Η Ζουραμπισβίλι χαρακτηρίζεται ως φιλοευρωπαία και βρίσκεται σε ρήξη με την φιλορωσική κυβέρνηση της χώρας, όπως ανακοίνωσαν οι υπηρεσίες της γεωργιανής προεδρίας.
Όπως δήλωσε η εκπρόσωπος της προεδρίας της Γεωργίας, η πρόεδρος «αρνήθηκε να υπογράψει τον νόμο και τον ανέπεμψε στο κοινοβούλιο χωρίς να προβάλει το βέτο της». Καθώς δεν άσκησε βέτο, ο νόμος μπορεί να τεθεί σε ισχύ χωρίς την υπογραφή της Ζουραμπισβίλι, διότι ο πρόεδρος του Κοινοβουλίουέχει την εξουσία να υπογράψει το κείμενο του νόμου σε περίπτωση άρνησης της προεδρίας.
Υπενθυμίζεται πως το κοινοβούλιο της Γεωργίας ενέκρινε το νόμο «περί οικογενειακών αξιών», ο οποίος περιορίζει τα δικαιώματα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+. Όπως αναγράφεται στον νόμο, επρόκειτο να απαγορεύσει «την προπαγάνδα των ομοφυλοφιλικών και αιμομικτικών σχέσεων» σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και τηλεοπτικές εκπομπές, καθώς και «συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που προωθούν τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις», πιθανώς καθιστώντας τις εκδηλώσεις Pride παράνομες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και διεθνείς οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδίκασαν την κίνηση, χαρακτηρίζοντάς την ως παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών.
Ο νόμος, που είναι αντίστοιχος με τον ισχύοντα στη Ρωσία, υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος «Το Γεωργιανό Όνειρο» με 84 ψήφους υπέρ και καμία κατά. Η αντιπολίτευση απείχε από την ψηφοφορία, καταγγέλλοντας την υπερσυντηρητική και αντιδυτική κατεύθυνση της κυβέρνησης.
🇬🇪 President @Zourabichvili_S, rather than vetoing and returning the anti-LGBT censorship law to @Geoparliament with comments, refused to sign it.
Η Μέση Ανατολή βρίσκεται στα πρόθυρα γενικευμένης σύγκρουσης, μετά την εκτόξευση σχεδόν 200 πυραύλων από το Ιράν κατά του Ισραήλ, με απειλές για έντονες αντίποινα από τον Νετανιάχου: «Το Ιράν διέπραξε μεγάλο λάθος απόψε» και «θα πληρώσει το τίμημα».
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο έπειτα από την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ εχθές το βράδυ, με σχεδόν 200 βαλλιστικούς πυραύλους. Ο Ισραηλινός πρόεδρος Μπενιαμίν Νετανιάχου αντέδρασε απειλητικά προς το Ιράν, δηλώνοντας ότι «Το Ιράν διέπραξε μεγάλο λάθος απόψε» και «θα πληρώσει το τίμημα».
Η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι η μαζική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ, η δεύτερη σε περίπου έξι μήνες, «τερματίστηκε», και ότι «το 90%» των πυραύλων που εκτοξεύθηκαν πέτυχαν τους στόχους τους.
Ο αρχηγός του ιρανικού γενικού επιτελείου, στρατηγός Μοχαμάντ Μπαγερί, δήλωσε ότι αν το Ισραήλ προχωρήσει σε αντίποινα, οι δυνάμεις του Ιράν θα πλήξουν με «ακόμη μεγαλύτερη ένταση» όλες «τις υποδομές» του εβραϊκού κράτους. Σύμφωνα με ιρανικά μέσα, το Ιράν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά υπερηχητικούς πυραύλους στην επιχείρηση «Τίμια υπόσχεση 2», όπως ονομάστηκε η χθεσινή επίθεση.
Υπενθυμίζεται πως «Τίμια υπόσχεση» είχε ονομαστεί η επιχείρηση στις 13 Απριλίου, όταν το Ιράν εξαπέλυσε 350 πυραύλους σε αντίποινα για ισραηλινό βομβαρδισμό που ισοπέδωσε το ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό. Ήταν η πρώτη απευθείας επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ.
Από την πλευρά του Ισραήλ, οι ένοπλες δυνάμεις δήλωσαν ότι οι περισσότεροι πύραυλοι αναχαιτίστηκαν και καταστράφηκαν από το σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας Σιδερένιος Θόλος.
“Iran’s attack is a severe and dangerous escalation. There will be consequences…We will respond wherever, whenever and however we choose, in accordance with the directive of the government of Israel.”
Το Πεντάγωνο των ΗΠΑ επιβεβαίωσε ότι πολεμικά πλοία του αμερικανικού ναυτικού εκτόξευσαν περίπου δέκα πυραύλους για να αναχαιτίσουν τους ιρανικούς πυραύλους, με τη συνδρομή των ενόπλων δυνάμεων της Γαλλίας και της Βρετανίας, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, στο Ισραήλ υπήρξαν μόνο δύο ελαφρά τραυματισμοί. Ένας Παλαιστίνιος σκοτώθηκε από συντρίμμια πυραύλου στην Ιεριχώ, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με τοπικό αξιωματούχο.
Εκατοντάδες άνθρωποι που βρίσκονταν σε σταθμό λεωφορείων στη δυτική Ιερουσαλήμ, κατέφυγαν σε υπόγειο χώρο στάθμευσης. Κάποιοι προσεύχονταν, άλλοι κοιτούσαν τα κινητά τους. Περίπου μία ώρα μετά την επίθεση, ο στρατός ανακοίνωσε ότι οι κάτοικοι μπορούσαν να βγουν από τα καταφύγια.
Ένα επίλεκτο σώμα των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων, οι “Φρουροί της Επανάστασης” δήλωσαν ότι «στοχοποίησαν την καρδιά» του Ισραήλ ως εκδίκηση για τον θάνατο του γενικού γραμματέα της Χεζμπολά, Χασάν Νασράλα, του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια, και του ανώτερου αξιωματικού τους, Αμπάς Νιλφορουσάν, που σκοτώθηκε μαζί με τον Νασράλα την περασμένη Παρασκευή σε προάστιο της Βηρυτού. Ο Ιρανός επιτελάρχης ανέφερε πως οι πύραυλοι είχαν ως στόχο «τις τρεις κυριότερες στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις του σιωνιστικού καθεστώτος, τη Μοσάντ, την αεροπορική βάση Νεβατίμ και την αεροπορική βάση Χατσερίμ».
Ο στρατηγός Μπαγερί τόνισε ότι «Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν τήρησε τους απαραίτητους κανόνες και δεν στοχοποίησε παρά μόνο στρατιωτικές βάσεις». Προειδοποίησε δε ότι αν το Ισραήλ συνεχίσει να ενεργεί κατά της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας του Ιράν, η απάντηση θα είναι ακόμη πιο σφοδρή, και «θα μπουν στο στόχαστρο όλες οι υποδομές του».
Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών, Αμπάς Αραγτσί, ανέφερε ότι η Τεχεράνη άσκησε το δικαίωμά της στη «νόμιμη άμυνα» και η επίθεση μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη, εκτός εάν «το ισραηλινό καθεστώς αποφασίσει» να προχωρήσει σε περαιτέρω ενέργειες: «Επιδείξαμε τρομερή αυτοσυγκράτηση επί σχεδόν δύο μήνες, για να δώσουμε περιθώριο» για την επίτευξη «κατάπαυσης του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας», δήλωσε επίσης.
Earlier this evening, we exercised self-defense under Article 51 of the UN Charter, targeting solely military & security sites in charge of genocide in #Gaza and #Lebanon.
We did so after exercising tremendous restraint for almost two months, to give space for a ceasefire in… pic.twitter.com/SJJrAhxIdN
Παράλληλα, η Τεχεράνη προειδοποίησε την Ουάσιγκτον να μην «ανακατευτεί», μετά την πυραυλική επίθεση, σύμφωνα με τον επικεφαλής της ιρανικής διπλωματίας, όπως μετέδωσε τοπικό πρακτορείο ειδήσεων. Το State Department χαρακτήρισε «απόλυτα ψευδές» ότι υπήρξε οποιαδήποτε προειδοποίηση πριν από την επίθεση.
Προκάλεσαν ζημιά οι ιρανικοί πύραυλοι;
Οι πληροφορίες για τις ζημιές στο Ισραήλ παραμένουν περιορισμένες. Το Ιράν εκτόξευσε πάνω από 180 βαλλιστικούς πυραύλους, κάποιοι υπερηχητικοί τύπου Fattah, με μέγιστη ταχύτητα 10.000 mph. Οι Φρουροί της Επανάστασης ισχυρίζονται ότι το 90% των πυραύλων έπληξε στόχους, όμως το Ισραήλ δηλώνει πως οι περισσότεροι αναχαιτίστηκαν, υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Εικόνες από το Ισραήλ δείχνουν έναν κρατήρα πρόσκρουσης.
Η ιρανική επίθεση καταδικάστηκε από διάφορες χώρες και οργανισμούς, ενώ το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αναμένεται να συνεδριάσει σήμερα για να συζητήσει την κλιμάκωση.
Το Ισραήλ εντείνει τις επιχειρήσεις του κατά της Χεζμπολά. Ο ηγέτης της, Χασάν Νασράλα, σκοτώθηκε την περασμένη Παρασκευή σε ισραηλινή επιδρομή.
