δίαιτες

Παρ’ ότι σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των διαιτώμενων καταφέρνει να χάσει μέρος ή και ολόκληρο το σωματικό βάρος που χρειάζεται, παρατηρούμε, τελικά, ότι η επαναπρόσληψη βάρους αγγίζει ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό, γεγονός που αναδεικνύει ότι οι δίαιτες μπορεί να δουλεύουν, όχι όμως μακροπρόθεσμα.

Οι έρευνες δείχνουν ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων που χάνουν βάρος, καταφέρνουν να το διατηρήσουν μακροπρόθεσμα. Οι εκτιμήσεις διαφέρουν, αλλά τα ποσοστά είναι γενικά χαμηλά. Σύμφωνα με μελέτες, μόνο περίπου το 20% των ανθρώπων που χάνουν βάρος καταφέρνουν να διατηρήσουν αυτή την απώλεια για τουλάχιστον ένα χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, μια σημαντική ανασκόπηση από τους Wing και Phelan που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition, ανέλυσε δεδομένα από διάφορες μελέτες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο το 20% των ατόμων που χάνουν βάρος, καταφέρνουν να το διατηρήσουν μακροπρόθεσμα. Η ανασκόπηση αυτή υπογράμμισε τη σημασία της συνεχούς αυτοπαρακολούθησης.

@maxlugavere

Why diets FAIL 😭 👉🏼 From epsidoe 306 of The Genius Life podcast, on all podcast apps. #weightloss #diets #dieting #fatloss #nutrition #medicine #haes

♬ original sound – maxlugavere

Γιατί αποτυγχάνουν σαρωτικά οι δίαιτες;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα χρειάζεται να δούμε τι συμβαίνει στο σώμα όταν μπαίνει σε δίαιτα. Όταν χάνουμε απότομα βάρος, το σώμα μας περνάει από διάφορες φυσιολογικές και μεταβολικές αλλαγές.

Ξεκινώντας μία δίαιτα, το σώμα μας υφίσταται κάτι που ονομάζεται μεταβολική προσαρμογή. Όταν μειώνεται η ημερήσια πρόσληψη θερμίδων, το σώμα προσαρμόζεται μειώνοντας τον μεταβολικό ρυθμό του, δηλαδή τις ημερήσιες καύσεις που κάνει, ώστε να παραμείνει ζωντανό. Αυτό σημαίνει ότι καίει λιγότερες θερμίδες για να διατηρήσει το βάρος του, καθιστώντας αρχικά δυσκολότερη τη συνέχιση απώλειας βάρους και στην πορεία την διατήρηση του νέου βάρους. Αυτό συμβαίνει, διότι το σώμα λειτουργεί προσαρμοστικά και προσπαθεί να αμυνθεί στις αλλαγές που του επιβάλλονται (όπως η μείωση θερμίδων), ιδιαίτερα όταν αυτές οι αλλαγές γίνονται απότομα.

Επιπλέον, στην αρχή της δίαιτας, το μεγαλύτερο μέρος της απώλειας βάρους προέρχεται από την απώλεια υγρών και γλυκογόνου (αποθηκευμένης μορφής υδατανθράκων). Η απώλεια αυτή είναι προσωρινή και μπορεί να αναπληρωθεί γρήγορα μόλις αυξηθεί η πρόσληψη θερμίδων ή υδατανθράκων. Στην πορεία, χάνοντας βάρος οδηγούμαστε και στην απώλεια μυϊκής μάζας, ιδιαίτερα αν η διατροφή δεν περιλαμβάνει επαρκείς ποσότητες πρωτεΐνης και αν δεν συνδυάζεται με ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης.

Δεν γίνεται να υπάρξει απώλεια βάρους χωρίς ταυτόχρονη απώλεια μυϊκού ιστού, αυτό όμως που αλλάζει την έκβαση της ιστορίας είναι το ποσοστό απώλειας πολύτιμου μυϊκού ιστού θα χαθεί. Οι μύες είναι ενεργειακά απαιτητικοί, που σημαίνει ότι χρειάζεται να τους διατηρήσουμε σε όσο μεγαλύτερο ποσοστό γίνεται σε μία απώλεια βάρους, ώστε να μην μειωθούν οι συνολικές μας καύσεις.

Κάτι που δεν πρέπει επίσης να παραβλέπουμε είναι ότι οι δίαιτες θερμιδικού ελλείματος επηρεάζουν τις ορμόνες που ελέγχουν την πείνα και την κορεσμό μας. Οι αλλαγές αυτές μπορούν να αυξήσουν την όρεξη και την επιθυμία για τροφές υψηλής θερμιδικής αξίας, καθιστώντας δύσκολη την αυτοσυγκράτηση. Σε όλα τα παραπάνω, χρειάζεται να συνυπολογίσουμε και την ψυχολογική κόπωση που προκύπτει από την συνεχή στέρηση και τους περιορισμούς που επιβάλλονται. Η απαγόρευση και η ενοχοποίηση ολόκληρων ομάδων τροφίμων μπορεί να προκαλέσει αυξημένη επιθυμία για τις “κακές” τροφές και, τελικά, να οδηγήσει σε υπερκατανάλωσή τους.

Οι δίαιτες δεν παρέχουν επαρκή εκπαίδευση για μακροπρόθεσμες διατροφικές συνήθειες και πολλές φορές ούτε εξατομίκευση. Οι άνθρωποι συχνά επιστρέφουν στις παλιές διατροφικές συνήθειες μόλις ολοκληρωθεί η δίαιτα γιατί δεν έμαθαν ποτέ πως να θρέφουν το σώμα τους.

Για να είναι επιτυχημένη μια προσπάθεια απώλειας βάρους μακροπρόθεσμα, χρειάζεται να υιοθετηθούν ρεαλιστικές και βιώσιμες διατροφικές συνήθειες και ένας υγιεινός τρόπος ζωής που να περιλαμβάνει επίσης την διαχείριση άγχους. Χρειάζεται να μάθουμε να ξεχωρίζουμε δίαιτες που υπόσχονται πολύ γρήγορα αποτελέσματα, που απαιτούν σαρωτικές αλλαγές και αποκλείουν μεγάλες ομάδες τροφίμων. Αν ένα πλάνο διατροφής μας δημιουργεί άγχος, αναστάτωση ή σωματική δυσφορία είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Χορός, Ελλάδα

Η Εύη Σούλη, η Σοφία Μαυραγάνη και η Μαριέλα Νέστορα θα μας παρουσιάσουν τα νέα τους έργα τις προσεχείς ημέρες. Τρεις νέες γυναίκες χορογράφοι που μέσα στο δύσβατο –λόγω ελληνικής πραγματικότητας– τοπίο του χορού καταφέρνουν να υπερνικήσουν τα εμπόδια και να δημιουργήσουν με πολύ κόπο, αλλά και αφοσίωση, το όραμά τους. 

Για την «εργασιακή ζούγκλα», αλλά και για την ανάγκη εκπροσώπησης όλων των φωνών ανεξαρτήτως φύλου, δίνουμε τον λόγο σε εκείνες που τολμούν να μιλήσουν για όσα αντιμετωπίζουν και για όσα παλεύουν ώστε να αλλάξουν. 

Eύη Σούλη: Χορέψτε μέσα στις δυσκολίες, αυτή είναι η σωτηρία

«Η ενασχόληση με την τέχνη του χορού στην Ελλάδα γίνεται σχεδόν πάντα, σε συνθήκες εξαρχής δύσκολες. Η πρώτη δυσκολία έρχεται με την επιλογή χοροδιδασκάλου στην παιδική ηλικία. Προσωπικά, ήμουν τυχερή σε αυτό τον τομέα, καθώς η πρώτη μου δασκάλα χορού ήταν και μια πρώτη πηγή έμπνευσης για το παιδικό μου μυαλό (και όχι μόνο το παιδικό), αλλά γνωρίζω πολλές ιστορίες άλλων παιδιών που οι πρώτες τους εμπειρίες ήταν τραυματικές και οι επιλογές τους αποδείχτηκαν ακατάλληλες».

«Στη συνέχεια και όταν κάποιο παιδί επιλέξει τελικά το επάγγελμα του χορευτή/δασκάλου χορού, έχει την επιλογή να δώσει εξετάσεις στην κρατική σχολή (ΚΣΟΤ), της οποίας όμως ο αριθμός των εισακτέων είναι ιδιαίτερα μικρός. Οι υπόλοιποι δίνουν εξετάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού για να φοιτήσουν στις ιδιωτικές σχολές χορού. Εδώ βλέπουμε το εξής παράδοξο: Να υπάρχει απευθείας έλεγχος από το υπουργείο σε ιδιωτικές σχολές, των οποίων, ωστόσο, τα πτυχία δεν έχουν καμία κρατική αναγνώριση, σχεδόν καμία ισχύ».

Εύη Σούλη, χορός στην Ελλάδα
Credits: Stephie Grape

«Αν, παρόλα αυτά, τελικά τα καταφέρει ένα άτομο να ξεκινήσει την επαγγελματική του πορεία στον χώρο του χορού θα συναντήσει μία “εργασιακή ζούγκλα”. Τα ένσημα, συνήθως, είναι μια άγνωστη λέξη, ενώ οι χορογράφοι που δημιουργούμε δικές μας παραγωγές, προσπαθούμε να βρούμε χρηματοδότηση  –που συνήθως είναι πενιχρή. Γι’ αυτό το λόγο, όλοι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε παράλληλα πολλά πράγματα, τρέχοντας σε έναν αγώνα επιβίωσης. Προφανώς, καταλήγουμε να κάνουμε τέχνη “με την ψυχή στο στόμα,” με ελάχιστη έως ανύπαρκτη οικονομική ανταμοιβή, σε χρόνους ρεκόρ και κάνοντάς τα όλα μόνοι μας». 

«Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο υποχρηματοδοτείται η τέχνη του χορού στην Ελλάδα δημιουργεί ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο, οι καλλιτέχνες ζούμε με το μόνιμο άγχος του αποτελέσματος, χωρίς να δίνουμε σημασία στην έρευνα. Γενικά, ο ερευνητικός τομέας στην τέχνη του χορού, ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτε κρατικά, ούτε σε ιδιωτικούς φορείς και απομένουν μόνο ατομικές, συνήθως σπασμωδικές προσπάθειες, χωρίς μακρόπνοο πλάνο να καλύπτουν το κενό. Ακόμα, είναι εξαιρετικά ελλιπής η στήριξη και ανάδειξη του χορού μέσω κρατικών φορέων όπως το Εθνικό Θέατρο, τα ΔΗΠΕΘΕ κτλ.».

«Σε κάθε περίπτωση, όσο και αν οι δυσκολίες είναι πολλές και μεγάλες, στην πραγματικότητα δεν θέλω να αποτρέψω κανένα παιδί από το να ασχοληθεί με αυτή την μαγική τέχνη γιατί μέσα σε όλα αυτά που ανέφερα, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι με αγάπη για το χορό, έμπνευση, δοτικότητα και επαγγελματισμό. Τις δε συνθήκες, μπορούμε πάντα να παλέψουμε για να τις αλλάξουμε. Χορέψτε μέσα στις δυσκολίες, αυτή είναι η σωτηρία».

Ψιλικά: Μια site specific performance βασισμένη σε κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη από την ομάδα Στέρεο Νερό της χορογράφου Εύης Σούλη από Παρασκευή 31 Μαΐου (20:30 και 22:00) για 12 παραστάσεις στο εμπορικό κέντρο ΡΕΑ (Παγκράτι/Bύρωνας)

Παράσταση, χορός Ελλάδα
Credits: Stephie Grape

Σοφία Μαυραγάνη: Ως γυναίκα χορογράφος, δραστηριοποιούμαι σε ένα πεδίο αδιανόητα «μαγικό» και αδιανόητα «επίπονο»

«Ο χορός είναι μια φανταστική τέχνη, πολυδιάστατη, αποκαλυπτική, δυναμική και δύσκολη. Είναι η ευκαιρία μας να κρατήσουμε ζωντανή τη σχέση με το σώμα και τις δυνατότητές του και να εμπιστευτούμε διαδικασίες κατανόησης και παρακολούθησης που δεν είναι κυρίαρχες. Σε ένα λογοκεντρικό σύστημα, βέβαια, ο χορός φαντάζει ως μια περιττή πολυτέλεια που εύκολα παραγνωρίζεται και ακόμα πιο εύκολα χάνει όποια θεσμική και κρατική υποστήριξη έχει κερδίσει».

«Ο χορός θέλει κόπο και στην ελληνική πολιτιστική πραγματικότητα θέλει περισσότερο κόπο. Αν μιλήσουμε δε και για τη γυναικεία καλλιτεχνική πραγματικότητα, θέλει ακόμα περισσότερο κόπο. Ως γυναίκα χορογράφος, λοιπόν, δραστηριοποιούμαι σε ένα πεδίο αδιανόητα “μαγικό” και αδιανόητα “επίπονο”. Μαγικό γιατί δεν το βαριέμαι, κάθε κίνηση κάθε έργο είναι μια μικρή ή μεγάλη εξερεύνηση εντελώς διαφορετική κάθε φορά, δυναμική και απρόβλεπτη, ένας απολαυστικός αγώνας, ένα καινούργιο μάθημα. Προσωπικά, απολαμβάνω το αναπάντεχο, το μη οριοθετημένο, το προσωπικό και αυτό ο χορός το εξασφαλίζει και μπορεί να το αναδείξει με δυσκολία και –επαναλαμβάνω– με κόπο. Κόπο γιατί η πραγματικότητα και οι δομές είναι παλιές και ανέμπνευστες. Γιατί το γυναικείο βλέμμα δεν εκτιμάται και πρέπει συνεχώς να διεκδικεί και να υπερασπίζεται τον τρόπο που βλέπει και δημιουργεί· και αυτό απαιτεί επιπλέον ενέργεια. Οι διακρίσεις στον καλλιτεχνικό χώρο είναι βαθιές και ασυνείδητες, κάτι που επίσης απαιτεί επιπλέον ενέργεια».

«Έχουμε τη τάση να αναπαράγουμε τα ίδια συστήματα που μάθαμε και (δεν) αγαπήσαμε. Αυτά έχουν στηθεί πάνω στον κυρίαρχο λόγο και στις μονόπλευρες κοσμοθεωρίες που οδηγούν σε αποκλεισμό των διαφορετικών εμπειριών και προοπτικών και επηρεάζουν την οργάνωση και την απόλαυση της κοινωνικής, πολιτικής και ατομικής ζωής. Ο χορός είναι η τέχνη της μετάβασης και, μέσα στην αναμφισβήτητα δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε, είναι ένα εργαλείο που καλό θα ήταν να το ξαναδούμε αλλιώς, γιατί έχει τη δύναμη να φέρει χαρά».

Glorious Epic της Σοφίας Μαυραγάνη. Δύο «παίδες οικτροί» στη σκηνή του Alcatraz Strip Club. Μια ένδοξη έπικ παράσταση χορού. Από 1 έως 4 Ιουνίου Ιουνίου, στις 19.00.

Σοφία Μαυραγάνη, χορός Ελλάδα
Credits: Μαργαρίτα Νικητάκη

Μαριέλα Νέστορα: Πόσος χώρος υπάρχει αλήθεια για μια γυναικεία οπτική, για μια άλλου είδους δημιουργικότητα και ελεύθερη σκέψη;

«Παρότι, εδώ και μια δεκαετία, υπάρχει μια δημόσια συζήτηση για την υποεκπροσώπηση των γυναικών δημιουργών σε όλα τα πεδία της τέχνης, είναι σχετικά πρόσφατα που βλέπουμε πια μια στροφή στην ανάδειξη των γυναικείων φωνών όπως π.χ. με την έκθεση στο ΕΜΣΤ «Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο»

«Συχνά –και όχι μόνο στην Ελλάδα– παρατηρούμε ότι οι αναγνωρισμένοι στην τοπική και διεθνή σκηνή χορογράφοι είναι κυρίως άντρες, ενώ γυναίκες συνάδελφοί τους αγωνίζονται για αντίστοιχη προβολή. Είναι και κάπως αστείο, αν σκεφτεί κανείς ότι το πεδίο του χορού από πάντα απασχολούσε περισσότερες γυναίκες από άντρες. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε άλλες τέχνες. Όμως, παρότι μπορώ να φανταστώ ότι θα υπήρχε κάποια αντίδραση ή και αγανάκτηση στην περίπτωση παράλειψης γυναικείων φωνών σε εκθέσεις σε μουσεία ή σε αναθέσεις θεατρικών οργανισμών –κάποια αντίστοιχη παράλειψη στην περίπτωση του σύγχρονου χορού πιστεύω ότι διαφεύγει της προσοχής μας. Μήπως γιατί οι άνθρωποι χορεύουν όλο και λιγότερο; Μήπως γιατί όλο και λιγότεροι άνθρωποι βλέπουν χορό; Μήπως γιατί πιο πολλοί άνθρωποι κάνουν χορό, παρά βλέπουν χορό;».  

«Στον σύγχρονο χορό, ο οποίος ιστορικά σηματοδοτήθηκε από γυναίκες χορογράφους πρωτοπόρους όπως η Μάρθα Γκράχαμ και η Πίνα Μπάους, κ.ά., είναι συχνά άντρες χορογράφοι πιο γνωστοί πιο πετυχημένοι. Στην Αγγλία όπου σπούδασα και έζησα για μια δεκαετία, παρότι υπήρχαν γυναίκες χορογράφοι που τις παρακολουθούσα βήμα-βήμα να χτίζουν την καριέρα τους με μόχθο, σχεδόν πάντα ήταν οι άντρες συνάδελφοί τους, ακόμη και οι λιγότερο έμπειροι, που έπαιρναν τις μεγάλες αναθέσεις και θέσεις. Γυναίκες υπήρχαν, αλλά είχαν πρόσβαση στις μικρότερης κλίμακας ευκαιρίες. Δεν ξέρω κατά πόσο σχετίζεται όλο αυτό με το φάντασμα της εκπαίδευσης του κλασικού μπαλέτου όπου οι άντρες είναι πολύ λιγότεροι και αντιλαμβάνονται από νωρίς την ατομικότητά τους –ενώ οι γυναίκες εκπαιδεύονται στο να μπορούν να απορροφηθούν στο σύνολο ενός corps de ballet. Στην ιστορία του βρετανικού κλασικού χορού, διαφαίνεται ότι ενώ γυναίκες μπορεί να διευθύνουν σχολές μπαλέτου, δεν προσκαλούνται να χορογραφήσουν –τους επιτρέπεται η ανάληψη ευθυνών, αλλά όχι η δημιουργική εξουσία». 

«Και μετά, είναι και το ζήτημα της αισθητικής που συνδέεται και με την εκπαίδευση κοινού: Αν για χρόνια βλέπουμε έργα ανδρικής οπτικής που εγκαθιδρύουν σταδιακά συγκεκριμένες χορογραφικές συμβάσεις –ακόμη και συγκεκριμένη αισθητική σε συγκεκριμένα είδη σωματικότητας– πόσος χώρος υπάρχει αλήθεια για μια γυναικεία οπτική, για μια άλλου είδους δημιουργικότητα και ελεύθερη σκέψη –ειδικά όταν μιλάμε για το πλαίσιο των αναθέσεων από μεγάλους οργανισμούς; Όσο ενδιαφέρον, λαμπρό κι αν είναι το έργο ενός άντρα καλλιτέχνη, το ζήτημα είναι να υπάρχει πολυφωνία, αυτό είναι και το νόημα της τέχνης». 

Μαριέλα Νέστορα, χορός Ελλάδα
Credits: Μυρτώ Αποστολίδου

«Εμένα, προσωπικά, ως γυναίκα δημιουργό, προφανώς με αφορά η εκπροσώπηση των γυναικείων φωνών στις τέχνες και θεωρώ ότι ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά τα δικαιώματα των φύλων συνολικά. Όμως όλα αυτά είναι μέσα στη μεγαλύτερη ομπρέλα που αφορά και τα δικαιώματα των ζώων, των φυτών και της φύσης. Και αυτά ακριβώς θεωρώ ως τα πιο επείγοντα και τα πιο καίρια ζητήματα για την εποχή μας. Μια εποχή στην οποία δεν συζητάμε πια για κάποια μελλοντική κλιματική κρίση που επέρχεται –ό,τι μας λένε οι επιστήμονες εδώ και 50 χρόνια– αλλά για μια κλιματική κρίση που είναι ήδη εδώ».  

No matter how quiet όσο ήσυχo κι αν είναι, Η νέα παραγωγή από τη ομάδα σύγχρονου χορού YELP danceco. εστιάζει στη διαδικασία δημιουργίας και στην εργασία του καλλιτέχνη. 4-5-6 και 14-15-16 Ιουνίου, PalmTree-MCA στις 9:30 μ.μ.

gentrification

«Ας αφιερωθεί αυτή η έκδοση σε όλα εκείνα τα παιδιά που μεγάλωσαν σε γειτονιές που δεν αναγνωρίζουν πια, λίγο-πιο πολύ σε εκείνα τα παιδιά που πρωτοπερπάτησαν στους δρόμους των Εξαρχείων και ένιωσαν ελεύθερα, για πρώτη φορά στη ζωή τους. […] Ας αφιερωθεί αυτή η έκδοση σε εκείνα τα παιδιά που οι δρόμοι αυτοί ήταν που τα έκαναν να πιστέψουν και τώρα πια είναι αργά να γυρίσουν πίσω και να αποδεχτούν πως αυτούς τους δρόμους θα τους παραχωρήσουν στους δήμους».

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την εισαγωγή της αρχιτεκτόνισσας και ερευνήτριας Μαρίας Μπουσδέκη, στο βιβλίο της «Gentrification και εκτοπισμός, μια μελέτη και μερικές σκέψεις για το τι συμβαίνει στις γειτονιές μας». Το βιβλίο της το διάβασα στην ατέλειωτη διαδρομή για να φτάσω στο γραφείο με το τρένο, στη στάση του μετρό κι ενώ με είχαν στήσει σε κάποια ραντεβού. Το διάβαζα και κάθε φορά που σήκωνα το βλέμμα απ’ τις σελίδες του, έβλεπα αυτό ακριβώς που περιγράφει, έβλεπα μια πόλη γεμάτη γειτονιές που αλλάζουν βίαια, αδιαφορώντας για τις αναμνήσεις του τότε και τη ζωή μας σήμερα.

Έτσι, της ζήτησα να μιλήσουμε για την έρευνα που έκανε πάνω στο φαινόμενο του gentrification και που στο βιβλίο της παρουσιάζεται σε δύο μέρη: «Το πρώτο μέρος, αφορά το πώς ξεκίνησε το gentrification στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας που παρέδωσα την περίοδο των προπτυχιακών σπουδών μου, το 2017. Η διαδικασία αυτή συνδέθηκε με την ταυτόχρονη πολιτικοποίησή μου στη σχολή. Μαζί με εκείνους κι εκείνες που συνδικαλιζόμασταν μέσα στους συλλόγους, προσπαθήσαμε μέσα στις γενικές μας συνελεύσεις να θέσουμε ζητήματα χώρου, κάτι που μας επηρέαζε άμεσα, μιας και οι εργασίες που μας δίνονταν τότε, αφορούσαν πραγματικούς τόπους οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις ήταν προς ανάπλαση, ενώ παράλληλα είχαν μια ζώσα ιστορία».

Ήταν τότε που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε και σε πιο συλλογικό επίπεδο ότι οι σχεδιασμοί που υπάρχουν για τον χώρο, δεν είναι ουδέτεροι. Για μένα, αυτή η συνειδητοποίηση με έκανε να ανακαλύψω αυτό που με ενδιέφερε να ασχοληθώ στη σχολή. Ξεκίνησα να ερευνώ όσα σχετίζονται με το gentrification, μια περίοδο –το 2017– που δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ακόμη τέτοια παραδείγματα στην Ελλάδα, γι’ αυτό και το πρώτο μέρος επικεντρώνεται περισσότερο σε μια βιβλιογραφική μελέτη, αντλώντας παραδείγματα απ’ τη δεκαετία του ‘70 και του ‘80, στη Νέα Υόρκη». 

Η Μαρία μου εξηγεί ότι το δεύτερο μέρος του βιβλίου, γράφτηκε όταν αποφάσισε μαζί με τις εκδόσεις Δυσήνιος Τύπος να το εκδώσουν, καθώς έκριναν σημαντική την αποτύπωση της επικαιρότητας και το τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στο κέντρο της Αθήνας.

Στιγμιότυπο από την παρουσίαση του βιβλίου στην Πάτρα

«Σήμερα, μπορούμε να μιλάμε ξεκάθαρα για gentrification στην Αθήνα, διαπιστώνοντας πολλά κοινά στον τρόπο παρουσίας του τη δεκαετία του ‘70 όπου κι εμφανίζεται. Έτσι, μπορούμε να εντοπίσουμε πολλές κοινές γραμμές, για το πώς το gentrification ξεκινά, στις περισσότερες περιπτώσεις, από την κρατική υποβάθμιση μιας περιοχής, την οποία διαδέχεται μια μεταβατική περίοδος με σταδιακή αύξηση ενοικίων κι ανάπτυξη του χρηματομεσιτικού κεφαλαίου και που σταδιακά, μέσω της κρατικής παρέμβασης, έρχεται ο πλήρης εκτοπισμός και οι μεγάλες κρατικές αναπλάσεις. Αυτά, λοιπόν, που εντοπίζουμε στη Νέα Υόρκη το 1970-1980, τα παρατηρούμε και στην Αθήνα του 2024, όπου σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, εντοπίζουμε περισσότερο ένα τουριστικό gentrification». 

Το τουριστικό gentrification, εμφανίζεται στην Αθήνα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης μου λέει η Μαρία, με σχεδιασμούς που προϋπήρχαν απ’ το κράτος προκειμένου να αναπτυχθεί τουριστικά το κέντρο της Αθήνας

 «Πρόκειται για μια περίοδο που τόσο στην Αθήνα, όσο και σε άλλες πόλεις της Νότιας Ευρώπης, ο τουρισμός είναι ο βασικός παράγοντας ανάπτυξης, με το τουριστικό gentrification να έρχεται στην πραγματικότητα να αντικαταστήσει την έλλειψη της τοπικής διοίκησης μέσω της αγοραστικής δύναμης των επισκεπτών». 

Αφροαμερικανοί που περιμένουν σε μια ούρα έξω από μια υπηρεσία παροχής βοήθειας/Πηγή

Τη ρωτάω γιατί πουθενά στο βιβλίο της δεν αναγράφει το φαινόμενο του gentrification, με κάποια ελληνική απόδοση

«Ένας βασικός λόγος που χρησιμοποιώ τον όρο gentrification κι όχι λέξεις όπως ο “εξευγενισμός”,  είναι γιατί δεν υπάρχει ελληνική απόδοση η οποία να εμπεριέχει το ταξικό πρόσημο του gentrification, που αφορά τον εκτοπισμό και την καταστολή, δομικά στοιχεία των διαδικασιών του. Το gentrification, δεν είναι μόνο κομμάτι ανάπτυξης και κεντρικών αναπλάσεων, είναι αλληλένδετο με τη διαδικασία της στοχευμένης υποβάθμισης μιας περιοχής. Όταν εκκινούμε, λοιπόν, απ’ το στάδιο της δήθεν νέας πνοής κι ανάπτυξης, αυτό που ικανοποιείται, είναι η κυρίαρχη ρητορική που συσκοτίζει το κομμάτι της καταστολής και του εκτοπισμού». 

«Σήμερα που μιλάμε, υπάρχει το σχέδιο για τη μετακίνηση όλων των υπουργείων στο πάρκο ΠΥΡΚΑΛ, στον Υμηττό. Με τον τρόπο αυτό, θα εξασφαλιστεί ένα κτιριακό απόθεμα στο κέντρο της Αθήνας, έρμαιο προς εκμετάλλευση. Παράλληλα, έχουν μια πολιτική απομάκρυνσης των πανεπιστημιακών χώρων που ακόμη βρίσκονται στο κέντρο. Μπορεί να μην υπάρχει ακόμη σαφής σχεδιασμός, στον δημόσιο λόγο όμως συχνά ειπώνεται ότι πρέπει όλοι οι χώροι του κέντρου να μετακινηθούν προς την Πανεπιστημιούπολη, στου Ζωγράφου. Στόχος τους είναι να μετακινηθεί ο ντόπιος πληθυσμός που κινείται και ζει στο κέντρο, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη, με ανθρώπους να μένουν περιφερειακά του κέντρου, με πανάκριβα ενοίκια σε ένα δωμάτιο με τρεις συγκατοίκους». 

Μιλάμε για τα Εξάρχεια, ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα καταστολής κι εκτοπισμού, που φυσικά δεν είναι το μόνο

«Η γκετοποίηση περιοχών, είναι μια στοχευμένη πρακτική, η οποία καταγράφεται ως η πρώτη φάση του gentrification. Και τι εννοώ στοχευμένη; Το να μεταφέρονται οι πιάτσες ναρκωτικών από εδώ κι από εκεί ή το να στοιβάζονται οι μετανάστες σε συγκεκριμένες περιοχές, αυτό προφανώς και γίνεται με την ανοχή και την καθοδήγηση των θεσμών, της αστυνομίας και του ίδιου του κράτους».

«Στην Αθήνα, οι σχεδιασμοί που υπάρχουν φαίνεται να θέλουν να εξαφανιστούν οι ντόπιοι από το πεδίο του κέντρου, μετατρέποντας το σε έρμαιο προς τουριστική χρήση κι εκμετάλλευση. Στα Εξάρχεια, μια ιδιαίτερη περιοχή –εξαιτίας της θέσης τους και των νοημάτων που εμπεριέχουν– έρχεται να κουμπώσει στο σχέδιο τουριστικοποίησης και της καταστολής τους. Πάντα υπήρχε ένας κατασταλτικός σχεδιασμός για τη συγκεκριμένη γειτονιά, απλά σήμερα γίνεται πιο επισταμένα, προς πάσα κατεύθυνση και σε κάθε επίπεδο. Είναι βασικό ότι μιλάμε για μια περιοχή που έχει γεννήσει αγώνες κι έχει καθοριστεί απ’ αυτούς, εμπεριέχει, με λίγα λόγια, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν δυνητικά να αποτελέσουν κίνδυνο για τη θωράκιση της εξουσίας». 

Με τη Μαρία μοιραζόμαστε ιστορίες για την κοινή και πιο αγαπημένη μας γειτονιά, για όσα τελικά γίναμε χάρη σε αυτήν, για εκείνες κι εκείνους εξακολουθούν να παλεύουν στα σπλάχνα της

«Είναι εμβληματικοί οι αγώνες που δίνονται στα Εξάρχεια, η αντίσταση σε όλα τα μέτωπα, όλα αυτά τα χρόνια. Θεωρώ ότι έχει σημασία να μην αναφερόμαστε μόνο στο σήμερα, μιας κι αγώνες ενάντια στο gentrification υπάρχουν στην περιοχή εδώ και δέκα χρόνια. Ο αγώνας ενάντια στις ναρκομαφίες, ήταν ένας αγώνας ενάντια στο gentrification από ανθρώπους που είχαν τη διορατικότητα να αντιληφθούν τι συνέβαινε τότε στα Εξάρχεια (2015-2019)». 

«Η συγκινητική στάση των αγωνιστών/τριων, των κατοίκων και των θαμώνων απέναντι σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς με την ανοχή της αστυνομίας, πιάνουν το νήμα για να μπορούν σήμερα να ξεπηδάνε σημαντικοί αγώνες για το Λόφο Στρέφη και για το Μετρό στα Εξαρχείων. Ακόμα και η εγκατάσταση του εργοταξίου στην πλατεία, δεν έγινε αμαχητί κι αυτό όχι απλά δεν είναι λίγο, αλλά είναι ό,τι καλύτερο έχουμε και μπορούμε να κάνουμε. Οι κάτοικοι και οι αγωνιστές/-τριες των Εξαρχείων, τοποθετούν στο επίκεντρο ένα πρόβλημα που υπάρχει σε όλη την Αθήνα». 

Η κουβέντα μας φτάνει στα τουριστικά tour που κατακλύζουν πλέον τη γειτονιά των Εξαρχείων

«Πρόσφατα βρέθηκα στο Βερολίνο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως οτιδήποτε κινηματικό, έχει μετατραπεί σε τουριστικό αξιοθέατο. Αυτό ταιριάζει εντελώς με αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στα Εξάρχεια και που έχει ξεκινήσει από το 2017, όταν  οι συγκρούσεις με την αστυνομία κάθε Παρασκευή και Σάββατο, πλασάρονταν από πλατφόρμες σαν μια εμπειρία που μπορείς να ζήσεις. Το προηγούμενο διάστημα είδαμε και το Sweet Anarchy, tour στα μνημεία των πεσόντων απ’ τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Σκέφτομαι συχνά ότι το μνημείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Μιχάλη Καλτεζά, μπορεί να είναι μια φωτογραφία μέσα στο κινητό ενός τουρίστα, πλάι σε αυτή του Παρθενώνα και της Ακρόπολης. Υπάρχει, λοιπόν, μια σειρά από επίπεδα το καθένα εκ των οποίων στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο πράγμα, που έρχεται και κουμπώνει στο να χάσει η περιοχή τα νοήματά της κι όσα μπορούν να γεννήσουν νέες αντιστάσεις». 

Από το εξώφυλλο του βιβλίου

Τη ρωτάω αν πιστεύει ότι υπάρχει τρόπος να ανασταλεί αυτή η λαίλαπα του gentrification και μου αναφέρει πως το μεγάλο αυτό ερώτημα προκύπτει και στις παρουσιάσεις του βιβλίου της

«Την απάντηση θα τη δώσουν τα κινήματα, είναι άλλωστε τα μόνα αρμόδια. Στις περιπτώσεις που αναφέρω μέσα στο βιβλίο, είναι σημαντικό ότι υπάρχουν μαζικές κινητοποιήσεις που βάζουν φρένο. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι λίγο να μαθαίνει η γειτονιά κι ο κόσμος ότι μέσα από τη συλλογικοποίηση μπορεί να βάλει αναχώματα». 

Στιγμιότυπο από την παρουσίαση του βιβλίου στα Εξάρχεια

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας έγινε στην πλατεία Εξαρχείων, στις 6 Απρίλη

 «Ήταν μια μέρα αφότου ανακοινώθηκε η επέκταση του εργοταξίου. Ήταν μια πάρα πολύ συγκινητική στιγμή για μένα. Όλη μου η εφηβεία ήταν σε αυτήν τη γειτονιά. Ήθελα πολύ να γίνει στο μέρος αυτό, σύντροφοι και συντρόφισσες αρχίσαμε να μοιραζόμαστε ιστορίες που έχουν περάσει πια 15 χρόνια από τότε. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Όλα όσα λέω και σκέφτομαι, συνοψίζονται στην αφιέρωση του βιβλίου, για το πώς ζήσαμε μικρά παιδιά στα Εξάρχεια και πώς είναι τώρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που είπα στην καλύτερή μου φίλη τότε ότι θέλω να με πάει στα Εξάρχεια. Ήμουν 14 χρονών κι ανέβαινα τη Θεμιστοκλέους. Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα πώς είναι να νιώθεις την ελευθερία».

Βραχιόλι-κολλητική ταινία που κοστίζει 3 χιλιάρικα, επώνυμη τσάντα-σακούλα σκουπιδιών, NFT-εικόνα πιθήκου αξίας 3 εκατομμυρίων. Η επιδεικτική κατανάλωση ως απόρροια του σημερινού καπιταλισμού. Μέχρι που θα έφτανες για να φλεξάρεις ότι έχεις λεφτά;

Στην φετινή εβδομάδα μόδας του Παρισιού έκανε την εμφάνισή του το νέο βραχιόλι του οίκου Balenciaga. Ήταν μια κολλητική ταινία – ναι, αυτή που αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ με 2 ευρώ – και έφερε πάνω της το λογότυπο του brand. 

Το συγκεκριμένο αντικείμενο δεν τράβηξε πολλή προσοχή στην πασαρέλα, παρά μόνο όταν ανέβηκε στο e-shop δίπλα στην αδιανόητη τιμή των 3μιση χιλιάδων δολαρίων. Για ακόμα μια φορά, η Balenciaga προκαλεί.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εταιρεία λανσάρει παράξενα προϊόντα σε υπερβολικά υψηλές τιμές. Το 2017 είχε κυκλοφορήσει μια τσάντα, ολόιδια με την μπλε τσάντα των ΙΚΕΑ, ωστόσο η συγκεκριμένη δεν κόστιζε 99 λεπτά όπως η αυθεντική, αλλά 2 χιλιάδες δολάρια. 

Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε μια δερμάτινη τσάντα παρόμοια στην όψη με σακούλα σκουπιδιών στην τιμή των 1.950 δολαρίων, με τον creative director Demna Gvasalia να εξηγεί: «ήθελα να δημιουργήσω την πιο ακριβή σακούλα σκουπιδιών». 

Παρά τα αμέτρητα αμφιλεγόμενα προϊόντα αλλά και το σκάνδαλο που ξέσπασε πριν 2 χρόνια, μετά την καμπάνια που περιλάμβανε μικρά παιδιά με σαδομαζοχιστικά props και που οδήγησε σε μαζικό κάλεσμα για cancel, η Balenciaga αποτελεί ακόμα σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες εταιρείες και τα προϊόντα της άπιαστο όνειρο για πολλές/ούς. 

Το 2016, ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα κυριολεκτικά σκισμένο πουλόβερ στην τιμή των 2,243 δολαρίων, η Jil Sander λάνσαρε χάρτινη σακούλα στα 290 δολάρια, η Prada έβγαλε έναν συνδετήρα 185 δολαρίων, ενώ η Apple πανάκι καθαρισμού στα 19. 

«Βρισκόμαστε σε κοινωνικό πείραμα;» αναρωτιούνται οι επικριτές των παραπάνω που υποστηρίζουν πως ίσως όλα αυτά είναι ένα τεστ για το μέχρι που θα φτάναμε στο όνομα του υπερκαταναλωτισμού. 

Άλλες/οι ήδη βρίσκονται στο κατάστημα και πληρώνουν την δεκαπλάσια τιμή για κάτι που μπορείς πανεύκολα να βρεις σε κατάστημα της γειτονιάς. Όλες/οι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνεις το πανάκι ή τον συνδετήρα αλλά το brand. Και ένα μέρος του κόσμου ξοδεύει τεράστια ποσά απλά και μόνο για να φλεξάρει ότι μπορεί.

Πριν λίγους μήνες, ξέσπασε φρενίτιδα στις ΗΠΑ με αυτό που φαίνεται να είναι το προϊόν της χρονιάς, το Stanley Cup που δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα επαναχρησιμοποιούμενο θερμός σε διάφορα χρώματα. Η ιδιαιτερότητά του οφείλεται στην τιμή του που ξεκινάει από τα 30 και φτάνει τα 170 δολάρια, ενώ η δημοφιλία του γεμίζει τα καταστήματα Target, με τους καταναλωτές να στήνονται σε ουρές από το προηγούμενο βράδυ πριν κυκλοφορήσει νέα κολεξιόν και να πιάνονται στα χέρια, προκειμένου να τα αποκτήσουν.

Το φλεξάρισμα δεν γίνεται όμως πάντα προκλητικά και με θόρυβο ούτε προέρχεται αποκλειστικά από νεόπλουτους. 

Για πολλά χρόνια, brands όπως η Rolex και η Hermes πωλούσαν τα προϊόντα τους σε τιμές και με μεθόδους που απευθύνονταν σε πολύ λίγες/ους, και συνεχίζουν ακόμα σήμερα. 

Η Birkin bag, η minimal μονόχρωμη τσάντα του οίκου Hermes, κοστίζει από 10 χιλιάδες δολάρια μέχρι εξαψήφια ποσά και για να την αποκτήσεις δεν αρκεί απλά να μπεις σε ένα κατάστημα. Απαιτείται μια μεγάλη διαδικασία κατά την οποία η/ο ενδιαφερόμενη/ος μαθαίνει την ιστορία της εταιρείας, ενώ πρέπει παράλληλα να είναι πιστή/ός πελάτισσα/ης και φυσικά πλούσια/ος. Τα παραπάνω αποτελούν ήσυχα status symbols, αλλά έχουν και πάλι τον ίδιο στόχο. 

Ο όρος «επιδεικτική κατανάλωση» αποδίδεται στον οικονομολόγο Thornstein Veblen και χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει το γεγονός ότι οι καταναλωτές δεν λαμβάνουν αποφάσεις αγοράς με ορθολογικά κριτήρια, αλλά με βάση κοινωνικούς και πολιτισμικούς παράγοντες. Υποστήριζε πως η αγορά ακριβών αντικειμένων είναι ο τρόπος μας να επικοινωνήσουμε το κοινωνικό μας status στους υπολοίπους και φυσικά να τους εντυπωσιάσουμε. 

Ο Γάλλος κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Pierre Bourdieu το πήγε ένα βήμα παρακάτω και πρόσθεσε πως η αγορά ακριβών αντικειμένων αποσκοπεί και στο να αποκτήσουμε μια απόσταση από τις χαμηλότερες τάξεις.

Σήμερα, το φλεξάρισμα είναι παντού γύρω μας. Παρά το αυξανόμενο επίπεδο της φτώχειας, τους πολέμους και τα άπειρα προβλήματα της ζωής, η επιθυμία μας να ξεχωρίσουμε λόγω της ικανότητας να αγοράσουμε κάτι ακριβό, υπερισχύει. Ακόμα και αν αυτό είναι κάτι χωρίς λειτουργική αξία, όπως για παράδειγμα η εικόνα ενός πιθήκου. 

Η υπερ-ψηφιοποίηση της εποχής έχει φέρει στο προσκήνιο ακόμα ένα άλλο status symbol, τα NFTs. Τα NFTs (non-fungible tokens) είναι ουσιαστικά μοναδικά ψηφιακά αγαθά που περιέχουν πληροφορίες αποθηκευμένες σε κρυπτογραφημένη αλυσίδα καταχωρίσεων, δηλαδή blockchain. Κάθε NFT περιέχει μοναδική υπογραφή, καθιστώντας το αυθεντικό, και η αξία του καθορίζεται από την σπανιότητα, αλλά και την ζήτησή του. 

Ίσως τα πιο δημοφιλή NFTs είναι τα Bored Apes, μία συλλογή εικόνων ενός πιθήκου με διαφορετικά ρούχα και αξεσουάρ με τιμή από μερικές δεκάδες μέχρι εκατομμύρια δολάρια. Το ακριβότερο Bored Ape πωλήθηκε έναντι 3,4 εκατομμυρίων δολαρίων. Η απόκτησή τους δεν εξυπηρετεί κάποια ανάγκη παρά μόνο την επίδειξη της οικονομικής ικανότητας και ανωτερότητας (και φυσικά το ενδεχόμενο να πωληθεί αργότερα για περισσότερα χρήματα).

Ποιο είναι το κοινό σε όλα τα παραπάνω; Είτε πρόκειται για διαχρονικά αντικείμενα, είτε για μια μόδα της στιγμής, είτε μπορούμε να τα αγοράσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, είτε αποταμιεύουμε μια ζωή γι’ αυτά, πίσω από όλα κρύβεται η υπερκαταναλωτική μας μανία και φυσικά το καπιταλιστικό όνειρο του πλούτου.

Και η υπεροχή του σήμερα για πολλούς/ές είναι δυστυχώς αδιαμφισβήτητη.

ζώδια Ιουνίου

Διαβάστε τις αναλυτικές αστρολογικές προβλέψεις του Andrea Jason για τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού.

ΚΡΙΟΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΟΣ

Ο μήνας ξεκινάει με πολλές επαφές και μετακινήσεις που θα χρειαστεί να κάνεις για να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο. Θα ήταν συνετό να προσέξεις τις κινήσεις σου στον οικονομικό τομέα στις 3 και 11 Ιουνίου. Δεν χρειάζεται να πάρεις ρίσκα τότε. 

Στο πρώτο δεκαήμερο του μήνα, είναι ευκαιρία να κλείσεις συμφωνίες, να κάνεις αγορές όσον αφορά μεταφορικά μέσα ή και τεχνολογικές συσκευές (πχ κινητό). Στις 6 Ιουνίου νέες επαφές είναι πιθανές να έρθουν στη ζωή σου που θα είναι χρήσιμες μελλοντικά. Αν ασχολείσαι με εμπόριο, είναι πιθανό να έχεις καινούργιες συμφωνίες ή να μπουν υπογραφές. 

Κάποια ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα και τσακωμούς θα έχεις στα τέλη του πρώτου δεκαημέρου. Όσον αφορά τα μέσα του μήνα, δεν είναι απίθανο να έρθει κάτι ερωτικό μέσα από τις πολλές γνωριμίες που έχεις ήδη ξεκινήσει να κάνεις. Είναι ιδανικό διάστημα να βγεις απ’ το σπίτι. Στις 20 Ιουνίου θα ακούσεις ή θα ανακαλύψεις μυστικά και ψέματα, οπότε μην έχεις πολλά πάρε δώσε με κόσμο. Η πανσέληνος στις 21 του μήνα σε επηρεάζει στο σπίτι και στην δουλειά σου, σε πολύ προσωπικό επίπεδο αλλά μην την φοβάσαι. Ο μήνας κλείνει ωστόσο πολύ θετικά με θέματα ακινήτων ή κάτι που αφορά το σπίτι σου γενικότερα. 

ΤΑΥΡΟΣ / ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΤΑΥΡΟΣ

Ο Διας σε αποχαιρετά και δίνετε νέο ραντεβού σε περίπου 12 έτη. Μαθαίνεις για ευχάριστη οικονομική είδηση στις αρχές του μήνα, η οποία έχει σχέση με την δουλειά σου, καθώς ο Ερμής είναι στο ζώδιό σου για λίγο ακόμη. Η Νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου δίνει ελπίδες για μια νέα οικονομική επιτυχία, πιθανόν να βρεις κι άλλους τρόπους να παράγεις χρήμα για σένα. 

Στις 8 με 11 Ιουνίου δεν περνάς και πολύ καλά σε προσωπικό επίπεδο, αλλά οι δυσκολίες έρχονται για κάποιο λόγο στη ζωή σου.  Τα οικονομικά σου συνεχίζουν να είναι καλά στα μέσα του Ιουνίου και ολοένα και αυξάνονται. Ωστόσο, στις 20 Ιουνίου δεν χρειάζεται κανένα ρίσκο, καθώς δεν βλέπεις καθαρά και το τοπίο είναι ολίγον τι θολό. 

Η πανσέληνος στις 21 Ιουνίου αφορα το μέλλον σου και γενικά το επικοινωνιακό σου κομμάτι, οπότε ίσως αναθεωρήσεις πολλά. Στα τέλη του μήνα, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα και νιώθεις μια ανάγκη να επικοινωνήσεις περισσότερο. Καθόλου απίθανο κάτι μέσα σου να σε ωθήσει να έρθεις σε επαφή με περισσότερο κόσμο και να προκύψει μια νέα ερωτική γνωριμία . 

ΔΙΔΥΜΟΙ / ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ

Αν ο Ιούνιος για σένα είχε μια λέξη θα ήταν η εξής: party. Ο Δίας, ο Ερμής και η Αφροδίτη με τον Ήλιο είναι από πάνω σου. Μιλάμε για πλανήτες που είναι ευχάριστοι, καθώς αν συνδυαστούν φέρνουν νέα, ευχάριστες εξελίξεις, έρωτες και μπόλικη τύχη. Θα νιώσεις από τις αρχές του μήνα πως το ερωτικό σου ταμπεραμέντο είναι σε πολύ καλό επίπεδο και το φλερτ ρέει άφθονο. Θα έρθεις σε επικοινωνία με περισσότερο κόσμο, θα είσαι σε πολύ καλή διάθεσηκαι γενικότερα θα δικτυώνεσαι φουλ. 

Η νέα σελήνη στο ζώδιό σου, στις 6 Ιουνίου, έρχεται να σου φέρει νέα ξεκινήματα σε προσωπικό επίπεδο, οπότε αξιοποίησε κάθε ευκαιρία. Θα ήθελα να δώσεις λίγο προσοχή μεταξύ 8 και 11 του μήνα καθώς κάποια γεγονότα στην δουλειά σου ίσως σε επηρεάσουν αρνητικά. Από τα μέσα του μήνα όμως και πάλι τα πράγματα φαίνονται πολύ ευχάριστα. 

Στα τέλη του δεύτερου δεκαημέρου, δεν είναι καλή στιγμή να κλείσεις συμφωνίες για νέα δουλειά και γενικά να ξεκινήσεις κάτι εργασιακά. Η πανσέληνος, μια ημέρα μετά, εστιάζει στα εργασιακά σου και ίσως κλείσει κεφάλαια (δίνοντας μετά νέες ευκαιρίες). Τέλος, καθώς ο μήνας ολοκληρώνεται τα χρήματα είναι σε ένα καλύτερο επίπεδο και σιγά σιγά τα πράγματα θα βρίσκουν τον δρόμο τους όσον αφορά την τσέπη σου. 

ΚΑΡΚΙΝΟΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Αυτός ο μήνας σε κάνει λίγο πιο εσωστρεφή και νιώθεις μια ψυχολογική κατάπτωση κατά κάποιο τρόπο. Ασχολείσαι πολύ με τα συναισθήματά σου και σε απασχολεί το παρελθόν, με κάποια τραύματα ενδεχομένως που χρειάζεται να θεραπεύσεις. 

Στις αρχές του μήνα προσπαθείς να είσαι ανεβασμένος ψυχολογικά και οι φίλοι σου σε βοηθούν αρκετά με αυτό. Ίσως προκύψει και κάτι ερωτικό μέσα από αυτό. Αν έχεις κάποια θέματα υγείας, είναι καλή περίοδος να κάνεις εξετάσεις και διάγνωση γιατί η λύση είναι κοντά. Επίσης, φανερώνονται κρυφοί εχθροί. Η νέα σελήνη σε ωθεί να μελετήσεις τον εαυτό σου σε βάθος στις 6 Ιουνίου, αλλά λίγες ημέρες αργότερα σε δοκιμάζει αρκετά με mental breakdowns να βγαίνουν στην επιφάνεια. 

Στα μέσα του μήνα έρχονται κάποιοι έρωτες που για δικούς σου λόγους θέλεις να κρατάς κρυφούς ή να μπλέκεις με καταστάσεις πιο ανεπιθύμητες. Στις 20 Ιουνίου δεν περνάς πολύ καλά και αν θες να ξεσπάσεις κάπως, τα κλάματα είναι μια καλή λύση. Άλλωστε, η πανσέληνος της επόμενης ημέρας πάνω στον άξονά σου με τον Αιγόκερω σε κάνει πολύ πιο ευαίσθητο. Σε ωθεί να κλείσεις κύκλους και να βάλεις τέλος σε οτιδήποτε τοξικό. Στα τέλη του μήνα παίρνεις σιγά σιγά τα πάνω σου και προετοιμάζεσαι για έναν Ιούλιο με καλύτερες βλέψεις. 

ΛΕΩΝ / ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΛΕΩΝ

Ο μήνας ξεκινάει δίνοντας έμφαση στο να περνάς καλά με φίλους σου και είναι πιθανό να προκύψει ένα situationship. Ένα ευχαριστο επαγγελματικό νέο παράλληλα σου ανεβάζει την διάθεση! 

Η νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου έρχεται να σε πάρει από το χέρι και να σε τοποθετήσει σε μια νέα ομάδα ή παρέα με κοινό όραμα και επιθυμίες. Επομένως, είναι μια καλή στιγμή για σένα να βγεις προς τα έξω. Κατά τις 8 Ιουνίου και για λίγες μέρες, δείξε λίγο προσοχή στα εργασιακά σου και μην παρασύρεσαι από συμπεριφορές που δεν σου πρέπουν. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και θέλει υπομονή. 

Στα μέσα του μηνα, σε ενδιαφέρει ξανά το κομμάτι της φιλίας, καθώς είναι κάτι που μες στον μήνα θα αναλύσεις ιδιαίτερα. Αυτό το αναφέρω, γιατί έχει θετικό πρόσημο. Στις 20 Ιουνίου ίσως έρθεις σε ρήξη με αγαπημένα σου πρόσωπα ή ακούσεις μυστικά που σου έκρυβαν για καιρό. Η πανσέληνος στις 21 του μηνα σε επηρεάζει στην υγεία και χρειάζεται να προσέχεις τι τρως και την ρουτίνα σου γενικότερα. Αν έχεις εθισμο΄θς που σου κάνουν κακό, ήρθε η ώρα να τους αποχωριστείς. Ο μήνας κλείνει για σένα αισιόδοξα με την ψυχολογία σου να παίρνει τα πάνω της. 

ΠΑΡΘΕΝΟΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Τα επαγγελματικά σου είναι πολύ δυνατά στις αρχές του μήνα και η αλήθεια είναι πως αυτά σε νοιάζουν κυρίως για την ώρα. Ίσως ετοιμάζεις και κάποια ταξίδια που θες να κάνεις για φέτος το καλοκαίρι, αλλά είναι υπό επεξεργασία. Σε γενικές γραμμές, θα ακούσεις ευχαριστα επαγγελματικά νέα που θα σε ευνοήσουν δεόντως. 

Η νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου έρχεται να σου φέρει επίσης κάτι νέο επαγγελματικά. Αν εργάζεσαι αυτό μπορεί να είναι μια νέα εργασία ή κάποια μετάθεση, αλλά αν αναζητάς εργασία, τώρα ήρθε η ώρα να τοποθετηθείς κάπου. Αν βρίσκεσαι σε γάμο ή δέσμευση, κατά τις 8-10 και 20 Ιουνίου θα έχεις κάποια δράματα και ίσως εντάσεις με το ταίρι σου. 

Στα μέσα του μήνα, τα πράγματα φαίνεται να παίρνουν μια καλύτερη τροπή για σένα και ίσως έρθει ένας έρωτας από το εργασιακό σου περιβάλλον ή μια αύξηση που ήθελες καιρό. Η πανσέληνος στις 21 Ιουνίου επηρεάζει πολύ τα ερωτικά και τις παρέες σου, αφαιρώντας άτομα που δεν σου αρμόζουν, αλλά δεν μπορείς να το δεις τώρα πολύ καθαρά. Ο μήνας θα κλείσει με θετικό τρόπο κάνοντάς σε πιο αισιόδοξο όσον αφορά τα πλάνα σου μελλοντικά. 

ΖΥΓΟΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΖΥΓΟΣ

Είσαι σε μια περίοδο που σκέφτεσαι και αναθεωρείς την ίδια τη ζωή, αλλά δεν είσαι σε τόσο κακή φάση. Πέρασες μια περίοδο που τα συναισθήματά σου ήταν βαθιά και έντονα, με αρκετές ευθύνες καθημερινά. Σιγά σιγά βλέπεις να αλλάζει το κλίμα μες στον Ιούνιο και θέλεις να νιώθεις ότι τα πράγματα θα αλλάξουν για σένα με τον καλύτερο τρόπο. 

Η νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου σου φέρνει νέους κλάδους για να ασχοληθείς και να μελετήσεις (πχ σπουδές και σεμινάρια), αλλά αυτό σημαίνει και ένα ταξίδι σε ένα μέρος που δεν έχεις πάει ξανά. Στα τέλη του πρώτου δεκαημέρου κουράζεσαι αρκετά και πρέπει να προσέξεις μην αρρωστήσεις. 

Αν αναμένεις νομικές υποθέσεις να εξελιχθούν ή να κάνεις προσωπικές αναζητήσεις, στα μισά του μήνα θα υπάρχει πρόοδος. Φυσικά, δεν αποκλείεται να ερωτευθείς και ένα πρόσωπο από το εξωτερικό. Η πανσέληνος βάζει τελεία σε θέματα δουλειάς και οικογένειας στις 21 του μήνα. Ο μήνας κλείνει πολύ θετικά, με κάτι επαγγελματικό να σε ξεσηκώνει. 

ΣΚΟΡΠΙΟΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Αυτό που αναζητάς είναι κάτι πιο δεσμευτικό και να μπορείς να επενδύσεις σε έναν άνθρωπο ερωτικά. Είναι μια καλή ευκαιρία να κάνεις μια ωραία γνωριμία που θα σε ωθήσει σε αυτό που αναζητάς, στις αρχές του μήνα. Από την άλλη πλευρά, είσαι αρκετά μυστικοπαθής και το μυστήριο το κυνηγάς ξανά και ξανά στη ζωη σου. 

Η Νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου σου κάνει χώρο για να ασχοληθείς με τα οικονομικά σου και να βρεις τρόπους να λαμβάνεις σταθερά έσοδα (παθητικό εισόδημα) μέσω επενδύσεων ή οτιδήποτε άλλο. Στις 8 έως 10 Ιουνίου (αλλά και στις 20 Ιουνίου), τα ερωτικά σου είναι αιτία που θυμώνεις και νιώθεις λίγο πιο άστατος/η. 

Στα μέσα του μήνα ένα ζήτημα κληρονομικό έρχεται στην επιφάνεια και είναι καλή στιγμή για διαθήκη ή να βάλεις σε μια τάξη δάνεια και χρέη. Η πανσέληνος που εκδηλώνεται στις 21 Ιουνίου έρχεται για να ρίξεις φως στα άτομα που έχεις δίπλα σου και να κάνεις μια επιλογή, καθώς για να πετύχεις τα όνειρά σου είναι σημαντικοί οι συνοδοιπόροι. Ο μήνας θα κλείσει με έναν έρωτα που μπορεί να είναι από το εξωτερικό. Πάντως, για κάποιο λόγο, ξεκινάς να είσαι πιο αισιόδοξο πλάσμα. Κάτι αλλάζει μέσα σου! 

ΤΟΞΟΤΗΣ / ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΤΟΞΟΤΗΣ 

Θα έλεγα πως το κομμάτι των σχέσεών σου, στις αρχές του μήνα, βρίσκεται σε καλή φάση. Η δουλειά είναι πλέον πιο ευχάριστη και μέσω της επικοινωνίας μπορείς να προσελκύσεις κάτι ωραίο ερωτικά, αφού έχεις έναν μαγνήτη. Στις 6 Ιουνίου η νέα σελήνη που γίνεται ακριβώς απέναντί σου, είναι μια σπουδαία ευκαιρία για να μπεις σε μια σχέση πιο σοβαρή ή να έρθει ένα ταίρι που περίμενες καιρό. Αυτό, από την άλλη, μπορεί να σημαίνει και μια νέα συνεργασία ή αν θες να ιδρύσεις εταιρία, να συμβεί με έναν συνεταίρο. 

Κάποιες μέρες αργότερα θα χρειαστεί να προσέξεις, αν είσαι δεσμευμένος/η, γιατί θα έρθεις σε αντιπαράθεση.  Τα πράγματα φαίνονται καλύτερα στα μέσα του μήνα, δίνοντας ρεσιτάλ στα ερωτικά σου και τα νέα είναι ευχάριστα. Στις 20 Ιουνίου αντιμετωπίζεις μια δύσκολη ημέρα και θέλει προσεκτική διαχείριση, ενώ η πανσέληνος στις 21 Ιουνίου κλείνει και ανοίγει κεφάλαια σε οικονομικά σου ζητήματα. 

Τέλος του μήνα ξεκινά μια εποχή που θα κλειστείς λίγο στον εαυτό σου και θα κοιτάξεις σε εσωτερικά ζητήματα που ίσως τόσο καιρό είχες παραλείψει. Αυτό όμως δεν είναι κακό.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως στο εργασιακό κομμάτι τα πας καλά και η υγεία σου καλά κρατεί. Είναι σημαντικά κομμάτια αυτά για σένα! Το φλερτ είναι ένα κεφάλαιο που στην προκειμένη φάση δεν σε ταλαιπωρεί τόσο και είναι ευκαιρία να ανοίξεις τα φτερά σου, εάν αναζητάς κάτι που θα σε κάνει χαρούμενο. 

Η νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου σε τοποθετεί σε μια νέα θέση εργασίας, πολύ καλύτερη από την προηγούμενη, αλλάζοντας έτσι την καθημερινότητά σου και η ρουτίνα σου δείχνει πιο ταιριαστή. Στα τέλη του πρώτου δεκαημέρου, υπάρχουν προκλήσεις και καλό είναι να δείξεις προσοχή στην υγεία σου. 

Στα μέσα του μήνα βρίσκεις πάλι ρυθμό εργασιακά, ενώ δεν είναι απίθανο να υπάρξουν φλερτ με συναδέλφους σου. Αν θέλεις να ξεκινήσεις διατροφή ή να κάνεις εγγραφή σε γυμναστήριο, ο Ιούνιος είναι ιδανικός. Εκείνο το διάστημα μετά τις 20 Ιουνίου, για λίγες μέρες, φαίνεται να είσαι φορτισμένος/η ψυχολογικά και θέλει σωστή διαχείριση. Τα συναισθήματα ίσως είναι λίγο εκτός ελέγχου μιας και η πανσέληνος είναι πάνω σου. Το καλό είναι όμως πως ο μήνας κλείνει ιδανικά, φέρνοντας ένα ταίρι που σου πηγαίνει και μπορείς να κάνεις όνειρα για μια σχέση ή μια συνεργασία που σου δίνει ελπίδα για μετά.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Ο μήνας ξεκινάει κι εσύ είσαι ερωτευμένος/η με τον έρωτα. Μάλλον ζεις κάτι ωραίο όσον αφορά στο φλερτ. Και η ζωή το έχει ανάγκη κι αυτό. Υπάρχει μια επικοινωνία για ένα ζήτημα ακινήτου που είναι για καλό, οπότε κάποια αγοραπωλησία ευνοείται. 

Η Νέα σελήνη στις 6 Ιουνίου πάντως, για σένα που είσαι single, δεν θα σε αφήσει έτσι, καθώς κάτι ωραίο έρχεται και θα σου δώσει χαρά. Αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, θα το διακρίνεις. Στις 8 και 9 Ιουνίου υπάρχουν δυσκολίες και εμπόδια που δεν χρειάζεται να σε τσιτώσουν ιδιαίτερα, αφούόλα είναι περαστικά. 

Στα μέσα του μήνα θέλεις να διασκεδάσεις και να το ρίξεις λίγο έξω. Θέλεις να βγαίνεις, να ερωτεύεσαι και να είσαι σε καλοκαιρινή διάθεση σιγά σιγά. Η πανσέληνος στις 21 του μήνα φαίνεται να εστιάζει σε θέματα υγείας και καλό είναι να προσέξεις λίγο την διατροφή σου και την υπερκόπωση. Αν κάποια διατροφή σου δεν λειτουργεί όπως νομίζεις, είναι καιρός να αλλάξεις κάποια πράγματα. Από την άλλη όμως, στα τέλη του μήνα ένα εργασιακό θέμα σου ανεβάζει την διάθεση. Αυτό μπορεί να είναι και μια νέα δουλειά ή κάποιο νέο σχετικά με την δουλειά που ήδη βρίσκεσαι, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το εισόδημα σου. 

ΙΧΘΥΕΣ/ ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ΙΧΘΥΕΣ

Ο μήνας ξεκινάει με κάποια θετικά νέα σε κάποια αγοραπωλησία ή ένα ακίνητο που σε απασχολεί. Αν ψάχνεις να μείνεις καπου, τώρα είναι μια καλή περίοδος για να βρεις. Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό σου έκανε που άνοιξες τον κύκλο σου και οι επαφές σου σε βοηθάνε. 

Επομένως, με την νέα σελήνη θα μπορούσες να είχες μια μετακόμιση στις 6 Ιουνίου ή ένα νέο ξεκίνημα όσον αφορά εσένα και την οικογένειά σου. Στις 8 έως 10 Ιουνίου έρχεσαι αντιμέτωπος με σπιτονοικοκύρη ή έναν συγκάτοικο σου και χρειάζεται να μην δίνεις σημασία. Επίσης, στις 11 Ιουνίου μην κάνεις άσκοπες μετακινήσεις και πρόσεξε πολύ την οδήγηση σου. Στα μέσα του μήνα νιώθεις καλύτερα στο σπίτι σου και αυτό φαίνεται πολύ σε προσωπικό επίπεδο. 

Η πανσέληνος στις 21 του μήνα κλείνει κεφάλαια σε έρωτες ή φίλους, σε βάζει σε άλλη διάθεση και καλείσαι να διαλέξεις μονοπάτια. Επειδή όμως το καλό έρχεται στο τέλος, καθώς ο μήνας κλείνει, νιώθεις πολύ καλύτερα με έναν έρωτα που έρχεται και σημαίνει το ξεκίνημα του καλοκαιριού σου, όπως το έχεις ανάγκη. 

Τέμπη, μπάζωμα

Ουκ ολίγες φορές έχει τεθεί επί τάπητος το ζήτημα του περίφημου «μπαζώματος» στα Τέμπη, στο σημείο όπου έλαβε χώρα η πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία. Ένα πρόσφατο ρεπορτάζ του κ. Βασίλη Λαμπρόπουλου, αστυνομικού συντάκτη στα «Νέα» και στο «Βήμα», ανοίγει γι’ άλλη μια φορά τον ασκό του Αιόλου, αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες πάρθηκε η απόφαση για το «μπάζωμα», τα συμμετέχοντα πολιτικά πρόσωπα και τον ενδεχόμενο δόλο. Συν τοις άλλοις, η κυρία Καρυστιανού προανήγγειλε πριν λίγες ημέρες την πρόθεση συγγενών των θυμάτων να προβούν σε ανάλογες μηνύσεις, με αποτέλεσμα να σφίγγει ο κλοιός ως προς την απόδοση ευθυνών και την «κάθαρση».

Το ρεπορτάζ περί άγνωστης σύσκεψης

Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του MEGA ο αστυνομικός συντάκτης κ. Βασίλης Λαμπρόπουλος, το βράδυ της 3ης Μαρτίου πραγματοποιήθηκε μια σύσκεψη, η οποία δεν είχε γνωστοποιηθεί μέχρι πρότινος, μεταξύ πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων στο χώρο όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή 57 άνθρωποι. Ειδικότερα, το παρών έδωσαν ο τότε περιφερειάρχης Λάρισας, Κώστας Αγοραστός, ο τότε υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργό, Χρήστος Τριαντόπουλος, και ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών, Γιάννης Ξιφαράς. Επίσης, παρίσταντο αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ, της Πυροσβεστικής και εκπρόσωπος της Hellenic Train.

Οι συμμετέχοντες, υιοθετούμενοι το αφήγημα της πλήρους αναδιαμόρφωσης του σημείου, ούτως ώστε να διευκολυνθεί η άμεση έναρξη των σιδηροδρομικών δρομολογίων, βάσει των όσων ειπώθηκαν, την επομένη ξεκίνησε κιόλας η διαδικασία. Ωστόσο, το παράδοξο είναι πως ναι μεν το «μπάζωμα» ολοκληρώθηκε μεταξύ 4 και 6 Μαρτίου, αλλά τα δρομολόγια επανήλθαν στις 29 Μαρτίου, καταγράφοντας μια αξιοσημείωτη χρονική απόκλιση, η οποία εύλογα γεννά εκ νέου ερωτήματα.

Μια άλλη παράμετρος που προβληματίζει, όπως επισήμανε και ο κ. Λαμπρόπουλος, είναι η απόκρυψη της εν λόγω σύσκεψης, καθώς ο κ. Αγοραστός δεν είχε αναφέρει κάποιο αντίστοιχο γεγονός στο υπόμνημά του, ενώ ο κ. Τριαντόπουλος παρέλειψε να προβεί σε κάποια αναφορά γύρω από την επίμαχη συνάντηση στη Βουλή. Αξίζει να σημειωθεί, ότι το MEGA επικοινώνησε με στελέχη της Πυροσβεστικής και με την ΕΛ.ΑΣ., για να λάβει επιβεβαιωτικές απαντήσεις σε συνάρτηση με την προαναφερθείσα σύσκεψη.

Μηνύσεις προς πάσα κατεύθυνση από τους συγγενείς των θυμάτων

Η Μαρία Καρυστιανού, Πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων στα Τέμπη και μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης, συνεχίζει να μάχεται άνισα, αξιοποιώντας όλες τις προσφερόμενες, νόμιμες ενέργειες.

«Υπάρχει μια ατιμωρησία σε ό,τι αφορά τις κυβερνητικές παραλήψεις-παρανομίες και πλέον αυτό δεν το δεχόμαστε. Με αυτά τα δεδομένα, είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε πολύ διαφορετικά και θα ακολουθήσουν μηνύσεις-έκπληξη, κατά συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων», δήλωσε.

«Θα ακολουθήσουν μηνύσεις για τους ιατροδικαστές, οι οποίοι προφανώς δέχτηκαν οδηγίες να συγκαλύψουν, λειτούργησαν έξω από κάθε πρωτόκολλο, ελληνικό και ευρωπαϊκό. Δεν έκαναν καθόλου τοξικολογικές εξετάσεις στα καμένα παιδιά… Απλά έδωσαν σε όλους τους γονείς ένα χαρτί «βίαιος θάνατος, πλήρης απανθράκωση» και αυτό ήταν. Ούτε αιτία μέσα, δηλαδή εάν ανέπνευσε καυστικό υγρό και μετά πέθανε ή αν κάηκε ζωντανός», συμπλήρωσε, μιλώντας στον Αθήνα 9,84.

Σε εκδήλωση προς τιμήν των θυμάτων των Τεμπών σε πάρκο του Ηρακλείου Κρήτης, ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Εκείνο το βράδυ, για εμάς ο χρόνος σταμάτησε. Οι μανάδες και πατεράδες παγώσαμε… Νεκρώθηκε μαζί με τα παιδιά μας, το πιο τρυφερό κομμάτι της ψυχής μας… Μόλις αρχίσαμε να συνερχόμαστε, αντιληφθήκαμε πως οι καρδιές μας δεν χτυπάνε πια το ίδιο. Αναγκαζόμαστε να ζητάμε ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Ελευθερία λόγου, ελευθερία, πραγματική, ατομική ή συλλογική και όχι εισαγωγής! Δεν ήξερα πώς της κληρονόμησα κυβερνώντες που ήταν σε θέση να την κάψουν ζωντανή. Τώρα ξέρω!».

«Αντί να τους απασχολεί αν θα πάνε φυλακή, νοιάζονται για τα αποτελέσματα των εκλογών. Αλήθεια, όταν αποδείξουμε την ενοχή τους, πώς θα δικαιολογήσουν την ανεμπόδιστη συμμετοχή τους στις εκλογές και την παρουσία τους στη Βουλή; Αν είχαν ποτέ ανθρωπιά ή στην πορεία την έχασαν, δεν με απασχολεί! Και από τη στιγμή που έχω χάσει το παιδί μου εξαιτίας τους, είναι κάτι που δεν με αφορά να δω με συμπόνοια, κάθε άλλο. Δεν γνωρίζω αν όσοι έχουν στα χέρια τους τις τύχες της ζωής μας είναι από αυτόν τον κόσμο ή πρεσβεύουν κάτι ξένο από αγάπη. Ξένο είναι σίγουρα απέναντι στα πρόσωπα των παιδιών μας. Αυτό το γνωρίζω. Δεν ξέρω, αν ξεκίνησε έτσι αυτό το κακό ή αν στην πορεία εξελίχθηκε σε τέτοιο τέρας», κατέληξε.

Στη Βουλή η δικογραφία για τα Τέμπη

Την προηγούμενη εβδομάδα, δόθηκε η δικογραφία για το έγκλημα στα Τέμπη στη Βουλή, αφού σχηματίστηκε από τον εισαγγελέα Λαρίσης, λίγο πριν παύσουν προσωρινά οι λειτουργίες του κοινοβουλίου, λόγω των επερχόμενων ευρωεκλογών. Πρόκειται για τη δικογραφία η οποία είχε μπει στο αρχείο από τη Λάρισα και ανασύρθηκε με παρέμβαση του Αρείου Πάγου, έπειτα από μήνυση των συγγενών των θυμάτων, για τον τρόπο που διαμορφώθηκε ο χώρος όπου συνέβη το μοιραίο δυστύχημα και τις καταγγελίες για «μπάζωμα».

Εν συνεχεία, η δικογραφία διαβιβάστηκε στο πλαίσιο του άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών. Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, εφόσον συγκεντρωθούν 30 υπογραφές μπορεί να υποβληθεί αίτημα για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής. Η πρόταση θα αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα και αδικήματα, ενώ, για να εγκριθεί και να συσταθεί η προανακριτική επιτροπή, απαιτείται να συγκεντρώσει 151 θετικές ψήφους κατά τη μυστική, ονομαστική ψηφοφορία που θα ακολουθήσει.

Αφορά τους: Τέως υπουργό Υγείας Αθανάσιο Πλεύρη, τέως υφυπουργό Μεταφορών Μιχάλη Παπαδόπουλο, τέως υφ. Υγείας Ζωή Ράπτη, και τέως υφυπ. παρά τω Πρωθυπουργώ Χρήστο Τριαντόπουλο.

Ευρωεκλογές

Στις 6 Ιουνίου και από την Ολλανδία θα ξεκινήσει μία εκλογική διαδικασία που αφορά όλη την Ευρώπη και θα καθορίσει εν πολλοίς το μέλλον της. 

Στις ερχόμενες Ευρωεκλογές πάνω από 400 εκατομμύρια ψηφοφόροι θα έχουν το δικαίωμα να εκλέξουν τους 720 αντιπροσώπους που θα αποτελέσουν τη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την περίοδο 2024-2029.

Προς το παρόν, όπως συμβαίνει σχεδόν κάθε φορά, αντιμετωπίζουμε αυτή την εκλογική διαδικασία ως μία εθνική υπόθεση, σαν να την ξεκολλάμε από το ευρωπαϊκό της πλαίσιο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ψηφίζουμε χαλαρά ή για να τιμωρήσουμε, για να στείλουμε μηνύματα σε διάφορες κατευθύνσεις. Σε κάθε περίπτωση, όχι με τη λογική ότι το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών θα επηρεάσει τη ζωή μας. 

Δεν είναι παράλογη αυτή η αντιμετώπισή μας. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα ίδια τα κόμματα δεν φροντίζουν σε καμία περίπτωση να μιλήσουν για την Ευρώπη και για ευρωπαϊκά θέματα. Αντιθέτως, επιδίδονται σε ένα εσωτερικής κατανάλωσης πανηγύρι το οποίο, κατά όχι παράδοξο τρόπο, γίνεται προκειμένου να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση. Το πραγματικό διακύβευμα όμως μένει εκτός κάδρου, κανείς δεν ασχολήθηκε με το debate των υποψηφίων για την Προεδρία της Επιτροπής.

Γιατί είναι σημαντικές οι Ευρωεκλογές γενικά…

O εμβληματικός Πρόεδρος της Κομισιόν, ο Γάλλος Jacques Delors είχε προσπαθήσει να ποσοτικοποιήσει τη σημασία που έχουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στα εσωτερικά της κάθε χώρας-μέλους. Είχε προβλέψει, λοιπόν, ότι «από το 2000 και μετά, το 80% όλης της νομοθεσίας περί των οικονομικών θα προέρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Παρότι δεν είναι και τόσο ακριβής υπολογισμός, το ποσοστό αυτό έμεινε μέχρι τις ημέρες μας ως ένας εύκολος και σχηματικός τρόπος να καταγραφεί η επιδραστικότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται στα ευρωπαϊκά κέντρα. Πράγματι, για διάφορους τομείς της πολιτικής ζωής ενός τόπου, οι εθνικές κυβερνήσεις κινούνται εντός συγκεκριμένου πλαισίου που καθορίζεται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Για παράδειγμα, τον περασμένο Νοέμβριο, όπως και κάθε χρόνο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε διαπραγμάτευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενέκριναν τον γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το κείμενο προφανώς καθρεφτίζει τις προτεραιότητες των κρατών-μελών και ρυθμίζει τελικά την καθημερινότητα των εκατοντάδων εκατομμυρίων κατοίκων της Ένωσης.

Η οικονομία όμως είναι μόνο ένας τομέας. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε και πολύ μακριά για να το καταλάβουμε. Η σύνθεση του απερχόμενου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεταξύ πολλών άλλων, μία πανδημία, τις επιπτώσεις της στην παγκόσμια οικονομία και ταυτόχρονα μία σειρά από γεωπολιτικές αναταράξεις σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Ζητήματα κομβικής σημασίας που αντιμετωπίζονται πρώτα «ευρωπαϊκά» και λιγότερο «εθνικά».

…και γιατί είναι σημαντικές οι Ευρωεκλογές φέτος

Οι προηγούμενες Ευρωεκλογές, που έγιναν το 2019, αντιμετωπίστηκαν ως οι πλέον καθοριστικές. Ο Trump ήταν ακόμα Πρόεδρος των ΗΠΑ, το Brexit γινόταν πραγματικότητα, το προσφυγικό ζήτημα ήταν στην κορύφωσή του και οι φωνές των ευρωσκεπτικιστών ακούγονταν πιο ισχυρές από ποτέ. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ σημαντικότερα από ό,τι καταλαβαίνουμε. Η νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν πύρρειος, αλλά ταυτόχρονα κράτησε ζωντανή την ιδέα και το όραμα της Ένωσης.

Σε πολλά πράγματα όμως, απλώς κλωτσήσαμε το τενεκεδάκι λίγο παραπέρα και τώρα το βρήκαμε ξανά μπροστά μας. Έτσι, είναι πολύ πιθανό 9 από τα συνολικά 27 κράτη-μέλη να εκλέξουν ως πρώτη δύναμη κόμματα της ακροδεξιάς. Ταυτόχρονα, θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι τα δύο ακροδεξιά κόμματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα βγουν ενισχυμένα σε σύγκριση με την προηγούμενη σύνθεση.

Παρά το γεγονός ότι μοιάζει απίθανο ακόμα να διεκδικήσουν την πλειοψηφία, η συνέχιση της ανοδικής τάσης θα βάλει τις ακροδεξιές κραυγές ακόμα πιο βαθιά στην mainstream πολιτική, δίνοντάς τους ταυτόχρονα μεγαλύτερη ώθηση για το μέλλον. Εξάλλου, η «χαλαρή ψήφος» των Ευρωεκλογών ευνοεί αυτές τις δυνάμεις. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε και την καθόλου μικρή πιθανότητα επανεκλογής του Donald Trump στην προεδρία των ΗΠΑ.

Πάντως, εκτός του μόνιμου μπαμπούλα της ακροδεξιάς, οι Ευρωπαίοι πολίτες καλούνται να εκλέξουν του αντιπροσώπους τους, οι οποίοι θα διαχειριστούν μία σειρά από προκλήσεις. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ο επικίνδυνος διεθνής ανταγωνισμός, οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, το μεταναστευτικό, η κοινωνική ανισότητα και φυσικά ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η εμφάνιση της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινότητά μας.

Συμπερασματικά

Δεν είμαστε φυσικά ονειροπόλοι. Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και η βούληση των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα καθορίσουν από μόνα τους την επόμενη ημέρα. Εξάλλου, ο τρόπος που καθορίζονται αυτές οι πολιτικές είναι πάρα πολύ σύνθετος και γέννημα διαπραγματεύσεων (και συγκρούσεων πολλές φορές) μεταξύ των κρατών-μελών, αλλά ακόμα και των ίδιων των θεσμών.

Ωστόσο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο μόνος θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος προκύπτει μέσα από εκλογές. Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, είναι και ο μόνος απευθείας σύνδεσμος μεταξύ των λαών της Ευρώπης με τους θεσμούς που επηρεάζουν τις ζωές τους.

Όσο πιο σοβαρά τον παίρνουμε, τόσο πιο δυνατά θα ακούγεται η φωνή μας στους χαώδεις διαδρόμους των Βρυξελλών.

αντίσταση στην ινσουλίνη

Η γλυκόζη που είναι πηγή ενέργειας για τον άνθρωπο, χρειάζεται να εισέλθει μέσα στα κύτταρα και, γι’ αυτό, είναι υπεύθυνη μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη. Αυτό που κάνει, στην πραγματικότητα, η ινσουλίνη είναι να προσδένεται πάνω στα κύτταρα, δίνοντάς τους το σήμα να απορροφήσουν την γλυκόζη από την τροφή. Τι συμβαίνει, όμως, όταν υπάρχει «αντίσταση στην ινσουλίνη»;

Η αντίσταση στην ινσουλίνη προκύπτει από μία προσπάθεια των κυττάρων μας να προστατευτούν από την πολύ αυξημένη διάθεση γλυκόζης που προέρχεται από την τροφή, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται στα σήματα που τους δίνει η συγκεκριμένη ορμόνη. Πιο απλά, καταναλώνοντας συστηματικά περισσότερη γλυκόζη απ’ όση χρειαζόμαστε, ο οργανισμός προσπαθεί να αμυνθεί και να μην την απορροφήσει όλη με αποτέλεσμα ενώ παράγεται ινσουλίνη και δίνει σήμα να απορροφηθεί η γλυκόζη, τελικά τα κύτταρα να μην ανταποκρίνονται στο σήμα αυτό. Για την ακρίβεια, η αντίσταση στην ινσουλίνη προσπαθεί να μας προστατέψει από την υπερβολική απορρόφηση γλυκόζης.

Όσο, λοιπόν, η ινσουλίνη αποτυγχάνει να επιτελέσει τον ρόλο για τον οποίο την παρήγαγε το συκώτι, τόσο περισσότερα σήματα δίνονται για να παραχθεί κι άλλη ποσότητα ινσουλίνης. Ως εκ τούτου, οδηγούμαστε σε υπερινσουλιναιμία και αντίσταση στην ινσουλίνη. Η δυσκολία που προκύπτει εδώ είναι ότι η ινσουλίνη δεν παράγεται μόνο για να ρυθμίσει την απορρόφηση γλυκόζης. Είναι επίσης υπέυθυνη για τις καύσεις του λίπους, την παραγωγή ενέργειας, τις φλεγμονές στο σώμα και την συνολική του λειτουργία.

Πώς γίνεται αντιληπτική η αντίσταση στην ινσουλίνη;

Αρχικά, ο τρόπος ζωής μας μπορεί να μας υποψιάσει. Η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία, η έλλειψη ύπνου και το αυξημένο στρες είναι παράγοντες που συνδέονται άμεσα. Συγκεκριμένα, όταν υπάρχει αντίσταση στην ινσουλίνη, παρουσιάζονται οριακά αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και αυξημένη εναπόθεση λίπους στην κοιλιακή χώρα, καθώς η αντίσταση στην ινσουλίνη εμποδίζει την καύση λίπους και οδηγεί στην αυξημένη εναπόθεσή του. Ακόμη και άτομα με φυσιολογικό ή και χαμηλό σωματικό βάρος μπορούν να έχουν αυξημένο ποσοστό σπλαχνικού λίπους (λίπος γύρω από τα όργανα).

Επιπλέον, η αντίσταση στην ινσουλίνη συμβάλλει στην ανάπτυξη της υπέρτασης, ενώ αυτή η μειωμένη ανταπόκριση του σώματος στην ινσουλίνη, απορρυθμίζει τον τρόπο που το σώμα διαχειρίζεται την ενέργεια με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε πολύ έντονη κόπωση, η οποία δεν περνά ακόμα κι αν ξεκουραστούμε επαρκώς. Τέλος, επηρεάζεται η ποιότητα ύπνου καθώς η αντίσταση στην ινσουλίνη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο υπνικής άπνοιας, μια κατάσταση κατά την οποία η αναπνοή ενός ατόμου διακόπτεται κατά τη διάρκεια του ύπνου, οδηγώντας σε υπέρταση, αρρυθμίες και άλλα προβλήματα υγείας.

Ένα ακόμη σύμπτωμα, είναι η εμφάνιση υπέρχρωσης σε διάφορες περιοχές του δέρματος. Εάν η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι προχωρημένη, μπορεί να εμφανιστούν ορατές αλλαγές στο δέρμα. Αυτά περιλαμβάνουν σκουρόχρωμες επιδερμίδες στο πίσω μέρος του λαιμού ή στους αγκώνες, τα γόνατα, τις αρθρώσεις ή τις μασχάλες. Αυτός ο αποχρωματισμός ονομάζεται acanthosis nigricans.

Τι μπορούμε να κάνουμε αν ανακαλύψουμε ότι έχουμε αντίσταση στην ινσουλίνη;

Εάν δεν γίνουν διαχειρίσιμες οι μεταβολικές διαταραχές που αποτελούν τα αίτια για την αντίσταση στην ινσουλίνη, η θεραπεία της είναι ιδιαίτερα δύσκολη και οδηγεί σε σταθερή επιδείνωση της κατάστασης υγείας. Το ενθαρρυντικό είναι ότι πρόκειται για μια μεταβολική διαταραχή που είναι αναστρέψιμη, αν και χρειάζεται εξατομίκευση και παρακολούθηση. Μελέτες (1,2) υποδεικνύουν ότι ακόμα και μία πολύ μικρή απώλεια βάρους της τάξης του 10% του αρχικού βάρους (αν για να παράδειγμα ζυγίζει κανείς 100 κιλά, να ρυθμίσει το βάρος του στα 90 κιλά), σε συνδυασμό με φυσική δραστηριότητα, μπορεί να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη σε εντυπωσιακό βαθμό (έως και 80%)!

Οι πιο σημαντικές ιατρικές παρεμβάσεις αφορούν στην αλλαγή του τρόπου ζωής ολιστικά. Πρακτικά, αυτό σημαίνει να φροντιστούν όλα τα κομμάτια που προκαλούν ή εντείνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, όπως η βελτίωση της διατροφής, η ρύθμιση του βάρους, η αποκατάσταση των ελλείψεων των θρεπτικών συστατικών του οργανισμού, η διαχείριση του στρες και η βελτίωση της ποιότητας του ύπνου.

Βιβλία, καλοκαιρινό mood

Το θεώρημα της αγάπης, Ali Hazelwood 

Η Olive Smith είναι υποψήφια διδάκτωρ Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Stanford. Είναι πλήρως αφοσιωμένη στην επιστήμη και δεν πιστεύει στον έρωτα ή στις ρομαντικές σχέσεις, παρ’ όλο που η καλύτερη της φίλη, η Ann, είναι αθεράπευτα ρομαντική. Θέλοντας να την πείσει ότι είναι καλά, η Olive, της λέει ένα μικρό ψέμα. Ότι είναι με κάποιον και μάλιστα είναι πολύ ερωτευμένη. Όμως, παγιδεύεται στο ψέμα της και έτσι αναγκάζεται να πείσει τους πάντες ότι είναι σε σχέση με τον Adam Carlsen, έναν γοητευτικό αλλά και απρόσιτο καθηγητή του Stanford. Παραδόξως, ο Adam συμφωνεί να κρατήσει το μυστικό της και να γίνει κάτι σαν το ψεύτικο αγόρι της. Καθώς η ψεύτικη σχέση τους εξελίσσεται, η Olive και ο Adam έρχονται όλο και πιο κοντά, αμφισβητώντας τις πεποιθήσεις και τα όρια που έθεσαν ο ένας στον άλλον. Η επιστήμη και τα συναισθήματα έρχονται σε σύγκρουση, όσο η Olive ανακαλύπτει ότι η αγάπη ίσως να μην υπόκειται σε λογικούς κανόνες.

Το θεώρημα της αγάπης, βιβλίο καλοκαίρι

Η January Andrews είναι μια συγγραφέας ρομαντικών μυθιστορημάτων, που δεν πιστεύει πια στην αγάπη και ο Augustus Everett, βραβευμένος συγγραφέας υψηλής λογοτεχνίας, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον χειρότερό τους εφιάλτη, την έλλειψη έμπνευσης. Η January και ο Augustus έχουν τελείως διαφορετικές απόψεις για την λογοτεχνία και τον έρωτα. Η January πιστεύει στις ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος, ενώ ο Augustus θεωρεί ότι η ζωή είναι πιο περίπλοκη και ρεαλιστική. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η January και ο Augustus αναγκάζονται να μείνουν σε γειτονικά παραθαλάσσια σπίτια. Εκεί, αποφασίζουν να βάλουν ένα στοίχημα. Η January θα γράψει ένα βιβλίο που θα αποθεωθεί από τους κριτικούς λογοτεχνίας, ενώ ο Augustus θα γράψει ένα ρομαντικό μυθιστόρημα. Οι κανόνες είναι απλοί. Όποιος πουλήσει πρώτος το βιβλίο του, κερδίζει. Καθώς η January και ο Augustus περνούν χρόνο μαζί, αρχίζουν να ανακαλύπτουν ότι ίσως να μην είναι τόσο διαφορετικοί όσο νομίζουν.

Συγκάτοικοι με ημερομηνία λήξης, Elena Armas 

Η Rosie Graham έχει παραιτηθεί από τη δουλειά της για να αφοσιωθεί στην συγγραφή ρομαντικών μυθιστορημάτων. Ωστόσο, έχει να αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα. Η έμπνευσή της, έχει κάνει φτερά και το διαμέρισμα της, καταρρέει. Έτσι, αναγκάζεται να μετακομίσει προσωρινά στο σπίτι της κολλητής της, Lina, όσο εκείνη βρίσκεται στο εξωτερικό. Εκεί, όμως, ανακαλύπτει ότι η Lina έχει παραχωρήσει το διαμέρισμα της στον ξάδερφό της, Lucas, έναν γοητευτικό Ισπανό με τον οποίο η Rosie είναι κρυφά ερωτευμένη. Ο Lucas, δέχεται να μείνουν μαζί προσωρινά και έχει μια τρελή ιδέα για να την βοηθήσει να πάρει πίσω την έμπνευση της. Να βγουν κάποια πειραματικά ραντεβού. Καθώς η Rosie και ο Lucas περνούν χρόνο μαζί, η έλξη μεταξύ τους γίνεται όλο και πιο έντονη. Η Rosie αρχίζει να νιώθει συναισθήματα που δεν περίμενε, ενώ ο Lucas έρχεται αντιμέτωπος με δικές του αμφιβολίες. 

Συγκάτοικοι με ημερομηνία λήξης, βιβλία καλοκαιρινό mood

Πανέξυπνα πλάσματα, Shelby Van Pelt 

Η Tova Sullivan, μια χήρα εβδομήντα ετών, εργάζεται ως νυχτερινή καθαρίστρια στο ενυδρείο του Sowell Bay. Εκεί, γνωρίζει τον Marcellus, ένα γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού, που αποδεικνύεται απροσδόκητα έξυπνο και ευαίσθητο. Η Tova πενθεί την απώλεια του γιου της, Eric, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από 30 χρόνια. Ο Marcellus, με τα οκτώ του πλοκάμια και την οξεία του αντίληψη, φαίνεται να καταλαβαίνει την θλίψη της Tova. Καθώς η Tova και ο Marcellus χτίζουν μια απίθανη φιλία, η Tova αρχίζει να ανακαλύπτει νέα στοιχεία για την εξαφάνιση του Eric. Με τη βοήθεια του Marcellus, η Tova ξεκινά μια έρευνα για να βρει την αλήθεια, έστω και μετά από τόσα χρόνια. 

Τέταρτη πτέρυγα, Rebecca Yarros 

Η Violet Sorengale, μια εικοσάχρονη κοπέλα, η οποία, υπό κανονικές συνθήκες, θα έμπαινε στο Τεταρτημόριο των Γραφέων και θα ζούσε μια ήσυχη ζωή παρέα με τα βιβλία της. Ωστόσο, αναγκάζεται από τη μητέρα της –και στρατηγό– να ακολουθήσει τους υπόλοιπους εκατοντάδες υποψηφίους ιππείς δράκων στην Ακαδημία Navar. Εντούτοις, φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει, επειδή είναι η πιο μικροκαμωμένη απ’ όλους και το σώμα της είναι πολύ ευαίσθητο.

Βιβλία, καλοκαιρινό mood

Οι δράκοι δεν συνδέονται με αδύναμους ανθρώπους. Και φέτος, οι δράκοι που είναι πρόθυμοι να συνδεθούν, είναι λιγότεροι από τους δόκιμους. Οι περισσότεροι υποψήφιοι βλέπουν στον θάνατο της Violet την αύξηση των δικών τους πιθανοτήτων. Είναι πολλοί οι υποψήφιοι ιππείς που θέλουν να τη σκοτώσουν. Κάποιοι για να την βγάλουν από τη μέση και κάποιοι απλώς και μόνο επειδή είναι κόρη της μητέρας της –όπως ο Zaden Ryerson, ο πιο ισχυρός και αδίστακτος αρχηγός πτέρυγας στο Τεταρτημόριο των Ιππέων. Η Violet θα πρέπει να βάλει τα δυνατά της για να παραμείνει ζωντανή. 

Καλές αναγνώσεις, βιβλιόφιλοι! 

Ράφα

Παρά την πρόσφατη, επίσημη αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από την Ισπανία, την Ιρλανδία και τη Νορβηγία και τις διεθνείς εκκλήσεις για κατάπαυση πυρών, ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει να προβαίνει σε φονικές επιχειρήσεις στη Ράφα, οι οποίες έχουν ως απότοκο τον βίαιο και άδικο θάνατο αμάχων. Εντούτοις, ο Νetanyahu αρνείται πεισματικά να δώσει εντολή για λήξη της εμπόλεμης ζώνης «έως ότου επιτευχθεί ο στόχος».

Στην καρδιά της Ράφα τα ισραηλινά στρατεύματα

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι ισραηλινές δυνάμεις έφτασαν στο κέντρο της πόλης Ράφα, στη νότια Γάζα και κατέλαβαν έναν στρατηγικά σημαντικό σημείο, κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο. Βάσει των όσων υποστηρίζει η πλευρά του Ισραήλ: «Τα στρατεύματα εξακολουθούν να επιτίθενται εναντίον “τρομοκρατικών στόχων” στη Ράφα», τρεις εβδομάδες αφότου ξεκίνησε τη χερσαία επιχείρηση εκεί. Επιπλέον, δυτικές περιοχές της πόλης δέχτηκαν σφοδρούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια της νύχτας, αν και είχε καταδικαστεί διεθνώς η πρότερη αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ στην περιοχή, εξαιτίας της πυρκαγιάς που προκλήθηκε και αποτέλεσε αιτία θανάτου δεκάδων Παλαιστίνιων σε καταυλισμό.

Μάλιστα, ο ισραηλινός στρατός ισχυρίστηκε ότι ερευνά το ενδεχόμενο να προκλήθηκε η πυρκαγιά από έκρηξη όπλων που είχαν αποθηκευτεί από τη Χαμάς στην περιοχή. Παράλληλα, διέψευσε αναφορές από τοπικούς αξιωματούχους, οι οποίοι ανέφεραν πως, το απόγευμα της Τρίτης, τα ισραηλινά τανκς θανάτωσαν 21, τουλάχιστον, ανθρώπους. Ακόμη, το Ισραήλ επιμένει ότι η νίκη σε αυτό τον πόλεμο είναι ανέφικτη δίχως να καταλάβει τη Ράφα, απορρίπτοντάς τις διεθνείς προειδοποιήσεις για καταστροφικές ανθρωπιστικές συνέπειες.

«Οι εκρήξεις προκαλούν έντονες δονήσεις στη σκηνή μας, τα παιδιά μου τρέμουν από φόβο και, καθώς ο πατέρας μου είναι άρρωστος, είναι αδύνατη η διαφυγή», είπε ο Khaled Mahmoud στο BBC. «Υποτίθεται ότι βρισκόμαστε σε μια ασφαλή ζώνη, όπως ορίζει ο ισραηλινός στρατός. Ωστόσο, δεν έχουμε λάβει εντολές εκκένωσης όπως στην ανατολική περιοχή (σ.σ. της Ράφα)», πρόσθεσε. «Φοβόμαστε για τις ζωές μας, αν κανείς δεν παρέμβει για να μας προστατεύσει».

Υπενθυμίζεται, ότι στην ανατολική πλευρά της Ράφα, δόθηκε εντολή για εκκένωση από τους κατοίκους για τη δική τους ασφάλεια. Βέβαια, το μοιραίο βράδυ της Κυριακής, τουλάχιστον 45 άνθρωποι –με τους περισσότερους εξ αυτών να είναι παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι– σκοτώθηκαν στην προαναφερθείσα πυρκαγιά εξαιτίας της ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας της Χαμάς. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες άλλα άτομα φέρουν σοβαρά εγκαύματα, κατάγματα και λοιπά τραύματα.

Ρεσιτάλ αναλγησίας από το Ισραήλ και τον Νetanyahu

Σε δηλώσεις πρωτοφανούς αλαζονείας προέβη ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Benjamin Νetanyahu, καλούμενος να σχολιάσει τις θηριωδίες στη Ράφα. Όσον αφορά στην αεροπορική επιδρομή της Κυριακής και την επικείμενη δολοφονία των αμάχων, την χαρακτήρισε ως «τραγωδία». Συν τοις άλλοις, οι ισραηλινές δυνάμεις διευκρίνισαν ότι στόχευαν δύο ανώτερους αξιωματούχους της Χαμάς στην επίθεση, η οποία συνέβη λίγες ώρες αφότου μαχητές της Χαμάς στη νοτιοανατολική Ράφα εκτόξευσαν πυραύλους προς την ισραηλινή πόλη, Τελ Αβίβ, για πρώτη φορά μετά από μήνες.

Εν συνεχεία, ο Νetanyahu υπογράμμισε ότι επρόκειτο για ένα «τραγικό περιστατικό, παρά τις τεράστιες προσπάθειές μας να αποφύγουμε να βλάψουμε τους αμάχους», υποσχόμενος διεξοδική έρευνα. Ακόμη, ανέφερε πως δεν θα σταματήσει τις επιδρομές «έως ότου επιτευχθεί ο στόχος».

Η θέση του ΟΗΕ

Ο Sam Rose της υπηρεσίας, Unrwa, του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, ξεκαθάρισε ότι η μαζική δολοφονία τόσων αμάχων δεν δύναται να θεωρηθεί «ατύχημα».

«Φαίνεται ότι, κάθε μέρα, συνεπάγεται φρίκη, αιματοχυσία και βαρβαρότητα. Και αν αυτό δεν είναι μια έκκληση αφύπνισης, τότε είναι δύσκολο να δούμε τι θα γίνει». Να σημειωθεί, ότι την περασμένη εβδομάδα, το Διεθνές Δικαστήριο διέταξε το Ισραήλ «να σταματήσει αμέσως τη στρατιωτική του επίθεση και οποιαδήποτε άλλη ενέργεια στη Ράφα, η οποία μπορεί να επιφέρει μερική ή ολική καταστροφή για τους Παλαιστίνιους που διαμένουν στη Γάζα».

Προς το παρόν, η Αλγερία καταρτίζει σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για να «σταματήσει η σφαγή στη Ράφα», όπως ανακοίνωσε χθες ο πρεσβευτής της, Amar Bendjama, μετά την κατεπείγουσα συνεδρίαση, κεκλεισμένων των θυρών, του δεκαπενταμελούς οργάνου.

«Θα πρόκειται για σύντομο κείμενο και ξεκάθαρο κείμενο, προκειμένου να σταματήσει η σφαγή στη Ράφα», τόνισε. «Ελπίζουμε πως αυτό θα μπορέσει να γίνει το συντομότερο δυνατόν, διότι διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές», σχολίασε από τη δική του πλευρά ο Kινέζος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη, Fu Cong. «Είναι καιρός αυτό το συμβούλιο να αναλάβει δράση και να υιοθετήσει νέα απόφαση», έκρινε ο Γάλλος πρεσβευτής, Nicolas de Rivière, υπογραμμίζοντας πως πρόκειται για ζήτημα «ζωής ή θανάτου».

Από τις 7 Οκτωβρίου μέχρι και σήμερα, έχουν θανατωθεί, τουλάχιστον, 36.090 άνθρωποι –ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός.

Ο καταλυτικός ρόλος των ΗΠΑ και η μη αναγνώριση της γενοκτονίας

Σύμφωνα με έκθεση του CNN, πυρομαχικά που κατασκευάστηκαν στις ΗΠΑ αξιοποιήθηκαν από το Ισραήλ, κατά την προαναφερθείσα, θανατηφόρα επίθεση στον καταυλισμό της Ράφα, αφήνοντας στο πέρασμά της 45 νεκρούς Παλαιστίνιους. Το CNN στήριξε τα ευρήματά του σε πλάνα από το σημείο της επίθεσης, υποστηρίζοντας ότι στο βίντεο φαίνεται μια «βόμβα μικρής διαμέτρου GBU-39, αμερικανικής κατασκευής», ένα εύρημα που επαληθεύτηκε από τέσσερις ειδικούς στα εκρηκτικά. Τέλος, το CNN συμπλήρωσε πως οι σειριακοί αριθμοί που φαίνονται στα υπολείμματα των πυρομαχικών ταίριαζαν με έναν κατασκευαστή εξαρτημάτων GBU-39, με έδρα την Καλιφόρνια.

Σε συνάρτηση με τις δολοφονίες αμάχων στη Ράφα τοποθετήθηκε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, John Kirby, χαρακτηρίζοντας ως «τρομακτικά» και «σπαρακτικά» τα καταστροφικά στιγμιότυπα που δημοσιεύτηκαν από τις λυσσαλέες επιθέσεις του Ισραήλ, ισχυριζόμενος, ωστόσο, ότι «ο ισραηλινός στρατός δεν έχει εξαπολύσει μια πλήρους κλίμακας εισβολή στη Ράφα», ξεκαθαρίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν την χερσαία επιχείρηση στη Ράφα. Πάρα ταύτα, στο πρόσφατο παρελθόν, ο Joe Biden, είχε θέσει μια «κόκκινη γραμμή», αποτρέποντας τον Νetanyahu από το να επιτεθεί στη Ράφα: «Αν πάνε στη Ράφα, δεν θα τους προμηθεύσω τα όπλα για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα», είχε δηλώσει.

Στο Gazarte το βράδυ της Παρασκευής το “mellow” απέκτησε αληθινή υπόσταση.

Σαν να θύμισε ολίγον τι από παλιά μυρωδιά από ανθολόγιο, ο Κωστής ανέβηκε στο Ground Stage του Gazarte στη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ του Mellowosphy και μας έκανε να δέσουμε τη ζώνη μας στη χρονομηχανή και να αφεθούμε στα ρομαντικά, νοσταλγικά ακούσματα που θύμιζαν Μάνο Χατζιδάκι.

«Φύσηξε αγέρι του καλοκαιριού» τραγούδησε και μας σύστηκε τη δισκογραφία με την πρώτη του επίσημη κυκλοφορία, ‘Ανθολόγιο’ και μετέπειτα το album του, ‘Κάποιες Κυριακές’,

«Ψάχνω για τον έρωτα, για πλάσματα υπέροχα» συνέχισε ο Κωστής λίγο πριν κάνει ντουέτο με τη Matina Sous Peau το «Σιωπή» από Ξύλινα Σπαθιά και ναυαγήσαμε όλοι μαζί στη χώρα που βασιλεύουν οι μάγισσες. 

Η Matina Sous Peau εμφανώς πιο ζωηρή και με παιχνιδιάρικη διάθεση, αφού ευχαρίστησε τον Γιώργο Βερναρδάκη, ιδρυτή της Mellowsophy Music που αγκαλιάζει νέες και νέους καλλιτέχνες, μας θύμισε αφενός ότι είχε καιρό να κάνει live και αφετέρου το πόσο είχε λείψει στο κοινό της. 

Έπαιξε για πρώτη φορά ζωντανά το “Sweet lies”, την διασκευή που λατρεύτηκε από πολύ κόσμο “Ξέρω τι ζητάω”, και ένα groovy mashup που έδεσε το κοινό σε μια μεγάλη αγκαλιά. Μαζί της ταξιδέψαμε πίσω στο “1999” (το πρώτο EP της καλλιτέχνιδος) και τραγουδήσαμε το «“Ειμ’εδώ να κοιτάξεις/ όλα αυτά που ποτέ δε θα ‘ρθουν/ Κι αν κοιτάς και μεθάμε/ μείνε λίγο πριν όλα χαθούν/ Να ‘μαστε ξανά σαν την πρώτη φορά/ που κοιτάξαμε ο ένας στου άλλου τα μάτια/ και είδαμε σκηνές σαν να ήταν ταινία/ μα όνειρο ήταν, ξυπνάμε και φεύγει μακριά».

Οι «Μεταμορφώσεις» που μετρούν σχεδόν 3 εκατομμύρια views στο Youtube και έκαναν γνωστή την Matina Sous Peau σε μεγαλύτερο κοινό έκαναν τον κόσμο από κάτω να κινείται στον ίδιο ρυθμό και να τραγουδά τους στίχους του Βλάσση Μπονάτσου: «Υπάρχεις μόνο εσύ, δυο φίλοι κι η μουσική που την καρδιά μου ξέρουν».

Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα στον κήπο του Gazarte, ανέβηκε στη σκηνή ο coslee και γέμισε το χώρο με hip-hop μελωδίες και jazz αυτοσχεδιασμούς. Ζεσταμένο πλέον το κοινό, έτοιμο να ακούσει ‘such a great day’ και ‘do_Fr3ak’ ανταποκρινόταν σε κάθε νεύμα του νέου καλλιτέχνη. Μάλιστα, μας επιφύλασσε μια συγκινητική στιγμή, όπου μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία με τον παππού του που έχασε, με τα φώτα χαμηλωμένα.

Την παράσταση όμως έκλεψε η Kandè, Neo-Soul/R&B Queen της Mellowsophy Music, η οποία μας ξεσήκωσε για τα καλά. Οι φωνητικές της ικανότητες σε συνδυασμό με τον ρομαντισμό και το soulfulness που εξέπεμπε εκείνο το βράδυ έντυσαν την βραδιά με τα απαραίτητα fun vibes που κάθε live που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει. Το αποκορύφωμα της εμφάνισής της ήταν το νέο της single “Fury of War” και μας έκανε να αναμένουμε το ντεμπούτο EP της, το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2024.

Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ της Mellowsophy, που μετρά τέσσερα χρόνια στο χώρο της εναλλακτικής μουσικής σκηνής στη χώρα, δεν θα μπορούσε να κλείσει με άλλο τρόπο πέρα από τους Sworr. Όταν βγήκε το ηλεκτρονικό τρίο με έδρα την Αθήνα η ατμόσφαιρα άλλαξε και μεταφερθήκαμε σε πιο σκοτεινά «μονοπάτια» της downtempo ηλεκτρονικής μουσικής, με τα αντίστοιχα visuals. 

All in all, οι ολόφρεσκοι ήχοι και τα σχήματα που είδαμε να «παντρεύονται» έτσι όμορφα και γλυκά σε μια καλοκαιρινή βραδιά στο Gazarte δημιούργησαν την ανάγκη για περισσότερα mashups καλλιτεχνών που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται πως δεν δένουν, όμως δίνουν ένα διαφορετικό μπλέξιμο, με κοινό παρονομαστή το “mellow”

χικικομόρι

Η Δήμητρα Αθανασοπούλου γράφει για την έννοια του σύγχρονου νεοερημίτη και την εξάρτηση που μπορεί να αναπτύσσουμε με τις οθόνες μας.

Έχεις νιώσει να σε απορροφούν οι οθόνες σε σημείο που ξεχνάς να βγεις από το δωμάτιο για μέρες; Έχεις ακυρώσεις κοινωνικές δραστηριότητες για να ζήσεις μέσα από το διαδίκτυο; Μήπως είσαι ένας ιθαγενής του ίντερνετ που κινδυνεύει να μεταμορφωθεί σε  χικικομόρι

Ο Ιάπωνας ψυχολόγος Ταμάκι Σαίτο, πριν από περίπου δέκα χρόνια, διέγνωσε την «κλινική κοινωνική κατηγορία» των Χικικομόρι στο βιβλίο του «Εφηβεία χωρίς τέλος». Ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε τα επιδημικά επίπεδα που είχε αγγίξει ο νεοερημιτισμός. Μια δεκαετία μετά οι Χικικομόρι, οι νεοερημίτες της Ιαπωνίας, επέστρεψαν ως το ιαπωνικό σύμπτωμα της μεταπανδημικής ζωής. Σήμερα λίγο λιγότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε κοινωνική απομόνωση, σύμφωνα με έκθεση της ιαπωνικής κυβέρνησης και στο Τόκιο λειτουργεί ήδη ένα κέντρο αποκατάστασης για Χικικομόρι.

Η κοινωνική απομόνωση είναι σύμπτωμα της κατάθλιψης, όπως και άλλων ψυχικών νόσων και το φαινόμενο του νεοερημιτισμού -που συνομιλεί ανοιχτά με  την ψηφιακή τεχνολογία- δεν αφορά μόνο τη μακρινή Ιαπωνία αλλά και την Ευρώπη, ακόμα και την εξωστρεφή Μεσόγειο. 

Στην Ιταλία, μια μελέτη, που διενεργήθηκε δύο χρόνια μετά την πανδημία σε εθνικό επίπεδο από το CNR IFC Κλινικής Ψυχολογίας σε συνεργασία με την μη κερδοσκοπική οργάνωση Grupp Abele στο Τορίνο κατέληγε πως ολοένα και περισσότεροι νέοι Ιταλοί επιλέγουν να μη βγαίνουν ούτε για δουλειά ούτε για διασκέδαση και να ζουν τη ζωή τους online.

Αν κοιτάξεις γύρω σου, ίσως να αναγνωρίσεις κάποιους «νεοερημίτες», φίλους, γνωστούς που έχουν αποσυρθεί από την κοινωνική ζωή γιατί δεν μπορούν να αποχωριστούν τον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή ή την έξυπνη τηλεόρασή τους. Αν κοιτάξεις μέσα σου, ίσως να δεις πως  έχεις επιλέξεις την εθελούσια απομόνωση για να βουτήξεις μέσα στον εικονικό κόσμο της τρισδιάστατης οθόνης σου.

Έχει αποδειχτεί μέσα από επιστημονικές μελέτες πως οι οθόνες των έξυπνων συσκευών μας λειτουργούν ως μεταβατικά αντικείμενα, με αποτέλεσμα να εμφανίζουμε σταδιακά μια μορφή συναισθηματικής εξάρτησης από αυτές, είτε για να δραπετεύσουμε από την εξωτερική πραγματικότητα, είτε από την ψυχική μας πραγματικότητα.

Οι ειδικοί επιστήμονες θεωρούν το σύμπτωμα του αναχωρητισμού ή νεοερημιτισμού ως το κατεξοχήν ανθρώπινο αποτύπωμα του ψηφιακού μετασχηματισμού και της τηλεργασίας στον ανθρώπινο ψυχισμό, δηλαδή της υποδούλωσής μας στους αλγόριθμους, διαφοροποιώντας το από τις υπόλοιπες ψυχικές διαταραχές.

Η πλειονότητα των ερωτηθέντων που συμμετείχαν στην ιταλική έρευνα είχε αποδώσει την απομάκρυνσή τους από τον κοινωνικό ιστό στην πανδημία και στην απώλεια ή στην εγκατάλειψη της εργασίας τους για λόγους υγειονομικούς. Οι Χικικομόρι υπήρχαν, ωστόσο,  πριν από τον Covid 19. 

Ο ιαπωνικός Τύπος έγραφε  από το 2013 για τους «Αναχωρητές» που δυσφορούσαν μέσα στον πολιτισμό της τεχνολογικής υπερδύναμης. Τότε, οι Χικικομόροι είχαν ταυτιστεί με την ηλικιακή ομάδα των εφήβων. Οι νεοερημίτες όμως  δεν έχουν ηλικία. Μπορεί να είναι από 15 μέχρι 64 ετών, καθώς τα όρια αυτής της  νέας κλινικής κατηγορίας διευρύνονται διαρκώς, όπως αναφέρουν οι ειδικοί επιστήμονες.

Πότε κάποιος διαγιγνώσκεται ως Χικικομόρι; Όταν αποφεύγει να βγει από το σπίτι για μήνες και παύει να συμμετέχει σε κοινωνικές δραστηριότητες, όπως να πηγαίνει στο σχολείο ή στην εργασία του, γιατί προτιμά να συνυπάρχει με οθόνες. Όταν κάποιος κοιμάται το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αγρυπνά το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας, συντροφιά με εικονικούς ήρωες που συναντά στα  βιντεοπαιχνίδια ή στις σειρές.

Μήπως έχεις πιάσει τον εαυτό σου να είναι φοβικός απέναντι στην όποια ανθρώπινη επαφή  και να επιλέγει «τεχνολογικούς οργασμούς» απορρίπτοντας την ανθρώπινη επικοινωνία;

Σε τρομάζει η επιστροφή στις παραδοσιακές φόρμες επαφής και εργασίας; Σου προκαλεί θλίψη ένας κόσμος που προοδεύει για σένα χωρίς εσένα;  

Τότε, ίσως να σε αφορά περισσότερο απ’ όσο πίστευες η νέα αυτή κλινική κατηγορία των χικικομόρι.

Η κοινωνική απομόνωση υπήρχε και πριν την έλευση των οθονών στη ζωή μας. Η ψηφιακή τεχνολογία όμως λειτούργησε καταλυτικά πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και στο ανθρώπινο συναίσθημα. Το διαδίκτυο, παρόλο που καταργεί τις αποστάσεις στην ανθρώπινη επικοινωνία, ενθαρρύνει την καλλιέργεια παθολογιών,  όπως  η ψηφιακή εξάρτηση και η εμμονή της αυτοπροβολής στα όρια του ναρκισσισμού.

Το αποτύπωμα των σύγχρονων μετασχηματισμών μορφών κοινωνικής ζωής δείχνει να είναι εξαιρετικά βαθύ όσον αφορά τον τρόπο που συνδεόμαστε με τον Άλλο. Αυτό σημαίνει πως όσο βουτάμε μέσα σε οθόνες, ελαχιστοποιούμε την αμοιβαιότητα της σχέση μας με τον κόσμο, η οποία προϋποθέτει μια πραγματική συνάντηση με τον Αλλο.

Όσο περισσότερο χώρο εκχωρούμε στην online ζωή μας και στους εικονικούς ήρωες παιχνιδιών και σειρών, τόσο  θα εντείνεται το υπαρξιακό μας κενό και θα πολλαπλασιάζεται η μοναξιά μας. Μέχρι που κάποια ημέρα, αρκετοί από εμάς, οι πιο ευάλωτοι ψυχικά, θα ξυπνήσουμε και θα έχουμε μεταμορφωθεί σε νεοερημίτες με μοναδικούς δεσμούς, εκείνους του διαδικτύου και της οθόνης.

Αρκετοί άντρες με την πρώτη ευκαιρία μιλούν για το δράμα των γυναικών, αλλά και το κατά πόσο ταυτίζονται με αυτό. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο πρόβλημα με όλο αυτό.

Σε κάθε περιστατικό κακοποίησης γυναικών, υπάρχουν πάντα κάποιοι άντρες οι οποίοι προσπαθούν να μονοπωλήσουν την όποια συζήτηση και να στρέψουν το δημόσιο βλέμμα σε αυτούς. Τους συναντάμε κυρίως στα social media να δημιουργούν περιεχόμενο γεμάτο συναισθηματισμούς, προσωπικές ιστορίες, ένα δήθεν συλλογικό αίσθημα ντροπής για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το φύλο τους και διάφορα άλλα αντίστοιχα μοτίβα. 

Το βασικό τους όπλο είναι η ενσυναίσθηση ή ορθότερα η φαντασίωση αυτής, καθώς χρησιμοποιούν τον λόγο τους ως ένα παραμορφωτικό φίλτρο, το οποίο παρουσιάζει ως πρωταγωνιστές τους ίδιους που μιλούν για τα θύματα. Αυτές οι περιπτώσεις μόνο φεμινιστικές δεν μπορούν να θεωρηθούν. Το αντίθετο, είναι μία άλλη μορφή πατριαρχίας, απλά πιο εξευγενισμένη και διάχυτη στον ψηφιακό χώρο.

Οι γυναίκες ως τα «αιώνια θύματα»

Γυναικοκτονίες, βιασμοί ή απόπειρες, παρενοχλήσεις και διάφορες άλλες μορφές φυσικής ή άλλου είδους βίας είναι όσα κινητοποιούν αυτή την κατηγορία αντρών. Η τοποθέτηση των τελευταίων απέναντι στα έμφυλα ζητήματα γίνεται αποκλειστικά με κριτήρια πόλωσης, διότι αντιλαμβάνονται τις γυναίκες ως «αδύναμες» που χρειάζονται προστασία και σεβασμό.

Η πρόσληψη των γυναικών, όχι ως ισότιμα μέλη μίας κοινωνίας, αλλά ως συγκροτημένα υποκείμενα με κάποιες διαφοροποιήσεις και «ελλείψεις» είναι αρχικά ο ακρογωνιαίος λίθος της πατριαρχίας. Η κοινωνική κατασκευή της γυναίκας βασίζεται σε μία δήθεν «έλλειψη» και άρα σημαίνει νοηματικά πως χρειάζεται αναπλήρωση/συμπλήρωση. 

Post by @maribeaux
View on Threads

Αυτό το «ελλιπές» στοιχείο, το οποίο στην πράξη είναι η ισχύς, είναι διαχρονικά η βάση κάθε ανισότητας, αλλά και το «παράθυρο» που χρησιμοποιούν αυτοί οι «μη κακοποιητικοί άντρες» για να συνεχίσουν την αναπαραγωγή ενός έμφυλου στερεοτύπου, δηλαδή της γυναίκας ως θύματος. Με αυτό τον τρόπο νομιμοποιείται ένα διαφοροποιημένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, αυτό του προστάτη – «λευκού ιππότη» που θα πολεμήσει για τα δικαιώματα των γυναικών, καθώς ο αγώνας τους θεωρείται ότι δεν είναι επαρκής και χρειάζεται την «αντρική βοήθεια».

Τα διαφοροποιημένα βιώματα

Οι κοινωνίες μας είναι δομημένες με τέτοιο τρόπο, ώστε όλα να είναι ευκολότερα και ασφαλέστερα αν είσαι άντρας. Αντιθέτως, οι γυναίκες βρίσκονται σε μία φάση διαρκούς διακινδύνευσης

Ας σκεφτούμε πόσο εύκολα μπορεί να κριθεί μία γυναίκα αρνητικά. Κατανάλωση, σπουδές, σεξουαλικότητα, εργασία, μητρότητα και κάθε άλλο πλαίσιο θέτει πάντα υπό αμφισβήτηση τις αποφάσεις και τις δυνατότητες μίας γυναίκας. 

Όλα πρέπει να διενεργηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρξει κάποια «παρέκκλιση», εναλλακτικά θα επιβεβαιωθεί κάποιο αρνητικό στερεότυπο (χοντρή, εύκολη, ανίκανη, κλπ). Όλη αυτή η πίεση που δημιουργείται από τα αιτήματα συμμόρφωσης ως προς τους έμφυλους ρόλους είναι η διαρκής και αναπόδραστη διακινδύνευση η οποία εντυπώνεται με τον πιο βίαιο και τραυματικό τρόπο στον γυναικείο ψυχισμό. 

@clara_dao

“I’m not like other girls” (part 5) being a pick-me isn’t your clothes, your lack of makeup, your choice in style, your hobbies, or anything that has to do with what you like for yourself. It’s about how you treat other women and use their interests to put them down, separating themselves from other women and making fun of the things they love to be “better” than them. It’s all about the attitude and with this series I wanted to express what might go on in their head for them to think it’s okay to treat women like that. If you don’t like makeup or are a tomboy, that’s awesome! Express yourself and be who you are! It’s all about how we treat people and respect their own interests as well. Keep doing you and what makes you happy!!! Love you!! 🫶🦋 #pickme #pickmegirl #pov

♬ original sound – Clara Dao

Αυτό δεν είναι μία υπόθεση, αλλά ένα ποιοτικό δεδομένο που προκύπτει από πολλές γυναικείες αφηγήσεις. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις όπως οι περιπτώσεις των γυναικών «pick me», όπου είναι το αποτέλεσμα εσωτερικευμένου μισογυνισμού και της εργαλειοποίησης του συλλογικού γυναικείου τραύματος προς όφελός τους.

Εμβύθιση στην «αρρενωπή γαλήνη»

Κανένας cis gender άντρας δεν μπορεί να επικαλεστεί την όποια ενσυναίσθηση απέναντι στη γυναικεία διακινδύνευση και ο λόγος είναι πως το φύλο του ενέχει κάποια προνόμια τα οποία λειτουργούν προστατευτικά απέναντι στις κοινωνικές προκαταλήψεις και τα στερεότυπα

Η αρρενωπότητα προσφέρει μία σημαντική ψυχική διαφοροποίηση που βασίζεται στο αίσθημα της ασφάλειας. Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από το παιδικό παιχνίδι και τα παραμύθια έως και την καθημερινή ζωή και τις φιλοδοξίες. Έτσι, ο άντρας ως υποκείμενο συγκροτείται βασιζόμενος στην ιδέα του επεκτατισμού, δηλαδή όσα θα πρέπει να κατακτήσει και να κάνει δικά του. 

Αντιθέτως, οι γυναίκες ξεκινούν με βασική αποστολή την προστασία τους, δηλαδή τη συντήρηση όχι μόνο της ύπαρξής τους, αλλά και της υπόληψής τους μέσα σε έναν εχθρικό κόσμο και δευτερογενώς της δημιουργίας και προστασίας ενός απογόνου. Από αυτή την απλουστευμένη παρουσίαση των νοηματικών σχέσεων, βλέπουμε γιατί είναι αδύνατο ένας άντρας να επικαλεστεί τις δυσκολίες μίας γυναίκας (cis και πολύ περισσότερο trans). 

Τα παραπάνω δεν ανάγονται σε κανένα φυσικό παράδειγμα, όπως θα μπορούσε να επικαλεστεί ένας υποστηρικτής της πατριαρχίας, αλλά βασίζονται αποκλειστικά στην κοινωνική κατασκευή των φύλων.

Παράλληλα, ένα δεύτερο στοιχείο που ενισχύει την «αρρενωπή γαλήνη» είναι το ηθικό υπόβαθρο. Ένας άντρας δεν χρειάζεται να δικαιολογεί τις επιλογές του. Αυτό μπορεί να εντοπιστεί στον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται η διασημότητα και η ηγεσία. Εύκολα μπορούμε να παρακάμψουμε κάποιες ηθικές παρεκτροπές ενός άντρα που τον χαρακτηρίζουμε επιτυχημένο λόγω του έργου του. 

Από την άλλη πλευρά, μία γυναίκα κρίνεται πρωταρχικά, όχι για το έργο της, αλλά για την ηθική της συμμόρφωση. Αυτό είναι και η βασική μονάδα σεξισμού που μπορούμε να εντοπίσουμε στη δημόσια σφαίρα.

Ο αποικιοκράτης άντρας

Ο τρόπος με τον οποίο οι άντρες γυρίζουν το πλάνο στους ίδιους δείχνει πως ζητούμενο δεν είναι η κατανόηση του θηλυκού τραύματος, αλλά η εξωτερίκευση του δικού τους.

Εδώ έχουμε έναν έμφυλο σολιψισμό που θυμίζει αρκετά τον χριστιανικό μύθο της δημιουργίας. Η Εύα προέκυψε από την ανάγκη του Αδάμ να μη νιώθει μόνος. Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη την παραλλαγή του, δηλαδή τη Λίλιθ, έχουμε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. 

Οι συγκεκριμένοι άντρες έχουν την ανάγκη με κάθε ευκαιρία να εστιάσουν στους δικούς τους μικροκόσμους, να προβάλουν τα δικά τους προβλήματα και να καταχραστούν τον όποιο διαθέσιμο χρόνο και συλλογικό ενδιαφέρον για τη δική τους ψυχική φροντίδα και επιμέλεια. Αν σκεφτούμε τον χρόνο που καταναλώνουμε όλοι/ες μας στα social media ως έναν πόρο ευαισθητοποίησης, τότε οι άντρες που προσπαθούν να αποδείξουν το πόσο συναισθάνονται τα τραύματα των γυναικών και εξιστορούν τις κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει, είναι μία μορφή υφαρπαγής ενός ζωτικού πόρου, ένα ιδιότυπο εγωιστικό lebensraum (σ.σ.: ζωτικός χώρος) απέναντι σε όλες τις θηλυκότητες με σκοπό να παραμένουν οι ίδιοι στο επίκεντρο.

@menofstyle.gr

Σε μια εποχή όπου ο ρόλος του άνδρα δοκιμάζεται σε νέες διαστάσεις, το να στέκεσαι ακλόνητος δεν είναι απλώς μια πρόκληση – είναι η ευκαιρία σου να ξεχωρίσεις. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, ο κόσμος χρειάζεται άντρες που δεν φοβούνται να διεκδικήσουν τη θέση τους, να ξεπεράσουν τα στερεότυπα και να αποδείξουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν κάτι που ξεπερνά τα συνηθισμένα. #fyp #tiktok #foryou #spyrando #antres #gynaikes #menofstylegr

♬ πρωτότυπος ήχος – menofstyle.gr – menofstyle.gr

Προς μία άλλη οπτική

Εύλογα θα αναρωτιέται κάποιος αν υπάρχει εν τέλει η δυνατότητα να δημιουργηθεί ένας κοινός τόπος που θα επιτρέψει την αντίληψη της γυναικείας διακινδύνευσης. Η απάντηση σε αυτό είναι ιδιαίτερα απλή και έρχεται μέσα από τον αναστοχασμό.

Όλοι έχουν ψυχικά αιτήματα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ένας άντρας πρέπει να προβάλλει με κάθε ευκαιρία τα δικά του, αλλά να μάθει να δίνει προτεραιότητα και σε αυτά που έρχονται από άλλες ομάδες. Ένας εύκολος τρόπος είναι η αλλαγή της ψηφιακής συμπεριφοράς μας. 

Το να εστιάζουμε μόνο στις αρνητικές ειδήσεις που αφορούν τις γυναίκες, μας αποτρέπει από το να βλέπουμε συνολικά τα ζητήματα ισότητας και τις διάφορες πρωτοβουλίες, όπως επίσης και να ξεφύγουμε από τη λογική του «αιώνιου θύματος». Δεν χρειάζεται κάτι να γίνει viral για να μας απασχολήσει, καλό είναι να αναζητούμε μόνιμα μία επικαιροποιημένη φεμινιστική περιγραφή του κόσμου μέσα από πολιτικές, πρωτοβουλίες, περιπτώσεις και διάφορα άλλα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να συνθέσουμε μία εικόνα του σήμερα. 

Τα ΜΜΕ έχουν την τάση να μεγεθύνουν καταστάσεις και να παρουσιάζουν αρκετές φορές μονομερώς ένα ζήτημα, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα όταν αυτό πλαισιώνεται με όρους τραγικότητας. Για παράδειγμα, προσπάθησε να διαβάζεις συχνότερα έρευνες και εκθέσεις από οργανισμούς που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα ζητήματα αντί του αστυνομικού δελτίου.

Αν νιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε για κάτι, είναι αρκετά καλύτερο να σκεφτούμε ξανά το επιχείρημά μας και αν αξίζει να το γράψουμε δημόσια τη δεδομένη στιγμή. Σκοπός δεν πρέπει να είναι η αλλαγή μίας συζήτησης γύρω από ένα έμφυλο ζήτημα, αλλά η ουσιαστική συνεισφορά ενός επιχειρήματος και η πρόοδος του διαλόγου που θα οδηγήσει σε ευαισθητοποίηση και εξάλειψη των ανισοτήτων. Το να γράφεις σε φεμινιστικές αναρτήσεις «not all men», να κάνεις mansplainingή ακόμα χειρότερα να κάνεις victim blaming σε κάνει μέρος του προβλήματος. Κατανόησε το πλαίσιο και τους λόγους για τους οποίους γράφεται κάτι.

Μάθε για τους φεμινισμούς και τις διαφοροποιήσεις τους. Όχι, δεν είναι όλα τα ρεύματα τα ίδια. Κάποια είναι πιο συντηρητικά και άλλα πιο φιλελεύθερα. Επιπλέον, κάποια είναι πιο ριζοσπαστικά και άλλα πιο ρεφορμιστικά

Ο φεμινισμός αποτελεί μία ιδεολογία ισχνού πυρήνα (thin-centered ideology) που γνωρίζει πλήθος διαφοροποιήσεων. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να διαφωνήσεις με κάποιες οπτικές ή πρακτικές, όμως το αίτημα για ισότητα και ισονομία παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.

Τέλος, μείνε μακριά από περιεχόμενο που παράγουν οι διάφοροι life coaches. Ο λόγος εδώ.

Φοίβος Δεληβοριάς

Η «Ταράτσα του Φοίβου» έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καλοκαιρινής εμπειρίας στην Αττική και ξεκινάει και πάλι στο Θέατρο Άλσος, με σπουδαίους καλεσμένους και νούμερα που θα θυμόμαστε για καιρό.

Μέσα στην δροσιά του Θεάτρου Άλσους, χθες το απόγευμα ο Φοίβος Δεληβοριάς και η παρέα του μας υποδέχτηκαν για να μας παρουσιάσουν το νέο πρόγραμμα της «Ταράτσας του Φοίβου».

Από το 2017, οπότε ξεκίνησε αυτή η εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας σε μία ταράτσα στο Γκάζι, έχοντας ως έμπνευση κι αφετηρία τη Μάντρα του Αττίκ, μέχρι και σήμερα, η «Ταράτσα του Φοίβου» κατάφερε να γίνει η συνήθεια που έγινε λατρεία και να προσφέρει μουσική, χορό, γέλιο και πολιτική σάτιρα με τον πλέον επιτυχημένο τρόπο.

Ίσως επειδή θυμίζει λίγο «τη βαλβίδα της χύτρας που εκτονώνει μία δύσκολη περίοδο βρασμού» όπως όπως θα πει αργότερα ο Θανάσης Αλευράς κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου. 

«Πάρτε γρανίτες, ψάθες, σωσίβια και αντηλιακά, βάλτε την πιο αεράτη βραδινή σας φορεσιά και -κυρίως- εξασφαλίστε εγκαίρως θέσεις. Το κρουαζιερόπλοιο του κέντρου της πόλης ανοίγει τα πανιά και τα σεντόνια του και επιστρέφει» γράφει η ανακοίνωση και ήδη ετοιμαζόμαστε να κατασκηνώσουμε στο δροσερό Θέατρο Άλσος, κάθε Τετάρτη, ξεκινώντας από αύριο κιόλας.

Χθες το απόγευμα στο Θέατρο Άλσος. Φωτογραφία: Δημήτρης Μακρής

Πώς ξεκίνησε η Ταράτσα του Φοίβου; 

«Ήταν ένα υπέροχο δώρο που μου έκανε ο Ηλίας Μαροσούλης. Ήταν ένα όραμα που είχα πάρα πολύ καιρό, πάντα διάβαζα για τη Μάντρα του Αττίκ, τα παλιά αναψυκτήρια. Διάβαζα ότι κάθε καλοκαίρι στην Αθήνα υπήρχαν διάσπαρτοι χώροι που παρουσίαζαν θεάματα ποικιλιών και μου έλειπε πολύ αυτό. Έλεγα, κοίτα τι ωραίος καλλιτεχνικός σκελετός και πόσο έχει ξεφτίσει αυτό το πράγμα και δεν υπάρχει πουθενά. Πηγαίνουμε μόνο σε μεγάλες συναυλίες ή θεατρικά πράγματα που κι αυτά λιγοστεύουν. Ενώ είναι γεμάτες οι παραστάσεις των stand-up comedian, οι παραστάσεις χορού, τα live κλπ, αυτό το μεικτό και υπέροχο θέαμα ποικιλιών δεν υπάρχει πουθενά» σημείωσε ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Ψάχνοντας έναν οραματιστή επιχειρηματία, ο Φοίβος Δεληβοριάς μαζί με την Κατερίνα Σταματάκη βρήκαν τον Ηλία Μαροσούλη, ο οποίος ενθουσιάστηκε με το άκουσμα αυτής της πρότασης, καθώς η πρώτη του δουλειά ήταν ηλεκτρολόγος σε αναψυκτήρια και γνωρίζει από πρώτο χέρι το κλίμα των αναψυκτηρίων.

Η Ταράτσα του Φοίβου είχε λειτουργήσει για 3 χρόνια. «Ήταν μαγική και πολύ συγκινητική η ανταπόκριση του κοινού. Κάναμε πάρα πολύ ωραία πράγματα αυτά τα 3 χρόνια. Μέχρι και ραδιόφωνο φτιάξαμε Taratsa radio με την Μαργαρίτα Μυτιληναίου, μας επισκέφτηκε όλο το ελληνικό τραγούδι, όλων των γενιών, όλοι οι ηθοποιοί, αγαπημένοι άνθρωποι και έγιναν πράγματα υπέροχα» είπε ο τραγουδοποιός. 

Η Ταράτσα είναι σε σκηνοθεσία του Άγγελου Τριανταφύλλου. «Με τον Άγγελο μοιραζόμαστε τόσο την ευαισθησία, όσο και την αισθητική απαίτηση του να κάνεις ένα αναψυκτήριο που να μην είναι φθηνό και να είναι σημερινό. Ήρθε η πανδημία, το lockdown κτλ, πέσαμε όλοι στην γνωστή κατάθλιψη, ζήσαμε όλα τα ψυχολογικά συμπτώματα της πανδημίας, μεταξύ άλλων και το καλοκαίρι, έρημοι και μελαγχολικοί, ξαναβρεθήκαμε και είπαμε: “Τι να κάνουμε αυτό το καλοκαίρι;”. Ας ξανακάνουμε Ταράτσα» συνέχισε. 

Η Ταράτσα του Φοίβου ήρθε στο Θέατρο Άλσος, στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα στα δέντρα και την πρασινάδα που έχει το Πεδίον του Άρεως. «Εδώ πραγματικά αισθανόμαστε ότι ολοκληρώθηκε το όραμά μας, με τις ταράτσες που κάναμε το 2020 και το 2021, διότι ο χώρος πραγματικά είναι μαγικός. Όχι μόνο έχει την ιστορικότητα του άλσους του Γιώργου Οικονομίδη, αλλά είναι και ο δροσερότερος χώρος. Τις μέρες των ανελέητων καυσώνων των τελευταίων ετών είναι ένα υπέροχο μέρος να κάνεις παραστάσεις. Κάτσαμε άλλες δυο χρονιές και είπαμε να μην το κουράσουμε. Την κλείσαμε την ιδέα. Κάναμε ένα σωρό πράγματα. Ήμασταν χαρούμενοι που ολοκληρώσαμε». 

Με το που το ανακοίνωσαν, όμως, «άρχισαν πάλι να συμβαίνουν φριχτά πράγματα: πόλεμοι, σφαγές, δυστυχήματα, σεισμοί, πλημμύρες, φωτιές, γυναικοκτονίες, χαμός έγινε, ππότε αποφασίσαμε να γυρίσουμε φέτος, έτσι για να φέρουμε πίσω το γούρι. Να αλλάξουμε τον κόσμο. Να σώσουμε τον κόσμο. Γιατί ο κόσμος για εμάς δεν είναι τίποτα άλλο από το αθηναϊκό καλοκαίρι. Είναι κάτι αόριστο αυτό που σας λέω, αλλά είναι στο μυαλό όλης της παρέας εδώ και μας κάνει να ονειρευόμαστε πάντα μια καλύτερη ζωή» είπε ο Φοίβος Δεληβοριάς. 

Τι κρύβει η «Ταράτσα του Φοίβου» για φέτος;

«Στην Ταράτσα φέτος έχουμε έναν καταπληκτικό θίασο. Αρχικά, τον showman με τον οποίο έχουμε κάνει όλες τις Ταράτσες από την πρώτη μέχρι την τελευταία, έναν από τους πιο πολυμορφικούς, πολυτάλαντους, ευγενικούς, σοβαρούς ανθρώπους που έχω συνεργαστεί ποτέ, τον Θανάση Αλευρά» είπε ο Φοίβος και έδωσε πάσα στους υπόλοιπους συντελεστές (Ρένα Μόρφη, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Άγγελος Τριανταφύλλου, Εύη Σούλη, Πάρις Μέξης). 

«Δεν πίστεψα ποτέ ότι η Ταράτσα θα τελειώσει. Ή δεν ήθελα να το πιστέψω» σχολίασε ο Θανάσης Αλευράς.

«Αυτά τα χρόνια που είχαμε να συναντηθούμε, κάναμε ο καθένας την ζωή του, αλλά πάντα σκεφτόμασταν: “Αχ, τι θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε το καλοκαίρι”. Νομίζω ότι η Ταράτσα είναι λίγο σαν τη βαλβίδα της χύτρας που εκτονώνει μία δύσκολη περίοδο βρασμού που όλοι ζήσαμε τα τελευταία χρόνια και για μένα είναι η Disneyland. Δηλαδή, είναι ένας χώρος απόλυτης συμπερίληψης. Ο οποιοσδήποτε έχει θέση σε αυτήν τη σκηνή, ό,τι διαφορετικό και μοναδικό αγκαλιάζεται από πρόθεση και από τον Φοίβο, τον αρχηγό της φυλής. Μέσα στα χρόνια έχουμε φτιάξει μια σχέση με το κοινό και νιώθω ότι έρχεται η παρέα μας» συνέχισε ο καλλιτέχνης γεμάτος χαρά. 

«Πιστεύω ότι αυό που θα δείτε φέρος είναι η πιο ολοκληρωμένη καλλιτεχνικά Ταράτσα. Είμαστε περήφανοι για τα νούμερα που έχουμε φτιάξει κι εγώ και οι κειμενογράφοι μας. Ο Βύρων Θεοδωρόπουλος και ο Δημήτρης Χριστοφορίδης ήρθαν ως αρωγοί στα κείμενά μου» ανέφερε ο Φοίβος και μοιράστηκε μαζί μας κάποιες ιδέες που θα δούμε στη φετινή Ταράτσα.

«Ας πούμε, θα δείτε το περίφημο νομοσχέδιο που επιβάλλει το 45% της ελληνικής μουσικής πώς θα ήταν να επιβαλόταν και στον κινηματογράφο. Δηλαδή, να πρέπει να προβάλλετε μια ξένη ταινία και το 55% να είναι ξένη και στο 45% να κοτσάρεις μια ελληνική. Οπότε κάναμε μια ένωση του Oppenheimer με το Υπολοχαγός Νατάσσα ή της Φόνισσας με τη Barbie κλπ. Θα τα δείτε». 

Επιπλέον, θα υπάρχει μια εκπομπή σαν το Μουσικό Κουτί, όπου παρουσιαστής θα είναι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. «Δεν είναι παρωδία της εκπομπής, η οποία ήταν θαυμάσια, αλλά περισσότερο ένα σχόλιο για την κατάσταση του ελληνικού τραγουδιού σήμερα» σχολίασε ο Φοίβος Δεληβοριάς.

«Δεν θα μπορούσαμε επίσης να μην ασχοληθούμε με το εθνικό ζήτημα, που ήταν το μόνο που ενδιέφερε πραγματικά τους Έλληνες φέτος: το Ζάρι της Μαρίνας Σάττι, για το οποίο θα μας κάνει μια τρομερά ενδελεχή ανάλυση ο γνωστός Eurovisionιστής και τραυματισμένος από την υπόθεση Θανάσης Αλευράς. Θα έχουμε προγραμματικές δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Στέφανου Κασσελάκη. Έχουμε ένα σωρό πράγματα και για φέτος».

Σε κάθε παράσταση, όπως ακριβώς και τις άλλες χρονιές, θα συμμετέχει κι ένα πρόσωπο του ελληνικού τραγουδιού «που αγαπάμε πάρα πολύ», όπως δηλώνει ο Φοίβος. Ήδη έχουν ανακοινωθεί Νατάσσα Μποφίλιου και Βύρων Θεοδωρόπουλος (29/5 και 5/6), Σταμάτης Κραουνάκης, Χρήστος Γεροντίδης και Δημήτρης Χριστοφορίδης (12/6), Παύλος Παυλίδης και Θωμάς Ζάμπρας (19/6), Νίκος Ξυδάκης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννης Διονυσίου και Γιώργος Χατζηπαύλου (26/6).

Ακόμη δεν έχουν ανακοινωθεί οι καλεσμένοι καλλιτέχνες που θα έρθουν στην Ταράτσα του Φοίβου από Ιούλιο μέχρι 10 Οκτωβρίου, όμως θα μάθουμε έγκαιρα τα ονόματα. «Είναι όλοι ένας κι ένας πραγματικά» σημείωσε ο τραγουδοποιός. 

Για τον Άγγελο Τριανταφύλλου, τον σκηνοθέτη, η Ταράτσα είναι «η καλύτερη εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας που έχουμε αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα, γιατί ενώ υπάρχει ένα φεστιβάλ κραταιό με μεγάλο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, εννοείται, και πολλά θέατρα και συναυλίες, εδώ ξανασυστήνουμε τι μπορεί να είναι για εμάς η πραγματική ψυχαγωγία. Γιατί αυτό έχει χαθεί. Η Ταράτσα είναι η προσπάθεια να γυρίσουμε στην ορίτζινα ψυχαγωγία, χωρίς κακές καλλιτεχνικές αγκυλώσεις, μόνο με φως, χαμόγελο, γέλιο και τίμια, ωραία διασκέδαση».

Σχετικά με την σάτιρα της Ταράτσας, ο Φοίβος Δεληβοριάς δήλωσε: «Η σάτιρά μας έχει πάντα δύο συστατικά. Αφενός, αθωότητα κι αφετέρου, οξύτητα πάντα προς τους από πάνω. Αυτό δεν θα λείπει ούτε φέτος». 

Ανυπομονούμε να ακούσουμε όσα έχει να πει η «Ταράτσα του Φοίβου» και φέτος!

Φρικιαστικές εικόνες από τη σφαγή στη Ράφα κάνουν το γύρο του διαδικτύου. Η διεθνής κοινότητα αποτροπιάζει κι αντιδρά. Το “All eyes on Rafah” δεν είναι αρκετό.

Ο Omar El Akkad, Αιγύπτιος συγγραφέας και δημοσιογράφος, είχε γράψει στο Twitter στις 25 Οκτωβρίου 2023: «Μια μέρα, όταν θα είναι ασφαλές, όταν δεν θα υπάρχει κανένα προσωπικό μειονέκτημα στο να αποκαλείς ένα πράγμα αυτό που είναι, όταν θα είναι πολύ αργά για να λογοδοτήσει κανείς, όλοι θα είναι πάντα εναντίον αυτού».

Τότε, μια φήμη που δεν έχει επιβεβαιωθεί, ότι 40 μωρά στο Ισραήλ είχαν αποκεφαλιστεί, έκανε τον γύρο του διαδικτύου και όλοι έσπευσαν να τη μοιραστούν. Τώρα, ένας Παλαιστίνιος κρατά ένα μωρό αποκεφαλισμένο, το οποίο το κράτος του Ισραήλ έκαψε ζωντανό, μαζί με τόσα άλλα και η Δύση γυρνάει το βλέμμα της αλλού. 

Εικόνες φρίκης. Δεκάδες απανθρακωμένα πτώματα κείτονται ανάμεσα σε ερείπια, άνθρωποι περιφέρονται σοκαρισμένοι και ουρλιάζουν και οι φλόγες τυλίγουν τον καταυλισμό των αμάχων.

Μόλις δύο 24ωρα μετά την απόφαση-διαταγή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης προς το Ισραήλ να σταματήσει άμεσα τις επιθέσεις στη Ράφα, έγινε το ισραηλινό χτύπημα σε καταυλισμό αμάχων του ΟΗΕ στη Ράφα. Είδαμε σκηνές τυλιγμένες στις φλόγες και τουλάχιστον 45 ανθρώπους, ανάμεσά τους και παιδιά, να καίγονται ζωντανοί.

Η διεθνής κοινότητα αντιδρά αποτροπιασμένη και καταδικάζει το Ισραήλ για τη σφαγή στη Ράφα, ενώ ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε πως πρόκειται για «τραγικό δυστύχημα»

Το “All eyes on Rafah” όμως δεν είναι αρκετό.

Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Μέση Ανατολή ζήτησε από το Ισραήλ τη διενέργεια «πλήρους και διαφανούς» έρευνας. «Καταδικάζω τις χθεσινοβραδινές ισραηλινές επιδρομές που έπληξαν σκηνές εκτοπισμένων» στη Ράφα, σημείωσε ο διπλωμάτης Τορ Βένεσλαντ.

Την ίδια ώρα, ο ύπατος εκπρόσωπος εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζοζέπ Μπορέλ, είπε: «Αυτές οι επιθέσεις πρέπει να σταματήσουν αμέσως», προσθέτοντας ότι οι διαταγές του Διεθνούς Δικαστηρίου για να σταματήσει η εισβολή στη Ράφα πρέπει να εφαρμοστούν και να γίνει σεβαστό το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

«Παρακολουθούμε την κατάσταση με απόγνωση» δήλωσε ο υπουργός Άμυνας της Ιταλίας, Γκουίντο Κροσέτο.

Η παλαιστινιακή Πολιτική Προστασία έκανε λόγο για δεκάδες «απανθρακωμένα» πτώματα μέσα σε σκηνές, στον φλεγόμενο καταυλισμό Μπαρκάσατ, τον οποίο διαχειρίζεται το Γραφείο Αρωγής και Έργων για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή (UNRWA).

«Είδαμε πτώματα απανθρακωμένα, διαμελισμένα (…) ακρωτηριασμένους, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους» που τραυματίστηκαν, είπε ο Μοχάμεντ αλ Μουγαγίρ, εργαζόμενος στην Πολιτική Προστασία στη Λωρίδα της Γάζας.

«Ο κόσμος δεν σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε απλά, κάηκε ζωντανός», είπε ο 24χρονος Μοχάμαντ Χαμάντ. «Η κόρη του ξαδέρφου μου, παιδί 13 ετών, είναι ανάμεσα στους ‘μάρτυρες’. Τα χαρακτηριστικά της ήταν σχεδόν αδύνατο να αναγνωριστούν, θραύσματά της κομμάτιασαν το πρόσωπο».

«Οι εικόνες της περασμένης νύχτας αποτελούν χειροπιαστή απόδειξη του ότι η Ράφα έχει μετατραπεί σε κόλαση πάνω στη Γη», σχολίασε ο Φιλίπ Λαζαρινί, επικεφαλής του UNRWA. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έρευνα για «εγκλήματα πολέμου», μετά από τρεις βομβαρδισμούς που έγιναν την 16η, τη 19η και 20ή Απριλίου, δολοφονώντας 44 ανθρώπους, εκ των οποίων τα 32 ήταν παιδιά.

Από την Βαρκελώνη και το Παρίσι, από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Τύνιδα και την Κωνσταντινούπολη, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να καταγγείλουν άλλη μια φονική επίθεση του Ισραήλ. Η ανάγκη για άμεση κατάπαυση του πυρός είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Είναι η Ελλάδα συνένοχη στην γενοκτονία;

Η ελληνική κυβέρνηση δεν διαχωρίζει τη θέση της από τις δολοφονικές πρακτικές του Ισραήλ και συνεχίζει να διατηρεί τις αμυντικές συμφωνίες με το κράτος του Νετανιάχου. (Και) η Ελλάδα είναι συνένοχη στην γενοκτονία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη να ασκήσει πίεση στο Ισραήλ. «Η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από την Ισπανία, την Ιρλανδία και τη Νορβηγία αποτελεί άλλη μία σημαντική εξέλιξη, μετά την πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, δεδομένου ότι οδηγεί στην άσκηση πίεσης προς το Ισραήλ και μπορεί να συμβάλει στην άμεση κατάπαυση του πυρός», αναφέρει η ανακοίνωση του κόμματος.

«Η απόφαση των τριών χωρών φέρνει προ των ευθυνών της την κυβέρνηση Μητσοτάκη προκειμένου να εγκαταλείψει το μέχρι σήμερα δόγμα του “προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης” και να κινηθεί υπεύθυνα και πολυδιάστατα με στόχο την άμεση επανεκκίνηση αξιόπιστων διαπραγματεύσεων με βάση τα σύνορα του 1967, για λύση δύο κρατών που συνυπάρχουν ειρηνικά, με τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού Κράτους».

Βέβαια, η Γερμανία και οι ΗΠΑ στέκονται σθεναρά στο πλευρό του Ισραήλ.

«Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να κυνηγά τη Χαμάς και καταλαβαίνουμε ότι αυτό το χτύπημα σκότωσε δύο ανώτερους τρομοκράτες της Χαμάς που είναι υπεύθυνοι για επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών αμάχων», ανέφερε ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Κίρμπι.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συγκάλεσε έκτακτη συνεδρίαση. «Καταδικάζω τις ενέργειες του Ισραήλ οι οποίες σκότωσαν δεκάδες αθώους αμάχους, που το μόνο που ζητούσαν ήταν απλά να προστατευτούν απ’ αυτό τον φονικό πόλεμο. Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος στη Γάζα. Αυτή η φρίκη πρέπει να σταματήσει», ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.

«Το να λέγεται ότι επρόκειτο για ‘λάθος’ δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς που σκοτώθηκαν, για αυτούς που πενθούν, για αυτούς που προσπαθούν να σώσουν ζωές», είπε ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας αρμόδιος για τις ανθρωπιστικές επιχειρήσεις των Ηνωμένων Εθνών, Μάρτιν Γκρίφιθς, σημειώνοντας ότι ο «απόλυτα απαράδεκτος» βομβαρδισμός στον καταυλισμό εκτοπισμένων «προξενεί αποστροφή».

Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC), ενός ξεχωριστού δικαστηρίου που εδρεύει επίσης στη Χάγη, ζήτησε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης εις βάρος του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας και τριών ηγετών της Χαμάς για φερόμενα εγκλήματα πολέμου. 

Σύμφωνα με σημερινή αποκάλυψη της εφημερίδας Guardian, διοικητής της Μοσάντ, της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών ασφαλείας, φέρεται να απείλησε εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, η οποία επιχειρούσε να διεξάγει έρευνα για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. 

Εν τω μεταξύ, το αιματοκύλισμα συνεχίζεται και η δικαιοσύνη κι η λευτεριά για την Παλαιστίνη συνιστούν «όνειρο θερινής νυκτός».

Σοφία Κόκκαλη Πολύδροσο

Η απόλυτα κινηματογραφική ηθοποιός μιλά στην Ντιάννα Βασιλείου για την τρυφερή ταινία του The Boy, τα δικό της κουτί με σουβενίρ από το Πολύδροσο, την αβεβαιότητα της δουλειάς της, αλλά και κάθε νέα αρχή που μοιάζει με λευκό χαρτί.

Το μαγνητικό πρόσωπο της Σοφίας Κόκκαλη με τα μεγάλα μάτια και τα χαρακτηριστικά ginger μαλλιά είναι πραγματικά ταυτισμένο με το ελληνικό σινεμά της τελευταίας δεκαετίας. Αν αυτή η συνέντευξη δημοσιευόταν σε περιοδικό των ‘90s, στον τίτλο σίγουρα θα υπήρχε η λέξη «μούσα», αφού η ηθοποιός έχει σταθερή συνεργασία και δημιουργική συνάφεια με σκηνοθέτες, όπως η Ζακλίν Λέντζου και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (The Boy). 

Με τον Αλ. Βούλγαρη την ενώνει και κάτι ακόμα: η παιδική τους ηλικία στο ίδιο, λίγο απομονωμένο προάστιο, το Πολύδροσο, ανάμεσα στο Μαρούσι και το Χαλάνδρι. Αυτή τη συνενοχή μοιράζονται οι δυο τους και με την έτερη -αναπάντεχα ευχάριστη έκπληξη- πρωταγωνίστρια της ταινίας «Πολύδροσο», Βίκυ Καγιά, που ήρθε για να ταράξει τα νερά της δημιουργικής τους «οικογένειας», με απόλυτα θετικό πρόσημο.

Στο «Πολύδροσο» κάθε ώρα, είναι ώρα κοινής ησυχίας. Όταν η Σοφία, η κόρη (Σ. Κόκκαλη) επιστρέφει στο σπίτι της παιδικής της ηλικίας, για να φροντίσει τη Σοφία, τη μητέρα (Β. Καγιά), την περιμένουν όλοι οι λόγοι που την έκαναν κάποτε να θέλει να φύγει. Εντός των συνόρων του Πολύδροσου, γίνεται ξανά η μικρή κόρη της μαμάς της και ετοιμάζεται για μικρούς και μεγάλους αποχαιρετισμούς. 

Η έβδομη μεγάλου μήκους ταινία του Αλ. Βούλγαρη είναι μια ταινία για ανθρώπους τρυφερούς, σε έναν όχι τρυφερό κόσμο. Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα μετά από αυτή τη συνέντευξη είναι ότι και η Σοφία Κόκκαλη δίνει τις πιο τρυφερές απαντήσεις, σε έναν όχι και τόσο τρυφερό κόσμο. 

Κάτι σημαντικό που κρατάω επίσης, μαζί με το παγοδρόμιο, τις μυστικές ευχές και όλες τις αναμνήσεις της Σοφίας από τη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας, είναι ότι η πιο παραγωγική κινηματογραφικά ηθοποιός της γενιάς της, με σταθερή παρουσία, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ζήσει μόνο από το σινεμά, αν και θα το ήθελε. Κι αυτό δεν είναι δικό της πρόβλημα. 

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκεφτόσουν όταν άκουγες «Πολύδροσο» πριν την ταινία και τι σκέφτεσαι τώρα;

Πριν την ταινία, το Πολύδροσο για μένα ήταν η μαμά μου και η αδερφή μου. Μετά την ταινία, είναι η μαμά μου και η αδερφή μου, και αμέσως το γέλιο της Βίκυς, ο Αλέξανδρος που βλέπει την ταινία του στο θερινό σινεμά Αμίκο, τα χρωματιστά λουλούδια και το κόκκινο αμάξι που λάμπει.

Έχεις συνεργαστεί σε αρκετές ταινίες με τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy). Πώς έχει διαμορφωθεί πια αυτή η δημιουργική σχέση και πόση ελευθερία είχες να φέρεις τον δικό σου κόσμο στο «Πολύδροσο»;

Συγκεκριμένα στο Πολύδροσο, γιατί σε κάθε δουλειά ο τρόπος διαφοροποιείται, ο Αλέξανδρος έγραψε τις σκηνές και τους διαλόγους με μεγάλη ακρίβεια, ωστόσο χωρίς ποτέ να προτείνει ή να δίνει οδηγίες για τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Με αυτό τον τρόπο φέρω ελεύθερα τον εαυτό μου, την οπτική, την αντίληψη, τα βιώματά μου. 

Τα συναισθήματα του χαρακτήρα εκπέμπονται μέσα από αυτήν την ελευθερία. Σαν να σχεδιάζει με bold το περίγραμμα του ανθρώπου που θα πλάσουμε και εγώ μπαίνω και γεμίζω τον χώρο εσωτερικά.  

Το ότι δουλεύουμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια δημιουργεί μια δυνατή εμπιστοσύνη που μας επιτρέπει να πηγαίνουμε με θάρρος και χαρά σε τρόπους και τόπους ανεξερεύνητους.

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τη Βίκυ Καγιά; Τι καινούργιο έφερε η παρουσία της σε αυτή τη δημιουργική οικογένεια που έχετε δημιουργήσει με τον The Boy και τους υπόλοιπους σταθερούς συντελεστές;

Η Βίκυ φαινόταν, αρχικά, ως το ξένο στοιχείο στην οικογένεια. Όμως, πόσο ξένο στοιχείο ήταν τελικά σε μια ταινία που είναι για το Πολύδροσο, τη γειτονιά που μεγάλωσε η Βίκυ και τη συνδέει αόρατα με μένα και τον Αλέξανδρο, σε κάτι που δεν χρειάζεται να εξηγηθεί; Μπορεί οι τρόποι μας να της ήταν άγνωστοι, σε μας ο δικός της να έμοιαζε διαφορετικός, αλλά μια αμοιβαία μετακίνηση έφτιαξε αυτό το Πολύδροσο. 

Προσωπικά, βρήκα μεγάλο ενδιαφέρον σε αυτό το όχι και τόσο safe space. Έπρεπε και να σταθώ γερά για να την πάρω μαζί μου και να αφεθώ με γενναιοδωρία σε εκείνη. Επίσης, έχοντας περάσει ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι έχω εμπνευστεί από κομμάτια της και όταν το σκέφτομαι, χαμογελάω.

Τι περιέχει το δικό σου κουτί με σουβενίρ από το Πολύδροσο; 

Τη χρονιά που ήμουν έντεκα, είχα πει τη φράση «αυτή θα είναι η αγαπημένη χρονιά της ζωής μου», γιατί είχα μάλλον αισθανθεί ότι κάτι φεύγει ανεπιστρεπτί. Λίγα χρόνια νωρίτερα, βόλτες με ποδήλατα με την Άρτεμη, που προσπαθούσαμε επίτηδες να χαθούμε. 

Λίγα χρόνια αργότερα, το σπίτι της άλλης Άρτεμης, με τα μικρά δισκάκια του μπαμπά της και τις ταινίες που βλέπαμε στη σειρά, τα Village Cinemas στην Φραγκοκλησιάς, το παγοδρόμιο από το μπαλκόνι μου, το μπαλκόνι μου από το παγοδρόμιο, ένα όνειρο να πηδάω από αυτό το μπαλκόνι και πάντα να επιβιώνω, τη μαμά μου, το χαμόγελο της Δέσποινας, τα αθλήματα, τις μυστικές ευχές, μια νύχτα στο 11ο, μια αρπαγή της Περσεφόνης, τις φίλες μου, τους φίλους μου και ένα σωρό άλλα πιο βαριά πράγματα που κλέβουν δυστυχώς τον χώρο. 

Ποια η σχέση σου σήμερα με τη γειτονιά;

Σήμερα, είμαι επισκέπτρια ενήλικας που προσπαθεί να αντέχει και να τα ισορροπεί όλα.

Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή από τα γυρίσματα και ποια θυμάσαι ως την πιο δύσκολη;

Αγαπημένες μου στιγμές ήταν ό,τι είχε να κάνει με ποδήλατο, μπάσκετ,  μουσικές και όταν τρώγαμε με όλο το συνεργείο. Θυμάμαι να δυσκολεύομαι στη σκηνή της κιθάρας. Το κείμενο αυτό ήταν πολύ αγαπημένο και ήθελα απλά να εκπεμφθεί, γεμάτα και ειλικρινά. 

Είχα όμως μάθει να παίζω κιθάρα πολύ λίγο καιρό και έπρεπε να μην κοιτάω το όργανο, να τραγουδάω και να αφηγούμαι παράλληλα. Τα βρήκα σκούρα, αλλά τελικά είναι αγαπημένη μου σκηνή.

Μια ηθοποιός στην Ελλάδα,  έστω και μία πιο περιζήτητες με σταθερή παρουσία στον κινηματογράφο, μπορεί να ζήσει κάνοντας μόνο σινεμά; Είναι αυτό κάτι που θα ήθελες ή σε αφορά εξίσου το θέατρο και άλλες πτυχές της δουλειάς σου;

Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να ζήσει κάνοντας μόνο σινεμά στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει βιομηχανία, δεν υπάρχει στήριξη, δεν υπάρχει παραγωγή, ούτε αναγνώριση. 

Φυσικά και θα ήθελα να δουλεύω και να ζω από την τέχνη του σινεμά, αλλά η εξέλιξη σε αυτό το κομμάτι γίνεται παρεμπιπτόντως, καθώς δεν υπάρχει καμιά σαφήνεια, κανένα έδαφος, δεν δίνεται ο χώρος για να μπορέσεις να δοκιμαστείς, δουλεύοντας και βαθαίνοντας με όρους που υπάρχουν σε άλλα επαγγέλματα.

Το θέατρο ήρθε και με βρήκε σε αυτόν τον κενό χώρο και συναντήθηκε με μια βαθιά μου ανάγκη -υπό συνθήκες μού είναι απαραίτητο. Με τροφοδοτεί και με βαθαίνει. Η ανάγκη για άλλες πτυχές της δουλειάς μου προκύπτει και πιέζει, παρότι έχω διανύσει κάποια χρόνια σαν ηθοποιός. 

Είναι εξαιρετικά λεπτό, δυστυχώς, το έδαφος και πρέπει εμείς να σκαρφιζόμαστε τρόπους ύπαρξης, για να συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας.

Τι περιλαμβάνει μια τυπική σου μέρα που δεν έχεις γύρισμα;

Μπορεί να δουλεύω στο θέατρο ή σε κάτι άλλο. Αλλιώς, διάβασμα και περπάτημα είναι τα σίγουρα, γυμναστική επίσης, φίλοι και ταινίες τα πιο συχνά.

Με ποιον/ποια σκηνοθέτη θα ήταν η συνεργασία των ονείρων σου, αν μπορούσες να επιλέξεις όποιον/α ήθελες;

Τη συνεργασία των ονείρων σου δεν την ξέρεις από πριν. Ούτε τον άνθρωπο που θα στη δώσει. Αλλά αφού πρέπει να επιλέξω, Woody Allen, για διάφορους λόγους.

Αν έφτιαχνες μια λίστα, ποιες θα ήταν οι τρεις αγαπημένες σου ταινίες;

Τρεις από τις αγαπημένες μου ταινίες είναι: “Possession”, “Minnie & Moskowitz” και “All about Eve”.

Πώς αισθάνεσαι σε σχέση με την επόμενη μέρα στη δουλειά σου; Υπάρχει αγωνία ή έχεις κατακτήσει μια σιγουριά;

Καμία σιγουριά δεν έχω, όπως είπα και πριν, για τη συνέχεια της δουλειάς. Σε σχέση με το περιεχόμενο, όμως, ναι, δυναμώνω. Αυτό δεν σημαίνει ότι συνεχίζω από εκεί που το άφησα. Κάθε αρχή είναι λευκό χαρτί, δεν υπάρχει γραμμικότητα, αλλά θέλω να πιστεύω ότι με έναν άλλο τρόπο προσεγγίζεται ένας πυρήνας.