Ποια είναι, τελικά, η σχέση μας με τη φύση;
Η χορογράφος, Κυριακή Νασιούλα, δίνει «πνοή» σε έναν κόσμο, όπου τα παλλόμενα σώματα εναρμονίζονται με τα στοιχεία της φύσης. Άλλοτε, δονούνται σαν τα μόρια της ύλης σε μεγέθυνση και άλλοτε, κινούνται με ρευστότητα, καλούμενα να προσαρμοστούν με τα φυσικά φαινόμενα. Τα «4 + ΕΝΑ» στοιχεία της φύσης έρχονται να καταδείξουν τη βαθύτερη σχέση μεταξύ του χορού και της επιστήμης, μέσα από έναν χορό θέσεων και αντιθέσεων.
Πρόκειται για το δημιουργικό επιστέγασμα μιας διεπιστημονικής συνεργασίας ανάμεσα στη φυσική, τη μηχανική, τη φιλοσοφία, τον σύγχρονο χορό και τις καλές τέχνες, διασχίζοντας μια πρωτοφανή –για τα ελληνικά δεδομένα– διαδρομή, από τις εφαρμοσμένες προσεγγίσεις της επιστήμης, μέχρι τις κινησιολογικές νόρμες, στοιχεία που αποτυπώνονται στην πρωτότυπη αυτή σύμπραξη που θα λάβει χώρα στην αίθουσα της Κεντρικής Σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Ένα επί σκηνής ξεδίπλωμα της φύσης, της δημιουργίας και της καταστροφής της, το οποίο δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για ερωτήματα, όπως:
«Ποια είναι τελικά η σχέση μας με τη φύση»;
«Αφιερώνουμε το χρόνο μας σε αυτή»;
(Συνομιλώντας με την Κυριακή Νασιούλα)
Κυριακή, είσαι ιδιαίτερα πολυπράγμων. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για τις καλλιτεχνικές και διεπιστημονικές προσεγγίσεις σου;
«Πολύ ωραία γενική ερώτηση, που μπορεί να γίνει και αρκετά ειδική. Ο σχεδιασμός του χώρου και της κίνησης ήταν από πάντα δυο άξονες με τους οποίους είχα στενή σύνδεση, ενθουσιασμό και πρόθεση για έρευνα και εξέλιξη. Χορογραφώ σαν αρχιτέκτων, καθώς διαθέτω και αυτή την ιδιότητα. Πηγαία, λοιπόν, η χορογραφία αποτελεί για μένα μια μεταβαλλόμενη χωρική σύνθεση που αναπτύσσεται στο χρόνο. Συνθέτω τα κινούμενα σώματα μαζί με τις μεταβαλλόμενες κατασκευές, τις βιντεοπροβολές, τα φώτα, τον ήχο, τα κοστούμια και τους θεατές, ως ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σύστημα χωρικών σχέσεων, οι οποίες υφαίνονται στο χρόνο».
«Προσφέρεται, πιστεύω, με αυτό τον τρόπο η δυνατότητα στο θεατή, ανά πάσα στιγμή, να επιλέξει με ποιο στοιχείο ή μέσο θα σχετιστεί, διανύοντας ένα δικό του προσωπικό δρόμο πρόσληψης και βίωσης του εκάστοτε έργου. Στο “4 + ΕΝΑ”, στόχος μου είναι η δημιουργία ενός ποιητικού τόπου, μαγνητικό πεδίο, όπου μέσα του κάθε αίσθηση, συναίσθημα ή συγκίνηση μπορεί να είναι δυνατή. Τόσο για τους θεατές, όσο και για τους συντελεστές».
«O χώρος για μένα είναι συνύπαρξη, και το σώμα ο δίαυλος μέσω του οποίου βιώνεται αυτή. Η κίνηση συνδέει τα δύο δημιουργώντας έναν διαρκώς δονούμενο ενδιάμεσο χώρο, ένα περιβάλλον με διαρκή ροή ενέργειας, που ενεργοποιεί τις αισθήσεις μας. Συνήθως, επιλέγω να ασχοληθώ με θέματα που άπτονται της ανθρώπινης ταυτότητας και τη σχέση της με το φυσικό ή ανθρωπογενές περιβάλλον. Επιλέγω λεξιλόγια ποιητικά, υπαρξιακά και μη περιγραφικά, προσφέροντας πιστεύω έτσι στον θεατή, που συχνά μπορεί να είναι εμπλεκόμενος, ένα ευρύ πεδίο να σχετιστεί με το περιβάλλον και τους άλλους».
«Διεπιστημονικότητα, για μένα, σημαίνει πως μελετώ μεθοδολογίες και πρακτικές άλλων πεδίων, επιστημών και πρακτικών, προσπαθώντας να βρω τον τρόπο λειτουργίας και ανάπτυξής τους. Με ενθουσιάζει να ανακαλύπτω τρόπους μεταγραφής τους σε χορογραφική γλώσσα και κινησιολογικό υλικό. Οι δρόμοι που ανοίγονται μέσω αυτής της διάδρασης είναι γεμάτοι εκπλήξεις και τελικά, καταλήγουν στην ανάπτυξη μια υβριδικής γλώσσας που νομίζω πως έχει αρκετό ενδιαφέρον να την εξερευνήσει κανείς».
«Στα προηγούμενα έργα που έχουμε δουλέψει με το συνεργάτη μου Αργύρη Αγγελή, πάντα είχαμε διεπιστημονική προσέγγιση. Στο “Ithaca”, για παράδειγμα, μελετήσαμε το Mirror Stage του Lacan, με βάση το οποίο συνθέσαμε τον σκελετό του έργου και την ανάπτυξη του περιεχομένου των σκηνών, συμβουλευόμενοι ψυχολόγο. Στο προηγούμενό έργο “Loom”, βασίσαμε τη δομή του στην υφαντική τέχνη και τη λειτουργία του αργαλειού, δουλεύοντας στενά με την υφάντρα Αλεξάνδρα Μπίσσα».
«Αυτή τη φορά, στο “4 + ΕΝΑ”, μέσω της συνεργασίας με τη χημικό μηχανικό και ερευνήτρια, Μαρία Καρόγλου, η διεπιστημονική έρευνα πάνω στα στοιχεία της φύσης έγινε στοχευμένα και συνεκτικά, αφού υπήρχε πλαίσιο και υποστήριξη από το Flux Laboratory Athens και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο που μας φιλοξένησε. Συνθέτοντας διεπιστημονικά ή/και διαμεσικά, αυξάνονται οι δυνατότητες σύνδεσης του θεατή με το καλλιτεχνικό έργο, δημιουργώντας νέους τόπους κατοίκησης και σχετίζεσθαι μέσα στο θέατρο/παραστατικό χώρο, κάτι το οποίο με συγκινεί».
Κυριακή Νασιούλα/Credits: Broadway Studio
Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την παράσταση «4 + ΕΝΑ»;
«Η παράσταση έχει διττό σημείο έμπνευσης. Το ένα είναι προσωπικό βίωμα και το δεύτερο η ερευνητική φάση του έργου που πραγματοποιήθηκε το 2022. Σημείο αφετηρίας είναι η έρευνα που πραγματοποιήσαμε στο πλαίσιο καλλιτεχνικής φιλοξενίας για χορογράφους και επιστήμονες στο Flux Laboratory Athens με την ερευνήτρια και χημικό μηχανικό, Μαρία Καρόγλου. Με συνοδοιπόρους τη χορεύτρια και χημικό μηχανικό, Ιωάννα Καρατέγου, και τον στενό συνεργάτη μου και μουσικό, Jeph Vanger, επισκεφτήκαμε τα εργαστήρια του Πολυτεχνείου υπό τον συντονισμό της Μαρίας. Μελετήσαμε τη γη, το νερό, τη φωτιά και τον αέρα, στο αντισεισμικό εργαστήριο των Πολιτικών Μηχανικών, τη δεξαμενή των Ναυπηγών και τα εργαστήρια συστημάτων καύσης και βιορευστομηχανικής των Μηχανολόγων Μηχανικών».
«Αρχικά, συγκινήθηκα που ξαναβρέθηκα στο Πολυτεχνείο και αμέσως ξεκίνησα να αναζητώ οποιαδήποτε πληροφορία εμπεριείχε “κίνηση” και “χώρο”. Η κίνηση μπορεί να αφορούσε είτε τις κινήσεις των μορίων, είτε άλλων στοιχείων των φυσικών φαινομένων. Επεξεργαζόμουν αυτά τα ευρήματα, προσπαθώντας να βρω τρόπους μετάφρασής τους σε κινησιολογικές προτάσεις για αυτοσχεδιασμό και χωρικές συνθέσεις μεταξύ των σωμάτων. Η Μαρία, παράλληλα, συνέλεγε πληροφορίες για το κάθε στοιχείο, δημιουργώντας μια τράπεζα ευρημάτων αρκετά πλούσια ώστε να τροφοδοτήσει μέρη της χορογραφικής σύνθεσης, που ξεκίνησε να διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια του residency και κατέληξε στο ερευνητικό έργο Sin[us]».
«Με την έναρξη της παραγωγής “4 + ENA”, ξεκίνησα να στοιχειοθετώ και να αποκρυσταλλώνω ποια ανάγκη θέλω να μοιραστώ σα δημιουργός-καλλιτέχνης. Τι θέλω να εκφράσω με αυτό το έργο και να μοιραστώ με τους συνεργάτες μου και τους θεατές. Παρατηρώντας, λοιπόν, την ερευνητική διαδικασία σε μικροκλίμακα και την εξέταση των στοιχείων μέσω του μικροσκοπίου, ξεκίνησα να νιώθω παρόμοια με τον τρόπο που αισθάνομαι όταν παρατηρώ ένα επιβλητικό τοπίο, το ηλιοβασίλεμα ή τον ουρανό σε κάποιο νησί. Τη βροχή να περνάει ανάμεσα από δύο βουνοκορφές, ή το εμβυθιστικό ηχοτοπίο που δημιουργεί ένας καταρράκτης στο Πήλιο. Θυμήθηκα πως ο μοναδικός τρόπος να συνδεθώ πραγματικά με τον εαυτό μου και με το σώμα μου είναι να αφεθώ σε αυτή την παρατήρηση, να βυθιστώ στην αισθητηριακή πρόσληψη των οπτικών, ακουστικών και χωρικών ερεθισμάτων που προσφέρει το φυσικό περιβάλλον».
«Συχνά, αναφέρω σε κοντινά μου άτομα πως ο μόνος τρόπος να ξεκουραστώ το καλοκαίρι είναι να βλέπω μόνο ώχρα και μπλε πάνω σ’ ένα νησί και να ακούω τον αέναο παφλασμό του κύματος. Κάπως έτσι, δημιουργείται μια άχρονη ζώνη πραγματικής χαλάρωσης και αποσύνδεσης από την καθημερινότητα, το άγχος και τις ακραίες ταχύτητες που αυτά, πολλές φορές, βίαια επιβάλλουν. Οπότε, στην πραγματικότητα, με αυτό το έργο θέλω να επιστρέψω στη δημιουργία ενός χώρου όπου μπορούμε να μοιραστούμε μια άχρονη ζώνη, να βιώσουμε την ουσία της ύπαρξής μας, τις αρχέγονες ρίζες που έχουμε ως όντα με τη φύση, επαναφέροντας τον ποιοτικό χρόνο στο επίκεντρο της καθημερινότητας και της ζωής γενικότερα».
Υπάρχουν σχέδια για τα επόμενα βήματα;
«Σίγουρα, έχουμε αναπτύξει συλλογικά μια μεθοδολογία έρευνας και παραγωγής, η οποία θα μπορούσε να εφαρμοστεί με παραλλαγές σε άλλες θεματικές και ίσως διαφορετικούς τομείς της επιστήμης. Προσωπικά, από άποψη καλλιτεχνικής παραγωγής θα ήθελα το έργο να ταξιδέψει, να μοιραστεί αυτή η εμβυθιστική, όπως μας λένε εμπειρία, με θεατές ποικίλων background, γεωγραφικής καταγωγής και ταυτότητας. Και γιατί όχι, να παρουσιαστεί σε μη θεατρικούς χώρους, όπως για παράδειγμα σε άμεση συνδιαλλαγή με το φυσικό τοπίο. Έτσι κι αλλιώς, στο βάθος όλης αυτής της έρευνας βρισκόμαστε η καθεμιά και ο καθένας μας να ενισχύουμε την οικολογική μας συνείδηση και τον σεβασμό που προκύπτει από την κατανόηση. Οπότε, η άμεση συνδιαλλαγή του έργου με τη φύση, ίσως τελικά βρεθεί χορεύοντας (με) τη φύση!».
(Η συζήτηση συνεχίζεται με τις χορεύτριες, Ιωάννα Καρατέγου και Εβίνη Παντελάκη, καθώς επίσης και με τον χορευτή, Θάνο Ραγκούση)
Ποια είναι η σχέση σου με τον χορό;
Ιωάννα Καρατέγου: «Θα έλεγα ότι έχουμε μια στενή σχέση πολλών χρόνων. Περνούσα πολλές ώρες σε αίθουσες χορού από μικρή κι όμως δεν μπορώ να πω πως ήταν το όνειρο μου να γίνω χορεύτρια. Αυτό ήρθε λίγο αργότερα να με βρει, καθώς ολοκλήρωνα τις σπουδές μου ως χημικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Το 2015, μπήκα στο εργαστήριο κίνησης της Κατερίνας Αντωνιάδου κι εκεί, ξανασυστηθήκαμε με το χορό και τη χαρά του να δημιουργείς. Κι αυτό ήταν. Έκτοτε, ζούμε μαζί κι όλα βρίσκουν το δρόμο τους με χαρές και λύπες, ταξίδια και στάσεις, αλλαγές, συνεχείς αλλαγές, επιτυχίες και αποτυχίες. Ο χορός είναι ένα δύσκολο όνειρο κι ένα ακόμα δυσκολότερο επάγγελμα στην Ελλάδα του τώρα. Κι όμως, πάντα, το να υπάρχεις μέσα σε αυτόν, σε φέρνει πιο κοντά σε μια αλήθεια πρωτόγνωρη κι οργανική που δεν χωράει στις λέξεις που μαθαμε. Μια αλήθεια που μπορεί να σηκώσει κόσμους ολόκληρους. Δυναμική κι εκστατική. Γεμάτη βλέμματα. Γεματη σχήματα.Γεμάτη χώρο. Γεμάτη χρόνο. Γεμάτη».
Ιωαννα Καρατέγου/Credits: Λήδα Τουμουλάκου
Εβίνη Παντελάκη: «Πέρα από μία, σαφώς, επαγγελματική ιδιότητα, αποτελεί ένα πλαίσιο διαμόρφωσης και σταδιακής εξέλιξης της προσωπικότητας και του πνεύματός μου. Είναι, για μένα, ένα πολύ ισχυρό μέσο αυτο-ανακάλυψης και σύνδεσης με τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Μέσα από τον χορό, μου προσφέρονται εργαλεία που με βοηθούν να επικοινωνώ, να συναισθάνομαι και να προσαρμόζομαι στον εκάστοτε χωροχρόνο. Επιπλέον, μέσα από την συνεργασία και την συν-δημιουργία με διαφορετικούς καλλιτέχνες του χώρου –κι όχι μόνο– με το δικό τους μοναδικό όραμα ο καθένας, βάζω το μυαλό και σώμα μου σε μία διαδικασία να εξερευνήσει νέους δρόμους που ίσως ακόμα να μην είχαν ξεκλειδωθεί».
Εβίνη Παντελάκη/Credits: Λήδα Τουμουλάκου
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στο «4 + ΕΝΑ»;
Ιωαννα Καρατέγου: «Με την Κυριακή γνωριστήκαμε το 2021, στην ακρόαση που είχε πραγματοποιήσει για τις ανάγκες του “Loom”, του προηγούμενου χορογραφικού της έργου κι έκτοτε, συνεργαζόμαστε σταθερά. Με την καθοδήγηση της Κυριακής και της Μαρίας, δημιουργήσαμε, τον Νοέμβριο του 2022, το “Sin(us)- experiment A”, που αποτελεί την πρώτη παρουσίαση της κινησιολογικής έρευνας πάνω στα στοιχεία της φύσης. Το υλικό αυτό ήταν η βάση μας για το έργο “4 + ΕΝΑ” και η συνέχεια, ουσιαστικά, αυτού του ταξιδιού παρέα με υπέροχους συναδέλφους και συνεργάτες».
Εβινη Παντελακη: «Η Κυριακή, τον περασμένο Μάρτιο, έκανε οντισιόν για μία χορεύτρια, λόγω μίας έκτακτης αντικατάστασης που χρειάστηκε. Έλαβα μέρος και τελικά, μου ζήτησε να συνεργαστούμε. Εκείνη, μαζί με τα παιδιά που ηταν ήδη στην ομάδα, με βοήθησαν πολύ στο να κατάφερω να ενταχθώ ομαλά, τόσο στο κινησιολογικό υφος του εργου, όσο και στο θεωρητικό υπόβαθρο που “χτιζόταν” το προηγούμενο διάστημα, κατά τη δημιουργία του».
Θάνος Ραγκούσης: «Η γνωριμία μου με την Κυριακή, ως χορογράφο, και τον συνεργάτη της, Αργύρη Αγγελή, προέκυψε πριν τέσσερα χρόνια όταν πραγματοποίησαν ακρόαση για το προηγούμενο έργο τους “Loom”. Αν και δεν συνεργαστήκαμε σε εκείνο το έργο, νομίζω ήταν αμοιβαία η θέλησή μας για μια συνεργασία στο μέλλον. Χαίρομαι πολύ που η Κυριακή επέλεξε να είμαι κομμάτι του “4 + ΕΝΑ”».
Θάνος Ραγκούσης/Credits: Λήδα Τουμουλάκου
Ποιες ήταν οι αρχικές σου σκέψεις αναφορικά με τη σύμπραξη χορού και επιστήμης;
Ιωάννα Καρατέγου: «Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές μου ως χημικός μηχανικός και ουσα χορεύτρια επαγγελματικά, ένιωσα από την πρώτη κιόλας στιγμή που μπήκαμε στα εργαστήρια του ΕΜΠ για να συλλέξουμε υλικό για την κινητική έρευνα, πως όλα είναι στη θέση τους. Συνέβαιναν οργανικά. Και η συνέχεια ήρθε να το επιβεβαιώσει».
Τι σε ιντριγκάρει περισσότερο στο «4 + ΕΝΑ»;
Ιωάννα Καρατέγου: «Το “4 + ΕΝΑ” αποτελεί ωδή στην παρατήρηση που, προσωπικά, θεωρώ πως είναι ο κοινός τόπος μεταξύ επιστήμης και τέχνης. Εικόνες διαδέχονται αθόρυβα η μια την άλλη, ακολουθώντας μια τελετουργία και μετατρέποντας τη σκηνή σε ένα παλλόμενο πεδίο γεμάτο σχήματα και υφές. Γεμάτο. Διαρκώς κινούμενο. Διαρκώς ζωντανό. Κινούμαστε στο χώρο, παίζοντας με την πυκνότητα των σωμάτων μας κι ίσως αυτή η ελευθερία του να ορίζεις τα χαρακτηριστικά σου και να μην ορίζεσαι από αυτά, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αυτής της δουλειάς».
Εβίνη Παντελάκη: «Αρχικά, η κινησιολογική ποιότητα. Λόγω του ότι καλούμαστε να σωματοποιήσουμε επί σκηνής τις διάφορες ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά των μορίων του κάθε στοιχείου της φύσης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτά αλληλοεπιδρούν και συνυπάρχουν. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς, έχει προηγηθεί και μία κινητική και επιστημονική έρευνα αρκετών μηνών, μία σπουδή όπως λέμε, προκειμένου το κομμάτι αυτό να κατακτηθεί και να γίνει κτήμα μας ως ερμηνευτές και ερμηνεύτριες. Επιπρόσθετα, ως πρόκληση λειτουργούν και οι σχέσεις που δημιουργούμε μεταξύ μας την ώρα που συμβαίνουν οι δράσεις και το πώς καταφέρνουμε να μείνουμε συνδεδεμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών. Το έργο χαρακτηρίζεται από μία συνεχή ροή, μέσα στην οποία υπάρχει αυτή η διαρκής συσχέτιση των σωμάτων και εμείς, με τη σειρά μας, καλούμαστε να τη διατηρήσουμε, επηρεάζοντας ο ένας τον άλλον στο εδώ και στο τώρα».
Θάνος Ραγκούσης: «Το “4 + ΕΝΑ” διακρίνεται απο μια διαρκή ροή και συνεχή εξέλιξη που το καθιστά αρκετά απαιτητικό έργο για τις ερμηνεύτριες και τους ερμηνευτές. Οι εικόνες διαδέχονται η μια την άλλη και εμείς καλούμαστε να μεταβούμε σε νέες κινητικές συνθήκες και ερμηνευτικές ποιότητες πολύ άμεσα, κατι που το καθιστά για μένα, ως μέλος του, ιδιαίτερα ενδιφέρον. Ακόμη, βασίζεται σημαντικά στον συντονισμό μας πάνω στη σκηνή, μιας και ο πυρήνας του έργου δομείται απο στις σχέσεις και τη σύνδεση των χορευτών και των χορευτριών. Είμαι πολύ τυχερός που μοιράζομαι τη σκηνή με αυτή την ομάδα εξαιρετικών ανθρώπων και επαγγελματιών».
Θα μπορούσες να περιγράψεις με μια φράση αυτό που προσπαθείς να εκφράσεις με την κίνησή σου, κατά τη διάρκεια της παράστασης;
Ιωάννα Καρατέγου: «Αυτή τη ρευστότητα και τη δύναμη που έχει η φύση, την ικανότητα να ορίζει, αλλά να μην ορίζεται».
Εβίνη Παντελάκη: «Προσπαθώ να εκφράσω τη διαρκή δόνηση που δημιουργείται στο σώμα είτε αυτό κινείται, είτε βρίσκεται σε παύση. Αυτή η δόνηση, έπειτα, διαχέεται στο χώρο, μεταφέρεται και στα υπόλοιπα σώματα, φέρνει τη σύνδεση μεταξύ τους και εν τέλει, καταλήγει να ταξιδέψει μέχρι και στον θεατή».
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας;
Ιωάννα Καρατέγου: «Αναρωτιέμαι ποσό κοντά μπορούμε να έρθουμε στη φύση, στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αν πάρουμε, ας πούμε, το παράδειγμα της Αθήνας: Είναι σπάνιο να ζεις σε αυτή τη θάλασσα από τσιμέντο και να μην σου λείπει η φύση. Το να ζεις σε μια πόλη, ειναι ένα διαρκές κυνήγι χρόνου και αυτό, από μόνο, του σε απομακρύνει από τη φύση. Γιατί εκεί ο χρόνος δεν κυλά το ίδιο. Η φύση δεν ορίζεται από το χρόνο. Τον ορίζει. Σκεφτείτε ποσό εύκολα ξεχνάμε το χρόνο όταν κοιτάμε τη θάλασσα. Ίσως αυτό να είναι το αντίδοτο. Η παρατήρηση. Να χαρίζουμε που και που στον εαυτό μας χρόνο μέσα στο χρόνο και να παρατηρούμε το γύρω μας. Νομίζω πως εκεί μπορούμε να βρούμε τη φυση».
Ιωάννα Καρατέγου/Credits: Λήδα Τουμουλάκου
«Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τη διαρκή πίεση του χρόνου και με την παρεμβολή ποικίλων κοινωνικοπολιτικών παραγόντων, επηρεάζει αρνητικά την πνευματική μας υπόσταση, μας εμποδίζει να κατανοήσουμε την ουσία της ύπαρξής μας και την αρμονική σχέση μας με τη φύση. Έτσι, το βρίσκω εξαιρετικά σημαντικό να μπορούμε, μέσα από διάφορες δράσεις μικρές ή μεγάλες, να αφυπνίζουμε ο ένας τον άλλον και να προσφέρουμε τροφή για προβληματισμό και συνειδητοποίηση της επιτακτικής ανάγκης ενδυνάμωσης του δεσμού μας με τη φύση και τον κόσμο».
Πληροφορίες
Η παράσταση «4 + ΕΝΑ» θα λάβει χώρα στις 6,7 και 8 Ιουνίου του 2024, στην αίθουσα της Κεντρικής Σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, υπό την αιγίδα και την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/dance/4ena/ και στο ταμείο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Συντελέστ(ρι)ες
Κυριακή Νασιούλα: Δημιουργία, Χορογραφία, Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Ανάπτυξη έργου, Δραματουργία
Δρ. Μαρία Καρόγλου: Επιστημονική συνεργάτις, Ερευνήτρια, Ανάπτυξη έργου, Δραματουργία
Αργύρης Αγγελή: Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Ανάπτυξη έργου, Δραματουργία, Ενδυματολογία, Αrtwork, Γραφιστική
Ιωάννα Καρατέγου, Τάσος Νίκας, Εβίνη Παντελάκη, Θάνος Ραγκούσης: Δημιουργία κινητικού υλικού – Ερμηνεία
Jeph Vanger: Μουσική Σύνθεση
Μαριέττα Παυλάκη: Σχεδιασμός Φωτισμού
Ελένη Ξυνογαλά: Σχεδιασμός Βιντεοπροβολών
Aναστασία Βαλσαμάκη: Σύμβουλος Χορογράφος
Γεύη Δημητρακοπούλου: Κινηματογράφηση
Γιάννης Στεφανίδης, Λήδα Τουλουμάκου: Φωτογράφιση
Μαρία Ναθαναήλ, Μπάμπης Μοσκόφογλου: Υπεύθυνοι Προώθησης και Επικοινωνίας
ΤοοFarEast: Oργάνωση & Εκτέλεση παραγωγής
Atelier Tsiouni: Δημιουργία Κοστουμιών
Μake-up: Shojo makeup studio-Mαρία Παλαιοκρασσά
Εύα Βερβελάκη: Υπεύθυνη Χορηγιών
Λευτέρης Δούρος: Τεχνική Διεύθυνση
Νεφέλη Βλαχούλη: Boηθός Επικοινωνίας- Social Media
Gesamtatelier AMKE: Παραγωγή
Η ιδέα και αρχική έρευνα του έργου δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής φιλοξενίας Experiment A. Ένα συνεργατικό εργαστήρι καλλιτεχνών & επιστημόνων του Flux Laboratory Athens. (2022, Μαρία Καρόγλου, Δρ. Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ & Κυριακή Νασιούλα, Χορογράφος, Aρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ).
Το μακιγιαζ της παράστασης είναι ευγενική χορηγία του Shojo Studio Makeup Studio της Μαρίας Παλαιοκρασσά.
