Πόσοι από εμάς ακούγαμε αυτό το: “Έστρωσες το κρεβάτι σου;” κάθε πρωί από τις ηλικίες 7-18, ή μέχρι τη στιγμή που μείναμε σε δικό μας σπίτι; 

Πόσοι από εμάς μεγαλώσαμε με τη νοοτροπία ότι το στρώσιμο του κρεβατιού μας πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε μόλις ξυπνήσουμε; Η απάντηση είναι: Πολλοί. 

Κάπως έτσι, το στρώσιμο του κρεβατιού αποτελεί – για πολλούς μέχρι και σήμερα – ένα σταθερό κομμάτι της πρωινής τους ρουτίνας, με το στρώσιμο του κρεβατιού να είναι ίσως και το πρώτο της μέρος.

Φανταστείτε, λοιπόν, την έκπληξη στο πρόσωπό μας, όταν ο πλέον μόνιμος και σταθερός πληροφοριοδότης μας για όλα τα hacks – είτε έχει να κάνει με πως να τρώμε την pizza, είτε με την πρωινή μας ρουτίνα – το TikTok, ανατρέπει τα πάντα.

Έρχεται να αλλάξει όλα όσα γνωρίζαμε, ανεξαρτήτως αν κάθε πρωί ακούγαμε τη μαμά μας να μας προτρέπει διαρκώς να στρώσουμε το κρεβάτι μας το πρωί. Τελικά, μόνο καλό δεν είναι! 

Το TikTok μίλησε: Γιατί δεν πρέπει να στρώνουμε το κρεβάτι μας το πρωί;

Είναι απλό! Ο ιδρώτας που παράγει η αύξηση της θερμοκρασίας – και που προκαλείται κάτω από τα σεντόνια κατά τη διάρκεια της νύχτας – δημιουργεί το ιδανικό περιβάλλον για διάφορους μικρούς ζωντανούς οργανισμούς, όπως ακάρεα σκόνης, να αναπαραχθούν.

Ως εκ τούτου, στο κρεβάτι μας, εγκλωβίζεται η λιπαρότητα του δέρματος, τα σάλια ή τα προϊόντα περιποίησης σώματος και μαλλιών που μαζεύονται πάνω στα μαξιλάρια και τα σεντόνια μας. Κι αυτά με τη σειρά τους απελευθερώνουν όλα τα μικρόβια και τις σκόνες που συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Αυτό, ώθησε χρήστες όπως ο Mikekruzich και ο dr.karanr – με εκατομμύρια views στο TikTok – να μας ενημερώσουν ότι τελικά το να στρώνεις το κρεβάτι σου μόλις ξυπνήσεις έχει περισσότερα μειονεκτήματα παρά πλεονεκτήματα. 

Εκατομμύρια μικροί ζωντανοί οργανισμοί, όπως ακάρεα σκόνης ή κοριοί, κατοικούν στο κρεβάτι μας και αποτελούν την πιο σημαντική πηγή αλλεργιογόνων μέσα στο σπίτι.

Οι ζωντανοί αυτοί οργανισμοί, τρέφονται από τα νεκρά ανθρώπινα κύτταρα που χάνονται μέσα στα σεντόνια μας κατά τη διάρκεια της νύχτας και κάθε μέρα και πολλαπλασιάζονται μέσω της υγρασίας που δημιουργείται – με το στρώσιμο του κρεβατιού. Το αποτέλεσμα; Μαντέψτε! Να παγιδεύονται εκεί.  

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψιν, διάφοροι TikTok creators έδωσαν διάφορες λύσεις για το πώς να εξαφανίσουμε τους ζωντανούς αυτούς μικροοργανισμούς από το κρεβάτι μας, με πρώτο και κυριότερο, το να σωπάσετε τη μαμά που κρύβεται μέσα σας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αφήνοντας το κρεβάτι μας να ξέστρωτο, επιτρέπουμε στο στρώμα μας να εκτεθεί στο φως του ήλιου και σε καθαρό αέρα, έτσι ώστε να αφυδατωθούν τα ακάρεα και συνεπώς να εξολοθρευτούν. 

Ποια είναι τα βήματα για την ιδανική κρεβατορουτίνα;

Ποια είναι, λοιπόν, τα ιδανικά βήματα (σύμφωνα με τους ειδικούς) που πρέπει να ακολουθούμε για να διατηρούμε πιο καθαρό κρεβάτι;

1. Πρέπει να αφήνουμε για τουλάχιστον 1 ώρα κάθε μέρα το πάπλωμα και τα σεντόνια μας στην άκρη του κρεβατιού.

2. Να ανοίγουμε τις κουρτίνες της κρεβατοκάμαρας μας έτσι ώστε να μπαίνει αρκετό ηλιακό φως.

3. Να ανοίγουμε τα παράθυρα και τους ανεμιστήρες μας (αν υπάρχουν) για να αφήσουμε τον αέρα να ανακυκλωθεί.

4. Να πλένουμε τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες μας μία ή (ιδανικότερα) δύο φορές την εβδομάδα στους 60 βαθμούς. 

5. Να μην ξεχνάμε επίσης να πλένουμε τα ίδια τα μαξιλάρια αλλά και το πάπλωμα κάθε 4 με 6 μήνες. 

Πολλά άτομα, δικαιολογημένα, είναι σκεπτικά απέναντι στις πληροφορίες που δέχονται σε καθημερινή βάση από το διαδίκτυο.  Σ’ αυτή την περίπτωση όμως τα συγκεκριμένα βιντεάκια, υποστηρίζονται με έρευνες, όπως μια που διεξήχθη από το Kingston University του Λονδίνου. 

Μπορεί η σκέψη των εκατομμυρίων μικρών μικροβίων να ζουν και να πολλαπλασιάζονται κάθε μέρα στο κρεβάτι σας να μην σας ταράζει και πολύ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα ακάρεα σκόνης προκαλούν άσθμα ή συμπτώματα αλλεργίας.

Οπότε, ξεχάστε το quote “καθαρός χώρος, καθαρό μυαλό” και υιοθετήστε ένα νέο: “Άστρωτα στρώματα, χωρίς ακάρεα σώματα”.

Τα τελευταία χρόνια οι ενεργοί αναγνώστες των Booktube, Booktok & Bookstagram μοιράζονται ολοένα και περισσότερα δημοφιλή βιβλία με άλλους αναγνώστες στα Social Media.

Με μια γρήγορη ματιά στις παραπάνω πλατφόρμες, θα διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχει μια μεγάλη γκάμα αγαπημένων βιβλίων που προβάλλονται και προτείνονται ως τα «βιβλία που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις». Έτσι κι εμείς, συγκεντρώσαμε 6 από τα πιο δημοφιλή βιβλία των Social Media.

1. Twisted Love, Ana Huang

Είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς “Twisted” και μας μιλά για εκείνη την αγάπη που φέρνει κοντά δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Όταν η Έιβα γνωρίζει τον φίλο του αδερφού της, Άλεξ, περίεργα συναισθήματα φωλιάζουν στην καρδιά της.

Το παγερό παρουσιαστικό του της δημιουργεί ερωτηματικά για το ποιος πραγματικά είναι και την προκαλεί να μάθει περισσότερα για το σκοτεινό παρελθόν του. Εκείνη, παγιδευμένη στους εφιάλτες μιας παιδικής ηλικίας κι εκείνος γεμάτος οργή και διψασμένος για εκδίκηση. Είναι εύκολο δύο νέοι άνθρωποι που παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες να αφήσουν την αγάπη να μπει στη ζωή τους;

Η σειρά “Twisted” ξεπέρασε τις 135.000 κριτικές στο Goodreads και τα 50 εκατομμύρια views στο TikTok, έχοντας δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό αναγνωστών που αναμένει με αγωνία κάθε νέο βιβλίο της Ana Huang.

2. Το ημερολόγιο της Βέριτι, Colleen Hoover 

Σε αυτό το γρήγορο ρομαντικό θρίλερ, η Λόουεν Άσλεϊ είναι μια μαχόμενη συγγραφέας που της προσφέρεται η απίστευτη ευκαιρία να ολοκληρώσει μια σειρά βιβλίων της επιτυχημένης συγγραφέως Βέριτι Κρόφορντ, η οποία τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα.

Καθώς η Λόουεν αρχίζει να ψάχνει στο γραφείο της Βέριτι για σημειώσεις, βρίσκει ένα κρυμμένο ημερολόγιο που φαίνεται να αποκαλύπτει τα πιο τρομακτικά μυστικά της Βέριτι. Και  πρέπει να αποφασίσει, Θα κρατήσει  το ημερολόγιο με τα πιο απόκρυφα μυστικά της Βέριτι για τον εαυτό της ή όχι;

Το «Ημερολόγιο της Βέριτι» είναι από τα πιο δημοφιλή βιβλία και έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο μυθιστόρημα της αγαπημένης κι επιτυχημένης Colleen Hoover, με εκατομμύρια αναγνώστες να το διαβάζουν απνευστί σε μία νύχτα!

3. Book Lovers, Emily Henry

Εκείνη manager συγγραφέων κι εκείνος εκδότης. Η γνωριμία τους επεισοδιακή και οι συμπτωματικές συναντήσεις τους όχι και τόσο ευχάριστες… Μέχρι που η Νόρα πείθεται να ταξιδέψει με την αδερφή της σε ένα μικρό και γραφικό μέρος της Καλιφόρνια προκειμένου να ξαναβρεί τον εαυτό της.

Αυτό που αγνοεί, ωστόσο, είναι ότι ο Τσάρλι κατάγεται από εκεί και πολύ σύντομα θα τον συναντήσει τυχαία για ακόμη μία φορά…

4. Every Summer after, Carley Fortune

Πριν από 10 χρόνια, η Περσεφόνη Φρέιζερ έκανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της και έκτοτε δεν επέστρεψε στο σπίτι της. Μέχρι που ένα τηλεφώνημα την οδηγεί αμέσως πίσω στο σπίτι της στο Barry’s Bay. Εκεί επανασυνδέεται με τον παλιό της έρωτα, τον Σαμ Φλόρεκ.

Αλλά πριν η Περσεφόνη και ο Σαμ μπορέσουν να αναζωπυρώσουν τον έρωτά τους, η Περσεφόνη πρέπει να συμβιβαστεί με τις αποφάσεις του παρελθόντος της και τις συνέπειές τους. Μια γλυκιά ιστορία για τις δεύτερες ευκαιρίες και το απρόβλεπτο της ζωής.

5. I’m glad my mom died, Jennette McCurdy

Στη αυτοβιογραφία της, η Jennette McCurdy αφηγείται την εμπειρία της ως ηθοποιός ήδη από την παιδική της ηλικία και ούσα παιδί μιας αυταρχικής και πιεστικής μητέρας, στόχος της οποίας ήταν να κάνει την κόρη της star.

Είναι μια κωμικοτραγική ιστορία για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν πολλοί νέοι ηθοποιοί, όταν δεν έχουν κάποιο στήριγμα στα πρώτα τους βήματα στον χώρο της υποκριτικής – διατροφικές διαταραχές, εθισμοί κ.α. Συγχρόνως, η Jennette αφηγείται το πώς κατάφερε να πάρει ξανά τον έλεγχο της ζωής της στα χέρια της. 

Ένα από τα πλέον δημοφιλή βιβλία, που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε!

6. Σειρά βιβλίων Heartstopper, Alice Oseman

Είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά βιβλία της άνευ όρων αγάπης! 

Η σειρά βιβλίων — φαινόμενο της Alice Oseman, με τίτλο Heartstopper — κατέκτησε τα βρετανικά βιβλιοπωλεία κι έγινε επιτυχημένη σειρά στο Netflix, με πολλούς αναγνώστες να δηλώνουν λάτρεις του Heartstopper και φανατικοί θεατές του.

Όταν ο Τσάρλι και ο Νικ κάθονται για πρώτη φορά στο ίδιο θρανίο, μια όμορφη έλξη αρχίζει να αναπτύσσεται ανάμεσά τους… Πηγαίνοντας κόντρα στα στερεότυπα και την ομοφοβία, οι δύο νέοι μας δείχνουν πόσο δύσκολο είναι να κάνεις coming out στην εφηβεία σε μια κοινωνία που αρνείται να αγκαλιάσει τον έρωτα και την αγάπη κάθε μορφής!  

Ο νεανικός έρωτάς τους είναι ό,τι πιο όμορφο θα συναντήσει κανείς στην εφηβική LGBTQ λογοτεχνία

Είναι η εποχή που η μόδα φεύγει από τις παραλίες – Ναι, έχει πάει Νοέμβρης και ακόμη κάνουμε μπάνια. 

Και το Φθινόπωρο περνάει στο δρόμο, εκεί όπου θα δεις κάποια από τα πιο ωραία street style outfits. Γενικώς, αγαπάμε το street style, καθώς μας επιτρέπει να είμαστε στυλάτ@ καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, από το πρωί στο γραφείο, μέχρι για dinner.

Χρειάζεται, όμως, “ιδιαίτερη μεταχείριση” το street style; Πρέπει δηλαδή να ξεπαραδιαστούμε στην αγορά νέων fashion items; Η απάντηση είναι ένα ηχηρό “όχι”. Γι’ αυτό κι εμείς στο Estella, σου παρουσιάζουμε έναν πρακτικότατο οδηγό για το πώς θα δημιουργήσεις το απόλυτο street style, επενδύοντας σε κλασικά κομμάτια που θα τα έχεις μια ζωή!

Ποια είναι, τελικά, τα κομμάτια αυτά που παραμένουν stable για κάθε ντουλάπα όσα χρόνια και αν περάσουν; Ποια είναι αυτά τα κομμάτια που θα σε βοηθήσουν να δημιουργήσεις το απόλυτο street style outfit(s) για φθινοπωρινές βόλτες και ποια είναι τα πιο fashionable items για φέτος; 

Give a girl the right shoes and she can conquer the world 

Μπορεί οι περισσότεροι όταν σκέφτονται «τι να φορέσω σήμερα» να ξεκινάνε από τα ρούχα, κάποιοι όμως από εμάς ξεκινάμε από τα παπούτσια.

Και μπορεί ο τρόπος αυτός να φαίνεται ανορθόδοξος, αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι επιλέγοντας τα σωστά παπούτσια μπορεί να σε βοηθήσει να χτίσεις το outfit σου σε χρόνο dt, τότε μόνο ανορθόδοξος δεν είναι. Άλλωστε, αυτό έκανε πάντα και η βασίλισσα του style αλλά και των παπουτσιών, Carrie Bradshaw

Ποια είναι, όμως, τα 3 βασικά ζευγάρια παπούτσια που δεν πρέπει ποτέ να λείπουν από καμία φθινοπωρινή ντουλάπα; 

Sneakers: Τα ασπρόμαυρα sneakers από την Ελληνίδα πλέον βασίλισσα των παπουτσιών – αλλά και ρούχων – Μαίρη Συνατσάκη, είναι τα πιο άνετα παπούτσια που θα φορέσετε ποτέ στη ζωή σας. Πάνε με όλα, φοριούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ και από τη δουλειά μέχρι το club. Συνδύασέ τα με δερμάτινη φούστα και sheer top και είσαι έτοιμ@ για clubbing με sneakers

Γαλότσες: Τι θα ήταν το Φθινόπωρο χωρίς τις γαλότσες; Φοριούνται με φορέματα, φούστες, παντελόνια μέχρι και με φόρμες. Βρες τις στα Arte Piedi, σ’ ένα από τα χρώματα που θα βλέπεις παντού φέτος – το λαδί – αλλά και στο safe μαύρο για όσους θέλουν να πάνε εκ του ασφαλούς. 

Αρβυλάκια: O βασιλιάς των φθινοπωρινών παπουτσιών είναι εδώ για ακόμα μια χρονιά – και για πολλές ακόμη όπως φαίνεται – και στα Arte Piedi μπορείς να βρεις τα πιο stylish αρβυλάκια. Φοριούνται από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ πάνε με όλα και σε όλ@. Είναι τα παπούτσια που δεν πρέπει να λείπουν ποτέ από καμία συλλογή. 

Οι φούστες, τα φορέματα και τα παρελκόμενα 

Και μπορεί οι φούστες και τα φορέματα για πολλ@ να είναι καλοκαιρινά κομμάτια, δεν νοείται όμως ντουλάπα Φθινοπώρου χωρίς καρό και δερμάτινες φούστες. Αναπόσπαστο κομμάτι μια σωστής φθινοπωρινής ντουλάπας είναι και τα εμπριμέ φορέματα. Συνδύασέ τα με τα σωστά αξεσουάρ – όπως ζώνες για να τονίσεις τη μέση – και πολλά πολλά κοσμήματα. 

Καρό φούστα: Είναι το απόλυτο must-have της σεζόν. Πάει με όλα, φοριέται με τα πάντα – ακόμα και πάνω από φόρεμα – και είναι stable για κάθε ντουλάπα. Στο Attrattivo μπορείς να βρεις την απόλυτη φούστα της σεζόν σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά χρώματα που δεν θα φύγουν ποτέ από τη μόδα: Το κόκκινο. 

Δερμάτινη φούστα: Αν υπάρχει ένα ρούχο που πάει σε όλ@, τότε αυτό είναι η δερμάτινη flippy φούστα. Τονίζει τη μέση αλλά και τα πόδια, και είναι το πιο παιχνιδιάρικο fashion item που μπορείς να φορέσεις. Βρες την τέλεια δερμάτινη φούστα στο Celestino και φόρεσέ την τώρα και… για πάντα! 

Ποιος είπε ότι τα μακριά φορέματα είναι μόνο για το Καλοκαίρι; Τα δύο αυτά φορέματα από Forebelle και MAT Fashion αποδεικνύουν πως τα μακριά φορέματα μπορούν να φορεθούν από τους πρώτους μήνες του Φθινοπώρου, μέχρι τους τελευταίους μήνες της Άνοιξης. 

Πάνε σε όλ@, μας ανεβάζουν τη διάθεση με τα χρώματά τους και έχουν τέλεια μοτίβα. Φόρεσέ τα από το πρωί με γαλότσεςαρβυλάκια ή sneakers και με τζιν μπουφάν μέχρι το βράδυ με ψηλές μπότες ή γόβες και κλέψε τις εντυπώσεις. 

Τα always must have παντελόνια 

Τι είναι μια ντουλάπα χωρίς τζιν και δερμάτινα παντελόνια; Η απάντηση είναι: Άδεια. 

Είναι τα always must have and wear του Φθινοπώρου, του Χειμώνα, αλλά και της Άνοιξης και φοριούνται από όλ@ για όλες τις ώρες. 

Βρες το πιο τέλειο καμπάνα denim στα MAT Fashion και το πιο άνετο και stylish δερμάτινο στο Funky Buddha.

Γιατί όποιος είπε ότι το street style χρειάζεται παίδεμα και εξεζητημένα ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ…δεν ξέρει να ψωνίζει! Ήρθε η ώρα να εμπλουτίσεις τη γκαρνταρόμπα σου με τα παραπάνω all time classic fashion pieces και να δημιουργήσεις (μεταξύ άλλων) το πιο ωραίο street style!

Ας μιλήσουμε για την υβριστοφιλία…

Όταν ο Ted Bundy, ο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος που βίασε και δολοφόνησε περισσότερες από 30 γυναίκες, τέθηκε σε δίκη το 1979, δεκάδες γυναίκες από όλο τον κόσμο του έστειλαν ερωτικά γράμματα.

Πολλά από αυτά τα γράμματα περιείχαν γυμνές φωτογραφίες και εσώρουχα, ενώ άλλα περιλάμβαναν ακόμη και προτάσεις γάμου. Κατά τη διάρκεια της δίκης του Bundy, γυναίκες (που αναγνωρίστηκαν ως “groupies”) εμφανίστηκαν στο δικαστήριο ντυμένες σαν τα θύματά του. Μάλιστα, το 1980, ενώ βρισκόταν ακόμη σε δίκη, ο Bundy παντρεύτηκε μια από τις θαυμάστριές του.

Αν και έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την εκτέλεση του Ted Bundy στις φυλακές της Φλόριντα, η θέση του στη λαϊκή κουλτούρα παραμένει αλώβητη μέχρι και σήμερα. Το 2019, η ιστορία του Bundy μετατράπηκε σε ταινία μεγάλου μήκους από το Netflix, το «Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile», με τον Zac Efron στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές (και) από γυναίκες.

Φέτος, στο Netflix κυκλοφόρησε μια ακόμα true crime σειρά, αυτήν την φορά για τον Jeffrey Dahmer, ο οποίος, όπως ακριβώς και ο Bundy, λάμβανε ερωτικά γράμματα και δώρα από γυναίκες αφού φυλακίστηκε για τις δολοφονίες 17 νεαρών ανδρών και αγοριών.

Μέχρι και σήμερα, 2 μήνες μετά την πρεμιέρα, ο Dahmer του ηθοποιού Evan Peters έχει συγκεντρώσει μεγάλους θαυμαστές στα Social Media, και έχουν γίνει εκατομμύρια αφιερωματικά και “λατρευτικά” βίντεο από τους θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα, κάποια βίντεο στο TikTok κάνουν τον serial killer να φαίνεται μυστηριώδης και δελεαστικός με, το κοινό να λέει ότι η σειρά τους έκανε ακόμα και να λυπούνται τον Dahmer. 

https://www.tiktok.com/@auntiesjx/video/7147675877545872645?referer_url=estella-admin.mojodigital.xyz%2Fblogs%2Fedit%2F397&refer=embed&embed_source=120009725%2C120008483%3Bnull%3Bembed_blank&referer_video_id=7147675877545872645

Η υβριστοφιλία και το «κόλλημά» μας με το true crime

Πώς γίνεται μερικές γυναίκες να ερωτεύονται δολοφόνους; Και γιατί έχουμε τέτοιο «κόλλημα» με το true crime; Την απάντηση θα την βρεις στο όνομα «υβριστοφιλία». H υβριστοφιλία είναι η τάση των γυναικών να ερωτεύονται ανθρώπους που έχουν διαπράξει σοβαρά εγκλήματα, όπως βιασμούς και φόνους. H ονομασία του όρου, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με την ανάπτυξη των ΜΜΕ, δόθηκε από τον σεξολόγο και συγγραφέα John Money και έχει ρίζα από την ελληνική λέξη ύβρις.

Δεν έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες σχετικά με αυτή τη διαταραχή, οπότε τα περισσότερα από όσα είναι γνωστά, είναι ανεπίσημα. Και ενώ δεν παρατηρείται συχνά στο γενικό πληθυσμό, είναι συχνό φαινόμενο για τους άνδρες φυλακισμένους. 

«Δε μπορώ να σας πω πόσο συχνά το βλέπω να συμβαίνει αυτό», δηλώνει ο Louis Schlesinger, PhD, καθηγητής εγκληματολογικής ψυχολογίας στο John Jay College Of Criminal Justice. «Σχεδόν σε κάθε σωφρονιστικό ίδρυμα θα βρει κανείς γυναίκες υπαλλήλους, όπως δικηγόρους, θεραπευτές και φύλακες, να εμπλέκονται με κρατούμενους».

Μορφές της υβριστοφιλίας 

Το σύνδρομο αυτό χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Την παθητική και την ενεργητική υβριστοφιλία. Στην παθητική μορφή, οι γυναίκες συνήθως καλλιεργούν μια ασφαλή σχέση με τον δράστη, ο οποίος παραμένει στη φυλακή. Δικαιολογούν, επίσης, τις πράξεις του εγκληματία, λέγοντας πως είναι εντελώς αθώος, και θέλουν να του συμπαρασταθούν. 

Στην ενεργητική (ή αλλιώς επιθετική) μορφή, οι γυναίκες είναι πρόθυμες να συγκαλύψουν το έγκλημα, να ψευδομαρτυρήσουν, ή ακόμα και να γίνουν συνεργοί

https://youtube.com/watch?v=NVHHs-xllqo

Γιατί τόσες πολλές γυναίκες ρομαντικοποιούν τους κατά συρροή δολοφόνους;

Ενώ η υβριστοφιλία είναι τεχνικά μια σεξουαλική έλξη, αυτό που κρύβεται πίσω από αυτή τη διαταραχή δεν είναι απαραίτητα σεξουαλικής φύσεως. Η σεξουαλική έλξη προκαλείται από άλλα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ο εγκληματίας ή/και στοιχεία της ζωής του που τον καθιστούν ελκυστικό σύντροφο.

Οι εγκληματίες μπορούν να αποτελέσουν κατά κάποιο τρόπο τον «τέλειο» φίλο. Αυτές οι γυναίκες γνωρίζουν πού βρίσκεται ο φίλος τους ανά πάσα στιγμή. Περιέργως, πρόκειται για μια ελεγχόμενη και «ασφαλή» σχέση.

Απλά σκέψου το: Οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες βλέπουν αυτούς τους άνδρες μόνο στη φυλακή, και κατά τη διάρκεια αυτών των περιορισμένων επισκέψεων, ο άνδρας έχει την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά.

Αν δεν την έχει, η γυναίκα μπορεί να μην ξαναγυρίσει ποτέ

Δε χρειάζεται επίσης να αντιμετωπίσουν καμία από τις απογοητεύσεις που μπορεί να προκύψουν στην καθημερινότητα της σχέσης, όπως το να ενοχλούνται από τη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ. 

Επίσης, είναι σαφές ότι αυτές οι γυναίκες δίνουν στους εγκληματίες την απαραίτητη προσοχή και με τη σειρά τους, αποκτούν μια αίσθηση σκοπού στη ζωή – συνήθως για να τους βοηθήσουν να περάσουν μια δίκη. Άλλωστε, συχνά περιμένουμε από τις γυναίκες να είναι τα άτομα με ενσυναίσθηση, να συγχωρούν και να βοηθούν τους άλλους. 

Όσες επιδιώκουν αυτές τις σχέσεις μπορεί επίσης να θέλουν να τραβήξουν την προσοχή της οικογένειας και των φίλων τους, καθώς και των ίδιων των μέσων ενημέρωσης. Μπορεί να θέλουν να βρίσκονται και αυτές στο προσκήνιο, ανεξάρτητα από τους λόγους που σχετίζονται με αυτό.

Επιπλέον, ορισμένες μπορεί να έλκονται από αυτούς τους άνδρες για την προφανή κυριαρχία ή τον ανδρισμό τους. Η τάση τους προς τη βιαιότητα επιδεικνύει την ικανότητά τους να προστατεύσουν εκείνες και τους απογόνους τους. Μερικοί από αυτούς τους εγκληματίες είναι πραγματικά ικανοί να τραβήξουν τους άλλους κοντά τους, ανεξάρτητα από το γεγονός πως είναι αρκετά χειριστικοί. 

Δεν είναι σαφές αν οι γυναίκες που έλκονται από τέτοιους άνδρες πιστεύουν ότι είναι ένοχοι (και τους έλκει αυτή η ιδέα) ή αν πιστεύουν ότι είναι αθώοι. Δεν είναι επίσης γνωστό αν υπάρχουν εμπειρίες που προδιαθέτουν μια γυναίκα να έχει υβριστοφιλία, αν και πολλοί ειδικοί και συγγραφείς επί του θέματος έχουν υποθέσει ότι ένα ιστορικό κακοποίησης είναι πιθανό.

Μην πανικοβληθείς, όμως, αν η κολλητή σου θεωρεί ότι ο Ted Bundy ή ο Joe Goldberg από τη σειρά «You» είναι ονειρεμένοι. Αυτό δε σημαίνει αυτόματα ότι έχει υβριστοφιλία. Είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις μια σειρά και να μην ελκύεσαι από τον Dahmer ή τον Bundy. Ειδικά όταν οι ίδιοι οι ηθοποιοί που τους υποδύονται (aka οι Evan Peters και Zac Efron) είναι τόσο γοητευτικοί.

Πιο επίκαιρο από ποτέ, το θέμα των βιασμών επανέρχεται ξανά και ξανά στο προσκήνιο.

Ειδικά τώρα, που όλη η ελληνική κοινωνία έχει συγκλονιστεί από αποτρόπαιες πράξεις βιασμού με πρωταγωνίστρια μια ανήλικη. Κατά γενική ομολογία, έχουν ακουστεί αρκετές φορές κατηγορούμενοι βιαστές (ανηλίκων και μη) να ισχυρίζονται σε δικαστικές υποθέσεις βιασμού ότι το θύμα είχε οργασμό. Αγνοώντας, ότι μπορεί να επρόκειτο για ακούσια διέγερση – που δε συνεπάγεται συναίνεση.

Αυτή είναι μια άποψη που υπάρχει αιώνες τώρα και πολύ συχνά χρησιμοποιείται ως υπερασπιστική γραμμή σε αίθουσες δικαστηρίων: «Αν υπάρξει οργασμός, τότε το ήθελε κι αυτή, άρα δεν υπήρξε βιασμός». Οι συγκεκριμένες απόψεις, που βασίζουν οι παιδοβιαστές τη λογική τους, έχουν πολλές φορές ως αποτέλεσμα πολλά ανήλικα άτομα να μη μπορούν να ξεφύγουν επειδή νιώθουν τύψεις και πιστεύουν ότι όντως το ήθελαν.

Εκτός από τέτοιες υπόθεσεις πρόσφατα, ακούσαμε κι έναν Μητροπολίτη να κάνει δηλώσεις δημόσια περί βιασμού και εγκυμοσύνης, συνδέοντας πάλι τον οργασμό με τη συναίνεση, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Δεν κάθεται να βιάζεται μια γυναίκα χωρίς να το θέλει», «Πρέπει να ενεργήσουν και οι δύο για να γίνει σύλληψη». Τα λόγια αυτά δεν είναι απλώς ένα victim-blaming, δεν είναι απλώς ένα: “Τα ‘θελε κι αυτή”. Είναι ό,τι πιο επικίνδυνο μπορεί να ακουστεί γύρω από το τί είναι συναίνεση.

Στην πραγματικότητα, ο Μητροπολίτης εξέφρασε μια πολύ πιο επικίνδυνη θέση: «Αν δεν υπάρχει οργασμός, δε μπορεί να μείνει έγκυος μια γυναίκα». Αν, λοιπόν, θεωρήσουμε ότι η εγκυμοσύνη μπορεί να προέλθει μόνο όταν έχει υπάρξει ευχαρίστηση, τότε θεωρούμε ότι το σεξ ήταν ευχάριστο και συναινετικό. Αν θεωρήσουμε ότι ο οργασμός σημαίνει συναίνεση, τότε δεν υπάρχει βιασμός.

Τι είναι η ακούσια διέγερση;

Η βάση του victim-blaming είναι το γεγονός ότι δε γνωρίζουμε πώς λειτουργούν τα σώματά μας. Ας δούμε, λοιπόν, τι είναι η ανεπιθύμητη/ακούσια διέγερση ή αλλιώς arousal non-concordance (η οποία μπορεί να οδηγήσει σε οργασμό) και πώς αυτή μπορεί να υπάρξει σε ένα βιασμό.

Όπως μας εξηγεί η διδάκτωρ σεξολογίας Emily Nagoski, έρευνες των τελευταίων 30 ετών έχουν αποδείξει ότι η ροή του αίματος στα γεννητικά όργανα μπορεί να αυξηθεί ως απόκριση σε ερεθίσματα που σχετίζονται με το σεξ, ακόμη κι αν αυτά τα ερεθίσματα δεν συνδέονται με την υποκειμενική εμπειρία της επιθυμίας και της προτίμησης/αρέσκειας.

Μπορεί, δηλαδή, ένα άτομο να διεγερθεί, χωρίς να το θέλει. Είναι πιθανό να υπάρξει σεξουαλική διέγερση, χωρίς να υπάρχει επιθυμία. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να προβλέψουμε πώς αισθάνεται ένα άτομο για ένα σεξουαλικό ερέθισμα, απλά κοιτάζοντας τη ροή του αίματος στα γεννητικά του όργανα.

Η διέγερση δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη συναίνεση

Για παράδειγμα, ένα άτομο με πέος στην εφηβεία μπορεί να έχει στύση, πολύ εύκολα επειδή είδε ένα σεξουαλικό ερέθισμα, όχι απαραίτητα επειδή θέλει να έχει σεξουαλική επαφή με αυτό. Αντίστοιχα, ένα άτομο με κόλπο μπορεί να επιθυμεί και να θέλει να κάνει σεξ, όμως ο κόλπος να μην είναι υγρός και έτοιμος για να γίνει διείσδυση. Αλλά και το αντίστροφο, ένας κόλπος μπορεί να είναι υγρός και να φαίνεται ότι είναι έτοιμος να κάνει σεξ, όμως το άτομο να μη θέλει, να μην επιθυμεί και να μη συναινεί.

Η συμπεριφορά των γεννητικών οργάνων δεν προβλέπει απαραίτητα την υποκειμενική εμπειρία της προτίμησης/αρεσκείας και της επιθυμίας. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, πρέπει να ακούμε τα λόγια του ατόμου και να ρωτάμε (χωρίς να υποθέτουμε) αν θέλει να έρθει σε σεξουαλική επαφή.

Η διέγερση δεν είναι το ίδιο πράγμα με την ευχαρίστηση

Η διέγερση (σωματική απόκριση), η ευχαρίστηση (πραγματική υποκειμενική απόλαυση), η επιθυμία (η πράξη του να θέλεις κάτι) και η συναίνεση (δηλώνω ναι ή όχι) είναι όλα αλληλοκαλυπτόμενοι, αλλά εντελώς διαφορετικοί όροι. Ο μόνος πραγματικός τρόπος για να διακρίνει κανείς εάν κάποιο άτομο απολαμβάνει ή όχι και συναινεί, είναι η συνεχής και ενθουσιώδης λεκτική επικοινωνία.

Η απόκριση των γεννητικών οργάνων σημαίνει απλώς ότι υπήρξε ένα ερέθισμα που σχετίζεται με το σεξ

Δε σημαίνει ότι το άτομο ήθελε ή του άρεσε και σίγουρα δε σημαίνει ότι είχε συναινέσει.

Ο οργασμός είναι μια αυθόρμητη και φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού, μια ακούσια απελευθέρωση έντασης απέναντι σε σεξουαλικά ερεθίσματα. Σε μια εκδίκαση υπόθεσης βιασμού, όμως, η υπεράσπιση του δράστη θα φροντίσει να μάθουμε για αυτούς τους οργασμούς, διότι θεωρεί ότι μπορούν να ερμηνευτούν ως συναίνεση, ακόμα κι αν το θύμα είναι ανήλικο, ακόμα κι αν κακοποιήθηκε από άτομο της οικογένειάς του.

Είναι απαραίτητο, λοιπόν, όλες και όλοι να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει “ακούσια διέγερση”, ειδικότερα όμως, οι δικαστές που εκδικάζουν τέτοιες δίκες, οι αστυνόμοι που δέχονται καταγγελίες, οι έφηβοι που εξερευνούν το σεξ, οι γυναίκες που μπερδεμένες υπέμεναν σεξουαλική πράξη, οι επιζώσες που βιώνουν ενοχές.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι: Τα γεννητικά μου όργανα δε σου λένε τι θέλω ή τι μου αρέσει. Εγώ θα σου πω.

Γιατί, όμως, αυτός ο ισχυρισμός υποστηρίζεται κυρίως από άντρες; “Φταίει η πατριαρχία. Είναι πολύ βολικό για τους άνδρες που τους αρέσει να βάζουν το πέος τους μέσα στους κόλπους, να δηλώσουν ότι δεν είναι δυνατόν το πέος τους να είναι ανεπιθύμητο, ανεξάρτητα από το τι έχει να πει ο άνθρωπος που συνδέεται με αυτόν τον κόλπο”, λέει η Nagowski.

Πολλά άτομα που έχουν επιβιώσει από σεξουαλική βία αισθάνονται ντροπή και νομίζουν ότι είναι ένοχα επειδή τα σώματά τους ανταποκρίθηκαν σε σεξουαλικά ερεθίσματα. Συχνά γίνεται victim-blaming, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως: «Μα τον φλέρταρε όλη νύχτα»«Φαινόταν ότι τον γούσταρε, πώς μπορεί να μην ήταν συναινετικό;» Η απάντηση είναι ότι τα γεννητικά μας όργανα δε μπορούν να δώσουν συναίνεση, εμείς μόνο μπορούμε. Η συναίνεση είναι μια συνεχόμενη λεκτική και σωματική επικοινωνία.

Είναι καιρός πια να μάθουμε τι σημαίνει ακούσια διέγερση και να καταλάβουμε ότι είναι μύθος ότι διέγερση σημαίνει συναίνεση. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι αν το θύμα ενός βιασμού είχε σεξουαλική διέγερση, αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι υπήρξε κάποιου  είδους συναίνεση.

Χρήσιμη ομιλία της Emily Nagoski στο TED.

Από τα πρώτα σχόλια που ακούστηκαν για τον κατά συρροή βιασμό του 12χρονου κοριτσιού από τον Κολωνό, ήταν πως η trap μουσική – μια μουσική που για πολλούς προωθεί και ενισχύει την κουλτούρα του βιασμού – ευθύνεται για τα όσα βίωσε. 

Με τη δήλωση αυτή – όπως ήταν αναμενόμενο  – προέκυψαν διάφορα σχόλια – ίσως και ένα μικρό rant από εκπροσώπους της trap – για το: «Αν και κατά πόσο μπορεί η trap να ευθύνεται για τη μαστροπεία και τον κατά συρροή βιασμό ενός παιδιού». 

Οι ίδιοι δήλωσαν πως δεν ευθύνεται η μουσική αλλά όσοι διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα, ανεξαρτήτως από το είδος της μουσικής που επιλέγουν. Που βρίσκεται η αλήθεια, λοιπόν; 

Η κουλτούρα του βιασμού και η trap μουσική: Σχέση κότας-αυγού ή τροφοδότησή του ήδη υπάρχοντος status quo; 

Για να απαντήσουμε την ερώτηση αυτή, θα πρέπει πρώτα να αναλύσουμε τι ακριβώς σημαίνει κουλτούρα του βιασμού και πώς την ενισχύει κανείς. 

Η κουλτούρα του βιασμού ενισχύεται όταν εκφράζονται γνώμες ή απόψεις – και δη από άτομα που τα λόγια τους θα φτάσουν σε εκατομμύρια αυτιά – που παρουσιάζουν το βιασμό ως μία εδραιωμένη και νορμάλ κατάσταση. Ενισχύεται επίσης όταν η εμφάνιση του θύματος παρουσιάζεται ως το αποτέλεσμα και ο λόγος που ο θύτης επέλεξε τον βιασμό – αφού μ’ αυτά που φοράει πώς θα μπορούσε και ο άλλ@ να ελέγχει τις ορμές του.  

Ακόμη, απόψεις όπως: «Ένας βιασμός γίνεται μόνο από κάποιους άσχημους και περίεργους τύπους και όχι από ωραίους γκόμενους», «οι γυναίκες από τη φύση τους δεν έχουν σεξουαλικές ορμές» – που το έχουν δει αυτό γραμμένο πραγματικά; – «γι’ αυτό το όχι τους δεν σημαίνει και κάτι γιατί έτσι και αλλιώς ποτέ δεν θα ήθελαν».

Ή ότι: «Μια γυναίκα – παντρεμένη ή σε σχέση – πρέπει να είναι σεξουαλικά διαθέσιμη προς τον γκόμενο/άντρα της όλη μέρα και κάθε μέρα και γι’ αυτό σε μια σχέση ή ένα γάμο δεν υφίσταται βιασμός», ενισχύουν με τη σειρά τους την κουλτούρα του βιασμού

Την ίδια στιγμή, ακούγοντας trap μουσική, είμαστε εκτιθέμενοι σε στίχους όπως:

«Περάσαμε το όριο, κούνα την κωλ***α σου, κι ακολούθα τον πελώριο», «στο μ***νι πατάω κλωτσίδι, ρίχνω μπουνίδι», «φορτώνουμε μ***νια λες και παίζουμε σε τσόντες», «Προκαλείς να σου την πέσουνε όλοι και τους έχεις ακυρώσει με σόρρυ, με τις φίλες σου να βγαίνεις σαν πόρνη. Βγάζεις στορυ». 

Η ποπ μουσική, το ελληνικό λαϊκό και η τηλεόραση

Μόνο που οι στίχοι αυτοί δεν είναι ιδιοκτησία μόνο της trap μουσικής. Στο τραγούδι του «Συστημένο» ένας από τους κυριότερους και πολύ λατρεμένους – ειδικά από τα μέσα – Έλληνες εκπροσώπους της ραπ μουσικής, ο Λέξ, μας λέει: «Αν η π***τάνα προκαλεί, δε φταίει ο βιαστής».

Την ίδια στιγμή, ο Γιώργος Αλκαίος στο: “Ντα ντα ντα”, μας ενημέρωσε πως η μίνι φούστα της κοπέλας τον εξωθεί και τον ερεθίζει στο να την κάνει “ντα ντα” (βλέπω φόρεσες φουστίτσα με τη φίλη σου τη Λίτσα και χορεύεις και γελάς και εμένα με ξεχνάς. Θα τρελαθώ, αφού σ’ αγαπώ. Θα τρελαθώ και θα σε κάνω “ντα ντα ντα”).

Επίσης,  ο Βασίλης Καρράς μας λέει πως: «Αν ήσασταν όλες σας σωστές, δε θα υπήρχαν άντρες μεσ’ στις φυλακές».

Παράλληλα, κάποιους μήνες πριν, σε εκπομπή ενός εκ των δημοφιλέστερων καναλιών της Ελλάδας, ακούστηκαν απόψεις, όπως: «Είδα στο δρόμο έναν βιαστή, έτρεχα, έτρεχα, αλλά δεν τον πρόλαβα», «Παλιά οι γυναίκες ήταν πολύ πιο δύσκολες, τώρα πάνε και με 100 ευρώ», και «Η βότκα είναι λιπαντικό για να κατεβάζουν οι γυναίκες τα βρακιά τους και να γκαστρώνονται». 

Αν λάβουμε όλα αυτά υπόψη, μήπως τελικά δούμε πώς αυτό που τελικά ισχύει είναι πως και κουλτούρα του βιασμού αναπαράγεται από την όλη την κοινωνία γενικότερα και όχι μόνο από την trap; 

Ο κακοποιητικός λόγος, η τοξικότητα και ο σεξισμός

Όταν, όμως, η συζήτηση μεταφέρεται στον κακοποιητικό λόγο, την τοξικότητα και το σεξισμό, τότε τα πράγματα διαφέρουν κάπως. 

Ακούγοντας ένα οποιοδήποτε trap κομμάτι, μέσα στα 3-5 λεπτά που διαρκεί, περισσότερα από τα 3/4 του θα έχουν να κάνουν με την κακοποιητικά λόγια πάντα προς τις γυναίκες ( «Σκάσε π****ανα, μπουνιές μη σου βάλω», «Σκύλα μην το παίζεις κάποια, έχεις φάει τόση π***σα και έχεις γίνει σάπια», «Ξέρεις θα σε σκότωνα αν με πλήγωνες, θα το ‘κανα»). 

Το αρχικό ερώτημα, όμως, παραμένει. Είναι όλα αυτά παιδιά της trap μουσικής ή ο καθρέφτης της κοινωνίας μας; Ένας καθρέφτης γεμάτος σεξισμό, υποτίμηση για τις γυναίκες, κακοποιητικό λόγο και υπέρμετρη τοξικότητα; Πόσο διαφέρει η κοινωνία μας από αυτές τις αντιλήψεις και τις εικόνες; 

Όταν μεγαλώσαμε με τραγούδια, όπως: «Να πεθάνουν οι γυναίκες να πεθάνουνε», «Τότε φορτώνω μου ανάβουν τα λαμπάκια, χάνω τον έλεγχο και γίνομαι θηρίο, φοβάμαι θα σε στείλω εγώ στα θυμαράκια» γιατί μας ενοχλεί τόσο που οι νέοι σήμερα μεγαλώνουν με trap; 

Μια κοινωνία που αλλάζει (;)

Ίσως να μας ενοχλεί τόσο, γιατί όλα αυτά μας θυμίζουν πράγματα που προσπαθούμε να αλλάξουμε, να ξεχάσουμε και να αφήσουμε πίσω μας. Πριν από 10 χρόνια, το #metoo θα ήταν απλώς μία γυναίκα που θα κατάφερνε να τη σωπάσει ξανά ένας άντρας.

Πριν από 10 χρόνια, το “cancel culture” θα ήταν το beef ανάμεσα σε κάποιους ανθρώπους και clickbait τίτλος για να πουλήσουν τα κουτσομπολίστικα περιοδικά και οι εκπομπές. Σήμερα, όλα αυτά όμως σημαίνουν κάτι παραπάνω.  

Οι πατριαρχικές αντιλήψεις, η τοξική αρρενωπότητα και η κουλτούρα της ματσίλας, που θέλει τους άντρες να είναι άντρες μόνο όταν γ***νε πολλές μ***ρες, όταν δέρνουν όποιον δει κάπως τη γυναίκα-κτημα που βρίσκεται «πίσω» – και όχι δίπλα –  τους.

Ωστόσο, αν δεν τα κάνεις αυτά είσαι αδερφή (δε θέλω τα χρυσά για να βγάλω μ**νί, έχω προσωπικότητα κι εσύ είσαι αδερφή – στίχος από το τραγούδι “PUTA” του Blvk Medusa x Big Towl). Αυτά τα στερεότυπα προσπαθούν διαρκώς να αργοπεθάνουν, με πολύ αργό (δυστυχώς) ρυθμό, αφού ζούμε σε μια κοινωνία που ακόμη υπάρχουν εκπρόσωποι που μάχονται για να τα διατηρήσουν. 

Και όλες αυτές οι αντιλήψεις απευθύνονται μέσω της μουσικής σε νέα παιδιά μεταξύ 12-18 χρονών. Παιδιά που θεοποιούν καλλιτέχνες με αυτές τις αντιλήψεις. Οι αντιλήψεις αυτές, όμως, δεν είναι επίκτητες αλλά πολιτισμικό φαινόμενο. Δεν προέρχονται μόνο από 10 διάσημους trappers, αλλά από χιλιάδες άντρες – και κάποιες φορές και γυναίκες.

Αν, λοιπόν, αυτή είναι ακόμα η κοινωνία μας, πώς η trap μπορεί να είναι διαφορετική;

Στο άκουσμα της λέξης “νοσταλγία¨, δεκάδες σκέψεις, μνήμες και στιγμές περνούν αυτομάτως από το μυαλό μας. 

Κάποιες από αυτές ίσως συνδέονται με τη θλίψη, τη μελαγχολία ή ακόμα και με την απώλεια. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα δεν συνδέεται μόνο με καταστάσεις και αναμνήσεις του παρελθόντος. 

Έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουμε για τη νοσταλγία, αυτό το τόσο πολύπλοκο συναίσθημα μπορεί τελικά να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε επίπονες καταστάσεις αλλά και δυσκολίες του παρόντος. Αρκεί να ξέρουμε  πώς να το χρησιμοποιούμε. 

Νοσταλγία: Η διττή σημασία και ερμηνεία της

Σαν γνήσιο ελληνικό παιδί, η λέξη νοσταλγία πλάστηκε από δύο διαφορετικές – όχι όμως και αντικρουόμενες – έννοιες. Ο όρος «νοσταλγία», με ρίζες από τον Ομηρικό “νόστο”, δηλαδή την επιστροφή στο σπίτι και την πατρίδα, που τόσο περίμενε ο Οδυσσέας, συνδέεται με την λέξη «άλγος» και τον πόνο. Επομένως, με τον όρο «νοσταλγία» εννοούμε τον συναισθηματικό πόνο που νιώθει κανείς εξαιτίας της επιθυμίας για επιστροφή.

Στην αρχή, η νοσταλγία αντιμετωπίστηκε ως ψυχική ασθένεια, ενώ αργότερα, η νοσταλγία «υποβαθμίστηκε» σε παραλλαγή της κατάθλιψης μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα. Πλέον η νοσταλγία θεωρείται ακόμα και ευεργετική για ένα άτομο, με πολλούς ερευνητές και ψυχολόγους να μιλούν για ένα συναίσθημα «πρώτων βοηθειών», το οποίο είναι πολύ χρήσιμο σε περίπτωση που νιώθει κανείς μόνος ή κακόκεφος. 

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες έρευνες έχουν αποδείξει τη «θετική» και «επανορθωτική» δύναμη της νοσταλγίας, αντιμετωπίζοντας την σαν ένα «αντιστάθμισμα» απέναντι στο συναισθηματικό burnout και ως μια «σημαντική πηγή για τη διατήρηση και την προαγωγή της ψυχικής υγείας». Πως, όμως, συμβαίνει αυτό; 

Πώς η νοσταλγία λειτουργεί θετικά για την ψυχολογία μας; 

1. Μας υπενθυμίζει το ποιοι είμαστε 

Όταν νοσταλγούμε, ανακαλούμε αναμνήσεις του παρελθόντος επαναφέροντας στο συνειδητό μας  στοιχεία της προσωπικότητάς μας με τις αναμνήσεις μας. 

Όταν για παράδειγμα, αναπολούμε τις στιγμές μας – καλές ή κακές – με έναν σύντροφο από το παρελθόν, θυμόμαστε τους εαυτούς μας σ’ αυτή τη σχέση. Τη συναισθηματική μας κατάσταση κατά την διάρκεια της ανάμνησης, ένα τραυματικό γεγονός που μας άλλαξε στη διάρκειά της ή το πόσο αγαπηθήκαμε και αγαπήσαμε αυτόν τον σύντροφο. 

Όλα αυτά είναι τμήματα της εμπειρίας μας και κατ’ επέκταση της προσωπικότητάς μας, που η νοσταλγία σαν κομμάτια ενός παζλ ενώνει, δημιουργώντας μια συνολική εικόνα για τον εαυτό μας, συνδυάζοντας το παρελθόν και το παρόν μας.

2. Αποτελεί χάρτη της προσωπικής μας ανάπτυξης

Η νοσταλγία μας υπενθυμίζει πόσο μακριά έχουμε φτάσει. Αν καταφέρουμε, μέσω της νοσταλγίας, να αξιολογήσουμε τις εμπειρίες του παρελθόντος και να αναλογιστούμε τη δική μας ανάπτυξη, το συναίσθημα αυτό μπορεί να γίνει ένα καλό βαρόμετρο για να δούμε πώς έχουμε μείνει ευθυγραμμισμένοι με τις πραγματικές μας αξίες (οι οποίες μπορεί να έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου) και με τον αυθεντικό μας εαυτό.

3. Η νοσταλγία μπορεί να τονώσει τη διάθεσή μας 

Αν κατακλυζόμαστε από αρνητικές σκέψεις, η νοσταλγία μπορεί να μας βοηθήσει να ανακουφιστούμε προσωρινά από αυτές. Η ανάκληση θετικών αναμνήσεων μπορεί να αλλάξει το πρόσημο των συναισθημάτων μας από από αρνητικά σε ουδέτερα και κατ’ επέκταση την αρνητικότητα των σκέψεων μας.

Εξάλλου, είναι συνηθισμένο να αισθανόμαστε «ζεστασιά» όταν αναπολούμε χαρούμενες αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία ή από σημαντικούς σταθμούς της ανάπτυξής μας, τους οποίους καταφέραμε με επιτυχία να ξεπεράσουμε.

4. Μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση των κοινωνικών μας δεσμών με φίλους και οικογένεια

Μια έρευνα που έγινε το 2006 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η νοσταλγία είναι ένα συναίσθημα που συχνά συνδέεται με την ικανότητα ανάκλησης εμπειριών με σημαντικούς άλλους ή πολύ έντονων και σημαντικών συμβάντων της ζωής μας.

Περαιτέρω έρευνες αποδεικνύουν ότι η νοσταλγία αυξάνει την θέληση του ατόμου για βοήθεια προς τους άλλους, εξαιτίας του γεγονότος ότι ενισχύει την αίσθηση της κοινωνικής σύνδεσης. Η νοσταλγία είναι ένα άκρως κοινωνικό συναίσθημα που μας συνδέει με τους άλλους.

Η αναπόληση καταστάσεων με την οικογένεια και τους φίλους, η παρακολούθηση βίντεο ή η προβολή φωτογραφιών από το παρελθόν μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε πιο κοντά με τους άλλους και πιο συνδεδεμένοι.

5. Ενισχύει την αισιοδοξία

Μια έρευνα του 2020 από το Journal of Personality and Social Psychology, κατέληξε στο ότι η νοσταλγία μπορεί να ενισχύσει την αισιοδοξία μας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, πολλές φορές, η ανάμνηση όμορφων αναμνήσεων μας μεταφέρει πίσω σε ευτυχισμένες στιγμές.

Αισιοδοξία είναι η ικανότητα να σκεφτόμαστε θετικά για το μέλλον και να αναπολούμε στιγμές που μας έκαναν να νιώθουμε θαρραλέοι, χαρούμενοι, επιτυχημένοι ή οποιοδήποτε άλλο θετικό συναίσθημα μας δίνει έναν «αισιόδοξο φακό» για να δούμε το μέλλον.

Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να ζούμε την κάθε μέρα στο έπακρο ή ακόμα και να βλέπουμε την ομορφιά που υπάρχει στις απλές στιγμές.

Ο σεξισμός έχει πολλά ποδάρια.

Φαντάσου ότι δουλεύεις σε μια μεγάλη εταιρεία και αντιμετωπίζεις πρόβλημα με τον υπολογιστή σου. Μιλάς με το τμήμα προσωπικού και σε ενημερώνουν ότι θα έρθει κάποιος από το τμήμα πληροφορικής να σε βοηθήσει. Όσο περιμένεις, σκέφτεσαι πώς μπορεί να μοιάζει ο άνθρωπος που θα έρθει να φτιάξει τον υπολογιστή σου. Είναι άνδρας;

Τώρα φαντάσου ότι μπαίνεις σε ένα νοσοκομείο, έχεις κλείσει ραντεβού με έναν γιατρό και η γραμματεία σε ενημερώνει ότι θα έρθει πρώτα κάποιος από το νοσηλευτικό προσωπικό να σου πάρει την πίεση.

Όσο περιμένεις, σκέφτεσαι πως μπορεί να μοιάζει ο άνθρωπος που θα έρθει να σου πάρει την πίεση. Είναι γυναίκα;

Ο σεξισμός πίσω από μια πεποίθηση

Οι περισσότεροι μηχανικοί υπολογιστών είναι άνδρες ενώ οι περισσότεροι νοσηλευτές είναι γένους θηλυκού, είναι επομένως αναμενόμενο να συνδέουμε συγκεκριμένες δουλειές με συγκεκριμένο φύλο. Γιατί, όμως, το φύλο παίζει ρόλο σε τόσα πολλά επαγγέλματα; 

Αυτήν την ερώτηση έθεσα πριν μερικές μέρες στα Social Media και μια από τις απαντήσεις που πήρα ήταν ότι “οι άντρες είναι πιο ορθολογιστές και γι’ αυτό, επιλέγουν επαγγέλματα που απαιτούν λογική σκέψη, ενώ οι γυναίκες είναι πιο συναισθηματικές για αυτό επιλέγουν επαγγέλματα πιο ανθρωποκεντρικά”.

Είναι, όμως, κάτι τέτοιο αποδεδειγμένο ή είναι ακόμα ένας casual σεξισμός που αναπαράγουμε άκριτα για να δικαιολογήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα και συμπεριφορές;

Αν δίναμε στον πατέρα μου 5 ευρώ και του ζητούσαμε να πάει στο σούπερ μάρκετ και να πάρει όσα περισσότερα φρούτα μπορεί, είμαι σίγουρη ότι θα γύριζε με δυο σακούλες πορτοκάλια. Από την άλλη, η μητέρα μου, θα έφερνε 5 μήλα, 10 πορτοκάλια, 5 μπανάνες και μερικά ακτινίδια.

Αν δεν είναι αυτό επίδειξη λογικής και σύνθετης σκέψης δεν ξέρω τι είναι! Ωστόσο, ο πατέρας μου είναι αυτός που δάκρυσε στην ορκωμοσία μου την ίδια στιγμή που η μητέρα μου ήταν πιο συγκρατημένη στις αντιδράσεις της. 

Μπορώ να σκεφτώ και άλλες πολλές στιγμές στην ζωή μου, στις οποίες κατάφερα να διαψεύσω την πεποίθηση ότι ένας άνδρας είναι πιο ορθολογιστής  από μια γυναίκα και ότι μια γυναίκα είναι πιο ευαίσθητη από έναν άνδρα. Αλλά πέρα από τις προσωπικές μου εμπειρίες, αποφάσισα να ρίξω παραπάνω φως στον ισχυρισμό αναζητώντας επιστημονικές έρευνες.

Casual σεξισμός: Είναι οι άνδρες πιο λογικοί από τις γυναίκες;

Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αποκάλυψε ότι οι γυναίκες κατά μέσο όρο έχουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, ενώ οι άνδρες είναι πιο αποτελεσματικοί στη συστηματοποίηση, δηλαδή στο  να αναλύουν ή να δημιουργούν συστήματα βασισμένα σε κανόνες.

Παρόλα αυτά οι ερευνητές προειδοποιούν ότι τα στοιχεία αυτά  δεν επιτρέπουν σε κάποιον να κάνει προβλέψεις για το ψυχολογικό προφίλ ενός ατόμου με βάση το βιολογικό του φύλο. Μάλιστα, κάτι τέτοιο θα ήταν πέρα από στερεοτυπικό, και καταστροφικό. Οριακά, σεξισμός.

Την ίδια στιγμή, πολλές επιστημονικές έρευνες συμφωνούν ότι ο ανδρικός και θηλυκός εγκέφαλος διαφέρουν στον τρόπο που τα τμήματα τους συνδέονται, ενώ παράλληλα έχουν εντοπιστεί διαφορές στην συμπεριφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες μπορεί να έχουν καλύτερη λεκτική μνήμη και κοινωνική γνώση, ενώ οι άντρες μπορεί να έχουν καλύτερες κινητικές και χωρικές δεξιότητες, κατά μέσο όρο. Ακόμα, όμως, κι αν οι εγκέφαλοι ανδρών και γυναικών διαφέρουν, δεν είναι βάσιμο ούτε ωφέλιμο να προχωρούμε σε γενικεύσεις που αφορούν στη λογική, το συναίσθημα και το φύλο.

Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει η συσχέτιση της λογικής με το φύλο στις αποφάσεις των γυναικών;

Πέρα από τη νευροεπιστήμη, η ψυχολογία έχει προσπαθήσει να εξετάσει τη σύνδεση μεταξύ των ικανοτήτων και του φύλου και πώς οι στερεοτυπικές αντιλήψεις που έχουν διαμορφωθεί μπορούν να επηρεάσουν την ζωή των ανθρώπων. 

Σύμφωνα με τη φιλόσοφο και φεμινίστρια Lloyd η καθημερινή έννοια της λογικής είναι συσχετισμένη με το αρσενικό φύλο και αυτό δημιουργεί ένα δίλημμα για τις γυναίκες που αναζητούν πρόοδο στους πνευματικούς τομείς: Εάν οι γυναίκες θέλουν να συμμετάσχουν στη «λογική», πρέπει να  αποστασιοποιηθούν από κάποια ζωτική πτυχή της «θηλυκότητας» τους.

Αυτή η άποψη συνάδει επίσης με έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα νεαρά κορίτσια δε συμμετέχουν ενεργά στα μαθηματικά και τις επιστήμες ως αποτέλεσμα των στερεοτύπων του φύλου.

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2008, 66 προπτυχιακές φοιτήτριες των ΗΠΑ έλαβαν μια τυποποιημένη εξέταση μαθηματικών και σε κάποιες δόθηκε το στερεότυπο ότι οι άντρες είναι καλύτεροι στα μαθηματικά εκ φύσεως, ενώ σε άλλες ότι οι άνδρες είναι καλύτεροι στα μαθηματικά επειδή λύνουν περισσότερες ασκήσεις.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι γυναίκες που έλαβαν το στερεότυπο ότι είναι χειρότερες από τους άνδρες στα μαθηματικά εκ φύσεως, όχι μόνο έλυσαν λιγότερες ασκήσεις σωστά αλλά και ότι προσπάθησαν να λύσουν λιγότερες ασκήσεις. 

Οι συμμετέχουσες κατέβαλαν περισσότερη προσπάθεια σε κάθε πρόβλημα και είχαν καλύτερες επιδόσεις σε μια εξέταση μαθηματικών όταν απειλούνταν με ένα στερεότυπο που βασίζεται στην προσπάθεια και όχι την ικανότητα. Αυτό αποδεικνύει ότι τέτοιου είδους στερεότυπα μπορούν να επηρεάσουν τις γυναίκες που επιδιώκουν να πετύχουν στους αντίστοιχους επιστημονικούς τομείς.

Είναι οι γυναίκες περισσότερο ευαίσθητες;

Ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες τείνουν να έχουν πιο πλούσια συναισθηματική ζωή από τους άνδρες. Τα νεαρά κορίτσια γαλουχούνται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε όχι μόνο να δίνουν προσοχή στα συναισθήματα, τόσο τα δικά τους όσο και των άλλων ανθρώπων, αλλά επίσης και μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα αυτά. 

Έτσι, αναπτύσσουν από μικρές ένα διακριτικό λεξιλόγιο για την περιγραφή των διαθέσεων και των συναισθημάτων τους, που όμως δεν αποτελεί απόδειξη μεγαλύτερης ενσυναίσθησης αλλά διαχείρισης.

Για αιώνες, οι άνθρωποι ήταν εξίσου γοητευμένοι όσο και πεπεισμένοι από την ιδέα ότι οι άνδρες και οι γυναίκες διαφέρουν, όχι μόνο στα φυσιολογικά χαρακτηριστικά αλλά και στις ψυχολογικές τους λειτουργίες. Η υπόθεση ότι οι άνδρες και οι γυναίκες διαφέρουν ως προς την ικανότητά τους να δείχνουν ενσυναίσθηση είναι μια από αυτές τις ευρέως διαδεδομένες στερεοτυπικές πεποιθήσεις. 

Όσον αφορά το ερώτημα σε ποιο βαθμό είναι έγκυρος αυτός ο χαρακτηρισμός, οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ασυνεπή αποτελέσματα. Ένας μεγάλος αριθμός μελετών δεν ανέφερε σημαντική διαφορά μεταξύ των φύλων, ενώ ορισμένες έρευνες κατέδειξαν υψηλότερη γυναικεία ικανότητα, ενώ ορισμένες μελέτες βρήκαν ακόμη και ανωτερότητα των ανδρών.

Εν ολίγοις, υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν υψηλότερη γυναικεία ικανότητα στην ενσυναίσθηση και τις δομές που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση αλλά δεν είναι επαρκή. 

Συναισθήματα, στερεότυπα, σεξισμός και αστικοί μύθοι

Πολλές φορές ακούω από τους άνδρες να χρησιμοποιούν το στερεότυπο περί αδυναμίας τους να δείξουν ευαισθησία, στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν την προσωπική τους ανεπάρκεια να συνδεθούν. Άλλες φορές το ακούω από γυναίκες ως ένα σημαντικό προσόν που μόνο αυτές κατέχουν.

Στην πραγματικότητα, όμως, οι άντρες βιώνουν συναισθήματα όπως η ντροπή, ο φόβος, η μελαγχολία και η ενοχή αλλά έχουν μικρότερη επίγνωση πάνω σε αυτά και είναι λιγότερο πρόθυμοι να τα εξετάσουν ή να τα συζητήσουν. 

Ακόμη και τα συναισθήματα που θεωρούνται θετικά και κάθε άνθρωπος θα ήταν περήφανος να έχει, όπως η αγάπη ή η αλληλεγγύη, είναι άβολα για έναν άνδρα που έχει εγκλωβιστεί στον ρόλο του κυρίαρχου αρσενικού να τα εκφράσει. Αυτό σημαίνει ότι λείπουν από τους άνδρες τέτοια συναισθήματα; Η απάντηση είναι ένα βροντερό όχι.

Επομένως, γυρνώντας πίσω στα αρχικά ερωτήματα του προλόγου, το φύλο από μόνο του δε μπορεί να καθορίσει αν κάποιος θα ήταν καλός νοσηλευτής ή αν κάποια θα ήταν μια αξιόλογη μηχανικός. Στηρίζουμε πολλές φορές την επιχειρηματολογία ή τις αποφάσεις μας, ακόμα και για κάτι τόσο σημαντικό όπως το επάγγελμα, σε πεποιθήσεις που αφορούν στο φύλο χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν άλλα χαρακτηριστικά. 

Οι άνδρες μπορούν να είναι ευαίσθητοι όσο οι γυναίκες μπορούν να είναι λογικές. Κι αν αποδεχτούμε αυτούς τους ισχυρισμούς ως τους μόνους βάσιμους, τότε ίσως καταφέρουμε ένα γερό χτύπημα στον εχθρό που ονομάζεται “έμφυλα στερεότυπα”.

Orgasm gap: Στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις, οι γυναίκες έχουν, κατά μέσο όρο, λιγότερους οργασμούς από τους άνδρες. Και σε αυτό δε φταίμε εμείς.

Σύμφωνα με μια έρευνα του Archives of Sexual Behavior του 2016, που εξέτασε περισσότερους από 52.500 ενήλικες στις ΗΠΑ, το 95% των ετεροφυλόφιλων ανδρών ανέφεραν ότι συνήθως ή πάντα, είχαν οργασμό κατά τη διάρκεια του σεξ, σε σύγκριση με το 65% των ετεροφυλόφιλων γυναικών.

Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται το γεγονός πως «έχεις νεύρα και δεν προσπάθησες αρκετά ή είσαι σφιγμένη και αγχωμένη», αλλά το δυσβάσταχτο γεγονός ότι υπάρχει άγνοια σχετικά με την γυναικεία ανατομία, όχι μόνο από τους άνδρες αλλά και από την πλειοψηφία των γυναικών.

Σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε το LadBible, 5 άνδρες στο Λονδίνο προσπαθούν να εντοπίσουν που βρίσκεται η κλειτορίδα και δυστυχώς, δεν είχαν μεγάλη επιτυχία.

Ανισότητα ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα – Ναι, αλλά γιατί;

Η υποτίμηση της γυναικείας σεξουαλικότητας, τα double standards, ο τρόπος που προβάλλουν τη σεξουαλική πράξη τα μέσα ενημέρωσης και κυρίως η πατριαρχική πορνογραφία, είναι μόνο μερικοί από τους παράγοντες που έχουν δημιουργήσει την «ανισότητα στην κρεβατοκάμαρα». Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο, πως αυτό το πρόβλημα υπάρχει μόνο στις σχέσεις ανδρών και γυναικών.

Σε έρευνες που διεξήχθησαν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια, το orgasm gap, σχεδόν εξαφανίζεται

Στον κόσμο των media και του πορνό λοιπόν, βλέπουμε τις γυναίκες να έχουν αυτούς τους γρήγορους και υπέροχους οργασμούς μόνο από τη σεξουαλική επαφή. Για να είσαι cool girl άλλωστε, οφείλεις να προσποιείσαι ότι είχες οργασμό, για να κάνεις τον άντρα να αισθάνεται ότι είναι καλός εραστής.

Φυσικά, ο οργασμός από διείσδυση δεν είναι ρεαλιστικός για την πλειοψηφία των γυναικών. Μάλιστα, σύμφωνα με μια διαδικτυακή έρευνα του 2015 που δημοσιεύτηκε στο Journal of Sex & Marital Therapy, η οποία έλαβε απαντήσεις από περισσότερες από 1.000 γυναίκες στις ΗΠΑ, λιγότερο από το 18% ανέφερε ότι έφτασε σε οργασμό αποκλειστικά δια της διείσδυσης.

Η φεμινίστρια καλλιτέχνις, Sophia Wallace, έχει περάσει τα τελευταία επτά χρόνια τονίζοντας τη σημασία της κλειτορίδας, μέσω του έργου της «Cliteracy», καθώς και μίας μνημειώδους ομιλίας της στα TEDx το 2015. Η Wallace δήλωσε πως, χάρη στο γεγονός πως αυτό το όργανο έχει 8.000 νευρικές απολήξεις, «η ευχαρίστηση και η κορύφωση προέρχονται από την κλειτορίδα, και όχι από τον κόλπο». Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη «κλειδί»

Αυτό το ψέμα του κολπικού οργασμού έχει κάνει τις γυναίκες να νιώθουν για χρόνια δυστυχισμένες και μη ευχαριστημένες με την σεξουαλική τους ζωή, καθώς νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά με τις ίδιες. Επίσης, λόγω έλλειψης της σεξουαλικής αγωγής, οι περισσότεροι άνδρες δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι λίγες οι γυναίκες που έχουν οργασμό μόνο από τη διείσδυση.

Μέσω του πορνό και λόγω της πατριαρχίας, πολλοί άνδρες θεωρούν πως αυτοί είναι το επίκεντρο της σεξουαλικής εμπειρίας -όχι οι γυναίκες- και πως το σεξ τελειώνει μόλις αυτοί τελειώσουν.

Όπως εξηγεί η Wallace, ο κόσμος – και κυρίως οι άνδρες – σοκάρονται όταν βλέπουν με τι πραγματικά μοιάζει μία κλειτορίδα

«Ποτέ δεν ξέρουν την πραγματική ανατομία. Ποτέ δεν ξέρουν τίποτα γι’ αυτό. Υπάρχει πολύ περισσότερη δουλειά που πρέπει να γίνει», καταλήγει.

Η δουλειά της Wallace ίσως είναι και μία από τις καλύτερες απαντήσεις στο ερώτημα του «τι δημιουργεί, τελικά, το orgasm gap

Τι μπορούμε να κάνουμε για να διορθώσουμε το orgasm gap;

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ότι το σεξ αποτελεί μέρος της συνολικής ποιότητας ζωής μας. Έτσι, το γεγονός πως οι γυναίκες αισθάνονται λιγότερη ευχαρίστηση από τους άνδρες σημαίνει ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ισότητα στις σχέσεις τους, αλλά ότι οι γυναίκες έχουν και χαμηλότερη ποιότητα ζωής.

Για να κλείσουμε το «οργασμικό κενό», τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες πρέπει να καταλάβουν ότι η κλειτορίδα είναι το κλειδί για τον γυναικείο οργασμό. Η κατανόηση της ανατομίας σου και της ανατομίας του συντρόφου σου θα επηρεάσει δραματικά τη σεξουαλική σου ζωή. Η γνώση του σώματός σου μπορεί να σου δώσει τη δυνατότητα να καθοδηγήσεις κάποιον άλλον, αυξάνοντας την ευχαρίστηση και την αυτοπεποίθησή σου.

Φαντάσου να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να μαθαίνεις περισσότερα για το σώμα σου, για το σεξ και πώς να πετύχεις αυτό που θες χωρίς φόβο… 

Πώς θα άλλαζε το υπόλοιπο της ζωής σου;

Σε περίπτωση που δεν τους ακολουθείς ήδη, ιδού οι 5 top food bloggers που θέλεις να βλέπεις στο feed σου. 

Ενώ όλοι μας – κι εγώ μαζί – μπορεί να πιστεύαμε ότι ο όρος “food-blogging” είναι δημιούργημα της τελευταίας δεκαετίας, με μια σύντομη έρευνα, ανακάλυψα πως ο όρος “food-blogging” εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1997 στο περιοδικό “Chowhound”, ένα από τα πρώτα online περιοδικά, το οποίο φέτος, μετά από 25 χρόνια έκλεισε.

Τα τελευταία 10 χρόνια, όμως, ήταν αυτά που έβαλαν το food-blogging για τα καλά στη ζωή μας, με τους food-bloggers να αποτελούν σήμερα κάποια από τα πιο γνωστά ονόματα της ποπ κουλτούρας μας. 

To food-blogging δεν άργησε να έρθει και στην Ελλάδα και να αποτελέσει τη σταθερά μας όποτε ψάχνουμε για κάτι καινούργιο, όποτε προσπαθούμε να φτιάξουμε μια συνταγή αλλά τελικά αποτυγχάνουμε, ή όποτε νιώθουμε πως βαρεθήκαμε να αναπαράγουμε τις πατροπαράδοτες συνταγές –όπως μας τις έμαθαν οι παππούδογιαγιάδες μας και οι γονείς μας– και θέλουμε να τις δοκιμάσουμε στην πιο “πειραγμένη” εκδοχή τους. 

Εξάλλου, αν μας έμαθαν κάτι οι καραντίνες, είναι το πόσο χαλαρωτικό, διασκεδαστικό και “ενωτικό” για τους ανθρώπους μπορεί να γίνει το μαγείρεμα.

Συνεπώς και βάσει των παραπάνω, ανακαλύψαμε και συγκεντρώσαμε τους 5 αγαπημένους μας food-bloggers που μας ξελασπώνουν κάθε φορά που βρισκόμαστε σε μαγειρικό δίλημμα και που όλοι  πρέπει να ακολουθούμε –αν δεν το έχουμε ήδη κάνει. 

@surtuko: H Μαριάννα, ήταν ένα κορίτσι σαν κι εμάς που “σουρτούκευε”, δεν καθόταν ποτέ στο σπίτι δηλαδή, ανελέητα

Τη στιγμή, όμως, που η καραντίνα την έκλεισε μέσα, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το χρόνο αυτό, να μην την πάρει από κάτω και να δημιουργήσει τη “surtuko” τηςτο πιο πολύχρωμο μαγειρικό site και ένα Instagram account που θα ζήλευαν και οι πιο πετυχημένοι food-bloggers του εξωτερικού. 

Στο site –αλλά και στο Instagram της– θα βρείτε όλα τα νέα εστιατόρια της Αθήνας που αξίζει να επισκεφθείτε και κάποιες από τις πιο γρήγορές και εύκολες συνταγές που θα δοκιμάσετε ποτέ. 

@surtuko

Αν το «δεν περιγράφω άλλο» ήταν σάντουιτς, θα ήταν αυτό εδώ. Δες τη συνταγή αναλυτικά στο surtuko.gr #surtuko #συνταγη

♬ original sound – Surtuko | Marianna Gkitsaki

@madameginger: Η Μαριλού είναι ένα από τα πιο γλυκά πλάσματα που θα συναντήσει κανείς στη ζωή του

Λατρεύει το φαγητό όσο τίποτα άλλο, θέλει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και να γνωρίζει καινούργιους μαγειρικούς κόσμους και εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθεί επιτυχώς να μας πείσει πως η vegetarian και vegan κουζίνα δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει την κρεατοφαγική.

Όσοι είχαμε την ευκαιρία να φάμε από τα χέρια της, μπορούμε να πούμε με πάσα ειλικρίνεια πως οι συνταγές της είναι τόσο εύκολες, γρήγορες και πεντανόστιμες, που μπορεί να κάνει και τον πιο αδέξιο μάγειρα του κόσμου να μαγειρεύει σαν σεφ πεντάστερου εστιατορίου. 

Ξεκίνησε το madameginger.com το 2011 και ήταν από τις πρώτες food-bloggers της Ελλάδας. Μερικά χρόνια μετά, το 2014, ανεβάζει στο κανάλι της στο YouTube την πρώτη της συνταγή για τσουρέκια, με τα βιντεάκια της να σημειώνουν τεράστια επιτυχία και την ίδια να μπαίνει στη λίστα με τους πιο δημοφιλείς Έλληνες youtubers.

Όσοι δεν έχετε δοκιμάσει ακόμη να φτιάξετε κάποια από τις συνταγές της, κάντε το σήμερα και σας εγγυώμαι πως δε θα χρειαστεί να ξαναπαραγγείλετε ποτέ απ’ έξω. 

@madamegingercom

#DenNtrepomaste RoufaoKaiKatapino. Μπες ινστα. Φτιάξε DanDanNoodles. Μπες στο Challenge. #food #dayinmylife #vegan #noodles #fy #fyp #fygreece #recipe

♬ original sound – Madame Ginger

@madamegateauxathens: H Καλλιόπη έχει ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν όλοι οι ζαχαροπλάστες στον κόσμο

Σπούδασε ζαχαροπλαστική στην περίφημη σχολή “Le Cordon Bleu” και εργάστηκε σε κάποια από τα μεγαλύτερα εστιατόρια και ξενοδοχεία του Λονδίνου, συμπεριλαμβανομένου του διασημότερου Λονδρέζικου ξενοδοχείου, “Savoy” και του εμβληματικού, “Harrods”.

Λατρεύει τη ζαχαροπλαστική σε όλες τις μορφές της, έχει αδυναμία στα Γαλλικά –αλλά και τα Αμερικάνικα γλυκά– και ειδικεύεται στο Αγγλικό afternoon tea.

Φτιάχνει τα πάντα from scratch, δε χρησιμοποιεί τίποτα τεχνητό και θέλει πάντα η κουζίνα της να είναι γεμάτη με παστέλ χρώματα. 

Η “Madame Gateaux” της –η κυρία των γλυκών δηλαδή– είναι μια γυναίκα βγαλμένη από τα ‘50s.

Της αρέσει καθετί φλοράλ, έχει μανία με το afternoon tea και ξέρει τα πάντα για το savoir vivre, την Αγγλία του 18ου αιώνα, την γαλλική intelligentsia του μεσοπολέμου και μαζί της μπορείτε να γίνεται οι fancy ζαχαροπλάστες που πάντα ονειρευόσασταν. 

@madame_gateaux

Βρείτε όλες τις συνταγές στο blog μας! #september #recipes

♬ original sound – madame_gateaux

@gabnikolaidis: Ο Γαβριήλ Νικολαίδης έχει πολλά ονόματα αλλά και ιδιότητες. Είναι ο gabnikolaidis στο Instagram αλλά και ο coolartisan.gr στο site του

Είναι αυτοδίδακτος μάγειρας, περνά ώρες κάθε μέρα στο internet ψάχνοντας για φαγητά, εμπνέεται από  καθετί που βρίσκεται γύρω του και έχει πάθος με τα μαγειρικά ταξίδια.

Φέτος, αποφάσισε να ανοίξει το πρώτο δικό του εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας, το “Gaby” και μέσα σε λίγο μόνο καιρό κατάφερε να γίνει talk of the town. 

Διατηρεί ένα από τα πιο drooling Instagram accounts που θα δείτε ποτέ, με βιντεάκια για κάποιες από τις πιο εύκολες και λαχταριστές συνταγές που θα δοκιμάσετε ever.

Στο coolartisan.gr, μπορείτε επίσης να βρείτε ιδέες για επόμενα ταξίδια σας, αφού εξερευνά κάποια από τα πιο ιδιαίτερα μέρη στον κόσμο, μερικές από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες διακόσμησης και tips για το πώς μπορείτε να τις επιτύχετε, μεταξύ άλλων.

@thehungrybites: O Μάκος είναι ο καλύτερος ambassador της μεσογειακής κουζίνας –αλλά και διατροφής.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη και από πολύ μικρός έμαθε την αξία της μεσογειακής διατροφής. Λατρεύει τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, αυτού που από πάντα έφτιαχναν η μαμά και η γιαγιά του, αλλά και της σοκολάτας.

Θεωρεί ότι η μαγειρική είναι τέχνη και στο site του, μπορείς να βρεις κάποιες από τις πιο αγαπημένες μεσογειακές συνταγές, αυτές που γαλούχησαν γενιές και γενιές. 

Επίσης, στο Instagram –αλλά και στο site του θα βρείτε διάφορα μαγειρικά tips, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να ρωτήσετε ποτέ ξανά τους δικούς σας chef για το πως φτιάχνεται η τέλεια φασολάδα.

Το Instagram του είναι ο απόλυτος aesthetic μαγειρικός κόσμος και εκεί μπορείτε να βρείτε ό,τι συνταγή μπορεί να λιγουρευτείτε, ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Το κίνημα του φεμινισμού αγωνίζεται καθημερινά για την ισότητα των φύλων, τις ίσες ευκαιρίες και την αναδιοργάνωση της κοινωνίας μας.

Τα feminist icons, λοιπόν, βρίσκονται παντού γύρω μας, με τα shows της Marvel και της DC να μην αποτελούν εξαίρεση. 

Γι’ αυτό κι εμείς, δημιουργήσαμε μία λίστα με feminist icons από Marvel και DC shows, γιατί –όπως λέμε και ξαναλέμε– η δύναμη, ο ηρωισμός και η σωτηρία του πλανήτη δεν έχουν φύλο. 

1. Batgirl/Barbara Gordon (Batman 1967-68)

Η Yvonne Craig γνωστή για διάφορους ρόλους στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο είναι μία από τις σημαντικότερες πηγές έμπνευσης του φεμινισμού. Σε μία εποχή που ο κόσμος περνούσε ένα νέο κίνημα κοινωνιολογικής επανάστασης, η απεικόνιση του χαρακτήρα της Barbara Gordon γνωστή και ως “Batgirl” ήταν καθοριστικής σημασίας.

Ως η πρώτη regular υπερηρωίδα σε μια τηλεοπτική σειρά, αλλά και η ίδια –σαν  ηθοποιός– κατάφερε να προωθήσει το μήνυμα ότι η ισότητα είναι κάτι που απαιτείται στην καθημερινότητα μας. Μάλιστα, ο χαρακτήρας της “Batgirl” καταφέρνει να κερδίσει μια θέση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, ενώ η ίδια η Yvonne χρησιμοποίησε το χαρακτήρα της 6 χρόνια μετά, το 1974,  για να προωθήσει τηλεοπτικά το φεμινιστικό κίνημα και τη μισθολογική ισότητα μεταξύ ανδρών-γυναικών.

2. Gamora

Γνωστή ως μια από τις πιο badass superheroines της Marvel, απήχθη από τον Thanos σε μικρή ηλικία, μετά από την εξολόθρευση όλου του γένους της. Έκτοτε,  περνάει μια ζωή γεμάτη κόλαση και πόνο, ειδικά μετά τη μεταμόρφωσή σε δολοφόνο του σύμπαντος –υπό τον   έλεγχο του Thanos.

Ωστόσο, η Gamora  αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της για να ξεφύγει από τον έλεγχο του τρελού Τιτάνα και να κάνει καλό στον κόσμο. Ο χαρακτήρας της αποτελεί πηγή έμπνευσης,  αφού δεν απεικονίζεται ως  μια αβοήθητη γυναίκα που χρειάζεται , αλλά αντ’ αυτού, έχει βάθος και αποδεικνύει περίτρανα πως η δυναμικότητα δεν έχει φύλο.

Η Zoe Saldana, γνωστή ακτιβίστρια –αφού έχει τη δική της εταιρεία που αποσκοπεί στην εξάλειψη του ρατσισμού και του σεξισμού στο Hollywood– είναι ίσως η καλύτερη ηθοποιός που μπορούσε να ενσαρκώσει αυτό  το χαρακτήρα και γι’ αυτό, επάξια θεωρείται feminist icon.

GAMORA MARVEL/DC

3. Captain Marvel

Ίσως από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες, η Carol Danvers (aka Captain Marvel), είναι μία από τις ενδιαφέρουσες γυναίκες στον κόσμο της Marvel. Μάλιστα, πριν ακόμη αποκτήσει υπερδυνάμεις,  ήταν μια επιτυχημένη πιλότος μαχητικών αεροσκαφών στην πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ.

Επομένως, αναμφίβολα αποτελεί πηγή έμπνευσης, αφού  “σπάει” την πατριαρχική πεποίθηση, που θέλει τις γυναίκες να είναι αδύναμες. Επιπλέον, με την απόκτηση των δυνάμεών της, γίνεται μία από τις πιο δυνατές (αν όχι  η πιο δυνατή) υπερηρωίδες της Marvel.

Βέβαια, αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει  είναι το ότι αξιοποιεί τις δυνάμεις της για να σώσει όποιον βρίσκεται σε κίνδυνο, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρίσκεται. Υποδυόμενη από την Brie Larson, γνωστή για τη ντόμπρη της στάση προς την κοινωνία σε θέματα φεμινισμού, καθώς και την ανάγκη που έχει το Hollywoodνα απεικονίζει δυνατές γυναίκες, εύλογα, την καθιστά feminist icon.

4. Shuri

Η μικρή αδερφή του βασιλιά της Wakanda– η Shuri– μας δείχνει τη δύναμη του γυναικείου μυαλού. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια υπεριδιοφυή επιστήμονα, που έχει καταφέρει να προχωρήσει την κοινωνία της Wakanda δεκαετίες μπροστά σε θέματα τεχνολογίας και ιατρικής –σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.

Γνωστή και ως “Black Panther” γίνεται  βασίλισσα της Wakanda, και μας αποδεικνύει ότι εκτός από σωματική και νοητική δύναμη, οι γυναίκες μπορούν κάλλιστα να διοικήσουν –ακόμη και μια ολόκληρη χώρα.

Feminist icon: check! 

5. Wonder Woman

Τέλος, ίσως και από τα πιο σημαντικά icons του φεμινισμού, η Wonder Woman, είναι σίγουρα η πιο δημοφιλής υπερηρωίδα. Ακόμη και οι ηθοποιοί που την έχουν υποδυθεί, όπως η Lynda Carter το 1969 και η Gal Gadot που την υποδύεται μέχρι σήμερα,  συμφωνούν ότι η συμβολή της ηρωίδας στο κίνημα του φεμινισμού είναι υψίστης σημασίας.

Επιπλέον, η πολεμίστρια του Αμαζονίου έχει τεράστια ιστορία πίσω της: Από το 1940 που πολεμούσε με τους Ναζί, μέχρι τη σημερινή εποχή που προστατεύει το σύμπαν της DC. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε,  πόσο badass είναι η Gal Gadot, η οποία ήταν κάποτε μέλος του Ισραηλινού στρατού!

Κατά γενική ομολογία, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν feminist icons γύρω μας, διότι εμπνέουν γυναίκες από ολόκληρο τον κόσμο να βρουν τη δύναμή ή την αυτοπεποίθησή τους και να ακολουθήσουν ηγετικούς ρόλους.

Επίσης, με αυτό τον τρόπο κατακερματίζεται το δόγμα της πατριαρχίας και αναδεικνύεται η σημαντικότητα της ισότητας, αποφεύγοντας την καλλιέργεια αρνητικών χαρακτηριστικών, σαν το toxic masculinity.

Η διαλειμματική ή διαλείπουσα νηστεία (time restricted eating) είναι ένα διατροφικό πρότυπο που κερδίζει δημοφιλία. 

Αφορά περισσότερο στο πότε τρώει κανείς, παρά στην ποσότητα ή την ποιότητα της τροφής που καταναλώνει. Χαρακτηρίζεται από χρονικά διαστήματα που το άτομο κάνει “νηστεία”, δηλαδή απέχει εντελώς από θερμιδογόνα τρόφιμα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι διαλειμματικής νηστείας. Ο συνηθέστερος τύπος επιτρέπει την κατανάλωση τροφής για ένα χρονικό παράθυρο 6-8 ωρών μέσα στην ημέρα, το οποίο ακολουθείται από νηστεία 16-18 ωρών. 

Πιο αυστηρά πρότυπα περιορίζουν την τροφή σε ένα 4ωρο την ημέρα. Άλλο δημοφιλές πρότυπο προτείνει την ελεύθερη κατανάλωση φαγητού για 5 ημέρες την εβδομάδα και έντονο περιορισμό τις υπόλοιπες 2 (πρότυπο 5:2). 

Τι λέει η επιστήμη για την επίδρασή της στην υγεία και το σωματικό βάρος;

Τα περισσότερα ερευνητικά δεδομένα είναι πρόσφατα και έχουν εξαχθεί από μικρό αριθμό εθελοντών. Περιμένουμε από τη βιβλιογραφία να μας δώσει περισσότερα δεδομένα για την μακροπρόθεσμη επίδραση της διαλειμματικής νηστείας. Μέχρι στιγμής όμως, η βιβλιογραφία δείχνει πως η διαλειμματική νηστεία μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους, τη μείωση της ινσουλινοαντίστασης και τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας.

Διαλειμματική νηστεία και απώλεια βάρους

Διάφορες μελέτες δείχνουν πως η διαλειμματική νηστεία μπορεί να είναι αποτελεσματική για την απώλεια βάρους, κυρίως για άτομα που ξεκινούν με υπερβάλλον βάρος, και ειδικότερα όταν το χρονικό παράθυρο κατανάλωσης τροφής είναι νωρίς στην ημέραΣε μελέτες σύγκρισης της διαλειμματικής νηστείας με πιο “παραδοσιακά” πρότυπα θερμιδικού περιορισμού, αυτή δε φαίνεται να υπερτερεί. Το αποτέλεσμά της στην απώλεια βάρους οφείλεται στο ότι ο χρονικός περιορισμός οδηγεί τελικά σε περιορισμό της ποσότητας της συνολικής καταναλισκόμενης τροφής.

Διαλειμματική νηστεία, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και υγεία καρδιαγγειακού

Υπάρχουν δεδομένα που επιβεβαιώνουν πως η διαλειμματική νηστεία βοηθά σε παράγοντες κινδύνου για σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη, και για καρδιαγγειακά νοσήματα, όπως η υπέρταση, η LDL χοληστερόλη, τα επίπεδα τριγλυκεριδίων και η φλεγμονή. Πρόσφατη μελέτη σε άνδρες με υψηλή κίνδυνο για διαβήτη διερεύνησε τη σχέση της διαλειμματικής νηστείας με ένα 6ωρο παράθυρο σίτισης νωρίς την ημέρα (τελευταίο γεύμα: στις 15:00). Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι βελτίωσε τόσο την ινσουλινοευαισθησία, όσο και τη λειτουργία του παγκρέατος, του οργάνου που παράγει την ινσουλίνη.

Είναι κάπως αναμενόμενο η απώλεια βάρους αυτή καθαυτή να βελτιώνει τους μεταβολικούς δείκτες.  Η μελέτη όμως έδειξε πως τα αποτελέσματα αυτά ήταν εμφανή και στους εθελοντές που δεν έχασαν βάρος. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον εύρημα που δείχνει πως, ανεξάρτητα από την πορεία του βάρους, τα διαστήματα νηστείας μπορούν να βοηθήσουν στην ευαισθησία του οργανισμού στην ινσουλίνη. Πώς εξηγείται αυτό;

Τα ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν πως τα πρότυπα διατροφής που μειώνουν ή εξαλείφουν τη νυχτερινή κατανάλωση φαγητού και παρατείνουν τα διαστήματα νυχτερινής νηστείας επηρεάζουν τη μεταβολική ρύθμιση μέσω της επίδρασής τους στον κιρκάδιο ρυθμό, στο μικροβίωμα του εντέρου και σε τροποποιήσιμες συμπεριφορές του τρόπου ζωής, όπως ο ύπνος.

Τα “συννεφάκια στον ουρανό”

Μέχρι στιγμής το άρθρο φαίνεται να “πουλάει” τη διαλειμματική νηστεία σαν ένα πολύ ωφέλιμο διατροφικό πρότυπο. Ας μιλήσουμε, όμως, και για την άλλη πλευρά του νομίσματος: Αρχικά, δεδομένα δείχνουν πως η διαλειμματική νηστεία μπορεί να οδηγήσει σε αίσθημα εξάντλησης, χαμηλή ενέργεια, ευερεθιστότητα και δυσκολία συγκέντρωσης, αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποια από αυτά τα συμπτώματα βελτιώνονται με τον καιρό. Ο μεγάλος προβληματισμός έγκειται στο κατά πόσο ένα τέτοιο διατροφικό πρότυπο μπορεί να είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα.

Για πολλούς αποτελεί μεγάλη πρόκληση να την υιοθετήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βέβαια, για ποια δίαιτα δεν ισχύει το ίδιο; Τα περισσότερα δεδομένα δε μας δίνουν πληροφορία για το τι συμβαίνει μετά το 6μηνο, αλλά η διατροφική συμμόρφωση φαίνεται να μειώνεται όποιο και να είναι το πρότυπο που ακολουθείται. 

Διαλειμματική νηστεία και διαταραχές πρόσληψης τροφής

Αν και η διαλειμμάτική νηστεία δεν υπαγορεύει τι μπορεί ή δε μπορεί να φάει κανείς, μπορεί να προάγει μια διαταραγμένη σχέση με το φαγητό. Φαίνεται πως συνδέεται τόσο με τη βουλιμία όσο και με την επεισοδιακή υπερφαγία. Το αίσθημα πείνας τις ημέρες ή ώρες που “απαγορεύεται” η κατανάλωση τροφής μπορεί να οδηγήσει σε υπερκατανάλωση τροφής στο χρονικό παράθυρο που αυτή επιτρέπεται. Tα “επιτρέπεται” και “απαγορεύεται” στην πρόσληψη τροφής αποτελούν trigger για διατροφικές διαταραχές, καθώς απομακρύνουν το άτομο από τον διαισθητικό τρόπο διατροφής και τα σήματα που το σώμα βροντόφωνα εκφράζει για να δηλώσει τις ανάγκες του. 

Αντενδείξεις

Άτομα  για οποία η διαλειμματική νηστεία αντενδείκνυται είναι οι εγκυμονούσες και θηλάζουσες, άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή ιστορικό διαταραχών πρόσληψης τροφής, άτομα μεγαλύτερης ηλικίας όπως και άτομα που παίρνουν φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να λαμβάνεται μαζί με φαγητό. 

Το “ζουμί”

Η διαλειμματική νηστεία φαίνεται να έχει κάποια οφέλη στη διαχείριση του βάρους και την υγεία και είναι overall ασφαλής. Το σώμα μας είναι φτιαγμένο να αντέχει διαστήματα χωρίς τροφή και γι’ αυτό, υπάρχει η δεξαμενή ενέργειας που καλείται “λίπος”. Η ελεύθερη κατανάλωση τροφής σε περιόδους μη νηστείας μπορεί να μοιάζει ελκυστική, αλλά η ποσότητα, η ποιότητα και το timing των γευμάτων εξακολουθεί να μετράει. Κόβοντας ένα ή δύο γεύματα την ημέρα μειώνεται συνολικά η προσλαμβανόμενη ενέργεια και αυτός είναι ο λόγος που η διαλειμματική νηστεία δουλεύει στην απώλεια βάρους.

Δεν υπάρχει μια one-size-fits-all προσέγγιση στη διατροφή και πρέπει να αναλογιστούμε την ασφάλεια και καταλληλότητά της όχι μόνο ως προς τη σωματική μας υγεία, αλλά και ως προς τον τρόπο ζωής και την ιδιοσυγκρασία μας. Περισσότερο από όλα, πριν υιοθετήσουμε οποιαδήποτε αλλαγή στη διατροφή μας πρέπει να σιγουρευτούμε πως αυτή δεν διαταράσσει την ψυχική μας υγεία και τη σχέση μας με την τροφή μας.

Το 2016, η κινεζική εταιρεία “Byte Dance” εγκαινίασε στην κινεζική ψηφιακή αγορά την πλατφόρμα Douyin. Κάπως έτσι, πυροδοτήθηκε ο ανταγωνισμός ανάμεσα Κίνα-ΗΠΑ.

Ένα χρόνο αργότερα, η εταιρεία αγόρασε την επίσης κινεζική ψηφιακή πλατφόρμα, “Musical.ly”. Το 2018, οι δύο πλατφόρμες ενώθηκαν και σχηματίστηκε το γνωστό σε όλους μας, TikTok. Σύντομα, το TikTok γνώρισε τεράστια επιτυχία. Στις αρχές του 2020, ήταν η εφαρμογή με τις περισσότερες λήψεις παγκοσμίως, ξεπερνώντας τα δύο δισεκατομμύρια downloads, ενώ το 2021 είχε πάνω από 700 εκατομμύρια μηνιαίους χρήστες σε όλο τον κόσμο.

Μια έρευνα του 2021 έδειξε ότι ποσοστό 63 % των Αμερικανών εφήβων της Gen Z (12-17 ετών) χρησιμοποιούν εβδομαδιαία το TikTokΜια πιο πρόσφατη έρευνα δε, αποκαλύπτει ότι στην ηλικιακή ομάδα 18-29 ετών, το 26% των Αμερικανών ενημερώνεται από το TikTok.

Η κινεζική πλατφόρμα κατάφερε και έγινε η πρώτη μη αμερικανική πλατφόρμα που απειλεί την κυριαρχία των αμερικανικών ψηφιακών γιγάντων της Silicon Valley. Η άνοδος της κινεζικής ψηφιακής βιομηχανίας και του TikTok εντάσσονται στην ευρύτερη άνοδο του γεωπολιτικού ρόλου της Κίνας.

Οικονομικά και στρατιωτικά, η Κίνα απειλεί την παγκόσμια ηγεμονία των Η.ΠΑ. Το 2014, το ΑΕΠ της Κίνας ξεπέρασε το αντίστοιχο των ΗΠΑ και έκτοτε μένει στην κορυφή. Όπως είναι αναμενόμενο, κάτι τέτοιο δεν αρέσει στις ΗΠΑ, που βλέπουν την πρωτοκαθεδρία τους να χάνεται. Υπάρχει, λοιπόν, ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο χώρες για την παγκόσμια ηγεμονία.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε Κίνα-ΗΠΑ

Κομμάτι αυτού του ανταγωνισμού ανάμεσα σε Κίνα-ΗΠΑ είναι και ο ανταγωνισμός στο χώρο των ψηφιακών πλατφόρμων. Ποιο κράτος θα βγάζει μεγαλύτερο κέρδος από το ψηφιακό περιβάλλον; Ποιανού κράτους οι απόψεις και η ρητορική θα περνάει στο παγκόσμιο κοινό, μέσω των πληροφοριών και των Social Media; Η «μάχη» αυτή οδήγησε τις Η.Π.Α το 2020, επί προεδρίας Trump, να απειλεί ότι θα απαγορεύσει το TikTok στις Η.Π.Α και να προσπαθεί να αναγκάσει την πώλησή του σε κάποια αμερικανική εταιρεία.

Ο Trump είχε τότε επικαλεστεί λόγους εθνικής ασφάλειας, θεωρώντας ότι μέσω του TikTok η κινεζική κυβέρνηση μπορεί να έχει πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα Αμερικανών πολιτών και εταιρειών.  Επίσης,  είχε αναφερθεί και σε λόγους ιδεολογικής επιρροής της Κίνας στο αμερικανικό κοινό.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την περίοδο, όπως και σήμερα, είχαν ακουστεί πολλά σχετικά με την πολιτική δεδομένων που ακολουθεί το TikTok και το κατά πόσο τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του είναι ασφαλή.

Οι επίμαχες αναλύσεις για Κίνα-ΗΠΑ

Αναλύσεις, όμως, έχουν δείξει ότι παρόμοιες κριτικές έχουν γίνει και για αμερικανικές ψηφιακές πλατφόρμες, όπως το Facebook, το Twitter, το Instagram και το YouTube, τόσο για ζητήματα ασφάλειας δεδομένων και ιδιωτικότητας, όσο και για ζητήματα περιεχομένου και δημοκρατίας.

Επίσης, έκθεση της CIA σχετικά με το TikTok το 2020, δείχνει ότι αν και είναι δυνατόν η κινεζική κυβέρνηση να αποκτήσει πρόσβαση στα δεδομένα των χρηστών της πλατφόρμας, δε φαίνεται να έχει κάνει ή να έχει πρόθεση να κάνει κάτι τέτοιο.

Τη θεωρία αυτή επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία του ίδιου του TikTok. Από την 1η Ιουλίου του 2019 μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 2020, η εταιρεία δεν είχε λάβει κανένα αίτημα από την Κίνα για πληροφορίες δεδομένων των χρηστών, ενώ η πλειοψηφία τέτοιων αιτημάτων είχε γίνει από τις Η.Π.Α και την Ινδία.

Το ίδιο ισχύει και για το δεύτερο μισό του 2021, με τις Η.Π.Α και την Γερμανία να είναι στην κορυφή της αντίστοιχης λίστας.

Ποια ήταν η κατάληξη για τον Trump;

Εν τέλει, οι προσπάθειες του Trump εμποδίστηκαν δικαστικά. Και ήταν λογικό. Ουσιαστικά, το TikTok βρέθηκε στη μέση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε Κίνα-ΗΠΑ για τον έλεγχο του ψηφιακού κόσμου και της ευρύτερης γεωπολιτικής σύγκρουσης των δύο υπερδυνάμεων.

Οι απόπειρες του Trump να περιορίσει την πλατφόρμα ήταν μια υπεραπλούστευση της γεωπολιτικής κατάστασης, καθώς η “Byte Dance”, μπορεί να ιδρύθηκε στην Κίνα, αλλά πλέον αποτελεί μια πολυεθνική εταιρεία με γραφεία στις Η.Π.Α, τη Μεγάλη Βρετανία και την Αυστραλία. Με την αποχώρηση του Trump από την προεδρία, η σκυτάλη πέρασε στον Joe Biden. Από την αρχή της διακυβέρνησής του προσπάθησε να βρει λύση στο ζήτημα TikTok και στις ανησυχίες των Η.Π.Α για ζητήματα ασφαλείας.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τους τελευταίους μήνες να είμαστε κοντά σε μια συμφωνία ανάμεσα στην εταιρεία και την Επιτροπή Ξένων Επενδύσεων των Η.Π.Α.

Σύμφωνα με πληροφορίες των New York Times, η συμφωνία αυτή περιλαμβάνει αλλαγές στον χώρο αποθήκευσης των δεδομένων Αμερικανών χρηστών του TikTok, καθώς και μέτρα στενότερης παρακολούθησης από την αμερικανική κυβέρνηση του αλγορίθμου και της ασφάλειας της εφαρμογής. 

Σε αντάλλαγμα, η “Byte Dance” δεν θα χρειαστεί να πουλήσει το αμερικανικό μέρος της εφαρμογής. Μένει να δούμε εάν η συμφωνία θα προχωρήσει και κατά πόσο θα είναι αρκετή για να περιορίσει την εργαλειοποίηση της εφαρμογής από τα κράτη για τα γεωπολιτικά τους παιχνίδια.

TAGS:#recent

Η ερμηνεία του metaverse είναι κάπως περίπλοκη. Αντίστοιχη της επεξήγησης του Google, στη δεκαετία του ’50.

Το metaverse, επί της ουσίας αποτελεί μια εικονική πραγματικότητα, η οποία εξελίσσεται παράλληλα με την καθημερινότητα. Θα μπορούσε, ενδεχομένως, να παρομοιαστεί με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά σε πολύ πιο εξελιγμένη μορφή. Δημιουργώντας το δικό τους avatar, οι χρήστες είναι σε θέση να περιηγηθούν σε διάφορα εικονικά περιβάλλοντα –όπως και στην πραγματική ζωή. Όσο εξελιγμένη και εντυπωσιακή κι αν φαντάζει αυτή η δυνατότητα, πάντα ελλοχεύουν ορισμένοι κίνδυνοι. Έρευνες και περιστατικά, έχουν αποδείξει ότι –δυστυχώς– η σεξουαλική κακοποίηση βρίσκει πρόσφορο έδαφος ακόμα και στο metaverse. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Nina Jane Patel, η οποία βιάστηκε από ομάδα χρηστών στο metaverse.

Το metaverse επί τάπητος

Το metaverse προέρχεται από τις λέξεις: Meta (μετά) + Universe (σύμπαν). Έτσι, στα ελληνικά μεταφράζεται ως «μετασύμπαν» και μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε έναν εικονικό κόσμο, προσφέροντας απεριόριστες επιλογές. Αν και προς το παρόν, δεν υφίσταται κάποιο πλήρως διαμορφωμένο metaverse περιβάλλον, υπάρχει μια σειρά από ανεξάρτητα εικονικά περιβάλλοντα, όπως το Horizon Worlds και το Horizon Venues που έχουν κυκλοφορήσει και τα δύο από τη Meta. Οι εφαρμογές αυτές προσφέρουν στους χρήστες πρόσβαση σε μια τεράστια γκάμα εικονικών δραστηριοτήτων, μέσω μιας σύνδεσης στο Facebook. Παραδείγματος χάρη, μπορούν να παρευρεθούν (ψηφιακά) σε συναυλίες, σε escape rooms κ.ά.

Αφού, λοιπόν, δημιουργήσουν ένα avatar, οι χρήστες μετακινούνται στο εν λόγω περιβάλλον σε πραγματικό χρόνο, γνωρίζοντας παράλληλα και άλλους χρήστες απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αδιαμφισβήτητα, τα πιθανά οφέλη αυτής της νέας ψηφιακής συνύπαρξης, είναι πολλά. Όμως, όπως γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο, τόσοι είναι και οι κίνδυνοι.

Η σεξουαλική κακοποίηση στο μετασύμπαν

Μια έρευνα που διεξήχθη από το Κέντρο Αντιμετώπισης Ψηφιακού Μίσους (CCD) τον Δεκέμβριο αποκάλυψε ότι υπήρξαν 100 πιθανές παραβιάσεις των πολιτικών της Meta, αναφορικά με την εικονική πραγματικότητα, σε διάστημα 11 ωρών και 30 λεπτών. Εκτός από τη σεξουαλική παρενόχληση και την επίθεση, η καταχρηστική συμπεριφορά που εντοπίστηκε περιλάμβανε ρατσισμό, εκφοβισμό, απειλές βίας και «περιεχόμενο που χλευάζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου».

«Ήταν ξεκάθαρο από την αρχή της έρευνάς μας ότι το ακραίο σεξουαλικό περιεχόμενο και η σεξουαλική βία είναι κοινά σημεία στο metaverse», λέει ο Callum Hood, επικεφαλής της έρευνας στο CCD. «Είμαστε μάρτυρες ορισμένων χρηστών που πραγματοποιούν εικονική σεξουαλική παρενόχληση άλλων χρηστών, ενώ έχουμε καταγράψει αποδεικτικά στοιχεία χρηστών που δέχτηκαν απειλές βιασμού».

Ανάμεσά τους είναι η ειδικός των μέσων ενημέρωσης, Catherine Allen, η οποία βρισκόταν στο λόμπι του Horizon Venues, προσπαθώντας να βρει σε ποια εκδήλωσει θα πάει, όταν την πλησίασε μια γυναίκα avatar. «Μου είπε ότι ήταν επτά ετών», επισημαίνει η Allen, σημειώνοντας την ανησυχία της δεδομένου ότι το όριο ηλικίας του Horizon είναι τα δεκατρία έτη. Μετά από λίγα λεπτά συνομιλίας, τους πλησίασε μια ομάδα ανδρών. «Μας περικύκλωσαν και άρχισαν να κάνουν αστεία για το πώς θα μπορούσαν να μας βιάσουν ομαδικά», προσθέτει. Αφού η Allen ενημέρωσε τους άνδρες ότι υπήρχε ένα παιδί, αυτοί επέμειναν ότι «απλώς αστειεύονταν».

Στην περίπτωση της Nina Jane Patel, χρειάστηκαν μόλις 60 δευτερόλεπτα για να δεχτεί σεξουαλική επίθεση στο μετασύμπαν. Ειδικότερα, όπως δήλωσε: «Μια ομάδα ανδρών avatar με περικύκλωσε και άρχισαν όλοι μαζί να ψηλαφίζουν το avatar μου, ενώ παράλληλα έβγαζαν selfie. Προσπάθησα να απομακρυνθώ, αλλά με ακολούθησαν γελώντας και φωνάζοντας. Καθώς απομακρύνθηκα, φώναξαν: “Μην προσποιείσαι ότι δεν σ’ άρεσε. Γι’ αυτό ήρθες εδώ”».

Τα θύματα δεν έχουν φύλο

Κι αν υπήρχε έστω και η μικρή υπόνοια ότι στο μετασύμπαν στοχοποιούνται μόνο γυναίκες, τότε ήρθε η ώρα να καταρριφθεί αυτός ο μύθος. Τον Δεκέμβριο, ο δημοσιογράφος, Hugo Rifkind, ανέφερε ότι υπέστη σεξουαλική παρενόχληση κατά τη δεύτερη επίσκεψή του στο Horizon Worlds. Γράφοντας στους Times, δήλωσε ότι πήγε σε μια εικονική συναυλία της Billie Eilish με το φίλο του, Jeremy, όταν «αυτός ο ανατριχιαστικός φαλακρός άντρας έσκυψε τρέχοντας μπροστά μας και άρχισε να κουνάει τα εικονικά του χέρια στο σημείο που βρίσκονταν τα εικονικά γεννητικά μας όργανα».

Όλα αυτά είναι προφανώς ανησυχητικά, αλλά δε σταματούν εδώ. Όταν η Nina Jane Patel έγραψε για πρώτη φορά για την εμπειρία της σε ένα Facebook group, αντιμετώπισε ένα μπαράζ αρνητικών, προσβλητικών και σεξιστικών σχολίων, όπως: «Μην διαλέγεις γυναικείο avatar» και «Μην είσαι ηλίθια, δεν ήταν αληθινό». Ομοίως, όταν διασκορπίστηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτές οι ιστορίες, οι απαντήσεις των χρηστών περιείχαν «αστεία» και emojis που ξεκαρδίζονται.

Μήπως η αληθοφάνεια του metaverse είναι επιζήμια;

Η αληθοφάνεια είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό του metaverse και, σαφώς, εκεί οφείλεται και η  επιτυχία του. Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως το θέμα είναι να δημιουργηθεί ένα πλήρως λειτουργικό εικονικό περιβάλλον, το οποίο να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Από ψυχολογικής άποψης, υπάρχουν σαφείς συνέπειες σε αυτό, ιδίως σε ό,τι αφορά στις περιπτώσεις σεξουαλικής βίας.

«Η πρόθεση του virtual reality είναι τελικά να “ξεγελάσει” το ανθρώπινο νευρικό σύστημα, ώστε να βιώσει νοητικές και σωματικές αντιδράσεις μέσα σε αυτό το πλαίσιο», εξηγεί η ψυχολόγος Heather Sequeira. Ως εκ τούτου, σε μια “εικονική επίθεση”, το φυσικό σώμα ενός ατόμου μπορεί να παραμείνει ανέγγιχτο, αλλά η ψυχολογική, νευρολογική και συναισθηματική εμπειρία είναι παρόμοια, επειδή το νευρικό σύστημα δε μπορεί να διακρίνει τη διαφορά.

«Χωρίς συναίνεση, κάθε είδους σεξουαλική δραστηριότητα είναι σεξουαλική βία –αυτό ισχύει για δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στο διαδίκτυο ή στην πραγματικότητα», συμπληρώνει η Jayne Butler, Διευθύνουσα Σύμβουλος της φιλανθρωπικής οργάνωσης, Rape Crisis.

«Υπάρχει μια τάση να ελαχιστοποιείται η διαδικτυακή κακοποίηση ή να θεωρείται λιγότερο επιζήμια από αυτή που διαπράττεται εκτός διαδικτύου, αλλά η σεξουαλική βία, σε οποιαδήποτε μορφή της, μπορεί να είναι τραυματική για τα θύματα και τους επιζώντες. Όπως και με τη σεξουαλική βία που συμβαίνει στην πραγματικότητα, η διαδικτυακή σεξουαλική βία μπορεί να επηρεάσει την αίσθηση της ασφάλειας, με αποτέλεσμα τα θύματα να αισθάνονται αναστατωμένα, φοβισμένα και ευάλωτα. Ο διαδικτυακός κόσμος είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας», προσθέτει η Butler. «Και έτσι ο μισογυνισμός και η παρενόχληση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τα κορίτσια σε καθημερινή βάση να αντικατοπτρίζεται στο μετασύμπαν».

Η απάντηση της Meta

Η Meta απάντησε σε αναφορές όπως αυτή της Nina Jane Patel, λανσάροντας διάφορα νέα μέτρα ασφαλείας. Μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνεται ένας κανονισμός, βάσει του οποίου, όταν ένα avatar πλησιάζει ένα άλλο, το χέρι του εξαφανίζεται. Επίσης, προστέθηκε κι ένα χαρακτηριστικό «προσωπικών ορίων», το οποίο βάζει έναν αυτόματο δακτύλιο γύρω από τα avatar για να «αποτρέψει οποιονδήποτε από το να εισβάλει στον προσωπικό του χώρο».

Επιπλέον, όπως και στις άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης της Meta, όπως το Facebook και το Instagram, οι χρήστες μπορούν να κάνουν σίγαση, να αναφέρουν και να αποκλείουν άτομα. Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρο πόσο θα διαφοροποιηθούν οι υφιστάμενες συνθήκες. Ενώ τα προσωπικά όρια μπορεί να αποτρέψουν το ανεπιθύμητο άγγιγμα, δεν θα αποτρέψουν απαραίτητα τη λεκτική κακοποίηση. Και παρ’ όλο που, θεωρητικά, μπορούμε να μπλοκάρουμε κάποιον χρήστη που προβαίνει σε ακατάλληλα ή σεξιστικά σχόλια, μέχρι να γίνει το «block», δεν έχει ήδη γίνει η ζημιά;

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της Allen, ναι. Ειδικότερα, δήλωσε: «Δεν νομίζω ότι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή κάτι τέτοιο θα άλλαζε την κατάστασή μου. Το θέμα δεν ήταν το άγγιγμα, αλλά ο εκφοβισμός και το γεγονός ότι μας περικύκλωσαν και μιλούσαν για ομαδικό βιασμό».

Όταν ακούμε τη λέξη “ήρωας” συνήθως σκεφτόμαστε τον παραδοσιακό μυώδη, ανιδιοτελή, επιδέξιο και ηθικά καλό ήρωα που μας έχουν παρουσιάσει επί πολλού μέχρι τώρα οι ταινίες, τα βιβλία και τα παιδικά καρτούν.

Τα τελευταία όμως χρόνια, το καινούριο trend στις ταινίες επιτάσσει τους λεγόμενους αντί-ήρωες (anti-heroes) στο επίκεντρο της προσοχής. Ένας αντί-ήρωας, παρόλες τις διαφορές του σε σχέση με έναν παραδοσιακό ήρωα, μοιράζεται κάποια κοινά στοιχεία. Και οι δύο προσπαθούν να κάνουν το σωστό, με τον anti-hero όμως, να χρησιμοποιεί περισσότερο αμφιλεγόμενους τρόπους για να το επιτύχει. 

Τελικά, ποιοι είναι οι καλύτεροι anti-heroes που πέρασαν ποτέ από το σινεμά

The Mask

Ο Stanley Ipkiss (Jim Carrey), είναι ένας άτυχος τραπεζικός υπάλληλος, που βρίσκει συχνά τον εαυτό του έρμαιο της κοροϊδίας των συναδέλφων του για κάθε του κωμικοτραγικό πάθημα. Όλα αλλάζουν, όμως, όταν βρίσκει τυχαία μία αρχαία μάσκα

Η μάσκα αυτή κουβαλά μία υπερδύναμη. Όταν τη φορά, μεταμορφώνεται στον ύπουλο και σκανδαλιάρη alter ego του, “The Mask”. Έτσι, χρησιμοποιεί συχνά την υπερδύναμη του αυτή – μπορεί να μεταμορφώσει εκείνον και τους γύρω του σε ό,τι θέλει – για διασκέδαση και προσωπικό συμφέρον. Αυτό που κάνει τον anti-hero ενδιαφέρον, είναι ότι εξακολουθεί να διατηρεί μια μορφή διεστραμμένης ηθικότητας. 

Ο “Mask” παραμένει ένας από τους δημοφιλέστερους και καλύτερους anti-heroes του κινηματογράφου, ακόμη και 28 χρόνια μετά την πρώτη παρουσία του στη μεγάλη οθόνη. 

John Wick 

Ένας ακόμη χαρακτήρας που ίσως δε χρειάζεται περαιτέρω εισαγωγή είναι ο John Wick (Keanu Reeves).

Πρόκειται για έναν πρώην επαγγελματία δολοφόνο που συνεργαζόταν  για χρόνια με τον υπόκοσμο. Μη μπορώντας να διαχειριστεί τους δύο κόσμους στους οποίους ζούσε, αφήνει τη “σκοτεινή του πλευρά” όταν παντρεύεται. Όλα αλλάζουν, όμως, όταν ένας μαφιόζος σκοτώνει το σκύλο του. Το τελευταίο δώρο που του είχε κάνει η γυναίκα του πριν πεθάνει και ό,τι είχε να θυμάται από εκείνη.

Παρόλο που ο “John Wick” δε δουλεύει στον κόσμο του “καλού και του νόμου”, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ο χαρακτήρας του προκαλεί αισθήματα συμπόνιας.

Captain Jack Sparrow/Πειρατές της Καραϊβικής

Ο Jack Sparrow (Johnny Depp), είναι ίσως από τους πιο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες που πέρασαν ποτέ από το σινεμά.

Μάλιστα, όταν μαθεύτηκε πως ενδεχομένως ο Jack Sparrow δεν θα  εμφανιστεί στην επόμενη ταινία των Πειρατών της Καραϊβικής, οι θαυμαστές του ξεκίνησαν ένα “petition” στα Social Media, συγκεντρώνοντας πάνω από μισό εκατομμύριο υπογραφές. Ως πειρατής, ο Jack δε συμβαδίζει με τους νόμους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και βρίσκεται συχνά σε αντιπαράθεση με το Βρετανικό ναυτικό.

Γνωστός τυχοδιώκτης, συχνά βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από τους άλλους και τις ανάγκες τους. Όμως, έχοντας την δική του “ηθική πυξίδα”, πολλές φορές δρα κατά της αδικίας και βοηθά όσους τον χρειάζονται. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο ο Jack Sparrow έσωσε τον Will Turner (Orlando Bloom), από το θάνατο;

Severus Snape/Harry Potter

Ο Severus Snape (Alan Rickman), καθηγητής  φίλτρων στο “Hogwarts”, ήταν ο απόλυτος anti-hero καθ’ όλη τη διάρκεια των ταινιών. 

Από την πρώτη ταινία, ενώ η ιστορία μας παρακινεί να πιστέψουμε πως ο Snape έχει δόλιους σκοπούς, στο τέλος αποκαλύπτεται ότι, εάν και δείχνει να αντιπαθεί τον Harry Potter (Daniel Radcliffe) και τους φίλους του, οι πράξεις του αποσκοπούσαν στο  καλό τους.  

Ποιος δεν έχει δακρύσει βλέποντας τη σκηνή όπου αποκαλύπτεται ότι ο Snape πάντα προσπαθούσε να προστατέψει τον Harry και στο τέλος ακόμη, θυσιάζεται γι’ αυτόν λόγω της αγάπης που είχε για την μητέρα του;

Και κάπως έτσι, τον αγαπήσαμε παρά την ιδιόμορφη συμπεριφορά του.

Deadpool/Deadpool… Wade Wilson, The Merc with a Mouth

Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Wade Wilson (Ryan Reynolds) είναι η προσωποποίηση του “anti-hero”. Ένας πρώην μισθοφόρος που ανακαλύπτει τυχαία ότι έχει καρκίνο, αποφασίζει να συμμετάσχει σ’ ένα μυστικό πρόγραμμα, στο οποίο, θα τον “βασάνιζαν” μέχρι να αποκτήσει υπερ-δυνάμεις.

Η υπερ-θεραπευτική  υπερδύναμη που αποκτά και η ικανότητα να γνωρίζει ότι είναι μέρος σε μια ταινία – αφού σήμα κατατεθέν του είναι να μιλάει στους θεατές, τον κάνουν έναν από τους πιο ενδιαφέρον αντί-ήρωες που πέρασαν ποτέ από το σινεμά

Ο Wade έχει μια δική του, διεστραμμένη αίσθηση του δικαίου και της αδικίας, βρίσκοντας δικαιοσύνη στο να σκοτώνει ανθρώπους. Αν και φαίνεται πως έχει αλλάξει μετά τη δολοφονία του βασανιστή του και ενώνοντας τις υπερ-δυνάμεις με τους X-Men, καταφεύγει πάλι στο να σκοτώνει εχθρούς. Ενώ κάλλιστα θα μπορούσε απλώς να τους συλλάβει. 

Οι anti-heroes απεικονίζουν τη ρεαλιστική φύση του εγωιστική ανθρώπου. Το γεγονός ότι βλέπουμε έναν άνθρωπο που του έχει δοθεί η ευκαιρία να πράξει το δέον, αλλά διαλέγει αντισυμβατικούς τρόπους να το κάνει ή απλά κοιτάζει το δικό του όφελος, αλλάζει τα δεδομένα.

Μας επιτρέπει να δούμε μία διαφορετική οπτική του τι σημαίνει να είσαι ήρωας και κατακερματίζει τα στερεότυπα του Hollywood για τον ανιδιοτελή και καλοπροαίρετο ήρωα.

Ο Karl Lagerfeld ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος σχεδιαστής μόδας, του οποίου το όνομα ακούστηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Μέχρι να φύγει από τη ζωή, τον Φεβρουάριο του 2019, ο Karl Lagerfeld ήταν creative director στον οίκο μόδας, «Chanel» από το 1983. Επιπλέον, υπήρξε creative director και στον ιταλικό οίκο, «Fendi» και είχε δημιουργήσει και τη δική του μάρκα. Λίγοι γνωρίζουν, όμως, ότι υπήρχε μια άγνωστη σχέση ανάμεσα στο Γερμανό σχεδιαστή και τους Ναζί. Ένα βιογραφικό βιβλίο με τίτλο: «Ein Deutscher in Paris», παρουσίασε ορισμένα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ο πατέρας του Karl Lagerfeld ήταν θετικά προσκείμενος στη ναζιστική ιδεολογία.

Η συνεργασία του πατέρα του με τους Ναζί

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως ο Karl Lagerfeld τηρούσε σιγήν ιχθύος για την οικογένειά του. Αφότου κυκλοφόρησε η βιογραφία: «Ein Deutscher in Paris», όμως, ανακάτεψε ξανά την τράπουλα, αποκαλύπτοντας άγνωστες, μέχρι πρότινος λεπτομέρειες. Αρχικά, στη βιογραφία, συμπεριλαμβάνεται μια φωτογραφία από ένα οικογενειακό λεύκωμα του 1938, όπου απεικονίζεται ο, τεσσάρων ετών, Karl μπροστά από το σπίτι της οικογένειας στο Lederhosen, ενώ η Σβάστικα —το σήμα κατατεθέν και σύμβολο του Γ’ Ράιχ ανεμίζει.

KARL LAGERFELD ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Από τη βιογραφία

Ο πατέρας του Karl, Otto Lagerfeld, ήταν κάτοχος της επιχείρησης γάλακτος Glücksklee στη Γερμανία. Οι δουλειές τους ήταν τόσο προσοδοφόρες, που το 1934, κατάφεραν να αγοράσουν ένα αρχοντικό, το «Gut Bissenmoor», λίγο πιο έξω από το Αμβούργο. Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο τζίρος της επιχείρησης ανερχόταν σε περίπου 280.000 ευρώ— με σημερινά δεδομένα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Alfons Kaiser (συγγραφέα της βιογραφίας), η επιτυχία αυτή είχε ένα σημαντικότατο κόστος. Ειδικότερα, ο Kaiser φαίνεται να ανακάλυψε στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο Otto Lagerfeld είχε ασπαστεί επισήμως το ναζιστικό ιδεώδες τον Μάΐο του 1933, δηλαδή τέσσερις μήνες αφότου ο Hitler ανήλθε στην εξουσία.

Αν μη τι άλλο, πολλοί φιλόδοξοι επιχειρηματίες έκαναν τέτοιες κινήσεις, ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα κερδίσουν την εύνοια του νέου φασιστικού καθεστώτος. Υπό αυτό το πρίσμα, η εταιρεία του Otto Lagerfeld εξασφάλισε ένα εξαιρετικά επικερδές συμβόλαιο για την προμήθεια στρατιωτών με εβαπορέ γάλα. Εκτός αυτού, προκείμενου να καλύψει τις ανάγκες της για εργατικό δυναμικό, η εταιρεία του Otto Lagerfeld απασχολούσε περίπου 80 Πολωνούς και σκλάβους εργάτες, τους οποίους πρόσφεραν οι Ναζί σε ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που ήταν πιστοί στη φιλοσοφία του Γ’ Ράιχ.

Τα στοιχεία

Έπειτα από έρευνες του Kaiser, ορισμένες επιστολές που έστειλε η Elisabeth Lagerfeld (μητέρα του Karl και σύζυγος του Otto) στην αδελφή της, μαρτυρούν την εμπλοκή της οικογένειας με τους Ναζί. Συγκεκριμένα, η Elisabeth ανέφερε πως αρχικά παρασύρθηκε από την υπόσχεση του Hitler για την αποκατάσταση της τάξης και της οικονομικής ευημερίας, έπειτα από τις ανείπωτες καταστροφές που άφησε στο διάβα του ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ωστόσο, αργότερα απογοητεύτηκε έντονα, όταν είδε τις μεταφορές και απελάσεις των Εβραίων το 1941, αν και το γεγονός αυτό δεν ήταν αρκετό για να την ωθήσει σε παραίτηση από το ναζιστικό κόμμα.

Μετά τον πόλεμο, η Elisabeth δήλωσε επισήμως ότι δεν είχε ποτέ συνδεθεί με τους Ναζί, ενώ ο Otto εξήγησε στις αρχές ότι ήταν μέλος του κόμματος από το 1933 έως το 1945 για τα συμφέροντα της εταιρείας του.

KARL LAGERFELD

Το εξώφυλλο της βιογραφίας

Η θέση του Karl Lagerfeld

Ο Karl συχνά παρουσίαζε με θετικό πρόσημο την παιδική του ηλικία, γεγονός που δικαιολογείται από το ότι ήταν μόλις 12 ετών όταν τελείωσε ο πόλεμος. Επιπλέον, σε αντίθεση με πολλά άλλα αγόρια, ο Karl δεν ανήκε στο κίνημα της χιτλερικής νεολαίας. Στη μετέπειτα ζωή του, ο Karl Lagerfeld μίλησε πολλές φορές ενάντια στις ακροδεξιές ιδεολογίες. Ο Pierpaolo Righi, Διευθύνων Σύμβουλος της επωνυμίας Karl Lagerfeld, λέει ότι, το βιβλίο του Kaiser είναι ίσως ένα από τα πιο στρογγυλεμένα βιβλία, αν όχι το πιο στρογγυλεμένο, που έχει διαβάσει για τον Karl μέχρι τώρα.

«Το βιβλίο παρουσιάζει πραγματικά καλά τη ζωή του Karl, την προσωπικότητά του και τη δουλειά του, και πραγματικά σε εμπνέει να το διαβάσεις. […] Αποκαλύπτει πράγματα που δεν έχουμε ακούσει, όχι με εντυπωσιακό τρόπο, αλλά με έναν τρόπο ώστε οι αναγνώστες να γνωρίσουν πραγματικά τον Karl […] », λέει.

Επίσης, ο Righi δε θεωρεί ότι οι αποκαλύψεις που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο της βιογραφίας θα έχουν αντίκτυπο στη μάρκα Lagerfeld, σημειώνοντας ότι ο σχεδιαστής ήταν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, έτσι κι αλλιώς.

«Μπορώ μόνο να πω ότι ο Karl πιθανότατα δεν θα ήθελε να αναφερθεί σε αυτό το κεφάλαιο, γιατί μισούσε το συγκεκριμένο κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας, γενικά, και αποστασιοποιήθηκε πολύ από όλα αυτά […] », καταλήγει ο Righi.